© Copyright for Polish edition by ZloteMysli · Jeżeli zmienisz swoje myślenie, zmienisz to, co...

© Copyright for Polish edition by ZloteMysli.pl

Data: 28.12.2006

Tytuł: Tajemnice Szczęścia

Autor: Nikodem Marszałek

Korekta: Lidia Kaźmierczak

Skład: Anna Grabka

Niniejsza publikacja może być kopiowana oraz dowolnie

rozprowadzana tylko i wyłącznie w formie dostarczonej przez

Wydawcę. Zabronione są jakiekolwiek zmiany w zawartości

publikacji bez pisemnej zgody Wydawcy. Zabrania się jej

odsprzedaży, zgodnie z regulaminem Wydawnictwa Złote Myśli.

Dystrybucja w Internecie, za zgodą Autora

Internetowe Wydawnictwo Złote Myśli

Netina Sp. z o. o.

ul. Daszyńskiego 5

44-100 Gliwice

WWW: www.ZloteMysli.pl

EMAIL: [email protected]

Wszelkie prawa zastrzeżone.

All rights reserved.

mailto:[email protected]

http://www.ZloteMysli.pl/tobisz21.php

http://www.zlotemysli.pl/tobisz21.php?c=regulamin

http://www.zlotemysli.pl/tobisz21.php

SPIS TREŚCI

1. Pierwsze prawo zmian - część 1 ......................................4

Pierwsze prawo zmian - część 2....................................10

2. Czarne, nieznane drzwi ...............................................14

3. Stracone dni ................................................................21

4. Ty vs. świat ..................................................................27

5. Będąc geniuszem – część 1 ...........................................32

Będąc geniuszem - część 2 ..........................................37

6. Pełen sukces – część 1 .................................................42

Pełen sukces - część 2..................................................47

7. Sabotaż własny ............................................................51

8. Babki z piasku .............................................................59

9. Nie całkiem mądra mądrość ........................................64

10. Ostatni dzień Twojego życia .......................................85

TAJEMNICE SZCZĘŚCIA – Nikodem Marszałek

1. Pierwsze prawo zmian - część 1● str. 4

1. Pierwsze prawo zmian - część 11. Pierwsze prawo zmian - część 1

„Gdybyś usłyszał tysiąc razy – nie uda Ci się. To wiesz co?

Rób nadal wszystko jak najlepiej potrafisz

i pokaż, jak bardzo się mylili.

Sukces jest największą, dostępną, ludzką zemstą.”

Nikodem Marszałek

Przemiana wewnętrzna to cudowne uczucie. Pamiętasz ile takich

przemian przeszedłeś w życiu? Następowały szybko czy może

pojawiały się powoli?

Copyright by Wydawnictwo Złote Myśli & Nikodem Marszałek




Pamiętam jak dziś. Gdy byłem małym chłopcem, wracając

z plecakiem pełnym książek i zeszytów, z połamaną linijką

i kredkami, mówiłem: „kiedy się to wszystko skończy, potrzebuję

jakiejś zmiany, jestem znużony tym wszystkim”. Dziś doświadczam

zupełnie czegoś innego, widząc jak moja córka wkłada kredki i mały

notesik do swojego plecaczka i mówi: „idę do przedszkola” –

„przyjdzie twój czas kochanie” – odpowiadam. Czy to nie cudowne,

że najmłodsze istoty tak się śpieszą, lubią otwierać „czarne, nieznane

drzwi”.

Kilka nieświadomych zmian przechodziliśmy na wszystkich etapach

szkolnych, bynajmniej nie były spowodowane zdobywaną wiedzą, ale

raczej chęcią tzw. niewyróżniania się z tłumu.

Czy pamiętasz kiedy przeszedłeś metamorfozę, zmianę która

wpłynęła znacząco na Twoje życie? Czy w ogóle ją przeszedłeś?

W naszym życiu dokonujemy wiele zmian. Zmieniamy kolor włosów,

fryzurę, ubranie, umeblowanie, miejsce zamieszkania, pracę,

znajomych a nawet przyjaciół. Jeszcze raz zapytam, czy pamiętasz

swoją zmianę oraz to jak ona nastąpiła? Czy wiesz jaki byłeś

wcześniej, co myślałeś? Tak mówimy o zmianie naszego wnętrza,

sposobu myślenia, wypowiadanych słów.

„Jeśli chcesz coś, czego nie masz, musisz zrobić coś, czego jeszcze

nie robiłeś.”





Ten prosty cytat ma jeszcze prostsze odniesienie. Ludzie na całym

świecie chcą doświadczać nowych rzeczy, mieszkać w lepszych

dzielnicach, poznawać nowych ludzi, a wypowiadają tylko: znów to

samo, to już znam; ten kolega, ta koleżanka są tacy sami jak

wcześniej. Oni nie są tacy sami, Ty jesteś cały czas taki sam,

zmieniłeś wszystko łącznie z postawą, nastawieniem

i oczekiwaniami, lecz zapomniałeś (-aś) o jednym – Twoich filtrach

wewnętrznych.

Czy poznałeś już uniwersalne prawo zgodności? Prawo to mówi, że

Twój świat zewnętrzny zawsze współgra ze światem wewnętrznym.

To znaczy, że jest coś w Twoim świecie wewnętrznym, co

koresponduje ze wszystkim w Twoim świecie zewnętrznym. Gdy

pierwszy raz słyszymy ten koncept, a następnie realizujemy go

w swoim życiu, zaczynamy być bardziej świadomi swoich myśli

i odpowiedzialni za nie.

Mam dla Ciebie pierwsze zadanie, oczywiście jeśli chcesz

doświadczyć pozytywnych zmian w swoim życiu, stosuj żelazną

regułę psychologii osiągnięć: „Mów tylko i wyłącznie o tym

czego chcesz od życia”.

„Wiesz, nie chciałbym tam mieszkać, nie lubię tej pogody, a co jeśli

się nie uda”. Najważniejszym prawem jest prawo oczekiwania:

„oczekuj najlepsze i najlepsze otrzymuj”. Jest ważne to, co mówimy -

musisz się nauczyć mówić o tym, czego chcesz, a nie o tym, co już

masz. Musisz się nauczyć mówić to, co chcesz. Co o tym sądzisz?





Zwracaj uwagę na to, co mówisz do siebie. Ja musiałem totalnie

zrewolucjonizować mój sposób myślenia. Przestałem mówić o tym,

czego nie chciałem. Podjąłem decyzję, żeby być szczęśliwy cały czas.

Tak naprawdę narzekanie to nawyk.

Wyzwanie

Mam dla Ciebie zadanie. Przez dwadzieścia jeden dni mów, myśl,

rozmyślaj, marz o tym, czego chcesz od życia. Skoncentruj się na

swoich pragnieniach i marzeniach. Dlaczego przez 21 dni? Tyle tylko

potrzebujemy, aby zmienić jeden negatywny nawyk w pozytywny.

Gdy pojawi się coś negatywnego, pstryknij palcami i skup się na

czymś innym, masz tylko dwie sekundy, aby wyrzucić pojawiającą się

myśl. Co osiągniesz dzięki temu zadaniu?

Gdy je ukończysz, z radością napiszesz do mnie list, w którym

będziesz wychwalał to wyzwanie, tak głośno i tak radośnie, że sam

nie będziesz wierzył w to, co robisz. A tak naprawdę cały Twój świat

się zmieni. Będziesz potrafił radzić sobie z „nieproszonymi gośćmi”

takimi jak: „nie chcę tego”, „nie lubię tamtego”, „moja przeszłość

mówi sama za siebie”, „nie stać mnie na to”. Przez dwadzieścia jeden

dni będziesz mówił i myślał tylko o tym, czego pragniesz w życiu. Na

Twojej drodze na pewno pojawi się myśl, która Cię ograniczy, wtedy

powtórz po cichu lub na głos: „w dzień i w nocy wszystko mi

sprzyja” lub „będę to mieć, pragnę tego, mam to”. Powodzenia

i czekam na Twoje wyniki! Pamiętaj, że to jest proste, ale nie łatwe.





To nie tak, nie zmienisz swojego życia, zmieniając tylko swoje

środowisko, znajomych, przyjaciół. Musisz zacząć od siebie. Wiem,

że łatwiej jest ćwiczyć i podnieść dwukrotny ciężar swojego ciała, niż

zmienić w sobie choćby jedną rzecz. Jeszcze ciężej jest zauważyć co

należałoby skorygować; przecież jest się doskonałym.

Często powtarzamy:

- Dlaczego ten świat jest taki brutalny i niesprawiedliwy. Wiesz co

jest najciekawsze? To nie świat jest niesprawiedliwy – tylko Ty;

- Dlaczego Jaś nie jest taki jak ja? – ponieważ jest sobą i Ty nie jesteś

taki jak on;

- Jak on może tak myśleć? Może tak myśleć, ponieważ ma wolną

wolę i inne doświadczenie życiowe, nie znasz jego motywów.

Przestań interesować się innymi, skup się na sobie. Chrystus mawiał:

„Jak możesz mówić swemu bratu: Pozwól, że usunę drzazgę z twego

oka, gdy belka tkwi w twoim oku?” Najciekawsze jest to, że gdy

zaczniesz świadomie przechodzić zmiany, ludzie wokół będą Ci się

wydawać lepiej nastawieni względem Ciebie, zauważysz ukryte dotąd

rzeczy.

Gdy zaczynasz dzień zapytaj siebie „czy jesteś zapalony?”. Możesz

sobie powiedzieć - „jestem zapalony dzisiaj”. Na początku to jest

pytanie, potem przekształca się w stwierdzenie i na tym właśnie

polega mówienie czego chcesz. Wstajesz rano i mówisz o swoich





nawykach, które chcesz zmienić. Bo sekret Twojej przyszłości kryje

się w rutynie.

Chodzi o codzienne nawyki i przyzwyczajenia. Mógłbym mieszkać

z Tobą przez trzy dni i przepowiedzieć Twoją przyszłość na

podstawie obserwacji rutynowych czynności. Nawyki określają

przyszłość, więc musisz rozwinąć nowe przyzwyczajenia, aby być

pewnym, że przyszłość będzie zależeć od Ciebie. Możemy sobie

powtarzać, że czegoś chcemy i mówić, że to jest dobre, ale dowodem

dla Ciebie będzie to, jak inwestujesz swój czas. Podoba mi się ten

prosty cytat:

„Jeśli będziesz myślał tak jak teraz, to będziesz miał to, co masz.

Jeżeli zmienisz swoje myślenie, zmienisz to, co masz.”

Bądź aktywny i pozytywnie nastawiony, bo jak kiedyś usłyszałem:

„Panie kierowniku taki zapierdziel, że nie ma czasu tych taczek

załadować”. Postaci z dowcipu są może pozytywne, ale nie aktywne.





1. Pierwsze prawo zmian - część 21. Pierwsze prawo zmian - część 2

Nie marnuj energii życiowej na bezcelowe, próżne plotki, mówienie

czego nie chcesz od życia, czego lub kogo nie lubisz, co pan x lub y

powiedzieli na Twój temat za plecami, jak to źle się dzieje w polityce,

jak urzędnik lub pracownik firmy x Cię dzisiaj potraktował. To nie

ma sensu! Spójrz. Przychodzisz do domu, opowiadasz swojej żonie

lub mężowi te wszystkie, przykre rzeczy (czujesz się przez chwilę

lepiej, wyrzuciłeś z siebie wszystkie brudy, ale podświadomie

wczuwasz się powtórnie w tę sytuację, obrazy znowu pojawiają się

przed oczami). Uff - odetchnąłeś, serce w końcu przestało szybciej





bić, przeżyłeś to drugi raz i zrobił to też Twój słuchacz. Zwróć uwagę,

że negatywne emocje mają to do siebie, że żyją tylko wtedy gdy

o nich mówisz i dzielisz się nimi z drugą osobą.

Świat jest jaki jest, możesz wierzyć w pozytywne myślenie lub nie, ale

przestań być posłańcem złej nowiny. Na pytanie: „Jak ci poszło?”

staraj się odpowiadać - „świetnie”, „fajnie”. A gdy usłyszysz - „Jak się

czujesz?” odpowiedz - „wszystko jest w jak najlepszym porządku”.

Wiesz na pewno o tym, że „tak jak człowiek myśli w swoim sercu -

tym jest”.

Prawo przyciągania mówi, że wszystko co stale przechowujesz

w myślach, przychodzi do Ciebie. Myśli, które przeważają, tworzą

pole energii przyciągające do Twojego życia ludzi, rzeczy,

okoliczności jakie są Ci potrzebne. Sam sobie odpowiedz jakie

sytuacje ściągasz na siebie, myśląc, ekscytując się rzeczami, których

nie chcesz, nie lubisz? Dlaczego im poświęcasz tyle czasu?

Do czego zmierzam? Wiele osób mówi: „jak mam znaleźć lepszą

pracę?”. Nie musisz się tym martwić, stwórz tylko klarowny obraz

tego, czego potrzebujesz, a to automatycznie, zgodnie z wszystkimi

prawami uniwersum i prawami mentalnymi, przyjdzie do Ciebie.

Więc jeszcze raz powtórzę, pilnuj o czym myślisz, bo myśli są

energią, a jeśli są energią, rządzą nimi te same prawa co nami.





Ćwiczenie

Wyobraź sobie, że jesteś energią z licznikiem, zaczynasz dzień

z liczbą 100.

- każda negatywna myśl -1;

- wypuszczone z ust błahe i nieistotne słowo - 6;

- jeśli odczuwasz negatywne emocje i uczucia -10;

- sam wynajdujesz sobie problemy i je wyolbrzymiasz – 15;

- obraziłeś kogoś lub życzyłeś komuś źle -20;

- gdy przez resztę dnia rozmyślałeś o przeszłości -30

Licznik ludzi o wysokich osiągnięciach wynosi około 150. „Jak to

możliwe?” - powiesz.

+ pomyślałeś o kimś czule i miło 1;

+ gdy kontrolujesz się na poziomie słuchu (w połowie słowa

negatywnego, nieproduktywnego i niewnoszącego nic w Twoje życie

zablokowałeś lub urwałeś słowo lub zdanie) 5;

+ gdy kontrolujesz się na poziomie myśli (w każdym wypadku

zablokowałeś swoje dawne nawyki myślowe) 10;





+ gdy życzyłeś największemu konkurentowi i rywalowi szczęścia

i sukcesów 15;

+ modlisz się tak samo za swoich wrogów jak i za przyjaciół 20;

+ gdy nie masz wrogów i patrzysz na każdego człowieka jako na

istotę ludzką ze swoimi pragnieniami, marzeniami, celami i wizją

świata. Wykorzystujesz maksymalnie empatię 30.

Zakończę to rozwinięcie dwoma cytatami:

„Zatrzymuj swój umysł na tym, czego w życiu pragniesz,

nie na tym, czego nie chcesz”

„Traktuj bliźniego swego jak siebie samego”.

Do zobaczenia na szczycie

Nikodem Marszałek




2. Czarne, nieznane drzwi● str. 14

2. 2. Czarne, nieznane drzwiCzarne, nieznane drzwi

„Człowiek biedny to człowiek bez celu,

bez możliwości nauki i bez chęci do zmian”

Nikodem Marszałek

Jest to opowiadanie o pewnym sędzim, żyjącym na Dzikim

Zachodzie, który miał dziwny zwyczaj. Każdemu kryminaliście,

którego skazywał na powieszenie, dawał wybór: szubienica albo

czarne, nieznane drzwi. Kiedy nadchodził czas egzekucji, sędzia ów

zawsze kierował do skazanego takie słowa: „Co wybierasz –

szubienicę czy czarne, nieznane drzwi?” Prawie każdy, któremu to





proponował wybierał sznur. Pewnego dnia szeryf zapytał: „Dlaczego

wszyscy wybierają powieszenie, zamiast tych czarnych drzwi?”.

Sędzia odpowiedział: „Oni zawsze wybierają coś znanego, wolą to od

nieznanego. Ludzie boją się czegoś, czego nie znają. Ja dałem im

wybór”. „Co takiego jest za tymi drzwiami?” - zapytał się szeryf.

„Wolność” - odpowiedział sędzia - „ale bardzo mało ludzi jest

dostatecznie odważna, aby wybrać drogę do nieznanego”.

Czy jesteś dostatecznie silny, odważny? Dlaczego tak bardzo boimy

się czarnych, nieznanych drzwi?

Czy nie nasuwa Ci się myśl, że często wybieramy przeciętność, gdy

wystarczy przekroczyć czarne, nieznane drzwi, za którymi mogą

znajdować się niewyobrażalne przygody, bogactwa, przyjaźnie. Ile to

milionów ludzi wybiera konformizm, nie zbliżając się nawet do

czarnych, wielkich drzwi. Oczywiście drzwi są symbolem naszego

strachu przed nieznanym i obcym. Dla sędziego wybór był oczywisty,

ale on wiedział co znajduję się za drzwiami. Pytanie do Ciebie – czy

wiesz, co znajduję się za Twoją strefą komfortu i wpływu?

Pamiętasz gdy chciałeś zrobić coś nowego, czy zdarzało Ci się

powiedzieć: boję się tego, nie wiem jak sobie poradzę, teraz mam

rodzinę nie chcę jej narażać na zmiany, to może być ryzykowne. Aby

wydostać się z tej pułapki zadaj sobie inne pytanie: skąd wiesz o tym

wszystkim? Jeśli już masz fobie, obawy przed stratą, to lepiej





doświadczyć tego teraz, czy może za 5,10,15 lub 20 lat? Co złego

stanie się jeśli Ci się nie uda? To ważne pytanie. Używając ołówka

napisz, co najgorszego wydarzy się jeśli się nie uda. Wszystkie Twoje

lęki i obawy nagle znikną.

