sp10zdwola.edupage.org · Web viewDlatego niezwykle istotna jest rola nauczyciela, który pomoże...

PROGRAMWYCHOWAWCZO – PROFILAKTYCZNY

SZKOŁY PODSTAWOWEJ NR 10

IM. MARII SKŁODOWSKIEJ – CURIE

W ZDUŃSKIEJ WOLI

NA ROK SZKOLNY 2017/2018

Szkoła Podstawowa nr 10 im. Marii Skłodowskiej – Curie w Zduńskiej Woli

Spis treści:

PREAMBUŁA.................................................................................................................................................. 4

MISJA I WIZJA SZKOŁY................................................................................................................................... 7

MODEL ABSOLWENTA................................................................................................................................... 8

CELE GŁÓWNE............................................................................................................................................... 9

CEL GŁÓWNY: POZNANIE ZASAD BEZPIECZEŃSTWA, NAUKI, ZABAWY I WYPOCZYNKU.................................10

PRZEPISY PRAWNE................................................................................................................................................10WPROWADZENIE..................................................................................................................................................12ZADANIA I DZIAŁANIA DOPROWADZAJĄCE DO REALIZACJI CELU.......................................................................................16

CEL OGÓLNY: BUDOWANIE PEWNOŚCI SIEBIE I KSZTAŁTOWANIE ZARADNOŚCI ŻYCIOWEJ............................20


CEL GŁÓWNY: BUDOWANIE WIĘZI ZE SZKOŁĄ ORAZ ŚWIADOMOŚCI I PRZYNALEŻNOŚCI NARODOWEJ.........25


CEL GŁÓWNY: PRZEMOC I AGRESJA RÓWIEŚNICZA W SZKOLE ORAZ ZACHOWANIA AUTOAGRESYWNE........35


CEL GŁÓWNY: WSPÓŁPRACA Z RODZICAMI..................................................................................................42


CEL GŁÓWNY: ROZWIJANIE KOMPETENCJI CZYTELNICZYCH ORAZ UPOWSZECHNIANIE CZYTELNICTWA WŚRÓD DZIECI I MŁODZIEŻY..................................................................................................................................... 46


CEL GŁÓWNY: ŚWIADOME ZDOBYWANIE WIEDZY, TRUDNOŚCI W NAUCE ORAZ SPOSOBY MOTYWOWANIA DO PRACY.................................................................................................................................................... 50


CEL GŁÓWNY: WYCHOWANIE DO WARTOŚCI...............................................................................................58


CEL GŁÓWNY: NIENARUSZALNOŚĆ CIELESNA I PRZECIWDZIAŁANIE WYKORZYSTANIU DZIECI........................63

2



CEL GŁÓWNY: CYBERPRZEMOC.................................................................................................................... 66

PRZEPISY PRAWA..................................................................................................................................................66WPROWADZENIE..................................................................................................................................................67ZADANIA I DZIAŁANIA DOPROWADZAJĄCE DO REALIZACJI CELU.......................................................................................69

CEL GŁÓWNY: ŚRODKI PSYCHOAKTYWNE.....................................................................................................71


CEL GŁÓWNY: ZDROWY TRYB ŻYCIA.............................................................................................................77


CEL GŁÓWNY: PRAWIDŁOWE RELACJE RODZINNE, A ROZBITE RODZINY I PRZEMOC W RODZINIE..................83


CEL GŁÓWNY: PODNOSZENIE JAKOŚCI EDUKACJI WŁĄCZAJĄCEJ W SZKOLE...................................................88


GŁÓWNE KIERUNKI DZIAŁANIA NA POSZCZEGÓLNYCH ETAPACH EDUKACYJNYCH.........................................92

I ETAP EDUKACYJNY - KLASY I – III......................................................................................................................92II ETAP EDUKACYJNY - KLASY IV – VIII................................................................................................................93

EWALUACJA PROGRAMU............................................................................................................................. 94

3


Preambuła

Okres szkolny to istotny czas każdego młodego człowieka. Czas, w którym kształtuje

się jego osobność i poczucie tożsamości, a także podstawowe umiejętności, niezbędne

w dalszym życiu i funkcjonowaniu społecznym. W trakcie nauki szkolnej uczeń zdobywa nie

tylko wiedzę, ale także dojrzewa emocjonalnie i fizycznie. Dlatego niezwykle istotna jest rola

nauczyciela, który pomoże mu odnaleźć właściwą drogę w procesie rozwoju i edukacji.

Nauczyciel dzięki swojemu przygotowaniu i zdobytemu w czasie pracy doświadczeniu

pozytywnie wpływa na rozwój dorastających uczniów, będąc dla nich autorytetem i pomocą

w zdobyciu cennych umiejętności wyznaczania własnych i respektowania granic innych ludzi

oraz odkrywania i rozwijania własnych zainteresowań.

Sporządzony Program Wychowawczo – Profilaktyczny jest zbiorem działań, które

mają wspomagać i kształtować rozwój uczniów. Składa się on z wielu części, których

nadrzędnym celem jest zapobieganie i eliminowanie niepożądanych zachowań oraz

wzmacnianie prawidłowych postaw wśród uczniów.

Działania wychowawcze to proces wspierania wychowanka w rozwoju, umożliwianie

mu osiąganie pełnej dojrzałości w sferze fizycznej, psychicznej, intelektualnej, społecznej

i duchowej na miarę jego możliwości. Zależy nam, aby uczniowie umieli prowadzić zdrowy

styl życia, budować satysfakcjonujące relacje i współpracować z innymi, brać

odpowiedzialność za własne postępowanie, dbać o bezpieczeństwo własne i innych,

dostrzegać potrzeby drugiego człowieka, kierować się przyjętymi w szkole wartościami,

kształtować swoje postawy prospołeczne i patriotyczne.

Działania profilaktyczne szkoły polegają na kompleksowym kompensowaniu

niedostatków wychowania, obejmując trzy obszary: wspieranie wychowanków w radzeniu

sobie z trudnościami, ograniczanie i likwidowanie czynników ryzyka oraz inicjowanie

i wzmacnianie czynników chroniących. W naszych działaniach stosować będziemy:

profilaktykę uniwersalną – skierowaną do wszystkich członków społeczności szkolnej,

mającą. na celu prawidłowy rozwój, zdrowy styl życia oraz podejmowanie działań,

których zadaniem jest ograniczanie zachowań ryzykownych niezależnie od poziomu

ryzyka używania środków i substancji psychotropowych, środków zastępczych,

nowych substancji psychoaktywnych;

4


profilaktykę selektywną – wspieranie uczniów i wychowanków, którzy ze względu na

swoją sytuację rodzinną, środowiskową lub uwarunkowania biologiczne są w

wyższym stopniu narażeni na rozwój zachowań ryzykownych;

profilaktykę wskazującą – wspieranie uczniów, u których rozpoznano wczesne objawy

używania środków i substancji psychotropowych itp. lub występowanie innych

zachowań ryzykowanych.

Przy opracowaniu programu wychowawczo-profilaktycznego szkoły uwzględniono:

podstawy prawa oświatowego;

dotychczasowe doświadczenia szkoły;

zebrane od rodziców, uczniów i nauczycieli propozycje dotyczące głównych

problemów i kierunków pracy w obszarze wychowywania i profilaktyki w szkole i

środowisku;

przeprowadzoną diagnozę sytuacji wychowawczej, opiekuńczej, zagrożeń związanych

z zachowaniami ryzykownymi, uzależnieniami w szkole i środowisku, działalnością

uczniów w cyberprzestrzeni (załącznik nr 1);

przeprowadzoną analizą czynników chroniących i czynników ryzyka (załącznik nr 1);

przewidywane zmiany w szkole, środowisku i kraju, mogące mieć wpływ na proces

wychowania

Program realizowany będzie przez wszystkich wychowawców i nauczycieli

przedmiotów we współpracy z dyrekcją, ze specjalistami: pedagogami, psychologami,

doradcą zawodowym, logopedą, pielęgniarką szkolną oraz rodzicami uczniów a także z

instytucjami, innymi szkołami i organizacjami pozarządowymi.

Program Wychowawczo - Profilaktyczny jest zgodny ze Statutem szkoły, Programami

nauczania i innymi dokumentami regulującymi pracę w szkole. Oparty jest o wspólnie

wybrane przez społeczność szkolną wartości:

szacunek wobec drugiego człowieka;

poszanowanie godności;

wykształcenie umiejętności poznawczych i przekazanie wiedzy.

„Wychowanie i profilaktyka ukierunkowane są na różne cele: wychowanie służy

wspieraniu wychowanka w rozwoju, zaś profilaktyka to interwencja kompensują niedostatki

wychowania.

5


Najważniejsze jednak wydaje się to, co łączy wychowanie i profilaktykę – jest to aspekt

wartości i norm, w nawiązaniu do których są prowadzone działania. Dzięki urzeczywistnianiu

wartości i norm wychowane zyskuje spójne środowisko wychowawcze, to dzięki nim

wychowawcy mogą współpracować (mimo, że preferują różne metody oddziaływań), wreszcie

– to w świetle wartości i norm życie człowieka oraz funkcjonowanie społeczeństwa stają się

dla wychowanków zrozumiałe.”

Prof. Zbigniew Gaś

6


Misja i wizja szkoły

7


Model absolwenta

Działania zawarte w programie wychowawczo – profilaktycznym zmierzają do

ukształtowania młodego człowieka, który niezależnie od indywidualnych cech osobowości,

predyspozycji i talentów będzie wyposażony w zespół cech uniwersalnych, warunkujących

właściwe funkcjonowanie we współczesnym świecie.

Absolwent szkoły:

8


Cele główne.

1. Poznanie zasad bezpieczeństwa, nauki, zabawy i wypoczynku.

2. Budowanie pewności siebie i kształtowanie zaradności życiowej.

3. Budowanie więzi ze szkołą oraz świadomości i przynależności narodowej.

4. Przemoc i agresja rówieśnicza w szkole oraz zachowania autoagresywne.

5. Współpraca z rodzicami.

6. Rozwijanie kompetencji czytelniczych oraz upowszechnianie czytelnictwa wśród dzieci i

młodzieży.

7. Świadome zdobywanie wiedzy, trudności w nauce oraz sposoby motywowania do pracy.

8. Wychowanie do wartości.

9. Nienaruszalność cielesna i przeciwdziałanie wykorzystaniu dzieci.

10. Cyberprzemoc.

11. Środki psychoaktywne.

12. Zdrowy tryb życia.

13. Prawidłowe relacje rodzinne, a rozbite rodziny, przemoc w rodzinie.

14. Podnoszenie jakości edukacji włączającej w szkole.

9


Cel główny: Poznanie zasad bezpieczeństwa, nauki, zabawy i wypoczynku

Cele szczegółowe

Uczeń:

1. otacza opieką najmłodszych członków społeczności szkolnej i służy pomocą;

w poruszaniu się na terenie szkoły

2. organizuje bezpiecznie wspólne zabawy podczas przerw i po lekcjach;

3. bezpiecznie korzysta ze środków komunikacji, zapobiega i przeciwdziała

sytuacjom problemowym;

4. zna zasady ruchu drogowego;

5. potrafi utrzymywać ład i porządek wokół siebie, w miejscu nauki i zabawy;

6. szanuje nauczycieli i pracowników szkoły;

7. potrafi właściwie reagować w sytuacjach kryzysowych

Nauczyciel:

1. przedstawia bądź przypomina panujące w szkole zasady i normy postępowania;

2. uświadamia rodzicom problem alienowania uczniów;

3. prowadzi działania wychowawcze w porozumieniu z rodzicami i innymi

nauczycielami;

4. prowadzi profilaktykę zachowań ryzykownych;

5. przeprowadzanie analizy i działań profilaktycznych w przypadku zachowań

społecznie nieakceptowanych

Przepisy prawne

1. Ustawa z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (tekst jednolity: Dz. U. z

2016 r. poz. 1943);

2. Ustawa z dnia 14 grudnia 2016 r. prawo oświatowe (Dz. U. z 2017 r. poz. 59,

949);

3. Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 14 lutego 2017 r. w

sprawie podstawy programowej wychowania przedszkolnego oraz podstawy

10


programowej kształcenia ogólnego dla szkoły podstawowej, w tym dla

uczniów z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu umiarkowanym lub

znacznym, kształcenia ogólnego dla branżowej szkoły I stopnia, kształcenia

ogólnego dla szkoły specjalnej przysposabiającej do pracy oraz kształcenia

ogólnego dla szkoły policealnej (Dz. U. 2017 poz. 356);

4. Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. 2017 r. 459);

5. Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U.

2016 r. poz. 1822);

6. Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 31 grudnia 2002

r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny w publicznych i niepublicznych

szkołach i placówkach (Dz. U. 2003 nr 6 poz. 69);

7. Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 8 listopada 2001

r. w sprawie warunków i sposobu organizowania przez publiczne przedszkola,

szkoły i placówki krajoznawstwa i turystyki (Dz. U. 2001 r. nr 135 poz. 1516 i

2014 r. poz. 1150);

8. Ustawa z dnia 25 sierpnia 2006 r. o bezpieczeństwie żywności i żywienia (Dz.

U. 2017 r. poz. 149, 60);

9. Ustawa z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie (Dz.

U. 2015 r. poz. 1390);

10. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 13 września 2011 r. w sprawie

procedury „Niebieskie Karty” oraz wzorów formularzy „Niebieska Karta” (Dz.

U. 2011 nr 209 poz. 1245);

11. Ustawa z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. 2017 r.

poz. 783, 1458);

12. Ustawa z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i

przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U. 2016 r. poz. 487);

13. Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 9 sierpnia 2017 r. w

sprawie warunków organizowania kształcenia, wychowania i opieki dla dzieci

i młodzieży niepełnosprawnych, niedostosowanych społecznie i zagrożonych

niedostosowaniem społecznym (Dz. U. z 2017 r. poz. 1578);

14. Ustawa z dnia 9 listopada 1995 r. o ochronie zdrowia przed następstwami

używania tytoniu i wyrobów tytoniowych (Dz. U. 2017 r. poz. 957);

15. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 23 czerwca 2015 r. w sprawie

realizacji Rządowego programu wspomagania w latach 2015–2018 organów

11


prowadzących szkoły w zapewnieniu bezpiecznych warunków nauki,

wychowania i opieki w szkołach – „Bezpieczna+” (Dz. U. z 2015 r. poz. 972);

16. Konwencja o prawach dziecka, przyjęta przez Zgromadzenie Ogólne Narodów

Zjednoczonych dnia 20 listopada 1989 r. (Dz. U. 1991 nr 120 poz. 526);

17. Ustawa z dnia 18 sierpnia 2011 r. o bezpieczeństwie osób przebywających na

obszarach wodnych (Dz. U. 2016 r. poz. 656);

18. Ustawa z dnia 18 sierpnia 2011 r. o bezpieczeństwie i ratownictwie w górach i

na zorganizowanych terenach narciarskich (Dz. U. 2011 nr 208 poz. 1241 z

późn. zm.);

19. Ustawa z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. 2017 r.

poz. 1260);

20. Ustawa z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i

chorób zakaźnych u ludzi (Dz. U. 2016 poz. 1866);

21. Ustawa z dnia 19 sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia psychicznego (Dz. U.

2017 r. poz. 882);

22. Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 8 kwietnia 2011 r. w sprawie

prowadzenia nadzoru nad jakością wody w kąpielisku i miejscu

wykorzystywanym do kąpieli (Dz. U. 2016 poz. 1602).

