4/2017 (202) Boże Narodzenie 2017 ISSN 1505-947 X · • Maja Mirella Babijczuk ... • Kajetan...

Boże Narodzenie 2017ISSN 1505-947 X4/2017 (202)

Nasza Działalność

BIURA:Kancelariawt-pt godz. 10:00-12:30 i 16:00-17:30

Akcja Katolickaostatni wt m-ca godz. 19:00

Biuro Radia Maryjand godz. 11:00czw godz. 17:00

Poradnia Życia Rodzinnegopon i śr godz. 18:30 oraz w innym czasie dogodnym dla narzeczonych

Caritaswt godz. 15:00

RUCHY:Żywy Różaniec1 nd m-ca godz. 9:00

Duchowa Adopcja Dziecka Poczętego2 śr m-ca godz. 16:30

Wspólnota dla Intronizacji NSPJpt godz. 16:30 gdy danego dnia przed Mszą św. wieczor- ną jest jakieś nabożeństwopt godz. 17:00 gdy nie ma nabożeństwa przed Mszą św. wieczornąpt godz. 16:00 w pierwsze piątki miesiąca.

GRUPY:Duszpasterstwo Niewidomych2 ndz m-ca:godz. 14:30 Różaniecgodz. 15:00 Msza św.

Ruch Światło-Życieśr godz. 19:00

Fraterniapt godz. 19:00

Odnowa w Duchu Świętympt godz. 19:00

Wspólnota Rodzin św. Maksymiliana3 sb m-ca godz. 15:00

Kręgi Domowego Kościołaspotkania raz w miesiącu

Franciszkański Zakon Świeckich1 nd m-ca godz. 15:00

Rycerstwo Niepokalanejczw godz. 19:00

Sobotnia Szkółkasb godz. 16:00

Duszpasterstwo głuchoniemych3 nd m-ca godz. 14:30

Miting AAczw godz. 18:00

Orkiestra parafialnaśr godz. 19:00 w salce górnej

DIAKONIE:Chór „Symfonia”wt i pt godz 18:00

Ministranci i lektorzysb godz. 9:30

Schola „Promyki”pt godz. 16:30

1S.Boże Narodzenie 2017

Drodzy Czytelnicy naszego parafialnego czasopisma „Ze Wzgórza”

Drodzy Parafianie oraz sympatycy naszej franciszkańskiej świątyni!

Radujemy się z tego, iż Chrystus jest pośród nas. Wyśpiewujemy radosne „Chwała na wy-sokości Bogu..” za to, że z miłości do nas Bóg posłał swojego Syna na ziemię. To miłość spra-wiła, iż Jezus rodzi się w Betlejem, aby odkupić każdego z nas.

Kochani!

Przeżywając Święta Bożego Narodzenia w gro-nie rodziny i najbliższych bądźcie świadkami tej miłości. Śpiewając kolędy – ukazujcie ra-dość z faktu, że Pan jest pośród nas.

Kontemplując Boże Dziecię w imieniu swo-im oraz całej wspólnoty naszego franciszkań-skiego klasztoru pragnę złożyć każdemu z Was serdeczne życzenia. Niech te Święta Narodze-nia Pańskiego będą czasem doświadczenia Bożej Miłości. Niech Chrystus, który przycho-dzi na świat obdarzy Was swoimi darami. Niech nasze serca stają się ciągle na nowo miejscem przychodzenia na świat Jezusa. Niech Pan ob-darzy Was pokojem!

Życzę Wam także błogosławionego Nowego 2018 roku, który już niebawem zawita. Dziękuję za wszelkie przejawy życzliwości oraz za to, iż ra-zem możemy chwalić Nowonarodzonego w na-szej franciszkańskiej świątyni.

Do zobaczenia na kolędowych szlakach w czasie wizyty duszpasterskiej w Waszych domach.

o. Piotr Matuszak OFMConv

proboszcz

Pokój i Dobro

adres redakcji: ul. Ujejskiego 40, 81-426 Gdyniakontakt: (058) 622-02-38; [email protected]ą: Jerzy Chmara, Maria Kozielecka,Barbara Kunikowska-Popiel, Paweł Kurski,Bogumiła Lech-Pallach, Barbara Thun skład komp: Patrycjusz Kankaanimator: br. Krzysztof M. Bartczak OFMConv

Z ŻYCIA PARAFII

KalendariumWypisyPrezes Henryk Kuraki wyróżniony odznaczeniem „Fraternitatis Gratiarum”Spotkanie Rodziny Radia MaryjaBal Wszystkich ŚwiętychRemontyZaduszki Jazzowe 2017 r.Wspomnienie śp. o. Kaliksta SzulistaWieczór Pieśni Patriotycznej

GŁOS GRUP PARAFIALNYCHŚpiewamy i służymy Panu z radościąAkcja Katolicka

COŚ DLA DUCHAWarto nie PrzegapićBożego NarodzeniaKatecheza liturgiczna.Tradycja i zwyczaje bożonarodzeniowe.

DLA NAJMŁODSZYCHKrzyżówkaUśmiechnij się!

245

788

101012

12

15

16

2021

24


3 X 2017TransitusPo wieczornej Mszy św. odby-

ło się franciszkańskie nabożeń-stwo Transitus - Pamiątka śmierci Św. Franciszka. Śpiewy przygo-tował Chór Symfonia.

4 X2017Uroczystość Św. Franciszka,

imieniny o. Franciszka.Modliliśmy się uroczyście na

Mszy św. wieczornej. Eucharystię uświetniał swoim śpiewem Chór Symfonia.

7 X 2017„Różaniec do Granic”Nasze Sanktuarium było ko-

ściołem stacyjnym tej akcji.Spotkanie modlitewne rozpo-

częło się o godz. 10.30 kateche-zą, Mszą św. i adoracją Najśw. Sakramentu. Po posiłku przygo-towanym przez klasztor na godz. 14.00 udaliśmy się na bulwar nadmorski, gdzie odmówiliśmy cztery części różańca w intencji Polski i świata.

Wyjazd na Święto Prowincji do Poznania

W tym dniu odbyła się rów-nież pielgrzymka do Poznania, Gniezna, Inowrocławia i To-runia zorganizowana przez o. Zygmunta.

W czasie uroczystości w Po-znaniu naszemu zakrystianino-wi p. Henrykowi Kuraki została wręczona nagroda „Fraternitatis Gratiar um”.

Kartki z kroniki klasztornej i parafialnejIX 2017 - XI 2017

8 X 2017Dzień PapieskiTradycyjnie po Mszach św.

zbieraliśmy ofiary do puszek na stypendia dla młodzieży. Obec-ny był także przedstawiciel Przy-jaciół KUL.

Nowi członkowie „Żywego Różańca”

zostali przyjęci do wspólnoty podczas Mszy św. o godz. 10:00.

Poświęcenie różańcówNa Mszy św. o godz. 11.30 po-

święciliśmy różańce dzieci, które w przyszłym roku przystąpią do I Komunii św.

Nabożeństwo ekumeniczne „Umrzeć z nadziei”

przygotowane przez wspól-notę Rodzin św. Maksymiliana. O godz. 19:00 modlil iśmy się w intencji uchodźców którzy zgi-nęli w drodze do Europy.

12 X 2017Na Mszy św. wieczornej za

przyczyną św. Maksymiliana modliliśmy się w intencji dobro-dziejów parafii i klasztoru, grup duszpasterskich, rodzin naszej parafii oraz tych, którzy zawarli w ostatnim czasie w naszym Sank-tuarium sakrament małżeństwa.

13 X 2017Mszę św. o godz. 18.00 odpra-

wiliśmy w intencji śp. o. Brunona Pawłowicza – w 30 rocznicę śmierci – byłego duszpasterza naszej parafii, przewodnika Piel-

grzymki na Jasną Górę i Krajowe-go Duszpasterza Niewidomych.

14 X 2017Imieniny - o. Kalikst SzulistModliliśmy się w jego intencji

na Mszy św. o godz. 18:00.

15 X 2017O Franciszkańskim Zakonie

ŚwieckichNa wszystkich Mszach św.

słowo Boże o Franciszkańskim Zakonie Świeckich wygłosił o. Krzysztof Bartczak – asystent re-gionalny FZŚ.

Caritaszorganizował zbiórkę na

pomoc poszkodowanym mieszkań-com Meksyku.

16 X 2017Uroczystości 100-lecia Rycer-

stwa Niepokalanej oraz 80 rocz-nicy obecności św. Maksymi-liana na poświęceniu klasztoru w Gdyni.

O godz. 16.30 w kaplicy św. Antoniego odbyło się spotkanie Biur i Kół Radia Maryja. O godz. 17.30 początek transmisji w Ra-diu Maryja i TV Trwam - program słowno-muzyczny o św. Mak-symilianie przygotowany przez uczniów VI Liceum Ogólno-kształcącego. O godz. 18.00 Modlitwa Anioł Pański i przed-stawienie rysu historycznego pa-rafii. O godz. 18.20 Msza św. pod przewodnictwem J.E. Ks. Bpa Wiesława Szlachetki i o. Prowin-cjała Jana Maciejowskiego.


O godz. 21.30 „Rozmowy nie-dokończone” na temat „Św. Maksymilian – patron współ-czesnych czasów”.

22 X 2017Tydzień MisyjnyW ramach Tygodnia Misyjne-

go kazania na Mszach św. gło-sił o. Dariusz Dembkowski – były misjonarz z Kenii. A 25 i 26 X moż-na było obejrzeć filmy: „Teraz i w godzinę śmierci” – przedsta-wiający świadectwa ludzi o sile różańca oraz „Życia nie można zmarnować” – mówiący o na-szych męczennikach z Peru.

25 X 2017Imieniny - br. Jan Wiśniewski.Po Mszy św. wieczornej od-

była się katecheza parafialna na temat „Rodzina w Kościele – Kościół w rodzinie. Domowa liturgia w rodzinie katolickiej”, wygłoszona przez o. Krzysztofa Bartczaka.

29 X 2017W naszym Sanktuarium gości-

liśmy Czcicieli Matki Bożej – m.in. Pana Andrzeja Moszczyńskiego – którzy dzielili się świadectwem swojego nawrócenia i cudów, których doświadczają w swoim życia za przyczyną Matki Bożej i modlitwy różańcowej.

30 X 2017Bal Wszystkich ŚwiętychJak co roku w sali dolnego

kościoła odbył się bal dla dzieci zorganizowany przez Wspólnotę Rodzin Św. Maksymiliana, przy udziale Przyjaciół. W tym roku można było zapoznać się z syl-wetkami Świętych pochodzą-cych z Afryki.

1 XI 2017Uroczystość Wszystkich Świę-

tychMsze św, odbyły się we-

dług porządku niedzielnego, a o godz.14.30 można było uczestniczyć w procesji żałob-nej za zmarłych na cmentarzu witomińskim.

2 XI 2017Dzień zadusznyPo Mszy św. o godz. 9.00 od-

była się procesja żałobna za zmarłych wewnątrz naszego kościoła.

Zaduszki JazzoweO godz. 19:00 tradycyjnie

można było pomodlić się za zmarłych muzyków oraz wysłu-chać koncertu trójmiejskich jazz-manów.

10 XI 2017Pogrzeb o. KalikstaTego dnia pożegnaliśmy na-

szego współbrata o. Kaliksta Szulista, który zmarł w szpitalu 6 listopada.

V Wspólne Śpiewanie Pieśni Patriotycznych

O godz. 19.00 Akcja Kato-licka zorganizowała śpiewanie pieśni patriotycznych prowa-dzone przez młodzież ze Szkoły Muzycznej oraz z III i IX LO.

12 XI 2017Koncert Niepodległościowy O godz. 14:00 odbył się uro-

czysty koncert w wykonaniu Chóru Symfonia, Chóru Can-tamus Reginae im. Andrzeja Bocheńskiego oraz orkiestry smyczkowej pod dyrekcją Bo-gny Swiłło. Teksty literackie przy-gotowane przez Panią Jadwigę

Szreter recytowali uczniowie VI LO.

Caritaspo wszystkich Mszach św.

zbierał dobrowolne ofiary w ra-mach solidarności z Kościołem prześladowanym.

17 XI 2017Śpiewanie tradycyjnych pie-

śni za zmarłychpo Mszy św. wieczornej, zor-

ganizowane przez wspólnotę Fraternia.

18 XI 2017Wyjazd do Malborkazorganizowany dla wszystkich

chętnych przez Akcję Katolicką.

Spotkanie formacyjne dla mło-dych małżeństw

przygotowane przez Wspól-notę Rodzin Św. Maksymiliana, odbyło się w III LO.

