PRZEDSZKOLE SAMORZĄDOWE NR 2 W ŻYCHLINIE

Mamy przyjemność przekazać w Państwa ręce kolejny numer naszej gazetki. Mamy ogromną nadzieję, że spodoba się wam i będziecie ją chętnie czytać ze swoimi pociechami.

2

Zapraszamy do lektury.

W tym numerze:

Znaczenie wychowania plastycznego w rozwoju przedszkolaka. s.1

” Czyste powietrze wokół nas” – Program Przedszkolnej Edukacji Antytytoniowej s.4

Profilaktyka antynikotynowa. s.5

Dlaczego dzieci sięgają po papierosa ? s.6

„ Wielkanocny zajączek z nieużytków” – laureaci konkursu plastycznego. s.8

„ Bajka o szarym słowiku” – bajki terapeutyczne cd… s.11

Gimnastyka buzi i języka. s.14

Łamigłówki mądrej główki . s.18

Jemy smacznie, zdrowo, kolorowo. s.19

NOWINY I PLOTECZKI Z PRZEDSZKOLA DWÓJECZKI NR 2/2013R. s.1

ZNACZENIE WYCHOWANIA PLASTYCZNEGO W ROZWOJU PRZEDSZKOLAKA

 Dziecko przychodzi do przedszkola z pewnymi dyspozycjami psychicznymi oraz z większą lub mniejszą wrażliwością na bodźce otaczającego świata. Aby mogło w przyszłości w pełni korzystać z dorobku kulturalnego, doznawać przeżyć estetycznych, a wreszcie w pełni uczestniczyć w życiu

kulturalnym, musi być do tego odpowiednio przygotowane już od najmłodszych lat. Zadanie to spełniają różne formy zajęć plastycznych w przedszkolu. Dla dzieci są to jedne z najprzyjemniejszych i najchętniej podejmowanych form aktywności. Ich ogromną zaletą jest widoczny efekt działania w postaci: obrazu, rzeźby, czegoś co jest widoczne, co można wziąć do ręki, poznać, podarować rodzicom, koleżance czy koledze. Tworząc, dziecko doznaje jednocześnie różnych wrażeń wywołanych samym tematem, barwami, różnorodnością materiału, kształtów i form. Wychowanie plastyczne spełnia ważną rolę w kształtowaniu osobowości dziecka. Poprzez twórczość uzewnętrznia ono emocje, przeżycia, nie do końca sformułowane i nazwane myśli, niewypowiedziane słowa, prośby, życzenia, żale, bunt, nie dzielone z nikim radości i smutki. Działając, dziecko wyraża siebie, a to wpływa także na rozwój umysłowy, rozwój procesów poznawczych takich jak: pamięć, wyobraźnia, spostrzegawczość i umiejętność wnikliwej obserwacji. Równocześnie dzięki wychowaniu plastycznemu budzą się nowe zainteresowania. Kształtuje się artystyczna wrażliwość i dbałość o estetykę i kulturę życia codziennego. Rysunek, malarstwo są formą niewerbalnego przekazu i jako takie powinny być wykorzystywane w terapii pedagogicznej (rozwijanie osobowości, likwidowanie zahamowań). Zajęcia plastyczne nie są zajęciami wyizolowanymi, lecz korelują się z innymi. Nauczyciel prowadzący dzieci ma możliwość obserwowania ich rozwoju, uzdolnień. Szczególne znaczenie działalności plastycznej polega głównie na tym, że łączy ona ze sobą procesy motoryczne, poznawcze i emocjonalne, co ma ogromny wpływ na harmonijny rozwój dziecka. Tworzenie daje dziecku radość i zadowolenie, wzmacnia poczucie własnej wartości, jest wyrazem jego wewnętrznej energii. Dzieci przy pomocy prostych, dostępnych sobie środków artystycznych, takich jak rysowanie, malowanie, lepienie z gliny,

NOWINY I PLOTECZKI Z PRZEDSZKOLA DWÓJECZKI NR 2/2013R. s.2

wycinanie z papieru itp., przedstawiają różne przedmioty, osoby, wydarzenia zaobserwowane w otoczeniu oraz treść zaczerpniętą z opowiadań, baśni; próbują ozdabiać swoje rysunki, malowanki czy wycinanki jakimś ornamentem lub tworzą proste układy dekoracyjne. U większości dzieci rysowanie, lepienie, wycinanie ma charakter czynności samodzielnej i twórczej. Wytwory poszczególnych dzieci różnią się od siebie pod względem formy i treści. Ze względu na charakterystyczny styl wytworów dziecka oraz ich twórczy charakter i niezaprzeczone wartości estetyczne mówimy o twórczości plastycznej w tym wieku jako o „sztuce” dziecka. Mały artysta tworząc uspokaja się, odpręża oraz zaspokaja typową dla tego wieku potrzebę działania. Tworzenie daje dzieciom dużo radości. Dzięki niemu dziecko manipuluje, ogląda, działa, komunikuje się z innymi. Wartość tego działania nie tkwi w produkcie finalnym aktu twórczego, a w samym procesie tworzenia.

Wartością samą w sobie jest proces twórczego myślenia i samodzielnego odkrywania własnych możliwości. Dziecko nabywa umiejętności radzenia sobie, samodzielności, potrafi dobrać narzędzia i materiały potrzebne do zrealizowania swojego planu, rozwija swoje naturalne zainteresowania, kształtuje osobowość oraz rozwija inwencję twórczą. Rysunek jest jedną z form ekspresji dziecka, za pomocą którego dziecko określa swoje Ja, swoje miejsce w świecie. Dziecko przedstawia świat takim jakim go widzi, wypowiada się rysunkiem spontanicznie, własnym językiem. Schuman uważał, że rysunek jest wewnętrznym modelem rzeczywistości. Lowenfeld i Brittain szczególną uwagę poświęcali roli technik plastycznych, które są środkami wyrazu. Techniki plastyczne, czyli całokształt środków i czynności związanych z twórczością plastyczną oraz wiedza o nich, decydują o prawidłowym przebiegu zajęć z dziećmi i ich dobrych rezultatach. Każda technika plastyczna charakteryzuje się właściwościami i wymaga odpowiednich umiejętności i sprawności. Naturalną u dziecka skłonność do ekspresji plastycznej można stale rozwijać, pogłębiać przez dostarczanie mu nowych środków wyrazu plastycznego i ugruntowanie, zarówno umiejętności, jak i wiedzy na ten temat. W korzystnych warunkach, jakie stwarza przedszkole, dziecko zaczyna znacznie szybciej rozwijać się, a ekspresja plastyczna jest bogatsza, o zróżnicowanej formie i bardziej wrażliwa. Prace dzieci zawsze powinny być eksponowane, zarówno dla kolegów jak i rodziców. Ma to ogromne znaczenie dla dzieci, ponieważ jest uwieńczeniem działalności dziecka, umożliwia samoocenę oraz ocenę i porównanie z innymi pracami, dowartościowuje autora pracy. Wytwory plastyczne dzieci mają również duże znaczenie dla nauczyciela, pomagają poznać dziecko, jak również dostarczają wielu cennych wskazówek o dziecku. Nauczycielka w przedszkolu jest tą