Wprowadzenie

Zadaniem dyrektora i pracowników szkoły jest zapewnienie bezpieczeństwa i dbanie o

zdrowie podopiecznych przebywających na obszarze szkoły. Kwestie te reguluje

Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 31 grudnia 2002 r. w sprawie

bezpieczeństwa i higieny w publicznych i niepublicznych szkołach i placówkach (Dz. U.

2003 nr 6 poz. 69).

Ustawa z dnia 14 grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe (Dz. U. 2017 poz. 59) zapewnia

w szczególności:

1) realizację prawa każdego obywatela Rzeczypospolitej Polskiej do kształcenia się

oraz prawa dzieci i młodzieży do wychowania i opieki, odpowiednich do wieku i

osiągniętego rozwoju;

2) wspomaganie przez szkołę wychowawczej roli rodziny;

12


3) wychowanie rozumiane jako wspieranie dziecka w rozwoju ku pełnej dojrzałości w

sferze fizycznej, emocjonalnej, intelektualnej, duchowej i społecznej, wzmacniane i

uzupełniane przez działania z zakresu profilaktyki problemów dzieci i młodzieży;

4) możliwość zakładania i prowadzenia szkół i placówek przez różne podmioty;

5) dostosowanie treści, metod i organizacji nauczania do możliwości psychofizycznych

uczniów, a także możliwość korzystania z pomocy psychologiczno-pedagogicznej i

specjalnych form pracy dydaktycznej;

6) możliwość pobierania nauki we wszystkich typach szkół przez dzieci i młodzież

niepełnosprawną, niedostosowaną społecznie i zagrożoną niedostosowaniem

społecznym, zgodnie z indywidualnymi potrzebami rozwojowymi i edukacyjnymi

oraz predyspozycjami;

7) opiekę nad uczniami niepełnosprawnymi przez umożliwianie realizowania

zindywidualizowanego procesu kształcenia, form i programów nauczania oraz zajęć

rewalidacyjnych;

8) opiekę nad uczniami szczególnie uzdolnionymi poprzez umożliwianie realizowania

indywidualnych programów nauczania oraz ukończenia szkoły każdego typu w

skróconym czasie;

9) upowszechnianie dostępu do szkół, których ukończenie umożliwia dalsze kształcenie

w szkołach wyższych;

10) możliwość uzupełniania przez osoby dorosłe wykształcenia ogólnego, zdobywania

lub zmiany kwalifikacji zawodowych i specjalistycznych;

11) zmniejszanie różnic w warunkach kształcenia, wychowania i opieki między

poszczególnymi regionami kraju, a zwłaszcza ośrodkami wielkomiejskimi i

wiejskimi;

12) kształtowanie u uczniów postaw prospołecznych, w tym poprzez możliwość udziału

w działaniach z zakresu wolontariatu, sprzyjających aktywnemu uczestnictwu

uczniów w życiu społecznym;

13) upowszechnianie wśród dzieci i młodzieży wiedzy i umiejętności niezbędnych do

aktywnego uczestnictwa w kulturze i sztuce narodowej i światowej;

14) utrzymywanie bezpiecznych i higienicznych warunków nauki, wychowania i opieki

w szkołach i placówkach;

15) upowszechnianie wśród dzieci i młodzieży wiedzy o zasadach zrównoważonego

rozwoju oraz kształtowanie postaw sprzyjających jego wdrażaniu w skali lokalnej,

krajowej i globalnej;

13


16) opiekę uczniom pozostającym w trudnej sytuacji materialnej i życiowej;

17) dostosowywanie kierunków i treści kształcenia do wymogów rynku pracy;

18) kształtowanie u uczniów postaw przedsiębiorczości i kreatywności sprzyjających

aktywnemu uczestnictwu w życiu gospodarczym, w tym poprzez stosowanie

w procesie kształcenia innowacyjnych rozwiązań programowych, organizacyjnych

lub metodycznych;

19) przygotowywanie uczniów do wyboru zawodu i kierunku kształcenia;

20) warunki do rozwoju zainteresowań i uzdolnień uczniów przez organizowanie zajęć

pozalekcyjnych i pozaszkolnych oraz kształtowanie aktywności społecznej

i umiejętności spędzania czasu wolnego;

21) upowszechnianie wśród dzieci i młodzieży wiedzy o bezpieczeństwie oraz

kształtowanie właściwych postaw wobec zagrożeń, w tym związanych

z korzystaniem z technologii informacyjno-komunikacyjnych, i sytuacji

nadzwyczajnych;

22) kształtowanie u uczniów umiejętności sprawnego posługiwania się technologiami

informacyjno-komunikacyjnymi;

23) wspomaganie nauczania języka polskiego i w języku polskim wśród Polonii

i Polaków zamieszkałych za granicą oraz dzieci pracowników migrujących.

Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 31 grudnia 2002 r.

w sprawie bezpieczeństwa i higieny w publicznych i niepublicznych szkołach i placówkach

(Dz. U. 2003 nr 6 poz. 69):

§ 2. Dyrektor zapewnia bezpieczne i higieniczne warunki pobytu w szkole lub

placówce, a także bezpieczne i higieniczne warunki uczestnictwa w zajęciach

organizowanych przez szkołę lub placówkę poza obiektami należącymi do tych jednostek

§ 13. Niedopuszczalne jest prowadzenie jakichkolwiek zajęć bez nadzoru

upoważnionej do tego osoby.

§ 14. 1. Przerwy w zajęciach uczniowie spędzają pod nadzorem nauczyciela.

§ 40. Pracownik szkoły lub placówki, który powziął wiadomość o wypadku,

niezwłocznie zapewnia poszkodowanemu opiekę, w szczególności sprowadzając fachową

pomoc medyczną, a w miarę możliwości udzielając poszkodowanemu pierwszej pomocy

§ 51. Dyrektor omawia z pracownikami szkoły lub placówki okoliczności i przyczyny

wypadków oraz ustala środki niezbędne do zapobieżenia im.

14


Działania o charakterze profilaktyczno – wychowawczym przyczynią się do

zapewnienia odpowiedniego i bezpiecznego środowiska pracy i nauki dla osób

przebywających na terenie szkoły.

15

Zadania i działania doprowadzające do realizacji celu

Zadania / działania doprowadzające do

zrealizowania celu

Termin Osoba odpowiedzialna Oczekiwane efekty

Treści skierowane do uczniów

Zapoznanie i przypominanie uczniom,

nauczycielom oraz rodzicom zasad i reguł

bezpieczeństwa obowiązujących na terenie

szkoły.

Cały rok szkolny Wychowawcy klas, pedagog Znajomość zasad i reguł

bezpieczeństwa obowiązujących

na terenie szkoły.

Realizacja zajęć kształtujących umiejętności

psychospołeczne i interpersonalne, mające na

celu uwrażliwienie uczniów na potrzeby

młodszych kolegów, a także zwiększenie

tolerancji i akceptacji.

Według potrzeb Wychowawcy klas, pedagog Uczniowie wykazują się

tolerancją wobec młodszych

kolegów, znają ich potrzeby i

rozumieją problemy

aklimatyzacyjne w nowym

środowisku.

Prowadzenie statystyk zachowań

przemocowych, agresywnych, innego rodzaju

zachowań ryzykownych;

Cały rok szkolny Wychowawcy klas, pedagog,

dyrektor

Posiadanie informacji na temat

przejawów przemocy i agresji w

szkole, w celu podejmowania

działań zmierzających do

rozwiązania problemów.


Badanie poczucia bezpieczeństwa w szkole. Cały rok szkolny Nauczyciele dyżurujący,

wychowawcy, pedagog

Zwiększenie poziomu

bezpieczeństwa w szkole.

Prowadzenie uświadamiających spotkań / apeli

informacyjnych dla uczniów, które przybliżą

im i pomogą zrozumieć zasady bezpieczeństwa

oraz komfortowego przebywania na terenie

szkoły.

Cały rok szkolny Dyrektor

Prowadzenie programu profilaktycznego „Klub

Bezpiecznego Puchatka”

Cały rok Wychowawcy Zwiększenie świadomości na

temat bezpiecznych zachowań

wśród najmłodszych uczniów.

Prowadzenie zajęć i spotkań z policją nt.

przepisów ruchu drogowego oraz

bezpiecznego spędzania dni wolnych od zajęć

szkolnych.

Według potrzeb Dyrektor, wychowawcy Zwiększenie świadomości na

temat bezpiecznych zachowań

wśród najmłodszych uczniów.

Realizacja programu wychowania

komunikacyjnego.

Maj/czerwiec Elżbieta Piotrowska-Dziedzic Zdobycie karty rowerowej.

Podejmowanie działań z zakresu zapobiegania

agresji i przemocy wśród uczniów.

Według potrzeb Wychowawcy klas, pedagog Zmniejszenie poziomu agresji

wśród uczniów, dzięki

umiejętnemu rozwiązywaniu

problemów w akceptowany

społecznie sposób.

17


Kształtowanie umiejętności bezpiecznego

zachowania się w trudnych sytuacjach

życiowych i zagrażających zdrowiu lub życiu.

Cały rok szkolny Wychowawcy klas, pedagog Zdobycie wiedzy praktycznej na

temat właściwego reagowania w

sytuacjach kryzysowych.

Wskazywanie i propagowanie bezpiecznych

form aktywnego spędzania czasu wolnego,

przerw świątecznych oraz międzylekcyjnych.

Cały rok szkolny Wychowawcy klas, nauczyciele

dyżurujący

Potrafi aktywnie i bezpiecznie

organizować i spędzać czas

wolny. Posiadanie świadomości

na temat skutków

niebezpiecznych zabaw.

Umiejętność zorganizowania

bezpiecznej i kulturalnej zabawy

podczas przerwy

międzylekcyjnej.

Zapoznanie z regulaminem pracowni

przedmiotowych.

Wrzesień Nauczyciele przedmiotowi Prawidłowe zachowanie w

pracowniach szkolnych, dbanie o

urządzenia i sprzęt szkolny w

czasie zajęć.

Podporządkowywanie się zarządzeniom

Dyrekcji, Rady Pedagogicznej oraz ustaleniom

Rady Samorządu Klasowego i Szkolnego.

Cały rok szkolny Wychowawcy klas, dyrektor Bezpiecznie i zgodnie z

przepisami uczestniczy w życiu

szkoły.

18


Treści skierowane do rodziców

Zaznajomienie rodziców z problematyką

wyobcowania dzieci w szkole.

Wrzesień/październik Wychowawcy klas Wykształcenie umiejętności

rozmów rodzica z dzieckiem,

w celu właściwego postępowania

wzmacniającego integrację klasy

i społeczności szkolnej.

19

Cel ogólny: Budowanie pewności siebie i kształtowanie zaradności życiowej

Cele szczegółowe

Uczeń:

angażuje się w tworzenie pozytywnej i bezpiecznej atmosfery w klasie

i szkole,

potrafi zachować się asertywnie,

zna i rozumie pojęcie tolerancji,

wzmacnia poczucie własnej wartości,

nie stosuje przemocy wobec innych osób i panuje nad złością.

potrafi podejmować właściwe decyzje

radzi sobie w trudnych i stresowych sytuacjach,

umie wskazywać pozytywne wzorce zachowań,

poznaje i rozwija swoje predyspozycje

Przepisy prawne

1. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. uchwalona przez

Zgromadzenie Narodowe w dniu 2 kwietnia 1997 r., przyjęta przez Naród w

referendum konstytucyjnym w dniu 25 maja 1997 r., podpisana przez Prezydenta

Rzeczypospolitej Polskiej w dniu 16 lipca 1997 r. (Dz.U. 1997 nr 78 poz. 483);

2. Ustawa z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (tekst jednolity: Dz. U. z 2016 r.

poz. 1943);

3. Ustawa z dnia 14 grudnia 2016 r. prawo oświatowe (Dz. U. z 2017 r. poz. 59; 949);

4. Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 14 lutego 2017 r. w sprawie

podstawy programowej wychowania przedszkolnego oraz podstawy programowej

kształcenia ogólnego dla szkoły podstawowej, w tym dla uczniów z

niepełnosprawnością intelektualną w stopniu umiarkowanym lub znacznym,

kształcenia ogólnego dla branżowej szkoły I stopnia, kształcenia ogólnego dla szkoły

specjalnej przysposabiającej do pracy oraz kształcenia ogólnego dla szkoły policealnej

(Dz. U. 2017 poz. 356);


5. Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 9 sierpnia 2017 r. w sprawie

warunków i trybu udzielania zezwoleń na indywidualny program lub tok nauki oraz

organizacji indywidualnego programu lub toku nauki (Dz.U. 2017 poz. 1569);

6. Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 18 sierpnia 2017 r. zmieniające

rozporządzenie w sprawie organizacji oraz sposobu przeprowadzania konkursów,

turniejów i olimpiad (Dz. U. 2017 poz. 1580);


Zjednoczonych dnia 20 listopada 1989 r. (Dz.U. 1991 nr 120 poz. 526).

Wprowadzenie

Szkoła prowadzi szereg działań mających na celu zachęcenie uczniów do aktywnego

spędzania wolnego czasu. Celem tych zajęć jest poszerzenie uczniowskiej wiedzy,

zainteresowań oraz odkrywanie nowych pasji. Prowadzone działania mają za zadanie

rozbudzić aspiracje życiowe oraz przeciwdziałać biernym postawom społecznym.

Nauczyciele motywują uczniów do nauki oraz starają się tworzyć im środowisko sprzyjające

odnoszeniu sukcesów w różnych dziedzinach. Dzięki temu nawet uczniowie wykazujący

trudności w nauce, odnajdują i pielęgnują umiejętności, predyspozycje i talenty w różnych

obszarach życia.

Szybko zmieniający się świat, a co za tym zmienne idzie warunki życia i stosunki

społeczne, sprawiają, że coraz więcej osób nie radzi sobie z gniewem, złością, żalem, depresją

czy innymi trudnymi stanami emocjonalnymi. Takie problemy dotykają ludzi w różnym

wieku, niezależnie od ich poziomu inteligencji intelektualnej. Stąd istotne jest położenie

nacisku na rozwój umiejętności społecznych oraz inteligencji emocjonalnej młodych ludzi.

Pomaga to prawidłowym i konstruktywnym radzeniu sobie z problemami dotykającymi nas

w życiu. Okres szkolny tworzy nawyki emocjonalne, którymi większość ludzi będzie

posługiwać się do końca życia. Oznacza to, że szkoła jest nie tylko odpowiedzialna za

przekazanie wiedzy, ale także rozwój umiejętności i procesów wchodzących w skład

inteligencji emocjonalnej.

Poniższy Program Wychowawczo – Profilaktyczny przedstawia działania, które

pomogą budować świadomość jednostkową uczniów oraz będą wspierać ich aspiracje

życiowe, by były one dojrzałe i zgodne z ich predyspozycjami i zainteresowaniami.

21



zrealizowania celu



Kształtowanie postaw i zachowań

prospołecznych poprzez budowanie

pozytywnej atmosfery w klasie i na terenie

szkoły.

Cały rok szkolny Wychowawcy klas, pedagog Poprawa funkcjonowania w

grupie rówieśniczej.

Wykształcenie postaw szacunku

wobec innych uczniów.

Wspieranie i pomoc sobie

nawzajem.

Realizacja zajęć kształtujących postawę

asertywną.

Podczas godziny

wychowawczej według

rozkładu zajęć, podczas

zajęć profilaktycznych

z pedagogiem

Wychowawcy klas, pedagog Nieagresywne wyrażanie swoich

poglądów, próśb i oczekiwań.

Zgodna w grupie, społeczności

szkolnej w różnych sytuacjach.

Znajomość substancji

uzależniających oraz asertywna

postawa wobec papierosów,

alkoholu oraz substancji

psychoaktywnych.


Rozbudzanie tolerancji i akceptacji wobec

innych.