19 XI 2017„Akcja Św. Paweł”Gościliśmy w naszej parafii

przedstawicieli Edycji św. Paw-ła. W ramach „Akcji św. Paweł” Wydawnictwo propagowało czytanie słowa Bożego

20 XI 2017Roznoszenie opłatkaRozpoczęliśmy roznoszenie

po domach naszej parafii po-święconego opłatka na stół wi-gilijny. Opłatek roznosili: bracia Mariusz i Łukasz z naszego WSD z Łodzi Łagiewnik, br. Jan oraz panowie: Ryszard Mehring, An-drzej Nurek, Franciszek Popiel i Łukasz Gojtowski.


Kartki z ksiąg kancelaryjnychIX 2017 - XI 2017

• Antoni Władysław Kurak• Emilia Krawczyk• Stanisław Jaworski• Antonina Maria Cieplińska• Igor Mateusz Piotrowski• Henryk Karol Paczkowski• Hanna Katarzyna Brzozowska• Katarzyna Osowska• Stanisław Szmigielski• Gustaw Piotr Pastwa• Franciszek Jan Aranowski Kabza

• Wiktor Rzodkiewicz• Bianka Rzodkiewicz• Zuzanna Strzemińska• Weronika Jakubowska• Maja Wiesława Żadkowska• Tymon Sebastian Marczewski• Daniel Stęborowski• Maksymilian Bussler• Maja Mirella Babijczuk• Maksymilian Kacper Piechocki• Wiktoria Alicja Makowska• Lena Stefania Makowska• Wiktoria Anna Bomba-Biniek• Zofia Zuzanna Bucior• Klaudia Natalia Woźny• Kajetan Wojciech Gierjatowicz

• Robert Marian Bursiewicz i Paula Anna Makuch

• Wojciech Marcin Stasiak i Julia Maria Antoniak

• Mariusz Paweł Jabłoński i Aneta Pranszke

• Adam Kurak i Patrycja Maria Lasota

• Krzysztof Franciszek Wittstock i Maja Dorota Murszewska

• Rafał Makowski i Marta Barbara Makowska

Przez chrzest narodzili się do nowego życia

Zawarli sakramentalnyzwiązek małżeński

śp. + Janusz Brańka lat 60 śp. + Marianna Zwolańska lat 86śp. + Cezary Grzesiak lat 66śp. + Waldemar Nosek lat 61śp. + Edward Hawro lat 87śp. + Igor Sienkiewicz lat 9śp. + Zofia Brzeziewicz lat 74śp. + Krzysztof Andrzej Łacina lat 64śp. + Kazimierz Macierzyński lat 86śp. + Teresa Koss lat 87śp. + Władysław Kwiatek lat 88śp. + Łucja Rudzińska lat 93śp. + Stefan Schally lat 93śp. + Stefan Brechelka lat 98śp. + Ewa Kowalczuk Fijałkowska lat 53

Spotkali się z siostrą śmiercią

26 XI 2017

HomilieW naszej parafii gościliśmy

kleryka Wyższego Seminarium Duchownego Archidiecezji Gdańskiej, który w ramach ho-milii opowiadał o swoim powo-łaniu.

• Greta Anna Burdak• Karolina Riecke• Maja Anna Czajko Gabryjelska• Maksymilian Jarosław Grochowski

• Kacper Grochowski• Mateusz Grochowski• Roma Kotasińska• Mateusz Pietrzyk• Emilia Krystyna Chmielarz• Adam Kuprycz• Urszula Anna Krause• Ignacy Łukasz Mojsiewicz• Laura Irena Lis• Jakub Jasieńczyk-Zbrożek• Mikołaj Pałasz

• Marcin Warkusz i Daria Łyska

fot.

arch

. red

.

Koncert „Cantate Domino”O godz. 19 odbył się koncert

w wykonaniu Polskiego Chóru Kameralnego „Schola Canto-rum Gedanensis” pod dyrekcją Jana Łukaszewskiego. Na po-zytywie organowym akompa-niowała prof. Witosława Fran-kowska. Artyści wykonali Motety Andrzeja Hakenbergera.

29 XI 2017NowennaW Rozpoczęliśmy nowennę

przed Uroczystością Niepokala-nego Poczęcia NMP. Modlitwy odmawialiśmy w czasie Mszy św. o godz. 18.00.


śp. + Jan Gruba lat 86śp. + Jerzy Motykiewicz lat 78śp. + Teresa Labuda lat 81śp. + Stanisław Adamczyk lat 89śp. + Bolesław Mazurkiewicz lat 86śp. + Marian Lajzer lat 53śp. + Regina Sosnowska lat 84śp. + Zygmunt Czaja lat 87śp. + Andrzej Bogacki lat 78

śp. + Barbara Chalimoniuk lat 77śp. + Halina Ostas lat 81śp. + Czesław Romaniuk lat 65śp. + Janina Jabłczyńska lat 91śp. + o. Kalikst Edmund Szulist lat 80śp. + Kazimierz Kończak lat 60śp. + Apolonia Kotkowska lat 79śp. + Bogumiła Mrozek lat 71śp. + Stanisława Skirło lat 90

śp. + Adam Pranszke lat 43śp. + Roman Wiktor Adamkie-wicz lat 78śp. + Hanna Małgorzata Sa-decka-Kralewska lat 77śp. + Henryk Ostrowski lat 91śp. + Jan Wolak lat 75śp. + Jadwiga Watkowska lat 90śp. + Franciszek Kajtoch lat 98śp. + Alfreda Rzepka lat 88

Prezes Henryk Kurakiwyróżniony odznaczeniem „Fraternitatis

Gratiarum”Dnia 7 października 2017

roku we wspomnienie Matki Bożej Różańcowej w poznań-skim klasztorze Franciszkanów odbyło się kolejne Święto Pro-wincji, jako dziękczynienie za powstanie prowincji i kanoni-zację o. Maksymiliana Marii Kolbego.

W południe Ojcowie Francisz-kanie celebrowali Mszę Świę-tą wraz z zaproszonymi gośćmi i miejscowymi wiernymi. Homilię wygłosił minister prowincjalny o. Jan Maciejowski, który przypo-mniał sylwetkę św. o. Maksymi-liana, ukazując m.in. mniej zna-ne lub zapomniane wydarzenia z Jego życia. Na zakończenie Eucharystii gwardian klasztoru poznańskiego o. Leszek Kleko-ciuk wręczył Ojcu Prowincjałowi pamiątkowy medal z wizerun-kiem Matki Bożej w Cudy Wiel-możnej, zaś wszystkie wspólno-ty z prowincji otrzymały kopię Cudownego Obrazu.

Każdego roku w Święto Pro-wincji wręczone zostaje tak-że odznaczenie „Fraternitatis Gratiarum” dla osoby, która aktywnie włącza się w pomoc franciszkańskiej wspólnocie. W tym roku statuetkę odebrał pan Henryk Kuraki, wieloletni prezes ministrantów z Gdyni.

Pan Henryk, popularnie zwany Prezesem, znany jest nieomal wszystkim Franciszkanom w Pro-wincji, ponieważ już od ponad pięćdziesięciu lat związany jest z gdyńskim klasztorem i parafią. W swoim podziękowaniu za tak wspaniałe wyróżnienie powie-dział:

„Jestem wdzięczny za do-cenienie mojej skromnej oso-by i bardzo wszystkim dziękuję. Przede wszystkim dziękuję Panu Bogu za minione lata mojego życia, za dar wiary i służby od najmłodszych lat przy ołta-rzu, gdzie kapłani sprawują Przenajświętszą Ofiarę oraz za postawienie na mojej drodze życia Ojców Franciszkanów, którzy od 56 lat są dla mnie dru-gą rodziną. Pragnę serdecznie podziękować prowincjałowi o.

Janowi Maciejowskiemu i Ra-dzie Prowincjalnej Prowincji św. Maksymiliana za przyznanie mi dyplomu i statuetki „Fraterni-tatis Gratiarum”. Wyróżnienie to jest dla mnie wielkim zobo-wiązaniem do jeszcze większej służy Bogu i ludziom w na-szej wspólnocie franciszkańskiej w Gdyni. Dziękuję wszystkim oj-com i braciom na czele z gwar-dianem i proboszczem gdyń-skiej wspólnoty o. Piotrem Matuszakiem i zakrystianinem bratem Janem Wiśniewskim, z którymi dane mi było i jest współpracować przez te mi-nione lata. Dziękuję Wam za okazywaną mi życzliwość i otwarte serce oraz modlitwę w mojej intencji. Każdy z Was był i jest dla mnie pięknym przy-kładem i świadectwem uka-

fot. franciszkanie.gdańsk.com


fot.

arch

. red

.

zującym jak żyć, aby osiągnąć życie wieczne w Królestwie Nie-bieskim. Również dziękuję para-fianom na czele z o. Zygmuntem Tomporowskim, którzy tego dnia byli obecni na uroczystościach w Sanktuarium Matki Bożej w Cudy Wielmożnej w Pozna-niu. Wszystkich Was zachowuję w swojej pamięci modlitewnej, nie zapominając w niej także o tych co już odeszli do Pana. W mojej codziennej modlitwie zawsze wspominam zmarłych rodziców i rodzinę, zmarłe-go księdza biskupa Zygmunta Pawłowicza, który z okazji mo-jego jubileuszu 50-lecia posłu-gi prezesa ministrantów prze-wodniczył Eucharystii i wygłosił homilię, zmarłych: o. Alojzego Urbaniaka, pierwszego probosz-cza naszej parafii i brata Paw-ła Sokalskiego oraz wszystkich zmarłych bliskich memu sercu ojców i braci oraz parafian, aby dostąpili Bożego miłosierdzia i mogli cieszyć się oglądaniem Jego oblicza w gronie świętych i błogosławionych Jeszcze raz wszystkim za wszelkie dobro mi okazywane składam serdeczne podziękowanie”.

Przy tej szczególnej dla Pana Henryka okazji warto wspo-mnieć, iż w naszej wspólnocie

parafialnej ma liczne obowiązki, które przynoszą mu wiele rado-ści i satysfakcji osobistej. A była i jest to opieka nad ministranta-mi, pomoc bratu zakrystianowi oraz posługa Nadzwyczajnego Szafarza Komunii Świętej. Oso-biście poznałem pana Henryka w latach młodzieńczych, kiedy zostałem ministrantem, a było to w 1959 roku i od tamtego cza-su wspólnie doświadczamy wie-lu przeżyć duchowych w służbie liturgicznej ołtarza. Będąc mini-strantami i lektorami Pisma Świę-tego uważamy, że czas poświę-cony Bogu i ludziom jest dla nas wewnętrzną radością i zadowo-leniem, a liczne wycieczki i piel-grzymki ministranckie, w których w przeszłości razem braliśmy udział, pozwoliły na pogłębienie naszej więzi koleżeńskiej. Posłu-ga Henryka w naszej parafii pw. św. Antoniego z Padwy nastąpi-ła w czasie, kiedy jego rodzice z Oksywia przeprowadzili się do tutejszej wspólnoty franciszkań-skiej, otrzymując w tej dzielnicy nowe mieszkanie. W poprzed-niej parafii pw. św. Michała Ar-chanioła również był ministran-tem, więc jego pragnieniem było także tutaj na tym Wzgórzu św. Maksymiliana posługiwać przy ołtarzu Pańskim. I tak po

rozmowie z o. Alojzym Urbania-kiem, ówczesnym proboszczem i bratem Pawłem Sokalskim, za-krystianinem i opiekunem mini-strantów włączył się do grona służby liturgicznej ołtarza. Zda-niem kolegi Henryka możność posługiwania przy ołtarzu i prze-kazywanie słowa, jakie kieruje do wiernych Kościół przez czy-tanie Pisma Świętego jest jego spotkaniem z Chrystusem. Nato-miast posługa Nadzwyczajnego Szafarza Komunii Świętej, którą pełni od blisko 10 lat jest dla niego wielkim wyróżnienie i przy-znał mi w rozmowie, że jest prze-świadczony, iż Bóg naprawdę powołał go jako osobę świecką do tej posługi, która w Kościele katolickim jest nadzwyczajna i za ten dar Wszechmogącemu Bogu serdecznie dziękuje.

Z okazji Świąt Bożego Naro-dzenia pan Henryk wszystkim składa najserdeczniejsze życze-nia obfitości łask Bożej Dzieciny, aby pośród serdecznych i do-brych ludzi zaistniała prawdziwa miłość, przyjaźń i piękno na co dzień!