NOWINY I PLOTECZKI Z PRZEDSZKOLA DWÓJECZKI NR 2/2013R. s.3

osobą, która organizuje środowisko dziecka w sposób estetyczny, umożliwia mu kontakt z wytworami sztuki, słuchanie muzyki, dba o to, by literatura, z którą dziecko styka się w przedszkolu, miała wartość artystyczną. Zainteresowania sztuką powinny kierować małego człowieka ku własnej, twórczej działalności, uprawianej dla przyjemności i wzbogacania osobowości.

W celu uzyskania jak najlepszych wyników w twórczości dziecka należy przestrzegać następujących zasad:

1.Zajęcia powinny odbywać się w atmosferze życzliwości, zachęty i spokoju;

2.Każde dziecko winno pracować swobodnie, bez żadnego przymusu i ingerencji nauczycielki;

3.Nauczycielka na początku i w trakcie zajęć powinna inspirować twórczość dzieci różnymi środkami (materiał i narzędzia, opowiadania i baśnie, piosenki i wiersze itp.);

4.Dziecko powinno mieć możliwość zakończenia swej twórczej pracy (nie należy nagle przerywać zajęć plastycznych).

Rady dla rodziców:

Oglądając prace dziecka starajmy się zawsze znaleźć w nich coś pozytywnego. Unikajmy oceny, nie porównujmy z pracami innych.

Doceniajmy wysiłek dziecka, jego dążenie do celu. Nigdy nie krytykujmy - uszanujmy wysiłek włożony w wykonanie pracy. Pamiętajmy, że małe dziecko wypowiada się w sposób bezpośredni, impulsywny i spontaniczny.

Im młodsze, tym jego twórczość jest mniej realistyczna. Dlatego nie należy małego twórcy ganić za to, że kot jest niebieski. Jednym nieuważnym słowem, zniecierpliwieniem, możemy dziecko zranić lub zniechęcić do dalszej pracy. Zawsze starajmy się zauważyć osiągnięcia dziecka i wyraźnie mu o tym powiedzmy, zdając sobie sprawę z tego, że nie efekt pracy jest najważniejszy, lecz samo przeżycie powstałe w trakcie tworzenia.

NOWINY I PLOTECZKI Z PRZEDSZKOLA DWÓJECZKI NR 2/2013R. s.4

„Czyste powietrze wokół nas’”- to Program Przedszkolnej Edukacji Antytytoniowej realizowany przez nasze przedszkole, kolejny już rok, we współpracy z PSSE w Kutnie. Jest on skierowany do najstarszych grup wiekowych tj. dzieci 5 -6 letnich. Umożliwia on wykształcenie u dzieci świadomej umiejętności radzenia sobie w sytuacjach, w których inne osoby palą przy nich papierosy. Jednym z głównych jego celów jest zmniejszenie rozpowszechniania palenia tytoniu.

Szanowni Rodzice!

Zdrowie naszych dzieci jest dla każdego z nas najważniejszą sprawą. Dbamy o to, aby zapewnić dzieciom jak najlepsze warunki dla harmonijnego rozwoju. Na zdrowie ma wpływ wiele czynników: opieka zdrowotna, czynniki genetyczne, środowisko fizyczne i społeczne, a przede wszystkim styl życia i zachowania prozdrowotne ( tj. aktywność fizyczna, racjonalne żywienie, utrzymywanie czystości ciała i otoczenia, zachowanie bezpieczeństwa, utrzymywanie właściwych relacji między ludźmi, a także nie używanie środków psychoaktywnych). Kształtowanie prawidłowych postaw zdrowotnych wśród dzieci jest najskuteczniejszym działaniem w profilaktyce palenia tytoniu. Palenie tytoniu jest zjawiskiem powszechnym i stanowi jedną z głównych przyczyn umieralności w wieku dorosłym.

NOWINY I PLOTECZKI Z PRZEDSZKOLA DWÓJECZKI NR 2/2013R. s.5

Dlatego, żeby zmniejszyć rozmiar tej epidemii należy już od najmłodszych lat prowadzić wśród dzieci edukację antytytoniową.

PROFILAKTYKA     ANTYNIKOTYNOWA

Palenie tytoniu jest nie tylko w naszym kraju zjawiskiem powszechnym. Papierosy są jedynym legalnie sprzedawanym na całym świecie produktem, którego dym zawiera około 40 czynników rakotwórczych. Nowotwory złośliwe czy zawały serca spowodowane paleniem to choroby, na które palacz sam siebie skazuje. Palenie papierosów, jak mówi profesor Zatoński, przypomina rosyjską ruletkę; nikt nie jest bezpieczny, zawsze ktoś musi zginąć…. Jedyne pytania to: kto? I kiedy?

        O istotnej potrzebie edukacji dzieci na temat szkodliwości używki świadczą wyniki prowadzonych badań:

¨ w Polsce codziennie zaczyna palić pół tysiąca dzieci,

¨ rocznie palenia próbuje około 180 tysięcy nieletnich,

¨ do ukończenia 11 roku życia, jedna trzecia dzieci ma już za sobą eksperymentowanie z paleniem,

¨ wśród nastolatków, jedna czwarta pali regularnie,

¨ dzieci w Polsce wypalają rocznie 3 – 4 miliardy papierosów,

¨ 4 miliony dzieci wdycha biernie dym tytoniowy w domu lub miejscach publicznych,

¨ w 67 % gospodarstw domowych dzieci narażone są na dym tytoniowy.