Cały rok szkolny Wychowawcy klas, pedagog Wykazywanie tolerancji wobec

innych osób. Wyeliminowanie

postaw rasistowskich.

Budowanie poczucia własnej wartości.

Rozwijanie swoich predyspozycji i

zainteresowań.


opiekunowie kół zainteresowań

Wzmocnienie poczucia własnej

wartości. Znajomość swoich zalet

i dostrzeganie możliwości

osiągania sukcesów. Umiejętność

wykorzystania swoich mocnych

stron.


agresji i przemocy wśród uczniów.

Cały rok szkolny Wychowawcy klas, pedagog Świadomość agresywnych

zachowań i umiejętność

rozwiązywania konfliktów w

akceptowalny społeczny sposób.

Panowanie nad negatywnymi

emocjami. Znajomość miejsc

uzyskiwania pomocy w

przypadkach agresji.

23


Wskazywanie wzorców pozytywnych

zachowań i podejmowania właściwych decyzji.

Cały rok szkolny Dyrektor, nauczyciele Respektowanie i naśladowanie

pozytywnych zachowań.

Podejmowanie właściwych

wyborów przy świadomości

wsparcia nauczycieli, pedagoga

oraz rodziców.

Treści skierowane do nauczycieli

Przeprowadzenie ankiety dotyczącej poczucia

bezpieczeństwa w szkole dla klas pierwszych.

Grudzień Pedagog szkolny Ewaluacja poczucia

bezpieczeństwa

pierwszoklasistów i ewentualne

wdrożenie środków i działań

korygujących stan bezpieczeństwa

w szkole.

24

Cel główny: Budowanie więzi ze szkołą oraz świadomości i przynależności narodowej

Cele szczegółowe:

Uczeń:

1. potrafi być współgospodarzem klasy i szkoły;

2. promuje swoją szkołę;

3. aktywnie spędza czas poznając swój kraj podczas wycieczek szkolnych;

4. reprezentuje szkołę na zewnątrz;

5. zna prawa i obowiązki obywatela kraju należącego do Unii Europejskiej;

6. rozwija postawę prospołeczną oraz dba o wspólne dobro;

7. kształtuje w sobie patriotyzm lokalny;

8. poprawnie posługuje się językiem polskim;

9. wykazuje szacunek do symboli narodowych i lokalnych;

10. poznaje tradycje narodowe i buduje wieź ze szkołą;

11. wykazuje właściwą postawę podczas obchodów państwowych i szkolnych;

12. poszerza wiedzę o historii miasta, regionu

Przepisy prawne

1. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. uchwalona

przez Zgromadzenie Narodowe w dniu 2 kwietnia 1997 r., przyjęta przez

Naród w referendum konstytucyjnym

2. w dniu 25 maja 1997 r., podpisana przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej

w dniu 16 lipca 1997 r. (Dz.U. 1997 nr 78 poz. 483);

3. Ustawa z dnia 7 września 1991 r., o Systemie oświaty (tekst jednolity: Dz. U. z

2016 r. poz. 1943);

4. Ustawa z dnia 14 grudnia 2016 r. Prawo oświatowe (Dz. U. z 2017 r. poz. 59,

949);



programowej kształcenia ogólnego dla szkoły podstawowej, w tym dla


uczniów z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu umiarkowanym lub

znacznym, kształcenia ogólnego dla branżowej szkoły I stopnia, kształcenia

ogólnego dla szkoły specjalnej przysposabiającej do pracy oraz kształcenia

ogólnego dla szkoły policealnej (Dz.U. 2017 r. poz. 356);

6. Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 14 listopada 2007 r. w

sprawie warunków i sposobu wykonywania przez przedszkola, szkoły i

placówki publiczne zadań umożliwiających podtrzymywanie poczucia

tożsamości narodowej, etnicznej i językowej uczniów należących do

mniejszości narodowych i etnicznych oraz społeczności posługującej się

językiem regionalnym (Dz.U. 2014 r. poz. 263);

7. Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 14 kwietnia 1992 r. w

sprawie warunków i sposobu organizowania nauki religii w szkołach

publicznych (Dz.U. 1992 r. nr 36 poz. 155 z późń. zm);

8. Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 25 maja 2017 r. w

sprawie warunków i sposobu wspomagania nauczania języka polskiego,

historii, geografii, kultury polskiej i innych przedmiotów nauczanych w języku

polskim wśród Polonii i Polaków zamieszkałych za granicą oraz dzieci

pracowników migrujących (Dz.U. 2017 r. poz. 1042);

9. Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 6 sierpnia 2015 r. w

sprawie wymagań wobec szkół i placówek (Dz.U. 2015 r. poz. 1214);

10. Ustawa z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o

wolontariacie (Dz.U. 2016 r. poz. 1817, 1948, z 2017 r. poz. 60, 573).

Wprowadzenie

Budowanie więzi ze szkoła, świadomości i przynależności narodowej oraz

kształtowanie postaw patriotycznych służy nabywaniu identyfikacji z narodem i kulturą, które

z kolei przygotowują do życia w danym społeczeństwie. Wykształcanie w młodych ludziach

odpowiedniej, patriotycznej postawy wymaga czasu i konsekwentnych, ciągłych starań. Z

tego powodu działalność dydaktyczno-wychowawcza jest niezbędna w codziennym życiu

młodego człowieka a równocześnie jest obowiązkiem spoczywającym na barkach

nauczycieli. O tym, że powinnością nauczycieli jest przekazywanie i kształtowanie

26


patriotycznych postaw dzieci i młodzieży szkolnej, mówi również Ustawa z dnia 14 grudnia

2016 r. – Prawo oświatowe (Dz.U. 2017 poz. 59, 949):

„Oświata w Rzeczypospolitej Polskiej stanowi wspólne dobro całego społeczeństwa;

kieruje się zasadami zawartymi w Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, a także

wskazaniami zawartymi w Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka, Międzynarodowym

Pakcie Praw Obywatelskich i Politycznych oraz Konwencji o Prawach Dziecka. (…)

Kształcenie i wychowanie służy rozwijaniu u młodzieży poczucia odpowiedzialności, miłości

Ojczyzny oraz poszanowania dla polskiego dziedzictwa kulturowego, przy jednoczesnym

otwarciu się na wartości kultur Europy i świata. Szkoła winna zapewnić każdemu uczniowi

warunki niezbędne do jego rozwoju, przygotować go do wypełniania obowiązków rodzinnych

i obywatelskich w oparciu o zasady solidarności, demokracji, tolerancji, sprawiedliwości

i wolności”.

W preambule Konstytucji Rzeczypospolitej czytamy:

„my Naród Polski – wszyscy obywatele Rzeczypospolitej, zarówno wierzący w Boga

będącego źródłem prawdy, sprawiedliwości, dobra i piękna, jak i nie podzielający tej wiary,

a te uniwersalne wartości wywodzący z innych źródeł, równi w prawach i w powinnościach

wobec dobra wspólnego – Polski, wdzięczni naszym przodkom za ich pracę, za walkę

o niepodległość okupioną ogromnymi ofiarami, za kulturę zakorzenioną w chrześcijańskim

dziedzictwie Narodu i ogólnoludzkich wartościach, nawiązując do najlepszych tradycji

Pierwszej i Drugiej Rzeczypospolitej, zobowiązani, by przekazać przyszłym pokoleniom

wszystko, co cenne z ponadtysiącletniego dorobku…”

Patriotyzm objawia się w przywiązaniu i okazywaniu szacunku do swojej ojczyzny,

ziemi pochodzenia, rodzinnych stron, języka, swoich przodków, znajomych obyczajów,

kultury narodowej oraz ludzi i wartości, które sobą reprezentują. Przejawia się on także

w solidarności z własnym narodem i lokalną społecznością.

Kształtowanie postawy patriotycznej w młodych ludziach jest obowiązkiem

spoczywającym na ich opiekunach, zarówno tych prawnych, faktycznych jak i tych, którzy

spędzają z uczniami czas tj. wychowawcy i nauczyciele przedmiotowi. To właśnie na

pracownikach szkoły spoczywa bardzo duża odpowiedzialność. To oni bowiem każdego roku

starają się kształtować umysły młodych ludzi, kolejnych roczników, które wypełniają

korytarze ich szkoły. Kształtowanie owej postawy winno być podjęte już od najmłodszych lat

życia dziecka, dlatego warto kształtować uczucia, z których po latach powinien zrodzić się

prawdziwy patriotyzm. Problematykę patriotyczną mogą przybliżyć młodemu człowiekowi

np. wizualne symbole i znaki. Prowadząc takie zajęcia należy pamiętać o odpowiedniej

27


postawie samego nauczyciela, o okazywaniu należnego szacunku oraz emocji do symboli

narodowych.

Poniższy Program Wychowawczo-Profilaktyczny kształtuje więź ze szkołą oraz

utrwala zachowania i postawy o charakterze patriotycznym u dzieci i młodzieży w wieku

szkolnym.

28



zrealizowania celu



Organizowanie uroczystości szkolnych, m.in.

pasowanie na ucznia, zabawa karnawałowa.

Uczestnictwo w Święcie Patrona Szkoły itp.

Według kalendarza

imprez

Opiekunowie samorządu,

wychowawcy klas

Uczniowie aktywnie uczestniczą

w organizowaniu i obchodach

uroczystości szkolnych.

Poszerzają wiedzę na temat

tradycji i historii.

Organizowanie konkursu „Super klasa”. Cały rok szkolny Opiekunowie samorządu,

wychowawcy klas

Poprzez wykonywanie zadań i

promowanie pozytywnych postaw

społecznych klasa zdobywa tytuł

„Super klasy” oraz nagrodę.

Utrwala to właściwe i oczekiwane

postawy uczniów.

Zapoznanie z wyposażeniem sal oraz

konsekwencjami zniszczenia mienia

szkolnego.

Cały rok Wychowawcy klas Wzrost poszanowania dla mienia

szkolnego oraz świadomości

niewłaściwych zachowań innych

osób.


Wykorzystywanie umiejętności plastycznych

do wykonywania gazetek ściennych oraz

dekoracji na terenie szkoły.

Cały rok szkolny Nauczyciele plastyki i techniki,

opiekunowie świetlicy

Aktywne dbanie o wygląd szkoły

oraz upamiętnianie istotnych

wydarzeń z życia szkoły oraz

świąt i uroczystości.

Promowanie pozytywnego wizerunku szkoły

poprzez udział w teatrzykach, konkursach i

olimpiadach międzyszkolnych, miejskich,

powiatowych, wojewódzkich i ogólnopolskich.


przedmiotowi, opiekunowie kół

zainteresowań

Utrwalanie pozytywnego

wizerunku szkoły oraz rozwijanie

różnych umiejętności np.

związanych z przełamywaniem

lęku podczas wystąpień

publicznych. Zdobywanie

poszerzonej wiedzy

przedmiotowej.

Promowanie szkoły oraz integracja z osobami

niesłyszącymi poprzez m.in. teatrzyk w języku

migowym.

Marzec Pedagog szkolny, nauczyciele

klas trzecich

Utrwalanie wizerunku szkoły jako

miejsca przyjaznego osobom

niepełnosprawnym.

Wzmacnianie tolerancji i

akceptacji na środowisko osób

niepełnosprawnych. Umiejętność

komunikowania się w języku

migowym.

30


Organizowanie wycieczek terenowych jako

formy aktywnego spędzania wolnego czasu.

Cały rok szkolny Wychowawcy klas Poznanie historii oraz topografii

regionu i kraju. Promowanie form

aktywnego spędzania czasu.

Przybliżanie i utrwalanie praw i obowiązków

obywatela kraju Unii Europejskiej.


historii i języka polskiego

Wzrost akceptacji i tolerancji

reprezentowanej przez

różnorodność krajów Unii

Europejskiej.

Rozwijanie kompetencji, które powinien

posiadać młody Europejczyk.

Cały rok szkolny Nauczyciele języków obcych,

nauczyciele informatyki,

wychowawcy klas

Komunikowanie się z ludźmi

wykorzystując języki obce.

Posługiwanie się nowymi

środkami informacji i

komunikacji.

Zapoznanie z zasadami funkcjonowania

ważnych urzędów państwowych.

Cały rok szkolny Nauczyciele języka polskiego,

wychowawcy klas

Ogólna świadomość o strukturze

administracyjnej kraju.

W ramach współpracy organizowanie imprez i

dni otwartych szkoły dla wychowanków

przedszkoli.

(zapytać) Wychowawcy klas młodszych Wypromowanie pozytywnego

wizerunku szkoły.

31


Przekazywanie wiedzy na temat historii

społeczności lokalnej, dorobku kulturowego

regionu oraz jego wpływu na kraj. Poznawanie

historii szkoły.


historii, opiekunowie kół

zainteresowań

Identyfikowanie siebie jako części

społeczności lokalnej oraz

świadome uczestnictwo w życiu

kulturowym regionu w czasie

świat i uroczystości. Poznanie

dorobku kulturowego regionu

poprzez uczestnictwo w

imprezach kulturalnych,

wycieczkach do teatru i muzeum,

wystawach, koncertach.

Popularyzacja historii szkoły w

środowisku lokalnym.

Poznawanie literatury polskiej odpowiedniej

dla stopnia rozwoju emocjonalnego i

intelektualnego. Udział w konkursach

czytelniczych oraz akcjach promujących

czytelnictwo, np. Noc Bibliotek, Cała Polska

Czyta, Miesiąc Bibliotek Szkolnych.

Cały rok szkolny Bibliotekarz, nauczyciele języka

polskiego, nauczyciele edukacji

wczesnoszkolnej

Wykształcenie umiejętności

świadomego i refleksyjnego

odbioru czytanego tekstu oraz

utrwalanie zasad poprawnej

polszczyzny.

32


Przekazywanie wiedzy na temat postawy

patriotycznej, tradycji szkoły, regionu, kraju.


historii, dyrektor

Zbudowanie więzi i pozytywnego

obrazu szkoły, regionu i kraju.

Poznanie i kultywacja tradycji

regionalnych (zabytki, ciekawe

miejsca). Wpojenie szacunku do

symboli narodowych (hymn,

flaga, godło narodowe). Właściwe

zachowanie podczas śpiewania

hymnu narodowego oraz dbanie o

dobre imię i honor szkoły,

współtworzenie jej autorytetu.

Angażowanie młodych ludzi w pracę

samorządu szkolnego i inne formy aktywności

na terenie szkoły tj. gazetka szkolna, kółka

zainteresowań.

Cały rok szkolny Wychowawcy klas, opiekunowie

kół zainteresowań

Rozwijanie wszelakich

umiejętności i odpowiedzialności

za powierzone zadania.


Prezentowanie postawy patriotycznej podczas

celebrowania uroczystości szkolnych.

Cały rok szkolny Dyrektor, nauczyciele Promowanie postaw

patriotycznych jako wzoru do

naśladowania dla uczniów.

33


Angażowanie rodziców dzieci w pracę na

rzecz szkoły.

Według potrzeb Dyrektor, nauczyciele Czynne uczestnictwo rodziców w

życiu szkoły. Kreatywne wsparcie

przy organizowaniu imprez

szkolnych.

