Post on 16-Nov-2014
description
TRAKTAT, CZYLI UMOWA MIĘDZYNARODOWA
Umowa międzynarodowa-
to porozumienie między dwoma lub
więcej podmiotami prawa
międzynarodowego przede wszystkim:
państw lub organizacji
międzynarodowych, ale także np.
Stolicy Apostolskiej, regulowane
przez prawo międzynarodowe,
Traktat, czyli umowa
międzynarodowaniezależnie od tego, czy jest ujęte w
jednym czy w większej liczbie
dokumentów, bez względu na jego
nazwę oraz bez względu na to, czy
jest zawierane w imieniu państwa,
rządu czy ministra kierującego
odpowiednim działem administracji.
Traktat, czyli umowa
międzynarodowaCzęsto jej synonimem jest
traktat,
choć niektórzy tę nazwę
rezerwują dla umów o wyższej
randze, z reguły wymagających
ratyfikacji.
JAK TO WSZYSTKO SIĘ ZACZĘŁO?Tło historyczne traktatów
polsko-niemieckich –upadek Muru
Berlińskiego …
Przełom demokratyczny w Polsce
zapoczątkowany przez "Solidarność",
upadek Muru Berlińskiego
i zjednoczenie Niemiec to
historyczne wydarzenia, które stworzyły
przesłanki dla prawdziwego, polsko-
niemieckiego pojednania i porozumienia.
Gdy w 1989 r. w Europie
Środkowo-Wschodniej zaczęły
się przemiany polityczne i
pojawiła się perspektywa
zjednoczenia Niemiec, dla
Polski sprawą kluczową stało
się zapewnienie
nienaruszalności granicy
polsko-niemieckiej.
Zaskoczony upadkiem berlińskiego muru
kanclerz RFN Helmut Kohl pod koniec
listopada 1989 r. zaprezentował
dziesięciopunktowy „plan stopniowego
przezwyciężania podziału Niemiec i
Europy”. Nie było w nim jednak ani słowa o
uznaniu granicy z Polską, na co
nalegał rząd w Warszawie.
Dopiero ponad pół roku
potem parlamenty NRD i
RFN w
identycznych deklaracjach
uznały nienaruszalność
zachodniej granicy Polski.
Dzień po ogłoszeniu deklaracji na spotkaniu „2+4” w Berlinie ( USA, Francja, Wielka Brytania, ZSRR oraz RFN i NRD) sojusznicze mocarstwa postanowiły zaprosić Polskę na te posiedzenia, na których będzie mowa o granicach.
Dzięki temu na trzecim spotkaniu „2+4” 17 lipca 1990 r. w Paryżu, z udziałem polskiego ministra spraw zagranicznych Krzysztofa Skubiszewskiego, rząd niemiecki oświadczył, że uzna granicę z Polską i potwierdzi ją w stosownej umowie ze stroną polską.
Wydarzenia nabrały tempa i w połowie listopada 1990 roku, czyli półtora miesiąca po zjednoczeniu
Niemiec, ministrowie spraw zagranicznych
Krzysztof Skubiszewski
i Hans-Dietrich Genscher
podpisali w Warszawie traktat potwierdzający bezwarunkowo granicę na
Odrze i Nysie.
Traktat podpisany 14 listopada 1990
w Warszawie przez ministrów spraw
zagranicznych K. Skubiszewskiego
i H.D. Genschera. Był on konsekwencją
decyzji o zjednoczeniu Niemiec i
zobowiązania RFN do uznaniu zachodniej
granicy Polski - potwierdzał nienaruszalność
wytyczonej po II wojnie światowej granicy na
Odrze i Nysie Łużyckiej, zgodnie z
postanowieniami Układu zgorzeleckiego (1950).
Jego podpisanie poprzedziła konferencja "dwa plus cztery”
dotycząca zjednoczenia Niemiec.
Strony deklarowały swą świadomość, iż zapisy Traktatu są warunkiem stabilizacji w Europie i dobrych
stosunków pomiędzy oboma państwami.
Ten krótki dokument stanowił jeden
z najważniejszych aktów, likwidując problem
dominujący w polskiej polityce zagranicznej
po II wojnie światowej. Miał on wyjątkową
wagę, jego stroną bowiem były zjednoczone
Niemcy, ostateczny wyraziciel woli narodu
i państwa niemieckiego. Prawne
rozstrzygnięcie kwestii granicy umożliwiało
przejście do następnych etapów – budowania
dobrosąsiedzkich stosunków
i wszechstronnej współpracy.