Jerzy Chmara

Profesjonalne usługi remontowo-budowlane

Ireneusz Konkolmalowanie,

szpachlowanie, cekolowanie,kafelkowanie, biały montaż,

elektryka,hydraulika,

panele podłogowe,sufity podwieszane,

zabudowy k-g

e-mail: [email protected].: 609-685-448


Spotkanie Rodziny Radia Maryja w parafii św. Antoniego w Gdyni

Dnia 16 października 2017 r. we franciszkańskiej parafii pw. św. Antoniego w Gdyni święto-waliśmy 100-lecie założenia Ry-cerstwa Niepokalanej przez św. Maksymiliana Marię Kolbego oraz 80-tą rocznicę jego pobytu w naszym mieście.

Na początku tej uroczysto-ści młodzież z VI Liceum Ogól-nokształcącego w Gdyni wraz z zespołem „Immaculata”, wy-stąpiła z programem słowno-

-muzycznym pt: „Kim jesteś o Maksymilianie?”, przygotowa-nym przez s. Annę Kawę i o. Bar-tłomieja Ewertowskiego.

Następnie proboszcz o. dr Piotr Matuszak przedstawił krót-ki rys historyczny naszej parafii, począwszy od przybycia ojców Franciszkanów w 1935 r. do Gdyni na Wzgórze Focha, które aktualnie (od 1990 r.) nazywa się Wzgórzem św. Maksymiliana. O. Piotr wspomniał m. in. o ważnym wydarzeniu ustanowienia przez abpa Tadeusza Gocłowskie-go Archidiecezjalnego Sanktu-arium św. Maksymiliana Marii Kolbego w dniu 10 października 2006 r., a także o ustanowieniu Sanktuarium Matki Bożej Królo-wej Matki Nadziei przez abpa Sławoja Leszka Głódzia 10 listo-pada 2011 r.

Po modlitwie „Anioł Pański” o. Dawid Wilczyński, redemptory-sta z Radia Maryja, poprowadził spotkanie przygotowujące nas do Eucharystii. Wspomniał o 38. rocznicy powołania na Stolicę Piotrową Kardynała Karola Woj-tyły. Wszyscy uczciliśmy pamięć o ukochanym Papieżu jego ulu-bioną pieśnią „Barka”. O. dr Ta-deusz Rydzyk w rozmowie tele-fonicznej wspominał spotkania Rodziny Radia Maryja z Janem Pawłem II.

O godz. 18:20 rozpoczęła się

Eucharystia, której przewodni-czył ks. bp Wiesław Szlachetka, biskup pomocniczy Archidiece-zji Gdańskiej, w koncelebrze z o. dr Janem Maciejowskim, pro-wincjałem Prowincji św. Maksy-miliana i z ks. prałatem Edmun-dem Skalskim. W swojej homilii ks. Biskup przypomniał, że bez-pośrednim powodem założenia Rycerstwa Niepokalanej przez św. Maksymiliana było nasilenie przez masonerię działań antyko-ścielnych oraz objawienia Matki Bożej w Fatimie trzy dni wcześniej. Powołanie Rycerstwa było nie-jako odpowiedzią ziemi na głos Maryi. Zwrócił uwagę, że po 100 latach istnienia Rycerstwo sta-je przed nowymi wyzwaniami, ideologiami wnoszącymi zamęt i zakłamanie prawdy. Piętnował media fałszujące informacje, rzucają oszczerstwa, by niszczyć ludzi. „Z tym złem – kontynuował

- trzeba podjąć walkę przez mo-dlitwę, post, posłuszeństwo woli Bożej i wykorzystanie wszelkich środków, byle godziwych, jak głosił o. Maksymilian. A najważ-niejszym jest stać się narzędziem Niepokalanej, by odnieść zwy-cięstwo, jak odniósł je święty Maksymilian Maria Kolbe.”

Po Komunii Świętej zabrał głos prowincjał o. dr Jan Ma-ciejowski. Dziękował Bogu za dar św. Jana Pawła II, św. Mak-symiliana i za Rycerstwo Niepo-kalanej. Gratulował dyrektorowi Radia Maryja i Telewizji Trwam o. drowi Tadeuszowi Rydzykowi, że udało mu się stworzyć media, o jakich marzył św. Maksymilian. Życzył odwagi wszystkim tworzą-cym to radio, odwagi jaką ce-chował się o. Maksymilian, aż do oddania życia.

Na zakończenie Mszy świętej o. Dawid z Radia Maryja powie-dział: „Kiedy człowiek wpatruje

się w Oblicze Matki Boga, tak jak św. Maksymilian i św. Jan Paweł II, jak wielkich dzieł może dokonać w swoim życiu. A naj-większym dziełem jest świętość”. Po czym wszyscy zgromadzeni odmówili Akt Zawierzenia Nie-pokalanej z wizerunku Najświęt-szej Maryi Panny, który Jan Pa-weł II miał w swojej kaplicy na Watykanie.

W uroczystościach w naszym kościele uczestniczyły koła i biu-ra Radia Maryja z par. św. An-toniego ojców Franciszkanów, z par. Matki Bożej Nieustającej Pomocy i św. Piotra Rybaka w Gdyni, z par. św. Jana z Kęt z Rumi - Janowo, z par. Mat-

fot.

arch

. red

.


ki Bożej Różańcowej z Gdyni – Dęptowo, z par. Chrystusa Króla z Gdyni-Mały Kack, z par. Du-cha Świętego w Sopocie, z par. Matki Bożej Nieustającej Pomo-cy z Gościcina, z par. św. Ur-szuli Ledóchowskiej z Gdańska, z par. Przemienienia Pańskiego z Gdyni – Cisowa, z par. Nawie-dzenia Najświętszej Maryi Panny w Jastarni oraz z par. w Kolonii

w Niemczech. Wszyscy uczest-nicy tego wydarzenia zostali za-proszeni na słodki poczęstunek, gorącą kawę i herbatę.

O godz. 21.30 rozpoczęły się na antenie Radia Maryja rozmo-wy niedokończone na temat:

„Święty Maksymilian aktualny w naszych czasach”. W rozmo-wach wzięli udział prowincjał o. dr Jan Maciejowski, proboszcz o.

dr Piotr Matuszak, asystent pro-wincjalny Rycerstwa Niepokala-nej o. Robert Twardokus, teolog dr Dorota Dźwig oraz prezes Sto-warzyszenia „Rycerstwo Niepo-kalanej” Barbara Kunikowska-

-Popiel.

Barbara Popiel

Czwarty Bal Wszystkich Świę-tych zorganizowany przez Wspólnotę Rodzin św. Maksy-miliana, czyli nowa świecko-

-franciszkańska tradycja, już za nami. Odbył się 31 października w wigilię Uroczystości Wszystkich Świętych. W tym roku patro-nowali mu święci z kontynentu afrykańskiego.

Zabawę rozpoczęła modli-twa i taniec uwielbienia za-czerpnięty od Siewców Lednicy – Prośba o Ducha. Nasz bal miał swój schemat – zabawom pa-tronowali konkretni święci. Oto niektórzy z nich.

Poznaliśmy burzliwe losy Moj-żesza Etiopczyka, który z szefa

„starożytnego gangu”, złodzieja i bandyty zmienił się w pustel-nika, mnicha uświęcającego się na pustyni. Każdego dnia walczył ze zmorami bandyckiej przeszłości i Bóg mu w tym do-pomagał.

Św. Denis Ssebuggawo uczył nas pięknego i pełnego odda-nia życia wiarą. Wierności aż po męczeńską śmierć. 25 maja 1886 roku rozwścieczony po-gański król Mwanga zgromadził w pałacu w Munyonyo całą swoją służbę i powiedział, że nie chce chrześcijan na swoim dworze. Dał im dwie możliwości: albo wyrzekną się wiary chrze-ścijańskiej, albo zostaną strace-ni. Wszyscy opowiedzieli się za pozostaniem przy chrześcijań-

stwie i nie wyparli się Chrystusa. Również św. Denis. A my wędro-waliśmy po jego czarnej Afryce wołając: „My się lwów nie bo-imy!”

Bł. Klementyna Anuarita swo-ją wiarę i wiedzę religijną po-głębiała w pierwszej misji chrze-ścijańskiej założonej w Zairze. W wieku 16 lat zdecydowała się wstąpić do zgromadzenia Sióstr Najświętszej Rodziny. Jej życio-wą dewizą było „służyć i spra-wiać radość”. Zginęła męczeń-sko 1 grudnia 1964 r., w okresie wojny domowej w Kongo. My naszą wytrwałość zasygnalizo-waliśmy zabawą polegającą na noszeniu woreczków na gło-wie tak, by nie spadły na ziemię.

Co jeszcze robiliśmy? Budo-waliśmy murzyńską wioskę, wę-drowaliśmy z karawaną przez pustynię i tańczyliśmy, jak kto umiał do utworów Ameniten-deya, Waka waka czy Chocola-te. Było radośnie, było wesoło…

Oprócz zabaw były też kąci-ki tematyczne. Można było się upiększyć – pomalować twarz, zrobić tatuaż i pofarbować wło-sy lub wpleść kolorowy warko-czyk. Samodzielnie wykonać grzechotkę-przeszkadzajkę, ko-lorową spódniczkę z krepy i afry-kańską maskę. A także przy-gotować bajecznie kolorowy naszyjnik z… makaronu!

A teraz oddam głos małym uczestnikom balu. Zadałam im

pytania – Czy bal Ci się podo-bał? Jeśli tak, to co najbardziej? Poniżej odpowiedzi:

- Fajnie, że był mój kolega, ra-zem biegaliśmy (Wojtek M.)

- Warkoczyki i zabawki (Agat-ka L.)

- Warkoczyki i tatuaże (Mary-sia B.)

- Robienie przeszkadzajek (Kuba D.)

- Tatuaże były świetne, tań-ce też, szczególnie Chocolate (Marcelina B.)

- Wszystko! Korale z makaronu i grzechotki, tańce i wspólne po-rządki. Szkoda, że nie wygrałam pucharu za najlepsze sprząta-nie… (Angelika D.)

A rodzice? Ze stoickim spoko-jem znieśli hałas wygenerowany przez małych milusińskich – swo-ją drogą nagłośnienie dolnego kościoła, to koszmar dla akusty-ka… Współuczestniczyli w zaba-wach i obsłudze kącików – to jest w balu fajne – można po-prosić znanego lub nieznanego bliźniego o krótkie zastępstwo na czas prowadzenia zabawy i nikt nie odmawia! Bawili się ra-zem z dziećmi lub dyskretnie nad nimi czuwali. No i przygotowali i wystroili dolny kościół a także po zakończeniu imprezy zdjęli dekoracje, pozamiatali, pozbie-rali śmieci i zamknęli drzwi.

A ojcowie franciszkanie? Dziękujemy o. proboszczowi za zgodę na użyczenie miejsca,

Bal Wszystkich Świętych – relacja


Remonty

o. Stanisławowi i br. Roberto-wi z Sekretariatu Misyjnego za wspólne tańce i zabawę oraz akcję reklamową.

Bal to konkurencje, zabawy, tańce i pyszne jedzenie! Ama-torów naleśników z dżemem, ciepłego kakao i przeróżnych słodkości było wielu. Drużyna franciszkańskiego Caritas za-pewniła nam te frykasy. Kiedy ma się wokół siebie krąg aktyw-nych ludzi, to organizacja takiej masowej imprezy jest wielką przyjemnością a nie wysiłkiem.

Do zobaczenia za rok! Cieka-we, którzy święci będą nam to-warzyszyć?

O co prosi Wspólnota św. Maksymiliana? O Wasze, dro-dzy czytelnicy, opinie na temat balu. Co jest dobre, a co wyma-ga dopracowania, co zmienić… I dalsze Wasze zaangażowanie

i obecność.Amenitendeya – Jezus zrobił

to dla mnie!Celina Bujalska

W tym roku zaczęły się obie-cywane wcześniej remonty po-mieszczeń wspólnych do wyko-rzystania przez grupy parafialne oraz schodów głównych. O pla-nach poprawienia bezpieczeń-stwa na schodach informuje o. Proboszcz regularnie przy oka-zji „tacy inwestycyjnej”, więc na bieżąco wiadomo, na jakim

etapie są przygotowania. Granit złożony jest w kruchcie kościoła dolnego i czeka na pocięcie oraz wiosnę. Wtedy ruszą prace na zewnątrz.

Parę miesięcy temu została wyremontowana salka w przy-ziemiu starego klasztoru, gdzie mogą spotykać się wszystkie zainteresowane grupy. Jest tam

fot.

arch

. red

.

fot.

arch

. red

.

jasno, ciepło i mamy do dyspo-zycji szafki, zlew i podstawowe naczynia.

Obok kancelarii parafialnej powstał bardzo przytulny pokój spotkań. Jest całkowicie w no-wej szacie: jasne meble, duży stół, rzęsiste oświetlenie, kącik kulinarny. Tu spotykać się mogą mniejsze grupy parafian. (Fot.)