34

Cel główny: Przemoc i agresja rówieśnicza w szkole oraz zachowania autoagresywne

Cele szczegółowe

Uczeń:

wie czym jest agresja i autoagresja;

potrafi opanować negatywne emocje, nie jest agresywny, nie kieruje agresji

wobec siebie i innych;

potrafi komunikować i porozumiewać się z otoczeniem w akceptowany

społecznie sposób

Nauczyciel:

angażuje rodziców przy promowaniu poprawnych zachowań;

organizuje pogadanki dla rodziców w celu zwracania uwagi na problem

przemocy i agresji;

obserwuje uczniów i stale kontroluje sytuację w szkole;

współpracuje z instytucjami wspierającymi proces wychowawczy.

zna i stosuje techniki relaksacyjne

Rodzic:

współpracuje ze szkołą w celu stworzenia jednolitego modelu wychowania

i zapobiegania problemom wychowawczym;

w ramach współpracy ze szkołą kontakt z instytucjami wspierającymi

rodziców

Przepisy prawne

1. Ustawa z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (tekst jednolity: Dz. U. z 2016

r. poz. 1943);

2. Ustawa z dnia 14 grudnia 2016 r. prawo oświatowe (Dz. U. z 2017 r. poz. 59, 949);






kształcenia ogólnego dla branżowej szkoły I stopnia, kształcenia ogólnego dla

szkoły specjalnej przysposabiającej do pracy oraz kształcenia ogólnego dla szkoły

policealnej (Dz.U. 2017 poz. 356);

4. Ustawa z dnia 26 października 1982 r. o postępowaniu w sprawach nieletnich

(Dz.U. 2016 r. poz. 1654, z 2017 r. poz. 773);

5. Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny (Dz. U. z 2016 r. poz. 1137, 2138,

z 2017 r. poz. 244, 768, 773, 952, 966, 1214);

6. Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. 2017 r. 459);

7. Ustawa z dnia 20 maja 1971 r. – Kodeks wykroczeń (Dz. U. 2015 r. poz. 1094);

8. Rozporządzenie MEN z dnia 27 sierpnia 2015 r. w sprawie nadzoru

pedagogicznego (Dz. U. z 2015 r., poz. 1270);

9. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 23 czerwca 2015 r. w sprawie realizacji

Rządowego programu wspomagania w latach 2015-2018 organów prowadzanych

szkoły w zapewnieniu bezpiecznych warunków nauki, wychowania i opieki w

szkołach - „Bezpieczna+” (Dz. U. z 2015 r. poz. 972);


warunków organizowania kształcenia, wychowania i opieki dla dzieci i młodzieży

niepełnosprawnych, niedostosowanych społecznie i zagrożonych

niedostosowaniem społecznym (Dz. U. z 2017 r. poz. 1578);

11. Rozporządzenie MEN z dnia 6 sierpnia 2015 r. w sprawie wymagań wobec szkół

(Dz. U. z 2015 r., poz. 1214);


Zjednoczonych dnia 20 listopada 1989 r. (Dz. U. 1991 nr 120 poz. 526).

Wprowadzenie

Agresja i przemoc choć są zjawiskami powszechnie szkodliwymi społecznie,

występują w każdej sferze życia, także w szkole. Narusza to podstawowe prawo dziecka do

życia w poczuciu bezpieczeństwa na terenie szkoły oraz poza nią. Konstytucja

36


Rzeczpospolitej Polskiej gwarantuje dziecku ochronę w art. 72: „Rzeczpospolita Polska

zapewnia ochronę praw dziecka. Każdy ma prawo żądać od organów władzy publicznej

ochrony dziecka przed przemocą, okrucieństwem, wyzyskiem i demoralizacją (…)”. Z tego

powodu szkoła i wszyscy zatrudnieni w niej pracownicy zobligowani są do podejmowania

wszelkich działań mających wpływ na poczucie bezpieczeństwa dzieci i młodzieży.

Celem tej części programu jest minimalizowanie przyczyn agresji, a także

wskazywanie alternatywnych i właściwych sposób funkcjonowania. Przedstawione działania

mają również na celu wypracowanie w całej społeczności szkolnej odpowiednich sposobów

reagowania w przypadku wystąpienia zdarzeń przemocy lub agresji oraz umiejętności

radzenia sobie w trudnych sytuacjach.

37



zrealizowania celu



Przeprowadzanie ankiet w celu zbadania

poziomu bezpieczeństwa w szkole.

Listopad Pedagog Poznanie skali bezpieczeństwa i

zagrożeń występujących w szkole

Przeprowadzanie lekcji z wykorzystaniem

materiałów dydaktycznych takich jak filmy,

prezentacje, materiały graficzne.

Godziny wychowawcze

według rozkładu zajęć.

Zajęcia profilaktyczne

z pedagogiem

Wychowawcy klas, pedagog Zwiększenie świadomości

zachowań negatywnych

prowadzących do przemocy.

Organizowanie wystąpień przedstawicieli

służb mundurowych w celu zapoznania z

konsekwencjami agresji i przemocy.

Według potrzeb Wychowawcy klas Uświadomienie konsekwencji

wynikających z niewłaściwych

zachowań, związanych z agresją.

Uświadomienie uczniów na temat agresji i

przemocy fizycznej, słownej.

Godzina wychowawcza

według rozkładu zajęć

Wychowawcy klas Uczeń rozumie i rozróżnia formy

agresji oraz zna ich negatywne

skutki. Wie jak reagować w

sytuacjach agresji.


Przeprowadzanie pogadanek na temat

mówienia o swoich potrzebach oraz rozwijania

umiejętności nazywania emocji.

Godzina wychowawcza

według rozkładu zajęć

Wychowawcy klas, pedagog Uczeń wie jak mówić o swoich

potrzebach i jest świadomy

przeżywanych emocji i sposobów

ich wyrażania.

Obserwacja i podejmowanie profilaktycznych

interwencji w sytuacjach możliwego

zaistnienia przemocy. Wczesne reagowanie na

wszelkie negatywne zjawiska i zachowania.

Według potrzeb Wychowawcy klas, dyrektor Zapobieganie potencjalnym

poważnym sytuacjom

kryzysowym, związanym z

przemocą.

Jasne wyznaczanie granic i konsekwentne ich

egzekwowanie.

Cały rok szkolny Wszyscy pracownicy szkoły Przestrzeganie zasad

obowiązujących na terenie szkoły.

Utrwalanie właściwych zachowań

i szacunku do innych osób.

Natychmiastowe reagowanie w przypadku

sytuacji zmierzających do autoagresji.

Cały rok szkolny Nauczyciele dyżurujący,

wychowawcy klas, pedagog,

psycholog

Zapobieganie i ograniczanie

przypadków autoagresji oraz

udzielanie odpowiedniej pomocy i

wsparcia uczniom.

Przekazywanie wiedzy i umiejętności na temat

radzenia sobie ze stresem.


psycholog

Wypracowanie technik

relaksacyjnych.

39



Angażowanie rodziców do współpracy przy

promowaniu poprawnego stylu zachowania.

Cały rok szkolny Wychowawcy klas Poprawa relacji na linii rodzic –

dziecko. Poszerzenie obszaru

oddziaływania poza czas szkolny.

Monitorowanie na bieżąco zachowań uczniów,

ze szczególnym uwzględnieniem miejsc o tzw.

podwyższonym ryzyku (ubikacje, schody itp.)

Cały rok szkolny Wychowawcy, nauczyciele

przedmiotowi, pedagog,

nauczyciele dyżurujący

Zapobieganie pojawieniu się

zachowań niepożądanych.

Rozwiązywanie na bieżąco

pojawiających się na problemów.

Współpracowanie z instytucjami

wspierającymi nauczyciela w procesie

wychowania.

Według potrzeb Wychowawcy klas, dyrektor Uzyskanie pomocy w

wychowywaniu ucznia trudnego.

Wielopłaszczyznowe działanie w

celu rozwiązywania problemów.


Organizowanie pogadanek, na przykład

podczas wywiadówek, by zwrócić uwagę na

problem przemocy i agresji.

W ramach ustalonych

terminów wywiadówek

Wychowawcy klas Zwiększenie świadomości

rodziców w zakresie

występujących zjawisk przemocy

wśród dzieci.

40


Przedstawienie rodzicom podstawowej wiedzy

na temat zagrożeń wynikających ze

sprawowanie niewłaściwej opieki nad

dzieckiem.

W ramach ustalonych


Wychowawcy klas Rodzic posiada wiedzę zagrożeń i

wie jak ustrzec przed nimi swoje

dziecko. Ma świadomość

odpowiedzialności i konsekwencji

władzy rodzicielskiej.

Podejmowanie działań interwencyjnych wobec

rodziców niewywiązujących się ze swoich

obowiązków.

Według potrzeb Wychowawcy klas, pedagog,

dyrektor

Rodzice są motywowani do pracy

nad zmianą sytuacji dziecka.

Rodzice otrzymują wsparcie przy

rozwiązywaniu problemów

rodzinnych.

41

Cel główny: Współpraca z rodzicami.

Cele szczegółowe

Nauczyciel:

poszerza kompetencje społeczne;

zna oczekiwania rodziców wobec procesu nauczania i wychowania;

współpraca z instytucjami wspierającymi proces wychowawczy;

prowadzi dialog z rodzicami;

informuje rodziców o możliwościach uzyskania pomocy poza szkołą.

Rodzic:

współorganizuje wydarzenia szkolne i uczestniczy w życiu szkoły;

uczestniczy w rozwiązywaniu sytuacji problemowych.

Przepisy prawne

1. Karta Praw Podstawowych Unii Europejskiej (Dz. Urz. UE 2016 C 202, s.1);

2. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. 1997 nr 78 poz. 483);


poz. 1943);

4. Ustawa z dnia 14 grudnia 2016 r. Prawo oświatowe (Dz. U. z 2017 r. poz. 59, 949);







(Dz.U. 2017 poz. 356);

6. Międzynarodowy Pakt Praw Obywatelskich i Politycznych z 1966 (Dz.U. 1977 nr 38

poz. 167);


7. Konwencja o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności (Dz.U. 1993 nr 61

poz. 284);

8. Konwencja o Prawach Dziecka (Dz.U. 1991 nr 120 poz. 526);

9. Powszechna Deklaracja Praw Człowieka (Dz.U. 1989 nr 29 poz. 155).

Wprowadzenie

Budowanie prawidłowych i trwałych relacji interpersonalnych na linii rodzic/ opiekun

prawny dziecka a nauczyciele szkolni, jest niezwykle istotnym wyzwaniem stojącym przed

dyrekcją i pracownikami szkoły.

Na chwilę obecną działalność opiekunów dzieci w polskim prawie oświatowym

regulowana jest przez akty prawne Rzeczypospolitej Polskiej oraz dokumenty

międzynarodowe.

Niestety same przepisy prawne nie są w stanie rozwiązać pojawiających się

problemów komunikacyjnych pomiędzy rodzicami a nauczycielami. Aby to osiągnąć

konieczny jest wzajemny szacunek i wspólna, ukierunkowana na jeden cel praca.

Celowe oraz odpowiednio zorganizowane współdziałanie przyniesie większe korzyści

profilaktyczne i wychowawcze, gdyż pozwoli zintensyfikować starania, a tym samym

zwiększy szansę na ich skuteczność.

Na dalszych etapach prac niniejszy dokument posłuży do przygotowania propozycji

działań edukacyjnych, wychowawczych oraz profilaktycznych w ramach stworzenia lub

wzmocnienia relacji pomiędzy opiekunami uczniów i ich nauczycielami w naszej placówce

szkolnej.

W tej części program ma na celu umocnić współpracę pomiędzy dorosłymi

opiekunami dzieci i młodzieży szkolnej bądź dopiero taką więź oraz idące za nią

zaangażowanie nawiązać. Nauczyciele starają się tworzyć partnerskie środowisko pełne

wzajemnego szacunku i zrozumienia. Taka relacja na linii nauczyciele – rodzice uczniów jest

dobrym prognostykiem do tworzenia spójnych działań ukierunkowanych na dobro uczniów.

Współpraca pomiędzy dorosłymi i wspólnie wyznaczony cel dla rozwoju uczniów pozwalają

w łatwiejszy i bardziej kompleksowy sposób wspomagać rozwój młodych ludzi.

43



zrealizowania celu



Podnoszenie społecznych kwalifikacji

nauczycieli.

Według potrzeb Szkolenia zewnętrzne. Szkolenia

rad pedagogicznych

Nauczyciele znają metody

pozwalające nawiązać

odpowiednie relacje z rodzicami

dzieci, a dzięki temu zbudować

swój profesjonalny wizerunek.

Poznanie oczekiwań rodziców uczniów

względem szkoły i nauczycieli.

Wrzesień. Według

potrzeb

Wychowawcy klas Nauczyciel zna opinie i

oczekiwania rodziców względem

sposobu nauczania i

funkcjonowania szkoły.

Współorganizowanie przez rodziców wydarzeń

szkolnych (kiermasz bożonarodzeniowy,

Szkolny Dzień Dziecka, itp.)

Według kalendarza

imprez

Wychowawcy klas Zaangażowanie rodziców w życie

szkoły.

Wspólne rozwiązywanie sytuacji

problemowych.

Według potrzeb Wychowawcy klas, pedagog Skuteczniejsze oddziaływanie na

ucznia.


Współpraca z instytucjami w celu poznania

sytuacji rodzin objętych wsparciem tych

instytucji.

Według potrzeb Wychowawcy klas, pedagog

szkolny

Poznanie sytuacji rodzinnej

uczniów objętych pomocą

instytucji wspierających proces

wychowawczy.

Nawiązanie dialogu i współpracy w procesie

wychowawczym.

Cały rok szkolny Wychowawcy klas, pedagog

szkolny

Usprawnienie współpracy i

zaangażowanie rodziców w

aktywne wspieranie dziecka.

Współpraca nauczycieli z rodzicami w celu

stworzenia jednolitego modelu wychowania i

zapobiegania problemom wychowawczym.

Cała rok szkolny Wychowawcy klas, nauczyciele

przedmiotowi, pedagog szkolny

Skuteczniejsze oddziaływanie na

proces nauczania i wychowania.

Informowanie rodziców o możliwościach

skorzystania z pomocy instytucji

wspierających proces wychowania dziecka

(Poradnia Psychologiczno – Pedagogiczna,

Powiatowe Centrum Pomocy Rodzinie,

Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej itp.).

W ramach ustalonych


Wychowawcy klas, pedagog

szkolny

Rodzice otrzymują wsparcie w

rozwiązywaniu problemów

wychowawczych.

45

Cel główny: Rozwijanie kompetencji czytelniczych oraz upowszechnianie czytelnictwa wśród dzieci i młodzieży

Cele szczegółowe:

Uczeń:

uświadamia sobie rolę książek i chętnie po nie sięga;

aktywnie i umiejętnie korzysta z biblioteki szkolnej;

rozwija inteligencję i umiejętność czytania ze zrozumienie;

poznaje kulturę, historię i tradycję

Rodzic:

daje wzór aktywnej postawy czytelniczej

Przepisy prawne


poz. 1943);





niepełnosprawnością intelektualną w stopniu umiarkowanym lub znacznym, kształcenia

ogólnego dla branżowej szkoły I stopnia, kształcenia ogólnego dla szkoły specjalnej

przysposabiającej do pracy oraz kształcenia ogólnego dla szkoły policealnej (Dz.U.

2017 poz. 356);

4. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 6 października 2015 r. w sprawie

szczegółowych warunków, form i trybu realizacji Priorytetu III „Narodowego Programu

Rozwoju Czytelnictwa” dotyczącego wspierania w latach 2016–2020 organów

prowadzących szkoły oraz biblioteki pedagogiczne w zakresie rozwijania zainteresowań

uczniów przez promocję i wspieranie czytelnictwa dzieci i młodzieży, w tym zakup

nowości wydawniczych (Dz. U. 2015 poz. 1667);


5. Rozporządzenie MEN z dnia 27 sierpnia 2015 r. w sprawie nadzoru pedagogicznego

(Dz. U. z 2015 r., poz. 1270);

6. Rozporządzenie MEN z dnia 6 sierpnia 2015 r. w sprawie wymagań wobec szkół

(Dz.U. 2015 poz. 1214);

7. Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 25 maja 2017 r. w sprawie

warunków i sposobu wspomagania nauczania języka polskiego, historii, geografii,

kultury polskiej i innych przedmiotów nauczanych w języku polskim wśród Polonii i

Polaków zamieszkałych za granicą oraz dzieci pracowników migrujących (Dz.U. 2017

r. poz. 1042).