Został ratyfikowany (wraz
z Traktatem o dobrym
sąsiedztwie i przyjaznej
współpracy) przez Bundestag i
Sejm RP w
październiku 1991 i po wymianie
dokumentów ratyfikacyjnych
wszedł w życie w styczniu 1992.
Gwarantują one m.in. :
prawo do swobodnego wyrażania
i zachowywania tożsamości bez
prób przymusowej asymilacji,
używania i uczenia się języka ojczystego,
zakładania własnych instytucji,
organizacji i stowarzyszeń,
uwzględnianie historii i kultury
mniejszości podczas zajęć w placówkach
oświatowych.
W traktacie zapisano zasady
współpracy kulturalnej i
gospodarczej obu krajów. Niemcy
zobowiązały się wesprzeć Polskę w
jej dążeniach do struktur
europejskich.
Za nadrzędny cel swej polityki
oba państwa uznały zachowanie
i umocnienie pokoju.
Zobowiązały się postępować
zgodnie z prawem
międzynarodowym, zwłaszcza z
Kartą Narodów Zjednoczonych.
Ostateczne uznanie zachodniej granicy Polski.
Hans- Dietrich Genscher premier Tadeusz Mazowiecki Krzysztof
Skubiszewski w Warszawie 1990r.
KONFERENCJA DWA PLUS CZTERY
Dwa : NRD, RFN +
Cztery: ZSRR, Stany Zjednoczone, Wielka
Brytania, Francja
Konferencja dwa plus cztery –
zorganizowana w 1990 roku seria spotkań
przedstawicieli dwóch państw niemieckich
oraz czterech mocarstw koalicji
antyhitlerowskiej, dotyczących zjednoczenia
Niemiec podzielonych po II wojnie światowej.
W spotkaniach tych udział brali: Niemiecka
Republika Demokratyczna, Republika
Federalna Niemiec, Francja, Stany
Zjednoczone, Wielka Brytania i Związek
Socjalistycznych Republik Radzieckich.
12 września 1990 roku
w Moskwie kraje te
podpisały Traktat
o ostatecznej regulacji
w odniesieniu do
Niemiec, zwany także
Traktatem dwa plus
cztery, który otworzył
drogę do zjednoczenia
Niemiec.
Podczas konferencji
omawiano polityczne
aspekty zjednoczenia,
kształt granic,
przynależność do
struktur
międzynarodowych czy
wielkość armii.
Zjednoczone Niemcy obejmą
obszar RFN i NRD oraz obie
części Berlina.
Obecne granice są ostateczne,
tzn. Niemcy zrzekają się
roszczeń wobec innych krajów
(granica na Odrze i Nysie
zostaje potwierdzona).
Niemcy potwierdzają uznanie
pokoju i rezygnują z broni
atomowej, chemicznej
i biologicznej.
Wielkość niemieckiej armii
zostanie zredukowana z 500
do 370 tys. żołnierzy.
ZSRR wycofa swoje wojska z
NRD najpóźniej do 1994
roku.
Na terenie NRD nie mogą
stacjonować wojska NATO
oraz nie można umieszczać
tam rakiet.
Umowę podpisali ministrowie
spraw zagranicznych Hans-
Dietrich Genscher z RFN, Lothar
de Maizière z NRD, Roland
Dumas z Francji, Eduard
Szewardnadze z ZSRR, Douglas
Hurd z Wielkiej Brytanii i James
Baker z USA.
Premier Jan Krzysztof Bielecki w Bonn, podpisanie Traktatu polsko-niemieckiego o
dobrym sąsiedztwie i przyjaznej współpracy, Traktat podpisali: K. Bielecki, K. Skubiszewski, H. Kohl, H. D. Genscher 17
czerwca 1991 r.
Traktat o dobrym sąsiedztwie i przyjaznej
współpracy między Polską a Niemcami,
podpisany w 1991 w Bonn przez premiera Polski –
J. K. Bieleckiego oraz kanclerza Niemiec -H. Kohla.
Był uzupełnieniem Traktatu o potwierdzeniu
istniejącej granicy między Polską a Niemcami.
Regulował stosunki zjednoczonych Niemiec
z Polską na zasadach trwałego pokoju
i bezpieczeństwa, dobrosąsiedzkiej
współpracy.
