Post on 28-Feb-2019
EKSPERTYZA MYKOLOGICZNA
BUDYNKU PRZY UL. HALNEJ 32 W WARSZAWIE
DO PROJEKTU PRZEBUDOWY
NA POTRZEBY ZESPOŁU SZKÓŁ SPECJALNYCH NR 102
INWESTOR: Miasto Stołeczne Warszawa - Stołeczny Zarząd
Rozbudowy Miasta,
00-099 Warszawa, ul. Senatorska 29/31
ADRES INWESTYCJI: Warszawa – Dzielnica Wawer, ul. Halna 32, działka
ew. Nr 57, Nr 58, Nr 559 w obrębie 3-12-79
ZAMAWIAJĄCY: SAWA – TECH PROJEKTOWANIE I WYKONAWSTWO
SP Z.O.O. - PEŁNE PRZYGOTOWANIE
I PROWADZENIE PROCESÓW INWESTYCYJNYCH.
02-761 Warszawa, ul. Mesyńska 20
OPRACOWAŁA: Rzeczoznawca Mykologiczny PSMB
mgr inż. Krystyna Styrczula
nr upr. budowlanych 970/82/UW
nr upr. mykologicznych SMB/25/Sp/10/98, 50/2004
Grudzień 2015 roku
EKSPERTYZA MYKOLOGICZNA – grudzień 2015
mgr inż. Krystyna Styrczula 2
SPIS TREŚCI
Strona
1. WSTĘP .. ................................................................................................. 3
2. OPIS STANU ISTNIEJĄCEGO……………………………………………… 3
3. OCENA STANU TECHNICZNEGO I MYKOLOGICZNEGO…..…………. 5
4. IDENTYFIKACJA WYKRYTYCH SZKODNIKÓW BIOLOGICZNYCH
METODĄ MAKROSKOPOWĄ………………………………………………. 21
5. BADANIE WILGOTNOŚCI ŚCIAN I ICH ZASOLENIA……….…………. 22
6. WNIOSKI...…………………………………………………………………….. 27
7. ZALECENIA .............................................................................................. 28
8. CHARAKTERYSTYKA ZALECANYCH ŚRODKÓW CHEMICZNYCH -
IMPREGNACJA I ODGRZYBIANIE …….…………………………………… 29
9. ŚRODKI OSTROŻNOŚCI PRZY ROBOTACH IMPREGNACYJNYCH,
ODGRZYBIENIOWYCH……………………………………………………….. 31
10. ZABEZPIECZENIA PRZECIWWILGOCIOWE...……………………………. 32
11. ZALECENIA OGÓLNE DOTYCZĄCE ZABEZPIECZEŃ
PRZECIWWILGOCIOWYCH.…………………………………………………… 43
12. ZALECENIA I KLAUZULE……………………………………………………… 44
13. LITERATURA…........................................................................................... 44
EKSPERTYZA MYKOLOGICZNA – grudzień 2015
mgr inż. Krystyna Styrczula 3
1. WSTĘP
1.1 DANE EWIDENCYJNE
INWESTOR: Miasto Stołeczne Warszawa - Stołeczny Zarząd Rozbudowy
Miasta, 00-099 Warszawa, ulica Senatorska 29/31
ADRES INWESTYCJI: Warszawa – Dzielnica Wawer, ulica Halna 32,
działka ew. Nr 57, Nr 58, Nr 559 w obrębie 3-12-79
1.2. PRZEDMIOT OPRACOWANIA
Przedmiotem ekspertyzy jest budynek mieszkalny wielorodzinny zlokalizowany w
Warszawie przy ul. Halnej 32 w związku ze zmianą przeznaczenia na budynek
szkoły specjalnej, jego zawilgocone piwnice i ściany oraz więźba dachowa wraz z
podaniem technologii prac zabezpieczających i remontowych.
1.3. CEL OPRACOWANIA
Celem opracowania jest określenie stanu technicznego zawilgoconych
elementów budynku z uwzględnieniem zagadnień mykologicznych. Opracowanie
obejmuje wnioski, zalecenia oraz rozwiązania sposobu renowacji obiektu w celu
przywrócenia wartości użytkowej budynku.
1.4. PODSTAWA WYKONANIA EKSPERTYZY MYKOLOGICZNEJ
Umowa z SAWA -TECH PROJEKTOWANIE I WYKONAWSTWO Sp. z o.o.
PEŁNE PRZYGOTOWANIE I PROWADZENIE PROCESÓW
INWESTYCYJNYCH
02-761 WARSZAWA UL. MESYŃSKA 20 z dnia 14.12.2015.
Opracowania, literatura oraz obowiązujące przepisy i normy
Wizja lokalna i dokumentacja fotograficzna
2. OPIS STANU ISTNIEJĄCEGO
Teren podlegający inwestycji zlokalizowany jest w dzielnicy Wawer przy ul. Halnej
32, na działce Nr Ewid. 57, 58, 59 w obrębie 3-12-79 w Warszawie.
Nieruchomość zabudowana jest dwoma budynkami wolnostojącymi: czterokondygnacyjnym, podpiwniczonym o pow. użytkowej 420m2
Budynek czterokondygnacyjny, z poddaszem nie użytkowym, w całości
podpiwniczony, przekryty dachem kopertowym, czterospadowym, krytym papą.
Część budynku, w której znajduje się klatka schodowa jest wyższa, ma na
poddaszu wydzielone pomieszczenie, przekryta dachem płaskim. Budynek został
wybudowany przed wojną, w drugiej połowie lat 30-tych, przejawia cechy
modernizmu architektonicznego. Charakteryzuje go brak elementów dekoracyjnych
EKSPERTYZA MYKOLOGICZNA – grudzień 2015
mgr inż. Krystyna Styrczula 4
na elewacjach. Balkony i balustrady są proste w formie a na dachu, nad klatką
schodową umieszczono taras.