Wprowadzenie

Czytanie jako umiejętność rozumienia, refleksyjnego przetwarzania tekstu i jego

wykorzystania, to jedna z najważniejszych umiejętności zdobywana w procesie kształcenia.

Z tego powodu jest niezmiernie ważne aby uczeń na każdym etapie edukacji miał

dostęp do książek, które go interesują i są na odpowiednim poziomie zaawansowania jego

rozumienia. Dzięki ciągłej styczności z literaturą, stałemu zainteresowaniu oraz rozwojowi

kompetencji czytelniczych, kształtowane są nawyki czytania i samodzielnego sięgania po

książkę w wieku dorosłym.

Polski rząd wspiera aktywność czytelniczą poprzez udostępnianie funduszy, które

powinny wpłynąć na zwiększenie zainteresowania lekturą a co za tym idzie uwidocznić

wzrost aktywności czytelniczej.

Poniższa część Programu wskazuje działania o charakterze edukacyjnym,

informacyjnym i prewencyjnym. Celem programu jest rozwijanie kompetencji czytelniczych,

promowanie czytelnictwa i krzewienie rodzinnej kultury czytelniczej. Szkoła podejmuje się

organizacji licznych działań przy wsparciu rodziców dzieci oraz innych dorosłych członków

ich rodzin. Dzieci i młodzież nabywają i rozwijają posiadane zdolności czytelnicze oraz

pracują nad trudnościami, które wynikają z podejmowania się takiej aktywności.

47



zrealizowania celu



Współpraca z rodzicami uczniów w celu

promowanie czytelnictwa u wychowanków

oraz zdiagnozowanie przyczyn niechęci do

czytania.


języka polskiego, bibliotekarz

szkolny

Uczeń rozwija zainteresowania

czytelnicze i uświadamia sobie

istotną rolę książek i prasy w

procesie zdobywania wiedzy.

Organizowanie konkursów czytelniczych oraz

uczestnictwo w akcjach promujących

czytelnictwo (Noc Bibliotek, Miesiąc Bibliotek

Szkolnych, Cała Polska Czyta, Bookcrossing).

Cały rok szkolny Bibliotekarz szkolny, nauczyciele

języka polskiego i edukacji

wczesnoszkolnej

Wzrost motywacji do sięgnięcia

po literaturę.

Promowanie korzystania z zasobów biblioteki

szkolnej.

Cały rok szkolny Wychowawcy klas, bibliotekarz

szkolny

Aktywne korzystanie z zasobów

bibliotecznych. Zwiększenie

frekwencji w bibliotece.

Kształtowanie poprzez zachęcanie do czytania,

wysokiego poziomu rozwoju intelektualnego i

wiedzy.

Cały rok szkolny Bibliotekarz, wychowawcy klas Rozwój inteligencji i umiejętności

rozumienia czytanego tekstu.

Wdrażanie edukacji kulturalnej. Cały rok szkolny Bibliotekarz, nauczyciele języka

polskiego

Uczeń poznaje kulturę, historię i

tradycje.



Promowanie wspólnego czytania z dzieckiem i

zachęcanie do udziału w kampanii „Cała

Polska czyta dzieciom”.

Cały rok szkolny Nauczyciele klas I – III Przyzwyczajenie dziecka do

korzystania z literatury.

49

Cel główny: Świadome zdobywanie wiedzy, trudności w nauce oraz sposoby motywowania do pracy

Cele szczegółowe

Uczeń:

umie wykorzystywać informacje;

wie jak posługiwać się dydaktycznym sprzętem audiowizualnym;

buduje wiarę we własne siły i możliwości, kształtując wytrwałość w realizacji

celów;

wie jak właściwie posługiwać się siecią Internet do zdobywania informacji;

wie jakie są wymagania w nauce danego przedmiotu;

umie organizować czas oraz przestrzeń do pracy;

umie właściwie ocenić swoją pracę;

uczeń poszerza zakres wiedzy z naciskiem na matematykę, przyrodę

i informatykę;

rozwija orientację zawodową

Nauczyciel:

poszerza wiedzę w zakresie zaburzeń i problemów w nauce;

uświadamia rodzicom możliwe zaburzenia utrudniające naukę;

zapoznaje rodziców z zasadami oceniania i wymaganiami z poszczególnych

przedmiotów

Rodzic:

rozumie konieczność wspierania oraz okazywania akceptacji dziecku;

wie jak pracować z dzieckiem;

wie gdzie szukać pomocy w przypadku problemów w nauce dziecka

Przepisy prawne


r. poz. 1943);








specjalnej przysposabiającej do pracy oraz kształcenia ogólnego dla szkoły



zasad udzielania i organizacji pomocy psychologiczno-pedagogicznej w publicznych

przedszkolach, szkołach i placówkach (Dz.U. 2017 r. poz. 1591);

5. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 26 lipca 2017 r. w sprawie szczegółowych

warunków udzielania pomocy finansowej uczniom na zakup podręczników i

materiałów edukacyjnych (Dz.U. 2017 r. poz. 1457);

6. Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 18 września 2008 r. w sprawie

orzeczeń i opinii wydawanych przez zespoły orzekające działające w publicznych

poradniach psychologiczno-pedagogicznych (Dz.U. 2008 nr 173 poz. 1072).

Wprowadzenie

Jednym z zadań, przed którym stoją nauczyciele jest odpowiedzenie sobie na pytanie,

dlaczego niektórzy uczniowie nie są w stanie sprostać stawianym przed nimi wymaganiom

edukacyjnym. Ponieważ niepowodzenia edukacyjne mogą mieć różną genezę, metodę

radzenia sobie z nimi należy dobrać indywidualnie, zgodnie z potrzebami ucznia. W trakcie

przeprowadzania diagnozy zjawiska konieczne jest określenie przyczyn pojawiających się

problemów w nauce u dzieci i młodzieży szkolnej. Niepowodzenia mogą mieć różnorodne

podłoże. Przyczynę można wskazać w osobowości młodego człowieka, środowisku lokalnym,

środowisku szkolnym czy jego warunkach / możliwościach fizycznych. Wśród zaburzeń,

które mogą mieć podłoże w samym uczniu należy wymienić jego zdolności, umiejętności,

poziom posiadanej wiedzy, przeżywane uczucia, cechy charakteru, dotychczasowe

doświadczenia związane z podejmowaniem nauki, tendencje i przyzwyczajenia pojawiające

się podczas nauki, poziom samodzielności oraz motywację do zdobywania wcześniej

wyznaczonego celu. Bardzo ważny jest również aktualny okres rozwoju oraz ewentualne

51


zakłócenia w rozwoju psychoruchowym ucznia (np. choroby lub komplikacje, które pojawiły

się po chorobach, urazach, na skutek wypadków losowych, które pogorszyły bądź pogarszają

stan ucznia, zakłócenia będące wynikiem wrodzonych / nabytych defektów np. wady słuchu,

wzroku, zakłócenia będące wynikiem opóźnień w rozwoju umysłowym lub psychoruchowym,

zakłócenia wynikające z postrzegania świata zewnętrznego itp.).

Zakłócenia związane z otaczającym światem są nierozerwalnie związane z drugą

płaszczyzną, która może przyczyniać się do powstawania problemów ucznia w nauce –

środowisko społeczne. Pierwotnym środowiskiem, w którym żyje dziecko jest rodzina bądź

instytucja, w której dorasta, a zatem spędza wiele pierwszych lat swojego życia. Środowisko

życia dziecka ma bardzo istotny wpływ na przyszłe funkcjonowanie i zdrowie młodego

człowieka. Środowisko pierwotne, w którym dziecko spędza swój czas przyczynia się do

formowania w jego głowie wzorca do późniejszego postępowania podczas obcowania ze

światem zewnętrznym, jakimi są: osoby obce czy szkoła.

Ta część programu na celu wspomóc uczniów wykazujących problemy w nauce oraz

zapewnić im równe szanse w przyszłości. Przedstawione działania kształtują postawy

młodych ludzi i przysposabiają ich do normalnego, zdrowego funkcjonowania w społeczności

szkolnej oraz poza nią.

52



zrealizowania celu



Kształcenie umiejętności selekcjonowania i

wykorzystywania informacji.

Cały rok szkolny Nauczyciele przedmiotowi,

bibliotekarz szkolny, opiekun

świetlicy

Uczeń wie jak wybierać przydatne

informacje i wykorzystywać je na

lekcjach.

Zapoznanie ze sprzęt audiowizualnym

wykorzystywanym w pracowniach.

Cały rok szkolny Nauczyciele informatyki,

techniki, bibliotekarz szkolny

Uczeń umie wykorzystywać

audiowizualne pomoc

dydaktyczne, by skuteczniej

przyswajać przekazywane treści.

Przygotowywanie uczniów do korzystania z

informacji dostępnych w sieci Internet.


informatyki, bibliotekarz szkolny

Uczeń umie w bezpieczny sposób

korzystać z zasobów Sieci, by

pozyskiwać informacje

wykorzystywane podczas zajęć

dydaktycznych.

Uświadamianie konieczności krytycznej

postawy wobec informacji przekazywanych

przez środku masowego przekazu i sieć

Internet.


informatyki

Wie jak oceniać jakość i

przydatność informacji,

zachowując dystans i krytyczną

postawę.


Przeprowadzanie ćwiczeń mających na celu

naukę oceniania pozyskiwanych informacji, a

następnie weryfikacja zdobytych umiejętności.


przedmiotowi, bibliotekarz,

opiekun świetlicy

Uczeń ma krytyczne podejście do

otrzymywanych treści, potrafi je

przyswoić i zrozumieć, a

następnie wykorzystać podczas

zajęć szkolnych.

Zapoznanie uczniów z wymaganiami

stawianymi w ramach nauczania danego

przedmiotu.

Wrzesień, według

potrzeb

Nauczyciele przedmiotowi Uczeń wie jakie wymagania

stawiają przed nim nauczyciele,

rozumie jak będzie oceniany.

Ciągłe diagnozowanie potrzeb edukacyjnych

uczniów i udzielanie odpowiedniej pomocy.


przedmiotowi, pedagog

Objęcie pomocą ucznia i

przezwyciężenie trudności

edukacyjnych.

Kształtowanie umiejętności organizacji czasu. Cały rok szkolny Wychowawcy klas, nauczyciele

przedmiotowi

Uczeń wie jak prawidłowo

organizować swój czas pracy.

Kształtowanie systematycznego podejścia do

obowiązków.


przedmiotowi

Uczeń systematycznie wykonuje

swoje obowiązki.

Budowanie postawy racjonalnego oceniania

własnych możliwości oraz konsekwentnego

dążenia do realizacji zamierzonych celów.


przedmiotowi

Uczeń świadomie przystępuje do

realizacji zadań, wiedząc jak

wykorzystać swoje predyspozycje

i umiejętności, by osiągnąć

zamierzony cel.

54


Kształtowanie umiejętności oceny własnej

pracy.


przedmiotowi

Uczeń sprawiedliwie i

obiektywnie ocenia własną pracę i

ma świadomość wysiłku w nią

włożonego.

Dostosowywanie formy zajęć do

indywidualnych potrzeb i możliwości uczniów.


przedmiotowi

Dzieci lepiej przyswajają

przekazywaną wiedzę, dzięki

indywidualnemu podejściu

nauczyciela. Pracują w tempie

dostosowanym do swoich

możliwości.

Stworzenie odpowiednich warunków

podnoszenia jakości edukacji matematycznej,

przyrodniczej i informacyjnej.

Cały rok szkolny Nauczyciele matematyki,

przyrody i informatyki,

opiekunowie kół zainteresowań

Uczeń pogłębia wiedzę z zakresu

matematyki, przyrody i

informatyki. Wyrównanie szans

edukacyjnych w aspekcie

dodatkowych godzin

dydaktycznych bądź kół

zainteresowań.

55


Prowadzenie doradztwa zawodowego w

klasach siódmych.

Według rozkładu zajęć

doradztwa

zawodowego. Raz w

miesiącu dla każdej

klasy VII

Pedagog Rozwijanie orientacji zawodowej.

Rozbudzenie świadomości dalszej

ścieżki edukacji.


Poszerzanie wiedzy w zakresie możliwych

problemów utrudniających naukę.


przedmiotowi, pedagog

Nauczyciele mają świadomość

zagrożeń i możliwych problemów

występujących w procesie

dydaktycznym. Posiadają

umiejętności pozwalające na

radzenie sobie z takimi

trudnościami.


Zapoznanie rodziców z wymaganiami

stawianymi przed uczniami z danego

przedmiotu szkolnego.

Wrzesień Nauczyciele przedmiotowi Rodzice mają świadomość skali

trudności, zasad oceniania i

wymagań stawianych przed ich

dziećmi.

56


Pedagogizacja rodziców na temat możliwych

zaburzeń mających wpływ na naukę dzieci.

Według potrzeb

podczas wywiadówek

Wychowawcy klas. Dopuszcza się

zapraszanie gości.

Poszerzenie świadomości

rodziców na temat zaburzeń, które

mogą utrudniać naukę dziecku lub

przyswajanie wiedzy.

Przekazywanie informacji na temat możliwości

uzyskania pomocy w przypadku problemów w

nauce dziecka (Poradnia Psychologiczno -

Pedagogiczna).

Według potrzeb

podczas wywiadówek

Wychowawcy klas, nauczyciele

przedmiotowi.

Rodzic wie, gdzie może uzyskać

pomoc w przypadku problemów

dziecka z nauką.

57

Cel główny: Wychowanie do wartości

Cele szczegółowe:

Uczeń:

potrafi wnioskować i przeprowadzać działania wzmacniające poczucie

wartości;

wie czym są wartości i rozumie ich znaczenie w życiu codziennym;

działa na rzecz szkoły promując wartości przez nią krzewione

Rodzic:

ma wiedzę na temat wychowania w wartościach i stosuje je w procesie

wychowawczym

Przepisy prawne

1. Ustawa z dnia 7 września 1991 r. o Systemie oświaty (tekst jednolity: Dz. U. z 2016

r. poz. 1943);

2. Ustawa z dnia 14 grudnia 2016 r. Prawo oświatowe (Dz. U. z 2017 r. poz. 59);







policealnej (Dz. U. 2017 poz. 356);

4. Powszechna Deklaracja Praw Człowieka (Dz. U. 1989 nr 29 poz. 155);

5. Międzynarodowy Pakt Praw Obywatelskich i Politycznych otwarty do podpisu w

Nowym Jorku dnia 19 grudnia 1966 r. (Dz. U. 1977 nr 38 poz. 167);




Wprowadzenie

Proces rozwoju wartości u człowieka zaczyna się już od najmłodszych lat i ma istotny

wpływ na otoczenie, w którym żyje, a w konsekwencji na społeczeństwo. Oznacza to, że

dziecko od samego początku ma wpływ na swoje otoczenie, ale również samo jest na nie

podatne. System wartości człowieka budowany jest przez rodziców, rodzinę, nauczycieli,

kolegów i koleżanki oraz bliższe i dalsze środowisko, w którym się otacza.

