]

praca z tekstemPtzeczlĄĄ uważnie zarlieszczony niżej tekst, a następnie na podanej liście zaznaczte _z:łviryane z brakiem konsekwencji * niędoskonałości redakcyjne, które możmamu przypisać:

Rozwói felietonistyki na świecie

polegał na przedłużeniu o dodatkową kańkę kolumny gazety, na któĘ zamieściłdodatek literacko-rozrywkowf. Termin fetieton pochodzi od francuskiegiffiuiile, "affi,oznacza trść, feuillef,on natomiast td&rtgJz|oaoj3 }Łtwgr$tl aANa ma antięeą*HvtćIłq

Ąo.€^4

z faktem, iż ów dodatek był oddzielony od górnej części tekstu typograficzną kreską i ,

funkcjonował jako odrębna graficznie i redakcyjnie całość3. Naała felieton d oĘczyłaĄ^oqĄsw I

zatem pewnego fragmentu czasopisma, w którym znaleźć się mogły określone treści.

Wkrótce pojawlły się autonomiczne teksty, które dalej funkcjonowały w tej odciętej

kreską pzestrzeni gazety, ale juz same nazywane były*ll*lR* Był to przede6goytź\..v^\

wszystkiffilaĄe z podrózy, opowiadania, recenzje,, ń"rtuaM""trów, pzegląĄ/modfogłoszeniat'tasińskis wspomina , że na początku XtX wieku FĘIgłx Ovłv_tlrUfi^*stalym działem w gazecie codziennej, w którym dla rozrywk$;3

l Możdżonek A., Mistrzowie'Ibidem.

Warszawa 1999, s. 5. T'o*uD3 Por. ChudzńsŁjL., Felieton, Geneza i ewolucja gatunku,fw:! Dziennikarstwo i świat mediów, rcd.Bauęr Z.,Chudzński E., Kraków2000, s. 197.a Por. Wojtak M., Gatunki prasoyę,Lublfo

ffi#}."-"ry-.acmie"e§' StarŚinsn P., op.cit.,s.6.

!9Ąj. 203. Wojtak pisze tu, że forma i tematyĘ ówczesnychvcnfaS zapewne tego typu teksty opafzon$y nagłówkiemąłVl 0