2awf.wroc.pl/files_mce/STUDIA/Informator ECTS/2010... · Web viewEkonomika turystyki i rekreacji 10...

AKADEMIA WYCHOWANIA FIZYCZNEGOUniversity School of Physical Education

adres: al. Ignacego Jana Paderewskiego 35; 51-612 WrocławREKTORAT

adres: ul. Stefana Banacha 11, 51-617 Wrocław,tel. (+ 48-71) 347 31 14; 347 31 01

fax: (+ 48-71) 348 25 27www.awf.wroc.pl

Pakiet Informacyjny ECTS[rok akad. 2009/2010]

WYDZIAŁ WYCHOWANIA FIZYCZNEGO

http://www.awf.wroc.pl/

Opracowanie:dr hab. Anna Skrzek, prof. nadzw.

Prorektor ds. NauczaniaAWF we Wrocławiu

2

SPIS TREŚCISPIS TREŚCI......................................................................................................................................2

I. INFORMACJE OGÓLNE...................................................................................................................41. System ECST...............................................................................................................................42. Mobilność studentów...............................................................................................................5

II. INFORMACJE o UCZELNI..............................................................................................................62. Akademia Wychowania Fizycznego we Wrocławiu.......................................................7

2.1. Nazwa i adres uczelni......................................................................................................82.2. Władze uczelni....................................................................................................................82.3. Struktura uczelni................................................................................................................82.4. Kalendarz roku akademickiego..................................................................................102.6. Zasady przyjęć na studia..............................................................................................112.7. Najważniejsze przepisy Uczelni..................................................................................11

III. INFORMACJE o STUDIACH........................................................................................................131. Kierunek studiów: TURYSTYKA I REKREACJA.................................................................13

1.1. Struktura studiów i formy studiowania...................................................................132.2. Cele zawodowe i edukacyjne kształcenia..............................................................131.3. Diagram semestralny studiów I stopnia.................................................................141.4. Diagram semestralny studiów II stopnia................................................................171.5. Wykaz przedmiotów do wyboru.................................................................................211.6. Alfabetyczna lista przedmiotów do wyboru...........................................................261.7. Alfabetyczna lista specjalizacji instruktorskich....................................................281.8. Prezentacja przedmiotów biomedycznych do wyboru – w układzie alfabetycznym...........................................................................................................................281.9. Prezentacja przedmiotów humanistycznych do wyboru – w układzie alfabetycznym...........................................................................................................................401.10. Prezentacja przedmiotów teoretycznych do wyboru – w układzie alfabetycznym...........................................................................................................................491.11. Prezentacja przedmiotów praktycznych do wyboru – w układzie alfabetycznym...........................................................................................................................571.12. Prezentacja dyscyplin realizowanych w ramach specjalizacji instruktorskiej [instruktor rekreacji] – w układzie alfabetycznym.........................731.13. Prezentacja przedmiotów obligatoryjnych..........................................................84

IV. OGÓLNE INFORMACJE dla STUDENTÓW MOBILNYCH.................................................1281. Koszty utrzymania................................................................................................................1282. Opieka medyczna..................................................................................................................1293. Ubezpieczenie.........................................................................................................................129

4. Pomoc finansowa dla studentów.................................................................................1295. Baza dydaktyczna.................................................................................................................1296. Kursy językowe.......................................................................................................................1307. Praktyki.....................................................................................................................................1308. Organizacje studenckie.......................................................................................................1309. Czas wolny...............................................................................................................................13010. Rejestracja studentów zagranicznych w ramach programu LLP Erasmus....13111. Informacje praktyczne dla studentów mobilnych...................................................131

3

Koordynator Uczelniany Koordynatorzy Wydziałowi ECTSdr hab. Anna Skrzek, prof. nadzw.Prorektor ds. Nauczania ul. Banacha 11, 51-617 Wrocławtel. (+48.71) 347 31 66

fax: (+48.71) 348 31 25

e–mail: [email protected]

Doc. dr Marek LewandowskiWydział Wychowania Fizycznegoal. I.J. Paderewskiego 35, 51-612 Wrocławtel. (+ 48.71) fax: (+ 48.71)e-mail: [email protected]

dr hab. Ewa Demczuk-Włodarczyk, prof. nadzw.Wydział Fizjoterapiial. I.J. Paderewskiego 35, 51-612 Wrocławtel. (+ 48.71) fax: (+ 48.71)e-mail: [email protected]

I. INFORMACJE OGÓLNE

Pakiet informacyjny adresowany jest do kandydatów na studia oraz do studentów innych uczelni krajowych i zagranicznych pragnących zaliczyć część swoich studiów w Akademii Wychowania Fizycznego we Wrocławiu. Pakiet zawiera informacje o Wrocławiu, Akademii, jej strukturze i działalności, a przede wszystkim o studiach prowadzonych w uczelni, zasadach rekrutacji na studia oraz zasadach studiowania.

1. System ECST

System ECTS, opracowany w późnych latach osiemdziesiątych przez Komisję Wspólnoty Europejskiej, służy ułatwieniu dostępu do pełnej informacji o programach studiów prowadzonych w uczelniach, a przez to zwiększeniu i usprawnieniu międzyuczelnianej i międzynarodowej wymiany studentów. Określony w systemie ECTS sposób pomiaru i oceny wiedzy, kompetencji i umiejętności zdobytych przez studenta, wyrażony w punktach ECTS, umożliwia rozpoznanie i uznanie programu studiów zaliczonego w uczelni partnerskiej, krajowej bądź zagranicznej.

System ECTS, pierwotnie opracowany dla mobilności studentów – transferu punktów ECTS, został następnie dopracowany do roli akumulacji punktów przez studenta w procesie kształcenia. Akronim ECTS jest nadal stosowany, chociaż oznacza aktualnie the European Credit Transfer and Accumulation System.

Pakiet Informacyjny ECTS jest podstawowym dokumentem systemu ECTS – the European Credit Transfer System – zawierającym pełną informację o Uczelni, jej strukturze i działalności, studiach i programach prowadzonych w Uczelni oraz o zasadach studiowania. Punkty ECTS są liczbą przyporządkowaną przedmiotowi odzwierciedlającą całkowity nakład pracy studenta (tj. udział w zajęciach oraz pracę własna w domu, bibliotece) potrzebny do zaliczenia przedmiotu, czyli do zdobycia wiedzy, umiejętności i kompetencji założonych w programie i celu realizacji przedmiotu. Student otrzymuje przypisaną przedmiotowi liczbę punktów ECTS po spełnieniu wszystkich, określonych w planie studiów i programie nauczania, wymagań oraz osiągnięciu właściwego poziomu założonych dla tego przedmiotu efektów kształcenia.

Liczba punktów ECTS przypisanych przedmiotom w semestralnym programie studiów wynosi około 30 (27-33), zaś w programie rocznym 60. Warunkiem zaliczenia semestru/roku studiów jest uzyskanie przez studenta liczby punktów wynikającej z planu studiów i programu nauczania, zgodnie z zasadami określonymi w regulaminie studiów.

Liczba punktów ECTS wymagana do ukończenia studiów w AWF:– pierwszego stopnia wynosi 180 – drugiego stopnia wynosi 120.

4

mailto:[email protected]



2. Mobilność studentów

System ECTS opracowano pod kątem stworzenia przejrzystych zasad mobilności studentów, a w szczególności poznania oraz uznania (okresu) i programu studiów realizowanych przez studenta w uczelni partnerskiej. Celowi temu służą kluczowe dokumenty ECTS:

Pakiet informacyjny/katalog kursów. Pakiet informacyjny zawiera szeroki wachlarz danych o Uczelni, prowadzonych studiach i zasadach studiowania, realizowanych programach nauczania i warunkach zaliczania tych programów, a także praktyczne informacje o mieście, jego zasobach kulturowych i turystycznych, etc.

Formularz zgłoszeniowy (Application Form) z danymi personalnymi studenta niezbędnymi do zarejestrowania go w uczelni partnerskiej.

Porozumienie o programie zajęć (Learning Agrement) służy do zawarcia porozumienia między studentem i uczelniami: macierzystą i partnerską o programie realizowanym przez studenta w uczelni partnerskiej i zasadach jego uznania i zaliczenia w uczelni macierzystej*/.

Wykaz zaliczeń (Transcript of records) stanowi potwierdzenie przez uczelnię partnerską zaliczenia przez studenta mobilnego programu. W dokumencie tym podany jest wykaz przedmiotów zaliczonych, wraz z ocenami i punktami ECTS uzyskanymi przez studenta**/.

Dowód zaliczenia przez uczelnię macierzystą programu realizowanego w uczelni partnerskiej (Proof of recognition). Dokument ten ma potwierdzić dotrzymanie przez uczelnię macierzystą warunków umowy zawartej w Porozumieniu o programie zajęć, poprzez wykazanie w nim przedmiotów i liczby punktów ECTS uznanych w karcie osiągnięć studenta.

Wszelkie zmiany wprowadzane do Porozumienia o programie zajęć, zwanym dalej Porozumieniem, przez którąkolwiek ze stron, wymagają formy pisemnej zatwierdzonej przez wszystkie strony porozumienia: studenta, uczelnię partnerską i uczelnię macierzystą. Uczelnia powinna dołożyć wszelkich starań, aby przy sporządzaniu Porozumienia nie dopuścić do powstania istotnych różnic programowych w stosunku do standardów kształcenia dla danego kierunku studiów. W przypadku, gdy różnic tych nie da się uniknąć, należy przed wyjazdem studenta do uczelni partnerskiej określić sposób i termin realizacji oraz zaliczenia różnic programowych.

Jeżeli wszystkie uzgodnione w Porozumieniu warunki zostaną przez studenta spełnione, okres studiów (przedmioty, zaliczenia, egzaminy, punkty ECTS) zostaną mu uznane i potraktowane jako równoważne z odpowiednim okresem studiów (przedmiotami, zaliczeniami, egzaminami, punktami) w uczelni macierzystej. Decyzję o tym, czy uzgodnione warunki zostały spełnione przez studenta, podejmuje dziekan uczelni macierzystej.

W przypadku stwierdzenia niezgodności między Porozumieniem o programie zajęć i Wykazem zaliczeń, decyzję, co do sposobu i zakresu zaliczenia programu i okresu studiów podejmuje dziekan uczelni macierzystej. Dziekan decyduje, czy niespełnienie warunków Porozumienia przez studenta stanowi podstawę do skreślenia go z listy studentów, czy skutkuje koniecznością zaliczenia przez studenta, w uczelni macierzystej, dodatkowych przedmiotów. Dziekan decyduje również o konieczności zwrotu przez studenta, części lub całości, otrzymanego grantu. Zwrot grantu nie będzie

*/ Każdy student zakwalifikowany do wyjazdu powinien mieć zagwarantowane zaliczenie okresu studiów i programu zrealizowanego w uczelni partnerskiej i uznanie za równoważne z okresem studiów i określonym programem w uczelni macierzystej. Przed podpisaniem przez dziekana umowy – Porozumienia o programie zajęć – ze studentem uczelnia macierzysta powinna się upewnić, czy przygotowany dla studenta program studiów w uczelni partnerskiej może być realizowany w danym semestrze/roku studiów. Uczelnia partnerska podpisując przedłożone Porozumienie o programie zajęć potwierdza możliwość realizacji tego programu.**/ Student winien być poinformowany o konieczności otrzymania, na koniec pobytu w uczelni partnerskiej, pisemnego zaświadczenia o pobycie w tej uczelni oraz wykazu zrealizowanych przedmiotów i uzyskanych wyników i punktów ECTS w formie Wykazu zaliczeń. W uzasadnionych przypadkach opóźnienia wydania Wykazu zaliczeń uczelnia partnerska powinna poinformować studenta o terminie przesłania dokumentu do uczelni macierzystej.

5

wymagany od studenta w przypadku zaistnienia okoliczności od studenta niezależnych, określanych jako „siły wyższe”. W takim przypadku konieczne jest uzyskanie pisemnej zgody od Agencji Narodowej na zaniechanie zwrotu grantu.

Wymiana studentów może być realizowana tylko i wyłącznie z uczelnią posiadającą KARTĘ ERASMUSA, ważną na dany rok akademicki, z którą została podpisana umowa bilateralna.

Student zakwalifikowany na wyjazd w ramach programu ERASMUS musi spełniać następujące kryteria formalne:

1) być obywatelem kraju uprawnionego do uczestnictwa w programie ERASMUS lub posiadać oficjalny status uchodźcy albo prawo stałego pobytu na terytorium danego kraju,

2) być oficjalnie zarejestrowanym na kierunku studiów prowadzącym do otrzymania tytułu licencjata/inżyniera lub magistra w uczelni będącej stroną niniejszej umowy,

3) być (w momencie wyjazdu) studentem co najmniej drugiego roku studiów pierwszego stopnia (pierwszego cyklu),

4) powinien znać język wykładowy wybranej uczelni na tyle, żeby móc uczestniczyć w zajęciach,5) warunkiem koniecznym przy wyjeździe jest zaliczenie wszystkich przedmiotów na semestrach

poprzedzających wyjazd. Pobyt studenta w uczelni partnerskiej, w celu zrealizowania części studiów, nie może być krótszy

niż 3 miesiące lub pełny, najkrótszy cykl kształcenia (np. trymestr lub semestr) i nie może być dłuższy niż 1 rok akademicki. Minimalny okres pobytu w uczelni partnerskiej odnosi się tylko do okresu studiowania i nie zawiera okresu czasu ewentualnego przygotowania językowego czy odbywania praktyki.

Z każdym studentem zakwalifikowanym na wyjazd w ramach programu ERASMUS zostaje sporządzona pisemna umowa o programie zajęć realizowanym w uczelni partnerskiej (Learning Agrement). Student zakwalifikowany do wyjazdu otrzyma Kartę Studenta Erasmusa dostarczoną uczelni przez Narodową Agencję.

Uczelnia przyjmująca nie może żądać od studenta opłat za naukę (czesne, wpisowe, opłaty egzaminacyjne, opłaty za korzystanie z laboratoriów, bibliotek itp.). Pobieranie pewnych niewielkich opłat (członkostwo w organizacjach studenckich, korzystanie z kserokopiarki itp.) jest dopuszczalne na warunkach identycznych, jakie obowiązują studentów lokalnych.

Wypłata wszelkich stypendiów krajowych (socjalnych, naukowych i innych), do których student nabył prawo przed wyjazdem, będzie kontynuowana w czasie pobytu studenta w uczelni partnerskiej. Student powinien mieć zagwarantowane prawo do ubiegania się o wypłatę powyższych świadczeń również po powrocie do uczelni macierzystej, a oceny uzyskane w uczelni partnerskiej przeliczone na skalę ocen obowiązującą w kraju, powinny być podstawą ubiegania się o stypendia za wyniki w nauce.

Student – po powrocie z uczelni partnerskiej – powinien złożyć we właściwym dziekanacie kartę zaliczeń (Transcript of Records) z uczelni przyjmującej (partnerskiej) oraz wypełnić Ankietę według wzoru dostarczonego przez uczelnię macierzystą.

II. INFORMACJE o UCZELNIAKADEMIA WYCHOWANIA FIZYCZNEGO we WROCŁAWIU

1. Wrocław, stolica Dolnego Śląska, jest jednym z najstarszych i najpiękniejszych miast w Polsce. Położony u podnóża Sudetów, nad rzeką Odrą, poprzecinany jej licznymi dopływami i kanałami, jest wyjątkowym miastem 12 wysp i 112 mostów. Miasto, w swojej ponad tysiącletniej historii, kilkakrotnie zmieniało przynależność państwową rozwijając się pod panowaniem Piastów, królów Czech, Habsburgów, aby od 1945 roku budować pozycję ważnej polskiej aglomeracji. Bogata i burzliwa historia wpisała się w ocalałe pomniki architektury jak np: Ostrów Tumski – średniowieczny zespół architektury sakralnej, Ratusz – wspaniała budowla gotycka, Uniwersytet Wrocławski z barokową Aulą Leopoldyńską.

6

Dzisiaj Wrocław jest znaczącym ośrodkiem gospodarczym, kulturalnym i naukowym.Wspaniała architektura i bogata oferta wydarzeń artystycznych przyciągają rzesze turystów. Do

największych atrakcji kulturalnych należą: Międzynarodowy Festiwal Muzyczny „Wratislavia Cantans”, Festiwal „Jazz nad Odrą”, Dni Muzyki Starych Mistrzów, Przegląd Piosenki Aktorskiej, Wrocławskie Spotkania Teatrów Jednego Aktora, a także wspaniałe spektakle wystawiane w kilkunastu teatrach, operze, operetce itd. Niewątpliwą atrakcją kulturalną Wrocławia jest Panorama Racławicka – gigantyczna rotunda mieszcząca obraz panoramiczny przedstawiający bitwę pod Racławicami z 4 kwietnia 1794 roku.

Wrocław jest liczącym się w kraju, a także Europie, ośrodkiem imprez wystawienniczych i targowych organizowanych w Hali Ludowej.

Wrocław jest czwartym co do wielkości miastem w Polsce, liczącym około 650 tysięcy mieszkańców. Należy do największych ośrodków uniwersyteckich w kraju. Dzięki studiującym w mieście stu czterdziestu tysiącom studentów Wrocław, mimo tysiącletniej historii, jest miastem młodym, tętniącym życiem przez 24 godziny na dobę. Doceniają i kochają to miasto zarówno jego mieszkańcy, jak również wizytujący je goście i turyści.

2. Akademia Wychowania Fizycznego we Wrocławiu

Początki wrocławskiej Akademii Wychowania Fizycznego, obchodzącej w 2006 roku jubileusz sześćdziesięciolecia działalności, były bardzo skromne i wywodzą się z utworzonego, w ciężkich, powojennych miesiącach odbudowy miasta, rocznego kursu nauczycieli wychowania fizycznego. Dzięki wielkiemu zaangażowaniu mgra Zbigniewa Skrockiego – organizatora kultury fizycznej na Ziemiach Odzyskanych oraz profesora Andrzeja Klisieckiego – Kierownika Zakładu Fizjologii Wydziału Lekarskiego, już w 1946 roku wspomniany roczny kurs przekształcono w trzyletnie Studium Wychowania Fizycznego (SWF) przy Wydziale Lekarskim Uniwersytetu i Politechniki. Profesor Andrzej Klisiecki, pierwszy dyrektor Studium obdarzył je mianem „Słonecznej Uczelni”. W 1950 roku SWF zostało przekształcone w Wyższą Szkołę Wychowania Fizycznego (Rozp. Rady Ministrów z dnia 5 lipca 1950 roku – Dz.U. Nr 29, poz. 273). Po sześciu latach działalności Szkoła opracowała nowe programy nauczania i wydłużyła cykl kształcenia do czterech lat, dzięki czemu zdobyła uprawnienia do nadawania swoim absolwentom dyplomu i tytułu magistra. W 1972 roku Szkoła uzyskała rangę i status Akademii Wychowania Fizycznego (Rozp. Rady Ministrów z dnia 11 grudnia 1972 roku – Dz.U. Nr 54, poz 350). Akademia Wychowania Fizycznego, z siedzibą we Wrocławiu, jest akademicką uczelnią publiczną, posiadającą osobowość prawną i działającą na podstawie ustawy z dnia 27 lipca 2005 roku – Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz.U. Nr 164, poz. 1365).

Prężnie rozwijająca się Akademia, dzięki istotnym zmianom w strukturze organizacyjnej, poszerzaniu profili kształcenia i umacnianiu badań naukowych jest dzisiaj nowoczesną placówką szkolnictwa wyższego. Aktualnie kształcenie w Akademii odbywa się na czterech kierunkach studiów: wychowanie fizyczne, turystyka i rekreacja, sport oraz fizjoterapia.

W sześćdziesięcioletniej historii Uczelni, jej mury opuściło ponad 15 tysięcy absolwentów – magistrów w zakresie wychowania fizycznego, turystyki i rekreacji oraz fizjoterapii (rehabilitacji ruchowej). Ogromne rzesze słuchaczy studiów podyplomowych i kursów kwalifikacyjnych realizowanych w Akademii zdobyły uprawnienia trenerskie i instruktorskie w zakresie licznych dyscyplin szeroko pojętej kultury fizycznej.

Wśród absolwentów Akademii są nazwiska znanych olimpijczyków, mistrzów świata i Europy, jak np: Zbigniew Pietrzykowski (boks), Ryszard Szurkowski (kolarstwo), Ryszard Witke (narciarstwo), Urszula Włodarczyk (lekkoatletyka), Józef Zapędzki (strzelectwo), Leszek Antonowicz (akrobatyka); zasłużeni trenerzy: Kazimierz Górski (piłka nożna), Mieczysław Łopatka i Jerzy Świątek (koszykówka), Czesław Ptak (boks), Wiesław Błach (judo), Andrzej Kijowski (strzelectwo) i wielu innych.

7

Akademia posiada uprawnienia do doktoryzowania i nadawania stopnia doktora habilitowanego. Wypromowała już ponad 440 doktorów, 28 osobom przyznała stopień naukowy doktora habilitowanego.

Uczelnia zatrudnia 608 osób, w tym 310 nauczycieli akademickich – 25 profesorów tytularnych, 29 osób z tytułem doktora habilitowanego, 5 osób na stanowisku docenta, 132 adiunktów, 44 starszych wykładowców, 38 asystentów, 10 wykładowców, 20 instruktorów i 7 lektorów. W Akademii kształci się ponad 4000 studentów.

2.1. Nazwa i adres uczelni

Akademia Wychowania Fizycznegoal. Ignacego J. Paderewskiego 3551-612 Wrocławwww.awf.wroc.pl

Rektoratul. Stefana Banacha 11, 51-617 Wrocław, tel. (+ 48-71) 347 31 14; 347 31 01fax: (+ 48-71) 348 25 27e-mail: [email protected]

2.2. Władze uczelni

RektorProf. dr hab. Juliusz Migasiewicze-mail: [email protected]

Prorektor ds. Nauki i Współpracy z ZagranicąProf. dr hab. Zofia Ignasiake-mail: [email protected]

Prorektor ds. NauczaniaDr hab. Anna Skrzek, prof. nadzw.e-mail: [email protected]

Prorektor ds. Studenckich i Sportu AkademickiegoDr hab. Andrzej Rokita e-mail: [email protected]

2.3. Struktura uczelni

Wydział Wychowania Fizycznego

Kierunki studiówwychowanie fizyczneturystyka i rekreacjasport

8







Dziekanatul. Mickiewicza 9851-684 Wrocławtel: +48 (071) 347 34 38; 347 34 72; 347 34 28; 347 34 62fax: +48 (071) 347 34 [email protected]

Kierownik DziekanatuMgr Elwira Świdertel. +48 (071) 347 34 85e-mail: [email protected]

DziekanProf. dr hab. Jan Chmuratel. +48 (071) 347 35 08e-mail: [email protected]

Prodziekan ds. NaukiDr hab. Małgorzata Słowińska-Lisowska, prof. nadzw.tel. +48 (071) 347 34 25e-mail: mał[email protected]

Prodziekan ds. NauczaniaDoc. dr Marek Lewandowskitel: +48 (071) 347 34 27e-mail: [email protected]

Prodziekan ds. StudenckichDr Grzegorz Żurektel: +48 (071) 343 34 26e-mail: [email protected]

Wydziałowy Koordynator ECTSDoc. dr Marek Lewandowskiul. Mickiewicza 9851-684 Wrocławtel: +48 (071) 347 34 27e-mail: [email protected]

Wydział Fizjoterapii

Kierunek studiów: fizjoterapia

Dziekanatal. Ignacego J. Paderewskiego 35 – Pawilon P451-612 Wrocławtel: (+48-71) 347 30 82; 347 30 71fax: (+48-71) 347 30 81e-mail: [email protected]

9





mailto:ma%C5%[email protected]




Kierownik Dziekanatumgr Urszula Bartkiewicztel. (+48-71) 347 30 80e-mail: [email protected]

DziekanProf. dr hab. Marek Woźniewskitel: (+48-71) 347 30 70e-mail: [email protected]

Prodziekan ds. NaukiProf. dr hab. Anna JaskólskaTel: (+48-71) 347 30 71e-mail: [email protected]

Prodziekan ds. NauczaniaDr hab. Ewa Demczuk-Włodarczyk, prof. nadzw.tel: (+48-71) 347 30 72e-mail: [email protected]

Prodziekan ds. StudenckichDr Waldemar Andrzejewskitel: (+48-71) 347 30 72e-mail: [email protected]

Wydziałowy Koordynator ECTS:Dr hab. Ewa Demczuk-Włodarczyk, prof. nadzw.tel: (+48-71) 347 30 72e-mail: [email protected]

2.4. Kalendarz roku akademickiego

Rok akademicki składa się z dwóch semestrów:Semestr zimowy rozpoczyna się 28.09.2009 r.Sesja egzaminacyjna na przełomie stycznia i lutego 2010 r.Semestr letni rozpoczyna się 15.02.2010 r.Sesja egzaminacyjna czerwiec 2010 r.Święta (narodowe, uniwersyteckie, religijne) oraz Dni Rektorskie24.09.2009 Inauguracja roku akademickiego22.10.2009 Święto Uczelni01.11.2009 Wszystkich Świętych11.11.2009 Święto Niepodległości01.05.2010 Święto Pracy03.05.2010 Dzień Konstytucji 3 MajaMaj 2010 JUVENALIA03.06.2010 Boże Ciało21.12.2009-01.01.2010 r. Ferie zimowe01-07.04.2010 r. Ferie wiosenne

10







2.5. Kierunki studiów realizowane w Akademii Wychowania Fizycznego w formie studiów stacjonarnych i niestacjonarnych

◘ wychowanie fizyczne – studia I i II stopnia◘ turystyka i rekreacja – studia I i II stopnia◘ sport – studia I stopnia◘ fizjoterapia – studia I i II stopnia

2.6. Zasady przyjęć na studia

Do postępowania kwalifikującego na studia I stopnia może być dopuszczona osoba, która posiada świadectwo dojrzałości.

W przypadku osób kończących szkołę średnią za granicą wymagana jest nostryfikacja świadectwa ukończenia tej szkoły potwierdzająca uprawnienie (posiadacza) do podjęcia studiów wyższych. Nostryfikacji dokonuje kurator oświaty właściwy dla miejsca zamieszkania osoby ubiegającej się o nostryfikację świadectwa, a w przypadku braku miejsca zamieszkania – kurator oświaty właściwy ze względu na siedzibę instytucji, w której osoba zamierza złożyć świadectwo uzyskane za granicą, zwany dalej „organem nostryfikacyjnym”. Zaświadczenie wydane przez kuratora oświaty ważne jest łącznie z oryginałem nostryfikowanego świadectwa, lub jego duplikatem zalegalizowanym przez konsula Rzeczypospolitej Polskiej urzędującego w państwie, w którym został wydany dokument.

Za równorzędne polskiemu świadectwu dojrzałości, bez obowiązku przeprowadzania nostryfikacji, uznaje się:

a) dyplomy IB (International Baccalaureate) wydawane przez organizację International Baccalaureate Organization w Genewie,

b) dyplomy EB (European Baccalaureate) wydawane przez Szkoły Europejskie zgodnie z Konwencją z dnia 21 czerwca 1994 r. o statusie Szkół Europejskich.

Szczegółowe zasady nostryfikacji świadectw szkolnych i świadectw maturalnych uzyskanych za granicą określa Rozporządzenie Ministra Edukacji i Nauki z dnia 6 kwietnia 2006 roku (Dz.U. nr 63, poz. 442 i 443).

Do postępowania kwalifikującego do przyjęcia na II stopień studiów dopuszczona jest osoba, która posiada dyplom ukończenia studiów I stopnia (dyplom licencjata).

Szczegółowe zasady przyjęć na poszczególne kierunki i formy studiów w roku akademickim 2009/2010 określa Uchwała Nr 18/2008 Senatu AWF we Wrocławiu z dnia 29 maja 2008 roku zamieszczona na stronie internetowej Akademii: www.awf.wroc.pl

Obowiązuje elektroniczna rejestracja kandydatów – szczegóły www.awf.wroc.pl

2.7. Najważniejsze przepisy Uczelni

Akademia Wychowania Fizycznego we Wrocławiu jest uczelnią publiczną posiadającą osobowość prawną i działającą na podstawie ustawy z dnia 27 lipca 2005 roku – Prawo o szkolnictwie wyższym (DZ.U. nr 164, poz. 1365).

Podstawowym aktem wewnątrzuczelnianym regulującym działalność Akademii jest Statut Akademii Wychowania Fizycznego we Wrocławiu uchwalony przez Senat Akademii (Uchwała nr 96/2007 z dnia 20 grudnia 2007 roku) i zatwierdzony przez Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego.

Prawa i obowiązki studenta związane z tokiem studiów określa Regulamin Studiów w AWF uchwalony przez Senat Akademii (Uchwała nr 13/2009 Senatu Akademii Wychowania Fizycznego we Wrocławiu z dnia 26 marca 2009 roku) i zatwierdzony przez Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego

11



Sprawy nieujęte w ramach w/w aktów wewnątrzuczelnianych regulowane są poprzez Zarządzenia Rektora.

Do podstawowych obowiązków studenta należy przestrzeganie Regulaminu Studiów i innych przepisów uczelnianych.

2.8. Prawa i obowiązki studenta związane z tokiem studiów oraz szczegółowe zasady studiowania określa Regulamin Studiów w AWF umieszczony na stronie: www.awf.wroc.pl. Okresem zaliczeniowym studiów jest semestr. Podstawą zaliczenia semestru jest zaliczenie przedmiotów i uzyskanie liczby punktów ECTS określonych w planie i w programie studiów danego semestru. Podstawą zaliczenia semestru przez studenta uczestniczącego w wymianie międzynarodowej jest zrealizowanie programu określonego w Porozumieniu o programie zajęć.

Egzamin jest sprawdzianem poziomu wiedzy, umiejętności i kompetencji zdobytych przez studenta w zakresie określonym przez program przedmiotu.

Przy zaliczeniach i egzaminach stosuje się następującą skalę ocen:◘ oceny pozytywne

bardzo dobry .......5.0dobry plus .......4.5dobry .......4.0dostateczny plus .......3.5dostateczny .......3.0

◘ ocena negatywnaniedostateczny .......2.0Skala ocen systemu ECTS (A,B,C,D,E,F,X,F) stosowana jest wyłącznie przy transferze ocen

uzyskanych przez studenta AWF w uczelni partnerskiej na polską skalę ocen oraz przy transferze polskich ocen zdobytych w AWF przez studenta uczelni partnerskiej.

Skala ocen ECTS:

Ocena ECTS Ocena polska DefinicjaA 5.0 [bardzo dobry]

– wybitne osiągnięcia, wykraczające poza program,– wyniki z dopuszczeniem jedynie drugorzędnych błędów

B 4.5 [dobry plus]– powyżej przeciętnego standardu, z pewnymi błędami

C 4.0 [dobry]– osiągnięcia zgodne ze standardami,– solidna praca z szeregiem zauważalnych błędów

D 3.5 [dostateczny plus]– zadowalające wyniki, ale ze znacznymi brakami

E 3.0 [dostateczny]– praca/wyniki spełniają minimalne wymagania

F 2.0 [niedostateczny]– zaliczenie przedmiotu możliwe po uzupełnieniu podstawowych braków w opanowaniu materiału

Do indeksu obok oceny przyjętej w regulaminie studiów wpisuje się stopień ECTS - np. 5.0A, który ma jedynie charakter informacyjny i nie zastępuje oceny wystawionej przez wykładowcę.

12


III. INFORMACJE o STUDIACH 1. Kierunek studiów: TURYSTYKA I REKREACJA

1.1. Struktura studiów i formy studiowaniaStudia I i II stopnia w formie stacjonarnej i niestacjonarnej.UWAGA: w roku akademickim 2009/2010 realizowane są semestry IX i X jednolitych studiów

magisterskich.

1.2. Cele zawodowe i edukacyjne kształcenia

Absolwent I stopnia studiów kierunku turystyka i rekreacja powinien posiadać wiedzę ogólną z zakresu nauk przyrodniczych, społecznych i ekonomicznych. Powinien być przygotowany do podejmowania działalności w zakresie turystyki i rekreacji. Absolwent powinien posiadać umiejętności: organizowania pracy oraz podejmowania przedsięwzięć w sferze turystyki i rekreacji; przygotowywania oferty turystycznej i rekreacyjnej dla różnych grup odbiorców oraz nawiązywania kontaktów i komunikowania się w co najmniej jednym języku obcym. Absolwent powinien być przygotowany do prowadzenia własnej działalności gospodarczej i do pracy w: biurach podróży; hotelach; ośrodkach wypoczynkowych, sportowych i rekreacyjnych; centrach rekreacji i odnowy biologicznej; gospodarstwach agroturystycznych i ośrodkach doradztwa rolniczego; administracji rządowej i samorządowej; organizacjach społecznych, fundacjach i stowarzyszeniach. Absolwent powinien znać język obcy na poziomie biegłości B2 Europejskiego Systemu Opisu Kształcenia Językowego Rady Europy oraz umieć posługiwać się językiem specjalistycznym umożliwiającym porozumiewanie się w działalności zawodowej. Absolwent powinien być przygotowany do podjęcia studiów drugiego stopnia.

Absolwent II stopnia studiów kierunku turystyka i rekreacja powinien posiadać rozszerzoną – w stosunku do studiów pierwszego stopnia – wiedzę oraz umiejętności umożliwiające podejmowanie samodzielnej działalności menedżerskiej w obszarze turystyki i rekreacji. Powinien być przygotowany do podejmowania decyzji, kreatywnego rozwiązywania problemów związanych z działalnością w sferze turystyki i rekreacji oraz zarządzania przedsiębiorstwami turystycznymi i rekreacyjnymi. Powinien umieć współpracować z ludźmi i kierować zespołami ludzkimi. Absolwent powinien być przygotowany do pracy w: przedsiębiorstwach turystycznych i rekreacyjnych; administracji rządowej i samorządowej. Absolwent powinien mieć wpojone nawyki ustawicznego kształcenia i rozwoju zawodowego oraz być przygotowany do podejmowania wyzwań badawczych i kontynuacji edukacji na studiach trzeciego stopnia (doktoranckich).

13

1.3. Diagram semestralny studiów I stopnia

KierunekTURYSTYKA I REKREACJAROK I, SEMESTR 1 studia I stopnia, stacjonarne i niestacjonarne wieczorowe

Liczba godzin Liczba FormaLp. Nazwa przedmiotu w semestrze godzin ECTS zaliczenia

w Ćw ogółem (Zo lub E)1. Ekonomia 30 15 45 5 E2. Gimnastyka 30 30 3 Zo3. Historia architektury i sztuki 15 30 45 4 E4. Pedagogika czasu wolnego 10 20 30 4 E5. Pływanie 30 30 3 Zo6. Podstawy rekreacji 10 20 30 4 E7. Podstawy turystyki 10 20 30 4 E8. Socjologia 10 20 30 3 Zo

Razem 85 185 270 30Uwagi!1. Studenci w 1 semestrze zapisują się na wybrane przedmioty w poszczególnych blokach realizowane w semestrze 2, a w 2 – realizowane w semestrze 3.2. Obóz letni – czerwiec/lipiec.Legenda: w – wykład, ćw – ćwiczenia, Zo – zaliczenie na ocenę, E – egzamin.

KierunekTURYSTYKA I REKREACJAROK I, SEMESTR 2 studia I stopnia, stacjonarne i niestacjonarne wieczorowe


w Ćw ogółem (Zo lub E)1. Filozofia z elementami etyki 20 10 30 4 Zo2. Geografia turystyczna 10 20 30 7 E3. Język obcy 30 30 1 Zo4. Metodyka rekreacji 10 20 30 4 E5. Przedmiot biomedyczny

do wyboru 10 20 30 2 Zo

6. Przedmiot biomedyczny do wyboru

10 20 30 2 Zo

7. Przedmiot humanistyczny do wyboru

10 20 30 2 Zo

8. Przedmiot praktyczny do wyboru

30 30 2 Zo

9. Przedmiot teoretyczny do wyboru

10 20 30 2 Zo

10. Żywienie człowieka 10 20 30 4 ZoRazem 90 210 300 30

Legenda: w – wykład, ćw – ćwiczenia, Zo – zaliczenie na ocenę, E – egzamin.Kierunek

14

TURYSTYKA I REKREACJAROK II, SEMESTR 3 studia I stopnia, stacjonarne i niestacjonarne wieczorowe


w Ćw ogółem (Zo lub E)1. Ekonomika turystyki i rekreacji 10 20 30 4 E2. Fizjologia człowieka 10 20 30 5 E3. Język obcy 30 30 1 Zo4. Obsługa ruchu turystycznego 15 15 30 2 Zo5. Przedmiot humanistyczny



10 20 30 2 Zo


30 30 2 Zo


10 20 30 2 Zo

9. Zarządzanie 15 30 45 4 E10. Zespołowe gry sportowe 30 30 3 Zo11. Obóz letni (10 dni) 85 85 2 Zo

Razem 80 320 400 30Uwagi!1. Studenci w 3 semestrze zapisują się na wybrane przedmioty w poszczególnych blokach realizowane w semestrze 4, a w 4 – realizowane w semestrze 5.Legenda: w – wykład, ćw – ćwiczenia, Zo – zaliczenie na ocenę, E – egzamin.

KierunekTURYSTYKA I REKREACJAROK II, SEMESTR 4 studia I stopnia, stacjonarne i niestacjonarne wieczorowe


w Ćw ogółem (Zo lub E)1. Język obcy 30 30 1 Zo2. Obsługa ruchu turystycznego 15 15 30 6 E3. Przedmiot biomedyczny



10 20 30 2 Zo


30 30 2 Zo


10 20 30 2 Zo

7. Psychologia 10 20 30 6 E8. Zagospodarowanie turystyczne

i rekreacyjne10 20 30 6 E

9. Obóz zimowy (6 dni) 50 50 3 ZoRazem 65 225 290 30

Uwagi! 1. Studenci w semestrze 5 wybierają kurs instruktora w ramach zajęć praktycznych do wyboru (30 godz.), a w semestrze 6 kontynuują kurs instruktorski.

15

Legenda: w – wykład, ćw – ćwiczenia, Zo – zaliczenie na ocenę, E – egzamin.KierunekTURYSTYKA I REKREACJAROK III, SEMESTR 5 studia I stopnia, stacjonarne i niestacjonarne wieczorowe

Liczba godzin Liczba FormaLp. Nazwa przedmiotu W semestrze godzin ECTS zaliczenia

W Ćw ogółem (Zo lub E)1. Ekologia i ochrona środowiska 15 30 45 7 E2. Język obcy 30 30 3 E3. Prawo w turystyce i rekreacji 10 20 30 4 E4. Przedmiot praktyczny

do wyboru [SI] 30 30 2 Zo


30 30 2 Zo


30 30 2 Zo


10 20 30 3 Zo

8. Obóz wędrowny 50 50 3 Zo9. Praktyki (4 tygodnie) 120 120 4 Zo

Razem 35 360 395 30Uwagi!1. Studenci w semestrze 5 wybierają kurs instruktora w ramach zajęć praktycznych do wyboru (30 godz.), a w semestrze 6 kontynuują kurs instruktorski.Legenda: w – wykład, ćw – ćwiczenia, Zo – zaliczenie na ocenę, E – egzamin.

KierunekTURYSTYKA I REKREACJAROK III, SEMESTR 6 studia I stopnia, stacjonarne i niestacjonarne wieczorowe


W Ćw ogółem (Zo lub E)1. Krajoznawstwo 10 20 30 5 E2. Programowanie i organizacja

rekreacji15 30 45 4 Zo


10 20 30 2 Zo

4. Przedmiot praktyczny do wyboru [SI]

60 60 3 E

5. Rekreacyjne gry ruchowe 30 30 2 Zo6. Technologie informacyjne

i ochrona własności intelektualnej

10 20 30 2 Zo

7. Objazd terenowy po Polsce 50 50 2 Zo8. Egzamin dyplomowy licencjacki 10 E

Razem 45 230 275 30Legenda: w – wykład, ćw – ćwiczenia, Zo – zaliczenie na ocenę, E – egzamin.

16

1.4. Diagram semestralny studiów II stopnia

KierunekTURYSTYKA I REKREACJAROK I, SEMESTR 1 studia II stopnia, stacjonarne i niestacjonarne wieczorowe


W Ćw ogółem (Zo lub E)1. Metodologia badań naukowych 30 30 6 Zo2. Regiony turystyczne 15 15 30 4 Zo3. Socjologia czasu wolnego 30 15 45 8 E4. Sporty rekreacyjne 30 30 4 Zo5. Zarządzanie przedsiębiorstwem

turystycznym i rekreacyjnym10 20 30 8 E

Razem 85 80 165 30Uwagi!W czasie semestru 1 studenci wybierają specjalność, którą będą realizować w semestrach 2-4. W semestrze 1 należy wybrać katedrę, w której student będzie pisał pracę magisterską.Legenda: w – wykład, ćw – ćwiczenia, Zo – zaliczenie na ocenę, E – egzamin.

KierunekTURYSTYKA I REKREACJAROK I, SEMESTR 2 studia II stopnia, stacjonarne i niestacjonarne wieczorowe

Specjalność: REKREACJA RUCHOWA


W Ćw ogółem (Zo lub E)1. Informatyka w turystyce

i rekreacji 10 20 30 3 Zo

2. Przedmiot biomedycznydo wyboru

10 20 30 3 Zo


10 20 30 3 Zo


10 20 30 3 Zo


10 20 30 3 Zo

6. Regiony turystyczne 15 15 30 5 E7. Seminarium magisterskie1* 15 15 1 Zo8. Sporty rekreacyjne 30 30 3 Zo9. Teoria rekreacji 30 30 3 E10. Atrakcje rekreacyjne Polski –

objazd60 60 3 Zo

Razem 95 220 315 30*Seminarium magisterskie1 realizowane jest pod opieką samodzielnego pracownika naukiLegenda: w – wykład, ćw – ćwiczenia, Zo – zaliczenie na ocenę, E – egzamin.

17

KierunekTURYSTYKA I REKREACJAROK I, SEMESTR 2 studia II stopnia, stacjonarne i niestacjonarne wieczoroweSpecjalność: TURYSTYKA AKTYWNA


W Ćw ogółem (Zo lub E)1. Informatyka w turystyce

i rekreacji 10 20 30 3 Zo


10 20 30 3 Zo


10 20 30 3 Zo


10 20 30 3 Zo


10 20 30 3 Zo

6. Regiony turystyczne 15 15 30 5 E7. Seminarium magisterskie1* 15 15 1 Zo8. Sporty rekreacyjne 30 30 3 Zo9. Teoria turystyki 30 30 3 E10. Objazd terenowy po Europie 60 60 3 Zo

Razem 95 220 315 30*Seminarium magisterskie1 realizowane jest pod opieką samodzielnego pracownika nauki.Legenda: w – wykład, ćw – ćwiczenia, Zo – zaliczenie na ocenę, E – egzamin.

KierunekTURYSTYKA I REKREACJAROK II, SEMESTR 3 studia II stopnia, stacjonarne i niestacjonarne wieczoroweSpecjalność: REKREACJA RUCHOWA


W Ćw ogółem (Zo lub E)1. Marketing usług turystycznych

i rekreacyjnych10 20 30 7 E

2. Organizacja usług rekreacyjnych

10 20 30 6 E


10 20 30 3 Zo

4. Przedmiot praktyczny kierunkowy do wyboru

30 30 3 Zo

5. Seminarium magisterskie2 9 9 Zo6. Turystyczne formy aktywności 10 20 30 3 Zo7. Turystyka i rekreacja osób

niepełnosprawnych10 20 30 4 Zo

8. Praktyka zawodowa 60 60 4 ZoRazem 50 199 249 30

Seminarium magisterskie2 realizowane jest pod opieką promotora pracy w terminach ustalonych z magistrantem.Legenda: w – wykład, ćw – ćwiczenia, Zo – zaliczenie na ocenę, E – egzamin.

18

KierunekTURYSTYKA I REKREACJAROK II, SEMESTR 3 studia II stopnia, stacjonarne i niestacjonarne wieczoroweROK V, SEMESTR 9 studia jednolite magisterskieSpecjalność: TURYSTYKA AKTYWNA


W Ćw ogółem (Zo lub E)1. Marketing usług turystycznych

i rekreacyjnych10 20 30 7 E

2. Modele przestrzennej organizacji turystyki

30 30 3 Zo

3. Organizacja usług turystycznych

10 20 30 6 E


10 20 30 3 Zo


30 30 3 Zo

6. Seminarium magisterskie2 9 9 Zo7. Turystyka i rekreacja osób

niepełnosprawnych10 20 30 4 Zo

8. Praktyka zawodowa 60 60 4 ZoRazem 70 179 249 30

Seminarium magisterskie2 realizowane jest pod opieką promotora pracy w terminach ustalonych z magistrantem.Legenda: w – wykład, ćw – ćwiczenia, Zo – zaliczenie na ocenę, E – egzamin.

KierunekTURYSTYKA I REKREACJAROK II, SEMESTR 4 studia II stopnia, stacjonarne i niestacjonarne wieczoroweROK V, SEMESTR 10 studia jednolite magisterskieSpecjalność: REKREACJA RUCHOWA


W Ćw ogółem (Zo lub E)1. Historia kultury 20 10 30 3 E2. Polityka turystyczna 10 20 30 2 E3. Przedmiot biomedyczny


4. Przedmiot praktyczny kierunkowy do wyboru

30 30 2 Zo

5. Rekreacja ruchowa osób starszych

10 20 30 1 Zo

6. Seminarium magisterskie2 10 10 Zo7. Socjo-kulturowe formy

rekreacji10 20 30 1 Zo

8. Egzamin dyplomowy magisterski

20 E

Razem 60 130 190 30Seminarium magisterskie2 realizowane jest pod opieką promotora pracy w terminach ustalonych z magistrantem.Legenda: w – wykład, ćw – ćwiczenia, Zo – zaliczenie na ocenę, E – egzamin.

19

KierunekTURYSTYKA I REKREACJAROK II, SEMESTR 4 studia II stopnia, stacjonarne i niestacjonarne wieczoroweROK V, SEMESTR 10 studia jednolite magisterskie

Specjalność: TURYSTYKA AKTYWNA


W Ćw ogółem (Zo lub E)1. Doradztwo turystyczne 10 20 30 1 Zo2. Historia kultury 20 10 30 3 E3. Polityka turystyczna 10 20 30 2 E4. Przedmiot biomedyczny



30 30 2 Zo

6. Seminarium magisterskie2 10 10 Zo7. Współczesne formy turystyki 10 20 30 1 Zo8. Egzamin dyplomowy

magisterski19 19 20 E

Razem 60 130 190 30Seminarium magisterskie2 realizowane jest pod opieką promotora pracy w terminach ustalonych z magistrantem.Legenda: w – wykład, ćw – ćwiczenia, Zo – zaliczenie na ocenę, E – egzamin.