Wychowując młodego człowieka niezwykle ważne jest, aby opiekunowie zdawali

sobie sprawę z istotności atmosfery, jaka panuje w domu i szkole. Przekazywane wartości

powinno odbywać się w klimacie porozumienia i dialogu, zarówno w środowisku domowym

jak i szkolnym. Te dwie instytucje mają najwięcej do czynienia z dzieckiem i młodzieżą,

przez co wywierają na nich istotny wpływ. Ważne jest tutaj również nawiązanie odpowiedniej

współpracy, dialogu na linii rodzice prawni dzieci a nauczyciele i wychowawcy szkolni. To

co mówią wszyscy wychowawcy musi być spójne oraz ich zachowania także musi

odzwierciedlać nauczane przez nich zasady postępowania i wartości.

Jak napisał John Locke umysł w chwili narodzin jest „czystą kartą, niezapisaną

żadnymi znakami” (1955). Umysł taki czeka na zapisanie na drodze zdobytego doświadczenia

i edukacji. Oznacza to, że dziecko rodząc się nie ma zakodowanego modelu postępowania,

katalogu potrzeb czy zachowań. To wszystko dostaje ucząc się od swojego najbliższego

otoczenia. Wychowanie w przyjaznej, pełnej miłości i akceptacji atmosferze, pozbawionej

przymusu i ostrej krytyki czy dyscypliny jest bardzo dobrym miejscem do nauki

i przyswajania modelu wartości, który jest uznawany przez wychowawców dzieci za słuszny.

Dziecko uczy się dzięki naśladownictwu i modelowaniu zachowania osób starszych,

które je otaczają. Obserwuje zachowanie swoich rodziców, dziadków, rodzeństwa, słucha co

mówią oraz patrzy jak reagują. Dzięki takiemu zachowaniu buduje w swoim umyśle skrypt

zachowania, myślenia, postaw, wartości, itp. Pierwotna hierarcha wartości będzie

odwzorowaniem hierarchii wyznawanej przez osoby najważniejsze dla dziecka czyli

rodziców, prawnych opiekunów, czy osoby które rzeczywiście sprawują opiekę nad

dzieckiem. Nie jest to proste zadanie, dzieci są bardzo czujnymi obserwatorami, dlatego

rodzice muszą żyć w harmonii z deklarowanymi przez nich wartościami.

To opiekunowie są osobami, które powinny kształtować prawidłowy system wartości

u dzieci i młodzieży szkolnej. Promowane przez nich zasady powinny być proste i zrozumiałe

do wieku osoby. Podkreślić więc należy, że wychowanie do wartości będzie tym

59


skuteczniejsze, im bardziej oboje rodzice będą żyć życiem ukształtowanym według tych

walorów.

Należy pamiętać, że to szkoła jest dla ucznia a nie uczeń dla szkoły. Takie myślenie

zmienia perspektywę, ułatwia to odejście od kultury nauczania i testów, w której aktywny jest

jedynie nauczyciel. Pojawia się nowy sposób nauki, który ułatwia przyswajanie nowej wiedzy

i umiejętności oraz zachęca do osiągania coraz lepszych rezultatów. Jest to tak zwana kultura

uczenia się, w której uczeń staje się pełnoprawnym uczestnikiem procesu edukacji

nastawionej równolegle na kształtowanie postaw i umiejętności oraz przyswajanie wiedzy.

Dzieci uczą się najwięcej przez obserwację oraz późniejsze naśladowanie zachowań

osób dorosłych. W efekcie młody człowiek uczy się odczytywać zamiar, przewidywać dalsze

postępowanie i komunikować własne emocje i interpretować emocje innych ludzi. Z tego

powodu opiekunowie powinni zachować zgodność z tym co mówią, co robią, a tym co jest

pokazane i przekazywane uczniom. Nie warto okłamywać dziecka, ponieważ i tak będzie

wiedziało (choćby na zasadzie przeczucia), że coś się nie zgadza, a w konsekwencji samo

nauczy się, że można w ten sposób postępować.

Opiekunowie często nie przejawiają spójnego zachowania, ponieważ starają się być

nieomylni w oczach dziecka. Nie jest to konieczne, gdyż młody człowiek nie potrzebuje

nieomylnego dorosłego. Lepiej jest pokazać dziecku w jaki sposób postępujemy, gdy się

pomylimy, gdy poniesiemy porażkę, pokazywanie jedynie nieomylności nie jest koniecznie,

a wręcz przeciwnie takie zachowanie może krępować i zawstydzać młodego człowieka, który

jest świadomy tego, że popełnia błędy.

Poniższa część ma na celu wychowanie dzieci i młodzieży szkolnej w duchu systemu

wartości pielęgnowanego przez wiele wcześniejszych pokoleń Polek i Polaków. Krzewienie

wyznawanego w danym społeczeństwie systemu wartości jest fundamentem procesu

wychowania. Rodzice, nauczyciele i wychowawcy stanowią dla nich wzór do naśladowania z

tego powodu ich zadaniem jest ukazywanie tego co wartościowe, przybliżanie i tłumaczenie

czym są i co znaczą poszczególne wartości. Wychowanie do wartości kształtuje orientację

aksjologiczną młodych ludzi, czyli gotowość do świadomego i odpowiedzialnego wybierania

wartości i odpowiadania za nie.

60



zrealizowania celu



Wyciągnięcie wniosków oraz opracowanie

działań koniecznych do prowadzenie

efektywnego wychowania do wartości.


szkolny

Wzrost efektywności

przekazywania i wpajania

wartości.

Wzbogacenie wiedzy na temat wartości oraz

określenie ich znaczenia w życiu codziennym.


szkolny

Świadomość i stosowanie

wartości w życiu codziennym.

Włączanie młodzieży do podejmowania

działań na rzecz szkoły bądź klasy –

organizacja wydarzeń, eventów, akcji

charytatywnych, akcji świątecznych, wyjść,

wyjazdów;

Cały rok szkolny

według kalendarza

uroczystości

Wychowawcy klas Promocja szkoły i wartości przez

nią wpajanych. Wzrost poziomu

odpowiedzialności za życie

szkoły.

Uczestniczenie w akcjach charytatywnych w

formie zbiórek materialnych, pieniężnych i

wolontariatu, organizowanych na terenie

szkoły, miasta, kraju (zbiórka na schronisko

dla zwierząt w Czartkach, WOŚP, itp.).

Cały rok szkolny Wychowawcy klas Uczniowie nabywają umiejętność

niesienia pomocy potrzebującym.


Treść skierowana do rodziców

Zwiększenie świadomości w temacie

wychowania w wartościach przez rodzinę.

Uświadomienie ich kluczowego znaczenia w

edukacji.

Zgodnie z rozkładem

wywiadówek

Wychowawcy klas Pedagogizacja rodziców na temat

wartości i sposobów ich

przekazywania.

62

Cel główny: Nienaruszalność cielesna i przeciwdziałanie wykorzystaniu dzieci

Cele szczegółowe

Uczeń:

wie czym jest wykorzystywanie seksualne;

zna granice cielesnej interakcji pomiędzy osobą dorosłą a dzieckiem;

wie gdzie szukać pomocy w przypadku możliwego wykorzystywania

seksualnego

Przepisy prawne

1. Ustawa z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (tekst jednolity: Dz. U. z

2016 r. poz. 1943);

2. Ustawa z dnia 14 grudnia 2016 r. prawo oświatowe (Dz. U. z 2017 r. poz. 59,

949);



programowej kształcenia ogólnego dla szkoły podstawowej, w tym dla uczniów

z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu umiarkowanym lub znacznym,


szkoły specjalnej przysposabiającej do pracy oraz kształcenia ogólnego dla

szkoły policealnej (Dz.U. 2017 poz. 356);

4. Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny (Dz.U. z 2016 r. poz. 1137,

2138, z 2017 r. poz. 244, 768, 773, 952, 966, 1214);

5. Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 17 lutego 2012 r.

zmieniające rozporządzenie w sprawie sposobu nauczania szkolnego oraz

zakresu treści dotyczących wiedzy o życiu seksualnym człowieka, o zasadach

świadomego i odpowiedzialnego rodzicielstwa, o wartości rodziny, życia w fazie

prenatalnej oraz metodach i środkach świadomej prokreacji zawartych w

podstawie programowej kształcenia ogólnego (Dz.U. 2014 poz. 395 z późń.

zm.);


6. Ustawa z dnia 7 stycznia 1993 r. o planowaniu rodziny, ochronie płodu

ludzkiego i warunkach dopuszczalności przerywania ciąży (Dz.U. z 1993 r. Nr

17, poz. 78, 1995 r. Nr 66, poz. 334, 1996 r. Nr 139, poz. 646, 1997 r. Nr 141,

poz. 943, Nr 157, poz. 1040, 1999 r. Nr 5, poz. 32, 2001 r. Nr 154, poz. 1792.);


Zjednoczonych dnia 20 listopada 1989 r. (Dz.U. 1991 nr 120 poz. 526);

8. Ustawa z dnia 26 września 2014 r. o ratyfikacji Konwencji Rady Europy o

ochronie dzieci przed seksualnym wykorzystywaniem i niegodziwym

traktowaniem w celach seksualnych, sporządzonej w Lanzarote w dniu 25

października 2007 r. (Dz.U. 2014 poz. 1623).

Wprowadzenie

Wykorzystanie seksualne dziecka rozumiane jako włączanie dziecka w aktywność

seksualną z dorosłymi jest negatywne. Co więcej prowadzenie takich działań jest sprzeczne

z panującymi normami obyczajowymi, kulturowymi i prawnymi w Polsce.

Zadaniem opiekunów dzieci i nieletnich jest przeciwdziałać i nie dopuszczać do

zaistnienia takich sytuacji. Z tego też powodu konieczne jest dbanie i ciągłe podnoszenie

poziomu wiedzy i świadomości istnienia zagrożenia u młodych ludzi. Konieczne jest

informowanie o formach zachowań niepożądanych i zagrażających, jak również o sposobach

przeciwdziałania takim sytuacjom czy odpowiednich sposobach zachowania w momencie,

gdy taka sytuacja zaistnieje (zarówno, gdy sytuacja dotyczyć ich będzie personalnie jak i

w momencie, gdy staną się jej świadkiem).

Profilaktyka przemocy seksualnej wobec dzieci powinna odbywać się od

najwcześniejszych lat. W rodzinie, w szkole, w świetlicy. Jej działania powinny bazować nie

tylko na dostarczaniu informacji o czyhających zagrożeniach, ale również na uczeniu

młodych ludzi odpowiedniego zachowania w sieci oraz poza nią, umiejętności nawiązywania

komunikacji przy jednoczesnej zdolności odmawiania i świadomości własnej wartości.

Ponadto należy dziecku wskazać, gdzie i u kogo należy szukać pomocy.

Poniższe zadania mają na celu przeciwdziałanie wykorzystywaniu dzieci,

uświadamianie czym jest wykorzystywanie seksualne, oraz uświadamianie występowania

granic cielesnej interakcji pomiędzy osobą dorosłą a młodym człowiekiem.

64



zrealizowania celu



Przeciwdziałania nadużyciom i wykorzystaniu

dzieci i młodzieży w wieku szkolnym.

Cały rok szkolny Wychowawcy klas Uczniowie wiedzą czym jest

wykorzystywanie i wiedzą gdzie

szukać pomocy w przypadku

ewentualnego zaistnienia takich

sytuacji.

Organizacja pogadanek zwiększających

świadomość zagrożeń i granice cielesnej

interakcji między osobą dorosłą a dzieckiem.

Według potrzeb Wychowawcy klas Świadomość zagrożeń i granic

cielesnej interakcji.


Cel główny: Cyberprzemoc

Cele szczegółowe:

Uczeń:

Wie co to jest cyberprzemoc i jak sobie nią radzić.

Przestrzega zasad i higieny pracy.

Uznaje i respektuje prawo do prywatności danych i informacji oraz prawo do własności intelektualnej.

Wymienia zagrożenia związane z powszechnym dostępem do technologii oraz do informacji i opisuje metody wystrzegania się

ich, a także ocenia krytycznie informacje i ich źródła, w szczególności w sieci, pod względem rzetelności i wiarygodności w

odniesieniu do rzeczywistych sytuacji, docenia znaczenie otwartych zasobów w sieci i korzysta z nich

Przepisy prawa1. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 283 z późn. zm.);

2. Ustawa z dnia 7 września 1991 r. o Systemie oświaty (tekst jednolity: Dz. U. z 2016 r. poz. 1943);


4. Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 14 lutego 2017 r. w sprawie podstawy programowej wychowania

przedszkolnego oraz podstawy programowej kształcenia ogólnego dla szkoły podstawowej, w tym dla uczniów z

niepełnosprawnością intelektualną w stopniu umiarkowanym lub znacznym, kształcenia ogólnego dla branżowej szkoły I stopnia,

kształcenia ogólnego dla szkoły specjalnej przysposabiającej do pracy oraz kształcenia ogólnego dla szkoły policealnej (Dz.U. 2017

poz. 356);

66


5. Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny (Dz.U. z 2016 r. poz. 1137, 2138, z 2017 r. poz. 244, 768, 773, 952, 966, 1214);

6. Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego (Dz.U. 2017 poz. 204);

7. Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz.U. 2017 r. 459);

8. Ustawa z dnia 20 maja 1971 r. Kodeks wykroczeń (Dz.U. 2015 r. poz. 1094);

9. Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (Dz.U. 2016 r. poz. 922);

10. Ustawa z dnia 26 października 1982 r. o postępowaniu w sprawach nieletnich (Dz.U. 2016 r. poz. 1654, z 2017 r. poz. 773);

11. Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 9 sierpnia 2017 r. w sprawie warunków organizowania kształcenia,

wychowania i opieki dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnych, niedostosowanych społecznie i zagrożonych niedostosowaniem

społecznym (Dz. U. z 2017 r. poz. 1578);

12. Ustawa o z dnia 18 lipca 2002 r. o świadczeniu usług drogą elektroniczną (Dz. U. 2017 r. poz. 1219).

13. Konwencja o prawach dziecka, przyjęta przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych dnia 20 listopada 1989 r. (Dz.U. 1991

nr 120 poz. 526);

Wprowadzenie

Internet stał się nieodzownym narzędziem, które wykorzystujemy przy wielu aktywnościach. Niesie to niestety ze sobą wiele zagrożeń,

takich jak zjawisko przemocy elektronicznej (cyberprzemocy lub cyberbulling). Zachowania te różnią się od agresji przejawianej w sposób

tradycyjny, ze względu na wysokie poczucie anonimowości sprawcy. Ułatwia to podejmowanie zachowań agresywnych w Internecie, a

bezkarność może prowadzić do znieczulenia na ludzkie krzywdy.

Ta część programu ma na celu ograniczenie lub całkowite wyeliminowanie zachowań agresywnych i przemocowych realizowanych przy

wykorzystaniu Internetu, wobec uczniów szkoły. Prowadzone działania mają za zadanie uświadomienie czym jest przemoc elektroniczna, jak

67


należy się przed nią chronić, jakie prawa przysługują ofiarom przemocy, gdzie szukać przemocy i wsparcia oraz z jakimi konsekwencjami

spotyka się osoba stosująca przemoc.

68



zrealizowania celu




cyberprzemocy oraz umiejętne korzystanie ze

współczesnych środków audiowizualnych.


informatyki

Uczeń potrafi rozpoznawać i

unikać sytuacji niebezpiecznych

prowadzących do cyberprzemocy.

Zapoznanie z technologią informatyczną

zgodnie z przyjętymi zasadami i prawem.

Cały rok szkolny Nauczyciele informatyki Umiejętność posługiwania się

technologiami informatycznymi.

Zapoznanie i przestrzeganie przez uczniów z

regulaminem i zasadami korzystania z

pracowni komputerowej

Cały rok szkolny Nauczyciele informatyki Znajomość zasad pracy w

pracowni komputerowej.

