na krańcu świata BANASZAK, BARABASZ, LESZKOWICZ

Lekcja Adolfa stały się dla nas inspiracją do refleksji i nauczania. Zajęcia o czasie prowadzone przez tego młodego na-

uczyciela dla uczniów Katoke Seminary z wykorzystaniem stoperów, zegarów, plansz i własnych zagadek matematycz-

nych, będziemy pamiętać długo.

Nasze spotkanie z nauczycielamiNauczyciel w Tanzanii cieszy się poważaniem i ma duży autorytet. Jest to

również wyraz szacunku wybranej części społeczeństwa do kwestii edukacji.

Obywatele Tanzanii są świadomi, że postęp i pozytywne zmiany w kraju

można wypracować tylko dzięki edukacji, a nauczyciel jest ogniwem czy po-

mostem łączącym dzieci i młodzież z lepszą jakością życia w przyszłości.

Z Consolathą – nauczycielką w podstawowej szkole Umoja

poznaliśmy się trochę bliżej – byliśmy u niej z wizytą

w domu. Ta spokojna i wrażliwa kobieta lekcje prowadziła

dynamicznie i z pomysłem. Świetnie potrafiła do tego

wykorzystać swój głos.

W naszych rozmowach z nauczycielami często padało

stwierdzenie: Tanzania to piękny kraj, tylko biedny. Spoglą-

dając na tamtejszą szkołę oczami wolontariuszy z Polski,

z jednej strony możemy stwierdzić, że w budynkach szkol-

nych nie ma wystarczającej liczby ławek, nie ma pomocy

dydaktycznych, podręczników, często nie ma prądu, wody,

czasami nie ma nawet okien. Z drugiej strony w szkołach

tych jest wszystko, co w szkole być powinno – uczniowie

i nauczyciele. To właśnie ta interakcja między nauczycielem

a uczniami jest podstawą każdej szkoły, ale w Tanzanii na-

biera ona szczególnego znaczenia.

Arafat, nauczyciel biologii – był zainteresowany

wszystkimi pomocami, które dotyczyły biologii czło-

wieka – pracując z nimi robił własne notatki. Podobnie

angażował się, gdy prowadził lekcje – z pasją opowia-

dał o budowie i funkcjach serca.

Tanzańscy nauczyciele z jednej strony mają poczucie, że ich warunki pracy są kiepskie – przepełnione klasy, brak podręczników oraz

pomocy dydaktycznych, nierzadko nieregularne wypłaty. Czasami, aby dotrzeć do szkoły muszą oni pokonać duże odległości, co szcze-

gólnie trudne jest w porze deszczowej. Odległości te pokonują najczęściej pieszo lub rowerem, czasami mówią, że po przebyciu tej drogi

są już bardzo zmęczeni. Z drugiej jednak strony będąc nauczycielami przynależą do elity – biegle posługują się językiem angielskim,

mają rozległą wiedzę, także w porównaniu z innymi grupami – wysokie zarobki. Gdy zapytaliśmy Josepha (dyrektora jednej ze szkół),

kim będzie jego córka w przyszłości, odpowiedział, że nauczycielem lub pielęgniarką.

W przerwach pomiędzy obserwacjami lekcji, spędzaliśmy

czas w pokojach nauczycielskich.

Tutaj wspólnie odpoczywaliśmy i przyglądaliśmy się przygo-

towaniom pedagogów do kolejnych zajęć. Miłe

z ich strony było to, iż wielokrotnie częstowali nas herbatą

oraz mandazi, czyli małymi chlebkami podobnymi

do polskich pączków.

Foto. M. Leszkowicz

Foto. M. Leszkowicz

Foto. M. Leszkowicz

Foto. M. Leszkowicz

Foto. M. Leszkowicz