Czy gdybyś wiedział, że osiągniesz swoje cele, podjąłbyś decyzję już

teraz? Co zyskasz jako człowiek? Jakie zyski osiągnie Twoja rodzina?

Studiując biografie znanych osobistości można wywnioskować wiele,

a najważniejszą wskazówką jest to krótkie zdanie: „Skacz, działaj po

prostu, zrób to”. Slogan reklamowy firmy Nike brzmi: „Just do it”.

Jak myślisz ile osób na nagrobku ma wyryte zdanie:

„Tu spoczywa ten, który nigdy nie próbował: urodził się 1960 roku,

umarł 1990, został pochowany w 2006”

Pomyśl ile książek, filmów, piosenek,

wierszy, występów, biznesów, znajomości

nie zostało stworzonych, bo wybieraliśmy

stryczek. Życie nie byłoby ekscytujące,

gdybyśmy za każdym razem wiedzieli co nas

czeka za „czarnymi, nieznanymi drzwiami”.

To, że Ci nie wyszło nie ma znaczenia; to, że Ci nie wyjdzie drugi raz

też nie ma znaczenia, jedno co ma znaczenie - Twoja kolejna próba.





Pewien magnat medialny powiedział: „Nie ma znaczenia ile razy

ponosisz porażki, bo one muszą wystąpić, natomiast ma znaczenie

twoja odpowiedź na te przeciwności losu”. Są to święte słowa

w piśmie zwanym „spełnienie”. Zauważyłeś z pewnością sukces

dzisiejszych gwiazd, ja również, ale to, co mnie zainspirowało, to

ilość porażek i rozczarowań, przez które musiały przejść. O czym to

świadczy? O ludzkiej wytrwałości, a nie o szczęściu jakie miały.

Mówiąc: „Ten to miał szczęście” mamy na myśli, że szczęściem było,

że nie zrezygnował. Miał szczęście, że nie posłuchał rad widzów

i ludzi, którzy dawno się poddali.

Ile ludzi żyje dziś w lęku?! Pamiętasz jak w „Odrodzeniu Feniksa”

napisałem o trzech lękach. Tutaj mam na myśli inny lęk,

wewnętrzny. Czy to strach przed porażką, strach przed

wyśmianiem?! Większość ludzi ciągle się czegoś boi. Dwa naturalne

lęki to: lęk przed hałasem i upadkiem, reszta jest uwarunkowaniem

z dzieciństwa i kolejnych dni. Z punktu widzenia dziecka ten strach

jest uzasadniony, ale odpowiedz mi, co robi cała rzesza innych,

negatywnych uczuć?

Wypisz już teraz co najgorszego może się stać jeśli:

1. Wszyscy wokół będą się z Ciebie śmiać:

a) ze mnie jako osoby: ……………………………………………………………

b) z moich słów, czynów, pracy: ……………………………………………



http://feniks.zlotemysli.pl/tobisz21.php



Odp1. Czy te osoby są godne Twojej miłości, zaangażowania i myśli?

Czy Ty postąpiłbyś tak samo na ich miejscu?

a) ……………………………………………………………………………………………

2. Co jeśli ten biznes się nie uda i stracę wszystkie oszczędności? Co

będę musiał dalej robić, a z czego zrezygnować?

a)………………………………………………………………………………................

Odp2. Co zyskam jako człowiek na tym doświadczeniu? Czego się

nauczę? Jak to wpłynie na moją przyszłość w tym kierunku? Co

zmienię natychmiast?

a) ……………………………………………………………………………………………

Jednym, dobrym pytaniem możesz zmienić wszystkie swoje emocje

i myśli. I co się okazuje, to wcale nie jest takie straszne jak

pierwotnie Ci się wydawało. W parze z „lękiem” idzie jego większy

brat, który ma na imię „możliwość”. Nieefektywnym pytaniem jest:

„Czy mam wyruszyć w podróż odczuwając lęk?” Możesz oczywiście

dalej siedzieć i wyobrażać sobie, jak byłoby fajnie gdyby... i czekać na

okazję lub szansę, która może pojawi się w przyszłości. Wielu ludzi

wzmacnia lęk wykorzystując wizualizacje. Dlaczego tak jest, że

skupiamy się na strachu, zamiast na zyskach z jego pokonania.





Konsultowałem kiedyś kobietę, która ważyła ponad 100kg i ćwiczyła

w domu. Zadałem jej szereg pytań. Czy masz profesjonalnie ułożoną

dietę? Czy konsultujesz to z lekarzem? Jak walczysz ze swoim

nadciśnieniem? (…) Dlaczego ćwiczysz w domu przed telewizorem?

Jedna reguła blokowała rozwój mojej podopiecznej: „chcę wyglądać

dobrze, zanim wybiorę się do publicznego klubu fitness”. Drugim

ograniczeniem były twierdzenia typu: „nie chcę, aby w razie czego

koleżanki coś wiedziały”. Pomijając całą rozmowę, główną przyczyną

braku konsultacji ze specjalistami i czynnego udziału w klubie

fitness, był strach przed wyśmianiem, strach przed reakcją

znajomych. „Przecież oni mnie lubią i kochają taką jaka jestem!” -

usłyszałem. Kolejny strach i kolejne wymówki! To Ty decydujesz

o swoim życiu, jeśli odczuwasz silną potrzebę zmiany, po prostu zrób

to! (patrz artykuł „Ty vs Świat”)

1. Co zyskasz, gdy przeciwstawisz się swojemu oprawcy?

2. Jak się będziesz czuł, gdy usłyszysz od kogoś „nie”?

3. Jak się będziesz czuł, gdy nikt wokół nie będzie akceptował Twojej

decyzji?

Lęk przed publicznym wystąpieniem, lęk przed odrzuceniem, lęk

przed popełnieniem błędu, lęk przed sukcesem, lęk przed upadkiem,

strach przed ludźmi. Przekraczając swoją granicę wpływu, zawsze

będziesz czuł lęk i strach. Musisz zamknąć oczy i zaufać sile wyższej.

Na Twoim miejscu szukałbym rzeczy, które powodują lęk lub





początkowy strach, możesz być pewny, że za każdym razem jesteś

bliżej swojego królestwa. I wiedz, że to, co dzisiaj nazywasz

strachem, jest tylko nowym doświadczeniem i wielkim wyzwaniem.

Przekrocz czarne, nieznane drzwi.

Zakończę ten artykuł historią generała Stonewalla Jackson’a:

„W czasie wojny secesyjnej odbywał on pewnego wieczoru naradę ze

swymi generałami. Planował śmiały wypad bojowy do doliny

Shenandoah. Pod względem strategicznym był to błyskotliwy plan.

Wprawdzie ryzyko było poważne, lecz istniała szansa odniesienia

zwycięstwa. W trakcie podsumowania spotkania jeden z generałów

powiedział:

- „Generale Jackson, obawiam się tego planu. Boję się, że go nie

zrealizujemy”.

Jak głosi historia, Jackson wstał, położył dłoń na ramieniu swego

podwładnego i rzekł:

- „Nigdy nie przyjmuj rad od swych obaw, generale. Nigdy nie radź

się swego strachu.”


Nikodem Marszałek




3. Stracone dni● str. 21

3. Stracone dni3. Stracone dni

„Wcześnie w życiu zrozumiałem,

żeby być i mieć, trzeba najpierw pracować i chcieć”

Nikodem Marszałek

Możesz poznać i doświadczyć wszystkich technik, myśli, idei, które

ma do zaoferowania ten wspaniały świat. Wszystko jednak zaczyna

się od podjęcia „decyzji”. Bieda czy bogactwo, szczęście czy pech;

dobre stosunki z innymi ludźmi, radość czy przygnębienie; te

wszystkie stany, emocje mają początek w Twojej świadomości, zanim

jednak powstały i dały efekty, były częścią podświadomej decyzji.

Tylko kobiety i mężczyźni o ogromnej samoświadomości umieją

blokować, eliminować, lub często na swoją korzyść, tworzyć





i zmuszać (o tym jednak porozmawiamy w artykule pt: „Techniki

umysłowe cz. 1”). Niestety mnóstwo bodźców zewnętrznych, które

nazywam „popychadłami” zmieniają nasz stosunek względem nas

samych i świata.

Kilka lat temu bardzo długo walczyłem z najsilniejszym bodźcem:

telewizją! Poświęcałem jej miesięcznie prawie 120 godzin, byłem tzw.

statystycznym telewidzem. Jak się czułem? Wspaniale. Chłonąłem

emocjonujące filmy z najlepszą obsadą aktorską, reklamowane dwa

tygodnie wcześniej, teleturnieje i seriale. W pewnym momencie

poczułem wyrzuty sumienia. Pod wpływem ogromnej ilości kolorów,

lekkiej erotyki, przyjemnej muzyki, relaksowałem się aż za bardzo.

Szybko uświadomiłem sobie, że gdyby udało mi się rzucić ten nałóg

zyskałbym prawie 5 pełnych dni w miesiącu. Tutaj już nie chodzi

o większe skupienie, klarowność umysłową, dochodzące myśli

i głosy, które były tłumione przez 32-calowe plastikowe pudło.

Pięć dodatkowych dni mogłem przeznaczyć na coś nowego

i ekscytującego. Jak długo trwała walka? Ponad 1,5 miesiąca.

Początkowo były wymówki: „dobrze dzisiaj tylko godzinkę”, innym

razem: „tylko 20 minutek”. W końcu musiałem podjąć tę twardą

decyzję: k o n i e c tej zabawy.

Gdy już odzyskaliśmy nasz czas lub jak wolisz zyskaliśmy 5 pełnych

dni w miesiącu, zastanawiamy się co z nimi zrobić. Mam do Ciebie





pytanie – skąd nasz mózg może uzyskać podobne bodźce, jakich

dostarcza mu telewizja?

Oczywiście dzięki Internetowi. Jest to wspaniały wynalazek,

umożliwia nam dostęp do ogromnej ilości informacji, daje nam

możliwość poznania jeszcze większej ilości ludzi. Powiem Ci coś,

5 dodatkowych dni przerodziło się w 10 straconych. I po kilku

tygodniach, obudziłem się kolejny raz ze świadomością: „Czy Ty

czasem nie wpadłeś w nowy nałóg?” Kolejne pytanie: „Jakie osiągasz

zyski ślęcząc przed monitorem 10 godzin dziennie?

Nie chcę cytować pewnej myśli, którą

napisałem w „ Motywacji bez Granic” ,

ale muszę to zrobić: „Czy wolisz

chwilową wygodę dla przyszłej, stałej

niewygody, czy może chwilową

niewygodę dla przyszłej, stałej

wygody”.

To jest ważne, gdyż decydując

o zjedzeniu tego ciastka, wypiciu tego

dodatkowego piwa, obejrzeniu tych

krótkich wiadomości, ważysz swoje losy. W krótkim rozliczeniu

czasowym strata jest niezauważalna, ale sumując podjęte wybory

rocznie, musimy ogłosić bankructwo.



http://motywacja.zlotemysli.pl/tobisz21.php



Nie jest wymówką, że dobrze się relaksujesz, odpoczywasz, już nie

czytasz gazet, więc jakoś musisz utrzymywać pewien zasób

informacji, więc pstryk, od 18:30 do 20 oglądasz Wiadomości,

a następnie talk showy. Dlaczego istnieją ludzie, którzy są

ekspertami w pewnych dziedzinach mimo młodego wieku? Dlaczego

są ludzie, którzy osiągają dużo w krótkim czasie? Ponieważ

podejmowali każdego dnia decyzję.

„Dzisiaj zrobię wszystko co mogę z zasobów jakie posiadam,

a ulotne przyjemności zostawię na potem”

Nikodem Marszałek

Różnica między ludźmi przeciętnymi, a wybitnymi polega na

wykorzystaniu czasu jaki dostali! Każdy z nas ma nie mniej i nie

więcej jak 24 godziny na dobę. Są ludzie, którzy kończą jakiś kurs,

a w tym samym czasie druga osoba pędzi jak oszalała, aby oddać

4 filmy DVD do wypożyczalni.

Są ludzie, którzy czytają inspirujące książki, a inni w tym czasie

świetnie się bawią. Czy to wszystko jest złe? Nie jest złe, tylko

nieproduktywne.

Napisz już teraz jak wygląda Twój dzień:

8 godzin – sen;

8 godzin – praca;





2 godziny – dojazdy, spacery;

2 godziny – podstawowe czynności jak (mycie, jedzenie, sprzątanie);

4 godziny – co właściwie robisz w tym czasie?

Cztery godziny, które masz każdego dnia decydują o Twoim sukcesie

lub jego braku. Ludzie o wielkich osiągnięciach mają jeszcze jeden

czynnik, którego brakuje pozostałym. Osiem do dziesięciu godzin

zajmuje im hobby, a nie praca, prawie zawsze 4 godziny w ciągu dnia

inwestują w naukę i zdobywanie kolejnych informacji. Czy to nie

zaskakujące, że ten lekarz, ten prawnik, ten przedsiębiorca, ta

księgowa dziennie inwestują kilka godzin, aby zdobyć nowe

informacje! Odpowiadasz: bo muszą! Nie - bo lubią.

Wybór: Do jakiego lekarza wolisz pójść?

Lekarz numer 1: Skończyłem studia, odbyłem praktyki, jestem

lekarzem i od czasu do czasu coś przeczytam, nie uczestniczę

w seminariach i sympozjach naukowych.

Lekarz numer 2: Skończyłem studia, odbyłem praktyki, jestem

lekarzem. Większość swojego czasu poświęcam na poszerzanie

swojej wiedzy i umiejętności, jestem uczestnikiem seminariów.

Wierzę, że za parę lat poprowadzę jakieś sympozjum.

Którego wybrałeś? Gdyby to był pracownik, którego zatrudnisz?





Masz rację Niko, ale to wszystko dobrze wygląda na papierze, ja

muszę teraz pracować w mojej firmie, żeby utrzymać rodzinę. Może

awansuję i wkrótce wszystko się zmieni. Nic się nie zmieni, jeśli

4 godziny, które masz sztucznie inwestujesz w ulotne przygody

(internet, czaty), szybkie emocje (filmy, muzyka), filtrowane

informacje (talk showy, wiadomości).

Wiem co powiesz: „Przecież należą mi się jakieś przyjemności od

życia, czyż nie?” Już Ci odpowiadam - ależ oczywiście, jednak

odpowiedz sobie na pytanie:

- Czy osiągnąłeś w życiu to o czym zawsze marzyłeś?

- Czy Twój sen jest na tyle spokojny, że możesz oddać swój czas

„plastikowemu Panu?”

Dobrze, może przynajmniej zainwestuj swój czas, aby zrozumieć

swojego małżonka, dziecko? Pójdźcie wspólnie na spacer

i porozmawiajcie. Zróbcie jakąś szaloną rzecz: skok na bungee, kurs

malarstwa, tańca, języka obcego. Pięć dni, które zyskasz możesz

z powodzeniem zainwestować w coś nowego. Tak, to będzie rzecz,

która realnie pobudzi Twoje zmysły i emocje, naładuje Twoje

akumulatory. Wszystko jednak zaczyna się od podjęcia decyzji.


Nikodem Marszałek




4. Ty vs. świat● str. 27

4. Ty vs. świat4. Ty vs. świat

„Tylko głupiec rywalizuje,

ponieważ to go zwalnia z twórczej kreatywności”

Nikodem Marszałek

Jeśli nic nie robisz, nie jesteś konkurencją dla nikogo, ale kiedy

staniesz twardo na ziemi, kreujesz konkurencję dla kogoś. Wtedy

ludzie będą z Tobą albo przeciwko Tobie. Interesuje nas statystyka.

Spójrz na ten diagram. Co przedstawia? Jesteś ciekaw?





50 - jest to liczba osób, które widzą Cię codziennie. Ponieważ znają

Cię, może nawet znają Twoich rodziców, Twoją przeszłość

i teraźniejszość. Oni raczej nie wierzą, że Ty osiągniesz sukces. Mają

do tego pełne prawo, ponieważ to Ty musisz wierzyć w siebie i swoją

przyszłość. Niestety brak zrozumienia naszej wizji, marzenia lub celu

często jest większym bólem niż strata ogromnej sumy pieniędzy.

200 - jest to liczba osób, które Cię widzą kilka razy w roku. Mają

mniejsze ograniczenia co do Ciebie, ponieważ tylko zdawkowo

wiedzą czym się zajmujesz na co dzień i co robisz w wolnym czasie.

Przykładowa rozmowa osób ze zbioru - 200!

- Cześć kupę lat…

- Co tam u twojej rodziny, dalej pracujesz w firmie X?

- Dzieci zdrowe? Dom wybudowany?

Te osoby nie mają żadnych ograniczeń co do Ciebie, jednak próbują

ustalić gdzie jesteś i co osiągnąłeś dotychczas. Ogólnie rzecz biorą

klasyfikują Cię, poprzez pytania: praca, dzieci, ukończona szkoła,

certyfikaty, mieszkanie, wakacje. Niestety wielu ludzi wkłada innych

do szufladek – pierwsza lekcja D. Carnagiego brzmi: „nie krytykuj,

nie potępiaj, NIE OCENIAJ”. Najważniejsze w tak krótkich

rozmowach jest przekazywanie pozytywnych emocji, nie „faktów”,

które stają się przyczyną szufladkowania.

1000 i więcej - jest to liczba osób, które spotkałeś raz, może dwa

razy w życiu. Oni nie mają co do Ciebie żadnych ograniczeń.





Podsumowanie

Bądź świadom, że najciężej jest coś uzyskać w swoim środowisku.

Twoim znajomym trudno będzie uwierzyć w to, że Ci się uda, nawet

gdy się uda dalej będzie im trudno w to uwierzyć. Dlaczego o tym

wszystkim piszę? Ponieważ jest kilka etapów, które przechodzimy,

robiąc pewne, nowe rzeczy.