Budynek jest jednym z elementów zabudowy letniskowo- mieszkaniowej. Wysokość
budynku, jak również ilość kondygnacji jest nietypowa w stosunku do zabudowy
powstałej w tej części Warszawy przed wojną, którą budowano w typie willowym i
dworkowym o jednej lub dwóch kondygnacjach, zarówno w konstrukcji murowanej
jak i drewniane j- tzw. „świdermajer”,.
Budynek nie jest wpisany do rejestru oraz nie widnieje w ewidencji zabytków.
jednokondygnacyjnym, nie podpiwniczonym o pow. 32m2.
Budynek jest konstrukcją powojenną. Nie posiada żadnych elementów, którymi
charakteryzuje się zabudowa willowa czy dworkowa występująca na tym obszarze
Warszawy.
Budynek jest częściowo spalony i jest obiektem pozbawionym wszelkich walorów
estetycznych.
Budynek nie jest wpisany do rejestru oraz nie widnieje w ewidencji zabytków.
Obiekty dotychczas były przeznaczone na potrzeby mieszkaniowe dzielnicy Wawer.
Budynek czterokondygnacyjny w ostatnim okresie, w całości pełnił funkcje
mieszkaniową, wielorodzinną.
Od strony elewacji zachodniej budynku czterokondygnacyjnego, zlokalizowano
wybetonowane miejsce – pozostałość po wyburzonej dobudowie.
EKSPERTYZA MYKOLOGICZNA – grudzień 2015
mgr inż. Krystyna Styrczula 5
Za budynkiem jednokondygnacyjnym, od strony elewacji południowej,
zlokalizowano wybetonowany fragment terenu - pozostałość po wyburzonym
garażu.
Pozostały teren jest nieutwardzony. Na terenie działki nie występują utwardzone
drogi i miejsca parkingowe.
Budynki mają istniejące przyłącza sieci wodociągowej, energetycznej, teletech-
nicznej, gazowej, jak również trzykomorowy osadnik ścieków.
3. OCENA STANU TECHNICZNEGO I MYKOLOGICZNEGO- wg. wizji lokalnej.
W wyniku przeprowadzonych wizji lokalnych i poczynionych obserwacji, szczegóło-
wych oględzin, badań makroskopowych dokonano oceny aktualnego stanu
technicznego budynku ze szczególnym uwzględnieniem zagadnień mykologicz-
nych i wilgotnościowych.
Budynek czterokondygnacyjny.
Budynek wykonany jest w konstrukcji tradycyjnej, murowanej, w całości
podpiwniczony.
W chwili obecnej budynek jest pusty. W ostatnim okresie pełnił funkcję
mieszkaniową, wielorodzinną ( 5 lokali mieszkalnych).
Konstrukcja:
- Fundamenty zostały wymurowane z cegły pełnej.
- Stropy stalowo- cementowe typu Kleina oraz drewniane.
- Ściany zewnętrzne murowane z cegły pełnej, ściany wewnętrzne murowane lub
lekkiej konstrukcji, ściany klatek schodowych murowane.
EKSPERTYZA MYKOLOGICZNA – grudzień 2015
mgr inż. Krystyna Styrczula 6
- Schody wewnętrzne żelbetowe, wylewane, wykończone lastryko. Schody
zewnętrzne, prowadzące do budynku, betonowe – skorodowane, porośnięte
porostami i mchem.
- Balkony żelbetowe ze stalową balustradą – porośnięte mchami i porostami
Wykończenie budynku:
- Stolarka okienna drewniana i PCV.
- Stolarka drzwiowa drewniana, PCV i metalowa.
- Posadzki lastryko, drewniane, betonowe i fragmentami z tworzyw sztucznych.
- Tynki wewnętrzne cementowo wapienne.
- balustrady z elementów stalowych.
EKSPERTYZA MYKOLOGICZNA – grudzień 2015
mgr inż. Krystyna Styrczula 7
ELEWACJA
Elewacje otynkowane tynkiem cementowo –wapiennym.
Korozja tynku elewacyjnego
Zawilgocone ściany piwnicy powyżej poziomu terenu
Budynek parterowy
Budynek, murowany, parterowy, z dachem płaskim, pokrytym papą. Budynek
obecnie jest wyłączony z eksploatacji z zamurowanymi otworami okiennymi i
drzwiami. Budynek uległ pożarowi w wyniku którego została naruszona konstrukcja
dachu. Budynek z uwagi na zły stan techniczny jak i brak wartości
architektonicznych, estetycznych i historycznych kwalifikuje się do rozbiórki.
