Kamień odrzucony przez budujących, stał się kamieniem węgielnym. (Ps 118,22)

drzwi były zamknięte

[Jezus] stanął…

Wychodzi z grobu, przechodzi przez mury, zamknięte drzwi i… staje.

Zatwardziałość ludzkiego serca i niewiara.

Posłuchajmy Ewangelii, niech Ona się wypowie.

„Jeżeli na rękach Jego nie zobaczę śladu gwoździ i nie włożę palca mego w miejsce gwoździ, i nie włożę ręki mojej do boku Jego, nie uwierzę.” (J 20,25b)

Niektórzy jednak wątpili.

nie chcieli wierzyć

wyrzucał im brak wiary i upór, że nie wierzyli

Oczy ich były niejako na uwięzi, tak że Go nie poznali.

O nierozumni, jak nieskore są wasze serca do wierzenia we wszystko, co powiedzieli prorocy!

Co go dziś zatrzymuje? Zatwardziałość NASZEGO serca i NASZA niewiara.

elementy naszej… tradycji

nie chodzi o przyniesienie do kościoła koszyka ze święconką…

Wiara to coś, co dotyka naszego serca

„Oto stoję u drzwi i kołaczę: jeśli kto posłyszy mój głos i drzwi otworzy, wejdę do niego i będę z nim wieczerzał, a on ze Mną.” (Ap 3,20)

Tu chodzi o drzwi naszego serca.

Jezus to kamień – skała. Ten kamień leży przed Tobą.

„Kamień odrzucony przez budujących, stał się kamieniem węgielnym.” (Ps 118,22 lekcjonarz)

Można go wyrzucić, wzgardzić nim, powiedzieć: „do czego on mi jest potrzebny?”.

A można też uczynić z niego kamień węgielny, kamień fundamentu, kamień, na którym wznosi się ściany, kamień, na którym buduje się życie.

Życia wiary nie buduje się na tradycji i folklorze, rytuale, który może być równie pusty jak uroczysty.

Jezus to przecież nie historia, ale żywa osoba, z którą można się poznać, zaprzyjaźnić, którą można pokochać.

Otwórz zatem drzwi swojego serca.

Oto dziś Jezus wychodzi z grobu, przechodzi przez mury, zamknięte drzwi i… staje.

Co go dziś zatrzymuje? Zatwardziałość NASZEGO serca i NASZA niewiara.

Czy otworzysz przed Nim swoje życie, drzwi swego serca?