Na początku jesteśmy zapaleni, potem przychodzi frustracja,

obwiniamy innych, w końcu rezygnujemy. Tak naprawdę ważny jest

ostatni czynnik - zdać sobie sprawę z tego, co się robi i zaangażować

się do końca. Dlaczego wielu ludzi nie angażuje się bez reszty?

Ponieważ „siedzi w gronie 50 i 200 osób” - musisz wyjść poza swoją

strefę wpływu i znajomości.

Kilkanaście lat temu gdy zakładałem biznes, nikt nie wierzył, że mi

się uda. Teraz już jest za późno? Są starsi od Ciebie? Życiowa

prawda! Co się okazało, gdy wyszedłem poza krąg 200 osób?

Szukałem wtedy wspólnika i kilku pracowników. Nie słyszałem słów:

mało opłacalne, za późno; tylko: Co trzeba zrobić? Wiem jak to

ulepszyć. Ile możemy na tym zarobić? Czy to ja miałem

ograniczenia? Absolutnie nie, to „zaufane” grono 50 i 200 osób

wiedziało lepiej. Dlatego tak często ludzie chcąc zmienić swoje życie,

zmieniają miejsce zamieszkania.

Podsumowując. Środowisko jest ważniejsze niż posiadane geny.





Jedziesz sobie nowiutkim Rolls

Roysem z punktu A do punktu

B.Leje deszcz i widzisz autosto-

powicza, zatrzymujesz się i zabierasz

go ze sobą. Nagle ten autostopowicz

mówi: „Chwileczkę, a opony nowe,

przegląd silnika był, on ma problem”. Więc jak masz postawę to

stajesz i go wyrzucasz. To jest postawa, ale czy masz dość siły, aby

zrobić to samo w swoim gronie 50 i 200 osób?

Słuchając kiedyś wykładu, który prowadził multimilioner, zaskoczyły

mnie jego słowa. Powiedział: „Moją rodziną jest firma i pracownicy?”

Gdy zakładałem biznes, rodzice kazali mi skończyć uniwersytet,

dalsza rodzina śmiała się za plecami, a sąsiedzi powtarzali: „Stracisz

te pożyczone pieniądze”. Chociaż ich kochałem i szanowałem, to ja

podjąłem decyzję, to ja przypomniałem im o marzeniach

i możliwościach. Dziś oni nadal ciężko pracują i mówią, czego nie

dam rady zrobić.

Pewna sławna osoba powiedziała, że z rodziną najlepiej wychodzi się

na zdjęciu, jeszcze lepiej gdy jesteśmy z boku, ponieważ łatwo nas

odciąć. Szanuje i kultywuje wszelkie wartości w tym i rodzinne, ale

nigdy nie akceptowałem pewnej uległości względem: rad, pomysłów,

sugestii i przyzwoleń. Jak mawia Warren Buffet: „Tradycyjne

mądrości zawierają dużo tradycji i mało mądrości”.

Kochaj swą rodzinę, ale nie pozwól, aby ona ingerowała w Twoje

decyzje i życie. Pamiętasz czarne, nieznane drzwi? Opisałem tam





jedną z prowadzonych konsultacji, dzisiaj ta wspaniała kobieta

rozumie zależności, które blokowały pozytywną chęć zmiany (a było

to szukanie aprobaty bliskich).

Pamiętaj. To Ty płacisz co miesiąc rachunki? To Ty opłacasz szkołę

i ubierasz swoje dzieci? To Ty chcesz doświadczać i przeżywać? Więc

kochaj, ale nie ulegaj. Metafora z Rolls Roycem mówi nam

o pewnym dziwnym zjawisku. Pomagamy ludziom, wyciągamy do

nich ręce, a zdarza się, że dostajemy w zamian: pouczenia,

oszczerstwa, a przecież wystarczyłoby powiedzieć tylko - dziękuję.

Charles Schwab pierwszy pracownik z pensją miliona dolarów

rocznie powiedział kiedyś w sądzie: „Moi młodzi, możecie nie mieć

problemów w życiu, wtedy mówcie wszystkim NIE, ale jeśli chcecie

przeżyć godnie życie, służcie pomocą innym”. Są też osoby, które

mimo naszych informacji, że podwieziemy je z punktu A do B, chcą

jeszcze do C, D, E, i F. Więc jeśli masz postawę, mówisz: „Do

widzenia”.

Ludzie będą z Tobą lub przeciwko Tobie, mogą Ci pomagać lub

spychać w dół.

„Nie możesz spowodować, by wszyscy ludzie Cię lubili, lecz

możesz ich pozbawić rozsądnej przyczyny nielubienia Cię” .


Nikodem Marszałek




5. Będąc geniuszem● str. 32

5. Będąc geniuszem5. Będąc geniuszem

„ Nie istnieje ktoś taki jak urodzony geniusz,

istnieją natomiast metody i techniki

wyzwalania z człowieka ukrytego potencjału.

Czy jesteś gotów?

Jeśli tak załóż więc okulary przeciwsłoneczne,

aby wyzwolona siła nie oślepiła i Ciebie”

Nikodem Marszałek

Psycholog radziecki S. L. Rubinsztejn pisze w pracy pt. „Podstawy

psychologii ogólnej”: „Można stwierdzić określoną kolejność

chronologiczną występowania twórczych zdolności. Wcześnie

występują talenty artystyczne, przede wszystkim muzyczne (..).

Przykładem bardzo wczesnego występowania twórczości muzycznej

mogą być: 3-letni MOZAR, 4-letni HAYDN, 5-letni MENDELSOHN,

8-letni PROKOFIEW, 11-letni SCHUBERT, 12-letni WEBER, 13-letni

CHERBINI.





Jednakże z bardzo małymi wyjątkami twórczość samodzielna,

mająca wartość obiektywną, przejawia się dopiero w 13 roku życia.

W sztukach plastycznych zdolności twórcze przejawiają się nieco

później, przeciętne około 14 roku życia. U FAFAELA GREUZE’A

wystąpiły one w 8 roku, u GIOTTO i VAN DYCKA – w 10,

u MICHAŁA ANIOŁA – w 13, u DUREA – w 15 roku życia.

W dziedzinie poezji skłonności do pisania wierszy przejawiają się

bardzo wcześnie, ale twórczość poetycka o walorach artystycznych

zaczyna się nieco później (..)

W dziedzinie naukowej twórczości talent ujawnia się w ogóle

znacznie później, zazwyczaj dopiero po 20 roku życia. Najwcześniej

występują uzdolnienia matematyczne. Prawie wszyscy uczeni, którzy

wykazali się pracami przed 20 rokiem życia byli matematykami.

Przykładem wczesnego przejawiania się zdolności matematycznych

mogą być następujące postacie: Pascal, Leibniz, Newton, Legrange,

Gauss, Gaulois i inni”.

Oczywiście nie każdy może dorównać najwybitniejszym, ale każdy

może przewyższać przeciętnych i chcieć być wybitnym na miarę

własnych możliwości i uzdolnień.

Większość ludzi nie dokonuje w życiu nawet 1/5 tego, na co ich stać.

A Ty?





Jest wielu ludzi, którzy badali tzw. psychologię osiągnięć i to nie

tylko w dziedzinie finansów i osobistego szczęścia. Najpoważniejsze

badania przeprowadził H.C. Lehman, rozpoczął je w 1928 roku,

a zakończył dopiero w 1953 roku. Badania dotyczyły wielu

najwybitniejszych przedstawicieli nauki, sztuki, literatury,

medycyny, sportu, wynalazczości, religii, handlu, przemysłu,

rozrywki itp. Odtwarzał on historię życia każdego z tych wybitnych

ludzi (po ich śmierci) i badał związek, jaki występował między

wiekiem a najwybitniejszymi osiągnięciami. Analizie poddawał

wydajność i poziom wyczynów każdego badanego osobnika od lat 15

do 80, dzieląc życie danego człowieka na pięcioletnie odcinki

i obliczając odsetek ogólnego dorobku życiowego, jaki w tych właśnie

odcinkach czasu został wypełniony, wytworzony lub wynaleziony.

Jaki z tego wynika morał? Nikt nie powinien przystępować do pracy

zawodowej czy działalności mówiąc sobie: najpierw „pobumeluję”,

a dopiero jak się „wyszumię” i użyję życia, to zabiorę się do pracy.

Wiek najwybitniejszych osiągnięć w danej dziedzinie

działalności

H.C. Lehman „Age of Achievement”





Niestety doktor Lehman nie dożył nowej i fascynującej zmiany. Nie

doczekał przejścia z ery przemysłowej w erę informacji. Nowi

wizjonerzy i właściciele dynamicznie rozwijających się i w 200-u

procentach rozumiejących rynek biznesów internetowych, osiągnęło





niebotyczne majątki rzędu milionów, a nawet miliardów dolarów i to

przed ukończeniem 30 roku życia.

Czy dzisiaj żeby osiągnąć sukces musisz posiadać biznes

internetowy? Czy Twoje projekty musza ujrzeć światło dziennie

przed ukończeniem 50 roku życia? Oczywiście, że nie. Czy w wieku

20 lub 60 lat nie masz szansy napisać bestsellerowej książki?

Oczywiście, że masz. Czy osiągniesz szczyty w sporcie w wieku 40

lat? Prawdopodobnie nie. Możemy jednak dać z siebie wszystko

i jeszcze więcej.

Wierzę, że jeśli znalazłeś w tej tabeli swoją działalność, zyskasz

motywację lub będziesz wyjątkiem, który potwierdzi regułę, że:

„Geniusz to 25% wybitnych uzdolnień, 10% szczęścia i 65%

twardej, nieustępliwej i pełnej zapału pracy”.




5. Będąc geniuszem - część 2 ● str. 37

5. Będąc geniuszem - część 2 5. Będąc geniuszem - część 2

Jest to ważny artykuł, ponieważ pokazuje pewien schemat i zasady

jakie obowiązują w dziedzinie wysokich osiągnięć. To nie jest tak, że

przez kilka lat będziesz się bawił i nagle wpadniesz na cudowny

pomysł; tutaj nawet technika CSS nie pomoże, ponieważ ona jest

w zgodzie z wszystkimi prawami podświadomości, przyrody

i kosmosu. Pamiętasz jak opisałem monoideowość w „ Motywacji bez

granic” tzw. „Idee Fixe” lub jak to przedstawia Anthony Robbins -

„Wybiórczy system aktywacji”?

Swoja drogą nie lubię tej nazwy, gdyż jest techniczna

i cybernetyczna, lubię natomiast ten cytat: „Ludzie mądrzy uczą się







na swoich błędach, ludzie głupi w ogóle się nie uczą, ludzie sprytni

uczą się na błędach innych”. Ile się nauczysz z poniższych zdań?

Czego chcesz od życia? Możesz popatrzeć na swoje życie, na swoje

otoczenie i ocenić, co jest dla Ciebie dobre, a co złe. Co to oznacza?

Wszystko co Cię zbliża do tego, czego chcesz, jest słuszne,

a wszystko, co oddala Cię od celu, jest niewłaściwe, złe. Bo wszystko

się liczy. Miałem kiedyś takiego znajomego, który mówił, że jest na

diecie i od pewnego czasu jadł tylko owoce, warzywa itp. Pewnego

dnia spotkałem go w cukierni i zapytałem: „Co z Twoją dietą?”, a on

na to: „Dzisiaj się nie liczy”. Podobnie było z kobietą, którą

konsultowałem wcześniej, zadałem jej pytanie: „Jak idzie Ci praca

z Tundrukiem?” a ona: „Dzisiaj go nie wliczam do mojej zmiany”.

Wiecie ile ludzi, którzy pragną osiągnąć sukces ogląda telewizję.

Ludzi czytających śmieszne lub nijakie gazety lub słuchających cały

dzień radia jest jeszcze więcej. Potem mówią, że chcą osiągnąć

sukces. Ja się pytam: „Co Ty robisz ze swoim czasem, tak go

marnując?”, słyszę w odpowiedzi: „Ale to się nie liczy”. Na

nieszczęście dla tych ludzi natura liczy wszystko.

Pewien mój dawny znajomy powiedział kiedyś:

- „(..) Przeczytałem wszystkie książki Roberta Kiyosaki i znalazłem

w nich odwrotność tego, co Ty promujesz. Robert mówi o różnych

specjalnościach, twierdzi, że im ich więcej tym lepiej. Jak się do tego

odnosisz?„





- Po pierwsze nie sztuka się specjalizować, ale by być najlepszym

w tym co się robi. Czy Twoja dziedzina nauki jest jakoś powiązana

z pracą jaką obecnie wykonujesz? Czy byłaby możliwość

wykonywania tej pracy bez wiedzy? Czy w Twoim przypadku większy

dochód przynoszą inne dziedzin i specjalności, niż ta powiązana

z nauką, zainteresowaniami, pasją? Ile jest osób, które robią to co

Ty? Jak się czujesz, gdy ktoś wie tyle samo w firmie co Ty? Czy jeśli

zostaniesz zwolniony i nie będzie żadnej możliwości, abyś powrócił

do swojej, głównej dziedziny życia, oddając się nowej rzeczy będziesz

zarabiał tyle samo? Jeśli nie, to po jakim czasie osiągniesz takie

zyski? Ile wysiłku będziesz musiał włożyć, aby być tak dobrym jak

w głównej dziedzinie życia? Możesz być dobry w kilku

specjalnościach (jest taka dziedzina sportu jak wielobój), ale czy

wyniki wieloboistów są porównywalne do wyników osób, które

zajmują się jedną tylko dyscypliną przez całe życie. Która jest ich

pasją, pracą, życiem i spełnieniem? Po drugie podaj mi dokładnie,

gdzie Kiyosaki tak napisał?

-„Muszę nad tym pomyśleć!”

Leo Beenhackker w którejś z gazet powiedział: „Piłka w Polsce jest

40 lat w tyle, nie macie infrastruktury, szkół trenerskich. Wierzę, że

polscy trenerzy dają z siebie wszystko, ale ja dziennie czytam

literaturę fachową, dzwonię do swoich znajomych trenerów,

oglądam filmy lub urywki w wykonaniu najlepszych drużyn na

świecie, nie widzę tego w Polsce”. To jest dokładnie to o czym mówię

w czasie seminarium: „Tylko tak wygrasz” oraz w „ Motywacji bez






granic ” możesz o tym przeczytać w dodatku i w kilku tematach. Czy

Leo jest najlepszy? Na pewno jest na samym szczycie.

Pamiętam cytat Roberta: „Największym bogactwem, jakie

posiadamy dzisiaj, nie jest to, co wiemy, ale to jak szybko możemy

zmienić nasze myślenie”. Robertowi raczej chodziło o to, że osoby

specjalizujące się w danej działalności życia, są coraz bardziej od niej

zależne, lecz nie tutaj leży problem. Głównym przesłaniem jest brak

umiejętności przejścia z jednej działalności w drugą. Drugim,

ważnym podmiotem jest „czynnik zastąpienia” - bardzo ważny

temat w psychologii osiągnięć. Innymi słowy - jak duże trudności ma

Twój pracodawca lub rynek w znalezieniu osoby podobnej do Ciebie,

o identycznych umiejętnościach, osobowości, cechach komunikacji,

talentach, walorach przywódczych i wszystkich, innych, ważnych

czynnikach. Im ciężej jest znaleźć tak dobrego programistę jak Ty,

tak skutecznego menadżera, tym większy Twój prestiż i zarobek.

Zadaj sobie pytanie? Co wyróżnia mnie wśród ludzi zajmujących się

tym, co ja? Co mogę zrobić, aby zwiększyć swój „czynnik

zastąpienia”?

Kilkanaście lat temu, gdy nie były znane techniki szybkiego czytania

i czytania fotograficznego, przedstawiono w telewizji publicznej

czternastoletniego chłopaka. Reporterka, kadra nauczycielska,

rodzice i znajomi podziwiali tego młodzieńca. Czym takim

zachwycał? Był w stanie przeczytać w jeden dzień wszystkie dzieła

Sienkiewicza i Mickiewicza ze rozumieniem na poziomie 80%.

Zabrakło jednego, konkretnego i modelowego pytania? Co ten młody






człowiek zrobił, że posiadł takie umiejętności? Program cały czas był

w tonie tajemniczości i urodzonego geniuszu, który nagle się objawił!

Dopiero po zatelefonowaniu powiedziano mi, że ów chłopak

zainwestował setki godzin w naukę szybkiego czytania oraz podjął

tysiące prób aktywacji podświadomości zanim znalazł tę, która

zadziałała.

„Geniusz to 25% wybitnych uzdolnień, 10% szczęścia i 65%

twardej, nieustępliwej i pełnej zapału pracy”


Nikodem Marszałek




6. Pełen sukces● str. 42

66. Pełen sukces. Pełen sukces

„Cisza, ufność i pokora wzbudzą w Tobie wysoki poziom

duchowego przewodnictwa. Spokój i opanowanie to żarliwe siły

wzmacniające i utrzymujące Twój wewnętrzny głos.

Istota prowadzona przez wewnętrzny szept

nigdy nie straci swojej tożsamości, nigdy nie straci siły woli,

nigdy się nie męczy i nigdy nie mówi „nigdy”.

Człowiek ów to kwitnący kwiat

na polu pełnym chwastów i wysuszonych krzaków”

Nikodem Marszałek

Wiem czego oczekiwałeś czytając tytuł tego artykułu. Z pewnością

jednak Cię zaskoczę. W pewnym hotelu, w którym prowadziłem





seminarium, zadałem kilku osobom znajdującym się w holu osobliwe

pytanie. Jeśli chcesz wiedzieć czy byli uczestnikami seminarium –

moja odpowiedź brzmi - nie.

Czym dla Ciebie jest sukces?