Niedawno ruszył remont salki katechetycznej pod kancelarią. Nasz ojciec Budowniczy, czyli o. Stanisław, nie jest w stanie po-dać terminu uruchomienia tej sali, ale jest dobrej myśli, że za długo to nie potrwa. (Fot.)

Obecny rok był bardzo obfity w działania gospodarcze, któ-re znacznie usprawniły funkcjo-nowanie parafian skupionych w naszych wielu grupach. Dzię-kujemy o. proboszczowi i o. Sta-nisławowi!

Barbara de Thun


Zaduszki Jazzowe 2017 r.

Wspomnienie śp. o. Kaliksta Szulista

Już po raz dziewiętnasty w Parafii Świętego Antonie-go – klasztorze franciszkanów w Gdyni na Wzgórzu Święte-go Maksymiliana, odbyły się ,,Zaduszki Jazzowe’’ Koncert miał miejsce 2 listopada. Jak co roku cieszył się dużym za-interesowaniem zarówno pa-rafian jak i miłośników dobrej muzyki z całego Pomorza. W ich ramach wystąpili: Alek-sandra Allen, Anthony Allen, Elizabeth Allen, Eduard Allen, Agnieszka Babicz, Leszek Dra-nicki, Przemek Dyakowski, Ar-tur Jurek, Kuba Hajdun, Darek Herbasz, Janusz Kadyszewski, Joanna Knitter, Maks Kreft, Ka-

mil Mazur, Irek Wojtczak, Ro-man Ślefarski, Jan Rejnowicz, Jacek Siciarek i Konrad Żoł-nierek. Prezentujemy poniżej prezentujemy Państwu relację fotograficzną w XIX Zaduszek, jednocześnie już zapraszamy na jubileuszowe XX Zaduszki Jazzowe w 2018 roku.

Paweł Kurski

Dnia 6 listopada 2017 roku w 80. roku życia i 65. roku ży-cia zakonnego oraz 54. roku kapłaństwa zmarł o. Kalikst Szulist, członek Gdańskiej Pro-wincji św. Maksymiliana Marii Kolbego, Zakonu Braci Mniej-szych Konwentualnych w Pol-sce (Franciszkanów).

O. Kalikst Szulist urodził się w Gdańsku 14 lutego 1937 roku. Pochodził z licznej rodzi-ny, gdzie rodzice wychowa-li ośmioro dzieci. Po II Wojnie Światowej rodzina zamiesz-kała w Gdańsku w pobliżu klasztoru i kościoła OO. Fran-ciszkanów. Rodzice byli ludźmi prostymi i bardzo bogobojny-mi, często uczęszczającymi do kościoła na Eucharystię i inne nabożeństwa religijne. Ta religijna postawa rodziców i atmosfera domu rodzinne-go oraz częste przebywanie w kościele na modlitwie, jako

ministrant w gronie zakonni-ków, wpłynęły między inny-mi na powołanie o. Kaliksta do zakonu i kapłaństwa. Tak więc najpierw odbył nowicjat

i pierwsze śluby zakonne złożył w franciszkańskim klasztorze w Łodzi-Łagiewnikach. Tam też ukończył studia filozoficzne. Natomiast studia teologicz-

fot.

arch

. red

.

fot.

arch

. red

.


ne odbył w Wyższym Semina-rium Duchownym w Krakowie. Święcenia diakonatu otrzy-mał z rąk Księdza Biskupa Ka-rola Wojtyły, zaś 21 czerwca 1963 roku przyjął Sakrament Kapłaństwa z rąk Księdza Bi-skupa Juliana Groblickiego w Krakowie. Po święceniach kapłańskich przez dwa lata pracował w Kaliszu, jako kate-cheta i opiekun ministrantów oraz prowadził kościelny chór mieszany. W 1965 r. rozpoczął studia historii sztuki na Katolic-kim Uniwersytecie Lubelskim, a po ich ukończeniu przez trzy lata posługiwał w Skarżysku Kamiennej, gdzie zajmował się duszpasterstwem parafial-nym, podobnie jak w Kaliszu. Od 1974 r. był wychowaw-cą (tzw. magistrem) klery-ków w Studium Teologicznym w Gnieździe, a później profe-sorem historii sztuki w Semina-rium Zakonnym w Łodzi-Ła-giewnikach. Od 1984 r. przez pięć lat posługiwał jako rek-tor w Niższym Seminarium Du-chownym w Niepokalanowie, a następnie został gwardia-nem klasztoru i proboszczem parafii w Gnieźnie. W latach 1996 – 2013 pracował jako duszpasterz i kapelan szpita-la w Niemczech: Essen i Tro-stberg-Schwarzau. Ostatnie cztery lata służył swoją pomo-cą duszpasterską w gdyńskim

klasztorze i parafii na Wzgórzu św. Maksymilian Marii Kolbego.

O. Kaliksta poznałem w 2013 r., kiedy przybył do Gdyni i często jako ministrant uczestniczyłem w sprawowa-niu przez niego Eucharystii i zawsze z wielkim zaintereso-waniem słuchałem jego ho-milii. Lubiłem z nim od czasu do czasu pogawędzić i w tych naszych miłych i serdecznych rozmowach m.in. dowiedzia-łem się, że św. Maksymilian był dla niego szczególnym wzorem świętego kapłana. Chociaż osobiście nie widział tego wspaniałego człowieka, ale bardzo dużo dowiedział się o nim i jego heroizmie oraz męczeńskiej śmierci, gdy jako ministrant często posługiwał w kościele franciszkańskim w Gdańsku. Natomiast dzieło którego dokonał mógł oglą-dać i podziwiać w okresie przebywania w Niepokalano-wie, zarówno podczas nauki w szkole średniej, jak i później, kiedy już jako kapłan posługi-wał będąc rektorem NSD. Pa-miętam, jak mi opowiadał, że idea o. Maksymiliana, Jego świętość i miejsce, jakim jest Niepokalanów, wywarły na nim ogromne i niezapomnia-ne wrażenie. Natomiast innym razem mówił mi o kapłaństwie, jako darze Bożym, gdzie Eu-charystia i liturgia ołtarza były

dla niego najświętszą święto-ścią i największą wartością ży-cia. To kapłan ma za zadanie dzielenie się tym darem z inny-mi, bowiem został powołany z ludu i dla ludu przeznaczony. I dalej mówił, że w dzisiejszych czasach kapłani do ludzi po-winni przemawiać nie tylko słowami, ale przykładem swo-jego życia. Ludziom pomagać trzeba odnaleźć Boga, tzn. nawiązać z Nim kontakt, ale w sposób autentyczny, aby mogli wzrastać w wierze i mi-łości do swojego Pana. „Jako franciszkanin jestem przezna-czony dla wszystkich – dla lu-dzi prostych i wykształconych, dla ubogich i bogatych, dla chorych i cierpiących oraz dla tych wszystkich zagubio-nych w życiu, aby odnajdywa-li w sobie Jezusa Chrystusa.”

Dzisiaj nie ma już wśród nas o Kaliksta, ale dziękując mu za to wszelkie okazywane nam dobro, pamiętajmy o modli-twie w Jego intencji. Niech Pan Bóg w swoim miłosierdziu i dobroci obdarzy Go swoją światłością i pokojem w Króle-stwie Chrystusowym, gdzie nie ma łez i cierpienia, a panuje radość i szczęście wieczne.

Jerzy Chmara

ogłoszenie

ogłoszenie

stały konfesjonałod poniedziałku do soboty

16:00-17:30wg dyżurów

nadto codziennie od 17:30oraz 10 minut przed każdą Mszą św.

Spowiedź święta w naszym kościele


Już po raz kolejny Akcja Ka-tolicka zorganizowała w na-szym kościele Wieczór Pieśni Pa-triotycznej, który odbył się 10 listopada. Udział młodzieży był imponujący: chór Szkoły Mu-zycznej, młodzież z IX Liceum wraz z nauczycielką oraz uczen-nica III Liceum, która reprezen-towała samą siebie. Napraw-dę było czego słuchać! Był też znowu obecny pan Jerzy Stani-sław Fic, autor pieśni „Janek Wi-śniewski Padł”. Jedna z uczen-nic napisała wiersz o Gdyńskim Grudniu, który zaprezentowała w trakcie naszego Śpiewania:

Idziesz do pracy z chleba-kiem pod pachą –

ponura rutyna. Spoglądasz w niebo, wscho-

dzi słońce – dzień się zaczyna. Czujesz chłód – nie dlatego, że poranek gru-

dniowy. Powód nieco inny – złe przeczucia uderzają do

głowy.

Zewsząd nadciąga tłum. Nadzieje na spokojny dzień

są raczej efemeryczne. Przeciskasz się na przód. Wszystko zdaje się tak enig-

matyczne. Słyszysz mgliste krzyki, formu-

jące się powoli za kotarą ciemności. Przyspieszasz kroku i znikasz

w otchłani nicości. W myśli wwierca się głos:

„praca w stoczni zawieszona”. Stało się. Demonstracja robotnicza

ogłoszona.

Na wietrze powiewają płachty.

Rozpoczyna się manifestacja.

Nowi ludzie ciągną z miasta. Niebawem nastąpi eskala-

cja.

Powietrze przecina strzał. Ktoś upada –

władz ingerencja. Metaliczny zapach krwi, ktoś

podbiega – medyczna interwencja. Śmigłowce, petardy, czołgi

i gaz łzawiący, pierwsza ofiara – mordercy! Krzyczą strajkują-

cy. Kładą na drzwiach martwe-

go Zbyszka Godlewskiego. Zapamiętają go jako młode-

go Janka Wiśniewskiego. O godność i wolność stocz-

niowcy walczyli, osiągnięciem celu strajk zakończyli.

Tego grudnia śmierć swój żniw zebrała, o czym Gdynia do dzisiaj nie zapomniała.

Dagmara Marciniak, IX LO Gdynia

Barbara de [email protected]

Śpiewamy i służymy Panu z radością

Wieczór Pieśni Patriotycznej

W tym czasie radosnych Świąt Narodzenia Pańskiego przeżywamy 35.rocznicę Sakra-mentu Małżeństwa, która jest okazją do ukazania świadec-twa naszej wiary. Poznaliśmy się w chórze „Symfonia”, który istnieje i działa w tym koście-le pw. św. Antoniego z Padwy, OO. Franciszkanów w Gdyni na Wzgórzu św. Maksymiliana Marii Kolbego od kilku dziesięciu lat.

Gdynia to miasto, w którym

„Jezu prosimy Cię, abyś na tej naszej drodze nie szedł przed nami, gdyż możemy nie zdążyć. Nie idź też za nami, bo możemy zbłądzić, ale idź zawsze przy nas i bądź naszym przyjacielem”

się urodziliśmy, wychowaliśmy, zdobyliśmy wykształcenie, pra-cujemy, działamy i mieszkamy. Nasi rodzice przybyli tutaj w cza-sie, kiedy to piękne miasto do-piero powstawało i zaczęło się bujnie rozwijać, aby zostać sil-nym i prężnym ośrodkiem prze-mysłowym i kulturalnym. Od uro-dzenia mieszkałem na terenie tej wspólnoty franciszkańskiej i w tym kościele parafialnym zostałem ochrzczony, przyjęty

do I Komunii Świętej i przyjąłem Sakrament Bierzmowania oraz przystąpiłem do Sakramentu Małżeństwa z Teresą, którą po-znałem w naszym parafialnym chórze „Symfonia”. Ponadto od najmłodszych lat zostałem ministrantem, później lektorem, a obecnie jestem redaktorem naszego pisma „Ze Wzgórza”

Chór mieszany „Symfonia” , w którym śpiewamy do dnia dzisiejszego jest pierwszym ze-


społem śpiewaczym, który po-wstał w 1930 roku w młodym, rodzącym się wówczas do życia mieście portowym Gdynia. Na przestrzeni tych długich lat, chór występował i koncertował setki razy, zapisując się złotymi zgło-skami w kulturze muzycznej swo-jego miasta, regionu, a także w kraju i zagranicą, zawsze zdo-bywając szczere uznanie wśród szerokich kręgów ludzi kultury i miłośników śpiewu chóralnego.

Kiedy poznałem Teresę w ze-spole, początkowo nie zastana-wiałem się nad tym, że może zostać moją żoną. Jednak Pan pozwolił, iż po latach naszej znajomości zostaliśmy złączeni Sakramentem Małżeństwa. I od tamtego czasu, już jako mał-żonkowie śpiewamy Panu na chwałę, niosąc radość i ubo-gacając serca wszystkich ludzi kochających śpiew chóralny. Również nasz syn Tomasz włą-czył się swego czasu do grona śpiewaczego chóru, podjął stu-dia muzyczne, które ukończył i chociaż z czasem zmienił swo-ją profesję oraz założył rodzinę, to zawsze jest blisko Boga, co nas rodziców bardzo cieszy.