NOWINY I PLOTECZKI Z PRZEDSZKOLA DWÓJECZKI NR 2/2013R. s.6

DLACZEGO DZIECI SIĘGAJĄ PO PAPIEROSA ?

Ponieważ palą koledzy.

Wpływ rówieśników, presja wywierana na innych jest ogromna. Wpływ grupy może być wtedy niebezpieczny, gdy dziecko nie potrafi odmówić, powiedzieć „nie palę” i nie czuć się głupio z tego powodu.

Ponieważ czują się słabi i mało wartościowi.

Dziecko ma wrażenie, że paląc papierosa staje się dorosłym. Obraz palacza – osoby dojrzałej, zadowolonej, pełnej humoru i fantazji, człowieka sukcesu – przedstawiają reklamy papierosów. Któż z nas nie chciałby takim być? Jest to chwyt reklamowy.

Ponieważ palą rodzice lub starsze rodzeństwo.

Przykład jest zaraźliwy, zły przykład rodziców również. Edukacja antynikotynowa staje się niezbędnym elementem wychowania społecznego. Socjalizacja od podstaw, od najmłodszych lat, jest konieczna,

zważywszy na szczególnie niekorzystne zjawisko – biernego palenia.

Dla dzieci w wieku przedszkolnym bierne palenie oznacza między innymi:

¨ zmniejszoną gotowość szkolną, ¨ zaburzenia rozwoju psychoruchowego, ¨ zaburzenia zachowania dziecka,

¨ zwiększoną częstość występowania przewlekłego zapalenia ucha środkowego,

¨ zmniejszenie odporności immunologicznej organizmu.

Dorośli nie zdają sobie sprawy, że paląc narażają swoje dzieci na chorobyzwiązane z nałogiem tytoniowym. Z badań wynika, że w Polsce ponad 4 miliony dzieci w wieku od 0 – 14 lat wzrasta w „ atmosferze biernego palenia”. Dzieci te trzy i pół razy częściej zapadają na choroby układu oddechowego.

NOWINY I PLOTECZKI Z PRZEDSZKOLA DWÓJECZKI NR 2/2013R. s.7

Bierne palenie wpływa na młody organizm wielokierunkowo i w sposób złożony. Bierny palacz wdycha zalegający w pomieszczeniu dym, jego strumień

boczny, w którym stężenie substancji rakotwórczych jest 50 razy większe niż w strumieniu głównym. Tak więc biernie palenie może być bardziej niebezpieczne od czynnego. 

Walce z biernym paleniem nie sprzyjają nieprawidłowe wzorce zachowań społecznych, rzadko jest bowiem ono postrzegane w kategoriach zagrożenia. Palenie przy dzieciach jest prawie normą.  

Walka z nałogiem palenia papierosów jest bardzo trudna, trzeba więc uczynić wszystko co możliwe, aby przez odpowiednią profilaktykę ustrzec przed nim dzieci. Do podstawowych metod wychowania przeciw tytoniowego należy dawanie właściwego przykładu, który działa na wszystkie strony psychiki dziecka, w celu skłonienia go do chęci upodobnienia się do osoby niepalącej. Widzimy więc jak ważną i potrzebną jest edukacja antynikotynowa od najmłodszych lat. 

Rodzice pamiętajcie !Program antynikotynowy nie jest wymierzony przeciwko rodzicom, którzy są palaczami, ma tylko zwrócić Waszą uwagę na zjawisko biernego palenia. Nie chodzi o to, by wytworzyć w dzieciach obraz rodzica – palacza jako złego człowieka, lecz by uświadomić im, iż sama czynność palenia papierosów przez palacza powoduje zagrożenie zdrowia własnego i innych osób, które wdychają dym tytoniowy.

O   CZYM   RODZICE   PAMIĘTAĆ   POWINNI:Szanowni Rodzice, pamiętajcie, że programy profilaktyczne realizowane w przedszkolach, a później w szkołach to nie wszystko! W dużej mierze to od Was zależy, czy Wasze dzieci będą miały w przyszłości problem z zażywaniem substancji psychoaktywnych, czy też nie.

Dlatego pamiętajcie, aby:

pokazać dobry przykład swoim zachowaniem;

NOWINY I PLOTECZKI Z PRZEDSZKOLA DWÓJECZKI NR 2/2013R. s.8

spędzać z dzieckiem dużo czasu – jednak nie ilość a jakość się liczy!

umieć słuchać uważnie tego, co ma do powiedzenia dziecko;

rozmawiać z dzieckiem o świecie, nawet na trudne tematy;

ustalać ścisłe reguły dotyczące palenia i picia w domu;

prowadzić wraz z dzieckiem ocenę tego, co oferują media, ponieważ środki masowego przekazu (reklamy, filmy) są dla dzieci głównym środkiem informacji na temat picia alkoholu, palenia papierosów i używania narkotyków;

zachęcać dziecko do aktywnego i twórczego spędzania wolnego czasu.    

Pod tym hasłem w marcu, odbył się w naszym przedszkolu międzygrupowy konkurs plastyczny, w którym wzięli udział nasi podopieczni i ich rodzice. Konkurs miał na celu propagowanie tradycji związanych z tematyką świąt wielkanocnych, kształtowanie postaw proekologicznych oraz zachęcenie dzieci i rodziców do tworzenia zabawki przestrzennej z wykorzystaniem nieużytków. Rodzice i dzieci stanęli na wysokości zadania. W zabawie uczestniczyło 24 dzieci wraz z rodzicami. Liczyło się

zaangażowanie, pomysłowość, fantazja oraz czas wspólnie spędzony z dzieckiem. Oto prace biorące udział w konkursie oceniane surowym okiem przez jury.