Sukces osiągnę wtedy: „Jak będę miał milion dolarów!”, „Kiedy

skończę studia!”, „Jak znajdę lepszą pracę!”, „Gdy spotkam

wymarzonego mężczyznę!”; „Nie wierzę w sukces!”

Zwróciłeś uwagę na wyrazy: gdy, jak, kiedy?

Użycie słów: „gdy”, „kiedy”, „jak” skończę, osiągnę, świadczy

o uzależnieniu osobistego szczęścia od czynników zewnętrznych.

Uzależniamy się od kogoś lub czegoś w przyszłości. Jest to

niebezpieczny aspekt, ponieważ nie mamy fizycznej kontroli nad

tymi rzeczami (prawo kontroli - „ Odrodzenie Feniksa” ). W tym

momencie padamy w otchłań manipulacji i zależności.

Co powiesz, gdy zastosujemy definicję sukcesu mojego mentora

śp. E. Nightingale'a?

„Sukces jest progresywną realizacją wartościowego ideału”.

Innymi słowy jest to działanie minuta po minucie, które prowadzi

nas do tego „czegoś, gdy, kogoś”. Jak mawia Brian Tracy: „Sukces to






droga i cele, reszta to komentarz”. Sukcesem nie jest tytuł magistra,

a raczej Twoje obecności dzień po dniu przez 5 lat. Sukcesem nie

będzie Twój awans w pracy, ale właściwa praca, którą wykonywałeś

przez kilka lat lub miesięcy, wszystkie wcześniejsze przygotowania

i lata nauki. Często o sukcesie mówimy wtedy, w tym miejscu,

o pewnej porze.

Wykorzystaj już dziś prawo kontroli i przejmij rolę kierowcy

w Twoim życiu. Wyeliminuj słowa: „gdy”, „kiedy”, „jak”.

Sukces to droga, którą sobie obrałeś i kroki, które wykonujesz

każdego dnia. O wynikach naszej pracy często zapominamy, lecz

zawsze mamy w pamięci drogę, którą musieliśmy przebyć.

Nightingale powiedział: „Człowiekiem sukcesu jest kobieta, matka

i żona, ponieważ zawsze chciała nią być. Ten nauczyciel, ponieważ

chciał nim być, pracownik stacji benzynowej bo taki miał zamiar.”

Często na siłę dopasowujemy sukces do oczekiwań kolegów, mediów,

trendu? To takie oczywiste, Jan jeździ najnowszym Jaguarem, Ania

za rok będzie głównym kierownikiem filii, w końcu to ludzie sukcesu.

Są ludźmi sukcesu nie dlatego, że „mają” lub „są”, ale

dlatego, że przebyli długą i często samotną drogę, aby

„być” i „mieć” (prawo precesji).

Ty jesteś człowiekiem sukcesu, ponieważ robisz to co lubisz, a jeśli

nie robisz tego co lubisz, strzepnij pył z głowy i pomyśl dokąd

zmierzasz, bo widocznie ktoś wybrał drogę za Ciebie. I nie mów mi,





że nie masz wykształcenia, kursów, znajomości. Edison i Gates też

nie mieli.

Moim sukcesem była udana walka z niepohamowanymi emocjami.

Dziś mawiają „twardy i bez emocji”, „co za stoicyzm”. Jestem

radosny, ale gniew, butność, chora duma i agresja to stany, które

musiałem zwalczyć. Tłumaczyłem sobie moją agresywność

charakterem, jestem przecież zodiakalnym bykiem. To nie tak, jak

powiedział jeden z miliarderów: „Możesz mieć wymówki, lub możesz

zarabiać pieniądze, ale dwóch rzeczy jednocześnie nie możesz robić.”

Sukcesem jest cel, który zapisałeś i plan działania, który trzymasz

w ręku. Przygotuj się na to, że droga, w którą wyruszysz jest

sukcesem.

Jak mawia Zig Ziglar:

Sukces to wracać do domu i z radością patrzeć na kochającą rodzinę;

Sukces to kochać i być kochanym;

Sukces to odpoczywać i płacić wszystkie rachunki w tym miesiącu i

następnym;

Sukces to wiedzieć do kogo się zwrócić gdy sprawy nie idą po twojej

myśli;

Sukces to praca, która nazywa się „hobby”;

Sukces to wstać rano i czuć się dobrze;





Sukces to ….. ?

No właśnie, czym dla Ciebie jest sukces? Używam tego słowa

uważnie i bardzo rzadko dlatego, że często jest źle rozumiane i różnie

interpretowane.

Spójrz na to piękne prawo wiary - w cokolwiek wierzysz z uczuciem,

stanie się Twoją rzeczywistością. Dzisiaj jesteś wszystkim, co

reprezentują Twoja wiara i przekonania. Nasza wiara tworzy swego

rodzaju filtr, przez który widzimy świat. Dzięki temu żadna

informacja sprzeczna z naszą wiarą nie zostanie zaakceptowana

przez mózg, nawet jeśli nasz filtr jest całkowicie niezgodny

z rzeczywistością.

Ludzie mają różne filtry, pryzmaty: „być”, „znać”, „mieć”. Bardzo

ciężko jest wyplewić stary paradygmat, więc używaj słowa sukces

bardzo ostrożnie, aby nie zdradzić swoich wewnętrznych

programów: „być”, „mieć”, „znać”. Możesz umiejętnie pokazać swoje

głębsze wnętrze używając zamiennika słowa sukces, jakim jest –

spełnienie. Bo gdy powiesz: czy on naprawdę ma, czy on jest, czy on

zna?, dyskredytujesz np. Matkę Teresę, ale też Donalda Trump'a.

Tak - sukces to droga, sukces to spełnienie.




6. Pełen sukces - część 2● str. 47

6. Pełen sukces - część6. Pełen sukces - część 22

Nawet tutaj, w rozwinięciu, nie będziemy pisać o sukcesie samym

w sobie. Porozmawiamy o osobistym przywództwie, bo właśnie to

jest najważniejsze, aby być lepszym, rozumieć lepiej rodzinę, bliskich

i cały otaczający nas świat.

W „ Motywacji bez granic” opisałem potrzeby Maslow'a. Najpierw

szukamy miłości, każdy chce być kochany i kochać innych, jednak

miłość musi być pielęgnowana, to nie jest stan, który trwa wiecznie.

Gdy już kochamy, szukamy spełnienia zawodowego, gdy i to

osiągniemy, szukamy przyjaźni i głębszego koleżeństwa, aby móc

dzielić poza okręgiem rodzinnym swoje sukcesy i porażki.






Następnym krokiem są wszelkie uciechy materialne. Tutaj 99 %

ludzi się zatrzymuje. Czy to źle powiadasz? Nie, blisko od

materializmu znajdują się doznania estetyczne, które są już o krok

od największej ludzkiej siły, duchowości. Niestety niewiele osób

odnajduje w jednym i drugim sensowną drogę. Są osoby

zamieniające te dwie, wielkie dziedziny życia na ideologię bycia

najlepszym, największym, najpotężniejszym – nie teraz, może

później! Efekt musi być taki jaki jest – wypalenie, spustoszenie,

rozbicie, alkoholizm itp.

Wystarczy tak niewiele – wzbudzenie w sobie doznań estetycznych

oraz duchowych. Spróbujmy dostrzec las w czasie jesieni; ulicę,

zamiast której była trawa, gdzie kiedyś zerwaliśmy piękny kwiat;

łuki w budynku; wieżę na kościele, która jest połączeniem kilku

stylów; człowieka ciekawie ubranego, niesztampowego, jego dziwne

okulary i kolor butów. Postarajmy się usłyszeć śpiew ptaków.

Możesz też zareagować w powszechny sposób: „Zobacz jaki dziwak!

Myśli, że jest w cyrku”; „O jak dobrze, że jest ta droga! Możemy się

teraz szybciej poruszać, trawa i te polne kwiaty tylko brudziły mi

buty.” Oczywiście pięknych łuków i wzorów na budynku nie

zauważysz. Nie każdy z nas będzie tak czuły jak Gandhi, Franciszek

z Asyżu lub Jan Paweł II, jednakże możemy zastanowić się, w jaki

sposób wzbudzili w sobie ogromną empatię do ludzi, zwierząt,

otoczenia?





Zastanawiałeś się dlaczego przebywając wśród bardzo bogatych ludzi

większą cześć czasu poświęcają mówieniu o sztuce, obrazach,

rzeźbach i posągach niżeli o biznesie i pieniądzach?

Pierwsza sprawa - nie jesteśmy ich wspólnikami, druga - to właśnie

przedostatni poziom jaki człowiek osiąga – doznania estetyczne,

radość i poczucie piękna niezasłonięte codziennymi zajęciami,

umykającymi myślami, stresem i problemami egzystencjalnymi.

Ostatni, najdoskonalszy poziom to duchowość, inteligencja

duchowa, doznania i uniesienia tylko duchowe. Na pewno kiedyś

słyszałeś lub czytałeś o multimilionerach, którzy szukają ukojenia

duszy w meczetach, kościołach, synagogach, w górach Tybetu, czy na

pustyniach w medytacyjnych skałach. Są ludzie, którzy tłumaczą to

sobie brudnymi interesami, skruchą i szukaniem przebaczenia - to

ich indywidualna sprawa. Człowiek przygnieciony codziennym

natłokiem pracy, zleceń, rachunków; rosnącą konkurencją,

problemami, zmieniającymi się przepisami – nie ma fizycznej

możliwości skupić się w 100 % na doznawaniu estetyki. Człowiek ma

potrzeby estetyczne, pragnie zaspokoić głód piękna, ale ma też małą

możliwość rozwoju duchowego. To sprowadza nas do jednego -

musisz być bogaty, musisz być przynajmniej zamożny, aby

wszystkiego doznać i poczuć. Zostawię Cię z przemyśleniami Syracha

(38,24)



http://online.biblia.pl/rozdzial.php?id=628



Najlepsza droga to taka, którą sam

przejdziesz. Ludzie wysokich

osiągnięć szukają jej samotnie.

Jedyny autor, który otwarcie mówi

o tej drodze jest Robert Kiyosaki.

Poszukiwał i doznawał różnych

wierzeń, dialogów, kultów i kultur,

które z początku odrzucił. Dopiero

po kilkudziesięciu latach znalazł to

czego szukał. Zanim doświadczysz

całej cudowności, będziesz na

początku swej drogi lub na końcu.


Nikodem Marszałek




7. Sabotaż własny● str. 51

7. Sabotaż własny7. Sabotaż własny

„W każdym negatywnym aspekcie życia

szukaj pozytywnych akcentów”

Nikodem Marszałek

Wstając rano pełen zapału i energii, z przelewającym entuzjazmem

zabierasz się do pracy. Praca tworzy się sama, skończyłeś ją dużo

przed terminem, wspólnicy są zaskoczeni jakością tego projektu.

Siadasz w ciszy i po kilku chwilach patrzysz na nowe nuty i tekst

piosenki, które stają się przebojem. Przed chwilą właśnie wyszedłeś

z pokoju egzaminacyjnego profesora, którego wszyscy uważali za





najbardziej dociekliwego i trudnego do pokonania – to nie miało

znaczenia, dostałeś najwyższą ocenę, sam profesor powiedział, że

jesteś najbardziej inteligentnym studentem, którego uczył. Córka,

która ma swoje dzieci, dzwoni do Ciebie i mówi: „Wiesz mamo byłaś

najlepszym wzorem dla mnie i najlepszą przyjaciółką na świecie,

dziękuję Ci”. Twój nowo stworzony produkt został uznany za

najlepszą i innowacyjną rzecz na światowym rynku. Musisz otworzyć

dodatkową fabrykę, aby sprostać dokonywanym zamówieniom,

zatrudniasz kilkuset nowych pracowników, którzy są filarem

i wzorem pracowitości, i oddania wspólnemu dobru jakim jest Twoja

firma. Wchodzisz do pokoju na rozmowę kwalifikacyjną

i odpowiedzi same układają się w melodię, którą zjednujesz sobie

przyszłego pracodawcę. Zostałeś przyjęty do pracy. Przepełnia Cię

radość i szczęście, marzenie się spełniło.

Są takie chwile jakby stworzone tylko dla nas. Niebiosa i wszystkie

gwiazdy utorowały nam drogę, aby osiągnąć i zdobyć. Czasem

pomimo braku logiki w działaniu, pomimo wielu błędów i pomimo

poruszania się po omacku – wygrywamy. Jednak występują dni,

w których cały nasz wysiłek fizyczny i emocjonalny nie buduje

relacji, nie zdobywa, nie zyskuje, nie tworzy. Na nic przydaje się

logika i dziesiątki godzin pracy. Co jest ze mną nie tak? Dlaczego cała

moja praca nie jest doceniana, dlaczego nie dostałem tej pracy,

dlaczego ten produkt nie został zauważony?

Zadałeś wcześniej szereg pytań. Jakie odpowiedzi podsuwa Ci Twój

mózg?





- nie mam - bo jestem głupi;

- nie zdobyłem – bo nigdy nie zdobywam;

- nie zostałem zatrudniony – bo prawdopodobnie za mało wiem, bo

się przejęzyczyłem, bo nie mam kursu, jestem za młody, byli lepsi,

zawsze w ważnych chwilach się denerwuję itd.

Jakie pytania takie odpowiedzi. Im człowiek prowadzi bardziej

pozytywną rozmowę z samym sobą tym szybciej występują

pozytywne wyniki. Negatywna rozmowa z samym sobą zapuszcza

korzenie, złe wypadki i wyniki stają się głównym skutkiem naszych

działań. To tak jakby gąbkę zamoczyć w ropie i oczekiwać, że

wypłynie soczyście orzeźwiająca woda – niemożliwe prawda? Jednak

ludzie nieefektywni pozwalają powodom kierować swoim

przeznaczeniem.





Lubię poniższe opowiadanie:

„Wiem mój kochany mózgu, że lubisz taplać się w negatywach tego

świata, ale wiesz, że tak naprawdę ja brudzę sobie ręce tym

wszystkim, to ja doświadczam niesatysfakcjonujących mnie

wyników.

Mózg w obronie odpowiada:

Przepraszam Cię mój kochany, ale to Ty masz wolną wolę mnie tam

wszystko jedno. Moją małą część jaką jest świadomość możesz

jedynie do tego wszystkiego przekonać. Ile razy od Ciebie słyszałem:

jestem głupi, niezdarny, nie nadaje się do niczego, mam pecha

życiowego, głąb ze mnie kapuściany, pech to moje drugie imię, nikt

mnie nie lubi, ja nigdy nie awansuję. Wiesz, mój mały brat był tak

przytłoczony tym wszystkim, że przeniósł to do mego przyjaciela

podświadomości i wiesz co? Podświadomości jest już zupełnie

wszystko jedno, nie potrzebuje powodów ani racjonalności.

Skrzętnie zapisuje i przechowuje, tworzy dzięki temu Twoje nowe,

negatywne nawyki; zmniejsza Twoją strefę wpływu i twórczości. Za

każdym razem gdy myślisz o czymś pozytywnym zostaje to

natychmiast zabijane jak bakteria, przepraszam Cię mój drogi

nosicielu, ale to Twoja sprawka. Masz kontrolę fizyczną i mentalną

nad myślami, proszę Cię o jedno, daj mi to, czego tak potrzebuję

a zobaczysz, że Twoje ręce będą otwierać salony wszystkich marek

samochodów, dotykać najlepszych materiałów, wygrzewać się na





plażach świata, słuchać na żywo wykonawców o jakich marzysz – daj

mi tylko powód.”

Bo widzisz, możesz mieć powody zarówno pozytywne jak

i negatywne.

1. Nie dostałem pracy, BO: [ i właśnie tutaj buduje się pierwsza

różnica między tymi co mają, a tymi co chcieliby mieć ] .

- źle się przygotowałem, spóźniłem się, było wiele innych osób,

miałem za małe doświadczenie, byłem za niski, byłem

niewłaściwe ubrany.

Ważne aby w takich sytuacjach, które tworzą wewnętrzną rozmowę,

posegregować myśli na:

- miałem na to wpływ?

- było poza moją kontrolą?

Są rzeczy, które możesz kontrolować zawsze: Twój ubiór, Twoje

odpowiedzi na zadane pytania, Twoje nastawienie tego dnia, Twoją

intonację; Twoją wiarę we własne siły, w Twój wysiłek włożony

w czasie projektowania itd.

Są rzeczy, które możesz kontrolować czasowo: Twoje wykształcenie,

Twoje kursy, Twoje zainteresowania, Twoje przygotowanie do

rozmowy;





Są rzeczy, których nie możesz kontrolować: nastrój Twojego

rozmówcy, jego motywy, oczekiwania i cele.

Nawet używając wszystkich znanych technik i metod czasem będzie

tak, że nie sprzedasz, nie dostaniesz, nie zostaniesz przyjęty. Ważna

jest w tym momencie Twoja rozmowa z samym sobą, Twoje emocje

i uczucia. Jesteśmy codziennie poddawani próbom, wyzwaniom

i trudnościom, obok tych słów stoją jeszcze większe od nich takie jak:

rozczarowanie, problemy, stress. To jak się dzisiaj czujesz, może

nawet to jak się będziesz czuł jutro, za miesiąc i rok, jest zależne od

Twojej odpowiedzi na te bodźce. Musisz dzisiaj pogodzić się z pewną

myślą, że czasem będzie tak, że zostaniesz nagrodzony dużym

czekiem, oklaskami i uznaniem, ale będą też chwile, kiedy nikt Cię

nie zauważy. Przyjmij to jako część życia.

Posłuchaj teraz bardzo uważnie. Prawo zamiany mówi, że Twój mózg

może utrzymać tylko jedną myśl na raz. Czasem mówię, że może to

też być jeden stan. Myśl może być pozytywna albo negatywna, a stan

- biedy albo bogactwa. Jest to dla Ciebie logiczne? Jeśli nie,

zapraszam Cię do przeczytania „Odrodzenia Feniksa”.