Teresa wstąpiła do „Symfo-

nii” w 1968 roku, ale wcześniej śpiewała w chórze szkolnym. Na przestrzeni tych lat miała trochę przerwy na wychowanie dziec-ka, lecz szybko wróciła, nie mo-gąc wyzwolić się z przywiązania do śpiewu. Także i ja śpiewałem w chórze szkolnym, a będąc mi-nistrantem w tej parafii św. An-toniego, zostałem na początku lat sześćdziesiątych przyjęty do scholi chłopięcej, którą oprócz chóru „Symfonia” prowadził i dyrygował o. Henryk Sobieszek.

W drugiej połowie lat siedem-dziesiątych zostałem wybrany prezesem chóru, a Teresa peł-niła funkcję wiceprezesa. Był to czas wyjątkowy, bowiem za na-szej kadencji nastąpiła zmiana dyrygenta. Odszedł Stanisław Kwiatkowski, dziś już nie żyjący wspaniały organista, kompozy-tor i dyrygent, a kierownictwo artystyczne nad zespołem obję-ła i dyrygenturę przejęła Elżbie-ta Cieślak. Pani dyrygent swoim niezwykłym entuzjazmem rozwi-jała, ożywiała i poszerzała na-sze zainteresowania w kierunku niełatwej muzyki a capella, bę-dąc sercem oddana muzyce i chórowi, o czym świadczy fakt, że zespołem kierowała przez

trzydzieści jeden lat.Obecnie od blisko dziesięciu

lat dyrygentem chóru jest pani Bogna Swiłło, ambitna i utalen-towana absolwentka Akademii Muzycznej w Gdańsku.

Jesteśmy dumni, że chór prezentuje przebogaty repertu-ar utworów sakralnych i świec-kich, przedstawicieli wszystkich epok, począwszy od średnio-wiecza, po wybitnych kompo-zytorów współczesnych. Dużo satysfakcji przynoszą nam liczne koncerty zespołu, który często występuje w kraju i poza jego granicami. Nie zapomnimy na-szych wyjazdów z chórem do Włoch, Niemiec, Austrii, na Li-twę i Łotwę oraz do Rosji, gdzie w obwodzie kaliningradzkim śpiewaliśmy dla Polaków prze-siedlonych tutaj z Kazachstanu. Jednak najbardziej utkwił nam w pamięci pobyt w 1985 roku we Włoszech, kiedy odbywa-liśmy trzytygodniowe tournee artystyczne. Podczas tego wy-jazdu śpiewaliśmy na uroczystej Eucharystii celebrowanej przez Ojca św. Jana Pawła II w Ca-stel Gandolfo. Po Mszy Świętej zostaliśmy przyjęci na prywatnej audiencji przez papieża, nasze-go wielkiego rodaka, który na zakończenie naszego z Nim spo-tkania, powiedział do nas takie znamienne słowa: „Śpiewajcie pięknie i czyńcie to jak najlepiej i jak najdłużej, bowiem śpiew zbliża ludzi do Boga i przyczy-nia się do naszej jedności w imię Pana naszego Jezusa Chrystu-sa”, po czym wszyscy otrzymali-śmy Jego błogosławieństwo.

Obecnie w dalszym ciągu śpiewamy w zespole, a Teresa jest także członkiem jego zarzą-du i jak tylko potrafimy ciągle rozsławiamy dobre imię nasze-go chóru „Symfonia”.

Na temat swojego śpiewania w chórze, Teresa powiedziała:

„W pieśni jest moc, w jej dźwię-kach jest siła, co kruszy skały...” (to słowa Zygmunta Krasińskie-


fot. arch. red.

go). Śpiew chóralny to piękna tradycja, to najstarsza sztuka mu-zyczna, która w swym brzmieniu ma ogromną moc i siłę, a którą zafascynowałam się od dziew-częcych lat. Pieśń niesie zado-wolenie oraz szczęście i to jest prawdą, ponieważ w zespole poznałam męża, z którym dzielę zamiłowanie do muzyki. Nasze wspólne chwalenie śpiewem Boga, pobudza nas do życia i, mimo wszelkich niepowodzeń i trudności, pozwala odzyskać wiarę na lepsze jutro oraz wlewa w nasze serca optymizm i spra-wia wiele radości”.

Ja natomiast na temat swoje-go śpiewania powiem: „Wielbić Pana śpiewem, to nieść radość

wszystkim ludziom i to jest dla mnie ogromnym zaszczytem oraz sprawia mi szczególną przy-jemność życiową. W pieśniach odnajduję to, co Chrystus do nas powiedział: „Człowieku nie zamartwiaj się tym, co przeszło. Przychodzę, by wyrazić przyjaźń z tobą, aby znikły mrok i smutek w twych codziennych zmaga-niach z życiem”. Śpiewając na chwałę Bożą, spotykam się jesz-cze bliżej z Panem, który jest na-szą nadzieją i miłością w życiu”.

A te nasze świadectwa koń-czę słowami księdza Jana Twar-dowskiego: „Kto śpiewem wiel-bi Boga, ten uczy się głębokiej miłości do Niego, umie przeba-czać i uśmiechać się do ludzi”.

Drodzy Czytelnicy!Bóg stawia przed nami odpo-

wiedzialne zadania, szczególnie w czasie radosnych Świąt Naro-dzenia Pańskiego, aby w ciszy świątecznej kolędy mogliśmy usłyszeć choć raz bicie swego serca, które chce nam powie-dzieć o nastaniu czasu pojed-nania i wzajemnej życzliwości i tego serdecznie wszystkim ży-czymy.

Jerzy Chmara

OFERUJEMY:• modne strzyżenie dostosowane do każdego typu urody i wieku zgodnie z życzeniem klienta

• koloryzację farbami renomowanych firm fryzjerskich • zabiegi kuracyjne i pielęgnacyjne włosów, odbudowę i regenerację, nawilżanie, nabłyszczanie itp.

• wplatanie warkoczyków• zaopatrzenie w profesjonalne środki pielęgnacyjne do włosów: WELLA, SCHWARZKOPF, GOLDWELL, ALFAPARF, ALTERNA, JOICO, SUBRINA...

SALON FRYZJERSKIELŻBIETA

Gdynia, ul. Abrahama 50/56, (wejście od ul. Władysława IV)

tel. (058) 620–88–10

zapraszamy: poniedziałek – piątek 9.00 – 19.00 soboty 9.00 – 14.00


AKCJA KATOLICKA WIDZIEĆ – OCENIAĆ – DZIAŁAĆ

W zeszłym roku minęło 20 lat od utworzenia Diecezjalnego Instytutu Akcji Katolickiej Ar-chidiecezji Gdańskiej. Jednak świętowanie tego jubileuszu przełożono na rok obecny i za-częto je kwietniowym Kongre-sem zorganizowanym w Oliwie, a pod koniec listopada, w świę-to patronalne Akcji Katolickiej, zakończono uroczystą Mszą świętą z udziałem ks. biskupa Wiesława Szlachetki. Po Mszy świętej przedstawiciele para-fialnych oddziałów AK spotkali się przy wielkim torcie, aby na słodko zamknąć obchody.

Nasz oddział Akcji Kato-lickiej w tym roku obchodzi 20-lecie swojego istnienia. Zo-stał powołany przez o. Józe-fa Brzozowskiego 17 września 1997 roku. Data zobowiązują-ca i działania Akcji rzeczywi-ście sprostały historycznemu wyzwaniu. Ówczesna pani Pre-zes i Członkowie naszego sto-warzyszenia poświęcili masę sił

i czasu na organizację życia parafialnego zapraszając pa-rafian na Wczasy z Bogiem albo koncerty Skaldów. Dzięki nim nasz kościół jest podświetlony a ówczesna kancelaria para-fialna otrzymała komputer. Byli również bardzo wyczuleni na potrzeby ludzi poszkodowa-nych nie tylko w naszym mie-ście, ale i w odległych regio-nach Polski, co miało swój finał w zorganizowaniu kolonii dla dzieci z Podkarpacia z rodzin poszkodowanych w powodzi. Parafianie nasi byli tak hojni, że na apel Akcji Katolickiej zebra-no pokaźne środki umożliwia-jące odbudowanie zalanych domów. Na pewno wielu z na-szych Parafian pamięta wizytę tamtejszego proboszcza, któ-ry przyjechał wówczas do nas specjalnie, aby podziękować za tę nieocenioną pomoc. Również dzięki Akcji Katolickiej polskie dzieci z niezamożnych rodzin na Litwie dwa razy spę-dzały w Gdyni wakacje, a póź-

niej nastąpiła pomoc material-na z naszej strony, zawożona w okolice Wilna przed Bożym Narodzeniem.

Akcja Katolicka docenia wszelką troskę o Kościół Kato-licki u innych osób i chcąc uho-norować dokonania i poświę-cenie p. dr Marii Kozieleckiej zaproponowała Jej kandyda-turę do katolickiego odzna-czenia Pro Ecclesia et Populo (dla Kościoła i Narodu), które zostało Jej przyznane przez Ka-pitułę w roku 2010.

Nasz parafialny oddział sta-ra się zainteresować Parafian wartościowymi wydarzeniami kulturalnymi i wskazywać cie-kawe wydarzenia i publikacje. Rozprowadzamy często spe-cjalne wydania prasy, zapra-szamy na filmy a także zapro-ponowaliśmy powrót do starej tradycji podsiadania kropielni-czek w domach. W roku Jubile-uszu Chrztu Polski zorganizowa-liśmy ciekawą wycieczkę do źródeł naszej Wiary.

Z okazji naszych 20. urodzin, w święto Patronalne Akcji Ka-tolickiej, w uroczystość Chrystu-sa Króla, członkowie naszego oddziału czynnie uczestniczyli w Sumie, podejmując wszystkie czytania. A potem był też czas na tort (fot.), przy którym po-wspominaliśmy „jak to było”.

Barbara de [email protected]


ogłoszenie

ogłoszenie

Jeśli kochasz muzykę, jeśli śpiewałeś już kiedyś, masz teraz wspaniałą okazję. Zapraszamy na próby do klasztoru OO. Franciszkanóww każdy wtorek i piątek od godz. 18.oo – 20.00 Mile widziani Panowie.

Zaproszenie do chóru „Symfonia”

Kontakt: Dyrygent - Bogna Swiłło 605-588-765Prezes - Danuta Bałamucka 505-281-241www.chorsymfonia.ple-mail: [email protected]

fot. arch. red.

Warto nie Przegapić Bożego Narodzenia

Tytuł: „Warto nie Przegapić Bożego Narodzenia” może za-brzmieć nieco śmiesznie dla czytelników lub nawet niektó-rzy Czytelnicy mogą uznać, że jest ów tytuł nieco prowokują-cy – przecież wszyscy dobrze wiemy, iż Boże Narodzenie przypada dokładnie 25 grud-nia, skoro 24 grudnia staran-nie celebrujemy Wigilię Boże-go Narodzenia. I myślę, że My, Polacy możemy być i jesteśmy szczególnie dumni z tej naszej tradycyjnej (obyczajowo po-stnej) polskiej Wigilii Bożego Narodzenia. A skoro mamy szczególne powody do dumy narodowej, to naturalnie war-to czy wręcz powinniśmy pielę-gnować te najcenniejsze tra-dycje.

A dlaczego wybrałam taki - a nie inny tytuł do tych moich przemyśleń?

Przygotowania do Świąt i same Święta można zorgani-

zować i przeżywać na różne sposoby. Właśnie w związku z ogromem możliwości wyboru różnych opcji (a przecież nie zwiększa się nasz czas, a cza-sem ten czas się wręcz kurczy ze względu na to, że praca zawodowa czy inne obowiąz-ki zabierają nam sporo cza-su) – proponuję refleksję nad dobrym wyborem spędzania czasu.

Nie jest chyba też żadnym odkryciem, a jednak chyba kwestią ważną do przypomnie-nia, że przemyślane przygoto-wania do Świąt pozwolą nam lepiej przeżyć same Święta (oczywiście z zachowaniem pewnej przestrzeni elastycz-ności i spontaniczności, bo do pewnego stopnia raczej tego potrzebujemy).