NOWINY I PLOTECZKI Z PRZEDSZKOLA DWÓJECZKI NR 2/2013R. s.9

W KATEGORII WIEKOWEJ – DZIECI NAJMŁODSZE – 3 – 4 LETNIE – ZWYCIĘŻYLI:

I miejsce – Natalia Fus

II miejsce – Gabriela Staszewska

III miejsce – Gabriela Zweigert

NOWINY I PLOTECZKI Z PRZEDSZKOLA DWÓJECZKI NR 2/2013R. s.10

W KATEGORII WIEKOWEJ – DZIECI NAJSTARSZE – 5 – 6 LETNIE:

I miejsce – Weronika Józwiak

II miejsce – Olga Ranachowska

III miejsce – Damian Ostasz, Tomasz Szewczyk

NOWINY I PLOTECZKI Z PRZEDSZKOLA DWÓJECZKI NR 2/2013R. s.11Nieśmiałość u dzieci – bajki terapeutyczne cd……

JAK POKONAĆ NIEŚMIAŁOŚĆ U DZIECI? „ BAJKA O SZARYM SŁOWIKU” - TO BAJKA TERAPEUTYCZNA NAPISANA BY POMÓC DZIECKU, KTÓRE JEST NIEŚMIAŁE I BRAKUJE MU WIARY W SIEBIE BY BARDZIEJ SIĘ OTWORZYĆ.

BAJKA O SZARYM SŁOWIKUCzy widziałeś kiedyś słowika w zaroślach? Pewnie nie, bo rzeczywiście trudno go zobaczyć. Chowa się w gęstych krzakach bo jest bardzo skryty. Wcale nie jest kolorowy tak jak inne ptaki. Jest troszkę większy od wróbelka, ma brązowo - szare piórka zupełnie bez żadnych wzorków i czarne oczka. Posłuchaj historii o małym

młodziutkim słowiczku o imieniu Jasio. Jaś mieszkał niedaleko rzeczki w gniazdku uplecionym z traw pod niedużym krzakiem. Był jeszcze malutki i bardzo bał się oddalać od gniazdka. Dobrze czuł się gdy jego Mama lub Tata byli w pobliżu. Gdy jednak miał coś zrobić zupełnie sam to już nie za bardzo. Trochę obawiał się innych ptaków i nawet gdy widział, że świetnie się bawią razem to wolał je oglądać z daleka niż się przyłączyć do zabawy. Gdy tak patrzył na inne ptaki myślał sobie zawsze jakie one są wspaniałe. Widział gila z pięknym czerwonym brzuszkiem i niebiesko-czarnymi piórkami na grzbiecie. A potem Jaś patrzył na siebie i wzdychał widząc, że on taki kolorowy nie jest. Gdy z kolei przyglądał się krukowi podziwiał jaki ten jest duży. Chciałby być taki jak on, a przecież słowiczki są malutkie. Zawsze wydawało mu się, że inne ptaki miały bardziej ostre dzioby, dłuższe ogony, szybciej latały, ładniej machały ogonkami. We wszystkim wydawały się lepsze od niego. Więc nawet gdy inne ptaszki zapraszały go do zabawy to on wolał siedzieć pod swoim krzaczkiem blisko rodziców i tylko przyglądać się zabawie innych. Tylko wieczorami jak już było ciemno odważał się wzlecieć na sam szczyt krzaka i gdy upewnił się, że nikt go nie widzi wtedy sobie śpiewał. Uwielbiał to robić.

NOWINY I PLOTECZKI Z PRZEDSZKOLA DWÓJECZKI NR 2/2013R. s.12

To sprawiało mu największą przyjemność. Potrafił tak śpiewać nawet długo w noc i za każdym razem wymyślał nową melodię, która się nigdy nie powtarzała. Pewnego ranka gdy tak siedział sobie przy swoim gniazdku i jak zwykle podpatrywał z daleka bawiące się ptaszki, zobaczył gila, który mu się przyglądał z boku. Na początku Jaś nie wiedział o co chodzi. Rozejrzał się niepewnie, a gil w tym czasie podszedł do niego i spytał cichutko:- Czy nauczysz mnie śpiewać? I zaraz dodał:- Słyszałem Cię jak śpiewasz wieczorem. To było coś wspaniałego. Ja chyba nigdy tak nie będę potrafił – powiedział zwieszając smętnie dziobekSłowik był tak zaskoczony, że nie potrafił się w pierwszej chwili odezwać. A gil chyba źle zrozumiał jego milczenie bo potem mówił coraz bardziej smutnym głosem:- Ty pewnie mnie nawet nie chcesz znać… Bo ja wcale ładnie nie śpiewam… I w ogóle… To ja lepiej sobie pójdę…

Gdy Jaś zobaczył, że ten odchodzi zebrał się w sobie, dogonił go i powiedział:- Zostań! Ja nazywam się Jaś.- A ja Florek – powiedział gil i uścisnęli się piórkami z uśmiechem. Dlaczego nigdy nie chcesz się z nami bawić? – spytał Florek jak już sobie razem usiedli – nie podobają ci się nasze zabawy?

- To nie o to chodzi – powiedział Jaś – Jestem taki mały i szary, zawsze myślałem, że nikt się nie będzie chciał ze mną bawić… A nawet gdybym się już przyłączył to na pewno bym sobie nie poradził.

- No co Ty! – zaprzeczył gil – Jak ja chciałbym być taki mały i szary jak Ty gdy się bawimy w chowanego. Ja nigdy wtedy nie mam szans. Zaraz mnie wszyscy znajdują! Ty za to byłbyś mistrzem!

- Posłuchaj – mówił dalej – Każdy ptaszek jest inny. Jeden jest bardziej kolorowy, inny szary, jeden większy, inny mniejszy, jeden dobrze pływa, inny świetnie lata. I to jest właśnie najlepsze! Właśnie dzięki temu gdy się razem bawimy może być tak wspaniale.

NOWINY I PLOTECZKI Z PRZEDSZKOLA DWÓJECZKI NR 2/2013R. s.13

- Ja też kiedyś byłem nieśmiały tak jak Ty. Bałem się włączyć do zabawy i wolałem trzymać się tylko blisko Mamy i Taty. To nie było takie łatwe – podejść do innych ptaków i przyłączyć się do nich. Ale zrobiłem to!

I bardzo się z tego cieszę!- Jak mi obiecasz, że nauczysz mnie śpiewać to ja też Ci pomogę – dodał

Jaś zastanawiał się tylko przez chwilę, a potem powiedział zdecydowanie:- Tak! Chcę się włączyć do zabawy!

Przyjaciele wzięli się za skrzydełka i poszli w kierunku bawiących się ptaków. Florek przedstawił im Jasia i nie minęła chwila, a świetnie się już razem bawili. Okazało się, że mały słowiczek w wielu zabawach był świetny. A nawet gdy coś mu nie wychodziło najlepiej to przecież każdemu czasami coś się nie udaje. Najważniejsza jest przecież wspólna wesoła zabawa.