20

1.5. Wykaz przedmiotów do wyboru

Studia I stopnia, stacjonarne i niestacjonarne [wieczorowe]Rok I, sem. 2

Przedmioty biomedyczne[1]

Anatomia topograficznaPodstawy anatomii narządów wewnętrznychPodstawy fizjologii i biochemiiPodstawy funkcjonowania organizmu człowieka

[2]BiofizykaPodstawy anatomii narządów wewnętrznychPodstawy fizjologii i biochemiiPodstawy funkcjonowania organizmu człowieka

Rok II, sem. 4Masaż klasycznyOgraniczenia zdrowotne w turystyce i rekreacjiPierwsza pomoc przedmedycznaStyl życia a zdrowie

Rok III, sem. 6Ekologiczny styl życiaPierwsza pomoc przedmedycznaStyl życia a zdrowie

Studia II stopnia, stacjonarne i niestacjonarne [wieczorowe]Rok I, sem. 1

Ekologiczny styl życiaEkotoksykologiaKomputerowa analiza choduMasaż klasycznyMetody laboratoryjnej kontroli wysiłkuOdnowa biologicznaOgraniczenia zdrowotne w turystyce i rekreacji

Rok II, sem. 4; Rok V, sem. 10 (jednolite mgr)Biochemiczne podstawy treningu i wspomaganiaEkotoksykologiaGospodarka turystyczna na obszarach chronionychKomputerowa analiza choduNowe w biologii


Przedmioty humanistyczneEdukacja zdrowotnaElementy antropologii kulturowejLiteratura jako medium wartościPropedeutyka teorii wychowania fizycznego

21

Rok II, sem. 3Edukacja do czasu wolnegoElementy antropologii kulturowejFilozofia i etyka sportuKomunikacja społecznaLiteratura jako medium wartościNegocjacjePropedeutyka olimpizmuPropedeutyka teorii wychowania fizycznegoPsychomotoryczne wspomaganie rozwoju dzieckaSport w propagandzieStrategia prezentacja – praktyka wystąpień publicznychTrening interpersonalny i asertywnościWprowadzenie do technik relaksacyjnych i medytacyjnych

Rok II, sem. 4Edukacja zdrowotnaElementy antropologii kulturowejKomunikacja społecznaWprowadzenie do technik relaksacyjnych i medytacyjnych

Studia II stopnia, stacjonarne i niestacjonarne [wieczorowe]Rok I, sem. 2

Edukacja zdrowotnaElementy antropologii kulturowejKomunikacja społecznaStrategia prezentacji – praktyka wystąpień publicznych

Rok II, sem. 3; Rok V, sem. 9 (jednolite mgr)Edukacja zdrowotnaStrategia prezentacji – praktyka wystąpień publicznychTrening interpersonalny i asertywności


Przedmioty teoretycznePodstawy marketinguSporty wodne w rekreacji

Rok II, sem. 3Historia i sztuka ŚląskaMetodyka treningu zdrowotnegoPraca opiekuńczo-wychowawcza na koloniach i obozachRekreacja zimowaStudium rodzinyTurystyka kwalifikowana

Rok II, sem. 4Metodyka treningu zdrowotnegoPodstawy rachunkowości i finansówTrening sportowy i zdrowotny w praktyce

Rok III, sem. 5Historia i sztuka ŚląskaMetodyka treningu zdrowotnego

22

Praca opiekuńczo-wychowawcza na koloniach i obozachRekreacja zimowaSamotność: wybór czy konieczność. Jednostka w społeczeństwie nowoczesnym i ponowoczesnymTurystyka kwalifikowana

Studia II stopnia, stacjonarne i niestacjonarneRok I, sem. 2

[1]Historia i sztuka ŚląskaMetodyka treningu zdrowotnegoPraca opiekuńczo-wychowawcza na koloniach i obozachTurystyka kwalifikowana

[2]Historia i sztuka ŚląskaMetodyka treningu zdrowotnegoPodstawy rekreacyjnego uprawiania żeglarstwa morskiegoPraca opiekuńczo-wychowawcza na koloniach i obozach

Rok II, sem. 3; Rok V, sem. 9 (jednolite mgr)Zarządzanie kadrami w obrębie turystyki i rekreacji

Studia I stopnia, stacjonarne i niestacjonarneRok I, sem. 2

Przedmioty praktyczneBadmintonBoksĆwiczenia siłoweFitness w wodzieLekkoatletyczne formy kształcenia motorycznego człowiekaŁyżwiarstwoŁyżwiarstwo rolkoweOrganizacja i sędziowanie imprez lekkoatletycznychPływanie alternatywnePływanie zdrowotnePodstawy kajakarstwa górskiegoPodstawy rekreacyjnego uprawiania żeglarstwa śródlądowegoPodstawy techniki snowboardowejPodstawy uczenia się techniki narciarskiejRekreacyjne formy żeglarstwa deskowegoStrzelectwo sportoweSzermierka na floretySzermierka na szpadyTaniec nowoczesnyTańce latynoamerykańskieTańce standardoweTenis – metodyka nauczaniaTenis stołowy w rekreacjiTrening sportowy i zdrowotnyTrening zdrowotny – Nordic WalkingTurystyka kajakowaZaawansowane formy Nordic Walking

23

Zespołowe gry sportowe w rekreacjiRok II, sem. 3

BadmintonBoksĆwiczenia siłoweFitness w wodzieLekkoatletyczne formy kształcenia motorycznego człowiekaŁyżwiarstwoPływanie zdrowotneSzermierka na floretyTaniec nowoczesnyTańce latynoamerykańskieTenis – metodyka nauczaniaTenis stołowy w rekreacjiTrening zdrowotny – Nordic WalkingTurystyka kajakowa

Rok II, sem. 4BadmintonBoksĆwiczenia siłoweFitness w wodzieLekkoatletyczne formy kształcenia motorycznego człowiekaŁyżwiarstwoŁyżwiarstwo rolkoweOrganizacja i sędziowanie imprez lekkoatletycznychPływanie alternatywnePływanie zdrowotnePodstawy kajakarstwa górskiegoPodstawy rekreacyjnego uprawiania żeglarstwa śródlądowegoPodstawy techniki snowboardowejPodstawy uczenia się techniki narciarskiejRekreacyjne formy żeglarstwa deskowegoStrzelectwo sportoweSzermierka na floretySzermierka na szpadyTaniec nowoczesnyTańce latynoamerykańskieTańce standardoweTenis – metodyka nauczaniaTenis stołowy w rekreacjiTrening sportowy i zdrowotnyTrening zdrowotny – Nordic WalkingTurystyka kajakowaZaawansowane formy Nordic WalkingZespołowe gry sportowe w rekreacji

Rok III, sem. 5 [IR]AerobikBadmintonFitness – ćwiczenia siłowe

24

Jazda konnaKajakarstwoKoszykówkaNarciarstwo zjazdowePiłka nożnaPiłka siatkowaPływanieSnowboardTenisTenis stołowy WindsurfingŻeglarstwo

Przedmiot praktyczny[1]

Ćwiczenia siłoweFitness w wodzieŁyżwiarstwoTenis – metodyka nauczania

[2]BadmintonBoksĆwiczenia siłoweFitness w wodzieLekkoatletyczne formy kształcenia motorycznego człowiekaŁyżwiarstwoPływanie zdrowotneSzermierka na floretyTaniec nowoczesnyTańce latynoamerykańskieTenis – metodyka nauczaniaTenis stołowy w rekreacjiTrening zdrowotny – Nordic WalkingTurystyka kajakowa

Studia II stopnia, stacjonarne i niestacjonarne [wieczorowe]Rok II, sem. 3

BadmintonBoksĆwiczenia siłoweFitness w wodzieLekkoatletyczne formy kształcenia motorycznego człowiekaŁyżwiarstwoPływanie zdrowotneSzermierka na floretyTaniec nowoczesnyTańce latynoamerykańskieTenis – metodyka nauczaniaTenis stołowy w rekreacjiTrening zdrowotny – Nordic WalkingTurystyka kajakowa

25

Rok II, sem. 4; Rok V, sem. 10 (jednolite mgr)BadmintonBoksĆwiczenia siłoweFitness w wodzieLekkoatletyczne formy kształcenia motorycznego człowiekaŁyżwiarstwoŁyżwiarstwo rolkoweOrganizacja i sędziowanie imprez lekkoatletycznychPływanie alternatywnePływanie zdrowotnePodstawy kajakarstwa górskiegoPodstawy rekreacyjnego uprawiania żeglarstwa śródlądowegoPodstawy techniki snowboardowejPodstawy uczenia się techniki narciarskiejRekreacyjne formy żeglarstwa deskowegoStrzelectwo sportoweSzermierka na floretySzermierka na szpadyTaniec nowoczesnyTańce latynoamerykańskieTańce standardoweTenis – metodyka nauczaniaTenis stołowy w rekreacjiTrening sportowy i zdrowotnyTrening zdrowotny – Nordic WalkingTurystyka kajakowaZaawansowane formy Nordic WalkingZespołowe gry sportowe w rekreacji

1.6. Alfabetyczna lista przedmiotów do wyboru

Przedmioty biomedyczneAnatomia topograficznaBiochemiczne podstawy treningu i wspomaganiaBiofizykaEkologiczny styl życiaEkotoksykologiaGospodarka turystyczna na obszarach chronionychKomputerowa analiza choduMasaż klasycznyMetody laboratoryjnej kontroli wysiłkuNowe w biologiiOdnowa biologicznaOgraniczenia zdrowotne w turystyce i rekreacjiPierwsza pomoc przedmedycznaPodstawy anatomii narządów wewnętrznychPodstawy fizjologii i biochemiiPodstawy funkcjonowania organizmu człowieka

26

Styl życia a zdrowie

Przedmioty humanistyczneEdukacja do czasu wolnegoEdukacja zdrowotnaElementy antropologii kulturowejFilozofia i etyka sportuKomunikacja społecznaLiteratura jako medium wartościNegocjacjePropedeutyka olimpizmuPropedeutyka teorii wychowania fizycznegoPsychomotoryczne wspomaganie rozwoju dzieckaSport w propagandzieStrategia prezentacji – praktyka wystąpień publicznychTrening interpersonalny i asertywnościWprowadzenie do technik relaksacyjnych i medytacyjnych

Przedmioty teoretyczneHistoria i sztuka ŚląskaMetodyka treningu zdrowotnegoPodstawy marketinguPodstawy rachunkowości i finansówPodstawy rekreacyjnego uprawiania żeglarstwa morskiegoPraca opiekuńczo-wychowawcza na koloniach i obozachRekreacja zimowaSamotność: wybór czy konieczność. Jednostka w społeczeństwie nowoczesnym i ponowoczesnymSporty wodne w rekreacjiStudium rodzinyTrening sportowy i zdrowotny w praktyceTurystyka kwalifikowanaZarządzanie kadrami w obrębie turystyki i rekreacji

Przedmioty praktyczneBadmintonBoksĆwiczenia siłoweFitness w wodzieLekkoatletyczne formy kształcenia motorycznego człowiekaŁyżwiarstwoŁyżwiarstwo rolkoweOrganizacja i sędziowanie imprez lekkoatletycznychPływanie alternatywnePływanie zdrowotnePodstawy kajakarstwa górskiegoPodstawy rekreacyjnego uprawiania żeglarstwa śródlądowegoPodstawy techniki snowboardowejPodstawy uczenia się techniki narciarskiejRekreacyjne formy żeglarstwa deskowego

27

Strzelectwo sportoweSzermierka na floretySzermierka na szpadyTaniec nowoczesnyTańce latynoamerykańskieTańce standardoweTenis – metodyka nauczaniaTenis stołowy w rekreacjiTrening sportowy i zdrowotny w praktyceTrening zdrowotny – Nordic WalkingTurystyka kajakowaZaawansowane formy Nordic WalkingZespołowe gry sportowe w rekreacji

1.7. Alfabetyczna lista specjalizacji instruktorskich

Specjalizacje instruktorskieRok III, sem. 5-6 [IR]

AerobikBadmintonFitness – ćwiczenia siłoweJazda konnaKajakarstwoKoszykówkaNarciarstwo zjazdowePiłka nożnaPiłka siatkowaPływanieSnowboardTenisTenis stołowy WindsurfingŻeglarstwo

1.8. Prezentacja przedmiotów biomedycznych do wyboru – w układzie alfabetycznym

ANATOMIA TOPOGRAFICZNAKatedra BiostrukturyKierownik: prof. dr hab. Zofia Ignasiak

Język wykładowy: polskiRok I, semestr 2 Stopień studiów: I Status przedmiotu: fakultatywnyWymagania wstępne: brak Metody nauczania: wykład, ćwiczeniaProwadzący: prof. dr hab. Zofia Ignasiak, dr Kamila Czajka, dr Jarosław Domaradzki, dr Jarosław Fugiel, dr Katarzyna Kochan-Jacheć, dr Paweł Posłuszny, dr Grzegorz Żurek, mgr Jakub Pokrywka, mgr Katarzyna Prasał

28

Forma przedmiotu: Wykład ĆwiczeniaZZU w sem. (h) 10 20Forma zaliczenia: ZoECTS 2

Efekty kształcenia: celem kształcenia jest zapoznanie studenta z położeniem poszczególnych narządów wewnętrznych w kontekście ich usytuowania w stosunku elementów biernego i czynnego układu ruchu. Zadaniem przedmiotu jest także teoretyczne przygotowanie do przedmiotów podstawowych odwołujących się do anatomii, a realizowanych w kolejnych latach studiów.

Program: topografia narządów na tle biernego i czynnego układu ruchu.Zalecana literatura:

1. Ignasiak Z., Anatomia układu ruchu. Elsevier 2006.2. Ignasiak Z., Anatomia narządów wewnętrznych i układu nerwowego. Elsevier 2006.3. Ignasiak Z., Żurek G. (red.), Anatomia na żywym człowieku. Wstęp do terapii manualnej.

Elsevier 2004.4. Bochenek A., Reicher M., Anatomia człowieka, t. I-V. PZWL, Warszawa 1998-2002.5. Gołąb B., Anatomia czynnościowa ośrodkowego układu nerwowego. PZWL, Warszawa 2004.6. Marciniak T., Anatomia prawidłowa człowieka, t. I-III. Wrocław 1991.7. Marecki B., Anatomia funkcjonalna. AWF, Poznań 1996.8. Sokołowska-Pituchowa J., Anatomia człowieka. PZWL, Warszawa 2000.9. Woźniak W., Anatomia człowieka. Urban&Partner, Wrocław 2001.

Atlasy:1. Grant J.C.B., Atlas anatomii. Górnicki Wydawnictwo Medyczne, Wrocław 2001.2. Leonhardt H., Plater W., Kahle W., Podręczny atlas anatomii człowieka, t. I-III. Wydawnictwo

Medyczne Słowiński Verlag, Brema 1998.3. Netter F., Atlas anatomii człowieka. Urban&Partner, Wrocław 2002.4. Sinielnikow R.D., Atlas anatomii człowieka, t. I-III. 1989.5. Sobota J., Atlas anatomii człowieka, t. I-II. Urban&Partner, Wrocław 2001.6. Stelmasiak W., Atlas anatomii człowieka, t. I-III. Warszawa.

BIOCHEMICZNE PODSTAWY TRENINGU I WSPOMAGANIAKatedra Fizjologii i BiochemiiKierownik: prof. dr hab. Marek Zatoń

Język wykładowy: polski Status przedmiotu: fakultatywnyRok II, semestr 4 Stopień studiów: II Metody nauczania: wykład, ćwiczeniaWymagania wstępne: ukończenie podstawowego kursu biochemii i fizjologiiProwadzący: dr Jacek Borkowski, dr Ewa Bakońska-Pacoń, mgr inż. Joanna Kosendiak

Forma przedmiotu: Wykład ĆwiczeniaZZU w sem. (h) 10 20Forma zaliczenia:ECTS:

Zo1

Efekty kształcenia: pogłębienie wiedzy na temat wytrzymałości w różnych jej odmianach. Określenie skuteczności różnych strategii trenowania wytrzymałości. Znajomość metabolicznych podstaw wytrzymałości. Wykonywanie i interpretacja niektórych testów biochemicznych.

Program: pojęcie wytrzymałości w wysiłku fizycznym. Wytrzymałość w wysiłkach siłowych, kwasomlekowych i tlenowych. Wytrzymałość a pojęcia pojemności fosfagenowej, pojemności glikolitycznej i pojemności tlenowej. Wytrzymałość w wysiłkach krótkotrwałych. Podstawy biochemiczne wysiłków krótkotrwałych. Praktyczne metody oznaczeń metabolitów i innych

29

parametrów biochemicznych w wysiłkach krótkotrwałych. Charakterystyka biochemiczna włókien mięśniowych zaangażowanych w wysiłki o najwyższej intensywności. Biochemiczne podstawy treningu wytrzymałości siłowej. Wspomaganie wytrzymałości siłowej. Wytrzymałość w wysiłkach glikolitycznych – podstawy metaboliczne. Pojęcie pojemności glikolitycznej. Zaburzenia równowagi kwasowo-zasadowej w wysiłku glikolitycznym. Kwas mlekowy – przemiany w trakcie i po wysiłku. Restytucja. Mechanizmy metaboliczne i adaptacyjne umożliwiające rozwój wytrzymałości w wysiłkach kwasomlekowych. Wspomaganie w wysiłkach kwasomlekowych. Praktyczne metody oznaczeń metabolitów i innych parametrów biochemicznych w wysiłkach kwasomlekowych. Podstawy metaboliczne wysiłków długotrwałych. Metabolizm wysiłków opartych na tlenowych przemianach glikogenu. Strategie wspomagania wysiłków opartych na tlenowych przemianach glikogenu. Praktyczne metody oznaczeń metabolitów i innych parametrów biochemicznych w wysiłkach opartych na tlenowych przemianach glikogenu. Metabolizm wysiłków opartych na przemianach tłuszczów i białek. Wspomaganie wysiłków opartych na tych przemianach. Adaptacja metaboliczna do wysiłków o bardzo długim czasie trwania. Reaktywne formy tlenu i ich powstawanie w wysiłkach wytrzymałościowych. Strategie adaptacji metabolicznych do zwiększonej produkcji reaktywnych form tlenu. Praktyczne zasady oznaczeń metabolitów i innych parametrów biochemicznych mających związek z wysiłkami wytrzymałościowymi o bardzo długim czasie trwania.

Zalecana literatura:1. Houston M.E., Biochemistry Primer for Exercise Science-3rd Edition 2006.2. Poortmans J.R., Principles of Exercise Biochemistry. Karger 2004.3. Borkowski J., Bioenergetyka i biochemia tlenowego wysiłku fizycznego. AWF, Wrocław

2003.4. Hübner-Woźniak E., Ocena wysiłku fizycznego oraz monitorowanie treningu sportowego

metodami biochemicznymi. Studia i Monografie 110. AWF, Warszawa 2006.

BIOFIZYKAKatedra BiomechanikiKierownik: dr hab. Alicja Rutkowska-Kucharska, prof. nadzw.

Język wykładowy: polskiRok I, semestr 2 Stopień studiów: I Status przedmiotu: fakultatywnyWymagania wstępne: brak Metody nauczania: wykład, ćwiczeniaProwadzący: mgr inż. Alicja Kebel, dr Adam Siemieński, dr inż. Sławomir Winiarski


Efekty kształcenia: zdobycie umiejętności dostrzegania w ruchu człowieka obiektywnych prawidłowości oraz posługiwania się prawami mechaniki, mechaniki płynów i termodynamiki dla wyjaśniania tych prawidłowości. Zdobycie umiejętności ilościowego i jakościowego przewidywania konsekwencji najważniejszych praw fizyki dla ruchu człowieka.

Program: miejsce fizyki i biofizyki wśród innych nauk przyrodniczych. Elementy mechaniki punktu materialnego i bryły sztywnej. Kinematyka i dynamika ruchu postępowego i obrotowego. Zasady mechaniki płynów i ich rola w zrozumieniu sił działających na człowieka poruszającego się w powietrzu i w wodzie. Podstawowe zasady termodynamiki. Prawa rządzące przemianami energii wewnątrz ciała człowieka oraz wymianą energii między ciałem człowieka a otoczeniem. Elementy fizyki sportu.

Zalecana literatura:1. Pilawski A. (red.), Podstawy biofizyki. PZWL, Warszawa 1983.2. Ernst K., Fizyka sportu. PWN, Warszawa 1992.

30

EKOLOGICZNY STYL ŻYCIAKatedra Fizjologii i BiochemiiKierownik: prof. dr hab. Marek Zatoń

Język wykładowy: polskiRok III, semestr 6 Stopień studiów: I Status przedmiotu: fakultatywnyWymagania wstępne: brak Metody nauczania: wykład, ćwiczeniaProwadzący: dr Beata Pieróg


Efekty kształcenia: podwyższenie świadomości ekologicznej – niezbędnego czynnika w antropogenie zmienionym środowisku, zapoznanie studentów ze środowiskowymi zagrożeniami zdrowia człowieka i realnymi możliwościami ich ograniczenia, prawidłowy i świadomy wybór opakowań, środków chemicznych, materiałów budowlanych i produktów spożywczych w życiu codziennym, wiedza o występujących w środowisku przyrodniczym zagrożeniach środowiskowych i realnych możliwościach ograniczenia ich wpływu na organizm człowieka. Umiejętność prawidłowego wykorzystania i ochrony dóbr naturalnych.

Program: specyfika zagrożeń środowiskowych. Substancje i czynniki zagrażające zdrowiu. Środowiskowe zagrożenia zdrowia a możliwości zaradcze i rozwojowe ludzi. Środowiskowe zagrożenia zdrowia a układ immunologiczny człowieka. Ekologia na co dzień.

Zalecana literatura:1. Brown L.R., Flavin Ch., Raport o stanie świata u progu nowego tysiąclecia. Książka i Wiedza

2000.2. Chełmicki W., Woda zasoby, degradacja, ochrona. PWN, Warszawa 2001.3. Rosik-Dulewska Cz., Podstawy gospodarki odpadami. PWN, Warszawa 2000.4. Kabata-Pendios A., Pendios H., Biogeochemia pierwiastków śladowych. Warszawa 2003.5. Alloway B.J., Ayres D.C., Chemiczne podstawy zanieczyszczenia środowiska. Warszawa

2002.6. Siemiński M., Środowiskowe zagrożenia zdrowia. PWN, Warszawa 2001.7. Kotlarczyk E., Wybrane problemy higieny i ekologii człowieka. Uniwersytet Jagielloński 2000.8. Kalinowska H., Ekologia – wybór przyszłości. Warszawa 1998.

EKOTOKSYKOLOGIAKatedra Podstaw FizjoterapiiKierownik: prof. dr hab. Krzysztof A. Sobiech

Język wykładowy: polskiRok I, semestr 2 Stopień studiów: II Status przedmiotu: fakultatywny

Specjalność: REKREACJA RUCHOWA oraz TURYSTYKA AKTYWNAWymagania wstępne: brak Metody nauczania: wykład, ćwiczeniaProwadzący: dr Małgorzata Socha

Forma przedmiotu: Wykład ĆwiczeniaZZU w sem. (h) 10 20Forma zaliczenia: ZoECTS: 3

31

Efekty kształcenia: wyjaśnienie znaczenia właściwości wybranych związków chemicznych w określaniu ich roli w środowisku w kontekście ekologicznym. Określenie skutków oddziaływania ektotoksyn na organizmy żywe, populacje, zbiorowiska i cały ekosystem

Program: zakres badań ekotoksykologii; definicja trucizn, przyczyny i struktura zatruć; czynniki wpływające na toksyczność trucizn; główne typy zanieczyszczeń środowiskowych: ich wnikanie do środowiska, przemieszczanie się w środowisku, zaleganie i transformacja chemiczna i biotransformacja; skutki oddziaływań zanieczyszczeń na organizmy żywe, odporność na zanieczyszczenia; substancje pylicotwórcze – azbest, talk, węgiel; chemiczne zanieczyszczenia powietrza, wód i gleby; chemiczne zanieczyszczenie powietrza w pomieszczeniach mieszkalnych; toksyczność tworzyw sztucznych; bezpieczeństwo wyrobów kosmetycznych (surowców kosmetycznych i wyrobu gotowego); zanieczyszczenia i toksyny w żywności; toksyczność substancji uzależniających (naturalne pochodzne opium; substancje halucynogenne, rozpuszczalniki organiczne, wyroby tytoniowe); zatrucia lekami (skutki przedawkowania witamin, leki przeciwbólowe, przeciwgorączkowe i przeciwzapalne), działanie rakotwórcze, teratogenne i embriotoksyczne leków.

Zalecana literatura:1. Walter C.H., Hopkin S.P., Sibly R.M., Peakall D.B., Podstawy ekotoksykologii. PWN,

Warszawa 2002.2. Seńczuk W., Toksykologia współczesna. PZWL, Warszawa 2005.3. Zakrzewski S.F., Podstawy toksykologii środowiska. PWN, Warszawa 1995.4. Laskowski R., Migula P., Ekotoksykologia od komórki do ekosystemu. Państwowe

Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, Warszawa 2004.

GOSPODARKA TURYSTYCZNA NA OBSZARACH CHRONIONYCHKatedra TurystykiKierownik: dr hab. Edyta Jakubowicz, prof. nadzw.

Język wykładowy: polskiRok II, semestr 4 Stopień studiów: II Status przedmiotu: fakultatywnyRok V, semestr 10 Studia jednolite magisterskie

Specjalność: REKREACJA RUCHOWA oraz TURYSTYKA AKTYWNAWymagania wstępne: zaliczenie przedmiotów – Podstawy turystyki, Geografia turystyczna, Ekologia i ochrona środowiska Metody nauczania: wykład, ćwiczeniaProwadzący: dr Małgorzata Pstrocka-Rak


Efekty kształcenia: rozumienie znaczenia udziału walorów przyrodniczych w tworzeniu produktu turystycznego. Analiza negatywnego oddziaływania wpływu turystyki na środowisko przyrodnicze oraz znajomość metod i technik łagodzenia jego skutków. Ocena możliwości rozwoju turystyki oraz zarządzania funkcją turystyczną na obszarach chronionych.

Program: formy ochrony przyrody w Polsce i w Europie. Znaczenie rangi walorów przyrodniczych w turystyce. Pozytywny i negatywny wpływ poszczególnych form turystyki na środowisko przyrodnicze obszarów chronionych. Intensywność, struktura oraz koncentracja czasowa i przestrzenna ruchu turystycznego w parkach narodowych w Polsce. Infrastruktura turystyczna na obszarach chronionych. Zasady zarządzania ruchem turystycznym na obszarach chronionych.

Zalecana literatura:1. Krzymowska-Kostrowicka A., Geoekologia turystyki i wypoczynku. PWN, Warszawa 1997.

32

2. Poskrobko B. (red.), Zarządzanie turystyką na obszarach przyrodniczo cennych. Wyższa Szkoła Ekonomiczna, Białystok 2005.

3. Staniewska-Zątek W., Turystyka a przyroda i jej ochrona. Bogucki, Poznań 2007.4. Ziółkowski R. (red.), Praktyczne aspekty rozwoju turystyki i rekreacji na obszarach

przyrodniczo cennych. Politechnika Białostocka, Białystok 2006.

KOMPUTEROWA ANALIZA CHODUKatedra BiomechanikiKierownik: dr hab. Alicja Rutkowska-Kucharska, prof. nadzw.

Język wykładowy: polski, angielski Status przedmiotu: fakultatywnyRok I, semestr 2 Stopień studiów: II Metody nauczania: wykład, ćwiczenia

Specjalność: REKREACJA RUCHOWA oraz TURYSTYKA AKTYWNAWymagania wstępne: student powinien znać podstawy biofizyki i mechaniki ogólnej na poziomie szkoły średniej.Prowadzący: dr inż. Alicja Dziuba, dr Agnieszka Szpala, dr inż. Sławomir Winiarski


Efekty kształcenia: celem zajęć jest wybór, poznanie i zastosowanie metod powszechnie stosowanych w kulturze fizycznej do oceny sprawności chodu.

Program: teoretyczne podstawy lokomocji człowieka. Opracowanie i przedstawienie podstawowych parametrów chodu człowieka oraz metod analizy, omówienie, przygotowanie eksperymentu, wykonanie eksperymentu, omówienie materiału filmowego, wstępna analiza, właściwa analiza, wykonanie prawidłowego projektu, tzw. karty badań, wstępna interpretacja wyników, właściwa interpretacja wyników, wnioski napisane w postaci konspektu końcowego.

Zalecana literatura:1. Bober T., Zawadzki J., Biomechanika układu ruchu człowieka. BK, Wrocław 2001.2. Fidelus K., Zarys biomechaniki ćwiczeń fizycznych. AWF, Warszawa 1977.3. Hay J.G., The Biomechanics of Sport Techniques, IV edition. Prentice Hall, Inc 1993.

MASAŻ KLASYCZNYKatedra Kultury Fizycznej Osób NiepełnosprawnychKierownik: dr hab. Eugeniusz Bolach, prof. nadzw.

Język wykładowy: polskiRok II, semestr 4 Stopień studiów: I Status przedmiotu: fakultatywnyWymagania wstępne: brak przeciwwskazań do masażu Metody nauczania: wykład, ćwiczeniaProwadzący: dr Edyta Szczuka, dr Maciej Kochański, dr Rafał Szafraniec, dr Ryszard Pawelec


Efekty kształcenia: opanowanie podstawowej wiedzy z zakresu masażu klasycznego; umiejętność wykonania masażu klasycznego wybranych części ciała.

Program: bhp i higiena masażu. Podstawowe wiadomości teoretyczne dotyczące masażu klasycznego. Wpływ masażu na poszczególne tkanki i układy. Rodzaje masażu. Omówienie technik głaskania, rozcierania, ugniatania i wibracji. Metodyka masażu poszczególnych części ciała. Metodyka

33

masażu: mięśni podudzia, mięśni najszerszego grzbietu, mięśni uda, mięśnia czworobocznego, mięśni brzucha, stopy i mięśnia naramiennego, prostownika grzbietu, mięśni ramienia, mięśni przedramienia i ręki.

Zalecana literatura:1. Prochowicz Z., Podstawy masażu leczniczego. PZWL, Warszawa 1990.2. Podgórski T., Masaż w rehabilitacji i sporcie. AWF, Warszawa 1992.3. Zborowski A., Masaż klasyczny. AZ, Kraków 1994.4. Magiera L., Walaszek R., Masaż sportowy. Bio-styl, Kraków 2003.5. Magiera L., Klasyczny masaż leczniczy. Bio-styl, Kraków 1994.6. Pawelec R., Szczuka E., Laber W., Metodyka masażu w odnowie biologicznej. AGIW,

Wrocław 2008.7. Walaszek R., Masaż z elementami rehabilitacji. Rehmed, Kraków 1999.

METODY LABORATORYJNEJ KONTROLI WYSIŁKU FIZYCZNEGOKatedra Fizjologii i BiochemiiKierownik: prof. dr hab. Marek Zatoń

Język wykładowy: polski Status przedmiotu: fakultatywnyRok I, semestr 2 Stopień studiów: II Metody nauczania: wykład, ćwiczenia

Specjalność: REKREACJA RUCHOWA oraz TURYSTYKA AKTYWNAWymagania wstępne: brakProwadzący: dr Ewa Bakońska-Pacoń


Efekty kształcenia: umiejętność zastosowania w praktyce oznaczania wybranych parametrów biochemicznych: stężenia białek, aktywności enzymów, stężenia metabolitów w różnych materiałach biologicznych w procesie monitorowania treningu sportowego i zdrowotnego oraz po zastosowaniu jednorazowych obciążeń wysiłkiem fizycznym. Interpretacja wyników badań laboratoryjnych i umiejętność korygowania doboru obciążeń na podstawie wartości wybranych parametrów biochemicznych. Oznaczanie podstawowych parametrów biochemicznych prostymi metodami laboratoryjnymi (stężenie kwasu mlekowego, stężenie białka całkowitego, oznaczanie parametrów hematologicznych).

Program: zasady pracy w laboratorium, podstawowy sprzęt i aparatura laboratoryjna. Podstawowe metody stosowane w diagnostyce laboratoryjnej – zasady i metody oznaczania wybranych parametrów biochemicznych. Przydatność wybranych parametrów biochemicznych w monitorowaniu procesu treningowego, ocenie jednorazowego wysiłku fizycznego, adaptacji, zmęczenia i przetrenowania. Materiał biologiczny wykorzystywany w ocenie zmian wysiłkowych – charakterystyka, sposoby pobierania materiału biologicznego. Metody inwazyjne i nieinwazyjne. Morfologia krwi obwodowej i interpretacja zmian powysiłkowych. Oznaczanie parametrów równowagi kwasowo-zasadowej organizmu w różnych rodzajach wysiłku fizycznego. Ocena zawartości związków azotowych we krwi, metabolizm białek i aminokwasów w wysiłku fizycznym. Zmiany narządowe w wysiłku fizycznym. Parametry gospodarki węglowodanowej i lipidowej. Przydatność oznaczania parametrów biochemicznych w moczu w ocenie zmian powysiłkowych. Ocena wpływu wysiłku fizycznego na układ hormonalny. Laboratoryjne metody wykrywania środków i metod dopingowych w sporcie. Wpływ wysiłku na układ immunologiczny.

Zalecana literatura:1. Dembińska-Kieć ., Skalski J. Urban&Partner, Wrocław 2005.

34

2. Maugham R., Gleeson M., Grenhaff L., Biochemistry of Exercise and Training. Oxford Univ. Press 1997.

3. Hübner-Woźniak E., Ocena wysiłku fizycznego oraz monitorowanie treningu sportowego metodami biochemicznymi. Studia i Monografie nr 110. AWF, Wrocław 2006.

4. Murray R.K. i wsp., Biochemia Harpera. PZWL, Warszawa 2001, 2004.5. Angielski S., Jakubowski Z., Biochemia kliniczna. Perseusz, Gdańsk 1996.6. Tipton Ch., Advanced Exercise Physiology. M editor. Lippincott Williams&Wilkins 2006.

NOWE W BIOLOGIIKatedra Podstaw FizjoterapiiKierownik: prof. dr hab. Krzysztof A. Sobiech

Język wykładowy: polskiRok II, semestr 4 Stopień studiów: II Status przedmiotu: fakultatywnyRok V, semestr 10 Studia jednolite magisterskie

Specjalność: REKREACJA RUCHOWA oraz TURYSTYKA AKTYWNAWymagania wstępne: brak Metody nauczania: wykład, ćwiczeniaProwadzący: dr Małgorzata Socha


Efekty kształcenia: zapoznanie studentów z osiągnięciami naukowymi współczesnej biologii; przedstawienie najnowszym metod badawczych, teorii i odkryć naukowych z zakresu tej dziedziny; poznanie znaczenia najważniejszych odkryć biologicznych.

Program: jak działają ludzkie geny; dlaczego geny są samolubne; czy istnieją ludzkie klony (bliźnięta, klonowanie, organizmy transgeniczne); nowe odkrycia w biologii, diagnostyce oraz leczeniu chorób nowotworowych, komórki macierzyste – czym są i do czego mogą służyć; czy musimy się zestarzeć? (mechanizm procesu starzenia), najważniejsze Noble w biologii; choroby prionowe; czy można zrozumieć ludzki mózg; myszy i ludzie – różne aspekty prowadzenia badań na zwierzętach; ewolucja choroby; tajemnice chromosomów płci; dlaczego wirusy są zjadliwe (wirusy: HIF, grypy, WZW C, Ebola); jak komórki popełniają samobójstwo; jak układ immunologiczny poznaje sam siebie; podstawy chorób alergicznych.

Zalecana literatura: 1. Literatura naukowa – wybrane artykuły.2. Literatura popularnonaukowa (czasopisma: Kosmos, Świat Nauki, Wiedza i Życie).

ODNOWA BIOLOGICZNAKatedra Kultury Fizycznej Osób NiepełnosprawnychKierownik: dr hab. Eugeniusz Bolach, prof. nadzw.

Język wykładowy: polskiRok I, semestr 2 Stopień studiów: II Status przedmiotu: fakultatywnyWymagania wstępne: brak Metody nauczania: wykład, ćwiczenia

Specjalność: REKREACJA RUCHOWA oraz TURYSTYKA AKTYWNAProwadzący: dr hab. Jan Szczegielniak, prof. nadzw., dr Ryszard Pawelec, dr Edyta Szczuka, dr Maciej Kochański, dr Teatyna Prystupa

Forma przedmiotu: Wykład ĆwiczeniaZZU w sem. (h) 10 20Forma zaliczenia: Zo

35

ECTS: 3

Efekty kształcenia: zaznajomienie studentów z problematyką odnowy biologicznej w procesie szkolenia sportowego. Wskazanie metod i środków stosowanych w procesie optymalizacji wypoczynku zawodnika oraz zdobycie przez nich umiejętności praktycznych koniecznych do programowania, organizacji i realizacji odnowy biologicznej.

Program: wykłady – definicje i zadania odnowy biologicznej, stosowane środki i metody, zasady postępowania restytucyjnego, czynniki fizykalne w wspomaganiu wypoczynku i treningu, problematyka przeciążeń i przetrenowania, programowanie postępowania odnawiającego w procesie treningowym. Ćwiczenia – praktyczne zapoznanie studentów z najczęściej stosowanymi środkami odnowy biologicznej – masażem sportowym, zabiegami w środowisku wodnym, sauną, krioterapią oraz wybranymi zabiegami z zakresu fizykoterapii.

Zalecana literatura:1. Dobrzański T., Medycyna wychowania fizycznego i sportu. Sport i Turystyka, Warszawa 1989.2. Gieremek K., Dec L., Zmęczenie i regeneracja sił. Odnowa biologiczna. HasMed, Katowice

2000.3. Kasperczyk T., Fenczyn J., Podręcznik odnowy psychosomatycznej. PZWL, Warszawa 1996.4. Magiera L., Walaszek R., Masaż sportowy z elementami odnowy biologicznej. Biosport,

Kraków 2003.5. Podgórski T., Masaż w rehabilitacji i sporcie. AWF, Warszawa 1992.

OGRANICZENIA ZDROWOTNE W TURYSTYCE I REKREACJIKatedra BiostrukturyKierownik: prof. dr hab. Zofia Ignasiak

Język wykładowy: polskiRok II, semestr 4 Stopień studiów: I Status przedmiotu: fakultatywnyWymagania wstępne: pozytywna ocena z przedmiotu Anatomia człowieka, pozytywna ocena z przedmiotu Fizjologia człowieka (lub równoległe uczestnictwo w zajęciach z Fizjologii człowieka)

Metody nauczania: wykład, ćwiczeniaProwadzący: prof. dr hab. n. med. Marek Mędraś, dr n. med. Katarzyna Żukowska-Kowalska, dr n. med. Paweł Józków, dr n. med. Katarzyna Dunajska


Efekty kształcenia: uzyskanie wiedzy na temat sposobu stosowania obciążeń wysiłkowych i postępowania w przypadku dzieci i dorosłych przewlekle chorych. Poznanie roli turystyki i rekreacji w modyfikacji przebiegu wybranych jednostek chorobowych. Umiejętność planowania i dostosowania zajęć z Turystyki i Rekreacji dla osób z przewlekłymi schorzeniami.

Program: obejmuje informacje na temat istoty wybranych schorzeń (etiologia, patofizjologia, symptomatologia) przewlekłych oraz kalectw dla odpowiedniego doboru form turystyki i rekreacji.

Zalecana literatura:1. Czernik J., Chirurgia dziecięca. PZWL 2006.2. Dworkin P.H., Pediatria. Urban&Parner.3. Goodman R., Psychiatria dzieci i młodzieży. Urban&Partner.4. Górnicki B., Pediatria. PZWL.5. Herold G., Medycyna wewnętrzna. PZWL, Urban&Partner.6. Kokot F., Choroby wewnętrzne, t. I i II. PZWL.7. Kubicka K., Kawalec W., Kardiologia dziecięca. PZWL 2005.

36

8. Weiman E., Horneff G., Endokrynologiczne i immunologiczne problemy w pediatrii. PZWL 2005.

PIERWSZA POMOC PRZEDMEDYCZNAKatedra BiostrukturyKierownik: prof. dr hab. Zofia Ignasiak

Język wykładowy: polskiRok II, semestr 4 Stopień studiów: I Status przedmiotu: fakultatywnyWymagania wstępne: brak Metody nauczania: wykład, ćwiczeniaProwadzący: prof. dr hab. n. med. Marek Mędraś, dr n. med. Katarzyna Żukowska-Kowalska, dr n. med. Paweł Józków


Efekty kształcenia: zdobycie umiejętności udzielania pierwszej pomocy przedlekarskiej w przypadku powszechnie występujących ostrych schorzeń urazowych i nie urazowych. Uzyskanie wiedzy na temat etiologii, patofizjologii i symptomatologii wybranych stanów chorobowych.

Program: symptomatologia i zasady postępowania, w ramach pierwszej pomocy przedlekarskiej, w przypadku nagłych schorzeń urazowych i nie urazowych. Zagadnienia związane ze specyfiką pracy zawodowej absolwentów. Medycyna w podróży, stan zdrowia a podróże. Wpływ czynników środowiskowych na organizm. Choroba lokomocyjna, przeloty samolotem, choroba wysokościowa, zanieczyszczenie powietrza, nurkowanie. Choroby tropikalne. Ukąszenia, użądlenia. Szczepienia ochronne. Ubezpieczenie medyczne w podróży. Apteczka podróżna.

Zalecana literatura:1. Jakubaszko J. ( red.), Ratownik medyczny. Urban7& Partner, Wrocław 2003.2. Żukowska-Kowalska K., Józków P., Mędraś M., Medyczne aspekty turystyki i rekreacji3. Kokot F., Ostre stany zagrożenia życia w medycynie wewnętrznej. PZWL, Warszawa 2005.4. Jakubaszko J., ABC Resuscytacji. Górnicki 2005.5. Strange G.R., Medycyna ratunkowa wieku dziecięcego. Urban&Partner, Wrocław 2005.6. Kamiński B., Jakubaszko J., ABC postępowania w urazach.

PODSTAWY ANATOMII NARZĄDÓW WEWNĘTRZNYCHKatedra BiostrukturyKierownik: prof. dr hab. Zofia Ignasiak

Język wykładowy: polskiRok I, semestr 2 Stopień studiów: I Status przedmiotu: fakultatywnyWymagania wstępne: Metody nauczania: wykład, ćwiczeniaProwadzący: prof. dr hab. Zofia Ignasiak, dr Kamila Czajka, dr Jarosław Domaradzki, dr Jarosław Fugiel, dr Katarzyna Kochan-Jacheć, dr Paweł Posłuszny, dr Grzegorz Żurek, mgr Jakub Pokrywka, mgr Katarzyna Prasał


37

Efekty kształcenia: celem kształcenia jest zapoznanie studenta z budową i funkcją ludzkiego ciała, w szczególności narządów wewnętrznych. Przedmiot ma także teoretycznie przygotować słuchaczy do realizowania innych przedmiotów podstawowych (np. fizjologii, biomechaniki, etc.).

Program: opis budowy i funkcji narządów wewnętrznych.Zalecana literatura:

1. Ignasiak Z., Anatomia układu ruchu. Elsevier 2006.2. Ignasiak Z., Anatomia narządów wewnętrznych i układu nerwowego. Elsevier 2006.3. Bochenek A., Reicher M., Anatomia człowieka, t. I-V. PZWL, Warszawa 1998-2002.4. Gołąb B., Anatomia czynnościowa ośrodkowego układu nerwowego. PZWL, Warszawa 2004.5. Marciniak T., Anatomia prawidłowa człowieka, t. I-III. Wrocław 1991.6. Marecki B., Anatomia funkcjonalna. AWF, Poznań 1996.7. Sokołowska-Pituchowa J., Anatomia człowieka. PZWL, Warszawa 2000.8. Woźniak W., Anatomia człowieka. Urban&Partner, Wrocław 2001.

Atlasy1. Grant J.C.B., Atlas anatomii. Górnicki Wydawnictwo Medyczne, Wrocław 2001.2. Leonhardt H., Later W., Kahle W., Podręczny atlas anatomii człowieka, t. I-III. Wydawnictwo

Medyczne Słowiński Verlag, Brema 1998.3. Nettem F., Atlas anatomii człowieka. Urban&Partner, Wrocław 2002.4. Sinielnikow R.D., Atlas anatomii człowieka, t. I-III, 1989.5. Sobota J., Atlas anatomii człowieka, t. I-II. Urban&Partner, Wrocław 2001.6. Stelmasiak W., Atlas anatomii człowieka, t. I-III. Warszawa

PODSTAWY FIZJOLOGII I BIOCHEMIIKatedra Fizjologii i BiochemiiKierownik: prof. dr hab. Marek Zatoń

Język wykładowy: polskiRok I, semestr 2 Stopień studiów: I Status przedmiotu: fakultatywnyWymagania wstępne: brak Metody nauczania: wykład, ćwiczeniaProwadzący: prof. dr hab. Marek Zatoń, dr Eugenia Murawska-Ciałowicz, dr Iwona Wierzbicka-Damska, dr Bartosz Ochmann, dr Agnieszka Jastrzębska, dr Ewa Bakońska-Pacoń, dr Jacek Borkowski, mgr inż. Joanna Kosendiak


Efekty kształcenia: znajomość funkcji podstawowych substratów energetycznych, regulacja przemiany materii i środowiska fizyko-chemicznego. Umiejętność opisu funkcji narządów i układów, pomiaru podstawowych parametrów fizjologicznych i ich interpretacji. Przystosowywanie się ustroju do zmieniających się warunków środowiska. Homeostaza organizmu i mechanizmy jej zachowania. Pomiar ciśnienia, tętna, spirometria, ustawianie rejestratorów fizjologicznych i programów rejestrujących funkcje, swobodna interpretacja wyników pomiarów fizjologicznych i biochemicznych.

Program: nerwowe podstawy uczenia się czynności motorycznych. Podstawy regulacji czynności układu krążenia, oddychania wewnątrzwydzielniczego i trawiennego. Homeostaza i równowaga kwasowo-zasadowa. Równowaga wodno-elektrolitowa. Integracja metabolizmu. Energetyka przemian metabolicznych. Pobudliwość i homeostaza, odruchy, serce i układ krążenia, krew, aminokwasy i ich metabolizm, białka, enzymy organizmu ludzkiego, cukrowce (węglowodany), lipidy (tłuszczowce), nukleotydy i związki wysokoenergetyczne, skurcz mięśniowy, hormony.

Zalecana literatura:1. Bullock J., Boyle J., Wang M., Fizjologia. Urban&Partner, Wrocław 2007.

38

2. Hames W., Krótkie wykłady z biochemii. PWN, Warszawa 2007.3. Konturek S., Fizjologia człowieka. Urban&Partner, Wrocław 2007.4. McLaughin D., Stamford J., White D., Fizjologia człowieka. Krótkie wykłady. PWN,

Warszawa 2008.5. Murray K.L., Biochemia Harpera. PZWL, Warszawa 2005.

PODSTAWY FUNKCJONOWANIA ORGANIZMU CZŁOWIEKAKatedra Fizjologii i BiochemiiKierownik: prof. dr hab. Marek Zatoń

Język wykładowy: polskiRok I, semestr 2 Stopień studiów: I Status przedmiotu: fakultatywnyWymagania wstępne: brak Metody nauczania: wykład, ćwiczeniaProwadzący: prof. dr hab. Marek Zatoń, dr Eugenia Murawska-Ciałowicz, dr Iwona Wierzbicka-Damska, dr Bartosz Ochmann, dr Agnieszka Jastrzębska, dr Jacek Borkowski, dr Ewa Bakońska-Pacoń, mgr inż. Joanna Kosendiak


Efekty kształcenia: znajomość podstawowych praw biochemicznych rządzących funkcjami tkanek, narządów i organizmu. Umiejętność opisu funkcji narządów i układów, pomiaru podstawowych parametrów fizjologicznych i ich interpretacja. Umiejętność pomiaru wybranych parametrów biochemicznych ogólnie dostępnymi metodami (La, mocznik, białka). Rejestracja i interpretacja podstawowych funkcji życiowych organizmu (ciśnienie tętnicze, tętno, wskaźniki oddechowe itp.).

Program: funkcje ośrodkowego układu nerwowego. Homeostaza ustrojowa w obrazie funkcji układu krążenia, oddychania, ruchu, wewnątrzwydzielniczego i równowagi kwasowo-zasadowej. Gospodarka wodno-elektrolitowa. Regulacja metabolizmu. Cytofizjologia komórki. Homeostaza kwasowo-zasadowa organizmu. Białka, enzymy organizmu ludzkiego. Cukry i ich rola jako substratu energetycznego w organizmie człowieka. Lipidy i ich rola energetyczna i budulcowa. Nukleotydy i związki wysokoenergetyczne. Pobudliwość i pobudzenie. Odruchy. Fizjologia układu nerwowego i narządów zmysłów. Układ krążenia i krew. Serce. Układ oddechowy i przemiana materii.

Zalecana literatura:1. Bullock J., Boyle J., Wang M., Fizjologia. Urban&Partner, Wrocław 2007.2. Hames W., Krótkie wykłady z biochemii. PWN, Warszawa 2007.3. Konturek S., Fizjologia człowieka. Urban&Partner, Wrocław 2007.4. McLaughin D., Stamford J., White D., Fizjologia człowieka. Krótkie wykłady. PWN,

Warszawa 2008.5. Murray K.L., Biochemia Harpera. PZWL, Warszawa 2005.

STYL ŻYCIA A ZDROWIEKatedra Fizjologii i BiochemiiKierownik: prof. dr hab. Marek Zatoń

Język wykładowy: polskiRok II, semestr 4 Stopień studiów: I Status przedmiotu: fakultatywnyWymagania wstępne: brak Metody nauczania: wykład, ćwiczeniaProwadzący: dr Eugenia Murawska-Ciałowicz

39


Efekty kształcenia: podniesienie wiedzy na temat stanu zdrowia Polaków poprzez analizę danych epidemiologicznych dotyczących chorób zależnych od stylu życia. Wiedza na temat czynników sprzyjających rozwojowi chorób cywilizacyjnych. Wykształcenie potrzeby prozdrowotnych zachowań chroniących przed ich rozwojem. Znajomość zagadnień kształtujących zdrowy styl życia. Zachowania antyzdrowotne i konsekwencje chorobowe. Znajomość skutków zdrowotnych palenia tytoniu i innych uzależnień. Znajomość zagadnień dotyczących zdrowych zaleceń dietetycznych z umiejętnością zaproponowania zbilansowanego jadłospisu zależnie od wieku, płci, upodobań kulinarnych, poziomu aktywności fizycznej i stanu zdrowia. Znajomość zagadnień dotyczących epidemiologii chorób układu krążenia. Wiedza dotycząca epidemiologii nowotworów dietozależnych.

Program: zdrowie jako wartość. Stan zdrowia społeczeństwa polskiego na tle UE. Analiza zagadnień dotyczących zdrowia. Pola zdrowia. Styl życia jako zespół zachowań pro- i antyzdrowotnych. Choroby cywilizacyjne, ich charakterystyka i epidemiologia ze szczególnym uwzględnieniem otyłości, chorób układu krążenia, alergii i nowotworów. Fizjologiczny mechanizm łaknienia i sytości. Zasady zdrowego odżywiania – charakterystyka wybranych składników. Indeks glikemiczny. Błonnik. Substancje obce w żywności jako czynniki sprzyjające powstawaniu alergii.

Zalecana literatura:1. Ostrowska A., Styl życia a zdrowie. FFiS PAN, Warszawa 1999.2. Kuczek G., ABC zdrowego stylu życia. Fundacja Źródła Życia, 2007.3. Hryniewiecki L. (red.), Żywienie człowieka. Podstawy nauki o żywieniu. PWN, Warszawa

2006.4. Gawęcki J., Mosso-Pietraszewska T. (red.), Kompendium wiedzy o żywności, żywieniu

i zdrowiu. PWN, Warszawa 2006.5. Murawska-Ciałowicz E., Zatoń M., Znaczenie aktywności ruchowej dla zdrowia. AWF,

Wrocław 2005.