Może ktoś spodziewa się, że będę zachęcała do skrajnej ascezy – do odmawiania sobie niemal wszystkiego, co nie jest

niezbędne do przeżycia i skon-centrowania się wyłącznie na modlitwie. Przypuszczam, że są osoby, dla których to będzie najwłaściwszy sposób przygo-towania się do Świąt lub/i prze-żywania samych świąt Bożego Narodzenia. Daleka też jestem od drugiej skrajności – daleka od zachęcania do tego, aby dać się ponieść bardzo wyso-kiej konsumpcji. A tak łatwo ulec modzie, albo po prostu z rozpędu dać się ponieść fali dominującego trendu, co nie musi to nawet wynikać z wła-snej decyzji. Przeciwnie, to wła-śnie przeciwstawienie się cho-ciażby presji reklamy, wymaga pewnej świadomej decyzji tego, na jakim poziomie sobie na coś pozwolić i na co prze-znaczyć czas, nieprawdaż?

Osobiście uważam, chociaż nie każdy Czytelnik musi się ze mną zgodzić, że nie ma nić w tym złego, jeśli pod choinką pojawi się jakiś niekoniecznie drogi, ale specjalnie dobrany upominek, myślę, że nie ma w tym nic złego, jeśli na Wigilij-nym i potem Świątecznym sto-le pojawi się nasz jakiś ulubiony smakołyk i dalej, moim prywat-


ul. Władysława IV 7-15 (róg ul. Wójta Radtkego, 80m od I Urzędu Skarbowego) www.investim.pl81-353 Gdynia, tel. 58 624 40 74; kom. 507 156 890, 501 735 351 [email protected]

Kasa fiskalna przenośna • Niewielkie rozmiary i lekka konstrukcja • Ergonomiczna obudowa odporna na uderzenia • Zapis elektronicznej kopii na karcie SD • Intuicyjna i przyjazna obsługa • Możliwość pracy w trudnych warunkach atmosferycznych

nym zdaniem, nie ma w tym nic złego, jeśli pozwolimy sobie na chwilę radości przed tele-wizorem. Przecież te drobne radości sprawiają, że odczu-wamy, uświadamiamy sobie, iż nadszedł czas szczególny – po prostu odświętny. Do pewnego stopnia potrzebujemy też za-spokojenia naszych drobnych pragnień, bo ich skrajne nie-zaspokojenie, może powodo-wać różne napięcia frustracje, a czasami może nawet wywo-łać depresję. Cóż się dziwić, że na Święta próbujemy się po-czuć tak, jakby wróciły czasy dzieciństwa, do których wielu z nas tęskni przecież. Gdzieś w środku każdy z nas jest trosz-kę dzieckiem – i dobrze, jeśli człowiek z tą dziecięcą cząst-ką samego siebie potrafi mieć kontakt, chociażby dlatego, że wtedy taki człowiek jest bar-dziej autentycznym, pogod-niejszym, a nie zgorzkniałym. Przecież jest i w Biblii napisa-ne: „Bądźcie jak dzieci.” (Mt. 18,3). Oczywiście, sztuką jest

właściwie rozumieć to zdanie i nie być, jak rozkapryszone, czy samolubne małe dziecko. I dla przeciwwagi do codzien-nego stresu i biegu, dobrze jest w Święta poczuć się spokojnie i bezpiecznie, jak w szczęśli-wym dzieciństwie.

Nie ma nic w tym złego, że na co dzień zabiegani fizycz-nie odpoczniemy w Święta i na przykład trochę pośpimy (tym bardziej, że ciągłe przemęcze-nie szkodzi zdrowiu, a w tym roku kalendarz sprzyja wypo-czynkowi, bo Wigilia Bożego Narodzenia przypada w nie-dzielę, więc większość z nas już w sobotę będzie mogła poczy-nić pewne przedświąteczne przygotowania i mniej się spie-szyć w samą Wigilię).

Chociaż najbardziej sto-sownym okresem do śpiewa-nia kolęd (i różnych pastora-łek Bożonarodzeniowych) jest czas po Bożym Narodzeniu, choć wygrywanie pastorałek

w sklepach może być zachę-tą do nadmiernej konsumpcji, to dźwięki pastorałek mogą być także zachętą do pięk-nego przygotowania się do Świąt. Nieco przedwczesne ko-lędy i pastorałki sugerują nam o tym, że czas Bożego Naro-dzenia tuż, tuż i przypominają nam dokładnie te właśnie zda-rzenia z Betlejem.

Piękną formą przygotowa-nia na Narodziny Pana Jezusa jest uczestnictwo w Roratach

– porannej Mszy świętej ku czci Matki Bożej. Codzienny udział w niej wymaga sporego samo-zaparcia w porannym wsta-waniu, za to godzina Mszy św. roratniej nie koliduje z lekcja-mi w szkole i dla wielu nie ko-liduje z pracą. Pamiętamy, iż słowo Adwent oznacza czas oczekiwania. Możemy analo-gicznie, jak Maryja - Ciężarna Kobieta, oczekiwać Narodze-nia Dzieciny – Bożej Dzieciny. Świadomość tego czasu może i powinna nas skłonić do nie-odkładania najważniejszych przygotowań do Świąt na po-tem.

Cenna jest tradycja dbania o Wieniec Adwentowy, który dokładnie przypomina nam o upływającym do Świąt Boże-go Narodzenia czasie i o tym, że warto ów czas dobrze spę-dzić.

Przed Świętami Bożego Na-rodzenia, mamy szczególnie wiele okazji do tego, aby spró-bować pomóc potrzebują-cym. Bardzo ważne jest to, aby Ci, którzy na co dzień doświad-czają szczególnych trudności, przynajmniej od święta mogli poczuć, że ich życie nie jest aż takie ciężkie i przynosi powody do radości. Ciężar codzien-ności może polegać na ma-terialnym niedostatku i wtedy przydałaby się pomoc w for-


mie darów żywnościowych lub innego wsparcia materialne-go – np. w formie szlachetnej paczki. Cenna jest między in-nymi aktywność w zbiórkach Caritasu lub Banków żywności. Nie zawsze problemem jest niedostatek materialny. Może zdarzyć się, że dość zamożny emeryt potrzebuje, aby ktoś przyniósł mu zakupy (nawet jeśli, jest w stanie za nie zapła-cić), osoba niewidoma może potrzebować, aby ktoś zabrał ją do lekarza lub pospacero-wał z nią). Wielu doskwiera przykrość osamotnienia (nieza-leżnie od sytuacji materialnej). Lekarstwem na to są: podaro-wany czas, uwaga – po prostu czyjaś obecność.

Czas przygotowań Świąt, to także okazja do Świątecz-nych porządków. Wielu z nas przydaje się taka dodatkowa motywacja, gdyż powinniśmy mieszkać w schludnej prze-strzeni, a sprzątania raczej nikt nie lubi.

Ważne jednak, aby po-rządki w domowym zakątku były równoległe z porządka-mi w naszym umyśle w duszy i w sercu. I może przydałby się przewartościowanie pewnych kwestii.

Codzienne życie w pośpie-chu - sprawia, że i nasze kon-takty z innymi ludźmi stają się

często szybkie. Współcześnie, bardzo często kontaktujemy się na odległość. Jeśli ktoś ma lek-kie pióro, albo jeśli ktoś gdzieś przeczytał cenne inspirujące życzenia, to może warto prze-kazać je nie tylko za pośrednic-twem mediów elektronicznych (maila czy smsa), może warto posłać chociaż najbliższym tradycyjną kartkę świąteczną? Dość niedawno, zdałam sobie sprawę, że adresy domowe podaje się już raczej na tyle rzadko, iż znajomość czyjegoś domowego adresu – chyba już można, poczytywać sobie za zaszczyt, czyż nie? Chociaż najważniejszy - nie sposób, ale fakt, byśmy mogli przekazać sobie dobre, szczere życzenia i podzielić się opłatkiem.

Szczerość przy składaniu ży-czeń wymaga także wybacze-nia wszelkiej urazy, jeśli ktoś do kogoś jakąś urazę się odczu-wa. Często wymaga to także emocjonalnego odpuszczenia win tym, którzy „Na tamtą stro-nę przeszli”, jak śpiewał Krzysz-tof Krawczyk – tj. wybaczenia zmarłym. Dodatkową korzy-ścią po dokonaniu tej trudnej sztuki wybaczania jest to, że pozbywając się żalu, zrzuca-my z siebie pewien balast. Po wszystkim, możemy żyć dalej z tak zwanym „lekkim sercem”.

Ogromnie ważne jest, aby Ci, którzy doświadczyli przeba-czenia od innych, przynajmniej

w poważnych sprawach (bo drobne potknięcia całkowicie wyeliminować jest niemal nie-możliwe), aby dołożyli wszel-kich starań, żeby kolejny raz nie było potrzeby przeprosin i prośby o przebaczenie.

Od razu nasuwa mi się myśl, iż piękne są relacje peł-ne zrozumienia, porozumienia i serdeczności! Myślę, że takim wspaniałym osobom w naszym życiu szczególnie warto okazy-wać serdeczność i wsparcie oraz radość z ich obecno-ści w naszym życiu. To, iż jest przy nas ktoś, kto sprawia, iż nie czujemy się osamotnie-ni – to naprawdę wielka war-tość! Obyśmy nigdy nie czuli się osamotnieni długo (krótko-trwałe doświadczenie nieprzy-jemnego osamotnienia, może pozwolić docenić obecność, bliskość drugiego człowieka i docenić szansę porozumienia się z nim).

Najważniejsze w Adwencie bezsprzecznie jest jednak to, abyśmy w tym czasie starannie przygotowali się na spotkanie z Nowo-narodzoną Bożą Dzie-ciną oraz, abyśmy pogłębili świadomość siebie i relacje z innymi ludźmi. Przecież do-bry chrześcijanin kocha i Boga i ludzi; w tym zdrową (nie nar-cystyczną, nie egoistyczną) miłością kocha także samego siebie, bo gdyby nie zdrowa


miłość do samego siebie, to wtedy przykazanie: „Będziesz miłował bliźniego swego jak siebie samego” - nie zmierza-łoby do dobra, a przecież ma zmierzać do miłości samego siebie i bliźniego.

Śpiewanie kolęd, to piękna (nie jedyna) forma wyrażania radości z tego, że Bóg narodził się dla nas.

Chociaż chrześcijanin po-winien być na tyle silny, aby umieć odmówić sobie pew-nych przyjemności, ponieść wysiłki (unieść codzienne obo-

wiązki, zdobyć się na pewne posty, ofiary – w rozsądnych granicach – tj. nie szkodząc zdrowiu) - to jestem przeko-nana, że czas i przestrzeń na stosowną zabawę, na wyraża-nie autentycznej radości, jest nam ludziom potrzebna. Ktoś zauważył, że ten, kto potrafi się naprawdę cieszyć w dobre dni, łatwiej znosi trudne chwi-le. Czasem przychodzi mi na myśl pytanie, które postawił kiedyś bard śp. Jacek Kacz-marski: „Czemu post jest karna-wałem, a karnawał postem?” Niezaspokojenie potrzeb rodzi frustrację, która może nawet

KANCELARIA NOTARIALNA ŁUKASZ KURECKI NOTARIUSZ

Kancelaria Notarialna prowadzona jest przez Łukasza Kureckiego - Parafianina Parafii św. Antoniego na Wzgórzu św. Maksymiliana w Gdyni. Kancelaria świadczy usługi między innymi w zakresie:

• umów darowizny, umów sprzedaży - mieszkań, lokali, działek, domów,

• umów o dożywocie,• spraw spadkowych - aktów poświadczenia dziedziczenia, działów spadku,

• umów majątkowych małżeńskich, podziałów majątku,

• umów spółek, protokołów spółek,• pełnomocnictw, • poświadczeń podpisów, poświadczeń wierzytelnych kopii.Serdecznie zapraszam wszystkich parafian do korzystania z usług mojej Kancelarii Notarialnej.

Szczęść Boże, Łukasz Kurecki Notariusz

Plac Kaszubski 13 lok. nr 7 81-350 Gdynia

Tel. 58 352 01 61Tel. Kom 606 135 122

[email protected]

Godziny otwarcia:pon. / śr. / pt. 9.00 – 17.00wt. / czw. 10.00 – 18.00

Inne terminy po uzgodnieniuogłoszenie

ogłoszenie

Zbieramy pieniądze na obłożenie granitem

głównych schodów do naszego Kościoła.

Bóg zapłać za wszystkie złożone ofiary.

konto klasztorne: 46 1240 1239 1111 0010 0295 2102

Zbiórka parafialna

Pokój i Dobro!

przerodzić się w zgorzknienie, a nawet w depresję. Człowiek, który odczuwa smutek – ema-nuje smutkiem, a człowiek, który odczuwa radość, wiarę, nadzieję... - takową radością, wiarą, nadzieją… emanuje na innych i taki generalnie po-godny i spełniony człowiek (który czasem też ma prawo doświadczać złości, czy smut-ku, jeśli ma być kimś autentycz-nym – nie ze sztucznym uśmie-chem) – i taki raczej pogodny człowiek bardziej, niż notorycz-ny smutas przekona innych lu-dzi, że Bóg jest dobry i kocha-jący!