EKSPERTYZA MYKOLOGICZNA – grudzień 2015
mgr inż. Krystyna Styrczula 8
PIWNICE
Ściany piwnic zawilgocone, tynk i wymalowania zdegradowane
Złuszczenia powłok malarskich, wykwity soli budowlanych
EKSPERTYZA MYKOLOGICZNA – grudzień 2015
mgr inż. Krystyna Styrczula 9
Tynki i wymalowania całkowicie zniszczone na skutek pożaru
Zniszczenia tynków i farb na ścianach na skutek oddziaływania wilgoci w murach
piwnicznych, wykwity soli na ścianach i na posadzce
EKSPERTYZA MYKOLOGICZNA – grudzień 2015
mgr inż. Krystyna Styrczula 10
Degradacja wilgotnościowa piwnicznych murów ceglanych
Najważniejszymi przyczynami występowania uszkodzeń w piwnicach są:
pożar
brak izolacji pionowej i poziomej w ścianach zewnętrznych
brak izolacji poziomej w ścianach wewnętrznych
brak izolacji podposadzkowej
brak sprawnie działającej wentylacji pomieszczeń piwnicznych
EKSPERTYZA MYKOLOGICZNA – grudzień 2015
mgr inż. Krystyna Styrczula 11
PARTER
Skutki pożaru w mieszkaniu na parterze
Zniszczenia spowodowane ogniem i wodą w mieszkaniu na parterze
EKSPERTYZA MYKOLOGICZNA – grudzień 2015
mgr inż. Krystyna Styrczula 12
Uszkodzenia spowodowane działaniem ognia
Pomieszczenia mieszkania na parterze po pożarze
EKSPERTYZA MYKOLOGICZNA – grudzień 2015
mgr inż. Krystyna Styrczula 13
PIETRO
Nieliczne kolonie grzybów pleśniowych na ścianach w pokoju na piętrze
Porażenie grzybami pleśniowymi ścian pomieszczeń mieszkalnych - na tapecie
– rozwój grzybów aktywny
EKSPERTYZA MYKOLOGICZNA – grudzień 2015
mgr inż. Krystyna Styrczula 14
Liczne kolonie grzybów pleśniowych w miejscu występowania mostków termicznych
na ościerzach
Korozja biologiczna na tapetach w pomieszczeniach mieszkalnych
EKSPERTYZA MYKOLOGICZNA – grudzień 2015
mgr inż. Krystyna Styrczula 15
Pod tapetami grzyby pleśniowe – doskonała pożywka w postaci kleju
i starych farb np. klejowych
Pod tapetą korozja biologiczna na całej powierzchni ściany
EKSPERTYZA MYKOLOGICZNA – grudzień 2015
mgr inż. Krystyna Styrczula 16
DACH I PODDASZE
Dach czterospadowy, pokryty papą termozgrzewalną, więźba drewniana,
pierwotnie wieszarowa a następnie podwyższona słupami i opartymi na nich
belkami i krokwiami z pełnym deskowaniem, nad klatką schodową stropodach.
W wyniku przeprowadzonych wizji lokalnych i poczynionych obserwacji,
szczegółowych oględzin, odkrywek, pomiarów i badań makroskopowych dokonano
również oceny aktualnego stanu technicznego elementów drewnianej więźby
dachowej i poddasza ze szczególnym uwzględnieniem zagadnień zawilgocenia i
mykologicznych.
Rezultaty przeprowadzonych wizji lokalnych zawarto poniżej, dokumentując je
fotografiami.
Stan techniczny elementów drewnianej konstrukcji więźby dachowej budynku przy
ul. Halnej 32 w Warszawie oceniano zgodnie z klasyfikacją przedstawioną
poniżej. Wg tej klasyfikacji wyróżnia się pięć następujących stanów zachowania
elementów :
stan dobry – stopień zużycia elementu 0-15 %
stan zadowalający – stopień zużycia elementu 16-30 %
stan średni – stopień zużycia elementu 31-50 %
stan nieodpowiedni – stopień zużycia elementu 51-70 %
stan zły – stopień zużycia elementu 71-100 %
Elementy konstrukcji więźby dachowej znajdują się w średnim stanie technicznym.
Zaobserwowano, iż pewne fragmenty więźby uległy dużej destrukcji i są w stanie
nieodpowiednim i złym. Destrukcję tę wywołały:
nieszczelności w pokryciu dachu - czego skutkiem jest zawilgocenie
elementów drewnianych konstrukcji dachu oraz drewnianej podłogi na strychu
wystąpienie czasowo sprzyjających warunków do rozwoju korozji biologicznej
brak właściwej konserwacji w czasie długoletniej eksploatacji obiektu
brak wiatroizolacji i paraizolacji
wbudowanie drewna nie impregnowanego lub niewłaściwie impregnowanego
stwierdzono:
sprzyjające warunki do rozwoju grzybów
specyficzną woń – przykry nieprzyjemny zapach stęchlizny
głuchy dźwięk przy ostukiwaniu drewna młotkiem
na krokwiach, słupach, podwalinach i deskowaniu widać daleko posuniętą
korozję biologiczną, są zainfekowane przez Grzyba domowego właściwego
dużą wilgotność drewna do 32% (punkt nasycenia włókien), szczególnie w
deskowaniu połaci dachu oraz na fragmencie drewnianej podłogi
występowanie na elementach konstrukcji dachu grzybów domowych
właściwych w różnych stadiach rozwoju
miejscowe, powierzchniowe porażenie drewna, do 10% przekroju drewna, ze
zmianą naturalnego koloru drewna
miejscowe porażenie drewna przez grzyby, z wyraźną zmianą koloru drewna
na ciemnobrązowy,
na powierzchni drewna występują podłużne i poprzeczne pryzmatyczne
spękania, a włókna drewna ulegają rozwarstwieniu – poszczególne elementy
konstrukcji więźby nie spełniają dotychczasowej funkcji wytrzymałościowej.