A wieczorem wszystkie ptaszki poprosiły słowika, żeby ich nauczył lepiej śpiewać. Okazało się, że wszyscy słyszeli wieczorne trele Jasia i chociaż nie wszyscy wiedzieli kto tak pięknie śpiewał to wszystkim się bardzo podobały.

Kiedy Mama i Tata wieczorem wrócili do gniazdka to się bardzo zdziwili. Zobaczyli swojego synka jak śpiewał głośno i ochoczo przed grupą wpatrzonych w niego ptaszków. Obrócił się w ich stronę, mrugnął porozumiewawczo oczkiem i uśmiechnął się do nich. A oni byli z niego tacy dumni. Jak kiedyś na wiosnę usłyszysz wieczorem najpiękniejszy śpiew ptaszka to zapewniam Cię – to będzie właśnie słowik. Nie będzie Ci łatwo go wypatrzeć – jest nieduży i brązowo – szary. Śpiewa jednak najpiękniej w całym lesie!

NOWINY I PLOTECZKI Z PRZEDSZKOLA DWÓJECZKI NR 2/2013R. s.14

Rozwój mowy postępuje równolegle z rozwojem motoryki narządów artykulacyjnych. Mówienie jest sprawnością i trzeba się jej uczyć, tak jak wszelkich innych sprawności. Jest to możliwe dzięki sukcesywnemu dojrzewaniu różnych organów mowy. Po urodzeniu żaden z tych organów nie jest jeszcze gotowy do swych czynności. Mowa wytwarza się dzięki skoordynowanej aktywności muskulatury języka, warg, gardła, podniebienia, krtani i płuc. Do rozwoju i koordynacji poszczególnych części wchodzących w skład skomplikowanego narządu mowy potrzebny jest pewien okres i aktywne ćwiczenia. Warunkiem prawidłowego wymawiania wszystkich głosek jest m. in. sprawne działanie narządów mowy. Realizacja poszczególnych głosek wymaga różnego układu artykulacyjnego i różnej pracy mięśni. Toteż narządy mowy trzeba tak ćwiczyć, by wypracować zręczne i celowe ruchy języka, warg, podniebienia. Dziecko musi mieć wyczucie danego ruchu i położenia poszczególnych narządów mowy (kinestezja). Od najmłodszych lat dziecko ćwiczy narządy artykulacyjne poprzez czynności ssania, połykania, żucia (ruchy szczęk, języka i warg). W ten sposób język przygotowuje się do wymowy głosek środkowojęzykowych, wargi – do dwuwargowych. Funkcje kinetyczne w zakresie jamy ustnej i języka, potrzebne do wymowy głosek najniższego stopnia, czyli najłatwiejszych, kształtują się w 2-3 roku życia. Ruchy tylnej części języka i podniebienia miękkiego, niezbędne do wymówienia k, g, ch i ruchy końca języka ku zębom przy wymowie s, z, c, dz kształtują się po opanowaniu ruchów poprzednich i na ich podstawie już bez trudu w wieku 3-4 lat. Najtrudniejsze głoski wymagają dodatkowych ruchów precyzyjnych, np. uniesienia języka za dziąsła przy sz, ż, cz, dż, wytworzenia szczeliny przy wymowie głosek przedniojęzykowych-zębowych albo szybkich ruchów wibracyjnych niezbędnych do wytworzenia r. Te powstają oczywiście najpóźniej: r w wieku 4-5 lat, przedniojęzykowodziąsłowe w wieku 5-6 lat, a niekiedy sprawiają trudności jeszcze w szkole. W najwcześniejszych okresach życia sama natura zapewnia rozwój sprawności aparatu artykulacyjnego mowy

NOWINY I PLOTECZKI Z PRZEDSZKOLA DWÓJECZKI NR 2/2013R. s.15

poprzez takie czynności, jak ssanie, żucie itp. W późniejszych okresach, trening ten jest kontynuowany głównie przez samą czynność mówienia. Gdy jednak ta czynność jest zaniżona, niedbała, gdy dziecku wystarczy, że jako tako porozumiewa się z najbliższym otoczeniem, trzeba naturę zastąpić mądrą gimnastyką, która podniesie poziom i poszerzy zakres sprawnościowy aparatu mowy, nie pozwalając dziecku poprzestać na planie minimum. Dlatego wielki nacisk kładzie się w praktyce logopedycznej – na ćwiczenia artykulacyjne.

Ćwiczenia języka:

1. Wysuwanie języka - język wąski i szeroki. Kierowanie języka w kąciki ust: w prawo i w lewo – przy szeroko otwartych ustach.

2. Unoszenie języka na górną wargę - język wąski i szeroki (usta szeroko otwarte). Ćwiczenia wykonujemy bez pomocy dolnej wargi.

3. Unoszenie języka za górne zęby i cofanie go do podniebienia miękkiego.

4. Dotykanie językiem zębów trzonowych górnych i dolnych. Dotykanie językiem poszczególnych zębów – po kolei. .

5. Język w przedsionku jamy ustnej, oblizywanie zębów (ruch okrężny). Oblizywanie warg ruchem okrężnym – usta szeroko otwarte.

6. Mlaskanie czubkiem języka. Mlaskanie środkiem języka. Przyssanie języka do podniebienia przy szeroko otwartych ustach.

J. Tronczyńska zaleca, aby prowadzić ćwiczenia języka tak długo, dopóki ćwiczący nie będzie umiał położyć języka ściśle tam, gdzie chce, z dostateczną szybkością i dokładnością.

NOWINY I PLOTECZKI Z PRZEDSZKOLA DWÓJECZKI NR 2/2013R. s.16

Ćwiczenia warg:1. Szerokie otwieranie ust i zamykanie. Wysuwanie warg do przodu jak przy samogłosce u, rozchylanie warg jak przy samogłosce e. Ruchy wysuwania i rozchylania należy wykonywać naprzemiennie. 2. Złączyć wargi płasko. Rozciąganie warg poprzez cofnięcie kącików ust jak przy samogłosce i.

3. Układanie dolnej wargi na górną i górnej na dolną. Wysunąć wargi do przodu, ściągnąć je i przesuwać w kąciki ust: w prawo, w lewo, a następnie wykonywać ruch okrężny.