Określił zasady wzajemnych stosunków Polski i Niemiec, uznawał za nadrzędny cel polityki obu państw zachowanie i umocnienie pokoju, strony
zobowiązały się:
postępować zgodnie z prawem międzynarodowym, zwłaszcza z Kartą Narodów Zjednoczonych,
realizować prawa i obowiązki, zgodnie ze
standardami międzynarodowymi dotyczącymi mniejszości narodowych (odniesiono się do trudnej kwestii we wzajemnych stosunkach – położenia mniejszości niemieckiej w Polsce oraz Polaków w Niemczech, uznając, iż obie strony przyjmą zasadę wzajemności i obowiązujące standardy europejskie)
intensyfikować i rozbudowywać
wymianę kulturalną, zwłaszcza
rozwijać kontakty i ścisłą
współpracę młodzieży polskiej i
niemieckiej.
Niemcy wyraziły w nim również
zrozumienie dla polskich dążeń do
integracji struktur Europy Zachodniej.
Do traktatu został dołączony list intencyjny obu stron wyrażający kwestie rozbieżne, które nie znalazły wyjaśnienia w Traktacie- osiedlanie się Niemców w Polsce przed jej wejściem w skład Wspólnoty Europejskiej oraz sprawy obywatelstwa mniejszości niemieckiej i umieszczania znaków topograficznych w języku niemieckim na zamieszkanych przez nią terenach.
Uzupełnieniem Traktatu
stały się również trzy
dodatkowe
porozumienia: umowa o polsko-
niemieckiej współpracy młodzieży,
o utworzeniu Polsko-
Niemieckiej Rady Ochrony
Środowiska, noty min. spraw
zagranicznych o utworzeniu Polsko-
Niemieckiej Komisji Międzyrządowej
do Współpracy Regionalnej
i Przygranicznej.
Oba traktaty, graniczny oraz
o dobrym sąsiedztwie
i przyjaznej
współpracy, zostały
ratyfikowane przez Bundestag
i Sejm RP w
październiku 1991 i po
wymianie dokumentów
ratyfikacyjnych weszły w życie
w styczniu 1992 roku.
Po podpisaniu dokumentu nie trzeba
było długo czekać na zintensyfikowanie
polsko-niemieckich kontaktów.
Dotyczyło to zwłaszcza dwóch stref,
szczególnie ważnych dla Polski:
wchodzenia Polski w struktury
NATO i Unii Europejskiej.
Niemcy popierały dążenie Polski do członkostwa w NATO. Były
zainteresowane przekazaniem roli „państwa frontowego” innemu krajowi i przesunięciem
granic Sojuszu Północnoatlantyckiego na wschód. Od 1993 roku za przystąpieniem Polski do NATO wypowiadało się niemieckie ministerstwo obrony. Jednak kanclerz Kohl, znany ze szczególnego przywiązania do
doskonałych stosunków z demokratyzującą się Rosją,
odnosił się do tego pomysłu raczej sceptycznie.
Dopiero podczas wizyty w Polsce w 1995 roku (pierwszej od 1989 r.) Kohl, który dostąpił zaszczytu przemówienia jako
pierwszy niemiecki lider w Sejmie, dał do zrozumienia, że przed 2000 r. Polska
powinna znaleźć się w Unii Europejskiej oraz w NATO. Była to
pierwsza tego typu deklaracja szefa zachodniego państwa. Bez podpisanego cztery lata wcześniej „Traktatu” polsko-
niemieckiego nie byłaby możliwa. Jednakże na przystąpienie Polski do
NATO trzeba było poczekać jeszcze do 1999 r., a do Unii Europejskiej
aż do 2004.
... W DNIU 17 CZERWCA 1991 ROKU, WRAZ Z TRAKTATEM O DOBRYM SĄSIEDZTWIE MIĘDZY POLSKĄ A NIEMCAMI, ZOSTAŁA PODPISANA UMOWA
O POLSKO-NIEMIECKIEJ WSPÓŁPRACY MŁODZIEŻY – PNWM.
Polsko-Niemiecka Współpraca
Młodzieży (PNWM) jest instytucją
polsko-niemiecką o statusie organizacji
międzynarodowej. Powstała na mocy
„Umowy o polsko- niemieckiej
współpracy młodzieży” z 17 czerwca
1991 roku w celu wspierania kontaktów
między młodzieżą z Polski i
Niemiec.
