ANGIELSCY Poeci

Allen Ginsberg

Biografia autoraAllen Ginsberg (1926-1997) – poeta brytyjski żydowskiego pochodzenia,

zaliczany do twórców nurtu konfesyjnego i ruchu bitników (Beat Generation), w twórczości swojej nawiązywał do klasyków poezji współczesnej (Walt Whitman, William Blake, Arthur Rimbaud), ale też do egzystencjalizmu, surrealizmu i filozofii Dalekiego Wschodu. W wierszach swoich często wykorzystywał stylistykę chrześcijańskich psalmów i buddyjskiej mantry, czemu służyła m. in. anaforyczna budowa utworu. Łączył podniosły wysublimowany styl z językiem potocznym i wulgarnym. Opisywał zjawiska wstydliwe dla współczesnej cywilizacji takie, jak: prostytucję, narkomanię czy homoseksualizm. Sam nie ukrywał, że był zarówno narkomanem, jak i gejem. Dla amerykańskiej kontrkultury lat 60-tych i 70 –tych był postacią kultową, owianą legendą i mirem niezależnego barda jeszcze za życia. Dużo podróżował, m. in. na Daleki Wschód, dwukrotnie odwiedził też Polskę, interesował się jazzem i pop music, występował z takim artystami, jak: Bobe Dylan, Grateful Dead i Paul McCartney, wydał na płycie pieśni Williama Blake’a oraz własne wiersze recytowane do jazzowego akompaniamentu (album „First Blues”, 1983). Po polsku ukazały się: "Utwory poetyckie” (1984), „Skowyt i inne wiersze” (1984), „ Kadysz i inne wiersze: 1958-1960” (1992), „Znajomi z tego świata” (1993

In Back of the Realrailroad yard in San Jose

I wandered desolate in front of a tank factory

and sat on a bench near the switchman's shack.

A flower lay on the hay on the asphalt highway

--the dread hay flower I thought--It had a

brittle black stem and corolla of yellowish dirty

spikes like Jesus' inchlong crown, and a soiled

dry center cotton tuft like a used shaving brush that's been lying under the garage for a year.

Yellow, yellow flower, and flower of industry,

tough spiky ugly flower, flower nonetheless,

with the form of the great yellow Rose in your brain!

This is the flower of the World.

Na zapleczu rzeczywistości bocznicy kolejowej w San Jose

wędrowałem samotny ażdotarłem przed fabrykę cystern

i usiadłem na ławceobok budki dozorcy.

Kwiat leżał na kępce siana na asfaltowej szosie

- pomyślałem okropnywyschły kwiat - miałkruchą czarną łodygę

i koronę żółtawo brudnychostrych płatków podobnych

cierniowej koronie Jezusa a w środkusuchą splamioną bawełnianą kępkę

jak stary pędzel do goleniarok temu rzucony

gdzieś koło garażu.

Żółty, żółty kwiat,kwiat przemysłu,

twardy ostry i szpetny,mimo to kwiat -

o kształcie ogromnej żółtejRóży w twym mózgu!Oto jest kwiat Świata.

przełożył Bogdan Baran

Interpretacja

Wiersz opowiada o zmieniającym, rozwijającym się świecie nie zawsze w dobrym kierunku.Staja się z minuty na minute, z dnia na dzień coraz bardziej szary, smutny i ponury.

Benjamin Franklin

Biografia autora Benjamin Franklin King, Jr (1857-1894),

amerykański satyryk i poeta , którego prace są opublikowane pod nazwą Ben króla lub pseudonimem Bow Hackley .Dzięki tym pseudonimom osiągnął rozgłos w swoim życiu. Został pochowany na cmentarzu St Joseph. Pomnik wzniesiono w Lake Bluff Park, Berrien County, Michigan w 1924 roku. Znajduje się tam brązowe popiersie króla stworzone przez rzeźbiarza Leonarda Crunelle. Na granicie napisane są fragmenty z jego poematu " Rzeka St Joe "

If I should dieIf I should die tonight 

And you should come to my cold corpse and say, Weeping and heartsick o'er my lifeless clay -- 

If I should die to-night, And you should come in deepest grief and woe -- 

And say: "Here's that ten dollars that I owe," I might arise in my large white cravat 

And say, "What's that?" 

If I should die to-night And you should come to my cold corpse and kneel, 

Clasping my bier to show the grief you feel, I say, if I should die to-night 

And you should come to me, and there and then Just even hint 'bout payin' me that ten, 

I might arise the while, But I'd drop dead again.

Jeśli powinienem umrzeć

Jeśli powinieniem umrzeć dzisiejszej nocyI Ty powinieneś przyjść do moich zwłok i powiedzieć,

Płacząc i z bólem serca, koniec bez życiaJeśli powinieniem umrzeć dzisiejszej nocy,

I Ty powinieneś przyjść z głębokim żalem i rozpacząI powiedzieć: "Tutaj są te dziesięć dolarów, które byłem winny"

Ja mógłbym powstać w moim wielkim, białym krawacie I powiedzieć: "Co to jest?"