4. Dolną wargą zasłonić dolne zęby; górną – górne zęby.

Ćwiczenia żuchwy:

1. Opuszczanie i unoszenie żuchwy ku górze.

2. Wykonywanie ruchów poziomych, raz z wargami rozchylonymi, raz z zamkniętymi.

3. Ruchy do przodu i do tyłu.

Ćwiczenia podniebienia miękkiego:

1. Ziewanie.

2. Kaszlanie z językiem wysuniętym na zewnątrz jamy ustnej.

3. Chrapanie na wdechu i wydechu.

4. Wymawianie sylab: ak, ka, ku, aka, oko, uku.

5. Oddychanie: wdech przez nos, wydech przez usta.

NOWINY I PLOTECZKI Z PRZEDSZKOLA DWÓJECZKI NR 2/2013R. s.17

Wszystkie ćwiczenia wykonujemy w wolnym tempie, ale rytmicznie, z twarzą zwróconą w kierunku dziecka; każdy układ powtarzamy 3-5 razy, zwiększając stopniowo liczbę i tempo. Bez względu na wiek pojawienia się, wszystkie zaburzenia negatywnie wpływają na kształtowanie się osobowości dziecka, a w szczególności na rozwój kontaktów społecznych i poznawanie świata. Prawie wszystkie dzieci z zaburzeniami wymowy mają kłopoty w nauce, w szczególności w zakresie czytania i pisania.

Zabawowe formy ćwiczeń z zakresu profilaktyki logopedycznej.

WIERSZYKI ŁAMIĄCE JĘZYKI: KOCURY

Rudy kocur w kolorowym garniturkugra na trąbie serenadę na podwórku,serenadę gra na trąbie,rabarbarem drewno rąbie,rekinami dyrygując w rybim chórku.Bury kocur w okularach i turbanieturla perły po królewskiej porcelanie,na organkach ćwiczy chorał,zagłuszając cały morał,a więc wierszyk bez morału pozostanie.

KROWA I MUCHA

Była sobie krowa mała, Która pożuć trawkę chciała.Trawka świeża i zielona,Krówka jest nią zachwycona.Najpierw wącha, Wdech przez nos.Później wzdycha. Wydech przez usta z głośnym westchnieniem: aaaach!

A nad trawką mucha bzyka . Bzzzzz – zęby złączone.Żuje krówka swoją trawkę, Okrężne ruchy żuchwą.Myśli: „ Chyba zjem dokładkę!”

NOWINY I PLOTECZKI Z PRZEDSZKOLA DWÓJECZKI NR 2/2013R. s.18

Lecz te myśli jej przerywaMucha, która ciągle bzyka. Bzzzzz – zęby złączone, wargi rozciągnięte.Krowa – pac!.... – ogonem muchę, Klaśnięcie i wymówienie słowa pac.Mucha brzęczy wciąż nad uchem! Bzzzz - zęby złączone, wargi rozciągnięte.Tak dzień cały się bawiły,Aż opadły całkiem z siły.

Zachęcamy Was Drodzy Rodzice do wykonania wspólnie z dziećmi motyla z papieru.

Motyl z papieruOto motyl, co się zowie paź królowej, bo tak piękny i powabny, że królowej służy ładnie. Czy przyfrunie tu do Ciebie, i przycupnie na poduszce, i opowie

piękny wierszyk o księżniczce i ropuszce?

Przygotujcie: rurkę po papierze toaletowym, klej, białą kartkę z bloku technicznego, kawałek czarnej plasteliny, papier kolorowy: szafirowy i niebieski, seledynowy, pomarańczowy i różowy.

NOWINY I PLOTECZKI Z PRZEDSZKOLA DWÓJECZKI NR 2/2013R. s.19

Jak go zrobić?

1. Zaczynamy od sprawdzenia, jakie rurka ma wymiary, aby móc ją obkleić dookoła błękitnym papierem kolorowym.

2. Oczy motyla wycinamy z białego papieru i przyklejamy do błękitnej rurki. Następnie robimy dwie małe kuleczki i dwa wężyki (ok. 1, 5 cm długości) z czarnej plasteliny. Kuleczki przyklejamy do oczu, a z wężyków robimy brwi.

3. Usta lepimy z czerwonej plasteliny.

4. Od góry rurki robimy 6 cm nacięcia z dwóch stron. Postarajcie się zrobić je równo.

5. Skrzydła szkicujemy na kartce z bloku technicznego, następnie wycinamy i ozdabiamy wg uznania.  Ja postanowiłam pobawić się kształtami i barwami. Wszelkie wycinanki naklejamy na skrzydła, a potem wkładamy je w nacięcia zrobione wcześniej.

6. Na samym końcu ukształtujcie z czarnej plasteliny czułki i przyklejcie od wewnętrznej strony rurki na samej górze.

Nawyki żywieniowe dzieci – jak je prawidłowo kształtować?

Coraz więcej doniesień naukowych świadczy o tym, że prawidłowe żywienie w pierwszych latach życia w znaczący sposób wpływa na ryzyko występowania chorób cywilizacyjnych, takich jak otyłość, nadciśnienie tętnicze, choroby sercowo – naczyniowe, czy miażdżyca w życiu dorosłym. Złe nawyki żywieniowe utrwalone w dzieciństwie tylko nasilają prawdopodobieństwo zachorowania, dlatego ich

NOWINY I PLOTECZKI Z PRZEDSZKOLA DWÓJECZKI NR 2/2013R. s.20

kształtowanie należy rozpoczynać tak wcześnie, jak to możliwe. Wypracowanie odpowiednich przyzwyczajeń w okresie wczesnego dzieciństwa z pewnością zaprocentuje, zapewniając prawidłowy rozwój malca oraz zachowanie zdrowia i sprawności w życiu dorosłym. W kształtowaniu właściwych nawyków żywieniowych dzieci niebagatelną, o ile nie najważniejszą rolę odgrywają rodzice. To od nich zależy co trafia do domu, czy rodzina aktywnie spędza wolny czas, czy stanowią dobry przykład dla swoich pociech, ponieważ zwyczaje panujące w rodzinie są niepodważalnym wzorcem dla dzieci.

„Nikomu zdrowie nie smakuje, aż jakiej choroby skosztuje.”