1.9. Prezentacja przedmiotów humanistycznych do wyboru – w układzie alfabetycznym

EDUKACJA DO CZASU WOLNEGOKatedra TurystykiKierownik: dr hab. Edyta Jakubowicz, prof. nadzw.

Język wykładowy: polskiRok II, semestr 3 Stopień studiów: I Status przedmiotu: fakultatywnyWymagania wstępne: brak Metody nauczania: wykład, ćwiczeniaProwadzący: doc. dr Sylwia Toczek-Werner


Efekty kształcenia: w zakresie wiedzy – znajomość edukacji czasu wolnego, formułowania celów ogólnych i operacyjnych edukacji czasu wolnego, rozumienie zasad i warunków efektywnej

40

działalności w tym zakresie. W zakresie umiejętności – doboru narzędzi rozpoznawania, tworzenia, kształtowania i przewidywania sytuacji edukacyjnych związanych z czasem wolnym.

Program: rozumienie pojęcia „edukacja czasu wolnego”. Edukacja czasu wolnego jako koncepcja wychowawcza i jako dziedzina doskonalenia określonych kwalifikacji człowieka. Czas wolny jako sytuacja edukacyjna; mechanizmy oddziaływania i funkcje czasu wolnego. Czas wolny a warunki osobnicze i środowiskowe. Czynniki wpływające na kształtowanie się potrzeb jednostkowych i zbiorowych czasu wolnego. Osobnicze i populacyjne zróżnicowanie uczestnictwa w czasie wolnym. Miejsce i kształtowanie się potrzeb związanych z kulturą fizyczną w cyklu życia człowieka. Diagnoza związków pomiędzy czasem wolnym a jakością życia. Styl życia a czas wolny: styl organizowania i przeżywania czasu wolnego przez jednostkę. Aspekty psychologiczne wyznaczające wzajemne zależności między jednostką a jej czasem wolnym: postawy, motywy i motywacje oraz ich znaczenie w edukacji czasu wolnego. Udział środowiska społecznego i jego składników w edukacji czasu wolnego. Instytucje edukacji czasu wolnego. Rola środowiska rodzinnego w edukacji czasu wolnego. Rola środowiska szkolnego. Zadania edukacyjne środowisk lokalnych w zakresie czasu wolnego. Edukacyjna funkcja mediów. System oddziaływań edukacyjnych w zakresie czasu wolnego – koncepcja teoretyczna, kierunki i możliwości zastosowania rozwiązań praktycznych. „Narzędzia” edukacji czasu wolnego.

Zalecana literatura:1. Bombol M., Ekonomiczny wymiar czasu wolnego. Warszawa 2005.2. Murynowicz-Hetka E. (red.), Pedagogika społeczna. Warszawa 2007.3. Pięta J., Pedagogika czasu wolnego. Warszawa 2004.4. Tauber R.D., Siwiński W., Pedagogika czasu wolnego. Zarys wykładu. WSHiG, Poznań 2002.

EDUKACJA ZDROWOTNAKatedra Dydaktyki Wychowania FizycznegoKierownik: prof. dr hab. Tadeusz Koszczyc

Język wykładowy: polskiRok I, semestr 2 Stopień studiów: I Status przedmiotu: fakultatywnyWymagania wstępne: brak Metody nauczania: wykład, ćwiczeniaProwadzący: prof. dr hab. Andrzej Pawłucki, doc. dr Marek Lewandowski


Efekty kształcenia: teoretyczne i praktyczne przygotowanie studentów do realizacji edukacji zdrowotnej w szkole. Rozumienie związków wychowania fizycznego z edukacją zdrowotną. Umiejętność stosowania w pracy dydaktyczno-wychowawczej podstawowych metod, form i środków edukacji zdrowotnej. Umiejętność oceny pozytywnych mierników zdrowia.

Program: pojęcie zdrowia w kontekście filozoficznym, religijnym, kulturowym i społecznym. Biomedyczny model zdrowia i choroby – zalety i ograniczenia. Holistyczno-systemowa koncepcja zdrowia. Pozytywne mierniki zdrowia. Zasadnicze zachowania zdrowotne. Cele, zdania i funkcje edukacji zdrowotnej na różnych szczeblach edukacji. Podstawowe metody, formy i środki edukacji zdrowotnej.

Zalecana literatura:1. Demel M., Pedagogika zdrowia. WSiP, Warszawa 1980.2. Kirschner H., Pojęcie zdrowia i jego ocena. [w:] Z. Jethon, A. Grzybowski (red.) Medycyna

zapobiegawcza i środowiskowa. PZWL, Warszawa 2000.3. Krawański A., Ciało i zdrowie człowieka w nowoczesnym systemie wychowania fizycznego.

AWF, Poznań 2003.

41

4. Kuński H., Promowanie zdrowia. Podręcznik dla studentów wychowania fizycznego i zdrowotnego. Uniwersytet Łódzki, Łódź 2000.

5. Sygit M., Wychowanie zdrowotne. Uniwersytet Szczeciński, Szczecin 1997.6. Grębowski R., Zachowania zdrowotne w teorii i praktyce promocji zdrowia. Mierniki

zachowań zdrowotnych. Ignis. Warszawa 2000.

ELEMENTY ANTROPOLOGII KULTUROWEJKatedra Motoryczności SportowcaKierownik: prof. dr hab. Jan Chmura

Język wykładowy: polskiRok II, semestr 3 Stopień studiów: I Status przedmiotu: fakultatywnyWymagania wstępne: brak Metody nauczania: wykład, ćwiczeniaProwadzący: dr Justyna Andrzejewska, dr Jadwiga Pietraszewska


Efekty kształcenia: wprowadzenie w problematykę antropologii kulturowej. Przegląd podstawowych zagadnień z zakresu nauk społecznych i biologii ewolucyjnej. Zaznajomienie ze specyfiką procesu zmienności ewolucyjnej człowieka i roli jaką odgrywa w nim kultura. Umiejętność dokonywania analizy współczesnych problemów socjobiologicznych.

Program: wykłady – dobór naturalny. Dobór płciowy. Ewolucja populacji. Kierunkowość zmian ewolucyjnych. Neodarwinizm. Ewolucja człowieka. Biologia i nauki społeczne – łączenie paradygmatów. Ewolucja mózgu, inteligencji i świadomości. Ewolucja systemu informacji. Narodziny mowy. Ewolucja zróżnicowania kulturowego. Kultura jako przekaz pozagenetyczny i jej wpływ na rozwój populacji ludzkiej. Sztuka prehistoryczna. Ćwiczenia – lokomotoryczne etapy w ewolucji człowieka. Morfologiczne wymogi łowiectwa. Rozwój chwytu precyzyjnego i siłowego ludzkiej ręki. Adaptacja do środowiska naturalnego. Skutki społeczne łowiectwa zespołowego. Geneza ludzkich zachowań seksualnych i sposobu kojarzeń. Formy pokrewieństwa, małżeństwa i rodziny. Struktury społeczne związane z pokrewieństwem. Industrializacja i nowożytne tendencje przemian. Urbanizacja i jej konsekwencje biologiczne. Antropologiczna klasyfikacja zmienności człowieka.

Zalecana literatura:1. Carrithers M., Dlaczego ludzie mają kultury. PIW, Warszawa 1994.2. Malinowski B., Wierzenia pierwotne i formy ustroju społecznego: pogląd na genezę religii ze

szczególnym uwzględnieniem totemizmu. O zasadzie ekonomii myślenia. PWN, Warszawa 1984.

3. Nowicka E., Świat człowieka – świat kultury. PWN, Warszawa 2006.4. Stein P.L., Rowe B.M., Physical Anthropology. Mc Graw Hill College, Div., 2003.

FILOZOFIA I ETYKA SPORTUKatedra Podstaw FizjoterapiiKierownik: prof. dr hab. Krzysztof A. Sobiech

Język wykładowy: polskiRok II, semestr 3 Stopień studiów: I Status przedmiotu: fakultatywnyWymagania wstępne: brak Metody nauczania: wykład, ćwiczeniaProwadzący: dr Tomasz Michaluk

Forma przedmiotu: Wykład ĆwiczeniaZZU w sem. (h) 10 20

42

Forma zaliczenia: ZoECTS 3

Efekty kształcenia: ocena sportu i wydarzeń sportowych przez pryzmat wartości humanistycznych (kultury, etyki, filozofii). Dekodowanie i ocena wydarzeń sportowych ze względu na wartości transferowane w obszarze kultury. Postrzeganie sportu jako realizacji wartości humanistycznych. Znaczenia wartości etycznych w „zawodzie” sportowca.

Program: wprowadzenie w podstawowe koncepcje filozofii i etyki wykorzystywane w badaniach nad sportem. Umiejscowienie problematyki sportowej w obszarze badań filozoficznych. Ontologia i epistemologia sportu. Etyka sportu. Zasada fair play. Sport jako integralna część kultury. Semiotyka sportu. Fenomen popularności poszczególnych dyscyplin sportowych. Uczestnicy wydarzeń sportowych. Kibice i hedoniści.

Zalecana literatura: 1. Kosiewicz J., Filozoficzne aspekty kultury fizycznej i sportu. BK, Warszawa 2005.2. Kowalczyk S., Elementy filozofii i teologii sportu. KUL, Lublin 2002.3. Lis J., Olszański T., Czysta gra. SiT, Warszawa 1984.4. Żukowska Z. (red.), Fair play. Sport. Edukacja, t. IV. PTNKF, Warszawa 1996.5. Materiały własne udostępnione przez prowadzącego.

KOMUNIKACJA SPOŁECZNAKatedra Komunikacji i Zarządzania w SporcieKierownik: prof. dr hab. Gabriel Łasiński

Język wykładowy: polskiRok II, semestr 3 Stopień studiów: I Status przedmiotu: fakultatywnyWymagania wstępne: brak Metody nauczania: wykład, ćwiczeniaProwadzący: dr Katarzyna Gajek


Efekty kształcenia: wiedza o systemach, typach i poziomach komunikowania społecznego. Wiedza na temat czynników wpływających na efektywność procesów komunikacji. Znajomość werbalnych i pozawerbalnych technik wpływu społecznego. Umiejętność rozpoznawania i zdiagnozowania błędów w różnych typach komunikacji społecznej.

Program: przekazanie najnowszej wiedzy z dziedziny komunikacji społecznej – komunikacji interpersonalnej, współczesnych technologii informacyjnych oraz prowadzenia różnego rodzaju prezentacji. Wskazanie na istotność procesów komunikowania w życiu społecznym oraz realizacji indywidualnych, zespołowych i grupowych potrzeb i celów. Położenie nacisku na zrozumienie mechanizmów wpływu społecznego.

Zalecana literatura:1. Aronson E., Człowiek – istota społeczna. PWN, Warszawa 1999.2. Cialdini R., Wywieranie wpływu na ludzi. Teoria i praktyka. Gdańskie Wydawnictwo

Psychologiczne, Gdańsk 2001.3. Dobek-Ostrowska B., Podstawy komunikowania społecznego. Astrum, Wrocław.4. Łasiński G., Sztuka prezentacji. eMPI2, Poznań 2000.5. Dobek-Ostrowska B. (red.), Nauka o komunikowaniu. Podstawowe orientacje teoretyczne.

Uniwersytet Wrocławski, Wrocław 2001.6. Mattelart A. i M., Teorie komunikacji. Krótkie wprowadzenie. PWN, Warszawa-Kraków 2001.

43

LITERATURA JAKO MEDIUM WARTOŚCIKatedra Podstaw FizjoterapiiKierownik: prof. dr hab. Krzysztof A. Sobiech

Język wykładowy: polskiRok II, semestr 3 Stopień studiów: I Status przedmiotu: fakultatywnyWymagania wstępne: brak Metody nauczania: wykład, ćwiczeniaProwadzący: dr Katarzyna Salamon-Krakowska


Efekty kształcenia: po zakończeniu zajęć uczestnik powinien wykazać się umiejętnością konfrontacji różnych tekstów kultury (dzieł literackich, traktatów filozoficznych, tekstów publicystycznych) ze względu na podejmowaną przez nie problematykę moralną. Do zamierzonych efektów kształcenia należą również – umiejętność doboru argumentów w dyskusjach dotyczących kwestii etycznych oraz zdolność do merytorycznej obrony własnego stanowiska, wzrost świadomości odnośnie etycznego wymiaru rzeczywistości.

Program: jest zorientowany na rozbudzenie a także rozwijanie postawy refleksyjnej wobec rzeczywistości u uczestników zajęć. Szczególny przedmiot zainteresowań będą stanowiły zagadnienia etyczne, podstawowym materiałem egzemplifikacyjnym będą fragmenty dzieł literackich, stanowiące punkt wyjścia do analizy i dyskusji o rzeczywistości pozaliterackiej.

Zalecana literatura:1. Camus A., Dwa eseje. Mit Syzyfa. Artysta i jego epoka. Krąg, Warszawa 1991.2. Cumus A., Obcy. Upadek. Krąg, Warszawa 1991.3. Sartre J.P., Mur. [w:] J.P. Sartre (red.) Intymność i inne opowiadania. Łódź 1992.4. Ingarden R., Książeczka o człowieku. Kraków 1987.5. Kosiński J., Wystarczy być. Kraków 1990.6. Kundera M., Śmieszne miłości. Warszawa 1990.

NEGOCJACJEKatedra Komunikacji i Zarządzania w SporcieKierownik: prof. dr hab. Gabriel Łasiński

Język wykładowy: polskiRok II, semestr 3 Stopień studiów: I Status przedmiotu: fakultatywnyWymagania wstępne: brak Metody nauczania: wykład, ćwiczeniaProwadzący: mgr Piotr Głowicki


Efekty kształcenia: przekazanie wiedzy w zakresie technik i stylów prowadzenia negocjacji, obierania własnej strategii negocjacyjnej, diagnozowanie sytuacji negocjacyjnej i partnerów negocjacji. Przedmiot ma również za zadanie uwrażliwić studentów na praktyki manipulacyjne w życiu codziennym i zawodowym.

Program: w zakres tematyczny przedmiotu wchodzą takie podstawowe zagadnienia, jak – asertywność w negocjacjach, identyfikacja i radzenie sobie z konfliktami, strategie negocjacyjne, style

44

negocjacyjne, techniki negocjacyjne, uwarunkowania osobowościowe w procesie negocjacji, budowanie pozytywnego wizerunku negocjatora.

Zalecana literatura:1. Fisher R., Ury W., Patron B., Dochodząc do TAK. Negocjowanie bez poddawania się. PWE,

Warszawa 1998.2. Nęcki Z., Negocjacje w biznesie. Antykwa, Kraków-Kluczbork 2000.3. Błaut R., Skuteczne negocjacje. C/M, Warszawa 1994.4. Dąbrowski P.J., Praktyczna teoria negocjacji. Sorbog sp. z o.o., Warszawa 1991.5. Hogan K., Psychologia perswazji. Strategie i techniki wywierania wpływu na ludzi. Jacek

Santorski@CO, Warszawa.

PROPEDEUTYKA OLIMPIZMUKatedra Dydaktyki SportuKierownik: prof. dr hab. Juliusz Migasiewicz

Język wykładowy: polskiRok II, semestr 3 Stopień studiów: I Status przedmiotu: fakultatywnyWymagania wstępne: brak Metody nauczania: wykład, ćwiczeniaProwadzący: dr inż. Jan Kosendiak, mgr Renata Mauer-Różańska


Efekty kształcenia: student zna – założenia, historię i obecną sytuację w Ruchu Olimpijskim, osiągnięcia sportowe polskich Olimpijczyków; potrafi propagować pozytywne wartości wynikające z Olimpizmu.

Program: powstanie i rozwój idei olimpijskiej w Świecie i w Polsce. Podstawowe pojęcia – olimpiada, igrzyska olimpijskie, olimpijczyk. Udział Polaków w Ruchu Olimpijskim. Idea Olimpijska w trakcie II Wojny Światowej – Igrzyska Olimpijskie w obozach hitlerowskich. Olimpijskie konkursy sztuki – udział polskich artystów w Igrzyskach Olimpijskich. Najwybitniejsi Olimpijczycy z terenu Dolnego Śląska. Najwybitniejsi polscy dziennikarze sportowi, ich udział w Igrzyskach Olimpijskich. Zaliczenie przedmiotu.

Zalecana literatura:1. Lipoński W., Sport – literatura – sztuka. Warszawa 1974.2. Lipiec J., Filozofia olimpizmu. Warszawa 1999.3. Najlepsi z najlepszych. Polsci złoci medaliści olimpijscy. Warszawa 2001.4. Porada Z., Zimowe Igrzyska Olimpijskie 1924-2006. Warszawa 2007.5. Schwarzem Z., Dolnośląscy olimpijczycy. Wrocław 2000.6. Tuszyński B., Polscy olimpijczycy XX wieku – 1924-2002. Warszawa 2004.

PROPEDEUTYKA TEORII WYCHOWANIA FIZYCZNEGOKatedra Dydaktyki Wychowania FizycznegoKierownik: prof. dr hab. Tadeusz Koszczyc

Język wykładowy: polskiRok II, semestr 3 Stopień studiów: I Status przedmiotu: fakultatywnyWymagania wstępne: brak Metody nauczania: wykład, ćwiczeniaProwadzący: prof. dr hab. Andrzej Pawłucki


45

Forma zaliczenia: ZoECTS 3

Efekty kształcenia: wprowadzenie studenta w świat zjawisk i pojęć związanych z kulturą fizyczną oraz uświadomienie jej znaczenia w życiu współczesnego człowieka; ukształtowanie u studenta poglądów na istotę i cele wychowania fizycznego; ukazanie miejsca i funkcji wychowania fizycznego w programie powszechnej edukacji i systemie kultury fizycznej. Student będzie umiał uzasadnić miejsce wychowania fizycznego w edukacji człowieka i będzie potrafił prawidłowo interpretować cele i zadania szkolnego wychowania fizycznego. Umiejętność znalezienia: zarządzeń, ustaw, programów i celów odnoszących się do wychowania fizycznego i kultury fizycznej.

Program: wykłady – kultura fizyczna – jej treści, geneza, zakres i kryteria oceny. Wychowanie fizyczne jako podstawa systemu kultury fizycznej i integralna strona procesu edukacji (wychowania) człowieka. Rola i zadania nauczyciela wychowania fizycznego w systemie powszechnej edukacji. Ćwiczenia – propedeutyka wychowania fizycznego jako przedmiot wprowadzający w problematykę studiów. Co koniecznie trzeba wiedzieć o wychowaniu fizycznym? Kultura fizyczna drogą do długowieczności i zdrowia. Reforma systemu edukacji a zmiany w szkolnym wychowaniu fizycznym. Reforma systemu edukacji – rejestr problemów i sporów do rozstrzygnięcia w zakresie edukacji fizycznej.

Zalecana literatura:1. Grabowski H., Teoria fizycznej edukacji. WSiP, Kraków 1997.2. Osiński W., Zarys teorii wychowania fizycznego. AWF, Poznań 1996.3. Pawłucki A., Pedagogika wartości ciała. AWF, Gdańsk 1996.4. Grabowski H., Co koniecznie trzeba wiedzieć o wychowaniu fizycznym. Impuls, Kraków

2000.

PSYCHOMOTORYCZNE WSPOMAGANIE ROZWOJU DZIECKA

Katedra Humanistycznych Podstaw Kultury FizycznejKierownik: dr hab. Edward Wlazło, prof. nadzw.

Język wykładowy: polskiRok II, semestr 3 Stopień studiów: I Status przedmiotu: fakultatywnyWymagania wstępne: brak Metody nauczania: wykład, ćwiczeniaProwadzący: dr Agata Nowak, mgr Jolanta Gnitecka


Efekty kształcenia: dostarczenie studentom wiedzy z zakresu podstawowych pojęć i klasyfikacji zaburzeń psychomotorycznego rozwoju dziecka, złożoności mechanizmów powstawania tych zaburzeń oraz form ruchowego usprawniania i stymulacji rozwoju małego dziecka.

Program: w ramach przedmiotu realizowany będzie program obejmujący zagadnienia wprowadzające z zakresu wiedzy o rozwoju i zaburzeniach psychomotorycznych dzieci. Zajęcia obejmują treści związane z analizą podstawowych zaburzeń psychomotorycznych tj. zespołu hiperkinetycznego, dysleksji, zaburzeń integracji sensoryczno-motorycznej, deficytów koncentracji uwagi oraz minimalnych zaburzeń mózgowych. W ramach przedmiotu przedstawione zostaną główne założenia wybranych koncepcji psychomotorycznego diagnozowania tych zaburzeń (test MOT 4-6, kwestionariusz sensomotoryczny) oraz założenia metod psychomotorycznego usprawniania dzieci z minimalnymi zaburzeniami rozwojowymi (terapii SI, metody psychomotorycznego wspomagania rozwoju dziecka, metody W. Sherborne, metody kinezjologii edukacyjnej).

46

Zalecana literatura:1. Bos K., Handbuch Motorische Tests Hogrefe. Bern, Toronto, Seattle 2001.2. Cytowska B., Dziecko z zaburzeniami w rozwoju – konteksty diagnostyczne i terapeutyczne.

Impuls, Poznań 2006.3. Cytowska B., Wilczura B., Wczesna interwencja i wspomaganie rozwoju małego dziecka.

Impuls, Poznań 2006.4. Lig F., Ames L.B., Baker S.M., Rozwój psychiczny dziecka od 0 do 10 lat. GWP, Gdańsk

1994.5. Maas V., Uczenie się przez zmysły – wprowadzenie do teorii integracji sensorycznej. WSiP,

Warszawa 2005.6. Sherborne W.R., Ruch rozwijający dla dzieci. PWN, Warszawa 2003.

SPORT W PROPAGANDZIEKatedra Humanistycznych Podstaw Kultury FizycznejKierownik: dr hab. Edward Wlazło, prof. nadzw.

Język wykładowy: polskiRok II, semestr 3 Stopień studiów: I Status przedmiotu: fakultatywnyWymagania wstępne: brak Metody nauczania: wykład, ćwiczeniaProwadzący: mgr Bogumiła Zarych


Efekty kształcenia: student po zakończeniu kursu zna kilka podstawowych teorii definiujących zjawisko propagandy, definicje sportu i widowiska sportowego. Na tej podstawie umie opisać rolę sportu w działaniach propagandowych.

Program: rola sportu w propagandzie (opis zjawiska w świetle najnowszych teorii naukowych, próba wypracowania własnej definicji propagandy). Analiza wybranych zagadnień (np. wykorzystanie wielkich widowisk sportowych dla promocji ideologii, promowanie postaw patriotycznych i prospołecznych w oparciu o autorytet mistrzów sportowych, budowanie nowej obrzędowości państwowej w systemach totalitarnych).

Zalecana literatura:1. Ordyłowski M., Szkice z dziejów kultury fizycznej. WSP, Zielona Góra 2005.2. Ferenc J., Sport w służbie polityki. Warszawa 2008.3. Kott S., Kuli M., Lindenberger T. (red.), Socjalizm w życiu powszednim. Warszawa 2006.4. Arendt H., Korzenie totalitaryzmu. Warszawa 1993.5. Osęka P., Rytuały stalinizmu. Oficjalne święta i uroczystości rocznicowe w Polsce 1944-1956.

Warszawa 2007.6. Dobek-Ostrowska B., Fras J., Ociepka B., Teoria i praktyka propagandy. Wrocław 1999.

STRATEGIA PREZENTACJI – PRAKTYKA WYSTĄPIEŃ PUBLICZNYCHKatedra Komunikacji i Zarządzania w SporcieKierownik: prof. dr hab. Gabriel Łasiński

Język wykładowy: polskiRok II, semestr 3 Stopień studiów: I Status przedmiotu: fakultatywnyWymagania wstępne: brak Metody nauczania: wykład, ćwiczeniaProwadzący: dr Katarzyna Gajek

47


Efekty kształcenia: wyposażenie studentów w wiedzę pozwalającą im na podniesienie umiejętności efektywnego komunikowania się w różnych formach działalności. Zajęcia pomogą również w ocenie własnych predyspozycji komunikacyjnych. W trakcie zajęć poruszane będą również zagadnienia metodyki organizacji prezentacji, zastosowania współczesnych mediów prezentacyjnych.

Program: proces komunikowania się – istota, formy, rodzaje wystąpień publicznych. Analiza osobowości według systemu DISG. Umiejętności interpersonalne (społeczne) prezentera. Retoryka w wystąpieniach publicznych. Współczesna technologia informacyjna wspomagająca prezentacje. Organizacja i przebieg prezentacji.

Zalecana literatura:1. Cialdini R., Wywieranie wpływu na ludzi. Teoria i praktyka. Gdańskie Wydawnictwo

Psychologiczne, Gdańsk 2001.2. Gronbeck B.E., German K., Ehninger D., Monroe A.H., Zasady komunikacji werbalnej. Zysk

i S-ka, Poznań 2001.3. Łasiński G., Sztuka prezentacji. eMPI2, Poznań 2000.4. Hogan K., Psychologia perswazji. Strategie i techniki wywierania wpływu na ludzi. Jacek

Santorski&CO, Warszawa.

TRENING INTERPERSONALNY I ASERTYWNOŚCIKatedra Humanistycznych Podstaw Kultury FizycznejKierownik: dr hab. Edward Wlazło, prof. nadzw.

Język wykładowy: polskiRok II, semestr 3 Stopień studiów: I Status przedmiotu: fakultatywnyWymagania wstępne: brak Metody nauczania: wykład, ćwiczeniaProwadzący: dr Aleksander Smoliński


Efekty kształcenia: zdobycie przez studentów wiedzy teoretycznej z zakresu komunikacji werbalnej i niewerbalnej oraz umiejętności praktycznych z zakresu asertywnych zachowań i komunikowania się.

Program: zakres psychologii społecznej. Zagadnienia komunikacji interpersonalnej, autoprezentacji. Kryteria zachowań asertywnych. Ćwiczenia praktyczne zachowań asertywnych, aktywnego spostrzegania, udzielania informacji zwrotnych i spostrzegania społecznego.

Zalecana literatura:1. Berne W., W co grają ludzie. Intra Warszawa 2004.2. Jedliński K., Trening interpersonalny 2000.3. Król-Fijewska M., Jak rozwinąć skrzydła. Intra Warszawa 1999.4. Król-Fijewska M., Stanowczo, łagodnie, bez lęku. Intra Warszawa 2000.5. Leary M., Wywieranie wrażenia na innych. GWP Gdańsk 2007.

WPROWADZENIE DO TECHNIK RELAKSACYJNYCH I MEDYTACYJNYCHKatedra Promocji Zdrowia

48

Kierownik: dr hab. Lesław Kulmatycki, prof. nadzw.Język wykładowy: polskiRok II, semestr 3 Stopień studiów: I Status przedmiotu: fakultatywnyWymagania wstępne: brak Metody nauczania: wykład, ćwiczeniaProwadzący: dr hab. Lesław Kulmatycki, prof. nadzw.

Forma przedmiotu: Wykład ĆwiczeniaZZU w sem. (h) 10 20Forma zaliczenia: ZoECTS 3CNPS (h)

Efekty kształcenia: zapoznanie z podstawowymi technikami relaksacyjnymi i medyta-cyjnymi w zakresie: wiedzy teoretycznej i praktycznej. Przyswojenie wiedzy na temat technik relaksacyjnych. Przyswojenie podstawowych praktycznych ćwiczeń relaksacyjnych i medyta-cyjnych. Nabycie umiejętności praktycznych w zakresie zastosowania ćwiczeń relaksacyjnych i medytacyjnych.

Program: w zakresie zagadnień teoretycznych – definicje oraz zarys historii i antropologii technik relaksacyjno-medytacyjnych. Przesłanki i nurty rozwoju technik relaksacyjnych w świecie współczesnym. Przegląd niektórych wschodnich i zachodnich systemów, metod i technik relaksacyjno-medytacyjnych. Psychospołeczne wartości relaksacji i medytacji w świetle badań naukowych. Psychologia technik relaksacyjnych w odniesieniu do introspekcji, uważności, koncentracji. W zakresie zagadnień praktycznych: 1) warunki miejsca do relaksacji i medytacji oraz zasady pracy; 2) pozycje ciała stosowane podczas ćwiczeń o charakterze relaksacyjno-medytacyjnym; 3) rola oddechu w technikach relaksacyjnych; 4) wstępne ćwiczenia uważności umysłu w ćwiczeniach medytacji; 5) rozróżnienia w odniesieniu do uważności pasywnej i aktywnej w technikach relaksacyjnych; 6) przykładowe przyrządy wykorzystywane podczas treningów relaksacyjnych; 7) przykładowe ścieżki dźwiękowe lub obrazowe wspomagające trening relaksacyjny; 8) rola grupy, praca z partnerem w treningu relaksacyjnym; 9) podstawowe problemy i trudności podczas wprowadzania technik relaksacyjnych; 10) przykładowe problemy badawcze w praktyce relaksacyjnej i medytacyjnej.

Zalecana literatura:1. Kulmatycki L., Lekcja relaksacji. AWF, Wrocław 2000.2. Kulmatycki L., Stres, joga relaksacja. Wydawnictwo Bagiński i Synowie, Wrocław 1993.3. Romanowski W., Teoria i metodyka ćwiczeń relaksowo-koncentrujących. PZWL, Warszawa

1978.4. Szyszko-Bohusz A, Funkcja ćwiczeń odprężających w nowoczesnym procesie kształcenia.

Ossolineum, Kraków 1979.5. Siek S., Relaks i autosugestia. KAW, Warszawa 1986.

1.10. Prezentacja przedmiotów teoretycznych do wyboru – w układzie alfabetycznym

HISTORIA I SZTUKA ŚLĄSKAKatedra TurystykiKierownik: dr hab. Edyta Jakubowicz, prof. nadzw.

Język wykładowy: polski Status przedmiotu: fakultatywnyRok II, semestr 3 Stopień studiów: I Metody nauczania: wykład, ćwiczeniaWymagania wstępne: znajomość Historii architektury i sztuki.Prowadzący: mgr Marcin Golema

49


Efekty kształcenia: znajomość – historii i kultury regionalnej, wpływu różnych państw i kultur na historię i sztukę Śląska, najważniejszych twórców i ich dzieł na Śląsku; orientacja w ważniejszych zabytkach Dolnego Śląska; umiejętność umiejscowienia zabytków w kontekście historii; dostrzeganie różnic religijnych w dziedzictwie kulturowym.

Program: ogólna specyfika dziejów Śląska; periodyzacja dziejów Śląska do ostatniej wojny; czasy najnowsze. Terytorium, państwo, ustrój. Ludność i język. Miasta i mieszczanie. Religia. Nauka i kultura. Między Warszawą a Berlinem. Tysiącletni Wrocław.

Zalecana literatura:1. Harasimowicz J., Dolny Śląsk. Wrocław 2007.2. Kulak T., Wrocław.3. Dobrowolski T. (red.), Historia sztuki polskiej.4. Czapliński M. (red.), Historia Śląska.5. Wrzesiński W. (red.), Dolny Śląsk.6. Kozakiewicz S. (red.), Słownik terminologiczny.

METODYKA TRENINGU ZDROWOTNEGOKatedra Dydaktyki Wychowania FizycznegoKierownik: prof. dr hab. Tadeusz Koszczyc

Język wykładowy: polskiRok II, semestr 3 Stopień studiów: I Status przedmiotu: fakultatywnyWymagania wstępne: brak Metody nauczania: wykład, ćwiczeniaProwadzący: prof. dr hab. Andrzej Pawłucki


Efekty kształcenia: zakładamy, że w wyniku ukończenia przedmiotu student będzie umiał uzasadnić istotę i potrzebę podejmowania systematycznego treningu zdrowotnego przez współczesnego człowieka w celu poprawy jakości życia, a także zaplanować cykl zajęć treningu zdrowotnego dla wybranej grupy wiekowej.

Program: metody i formy aktywności ruchowej w optymalizacji sposobów wypoczynku (pojęcia wypoczynek aktywny, wypoczynek bierny); podstawy teoretyczne treningu zdrowotnego (definicja treningu zdrowotnego, przeciwwskazania względne i bezwzględne, schemat wyliczania tętna treningowego, formy aktywności fizycznej stosowane w treningu zdrowotnym); dieta, jako niezbędny element treningu zdrowotnego (podstawy racjonalnego odżywiania – piramida żywienia); uzależnienia - szkodliwe uwarunkowania zdrowia człowieka; planowanie cyklu zajęć w oparciu o wybrane formy aktywności fizycznej wykorzystywane w treningu zdrowotnym (przygotowanie scenariuszy zajęć); zajęcia praktyczne (w terenie, na sali gimnastycznej) prowadzone przez studentów w oparciu o przygotowane scenariusze zajęć.

Zalecana literatura:1. Cendrowski Z., Będę żył 107 lat. Zdrowie społeczne. Promo-Lider, Warszawa 1996.2. Drabik J., Sprawność fizyczna i jej testowanie u młodzieży szkolnej. AWF, Gdańsk 1992.3. Drabik J., Aktywność fizyczna w treningu zdrowotnym osób dorosłych, cz. II. AWF, Gdańsk

1996.

50

4. Drabik J., Testowanie sprawności fizycznej u dzieci, młodzieży i dorosłych. AWF, Gdańsk 1997.

5. Grabowski H., Szopa J., „Eurofit” – Europejski test sprawności fizycznej. AWF, Kraków 1989.6. Kuński H., Promowanie zdrowia. Podręcznik dla studentów wychowania fizycznego

i zdrowotnego. UŁ, Łódź 2000.7. Kirschner H., Pojęcie zdrowia i jego ocena. [w:] Z. Jethon, A. Grzybowski (red.) Medycyna

zapobiegawcza i środowiskowa. PZWL, Warszawa 2000.

PODSTAWY MARKETINGUKatedra TurystykiKierownik: dr hab. Edyta Jakubowicz, prof. nadzw.

Język wykładowy: polskiRok I, semestr 2 Stopień studiów: I Status przedmiotu: fakultatywnyWymagania wstępne: brak Metody nauczania: wykład, ćwiczeniaProwadzący: dr Elżbieta Nawrocka


Efekty kształcenia: przekazanie studentom wiedzy na temat wykorzystywania strategii marketingowych we współczesnych przedsiębiorstwach.

Program: wprowadzenie do marketingu. Metody marketingowe a powodzenie przedsiębiorstwa na rynku. Główne etapy procesu zarządzania marketingowego. Badania rynkowe. Miks marketingowy: produkt, cena, dystrybucja, promocja. Wdrażanie i kontrola zarządzania marketingowego. Marketing strategiczny i taktyczny. Nowoczesne koncepcje marketingowe.

Zalecana literatura:1. Kotler., Marketing. Rebis, Poznań 2005.2. Kotler P., Kotler o marketingu – jak tworzyć, zdobywać i dominować na rynkach. Helion,

Gliwice 2006.

PODSTAWY RACHUNKOWOŚCI I FINANSÓWKatedra Komunikacji i Zarządzania w SporcieKierownik: prof. dr hab. Gabriel Łasiński

Język wykładowy: polskiRok I, semestr 2 Stopień studiów: I Status przedmiotu: fakultatywnyWymagania wstępne: brak Metody nauczania: wykład, ćwiczeniaProwadzący: dr Marcin Kowalewski


Efekty kształcenia: przekazanie wiedzy na temat celów, koncepcji i sposobu prowadzenia ksiąg rachunkowych w jednostce gospodarczej, nabycie umiejętności sporządzania sprawozdań finansowych (bilans, rachunek zysków i strat, sprawozdanie z przepływów pieniężnych) wraz z interpretacją zawartych w nich danych umożliwiającą ocenę działalności przedsiębiorstwa.

51

Program: rola i funkcje zarządzania finansami oraz rachunkowości w jednostce gospodarczej, zasady prowadzenia rachunkowości oraz podstawy ewidencji na kontach bilansowych, sprawozdawczość finansowa oraz jej analiza.

Zalecana literatura:1. Gierusz B., Podręcznik samodzielnej nauki księgowania. ODDK, Gdańsk 2004.2. Gierusz B., Zbiór zadań do podręcznika samodzielnej nauki księgowania. ODDK, Gdańsk

2004.3. Brigham E.F. Podstawy zarządzania finansami. PWE, Warszawa 1996 lub wydania nowsze.4. Gierusz B., Zbiór rozwiązań do podręcznika samodzielnej nauki księgowania. ODDK Gdańsk

2004.5. Olechowicz I., Podstawy rachunkowości, cz. 1 – wykład. Difin, Warszawa 2001.6. Olechowicz I., Podstawy rachunkowości, cz. 2 – zadania i rozwiązania. Difin, Warszawa 2002.

PODSTAWY REKREACYJNEGO UPRAWIANIA ŻEGLARSTWA MORSKIEGOKatedra Aktywności Ruchowej w Środowisku WodnymKierownik: prof. dr hab. Krystyna Zatoń

Język wykładowy: polskiRok I, semestr 2 Stopień studiów: II Status przedmiotu: fakultatywny

Specjalność: REKREACJA RUCHOWA oraz TURYSTYKA AKTYWNAWymagania wstępne: brak Metody nauczania: wykład, ćwiczeniaProwadzący: dr Ryszard Błacha


Efekty kształcenia: uzyskanie przez studenta stopnia sternika jachtowego. Zapoznanie studenta z teoretycznymi zasadami uprawiania żeglarstwa morskiego.

Program: wiadomości o jachtach morskich, etykieta żeglarska i zwyczaje morskie, budowa jachtu żaglowego morskiego (balastowego), przepisy obowiązujące na wodach morskich, locja morska, nawigacja morska, nawigacja meteorologiczna na akwenach morskich, teoria żeglowania na jachtach morskich, zabezpieczenie ratownicze w czasie pływania na morzu.

Zalecana literatura:1. Czajewski J., Nawigacja żeglarska. Komunikacja i Łączność, Warszawa 2001.2. Czajewski J., Meteorologia żeglarska. Komunikacja i Łączność, Warszawa 2003.3. Czajewski J., Locja śródlądowa i morska. Komunikacja i Łączność, Warszawa 2002.4. Dąbrowska W.R., Jachtowa żegluga przybrzeżna. Przedsiębiorstwo Galicja, Kraków 2004.5. Kaloszewski A., Świdwiński P., Żeglarz i sternik jachtowy. Almapress, Warszawa 2003.6. Kuliński J., Praktyka Bałtycka na małych jachtach. Ryt, Gdańsk 1995.

PRACA OPIEKUŃCZO-WYCHOWAWCZA NA KOLONIACH I OBOZACHKatedra Dydaktyki SportuKierownik: prof. dr hab. Juliusz Migasiewicz

Język wykładowy: polskiRok II, semestr 3 Stopień studiów: I Status przedmiotu: fakultatywnyWymagania wstępne: brak Metody nauczania: wykład, ćwiczeniaProwadzący: dr Henryk Nawara

52

Forma przedmiotu: Wykład ćwiczeniaZZU w sem. (h) 10 20Forma zaliczenia: ZoECTS 2

Efekty kształcenia: znajomość i interpretacja przepisów dotyczących formalnych i prawnych zagadnień związanych z pełnieniem funkcji wychowawcy na obozach i koloniach; umiejętność planowania, programowania i realizacji zajęć o charakterze zabawowym, rekreacyjno-sportowym, plastycznym, zajęć ze śpiewem itp.

Program: wypoczynek dzieci i młodzieży – uwarunkowania prawne i organizacyjne. Podstawowe zadania i obowiązki organizatora wypoczynku. Planowanie pracy opiekuńczo-wychowawczej. Dokumentacja pracy wychowawcy kolonijnego.

Zalecana literatura:1. Nawara H., Cooper A., Kolonie i obozy – zdrowe, radosne, bezpieczne. AWF, Wrocław 2008.2. Nawara H., Wypoczynek dzieci i młodzieży – scenariusze imprez. AWF, Wrocław 2005.3. Zagajewski T., Poradnik dla organizatorów wypoczynku dzieci i młodzieży. 1997

REKREACJA ZIMOWAKatedra RekreacjiKierownik: dr hab. Wojciech Wiesner, prof. nadzw.

Język wykładowy: polskiRok II, semestr 3 Stopień studiów: I Status przedmiotu: fakultatywnyWymagania wstępne: brak Metody nauczania: wykład, ćwiczeniaProwadzący: dr Rafał Wołk


Efekty kształcenia: przygotowanie specjalistów do samodzielnej pracy w szkołach, klubach i instytucjach zajmujących się organizacją i szkoleniem narciarskim i snowboardowym. Opanowanie wiedzy i umiejętności pozwoli na propagowanie różnych form sportów zimowych jako form spędzania wolnego czasu, umiejętnego wykorzystania walorów zimy i środowiska naturalnego przy organizacji i realizacji obozów zimowych dla młodzieży (białe szkoły).

Program: sprzęt narciarski i snowboardowy – jego dobór i konserwacja. Zdrowotne aspekty uprawiania sportów zimowych (specyfika środowiska górskiego). Przygotowanie i organizacja imprez rekreacyjnych i sportowych. Bezpieczeństwo w górach. Lekcja – podstawowa forma w procesie szkolenia narciarskiego i snowboardowego. Gry i zabawy w nauczaniu sportów zimowych. Wybrane elementy analizy techniki jazdy na nartach i snowboardzie. Metody i kryteria oceny efektów nauczania w narciarstwie zjazdowym. Podstawy snowboardu.

Zalecana literatura:1. Chojnicki K., Wybrane zagadnienia z historii narciarstwa. SITN-PZN, Kraków 2000.2. Czabański B., Wybrane zagadnienia uczenia się i nauczania techniki sportowej. AWF,

Wrocław 1989.3. Kuchler W., Carving, kurs jazdy dla początkujących i zmieniających technikę jazdy, a –medica

press. Bielsko Biała 2002.4. Kunysz P., Snowboard – śladami instruktora. Almapress, Warszawa 2002.5. Marasek A., Bezpieczeństwo w górach. SITN-PZN, Kraków 2002.6. Program nauczania narciarstwa zjazdowego. SITN-PZN, Kraków 2002.7. Regulaminy sportowe. PZN, Kraków 2002.

53

8. Zatoń M., Narciarstwo zjazdowe. Wiking, Wrocław 1994.

SAMOTNOŚĆ: WYBÓR, CZY KONIECZNOŚĆ. JEDNOSTKA W SPOŁECZEŃSTWIE NOWOCZESNYM I PONOWOCZESNYMKatedra Podstaw FizjoterapiiKierownik: prof. dr hab. Krzysztof A. Sobiech

Język wykładowy: polskiRok III, semestr 5 Stopień studiów: I Status przedmiotu: fakultatywnyWymagania wstępne: brak Metody nauczania: wykład, ćwiczeniaProwadzący: prof. dr hab. Leszek Koczanowicz


Efekty kształcenia: umiejętność samodzielnej interpretacji zjawisk społecznych. Zdolność do interpretacji przemian statusu jednostki w nowoczesności.

Program: w trakcie zajęć studenci zapoznają się z głównymi koncepcjami nowoczesności i ponowoczesności w filozofii i socjologii. Będą analizowane takie koncepcje, jak „płynna nowoczesność”, „późna nowoczesność” czy „nowoczesność refleksyjna”. W oparciu o tę wiedzę na zajęciach będzie dyskutowana rola jednostki w nowoczesnym i ponowoczesnym społeczeństwie. Rozważane będą takie problemy, jak: nowy indywidualizm, egoizm, bycie singlem, nowa wspólnota, jednostka w społeczeństwie wielokulturowym, jednostka w okowach konsumeryzmu, życie w Internecie, przemiany życia intymnego, zanik więzi społecznych, czy powstawanie nowych związków, itp.

Zalecana literatura:1. Baumann Z., Płynna nowoczesność. Wydawnictwo Literackie 2008.2. Giddens A., Przemiany intymności. Seksualność, miłość i erotyzm we współczesnych

społeczeństwach. PWN, Warszawa 2007.3. Taylor Ch., Etyka autentyczności. Znak 1996.4. Trimberger E.K., Nowi singielka. WAB, Warszawa 2008.

SPORTY WODNE W REKREACJIKatedra Aktywności Ruchowej w Środowisku WodnymKierownik: prof. dr hab. Krystyna Zatoń

Język wykładowy: polskiRok I, semestr 2 Stopień studiów: I Status przedmiotu: fakultatywnyWymagania wstępne: brak Metody nauczania: wykład, ćwiczeniaProwadzący: dr Ryszard Błacha


Efekty kształcenia: student nabywa umiejętności planowania organizacji i prowadzenia różnych zajęć z rekreacji ruchowej realizowanych w środowisku przyrodniczym, ze szczególnym uwzględnieniem walorów przyrodniczych i kulturowych oraz problemów ekologicznych.

54

Program: rekreacja ruchowa w środowisku przyrodniczym w okresie letnim: pojęcie środowiska przyrodniczego i jego znaczenie, znaczenie środowiska przyrodniczego dla rekreacji ruchowej, rekreacja ruchowa i jej znaczenie dla człowieka. Lokalizacja zajęć w plenerze: podstawowe zasady orientacji w terenie w trakcie organizacji zajęć rekreacyjnych (praca z mapą z GPS), zasady organizacji zajęć rekreacyjnych z użyciem sprzętu wodnego, rekreacyjne gry i zabawy możliwe do zastosowania w trakcie zajęć na wodzie. Kajakarstwo i żeglarstwo w rekreacji i turystyce: zapoznanie z podstawowymi zasadami uprawiania kajakarstwa i żeglarstwa, planowanie, organizacja i prowadzenie zajęć na wodzie, podstawowe przepisy dotyczące uprawiania sportów wodnych, zasady przestrzegania bezpieczeństwa na wodzie. Organizacja czasu wolnego – gry i zabawy integracyjne stosowane w czasie wolnym od zajęć programowych.

Zalecana literatura:1. Błacha R., Sporty wodne w rekreacji. AWF, Wrocław 2004.2. Błacha R., Bigiel W., Kultura fizyczna w środowisku przyrodniczym w okresie letnim. AWF,

Wrocław 2005.3. Grobelny J., Obozy wędrowne. AWF, Wrocław 2007.

STUDIUM RODZINYKatedra Podstaw FizjoterapiiKierownik: prof. dr hab. Krzysztof A. Sobiech

Język wykładowy: polskiRok II, semestr 3 Stopień studiów: I Status przedmiotu: fakultatywnyWymagania wstępne: brak Metody nauczania: wykład, ćwiczeniaProwadzący: dr Lucyna Górska-Kłęk


Efekty kształcenia: przygotowanie studentów do lepszego zrozumienia problemów rodziny i podjęcia odpowiedzialnych działań na rzecz jej dobra zarówno w wymiarze osobistym, rodzinnym, jak i społecznym.

Program: fizyczne i psychologiczne aspekty różnić między kobietą a mężczyzną, rozwój i zagrożenia miłości, komunikacja w rodzinie, sposoby rozwiązywania konfliktów i zapobiegania kryzysom, biologia prokreacji – macierzyństwo, ojcostwo, rozwój dziecka w łonie matki, metody rozpoznawania płodności, odpowiedzialne rodzicielstwo, poród, naturalne karmienie, postawy rodzicielskie, bezdzietność, adopcja, wyjazdy zarobkowe, osoby starsze w rodzinie, profilaktyka uzależnień, obowiązki państwa wobec rodziny.

Zalecana literatura:1. Fijałkowski W., Ekologia rodziny. 2001.2. Nęcki Z., Komunikacja międzyludzka. 2000.3. Kramarek T., Naturalne planowanie rodziny. 2005.4. Pisarski T., Położnictwo i ginekologia. 2003.

TRENING SPORTOWY I ZDROWOTNY W PRAKTYCEKatedra Dydaktyki SportuKierownik: prof. dr hab. Juliusz Migasiewicz

Język wykładowy: polskiRok II, semestr 4 Stopień studiów: I Status przedmiotu: fakultatywnyWymagania wstępne: brak Metody nauczania: wykład, ćwiczeniaProwadzący: dr Małgorzata Kałwa, dr inż. Jan Kosendiak, dr Piotr Cych

55


Efekty kształcenia: student potrafi samodzielnie przeprowadzić rozgrzewkę zgodną z zasadami i celami jednostki treningowej. Student zna metody i obciążenia treningowe oraz potrafi je zastosować do budowy jednostek treningowych o różnym przeznaczeniu. Student potrafi zdefiniować/rozróżnić cele treningu sportowego i zdrowotnego w zakresie różnych jego form.

Program: znaczenie rozgrzewki w aktywności fizycznej. Przykłady rozgrzewki w odniesieniu do obciążeń w części zasadniczej treningu. Adaptacja, superkompensacja w treningu zdrowotnym. Obciążenia treningowe w treningu skierowanym na poprawę różnego rodzaju możliwości wysiłkowe (tlenowe i beztlenowe). Metody oceny możliwości wysiłkowych oraz monitoringu w różnych typach treningu. Planowanie obciążeń w treningu zdrowotnym w odniesieniu do wieku i płci. Wykorzystanie oporowych form ruchu w treningu zdrowotnym – przykłady jednostek treningowych uwzględniające różne formy ćwiczeń i środowisko naturalne. Kształtowanie zdolności motorycznych „utylitarnych” w wybranych formach aktywności fizycznej.