EKSPERTYZA MYKOLOGICZNA – grudzień 2015
mgr inż. Krystyna Styrczula 17
Zagrzybiona nowo wbudowana deska – drewno nie zabezpieczone
przed korozją biologiczną i przed ogniem – brak impregnacji
Zawilgocona i zagrzybiona konstrukcja dachu
EKSPERTYZA MYKOLOGICZNA – grudzień 2015
mgr inż. Krystyna Styrczula 18
Deskowanie zawilgocone i zainfekowane przez
Grzyba domowego właściwego – Serpula lacrymans
EKSPERTYZA MYKOLOGICZNA – grudzień 2015
mgr inż. Krystyna Styrczula 19
Młoda grzybnia Grzyba domowego właściwego na deskowaniu dachu
Elementy konstrukcji więźby dachowej porośnięte przez
Grzyba domowego właściwego
EKSPERTYZA MYKOLOGICZNA – grudzień 2015
mgr inż. Krystyna Styrczula 20
Zawilgocone deski poddasza na skutek zalewania wodami opadowymi przez
nieszczelności w dachu
Ślady po zalaniu przez wody opadowe przez nieszczelności w pokryciu dachowym
na stropie i ścianach pod poddaszem
EKSPERTYZA MYKOLOGICZNA – grudzień 2015
mgr inż. Krystyna Styrczula 21
Odpadający tynk na stropie klatki schodowej
4. IDENTYFIKACJA WYKRYTYCH SZKODNIKÓW BIOLOGICZNYCH METODĄ
MAKROSKOPOWĄ
GRZYB DOMOWY WŁAŚCIWY (Serpula lacrymans)
Grzyb ten należy do pierwszej grupy szkodliwości wśród grzybów budowlanych
powodując szybki i intensywny rozkład drewna o charakterze zgnilizny brunatnej. W
czasie wykonywanych oględzin stwierdzono obecność grzyba domowego
właściwego (Serpula lacrymans). Grzyby domowe właściwe pobierają pokarm z
rozkładanego drewna powodując zmianę jego barwy, zapachu i gęstości. Porażone
drewno staje się lekkie i kruche, barwa zmienia się na brunatną. Grzyb ten
występuje w stropach drewnianych, w elementach podłogowych i więźbie dachowej.
W początkowym stadium drewno przebarwia się na kolor żółty, a następnie
ciemnieje do koloru brunatnego, pęka na duże pryzmatyczne klocki (3-5 cm), a w
ostatniej fazie rozkładu rozpada się na brunatny proszek. Spowodowane ubytki
masy należą do największych spośród szkód wywoływanych przez grzyby domowe.
W ciągu 6-9 miesięcy rozwoju grzyba w optymalnych warunkach ubytek suchej
masy drewna może nawet sięgnąć do 50%. Jest to szczególnie niebezpieczne,
ponieważ obniżenie masy drewna o 20% powoduje zmniejszenie jego wytrzymałości
na rozciąganie aż o 50% ! Grzyby domowe podczas przemiany materii wydzielają
m.in. kwasy organiczne, które w kontakcie z mineralnym podłożem (cegła, spoiny,
beton) reagują z zawartym w nim wapnem i powodują jego degradację. Poza
szkodami technicznymi grzyby te niekorzystnie działają na mikroklimat w
pomieszczeniach, w których się rozwijają. Podczas przemiany materii grzyby te
wydzielają wodę, cuchnące gazy, szczególnie podczas gnicia starych owocników,
które mogą wpływać na samopoczucie użytkowników. Unoszące się w powietrzu
zarodniki po wniknięciu do płuc mogą powodować ich schorzenia (alergia, astma).
Woda wydzielana przez grzyby domowe służy do nawilgacania drewna. Pozwala to
grzybowi na uniezależnienie się od zewnętrznego źródła wilgoci, a jednocześnie
uniemożliwia zwalczanie tego grzyba przez przesuszanie podłoża. Fakt ten utrudnia
walkę z grzybem domowym właściwym w chwili jego wystąpienia. Jedyną skuteczną
metodą walki jest usunięcie istniejących zagrzybionych drewnianych elementów i
EKSPERTYZA MYKOLOGICZNA – grudzień 2015
mgr inż. Krystyna Styrczula 22
wymiana ich na nowe, zaimpregnowane oraz usunięcie źródła pierwotnego
zawilgocenia. Grzybnia – na deskowaniu dachu, na krokwiach i podwalinach -
obecne są młode grzybnie w postaci białej, puszystej, przypominającej watę narośli,
grzybnia tworzy wzorzyste utwory.
GRZYBY PLEŚNIOWE
W wyniku oględzin budynku stwierdzono występowanie kolonii grzybów rozkładu
pleśniowego. Niepokojąca jest obecność grzybów pleśniowych. Zabarwienie
powierzchni ścian spowodowane jest zazwyczaj przez liczne zarodniki konidialne,
tworzące się na trzonkach konidialnych. Źródłem pożywienia dla tych grzybów są
wszelkiego rodzaju materiały organiczne, nieorganiczne, itp. Rozwój pleśni
ograniczony jest na ścianach ściśle do miejsc zawilgoconych. Przy długotrwałym
rozwoju mogą przyczyniać się również do stopniowej korozji muru. Grzyby pleśnie
pod względem systematycznym zaliczane są do klasy workowców i grzybów
niedoskonałych. Są to najczęściej grzyby z rodzaju Penicilinum, Aspergillus,
Trichderma, Torula, Chaetomium i Aspergilius Niger. Niebezpieczeństwo
występowania grzybów pleśni związane jest z faktem wytwarzania przez nie
ogromnych ilości zarodników, których znaczenie jako czynnika zagrażającego
zdrowiu osób przebywających w pomieszczeniach przez nie zaatakowanych jest
bardzo duże. Grzyby te wywołują schorzenia, ogólnie objęte nazwą aspergilozy. Jak
stwierdzono choroby wywołane trującym działaniem mykotoksyn, czyli metabolitów
pleśni (grzyby zwane rakotwórczymi) mają ścisły związek z powstawaniem chorób
nowotworowych. Mykotoksyny mogą być wchłaniane przez ludzi wraz z wdychanym
powietrzem lub pobierane z pokarmem wcześniej przerośniętym przez grzyby
mające zdolności syntezy toksyn. Im liczniejsze jest pojawienie się grzybów
pleśniowych w budynkach mieszkalnych i im dłużej przebywają tam ludzie tym
większe jest ryzyko wystąpienia chorób powodowanych przez te mikroorganizmy.