Bertrand Saadi z Szirazu

NAJCZĘSTSZE NIEPRAWIDŁOWOŚCI W ŻYWIENIU DZIECI

Podkreślenia wymaga fakt, że dzieci w Polsce jedzą coraz mniej owoców i warzyw oraz przetworów z mleka,  a wzrasta spożycie przez nie frytek i słodkich napojów, które z warzywami, owocami i mlekiem mają niewiele wspólnego. Konsekwencją odżywiania dzieci są: niedobór żelaza wapnia, żelaza, potasu, niedobór magnezu, jodu i witaminy D oraz nadmiar soli i cukru. Wypijanie soków owocowych, jedzenie słodyczy, szczególnie między posiłkami, z łatwością może odebrać dziecku apetyt na standardowy, normalny posiłek. Obecnie stwierdza się również zbyt wczesne wprowadzanie słodyczy do diety małych dzieci. W wieku 1,5 – 2 lata większość z nich je codziennie słodkie ciastka, a prawie połowa pije wyłącznie soki i napoje. Również duża część przedszkolaków spożywa nadmierne ilości cukru, do czego nierzadko przyczyniają się rodzice, traktujący słodycze jako nagrodę i element wychowawczy. Przecież prawie każde dziecko zje nawet nielubianą potrawę, o ile się ją osłodzi, a dobre zachowanie bardzo często nagradzane jest cukierkiem czy batonikiem. Nieregularność i opuszczanie posiłków jest efektem naśladowania stylu życia dorosłych. Szczególnie istotne w żywieniu dziecka jest pomijanie śniadania, najważniejszego posiłku w diecie dzieci, które ważne jest aby było pełnowartościowe i w swoim składzie zawierało zarówno węglowodany, jak również białka oraz tłuszcze.

NOWINY I PLOTECZKI Z PRZEDSZKOLA DWÓJECZKI NR 2/2013R. s.21

W jego skład powinny wchodzić: produkty mleczne (np. szklanka mleka/jogurt/kefir lub zupa mleczna), pieczywo i/lub płatki zbożowe – źródło węglowodanów złożonych, masło, produkt białkowy tj. wędlina, jajko, ser, ryba oraz owoce i/lub warzywa. Brak urozmaicenia i mało atrakcyjnie wyglądające potrawy nie zachęcają malca do jedzenia. W dodatku nawet dorosłym jedzenie tej samej zupy przez 3 dni może się znudzić, nawet jeśli jest najlepsza na świecie. Często również wiele dzieci odmawia zjedzenia posiłku, wcale nie dlatego, że nie lubi danej potrawy, ale podana porcja jest zbyt duża dla jego małego żołądka. Również nieprzyjemna atmosfera podczas posiłków, rozwiązywanie problemów i konflikty każdego mogą zniechęcić do jedzenia. Już od najmłodszych lat dzieci spędzają za dużo czasu przed telewizorem i komputerem, mała aktywność fizyczna, co sprzyja konsumpcji wysokokalorycznych przekąsek i dokonywaniu niewłaściwych wyborów żywieniowych. Dodatkowo brak ruchu zwiększa ryzyko nadwagi i otyłości oraz chorób z nimi związanych. Uważajmy również na to, co dzieci oglądają w telewizji, szczególnie dotyczy to reklam, na które są one szczególnie podatne i często przejmują z nich „wpadające w ucho” sformułowania. Małe dzieci nie rozumieją przekazu reklamy, a ich producenci z pełną świadomością wykorzystują elementy bajkowe i łatwe do zapamiętania piosenki. Dodatkowo, gdy bohaterami filmów reklamowych  są dzieci, wzmacnia się proces identyfikacji.  

KSZTAŁTOWANIE PRAWIDŁOWYCH NAWYKÓW ŻYWIENIOWYCH

Ograniczmy spożywanie słodkich napojów. Pragnienie dziecka najlepiej zaspokaja naturalna, bezsmakowa woda, która nie dostarcza cukru i zbędnych kalorii. Bardzo ważne jest, aby wcześnie (już w okresie niemowlęcym) przyzwyczajać malca do smaku czystej wody. Wyrabia to dobre nawyki na późniejsze, zdrowsze życie. Zapewnijmy dostęp do rozmaitych pokarmów o dużej wartości odżywczej, takich jak owoce czy warzywa, aby zastąpić nimi bogate w kalorie i mało odżywcze przekąski, słodycze, potrawy

  NOWINY I PLOTECZKI Z PRZEDSZKOLA DWÓJECZKI NR 2/2013R. s.22 smażone i słodzone napoje. Najlepiej jest wprowadzić zasadę tzw. „sobotniego cukierka”. Postarajmy się podawać dziecku ulubione łakocie w jeden wybrany przez nie dzień tygodnia i zawsze do głównego posiłku lub jako podwieczorek. Niech to będą produkty dostarczające oprócz cukru innych składników odżywczych np.: ciasto drożdżowe, biszkopty, herbatniki, koktajle mleczno – owocowe, kisiele czy budynie zamiast czekoladowych batonów i cukierków oraz gazowanych napojów. Nie dawajmy dziecku do szkoły pieniędzy zamiast zdrowego śniadania. W automatach i sklepikach szkolnych raczej trudno znaleźć coś zdrowego. Każde dziecko przebywające w szkole ok. 6 godz. powinno zjeść w domu śniadanie i mieć zapewniony w szkole jeden posiłek (drugie śniadanie lub obiad). Jeśli ten czas jest dłuższy poza pełnowartościowym pierwszym posiłkiem dla zapewnienia odpowiedniej pracy i wydolności umysłowej oraz fizycznej niezbędne są dwa posiłki – drugie śniadanie i obiad. Kontrolujmy skład posiłków, wielkość porcji zależnie od wieku i fizycznego rozwoju dziecka, przestrzegajmy regularnego ich spożywania, eliminujmy podjadanie i picie słodkich napojów w tzw. „międzyczasie”. Pozwólmy dziecku samodzielnie decydować o ilości spożywanego pokarmu, jeżeli stosunek jego masy ciała do wysokości jest prawidłowy (jest on oceniany np. na bilansach zdrowia). Starajmy się, trzymać urozmaiconej diety.