Zalecana literatura:1. Kosendiak J., Wykłady z teorii sportu. Materiały do zajęć. BK, Wrocław 2006.2. Kulmatycki L., Trening relaksacyjny jogi i jego recepcja. Studia i Monografie nr 53. AWF,

Wrocław 1997.3. Maciantowicz J., Trening wytrzymałościowy w biegach średnich i długich. AWF, Wrocław

2000.4. Stefaniak T. i wsp., Wpływ treningu siłowego na poziom sprawności psychomotorycznej osób

w podeszłym wieku. [w:] A. Kuder i wsp. (red.) Proces doskonalenia treningu i walki sportowej. AWF, Warszawa 2005, t. 2.

5. Zatoń M., Jethon Z. (red.), Aktywność ruchowa w świetle badań fizjologicznych, cz. 1. AWF, Wrocław 2002.

TURYSTYKA KWALIFIKOWANAKatedra RekreacjiKierownik: dr hab. Wojciech Wiesner, prof. nadzw.

Język wykładowy: polskiRok II, semestr 3 Stopień studiów: I Status przedmiotu: fakultatywnyWymagania wstępne: brak Metody nauczania: wykład, ćwiczeniaProwadzący: dr Jacek Grobelny


Efekty kształcenia: wyposażenie studentów w wiedzę i umiejętności konieczne do samodzielnego programowania, realizacji i rozliczania imprez turystyki kwalifikowanej ze szczególnym uwzględnieniem obozu wędrownego i rajdu.

Program: pojęcie i zakres turystyki kwalifikowanej, jej miejsce w systematyce turystyki. Geneza i rozwój turystyki kwalifikowanej. Turystyka kwalifikowana jako sektor działalności gospodarczej. Przegląd form turystyki wędrówkowej: pieszej, rowerowej, kajakowej, żeglarskiej i jeździeckiej. Podstawowe wiadomości z terenoznawstwa i kartografii-mapy i przewodniki jako podstawowe źródło informacji organizatora turystyki kwalifikowanej. Zasady organizacji imprez

56

turystyki kwalifikowanej. Prawne aspektu organizacji i uprawiania turystyki kwalifikowanej w Polsce. Rola Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego w rozwoju turystyki kwalifikowanej.

Zalecana literatura:1. Gaworecki W.W., Turystyka. PWE, Warszawa 2000.2. Grobelny J. (red.), Obozy wędrowne. AWF, Wrocław 2007.3. Łobożewicz T., Bieńczyk G., Podstawy turystyki. Wyższa Szkoła Ekonomiczna, Warszawa

2001.4. Toczek-Werner S. (red.) (2005) Podstawy rekreacji i turystyki. AWF, Wrocławiu 2005.

ZARZĄDZANIE KADRAMI W OBRĘBIE TURYSTYKI I REKREACJIKatedraKierownik:

Język wykładowy: polskiRok II, semestr 3 Stopień studiów: I Status przedmiotu: fakultatywnyWymagania wstępne: brak Metody nauczania: wykład, ćwiczeniaProwadzący:


Efekty kształcenia:Program:Zalecana literatura:

1.11. Prezentacja przedmiotów praktycznych do wyboru – w układzie alfabetycznym

BADMINTONKatedra Dydaktyki SportuKierownik: prof. dr hab. Juliusz Migasiewicz

Język wykładowy: polskiRok I, semestr 2 Stopień studiów: I Status przedmiotu: fakultatywnyWymagania wstępne: brak Metody nauczania: ćwiczeniaProwadzący: dr Henryk Nawara

Forma przedmiotu: Wykład ĆwiczeniaZZU w sem. (h) – 30Forma zaliczenia: ZoECTS 2

Efekty kształcenia: wyposażenie studentów w podstawowe umiejętności z zakresu techniki gry w badmintona i opanowanie przez nich wiedzy dotyczącej organizacji pracy szkoleniowej z dziećmi, młodzieżą i osobami dorosłymi, a ponadto nabycie umiejętności realizowania badminto-nowych imprez o charakterze rekreacyjno-sportowym.

57

Program: sprzęt do gry, funkcja i przeznaczenie. Nauczanie i doskonalenie podstawowych elementów techniki gry (serwy, uderzenia forhendowe i bekhendowe, skróty, uderzenia atakujące, obronne, przemieszczanie się gracza na korcie itp.) Kształcenie wybranych zdolności kondycyjnych i koordynacyjnych badmintonisty. Wybrane elementy taktyki gry. Interpretacja podstawowych zagadnień, reguł i przepisów gry.

Zalecana literatura:1. Nawara H., Badminton. Technika gry. Sędziowanie. Organizacja zawodów. AWF, Wrocław

2000.

BOKSKatedra Dydaktyki SportuKierownik: prof. dr hab. Juliusz Migasiewicz

Język wykładowy: polskiRok I, semestr 2 Stopień studiów: I Status przedmiotu: fakultatywnyWymagania wstępne: odbyty staż treningowy z boksu Metody nauczania: ćwiczeniaProwadzący: dr hab. Tadeusz Stefaniak


Efekty kształcenia: wyposażenie studentów w wybrane umiejętności techniczno-taktyczne charakterystyczne dla boksu.

Program: zapoznanie z gamą środków ukierunkowanych na boks z możliwością wykorzystania ich w procesie szkolnego wychowania fizycznego; usprawnienie uczestników zajęć bezpiecznych w ramach autousprawniania oraz w procesie szkolnego wychowania fizycznego.

Zalecana literatura:1. Duriasz D., Szkolenie i trening juniorów w boksie. PZB, Warszawa 1984.2. Mizerski M., Sprawność i wydolność boksera. Boks 1993, nr 4.3. Mizerski M., Model sprawności fizycznej boksera. Boks 1997, nr 10

ĆWICZENIA SIŁOWEKatedra Dydaktyki SportuKierownik: prof. dr hab. Juliusz Migasiewicz

Język wykładowy: polskiRok I, semestr 2 Stopień studiów: I Status przedmiotu: fakultatywnyWymagania wstępne: brak Metody nauczania: ćwiczeniaProwadzący: dr hab. Tadeusz Stefaniak, mgr Dariusz Harmaciński


Efekty kształcenia: zapoznanie studentów z techniką ćwiczeń siłowych z możliwością wykorzystania ich w sposób bezpieczny w ramach autousprawniania oraz w procesie szkolnego wychowania fizycznego.

Program: podstawowe treści z zakresu metodyki i techniki kształtowania siły maksymalnej, eksplozywnej, zrywowej, względnej w sportach indywidualnych i zespołowych.

Zalecana literatura:

58

1. Stefaniak T., Atlas uniwersalnych ćwiczeń siłowych, cz. I i II. BK, Wrocław 1995, 1997.2. Orzech J., Podstawy treningu siły mięśniowej. Sport i Rehabilitacja, Tarnów 1997.

FITNESS W WODZIEKatedra Aktywności Ruchowej w Środowisku WodnymKierownik: prof. dr hab. Krystyna Zatoń

Język wykładowy: polski, angielskiRok I, semestr 2 Stopień studiów: I Status przedmiotu: fakultatywnyWymagania wstępne: Metody nauczania: ćwiczeniaProwadzący: dr Krystyna Antoniak-Lewandowska, dr Anna Kwaśna, mgr Magdalena Chrobot


Efekty kształcenia: opanowanie wiedzy na temat doboru różnych form fitness w wodzie (w zależności od wieku, zaawansowania grupy i sprawności) oraz wiedzy dotyczącej bezpieczeństwa podczas organizacji i prowadzenia zajęć fitness w wodzie. Nabycie umiejętności pozwalających na organizację i prowadzenie zajęć fitness w wodzie.

Program: zakres materiału obejmuje wiedzę dotyczącą właściwości fizycznych wody i jej oddziaływania na organizm, form i odmian fitness w wodzie, korzyści, wskazań i przeciwwskazań do podejmowania zajęć fitness w wodzie, zasad prowadzenia zajęć z osobami w różnym wieku i kobietami w ciąży, zabaw i gier dla osób umiejących i nie

Zalecana literatura:1. Mosakowska M., Aquafitness – sport całego życia. Kultura Fizyczna 2007, nr 1-2, s. 21-26.2. Olex-Mierzejewska D., Fitness. Teoretyczne i metodyczne podstawy prowadzenia zajęć.

Katowice 2002.3. Pietrusik K., Pływanie (nauczanie i doskonalenie) oraz wybrane elementy Aqua Fitness.

Podręcznik dla instruktorów rekreacji ruchowej – pływanie. TKKF, Warszawa 2005.4. Pietrusik K., Aqua fitness dla seniorów. Body Life, nr 1, s. 41-43. Health and Beaty Media Sp.

z o.o., Warszawa.5. Pietrusik K., Pływanie w ciąży. Body Life, R. IV, nr 6, s. 18-20, Health and Beaty Media Sp.

z o.o., Warszawa.6. Salita J. (red.), Rekreacja i fitness w wodzie. Glob, Olsztyn 2000.

LEKKOATLETYCZNE FORMY KSZTAŁCENIA MOTORYKI CZŁOWIEKAKatedra Lekkoatletyki i GimnastykiKierownik: dr hab. Paweł Kowalski, prof. nadzw.

Język wykładowy: polski, angielskiRok I, semestr 2 Stopień studiów: I Status przedmiotu: fakultatywnyWymagania wstępne: brak Metody nauczania: ćwiczeniaProwadzący: dr Ryszard Michalski, dr Krzysztof Maćkała, dr Jacek Stodółka


59

Efekty kształcenia: zaprezentowanie studentom możliwości wykorzystania zestawów ćwiczeń fizycznych o charakterze szybkościowym, skocznościowym, siłowym i koordynacyjnym w celu pożądanej zmiany profilu sprawności fizycznej jako warunku poprawy zdrowia.

Program: zagadnienia kształcenia zdolności motorycznych – przejawy, pomiary, ocena. Znaczenie siły mięśniowej w lekkoatletyce – podstawowe formy ćwiczeń siłowych. Znaczenie szybkości w lekkoatletyce – zabawowe formy jej kształcenia. Znaczenie koordynacji ruchowej w kształceniu sprawności fizycznej. Użyteczność ćwiczeń szybkościowo-siłowych – formy ćwiczeń skocznościowych i plyometrycznych. Technika sportowa jako przejaw zdolności koordynacyjnych.

Zalecana literatura:1. Bompa T.O., Cechy biomotoryczne i metodyka ich rozwoju. RCMSKFiS, Biblioteka Trenera,

Warszawa 1989.2. Harre D., Hauptmann M., Szybkość i trening szybkości. RCMSKFiS, Biblioteka Trenera,

Warszawa 1988.3. Harre D., Winfriel L., Wytrzymałość siłowa i trening wytrzymałości siłowej. RCMSKFiS,

Biblioteka Trenera, Warszawa 1988.4. Marciniak J., Zbiór ćwiczeń koordynacyjnych i gibkościowych. RCMSKFiS, Biblioteka

Trenera, Warszawa 1990.5. Starzyński Z., Sulisz Z., Zbiór ćwiczeń ogólnych i specjalnych. Sport i Turystyka, Warszawa

1985.6. Starzyński T., Sozański H., Trening skoczności. Atlas ćwiczeń. RCMSKFiS, Biblioteka

Trenera, Warszawa 1995.

ŁYŻWIARSTWOKatedra RekreacjiKierownik: dr hab. Wojciech Wiesner, prof. nadzw.

Język wykładowy: polskiRok I, semestr 2 Stopień studiów: I Status przedmiotu: fakultatywnyWymagania wstępne: brak Metody nauczania: ćwiczeniaProwadzący: dr Piotr Kunysz


Efekty kształcenia: zapoznanie studentów z łyżwiarstwem jako jedną z form rekreacyjnej aktywności fizycznej. Efektem kształcenia jest opanowanie wiedzy i umiejętności pozwalającej na przygotowanie i przeprowadzenie lekcji z podstaw łyżwiarstwa oraz umiejętność wykonania podstawowych ewolucji łyżwiarskich – jazda przodem, hamowanie z jazdy przodem, jazda tyłem, hamowanie z jazdy tyłem, zwroty, przekładanka przodem i tyłem.

Program: obejmuje teorię oraz praktykę z zakresu – sprzęt łyżwiarski, bezpieczeństwo podczas zajęć – zachowanie się na lodowisku; postawa łyżwiarska, chodzenie po lodzie – nauka i doskonalenie; pomoc podczas wypadku na lodowisku; nauka odepchnięcia i jazdy przodem; historia łyżwiarstwa; przybory pomocnicze służące do nauki jazdy na łyżwach; konkurencje łyżwiarstwa figurowego – charakterystyka; nauka jazdy tyłem; łyżwiarstwo szybkie – charakterystyka; nauka zatrzymywania półpługiem i sposobem T; hokej na lodzie – charakterystyka; nauka przekładanki przodem; organizacja zajęć z łyżwiarstwa; nauka hamowania z jady tyłem; gry i zabawy na łyżwach – zabawy ożywiające; nauka zwrotów (półobrotem, przeskokiem, „trójka”).

Zalecana literatura:1. Tchórzewski D., Podstawy łyżwiarstwa. AWF, Kraków 2005.

60

2. Starosta W., Uczymy się jeździć na łyżwach. Międzynarodowe Stowarzyszenie Motoryki Sportowej, Warszawa 2005.

3. Nazarko R., Szydłowska-Dudek E., Radwański W., Łyżwiarstwo. AWF, Kraków 1987.4. Starosta W., Metodyka nauczania i technika łyżwiarstwa. AWF, Warszawa 1977.

ŁYŻWIARSTWO ROLKOWEKatedra Dydaktyki SportuKierownik: prof. dr hab. Juliusz Migasiewicz

Język wykładowy: polskiRok I, semestr 2 Stopień studiów: I Status przedmiotu: fakultatywnyWymagania wstępne: brak Metody nauczania: ćwiczeniaProwadzący: mgr Dariusz Harmaciński


Efekty kształcenia: zapoznanie z techniką jazdy na łyżworolkach z możliwością wykorzystania ich w sposób bezpieczny w ramach działalności rekreacyjnej oraz w procesie szkolnego wychowania fizycznego.

Program: zapoznanie z gamą środków ukierunkowanych na łyżworolki z możliwością eksponowania tych środków, form i metod w rekreacji ruchowej oraz w szkolnym wychowaniu fizycznym.

Zalecana literatura:1. Cięższczyk P., Łyżworolki. Uniwersytet Szczeciński, Szczecin 2007.2. Powell M., Svensson J., Łyżworolki w tydzień. Stapis, Katowice 1997.3. Sauter U., Rolki. Pełny odjazd. J&BF, Warszawa 1997.

ORGANIZACJA I SĘDZIOWANIE IMPREZ LEKKOATLETYCZNYCHKatedra Lekkoatletyki i GimnastykiKierownik: dr hab. Paweł Kowalski, prof. nadzw.

Język wykładowy: polskiRok II, semestr 4 Stopień studiów: I Status przedmiotu: fakultatywnyWymagania wstępne: brak Metody nauczania: ćwiczeniaProwadzący: dr Jacek Stodółka

Forma przedmiotu: Wykład ĆwiczeniaZZU w sem. (h) – 30Forma zaliczenia:ECTS:

Zo2

Efekty kształcenia: w zakresie wiedzy teoretycznej – umiejętność konstruowania podstawowej dokumentacji do realizacji imprezy lekkoatletycznej, poznanie podstawowych przepisów rozgrywania poszczególnych konkurencji lekkoatletycznych, wzbudzenie zainteresowań lekkoatletyką u masowego odbiorcy. W zakresie wiedzy praktycznej – uzyskanie uprawnień do prowadzenia zawodów lekkoatletycznych, umiejętność w zakresie pomiaru zdolności motorycznych (rzetelne prowadzenie testu sprawności fizycznej), przeprowadzenie zawodów o charakterze lekkoatletycznym (terenowych, środowiskowych, rekreacyjnych, rodzinnych itp.).

61

Program: lekkoatletyka przejawem życia społecznego. Współzawodnictwo sportowe w lekkiej atletyce. Organizacja imprez lekkoatletycznych. Podstawy sędziowania zawodów lekkoatletycznych. Praktyka sędziowska. Test kwalifikacji na sędziego stażystę.

Zalecana literatura:1. Przepisy zawodów w lekkoatletyce. Przepisy PZLA udziału w zawodach (2006). Polski

Związek Lekkiej Atletyki Centralne Kolegium Sędziów. Wydanie polskie na podstawie International Association of Athletics federations competition rulet 2006-2007.

2. Serwis internetowy PZLA – Komisje – Centralne Kolegium Sędziów (www.pzla.pl).3. Terminarz imprez. Regulaminy. PZLA, Warszawa (publikacja coroczna).4. Stawczyk Z., Zarys lekkoatletyki. AWF, Poznań 1999.5. Stodółka J., Maciantowicz J., Wybrane zagadnienia z organizacji imprez sportowych w lekkiej

atletyce. Sport pływacki i lekkoatletyczny. Materiały pokonferencyjne. AWF, Wrocław 1999, s. 163-166.

6. Ryba B. (red.), Organizacja imprez sportowych. Polska Korporacja Menadżerów Sportu, Warszawa 2001.

PŁYWANIE ALTERNATYWNEKatedra Aktywności Ruchowej w Środowisku WodnymKierownik: prof. dr hab. Krystyna Zatoń

Język wykładowy: polski Status przedmiotu: fakultatywnyRok I, semestr 2 Stopień studiów: I Metody nauczania: ćwiczeniaWymagania wstępne: dobry poziom sprawności pływackiejProwadzący: prof. dr hab. Krystyna Zatoń, dr Krystyna Antoniak-Lewandowska


Efekty kształcenia: poznanie szerokiego wachlarza zajęć w wodzie wzbogacających ich zasób środków podczas realizacji celów edukacyjnych w wychowaniu fizycznym. Pływanie alternatywne jest propozycją zajęć w wodzie, odchodzącą od proponowanego aktualnie pływania czterema technikami wzdłuż basenu. Wskazuje się tutaj na wiele ciekawych rozwiązań, wychodząc naprzeciw oczekiwaniom młodzieży. Towarzyszy im muzyka. Umiejętność prowadzenia zajęć z osobami indywidualnymi, jak również w parach lub całych grupach współpracujących ze sobą.

Program: teoretyczne podstawy różnych form aktywności ruchowej w środowisku wodnym. Pływanie alternatywne dla osób w różnym wieku. Aerobik w wodzie. Gimnastyka w wodzie z muzyką. Alternatywne formy zajęć pod wodą. Pływanie synchroniczne.

Zalecana literatura:1. Denek K., O nowy kształt edukacji. Akapit, Toruń 1998.2. Janiszewski M., Czyszanowska, Czekan A., Gimnastyka w życiu kobiety. PZWL, Warszawa

1990.3. Kempisty C., Markowska M., Geriorytm – gimnastyka dla seniorów. Krajowa Agencja

Wydawnicza, Wrocław 1987.4. Wolańska T., Wpływ różnych form i metod aktywności ruchowej na sprawność i wydolność

ludzi dorosłych. AWF, Warszawa 1990.

PŁYWANIE ZDROWOTNEKatedra Aktywności Ruchowej w Środowisku WodnymKierownik: prof. dr hab. Krystyna Zatoń

Język wykładowy: polski, angielski Status przedmiotu: fakultatywny

62

http://www.pzla.pl/

Rok I, semestr 2 Stopień studiów: I Metody nauczania: ćwiczeniaWymagania wstępne: umiejętność pływania na poziomie karty pływackiej.Prowadzący: dr Marcin Jaszczak


Efekty kształcenia: znajomość celów, zasad, sposobów organizacji, realizacji i kontroli efektów pływania zdrowotnego. Umiejętność zorganizowania, programowania i zrealizowania zajęć pływania zdrowotnego dla osób w różnym wieku.

Program: bezpieczeństwo podczas zajęć w wodzie; właściwości i wpływ środowiska wodnego na organizm człowieka; zagrożenia zdrowotne związane z uprawianiem pływania zdrowotnego; zasady, programowanie i kontrola pływania zdrowotnego; stosowanie pomocy dydaktycznych i przyborów; pływanie zdrowotne w realizacji ukierunkowanych potrzeb zdrowotnych; kompetencje organizatora pływanie zdrowotnego.

Zalecana literatura:1. Czabański B., Fiłon M., Zatoń K. (red.), Elementy teorii pływania. AWF, Wrocław 2003.2. Kałmuczak A., Pietrusik K., Pływanie zdrowotne jako forma promowania i doskonalenia

zdrowia. [w:] B. Kunicki, K. Szyszka (red.) Kultura fizyczna w promocji i doskonaleniu zdrowia. Materiały z konferencji. PTNKF, Gorzów Wlkp. 1996.

3. Kuński H., Trening zdrowotny osób dorosłych. Medsportpress, Warszawa 2003.4. Roland N.W., Exercise, health, and aging. Journal of Aging and Physical Activity 2004, nr 2,

s. 170-184.5. Martin M.Y., Powell M.P., Peel C., Zhu S., Allman R., Leisure-time physical activity and

health-care utilization in older adults. Journal of Aging and Physical Activity 2006, vol. 14, nr 4, s. 392-410.

PODSTAWY KAJAKARSTWA GÓRSKIEGOKatedra Aktywności Ruchowej w Środowisku WodnymKierownik: prof. dr hab. Krystyna Zatoń

Język wykładowy: polskiRok I, semestr 2 Stopień studiów: I Status przedmiotu: fakultatywnyWymagania wstępne: umiejętność pływania i znajomość podstawowych technik kajakowych.Prowadzący: mgr Wojciech Bigiel Metody nauczania: ćwiczenia


Efekty kształcenia: teoretyczne i praktyczne opanowanie poruszania się bezpiecznie kajakiem po rzekach górskich; wprowadzenie w zagadnienia specyfiki prowadzenia spływów na rzekach górskich, przygotowanie do udziału w specjalizacji instruktorskiej z kajakarstwa.

Program: przepisy wodne w bezpiecznym uprawianiu kajakarstwa górskiego, opis głównych górskich szlaków kajakowych, nauka i doskonalenie pływania kajakami w różnych warunkach dzikiej wody, organizacja małych spływów kajakowych na rzekach górskich, podstawy ratownictwa w warunkach szybko płynącej wody.

Zalecana literatura:1. Praca zbiorowa, Kajaki od A do Z. Pascal, Warszawa 2003.

63

2. Sałaciak A., Kanu – historia, budowa, wiosłowanie, wyprawy. ASA, Poznań 2000.3. Starzyński J., Darkowski P., Kajakiem bezpiecznie. PZK, ZG TKKF, Warszawa 1997.4. Starzyński J., Jakim kajakiem? PZK, ZG TKKF, Warszawa 1998.5. Zembrzuska M., Roman I., Z apteczką na szlaku. PZK, Komisja Turystyki.6. Magazyn kajakowy – „Wiosło”.

PODSTAWY REKREACYJNEGO UPRAWIANIA ŻEGLARSTWA ŚRÓDLĄDOWEGOKatedra Aktywności Ruchowej w Środowisku WodnymKierownik: prof. dr hab. Krystyna Zatoń

Język wykładowy: polskiRok I, semestr 2 Stopień studiów: I Status przedmiotu: fakultatywnyWymagania wstępne: brak Metody nauczania: ćwiczeniaProwadzący: dr Ryszard Błacha


Efekty kształcenia: uzyskanie przez studenta stopnia żeglarza jachtowego.Program: wiadomości o jachtach żaglowych, etykieta żeglarska, budowa jachtu żaglowego

śródlądowego, teoria żeglowania, przepisy obowiązujące na wodach śródlądowych, locja śródlądowa, zabezpieczenie ratownicze na wodach śródlądowych, podstawy żeglarstwa regatowego na wodach śródlądowych, przepisy regatowe, programy komputerowe dotyczące żeglarstwa, podstawy meteorologii na wodach śródlądowych.

Zalecana literatura:1. Berkowski M., Komendy żeglarskie. Sport i Turystyka, Warszawa 1984.2. Głowacki W., Wspaniały świat żeglarstwa. Wydawnictwo Morskie, Gdańsk 1972.3. Kaloszewski A., Świdwiński P., Żeglarz i sternik jachtowy. Almapress, Warszawa 2005.4. Sydow J.J., Żegluga po wodach śródlądowych. Glob, Szczecin 2000.5. Zawalski K., Żeglarstwo – program szkolenia dla dzieci i młodzieży. Warszawa 1999.

PODSTAWY TECHNIKI SNOWBOARDOWEJKatedra RekreacjiKierownik: dr hab. Wojciech Wiesner, prof. nadzw.

Język wykładowy: polskiRok I, semestr 2 Stopień studiów: I Status przedmiotu: fakultatywnyWymagania wstępne: własny sprzęt i ekwipunek snowboardowy. Prowadzący: dr Piotr Kunysz Metody nauczania: ćwiczenia


Efekty kształcenia: opanowanie wiedzy i umiejętności ruchowych z zakresu jazdy na snowboardzie oraz samodzielnego organizowania lekcji z podstaw snowboardu.

Program: nauka jazdy na snowboardzie oraz metodyka nauczania podstawowych elementów oswojenia ze sprzętem i środowiskiem a także podstawowych ewolucji snowboardowych.


64

1. Daniels G., Snowboard – podstawy, technika jazdy, sprzęt. Elipsa 1998.2. Disler P., Snowboard. BK, Wrocław 1998.3. Kunysz P., Snowboard – śladami instruktora. Almapress, Warszawa 2002.4. WeiB Ch., Snowboarding Know-how. Stapis, Katowice 1995.5. Rosiak D., Rosiak M., Nauka jazdy na snowboardzie w weekend. Wiedza i Życie, Warszawa

1997.

PODSTAWY UCZENIA SIĘ TECHNIKI NARCIARSKIEJKatedra RekreacjiKierownik: dr hab. Wojciech Wiesner, prof. nadzw.

Język wykładowy: polskiRok I, semestr 2 Stopień studiów: I Status przedmiotu: fakultatywnyWymagania wstępne: brak Metody nauczania: ćwiczeniaProwadzący: dr Beata Blachura


Efekty kształcenia: opanowanie podstawowych treści racjonalnego i świadomego wykorzystania sprzętu narciarskiego, jako środka aktywnego wypoczynku, wszechstronnie kształtującego organizm. Kształtowanie umiejętności skutecznego i bezpiecznego poruszania się na nartach oraz przebywania w środowisku górskim.

Program: ćwiczenia oswajające w kształtowaniu wrażeń proprioreceptywnych składających się na czucie ruchu w technice narciarskiej. Znaczenie metody kontrastów w kształtowaniu optymalnej, podstawowej techniki zjazdu na nartach. Poznanie mechanizmów świadomej kontroli toru jazdy i prędkości zjazdu. Znaczenie wrażeń kinestetycznych w nauczaniu podstawowych elementów techniki w zależności od ukształtowania terenu i rodzaju pokrywy śnieżnej. Gry i zabawy na śniegu z wykorzystaniem sprzętu narciarskiego jako środek podnoszący atrakcyjność zajęć i przygotowujący organizm do wysiłku fizycznego. Kształtowanie umiejętności świadomego i racjonalnego doboru techniki narciarskiej w zależności od warunków śniegowych, atmosferycznych i ukształtowania terenu.

Zalecana literatura:1. Kuchler W., Carving, kursy jazdy dla początkujących i zmieniających technikę jazdy. α-medica

press, Bielsko Biała 2002.2. Kunysz P., Teoretyczne podstawy wybranych dyscyplin zimowych. AWF, Wrocław 2006.3. Zatoń M., Podstawy narciarstwa zjazdowego. Signum, Wrocław 1996.

REKREACYJNE FORMY ŻEGLARSTWA DESKOWEGOKatedra Aktywności Ruchowej w Środowisku WodnymKierownik: prof. dr hab. Krystyna Zatoń

Język wykładowy: polskiRok I, semestr 2 Stopień studiów: I Status przedmiotu: fakultatywnyWymagania wstępne: brak Metody nauczania: ćwiczeniaProwadzący: dr Edward Caban, dr Michał Załęski


65

Efekty kształcenia: realizacja programu pozwala na bezpieczne organizowanie pływań i imprez rekreacyjnych z wykorzystaniem desek.

Program: organizacja i bezpieczeństwo pływań. Warunki optymalnej pracy żagla i kadłuba. Doskonalenie startu podstawowego i przygotowania do startu z plaży. Doskonalenie sterowania kadłubem w kursach ostrych i pełnych. Zwrot na wiatr. Zwrot z wiatrem. Organizacje zabaw i imprez rekreacyjnych z wykorzystaniem desek windsurfingowych.

Zalecana literatura:1. Błacha R., Bigiel W. (red.), Kultura fizyczna w środowisku przyrodniczym w okresie letnim.

AWF, Wrocław 2005.2. Caban E., Przewodnik do ćwiczeń z żeglarstwa deskowego. AWF, Wrocław 1996.3. Prade E., Windsurfen – vom Anfänger zum Kőnner. BLV Verlagsgesellschaft, Zűrich 1980.4. Achenbach R., Tourensurfen. Technik, Taktik, Tőrnvorschläge. Verlag Delius, Klasing+Co

Bielefeld 1983.

STRZELECTWO SPORTOWEKatedra Dydaktyki SportuKierownik: prof. dr hab. Juliusz Migasiewicz

Język wykładowy: polskiRok I, semestr 2 Stopień studiów: I Status przedmiotu: fakultatywnyWymagania wstępne: brak Metody nauczania: ćwiczeniaProwadzący: mgr Andrzej Kijowski, mgr Renata Mauer-Różańska


Efekty kształcenia: opanowanie podstawowych umiejętności praktycznych z zakresu techniki strzelania dokładnego z broni krótkiej i strzelanie z broni długiej. Wprowadzenie do udziału w zajęciach specjalizacji instruktorskiej.

Program: zasady bezpieczeństwa w posługiwaniu się bronią strzelecką w czasie treningu. Podstawowe wiadomości o budowie broni i amunicji oraz wykorzystaniu sprzętu pomocniczego. Technika strzelania z karabinu; zasady przyjmowania postawy strzeleckiej, zasady celowania, pokonywania oporu języka spustowego, oddychania. Nauka i doskonalenie techniki strzelania z broni pneumatycznej. Trening bezstrzałowy. Nauka posługiwania się przyrządami celowniczymi. Doskonalenie techniki strzelania. Udział w organizacji i sędziowaniu zawodów sportowych.

Zalecana literatura:1. Mol C., Strzelectwo kulowe. Zarys teorii i metodyki. Warszawa 1974.2. Regulaminy strzelań sportowych. PZSS, Warszawa 2003.3. Wasilewski B., Sztuka celnego strzelania. SiT, Warszawa 1979.

SZERMIERKA NA FLORETYKatedra Dydaktyki SportuKierownik: prof. dr hab. Juliusz Migasiewicz

Język wykładowy: polskiRok I, semestr 2 Stopień studiów: I Status przedmiotu: fakultatywnyWymagania wstępne: brak Metody nauczania: ćwiczeniaProwadzący: mgr Anna Medyńska-Tercjak

Forma przedmiotu: Wykład Ćwiczenia

66

ZZU w sem. (h) – 30Forma zaliczenia: ZoECTS 2

Efekty kształcenia: opanowanie podstawowych umiejętności praktycznych z zakresu techniki władania floretem. Wprowadzenie do udziału w zajęciach specjalizacji instruktorskiej.

Program: podstawowe wiadomości i umiejętności praktyczne z zakresu władania floretem, przepisy bhp na zajęciach. Floret – podstawowe pojęcia i działania. Podział zasłon szermierczych – nauka podstawowych położeń szermierczych. Zapoznanie z regulaminem FIE i Polskiego Związku Szermierczego. Doskonalenie „zasłony odpowiedzi” we florecie. Doskonalenie elementów pracy nóg. Nauka pchnięcia wyprzedzającego. Podział działań szermierczych. Podstawowe wiadomości z zakresu taktyki walki szermierczej. Praktyczne wykorzystanie poznanych wiadomości i umiejętności. Organizacja turnieju szermierczego.

Zalecana literatura:1. Czajkowski Z., Szermierka – floret. SiT, Warszawa 1987.2. Czajkowski Z., Teoria i metodyka współczesnej szermierki. SiT, Warszawa 1968.3. Czajkowski Z., Teoria, praktyki i metodyka szermierki. AWF, Katowice 2001.4. Czajkowski Z., Trening szermierza: wybrane zagadnienia, cz. 1 i 2. AWF, Katowice 1988.5. Regulamin zawodów Międzynarodowej Federacji Szermierczej, PZSz.6. Składanowska K., Szermierka: poradnik dla nauczycieli wychowania fizycznego – floret.

Warszawa 1998.

SZERMIERKA NA SZPADYKatedra Dydaktyki SportuKierownik: prof. dr hab. Juliusz Migasiewicz

Język wykładowy: polskiRok I, semestr 2 Stopień studiów: I Status przedmiotu: fakultatywnyWymagania wstępne: brak Metody nauczania: ćwiczeniaProwadzący: mgr Anna Medyńska-Tercjak


Efekty kształcenia: opanowanie podstawowych umiejętności praktycznych z zakresu techniki władania szpadą. Wprowadzenie do udziału w zajęciach specjalizacji instruktorskiej.

Program: podstawowe wiadomości i umiejętności praktyczne z zakresu władania szpadą. Wprowadzenie do przedmiotu. Zasady bezpieczeństwa. Szpada – podstawowe pojęcia i działania. Podział zasłon szermierczych – nauka podstawowych położeń w szpadzie. Doskonalenie „zasłony odpowiedzi” w szpadzie. Doskonalenie elementów pracy nóg. Podział działań szermierczych. Zapoznanie z regulaminem FiE i Polskiego Związku Szermierczego. Podstawowe wiadomości z zakresy taktyki walki szermierczej. Praktyczne wykorzystanie poznanych wiadomości i umiejętności. Organizacja turnieju szermierczego.

Zalecana literatura:1. Czajkowski Z., Trening szermierza: wybrane zagadnienia, cz. 1 i 2. AWF, Katowice 1988.2. Czajkowski Z., Rozwój szermierki na szpady. SW, Warszawa 1974, 10.3. Czajkowski Z., Szermierka na szpady. SiT, Warszawa 1977.4. Czajkowski Z., Teoria, praktyka i metodyka szermierki. AWF, Katowice 2001.5. Morys M., Szermiercze walki ćwiczebne z założeniami. SW, 1997, 5-6, 8.

67

6. Regulamin zawodów Międzynarodowej Federacji Szermierczej. PZSz, Akapit-DTP, Warszawa 1999.

TANIEC NOWOCZESNYKatedra Promocji ZdrowiaKierownik: dr hab. Lesław Kulmatycki, prof. nadzw.

Język wykładowy: polskiRok I, semestr 2 Stopień studiów: I Status przedmiotu: fakultatywnyWymagania wstępne: brak Metody nauczania: ćwiczeniaProwadzący: dr Bożena Siedlecka


Efekty kształcenia: zapoznanie się z różnymi formami tańców nowoczesnych (jazz-dance, hip-hop, disco dance. Umiejętność komponowania własnych układów tańców nowoczesnych.

Program: charakterystyka muzyczno-ruchowa poszczególnych tańców, trendy ogólnoświatowe w zakresie tańców nowoczesnych, metodyka nauczania tańców. Podstawowe pozycje rąk i nóg, contraction i relase, point i flex, rolle w pozycjach wysokich i niskich, battement, passe, jete, ćwiczenia na środku sali i w przestrzeni. Opanowanie kombinacji opartej na podstawowych krokach i akcjach jazzowych.

Zalecana literatura:1. Kuźmińska O., Ćwiczenia gimnastyczno-taneczne-jazz gimnastyk. TKKF i Centralny Ośrodek

Metodyczno-Szkoleniowy.2. Kuźmińska O., Gimnastyka jazzowa. Sport i Turystyka, Warszawa 1985.3. Tokarczyk O. (red.), Grupa bawi się i pracuje. Zbiór grupowych gier i ćwiczeń

psychologicznych. UNUS 1994.4. Siedlecka B., Biliński W., Taniec w edukacji dzieci i młodzieży. Podręcznik dla nauczycieli.

AWF, Wrocław 2003.

TAŃCE LATYNOAMERYKAŃSKIEKatedra Promocji ZdrowiaKierownik: dr hab. Lesław Kulmatycki, prof. nadzw.

Język wykładowy: polskiRok I, semestr 2 Stopień studiów: I Status przedmiotu: fakultatywnyWymagania wstępne: brak Metody nauczania: ćwiczeniaProwadzący: dr Bożena Siedlecka, dr Wojciech Biliński, mgr Janusz Pietrzyk


Efekty kształcenia: poznanie wybranych, podstawowych kroków i figur tanecznych w czterech tańcach latynoamerykańskich: samba, cha cha cha, rumba, jive.

Program: podstawowe wiadomości dotyczące techniki tańców latynoamerykańskich, kierunków poruszania się po sali w poszczególnych tańcach, zapoznanie z rytmami i metrum poszczególnych tańców, opanowanie proponowanych połączeń tanecznych.


68

1. Golonka A., Zeszyt pt. „Nauczyciel tańca towarzyskiego. Rocznik 94/95.2. Laird W., Zaproszenie do tańca. Dorling Kindersley, 1994.3. Siedlecka B., Biliński W., Taniec w edukacji dzieci i młodzieży. Podręcznik dla nauczycieli.

AWF, Wrocław 2003.4. Wieczysty M., Tańczyć może każdy. Polskie Wydawnictwo Muzyczne, Kraków 1986.

TAŃCE STANDARDOWEKatedra Promocji ZdrowiaKierownik: dr hab. Lesław Kulmatycki, prof. nadzw.

Język wykładowy: polskiRok I, semestr 2 Stopień studiów: I Status przedmiotu: fakultatywnyWymagania wstępne: brak Metody nauczania: ćwiczeniaProwadzący: dr Bożena Siedlecka, dr Wojciech Biliński, mgr Janusz Pietrzyk


Efekty kształcenia: zapoznanie z rytmami tańców standardowych, opanowanie przez uczestników wybranych, podstawowych kroków i figur czterech tańców standardowych.

Program: teoretyczne podstawy tańców standardowych. Rys historyczny powstania tańców standardowych, podstawowe wiadomości dotyczące kierunków poruszania się po sali w poszczególnych tańcach. Technika podstawowych, wybranych figur tanecznych połączonych w krótkie tematy taneczne czterech tańców standardowych: walc angielski, tango, walc wiedeński, quickstep.

Zalecana literatura:1. Wieczysty M., Tańczyć może każdy. Polskie Wydawnictwo Muzyczne, Kraków 1986.2. Biliński W., Siedlecka B., Taniec w edukacji dzieci i młodzieży. Podręcznik dla nauczycieli.

AWF, Wrocław 2003.

TENIS – METODYKA NAUCZANIAKatedra Dydaktyki SportuKierownik: prof. dr hab. Juliusz Migasiewicz

Język wykładowy: polskiRok I, semestr 2 Stopień studiów: I Status przedmiotu: fakultatywnyWymagania wstępne: własna rakieta Metody nauczania: ćwiczeniaProwadzący: dr Mieczysław Lewandowski, dr Mariusz Nowak


Efekty kształcenia: zapoznanie studentów z elementami metodyki nauczania tenisa.Program: nauka demonstracji podstawowych uderzeń tenisowych, korygowanie

podstawowych błędów tenisowych.Zalecana literatura:

1. Czabański B., Kształcenie psychomotoryczne. AWF, Wrocław 2000.2. Czabański B., Wybrane zagadnienia uczenia się i nauczania techniki sportowej. AWF,

Wrocław 1998.

69

3. Królak A., Sprawdziany tenisistów. Biblioteka Trenera, Warszawa 1997.4. Królak A., Tenis – technika, psychomotoryka, trening. Biblioteka Trenera, Warszawa 1998.5. Królak A., Tenis dla dzieci, nauczycieli i rodziców. WsiP, Warszawa 1999.6. Program minitenisa w szkole. Podręcznik dla nauczycieli. ITF 1998.7. Tenis polski ma 100 lat. Warszawa 1997.

TENIS STOŁOWY W REKREACJIKatedra Dydaktyki SportuKierownik: prof. dr hab. Juliusz Migasiewicz

Język wykładowy: polskiRok I, semestr 2 Stopień studiów: I Status przedmiotu: fakultatywnyWymagania wstępne: brak Metody nauczania: ćwiczeniaProwadzący: dr Ziemowit Bańkosz


Efekty kształcenia: opanowanie podstawowych wiadomości i umiejętności praktycznych z zakresu techniki gry i metodyki nauczania. Nabycie umiejętności wykorzystania sprzętu do tenisa stołowego w prowadzeniu i organizowaniu zajęć o charakterze rekreacyjnym. Opanowanie umiejętności samodzielnego prowadzenia zajęć w różnych formach.

Program: wykorzystanie tenisa stołowego w wychowaniu fizycznym i rekreacji, w organizacji czasu wolnego. Tenis stołowy jako forma zajęć prowadzonych w każdych warunkach (mała sala, korytarz, podwórko). Ćwiczenia oswajające, gry i zabawy ze sprzętem do tenisa stołowego – prowadzenie zajęć przez studentów. Kolejność ćwiczeń w nauczaniu głównych uderzeń. Prowadzenie gier i zabaw przy jednym stole dla wielu ćwiczących. Przepisy gry w tenisa stołowego – rakietka, piłka, stół, kolejność podań i odbiorów, podstawowe regulacje dotyczące gry.

Zalecana literatura:1. Bucher W., 1014 Spiel – und Ubnungsformen im Tischtennis. Schorndorf 1993.2. GroB B.U., Huber D., Tischtennis. Hamburg 1995.3. Grubba A., Nauka tenisa stołowego w weekend. Gdańsk 1996.4. Hudetz R., Tenis stołowy 2000. Modest, Łódź 2005.5. Iwanow W., Tenis stołowy. WOZTS, Warszawa 1973.6. Klimkowski T., Tenis stołowy. Technika i metodyka treningu. Gdańsk 1995.

TRENING SPORTOWY I ZDROWOTNY W PRAKTYCEKatedra Dydaktyki SportuKierownik: prof. dr hab. Juliusz Migasiewicz

Język wykładowy: polskiRok I, semestr 2 Stopień studiów: I Status przedmiotu: fakultatywnyWymagania wstępne: brak Metody nauczania: ćwiczeniaProwadzący: dr Małgorzata Kałwa, dr inż. Jan Kosendiak, dr Piotr Cych


70

Efekty kształcenia: student potrafi samodzielnie przeprowadzić rozgrzewkę zgodną z zasadami i celami jednostki treningowej. Student zna metody i obciążenia treningowe oraz potrafi je zastosować do budowy jednostek treningowych o różnym przeznaczeniu. Student potrafi zdefiniować/rozróżnić cele treningu sportowego i zdrowotnego w zakresie różnych jego form.

Program: znaczenie rozgrzewki w aktywności fizycznej. Przykłady rozgrzewki w odniesieniu do obciążeń w części zasadniczej treningu. Adaptacja, superkompensacja w treningu zdrowotnym. Obciążenia treningowe w treningu skierowanym na poprawę różnego rodzaju możliwości wysiłkowe (tlenowe i beztlenowe). Metody oceny możliwości wysiłkowych oraz monitoringu w różnych typach treningu. Planowanie obciążeń w treningu zdrowotnym w odniesieniu do wieku i płci. Wykorzystanie oporowych form ruchu w treningu zdrowotnym – przykłady jednostek treningowych uwzględniające różne formy ćwiczeń i środowisko naturalne. Kształtowanie zdolności motorycznych „utylitarnych” w wybranych formach aktywności fizycznej.

Zalecana literatura:1. Kosendiak J., Wykłady z teorii sportu. Materiały do zajęć. BK, Wrocław 2006.2. Kulmatycki L., Trening relaksacyjny jogi i jego recepcja. Studia i Monografie nr 53. AWF,

Wrocław 1997.3. Maciantowicz J., Trening wytrzymałościowy w biegach średnich i długich. AWF, Wrocław

2000.4. Stefaniak T. i wsp., Wpływ treningu siłowego na poziom sprawności psychomotorycznej osób

w podeszłym wieku. [w:] A. Kuder i wsp. (red.) Proces doskonalenia treningu i walki sportowej. AWF, Warszawa 2005, t. 2.

5. Zatoń M., Jethon Z. (red.), Aktywność ruchowa w świetle badań fizjologicznych, cz. 1. AWF, Wrocław 2002.

TRENING ZDROWOTNY – NORDIC WALKINGKatedra RekreacjiKierownik: dr hab. Wojciech Wiesner, prof. nadzw.

Język wykładowy: polskiRok I, semestr 2 Stopień studiów: I Status przedmiotu: fakultatywnyWymagania wstępne: brak Metody nauczania: ćwiczeniaProwadzący: dr Beata Blachura


Efekty kształcenia: wiedza i umiejętności na temat wykorzystania techniki Nornic Walking (zdrowotna, fitness, sportowa) w programowaniu i realizacji zajęć rekreacyjnych z uwzględnieniem wieku, poziomu sprawności fizycznej.

Program: zasady doboru sprzętu do uprawiania „Nordic Walking”; charakterystyka kroku i pracy ramion w technice zdrowotnej i fitness „Norndic Waliking”; gry i zabawy ruchowe doskonalące technikę „Nordic Walking”; programowanie i organizacja zajęć „Nornic Walking” z uwzględnieniem wieku, poziomu sprawności fizycznej uczestników; zasady treningu rekreacyjno-zdrowotnego „Nornic Walking”; metody kontroli i samokontroli efektów treningowych.

Zalecana literatura:1. Kamień D., Nordic walking – zdrowo i sportowo! Wychowanie Fizyczne Zdrowotne 2006,

nr 11-12, s. 58-64.2. Kocur P., Wilk M., Nornic walking – nowa forma ćwiczeń w rehabilitacji. Rehabilitacja

Medyczna 2006, t. 10, nr 2, s. 9-14.

71

3. Straszyńska D., Marsz z kijkami – już sport czy tylko moda. Wychowanie Fizyczne i Zdrowotne 2006, nr 2, s. 206.

TURYSTYKA KAJAKOWAKatedra Aktywności Ruchowej w Środowisku WodnymKierownik: prof. dr hab. Krystyna Zatoń

Język wykładowy: polskiRok I, semestr 2 Stopień studiów: I Status przedmiotu: fakultatywnyWymagania wstępne: umiejętność pływania wpław Metody nauczania: ćwiczeniaProwadzący: mgr Wojciech Bigiel


Efekty kształcenia: nauczenie studentów organizowania bezpiecznych spływów kajakowych.Program: przepisy wodne w bezpiecznym uprawianiu kajakarstwa, opis głównych szlaków

kajakowych, doskonalenie pływania kajakami w różnych warunkach wodnych, organizacja małych spływów kajakowych.

Zalecana literatura:1. Praca zbiorowa, Kajaki od A do Z. Pascal 2003.2. Sałaciak A., Kanu – historia, budowa, wiosłowanie, wyprawy. ASA, Poznań 2000.3. Starzyński J., Darkowski P., Kajakiem bezpiecznie. PZK, ZG TKKF, Warszawa 1997.4. Starzyński J., Jakim kajakiem? PZK, ZG TKKF, Warszawa 1998.5. Magazyn kajakowy – „Wiosło”.

ZAAWANSOWANE FORMY NORDIC WALKINGKatedra Dydaktyki Wychowania FizycznegoKierownik: prof. dr hab. Tadeusz Koszczyc

Język wykładowy: polskiRok I, semestr 2 Stopień studiów: I Status przedmiotu: fakultatywnyWymagania wstępne: brak Metody nauczania: ćwiczeniaProwadzący: dr Tadeusz Niebudek


Efekty kształcenia: znajomość budowy i zalet sprzętu do Nordic Walking. Opanowanie umiejętności nauczania wszystkich technik marszu Nordic Walking. Opanowanie umiejętności sterowania wysiłkiem podczas marszu Nordic Walking. Znajomość zasad stosowania wysiłku Nordic Walking dla osób w różnym wieku. Umiejętność stosowania Nordic Walking w treningu sportowym.

Program: zapoznanie się ze sprzętem Nordic Walking, wykorzystanie sprzętu do Nordic Walking w grach i zabawach. Poznanie technik BASIC, CLASSIC i SPORT w marszu Nordic Walking. Metodyka nauczania Nordic Walking. Zaznajomienie się z zasadami stosowania Nordic Walking w zależności od wieku i stanu zdrowia uczącego się. Nordic Walking jako środek treningowy.

Zalecana literatura:1. Bober T., Biomechaniczna charakterystyka chodu sportowego i biegu. AWF, Wrocław 1997.

72

2. Chuch T.S., Ernest C.P., Morss M., Field testing of physiological responsem associatied with Nordic Walking. Res Q Exerc Sport 2000 Sept 2002, 73(3): 296-300.

3. Czabański B., Kształcenie psychomotoryczne. AWF, Wrocław 2000.4. Drabik J., Refleksje związane z treningiem zdrowotnym osób starszych w świetle

piśmiennictwa i doświadczeń własnych. [w:] A. Jopkiewicz (red.) Aktywność ruchowa osób starszych. WSP, Kielce 1996, s. 55-64.

5. Wilson J. i in., Effects of walking poles on lower extremity gait. Medicine and Science in Sports and Exercise 2001, p. 142-147 January.

ZESPOŁOWE GRY SPORTOWE W REKREACJIKatedra Zespołowych Gier SportowychKierownik: dr hab. Andrzej Rokita

Język wykładowy: polskiRok I, semestr 2 Stopień studiów: I Status przedmiotu: fakultatywnyWymagania wstępne: brak Metody nauczania: ćwiczeniaProwadzący: dr Krzysztof Kałużny


Efekty kształcenia: student zna i rozumie cele i zadania zespołowych gier sportowych jako środka wspomagającego aktywność ruchową uczestników rekreacji ruchowej. Student umie dostosować i modyfikować ćwiczenia, zabawy i gry z piłką do wieku, płci i umiejętności ćwiczących oraz organizować i przeprowadzić różne formy współzawodnictwa z wybranych zespołowych gier sportowych.