Wyposażenie ucznia w umiejętności

zabezpieczenia komputera oraz zawartych w

nim informacji przed różnymi zagrożeniami.

Cały rok szkolny Nauczyciele informatyki Świadome i bezpieczne

korzystanie z komputera oraz

ochrona swoich danych i

prywatności.

Zapoznanie ucznia z konsekwencjami

wykorzystania zastrzeżonych materiałów

prawami autorskimi.

Cały rok szkolny Nauczyciele informatyki,

pedagogszkolny

Niekorzystanie z materiałów

chronionych prawem autorskim.


Uświadomienie uczniom zagrożeń

wynikających z korzystania z przestrzeni

wirtualnej

Cały rok szkolny Nauczyciele informatyki Świadomość zagrożeń

występujących podczas

korzystania z zasobów Sieci, w

tym portali społecznościowych.

Zapoznanie z programami antywirusowymi. Według potrzeb Nauczyciele informatyki Bezpieczne korzystanie z

komputera.

Wyposażenie ucznia w wiedzę o zagrożeniach

i konsekwencjach korzystania z

niebezpiecznych stron internetowych.

Cały rok szkolny Nauczyciele informatyki Niekorzystanie ze stron

internetowych mogących mieć

negatywny wpływ na rozwój

dzieci.

Propagowanie zasad dobrego zachowania w

Internecie.

Cały rok szkolny Nauczyciele informatyki, pedagog

szkolny

Bezpieczne korzystanie z

Internetu.


Współpraca z rodzicami w celu

wyeliminowania zachowań przemocowych.

W ramach ustalonych



możliwość zapraszania

wykwalifikowanych osób w tej

dziedzinie

Uświadomienie rodziców o

istnieniu zjawiska cyberprzemocy

wśród młodych ludzi

Informowanie rodziców o skutkach prawnych

związanych z naruszeniem prawa przez

uczniów szkoły.

W ramach ustalonych



możliwość zapraszania

wykwalifikowanych osób w tej

dziedzinie

Świadomość odpowiedzialności i

konsekwencji nieodpowiedniego

zachowania dziecka w Sieci.

70

Cel główny: Środki psychoaktywne

Cele szczegółowe

Uczeń:

zna konsekwencje i skutki zażywania substancji psychoaktywnych

Nauczyciel:

monitoruje na bieżąco możliwe sytuacje zażywania substancji

psychoaktywnych

Rodzic:

wie jak rozpoznawać i właściwie reagować w przypadku możliwego używania

substancji psychoaktywnych

Przepisy prawne

1. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. z 1997 r. Nr

78, poz. 283 z późn. zm.);

2. Konwencja o Prawach Dziecka przyjęta przez Zgromadzenie Ogólne Narodów

Zjednoczonych dnia 20 listopada 1989 r. (Dz. U. z 1991 r. Nr 120, poz. 526);

3. Rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z 9 sierpnia 2017 r. w sprawie zasad

udzielania i organizacji pomocy psychologiczno-pedagogicznej w publicznych

przedszkolach, szkołach i placówkach (Dz. U. z 2017 poz. 1591 ze zm.);

4. Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z 6 sierpnia 2015 r. w sprawie

wymagań wobec szkół i placówek (Dz.U. z 2015 r. poz. 1214);


warunków organizowania kształcenia, wychowania i opieki dla dzieci i młodzieży

niepełnosprawnych, niedostosowanych społecznie i zagrożonych niedostosowaniem

społecznym (Dz. U. z 2017 r. poz. 1578);

6. Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z 18 sierpnia 2015 r. z zakresu i form

prowadzenia w szkołach i placówkach systemu oświaty działalności wychowawczej,


edukacyjnej, informacyjnej i profilaktycznej w celu przeciwdziałania narkomanii

(Dz. U. z 2015 r. poz. 1249);

7. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 23 czerwca 2015 r. w sprawie realizacji

Rządowego programu wspomagania w latach 2015-2018 organów prowadzanych

szkoły w zapewnieniu bezpiecznych warunków nauki, wychowania i opieki w

szkołach - „Bezpieczna+” (Dz. U. z 2015 r. poz. 972);


r. poz. 1943);








policealnej (Dz. U. 2017 poz. 356);

11. Ustawa z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie (Dz. U. z 2010 r. nr 127, poz. 857);

12. Ustawa z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. 2017 r. poz.

783, 1458);

13. Ustawa z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości w

przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U. z 2013 r. poz. 1563);

14. Ustawa z dnia 26 października 1982 r. o postępowaniu w sprawach nieletnich (Dz.

U. 2016 r. poz. 1654, z 2017 r. poz. 773);

15. Ustawa z dnia 19 sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia psychicznego (Dz. U. 2017 r.

poz. 882);

16. Ustawa z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie (Dz. U. 2015

r. poz. 1390.

17. Ustawa z dnia 9 listopada 1995 r. o ochronie zdrowia przed następstwami używania

tytoniu i wyrobów tytoniowych (Dz. U. 2017 r. poz. 957);

18. Ustawa z dnia 9 czerwca 2011 r. o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej

(Dz. U. 2017 r. poz. 697);

72


Wprowadzenie

Zagrożenia dzieci i młodzieży substancjami psychoaktywnymi jest szczególnie

ważnym i niepokojącym zjawiskiem. Według badań ogólnopolskich prowadzonych na

zlecenie Ministerstwa Edukacji Narodowej co piąty polski nastolatek spróbował marihuany,

co dziesiąty amfetaminy, a co piętnasty heroiny. Problem narkomanii w Polsce nie dotyczy

już tylko określonych grup czy środowisk społecznych, ale jest zagrożeniem powszechnym.

Niestety trzeba przyjąć, że każde dziecko może mieć kontakt ze środkami odurzającymi.

Problem narkomanii ma charakter interdyscyplinarny. Znajduje się on w polu

zainteresowania różnych służb, takich jak lecznictwo, oświata, pomoc społeczna, organy

ścigania i wymiaru sprawiedliwości, media. Każda z nich styka się z tym zjawiskiem od innej

strony.

Także szkoła oraz nauczyciele mają do spełnienia podobne zadanie jak rodzice:

powstrzymać dzieci przed sięgnięciem po narkotyki. Spędzają z nimi bowiem dużą część

czasu, stają się ich autorytetem, mają wielki wpływ na ich rozwój. To także rolą szkoły,

wszystkich osób zaangażowanych w proces wychowawczy jest identyfikacja zachowań

ryzykownych uczniów i związanych z tym zagrożeń.

Grupami szczególnie narażonymi na używanie substancji psychoaktywnych są dzieci i

młodzież pozostające bez opieki rodzicielskiej, „dzieci ulicy”, niepełnoletnie osoby

popełniające czyny karalne, osoby zagrożone demoralizacją, dzieci i młodzież zagrożone

wykluczeniem społecznym, a także młodzież z zaburzeniami zachowania oraz koncentracji i

uwagi.

Grupy młodzieży zagrożonej wymagają szczególnych oddziaływań profilaktycznych

prowadzących do zmiany stylu życia i zaprzestania używania narkotyków, w szczególności

działań zwiększających wiedzę na temat skutków używania środków odurzających, substancji

psychotropowych i środków zastępczych, kształtujących przekonania normatywne i postawy

prozdrowotne, a także zmniejszających deficyty umiejętności psychospołecznych.

Wnioski z wielu badań naukowych wskazują, że jeśli działania na rzecz zapobiegania

narkomanii mają być skuteczne, muszą wykorzystywać współczesną wiedzę na temat

czynników chroniących, czynników ryzyka oraz modeli teoretycznych wyjaśniających

zjawisko inicjacji narkotykowej i rozwijania się problemowego wzoru używania substancji

psychoaktywnych.

Dorobek naukowy w dziedzinie profilaktyki jest bogaty, a jednocześnie wiedza z tego

obszaru nie jest dostatecznie wykorzystywana. Z tego powodu kluczową rolę odgrywa

73


właściwe przygotowanie realizatorów programów profilaktycznych, systematyczna ewaluacja

oraz upowszechnianie programów o zweryfikowanej w badaniach jakości.

Poniższa część ma na celu, opisane w Rozporządzeniu, skuteczne przeciwdziałanie

pojawianiu się zachowań ryzykownych związanych z używaniem środków odurzających,

substancji psychoaktywnych, środków zastępczych, nowych substancji psychoaktywnych

przez uczniów naszej szkoły, w szczególności charakteryzujących się nieprzestrzeganiem

przyjętych dla danego wieku zwyczajowych norm i wymagań, niosących ryzyko

negatywnych konsekwencji dla zdrowia fizycznego i psychicznego oraz jego otoczenia

społecznego.

74



zrealizowania celu



Przeprowadzenie ankiety w klasach VI

dotyczącej zażywania substancji

psychoaktywnych.

Luty – marzec Pedagog szkolny Zdobycie informacji na temat

kontaktu i ewentualnego

zażywania substancji

psychoaktywnych przez uczniów.

Reagowanie na wszelkie przejawy używania

środków i substancji psychoaktywnych.


dyżurujący, pedagog szkolny

Wczesne zapobieganie

przypadkom kontaktu z

substancjami psychoaktywnymi.

Dostarczanie aktualnych informacji na temat

konsekwencji zażywania i skutków

uzależnienia.


szkolny

Świadomość uczniów

negatywnych skutków zażywania

substancji.


Pedagogizacja w zakresie obserwowania i

reagowania na zachowania świadczące o

możliwym kontakcie z substancją

psychoaktywną.

Według rozkładu

zaplanowanych

wywiadówek

Wychowawcy klas Zwiększenie świadomości

zagrożeń i objawów zażycia

substancji psychoaktywnych.

Wiedza o możliwościach

uzyskania pomocy.


76

Cel główny: Zdrowy tryb życia

Cele szczegółowe

Uczeń:

promuje zdrowy styl życia;

rozwija swoją aktywność fizyczną;

stosuje zasady higieny i dba o czystość;

posiada zdrowe nawyki żywieniowe;

zna sposoby czynnego wypoczynku i rekreacji;

umie udzielić pierwszej pomocy;

zna zagrożenia powodowane przez choroby zakaźne;

wykazuje postawę proekologiczną;

akceptuje życie bez używek i wykazuje postawę asertywną;

radzi sobie z negatywnymi emocjami

Nauczyciel:

posiada wiedzę na temat cukrzycy i sposobów udzielania pomocy;

wie gdzie w szkole znajduje się „kącik dla cukrzyka” oraz potrzebne leki

Przepisy prawne


r. poz. 1943);












5. Ustawa z dnia 25 sierpnia 2006 r. o bezpieczeństwie żywności i żywienia (Dz. U.

2017 r. poz. 149, 60);

6. Ustawa z dnia 11 września 2015 r. o zdrowiu publicznym (Dz. U. 2015 r. poz.

1916);

7. Ustawa z dnia 19 sierpnia 1994r. o ochronie zdrowia psychicznego (Dz. U. 2017 r.

poz. 882);

8. Ustawa z dnia 26 października 1982r. o wychowaniu w trzeźwości i

przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U. 2016 r. poz. 487);

9. Ustawa z dnia 9 listopada 1995r. o ochronie zdrowia przed następstwami używania

tytoniu i wyrobów tytoniowych (Dz. U. 2017 r. poz. 957);

10. Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 28 sierpnia 2009 r. w sprawie organizacji

profilaktycznej opieki zdrowotnej nad dziećmi i młodzieżą (Dz. U. 2009 r. nr 139

poz. 1133);

11. Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 21 sierpnia 2009 r. w sprawie priorytetów

zdrowotnych (Dz. U. 2009 r. nr 137 poz. 1126);

12. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 20013 r. w sprawie

ustanowienia wieloletniego programu wspierania finansowego gmin w zakresie

dożywiania „Pomoc państwa w zakresie dożywiania” na lata 2014–2020 (Dz. U.

2015 r. poz. 821).

Wprowadzenie

Zdrowy tryb życia jest modnym oraz ciągle aktualnym tematem, który wymaga

znacznego wsparcia wychowawczo-profilaktycznego szkoły.

Na zdrowy tryb życia składa się miedzy innymi: zdrowe odżywianie oraz aktywność

fizyczna. Jest to niezwykle ważnym warunkiem dla prawidłowego rozwoju fizycznego oraz

intelektualnego człowieka. Przekładają się również na osiągane przez niego wyniki w nauce.

Z tego powodu posiłki, które spożywa uczeń w domu i szkole powinny być

odpowiednio przygotowane, aby zapewnić mu wystarczająco sił do nauki oraz zabawy.

78


W przypadku uczniów szkoły podstawowej podstawę aktywności fizycznej powinny

stanowić zajęcia z wychowania fizycznego oraz zajęcia fakultatywne prowadzone przez

szkołę. Szkoła poza samą aktywnością fizyczną kształtuje również postawy wobec niej.

Poza dwoma głównymi składowymi w dokumencie został opisany również problem:

depresji oraz chorób cywilizacyjnych. Podejmowane działania mają za zadanie zmniejszenie

ryzyka pojawianie się takich sytuacji w przyszłości. Mimo nawet pełnego zaufania wobec

swojego podopiecznego żaden z opiekunów nie powinien mieć takiego samego zaufania

wobec osób, które go otaczają – często są to przecież osoby przypadkowe, bądź dopiero co

poznane.

Ta część Programu Wychowawczo-Profilaktycznego ma na celu pogłębienie wiedzy

na temat zachowań prozdrowotnych, których celem jest utrzymanie bądź przywrócenie stanu

zdrowia fizycznego oraz kształtowanie odpowiedniej aktywnej postawy i dbanie o zdrowie

własne, swoich bliskich i innych ludzi.

79



zrealizowania celu



Propagowanie wśród uczniów zdrowego trybu

życia i świadomości znaczenia ruchu

fizycznego w życiu człowieka.


w-f, pedagog szkolny,

pielęgniarka szkolna,

opiekunowie kół sportowych

Zwiększanie aktywności fizycznej

i świadomości elementów

zdrowego stylu życia.

Kształcenie nawyków higienicznych. Cały rok szkolny Wychowawcy, pedagog szkolny,

pielęgniarka szkolna

Uczeń stosuje zasady higieny

osobistej w życiu codziennym

(mycie rąk, estetyka stroju

szkolnego i gimnastycznego,

zmiana obuwia, higiena

spożywanych posiłków, itp.)

Przekazywanie wiedzy z zakresu zdrowego

odżywiania. Eliminowanie ze swojego

jadłospisu niezdrowej żywności. Branie

udziału w programach „Szklanka mleka” oraz

„Owoce i warzywa w szkole” poprzez

degustację owoców, warzyw i ich przetworów.

Cały rok szkolny Wychowawcy, nauczyciele

przyrody, opiekunowie świetlicy

Wyrobienie zdrowych nawyków

żywieniowych. Świadomość

szkodliwości niektórych

produktów.


Przygotowywanie lub wywieszanie gazetek

upowszechniających informacje o korzyściach

płynących ze spożywania owoców, warzyw i

ich przetworów, a także informacji o ich

pochodzeniu i uprawie.


przyrody

Upowszechnianie wiedzy na

temat korzyści ze spożywania

owoców i warzyw.

Przeprowadzanie pogadanek na temat

szkodliwego wpływu hałasu na zdrowie

człowieka.

Cały rok szkolny Wychowawcy klas, pielęgniarka Świadomość szkodliwości hałasu

i unikanie go w miarę możliwości.

Uświadomienie higieny pracy umysłowej, z

naciskiem na czynny wypoczynek i rekreację.


w-f, pedagog szkolny

Uczeń zna potrzeby i sposoby

czynnego wypoczynku i rekreacji,

sprzyjającej higienie pracy

umysłowej.