Dlatego pomieszczenia, w których stwierdzono intensywnie rosnące kolonie
grzybów pleśniowych powinny być bezwzględnie odgrzybiane i osuszane.
5. BADANIE WILGOTNOŚCI ŚCIAN I ICH ZASOLENIA – OPRACOWANIE
WYNIKÓW
5.1 Badanie wilgotności ścian i opracowanie wyników
Badania wilgotności murów przeprowadzono metodą nieniszczącą, opartą na
pomiarach energią wysokiej częstotliwości. Do badań nieniszczących zastosowano
miernik Protimeter Surveymaster - SM, pozwalający na określenie średniej
wilgotności materiału w strefie przypowierzchniowej oraz w głębi materiału do 4 cm.
W literaturze polskiej podaje się następujące przedziały ze względu na zawilgocenie
masowe murów z cegły:
Wm= 0 – 3% - ściany o dopuszczalnej wilgotności
Wm= 3 – 5% - ściany o podwyższonej wilgotności
Wm= 5 – 8% - ściany średnio zawilgocone
Wm= 8 – 12% - ściany mocno zawilgocone
Wm= > 12% - ściany mokre
EKSPERTYZA MYKOLOGICZNA – grudzień 2015
mgr inż. Krystyna Styrczula 23
W odniesieniu do powyżej podanych podziałów stanu zawilgocenia i wynikach
otrzymanych na podstawie pomiarów wilgotności stwierdzono, że ściany piwniczne,
stropy i posadzki piwnic budynku kwalifikują się jako średnio i mocno zawilgocone
oraz mokre - poziom do 20% wilgotności masowej. Jest to maksymalny stan
zawilgocenia ścian ceglanych przy podciąganiu kapilarnym wilgoci z gruntu.
Wysokość zawilgocenia ścian w wielu miejscach sięga do poziomu 2m nad
posadzką. Wilgotność ich znacznie przekracza wartość dopuszczalną. Na ścianach
piwnicznych widoczne są ślady wilgoci, wykwity solne oraz ubytki powłok
malarskich i tynku spowodowane działaniem wilgoci.
Obecny poziom zawilgocenia świadczy o braku izolacji pionowej i poziomej ścian
lub o całkowitej korozji istniejącej izolacji, jeżeli taka była wykonana w przeszłości.
Przyczyną destrukcji ścian piwnic jest wilgoć podciągana kapilarnie z gruntu.
Wobec powyższego konieczne jest wykonanie nowego zabezpieczenia
przeciwwilgociowego w postaci poziomej i pionowej izolacji ścian, a następnie
tynków renowacyjnych.
4.2 Badanie rodzaju i stężenia soli w murach
Celem przeprowadzonych badań było stwierdzenie rodzaju soli występujących w
murach i określenie ich stężenia.
Oznaczenie miejsc pobrania próbek ze ścian w piwnicy do analizy soli.
EKSPERTYZA MYKOLOGICZNA – grudzień 2015
mgr inż. Krystyna Styrczula 24
Pobranie próbki nr 1
Pobranie próbki nr 2
EKSPERTYZA MYKOLOGICZNA – grudzień 2015
mgr inż. Krystyna Styrczula 25
Pobranie próbki nr 3
Pobranie próbki nr 4
EKSPERTYZA MYKOLOGICZNA – grudzień 2015
mgr inż. Krystyna Styrczula 26
Wyniki analizy zawartości soli w murach wewnętrznych badanego obiektu
zestawiono w tabeli poniżej :
Analiza zasolenia
Zleceniodawca Witkowski Michał
Obiekt Budynek, Halna 32 – Warszawa
Badania wykonał Rafał Walenciak
Data badania 07.12.2015.
Nr próbki
Analiza zasolenia na podstawie dostarczonych próbek
Sucha masa, %
Wilgotność masowa, %
Azotany Siarczany Chlorki
mg/l % Mg/l % mg/l %
1 96,63 3,37 8,850 0,009 123,0 0,369 43,4 0,130
2 98,04 1,96 2,810 0,003 501,0 1,505 17,0 0,051
3 93,89 6,11 2,640 0,003 336,0 1,009 26,1 0,078
4 95,31 4,69 38,600 0,039 75,0 0,225 150,0 0,450
Klasyfikacja szkodliwych soli budowlanych
Stopień zasolenia Siarczany, % Azotany, % Chlorki, %
Wysoki > 1,50 > 0,30 > 0,50
Średni 0,50 – 1,50 0,10 – 0,30 0,20 – 0,50
Niski < 0,50 < 0,10 < 0,20
Na podstawie wyników badań wilgotności i poziomu zasolenia w ścianach budynku
należy stwierdzić wysoki poziom zawilgocenia i zasolenia.
Analizując wilgotność i zasolenie dochodzimy do wniosku, że najbardziej
prawdopodobną przyczyną zawilgocenia jest nieskuteczność lub brak izolacji
poziomej pomiędzy ławą (o ile taka istnieje) a ścianą fundamentową oraz brak
izolacji lub całkowita nieskuteczność izolacji pionowych ścian fundamentowych.
W związku z powyższym czyli wysokim zawilgoceniem i zasoleniem zaleca się
wykonanie przepony poziomej metodą niskociśnieniową oraz wymianę tynków
wewnętrznych na renowacyjne na całej wysokości ścian piwnicznych.
Niezbędne będzie tez wykonanie izolacji zewnętrznej, pionowej ścian
fundamentowych ze szczególną uwagą na zabezpieczenie strefy cokołowej.
Zaleca się także wykonanie drenażu opaskowego.