Program: wyposażenie studentów w podstawowy zasób wiadomości i umiejętności z zakresu zespołowych gier sportowych (softball, unihokej, halowy hokej na trawie, hokej na trawie, rugby) umożliwiający realizację celów i zadań rekreacji ruchowej. Wyposażenie studentów w podstawowe wiadomości i umiejętności, ukierunkowane na dostosowanie ćwiczeń, zabaw i gier do płci, wieku, możliwości fizycznych oraz warunków w jakich odbywają się zajęcia rekreacyjne z piłką.

Zalecana literatura:1. Cichy M., Mini-hokej do zabawy do gry. PZHT, Poznań 1994.2. Kałużny K., Odmiany gry w baseball. [w:] J. Wołyniec (red.) Przepisy zespołowych gier

sportowych w zakresie podstawowym. BK, Wrocław 2003.3. Kałużny K., Unihokej – floorball. [w:] J.Wołyniec (red.) Przepisy zespołowych gier

sportowych w zakresie podstawowym. BK, Wrocław 2003.4. Kałużny K., Wiśniewski M., Odmiany gry w rugby. [w:] J. Wołyniec (red.) Przepisy gier

sportowych w zakresie podstawowym. BK, Wrocław 2006.5. Piech K., Korfball: technika, metodyka, trening, cz. I. Kwadrat, Biała Podlaska 1996.

1.12. Prezentacja dyscyplin realizowanych w ramach specjalizacji instruktorskiej [instruktor rekreacji] – w układzie alfabetycznym

AEROBIKKatedra Lekkoatletyki i GimnastykiKierownik: dr hab. Paweł Kowalski, prof. nadzw.

Język wykładowy: polski Status przedmiotu: fakultatywnyRok III, semestr 5, 6 Stopień studiów: I Metody nauczania: ćwiczenia

73

Wymagania wstępne: aerobik klasyczny, hi-low combo (lub zamiennie step aerobik).Prowadzący: dr Anna Jagusz, dr Aleksandra Sikora

Forma przedmiotu: Wykład ĆwiczeniaZZU w sem. (h) – 90Forma zaliczenia: EECTS: 2, 3

Efekty kształcenia: zdobycie uprawnień zawodowych instruktora rekreacji. Umiejętność prowadzenia zajęć przy muzyce mechanicznej. Umiejętność tworzenia choreografii układów różnych form aerobiku. Opanowanie zasobu ćwiczeń i kombinacji kroków tanecznych. Wiedza na temat doboru form aerobiku w zależności od sprawności fizycznej ćwiczących. Umiejętność diagnozowania obciążeń podczas zajęć z grupami w różnym wieku i o różnej wydolności.

Program: formy i odmiany zajęć z aerobiku. Technika wykonania kroków w aerobiku. Budowa jednostki zajęć w różnych formach aerobiku. Zasady i formy prowadzenia zajęć. Muzyka w aerobiku. Ćwiczenia siłowe w aerobiku – podłoże fizjologiczne i biomechaniczne. Kryteria oceny instruktora. Zasady prowadzenia zajęć z aerobiku z osobami w różnym wieku i o różnym poziomie sprawności fizycznej.

Zalecana literatura:1. Anderson B., Stretching, czyli ćwiczenia rozciągające dla zwykłych śmiertelników oraz

sportowców różnych dyscyplin. Ossolineum, Wrocław 1995.2. Grodziak-Kubiak E., Aerobik czy fitness. Poznań 2002.3. Jaskólski A., Podstawy fizjologii wysiłku fizycznego z zarysem fizjologii człowieka. AWF,

Wrocław 2002.4. Kaczyński A., Atlas ćwiczeń siłowych. AWF, Wrocław.5. Olex-Mierzejewska D., Fitness. Teoretyczne i metodyczne podstawy prowadzenia zajęć.

Katowice 2002.6. Stefaniak T., Atlas Uniwersalnych ćwiczeń siłowych, cz. I i II.7. Szot Z., Aerobik. AWFiS, Gdańsk 2002.

BADMINTONKatedra Dydaktyki SportuKierownik: prof. dr hab. Juliusz Migasiewicz

Język wykładowy: polskiRok III, semestr 5, 6 Stopień studiów: I Status przedmiotu: fakultatywnyWymagania wstępne: brak Metody nauczania: ćwiczeniaProwadzący: dr Henryk Nawara


Efekty kształcenia: doskonalenie posiadanych umiejętności technicznych, stworzenie warunków do uzyskania kwalifikacji instruktorskich pozwalających na prowadzenie pracy szkoleniowej z dziećmi i młodzieżą.

Program: sprzęt do gry, funkcja i przeznaczenie. Metodyka nauczania wybranych elementów techniki gry (skróty, uderzenia atakujące, obronne, przemieszczanie się gracza na korcie itp.). Kształcenie wybranych zdolności kondycyjnych i koordynacyjnych badmintonisty. Taktyka i strategia gry. Interpretacja zagadnień, reguł i przepisów gry. Sędziowanie i organizacja zawodów.


74

1. Nawara H., Kształcenie wybranych elementów szybkości w badmintonie. AWF, Wrocław 1991.

2. Trening, Kwartalnik metodyczno-szkoleniowy. Warszawa.3. Nawara H., Badminton – typologiczna charakterystyka dyscypliny. AWF, Wrocław 1995.4. Kwartalnik Naukowy nr 4. AWF, Wrocław.5. Nawara H., Badminton. Technika gry. Sędziowanie. Organizacja zawodów. AWF, Wrocław

2000.

FITNESS – ĆWICZENIA SIŁOWEKatedra Dydaktyki SportuKierownik: prof. dr hab. Juliusz Migasiewicz

Język wykładowy: polskiRok III, semestr 5, 6 Stopień studiów: I Status przedmiotu: fakultatywnyWymagania wstępne: brak Metody nauczania: ćwiczeniaProwadzący: dr hab. Tadeusz Stefaniak, mgr Małgorzata Burdziełowska


Efekty kształcenia: zapoznanie studentów z formami zajęć fitness w ramach treningu zdrowotnego. Wiedza na temat doboru form fitness w zależności od sprawności fizycznej ćwiczących. Umiejętność diagnozowania obciążeń podczas zajęć fitness z grupami w różnym wieku i o różnej wydolności.

Program: podłoże fizjologiczne i biomechaniczne zajęć fitness. Formy i odmiany fitness (o charakterze: wytrzymałościowym, siłowym i relaksacyjnym). Budowa jednostki zajęć w różnych formach fitness. Muzyka i przybory w fitness. Zasady prowadzenia zajęć z osobami w różnym wieku i o różnym poziomie sprawności fizycznej. Fitness w szkole, klubie i na wakacjach.

Zalecana literatura:1. Stefaniak T., Atlas uniwersalnych ćwiczeń siłowych, cz. I i II. BK, Wrocław 1995, 1997.2. Orzech J., Podstawy treningu siły mięśniowej. Sport i Rehabilitacja, Tarnów 1997.3. Celejowa L., Wydatki energetyczne w sporcie. Sport Wyczynowy, Warszawa 1998, 7-8.4. Urlich A., Odchudzanie i stabilizacja szczupłej sylwetki. Hitec, Siechnice 1997.5. Ważny Z., Trening siły mięśniowej. SiT, Warszawa 1993.6. Kożuch G., Machalski P., Dieta zwycięzców. Koma, Gdańsk 1995.

JAZDA KONNAKatedra RekreacjiKierownik: dr hab. Wojciech Wiesner, prof. nadzw.

Język wykładowy: polski Status przedmiotu: fakultatywnyRok III, semestr 5, 6 Stopień studiów: I Metody nauczania: ćwiczeniaWymagania wstępne: umiejętności jeździeckie na poziomie klasy L konkursów w skokach przez przeszkody i ujeżdżeniu. Posiadanie wiedzy z zakresu anatomii narządów ruchu, fizjologii pracy i wypoczynku, psychologii, socjologii, teorii i metodyki rekreacji. Student zobligowany jest do zapewnienia sobie konia na sprawdziany umiejętności jeździeckich i praktyczny egzamin instruktorski; ponosi koszty udziału w zajęciach realizowanych w ośrodkach jeździeckich (np. podczas hospitacji zajęć jeździeckich).Prowadzący: dr Jacek Grobelny

Forma przedmiotu: Wykład ĆwiczeniaZZU w sem. (h) – 90

75

Forma zaliczenia: EECTS: 2, 3

Efekty kształcenia: zajęcia realizowane w ramach specjalizacji instruktorskiej z jeździectwa mają teoretycznie i praktycznie przygotować studenta – przyszłego instruktora rekreacji ze specjalnością jazda konna – do prowadzenia szeroko rozumianej działalności usługowej w dziedzinie rekreacji jeździeckiej.

Program: zagadnienia hippologiczne (m.in. podstawy chowu i hodowli koni, teoria i metodyka jeździectwa) oraz elementy teorii rekreacji ukierunkowane na jeździectwo (pochodzenie i udomowienie koni; podstawowe wiadomości o koniu; identyfikacja koni, hodowla koni). Historia jeździectwa na świecie i w Polsce. Organizacja sportu jeździeckiego w Polsce. Podstawowe elementy wyszkolenia jeździeckiego. Dosiad i pomoce stosowane w jeździe konnej. Metodyka nauczania jazdy konnej. Trening młodego konia. Rekreacja konna – charakterystyka formy aktywności ruchowej. Organizacyjne formy rekreacji konnej. Zajęcia praktyczne mają za zadanie wykorzystanie wiedzy nabytej na zajęciach teoretycznych (doskonalenie umiejętności jeździeckich w warunkach zawodów sportowych, hospitacja, asysta i prowadzenie zajęć pod kontrolą nauczyciela akademickiego.

Zalecana literatura:1. Albrecht K., ABC ujeżdżenia. Zakład Treningowy Koni, Zbrosławice 1990.2. Becher R., Jazda konna dla początkujących i zaawansowanych. Zakład Treningowy Koni,

Zbrosławice 1986.3. Flandorffer T., Hajasi J., Jeździectwo – moje hobby. PWRiL, Warszawa 1991.4. Grobelny J., Uwarunkowania rozwoju rekreacji konnej w świetle literatury przedmiotu.

Kwartalnik Naukowy AWF, Wrocław 1995, nr 3-4.5. Grobelny J., Specyfika rekreacyjnej jazdy konnej. [w:] T. Wolańska, J. Lisowska (red.) Sport

dla wszystkich, wybrane dyscypliny, t. VIII. PTNKF, Warszawa 1997.6. Müseler W., Nauka jazdy konnej. PWRiL, Warszawa 1993.7. Skulicz B., Ujeżdżenie i skoki. PWN, Warszawa 1992.8. Wyżnikiewicz-Nawracała A., Wybrane problemy zachowania bezpieczeństwa w rekreacyjnym

użytkowaniu koni. Rocznik Naukowy, AWF, Gdańsk 1995b, IV.

KAJAKARSTWOKatedra Aktywności Ruchowej w Środowisku WodnymKierownik: prof. dr hab. Krystyna Zatoń

Język wykładowy: polski Status przedmiotu: fakultatywnyRok III, semestr 5, 6 Stopień studiów: I Metody nauczania: ćwiczeniaWymagania wstępne: umiejętność pływania wpław oraz pływania kajakiem.Prowadzący: mgr Wojciech Bigiel


Efekty kształcenia: zapoznanie studentów ze specyfiką kajakarstwa, zwyczajami i tradycjami związanymi z tą formą sportu. Teoretyczne i praktyczne przygotowanie studentów do prowadzenia zajęć sportowych z początkującymi kajakarzami. Wykształcenie motywacji do podnoszenia indywidualnych umiejętności kajakowych.

Program: bezpieczeństwo w uprawianiu kajakarstwa, regulaminy PZK, metodyka w nauczaniu kajakarstwa, metody kształtowania zdolności kondycyjnych i koordynacyjnych kajakarzy, doskonalenie pływania kajakami i kanadyjkami w różnych warunkach wodnych.


76

1. Własnowolski J., Trening kajakarza. SiT, Warszawa 1988.2. Antkowiak R., Materiały informacyjno-szkoleniowe. Kajakarstwo – wstępny i podstawowy

etap szkolenia. WFS, Wrocław 1980.3. Praca zbiorowa, Kajaki od A do Z. Pascal 2003.4. Sałaciak A., Kanu – historia, budowa, wiosłowanie, wyprawy. ASA, Poznań 2000.5. Starzyński J., Darkowski P., Kajakiem bezpiecznie. PZK, ZG TKKF, Warszawa 1997.6. Starzyński J., Jakim kajakiem?. PZK, ZG TKKF, Warszawa 1998.7. Magazyny, czasopisma: „Wiosło”, „Sport Wyczynowy”, „Trening”.

KOSZYKÓWKAKatedra Zespołowych Gier SportowychKierownik: dr hab. Andrzej Rokita

Język wykładowy: polskiRok III, semestr 5, 6 Stopień studiów: I Status przedmiotu: fakultatywnyWymagania wstępne: brak Metody nauczania: ćwiczeniaProwadzący: dr Marek Popowczak


Efekty kształcenia: uzyskanie dodatkowych uprawnień zawodowych. Wiedza przekazywana podczas zajęć obejmuje takie zagadnienia, jak: wprowadzenie do życia radości poprzez dostarczanie wartości: zdrowotnych, utylitarnych, hedonistycznych przy zastosowaniu specyficznych form rekreacyjnych w zakresie gier z piłką. Szczegółowe treści dotyczą: poznawania różnych form współzawodnictwa dla grup jednorodnych i zróżnicowanych wiekowo (podział funkcji w zespole); dobór zasad i reguł sędziowania w organizacji współzawodnictwa (zasada równych szans), programowanie zajęć rekreacyjnych (systematyczność) oraz dobór warunków (środowiska) realizacji, poznanie podstawowych zasad bezpieczeństwa.

Program: funkcje zespołowych gier – z uwzględnieniem celów rekreacji ruchowej; instruktor rekreacji i jego kompetencje; wartości i normy fair play; zasady bezpieczeństwa i ochrony zdrowia w grach; rozbudzanie motywacji poprzez pośrednią ocenę stanu organizmu i jego sprawności fizycznej ogólnej; poznawanie różnych form współzawodnictwa dla grup jednorodnych i zróżnicowanych wiekowo. Dobór zasad i reguł sędziowania w organizacji współzawodnictwa (zasada równych szans); organizacja współzawodnictwa – koszykówka na wesoło (gra na wesoło); przepisy gry i umiejętność sędziowania; programowanie zajęć rekreacyjnych.

Zalecana literatura:1. Arlet T., Koszykówka – podstawy techniki i taktyki. AWF, Kraków 2001.2. Huciński T. i in., Koszykówka dla młodych zawodników – wskazówki dla trenerów (tłum.,

tytuł oryginału Basketball for Young Players. Guidelines for Coaches). PZKosz., Warszawa 2002.

3. Klimontowicz W., Koszykówka – program szkolenia dzieci i młodzieży. COS, Warszawa 1999.

4. Ljach W., Koszykówka – podręcznik dla studentów Akademii Wychowania Fizycznego, cz. 1. AWF, Kraków 2003.

NARCIARSTWO ZJAZDOWEKatedra RekreacjiKierownik: dr hab. Wojciech Wiesner, prof. nadzw.

Język wykładowy: polski Status przedmiotu: fakultatywny

77

Rok III, semestr 5, 6 Stopień studiów: I Metody nauczania: ćwiczeniaWymagania wstępne: dobra umiejętność jazdy na nartach.Prowadzący: dr Rafał Wołk


Efekty kształcenia: przygotowanie kadry specjalistów do samodzielnej i twórczej pracy w klubach sportowych i instytucjach zajmujących się nauczaniem, szkoleniem oraz propagowaniem narciarstwa.

Program: zarys historii narciarstwa. Terminologia narciarska, systematyka techniki narciarskiej. Technika jazdy na nartach – opis ewolucji, błędy i ich korekta, biofizyczne uwarunkowania techniki narciarskiej. Metodyka narciarstwa – podstawy teoretyczne, lekcja narciarska, specyfika nauczania dorosłych i dzieci. Podstawy sportu narciarskiego – konkurencje, przepisy. Podstawy treningu sportowego. Sprzęt i ekwipunek narciarski. Bezpieczeństwo w górach – pierwsza pomoc. Organizacja zajęć, obozów i imprez masowych narciarskich. Metodyka nauczania technik narciarskich.

Zalecana literatura:1. Czabański B., Wybrane zagadnienia uczenia się i nauczania techniki sportowej. AWF,

Wrocław 1989.2. Czabański B., Elementy dydaktyki ogólnej. AWF, Wrocław 1994.3. Lenkiewicz W., Rozmarynowicz A., Kodeks narciarski. SiT, Warszawa 1985.4. Lesiewski J., Temperament ucznia, środki oddziaływań a skuteczność nauczania. Sport

Wyczynowy 1990, 1-2, 16-19.5. Lesiewski J., Wzmocnienia słowne w lekcji narciarstwa. Sport Wyczynowy 1989, 3-4, 51-55.6. Lesiewski J., Postępy w nauczaniu narciarstwa a sposoby wzmocnień słownych. Rozprawy

Naukowe AWF, Wrocław 1991, XXIV-B.7. Lesiewski J., Wyobrażenia motoryczne a sprawność uczenia się nowej techniki narciarskiej.

Dydaktyka wychowania fizycznego, Olejnica ’93.8. Program nauczania narciarstwa zjazdowego. SITN-PZN, Kraków 1996.

PIŁKA NOŻNAKatedra Zespołowych Gier SportowychKierownik: dr hab. Andrzej Rokita

Język wykładowy: polskiRok III, semestr 5, 6 Stopień studiów: I Status przedmiotu: fakultatywnyWymagania wstępne: brak Metody nauczania: ćwiczeniaProwadzący: dr Jarosław Nosal


Efekty kształcenia: student jako instruktor rekreacji z piłki nożnej. Pozyskał zasób wiedzy i umiejętności z zakresy gry w piłkę nożną, które pozwolą mu na realizację zadań szkoleniowo-wychowawczych w pracy z dziećmi i młodzieżą uprawiającą grę w piłkę nożną w środowisku szkolnym i pozaszkolnym. Student poszerzył metodyczne umiejętności nauczycielskie, postrzegane jako kompetencje do prowadzenia zajęć z zespołowych gier sportowych.

78

Program: system szkolenia dzieci i młodzieży w Polsce; wiedza o grze, graczu i graczach; zdolności i umiejętności gracza; dobór i selekcja sportowców do gry w piłkę; edukacja sportowca nieuzdolnionego i uzdolnionego w kierunku piłki nożnej; teoria i metodyka nauczania i doskonalenia gry i jej elementów; kierowanie zespołem dzieci i młodzieży podczas gry – cele i zadania.

Zalecana literatura:1. Naglak Z., Nauczanie i uczenie się wielopodmiotowej gry z piłką, t. 1. Kształcenie gracza na

wstępnym etapie. AWF, Wrocław 2005.2. Nosal J., Paluszek K., Podstawowe składowe nauczania i doskonalenia działań występujących

podczas gry w piłkę nożną. Piłka nożna teoria i praktyka. IWFiS, Biała Podlaska 1997.3. Nosal J., Wieloaspektowa obserwacja i ocena działań zawodnika jako podstawa

indywidualizacji procesu nauczania gry w piłkę nożną. Trening nr 2. RCMSZ, Warszawa 1997.4. Nosal J., Poziom kontroli i oceny sprawności zawodnika w przygotowaniu do gry w piłkę

nożną. [w:] Nowoczesna piłka nożna – teoria i praktyka. IWFiS, Gorzów Wlkp., 1997.5. Nosal J., Podstawy edukacji szkoleniowo-wychowawczej dzieci i młodzieży piłkarskiej na

Dolnym Śląsku. Wydział Szkolenia DZPN, Wrocław 2002.6. Nosal J., Paluszek K., Dobór i selekcja graczy do kadr młodzieżowych województwa

dolnośląskiego w piłce nożnej. [w:] Kierunki doskonalenia treningu i walki sportowej. AWF, Warszawa 2007.

PIŁKA SIATKOWAKatedra Zespołowych Gier SportowychKierownik: dr hab. Andrzej Rokita

Język wykładowy: polski Status przedmiotu: fakultatywnyRok III, semestr 5, 6 Stopień studiów: I Metody nauczania: ćwiczeniaWymagania wstępne: ukończenie przedmiotu TiM Piłka siatkowa na ocenę co najmniej dobrą, realizacja zajęć do wyboru – Siatkówka plażowa.Prowadzący: dr Józef Wołyniec


Efekty kształcenia: wyposażenie studentów w wiedzę i umiejętności niezbędne do prowadzenia zajęć rekreacyjnych z piłki siatkowej oraz przygotowania studentów do zastosowania wybranej odmiany gry w piłkę siatkową jako środka wspomagającego psychomotoryczny i prospołeczny rozwój dzieci i młodzieży.

Program: kryteria doboru i selekcji dzieci do dyscypliny; metodyczne aspekty procesu kształcenia gracza; organizacja zawodów rekreacyjno-sportowych, znajomość przepisów gry i umiejętność praktycznego sędziowania.

Zalecana literatura:1. Koszczyc T., Wołyniec J., Guła-Kubiszewska H. (red.), Aktywność ruchowa dzieci

i młodzieży. AWF, Wrocław 2007.2. Naglak Z., Nauczanie i uczenie się wielopodmiotowej gry z piłką, t. 1. Kształcenie gracza na

wstępnym etapie. AWF, Wrocław 2005.3. Papageorgiou A., Spitzley W., Piłka siatkowa – podręcznik nauczania podstawowego. Marshal,

Wrocław 1999.4. Superlak E., Piłka siatkowa. Techniczno-taktyczne przygotowanie do gry. BK, Wrocław 2006.5. Uzarowicz J., Siatkówka. AWF, Kraków 1998.6. Zdebska H., Kasza W., Piłka siatkowa obrona w polu w ujęciu taktycznym. Podręcznik dla

instruktorów i trenerów (z płytą CD). COS, Warszawa 2007.

79

PŁYWANIEKatedra Aktywności Ruchowej w Środowisku WodnymKierownik: prof. dr hab. Krystyna Zatoń

Język wykładowy: polski Status przedmiotu: fakultatywnyRok III, semestr 5, 6 Stopień studiów: I Metody nauczania: ćwiczeniaWymagania wstępne: umiejętność swobodnego pływania na dystansie 200 m dwoma technikami.Prowadzący: dr Krystyna Antoniak-Lewandowska, dr Mirosław Fiłon


Efekty kształcenia: nabycie wiedzy i umiejętności na temat programowania, organizacji i obsługi rekreacyjnych form zajęć w środowisku wodnym, opanowanie podstawowych zasad bezpiecznej organizacji zajęć z pływania na krytych pływalniach oraz otwartych przestrzeniach wodnych podczas różnych form zajęć rekreacyjnych, poznanie zasad programowania i prowadzenia zajęć w środowisku wodnym o charakterze zdrowotnym dla osób w różnym wieku i o różnym poziomie umiejętności pływackich.

Program: zasady kąpieli i pływania na krytych pływalniach i wodach otwartych, oswojenie z wodą, etapy nauczania i doskonalenia techniki pływania, analiza techniki pływania na poziomie standardowym, błędy w technice na różnych poziomach nauczania i doskonalenia, metody analizy i oceny techniki pływania, zasady pływania zdrowotnego i kondycyjnego, organizacja zawodów pływackich, współczesne formy aktywności fizycznej w wodzie, organizacja zajęć w wodzie dla osób w różnym wieku, charakterystyka i metodyka pływackich zajęć kondycyjno-zdrowotnych, rekreacyjne gry i zabawy w wodzie, pływackie imprezy sportowo-rekreacyjne.

Zalecana literatura:1. Czabański B., Wybrane zagadnienia uczenia techniki sportowej. AWF, Wrocław 1998.2. Czabański B., Fiłon M., Zatoń K., Elementy teorii pływania. AWF, Wrocław 2003.3. Maglischo E., Swimming fastest. Champaign II, Human Kinetics 2003.4. Ostrowski A., Zabawy i rekreacja w wodzie. WSiP S.A., Warszawa 2003.5. Toczek-Werner S. (red.), Podstawy rekreacji i turystyki. AWF, Wrocław 2002.6. Toczek-Werner S., Rekreacyjne gry ruchowe. AWF, Wrocław 1992.

SNOWBOARDKatedra RekreacjiKierownik: dr hab. Wojciech Wiesner, prof. nadzw.

Język wykładowy: polski Status przedmiotu: fakultatywnyRok III, semestr 5, 6 Stopień studiów: I Metody nauczania: ćwiczeniaWymagania wstępne: dobra umiejętność jazdy na snowboardzieProwadzący: dr Piotr Kunysz


Efekty kształcenia: przygotowanie kadry specjalistów do samodzielnej i twórczej pracy w klubach sportowych i instytucjach zajmujących się nauczaniem, szkoleniem oraz propagowaniem snowboardu.

80

Program: zarys historii snowboardu. Terminologia snowboardowa, systematyka techniki snowboardowej. Technika jazdy na snowboardzie – opis ewolucji III stopnia, błędy i ich korekta, biofizyczne uwarunkowania techniki snowboardowej. Metodyka snowboardu – podstawy teoretyczne. Metodyka snowboardu – lekcja snowboardu, specyfika nauczania dorosłych i dzieci. Podstawy sportu snowboardowego – konkurencje, przepisy. Podstawy treningu sportowego. Sprzęt i ekwipunek snowboardowy. Warunki bezpiecznego snowboardu – pierwsza pomoc. Organizacja zajęć, obozów i szkoleń snowboardowych. Metodyka nauczania technik snowboardowych.

Zalecana literatura:1. Czabański B. Wybrane zagadnienia uczenia się i nauczania techniki sportowej. AWF, Wrocław

19892. Disler P., Snowboard – dla początkujących i zaawansowanych. BK, Wrocław 1998.3. Kunysz P., Snowboard – śladami instruktora. Almapress, Warszawa 2002.4. Powolny L., Kunysz P., Powolny E., Snowboard – technika, metodyka, szkolenie. COS,

Warszawa 20005. Przepisy 2000-2001. PZS, Bielsko Biała 20006. Strzyżewski S. Proces wychowania w kulturze fizycznej. WSiP, Warszawa 1996.

TENISKatedra Dydaktyki SportuKierownik: prof. dr hab. Juliusz Migasiewicz

Język wykładowy: polskiRok III, semestr 5, 6 Stopień studiów: I Status przedmiotu: fakultatywnyWymagania wstępne: II klasa sportowa Metody nauczania: ćwiczeniaProwadzący: dr Mieczysław Lewandowski, dr Mariusz Nowak


Efekty kształcenia: wyposażenie studentów w wiedzę dotyczącą nauczania gry w tenisa, opanowanie umiejętności organizacji pracy na etapie wstępnym i podstawowym szkolenia dzieci i młodzieży, opanowanie umiejętności przygotowania i realizowania tenisowych imprez sportowych.

Program: historia tenisa, ewolucja tenisa na świecie i w Polsce, przepisy i regulamin Polskiego Związku Tenisowego, organizacja zawodów, funkcja ruchu jako podstawa opanowania i doskonalenia techniki, umiejętności techniczne jako podstawa procesu edukacji tenisisty.

Zalecana literatura:1. Bober T., Zawadzki J., Biomechanika układu ruchu człowieka. BK, Wrocław 2003.2. Czajkowski Z., Nauczanie techniki sportowej. Biblioteka Trenera, Warszawa 1991.3. Ernst K., Fizyka sportu. PWN, Warszawa 1992, s. 108-132.4. Królak A., Tenis – technika, psychomotoryka, trening. Biblioteka Trenera, Warszawa 1998.5. Królak A., Tenis dla dzieci, nauczycieli i rodziców. WSiP, Warszawa 1999.6. Nowak M., Lewandowski M., Weryfikacja arkusza obserwacji działań w grze w tenisie

ziemnym. WTN, Wrocław 2003.7. Nowak M., Lewandowski M., Stan obecny i możliwości usprawniania edukacji tenisisty.

Człowiek i Ruch 1(3), Wrocław 2001.8. Nowak M., Lewandowski M., Rejestracja zdarzeń sportowych jako podstawa projektowania

procesu treningowego. Akademia Ekonomiczna, Wrocław 2004.

TENIS STOŁOWYKatedra Dydaktyki Sportu

81

Kierownik: prof. dr hab. Juliusz MigasiewiczJęzyk wykładowy: polski Status przedmiotu: fakultatywnyRok III, semestr 5, 6 Stopień studiów: I Metody nauczania: ćwiczeniaWymagania wstępne: zaliczenie przedmiotu praktycznego do wyboru [tenis stołowy] lub posiadanie co najmniej II klasy sportowej.Prowadzący: dr Ziemowit Bańkosz


Efekty kształcenia: opanowanie wiadomości i umiejętności praktycznych z zakresu techniki gry, taktyki i metodyki nauczania nowoczesnego tenisa stołowego. Opanowanie umiejętności przygotowania i prowadzenia zajęć z tenisa stołowego.

Program: zagadnienia techniki nowoczesnego tenisa stołowego – technika gry, poruszanie się przy stole. Metodyka nauczania gry w tenisa stołowego. Środki treningowe, obciążenia treningowe w tenisie stołowym. Etapy treningowe i ich charakterystyka. Podstawowe zagadnienia taktyki gry. Przygotowanie fizyczne i psychiczne w tenisie stołowym. Przepisy gry w tenisa stołowego – rakietka, piłka, stół, kolejność podań i odbiorów, podstawowe regulacje dotyczące gry. Problemy organizacji zawodów w tenisie stołowym. Organizowanie rozgrywek dla różnych poziomów zaawansowania. Samodzielna organizacja i prowadzenie zajęć.

Zalecana literatura:1. Bańkosz Z., Bańkosz A., Wykorzystanie tenisa stołowego w lekcji wychowania fizycznego.

Propozycje rozwiązań metodycznych. [w:] J. Miasiewicz, K. Zatoń (red.) Sport szkolny w teorii i praktyce. AWF, Wrocław 2006.

2. Bucher W., 1014 Spiel – und Ubnungsformen im Tischtennis. Schorndorf 1993.3. GroB B.-U., Huber D., Tischtennis. Hamburg 1995.4. Grubba A., Nauka tenisa stołowego w weekend. Gdańsk 1996.5. Hudetz R., Tenis stołowy 2000. Modest, łódź 2005.6. Klimkowski T., Tenis stołowy – technika i metodyka treningu. Gdańsk 1995.7. Kulczycki R., Tenis stołowy bez tajemnic. Gorzów Wlkp., Warszawa 2002.

WINDSURFINGKatedra Aktywności Ruchowej w Środowisku WodnymKierownik: prof. dr hab. Krystyna Zatoń

Język wykładowy: polski Status przedmiotu: fakultatywnyRok III, semestr 5, 6 Stopień studiów: I Metody nauczania: ćwiczeniaWymagania wstępne: zaawansowany poziom żeglugi na desce windsurfingowej, pokrycie kosztów dojazdu i pobytu.Prowadzący: dr Edward Caban, dr Michał Załęski


Efekty kształcenia: przygotowanie nauczycieli windsurfingu posiadających umiejętności pozwalające na organizację i metodyczne prowadzenie zajęć rekreacyjnych z zastosowaniem desek z żaglem.

82

Program: rozwój żeglarstwa w Polsce i na świecie. Podstawowe zasady ruchu ożaglowanej jednostki. Podstawowe kryteria oceny pracy żagla w różnych kursach względem wiatru. Sprzęt windsurfingowy – budowa, podział, dobór, taklowanie i trymowanie. Podstawowe zasady bezpiecznego żeglowania. Podstawy przepisów regatowych. Podstawowe prawa drogi. Analiza technik i struktur ruchowych manewrów prostych. Opracowanie konspektów zajęć z zakresu nauczania technik w zakresie manewrów prostych. Organizacja kursów, obozów i zgrupowań szkoleniowych w windsurfingu. Organizacja przystani stałej i polowej. Regulamin pływań. Alternatywne formy uprawiania żeglarstwa deskowego. Stosowanie icesurfingu i windskateboardingu do nauki i doskonalenia technik żeglugowych. Blok zajęć praktycznych. Metodyka nauczania technik podstawowych. Prowadzenie zajęć teoretycznych i praktycznych.

Zalecana literatura:1. Caban E., Ślizg lodowy. Materiały konferencyjne. AWF, Wrocław 1986.2. Caban E., Przewodnik do ćwiczeń z żeglarstwa deskowego. AWF, Wrocław 1996.3. Caban E., Przydatność windskateboardu do nauki technik żeglugowych w funboardzie.

Materiały konferencyjne. AWF, Wrocław 1998.4. Caban E., Materiały szkoleniowo-egzaminacyjne na stopień instruktora żeglarstwa deskowego.

PZŻ, Warszawa 1992.5. Hart P., Windsurfing w tydzień. Stapis, Katowice 1995.6. Marchaj Cz., Teoria żeglowania. Aerodynamika żagla. Almapress, Warszawa 2000.

ŻEGLARSTWOKatedra Aktywności Ruchowej w Środowisku WodnymKierownik: prof. dr hab. Krystyna Zatoń

Język wykładowy: polskiRok III, semestr 5, 6 Stopień studiów: I Status przedmiotu: fakultatywnyWymagania wstępne: stopień żeglarza jachtowego Metody nauczania: ćwiczeniaProwadzący: dr Ryszard Błacha


Efekty kształcenia: zapoznanie studenta z teoretycznymi i praktycznymi zasadami organizacji rejsów turystyczno-rekreacyjnych oraz podstawami metodyki nauczania żeglarstwa.

Program: część ogólna – elementy teorii i metodyki rekreacji; część szczegółowa – zagadnienia z zakresu żeglarstwa rekreacyjnego, w tym podstawy nauczania w żeglarstwie, metodyka szkolenia na jachtach żaglowych, teoria manewrowania jachtem żaglowym, ratownictwo jachtowe, organizacja rejsów turystyczno-rekreacyjno-szkoleniowych, technika manewrowania jachtem żaglowym otwartym i kabinowym, metodyka prowadzenia szkolenia na jachtach żaglowych, wiosłowanie na łodziach i bączku, manewrowanie motorówką i obsługa silnika przyczepnego, prowadzenie zajęć rekreacyjnych.

Zalecana literatura:1. Chodnikiewicz Z., Metody szkolenia w żeglarstwie. SiT, Warszawa 1982.2. Chodnikiewicz Z., Poradnik kierownika wyszkolenia żeglarskiego. Bel Studio sp. z.o.,

Warszawa 2004.3. Dąbrowski W., Vademecum instruktora żeglarstwa. AWF, Kraków 2001.4. Dąbrowski W., Poradnik nauczyciela żeglarstwa. Arkadiusz Wingert, Kraków 2003.5. Graca J., Sankowski T., Psychologia w rekreacji i turystyce. AWF, Poznań 2002.6. Kaloszewski A., Świdwiński P., Żeglarz i sternik jachtowy. Almapress, Warszawa 2002.7. Toczek-Werner S., Podstawy rekreacji i turystyki. AWF, Wrocław 2002.

83

8. Zawalski K., Żeglarstwo w programie szkolenia dzieci i młodzieży. COS, Warszawa 1999.

1.13. Prezentacja przedmiotów obligatoryjnych[zgodnie z diagramem semestralnym zamieszczonym w pkt 1.3 i 1.4.]

EKONOMIAKatedra TurystykiKierownik: dr hab. Edyta Jakubowicz, prof. nadzw.

Język wykładowy: polskiRok I, semestr 1 Stopień studiów: I Status przedmiotu: obowiązkowyWymagania wstępne: brak Metody nauczania: wykład, ćwiczeniaProwadzący: dr Elżbieta Nawrocka

Forma przedmiotu: Wykład ĆwiczeniaZZU w sem. (h) 30 15Forma zaliczenia: EECTS 5

Efekty kształcenia: poznanie problematyki z zakresu istoty gospodarowania, potrzeb, dóbr, zasobów, podstawowych czynników produkcji, ogólnej charakterystyki podmiotów gospodarujących.

Program: przedmiot prezentuje wiedzę dotyczącą problematyki mikroekonomicznej poświęconej podstawowym kategoriom gospodarki rynkowej, gospodarstwu domowemu i przedsiębiorstwu, a także problematyki makroekonomicznej poświęconej współczesnym systemom społeczno-gospodarczym, czynnikom wzrostu gospodarczego, systemowi pięniężno-kredytowemu, bezrobociu, inflacji, integracji europejskiej i gospodarce światowej. Omawiane są również podstawowe metody i narzędzia analizy ekonomicznej.

Zalecana literatura:1. Nasiłowski M., System rynkowy: podstawy mikroekonomii i makroekonomii. Wrocław 2000.2. Kamerschen D., McKenzie R., Nardelli C., Ekonomia. Gdańsk 1991.3. Begg D., Fischer R., Dornbusch R., Ekonomia. Mikroekonomia. Warszawa 1996.4. Begg D., Fischer S., Dornbusch R., Ekonomia. Makroekonomia. Warszawa 1996.5. Czarny B., Rapacki R., Podstawy ekonomii. Warszawa 2002.6. Milewski R. (red.), Podstawy ekonomii. Warszawa 2000.

GIMNASTYKAKatedra Lekkoatletyki i GimnastykiKierownik: dr hab. Paweł Kowalski, prof. nadzw.

Język wykładowy: polskiRok I, semestr 1 Stopień studiów: I Status przedmiotu: obowiązkowyWymagania wstępne: brak Metody nauczania: ćwiczeniaProwadzący: dr Piotr Piestrak, dr Zbigniew Najsarek


Efekty kształcenia: wiedza i umiejętności z zakresu gimnastyki w celu praktycznego korzystania z gimnastyki jako bogatego środka kształtowania właściwości psychomotorycznych młodzieży i dorosłych. Poznanie form i metod organizacji zajęć gimnastycznych z różnymi grupami

84

ćwiczących. Opanowanie podstawowych technik z zakresu gimnastyki relaksacyjnej. Umiejętność organizowania różnych form zajęć gimnastycznych w ramach koncepcji „sportów całego życia”.

Program: cele i zadania przedmiotu „gimnastyka”. Kierunki i rodzaje gimnastyki oraz charakterystyka ćwiczeń zwinnościowo-akrobatycznych. Cele i zadania gimnastyki podstawowej oraz charakterystyka ćwiczeń kształtujących. Terminologia i zasady opisywania ćwiczeń gimnastycznych oraz charakterystyka ćwiczeń utylitarno-sportowych. Terminologia ćwiczeń w zwisach i podporach. Rola przyrządów i przyborów w kształtowaniu sprawności fizycznej. Charakterystyka obwodów ćwiczebnych. Elementy współzawodnictwa i współdziałania w gimnastyce. Elementy gimnastyki relaksacyjnej. Zasady organizacji gimnastycznych imprez rekreacyjnych. Zasady sędziowania i organizacji zawodów gimnastycznych.

Zalecana literatura:1. Jezierski R., Rybicka A. (red.) Gimnastyka. Teoria i metodyka. AWF, Wrocław 2002.2. Kaczyński A., Atlas gimnastycznych ćwiczeń siłowych. AWF, Wrocław 2001.3. Kaczyński A., Zabawowe formy ćwiczeń zwinnościowo-akrobatycznych. AWF, Wrocław

2000.4. Siek S., Treningi relaksacyjne. ATK, Warszawa 1990.5. Kutzner-Kozińska J., Korekcja wad postawy. Seria: Wychowanie. WSiP, Warszawa 1986.

HISTORIA ARCHITEKTURY I SZTUKIKatedra TurystykiKierownik: dr hab. Edyta Jakubowicz, prof. nadzw.

Język wykładowy: polskiRok I, semestr 1 Stopień studiów: I Status przedmiotu: obowiązkowyWymagania wstępne: brak Metody nauczania: wykład, ćwiczeniaProwadzący: mgr Marcin Golema


Efekty kształcenia: umiejętność identyfikacji stylów w sztuce, orientacja w światowym dziedzictwie kulturowym zdolność do prezentacji obiektów kultury materialnej.

Program: pojęcie sztuki, rewolucje i prowokacje w sztuce, rzeźba – definicja i podziały, malarstwo – definicja i podziały, charakterystyka architektury, epoka karolińska i jej wpływ na sztukę, ruch krucjatowy i przemiany społeczeństwa średniowiecznego, wielkie odkrycia geograficzne i humanizm, reformacje XVI humanizm i barok. Schyłek antyku i świt chrześcijaństwa, bizantynizm, islam i wieki ciemne, renesans karoliński, romanizm, gotyk, humanizm, barok, od klasycyzmu do współczesności.

Zalecana literatura:1. Białostocki J., Sztuka cenniejsza niż złoto.2. Estreicher K., Historia sztuki w zarysie.3. Koch W., Wielkie style w architekturze.4. Kozakiewicz T., Słownik terminologiczny sztuk pięknych.

PEDAGOGIKA CZASU WOLNEGOKatedra TurystykiKierownik: dr hab. Edyta Jakubowicz, prof. nadzw.

Język wykładowy: polskiRok I, semestr 1 Stopień studiów: I Status przedmiotu: obowiązkowyWymagania wstępne: brak Metody nauczania: wykład, ćwiczenia

85

Prowadzący: doc. dr Sylwia Toczek-Werner


Efekty kształcenia: znajomość założeń i zadań pedagogiki czasu wolnego; rozumienie zasad i warunków działalności w tym zakresie; umiejętność formułowania celów ogólnych i operacyjnych, doboru metod i technik rozpoznawania, kształtowania i przewidywania sytuacji pedagogicznych, związanych z czasem wolnym; kompetencje w zakresie dostarczania innym wiedzy o czasie wolnym, rozbudzania potrzeb w tym zakresie i wskazywania sposobów ich zaspokajania.

Program: przedmiot i zadania pedagogiki czasu wolnego; Czas wolny jako sytuacja pedagogiczna; Naturalne i intencjonalne środowiska działalności pedagogicznej w sferze czasu wolnego - cele, zasady i strategie działania. Mechanizmy oddziaływania i funkcje czasu wolnego; Uwarunkowania społeczne uczestnictwa w czasie wolnym; Narzędzia działalności pedagogicznej w sferze czasu wolnego z uwzględnieniem warunków podstawowych środowisk wychowawczych: rodziny, szkoły i społeczności lokalnej; Działalność mediów i innych podmiotów organizacyjnych w kształtowaniu sytuacji pedagogicznych związanych z czasem wolnym; Perspektywy dla działalności pedagogicznej w zakresie czasu wolnego – analiza trendów rozwojowych i barier.

Zalecana literatura:1. Bombol M., Ekonomiczny wymiar czasu wolnego. Warszawa 2005.2. Martynowicz-Hetka E., Pedagogika społeczna, t. 2. Warszawa 2007.3. Pięta J., Pedagogika czasu wolnego. Warszawa 2004.4. Tauber R. D., Siwiński W., Pedagogika czasu wolnego. Zarys wykładu. Poznań 2002.5. Toczek-Werner S. (red.), Podstawy rekreacji i turystyki. Wrocław 2007.

PŁYWANIEKatedra Aktywności Ruchowej w Środowisku WodnymKierownik: prof. dr hab. Krystyna Zatoń

Język wykładowy: polski Status przedmiotu: obowiązkowyRok I, semestr 1 Stopień studiów: I Metody nauczania: ćwiczeniaWymagania wstępne: brakProwadzący: dr Krystyna Antoniak-Lewandowska, dr Mirosław Fiłon, dr Marcin Jaszczak, dr Andrzej Klarowicz, dr Anna Kwaśna, dr Marek Rejman, mgr Magdalena Chrobot


Efekty kształcenia: realizacja zajęć z przedmiotu pływanie umożliwia studentom zdobycie umiejętności pływania czterema technikami sportowymi: delfinem, grzbietem, żabką i kraulem na piersiach. Część teoretyczna porusza problemy związane z fizjologią wysiłku fizycznego, organizacją i planowaniem zajęć rekreacyjno-zdrowotnych w wodzie. Osobny blok zajęć dotyczy ratownictwa wodnego, na którym studenci zapoznają się z technikami ratowania tonących i udzielania pierwszej pomocy ofiarom wypadków w wodzie.

Program: forma i intensywność zajęć pozwala studentom na przepłynięcie 50 m każdą z realizowanych technik, przygotowanie do pływania długodystansowego (1500 m) oraz wyposaża ich w umiejętności holowania ratowniczego, przeprowadzenia akcji ratunkowej. Studenci przedmiotu posiadają wiadomości z zakresu udzielania pierwszej pomocy oraz prowadzenia akcji reanimacyjnej

86

(ćwiczenia na fantomie). Treści zajęć pozwalają studentom na samodzielne planowanie i organizowanie treningów zdrowotno-rekreacyjnych.

Zalecana literatura:1. Bartkowiak E., Pływanie sportowe. Warszawa 1996.2. Czabański B., Fiłon M., Zatoń K. (red.), Elementy teorii pływania. AWF, Wrocław 2003.3. Przepisy pływania. Aktualna wersja na stronach internetowych Polskiego Związku

Pływackiego – www.polswim.org.pl4. Costill D.L., Maglischo E.W., Richardson A.B., Handbook of Sports Medicine and Science-

Swimming. Blackwell Science Ltd. 1992.5. Astrand P., Randahl K., Textbook of work physiology. New York, McGraw-Hill 1977.

PODSTAWY REKREACJIKatedra RekreacjiKierownik: dr hab. Wojciech Wiesner, prof. nadzw.

Język wykładowy: polskiRok I, semestr 1 Stopień studiów: I Status przedmiotu: obowiązkowyWymagania wstępne: brak Metody nauczania: wykład, ćwiczeniaProwadzący: dr hab. Wojciech Wiesner, prof. nadzw.


Efekty kształcenia: rozumienie istoty działalności rekreacyjnej i jej znaczenia dla współczesnego człowieka; znajomość procesów dokonujących się w obszarze rekreacji; umiejętność identyfikowania (z opisem) i analizowania jednostkowych potrzeb i społecznych oczekiwań w zakresie rekreacji oraz wskazywania sposobów i warunków ich zaspokajania

Program: podstawowe pojęcia z zakresu rekreacji. Struktura organizacyjna rekreacji w Polsce i wybranych krajach. Czynniki i bariery rozwoju rekreacji. Istota i bezpośrednie funkcje rekreacji oraz ich zmienność w cyklu życia człowieka. Paradygmat zdrowia we współczesnej rekreacji. Rozpoznawanie środowiskowych i osobniczych uwarunkowań uczestnictwa w rekreacji. Identyfikowanie celów leżących u podstaw i nadających kierunek aktywności rekreacyjnej. Określanie zadań wspomagających osiąganie celów rekreacji z uwzględnieniem zróżnicowania potrzeb, motywacji i preferencji rekreacyjnych. Opis i analiza form zaspokajania potrzeb rekreacyjnych. Określanie sposobów uczestnictwa w rekreacji. Opis, interpretacja i klasyfikacja metod służących zaspokajaniu potrzeb rekreacyjnych. Identyfikacja, klasyfikacja środków umożliwiających, zabezpieczających i ułatwiających uczestnictwo w rekreacji Ogólne reguły planowania aktywności rekreacyjnej w warunkach małych, średnich i dużych zasobów czasu wolnego.

Zalecana literatura:1. Dąbrowski A. (red.), Zarys teorii rekreacji ruchowej. Warszawa 2006.2. Kiełbasiewicz-Drozdowska I., Siwiński W. (red.), Teoria i metodyka rekreacji. Poznań 2001.3. Kwilecka M. (red.), Bezpośrednie funkcje rekreacji. Warszawa 2006.4. Pilawska A., Pilawski A., Pertyński W., Zarys teorii i metodyki rekreacji ruchowej. Katowice

2003.5. Toczek-Werner S. (red.), Podstawy rekreacji i turystyki. Wrocław 2007.

PODSTAWY TURYSTYKIKatedra Aktywności Ruchowej w Środowisku WodnymKierownik: prof. dr hab. Krystyna Zatoń

Język wykładowy: polski

87

http://www.polswim.org.pl/

Rok I, semestr 1 Stopień studiów: I Status przedmiotu: obowiązkowyWymagania wstępne: brak Metody nauczania: wykład, ćwiczeniaProwadzący: dr Ryszard Błacha


Efekty kształcenia: Student powinien poznać teoretyczne podstawy turystyki, rozumieć problemy współczesnej turystyki, umieć rozpoznawać zjawiska występujące we współczesnej turystyce, umieć identyfikować uwarunkowania rozwoju turystyki.

Program: wykłady – podstawowe pojęcia związane z turystyką. Zarys historii turystyki na świecie i w Polsce. Organizacja turystyki w Polsce. Czynniki rozwoju współczesnej turystyki. Funkcje w turystyce: wypoczynkowa, poznawcza, edukacyjna, zdrowotna, wychowawcza, miastotwórcza, etniczna, ekonomiczna. Związki turystyki z innymi dziedzinami społeczno-gospodarczymi. Dysfunkcje w turystyce; środowiskowe, kulturowo-społeczne, gospodarcze. Ruch turystyczny i jego cechy. Aktualna wielkość turystyki na świecie i w Polsce. Rodzaje i formy turystyki; turystyka masowa, alternatywna, aktywna, kwalifikowana, ekstremalna i niekonwencjonalna, biznesowa, etniczna, sentymentalna, socjalna, pielgrzymkowa, krajoznawcza. Cwiczenia – źródła wiedzy turystycznej – systematyka źródeł. Pojęcie atrakcyjności turystycznej, systematyka walorów turystycznych, problemy metodyczne ocen jednostkowych i kompleksowych. Metodyka oceny walorów turystycznych. Metodyka oceny atrakcyjności turystycznej miejscowości. Systematyka bazy materialnej turystyki. Metody badania ruchu turystycznego. Wskaźniki rozwoju funkcji turystycznej obszarów i miejscowości. Zagadnienia gospodarcze związane z turystyką.