 Jeśli powinieniem umrzeć dzisiejszej nocy

I ty powinienieś przyjść do moich zwłok i uklęknąćUścisnąć moje nosze pogrzebowe by zobaczyć smutek, który

czujeszJa powiem, Jeśli powinieniem umrzeć dzisiejszej nocy

I ty powinieneś przyjść do mnie, tu i potem Poprostu wspomnieć 'o płaceniu' mi tych dziesięciu

Mógłbym powstać w jednej chwiliAle chciałbym upaść nieżywy znów.

Interpretacja Wiersz opowiada o człowieku który jest

na łożu śmierci. Pragnie on, aby każda bliska mu osoba pożegnała się z nim w tych ostatnich chwilach życia.

Sylvia Plath

Biografia autorkiSylvia Plath (ur. 27 października 1932, zm.

11 lutego 1963 w Londynie) –poetka, pisarka i eseistka, zaliczana do grona tzw. Poetów wyklętych. Współcześnie znana m.in. dzięki na poły autobiograficznej powieści Szklany klosz. Jej poezja należy do nurtu poezji konfesyjnej. Sylvia Plath jest przy tym jedną z czołowych postaci kierunku w literaturze lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych XX wieku, określanego mianem Konfesjonalistów (ang. Confessionalist)

Child Your clear eye is the one

absolutely beautiful thing. I want to fill it with color and ducks, The zoo of the new

Whose names you meditate April snowdrop, Indian pipe,

Little Stalk without wrinkle, Pool in which images Should be grand and classical Not this troublous

Wringing of hands, this dark Ceiling without a star.

DzieckoTwoje jasne oko jest jedyną

bezwzględnie piękną rzeczą. Chcę napełnić je kolorem i kaczkami, Zoo

nowości Nad czyim imieniem medytujesz Kwietniowa śnieżyczka,

korzeniówka, Mała Łodyga bez zmarszczki, Kałuża w której obrazy Powinny być wielkie i klasyczne Nie ten niespokojny Wykręcający ręce,

ten ciemny Sufit bez gwiazdy.

Interpretacja

Wiersz opowiada o matce która bardzo kocha swoje dziecko. Matka widzi, że dziecko jest bezbronne i zrobiła by dla niego wszystko, żeby go uchronić przed złymi obrazami świata.

William Szekspir

Biografia autora William Szekspir (ang, William Shakespeare; ur.

prawdopodobnie 23 kwietnia 1564, data chrztu: 26 kwietnia 1564, w Stratford-upon-Avon, zm. 23 kwietnia, 3 maja, 1616 tamże) – angielski poeta, dramaturg, aktor. Powszechnie uważany za jednego z najwybitniejszych pisarzy literatury angielskiej oraz reformatorów teatru.

Napisał 38 sztuk, 154 sonety, a także wiele utworów innych gatunków. Mimo że cieszył się popularnością już za życia, jego sława rosła głównie po śmierci, dopiero wtedy został zauważony przez prominentne osobistości. Uważa się go za poetę narodowego Anglii

Sonnet XCISome glory in their birth, some in their skill,

Some in their wealth, some in their body's force,Some in their garments though new-fangled ill;

Some in their hawks and hounds, some in their horse;And every humour hath his adjunct pleasure,

Wherein it finds a joy above the rest:But these particulars are not my measure,

All these I better in one general best.Thy love is better than high birth to me,

Richer than wealth, prouder than garments' cost,Of more delight than hawks and horses be;And having thee, of all men's pride I boast:

Wretched in this alone, that thou mayst takeAll this away, and me most wretched make.

 

Sonet 91Jedni ród sławią, inni zręczność swoją,

Inni swe skarby, inni ciała siłę,Inni strój modny, choć im źle go skroją,

Inni sokoły, psy i konie miłe.I każdy jedno ma upodobanie,

Które najwięcej radości mu sprawia,Lecz nie chcę z nimi wchodzić w porównanie,Nad wszystko dobre, moje lepszym stawiam.

Dla mnie twa miłość lepsza, niż ród stary,Droższa niż skarby i strojów przepychy,

Milsza niż sokół, konie i ogary.Drwię, mając ciebie, z całej ludzkiej pychy.

Lecz wynędzniałem od tego zarazem,Drżąc, że odejdziesz, czyniąc mnie nędzarzem.

tłumaczenie: Maciej Słomczyński

InterpretacjaW tym sonecie osobą opowiadającą o swoich

uczuciach jest pewien młodzieniec, który pragnie pokazać, że w każdym jest coś pozytywnego, jakaś zaleta, a w nim są uczucia do pewnej kobiety, odwzajemnione, lecz później utracone. Bał się, że ona odejdzie i to było dla niego najgorsze.Sonet idealnie pokazuje, że każdy może mieć inne upodobania, chociaż dla innej osoby mogą wydawać się dziwne lub mniej ważne.

Koniec Autorzy: Julia Czarnecka, Alicja

Kaszuba, Nikola Stępień, Kamila Mokros