EKSPERTYZA MYKOLOGICZNA – grudzień 2015
mgr inż. Krystyna Styrczula 27
6. WNIOSKI
W wyniku przeprowadzanych remontów w budynku doraźnie usuwano najbardziej
widoczne skutki wieloletnich degradacji. Nie usunięto jednak przyczyn złego stanu
technicznego piwnic i ścian zewnętrznych. Między innymi nie odnowiono izolacji
poziomych i pionowych budynku, które zabezpieczyłyby go przed penetracją wilgoci
oraz nie ograniczono higroskopijności materiału elewacyjnego.
Stan techniczny budynku przy ul. Halnej 32 w Warszawie oceniano zgodnie z
klasyfikacją przedstawioną poniżej. Wg tej klasyfikacji wyróżnia się pięć
następujących stanów zachowania elementów :
stan dobry – stopień zużycia elementu 0-15 %
stan zadowalający – stopień zużycia elementu 16-30 %
stan średni – stopień zużycia elementu 31-50 %
stan nieodpowiedni – stopień zużycia elementu 51-70 %
stan zły – stopień zużycia elementu 71-100 %
Głównymi uszkodzeniami występującymi w budynku są uszkodzenia związane z
nadmiernym zawilgoceniem ścian piwnic, degradacją pomieszczeń piwnic i parteru
wywołaną pożarem, korozją biologiczną ścian oraz więźby dachowej.
Na podstawie szczegółowych oględzin, przeprowadzonych badań, sformułowano
następujące wnioski dotyczące stanu mykologiczno-technicznego budynku przy ul.
Halnej 32 w Warszawie ze szczególnym uwzględnieniem zagadnień
mykologicznych:
ogólny stan techniczny obiektu z punktu widzenia mykologii budowlanej jest
średni
drewniana więźba dachowa wraz z pokryciem z punktu widzenia mykologii
budowlanej jest w stanie złym i wymaga pilnego remontu kapitalnego – wymiany
drewniane podłogi na strychu wymagają częściowej wymiany
ogólny stan techniczny obiektu ze względu na zabezpieczenie przed szkodliwym
oddziaływaniem wilgoci jest nieodpowiedni
warunki panujące wewnątrz pomieszczeń mieszkalnych uznaje się za szkodliwe
dla ludzi i elementów wyposażenia pomieszczeń z uwagi na szkodliwe
oddziaływanie wilgoci, rozwój grzybów pleśniowych uznanych jako toksyczne i
alergizujące oraz techniczne oddziaływanie grzybów na elementy organiczne
szkodliwe technicznie oddziaływanie soli wielokrotnie krystalizujących w murach
nieodpowiedni stan techniczny tynków wewnętrznych i wymalowań
nieodpowiedni stan techniczny tynków zewnętrznych
Przeprowadzone badania ścian wykazały, że ich wilgotność jest obecnie wysoka i
znacznie przekracza wartość dopuszczalną wynoszącą 3 % dla pomieszczeń
przeznaczonych na pobyt ludzi i przechowywanie materiałów archiwalnych oraz 5 %
dla pomieszczeń pomocniczych. Przyczyną destrukcji ścian jest wilgoć wnikająca z
gruntu i z powietrza w ściany. Wobec powyższego konieczne jest wykonanie
remontu budynku tj. nowego zabezpieczenia przeciwwilgociowego w postaci
pionowej i poziomej izolacji ścian, naprawienie i hydroizolacja ścian od zewnątrz a
następnie odnowa biologiczna i wykonanie nowych tynków wewnętrznych i
zewnętrznych.
EKSPERTYZA MYKOLOGICZNA – grudzień 2015
mgr inż. Krystyna Styrczula 28
Istniejący budynek czterokondygnacyjny jest w stanie technicznym i mykologicznym
kwalifikującym go do remontu i przebudowy zgodnie z obecnymi normami i
warunkami technicznymi dla obiektów przeznaczonych na szkołę specjalną.
7. ZALECENIA
odkopać ściany piwnic z zewnątrz budynku do poziomu ław fundamentowych
oczyścić ściany fundamentowe budynku i uzupełnić ewentualne miejsca
skorodowane na powierzchni ścian
wykonać nawierty pod iniekcję poziomą w ścianach zewnętrznych od zewnątrz i
ścianach wewnętrznych
wykonać wstępne uszczelnienie wewnętrznych pustek i rys w pasie izolacji
poziomej - wstępna iniekcja niskociśnieniowa niskoskurczowymi zaprawami
trasowymi (25% długości ścian)
wykonać izolację poziomą ścian fundamentowych od zewnątrz nad poziomem
istniejącej posadzki oraz w ścianach wewnętrznych, metodą niskociśnieniową
wykonać - odtworzyć izolację pionową przeciwwilgociową ścian zewnętrznych
budynku z elastycznej masy uszczelniającej
zamontować nowe okna w piwnicach
obsypać ściany gruntem wymienionym
wykonać opaskę zabezpieczającą z kostki brukowej wokół budynku z
odpowiednim spadkiem od ścian
uporządkować odpływ wody powierzchniowej z terenu przyległego
odgrzybić ściany i sufity w miejscu porażenia biologicznego środkiem Boramon
usunąć powłoki malarskie oraz tynki i wszystkie inne okładziny ze ścian i sufitów
w strefie min. 0,6 m od widocznych objawów porażenia mikrobiologicznego -
elementy zagrzybione usuwać ze ścian i stropów w rękawicach i maskach
ochronnych, zapakować w worki foliowe, aby nie rozsiewać zarodników grzybów
pleśniowych po całym budynku