W związku z tym - naprawdę wesołych Świąt - wszystkim i so-bie życzę!

Dobrze, aby Bóg rodził się w naszych sercach (nie tylko w grudniu i w styczniu), w każ-dym dniu!!!

Magdalena Maternicka


Katecheza liturgiczna. Credo - wyznanie wiary

W poprzednim numerze ZW katechezę liturgiczną po-święciliśmy tematowi kaza-nia. W niedziele i uroczystości (oraz opcjonalnie przy spe-cjalnych okazjach) bezpo-średnio po kazaniu następuje wyznanie wiary - łac. Credo.

Jaką rolę spełnia ten ele-ment liturgii Kościoła?

Credo, symbol naszej wia-ry, jest zarazem znakiem jed-ności całego Kościoła. Wska-zuje ono na ciągłość wiary od czasów apostolskich. W gąszczu różnych heterodok-syjnych (heretyckich) kon-cepcji teologicznych, Kościół od początku wieków wyznaje tę samą doktrynę, która na soborach w Nicei (325 r.) i Konstantynopolu (381 r.) przy-brała formę znanego nam obecnie Credo. Jest to więc punkt odniesienia, spraw-dzian wierności, proklamacja przynależności, afirmacja i usprawiedliwienie naszego

miejsca w Kościele katolic-kim. Najświętsza Ofiara jest liturgią sprawowaną przez Kościół i w Kościele, któ-ry jest Ciałem Chrystusa, w jego jedności, integralności. Nie ma tu miejsca na indy-widualizm czy subiektywizm. Jedna jest wiara, jak i jeden Chrzest (por. Ef 4,5).

Credo poucza o tego co Bóg dokonał w historii zba-wienia, pobudzając nas do wdzięczności. Pomaga też wyrzec się różnych idoli, „zde-tronizować” nasze prywatne bożki. Credo formuje w nas posłuszeństwo wiary, z jaką przyjmujemy i wyznajemy treści tajemnic proklamowa-nych przez Kościół katolicki. Credo zawiera podstawowe prawdy naszej wiary, łatwych do opanowania dla tych któ-rzy nie mają możliwości głę-biej studiować teologii.

Jakie formy może przybrać wyznanie wiary? Najczęściej

używaną formą jest tzw. wy-znanie wiary nicejsko-konstan-tynopolitańskie, zaczynające się od słów “Wierzę w jednego Boga”. W naszym kościele to wyznanie wiary często bywa śpiewane, aby podkreślić uro-czysty charakter celebracji. Al-ternatywnie, podczas Mszy św. z udziałem dzieci, można od-mówić Skład Apostolski, czyli symbol wiary zaczynający się od słów “Wierzę w Boga Ojca Wszechmogącego”, znany nam z codziennego pacierza. Skład Apostolski można też odmówić w niedziele Wielka-nocy, gdyż nawiązują one do Chrztu. Przy okazji udzielania sakramentu Chrztu, Bierzmo-wania oraz Wigilii Paschalnej można odmówić Wyznanie wiary dialogowane, zawarte w przyrzeczeniach chrzciel-nych.

Wyznanie wiary ma miejsce po kazaniu. Stąd jest swoistą odpowiedzią na Słowo Boże którego wysłuchaliśmy. Po-stawa stojąca towarzysząca wyznaniu wiary jest znakiem apostolskiej gotowości, dumy, poczucia własnej godności i odwagi z jaką wyznajemy na-szą wiarę. Przybranie postawy stojącej i głośna proklamacja wiary wyrywa nas ze swoistej wygody postawy siedzącej w jakiej słuchamy kazania. Jest wezwaniem do działania, do zaangażowania, do świado-mego udziału w liturgii, do przyznania się do swojej wia-ry wobec osób obecnych w świątyni, a także, docelowo, wobec osób pozostających poza jej murami.

o. Krzysztof M. Bartczak

ogłoszenie

ogłoszenie

Koronka do Bożego Miłosierdziaod poniedziałku do piątku

15:00

Adoracja Najświętszego Sakramentuod poniedziałku do soboty

16:00-17:30

Zapraszamy do naszej parafii:

Pokój i Dobro!


Tradycja i zwyczaje bożona-rodzeniowe.

Święta Narodzenia Pańskie-go, popularnie zwane świętami

„Bożego Narodzenia” należą, chyba tylko u nas, w Polsce, do najbardziej rodzinnych. I cho-ciaż niższe rangą od świąt Zmar-twychwstania Pańskiego, dla wielu zdają się one być najważ-niejsze w całym roku liturgicz-nym. Może dlatego, że (tak po ludzku rozumując) radość z naro-dzin jest o wiele większa, bo nie obarczona okrutnym, niezawi-nionym cierpieniem i męką, jak to ma miejsce przed Śmiercią i po niej następującym triumfem Zmartwychwstania Pańskiego. Poza tym, sam ten czas przed Bożym Narodzeniem (zwany Ad-wentem) jest czasem radosnym, przepelnionym tęsknotą i re-fleksją nad cudem Wcielenia się Boga. Bóg, ze Swej wielkiej miło-ści do stworzenia, Sam zechciał być z nami w całej rozciągłości człowieczego życia. Do swej Bo-skiej Osoby i natury przyjął na-turę człowieka. Jako Człowiek ograniczył Siebie w czasie i prze-strzeni stając się podobnym do nas we wszystkim z wyjątkiem grzechu (por. Hbr 4,15).

Ukoronowaniem przeżytego przez chrześcijan Adwentu jest Wigilia. Wieczór i noc przepeł-nionego radością modlitewne-go czuwania. Czuwania, które, jak każdego roku o tej porze, prowadzi nas do betlejemskiej stajenki, abyśmy tam, podobnie jak pastuszkowie, ujrzeli owinię-te w Matczyny rąbek i położone w żłobie Dzieciątko Jezus. Gwoli przypomnienia i przybliżenia Czytelnikom tradycyjnych zwy-czajów i obrzędów bożonaro-dzeniowych, zacznę od wigilij-nych.

Wielu z nas przez cały Ad-

went podczas Mszy roratnich i Rekolekcji parafialnych przy-gotowywało swoje serca do spotkania z Nowonarodzonym. Aby w tym niezwykle ważnym (cztery adwentowe niedziele) oczekiwanym uroczystym Dniu wszyscy domownicy i nie tylko oni (sąsiedzi, rodzina, zwierzęta domowe) byli ze sobą pojed-nani. Stawali się lepsi. By okazy-wali sobie wzajemną życzliwość i uczynność, nadając temu Dniu szczególny rodzinny i wspólno-towy charakter. Pamiętamy też o tych, których już nie ma na zie-mi między nami, albo z różnych powodów są daleko od domu, pozostawiając dla nich, jak i niespodziewanych wędrow-ców wolne miejsce przy stole. W ten sposób obejmujemy też naszą pamięcią słabych, cho-rych, opuszczonych, samot-nych, cierpiących. Dzieci po-winny starać się być grzeczne i cierpliwe, żeby móc pozostać takimi przez cały kolejny rok. Za-zwyczaj to one wypatrują na nie-bie Piewrwszej gwiazdy (niczym tej betlejemskiej, która prowa-dziła Mędrców ze Wschodu do nowonarodzonego Mesjasza [zob. Mt 2,2]) dającej sygnał, że Wieczerzę wigilijną czas zacząć.

Po całodziennym poście jakościowym (wstrzemięźliwość od potraw mięsnych) i ilościo-wym (chociaż dziś w Koście-le powszechnym nie jest on już obowiązkowy, jednak w naszej polskiej tradycji nie wyobra-żamy sobie nie zachowania go) wszyscy odświętnie ubrani stajemy wokół takoż odświęt-nie udekorowanego, nakryte-go białym obrusem stołu. Na nim, oprócz nakryć i jadła, na honorowym miejscu stawiamy talerzyk z wigilijnym opłatkiem. Opłatek można też położyć na garści sianka wigilijnego, któ-

re podobnie jak to ukryte pod obrusem ma nam przypominać ubogość przyjścia na świat Syna Bożego w betlejemskiej stajence. Na stole kładziemy też Pismo św., z którego w od-powiednim momencie odcztu-jemy fragment Ewangelii (np. Łk 2, 1-20) oraz świecę wigilijną, symbolizującą obecność Chry-stusa - Światłości pośród nas, zapalaną przed czytaniem. Ma ona rozpalić w nas miłość Je-zusa, którą trzeba dzielić się z bliźnimi. Po modlitwie stawia-my ją w oknie, by wskazywała podróżnym, że w naszym domu znajdą miłość, dobroć i życz-liwość. Nową tradycją jest usta-wianie świecy Caritas - Wigilijne Dzieło Pomocy Dzieciom.

Zanim zasiądziemy przy sto-le by spożyć tradycyjne dwa-naście potraw (na wzór dwu-nastu miesięcy oczekiwania dnia Narodzenia Pańskiego, albo na dwunastu apostołów Chrystusa), senior rodziny rozdaje pobłogosławiony wigilijny opła-tek, roznoszony wcześniej po domach przez brata Jana i wy-znaczonych przez o. Proboszcza Parafian. (Przy okazji mała pod-powiedź: Jak co roku, w celo-fanowej kopercie z opłatkami znajduje się gotowy “modlitewny scenariusz” pomocny do roz-poczęcia wspólnej wieczerzy wigilijnej. Jest nawet stosowny fragment Ewangelii oraz życze-nia świąteczne od naszych bra-ci i ojców. Warto skorzystać.)

Po modlitwie i odczytaniu Ewangelii prowadzący, obok składania obecnym życzeń ra-dosnych świąt, wyraża także nadzieję spotkania wszystkich podczas kolejnej Wigilii. Potem wśród ogólnej wesołości nastę-puje indywidualny obrzęd dzie-lenia się opłatkiem. Łamiemy się nim wszyscy, bo ten biały chleb

Tradycja i zwyczaje bożonarodzeniowe.


przypomina nam Ciało Chrystusa, ktore jest niebiańskim pokar-mem. Życzymy sobie wzajem-nie pokoju i radości płynącej z Jego narodzin. Potem można już zasiąść za stołem by skoszto-wać każdej z podanych potraw, które tradycyjnie są bezmięsne. Potrawy te, w zależności od regionu, to: pierogi z kapustą i grzybami, lub uszka z czerwo-nym barszczem, zupa grzybowa, kutia z makiem, naleśniki z ma-kiem i bakaliami, karp oraz inne ryby w różnej postaci, kompot z suszonych owoców, kapusta postna z grochem, albo kaszą jaglaną, orzechy. Słowem spo-żywamy wszystkie płody rolne, aby nie zabrakło ich w ciągu następnego roku. Podczas ko-lacji nie podajemy alkoholu.

Po wieczerzy dzieci groma-dzą się koło pięknie przystrojonej choinki, by odszukać schowane pod nią podarki, przygotowane dla nich przez rodziców i gości. W zasadzie przed kolacją nie wypadało śpiewać kolęd i pa-storałek. Natomiast po niej, to już jak najbardziej! Zatem w ro-dzinnym gronie, zapraszając do tego śpiewania sąsiadów i przy-jaciół z głębi serca zanosimy na-

sze pienia pod niebiosy. Potem wszyscy razem (całą rodziną) idziemy do kościoła na Pasterkę

- Mszę św. sprawowaną o półno-cy, która kończąc Wigilię, roz-poczyna uroczystość i zarazem oktawę Narodzenia Pańskiego. Po Pasterce udajemy się tłum-nie do dolnego kościoła, w któ-rym jak co roku odwiedzamy naszą ruchomą franciszkańską szopkę. Zwyczaj budowania szo-pek i żłóbków zapoczątkował wraz ze współbraćmi w 1223 roku, założyciel naszego zakonu, św. Franciszek z Asyżu, chcąc obrazowo przypomnieć naro-dziny Pana Jezusa. Nakazał on braciomnanieść siana do groty w Greccio, a także przyprowa-dzić wołu i osła. Zaprosił poboż-nych ludzi i w tej grocie odczytał im Ewangelię o narodzeniu Zba-wiciela, wygłaszając kazanie o Wcieleniu Słowa. Pamiętam z dzieciństwa budowę tej na-szej szopki przez brata Paweł-ka. Pamiętam też, że mój tato rokrocznie przez cały okres Bo-żego Narodzenia nawiedzał wszystkie gdyńskie kościoły pa-rafialne i oceniał wykonane tam szopki. Nasza według nie-go zawsze była najpiękniejsza,

najciekawsza i najlepsza. Bo jakżeby inaczej - toć ona fran-ciszkańska!