Kiedy jesteś pozytywnie nastawiony, emanujesz pozytywnymi

emocjami, jesteś wzruszony lub radosny, masz tendencję do

szukania we wszystkich aspektach swojego życia właśnie takich cech

i właściwości, to znajdujesz w każdej osobie, w każdej sytuacji

pozytywne strony.






Zwykli ludzie, którzy osiągają niezwykłe rezultaty, biorą pełną

kontrolę i odpowiedzialność za wewnętrzny dialog. Każdy z nas

prowadzi rozmowę z samym sobą, analizuje i rozmyśla o przeszłości,

teraźniejszości, może o przyszłości. Najważniejsza rada dla Ciebie to

taka, abyś kontrolował swoje emocje i abyś wiedział, że są one

przepuszczane przez filtry Twojego aktualnego samopoczucia.

Zapamiętaj!

Gdy Ci się coś nie uda - usiądź, weź głęboki oddech i powiedz sobie

po cichu: „Co ta sytuacja niesie w sobie pozytywnego?”.

Możesz również przed każdym zadaniem powiedzieć: „Cokolwiek się

stanie, nie pozwolę, aby to mi umniejszyło”.

Następnie, aby zabić negatywne emocje i myśli powtarzaj: „Czuję się

zdrowy, czuję się szczęśliwy”, gdy to dotyczy Twojej pracy

wypowiedz: „Lubię siebie, uwielbiam swoją pracę”, „Dzisiaj jest

wspaniały dzień, jak dobrze jest żyć”.

Powtarzaj te krótkie sentencje, gdy pojawiają się negatywne myśli.

Wiesz, że zgodnie z prawem zamiany nie mogą istnieć dwie myśli

jednocześnie, tak długo powtarzaj, aż niepożądany stan, wywołany

porażką lub stresem, zniknie.

Zgodnie z prawem ekspresji – które stworzył Arystoteles – cokolwiek

Cię zachwyca - zostanie wyrażone. Co to oznacza? Wszystko czym





zachwyci się Twoja psychika i zostanie zaakceptowane, wyrazi się

jako Twoja osobowość i część Twojej rzeczywistości. Widzisz świat

przez świadomą koncepcję samego siebie. Widzisz świat przez swój

własny koncept lub dokładniej - widzisz koncept swojego świata. Ty

nie wierzysz w to, co widzisz, widzisz to, w co wierzysz. Wszystko

czym został zachwycony Twój mózg i przyjęte jako fakt, zostanie

wyrażone w Twojej rzeczywistości.

Jeszcze raz powtórzę, bo często muszę to czynić w czasie

seminarium: p r awo ekspresji - wszystko czym zachwyci się Twoja

psychika i zostanie zaakceptowane, wyrazi się w postaci Twojej

osobowości i części Twojej rzeczywistości. Dla przysadki mózgowej

nie ma znaczenia, że ten stan nie zgadza się z rzeczywistością, ona

nie odróżnia wyobrażenia od faktu. Więc fakty się nie liczą.

Gdy spotka Cię coś niemiłego, powiedz: „Wierzę w doskonały wynik

każdego zdarzenia w moim życiu”.


Nikodem Marszałek




8. Babki z piasku● str. 59

8. Babki z piasku8. Babki z piasku

„Za każdym człowiekiem sukcesu stoi dziesięć osób,

które ukształtowało, pomogło, wierzyło.

Oni zawsze stoją w cieniu, służąc, ucząc i wierząc.

Sukces to ich zasługa, ale wiedzą o tym tylko oni”

Nikodem Marszałek

Pewnego słonecznego dnia, po moim powrocie z zagranicy, usiadłem

ze swoją córką, aby jak zawsze zbudować wysoką wieżę z dużych

klocków. Robiliśmy to już setki razy, jednak po krótkiej chwili

usłyszałem:

- Nie umiem.

- Słucham cię? – odparłem z wielkim zdziwieniem

- Nie dam rady.

Z pewnością wiesz jaka była moja odpowiedź. Po chwili zapytałem:

- Kochanie dlaczego myślisz, że nie dasz rady?

- A nie wiem.

- Kochanie jak masz na nazwisko?





- Laura Marszałek – odparła szybko.

- Przecież wiesz, że Marszałkowie są zwycięzcami; my wszystko

potrafimy.

- Tak?

- Kochanie czy ty nie chcesz budować, czy nie potrafisz? – rzekłem

- Nie umiem

Moja odrobina osobowości C i racjonalność dały o sobie znać:

- Kochanie, ale budowaliśmy już wcześniej wieżę z klocków, potrafisz

sama ułożyć 20 puzzli. Taka wieża przy tym to łatwizna. To co -

budujemy?

- Nie dam rady – znów rzekła córka

Wstałem i poszedłem w kierunku małżonki – „Coś jest nie tak, nasza

córka mówi to, czego nikt z nas nigdy nie wypowiedział. Jak ona to

zakodowała?” „Przecież obserwuje dzieci w piaskownicy i słyszy

innych ludzi”– odparła moja żona (w swojej obronie).

Widzisz - po mimo naszych usilnych starań, używania drobnych

zamienników takich jak „może ci się tylko nie chce” zamiast „nie

dam rady”, „masz za mało informacji” zamiast „nie umiem”,

wszystko poległo jak domek z kart. Wypowiadanie takich słów po

cichu, a w końcu na głos niszczy kreatywność, twórczość,

a w ostateczności - życie oraz tworzy przestoje, których likwidacja

stwarza nowe okoliczności. Zacznijmy więc od analizy.





Po tych pierwszych słowach jak lawina spadły następne: boję się, to

jest za ciężkie, często się mylę itd.

Mając 1,5 roku moja córka chciała wejść na dużą, drewnianą

zjeżdżalnię. Było widać strach w jej oczach, walczyła z nim przez

kilka tygodni - bezskutecznie. Pewnego dnia wróciła z wakacji nasza

znajoma, która ma córkę starszą o dwa miesiące. Poszliśmy wspólnie

do parku, gdzie znajdowała się zjeżdżalnia. Córka koleżanki szybko

weszła i zjechała z tej zabawki. Laura ze zdumieniem to

obserwowała, po czym wyleciała jak z procy, wspięła się i zjechała,

nawet zrobiła to zjeżdżając głową w dół.

Czasem najszybsza nauka wynika z obserwacji. Jeden mały człowiek

jest w stanie zdziałać więcej niż tony książek i lata doświadczeń.

Każdy z nas przeżył takie chwile, wykorzystujemy wszystkie

dostępne nam środki, pomysły i nic. Siadamy w fotelu i zadajemy

sobie pytanie – co poszło źle, gdzie tkwi kruczek?

Pytanie dobre to i odpowiedź dajmy pouczającą. Stosujemy

kosmicznie zaawansowane metody, a wystarczy tak niewiele. Czy

chciałbyś zadać pytanie jak poradziliśmy sobie z deprecjonującymi

słowami naszej córki? Kazaliśmy podawać powody i przyczyny tych

słów:

- Dlaczego uważasz, że..? (własne dowody postępowania)

- Czy to pochodzi od ciebie, czy ktoś inny to powiedział? (sugestia

i przekierowanie)





- Czy twoi rówieśnicy to potrafią (modelowanie)?

- Czy my tak mówimy i robimy (przykład)?

Wiem, co teraz powiesz. Czy czasem owe pytania nie są za trudne dla

trzyletniego dziecka? W wieku 10 miesięcy nasza córka chodziła i gdy

mówiliśmy przynieś kapcie, podaj gazetę, grzebień, chusteczkę itd.

(bez fizycznego wskazania czy kierowania wzroku) ona wszystko to

rozumiała i przynosiła. Zastanawialiśmy się jak to jest możliwe? Czy

nasza córka jest genialna? Nie! Nasze oczekiwania względem dzieci

są najważniejsze, jeśli uważasz swojej dziecko za geniusza, one zrobi

wszystko, aby sprostać temu oczekiwaniu.

Wracając do naszej analizy. Pytania zadawane córce pomogły,

bowiem zaczęły eliminować te destrukcyjne słowa, ale jeszcze

większy efekt przyniosło zaprzestanie używania tych negatywnych

słów przez gdy bliskie przyjaciółki mojej żony (siedmiodniowa dieta,

Tundruk – czyt. „Odrodzenie Feniksa”).

Nauka mówi, że główne kształtowanie dzieci trwa do 6 roku życia,

potem następuje już tylko kierowanie. Dzisiaj pozostawię tę myśl bez

komentarza, ale na pewno warto wierzyć w małe istoty i powtarzać:

„zrobisz to”, „my wszystko potrafimy”, „kocham cię bez względu na

wszystko”. Często słyszy się: „Jak tego nie zrobisz to przestanę Cię

kochać” (nieskuteczna manipulacja i łączenie miłości z nakazem).

Nie instaluj takich rzeczy, miłość jest bezwarunkowa, gdy jednak coś

Ci nie wychodzi, wskaż odpowiedniego rówieśnika (niech dziecko

widzi i naśladuje).






Twoje dziecko zadaje kilka razy to samo pytanie, na które dostało już

odpowiedź? Staraj się odpowiedź z czymś skojarzyć. Wielu ludzi

w ogóle zadaje sobie pytanie, czy pytać? Słownik Języka Polskiego

definiuje słowo pytać w ten sposób: „Pytać to znaczy zwracać się do

kogoś w formie wymagającej odpowiedzi, w celu uzyskania jakiejś

informacji, wiadomości, zezwolenia na coś”. W dawnej polszczyźnie

słowo pytać oznaczało także „szukać, pytać drogi, prosić”. W wieku

2-4 lat dziecko stawia kilka tysięcy pytań rocznie i dzięki nim rozwija

się umysłowo.

Wszelki postęp wiedzy zaczyna się od postawienia pytania, na które

szuka i znajduje się prawdziwą odpowiedź. Więc gdy dziecko pyta

połącz tę czynność z nagrodą. Mogą to być słowa: „Cieszę się, że

zadałaś pytanie” dodatkowo wzmocnione dotykiem, buziakiem,

głaskaniem po głowie, przytuleniem.


Nikodem Marszałek




9. Nie całkiem mądra mądrość● str. 64

9. Nie całkiem mądra mądrość9. Nie całkiem mądra mądrość

(konsultacje cz. 1)

„Ocean jest większy od morza, morze jest większe od jeziora,

jezioro jest większe od stawu, staw jest większy od kałuży,

kałuża jest większa od kropli.

Zawsze znajdzie się osoba lepsza, mądrzejsza, bogatsza”

Nikodem Marszałek

Mądrość ludzka zależy w mniejszym stopniu od

nagromadzonego doświadczenia, w większym zaś od zdolności

doświadczania.

George Bernard Shaw





Żyjemy w świecie informacji. W każdej sekundzie powstają ich

miliony. Wiele osób żyje pod przymusem ciągłego samokształcenia.

Czasem wartościujemy wykształcenie, intelekt, mądrość, wiedzę po

to, aby zakryć rzeczy, z którymi sobie nie radzimy. Wykorzystujemy

często niemyślenie, jakby autorytet mógł zastąpić naszą analizę.

Zarówno w pierwszym jak i drugim przypadku jesteśmy zwolnieni

z wdrożenia w nasze życie przesłania, które niosą słowa Horacego

„Sapere aude” (Odważ się być mądrym).

Jako matka wstajesz rano, ubierasz się i szybkim krokiem kierujesz

w stronę sklepów. Po drodze spotykasz panią Zosię i pana Romana,

którzy jak zawsze wiedzą co wydarzyło się poprzedniego dnia.

- Hej, narratorze miało być o mądrości, co mnie obchodzi jakaś pani

domu!

- Spokojnie. Właśnie pragnę Ci przedstawić najmądrzejszą panią

domu jaką poznałem.

Twój mąż wyszedł do pracy wcześnie rano, a dzieci czekają na

śniadanie. Po godzinie zostajesz sama w domu, co teraz muszę

zrobić? Przygotować obiad, pomyć, posprzątać, popłacić wszystkie

rachunki. Rutyna i wprawa pozwala szybko się z tym uporać.

Nastąpiło pewne zmęczenie, więc mózg podpowiada - odpocznij

(tyle dobrych rzeczy zrobiłaś, odbierz swoją nagrodę). Siadasz

w fotelu, a w telewizji jak na złość leci ulubiony serial (tak - to mój

czas relaksu). Obiad w kuchni daje o sobie znać, jedno dziecko





wróciło ze szkoły, drugie musisz odebrać z przedszkola. Maż głodny

i zmęczony siada przed telewizorem. Przebierasz młodsze dziecko,

prosząc starsze, aby opowiedziało jak minął dzień w szkole. Obiad

podany, mąż bawi się z młodszym, a Ty odrabiasz lekcje ze starszym

dzieckiem. Wieczorem przygotowujesz sobie parę rzeczy na

jutrzejszy, poranny start. Przez te kilka godzin zabawy, nauki,

sprzątania, podawania, usługiwania przyszedł czas na empatyczne

słuchanie przygód Twojego męża. Dzień się zakończył, dzieci zasnęły,

Ty leżysz sobie w wannie, myśląc o jutrzejszym dniu i jego

wyzwaniach.

Wracając do tematu. Tak właśnie wyobrażałem sobie konsultacje,

typowy dzień kochającej kobiety i matki. Czy może istnieć problem?

Tak.

Po mojej obserwacji środowiska i zachowania w domu, zgodziliśmy

się na przyklejenie pewnej śmiesznej i dziwnej etykiety: „Jestem

pierwsza, która wie”. Co to oznacza? Nasza „pani domu” oprócz

wykonywania codziennych obowiązków znajdowała czas na czytanie

książek wypożyczonych z biblioteki, surfowanie po Internecie

i uczestniczenie w forach dyskusyjnych. Łączna liczba postów

sugerowała, że kobieta inwestowała w to dużo czasu. Poziom

merytoryczny forów, na których żywo uczestniczyła, był wysoki.

Czytała dziesiątki książek niepowiązanych ze sobą logicznie,

o prenumeratach najprzeróżniejszych czasopism nawet nie

wspomnę.





Pierwszego dnia rozmawialiśmy na różne tematy, okazało się, że

bardzo ważne dla niej jest podsycanie własnej wartości,

inwestowanie w intelekt oraz posiadaną logikę.

Pomyślałem sobie: „Jaki ogromny potencjał, ale chyba stworzony

kosztem czegoś, gdzie równowaga?”

Trzeciego dnia po długiej partii szachów w moich myślach byłem

przygotowany do ostatecznej rozmowy. Zadałem kluczowe pytanie.

- Po co asymilujesz taką masę informacji? Po co w ogóle to robisz?

- Żeby być mądrą (…) dużo wiedzieć (…) być na czasie (…) aby móc

przekazywać ją innym?

- No dobrze, nie podobają mi się twoje definicje mądrości i bycia na

czasie, zgodzisz się, że to są pewne nadużycia semantyczne?

- Nie rozumiem?

- Wnioskuję, że „bycie na czasie” oznacza wiedzieć wszystko, a to

automatycznie przekształca się w bycie mądrym.

- A nie jest tak?

- Nie całkiem. Mądrości nie buduje się na podstawie informacji tylko

na podstawie wiedzy. To tak jakby budować kopułę wieży, nie mając

fundamentów.





- No, a co z intelektem? Przecież można go zwiększyć, sam to

napisałeś w „Odrodzeniu Feniksa” - odpowiedziała zmieszana.

- To nawet nie ma nic wspólnego z intelektem, ponieważ intelekt to

„dostrzeganie subtelnych różnic”. Gdy ktoś mówi: „jestem

profesorem”, tak naprawdę oznacza to: mam wiedzę, widzę więcej od

innych, dostrzegam zachodzące różnice między pewnymi czynnikami

i mogę je nazwać oraz wytłumaczyć. Tutaj nie ma mowy o mądrości,

natomiast jest mowa o intelekcie, niestety tylko w wybranych przez

danego człowieka środowiskach.

- Jeśli tak przedstawiasz sytuację, to jakiej definicji użyjesz?

- Ty przeżywasz emocje. „Być na czasie” oznacza być razem z czasem,

podróżować, myśleć, ulatywać jak czas. Czas był przed Tobą, czas jest

z Tobą i czas będzie po Tobie. Wiesz, że czas to Twoje emocje? Jak

mija Ci czas gdy się bawisz, czytasz tę masę informacji?

- Czas leci szybko.

- Gdy coś musisz zrobić lub przebywać w miejscu, którego nie lubisz,

czyli Twoim domu rodzinnym, jak czas płynie?

- Wolno?

- Więc chcesz poznać właściwą definicję?

- Tak.





- Zdefiniujmy Twoje „być na czasie” jako „być w emocjach”. Te

wszystkie informacje nie tworzą mądrości, ani jak wykażę później,

podstaw do wiedzy. Jest to tylko pożywka emocjonalna. Tak

naprawdę jesteś nawet poza emocjami.

- Poza emocjami?

- Tak, ponieważ największą siłą dla siły motywacji są emocje. Ty je

kierujesz w niewłaściwe strefy swojego życia, jak sama powiedziałaś:

„aby móc przekazywać je innym”. Wytłumacz mi zresztą jak

rozumiesz to zdanie.

- Przecież ludzie tak mało wiedzą. Mówię im o sytuacji w Iraku,

o spisku w USA, teoriach i ciekawostkach życia jak np. nadmiar

mężczyzn w stosunku do kobiet w Azji, który jest oceniany na ponad

sto milionów. Ja wiem, że to wszystko do czegoś prowadzi, im więcej

osób będzie świadomych tym nasza przyszłość będzie jaśniejsza.