wykonać ponownie odgrzybienie posadzek, ścian i sufitów środkiem Boramon
skuć ze ścian tynki, które uległy degradacji na skutek pożaru
przygotować podłoże pod nowe tynki
nałożyć nowe tynk renowacyjne w piwnicach - ustalić optymalną budowę tynków
renowacyjnych wewnętrznych – zaleca się wykonanie tynku renowacyjnego
podkładowego o grubości 1cm, a następnie wykonanie zasadniczego tynku
renowacyjnego o grub. 1,5cm
pomalować ściany farbą dyfuzyjną z dodatkiem fungicydów – środków
grzybobójczych
wykonać izolację podposadzkową
zapewnić skuteczną wentylację
wietrzyć intensywnie wszystkie pomieszczenia
po demontażu pokrycia dachowego można będzie jednoznacznie określić, które
elementy konstrukcji utraciły właściwości wytrzymałościowe i muszą być
wymienione na nowe
EKSPERTYZA MYKOLOGICZNA – grudzień 2015
mgr inż. Krystyna Styrczula 29
przewiduje się wymianę krokwi, słupów, zastrzałów, płatwi, murłat i deskowania
połaci dachu i stropu na nowe, ponieważ uległy nadmiernemu zużyciu wskutek
upływu czasu i zalewania przez wody opadowe z nieszczelnego pokrycia dachu
– szczególną uwagę należy zwrócić na zalecenia konstruktora,
wykonać nowe deskowanie połaci dachu
wszystkie elementy nowo wprowadzone do więźby dachowej należy
zaimpregnować środkiem ogniochronnym, zwalczającym i zabezpieczającym
przed ogniem, przed grzybami domowymi i technicznymi szkodnikami drewna
(FOBOS M-4)
wymienić pokrycie dachu
wykonać nowe obróbki blacharskie, rynny i rury spustowe
przemurować kominy nad połacią dachową i naprawić i otynkować w przestrzeni
poddasza
rozebrać starą podłogę z desek
wykonać podłogę z desek impregnowanych preparatem bio- i ogniochronnym
wykonać nowe tynki regulujące wilgoć - na elewacji w strefie cokołowej do
wysokości 1,0-1,2m nad poziom terenu
wykonać nowe tynki wapienne na elewacji
W przypadku niejasności lub wątpliwości co do powyższych wniosków i
zaleceń oraz sformułowań o dodatkowe wyjaśnienia należy zwrócić się do
wykonawcy ekspertyzy mykologicznej.
8. CHARAKTERYSTYKA ZALECANYCH ŚRODKÓW CHEMICZNYCH DO
IMPREGNACJI I ODGRZYBIANIA
Środki biobójcze muszą posiadać zezwolenie Urzędu Rejestru Produktów
Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych.
1. Dla drewnianej więźby dachowej i stropów drewnianych nad ostatnią kondygnacją
w budynku Prokuratury Rejonowej w Piekarach Śląskich przy ul. Bytomskiej 343
przyjmuje się stopień korozji biologicznej jako średni II. W tym przypadku zaleca się
wymianę oznaczonych elementów drewnianej więźby i stropu, oczyszczenie i
ociosanie oznaczonych elementów drewnianych więźby oraz impregnację całego
drewna – starego i nowo wbudowanego w celu zabezpieczenia przed korozją
biologiczną i przed ogniem poprzez wielokrotne smarowanie środkami chroniącymi
drewno. Proponuje się zastosowanie preparatu FOBOS M-4.
FOBOS-M4 jest przeznaczony do impregnacji drewnianych elementów budowlanych
znajdujących się wewnątrz budynków. FOBOS M-4 chroni drewno przed działaniem
ognia, owadów – technicznych szkodników drewna, grzybów pleśniowych i grzybów
domowych. FOBOS M-4 ma postać granulatu proszkowego barwy białożółtej,
będącego mieszaniną soli nieorganicznych, z niewielkim dodatkiem soli
organicznych – potęgującym działanie biochronne. Nadaje drewnu cechę
niezapalności. Jednocześnie nie obniża wytrzymałości drewna, nie powoduje korozji
EKSPERTYZA MYKOLOGICZNA – grudzień 2015
mgr inż. Krystyna Styrczula 30
stali. Deskowanie oraz elementy konstrukcyjne należy oczyścić z fragmentów
skorodowanych i nie nośnych poprzez ociosanie, skrobanie, zdzieranie i
szczotkowanie. Następnie nanosimy za pomocą pędzla, wałka lub dyszy rozpyłowej
30-procentowy roztwór FOBOSU-M4. Roztwór taki otrzymujemy rozpuszczając 3
części wagowe preparatu FOBOS-M4 w 7 częściach wagowych wody. Preparat
należy stopniowo wsypywać do wody o temperaturze ok. 50C mieszając, aż do
jego całkowitego rozpuszczenia. Zabieg należy powtarzać kilkakrotnie, aż do
naniesienia wymaganej ilości preparatu. Między kolejnymi nanoszeniami należy
zachować kilkugodzinne przerwy, aby nastąpiło dobre wchłonięcie impregnatu.
Konstrukcję stropów należy po impregnacji osłonić folią zabezpieczającą przed zbyt
szybkim odparowaniem impregnatu.
Norma zużycia preparatu:
Impregnacja powierzchniowa - 0,2 kg preparatu na 1m2 drewna – ok. 0,6 dm3 30%
roztworu
Impregnacja wgłębna – 40 kg na 1m3 drewna
Producent: Zakłady Chemiczne LUBOŃ Sp. z o.o.
ul. Romana Maya 1 , 62-030 Luboń
6. W celu odgrzybienia i zabezpieczenia murów piwnicznych należy zastosować
środek o nazwie BORAMON.