Zalecana literatura:1. Alejziak W., Turystyka w obliczu wyzwań XXI wieku. ALBIS, Kraków 1999.2. Gaworecki W., Turystyka. PWE, Warszawa 2000.3. Gołembski G. (red.), Kompendium wiedzy o turystyce. PWN, Warszawa-Poznań 2002.4. Lijewski T., Mikułowski B., Wyrzykowski J., Geografia turystyki Polski. PWE, Warszawa

2002. 5. Łazarek R., Ekonomika turystyki. WSE, Warszawa 1999.6. Łobożewicz T., Bieńczyk G., Podstawy turystyki. WSE, Warszawa 2001.7. Przecławski K., Człowiek a turystyka. Zarys socjologii. Kraków 1997.

SOCJOLOGIAKatedra Podstaw FizjoterapiiKierownik: prof. dr hab. Krzysztof A. Sobiech

Język wykładowy: polskiRok I, semestr 1 Stopień studiów: I Status przedmiotu: obowiązkowyWymagania wstępne: brak Metody nauczania: wykład, ćwiczeniaProwadzący: dr hab. Barbara Gola, prof. nadzw., dr Elżbieta Wojtaś, dr Mateusz Kuśnierz, mgr Rafał Bugaj


88

Efekty kształcenia: przekazanie wiedzy o różnorodnych formach życia zbiorowego w wymiarze zarówno teoretycznym, jak i empirycznym oraz pokazanie ludzi w ich wzajemnych stosunkach społecznych, a także instytucji i procesów społecznych, które kształtują życie społeczne.Ponadto - rozwijanie umiejętności łączenia faktów społecznych w całościowe procesy społeczne oraz umiejętności holistycznego spojrzenia na zjawiska społeczne.

Program: przedmiot socjologii. Kultura i jej rola w życiu człowieka i społeczeństwa. Więź społeczna i jej elementy. Jednostka a społeczeństwo. Zbiorowości społeczne. Socjologiczny portret grupy społecznej. Grupy pierwotne i ich znaczenia dla jednostki i społeczeństwa. Osobowość społeczna jednostki. Ruchliwość społeczna. Ruchliwość przestrzenna. Zróżnicowanie społeczne i jego wymiary. Teorie struktury społecznej.

Zalecana literatura:1. Szczepański J., Elementarne pojęcia socjologii. Warszawa 1971.2. Bauman Z., Socjologia. Poznań 1996.3. Sztompka P., Socjologia. Analiza społeczeństwa. Kraków 2002.4. Szacka B., Wprowadzenie do socjologii. Warszawa 2003.5. Giddens A., Socjologia. Warszawa 2004.6. Znaniecki F., Ludzie teraźniejsi a cywilizacja przyszłości. Warszawa 1974

FILOZOFIA Z ELEMENTAMI ETYKIKatedra Podstaw FizjoterapiiKierownik: prof. dr hab. Krzysztof A. Sobiech

Język wykładowy: polskiRok I, semestr 2 Stopień studiów: I Status przedmiotu: obowiązkowyWymagania wstępne: brak Metody nauczania: wykład, ćwiczeniaProwadzący: dr Tomasz Michaluk


Efekty kształcenia: wiedza z zakresu kluczowych koncepcji filozofii europejskiej, z uwzględnieniem etyki, od starożytności do czasów współczesnych; poznanie wielości równoprawnych koncepcji opisujących i tłumaczących istniejącą rzeczywistość, zarówno w sferze istnienia, jak i wartości; filozoficznych korzeni współczesnej, szeroko rozumianej, kultury. Umiejętność umiejscowienia najważniejszych problemów etycznych człowieka w kontekście dyskusji filozoficznej.

Program: podział filozofii jako nauki na ontologię, epistemologię, aksjologię – określenie zakresu badawczego filozofii. Systemy filozoficzne: Sokratesa, Sofistów Platona, Arystotelesa, Epikura, Stoików, Kartezjusza, J. Locke’a, I. Kanta. J.S. Milla, A. Schopenhauera; egzystencjalizm, etyka środowiskowa.

Zalecana literatura:1. Diogenes L., Żywoty i poglądy słynnych filozofów.2. Fuller B.A.G., Historia filozofii, t. I i II. PWN, Warszawa 1966.3. Tatarkiewicz W., Historia filozofii, t. I-III. PWN, Warszawa

GEOGRAFIA TURYSTYCZNAKatedra TurystykiKierownik: dr hab. Edyta Jakubowicz, prof. nadzw.

Język wykładowy: polskiRok I, semestr 2 Stopień studiów: I Status przedmiotu: obowiązkowy

89

Wymagania wstępne: brak Metody nauczania: wykład, ćwiczeniaProwadzący: dr Małgorzata Pstrocka-Rak


Efekty kształcenia: ocena przydatności środowiska geograficznego dla potrzeb rożnych form turystyki. Opanowanie wiedzy na temat przestrzennego i ilościowego rozkładu ruchu turystycznego w Polsce i Europie oraz występowania walorów turystycznych. Umiejętność wykorzystania opracowań kartograficznych w przygotowaniu produktu turystycznego. Umiejętność kompleksowego określania atrakcyjności turystycznej regionu turystycznego.

Program: podstawowe pojęcia oraz metody stosowane w geografii turyzmu. Podstawy kartografii. Wskaźniki rozwoju ruchu turystycznego. Czynniki decydujące o przestrzennym rozmieszczeniu ruchu turystycznego. Pojęcie atrakcyjności turystycznej: dostępność turystyczna, walory wypoczynkowe, krajoznawcze i specjalistyczne, baza materialna turystyki. Przegląd walorów turystycznych Polski i Europy. Źródła informacji o ruchu turystycznym. Podstawy regionalizacji turystycznej. Rozkład przestrzenny i intensywność ruchu turystycznego w Polsce i w Europie.

Zalecana literatura:1. Kruczek Z., Polska. Geografia atrakcji turystycznych Polski. Proksenia, Kraków 2007.2. Kruczek Z., Europa. Geografia turystyczna. Proksenia, Kraków 2005.3. Lijewski T., Mikułowski B., Wyrzykowski J., Geografia turystyki Polski. PWE, Warszawa

2008.4. Warszyńska J. (red.), Geografia turystyczna świata. PWN, Warszawa 2003.5. Atlas geograficzny – liceum. Świat. Polska. Demart, Warszawa 2003.

JĘZYK OBCYCentrum Języków ObcychKierownik: mgr Astrid Mogilnicka

Język wykładowy: zależny od obranego lektoratu oraz język polski ESOKJ (Europejski System Opisu Kształcenia Językowego Rady Europy)Rok I-III, semestr 2-5 Stopień studiów: I Status przedmiotu: obowiązkowyWymagania wstępne: test kwalifikacyjny poziomu zaawansowania znajomości języka obcego po szkole średniej. Metody nauczania: ćwiczeniaProwadzący: lektorzy Centrum Języków Obcych

Forma przedmiotu: Wykład ĆwiczeniaZZU w sem. (h) – 120Forma zaliczenia: EECTS 1,1,1,3

Efekty kształcenia: kształcenie języka dla celów komunikacji językowej na poziomie biegłości B2 ESOKJ*.

Program: elementy języka oraz komunikacji językowej.Zalecana literatura: podana przez prowadzącego lektora.

METODYKA REKREACJIKatedra TurystykiKierownik: dr hab. Edyta Jakubowicz, prof. nadzw.

Język wykładowy: polski

90

Rok I, semestr 2 Stopień studiów: I Status przedmiotu: obowiązkowyWymagania wstępne: brak Metody nauczania: wykład, ćwiczeniaProwadzący: dr Mariusz Sołtysik


Efekty kształcenia: znajomość i rozumienie założeń procesu rekreacji; rozumienie zasad i warunków realizacji podstawowych zajęć rekreacyjnych; znajomość wskazań organizacyjno-metodycznych z zakresu realizacji wybranych przedsięwzięć rekreacyjnych; umiejętność opracowania programów zajęć rekreacyjnych i imprez sportowo-rekreacyjnych w oparciu o podstawowe uwarunkowania społeczne i środowiskowe; umiejętność stosowania optymalnej dawki ruchu, obciążeń wysiłkowych oraz metod kontroli i samokontroli dla osób w różnym wieku w treningu rekreacyjnym.

Program: proces rekreacji – znaczenie teoretyczne i praktyczne jego ogniw; programowanie zajęć rekreacyjnych – założenia, cele, zadania; zasady dawkowania ćwiczeń i obciążeń wysiłkowych w treningu rekreacyjnym; wskazania metodyczne i organizacyjne oceny efektów działań rekreacyjnych z uwzględnieniem faz cyklu życia człowieka; systematyka i charakterystyka przedsięwzięć imprezowych w rekreacji ruchowej; bezpieczeństwo w zajęciach rekreacyjnych – podstawy prawne i organizacyjne; wybrane zagadnienia promocji i sponsoringu w przedsięwzięciach rekreacyjnych; metodyka i organizacja rozgrywek wybranych gier rekreacyjnych.

Zalecana literatura:1. Toczek-Werner S. (red.), Podstawy rekreacji i turystyki. AWF, Wrocław 2007.2. Kiełbasiewicz-Drozdowska I., Siwiński W. (red.), Teoria i metodyka rekreacji. AWF, Poznań

2001.3. Pilawska A., Pilawski A, Petryński W., Zarys teorii i metodyki rekreacji ruchowej.

Górnośląska Wyższa Szkoła Handlowa, Katowice 2003.4. Wolańska T., Leksykon. Sport dla wszystkich – rekreacja ruchowa. AWF, Warszawa 1999.5. Kuński H., Trening zdrowotny osób dorosłych. Warszawa 2003.6. Gracz J., Sankowski T., Psychologia w rekreacji i turystyce, AWF, Poznań 2001.7. Marciszewska B. Marketing usług rekreacyjno-sportowych, Warszawa 1997.8. Ryba B. Podstawy organizacji i zarządzania instytucjami sportowo-rekreacyjnymi, Warszawa

2004.

ŻYWIENIE CZŁOWIEKAKatedra BiostrukturyKierownik: prof. dr hab. Zofia Ignasiak

Język wykładowy: polskiRok I, semestr 2 Stopień studiów: I Status przedmiotu: obowiązkowyWymagania wstępne: brak Metody nauczania: wykład, ćwiczeniaProwadzący: dr hab. Małgorzata Słowińska-Lisowska, prof. nadzw., dr n. med. Katarzyna Żukowska-Kowalska, dr Elżbieta Haber


Efekty kształcenia: umiejętność oceny stanu odżywienia oraz popularyzacji prawidłowych nawyków żywieniowych. Organizowanie jadłospisów ocena żywienia, układanie jadłospisów.

91

Program: spożywanie pokarmu, mechanizmy regulacyjne. Katabolizm i anabolizm węglowodanów, białek i tłuszczy. Biopierwiastki i witaminy. Zapotrzebowanie energetyczne organizmu. Podstawowa przemiana materii. Bilans energetyczny. Ocena sposobu żywienia oraz stanu odżywienia. Układanie i ocena prawidłowości jadłospisów. Zaburzenia odżywiania. Anoreksja. Bulimia. Zanieczyszczenia żywności. Stres oksydacyjny, antyoksydanty. Odwodnienie i nawadnianie. Suplementy żywnościowe.

Zalecana literatura:1. Gawędzki J., Hryniewiecki L., Żywienie człowieka. Podstawy nauki o żywieniu. PWN,

Warszawa 2000.2. Hasik J., Gawędzki J., Żywienie człowieka zdrowego i chorego. PWN, Warszawa 2000.3. Słowińska-Lisowska M., Sobiech K.A., Żywienie sportowca. AWF, Wrocław 2001.

EKONOMIKA TURYSTYKI I REKREACJIKatedra Komunikacji i Zarządzania w SporcieKierownik: prof. dr hab. Gabriel Łasiński

Język wykładowy: polskiRok II, semestr 3 Stopień studiów: I Status przedmiotu: obowiązkowyWymagania wstępne: ekonomia Metody nauczania: wykład, ćwiczeniaProwadzący: dr Marcin Kowalewski


Efekty kształcenia: przekazanie wiedzy na temat roli i znaczenia turystyki i rekreacji w gospodarce; badanie potrzeb turystycznych, dóbr i usług, a także produktów turystycznych; badanie kształtowania się cen na ryku turystycznym, popytu i podaży, a także renty turystycznej.

Program: turystyka i rekreacja w gospodarce narodowej i regionalnej; rynek turystyczny i jego elementy; przedsiębiorstwo turystyczne i rekreacyjne jako kategoria rynkowa; turystyka i rekreacja a sfera konsumpcji.

Zalecana literatura:1. Łazarek R., Ekonomika turystyki wybrane zagadnienia. WSE, Warszawa 2004.2. Gaworecki W., Turystyka. PWE, Warszawa 1998.

FIZJOLOGIA CZŁOWIEKAKatedra Fizjologii i BiochemiiKierownik: prof. dr hab. Marek Zatoń

Język wykładowy: polskiRok II, semestr 3 Stopień studiów: I Status przedmiotu: obowiązkowyWymagania wstępne: brak Metody nauczania: wykład, ćwiczeniaProwadzący: prof. dr hab. Marek Zatoń, dr Eugenia Murawska-Ciałowicz, dr Iwona Wierzbicka-Damska


Efekty kształcenia: swobodna interpretacja prostych testów fizjologicznych; swobodne posługiwanie się monitorami pracy serca itp. włącznie z programowaniem i wykorzystaniem ich do

92

kontroli obciążeń rekreacyjnych i wysiłkowych; pomiar ciśnienia i tętna oraz interpretacja ich zmian; pomiar i interpretacja czynności oddechowej (spirometria); dobór i kierowanie wysiłkiem w treningu zdrowotnym; ocena głębokości zmęczenia i interpretacji przebiegu towarzyszących mu zmian fizjologicznych; ocena sprawności zmysłu równowagi (proste próby czynnościowe i posturografia); ocena sprawności zmysłu słuchu i wzroku; kinestezjometria i oceny różnicowania kinestetycznego, swobodny pomiar zdolności kondycyjnych i koordynacyjnych u ludzi w różnym wieku i w różnych sytuacjach zewnętrznych.

Program: fizjologia komórki, homeostaza, mechanizm transportu błonowego, potencjały błonowe – spoczynkowy i czynnościowy, przekaźnictwo synaptyczne, przekaźnictwo nerwowo-mięśniowe, przekaźnictwo synaptyczne w autonomicznym i ośrodkowym układzie nerwowym. Mięśnie szkieletowe, funkcje, rodzaje skurczów, praca fizyczna, źródła energii. Układ kontroli ruchu. Składowe układu kontroli ruchu. Jednostki ruchowe, rola ośrodkowego układu nerwowego w kierowaniu ruchami. Przemiana materii, regulacja metabolizmu, mechanizmy nerwowe i hormonalnej regulacji metabolizmu, bilans energetyczny organizmu. Masa i skład ciała. Beztłuszczowa masa ciała i tkanka tłuszczowa. Zasoby ustrojowe węglowodanów, tłuszczów i białek. Energetyka pracy mięśniowej. Kontrola mobilizacji i gromadzenie substratów energetycznych. Przemiana materii i skład diety oraz częstość posiłków. Nadmiar energetyczny – otyłość. Fizjologiczna klasyfikacja wysiłków fizycznych. Źródła energii do pracy mięśniowej i metabolizm wysiłkowy. Podział wysiłków ze względu na czas trwania. Podział wysiłków ze względu na charakter skurczów mięśni. Zmęczenie – rodzaje, przyczyny. Odpoczynek czynny i bierny. Fizjologiczne podstawy rekreacji ruchowej. Fizjologiczne podłoże zdolności wysiłkowej. Zdolność wysiłkowa a aktywność ruchowa. Turystyka i rekreacja jako formy aktywności opóźniające procesy starzenia się i eliminujące różne przyczyny chorób. Przykłady konkretnych form rekreacji i turystyki w kształtowaniu tolerancji wysiłkowej i zdolności do pracy.

Zalecana literatura:1. Bullock J., Boyle J., Wang III M.B., Fizjologia. Urban&Partner, Wrocław 1997.2. Jethon Z. (red), Medycyna zapobiegawcza i środowiskowa. PZWL, Warszawa 1997.3. Kozłowski S., Nazar K. (red), Wprowadzenie do fizjologii klinicznej. PZWL, Warszawa 1999.4. McLaughlin i wsp., Fizjologia człowieka – krótkie wykłady. PWN, Warszawa 2008.5. Zatoń M., Jethon Z. (red), Aktywność ruchowa w świetle badań fizjologicznych. AWF,

Wrocław 2000.6. Zatoń M., Jethon Z. (red), Aktywność ruchowa w świetle badań fizjologicznych i promocji

zdrowia. AWF, Wrocław 1998.

OBSŁUGA RUCHU TURYSTYCZNEGOKatedra TurystykiKierownik: dr hab. Edyta Jakubowicz, prof. nadzw.

Język wykładowy: polskiRok II, semestr 3, 4 Stopień studiów: I Status przedmiotu: obowiązkowyWymagania wstępne: podstawy turystyki, ekonomia Metody nauczania: wykład, ćwiczeniaProwadzący: mgr Anna Jaworska

Forma przedmiotu: Wykład ĆwiczeniaZZU w sem. (h) 30 30Forma zaliczenia: EECTS 2, 6

Efekty kształcenia: student powinien poznać i rozumieć zasady organizacji ruchu turystycznego, umieć je zastosować w praktyce w organizacji i realizacji imprez turystyczne różnego typu, poznać zasady i umieć obsługiwać turystów na poszczególnych etapach imprezy i podróży turystycznej. Uzyskanie niezbędnej wiedzy teoretycznej i nabycie umiejętności przygotowania,

93

oferowania, realizacji i rozliczenia imprezy turystycznej oraz świadczenia pojedynczych usług turystycznych.

Program: wykłady – kultura obsługi i etyka zawodu pracownika branży turystycznej. Turystyczny Kodeks Etyczny i jego odniesienia do polskiej gospodarki turystycznej. Kompendium wiedzy o polskiej gospodarce turystycznej; zasoby turystyczne, turystyka krajowa, turystyka zagraniczna wyjazdowa, turystyka zagraniczna przyjazdowa. Formy i rodzaje ruchu turystycznego. Struktura organizacyjna turystyki w Polsce. Systematyka usług turystycznych. Usługi w zakresie organizacji i pośrednictwa turystycznego, akwizycja turystyczna. Usługi hotelarskie (systematyka rodzajowa, systemy hotelowe, współpraca biur podróży z przedsiębiorstwami hotelarskimi). Usługi gastronomiczne. Usługi informacji turystycznej. Transport turystyczny; rodzaje transportu turystycznego. Przewodnictwo turystyczne i pilotaż wycieczek turystycznych; rodzaje uprawnień, zadania. Ćwiczenia – terminologia stosowana w obsłudze ruchu turystycznego. Preferencje turystyczne Polaków; długo- i krótkookresowe wyjazdy krajowe. Preferencje turystyczne Polaków; wyjazdy zagraniczne. Metodyka opracowania programu imprezy turystycznej. Metodyka opracowania oferty turystycznej. Metodyka sporządzenia umowy turystycznej. Metodyka opracowania harmonogramu czasowego imprezy turystyki wędrówkowej. Źródła informacji o usługach turystycznych.

Zalecana literatura:1. Alejziak W., Turystyka wobec wyzwań XXI w. Albis, Kraków 1999.2. Arkuszyński Cz., Gastronomia hotelowa. Ministerstwa Gospodarki, Zrzeszenie Hoteli,

Warszawa 2001.3. Borne H., Doliński A., Organizacja turystyki. WSiP, Warszawa 1998.4. Bosiacki S., Śniadek J. (red.), Metodyka i technika obsługi ruchu turystycznego. AWF, Poznań

2004.5. Gaworecki W., Turystyka. PWE, Warszawa 2000.6. Gołembski G. (red.), Kompendium wiedzy o turystyce. PWN, Warszawa – Poznań 2002.7. Gołembski G. (red.), Vademecum pilota grup turystycznych. AE, Poznań 2004.8. Panasiuk A., Szostak D. (red.), Hotelarstwo. PWN, Warszawa 20089. Konieczna-Domańska A., Biura podróży na rynku turystycznym. PWN, Warszawa 1999.10. Kruczek Z. (red.), Kompendium pilota wycieczek. Proksenia, Kraków 2007.11. Kruczek Z. (red.), Obsługa ruchu turystycznego. Proksenia, Kraków 2004.12. Kruczek Z., Walas B., Promocja i informacja turystyczna. Proksenia, Kraków 2004.13. Meyer B. (red.), Obsługa ruchu turystycznego. PWN, Warszawa 2007.14. Oparka S., Nowicka T., Organizacja i technika pracy w hotelarstwie. Polskie Zrzeszenie Hoteli,

Warszawa 2005.15. Turkiewicz E., Organizacja imprez: skrypt do przedmiotu obsługa ruchu turystycznego.

Kraków 1997.

ZARZĄDZANIEKatedra Komunikacji i Zarządzania w SporcieKierownik: prof. dr hab. Gabriel Łasiński

Język wykładowy: polskiRok II, semestr 3 Stopień studiów: I Status przedmiotu: obowiązkowyWymagania wstępne: brak Metody nauczania: wykład, ćwiczeniaProwadzący: dr Aneta Stosik, doc. dr Wojciech Cieśliński, mgr Wojciech Idzikowski


94

Efekty kształcenia: wyposażenie studenta w podstawową wiedzę z zakresu zarządzania w organizacjach zorientowanych na usługi turystyczne i rekreacyjne.

Program: podstawowe koncepcje współczesnego zarządzania w branżach usługowych. Zjawisko globalizacji i regionalizacji. Otoczenie współczesnej organizacji turystycznej i rekreacyjnej. Specyfika zarządzania w organizacjach usługowych – wybrane elementy. Społeczny wymiar zarządzania w instytucjach turystycznych i rekreacyjnych.

Zalecana literatura:1. Gospodarka Turystyka w XXI wieku. AWF Poznań (materiały konferencyjne – cykliczne).2. Izydorczyk A., Marketing w systemie kultury fizycznej. Polska Korporacja Menedżerów

Sportu, Warszawa 2000.3. Krupski R., Metody zarządzania przedsiębiorstwem w przestrzeni marketingowej.4. Przybyła M., Organizacja i zarządzanie – podstawy wiedzy menedżerskiej. AE, Wrocław 2001.5. Strategor, Zarządzanie firmą. PWE, Warszawa 2000.6. Styś A. (red.), Marketing usług. PWE, Warszawa 2003.

ZESPOŁOWE GRY SPORTOWEKatedra Zespołowych Gier SportowychKierownik: dr hab. Andrzej Rokita

Język wykładowy: polskiRok II, semestr 3 Stopień studiów: I Status przedmiotu: obowiązkowyWymagania wstępne: brak Metody nauczania: ćwiczeniaProwadzący: dr Maciej Majorowski, dr Tadeusz Rzepa

Forma przedmiotu: Wykład ćwiczeniaZZU w sem. (h) – 30Forma zaliczenia: ZoECTS 3

Efekty kształcenia: w zakresie wiedzy teoretycznej i praktycznej – student będzie znał cele i zadania zespołowych gier sportowych jako środka wspomagającego proces edukacji fizycznej, metodykę nauczania środków ruchowych z wybranych zespołowych gier sportowych, zasady bezpieczeństwa prowadzenia zajęć z zespołowych gier sportowych. W zakresie umiejętności praktycznych – student będzie potrafił: zorganizować i przeprowadzić różne formy zespołowych gier sportowych w zakresie podstawowym.

Program: wyposażenie studentów w podstawową wiedzę pedagogiczną i metodyczną z zakresu zespołowych gier sportowych w procesie edukacji fizycznej. Wyposażenie studentów w podstawowe umiejętności przygotowania i realizowania zajęć z zespołowych gier sportowych. Zapoznanie studentów z wybranymi ćwiczeniami, zabawami, grami z piłką oraz metodyką nauczania środków ruchowych z wybranych zespołowych gier sportowych.

Zalecana literatura:1. Bilska M., Unihokej. Biała Podlaska 1999.2. Czerwiński J., Elementarz mini piłki ręcznej EW. Minihandball, Vienna 1994.3. Huciński T., Koszykówka – podręcznik dla trenerów, nauczycieli i studentów. BK, Wrocław

2001.4. Majorowski M., Odmiany gry w hokeja na trawie. [w:] J. Wołyniec (red.) Przepisy

zespołowych gier sportowych w zakresie podstawowym. BK, Wrocław 2006.5. Superlak E., Piłka siatkowa (techniczno-taktyczne przygotowanie do gry). Infovolley, Wrocław

1995.6. Wołyniec J. (red.), Przepisy gier sportowych w zakresie podstawowym. BK, Wrocław 2006.

OBÓZ LETNI

95

Katedra Aktywności Ruchowej w Środowisku WodnymKierownik: prof. dr hab. Krystyna Zatoń

Język wykładowy: polskiRok II, semestr 3 Stopień studiów: I Status przedmiotu: obowiązkowyWymagania wstępne: brak Metody nauczania: ćwiczeniaProwadzący: dr Ryszard Błacha


Efekty kształcenia: zadaniem przedmiotu jest wszechstronne przygotowanie studentów do podejmowania samodzielnych działań w zakresie organizowania, programowania i prowadzenia różnorodnych form aktywności ruchowej w środowisku przyrodniczym w okresie letnim.

Program: przygotowanie do prowadzenia zajęć programowych i pozaszkolnych aktywności ruchowych w środowisku naturalnym, w zakresie programów nauczania szkół podstawowych, ponadpodstawowych i wyższych. Wyposażenie w zasób wiadomości i umiejętności umożliwiających pracę z młodzieżą w szkołach nie posiadających sal gimnastycznych oraz podczas zorganizowanego wypoczynku dzieci i młodzieży. Przygotowanie do organizacji wybranych form rekreacji na wodzie, nad wodą i w środowisku leśnym. Wyposażenie użytkowników w wiedzę i umiejętności praktyczne w zakresie proekologicznego przebywania i działania w środowisku naturalnym. Wyposażenie w wiedzę i umiejętności programowania i organizowania zajęć oraz imprez o charakterze sportowo-rekreacyjnym. Przygotowanie wykwalifikowanych nauczycieli w zakresie przestrzegania zasad bezpieczeństwa w organizacji zajęć rekreacyjno-sportowych w środowisku naturalnym. W ramach zajęć realizowane są następujące przedmioty: Podstawy żeglarstwa jachtowego, podstawy żeglarstwa deskowego, Kajakarstwo z elementami turystyki, Pływanie na wodach otwartych, Plenerowe formy aktywności ruchowej, Organizacja czasu wolnego dzieci i młodzieży na koloniach i obozach letnich, Gry rekreacyjne, Organizacja imprez rekreacyjnych (Festyn wodny, Bieg patrolowy, Triatlon itp.).

Zalecana literatura:1. Błacha R., Bigiel W., Kultura fizyczna w środowisku przyrodniczym w okresie letnim. AWF,

Wrocław 2005.2. Grobelny J., Obozy wędrowne. AWF, Wrocław 2006.3. Nawara H., Nawara U., Gry integracyjne. AWF, Wrocław 2003.4. Nawara H., Nawara U., Wypoczynek dzieci i młodzieży – scenariusze imprez. AWF, Wrocław

2003.

PSYCHOLOGIAKatedra Humanistycznych Podstaw Kultury FizycznejKierownik: dr hab. Edward Wlazło, prof. nadzw.

Język wykładowy: polskiRok II, semestr 4 Stopień studiów: I Status przedmiotu: obowiązkowyWymagania wstępne: brak Metody nauczania: wykład, ćwiczeniaProwadzący: dr hab. Edward Wlazło, prof. nadzw., dr Katarzyna Bukowska


96

Efekty kształcenia: zapoznanie studentów z terminologią psychologiczną, właściwościami (cechami), procesami psychicznymi stanowiącymi reguły zachowań ludzkich. Dostarczenie rzetelnej wiedzy (podanej w zwięzłej formie) o psychice człowieka i jego zachowaniu w kontaktach z innymi ludźmi.

Program: obejmuje wiedzę z zakresu psychologii ogólnej z elementami psychologii społecznej. Osobowość, struktura i funkcje regulacyjne. Cechy i rodzaje temperamentu, inteligencja (ogólna sprawność umysłowa). Potrzeby psychiczne (w tym turystyczno-rekreacyjne) i mecha-nizmy ich nabywania. Postawy ze szczególnym uwzględnieniem postaw wobec kultury fizycznej. Samoocena i aspiracje. Główne determinanty PA. Czynności motywacyjno-emocjonalne. Prawa Yerkesa-Dodsona. Podstawowe czynności poznawcze, wrażenia, spostrzeżenia, pamięć, wyobraźnia, myślenie, uwaga. Funkcjonowanie jednostki w grupie społecznej (analiza ustosunkowań interpersonalnych).

Zalecana literatura:1. Fenczyn J., Elementy psychologii dla studentów AWF kierunku turystyka i rekreacja. AWF,

Kraków 1993.2. Gracz J., Sankowski T., Psychologia w rekreacji i turystyce. Seria Podręczniki. AWF, Poznań

2001.3. Pietrasiński Z., Psychologia człowieka dorosłego. PWN, Warszawa 1998.4. Strelau J., Psychologia, t. I, II, III. Gdańskie Towarzystwo Psychologiczne, Gdańsk 2001.5. Wojcieszke B., Człowiek wśród ludzi. Scholar, Warszawa 2002.6. Zimbardo P.G. i wsp., Psychologia i życie. PWN, Warszawa 1988 (przekład z języka

angielskiego).

ZAGOSPODAROWANIE TURYSTYCZNE I REKREACYJNEKatedra TurystykiKierownik: dr hab. Edyta Jakubowicz, prof. nadzw.

Język wykładowy: polskiRok II, semestr 4 Stopień studiów: I Status przedmiotu: obowiązkowyWymagania wstępne: brak Metody nauczania: wykład, ćwiczeniaProwadzący: dr hab. Edyta Jakubowicz, prof. nadzw., dr Tadeusz Fąk, mgr Anita Kaik-Woźniak


Efekty kształcenia: wyposażenie studentów w podstawową wiedzę o celach i narzędziach prowadzenia gospodarki przestrzennej w Polsce oraz w wiedzę o modelowych urządzeniach rekreacyjnych i turystycznych oraz o programowaniu urządzeń rekreacyjnych w osiedlu, mieście i obszarze turystycznym. Zdobycie umiejętności opracowania własnej koncepcji programowo-funkcjonalno-przestrzennej dla wybranego terenu.

Program: wykłady – zagospodarowanie przestrzenne i turystyczne. Polityka przestrzenna. Cele działań z zakresu polityki przestrzennej. Rodzaje i charakter planów przestrzennych. Czynniki warunkujące rozwój urządzeń rekreacyjnych i turystycznych. Klasyfikacje i podziały urządzeń rekreacyjnych i turystycznych. Współczesne trendy (światowe i polskie), w zakresie zagospodarowania rekreacyjnego i turystycznego. Założenia metodyczne do opracowania koncepcji programowo-funkcjonalno-przestrzennej zagospodarowania w rekreacji i turystyce. Ogólne wskazania w zakresie przestrzennego programowania urządzeń rekreacyjnych i turystycznych. Zagospodarowanie rekreacyjne i turystyczne wielkich aglomeracji, a w nich szkolno-osiedlowych centrów rekreacji. Zagospodarowanie rekreacyjne i turystyczne terenów nadjeziornych, nadmorskich i górskich oraz dla potrzeb turystyki kwalifikowanej i jej odmian. Ćwiczenia – wskazania do opracowania koncepcji programowo-funkcjonalno-przestrzennej. Inwentaryzacja wybranego zespołu

97

terenów rekreacyjno-turystycznych oraz usług rekreacyjnych tam świadczonych. Opis inwentaryzacji wybranego terenu i wnioski po inwentaryzacji. Badania sondażowe jako materiał podstawowy do opracowania koncepcji programowo-funkcjonalno-przestrzennej. Opracowanie badań sondażowych. Analiza i wnioski z badań sondażowych w odniesieniu do koncepcji zagospodarowania rekreacyjno-turystycznego. Problematyka projektowania terenów, obiektów i urządzeń rekreacyjno-sportowych. Analiza i wnioski po inwentaryzacji. Zasady opracowania programu i koncepcji zagospodarowania rekreacyjnego lub turystycznego dla wybranego terenu. Opracowanie koncepcji programowo-funkcjonalno-przestrzennej zagospodarowania rekreacyjnego lub turystycznego wybranego terenu. Propozycje projektów – prezentacje.

Zalecana literatura:1. Czerwiński J., Turystyka. Wybrane zagadnienia. PWSZ, Wałbrzych 2006.2. Fąk T., Kaik-Woźniak A., Koncepcja programowo-funkcjonalno-przestrzenna

zagospodarowania „Kąpieliska” w Brzegu. AWF, Wrocław 2004.3. Fąk T., Kaik-Woźniak A., Preferencje w zakresie rekreacji ruchowej wypoczywających na

terenach Ośrodka Wypoczynkowego w Czechowicach – Gliwice. [w:] D. Umiastowska (red.) Aktywność ruchowa ludzi w różnym wieku. Albatros, Uniwersytet Szczeciński 2004.

4. Fąk T., Kaik-Woźniak A., Popala E., Udostępnienie walorów i infrastruktury turystycznej Przemkowskiego Parku Krajobrazowego dla edukacji jutra. UMCS, Lublin 2006.

5. Fąk T., Kaik-Woźniak A., Górczak M., Koncepcja szlaku przyrodniczo-przygodowego na terenie Przemęckiego Parku Krajobrazowego. UMCS, Lublin 2006.

6. Kurek W. (red.), Turystyka. PWN, Warszawa 2007.7. Kowalczyk A., Geografia turyzmu. PWN, Warszawa 2000.8. Płocka J., Wybrane zagadnienia z zagospodarowania turystycznego, cz. I i II. Centrum

Kształcenia Uniwersyteckiego, Toruń 2005.9. Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie wymaganego

zakresu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz.U. z 19.09.2003 r. nr 164, poz. 1587).

10. Ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. z 10.05.2003 r. nr 80, poz. 717).

OBÓZ ZIMOWYKatedra RekreacjiKierownik: dr hab. Wojciech Wiesner, prof. nadzw.

Język wykładowy: polskiRok II, semestr 4 Stopień studiów: I Status przedmiotu: obowiązkowyWymagania wstępne: brak Metody nauczania: ćwiczeniaProwadzący: pracownicy Zespołu Sportów Zimowych


Efekty kształcenia: usprawnienie osobiste studentów, poprzez naukę jazdy na nartach lub snowboardzie oraz umiejętność zastosowania jazdy na nartach i desce formy aktywności ruchowej, jednocześnie wyposażenie ich w środki wychowania fizycznego stosowane w zimie. Opanowanie wiedzy i umiejętności pozwoli na propagowanie różnych form sportów zimowych jako form spędzania wolnego czasu, umiejętnego wykorzystania walorów zimy i środowiska naturalnego przy organizacji i realizacji obozów zimowych dla młodzieży.

Program: seminaria – specyfika środowiska i jego wpływ na organizm człowieka. Sprzęt i ekwipunek stosowany w dyscyplinach zimowych oraz jego dobór i konserwacja. Bezpieczeństwo

98

w górach oraz udzielanie pierwszej pomocy ofiarom wypadków. Programowanie zgrupowań i zajęć narciarskich (białe szkoły). Organizacja popularnych imprez sportowych dla dzieci, młodzieży i dorosłych. Metodyka prowadzenia gier i zabaw na śniegu, oraz organizacja czasu poza lekcyjnego. Zajęcia praktyczne – ćwiczenia oswajające ze sprzętem i śniegiem. Wybrane sposoby odciążeń nart oraz snowboardu i wprowadzenie ich w skręt. Elementarne sposoby zmiany kierunku jazdy na nartach Techniki skrętów płużnych. Techniki skrętów równoległych. Wybór techniki jazdy w zależności od zadania i warunków terenowych. Podstawowe techniki jazdy na snowboardzie.

Zalecana literatura:1. Bergh U., Narciarstwo biegowe. Sport i Turystyka, Warszawa 1977.2. Czabański B., Elementy dydaktyki ogólnej. AWF, Wrocław 1994.3. Kuchler W., Rewolucja narciarska – Karwing. Górnośląska Oficyna Wydawnicza S.A. 1999.4. Kuchler Walter, Carving, kurs jazdy dla początkujących i zmieniających technikę jazdy. A-

Medica Press, Bielsko Biała 2002.5. Kunysz P., Snowboard – śladami instruktora. Almapress, Warszawa 2002.6. Lenkiewicz W., Rozmarynowicz A., Kodeks Narciarski. Sport i Turystyka, Warszawa 1985.7. Lesiewski J., Wyobrażenia motoryczne a sprawność uczenia się nowej techniki narciarskiej.

Dydaktyka wychowania fizycznego. AWF, Wrocław 1993.8. Łobożewicz T., Zajęcia na zimowiskach. Instytut Wyd. Zw. Zaw., Warszawa 1989.9. Matuszek L., Narciarstwo dla dzieci i młodzieży. AWF, Katowice 1988.10. Metodyka nauczania narciarstwa zjazdowego. Program nauczania PZN-SITN, Warszawa 1996.11. Niemiecki Związek ds. Nauczania Narciarstwa. Uczę dzieci jazdy na nartach. Galaktyka, Łódź

1996.12. Stanisławski Z., Narty 2. wyd. Dla Szkoły, Wilkowice 2005.13. Zatoń M., Podstawy narciarstwa zjazdowego. Signum, Wrocław 1996.

EKOLOGIA I OCHRONA ŚRODOWISKAKatedra Fizjologii i BiochemiiKierownik: prof. dr hab. Marek Zatoń

Język wykładowy: polskiRok III, semestr 5 Stopień studiów: I Status przedmiotu: obowiązkowyWymagania wstępne: brak Metody nauczania: wykład, ćwiczeniaProwadzący: dr Beata Pieróg


Efekty kształcenia: podwyższenie świadomości ekologicznej – niezbędnego czynnika w antropogenie zmienionym środowisku. Zapoznanie studentów ze środowiskowymi zagrożeniami zdrowia człowieka i realnymi możliwościami ich ograniczenia. Wzrost wiedzy na temat występujących w środowisku przyrodniczym zagrożeń środowiskowych i realnych możliwości ograniczenia ich wpływu na organizm człowieka, umiejętność prawidłowego wykorzystania i ochrony dóbr naturalnych.

Program: żywność i żywienie ekologiczne – wpływ na zdrowie człowieka. Stan środowiska przyrodniczego w Polsce. Środowiskowe zagrożenia zdrowia. Ocena stanu zdrowia polskiego społeczeństwa. Ekomonitoring – czynniki chemiczne i fizyczne jako teratogeny i patogenny. Środowiskowe przyczyny chorób nowotworowych. Strategie ekorozwoju w Polsce. Wybrane czynniki środowiskowe jako stymulatory i modyfikatory rozwoju. Podstawowe pojęcia ekologiczne (ekosystem, biocenoza, biotop, populacja, nisza ekologiczna). Rtęć, kadm i ołów – ksenobiotyki najczęściej występujące w środowisku przyrodniczym. Ryzyko narażenia populacji ludzkiej – I część.

99

Rtęć, kadm i ołów – ksenobiotyki najczęściej występujące w środowisku przyrodniczym. Ryzyko narażenia populacji ludzkiej – II część. Radiacja naturalna – wpływ na organizm człowieka. Zanieczyszczenia atmosfery. Zanieczyszczenia wód i lądów. Ekologiczny styl życia. Rola świadomości ekologicznej. Ekoturystyka. Rola i zadania rolnictwa ekologicznego. Ochrona zdrowia i środowiska w Polsce. Formy ochrony przyrody. Gatunki prawnie chronione w Polsce. Zagrożenia biologicznej różnorodności biosfery.Parki i rezerwaty przyrody w Polsce.

Zalecana literatura:1. Brown L.R., Flavin Ch., Raport o stanie świata u progu nowego tysiąclecia. Książka i Wiedza,

2000.2. Chelmicki W., Woda zasoby, degradacja, ochrona. PWN, Warszawa 2001.3. Rosik-Dulewska Cz., Podstawy gospodarki odpadami. PWN, Warszawa 2000.4. Kabata-Pendios A., Pendios H., Biogeochemia pierwiastków śladowych. Warszawa 2003.5. Alloway B.J., Ayres D.C., Chemiczne podstawy zanieczyszczenia środowiska. Warszawa

2002.6. Siemiński M., Środowiskowe zagrożenia zdrowia. PWN, Warszawa 2001.7. Kolarczyk E., Wybrane problemy higieny i ekologii człowieka. Wyd. Uniwersytetu

Jagiellońskiego, 2000.8. Kalinowska H., Ekologia – wybór przyszłości. Warszawa1998.

PRAWO W TURYSTYCE I REKREACJIKatedra Zarządzania i CoachinguKierownik: prof. dr hab. Ryszard Panfil

Język wykładowy: polskiRok III, semestr 5 Stopień studiów: I Status przedmiotu: obowiązkowyWymagania wstępne: brak Metody nauczania: wykład, ćwiczeniaProwadzący: mgr Andrzej Pasierski


Efekty kształcenia: przekazanie studentom wiadomości o podstawowych instytucjach prawnych, ze szczególnym uwzględnieniem regulacji prawnych dotyczących turystyki i rekreacji. Przekazana wiedza dotyczy prawnych aspektów podejmowania i prowadzenia działalności w zakresie turystyki i rekreacji przez biura podróży, pośredników turystycznych, organizatorów imprez rekreacyjnych, jak również obiekty hotelarskie i inne podmioty oraz odpowiedzialności prawnej tych podmiotów. Kurs ma również na celu przekazanie praktycznych umiejętności: czytania aktów prawnych, dokonywania wykładni podstawowych norm prawnych, rozwiązywania prostych kazusów, zawierania umów występujących w działalności z zakresu turystyki i rekreacji. Wiedza ta będzie również wykorzystywana w dalszych etapach kształcenia kierunkowego zorientowanego na problematykę turystyki i rekreacji.

Program: wykłady – pojęcie prawa. Norma prawna i przepis prawny. System prawa. Podział prawa na gałęzie. Stosunek prawny. Wykładnia prawa. Organy stanowiące prawo. Źródła prawa – ich rodzaje i hierarchia. Źródła prawa w turystyce i rekreacji – prawo krajowe i prawo wspólnotowe. Zadania administracji rządowej i samorządowej w dziedzinie turystyki i rekreacji. Podstawowe uregulowania z zakresu podejmowania i prowadzenia działalności gospodarczej. Formy organizacyjno-prawne prowadzenia działalności w zakresie turystyki i rekreacji (osoba fizyczna prowadząca działalność na podstawie wpisu do Ewidencji Działalności Gospodarczej, spółka jawna, spółka komandytowa, spółka komandytowo-akcyjna, spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, spółka akcyjna). Wymogi proceduralne i materialne dotyczące wpisu do Ewidencji Działalności

100

Gospodarczej i Krajowego Rejestru Sądowego. Reglamentacja działalności w zakresie turystyki i rekreacji. Warunki podejmowania działalności gospodarczej w sektorze usług turystycznych. Działalność regulowana w zakresie organizacji imprez i pośrednictwa turystycznego i wpis do rejestru działalności regulowanej prowadzonego przez właściwego marszałka województwa. Unormowania dotyczące przewodników turystycznych i pilotów wycieczek. Prawne podstawy świadczenia usług hotelarskich. Kategoryzacja obiektów hotelarskich. Kontrola przedsiębiorców świadczących usługi w zakresie turystyki, imprez rekreacyjnych, również kontrola obiektów hotelarskich. Podstawy prawa cywilnego – część ogólna: zasady ogólne, osoby fizyczne i osoby prawne, zdolność prawna, czynności prawne, przedstawicielstwo. Podstawy prawa cywilnego – zobowiązania: pojęcia zasadnicze, źródła zobowiązań, umowy i zasady zawierania umów, odpowiedzialność odszkodowawcza, odpowiedzialność kontraktowa i deliktowa. Unormowanie prawne ochrony klienta w świetle ustawy o usługach turystycznych oraz dyrektywy w sprawie zorganizowanych podróży, wakacji i wycieczek. Odpowiedzialność odszkodowawcza biur podróży. Odpowiedzialność odszkodowawcza zakładów hotelarskich i gości hotelowych oraz przewoźników. Ćwiczenia – Dyrektywa Rady Wspólnot Europejskich w sprawie zorganizowanych podróży, wakacji i wycieczek – podstawowe założenia. Ustawa o usługach turystycznych. Konwencja europejska o odpowiedzialności osób utrzymujących hotele za rzeczy wniesione przez gości hotelowych. Ustawa o ochronie przyrody – podstawowe ustalenia i formy ochrony przyrody, turystyka na obszarach chronionych. Ustawa o kulturze fizycznej – zwłaszcza odniesienia dotyczące rekreacji ruchowej. Umowy zawierane w praktyce biur podróży. Umowa o wycieczkę. Umowa agencyjna. Umowa przewozu. Umowa hotelowa. Charakter prawny regulaminów hotelowych. Zasady współpracy zakładów hotelarskich z biurami podróży. Umowa timesharingu. Umowy o świadczenie usług rekreacyjnych. Umowa czarteru. Umowa ubezpieczenia. Rodzaje ubezpieczeń turystycznych. Regulacja prawna wybranych form turystyki i rekreacji. Turystyka górska i w środowisku wodnym, obowiązki organizatorów imprez turystycznych i rekreacyjnych w różnych typach krajobrazu w zakresie zapewnienia bezpieczeństwa uczestników. Problemy prawne rekreacji i turystyki aktywnej, turystyka górska, wodna i myśliwska. Prawne aspekty organizacji imprezy rekreacyjnej. Odpowiedzialność organizatorów rekreacji: cywilna (odpowiedzialność kontraktowa i deliktowa) oraz karna (dotycząca życia i zdrowia uczestników). Unormowania prawne usług restauracyjnych. Informacja i reklama w turystyce – podstawowe unormowania prawne i obowiązki. Paszporty i wizy. Przejścia graniczne i kontrola graniczna.

Zalecana literatura:1. Gospodarek J., Prawo turystyczne. LexisNexis, Warszawa 2004.2. Nesterowicz M., Prawo turystyczne. Zakamycze 2003.3. Zawistowska H., Nowe zasady świadczenia usług turystycznych. Wyższa Szkoła

Ekonomiczna, Warszawa 2005.4. Zbiór aktów prawnych związanych z turystyką. Ministerstwo Gospodarki i Pracy. Departament

Turystyki, Warszawa, 2004.5. Gospodarek J., Prawo w turystyce i hotelarstwie. Zbiór aktów normatywnych z objaśnieniami.

PWN, Warszawa 2000.6. Raciborski J., Sondel J., Soldel K., Zawistowska H., Prawo turystyczne, t. I i II. LexisNexis,

Warszawa 2001.7. Siuda W., Elementy prawa dla ekonomistów. Scriptum, Poznań 2006.8. Czachórski W., Zobowiązania. Zarys wykładu. LexisNexis, Warszawa 2004.

OBÓZ WĘDROWNYKatedra RekreacjiKierownik: dr hab. Wojciech Wiesner, prof. nadzw.

Język wykładowy: polskiRok III, semestr 5 Stopień studiów: I Status przedmiotu: obowiązkowyWymagania wstępne: brak Metody nauczania: ćwiczeniaProwadzący: dr Piotr Zarzycki

101

Forma przedmiotu: Wykład ĆwiczeniaZZU w sem. (h) – 50Forma zaliczenia: EECTS 3

Efekty kształcenia: szkolenie studentów w dziedzinie turystyki kwalifikowanej, realizowane poprzez aktywne uczestnictwo w planowaniu, programowaniu, realizacji i podsumowaniu imprezy turystycznej w formie obozu wędrownego z uwzględnieniem potrzeb przyszłej pracy wychowawczo-dydaktycznej oraz jako animator rekreacji i organizator turystyki kwalifikowanej.

Program: etap przygotowawczy – założenia programowe i organizacyjne obozów wędrownych, zasady uczestnictwa w wybranym obozie. Zwyczajowe funkcje jakie powołuje się na obozach wędrownych i omówienie zadań z nich wynikających. Przedstawienie efektów pracy funkcyjnych (w formie referatu), których zadania są niezbędne lub szczególnie ważne do zrealizowania w okresie przygotowawczym (planowanie trasy wędrówki, bezpieczeństwo na trasie wędrówki, zabezpieczenie sprzętowe uczestnika obozu itp.). Obowiązujące akty prawne regulujące zasady organizacji i uczestnictwa w imprezach turystyki kwalifikowanej. Etap realizacyjny –praktyczne wykorzystanie wiedzy i umiejętności z zakresu planowania, programowania i realizacji imprez turystycznych. Nauczanie i doskonalenie umiejętności oraz technik związanych z uprawianiem turystyki kwalifikowanej w wybranych formach. Poszerzenie wiedzy z geografii turystycznej Polski, krajoznawstwa, zagospodarowania turystycznego, bazy i obsługi ruchu turystycznego w oparciu o opracowania topografa, przewodników dnia i ekologa. Doskonalenie metod pracy wychowawczo-dydaktycznej ze szczególnym uwzględnieniem umiejętności kierowania grupą, wychowania patriotycznego, wychowania do czasu wolnego i rekreacji oraz wychowania ekologicznego. Etap podsumowujący (jedno spotkanie dwugodzinne) – terminowe opracowanie i przedstawienie sprawozdań poszczególnych funkcyjnych. Przygotowanie kroniki dokumentującej udział w obozie wędrownym.Organizacja spotkania poobozowego.