- „O mój Boże” – pomyślałem. Tutaj występuje podmiot misji

zbawiennej całego świata, niestety to był dobry powód i dałem się na

niego nabrać, prawdziwy ukazał się później. Po pierwsze masz

mentalność niedostatku mówiąc: „przecież ludzie tak mało wiedzą” –

są tutaj dwa wyzwania.

- Jakie wyzwania?





- Pierwsze to wspomniana wcześniej mentalność niedostatku, drugie

- prawdopodobnie Twój mózg potrzebował wytłumaczenia takiego

postępowania. Każdy człowiek tworzy ich kilka, aby stół, który

podtrzymują był stabilny. Posłuchaj. Ilu osobom Twoje informacje

pomogły? Jak one realnie przełożyły się na ich wyniki? Bo gdyby to

wylewało się z osobistej mądrości i wiedzy, nie zadawałbym Ci tego

pytania, zgodzisz się ze mną?

- Zgodnie z definicjami - tak. Nie badałam tego typu spraw czy

pomogły. Myślę, że tak.

- Czy to nie jest tak, że to tylko Ty uważasz, że one komuś pomagają?

- One pomagają. Ludzie są świadomi!

- Świadomi czego? Jaki to ma realny wpływ na ich życie, czy oni

mogą dzięki Twoim informacjom lepiej kontrolować swoje życie,

szybciej zdobyć cele, lepiej podejmować decyzje? Nie. Ustaliliśmy

wcześniej, że zgodnie z definicjami nie jest to możliwe. Czy czasem

nie jest tak, że oni pilnie Cię słuchają, ponieważ używają podobnej

definicji mądrości i aby nie wyjść na ignorantów lub głupców?

- Tak, słuchają mnie pilnie, ale nie myślałam, że tak mnie odbierają,

jako mądrą? [tutaj pojawił się oczywisty uśmiech]

- Zaraz, zaraz na początku doszliśmy wspólnie do etykiety problemu:

„jestem pierwsza, która wie”, następnie powiedziałaś: „aby być





mądrą”. Zgodziłaś się wcześniej, że mądrość to nie asymilowanie

wiedzy oraz jej wypruwanie z prędkością karabinu maszynowego,

a coś zupełnie innego?

- No tak, to dlaczego powiedziałeś, że nazywają mnie mądrą?

- Ponieważ Ty tego pragniesz z całych sił. Twój świat wewnętrzny

determinuje Twój świat zewnętrzny. Innymi słowy Twoje definicje

tworzą wiarę, wiara tworzy przyczyny i skutki. Nie ważne czy

definicje są prawdziwe, ponieważ dla następnej siły jaką jest wiara,

jest wszystko obojętne. Twoja definicja mądrości była tak mocna, że

ludzie podświadomie bardzo szybko ją wychwycili. To jest

podświadomy język, którym się porozumiewamy. Jeśli zastosujesz

nowe definicje, które podałem, zmieni się także definicja Twoich

słuchaczy.

- Ale oni nie będą świadomi.

- Użyłaś drugi raz słowa: „świadomi”. To dobrze. Jaka jest

słownikowa definicja „świadomości”? Zgodzisz się, że to pewien stan

psychiczny, w którym dana jednostka zauważa pewne zjawiska,

które zachodzą w jej umyśle, ciele i otoczeniu.

- Tak, to jest definicja świadomości.

- Jeśli się upierasz przy świadomości, weźmy na przykład zwierzęta,

dlaczego nie zwiększysz ich świadomości? Podobno tylko szympans





jest świadom swojej świadomości. Czy zgodzisz się, że możemy

zamienić słowo świadomość na uświadamiać?

- Nie wiem do czego zmierzasz, ale rozumiem znaczenie słowa

uświadamiać.

- Ty każdego dnia uświadamiasz swoich bliskich.

- No tak, przekazuję im istotne informacje.

- Wracając do tych ważnych informacji, zgodziłaś się wcześniej, że te

ważne lub istotne informacje, są tylko Twoją definicją ważności.

Twoi słuchacze nie mają żadnych realnych zysków z posiadania tych

ważnych informacji, one tylko budują lub podbudowują Twoją

definicję mądrości. Zaakceptowałaś zastąpienie słowa „mądrość”

słowem „wiedza” i słowo „wiedza” wyrażeniem „zbiór informacji”!

- Przecież przekazuję swoją wiedzę.

- No niezupełnie, bo słownik powszechny mówi, że wiedza to ogół

wiarygodnych informacji o rzeczywistości wraz z umiejętnością ich

wykorzystywania? Twoje postępowanie nie spełnia żadnego

warunku, bo tej wiedzy nie wykorzystujesz w swoim życiu, jedynie ją

przekazujesz, a to nie jest realny użytek. Bliżej nam więc do definicji

informacji, prawda? Nie możesz nawet wiedzieć, że ta informacja

jest wiarygodna, bo gdyby była wiedzą byłabyś tego pewna, ale tutaj

nie ma poznania. Dlaczego nie ma? Nie poprzez lata i styl Twojego





życia, ale z braku właściwych definicji. Najważniejszy, ostatni

warunek to: brak możliwości wykorzystania tej wiedzy w praktyce,

więc pozostaje nam zdefiniowanie tego wszystkiego jako informacji.

- [ zmieszanie ]

- W oczach Twoich słuchaczy nie będziesz mądrą, ani posiadającą

dużą wiedzę, tylko kobietą, która ma duży zasób informacji. Główny

motyw Twojego działania jest już nieużyteczny. Sprawdziło się

jednak prawo wiary i oczekiwania:

Prawo wiary - w cokolwiek wierzysz z uczuciem, stanie się Twoją

rzeczywistością. Dzisiaj jesteś wszystkim, co reprezentują Twoja

wiara i przekonania. Nasza wiara tworzy swego rodzaju filtr, przez

który widzimy świat. Prawo oczekiwania również znasz: jeśli

oczekujesz czegoś z głęboką ufnością stanie się to samospełniającą

się przepowiednią. Uważasz siebie za mądrą i dlatego Twoi słuchacze

też tak Cię odbierają. Oni niestety nie mają pożytku z tych

informacji, sama nie masz już korzyści z informacji poza

świadomością istnienia tej informacji, a to trochę za mało. Czy ktoś

kiedyś przyszedł do Ciebie po radę, abyś coś zasugerowała?

- Nie, nigdy.

- No widzisz, ponieważ posiadasz niewykorzystywaną wiedzę.

Innymi słowy, zbędny nadmiar informacji (dlatego tak krytykuję





czytanie gazet i słuchanie wiadomości). Zgodzisz się, że do mędrca

przychodzimy po rady, a do człowieka z wiedzą, po co?

- No chyba po nic?

- Po informację. Człowiek, który ma wiedzę wykorzystuje ją w swoim

życiu, człowiek mający informacje przekazuje ją dalej tak jak Ty.

Poprosiłaś mnie o pomoc, ja Ci służę. Twoim celem powinna być

właśnie taka zależność, aby w pełni wykorzystać definicję słowa

mądrość.

[Autor - kilka dialogów ominięto]

Niewłaściwa definicja mądrości spowodowała złe postępowanie

i zator. Posłuchaj, pomimo błędnych definicji to wszystko i tak

przyniosło zamierzony skutek. Czy to nie cudowne, że ten świat tak

reaguje na błędne myślenie, cele i motywy. To jest właśnie prawo

przyciągania, które mówi, że przyciągasz ludzi, rzeczy poprzez

przeważające myśli. Twój mąż powiedział, że nie umiesz tego, nie

potrafisz tamtego. Twój syn poprosił Cię o pomoc w matematyce, Ty

odpowiedziałaś, że nie pamiętasz jak rozwiązać te zadania, dodając

po cichu umniejszające Ci słowo. Ja jestem tu dopiero trzeci dzień

i prawdopodobnie tych komunikatów, nawet w gorszym stylu, było

więcej. Potem wychodzisz na świat rozmawiając z innymi, aby się

dopompować i dowartościować!





- płacząc - Tak, nikt mnie nie chwali, nie szanuje. Nie słyszę, że

jestem potrzebna i mądra.

- Uświadamiasz wszystkich na około. Opowiadasz ciekawe

i pasjonujące historie, przekazujesz nowe informacje szybciej

i dokładniej niż we wszystkich dziennikach i na Discovery. Tylko po

to, aby Twój mąż usłyszał od znajomych jaką to ma mądrą żonę.

- [ cisza]

- Pewnego dnia zadałaś sobie pytanie: „Jak urosnąć w oczach mojego

męża, co mam zrobić, aby mój mąż uważał mnie za mądrą

i inteligentną?” Zadałaś kluczowe pytanie. Twoja podświadomość,

może już następnego dnia, może po tygodniu, miesiącu, podsunęła

Ci myśl. W każdym razie nie interesuje nas czas, w którym to się

stało, bo to nic nie zmienia. Jesteś ze mną szczera od samego

początku, czy zadałaś sobie takie lub podobne pytania?

- Chyba tak.

- Widzisz, gdybyś tylko zadała inne pytanie: dlaczego mój mąż tak do

mnie mówi, dlaczego mnie obraża?, znalazłabyś odpowiedź prędzej

niż myślisz. Z błędnych pytań i definicji słów: mądrość i wiedza,

powstał ciąg rywalizacji między wami.

- Będę pamiętać o sile pytań.





- Jeśli Ty posiadasz własne procesy myślowe, własne definicje

i rozumienie słów, widzisz i dostrzegasz różne, czasem dalsze rzeczy,

prawdopodobnie ludzie robią to samo, mają własne procesy, własne

definicje. Czy mogłabyś popatrzeć na swoje rozmowy ze znajomymi

z dalszej perspektywy?

- Postaram się.

- Czy Twoje informacje mogły zostać odebrane jako uświadomienie

ich o braku mądrości, posiadania wiedzy i inteligencji (ponieważ

taka brzmiała Twoja stara definicja i takie było Twoje postrzeganie

świata)?

- Masz rację, mogli się tak poczuć, że jestem lepsza, więcej wiem.

- Dzisiaj już wiemy, że to były tylko zbędne informacje, które miały

zbudować Twój obraz mądrości. Muszę Cię jednak zmartwić -

celowo rzucam w Ciebie winą, Ty ją właśnie łapiesz! Podoba Ci się

to?

- Nie, dlaczego to robisz?

- Bo Ty czynisz podobnie.

- Ja?





- Oparliśmy nasz dialog na definicjach i podsumowaliśmy, że

wszystko co robisz to przekazujesz ważne dla Ciebie informacje.

Niestety to nawet nie są informacje.

- Zamieszałeś mi w głowie!

- Informacja to nasze wyobrażenie lub pewne pojęcie, więc tak

naprawdę używając słowa informacja, używamy bardziej naszego

wyobrażenia o niej oraz pewnych pojęć aby ją zdefiniować. Jeśli

ustaliliśmy wcześniej, że posiadasz własne procesy, które nawet

będąc błędnymi, oddziałują na Twój ukryty i podświadomy cel, to

prawdopodobnie robią to też Twoi słuchacze – mają różne

wyobrażenie i używają różnych, czasami tylko sobie znanych, pojęć.

Przedstawię Ci przykład. Jest w Azji wyżej wspomniana nadwyżka

mężczyzn w stosunku do kobiet, wynosi ona aż 100 milionów –

sugerujesz, że za 20 lat stoczą między sobą wojnę. Czy to fakt, czy

tylko wyobrażenie? (wniosek z poprzednich rozmów)

- Nadwyżka to fakt, ale że pójdą na wojnę to raczej moje

przypuszczenie.

- Dokładnie, bo nie wywodzi się z mądrości, ani z wiedzy. Druga

sprawa to postawa jaką spotykasz po przekazaniu tychże informacji!

Jak zareagowała na tę informację pani Jadzia z kiosku?

- Była bardzo poruszona: „Co to będzie za 20 lat? Dobrze, że mnie na

świecie nie będzie, ale co będzie z moimi dziećmi?”





- Słyszysz takie słowa i jak się czujesz? Czy ta kobieta miała dobre

samopoczucie?

- No chyba nie, martwiła się o przyszłość swoich dzieci.

- Wiesz co zrobiłaś? Zabiłaś pewną cząstkę optymizmu tej kobiety,

dałaś jej powód do zmartwień i rozmyślań. Ona nie jest taką osobą

jak ja, która po pierwsze nie dopuści takiej informacji do siebie, po

drugie natychmiast spali ją i w dodatku nauczy drugą osobę, aby

tego nie więcej nie powtarzać.

Mój śp. mentor powiedział, że ludzi można podzielić na dwie

kategorie:

a) tych, którzy obwiniają i rzucają winami („to przez ciebie” lub

„ta wina jest dla ciebie”)

b) tych, którzy je przyjmują i przeżywają

Dlaczego jesteś w kategorii „a”?

- Ja nie wiedziałam o tym.

- Wróćmy do tej, jakże ważnej, nadwyżki Azjatów? Skąd wiesz, że ci

mężczyźni będą wszczynać wojny? Czy może mają wizje, aby każdy

z nich ożenił się z Amerykankami, Europejkami, Afrykankami lub

osiedlili się w krajach Ameryki Łacińskiej?? Może ich przemysł





będzie potrzebował tylu robotników? Istnieje taka alternatywa

wydarzeń?

- Istnieje taka możliwość.

- Czyli możemy dowolnie interpretować Twoją informację: jako coś

pozytywnego lub negatywnego, tak?

- Tak.

- Najważniejsze prawo to prawo kontroli. Pamiętaj, jeśli czegoś nie

możesz kontrolować, odpuść, zapomnij o tym, inaczej człowiek

spekuluje, wymyśla i opowiada różne historyjki; to przez brak

kontroli nad Twoim życiem i brak możliwości wpływu doszłaś do

punktu, w którym się znajdujesz. Ludzie nie potrzebują rad,

definicji, a jedynie uznania, wysłuchania, pochwał i wiary w nich.

- No, ale co dalej?

- Twój mąż powiedział, że: „na niczym się nie znasz, że się do niczego

nie nadajesz”. Zachwiał i zaburzył Twoją wiarę w siebie.

Identyfikujesz się w ten sposób, przestań odbierać wszystko

osobiście. Gdzieś jest problem, coś jest problemem, ale „to nie ja

jestem problemem, trudnością” - pamiętaj o tym. Pewien poeta

powiedział, że gdy człowiek rozrabia, mówi przykre rzeczy,

przeszkadza, jest nieznośny, jest to tzw. wołanie o pomoc.

- Prawdopodobnie tak.





- To on ma problem, to on uważa, że się nie nadaje. Zatoczyłaś koło

i nie będziemy dociekać kiedy to się stało, bo znamy motyw i Twoje

oczekiwanie, możemy to teraz, razem zdusić. Przez Twoją walkę

o mądrość, a raczej o Twój zasób pewnych wyobrażeń i pojęć, on

czuje się gorszy. Spójrz ponownie, gdyby to była pełna mądrość, nie

byłoby problemu, zrozumiałabyś jego istotę i zlikwidowała, niestety

żadna informacja tego nie zrobi, ani nawet odpowiednia wiedza, one

są za nisko w hierarchii.

I tak oto Twój małżonek wychwytuje automatycznie Twoje drobne

porażki i błędy, umniejszając Ci, aby urosnąć we własnych oczach.

Twoim nowym zadaniem jest porozmawiać z nim, zapytać się jak mu

idzie w pracy, co możecie zrobić wspólnie, zaplanować przyszłość,

wakacje. Przemalować wspólnie mieszkanie, wyjechać razem

z dziećmi na weekend. Masz pełną kontrolę nad swoim życiem.

Zobacz, żyjemy 75 lat, średnie małżeństwo ma 18 lat stażu, teraz

masz 40 lat, więc jeszcze mnóstwo czasu przed Tobą i Twoim

mężem. Zamiast uświadamiać, tworzyć błędne definicje mądrości

i w ten sposób budować własną wartość – zacznij słuchać. Jesteś

wspaniałą żoną i matką. Wiesz jaka jest różnica między najlepszym

a średnim menadżerem?

- Nie.

- Najlepszy nigdy nie potrzebuje pochwał. Bądź jak ten menadżer.

Suche fakty nie interesują nikogo, ludzi interesuje to, jak bardzo się

o nich troszczysz. Twoją nową etykietą będzie: „Ta, która jest

skupiana na komunikacji w rodzinie”.





Podsumujmy

- koniec z porannymi spacerami w pogoni za nową informacją:

gazety, radio, wymiana informacji w czasie codziennych zakupów;

- koniec z forami dyskusyjnymi i udzielaniem się wszędzie, gdzie to

możliwe;

- książki technicznie, specjalistyczne? - musisz je zamienić na lekką

lekturę, np. romanse, opowiadania, powieści;

- największym Twoim sprzymierzeńcem będzie cisza;

- telewizja - tylko wtedy gdy emitowany jest Twój ulubiony serial,

film. Oglądaj razem z mężem jego ulubione rzeczy;

- gdy kogoś spotykasz zadaj mu pytanie: „Co u Ciebie słychać?”, a nie

jak dotychczas: „A wiesz, że..?”

- gdy Twoje dziecko poprosi Cię o pomoc odpowiedz: „Zrobimy to

razem.”

- kiedykolwiek usłyszysz złe słowo na swój temat, zadaj jedno,

niszczące złe intencje, pytanie: „Dlaczego tak mówisz?” lub „Czy

naprawdę tak myślisz?”, „A dlaczego tak myślisz?” itd. (poznaj

powód, szukaj motywu)





- przestań rywalizować i udowadniać komukolwiek cokolwiek, robi

to tylko osoba o zaniżonej własnej wartości (czasami machnij ręką

i powiedz sobie po cichu: „Jeśli chce tak o mnie myśleć, ma do tego

pełne prawo, to jest jego interpretacja, na moje życie nie ma to

żadnego wpływu.”)