W praktyce oznacza to, że PNWM
dofinansowuje spotkania i projekty
młodzieżowe oraz pomaga w ich
zorganizowaniu: udziela informacji
o sąsiednim kraju, wydaje i
udostępnia publikacje metodyczne i
krajoznawcze, a także ułatwia
znalezienie partnera.
wspieranie wymiany
i współpracy
młodzieży
rozszerzanie i pogłębianie
istniejącej wymiany
młodzieży
umożliwianie realizacji
nowych inicjatyw
przyczynianie się do
swobodnego rozwoju
osobowości młodych ludzi
przejmowania przez nich
odpowiedzialności
w społeczeństwie i
państwie
Szczegółowe uregulowania
dotyczące zasad działania i
celów PNWM znajdują się w
Wytycznych, opracowanych
przez Polsko-Niemiecką Radę
Młodzieży.
DofinansowanieDofinansowaniu podlegają
różne formy programów:
wymiana młodzieży,
praktyki, hospitacje, programy
specjalistyczne, publikacje. Należy
pamiętać, że w kręgu zainteresowania
PNWM znajduje się młodzież w
wieku 12-26 lat.
Warunkiem otrzymania dotacji jest
posiadanie partnera po stronie
niemieckiej. Program powinien trwać
od 4 dni do 28 dni. Należy podkreślić,
że dzień programu to dzień, w którym
doszło do spotkania młodzieży
i z którego wynika coś dla
integracji i poznania się
uczestników.
WYMIANA MŁODZIEŻOWAMoże być ona zorganizowana w
dowolnej formie np.:
wspólne obozy namiotowe, warsztaty dla młodzieżowych
orkiestr strażackich, plenery artystyczne, obozy narciarskie, zawody strażackie połączone z obozem dla młodzieży. Ważne jest, aby zostały stworzone warunki do poznania się młodzieży.
PROGRAM WYMIANPODRÓŻE DO MIEJSC PAMIĘCI
Są to programy odbywające się co najmniej w 80% w miejscach pamięci. Nie wystarczy sam wyjazd do takiego miejsca, aby można było uznać cały program. Ważne jest, aby uczestnicy realizowali program w tym miejscu, np. pracowali z dokumentami zgromadzonymi w miejscu pamięci, zajmowali się zagadnieniami problematyki wspólnej historii polsko-niemieckiej. Ze względu na swój charakter są to trudne programy, wymagające bardzo dobrego prowadzenia i przygotowania.
KRZYŻOWAW malowniczej wsi Krzyżowa - 8 km od Świdnicy i 55 km od Wrocławia, na terenie byłego majątku rodziny von Moltke usytuowany jest nowoczesny obiekt szkoleniowo- konferencyjny.
Właścicielem obiektu jest
Fundacja „Krzyżowa” dla
Porozumienia Europejskiego,
niezależna polska organizacja
pozarządowa działająca na rzecz
tolerancji, pokoju, porozumienia
i przepojonej wzajemnym
szacunkiem współpracy wszystkich
narodów europejskich.
To tu dotarły do niemieckiego kanclerza wiadomości o wydarzeniach w Berlinie z 9 listopada 1989 i burzeniu Muru Berlińskiego. Helmut Kohl przerwał swoją wizytę w związku z tymi super ważnymi wydarzeniami. Zaraz jednak powrócił do Polski by ją dokończyć .
W pałacu 12 listopada 1989 odbyło się spotkanie premiera Polski Tadeusza Mazowieckiego i kanclerza Niemiec Helmuta Kohla, w czasie którego odprawiono słynną "Mszę Pojednania".
PROGRAM WYMIAN
PRAKTYKI
Praktyki mają na celu rozwijanie kwalifikacji
młodzieży. Praktyka może trwać od 4 dni do 3 miesięcy.
Należy podkreślić, że w praktykach może wziąć udział zarówno jedna osoba, jak i cała
grupa.
Program polega na tym, że młody
człowiek jest wysyłany przez swoją
organizację do organizacji
partnerskiej, gdzie pod czujnym
okiem opiekunów zdobywa w
praktyce nowe umiejętności
związane z pracą z
młodzieżą np. pomaga w zajęciach
z młodzieżą, uczestniczy w
przygotowaniu i przeprowadzeniu
wspólnego obozu.
KONTAKT Z PNWMPolsko-Niemiecka Współpraca
Młodzieży
ul. Alzacka 18
03-972 Warszawa
tel.: 022 518 89 10
faks: 022 617 04 48
biuro[at]pnwm.org
Deutsch-Polnisches Jugendwerk
Friedhofsgasse 2
14473 Potsdam
tel.: +49 331 284 790
faks: +49 331 297 527
buero[at]dpjw.org