Zalecana literatura:1. Grobelny J., Obozy wędrowne. AWF, Wrocław 2005.2. Kruczek Z. Zdebski J., Metodyka organizacji wycieczek i imprez turystyki kwalifikowanej.

PTTK „Kraj”, Warszawa 1984.3. Łobożewicz T., Turystyka kwalifikowana. PTTK „Kraj”, Warszawa 1983.4. Łobożewicz T., Turystyka dzieci i młodzieży szkolnej. AWF, Warszawa 1996. 5. Łobożewicz T., Bieńczyk G., Podstawy turystyki. Wyższa Szkoła Ekonomiczna, Warszawa

2001.6. Merski J., Turystyka kwalifikowana. Wyższa Szkoła Ekonomiczna, Warszawa 2002

PRAKTYKAKatedra RekreacjiKierownik: dr hab. Wojciech Wiesner, prof. nadzw.

Język wykładowy: polskiRok III, semestr 5 Stopień studiów: I Status przedmiotu: obowiązkowyWymagania wstępne: brak Metody nauczania: ćwiczeniaProwadzący: dr Tadeusz Fąk, dr Piotr Zarzycki, mgr Anita Kaik-Woźniak


102

Efekty kształcenia: zapoznanie z działalnością jednostek zajmujących się organizacją czasu wolnego w przedsiębiorstwie rekreacyjnym (sektorze prywatnym, publicznym lub społecznym). Praktyczne poznanie zasad funkcjonowania instytucji turystycznych (przedsiębiorstwo hotelarskie oraz biuro podróży). Zdobycie wiedzy w zakresie właściwej organizacji pracy na poszczególnych stanowiskach oraz na różnych etapach organizacji imprezy turystycznej.

Program: część rekreacyjna – zebranie informacji na temat struktury organizacyjnej wybranej firmy, form zarządzania działalnością i sposoby jej finansowania, planowania i zasad organizacji działalności, warunków materialno-technicznych firmy, rodzaju i zakresu świadczonych usług, odbiorców – konsumentów usług, kwalifikacji zawodowych pracowników, działalności marketingowej oraz konkurencji. Ponadto należy dokonać oceny jakości świadczonych usług w firmie oraz zaproponować zmiany ze wskazaniem działań, które spowodowałyby lepsze działanie firmy. W zakresie umiejętności należy przeprowadzić 6 hospitacji podczas zorganizowanych zajęć z różnych form rekreacji, czynnie brać udział w programowaniu, organizacji i obsłudze minimum 4 imprez o charakterze rekreacyjno-sportowym oraz czynnie uczestniczyć w 1 spotkaniu biznesowym, roboczym, dotyczącym prac nad strategią zarządzania jednostką rekreacyjną lub prac związanych z czynnościami koncepcyjno-modernizacyjnymi zagospodarowania rekreacyjnego.

Część turystyczna – zebranie informacji o przedsiębiorstwie turystycznym w zakresie danych firmy, struktury organizacyjnej, kwalifikacji pracowników, czynności pracowników, świadczonych usług turystycznych, charakterystyki świadczonych usług turystycznych oraz zebranie informacji i danych zmierzających do określenia charakterystyki świadczonych usług w odniesieniu do biura podróży i przedsiębiorstwa hotelowego. W zakresie umiejętności należy praktycznie zapoznać się ze specyfiką poszczególnych działów w przedsiębiorstwie turystycznym pod okiem opiekuna wyznaczonego przez kierownictwo, w którym odbywane są praktyki.

Zalecana literatura: podana przez prowadzących.

KRAJOZNAWSTWOKatedra TurystykiKierownik: dr hab. Edyta Jakubowicz, prof. nadzw.

Język wykładowy: polskiRok III, semestr 6 Stopień studiów: I Status przedmiotu: obowiązkowyWymagania wstępne: brak Metody nauczania: wykład, ćwiczeniaProwadzący: dr Małgorzata Pstrocka-Rak


Efekty kształcenia: rozumienie metod stosowanych w krajoznawstwie oraz możliwości ich zastosowania w szeroko rozumianej działalności krajoznawczej i turystycznej. Opanowanie wiedzy dotyczącej klasyfikacji walorów i obiektów krajoznawczych w Polsce i ich występowania. Umiejętność interpretacji dziedzictwa kulturowego.

Program: podstawowe pojęcia. Zarys historii krajoznawstwa w Polsce i Europie. Formy i kierunki działalności krajoznawstwa. Organizacja krajoznawstwa w Polsce. Metoda inwentaryzacji krajoznawczej. Metody stosowane w krajoznawstwie turystycznym. Interpretacja dziedzictwa: pojęcie i metody. Obiekty i walory krajoznawcze Polski. Obiekty z Listy Światowego Dziedzictwa Kultury i Natury UNESCO. Pomniki Historii. Popularne szkice i trasy turystyczne przedstawiające dorobek kulturowy Polski. Turystyka kulturowa (pojęcie, rodzaje, formy i obszary realizacji w Polsce).

Zalecana literatura:1. Bieńczyk G., Krajoznawstwo i jego związki z turystyką. Wyższa Szkoła Ekonomiczna,

Warszawa 2003.

103

2. Rohrscheidt A.M., Turystyka kulturowa: fenomen, potencjał, perspektywy. GWSHM, Gniezno 2008.

3. Kruczek Z., Kurek A., Nowacki M., Krajoznawstwo – zarys teorii i metodyki. Proksenia, Kraków 2007.

4. Kanon Krajoznawczy Polski. PTTK „Kraj”, Warszawa 2000.

PROGRAMOWANIE I ORGANIZACJA REKREACJIKatedra TurystykiKierownik: dr hab. Edyta Jakubowicz, prof. nadzw.

Język wykładowy: polskiRok III, semestr 6 Stopień studiów: I Status przedmiotu: obowiązkowyWymagania wstępne: brak Metody nauczania: wykład, ćwiczeniaProwadzący: dr Mariusz Sołtysik


Efekty kształcenia: wyposażenia studentów w wiedzę niezbędną w samodzielnej działalności zawodowej z zakresu rekreacji ruchowej. Pozwala na wykształcenie u studenta wiedzy teoretycznej i praktycznej w dziedzinie programowania, organizowania oraz oceniania efektów działań rekreacyjnych z uwzględnieniem faz cyklu życia człowieka oraz uwarunkowań środowiskowych i czasowych.

Program: organizacja rekreacji w Polsce. Podstawowe pojęcia i zakres merytoryczny działalności rekreacyjnej człowieka. Zasady i warunki planowania, programowania i obsługi działalności rekreacyjnej. Bezpieczeństwo i higiena zajęć w środowisku naturalnym i zmodyfikowanym. Program rekreacji krótkiego i średniego czasu wolnego (codziennego i weekendowego) oraz wakacyjno-urlopowego. Planowanie i obsługa działalności rekreacyjnej w małych i dużych grupach (stałe zespoły ćwiczebne, imprezy rekreacyjne). Planowanie i kierowanie rekreacyjnym treningiem zdrowotnym (dozowanie obciążeń treningowych, systemy punktowe). Sposoby i warunki oceny skuteczności działalności rekreacyjnej (metody kontroli i samokontroli efektów rekreacji). Zasady programowania, organizacji i prowadzenia imprez rekreacyjnych. Projekty przedsięwzięć rekreacyjnych w środowiskach miejskim i podmiejskim oraz w ośrodkach wakacyjno-urlopowych. Wybrane programy krajowe i zagraniczne finansujące przedsięwzięcia z zakresu rekreacji.

Zalecana literatura:1. Burgiel R. (red.), Metodyka rekreacji ruchowej. ZG TKKF, Warszawa 1993.2. Drabik J., Aktywność fizyczna w treningu zdrowotnym osób dorosłych. AWF, Gdańsk 1996.3. Jegier A., Kozdroń E., Metody oceny sprawności i wydolności fizycznej człowieka. Warszawa

1997.4. Kiełbasiewicz-Drozdowska I., Marcinkowski M., Siwiński W. (red.), Aktywność rekreacyjna,

sportowa i turystyczna w różnych środowiskach społeczno-zawodowych. Diagnoza i propozycje rozwoju. Polskie Stowarzyszenie Naukowe Animacji Rekreacji i Turystyki, Poznań 2000.

5. Kiełbasiewicz-Drozdowska I., Siwiński W. (red.), Teoria i metodyka rekreacji. AWF, Poznań 2001.

6. Kuński H., Profil wydolności (sprawności) prozdrowotnej w indywidualizacji treningu zdrowotnego osób dorosłych, Warszawa 1998.

REKREACYJNE GRY RUCHOWE

104

Katedra RekreacjiKierownik: dr hab. Wojciech Wiesner, prof. nadzw.

Język wykładowy: polskiRok III, semestr 6 Stopień studiów: I Status przedmiotu: obowiązkowyWymagania wstępne: brak Metody nauczania: ćwiczeniaProwadzący: dr Jacek Grobelny


Efekty kształcenia: wyposażenie studentów w wiedzę i umiejętności konieczne do samodzielnego programowania i realizacji zajęć i imprez rekreacyjnych, których treść stanowią rekreacyjne gry ruchowe.

Program: geneza, sprzęt i przepisy wybranych gier rekreacyjnych (klootsieten, wybijanka, petanka, kwadrant, frisbee, double disc court, ultimate, disc golf, krokiet, ringo, darts). Metodyka grupowych zajęć rekreacyjnych oraz zasady programowania i realizacji imprez rekreacyjnych, których treść stanowią rekreacyjne gry ruchowe. Ćwiczenie praktycznego stosowania metod, form i środków w zajęciach rekreacyjnych oraz programowania i realizacji imprez rekreacyjnych opracowanie i praktyczna realizacja programów imprez rekreacyjnych w formie turniejowej gra właściwa (klootsieten, wybijanka, petanka, kwadrant, frisbee, double disc court, ultimate, disc golf, krokiet, ringo, darts).

Zalecana literatura:1. Grobelny J., Gramy w kwadranta – polską grę drużynową. Polska YMCA, Wrocław 2002.2. Grobelny J., Rekreacyjne gry terenowe. [w:] R. Błacha, W. Bigiel (red.) Kultura fizyczna

w środowisku naturalnym. AWF, Wrocław 2005.3. Mielniczuk M., Staniszewski T., Stare i nowe gry drużynowe. Telbit, Warszawa 1999.4. Paterka S., Wieczorek A., Gołaszewski J., Organizacja wycieczek szkolnych, obozów stałych

i wędrownych. Rekreacyjne gry ruchowe. AWF, Poznań 2000.5. Lipoński W., Encyklopedia sportów świata. Atena, Poznań 2001.

TECHNOLOGIE INFORMACYJNE I OCHRONA WŁASNOŚCI INTELEKTUALNEJKatedra RekreacjiKierownik: dr hab. Wojciech Wiesner, prof. nadzw.

Język wykładowy: polskiRok III, semestr 6 Stopień studiów: I Status przedmiotu: obowiązkowyWymagania wstępne: brak Metody nauczania: wykład, ćwiczeniaProwadzący: dr inż. Bogumiła Hnatkowska


Efekty kształcenia: obsługa podstawowego oprogramowania biurowego do przygotowania różnego rodzaju dokumentów w tym: prac naukowych, korespondencji seryjnej, prezentacji, dyplomów, CV, stron WWW. Umiejętność przetworzenia danych: obliczenia, wykresy, zestawienia, tabele przestawne, selekcja interesujących danych.

105

Program: : przetwarzanie tekstów – wprowadzanie i formatowanie dokumentu, grafiki, tabele, wzory, tworzenie struktury dokumentu, szablony, style, sekcje. Elementy grafiki komputerowej. Arkusze kalkulacyjne – wprowadzanie i formatowanie danych, obliczenia, wyrażenia, funkcje, wykresy; obsługa dużej liczby danych – filtry (proste i zaawansowane), sortowanie, sumy częściowe, funkcje bazy danych. Dokumenty okolicznościowe. Budowa prostej strony WWW.

Zalecana literatura:1. Langer M., Po prostu Word 2003 PL. Helion 2004.2. Masłowski K., Microsoft Publisher 2003 dla każdego. Videograf Edukacja 2007.3. Górny T., Microsoft Publisher 2003 dla każdego. Videograf Edukacja 2007.4. Łuszczyk E., Kopertowska M., Power Point 2003 wersja polska. Ćwiczenia. PWN, Warszawa

2004.

OBJAZD TERENOWY PO POLSCEKatedra TurystykiKierownik: dr hab. Edyta Jakubowicz, prof. nadzw.

Język wykładowy: polskiRok III, semestr 6 Stopień studiów: I Status przedmiotu: obowiązkowyWymagania wstępne: brak Metody nauczania: ćwiczeniaProwadzący: mgr Marcin Golema, mgr Izabela Gruszka, mgr Tomasz Smolarski


Efekty kształcenia: jego najważniejszym celem jest nabycie przez studenta praktycznych umiejętności z zakresu organizacji i realizacji imprez o charakterze turystyczno-krajoznawczym. Szczegółowe zadania studentów obejmują wszelkie etapy organizacji imprezy, począwszy od programowania, poprzez realizację aż do rozliczenia. Podczas objazdu terenowego studenci poznają metodykę pilotażu grup turystycznych oraz przewodnictwa oraz nabywają umiejętności prowadzenia grupy oraz współpracy z podmiotami branży turystycznej.

Program: przedmiot realizowany jest w formie sześciodniowych ćwiczeń terenowych. Etap organizacyjny obejmuje dwie godziny zajęć. Objazd realizowany jest na obszarze Karpat Polskich, z uwzględnieniem specyfiki poszczególnych pasm górskich. W trakcie zajęć studenci omawiają atrakcyjność turystyczną odwiedzanych regionów, zwracając uwagę na walory wypoczynkowe, krajoznawcze (przyrodnicze i antropogeniczne) oraz specjalistyczne. Po zakończeniu wyjazdu następuje podsumowanie i rozlicznie finansowe.

Zalecana literatura:1. Lijewski T., Mikułowski B., Wyrzykowski J., Geografia turystyczna Polski. Warszawa, 20042. Gołembski G., Vademecum pilota grup turystycznych. Poznań, 20013. Kruczek Z., Obsługa ruchu turystycznego. Kraków, 20074. Bosiacki S., Metodyka i technika obsługi ruchu turystycznego. Poznań, 20045. Kondracki J, Geografia regionalna Polski. Warszawa, 2007

EGZAMIN LICENCJACKI

Język wykładowy: polskiRok III, semestr 6 Stopień studiów: I Status przedmiotu: obowiązkowyWymagania wstępne: brak Metody nauczania: ćwiczeniaProwadzący:

106

Forma przedmiotu: Wykład ĆwiczeniaZZU w sem. (h) – –Forma zaliczenia: EECTS 10

Efekty kształcenia: pisanie pracy licencjackiej.Program: przygotowanie prezentacji do obrony pracy licencjackiej.Zalecana literatura: podana przez osobę prowadzącą.

■■■

METODOLOGIA BADAŃ NAUKOWYCH

Język wykładowy: polskiRok I, semestr 1 Stopień studiów: II Status przedmiotu: obowiązkowyWymagania wstępne: brak Metody nauczania: wykładProwadzący:

Forma przedmiotu: Wykład ĆwiczeniaZZU w sem. (h) 30 –Forma zaliczenia: ZoECTS: 6

Efekty kształcenia: wykształcenie u seminarzystów umiejętności stawiania i rozwiązywania problemów z zakresu teorii i praktyki morfologii funkcjonalnej. Wprowadzenie w zagadnienia teoretyczne i praktyczne pracy naukowej: formułowanie celów, dobór metod pomiaru i opracowania zebranego materiału oraz umiejętności posługiwania się metodami analizy i syntezy w opracowywaniu wyników badań i formułowaniu wniosków. Umiejętność doboru publikacji do podjętej problematyki i sporządzania bibliografii.

Program: podstawowe studia literaturowe, ustalenie tematów i propozycji planów prac. Przygotowywanie teoretycznych fragmentów prac, pogłębianie studiów literaturowych, wprowadzenie do opracowanie materiałów empirycznych. Opis materiału badawczego, wykorzystywanych metod analizy i opracowania statystycznego materiału. Opracowywanie analitycznej części pracy, sposobu argumentacji i dyskusji oraz oceny i wnioskowania. Opracowanie redakcyjne tekstu pracy magisterskiej.

Zalecana literatura:1. Węglińska M., Jak pisać pracę magisterską? Poradnik dla studentów. Impuls, Kraków 1997.2. Boć J., Jak pisać pracę magisterską. Kolonia, Wrocław 1997.3. Święcicki M., Jak studiować. Jak pisać pracę magisterską. PWN, Warszawa4. Wojcik K., Piszę pracę magisterską. SGH, Warszawa 1998.

REGIONY TURYSTYCZNEKatedra TurystykiKierownik: dr hab. Edyta Jakubowicz, prof. nadzw.

Język wykładowy: polskiRok I, semestr 1, 2 Stopień studiów: II Status przedmiotu: obowiązkowy

Specjalność: REKREACJA RUCHOWA oraz TURYSTYKA AKTYWNAWymagania wstępne: geografia turystyczna, zagospodarowanie turystyczneProwadzący: dr Małgorzata Pstrocka-Rak Metody nauczania: wykład, ćwiczenia

Forma przedmiotu: Wykład Ćwiczenia

107

ZZU w sem. (h) 30 30Forma zaliczenia: EECTS: 4, 5

Efekty kształcenia: pozyskanie wiedzy w zakresie struktury przestrzennej zasobów turystycznych Polski, Europy i świata w układzie regionalnym, nabycie umiejętności identyfikacji oferowanych w tych regionach produktów turystycznych oraz pozyskanie wiedzy dot. współczesnych problemów rozwoju gospodarki turystycznej w poszczególnych regionach turystycznych.

Program: wykłady: Metodologia regionalizacji turystycznej Polski – region/rejon turystyczny jako jednostka funkcjonalno – przestrzenna. Dolny Śląski jako region turystyczny – rejony turystyczne Dolnego Śląska, produkty turystyczne, powiązania funkcjonalno – przestrzenne, współczesne problemy rozwoju gospodarki turystycznej. Małopolska jako region turystyczny - rejony turystyczne Małopolski, produkty turystyczne, powiązania funkcjonalno – przestrzenne, współczesne problemy rozwoju gospodarki turystycznej, Kraków jako wielkie centrum krajoznawcze i jego współczesne znaczenie w skali turystyki międzynarodowej. Beskid Śląski jako rejon turystyczny – produkty turystyczne, powiązania funkcjonalno – przestrzenne. Bieszczady jako rejon turystyczny – produkty turystyczne, współczesne problemy rozwoju gospodarki turystycznej, turystyka jako czynnik aktywizacji społeczno – gospodarczej woj. podkarpackiego. Region turystyczny Pojezierze Mazurskie; rejony turystyczne Pojezierzy. Iławskiego, Olsztyńskiego, Mrągowskiego, Krainy Wielkich Jezior Mazurskich, Ełckiego i rejon turystyczny Suwalsko – Augustowski, produkty turystyczne regionu, powiązania funkcjonalno – przestrzenne, współczesne problemy rozwoju gospodarki turystycznej, jego współczesne znaczenie w skali turystyki międzynarodowej. Region turystyczny Pojezierze Pomorskie; rejony turystyczne; Poj. Drawskiego, Kaszubskiego i Borów Tucholskich. produkty turystyczne regionu, powiązania funkcjonalno – przestrzenne, współczesne problemy rozwoju gospodarki turystycznej. Turystyka jako czynnik aktywizacji społeczno – gospodarczej południowej części woj. zachodniopomorskiego. Ćwiczenia: Rejony turystyczne Dolnego Śląska; walory, atrakcje, miejscowości, ważniejsze obiekty turystyczne, produkty turystyczne, zasoby materialnej turystyki i ruch turystyczny. Wrocław jako wielkie centrum krajoznawcze i turystyczne. Rejony turystyczne Małopolski; walory, atrakcje, miejscowości, ważniejsze obiekty turystyczne, produkty turystyczne, zasoby materialnej turystyki i ruch turystyczny. Kraków jako wielkie centrum krajoznawcze i turystyczne i jego współczesne znaczenie w skali turystyki międzynarodowej. Rejony turystyczne Beskidu Śląskiego, Tatr, Podtatrza i Pienin oraz Beskidu Sądeckiego i Bieszczad; walory, atrakcje, miejscowości, ważniejsze obiekty turystyczne, produkty turystyczne, zasoby materialnej turystyki i ruch turystyczny. Rejony turystyczne Rejony turystyczne Pojezierza Mazurskiego; Pojezierza. Iławskiego, Olsztyńskiego, Mrągowskiego, Krainy Wielkich Jezior Mazurskich, Ełckiego i rejon turystyczny Suwalsko – Augustowski – walory, atrakcje, miejscowości, ważniejsze obiekty turystyczne, produkty turystyczne, zasoby materialnej turystyki i ruch turystyczny.. Rejony turystyczne Pojezierza Pomorskiego; rejony turystyczne; Poj. Drawskiego, Kaszubskiego i Borów Tucholskich - walory, atrakcje, miejscowości, ważniejsze obiekty turystyczne, produkty turystyczne, zasoby materialnej turystyki i ruch turystyczny.

Zalecana literatura:1. Warszyńska J. (red.), Geografia turystyczna. PWN, Warszawa 2003.2. Kruczek Z., Sacha S., Europa – zarys geografii turystycznej. Proksenia, Kraków 2003.3. Kruczek Z., Sacha S., Kraje pozaeuropejskie – zarys geografii turystycznej. Proksenia, Kraków

2003.4. Krzymowska-Kostrowicka A., Geoekologia turystyki i wypoczynku. PWN, Warszawa 1997. 5. Lijewski T., Mikułowski B., Wyrzykowski J., Geografia turystyki Polski. PWE, Warszawa

2004.6. Wyrzykowski J. (red.), Turystyka na Dolnym Śląsku. AWF, Wrocław 2004.

SOCJOLOGIA CZASU WOLNEGO

108

Katedra Podstaw FizjoterapiiKierownik: prof. dr hab. Krzysztof A. Sobiech

Język wykładowy: polskiRok I, semestr 1 Stopień studiów: II Status przedmiotu: obowiązkowyWymagania wstępne: brak Metody nauczania: wykład, ćwiczeniaProwadzący: dr Miłosz Kuśnierz

Forma przedmiotu: Wykład ĆwiczeniaZZU w sem. (h) 30 15Forma zaliczenia: EECTS: 8

Efekty kształcenia: umiejętność rozpoznawania i definiowania – czasu wolnego (leisure) jako fragmentu czasu wolnego i czasu uwolnionego; właściwości czasowych procesów społecznych; aspektów orientacji lub perspektywy czasowej; funkcji czasu społecznego; społeczno-demograficznych czynników różnicujących uczestnictwo w kulturze fizycznej; różnic gospodarowania czasem pomiędzy kategoriami społeczno-zawodowymi; zróżnicowań uczestnictwa w kulturze fizycznej wywołanych wpływem urbanizacji, nierówności społecznych. Umiejętność przygotowania i przeprowadzenia badań z zakresu podstawowych zagadnień socjologii czasu wolnego (sociology of leisure).

Program: czas jako obiekt zainteresowań humanistyki i socjologii czasu. Czas społeczny a czas fizyczny. Czas wolny jako kategoria badawcza. Czas społeczny a czas wolny. Miejsce czasu wolnego w budżetach czasu. Wpływ zmian społecznych, nierówności społecznych i ruchliwości społecznej na turystykę i rekreację. Urbanizacja a zmiany społeczne. Wpływ rozwoju demograficznego na kryzys ekologiczny. Jedność metodologiczna nauk humanistycznych a badania nad czasem wolnym. Szanse i ograniczenia stosowania różnych metod i technik badawczych w badaniach nad czasem wolnym, ze szczególnym uwzględnieniem turystyki i rekreacji. Projekt badawczy w obszarze badań nad czasem wolnym. Wywiad kwestionariuszowy jako metoda badań nad czasem wolnym, ze szczególnym uwzględnieniem turystyki i rekreacji. Kultura i jej rola w życiu człowieka i społeczeństwa. Problem spędzania czasu wolnego w społeczeństwach nowoczesnych i ponowoczesnych. Społeczne zróżnicowanie uczestnictwa w kulturze fizycznej, ze szczególnym uwzględnieniem turystyki i rekreacji.

Zalecana literatura:1. Bauman Z., Globalizacja. Warszawa 2000.2. Giddens A., Socjologia. PWN, Warszawa 2004.3. Sztompka P., Socjologia zmian społecznych. Znak, Kraków 2005.4. Tauber R., Siwiński D., Pedagogika czasu wolnego. Poznań 2002.5. Cieloch G., Kuczyński J., Rogoziński K., Czas wolny – czasem konsumpcji. PWE, Warszawa

1992.6. Mączak A., Peregrynacje, wojaże, turystyka. Warszawa 2001.7. Przecławski K., Człowiek a turystyka. Zarys socjologii turystyki. Kraków 1997.8. Sztumski J., Wstęp do metod i technik badań społecznych. Śląsk, Katowice 1995.

SPORTY REKREACYJNE Katedra RekreacjiKierownik: dr hab. Wojciech Wiesner, prof. nadzw.

Język wykładowy: polskiRok I, semestr 1, 2 Stopień studiów: II Status przedmiotu: obowiązkowy

Specjalność: REKREACJA RUCHOWA oraz TURYSTYKA AKTYWNAWymagania wstępne: brak Metody nauczania: ćwiczeniaProwadzący: dr Waldemar Michalczak

109

Forma przedmiotu: Wykład ĆwiczeniaZZU w sem. (h) – 60Forma zaliczenia: ZoECTS: 4, 3

Efekty kształcenia:Program: Zalecana literatura:

ZARZĄDZANIE PRZEDSIĘBIORSTWEM TURYSTYCZNYM I REKREACYJNYMKatedra TurystykiKierownik: dr hab. Edyta Jakubowicz, prof. nadzw.

Język wykładowy: polskiRok I, semestr 1 Stopień studiów: II Status przedmiotu: obowiązkowyWymagania wstępne: opanowane wiadomości z „Zarządzania”, w tym podstawowe pojęcia organizacji i zarządzania, funkcje zarządzania, istota i rodzaje strategii, istota i rodzaje struktur organizacyjnych, procesy i zasady zarządzania zasobami ludzkimi, istota i rodzaje kultury organizacyjnej, typologia stylów kierowania, koncepcje, metody i techniki zarządzania.

Metody nauczania: wykład, ćwiczeniaProwadzący: dr hab. Mieczysław Morawski, prof. nadzw., doc. dr. Wojciech Cieśliński


Efekty kształcenia: wiadomości – poznanie podstawowych pojęć, kategorii, koncepcji i podstawowej problematyki z zakresu zarządzania przedsiębiorstwem turystycznym i rekreacyjnym, w tym kierunków zmian kanonów współczesnego zarządzania, poznanie podstawowych elementów systemu zarządzania przedsiębiorstwem turystycznym i rekreacyjnym, poznanie podstawowych uwarunkowań decydujących o wyborze stosowanych koncepcji zarządzania, rozpoznawanie podstawowych mechanizmów funkcjonowania przedsiębiorstwa na rynku usług turystycznych i rekreacyjnych. Umiejętności – opanowanie praktycznych umiejętności budowy systemu zarządzania przedsiębiorstwem turystycznym i rekreacyjnym, rozumienia wzajemnych zależności między elementami systemu zarządzania przedsiębiorstwem, doboru konkretnych rozwiązań menedżerskich do otoczenia przedsiębiorstwa pod kątem konkurencji, klientów i partnerów biznesowych, doboru uzupełniających metod zarządzania zorientowanych na zasoby ludzkie.

Program: uwarunkowania funkcjonowania współczesnego przedsiębiorstwa turystycznego i rekreacyjnego – globalizacja, informatyzacja, indywidualizacja i kompleksowość oferty rynkowej. Kierunki rozwoju przedsiębiorstw turystycznych i rekreacyjnych – źródła przewagi konkurencyjnej. Zarządzanie strategiczne – wizja, misja, cele strategiczne, rodzaje strategii i ich implementacja. Struktura organizacyjna jako narzędzie zarządzania przedsiębiorstwem. Zasoby ludzkie w przedsiębiorstwie turystycznym i rekreacyjnym – pozyskiwanie i utrzymanie kompetentnych pracowników.

Zalecana literatura:1. Altkorn J., Marekting w turystyce. PWN, Warszawa 2004.2. Panasiuk A. (red.), PWN, Warszawa 2006.3. Rapacz A., Przedsiębiorstwo turystyczne. Difin, Warszawa 2007.

110

4. Sarnowski J., Kirejczyk E., Zarządzanie przedsiębiorstwem turystycznym. Almamer Wyższa Szkoła Ekonomiczna, Warszawa 2007.

5. Pender L., Sharpley R. (red.), Zarządzanie turystyką. PWE, Warszawa 2008.■■■

INFORMATYKA W TURYSTYCE I REKREACJIKatedra RekreacjiKierownik: dr hab. Wojciech Wiesner, prof. nadzw.

Język wykładowy: polskiRok I, semestr 2 Stopień studiów: II Status przedmiotu: obowiązkowy

Specjalność: REKREACJA RUCHOWA oraz TURYSTYKA AKTYWNAWymagania wstępne: brak Metody nauczania: wykład, ćwiczeniaProwadzący: dr Piotr Zarzycki


Efekty kształcenia: student zapozna się z nowoczesnymi technologiami wprowadzanymi do branży rekreacyjno-turystycznej. Zdobędzie podstawową wiedzę na temat działania światowych systemów rezerwacyjnych oraz systemów rezerwacji o zasięgu ogólnopolskim i regionalnym. Ponadto zapozna się z globalnymi systemami rezerwacyjnym oraz wybranymi programami dedykowanymi branży turystycznej. W zakresie praktycznym pozna zasady obsługi wybranych nowoczesnych programów dedykowanych branży turystycznej oraz obsługi wybranego sprzętu oraz oprogramowania dedykowanego branży rekreacyjnej

Program: wykłady – Internet jako zjawisko ogólnoświatowe. Nowe technologie wprowadzane do obsługi ruchu turystycznego (zakres rozumienia zagadnień i pojęć: m.in. Internet, provider internetowy, klient, serwer, serwisy internetowe i informacyjne, aspekty prawne związane z publi-kowaniem informacji w Internecie). Systemy informacji turystycznej (zakres: Systemy informacji turystycznej i miejskiej, Systemy informacji przestrzennej, Serwisy pogodowe i kamery internetowe). Globalne i lokalne systemy rezerwacyjne (zakres: handel elektroniczny na świecie, charakterystyka GDS-ów: Sabre, Worldspan, Galileo, Amadeus oraz produktów stowarzyszonych, np. ViewTrip, przykładowe narodowe CRSy: S.A.R.T., Merlin.X, internetowe biura podróży, sektor lotniczy i hotelowy w sieci internetowej). Programy komputerowe typu front-office oraz back-office dla hoteli, biur podróży i touroperatorów (zakres: prezentacja różnych produktów, m.in. Amadeus Hotel Front Office, HS-Partner: ProGass, ProHott, ProRess ,Galactica-Magellan, TourOperator, Euroticket, Voyager.Polisa, Voyager.Travel). Prawne aspekty wykorzystania Internetu w branży turystycznej. Informatyka w rekreacji (zakres: obowiązki usługodawcy związane ze świadczeniem usług drogą elektroniczną, podpis elektroniczny, bezpieczne płatności w sieci; zagrożenia związane z wykorzystaniem systemów komputerowych; wirtualna rzeczywistość, przykładowe programy wykorzystywane w rekreacji, np. Polar ProTrainer5). ćwiczenia - Analiza obciążenia wysiłkowego podczas treningu rekreacyjnego dla różnych grup wiekowych przy wykorzystaniu oprogramowania Polar Trainig Advisor (zadania: zapoznanie się z działaniem sport-testera, ustawienie parametrów technicznych czytnika, przeprowadzenie prostych prób wysiłkowych w celu zebrania materiału do analizy, transfer danych, odczyt i analiza zebranego materiału, określenie planu treningowego). Systemy i oprogramowania hotelowe wspomagające pracę gestorów bazy noclegowej w oparciu o dedykowane rozwiązania informatyczne na przykładzie Programu „Gość” oraz ProHott (zadania: funkcje administracyjne - tworzenie standardów pokoi, zmiana statusu pokoi, wyłączanie i blokowanie pokoi -, opcje administracyjne - prognoza, sytuacja bieżąca, siatka pokoi, raporty, dostępność, informacja turystyczna, informacja o gościu, grafik pokoi, kasa walutowa/kantor -, rezerwacje -bezpośrednia, pocztowa, telefoniczna -, wyszukiwanie i edytowanie rezerwacji, meldowanie gościa

111

(przyjazd) – wmeldowanie z rezerwacją i bez rezerwacji, podstawowa dokumentacja (karta rezerwacji, karta pobytu), raporty kasowe, finansowe i rodzaje wpłat, rezerwacje SPA. Usługi gastronomiczne w branży turystycznej na przykładzie programu „ProRess”– obsługa zorganizowanych grup oraz klientów indywidualnych (zadania: definiowanie grupy klientów i klientów indywidualnych, praca na kasie, praca z rachunkiem otwartym (utworzenie rachunku, bonowanie pozycji, drukowanie rachunków gościa, korygowanie zamówień pozycji, przywołanie otwartego rachunku, udzielanie rabatów, podział rachunku, dodawanie rachunków, transfer rachunku, zamykanie rachunku, funkcje dodatkowe), praca z rachunkiem zamkniętym (przywołanie rachunku zamkniętego, wystawienie faktury VAT), dokumenty sprzedaży, rachunki z terminali POS. Zastosowanie rozwiązań informatycznych w organizacji i realizacji usług transportowych w ruchu międzynarodowym i krajowym na przykładzie programu Euro-Ticket on-line (zadania: wyszukiwanie najszybszych, najtańszych połączeń komunikacyjnych (linie kolejowe, autobusowe, lotnicze) przy wykorzystaniu Internetu oraz analizowanego oprogramowania, rezerwacja i sprzedaż biletów autokarowych na wskazanych trasach międzynarodowych jak i krajowych. Ubezpieczeniowe pakiety turystyczne wykorzystywane w branży rekreacyjno-turystycznej na przykładzie programów Euro-ticket on-line oraz Voyager.Polisa (zadania: administracja i zarządzanie bazą danych, definiowanie polisy ubezpieczeniowej w zależności od typu i rodzaju ubezpieczenia, definiowanie polisy indywidualnej i grupowej, anulowanie, wygasanie i przedłużanie polis ubezpieczeniowych. Działalność touroperatorów na polskim rynku usług turystycznych w odniesieniu do stosowanych systemów informatycznych np. Voyager.Travel Touroperator (zadania: definiowanie imprezy pakietowej, definiowanie imprezy na bazie obiektu, definiowanie imprezy z transportem, definiowanie imprezy ciągłej, transfer imprez, sprzedaż imprez).

Zalecana literatura:1. Strony internetowe dotyczące wskazanych w treściach programowych systemów operacyjnych.2. Czasopiśmiennictwo w postaci: „Rynek Turystyczny”, „Problemy Turystyki”.3. Komputer Świat – czasopiśmiennictwo (www.komputerswiat.pl).4. Chip – czasopiśmiennictwo (www.chip.pl).5. Dokumentacja do oprogramowania dołączana wraz z licencją programów.

SEMINARIUM MAGISTERSKIE 1


Specjalność: REKREACJA RUCHOWA oraz TURYSTYKA AKTYWNA Wymagania wstępne: brak Metody nauczania: seminariumProwadzący:

Forma przedmiotu: Wykład ĆwiczeniaZZU w sem. (h) – 15Forma zaliczenia: ZoECTS: 1

Efekty kształcenia: wprowadzenie w zagadnienia teoretyczne i praktyczne pracy naukowej. Metody stosowanych technik zbierania materiałów, sporządzania bibliografii, analizy publikacji i właściwego korzystania z literatury przedmiotu. Uczestnicy nabywają umiejętności samodzielnego formułowania problemów badawczych, metod analizy i weryfikacji wniosków w antropologii. Wybór wąskich tematów z podziałem prac na rozdziały i wskazaniem ich zawartości. Dobór odpowiednich technik pisania, sposobów prezentacji materiałów metodami opisowymi, statystycznymi oraz ikonograficznymi.

Program: rodzaje publikacji naukowych i metody ich sporządzania. Publikacje antropologiczne: omówienia, recenzje, sprawozdania, postery, artykuły przeglądowe i problemowe

112

http://www.chip.pl/

http://www.komputerswiat.pl/

oraz monografie. Techniczne aspekty pisania prac naukowych: układ pracy, rodzaje przypisów, cytowanie publikacji, tabele, wykresy, materiały ilustracyjne. Uwagi o stylach pisania prac naukowych i popularnonaukowych. Zbieranie informacji naukowej. Tradycyjne kwerendy i sposoby sporządzania fiszek prac zwartych oraz artykułów w czasopismach i pracach zbiorowych. Informatyczne techniki zbierania informacji. Warsztat naukowy antropologa: wybór i uzasadnienie tematu pracy, konceptualizacja zagadnienia – plan i konspekt pracy. Metody pracy: wnioskowanie dedukcyjne, indukcja, wnioskowanie redukcyjne, wnioskowanie przez analogię, wnioskowanie statystyczne. Podstawowe sposoby postępowania badawczego. Kontekst odkrycia a kontekst uzasadnienia. Wykonanie i prezentacja prac. Techniki dyskusji i obrony prezentowanych tez. Rola konferencji i sympozjów w rozwoju nauki.

Zalecana literatura:1. Boć J., Jak pisać pracę magisterską. Kolonia Limited, Wrocław 2003.2. Weiner J., Technika pisania i prezentowania prac naukowych. Uniwersytet Jagielloński,

Kraków 1992.3. Radhakrishna Rao C., Statystyka i prawda. PWN, Warszawa 1994.

TEORIA REKREACJIKatedra RekreacjiKierownik: dr hab. Wojciech Wiesner, prof. nadzw.


Specjalność: REKREACJA RUCHOWAWymagania wstępne: brak Metody nauczania: wykładProwadzący: dr hab. Wojciech Wiesner, prof. nadzw.

Forma przedmiotu: Wykład ĆwiczeniaZZU w sem. (h) 30 –Forma zaliczenia: EECTS: 3

Efekty kształcenia: rozumienie podstawowych twierdzeń i hipotez oraz uzasadnionych naukowo, zweryfikowanych już praw dotyczących zjawiska rekreacji; znajomość metod poznawania jednostki ludzkiej oraz środowiska w aspekcie ich wykorzystania w działalności pracownika rekreacji; umiejętność postrzegania, interpretowania i wyjaśniania złożonych sytuacji towarzyszących zjawisku i procesowi rekreacji.

Program: znaczenie terminu teoria rekreacji. Teoria rekreacji jako dyscyplina naukowa w naukach o kulturze fizycznej. Dyscypliny współdziałające z teorią rekreacji. Związki teorii rekreacji z subdyscyplinami nauk humanistycznych, przyrodniczych i przestrzennych. Obszar zainteresowań teorii rekreacji. Przedmiot badań i metody badawcze teorii rekreacji. Wiodące teorie wyjaśniające rekreacyjne zachowanie się. Podejście teorii uczenia się do wyjaśniania zachowań rekreacyjnych. Wyjaśnianie zachowań rekreacyjnych z perspektywy teorii poznawczej. Wpływy społeczne na zachowania rekreacyjne. Zachowania rekreacyjne w ujęciu kulturowym. Czynnik czasu i przestrzeni w rekreacyjnym zachowaniu się. Biospołeczne uwarunkowania zachowań rekreacyjnych. Wpływ zachowań rekreacyjnych na organizm i osobowość człowieka oraz ich znaczenie w jego rozwoju fizycznym, psychicznym i społecznym. Skutki i efekty zachowań rekreacyjnych w środowisku zewnętrznym. Perspektywy rozwoju nauki o rekreacji. Teoria rekreacji a praktyka rekreacyjna.

Zalecana literatura:1. Dąbrowski A. (red.), Zarys teorii rekreacji ruchowej. Warszawa 2006.2. Gracz J., Sankowski T., Psychologia w rekreacji i turystyce. Poznań 2001.3. Kubińska Z., Bergier B., Rekreacja ruchowa w teorii i praktyce. Biała Podlaska 2005.4. Kwilecka M. (red.), Bezpośrednie funkcje rekreacji. Warszawa 2006.

113

5. Toczek-Werner S. (red.), Podstawy rekreacji i turystyki. Wrocław 2007.

ATRAKCJE REKREACYJNE POLSKI – OBJAZD Katedra RekreacjiKierownik: dr hab. Wojciech Wiesner, prof. nadzw.


Specjalność: REKREACJA RUCHOWAWymagania wstępne: brak Metody nauczania: ćwiczeniaProwadzący: dr Tadeusz Fąk, mgr Anita Kaik-Woźniak


Efekty kształcenia: zapoznanie studentów z różnymi typami zagospodarowania rekreacyjno-turystycznego oraz sposobami zarządzania instytucjami czasu wolnego. Konfrontacja wiadomości i umiejętności nabytych podczas kształcenia w ramach toku studiów ze stanem faktycznym w zakresie funkcjonowania usług rekreacyjnych i modelu zagospodarowania rekreacyjno-turystycznego. Nabycie umiejętności oceny stanu jakości bazy rekreacyjno-sportowo-turystycznej.

Program: zagospodarowanie rekreacyjne terenów wypoczynkowych w różnych strefach wypoczynku. Usługi rekreacyjne w instytucjach czasu wolnego. Przykładowe współczesne centra rekreacyjne i tradycyjne obiekty służące wypoczynkowi. Spotkania z menadżerami zarządzającymi poszczególnymi instytucjami czasu wolnego. Przegląd rozwiązań koncepcyjnych zagospodarowania rekreacyjno – turystycznego. Porównanie działalności trzech sektorów świadczących usługi na rynku polskim: społecznego, publicznego i prywatnego.

Zalecana literatura: 1. Amstrong M., Jak być lepszym menadżerem. ABC, Warszawa 1997.2. Fąk T., Kaik A., Opoka D., Usługi sektora prywatnego w zakresie rekreacji ruchowej we

Wrocławiu w końcu XX wieku. [w:] Interdyscyplinarne zagadnienia aktywności rekreacyjnej, sportowej i turystycznej końca XX wieku. PSNARiT, Poznań 2000.

3. Kaliński R., Rola Samorządu terytorialnego w zarządzaniu sprawami kultury fizycznej. [w:] II Ogólnopolska Konferencja Menadżerów Sportu. PKMS, Warszawa 1997.

4. Przewodniki rekreacyjne i turystyczne.

■■■TEORIA TURYSTYKIKatedra TurystykiKierownik: dr hab. Edyta Jakubowicz, prof. nadzw.


Specjalność: TURYSTYKA AKTYWNAWymagania wstępne: podstawy turystyki, ekonomia, socjologia, zagospodarowanie turystyczne, obsługa ruchu turystycznego Metody nauczania: ćwiczeniaProwadzący: doc. dr Sylwia Toczek-Werner

Forma przedmiotu: Wykład ĆwiczeniaZZU w sem. (h) 30 –Forma zaliczenia: EECTS: 3

114

Efekty kształcenia: pozyskanie wiedzy z zakresu przyrodniczych, kulturowych, społecznych, ekonomicznych i prawno – organizacyjnych uwarunkowań funkcjonowania i rozwoju turystyki jako zjawiska społeczno – gospodarczego. Nabycie umiejętności badania podstawowych zjawisk turystycznych.

Program: wykłady – współczesne definicje turystyki. Turystyka jako przedmiot interdyscyplinarnych badań naukowych. Metodologia analizy rynku turystycznego. Metodologia badania ruchu turystycznego. Metodologia badania podaży usług turystycznych. Wykorzystanie wyników badań naukowych w kształtowaniu i realizacji polityki rozwoju turystyki oraz w praktyce gospodarki turystycznej. Zachowania turystyczno - rekreacyjne w środowisku przyrodniczym. Środowiskowe podstawy rozwoju turystyki. Przestrzeń turystyczna i osadnictwo turystyczne. Czynniki wpływające na popyt turystyczny. Psychologia rynku turystycznego. Produkt turystyczny; struktura produktu turystycznego, tworzenie produktu turystycznego. Gospodarcze i społeczne aspekty rozwoju turystyki. Funkcje i dysfunkcje turystyki w Polsce i na świecie. Systemy turystyki. Związki turystyki z sektorem publicznym.

Zalecana literatura:1. Alejziak W., Turystyka w obliczu wyzwań XXI wieku. ALBIS, Kraków 1999.2. Gaworecki W., Turystyka. PWE, Warszawa 2000.3. Gołembski G. (red.), Kompendium wiedzy o turystyce. PWN, Warszawa-Poznań 2002.4. Kaczmarek J., Stasiak A., Włodarczyk B., Produkt turystyczny. PWE, Warszawa 2005. 5. Krzymowska - Kostrowicka A., Geoekologia turystyki i wypoczynku. PWN, Warszawa 1997 6. Lijewski T., Mikułowski B., Wyrzykowski J., Geografia turystyki Polski. PWE, Warszawa

2002. 7. Łazarek R., Ekonomika turystyki. WSE, Warszawa 1999.8. Łobożewicz T., Bieńczyk G., Podstawy turystyki. WSE, Warszawa 2001.9. Przecławski K., Człowiek a turystyka. Zarys socjologii turystyki, Albis, Kraków 1997.10. Wyrzykowski J. (red.), Turystyka na Dolnym Śląsku. AWF Wrocław 2004.11. Zaręba D., Ekoturystyka. PWN, Warszawa 2000.

OBJAZD TERENOWY PO EUROPIEKatedra TurystykiKierownik: dr hab. Edyta Jakubowicz, prof. nadzw.


Specjalność: TURYSTYKA AKTYWNAWymagania wstępne: geografia turystyczna, krajoznawstwo, obsługa ruchu turystycznego, zagospodarowanie turystyczne Metody nauczania: ćwiczeniaProwadzący: mgr Izabela Gruszka


Efekty kształcenia: nabycie umiejętności praktycznej realizacji zagranicznej imprezy turystycznej wędrówkowej o charakterze poznawczym w zakresie programowania, spełniania funkcji pilota wycieczki i przewodnika turystycznego, nabycie umiejętności wartościowania przestrzeni geograficznej i jej przystosowania na potrzeby turystyki.

Program: metodyka zaprogramowania, przygotowania i realizacji zagranicznej imprezy turystycznej. Zadania pilota wycieczek w zakresie podejmowanych czynności na przejściach

115

granicznych, współpraca z kierowcą i kontrahentami zagranicznymi, sprawowanie opieki nad uczestnikami imprezy turystycznej i udzielanie im niezbędnych informacji o odwiedzanych terenach i miejscowościach, zadania przewodnika w zakresie przekazywanych informacji o miejscowościach, atrakcjach turystycznych i terenach turystycznych. Problematyka zagospoda-rowania turystycznego dla potrzeb turystyki wypoczynkowej, poznawczej i uzdrowiskowej. Problematyka informacji turystycznej. Formy udostępnienia dla turystyki obiektów kulturowych i przyrodniczych. Zasady przystosowania wybitnych w skali światowej obiektów kulturowych na potrzeby turystyki Organizacja i obsługa ruchu turystycznego w europejskich centrach turystycznych. Metodyka tworzenia produktu turystycznego na przykładzie Dolomitów Włoskich i Alp Julijskich oraz w strefie adriatyckiej Włoskiego Wybrzeża.

Zalecana literatura: 1. Alejziak W., Turystyka wobec wyzwań XXI w. Albis, Kraków 1999.2. Arkuszyński Cz., Gastronomia hotelowa. Ministerstwo Gospodarki, Zrzeszenie Hoteli,

Warszawa 2001.3. Gaworecki W., Turystyka. PWE, Warszawa 2000.4. Warszyńska J. (red.), Geografia turystyczna świata. PWN, Warszawa 2003.5. Gołembski G. (red.), Vademecum pilota grup turystycznych. AE, Poznań 2004.6. Panasiuk A., Szostak D. (red.), Hotelarstwo. PWN, Warszawa 2008.7. Konieczna-Domańska A., Biura podróży na rynku turystycznym. PWN, Warszawa 1999.8. Kruczek Z. (red.), Kompendium pilota wycieczek. Proksenia, Kraków 2007.9. Kruczek Z. (red.), Obsługa ruchu turystycznego. Proksenia, Kraków 2004.10. Kruczek Z., Nowacki M., Krajoznawstwo – zarys teorii i metodyki. Proksenia, Kraków 2003. 11. Kruczek Z., Sacha S., Europa – zarys geografii turystycznej. Proksenia, Kraków 2003.12. Bosiacki S., Śniadek J. (red.), Metodyka i technika obsługi ruchu turystycznego. AWF, Poznań

2004.13. Meyer B. (red.), Obsługa ruchu turystycznego. PWN, Warszawa 2007.14. Oparka S., Nowicka T., Organizacja i technika pracy w hotelarstwie. Polskie Zrzeszenie Hoteli,

Warszawa 200515. Przewodniki turystyczne dot. obszaru wybranych krajów Europejskich.16. Turkiewicz E., Organizacja imprez: skrypt do przedmiotu obsługa ruchu turystycznego.