[ bardziej osobiste rady zostały usunięte ]

- To wszystko ja mam robić, a co z mężem? Jakie dla niego masz

rady? Jak go zmienić?

- Nie mam żadnych rad dla męża, życie jest tak cudownie

zaprogramowane, że wystarczy Twoja zmiana. Miałaś siłę i mądrość,

aby zdecydować się na konsultacje. Zaczynaj zmiany zawsze od

siebie, gdy zmienisz swoje programy, świat zewnętrzny zareaguje

odpowiednio i wszystko inne się zmieni. Masz prosty przykład, przy

nawet błędnych założeniach oraz definicjach mądrości, wiedzy

i intelektu – ludzie reagowali tak, jak tego pragnęłaś. Będziesz

wypowiadać odpowiednie słowa w odpowiedniej chwili, za słowami

pójdzie nowa, pozytywna postawa, ale przede wszystkim będziesz

słuchać. Pamiętaj, powiedziałem świat „reaguje”, przypomnij sobie

różnicę między „reakcją a odpowiedzią”.

Gdy reagujesz, wszystko w pierwszych fazach może wydawać się

dobre, słuszne, właściwe, ale w środkowych i końcowych okazuje się

zgubne i niewłaściwe. Zawsze odpowiadaj i przeczytaj jeszcze raz

„ Motywację bez granic” .






Zakończenie

Czy zwróciłeś uwagę na użyte słowa: zgadzasz się, zgodziłaś się

(potwierdzenie i utrwalenie), przejdźmy dalej (prowadzenie) oraz na

odpowiednie konstrukcje czasowe: robiłaś, myślałaś, myślisz, robisz,

działasz, stosowałaś, stosujesz? W odpowiednim doborze słów tkwi

siła sugestii.

Był też główny cel, poznanie motywu działania i oczekiwań jakie ma

spełnić. Długo zastanawiałem się dlaczego ów wspaniała kobieta,

czyta tony książek, wchłania setki niepotrzebnych informacji. Jej

postawa tak emanowała obyciem, wiedzą i mądrością, że poczułem

się przez chwilę jak mały chłopczyk w przedszkolu. Jeśli ja to

odczułem, prawdopodobnie wszyscy na około tak się czuli. Miałem

nad nimi pewną przewagę - perspektywę i bardzo dobry obraz siebie

i swoich umiejętności. Dopiero gdy, nieświadomy mojej obecności,

mąż powiedział: „Ty nic nie potrafisz dobrze zrobić kobieto!!!”,

zaiskrzyło i zobaczyłem światło w tunelu. No to mamy motyw jej

działania. Jednak w domu pokorna i cicha, nie udowadnia niczego,

to nie typ wojownika, więc w jaki sposób podświadomie oddziałuje

na męża? Pojawił się motyw, który dobrze brzmi: „aby inni byli

świadomi” i prawdziwy: „aby inni mówili, że jestem mądra”,

wszystko po to, aby zastąpić brak szacunku, pochwał, akceptacji.

Każdy z nas może rozpoznawać motywy, poznać skutek tego motywu

i stwierdzić, że to brak komunikacji między małżonkami powoduje

wręcz śmieszne sytuacje. Dwie postacie, które mnie codziennie

inspirują - Ericsson i Ziglar - mawiają, że do wywaru zwanego





małżeństwo nie potrzeba wiele, rozmowa przy kawie przez 10 minut

dziennie, to słowa: „jesteś dla mnie wszystkim, jesteś potrzebna,

doceniam Twoją pracę”. Jednak wszystko zaczyna się od postawienia

pytania. Czy zechciałbyś ze mną dzisiaj szczerze, w cztery oczy

porozmawiać? Porozmawiać bez telewizora, bez radia, gazet

i hałasujących dzieci.

Większość moich konsultacji polega na motywowaniu i wydobyciu

zaspanej siły znajdującej się w człowieku. Czasem to wycinanie

minuta po minucie wymówek, obiekcji, czasem wydobycie

i uświadomienie talentu, nakreślenie celu i określenie możliwych

problemów. Tym razem musiałem przebrnąć przez setki pozorów,

które dobrze brzmią, a nijak się mają do przedstawianej sytuacji.

Zadano mi kiedyś pytanie dlaczego uważam, że konsultacje

w otoczeniu i środowisku danego podmiotu są bardziej skuteczne?

Nie odpowiedziałem na to pytanie, bo nie wiem od czego bardziej

skuteczne? Wiem natomiast, że każdy kto je stosuje, ten wie po co

i dlaczego osiąga sukces w czasie konsultacji.

Od autora

Dołożyłem wszelkich starań, aby jak najdokładniej odwzorować

przeprowadzone konsultacje.


Nikodem Marszałek




10. Ostatni dzień Twojego życia● str. 85

10.10. Ostatni dzień Twojego życia

„Celem każdej istoty ludzkiej jest osiągnąć to,

co zakryte zostało przez codzienną rutynę”

Nikodem Marszałek

Możesz nie wierzyć w przytoczoną niżej historię i powiedzieć – to

fikcja. I wiesz co? - masz rację. Jeśli wierzysz, że to stało się

naprawdę - też masz rację. Dla mnie nie ma to żadnego znaczenia,

jednakże będzie to dla Ciebie istotne dopiero w dalekiej przyszłości.





Dzisiaj moje życie jest zupełnie inne. Może życie samo w sobie jest

takie samo, ale ja każdego dnia działam, myślę i zachowuję się jakby

to był ostatni dzień mojego życia, bo kiedyś wierzyłem, że tak właśnie

jest.

Po kolejnym powrocie z długiej podróży przepełnionej nauką,

zdobywaniem doświadczenia i medytacjami w ciszy, myślałem nad

ludźmi, których poznałem: Portugalczycy, Hiszpanie, Irlandczycy,

Anglicy, Francuzi oraz Szwajcarzy byli tak blisko, a jednak daleko (ze

swoim myśleniem, podejściem do życia oraz wyznawanymi

wartościami), budzili mój zachwyt, ale także wątpliwość: co

w Europie nas tak bardzo różni? Ja nie widzę różnic, więc dlaczego

tak często się o nich mówi.

Po tygodniu przebywania w domu, pewnej nocy obudziłem się zlany

potem, okazało się, że mam gorączkę. Rano wystąpił katar i bóle

głowy nie do wytrzymania.

Znajomy ordynator szpitala przed każdym mym wyjazdem

powtarzał:

- Zaszczep się i zabierz ze sobą kilka leków.

- Oczywiście Grzesiu, dzięki, ale przecież wiesz, że sprowadzam

naturalne witaminy z USA, nic nie może się stać.

- To nic Ci nie pomoże, jeśli wirus Cię zaatakuje.

- Nie Grzesiu, dzięki.





Po tygodniu żona przekonała mnie, aby pójść do lekarza.

Lekarz stwierdził zapalenie gardła i zwykły katar:

- Kilka leków wspomagających, antybiotyk i będzie pan zdrów - rzekł

kierownik przychodni.

Po dwóch tygodniach z powodu nasilających się bólów głowy,

duszności oraz kaszlu, byłem zmuszony do ponownej wizyty.

- Witam pana. Stan się pogorszył? Musi pan dostać mocniejsze leki,

dobrze się pan czuł, nie było wymiotów?

- Panie doktorze wymiocin nie było, ale nie czuję się dobrze.

- Proszę tutaj są nowe lekarstwa i antybiotyk.

- Doktorze, będę z panem szczery: nie mogę myśleć, spać w nocy,

gdzieś się ulotniła bystrość umysłu.

- Jest pan młody, będzie pan zdrowy, te leki na pewno panu pomogą.

- Może jakieś skierowanie na specjalistyczne badanie?

- Proszę pana, czy podważa pan moją diagnozę? Jeśli choroba nie

ustąpi, proszę przyjść za dwa tygodnie.

- Nie podważam, ale stać mnie żeby opłacić sobie wszystkie badania,

proszę dać mi skierowanie albo powiedzieć co należy zrobić w tej

sytuacji, to już trwa prawie miesiąc i czuję się coraz słabszy, jak bym

miał 80 lat (chociaż patrząc na moją 87 letnią babcię, która biega

i jest w pełni sił, czuję się jak 200 letni mężczyzna).





- Nie wątpię, ale proszę się nie przejmować, będzie lepiej.

(zacisnąłem usta i wyszedłem)

Od pierwszej wizyty minął miesiąc, poszedłem trzeci raz do lekarza

z tymi samymi dolegliwościami: ogromnym bólem głowy,

dusznościami i atakami kaszlu. Tym razem w myśl: „jeśli coś zdarza

się raz, jest małe prawdopodobieństwo, że zdarzy się drugi, ale jeśli

coś zdarza się dwa razy jest duże prawdopodobieństwo, że zdarzy

się i trzeci raz.” Poszedłem do innego lekarza w tej samej

przychodni:

- Pan nie może tu być, to jest trzecia wizyta, proszę pójść do swojego

lekarza!

- Jestem u pani widocznie z jakiegoś powodu, pani wie jakiego!

- Dobrze, proszę nie filozofować, co panu dolega?

- Zakończyłem właśnie którąś z kolei kurację lekami, a głowa mnie

nadal boli, kaszlę, czasem nie mogę wziąć oddechu, czuję się

zmęczony i nie potrafię myśleć, schudłem 8 kilogramów.

- Czy kierownik zlecił panu zrobienie podstawowych badań?

- Nie pani doktor.

- Więc czy może pan kupić lekki homeopatyczne? Nie chcę pana truć

ponownie chemią.

- Oczywiście, dziękuję.





- Proszę przyjść za tydzień na kontrolę, ale koniecznie do mnie!

W tym czasie przyjaciel Grzegorz dowiedział się, że byłem u każdego

lekarza tylko nie u niego.

- Duma Cię rozpiera? Dlaczego nie mówisz, że tak długo chorujesz?

- Grzegorz, dzięki już prawie jestem zdrowy.

- Tak, a spirometr był? Prześwietlenie, badanie krwi?

- Nie, nie, dostałem leki, tym razem homeopatyczne. Chyba jest

lepiej.

- Musisz mieć zrobione kompleksowe badania, bo nigdy nie

wyzdrowiejesz.

Prawdopodobnie po reakcji przyjaciela, wchodząc na umówioną

kontrolę do pani doktor usłyszałem:

- Proszę przejść do pana kierownika, on pana zbada.

U kierownika.

- Panie Marszałek, proszę, tu jest skierowanie na prześwietlenie płuc,

teraz zrobimy spirometr, badanie krwi oraz pójdzie pan do

laryngologa i będzie pan miał zrobione wymazy.

- To wszystko dzisiaj? Co się stało?





- Pan sobie oczywiście żartuje, proszę tutaj są skierowania. Jak

odbierze pan wyniki, proszę przyjść do mnie. I wie pan - nie lubię jak

pacjent chodzi po całej przychodni i mi umniejsza.

- Słucham, to jakieś nieporozumienie.

- Do widzenia panu.

Usiadłem w przychodni i pomyślałem. To jest jakiś cud? Dlaczego

kierownik przychodni skierował mnie na badania, gdzie nowe leki?

Zadzwoniłem do Grzegorza, aby dowiedzieć się, czy cud nie był

stworzony przez przyjaciół:

- Słuchaj czy interweniowałeś w przychodni, w której próbuję się

wyleczyć?

- Nie, czekałem kiedy pojawisz się u mnie? Twoja żona zadzwoniła

do waszego prawnika!

- Prawnika powiadasz, no to będzie kłopot.

Po dwóch tygodniach, mając wszystkie wyniki w ręku, spotkałem się

ponownie z kierownikiem przychodni. To, co usłyszałem zmieniło

mój obraz świata, a raczej jego chwilowe postrzeganie:

- Jest o panu głośno w naszej przychodni panie Marszałek.

- Proszę do mnie mówić Niko, panie… Jasiu.

- Doktorze proszę, wracając do pana wyników, czy konsultował się

pan z kimś z zewnątrz?





- Nie doktorze.

(po krótkiej chwili, oglądając wyniki, doktor wyszedł i wrócił

z drugim lekarzem)

- No, niestety mamy złe wiadomości.

- Nie rozumiem.

- Wie pan, nawet panu pieniądze nie pomogą.

- Czy ja panu coś zrobiłem, panie Jasiu?

- Jest pan niecierpliwy i nie wierzy w lekarzy, którzy pana leczą.

- Leczą to wielkie słowo panie Jasiu. Rozumiem, że źle została

odebrana moja trzecia wizyta u pana pracownika. Doktor wie, że

kaszlę ponad dwa miesiące (może nawet dłużej, moje wyjazdy

i przebywanie wśród różnych kultur mogły spowodować moją

chorobę). Dzisiaj, po dwóch miesiącach siedzę tutaj, słaby, ale

mający wolę i chęć życia.

- To dobrze, że ma pan wolę życia, bo panu już go dużo nie zostało.

- Słucham? Mści się pan, małżonka pana zostawiła? Prowadzę

prywatne konsultacje, zapraszam!

- Niech pan posłucha. To jest specjalista z naszej przychodni, on

wszystko wyjaśni. Już mając połowę pana wyników spekulowaliśmy

co panu dolega.

- Mieliście problem? Myślałem, że lekarz wie co robi?





- Wie pan co to jest przewlekła obturacyjna płuc?

- Jasiu, czy ja się pytam co oznacza neutrino mionowe?

- Ja panu przekazuję istotną, wręcz śmiertelną wiadomość, a pan nic

sobie z tego nie robi.

- Mam taki zwyczaj, na razie ta informacja nie oznacza dla mnie nic,

bo nie jest potwierdzona w żaden sposób.

- Jak to nie jest potwierdzona? Wie pan nie miałem takiego

przypadku już od 20 lat. Proszę pana, są dwie przyczyny, jedna

z nich to genetycznie obciążone płuca. Czy pana ojciec miał problem

z płucami w pana wieku?

- Tak zgadza się, leżał w szpitalu właśnie na płuca.

- To jest jedna sprawa, druga to niedobór antytrypsyny, która niszczy

pewne enzymy. Dostanie pan skierowanie do lekarza specjalisty

i proszę się przygotować na długi pobyt w szpitalu.

- Mój stan będzie się pogarszał?

- Drogi panie Niko, nie wiem. Nie potrafimy wyleczyć tej choroby,

nie wiemy dużo o niej, wiemy, że jest śmiertelna i są pewne leki,

które przedłużają życie, ale wszystko jest w fazie badań.

- Pan doktor oczywiście żartuje i to jest efekt urażonej dumy?

- Proszę spotkać się z tym konkretnym specjalistą, on już będzie miał

pana kartotekę.





- Tak też uczynię Jasiu!

Po wyjściu usiadłem w holu i zacząłem myśleć. Doktor podał mało

faktów i informacji, zadzwoniłem od razu do Grzegorza:

- Grzegorz, kierownik powiedział mi, że mam jakąś obturację płucną.

- To jest poważna diagnoza, zresztą nie mógł jej podać lekarz

w przychodni chyba, że… Ty nigdy nie paliłeś, to niemożliwe.

Przyjedź do mnie z tymi wynikami.

- Dostałem również skierowanie do specjalisty [nazwisko], co o nim

myślisz?

- Osobiście nie znam, jednak to dobry specjalista. Zaraz jak będziesz

coś więcej wiedział, zadzwoń do mnie.

Na drugi dzień, będąc u lekarza specjalisty, wszystko się powtórzyło

z większą ilością danych i informacji. Idealnie zostałem przekonany,

że umrę.

Dano mi oczywiście szansę - leki, które kosztują kilka tysięcy złotych,

a tak naprawdę nie działają.

- Panie doktorze ciężko mi się oddycha, cały czas kaszlę. Już prawie

dwa miesiące jestem wyłączony z jakiejkolwiek działalności

społecznej.

- Proszę jutro przyjechać do nas na oddział, będzie pan leżał

z chorymi śmiertelnie. Wie pan, ja nic nie będę ukrywał,





samopoczucie to jest najmniejszy z pana problemów. Ten stan będzie

się pogarszał, uprzedzając pana pytanie nie wiemy jak długo, może

3 miesiące, pół roku, może kilka lat?

- Sugeruje pan, że nie jestem w stanie racjonalnie i błyskotliwie

myśleć i będzie to trwało do końca moich dni? Przecież jesteście

lekarzami na miłość boską.

- Lekarzami tak, ale nie Bogami. Przykro mi.

Wyszedłem trzaskając drzwiami. Wsiadając do samochodu puściłem

radio na cały głos. Tak pierwsze, ważne skojarzenie zostało

zapamiętane przez utwór muzyczny „Luminous – Make it happen”,

a następnie „Lascia” z albumu Cafe Del Mar Aria vol.3. Chyba

siedziałem w samochodzie zbyt długo, bo podjechał patrol policji.

„No tak” - pomyślałem, „nawet człowiek nie może pomyśleć,

rozczulić się, przekląć siebie i Stwórcę”.

Panowie po krótkiej rozmowie zrozumieli moją sytuację i odjechali.

„Mój koniec ma być rozmyślaniem o końcu? Przecież ja jeszcze nie

zacząłem. Hej, chwila, czy tu czasem nie ma Szymona Majewskiego

i kamer? Chcą zabić największego optymistę w Polsce? Tak, to jest

jakiś test!” Niestety nie było kamer, były przekonywujące mnie fakty,

wykresy i analizy dwóch lekarzy oraz choroba, która dawała o sobie

znać.

Zadzwoniłem do domu, aby po raz pierwszy być posłańcem złej

nowiny:





- Patrycja, jutro mam być w szpitalu, przygotuj moje rzeczy, nie

wiem czy wrócę.

- Byłeś u Grzegorza? Dopóki do niego nie pojedziesz, ja w nic nie

uwierzę.

- Już i tak jest za późno.

- Nikodem nie żartuj, pojedziemy jutro do Grzegorza, aby zobaczył

Twoje wyniki i popytał się swoich przyjaciół.