Organizacja zajęć na temat pierwszej pomocy. Wybrany termin w

ramach rozkładu zajęć

Wychowawcy klas,. pielęgniarka

szkolna

Uczeń umie udzielić pierwszej

pomocy.

Uświadomienie zagrożeń związanych z

rozprzestrzenianiem się najczęstszych chorób

zakaźnych.

Wybrany termin w

ramach rozkładu zajęć

Pielęgniarka szkolna, nauczyciele

przyrody

Uczeń zna zagrożenia

powodowane przez choroby

zakaźne i wie jak zapobiegać ich

rozprzestrzenianiu.

81


Przekazywanie wiedzy na temat ochrony

środowiska przed zanieczyszczeniami i

zatruciami. Włączanie się do akcji

ekologicznych („Sprzątanie Świata”, zbiórka

makulatury i elektrośmieci)


przyrody

Uczeń wie czym są

zanieczyszczenia i zna ich

szkodliwy wpływ na zdrowie.

Dba o czystość w szkole i poza

nią.

Organizowanie konkursów ekologicznych,

poszerzających wiedzę przyrodniczą.

W miarę możliwości Nauczyciele przyrody Poszerza swoją wiedzę z zakresu

przyrody i ochrony środowiska.

Organizowanie pogadanek na temat

szkodliwego wpływu na rozwój dziecka

alkoholu, papierosów, narkotyków i środków

psychoaktywnych.

Wybrany termin w

ramach rozkładu zajęć.

Według potrzeb

Pedagog szkolny, wychowawcy

klas, pielęgniarka szkolna

Uczeń akceptuje życie bez

używek i deklaruje podejmowanie

właściwych wyborów. Zna ich

szkodliwy wpływ na organizm

młodego człowieka. Wykazuje

postawę asertywną.

Uświadamianie zjawiska depresji i sposobów

radzenia sobie z emocjami.

Według potrzeb Wychowawcy klas, pedagog

szkolny

Uczeń wie jak radzić sobie

negatywnymi emocjami.

Tworzenie świadomości znaczenia dla zdrowia

człowieka higieny jamy ustnej. Fluoryzacja.

Według potrzeb Wychowawcy klas, pielęgniarka Przestrzeganie higieny jamy

ustnej.


Udział w szkoleniu rady pedagogicznej na

temat cukrzycy.

Wrzesień Dyrektor Wiedza na temat cukrzycy,

objawów i sposób udzielania

pomocy.

82

Cel główny: Prawidłowe relacje rodzinne, a rozbite rodziny i przemoc w rodzinie

Cele szczegółowe

Uczeń:

wie gdzie szukać pomocy w przypadku trudnych sytuacji w relacjach

rodzinnych;

wie jak reagować na sytuacje przemocy i gdzie szukać pomocy w takich

przypadkach

Nauczyciel:

budowanie zaufania w relacjach z uczniem

Rodzic:

ma świadomość jak wpływa sytuacja rodzinna na rozwój i funkcjonowanie

młodego człowieka

Przepisy prawa

1. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. uchwalona przez

Zgromadzenie Narodowe w dniu 2 kwietnia 1997 r., przyjęta przez Naród w

referendum konstytucyjnym

2. w dniu 25 maja 1997 r., podpisana przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej w dniu

16 lipca 1997 r. (Dz. U. 1997 nr 78 poz. 483);




poz. 1943);









(Dz. U. 2017 poz. 356);


zasad udzielania i organizacji pomocy psychologiczno-pedagogicznej w publicznych

przedszkolach, szkołach i placówkach (Dz. U. 2017 r. poz. 1591 ze zm.).

Wprowadzenie

Jednym z rodzajów rodzin dysfunkcyjnych są rodziny niepełne, czyli takie, w której

ojciec lub matka samotnie wychowuje dzieci w wyniku różnych sytuacji życiowych.

Może być to związane czynnikami naturalnymi tj. śmierć jednego z rodziców. W

takiej sytuacji dzieci przeżywają traumę, często obwiniają zmarłego rodzica o to, że ich

porzucił i zmusił do życia bez niego. W pierwszych latach życia dziecka sytuacja straty matki

jest bardziej dotkliwą niż w przypadku drugiego rodzica. Wraz z wiekiem to odczucie się

zaciera. Strata ojca dla chłopców to sytuacja wyjątkowo trudna, ponieważ zostali

pozostawieni oni męskiego wzorca i nie mają się z kim identyfikować. Analogiczna sytuacja

występuje na linii dziewczęta-matka. Zdarza się również, że rodzic, który stracił

współmałżonka/partnera, pogrążony jest w głębokiej żałobie i nie realizuje zadań

rodzicielskich, które na nim spoczywają.

Dodatkowo dzieci często po żałobie bądź w jej trakcie wchodzą w fazę buntu

przeciwko rodzicowi, który stara się wejść również w rolę zmarłego rodzica.

Drugim powodem niepełnej rodziny są rozwody. Zwykle są one bardzo szkodliwe dla

dzieci niż te, które wiążą się ze śmiercią jednego z rodziców. Spowodowane jest to tym, że

zwykle sytuację rozwodową poprzedzają dni bardzo nieprzyjemnej atmosfery w domu –

narastające konflikty, wykorzystywanie uczuć dzieci w celu manipulowania nimi i zachęcenia

do bycia po ich stronie. Wizerunek rodzica, który był wypracowywany do tej pory, zostaje

zachwiany bądź całkowicie zburzony. Dziecko czuje się bezradne i osamotnione w swoich

problemach.

Najczęściej dzieci, które czują się emocjonalnie związane z obojgiem rodziców, w

trakcie rozwodu i po nim ciągle odreagowują nową dla nich sytuację. Zdarza się, że same są

84


świadkami nagłych, przemocowych zachowań rodziców względem siebie. Często odczuwają

lęk ponieważ do końca nie rozumieją czym jest rozwód, jak będzie dalej wyglądało ich życie,

co się zmieni.

Konsekwencją rozwodu rodziców dla dzieci w wieku szkolnym (7-14 lat), jest

poczucie wstydu, zakłopotania i odrzucenia. Ważna staje się opinia rówieśników, dziecko

może się wstydzić przed kolegami rozpadu swojej rodziny. Zdarza się, że rodzic opuszczający

rodzinę przestaje kontaktować się ze swoim dzieckiem bądź ten kontakt jest ograniczony.

Dzieci zaczynają fantazjować na temat wspólnych weekendów spędzonych w gronie

rodzinnym. W ten sposób rekompensują sobie brak rodziny i niwelują poczucie wstydu w

momentach, gdy ich rówieśnicy opowiadają sobie o wspólnie spędzonym czasie z rodzicami.

85



zrealizowania celu



Stała kontrola sytuacji rodzinnej, rozwojowej,

emocjonalnej uczniów oraz odpowiednie

reagowanie w przypadku pojawiających się

zmian zachowania.

Cały rok szkolny Wychowawcy klas Świadomość sytuacji rodzinnej i

podejmowanie właściwych

działań w przypadku

pojawiających się problemów.

Zapewnianie pomocy psychologicznej

(udzielenie informacji odnośnie tego gdzie

należy jej poszukiwać).

Cały rok szkolny Psycholog szkolny Wiedza na temat możliwości

uzyskania pomocy.

Podnoszenie poziomu wiedzy i świadomości w

zakresie zjawiska przemocy w rodzinie oraz

instytucji udzielających pomocy osobom

doświadczających takiego zagrożenia.

Cały rok szkolny. Wychowawcy klas, pedagog

szkolny

Uzyskanie wiedzy na temat

agresywnych i przemocowych

zachowań występujących w

relacjach rodzinnych oraz

świadomość możliwości

uzyskania pomocy.



Pedagogizacja rodziców dzieci na temat

konsekwencji sytuacji rozwodowej na psychice

i zachowaniu młodego człowieka.


szkolny

Świadomość konsekwencji

wpływu sytuacji rozwodowej na

młodego człowieka.

87

Cel główny: Podnoszenie jakości edukacji włączającej w szkole

Cele szczegółowe:

Nauczyciel:

rozwija postawę empatyczną uczniów, ze szczególnym uwzględnieniem osób

niepełnosprawnych;

rozwija postawę akceptacji i tolerancji;

rozwija umiejętność komunikacji z osobami niesłyszącymi.

dostosowuje środowisko klasowe i szkolne do potrzeb

Uczeń:

staje się otwarty, tolerancyjny i empatyczny na środowisko osób

niepełnosprawnych;

nabywa kompetencje komunikacyjne;

poprawia pamięć wizualną

Przepisy prawa


r. poz. 1943);










Zjednoczonych dnia 20 listopada 1989 r. (Dz.U. 1991 nr 120 poz. 526);


5. Ustawa z dnia 11 września 2015 r. o zdrowiu publicznym (Dz.U. 2015 r. poz.

1916);

6. Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 28 sierpnia 2009 r. w sprawie organizacji

profilaktycznej opieki zdrowotnej nad dziećmi i młodzieżą (Dz.U. 2009 r. nr 139

poz. 1133);

7. Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 21 sierpnia 2009 r. w sprawie priorytetów

zdrowotnych (Dz.U. 2009 r. nr 137 poz. 1126);

Wprowadzenie

Budowanie tolerancji i empatii wobec osób niepełnosprawnych jest jednym

z priorytetowych zadań współczesnej szkoły. W ramach realizowania tego zadania uczniowie

mają możliwość poznawania alternatywnych form komunikacji, np. w formie języka

migowego. Pozwala to na przełamywanie barier komunikacyjnych w kontaktach z osobami

niepełnosprawnościami, co z kolei przekłada się na budowanie zrozumienia i tolerancji oraz

pozwala wczuć się położenie osoby niepełnosprawnej.

Poniższy program przedstawia zadania zmierzające do budowania i propagowania

tolerancji oraz empatii wobec osób niepełnosprawnych.

89



zrealizowania celu



Organizacja zajęć nauki języka migowego. Raz w tygodniu według

rozkładu zajęć

pedagoga szkolnego

Pedagog szkolny Poznanie i posługiwanie językiem

migowym. Poprawa pamięci

wizualnej.

Organizacja spotkań z osobami

niepełnosprawnymi w Zespole Szkół

Specjalnych w Zduńskiej Woli

Kwiecień – czerwiec Pedagog szkolny Integracja z osobami

niepełnosprawnymi i rozbudzanie

tolerancji. Praktyczne

wykorzystanie języka migowego.

Organizacja zajęć integracyjnych z osobami

niepełnosprawnymi z Zespołu Szkół

Specjalnych w Zduńskiej Woli (teatrzyk w

języku migowym).

Marzec Pedagog szkolny Integracja z osobami

niepełnosprawnymi.

Przełamywanie barier i

ograniczeń komunikacyjnych.

Przekazywanie wiedzy na temat form

niepełnosprawności.

Według potrzeb

zgodnie z rozkładem

zajęć

Pedagog szkolny, nauczyciele

wczesnoszkolni

Budowanie tolerancji i

zrozumienia dla osób

niepełnosprawnych.


Dostosowywanie szkoły do potrzeb uczniów

szkoły z drobnymi niepełnosprawnościami

(wady wzroku, słuchu, ograniczenia ruchowe).

Według potrzeb Wychowawcy klas Ułatwienie funkcjonowania w

warunkach szkolnych dzieciom z

drobnymi niepełnosprawnościami.

91

GŁÓWNE KIERUNKI DZIAŁANIA NA POSZCZEGÓLNYCH ETAPACH EDUKACYJNYCH

I ETAP EDUKACYJNY - Klasy I – III

Obszar Kierunki działań

Relacje - nauka i

doskonalenie

umiejętności

społecznych

Kształtowanie podstawowych umiejętności komunikacyjnych; rozwijanie umiejętności formułowania prostych wniosków na podstawie obserwacji

zachowań innych oraz własnych doświadczeń; kształtowanie umiejętności przestrzegania obowiązujących reguł; kształtowanie umiejętności nawiązywania i podtrzymywania relacji z rówieśnikami,

rozpoznawania ich potrzeb, zgodnej współpracy z innymi, z zachowaniem obowiązujących norm i reguł kultury osobistej;

przygotowanie do sprawiedliwego i uczciwego oceniania zachowania własnego i innych ludzi;

zapoznanie z podstawowymi prawami i obowiązkami wynikającymi z roli ucznia oraz członka szkolnej społeczności, rodziny i kraju;

Zdrowy styl

życia - edukacja

zdrowotna

zapoznanie z podstawowymi zasadami dbałości o zdrowie własne i innych, zapoznanie z zasadami zdrowego, racjonalnego odżywiania się, higieny osobistej i

aktywności fizycznej; zapoznanie z zasadami zdrowego stylu życia przygotowanie do podejmowania działań mających na celu zdrowy styl życia w

aspekcie fizycznym i psychicznym; kształtowanie postawy odpowiedzialności za własne zdrowie; kształtowanie wytrwałości w działaniu i dążeniu do celu, umiejętności adekwatnego

zachowania się w sytuacjach zwycięstwa i porażki.

II ETAP EDUKACYJNY - Klasy IV – VIII

Obszar Kierunki działań

Kl. IV Kl. V Kl. VI Kl. VII Kl. VIII

Relacje - nauka

i doskonalenie

umiejętności

społecznych

Kształtowanie umiejętności właściwej komunika-cji, stanowiącej podstawę współdziałania.

Kształtowanie umiejętności asertywnego wyraża-nia własnych potrzeb

Kształtowanie postawy szacunku i zrozumienia wobec innych osób.

Wdrażanie do przestrzegania norm i zasad.

Rozwijanie umiejętności rozumienia innych, która sprzyja efektywnej współ-pracy.

Rozwijanie umiejętności radzenia sobie z trudnymi emocjami.

Rozwijanie poczucia przynależności do grupy (samorząd uczniowski, klub, drużyna).

Kształtowanie umiejętności współpracy w dążeniu do osiągnięcia celu.

Rozwijanie umiejętności komunikacyjnych: wyrażanie własnych opinii, przekonań i poglądów.

Kształtowanie umiejętności wchodzenia w interakcje z ludźmi w sposób zapewniający zadowolenie obydwu stron.

Rozwijanie odpowiedzial-ności za siebie i innych

Rozwijanie umiejętności poszukiwania takich rozwiązań, które stwarzają korzyści dla obydwu stron.

Rozwijanie umiejętności dostrzegania pozytywnych aspektów działania zespołowego poprzez docenienie różnic zdań i wiedzy, doświadczeń, specjalizacji, kompetencji.

Ewaluacja programu.

Efekty działań wychowawczo – profilaktycznych będą monitorowane na bieżąco.

Co roku zostanie przeprowadzona ewaluacja wybranych obszarów Programu

Wychowawczo - Profilaktycznego. Podczas ewaluacji zostaną wykorzystane metody

zbierania informacji: analiza dokumentacji, obserwacja, rozmowy, wywiad, ankiety.

Analiza zebranych danych posłuży doskonaleniu oddziaływań wychowawczo –

profilaktycznych i ewentualnej modyfikacji Programu.

Ewaluacja całego Programu Wychowawczo – Profilaktycznego zostanie

przeprowadzona po pięciu latach.

Zakładane efekty Programu Wychowawczo - Profilaktycznego zostały opisane w

Modelu Absolwenta oraz celach szczegółowych, w których uwzględniono zdobytą wiedzę,

opanowane umiejętności oraz ukształtowanie postaw przez uczniów.

sp10zdwola.edupage.org · Web viewDlatego niezwykle istotna jest rola nauczyciela, który pomoże...

Documents

Transcript of sp10zdwola.edupage.org · Web viewDlatego niezwykle istotna jest rola nauczyciela, który pomoże...