Kraków 1997.■■■

MARKETING USŁUG TURYSTYCZNYCH I REKREACYJNYCHKatedra TurystykiKierownik: dr hab. Edyta Jakubowicz, prof. nadzw.

Język wykładowy: polskiRok II, semestr 3 Stopień studiów: II Status przedmiotu: obowiązkowyRok V, semestr 9 jednolite magisterskie

Specjalność: REKREACJA RUCHOWA oraz TURYSTYKA AKTYWNAWymagania wstępne: brak Metody nauczania: wykład, ćwiczeniaProwadzący: dr hab. Mieczysław Morawski, prof. nadzw.


Efekty kształcenia: opanowanie praktycznych umiejętności posługiwania się strategiami i narzędziami marketingu usług turystycznych i rekreacyjnych, rozpoznawania charakteru uwarunkowań okreslających skuteczność zastosowania strategii i narzędzi marketingu usług,

116

tworzenia kompleksowego pakietu usług turystycznych/rekreacyjnych, zdolność implementacji wybranych narzędzi marketingu usług w zakresie poszerzonego marketingu mix, zdolność harmonijnego wiązania w spójny system poznanych rozwiązań marketingowych.

Program: poznanie podstawowych pojęć, kategorii, koncepcji i podstawowej problematyki z zakresu marketingu usług turystycznych i rekreacyjnych, kierunków ewolucji marketingu usług, zasad wprowadzania i stosowania poszczególnych strategii i narzędzi marketingowych, korzyści i ewentualnych trudności w wprowadzaniu zasad, stretegii i narzędzi marketingu usług turystycznych i rekreacyjnych.

Zalecana literatura:1. Altkorn J., Marketing w turystyce. PWN, Warszawa 1999.2. Jain D.C., Maesincee, Kotler P., Marketing nie stoi w miejscu. Placet, Warszawa 2002.3. Styś A. (red.), Marketing usług. PWE, Warszawa 2003.4. Middleton V.T.C., Marketing w turystyce. PAPT, Warszawa 1996.5. Otto J., Marketing relacji. Koncepcja i stosowanie. Wyd. C.H. Beck, Warszawa 2004.

ORGANIZACJA USŁUG REKREACYJNYCHKatedra TurystykiKierownik: dr hab. Edyta Jakubowicz, prof. nadzw

Język wykładowy: polskiRok II, semestr 3 Stopień studiów: II Status przedmiotu: obowiązkowyRok V, semestr 9 jednolite magisterskie Metody nauczania: wykład, ćwiczenia

Specjalność: REKREACJA RUCHOWAWymagania wstępne: brakProwadzący: dr Dorota Opoka


Efekty kształcenia: umiejętność opracowania projektu w zakresie programowania i organizacji usług rekreacyjnych dla wybranej grupy odbiorców w zakresie: organizacji jednostki, zarządzania nią oraz stworzenia programu usług.

Program: wykłady – podstawowe pojęcia i definicje w zakresie zarządzania instytucjami czasu wolnego i rekreacji. Podstawowe cele działania instytucji rekreacyjnych. Teorie organizacji i zarządzania, a organizacja i zarządzanie w odniesieniu do czasu wolnego i rekreacji. Rola Państwa i Samorządów Terytorialnych w zakresie organizacji i zarządzania problematyką czasu wolnego i rekreacji. Modele i struktury organizacyjne w zarządzaniu czasem wolnym i rekreacją. Usługi rekreacyjne w okresie transformacji ustrojowej w Polsce. Style organizacji i zarządzania instytucjami rekreacyjnymi w sektorze publicznym, społecznym i prywatnym. Ćwiczenia – uczestnicy usług rekreacyjnych – diagnoza środowiska. Nowoczesne instytucje świadczące usługi rekreacyjne. Potencjał ludzki i materialno-funkcjonalno-organizacyjny instytucji rekreacyjnych. Manager zarządzania i organizacji usług rekreacyjnych. Etapy tworzenia i organizowania usług rekreacyjnych w sektorze publicznym, prywatnym i społecznym. Podstawowe zasady planowania i organizacji usług rekreacyjnych. Metody analizy i oceny, przygotowań i przebiegu danej usługi rekreacyjnej. Podstawowe obowiązki organizatorów sprzedawanej oferty rekreacyjnej i warunki bezpieczeństwa usług rekreacyjnych. Podstawowe warunki i etapy tworzenia własnego małego biznesu w sektorze usług rekreacyjnych. Składowe projektu oraz scenariusz przykładowej oferty rekreacyjnej. Funkcja kontroli działalności rekreacyjnej.

Zalecana literatura:1. Amstrong M., Jak być lepszym menadżerem. ABC, Warszawa 1997.

117

2. Burgiel R. K., Poradnik animatora i organizatora imprez w sporcie dla wszystkich. ZG TKKF, Warszawa 1996.

3. Fąk T., Kaik A., Opoka D., Usługi sektora prywatnego w zakresie rekreacji ruchowej we Wrocławiu w końcu XX wieku. [w:] Interdyscyplinarne zagadnienia aktywności rekreacyjnej, sportowej i turystycznej końca XX wieku. PSNARiT, Poznań 2000.

4. Kaliński R., Rola Samorządu terytorialnego w zarządzaniu sprawami kultury fizycznej. [w:] II Ogólnopolska Konferencja Menadżerów Sportu. PKMS, Warszawa 1997.

5. Ryba B. red., Organizacja imprez sportowych. PKMS, Warszawa 1998.6. Seiwert L. J., Zarządzanie czasem. Placet, Warszawa 1998.7. Żyśko J., Procesy prywatyzacji instytucji sportowo – rekreacyjnych. [w:] Materiały II

Ogólnopolskiej Konferencji Menadżerów Sportu. PKMS, Warszawa 1997.


Język wykładowy: polskiRok II, semestr 3 Stopień studiów: II Status przedmiotu: obowiązkowy


Forma przedmiotu: Wykład ĆwiczeniaZZU w sem. (h) – 9Forma zaliczenia: ZoECTS:

Efekty kształcenia: Program:Zalecana literatura:

TURYSTYCZNE FORMY AKTYWNOŚCIKatedra Aktywności Ruchowej w Środowisku WodnymKierownik: prof. dr hab. Krystyna Zatoń

Język wykładowy: polskiRok II, semestr 3 Stopień studiów: II Status przedmiotu: obowiązkowyRok V, semestr 9 Studia jednolite magisterskie

Specjalność: REKREACJA RUCHOWAWymagania wstępne: brak Metody nauczania: wykład, ćwiczeniaProwadzący: dr Michał Załęski


Efekty kształcenia: student zostaje zapoznany z problematyką organizacji i realizacji wybranych form rekreacji ruchowej związanych z turystyką.

Program: treści programowe obejmują zapoznanie z wybranymi formami rekreacji ruchowej, których uprawianie związane jest nierozerwalnie z turystyką. Wiele nowych i atrakcyjnych turystycznych form rekreacji ruchowej pojawiających się obecnie wymaga specyficznej organizacji, wiąże się z nowymi problemami podczas ich nauczania.


118

1. Blacha R., Bigiel W. (red.), Kultura fizyczna w środowisku przyrodniczym w okresie letnim. AWF, Wrocław 2005.

2. Kunysz P. (red.), Teoretyczne podstawy wybranych dyscyplin zimowych. AWF, Wrocław 2006.

3. Grobelny J. (red.), Obozy wędrowne, wyd. 2 popr. AWF, Wrocław 2007.

TURYSTYKA I REKREACJA OSÓB NIEPEŁNOSPRAWNYCHKatedra RekreacjiKierownik: dr hab. Wojciech Wiesner, prof. nadzw.


Specjalność: REKREACJA RUCHOWA oraz TURYSTYKA AKTYWNAWymagania wstępne: brak Metody nauczania: wykład, ćwiczeniaProwadzący: dr Beata Blachura


Efekty kształcenia: student zapozna się z istotą aktywności ruchowej osób niepełnosprawnych w czasie wolnym, mechanizmami kompensacyjnymi grup dysfunkcyjnych (dysfunkcja sensoryczna, układu ruchu, dysfunkcja intelektualna), pozna istotę adaptowanych form aktywności turystycznej i rekreacyjnej. Zapozna się z klasyfikacją i kryteriami doboru metod, form i środków stosowanych w turystyce i rekreacji osób niepełnosprawnych. Zdobędzie podstawową wiedzę z zakresu planowania, programowania i realizacji wybranej imprezy turystycznej i rekreacyjnej osób niepełnosprawnych. W zakresie wiedzy praktycznej – umiejętność przygotowania programu dowolnej turystycznej lub rekreacyjnej imprezy integracyjnej dla dzieci, młodzieży i osób dorosłych (osób niepełnosprawnych).

Program: wykłady – istota turystyki i rekreacji osób niepełnosprawnych, dobór form aktywności w zależności od dysfunkcji, zasady uprawiania wybranych form rekreacji i turystyki, znaczenie rekreacji i turystyki jako środka w przywracaniu utraconych funkcji organizmu, rola aktywności rekreacyjno-turystycznej w integracji społecznej, aktywność rekreacyjna i turystyczna osób niepełnosprawnych na świecie i w Polsce, trendy w rekreacji i turystyce osób niepełnosprawnych, kierunki adaptacji rekreacji i turystyki niepełnosprawnych. Ćwiczenia – aktywna rehabilitacja – integracja – programowanie i organizacja rekreacji i turystyki dla osób niepełnosprawnych z uwzględnieniem dysfunkcji sensorycznej (wzroku, słuchu), układu ruchu, dysfunkcji intelektualnej, wieku uczestników oraz czynników endo- i egzogennych.

Zalecana literatura:1. Dziedzic J., Kultura fizyczna osób niepełnosprawnych. Psychologiczne i medyczne studium

terminologiczne. AWF, Poznań 1996.2. Gawlik K., Walaszczyk A., Gry i zabawy ruchowe w szkołach specjalnych. AWF, Katowice

2002.3. Łobożewicz J., Rekreacja i turystyka osób niepełnosprawnych. AWF, Warszawa 2001.4. Marchewka A., Wychowanie fizyczne specjalne. AWF, Kraków 2001, 7; 43.

PRAKTYKA ZAWODOWA W FIRMIE REKREACYJNEJKatedra TurystykiKierownik: dr hab. Edyta Jakubowicz, prof. nadzw.


119

Rok V, semestr 9 Studia jednolite magisterskieSpecjalność: REKREACJA RUCHOWA

Wymagania wstępne: brak Metody nauczania: ćwiczeniaProwadzący: dr Dorota Opoka


Efekty kształcenia: kształtowanie umiejętności samodzielności i odpowiedzialności studenta w zakresie organizacji i obsługi klientów w ośrodkach rekreacyjnych; wdrażanie studenta do samodzielnego działania w zakresie działań animacyjnych, organizatorskich i menedżerskich w zakresie usług rekreacji ruchowej.

Program: wiedza – charakterystyka specyfiki miejscowości turystycznej; charakterystyka specyfiki kompleksu rekreacyjno-wypoczynkowego; baza, urządzenia i sprzęt kompleksu rekreacyjno-wypoczynkowego; zagospodarowanie rekreacyjne kompleksu; spektrum świadczonych usług rekreacyjnych; charakterystyka jakości i standardu świadczonych usług; charakterystyka cenowa i segmentacja świadczonych w kompleksie usług; charakterystyka ilościowa i jakościowa kadry; charakterystyka działalności promocyjnej kompleksu rekreacyjno-wypoczynkowego; charakterystyka modelu zarządzania w kompleksie rekreacyjno-wypoczynkowym. Umiejętności – samodzielne prowadzenie 10 jednostek zajęć rekreacyjnych z akcentem na posiadane uprawnienia instruktorskie; atestowanie w 10 różnych formach rekreacyjnych, fitness, odnowy biologicznej, sportu dla wszystkich; projektowanie i realizacja 3 dowolnych imprez rekreacyjnych i sportu dla wszystkich; aktywny udział studenta w zajęciach sportowo- rekreacyjnych.


■■■MODELE PRZESTRZENNEJ ORGANIZACJI TURYSTYKIKatedra Aktywności Ruchowej w Środowisku WodnymKierownik: prof. dr hab. Krystyna Zatoń


Specjalność: TURYSTYKA AKTYWNAWymagania wstępne: brak Metody nauczania: wykładProwadzący: dr Krzysztof Słonina

Forma przedmiotu: Wykład ĆwiczeniaZZU w sem. (h) 30 –Forma zaliczenia: ZoECTS: 3

Efekty kształcenia: nabycie umiejętności praktycznego planowania przestrzennego w zakresie organizacji zarówno ruchu turystycznego, jak też zainwestowania turystycznego w rejonach i miejscowościach koncentracji ruchu turystycznego.

Program: modelowe rozwiązania funkcjonalno-przestrzenne zainwestowania i ruchu turystycznego w miejscowościach o funkcjach krajoznawczych, tj. w wielkich centrach krajoznawczych, ośrodkach krajoznawczych i mniejszych zespołach krajoznawczych cechujących się większą koncentracją ruchu turystycznego. Modelowe rozwiązania funkcjonalno-przestrzenne zainwestowania i ruchu turystycznego szlaków wędrówkowej turystyki pieszej, kajakowej

120

i rowerowej. Modele przestrzennej organizacji ruchu turystycznego i infrastruktury turystycznej w miejscowościach o funkcjach pobytowej turystyki wypoczynkowej w różnych typach krajobrazu (m.in. stacje sportów zimowych, miejscowości uzdrowiskowe, kąpieliska nadmorskie).

Zalecana literatura:1. Bosiacki S., Śniedek J. (red.), Metodyka i technika obsługi ruchu turystycznego. AWF, Poznań

2004.2. Kruczek Z. (red.), Metody i techniki obsługi ruchu turystycznego. Proksenia, Kraków 2004.3. Płocka J., Wybrane zagadnienia z zagospodarowania turystycznego. Centrum Kształcenia

Ustawicznego, Toruń 2002.4. Rogalewski O., Zagospodarowanie turystyczne. WSiP, Warszawa 1979.

ORGANIZACJA USŁUG TURYSTYCZNYCHKatedra RekreacjiKierownik: dr hab. Wojciech Wiesner, prof. nadzw


Specjalność: TURYSTYKA AKTYWNAWymagania wstępne: ekonomia, prawo w turystyce i rekreacji, obsługa ruchu turystycznegoProwadzący: dr Piotr Kunysz Metody nauczania: wykład, ćwiczenia


Efekty kształcenia: pozyskanie niezbędnej wiedzy teoretycznej i nabycie praktycznej umiejętności programowania i świadczenia różnego rodzaju usług turystycznych

Program: wykłady – produkt turystyczny i jego struktura. Tworzenie produktu turystycznego. Usługa turystyczna jako produkt turystyczny. Systematyka usług turystycznych; usługi „koncesjonowane”. Organizacja, struktura i zakres działalności biur podróży. Usługi w zakresie pośrednictwa i organizacji imprez turystycznych; własne i na zlecenie klienta, obsługa turystyki przyjazdowej i turystyki wyjazdowej. Usługi hotelarskie. Usługi transportu turystycznego. Usługi gastronomiczne. Usługi informacji turystycznej. Ćwiczenia – pojęcia stosowane w obsłudze ruchu turystycznego. Ubezpieczenia w turystyce. Podatki w turystyce. Metodyka programowania imprez pobytowej turystyki wypoczynkowej; krajowej i zagranicznej. Metodyka programowania imprez turystyki wędrówkowej ("objazdówki"); krajowej i zagranicznej. Programowanie imprez turystyki kongresowo - konferencyjnej. Programowanie imprez turystyki specjalistycznej. Zasady kalkulacji imprez w zależności od ich rodzaju. Metodyka kalkulacji kosztów, ceny i symulacji ekonomicznej imprezy turystycznej realizowanej na zasadzie świadczeń turystycznych zabezpieczonych wg zamówienia potwierdzonego. Metodyka kalkulacji kosztów, ceny i symulacji ekonomicznej imprezy turystycznej realizowanej na zasadzie świadczeń turystycznych zabezpieczonych wg umowy czarteru. Zasadność i opłacalność stosowania oferty "last minute", ceny przed - i posezonowe. Metodyka kalkulacji kosztów, ceny i symulacji ekonomicznej imprezy turystycznej realizowanej na zasadzie świadczeń turystycznych zabezpieczonych wg umowy allotmentu. Organizacja pracy w hotelarstwie, schematy opisu stanowisk pracy, recepcja i służby parterowe, służba pięter. Współpraca organizatorów turystyki z gastronomikami; żywienie grup turystycznych, planowanie koktajli i bankietów. Programowanie usług transportu turystycznego, ze szczególnym uwzględnieniem transportu autokarowego.

Zalecana literatura:1. Alejziak W., Turystyka wobec wyzwań XXI w. Albis, Kraków 1999.

121

2. Arkuszyński Cz., Gastronomia hotelowa. Ministerstwo Gospodarki, Zrzeszenie Hoteli. Warszawa 2001.

3. Bosiacki S., Śniadek J. (red.), Metodyka i technika obsługi ruchu turystycznego. AWF, Poznań 2004.

4. Gaworecki W., Turystyka. PWE, Warszawa 2000.5. Gołembski G. (red.), Kompendium wiedzy o turystyce. PWN, Warszawa-Poznań 2002.6. Panasiuk A., Szostak D. (red.), Hotelarstwo. PWN, Warszawa 2008.7. Jędrzejczyk I., Nowoczesny biznes turystyczny. PWN. Warszawa 2001.8. Kaczmarek J., Stasiak A., Włodarczyk B., Produkt turystyczny. PWE, Warszawa 2005.9. Knowles T., Zarządzanie hotelarstwem i gastronomią. PWE, Warszawa 2001.10. Konieczna-Domańska A., Biura podróży na rynku turystycznym. PWN, Warszawa 1999.11. Kruczek Z. (red.), Obsługa ruchu turystycznego. Proksenia, Kraków 2004.12. Kruczek Z., Walas B., Promocja i informacja turystyczna. Proksenia, Kraków 2004.13. Meyer B. (red.), Obsługa ruchu turystycznego. PWN, Warszawa 2007.14. Oparka S., Nowicka T., Organizacja i technika pracy w hotelarstwie. Polskie Zrzeszenie Hoteli,

Warszawa 2005.15. Turkiewicz E., Organizacja imprez: skrypt do przedmiotu obsługa ruchu turystycznego.

Kraków 1997.

PRAKTYKA ZAWODOWA W FIRMIE TURYSTYCZNEJKatedra RekreacjiKierownik: dr hab. Wojciech Wiesner, prof. nadzw.


Specjalność: TURYSTYKA AKTYWNAWymagania wstępne: brak Metody nauczania: ćwiczeniaProwadzący: dr Jacek Grobelny


Efekty kształcenia: umożliwienie studentom, w oparciu o efekty kształcenia w AWF, praktycznego poznania zasad funkcjonowania ośrodka wypoczynkowego lub obiektu hotelarskiego (z rozwiniętą ofertą aktywnego wypoczynku).Wyposażenie studentów w wiedzę dotycząca oferty aktywnego wypoczynku skierowanej do turystów w miejscowościach turystycznych. Weryfikacja wiedzy i umiejętności nabytych podczas kształcenia na kierunku Turystyka i Rekreacja poprzez aktywny udział w programowaniu, organizacji i obsłudze imprez turystycznych (wycieczka krajoznawczo-turystyczna i impreza turystyki kwalifikowanej).

Program: praktyka zawodowa realizowana jest wielokierunkowo – w wybranym przez studenta ośrodku wypoczynkowym lub obiekcie hotelarskim w miejscowości turystycznej o charakterze wypoczynkowym (UWAGA!!! obiekt musi posiadać ofertę aktywnego wypoczynku dla swoich gości) lub w wybranej przez studenta miejscowości turystycznej o charakterze wypoczynkowym (i okolicy) podczas rozpoznawania oferty turystyki aktywnej, w dwóch różnych, wybranych przez studenta, jednostkach zajmujących się organizacją zajęć rekreacyjno-turystycznych dla przyjezdnych w miejscowości turystycznej o charakterze wypoczynkowym (lub okolicy) i w firmach lub firmie turystycznej (szeroko rozumianej) organizującej imprezy turystyczne (wycieczki krajoznawczo-turystyczne i imprezy turystyki kwalifikowanej).


122

1. Grobelny J., Obozy wędrowne. AWF, Wrocław 2007.2. Toczek-Werner S. (red.), Podstawy rekreacji i turystyki. AWF, Wrocław 2005.

■■■HISTORIA KULTURYKatedra TurystykiKierownik: dr hab. Edyta Jakubowicz, prof. nadzw.


Specjalność: REKREACJA RUCHOWA oraz TURYSTYKA AKTYWNAWymagania wstępne: brak Metody nauczania: wykład, konwersatoriumProwadzący: mgr Marcin Golema


Efekty kształcenia: znajomość podstaw kulturoznawstwa.Program: wykłady – pojęcie i rodzaje kultury, wpływ procesów kulturowych na człowieka,

relacje między poszczególnymi kulturami. Człowiek i religia w czasach prehistorycznych. Pojęcie religii, jej definicje, religie martwe i żywe, politeizm i monoteizm. Wielkie odkrycia geograficzne, wiedza o świecie przed odkryciami Kolumba, cywilizacje Indian prekolumbijskich, podbój Nowego Świata, skutki odkryć i podbojów. Rewolucja we Francji, epoka napoleońska, Rewolucja Przemysłowa w Anglii, zmiana dotychczasowych społeczeństw stanowych, znaczenie nowych grup społecznych, jak robotnicy czy fabrykanci, początek świadomości narodowej. Kolonializm XIX w. i pojęcie kolonializmu, czy kolonializm istnieje w dzisiejszym świecie, społeczeństwa konsumpcyjne, refleksja czy globalizacja jest szansą czy zagrożeniem. Elementy tradycyjnej kultury ludowej, kultura mniejszości etnicznych. Konwersatorium – pojęcie kultury i jej znaczenie. Człowiek pierwotny i jego rozwój cywilizacyjny, wpływ religii pierwotnych na proces humanizacji. Podstawy religioznawstwa, religie dawne i obecne, religia i magia, relikwie i fetysze. Odkrycia geograficzne i ich wpływ na społeczeństwa Europy i Ameryki. Rewolucje XVIII i XIX wieku, przejście od społeczeństw stanowych do społeczeństw obywatelskich, zmiany systemu ekonomicznego od feudalizmu do kapitalizmu, eksperyment socjalistyczny.

Zalecana literatura:1. Baldwin E., Wstęp do kulturoznawstwa.2. Eliade M., Historia wierzeń i idei religijnych, t. I.3. Barber B., Skonsumowani.

POLITYKA TURYSTYCZNAKatedra TurystykiKierownik: dr hab. Edyta Jakubowicz, prof. nadzw.


Specjalność: REKREACJA RUCHOWA oraz TURYSTYKA AKTYWNAWymagania wstępne: brak Metody nauczania: wykład, ćwiczeniaProwadzący: dr Elżbieta Nawrocka


123

Forma zaliczenia: EECTS: 2

Efekty kształcenia: rozumienie (w stopniu dobrym) współczesnej polityki turystycznej i jej najnowszych koncepcji. Opanowanie praktycznych umiejętności opisu polityki turystycznej, a także zastosowania wiedzy w praktyce rozwoju turystyki.

Program: pozyskanie wiedzy w formie podstawowych pojęć, priorytetów, narzędzi koncepcji w zakresie kształtowania się polityki turystycznej, ze szczególnym uwzględnieniem Polski. Nabycie podstawowych umiejętności samoanalizy studenta i rozumienia współczesnych zmian w polityce turystycznej. Pozyskanie niezbędnych umiejętności aplikacyjnych poznanych zasad i narzędzi pozwalających wprowadzać je w procesie rozwoju turystyki.

Zalecana literatura:1. Gaworecki W., Turystyka. PWN, Warszawa 2007.2. Panasiuk A. (red.), Polityka turystyczna. Uniwersytet Szczeciński, Szczecin 2005.3. Gordon A. (red.), Turystyka w gminie i powiecie. Polska Organizacja Turystyczna, Warszawa

2003.4. Panasiuk A. (red.), Markowe produkty turystyczne. Uniwersytet Szczeciński, Szczecin-

Niechorze 2004.5. Borzyszkowski J., Polityka turystyczna państwa. Politechnika Koszalińska, Koszalin 2005.

REKREACJA RUCHOWA OSÓB STARSZYCHKatedra RekreacjiKierownik: dr hab. Wojciech Wiesner, prof. nadzw.


Specjalność: REKREACJA RUCHOWAWymagania wstępne: brak Metody nauczania: wykład, ćwiczeniaProwadzący: dr Rafał Wołk


Efekty kształcenia: zapoznanie z podstawowymi zagadnieniami dotyczącymi osób specjalnej troski, w tym osób niepełnosprawnych, osób w starszym wieku, osób chorujących na choroby przewlekłe i cywilizacyjne. Przygotowanie studentów do programowania oraz realizacji zajęć rekreacyjnych z osobami niepełnosprawnymi i osobami w starszym wieku.

Program: rola rekreacji w zaspokajaniu minimum aktywności ruchowej. Zdrowotne aspekty systematycznej aktywności fizycznej. Podstawy problematyki gerontologicznej. Środowiskowe uwarunkowania rozwoju chorób cywilizacyjnych. Bariery ograniczające udział ludzi specjalnej troski w rekreacji. Aktywność ruchowa w profilaktyce przedwczesnego starzenia się. Wybór form aktywności fizycznej dla potrzeb treningu zdrowotnego. Testy i kryteria oceny sprawności fizycznej osób o zmniejszonej sprawności motorycznej. Styl życia osób w starszym wieku – charakterystyka i możliwości oceny. Jakość życia osób w starszym wieku – charakterystyka i możliwości oceny. Trening zdrowotny w leczeniu podstawowych chorób cywilizacyjnych i społecznych.

Zalecana literatura:1. Jethon Z. (red.), Ekologiczno-społeczne problemy aktywności fizycznej i rekreacji. AWF,

Wrocław 1991.2. Kołomyjska G., Formy rekreacji ruchowej dla osób starszych. AWF, Kraków 1992.

124

3. Kuński H., Janiszewski J., Medycyna aktywności ruchowej dla pedagogów. Uniwersytet Łódzki, Łódź 1999.

4. Kuński H., Jagier A., Ruch doskonali i uzdrawia serce: kompendium prewencji pierwotnej. ZG TKKF, Warszawa 1998.

5. Łobożewicz T., Stan i uwarunkowania aktywności ruchowej ludzi w starszym wieku w Polsce. AWF, Warszawa 1991.

6. Wolańska T. (red.), Rekreacja ruchowa osób starszych. AWF, Warszawa 1979.7. Kozdroń E., Program rekreacji ruchowej osób starszych. Skrypt dla studentów wychowania

fizycznego i instruktorów rekreacji ruchowej. AWF, Warszawa 2004.




Forma przedmiotu: Wykład ĆwiczeniaZZU w sem. (h) – 10Forma zaliczenia: ZoECTS:

Efekty kształcenia: Program:Zalecana literatura:

SOCJO-KULTUROWE FORMY REKREACJIKatedra Dydaktyki SportuKierownik: prof. dr hab. Juliusz Migasiewicz


Specjalność: REKREACJA RUCHOWAWymagania wstępne: brak Metody nauczania: wykład, ćwiczeniaProwadzący: dr Henryk Nawara


Efekty kształcenia: zapoznanie studentów z przykładowymi formami zajęć o charakterze socjo-kulturowym prowadzonych z dziećmi, młodzieżą i osobami dorosłymi. Zajęcia realizowane są także poza obiektami Uczelni: teatr, filharmonia, klub Muzyki i Literatury itp.

Program: formy socjo-kulturalne o charakterze plenerowym – widowiska „światło dźwięk”, wieczornice, ogniska, zabawy z muzyką i śpiewem itp. Formy socjo-kulturalne realizowane w pomieszczeniach zamkniętych. Gry i zabawy integracyjne – słowne i czynnościowe. Zajęcia plastyczne, formy dekoracyjne i zdobnicze. Fotografia i techniki fotograficzne. Techniki plastyczne. Metodyka prowadzenia zajęć ze śpiewem. Zasady realizowania scenariusza imprezy kulturalno-rozrywkowej.

125

Zalecana literatura:1. Bobrowska Ł., Plastyka w klasach początkowych. WSiP, Warszawa 1975.2. Cyprian T., Fotografia w szkole. WSiP, Warszawa 1976.3. Jeżyński S., Z książką za pan brat – quizy i wieczory literacko-muzyczne. Stowarzyszenie

Bibliotekarzy Polskich, Warszawa 1973.4. Nawara H., Organizacja czasu wolnego na obozach i koloniach. AWF, Wrocław 1997.5. Wilczkowi M., Zabawy ze słowem. Warszawa 1986.

DORADZTWO TURYSTYCZNE Katedra RekreacjiKierownik: dr hab. Wojciech Wiesner, prof. nadzw.


Specjalność: TURYSTYKA AKTYWNAWymagania wstępne: brak Metody nauczania: wykład, ćwiczeniaProwadzący: dr hab. Walentyna Łozowiecka, prof. nadzw.


Efekty kształcenia: pozyskanie wiedzy i praktycznych umiejętności w zakresie doradztwa turystycznego ukierunkowanego na turystę indywidualnego, „turystę instytucjonalnego” oraz podmioty gospodarcze, instytucje, organizacje oraz stowarzyszenia turystyczne świadczące usługi jak też prowadzące turystyczną działalność organizatorską

Program: wykłady – doradztwo jako usługa turystyczna – istota doradztwa, unormowania prawne świadczenia usług doradczych, formy doradztwa. Techniki indywidualnej, grupowej i środowiskowej pracy doradczej. Usługi doradcze podmiotu gospodarczego występującego w roli brokera informacji (infobrokera). Etyka zawodu infobrokera. Specyfikacja świadczonych usług infobrokerskich klientom indywidualnym, grupowym i „instytucjonalnym”. Wzorcowy regulamin świadczenia usług infobrokerskich i procedura realizacji zamówień. Zadania edukacyjne w doradztwie turystycznym na przykładzie zrealizowanych i aktualnie realizowanych projektów szkoleniowych Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości, Polskiej Organizacji Turystycznej i Regionalnych Organizacji Turystycznych. Formy aktywizacji . Ćwiczenia – infobrokerskie usługi w zakresie doradztwa turystycznego – w tym metodyka; wyszukania obiektów noclegowych spełniających ustalone kryteria jakościowe i cenowe, porównania kompleksowych ofert turystycznych: pobytowych i objazdowych, porównania i analizowania ofert turystycznych biur podróży, porównywania opinii i rzetelności biur podróży , dokonywania analiz finansowych i kalkulacji zagranicznych wycieczek, wyjazdów i imprez turystycznych, tworzenie alternatywnych programów wakacyjnych i planów podróży, optymalizowanie kosztów i czasu przejazdu, wyszukiwanie lokalnych atrakcji turystycznych, tworzenie autorskich programów wakacyjnych i planów podróży. Programy edukacyjne w doradztwie turystycznym ukierunkowane na podmioty gospodarcze, instytucje, organizacje oraz stowarzyszenia turystyczne świadczące usługi jak też prowadzące turystyczną działalność organizatorską – analiza treści merytorycznych i stosowanych technik szkoleniowych.

Zalecana literatura:1. Gospodarek J., Prawo Turystyczne. PWN, Warszawa 2004.2. Jędrzejczyk I., Nowoczesny biznes turystyczny. PWN, Warszawa 2001.3. Kaczmarek J., Stasiak A., Włodarczyk B., Produkt turystyczny. PWE, Warszawa 2005.4. Konieczna-Domańska A., Biura podróży na rynku turystycznym. PWN, Warszawa 1999.

126

http://www.info-podroze.pl/biura-podrozy.htm



http://www.info-podroze.pl/infobroker.htm

5. Kruczek Z. (red.), Obsługa ruchu turystycznego. Proksenia, Kraków 2004.6. Kruczek Z., Walas B., Promocja i informacja turystyczna. Proksenia, Kraków 2004.7. Meyer B. (red.), Obsługa ruchu turystycznego. PWN, Warszawa 2007.

WSPÓŁCZESNE FORMY TURYSTYKI Katedra RekreacjiKierownik: dr hab. Wojciech Wiesner, prof. nadzw.


Specjalność: TURYSTYKA AKTYWNAWymagania wstępne: brak Metody nauczania: wykład, ćwiczeniaProwadzący: dr Piotr Zarzycki


Efekty kształcenia: student powinien rozpoznawać współczesne formy turystyki z akcentem na turystykę aktywną, przygodową i ekstremalną. Powinien w sposób swobodny dokonywać charakterystyki ich lądowych, wodnych i lotniczych form przedstawiając zarówno ich historię rozwoju, jak i sposób organizacji. Ponadto powinien wykazać się wiedzą w zakresie organizacji państwowych, społecznych i prywatnych, które zajmują się propagowaniem wskazanych form oraz wskazać miejsca, które stanowić mogą idealny rejon do ich realizacji.

Program: wykłady – funkcje i dysfunkcje współczesnej turystyki. Zagrożenia spowodowane rozwojem turystyki masowej Koncepcja zrównoważonego rozwoju i jej geneza. Zrównoważony rozwój turystyki. Turystyka alternatywna – geneza, cechy i pojęcia. Geneza rozwoju turystyki przygodowej i współczesne jej trendy. Organizacje propagujące turystykę przygodową na świecie i w Polsce. Miejsce turystyki przygodowej w kulturze fizycznej człowieka. Podstawowe formy turystyki przygodowej. Podstawowe pojęcia, cechy agroturystyki i cele jej rozwoju. Miejsce agroturystyki w strukturze turystyki. Rozwój agroturystyki w Polsce w latach dziewięćdziesiątych i stan obecny. Agroturystyka w Europie. Uwarunkowania rozwoju agroturystyki Wpływ środowiska geograficznego na rozwój agroturystyki. Prawne aspekty działalności agroturystycznej. Ekonomiczne warunki działalności agroturystycznej. Motywy uprawiania agroturystyki i potrzeby zaspokajane przez agroturystykę. Ćwiczenia – współczesne formy turystyki przygodowej. Przedstawienie i scharakteryzowanie wybranych lądowych form turystyki przygodowej w postaci survivalu, trampingu, treningu, wspinaczki wysokogórskiej w tym skałkowej. Przedstawienie i scharakteryzowanie rajdów przygodowych zarówno w formie turystycznej jak i sportowej. Przedstawienie i scharakteryzowanie wybranych wodnych form turystyki przygodowej w postaci kajakarstwa górskiego, raftungu, canyoningu, hydrospeedu. Scharakteryzowanie najważniejszych obszarów Polski i świata pod kątem organizacji poszczególnych form turystyki przygodowej. Gospodarstwo agroturystyczne – cechy i warunki działania. Warunki rozwoju agroturystyki w gminie (rola samorządu i społeczności lokalnej). Organizacje agroturystyczne w Polsce – zakres działania i rola w rozwoju agroturystyki. Promocja działalności agroturystycznej. Podstawowe wiadomości z hotelarstwa w agroturystyce. Kategoryzacja obiektów agroturystycznych. Podstawy organizacji żywienia w agroturystyce. Formy usług rekreacyjnych i turystycznych oferowanych w działalności agroturystycznej. Doradztwo i szkolenie w zakresie usług agroturystycznych. Współpraca gestorów gospodarstw agroturystycznych z biurami podróży. Rozpoznanie form turystyki alternatywnej w Polsce i na świecie ze szczególnym uwzględnieniem ekoturystyki. Określenie możliwości uprawiania form turystyki alternatywnej w Polsce – uwarunkowania przyrodnicze i organizacyjne

127

Zalecana literatura:1. Jagodziński M., Wczasy przygodowe w wybranych dyscyplinach sportowych i turystycznych.

[w:] T. Łobożewicz (red.) Wczasy aktywne Polska 2000. Konferencja naukowo-metodyczna Warszawa, 11 grudnia 1999.

2. Bieńczyk G., Łobożewicz T., Podstawy turystyki. WSE, Warszawa 2001.3. Bogdan W., Nowoczesne formy turystyki w regionie Warmii i Mazur. Rynek Turystyczny

2001, 19.4. Świetlikowska U. (red.), Agroturystyka. SGGW, Warszawa 1998.5. Sikora J., Organizacja ruchu turystycznego na wsi. WSiP, Warszawa1999.6. Lijewski T., Mikułowski B., Wyrzykowski J., Geografia Turystyki Polski, PWE, Warszawa

2002.7. Gaworecki W.W., Turystyka. PWE, Warszawa 2003.8. Grobelny J. (red.), Obozy wędrowne. AWF, Wrocław 2005.9. Jędrzejczyk I. Ekologiczne uwarunkowania i funkcje turystyki. Śląsk, Katowice 1995.

EGZAMIN DYPLOMOWY MAGISTERSKI


Specjalność: REKREACJA RUCHOWA oraz TURYSTYKA AKTYWNAWymagania wstępne: brak Metody nauczania: Prowadzący:

Forma przedmiotu: Wykład ĆwiczeniaZZU w sem. (h) – –Forma zaliczenia: EECTS: 20

Efekty kształcenia: obrona pracy magisterskiej.Program: pisanie pracy magisterskiej; przygotowanie prezentacji do obrony pracy

magisterskiej.Zalecana literatura: podana przez promotora pracy.

■■■

IV. OGÓLNE INFORMACJE dla STUDENTÓW MOBILNYCH

1. Koszty utrzymania

Minimalny miesięczny koszt utrzymania studenta przyjeżdżającego z zagranicy można oszacować na poziomie 1.200-1.500 zł. Na tę sumę składają się:

– miesięczna opłata za wynajem pokoju – około 600 zł; w akademiku 450 zł;– dojazdy na Uczelnię środkami komunikacji miejskiej - około 100 zł;– wyżywienie – około 800 zł.

Aktualny kurs € (euro) na dzień 1 lipca 2009 r. wynosi 4,37 PLN. PLN – złoty (zł.) – jednostka monetarna Polski.

Zakwaterowanie

128

Akademia Wychowania Fizycznego we Wrocławiu dysponuje własnym domem studenckim Spartakus oferujący zakwaterowanie pięciuset studentom, głownie studentom Akademii, ale również obcokrajowcom. Pewną pulę pokoi oferują również inne uczelnie wrocławskie w ramach swojej bazy lokalowej.

Istnieje także możliwość wynajęcia pokoi lub mieszkań z bogatej oferty mieszkańców Wrocławia. Studenci mogą je wynająć prywatnie za pośrednictwem akcji Samorządu Studenckiego zwanej „Chata dla Żaka”, o której szerszą informację można znaleźć na stronie internetowej http://wroclaw.chatazaka.pl

PosiłkiNa terenie Uczelni funkcjonuje stołówka (bar) w domu studenckim Spartakus, który proponuje

smaczne dania obiadowe. Jednocześnie żacy mają możliwość skorzystania z oferty licznych lokali gastronomicznych na terenie miasta. Najbliższe lokale gastronomiczne znajdują się na Placu Grunwaldzkim oraz w jego okolicach.

2. Opieka medyczna

Student-cudzoziemiec przyjeżdżając do Polski musi posiadać druk E 128 (jest on przeznaczony dla studentów zagranicznych studiujących w Polsce). Druk ten jest wydawany w instytucji będącej odpowiednikiem polskiego Narodowego Funduszu Zdrowia, po złożeniu wymaganych dokumentów (wniosku o wydanie formularza E 128, zaświadczenia z macierzystej uczelni potwierdzającego status studenta). W momencie korzystania z bezpłatnej opieki zdrowotnej, student musi okazać ów formularz lekarzowi, bądź instytucji, która ma podpisaną umowę z Narodowym Funduszem Zdrowia.Studenci mogą też korzystać z innych form ubezpieczenia zawieranego na czas wyjazdu w kraju ojczystym lub wykupionego w Polsce.

3. Ubezpieczenie

Student-cudzoziemiec powinien być ubezpieczony na czas podróży i pobytu w uczelni partnerskiej. Uczelnia macierzysta powinna uzgodnić z uczelnią przyjmującą najbardziej dogodną dla studenta formę ubezpieczenia i poinformować studenta o konieczności wykupienia zalecanej formy ubezpieczenia.

4. Pomoc finansowa dla studentów: ogólne zasady udzielania pomocy finansowej – stypendiów studentom polskim określają rozporządzenia ministerialne. Szczegółowe kryteria przyznawania stypendiów i pomocy finansowej studentom Akademii Wychowania Fizycznego znajdują się na stronie internetowej Akademii: www.awf.wroc.pl

5. Baza dydaktyczna Biblioteka Główna i Ośrodek Informacji Naukowej

Adres: ul. A. Mickiewicza 9851-684 Wrocław

Telefon: (071) 347 32 04Fax: (071) 347 30 53Internet: http://www.bg.awf.wroc.plE-mail: [email protected]życzalnia międzybiblioteczna (E-mail)

[email protected]

Ośrodek Informacji Naukowej [email protected]

129




http://www.bg.awf.wroc.pl/


http://wroclaw.chatazaka.pl/

Godziny otwarciaCzytelnia Poniedziałki – piątki 8.00-19.00

soboty, niedziele 9.00-13.00Czytelnia Czasopism Poniedziałki – piątki 8.00-15.00

WypożyczalniaPoniedziałki, środy, piątki 9.00-15.00wtorki, czwartki 9.00-17.00Soboty 9.00-13.00

Wypożyczalnia Międzybiblioteczna Poniedziałki – piątki 9.00-15.00Ośrodek Informacji Naukowej Poniedziałki – piątki 8.00-15.00

Katalogi Poniedziałki – piątki 8.00-19.00soboty, niedziele 9.00-13.00

6. Kursy językowe: dla studentów zagranicznych Programu Erasmus prowadzony jest nieodpłatnie jednosemestralny kurs kultury polskiej i języka polskiego.

7. Praktyki

Podstawę prawną do organizowania studenckich praktyk zawodowych stanowi Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 12 sierpnia 1991 r. w sprawie praktyk studenckich (Dz.U. Nr 73, poz. 323 z późniejszymi zmianami).

Praktyki studenckie w Akademii Wychowania Fizycznego we Wrocławiu są realizowane według standardów nauczania dla poszczególnych kierunków. Praktyki stanowią część procesu kształcenia i podlegają obowiązkowemu zaliczeniu. Praktyki wpisuje się do indeksu wraz z innymi zajęciami dydaktycznymi ustalonymi planem studiów, według wzoru podanego przez dziekana. Zaliczenie praktyk jest warunkiem zaliczenia semestru studiów, których program przewiduje ich realizację.

W indeksie, w miejscu przewidzianym na wpisy dotyczące praktyk, odnotowuje się miejsce i okres odbywania praktyki oraz nazwisko i imię opiekuna praktyki.

Dziekan może zaliczyć studentowi na poczet praktyki wykonywaną przez niego pracę, w tym również za granicą, jeżeli jej charakter spełnia wymagania przewidziane w programie praktyk studenckich.

8. Organizacje studenckie

Samorząd studencki stanowi podstawową reprezentację wszystkich studentów na poziomie Uczelni jak i Wydziałów. Ponadto w ramach działalności samorządu studenckiego istnieje sekcja kulturalna, która zajmuje się upowszechnianiem zainteresowań kulturalnych; aktualnie funkcjonują grupy: teatralna, filmowa, muzyczno-wokalna, poetycka i fotograficzna.

Studenckie Towarzystwo Naukowe – grupuje studentów zainteresowanych różnymi problemami badawczymi, oferując im możliwości pogłębiania wiedzy z danej dyscypliny naukowej.

Sport studencki – w Uczelni działa 21 sekcji sportu studenckiego (masowego) skupiającego ok. 250 studentów, którzy regularnie uczestniczą w rozgrywkach Dolnośląskiej Ligi Międzyuczelnianej.

9. Czas wolny

Zajęcia pozauczelniane i rozrywki.

130

W Uczelni działają: Zespół Tańca Ludowego „Kalina” i Akademicki Związek Sportowy – KS AZS AWF. Stwarza on studentom Akademii warunki do uprawiania sportu przez możliwość zrzeszania się w siedmiu sekcjach sportowych, działających przy KS AZS AWF oraz w ramach sportu uczelnianego w Ligach Międzyuczelnianych.

Studenci zrzeszeni w AZS AWF trenują w sekcjach: lekkoatletyki, judo, akrobatyki sportowej, bobslejów, szermierki, pływania, piłki ręcznej kobiet.

Należy również wspomnieć o majowym święcie studenckim – JUWENALIACH, kiedy to zarządzanie miastem – symboliczne „klucze miejskie” – zostają przekazane przez władze miasta Wrocławia studentom.

W wolnym czasie student może odwiedzać liczne wrocławskie muzea, uczęszczać do teatru, opery, operetki, czy filharmonii. Planując zwiedzanie student musi pamiętać, że w poniedziałki muzea są zamknięte. Wszelkie informacje o Wrocławiu – historii, kulturze i edukacji znajdują się na stronie internetowej: http://www.wroclaw.pl

Ognisko Wrocławskie – Polska YMCAPolska YMCA jest ogólnopolską organizacją młodzieżową. Działa w kilkunastu ogniskach

w Polsce. Jednym z nich jest Ognisko Polskiej YMCA we Wrocławiu, działające od 1991 roku przy Akademii Wychowania Fizycznego. Celem działalności ogniska wrocławskiego jest stymulowanie rozwoju psychicznego, fizycznego i duchowego młodych ludzi, ale też oferowanie programów skierowanych do wszystkich mieszkańców Wrocławia. Obok działalności ogólnej prowadzi działalność specjalistyczną w trzech klubach: Klub Turystyki Kajakowej „Cofka”, Klub Górski „Olimp”, Klub Jeździecki „Kawalkada”.

10. Rejestracja studentów zagranicznych w ramach programu LLP Erasmus

Rejestracji należy dokonać w Dziale Nauki i Współpracy z Zagranicą. Dział ten oraz Wydziałowi Koordynatorzy ECTS udzielają wszelkich informacji związanych z warunkami podjęcia studiów i rejestracją w Uczelni.

Aplikacja i program studiów dla studentów LPP Erasmus on-line:http://www.awf.wroc.pl/awfnew/english/site.php?ID=37

Dział Nauki i Współpracy z Zagranicą (DNiWZ)tel.: (+ 48 -71) 347 31 13; (+48 - 71) 347 31 03Kierownik DNiWZ: mgr Iwona Stężałytel.: (+ 48 -71) 347 31 13fax.: (+ 48 -71) 347 31 79e-mail: [email protected]; [email protected]

11. Informacje praktyczne dla studentów mobilnych (przyjeżdżających i wyjeżdżających) w ramach Programu LLP

Erasmus

Zazwyczaj wraz z dokumentem aplikacyjnym wymaganym do przyjęcia na studia uczelnie partnerskie przysyłają studentom program studiów, wraz z punktami ECTS, oferowany studentom stypendystom Programu Erasmus. Na tej podstawie student konstruuje swój program studiów w uczelni partnerskiej Learning Agrement (LA).

Przed wyjazdem student powinien dokładnie upewnić się, gdzie należy się zgłosić po przybyciu do uczelni partnerskiej (przyjmującej). Należy znać nazwisko osoby kontaktowej uczelni zagranicznej, jej numer telefonu i adres biura.

131



http://www.awf.wroc.pl/awfnew/english/site.php?ID=37

http://www.wroclaw.pl/

Student zostanie poinformowany o konieczności otrzymania na koniec pobytu w uczelni partnerskiej pisemnego zaświadczenia o pobycie w uczelni wraz z wykazem zrealizowanych zajęć i uzyskanych wyników w formie Wykazu Zaliczeń – Transcript of Records (TR).

Jeżeli wszystkie uzgodnione w formie pisemnej warunki zostaną przez studenta spełnione, okres studiów (przedmioty, zaliczenia, egzaminy) zostaną mu uznane i potraktowane jako równoważne z odpowiednim okresem studiów (przedmiotami, zaliczeniami, egzaminami) w uczelni macierzystej. W przypadku stwierdzenia niezgodności, decyzję co do zakresu zaliczenia podejmuje dziekan i decyduje o warunkach zaliczenia bądź niezaliczenia semestru, a także o ewentualnej konieczności zwrotu przez studenta części lub całości otrzymanego grantu. Zwrot grantu nie będzie wymagany od studenta w przypadku zaistnienia okoliczności od studenta niezależnych, określanych jako „siły wyższe”. W tym przypadku konieczne jest uzyskanie pisemnej zgody od Narodowej Agencji – krajowego koordynatora programu LLP Erasmus.

Student – po powrocie z uczelni partnerskiej – powinien wypełnić Ankietę Studenta Stypendysty Erasmusa w wersji on-line, według wzoru dostarczonego przez uczelnię macierzystą.

132

2awf.wroc.pl/files_mce/STUDIA/Informator ECTS/2010... · Web viewEkonomika turystyki i rekreacji 10...

Documents

Transcript of 2awf.wroc.pl/files_mce/STUDIA/Informator ECTS/2010... · Web viewEkonomika turystyki i rekreacji 10...