- Rób co chcesz, Ty nawet nie wiesz jak ja się czuję, to jest wprost nie

do opisania. Jesteś, a za chwilę Cię może nie być. Nie mogę nawet

pisać, mówić, prosto stać, jestem bardzo zmęczony.

- Wykupiłam Ci leki wzmacniające, będzie dobrze. Posłuchaj mnie,

to jeszcze nie jest pewne, w takich przypadkach trzeba się

skonsultować z kilkoma lekarzami.

- O przejęłaś rolę optymisty, zawsze mówiłem, że to decyzja, a nie

cecha charakteru.

Rodzina wydzwaniała do mnie co kilka minut, przyjeżdżali dawni

znajomi, koledzy i koleżanki – wszyscy byli wzruszeni, oprócz

racjonalnego Grzegorza. Pomyślałem - jak szybko „zabijająca”

informacja jest przekazywana. Był akcent pozytywny – otrzymana

w tym czasie miłość.

W szpitalu wytrzymałem jeden dzień, po zrobieniu dwóch zabiegów,

poprosiłem o wypisanie:





- Główne badanie zostało już przeprowadzone, może pan pojechać

do domu, będzie do pana przyjeżdżać pielęgniarka.

- Dobrze doktorze, nigdzie się nie wybieram.

- Dokładniejsze wyniki będą za parę dni.

W mieszkaniu, patrząc na to czego dokonałem, czego jeszcze nie

zrobiłem i jak wielkie projekty czekają na zrealizowanie,

delektowałem się muzyką. Muzyka zawsze mnie uspokajała

i motywowała. Akurat leciał utwór Pat'a Metheny'ego - „Sueno Con

Mexico”, a następnie utwór, którego słucham zawsze przed

przemowami: Zilent Zpott – „Harisson City”.

Po tej krótkiej chwili odpaliła setka tak mocnych „kotwic”, że z

dziwną przyjemnością w kilka dni, prawie bez snu napisałem

artykuły, które właśnie czytasz oraz opowiadanie motywacyjne. Po

dwudziestu dniach rozbudowałem swoje dwie książki: „Motywacja

bez granic ” oraz „Odrodzenie Feniksa” .

Jednakże w tym okresie były negatywne aspekty: umniejszałem,

bluzgałem, przeklinałem na świat i bliskich ludzi. Byłem frustratem,

a zarazem najbardziej kreatywną osobą na kuli ziemskiej.

Po miesiącu, przy pogarszającym się stanie, opracowałem dwa

szkolenia.








W tym czasie Grzegorz kazał mi zrobić dodatkowe badania w swoim

szpitalu oraz odstawić leki przeciwbólowe.

Każdego dnia kładłem się do łóżka z myślą, że mogę widzieć ostatni

raz moją córkę, ostatni raz moją żonę, ostatni raz zachodzące słońce.

Mogę ostatni raz coś napisać i powiedzieć. Gdy dopadało mnie

zniechęcenie powtarzałem sobie: „jeszcze nie teraz, wytrzymaj, daj

z siebie wszystko”. Ponownie muzyka dodawała mi sił „Rue De Soleil

– Dreaming of…”

Dlaczego nie żyłem tak wcześniej? Wiem, że nie mam dużo czasu,

dlatego wykorzystam wszystko to, co mam. Od tamtych dni aż po

dziś dzień kładę się spać o godzinie 23 i wstaje o 4 rano. Przestałem

publicznie mówić i gdziekolwiek się pojawiać, na ścianach wypisałem

najlepsze cytaty i definicje, które budowały moją osobowość

w młodości, wierząc, że wszystko się ułoży.

Po kilku tygodniach, gdy Grzegorz przekazał mi pozytywną

informację, frustracja minęła. Lekarz specjalista był najlepszym

przyjacielem Jasia – kierownika przychodni. W następnych dniach

Grzegorz potwierdził to, co przypuszczał - zostałem oszukany.

- Niko to jest wierutne kłamstwo, genetycznie masz pewne

predyspozycje do chorób płuc, ale Ty nigdy nie paliłeś, Twój ojciec

jest zdrowy i nadal żyje. Konsultowałem to z trzema specjalistami.

Przepraszam Cię tylko, że trwało to tak długo, jesteś zdrowy, może





nie całkiem, ale teraz wiemy co Ci dolega. Jesteś odwodniony i masz

pewien typ bakterii w układzie oddechowym.

- [milczałem]

- Nie wiem jakie badania Ci robili w przychodni i szpitalu, ale te

zabiegi są bardzo bolesne, a Ty mówiłeś tylko o zastrzykach. Byłeś na

Ukrainie i w Rosji rok temu, masz efekt. Ten szczep bakterii rozwija

się długo, wrócisz za miesiąc do dawnej formy.

Po kilku dniach zadzwoniłem szybko do prawnika i miejscowego

„osiłka”.

- Witam panie Jasiu.

- O lepiej się pan czuje, a Ci panowie obok to kto?

- Jasiu, Jasiu myślałem o tym dniu długo. Gdybym nie miał

znajomości i wiedzy na temat umysłu, prawdopodobnie byłbym

martwy, zostawiłbym żonę i córkę. Miałby pan młodego, ambitnego

człowieka na sumieniu, przepraszam - w pańskim odczuciu zbyt

ambitnego, bo myślącego. Wiesz Jasiu dałeś mi więcej niż setki

szkoleń, które ukończyłem, tysiące książek, które przeczytałem

i osobistości, które poznałem. Ty siedząc tutaj każdego dnia

popchnąłeś mnie bardziej niż jakakolwiek znana ludzkości technika

i wiedza. Jesteś Jasiu geniuszem. Jak Ci się odwdzięczę?

- Nie rozumiem.





- To jest mój prawnik, a to dwóch miejscowych siłaczy. Oni tutaj są

po to, abyś nie popełnił tego błędu drugi raz. Jasiu masz wolny

wybór z kim chcesz rozmawiać.

- Ja po policję zadzwonię, niech pan się wynosi!

- Prawnik wstał i powiedział - „Tam gdzie są emocje, nie ma logiki,

jak mawia pan Marszałek, lepiej dla nas, aby była tu policja.”

- Przepraszam panie Nikodemie, załatwmy to jak cywilizowani

ludzie. Pana wyniki…

- Psiiii niech pan się uspokoi, jak pan mógł to zrobić? Każdemu

pacjentowi pan wmawia chorobę śmiertelną i namawia do tego

procederu znajomych. Jak sobie to wyobrażałeś? Kiedy chciałeś

powiedzieć całą prawdę? Wyobraź sobie, że przychodzi do Ciebie

przemiły 70 letni człowiek, który nie ma pieniędzy, jest schorowany

i jedyną osobą, z którą rozmawia jest pani sprzedająca chleb.

Pomimo wielu wizyt jego stan by się pogarszał, a Ty nadal swoje:

„proszę wziąć te leki, będzie lepiej”.

Jasiu, widzisz, nagle ten człowiek myśli sobie: „pójdę do innego

lekarza, może on coś poradzi?” Miał prawo tak pomyśleć, zna pan

zapewne piramidę Maslow'a i opisane tam potrzeby?

- Oczywiście.

- Ty słysząc, że ten pacjent jest u pana kolegi i wypowiada takie

słowa: „główny lekarz to nie jest profesjonalista,tylko osoba, która

eksperymentuje”, bardzo się zezłościłeś. Ten wspaniały człowiek miał





główną potrzebę czuć się dobrze, a co najważniejsze przeżyć. Twoja

urażona duma automatycznie podsunęła pomysł. Koleżanka niżej

w hierarchii nie miała wyboru i skierowała tego pana z powrotem do

Ciebie, abyś mógł kopnąć jak najmocniej potrafisz.

Jasiu sprawdziłeś kim jest ten pan i czym się zajmuje? Postanowiłeś

zagrać w szachy i trafiłeś w sedno. Położyłeś zawodowego

„motywatora” na łopatki, ale wiesz na jaki czas? Na jeden dzień!

W ciągu tego dnia zebrałem nieograniczone pokłady energii

i wyskoczyłem jak z trampoliny, gdybym był opisywanym, starszym

człowiekiem, leżałbym martwy. Dalszej historii nie usłyszysz. Twoim

zmartwieniem będzie w przyszłości napisany artykuł i dziennikarze

proszący o Twoje namiary.

Z osobistą misją: „nie czyń drugiemu co Tobie niemiłe” musiałem

zapomnieć o zaistniałej sytuacji. Prawnik porozmawiał z tym

człowiekiem, a dwaj rośli mężczyźni zostawili odcisk na umyśle tego

szalonego człowieka.

(Przeczytaj pozostałą część artykułu przy utworze muzycznym

Thomas'a Newman'a - „Any Other Name”)

Kiedy wyszedłem z gabinetu specjalisty, powiedziałem: „Tak mało

zrobiłem, nie wykorzystałem w pełni swoich talentów, a werset 25:15

z Ewangelii wg św. Mateusza będzie mnie nękał do końca moich

dni”. Na szczęście w tym okresie swojego życia dałem z siebie

wszystko, mimo że było to pół roku temu i większość emocji i złość





odeszła, dzisiaj nadal daję z siebie wszystko. Ważnym pytaniem jest:

czy Ty dajesz z siebie wszystko, czy może odkładasz swoje plany na

później? Kochasz i troszczysz się o bliskich, czy może masz jeszcze

czas? Nie oszukuj się, takich szalonych lekarzy nie ma dużo. Dałem

wtedy z siebie wszystko, daje z siebie wszystko dzisiaj. Czy to jest

ważne? Nie tak ważne jak Twoje życie. Nadzy się rodzimy i nadzy

umieramy, ale na wszystkie siły uniwersum, pozostaw coś po sobie.

Ćwiczenie

Gdy już wszyscy będą spali, połóż się na ziemi i przykryj całe swoje

ciało kocem (łącznie z głową i stopami). Wyobraź sobie, że umarłeś.

Twoja żona rano budząc się, widzi Twoje zwłoki, zmieszana płacze

i woła dzieci lub sąsiadów. Po kilku chwilach na miejscu jest policja,

karetka oraz zakład pogrzebowy. Po dwóch dniach, Twoje ciało

umyte i ubrane, pracownicy zakładu pogrzebowego, wkładają do

nowego domu – trumny. W kościele dotykasz i mówisz do swoich

bliskich, jednak nikt Cię nie słyszy. Gdy trumna leży w kaplicy

i poszczególne osoby podchodzą do Ciebie, co mówią w swoich

sercach?

Nagle podchodzi czterech panów i zamyka wieko trumny. Już nigdy,

nikt nie zobaczy Twojej twarzy na żywo. Najgorsza chwila dopiero

przed Tobą. Procesja w bardzo wolnym tempie zbliża się do

cmentarza, zauważasz dół w którym na zawsze będziesz pochowany.

Twoje całe jestestwo poczuło uderzenie drewna o ziemię. „Nie, to nie





może być koniec, to nie jest koniec, otwórzcie trumnę, przecież ja

żyję. Ja tu jestem.”

Osoba duchowna ostatni raz prosi Pana o przebaczenie Twoich win,

zrzuca kilka gram ziemi mówiąc: „z prochu powstałeś i w proch się

obrócisz”. Rodzina dalsza i bliższa, przyjaciele i wrogowie rzucają

kwiaty na trumnę. Każde takie uderzenie kwiatów o drewno to jak

cios w plecy. Słyszysz płacz swoich bliskich i kondolencje składane

Twojej matce, ojcu, małżonce i dzieciom.

W jednej chwili nastaje jasność i pojawia się anioł mówiąc:

- Widziałeś swoich bliskich ostatni raz, ostatni raz także ich słyszałeś,

zapamiętaj tę chwilę na zawsze, bo nigdy więcej ich nie spotkasz.

- Dlaczego nie spotkam? Jestem katolikiem, wierzę w Boga, przecież

istnieje lepszy świat?

- Anioł odpowiada – Tak istnieje lepszy świat, ale Ty go nie ujrzysz.

- Dlaczego?

- Ponieważ nijak żyłeś na tym świecie, wiem także, że Twoje serce

ukrywa nieosiągnięte marzenia oraz niezrealizowane plany.

- Zgadza się. Myślałem, że będę żyć wiecznie. Wiem dopiero teraz

jakim głupcem byłem, dawałem światu 1/10 tego, na co praktycznie

było mnie stać, robiłem wszystko byle jak, tak aby przeżyć. Ostatni

raz małżonkę czule przytuliłem kilka miesięcy temu, obiecałem

dzieciom wyjazd, niestety przez natłok pracy musieliśmy o nim





zapomnieć. Tak, teraz sobie przypomniałem, jak fantastycznie

zareagowały dzieci, jakie były wyrozumiałe. Jak wspaniale

wychowała je moja żona.

- Anioł w uniesieniu rzekł - To jest najlepszy żal za grzechy.

Dostaniesz ostatnią szansę, obudź się i żyj tak, jakby to był Twój

ostatni dzień życia, a koc, którym zostałeś przykryty, spal.

- Dziękuję Ci bardzo aniele. Będę wcześniej wstawał, będę żył,

tworzył, walczył. Koniec z egoistycznym człowiekiem, spojrzę na

swoją rodzinę i bliskich pod innym kątem. W pracy i na co dzień

dam z siebie wszystko i jeszcze więcej. Nigdy nie sprzedam swoich

marzeń i będę żył jakby to był ostatni dzień mojego życia.

„...bo nie znacie dnia ani godziny”

(Mt 25:13)

P.S.

Mawia się, że niezwykłe historie są udziałem niezwykłych ludzi. Ja

mówię, że niezwykłość polega na odczuciu zimnego powiewu śmierci

i przeżyciu go.


Nikodem Marszałek



POLECAMY TAKŻE PORADNIKI:POLECAMY TAKŻE PORADNIKI:

Odrodzenie Feniksa – Nikodem Marszałek

Poznaj sekrety zwykłych ludzi, którzy osiągają niezwykłe rezultaty

Bycie zwycięzcą jest nastawieniem, sposobem życia. "Odrodzenie Feniksa" to naukowe podejście i jednocześnie ćwiczenie jakie powinieneś poznać. Jeżeli rozpoznasz i zaczniesz rozwijać to co już masz - zadziwisz innych.

Więcej o tym poradniku przeczytasz na stronie: http://feniks.zlotemysli.pl

"To jest to czego mi było potrzeba. Polecam tego ebooka wszystkim, którzy nie wiedzą jak i co zrobić ze swoim życiem."

Michał Waszczyk, student

Motywacja bez granic – Nikodem Marszałek

Dowiedz się krok po kroku czym jest skuteczna motywacja i w jaki sposób możesz osiągnąć swoje cele

Dlaczego tak wielu ludzi ponosi porażkę na drodze do swego celu? Poddają się, nie potrafią pokonać przeszkód, wewnętrznych oporów. To, czego im brakuje, to motywacja a przede wszystkim umiejętność do motywowania samego siebie, aby odnosić w życiu osobiste sukcesy.

Więcej o tym poradniku przeczytasz na stronie: http://motywacja.zlotemysli.pl

"Rewelacyjna książka, która w prosty i przejrzysty sposób opisuje sposoby motywacji i osiągania sukcesu. Praktyczna wiedza, którą przedstawia autor jest poparta własnymi osiągnięciami..."

Piotr Gibulski, 30 lat, inż. elektronik

Zobacz pełen katalog naszych praktycznych poradników na stronie www.zlotemysli.pl














Efekt Motyla – Kamil Cebulski

Jak jedna decyzja może wpłynąć na całe Twoje życie i zaważyć nad biedą lub bogactwem?

Poznaj młodego człowieka, z niewielkiej miejscowości, który w wieku 21 lat przekroczył barierę 1 miliona złotych obrotu w swojej firmie internetowej... i chce się podzielić z Tobą swoimi niezwykle wartościowymi doświadczeniami oraz przemyśleniami.

Więcej o tym poradniku przeczytasz na stronie: http://efekt-motyla.zlotemysli.pl

"Serdecznie polecam książkę. Szczególnie ludziom, którzy nie wierzą w to, że w Polsce można dobrze zarobić. Książka pokazuje realia - a konkretnie przekazuje to, że ciężka praca jest początkiem osiągnięcia sukcesu. Naprawdę warto skorzystać z rad Kamila Cebulskiego, gdyż jest on żywym dowodem swojego sukcesu."

Wiesław Tabaka 22 lata, absolwent studiów wyższych

Pakiet motywacyjny

Ten pakiet jest świetnym rozwiązaniem dla wszystkich chcących wiele osiągnąć w swoim życiu. Znajdziesz w nim wiedzę na temat osiągnania sukcesu, zarówno pochodzącą od amerykańskich mówców motywacyjnych, jak i ich polskich naśladowców.

Dzięki temu unikalnemu pakietowi, dowiesz się, jak uzyskać motywację do pracy, jak stosować sposoby używane przez ludzi sukcesu, a także odkryjesz wiele zdumiewających pomysłów, które uczynią Twoje życie jeszcze lepszym.

W skład pakietu wchodzą trzy, wysoko ocenianie przez czytelników, ebooki: "Motywacja bez granic", "Efekt Motyla", "Odrodzenie Feniksa"

Więcej o pakiecie przeczytasz na stronie: http://pakiet-motywacja.zlotemysli.pl

Zobacz pełen katalog naszych praktycznych poradników na stronie www.zlotemysli.pl


http://pakiet-motywacja.zlotemysli.pl/tobisz21.php




http://efekt-motyla.zlotemysli.pl/tobisz21.php










© Copyright for Polish edition by ZloteMysli · Jeżeli zmienisz swoje myślenie, zmienisz to, co...

Documents

Transcript of © Copyright for Polish edition by ZloteMysli · Jeżeli zmienisz swoje myślenie, zmienisz to, co...