Wśród wielu barw świąt Bo-żego Narodzenia dominuje zieleń choinki, symbolizującej lekko-myślnie utracone przez praro-dziców rajskie drzewo życia, a ktore przywraca nam Chry-stus oraz czerwień oznaka przyszłe-go Jego męczeństwa.

Wspomnę jeszcze dwa inne, dawne (sięgające nawet XI stu-lecia), zapomniane już, a kulty-wowane na wsiach, zwyczaje wigilijne. Jeden to przynosze-nie w dniu Wigilii do mieszkań snopów zboża i ustawianie ich w czterech kątach izby. Po Objawieniu Pańskim skarmiano nimi zwierzęta gospodarskie. A drugi to żelazo płużne (od pługa) i łańcuch. To pierwsze umieszczano pod stołem, żeby krety nie niszczyły roli, a łańcu-chem opasywano stół wigilijny, aby nigdy na stole nie zbrakło chleba. Chciano tym samym przedstawić Stwórcy swój cało-roczny trud poświęcony rodzi-nie, a także troskę o nią. Pro-szono też o błogosławieństwo Boże i uświęcenie pracy ludz-kiej.

W polskiej tradycji zakorze-nił się też zwyczaj, zwłaszcza na wsiach, chodzenia w śpiewnych grupach z Kolędą. Natomiast w miastach organizuje się Spo-tkania Opłatkowe w zakladach pracy, klubach sportowych i innych instytucjach publicz-nych. Udramatyzowane sce-ny teatralne związane z Bożym Narodzeniem przedstawiane (na początku tylko w parafiach, obecnie w teatrach, szkołach, przedszkolach) od drugiego dnia świąt to Jasełka. Nazwa w zdrobnieniu pochodzi ze sta-ropolszczyzny: “jasła” to po pro-stu żłób. Mam młodego 4-let-niego sąsiada, Beniamina, który przez cały Adwent od rana do wieczora ćwiczy się w śpiewaniu kolęd, bowiem wystąpi w przed-

fot. Wikimedia Commons User:Przykuta


szkolnych jasełkach. Będzie pa-stuszkiem. A reszta rodziny mu kibicuje.

Do przypomnienia zosta-ła mi już tylko Wizyta duszpa-sterska, czyli popularna Kolę-da. Wbrew powszechnemu mniemaniu, nie jest to tylko zwyczaj, ale też obowiązek wynikający z Kodeksu Prawa Kanonicznego (kan 529). Pro-boszcz powinien znać swoich parafian i wspierać ich w wy-pełnianiu apostolskiej misji Ko-ścioła. Przyjmując kapłana w odpowiednio przygotowa-nym domu wyznajemy naszą wiarę i przynależność do Ko-ścioła. Obrazem tego przygo-towania jest nakryty białym obrusem stół, na nim krzyż i za-palone świece, a także woda święcona (jeśli nie mamy, wy-starczy kranowa, ktorą ka-płan pobłogosławi), kropidło, unosząca się woń kadzi-dła i kreda. Te dwa ostat-nie pochodzą z uroczystości Trzech Króli (Objawienia Pań-skiego). Kapłan błogosławi dom i jego mieszkańców. Na pamiątkę wizyty pozostaje napis na drzwiach wejścio-wych C + M + B (z łac. Chri-stus Mansionem Benedicat, co znaczy [Niech] Chrystus miesz-kanie błogosławi) oraz dopi-sujemy aktualny rok.

Zakończę tę moją podróż po zwyczajach bożonarodze-niowych pełnym tekstem starej polskiej kolędy autorstwa Fran-ciszka Karpińskiego: “Bracia patrzcie jeno...”

1. Bracia patrzcie jeno, jak niebo goreje!

Znać, że coś dziwnego w Be-tlejem się dzieje.

Rzucmy budy, warty, stada;niechaj nimi Pan Bóg włada.A my do Betlejem, a my do

Betlejem, do Betlejem.

2. Patrzcie, jak tam gwiazda światłem swoim miga!

DARMOWE BADANIACentrum Medyczne Synexus serdecznie zaprasza pacjentów po 40 roku życia, chorujących na cukrzycę na bezpłatny pakiet badań kontrolnych: lipidogram, morfologia, kreatynina, glukoza, hemoglobina glikowana.

Dla pacjentów, którzy przeszli zawał serca, udar mózgu lub zabieg na naczyniach(stenty, by-passy) bezpłatny pakiet badań kontroli kardiologicznej: lipidogram, morfologia, kreatynina, glukoza.

W celu ustalenia wizyty należy zarejestrować się telefonicz-nie pod nr tel. 58 731 21 53 lub osobiście: ul. Władysława IV 59

Gdynia.

Poza działalnością badawczą CM Synexus organizuje liczne akcje promocji zdrowia oraz kampanie edukacyjne, np.:

- kampanie zdrowotne realizowane wspólnie z władzami miast,

- stoiska zdrowotne w marketach,

- miasteczka zdrowotne przy parafiach,

- kampanie edukacyjne np. Cukier ratuje życie, Wspólnie w trosce o serce.

Zależy nam na dotarciu z informacją o badaniach do jak największej grupy pacjentów.

pewnie dla uczczenia Pana swego ściga.

Krokiem śmiałym i wesołymśpieszmy i uderzmy czołem;przed Panem w Betlejem.

3. Wszakże powiedziałem, że cuda ujrzymy:

Dziecię, Boga świata, w żło-bie zobaczymy.

Patrzcie, jak biednie okryte,w żłóbku Panię znakomite,w szopie przy Betlejem.

4. Jak prorok powiedział: Pan-na zrodzi Syna.

Dla ludu całego szczęśliwa nowina.

Nam zaś radość w tej tu chwi-li,

gdyśmy Pana zobaczyliw szopie przy Betlejem.

5. Betlejem miasteczko, w Juda sławne będzie.

Pamiętnym się stanie, w tym kraju i wszędzie.

Ucieszmy się więc ziomkowie,Pana tegoż już uczniowiew szopie przy Betlejem.

6. Obchodząc pamiątkę od-wiedzin pasterzy,

każdy czciciel Boga co w Chrystusa wierzy,

niech się cieszy i raduje,że Zbawcę swego znajdujew szopie przy Betlejem.

Bogumiła Lech-Pallach [email protected]


Uśmiechnij się!

krzyżówka

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

1. Skarb państwa2.Tytuł utworu literaskiego S.J. Witkiewicza(Witkacego)3.Twierdzenie bezspornie prawdziww, nie wymagające do-

wodu; aksjomat4.rozgardiasz,zamieszanie5.cylindryczna, światłoszczelna puszka ze szpulą wewnętrz-

nąm służocą do wywoływania filmów małoobrazkowych.6.w mazdaizmie:bóg zła, ziemności, kłamstwa i zniszczenia;

wróg ormuzda.7.palma o pierzastych liściach rosnąca na wyspach O. Spo-

kojnego;howea8.po książkowemu:apetyt na coś, chętka zjedzenia czegoś9.zapał, uniesienie10.druk rozstrzelony11.miasto w Chinach, ośrodek administracyjny prowincji Taj-

wan12.niejeden w dorobku poety13.miasto nad Sołą, znanez produkcji piwa14.skurzany futerał na pistolet, przytroczony do siodła; uży-

wany od XVI w15.pospolicie żartobliwie:słabe, liche wino16.trójkątny żagiel przedni, podnoszony na sztagu umoco-

wanym do bukszprytu.

1Grupa oazowa wyjechała

wraz z księdzem na wakacje. Po obidzie przedstawicie-le młodzieży przychodzą do księdza.

-Proszę księdza, czy dziś wieczorem w czasie Mszy może być modlitwa sponta-niczna?

-Może, może - niedbale odpowiada ksiądz wyrwany z poobiednej drzemki - tylko przynieście mi ją przedtem do sprawdzenia.

2Kościelna zakrystia w śro-

dę popielcową. Ksiądz i mi-nistranci prawie gotowi do wyjścia, zaś stary kościelny drzemie oparty o piec.

- Najważniejszego bym za-

pomniał!- odzywa się nagle ksiądz i zwraca si do kościel-nego:-Panie kościelny, po-piół!

Kościelny nie reaguje.- Panie Jóżefie, popiół!-

-głośno mówi ksiądz -Co...? co...? -kościelny z

trudnem wraca do życia. -Po-pił? Zaraz tam: popił! Butelka na trzech...

3Pierwszy dzień świąt Bo-

żego Narodzenia. Po Mszy świętej ksiądz poprosił dzieci, Narodzenia. Po mszy świętej ksiądz poprosił dzieci, by nie rozchodziły się jeszcze, ale

- jak w kolędzie „Pojdziemy wszyscy do stajenki”-zgroma-dziły się przy żłobku Pana je-zusa. Kiedy dziatwa staneła

przy szobce w bocznej nawie, ksiądz zapytał:

-Kochane dzieci! A gdyby Pan Jezus narodził się dzisiaj wśród nasm a wy - jak Trzej Królowie -przyszłbyście do NIego z darami, to co dały-byście Panu Jazusowi w da-rze? Kto powie?

Pierwsza zgłosiła się Patry-cja:

-Pieluszki „Pampers Boy”?

Mecenas trasy koncertowej:

wsparcie koncertów w ramach strategii CSR

Franciszkaniezapraszają na koncert

Kościół Ojców FranciszkanówGdynia, Wzgórze Św. Maksymyliana

KOLĘDYPOŚPIESZALSKICH

Niedziela, 7 stycznia godz 19.00

Kolęda 2017

2 stycznia 2018 wtorekul. Pola ul. Paderewskiego ul. Narutowicza3 stycznia 2018 środaul. Wyspiańskiego ul. Hetmańska 4 stycznia 2018 czwartekul. Grottgera ul. Chopina ul. Norwida 5 stycznia 2018 piątekul. Matejki Al. Zwycięstwa 6 stycznia 2018 sobotaKolędy nie ma7 stycznia 2018 niedzielaKolędy nie ma8 stycznia 2018 poniedziałekul. Ujejskiego ul. Orzeszkowej 9 stycznia 2018 wtorekul. Syrokomli ul. Tetmajera ul. Batalionów Chłopskich 10 stycznia 2018 środaul. Wachowiaka ul. Focha 11 stycznia 2018 czwartekul. Maczka ul. Dąbrowskiego 12 stycznia 2018 piątekul. Bpa Dominika 31 – 47 nieparzyste + 21A, 23A, 25A, 27A, 29A, 31A, 33A, 35A ul. Bpa Dominika parzyste 8, 10, 12, 14, 16

13 stycznia 2018 sobotaul. Bpa Dominika parzyste 18 – 38 (2)ul. Bpa Dominika nieparzyste 3

– 29 ul. Kasztelańska 14 stycznia 2018 niedzielaKolędy nie ma15 stycznia 2018 poniedziałek

ul. Świętojańska 126, 128, 130,132, ul. Świętojańska 135, 137 ul. Świętojańska 139 m. 1 – 119 ul. Świętojańska 141, 141A, 141 B, 143, 143 A, 145, 145A ul. Senatorska 16 stycznia 2018 wtorekul. Świętojańska 139 m. 120 – 187 i 139A ul. Wojewódzka ul. Redłowska ul. Harcerska 17 stycznia 2018 środaul. Hallera ul. Partyzantów 22, 24, 32, 34, 40, 42 18 stycznia 2018 czwartekul. Partyzantów 27, 28, 30, 39 m. 1 – 164 ul. Wieniawskiego ul. Prusa ul. Moniuszki 19 stycznia 2018 piątekul. Partyzantów 1, 3, 5, 7, 7A, 9, 11, 17, 21, 23, 44 ul. Reja 20 stycznia 2018 sobotaul. Kopernika ul. Śniadeckich ul. Ejsmonda ul. Górna 1, 3, 5, 7, 9, 11, 2, 2A, 4 21 stycznia 2018 niedzielaKolędy nie ma22 stycznia 2018 poniedziałekul. Górna – pozostałe numeryul. Legionów 30, 32, 34 A, 34B, 34 C, 34 D, 34E, 4223 stycznia 2018 wtorekul. Legionów parzyste – pozostałe numery od 44 do 98 ul. Legionów nieparzyste 23, 37, 45, 47, 53, 55, 57 24 stycznia 2018 środaul. Legionów nieparzyste - pozo-

stałe numery 25 stycznia 2018 – czwartek uzupełnienia

4/2017 (202) Boże Narodzenie 2017 ISSN 1505-947 X · • Maja Mirella Babijczuk ... • Kajetan...

Documents

Transcript of 4/2017 (202) Boże Narodzenie 2017 ISSN 1505-947 X · • Maja Mirella Babijczuk ... • Kajetan...