Wybierajmy produkty z pełnego ziarna zbóż, niskotłuszczowe mleko i jego bezcukrowe przetwory, chude mięso, wędliny, ryby oraz owoce i warzywa. Nie dosalajmy i nie dosładzajmy nadmiernie potraw. Aby uatrakcyjnić posiłek, wystarczy zachęcić malca do jego przygotowywania. Zdarza się też, że dziecko upiera się przy jedzeniu tylko jednego składnika, bądź nie chce jeść produktów odżywczych. Wówczas nie zmuszajmy go do jedzenia, lecz przeczekajmy. Zwykle taki okres mija po około tygodniu. Zadbajmy wówczas, aby

dziecko jadło inne produkty będące źródłem cennych składników odżywczych. Wyjściowo podawajmy mniejsze porcje jedzenia, a jeśli nasza pociecha będzie

NOWINY I PLOTECZKI Z PRZEDSZKOLA DWÓJECZKI NR 2/2013R. s.23

głodna z pewnością poprosi o dokładkę. Miejmy pod ręką zdrowe produkty i nie zapominajmy ich często proponować. Zazwyczaj, jeśli w domu są świeże owoce i warzywa umyte, obrane i pokrojone, czyli gotowe do bezpośredniego spożycia, to cała rodzina z chęcią je zjada. Zapas zdrowych przekąsek jest szczególnie ważny, ponieważ dzieci proszą o nie bardzo często. Brak w domu niezdrowych produktów spowoduje, że dziecko nie będzie ich konsumowało. To, co znajduje się w szafkach i lodówce zależy tylko do rodziców. Starajmy się nie wpływać negatywnie na kształtujące się upodobania dzieci przez pryzmat własnych przyzwyczajeń, przygotowujmy i zjadajmy z uśmiechem, nawet te potrawy, których sami w dzieciństwie nie lubiliśmy. Świećmy przykładem. To najprostsza i najważniejsza zasada. Jeśli chcemy, aby dzieci jadły posiłki i przekąski – my również powinniśmy takie spożywać. Stosujmy złotą zasadę: „postępuj tak, jak ja postępuję” zamiast „postępuj tak, jak ja mówię”. Promujmy właściwe wzorce zachowania w czasie posiłków, zapewniając miłą i pogodną atmosferę. Przekazujmy wiedzę dotyczącą zdrowego pożywienia i zdrowego stylu życia się podczas robienia zakupów spożywczych i w czasie wspólnego przygotowywania posiłków – doskonałej okazji do zacieśniania więzi. Wykorzystajmy ten czas na naukę i zwrócenie uwagi na zdrowe i niezdrowe artykuły. Ponadto, jeśli dzieci same decydują o tym, co należałoby zakupić dla całej rodziny, zazwyczaj chętniej później  zjadają wybrane przez siebie produkty. Zapewnijmy dziecku odpowiednią dawkę ruchu, zezwalając na nie więcej niż 1-2 godziny spędzane przed monitorem komputera, i/lub telewizorem. Nie wstawiajmy tych urządzeń do pokoju dziecka. Propagujmy codzienną, wspólną i regularną aktywność fizyczną. Korygujmy nieprawidłowe informacje na temat żywienia z mediów i innych źródeł. Ograniczajmy podjadanie między posiłkami, postawmy na zdrowe przekąski i szczególnie podczas zajęć niewymagających ruchu lub gdy dziecko się nudzi.Pamiętajmy, że jeżeli od pierwszych lat dziecka zadbamy, by jego dieta była zróżnicowana, pełna warzyw i owoców, bogata w składniki odżywcze, zawierająca ograniczone ilości cukru i soli oraz odpowiednią dawkę ruchu, to możemy zminimalizować ryzyko pojawienia się w jego dorosłym życiu chorób wynikających z nieprawidłowego żywienia czyli otyłości, cukrzycy czy chorób układu krążenia, w myśl starego przysłowia:

NOWINY I PLOTECZKI Z PRZEDSZKOLA DWÓJECZKI NR 2/2013R. s.24

„Czym skorupka za młodu nasiąknie, tym na starość trąci”.

Podstawowe zasady

żywienia dzieci w wieku przedszkolnym:

Zaplanuj 4-5 posiłków (wśród nich przynajmniej jeden powinien być ciepły).

W głównych posiłkach powinno być źródło pełnowartościowego białka (np. mięso / ryba / wędlina, jajko) .

Włącz do diety produkty zbożowe, takie jak: grube kasze, naturalne płatki oraz ciemne pieczywo.

Każdego dnia pamiętaj o mleku i jego przetworach.

Zwiększ spożycie ryb i świeżych warzyw.

Ogranicz spożywanie słodyczy i napojów gazowanych oraz unikaj

żywności typu „fast-food” .

Unikaj potraw smażonych, wybieraj gotowane, duszone, pieczone w folii.

Ogranicz sól i wysoko przetworzoną żywność.

NOWINY I PLOTECZKI Z PRZEDSZKOLA DWÓJECZKI NR 2/2013R. s.25

Wybieraj dobrej jakości tłuszcz roślinny i masło.

Wybieraj zdrowe napoje dla dziecka, szczególnie zalecana jest woda.

SPĘDZAJ AKTYWNIE CZAS ZE SWOIM DZIECKIEM !!!!!!!!!!!!

Podajemy przepis na smaczną i zdrową sałatkę.

Sałatka „ aligator”SKŁADNIKI: 

kapusta pekińska kukurydza cebula jabłko majonez por ogórki sól pieprz cukier

kwasek cytrynowy

NOWINY I PLOTECZKI Z PRZEDSZKOLA DWÓJECZKI NR 2/2013R. s.26

  Sposób wykonania:

Warzywa kroimy, jabłko ścieramy na tarce. Dodajemy kukurydzę i białą część pora i przyprawiamy do smaku.  Z zielonej części pora wycinamy ogon, głowę i pazury. Oczy robimy z goździków, a język z marchewki.

Życzymy smacznego!!!!!!

GAZETKA PRZEDSZKOLA SAMORZĄDOWEGO NR 2 W ŻYCHLINIE

ADRES REDAKCJI:PRZEDSZKOLE SAMORZĄDOWE NR 2 REDAGUJE ZESPÓŁ:99 – 320 ŻYCHLIN BEATA PAKULSKAUL.ŻEROMSKIEGO 8 DOROTA KUBICKA