BORAMON (Pozwolenie 0778/04 z 5.IV.2004) Wielofunkcyjny impregnat oraz
środek grzybobójczy do murów, tynków i powłok malarskich. BORAMON zawiera
biocyd nowej generacji pozwalający uzyskać najwyższą skuteczność biologiczną -
czwartorzędowe sole amoniowe, związki boru, woda, środki modyfikujące . Nie
zawiera metali ciężkich oraz chloru. Nie wykazuje żadnej emisji do atmosfery.
Przeznaczenie:
Na murach - służy do zwalczania grzybów domowych i pleśniowych występujących
powierzchniowo na ścianach, murach, tynkach, powłokach malarskich.
Na drewnie – zwalcza grzyby pleśniowe oraz domowe; drewno, na którym
prowadzono zabiegi odgrzybieniowe z użyciem BORAMONU, uzyskuje odporność
na działanie grzybów pleśniowych, domowych oraz larw owadów – szkodników
technicznych.
Zastosowanie: wewnątrz i na zewnątrz budynków, na mury, tynki, powłoki malarskie
w tzw. pomieszczeniach mokrych (sanitariaty, pralnie, kuchnie, łazienki, myjnie
samochodowe, pływalnie), w halach przemysłu spożywczego, budynkach
mieszkalnych.
Sposób działania: mechanizm grzybobójczego działania BORAMONU związany jest
z adsorpcją substancji aktywnych na ujemnie naładowanej błonie komórkowej
mikroorganizmów, powodując denaturację i rozpad jej struktur.Preparat przenika do
wnętrza komórek i niszczy wewnętrzne organy komórkowe zwalczanych
organizmów. Preparat nie niszczy i nie odbarwia powierzchni na których jest
stosowany.
EKSPERTYZA MYKOLOGICZNA – grudzień 2015
mgr inż. Krystyna Styrczula 31
Sposób zastosowania:
Żywych grzybów pleśniowych nie usuwać przed zabiegiem odgrzybiania, gdyż
może to być szkodliwe dla zdrowia ! Zainfekowaną powierzchnię zmyć czystą
wodą - koniecznie bez dodatku detergentów ! Detergenty mogą osłabić lub
wręcz uniemożliwić działanie preparatu. BORAMON nanieść poprzez dwu-,
trzykrotne smarowanie pędzlem lub dwu-, trzykrotny natrysk w odstępach kilku
godzin i zawsze po przeschnięciu powierzchni, na której zabieg jest
prowadzony. Po zabiegu usunąć obumarłe szczątki grzybów, a miejsce
poddawane zabiegom ponownie spryskać BORAMONEM w celu podwyższenia
odporności powierzchni na infekcję mikroorganizmów. Po wyschnięciu w razie
potrzeby, nałożyć nowy tynk lub wykończyć dowolną farbą nawierzchniową,
okna i powłoki olejne zmyć wodą.
Uwagi: Preparat wiąże się z drewnem (zjawisko wymiany jonowej) po upływie 2, 3
dni od momentu naniesienia i staje się praktyczne niewymywalny, dzięki czemu
drewno może być użytkowane na zewnątrz.
Przechowywanie: preparat przechowywać w oryginalnych, zamkniętych
opakowaniach w temperaturze od +5°C do 35°C chronić przed mrozem.
Zużycie:
Na tynkach i murach - 0,8 litra preparatu na 1 m2 powierzchni.
Na drewnie - 0,4 litra preparatu na 1 m2 powierzchni.
Dopuszczenia do stosowania w budownictwie:
Atest Higieniczny PZH B - 674/95
Certyfikat IPTiF 1/E/98
Producent: Przedsiębiorstwo „ALTAX" Sp. z o.o. , ul. Jasielska 10,
60-476 POZNAŃ
9. ŚRODKI OSTROŻNOŚCI PRZY ROBOTACH IMPREGNACYJNYCH
Podczas prac impregnacyjno - odgrzybieniowych należy przestrzegać przepisów
BHP i p.poż. zawartych w Rozporządzeniu RM z 4.02.1994 ( Dz. U. Nr 156
poz. 25 ) oraz Ustawy z 7.01.1994 r. - Prawo budowlane ( Dz. U. Nr 89 poz.
414 ) i Rozp. Nr 46 MGPiB Z 14.12.1994 r. dział I §1, 2, 3, 4, 5 i dział V, VI, i
VII a w szczególności:
prace powinny być wykonywane w warunkach przewiewu, z dala od
ognia
w czasie pracy stosować odzież ochronną i sprzęt ochrony osobistej
(okulary ochronne, fartuchy, rękawice itp.)
zachować higienę osobistą : przerywając lub kończąc pracę umyć ręce
i twarz mydłem w ciepłej wodzie.
w czasie pracy nie spożywać posiłków, nie palić tytoniu.
stanowisko pracy zabezpieczyć podsypką z trocin a nasycone trociny
ostrożnie spalić porcjami w wydzielonym miejscu.
opróżnionych opakowań nie używać do przechowywania materiałów
spożywczych lub wody.
nie dopuszczać do skażenia gruntu, studni i wód gruntowych
otwartych.
EKSPERTYZA MYKOLOGICZNA – grudzień 2015
mgr inż. Krystyna Styrczula 32
U w a g a : osoby mające uszkodzony naskórek lub alergiczną chorobę skóry
nie powinny wykonywać prac impregnacyjno - odgrzybieniowych.
ODBIÓR ROBÓT
Wykonawca robót odgrzybieniowych i impregnacyjnych potwierdza wpisem do
dziennika budowy zgodność wykonanych przez siebie robót z zaleceniami
ekspertyzy i karty charakterystyki materiału . Zgodność tego oświadczenia ze
stanem faktycznym potwierdza inspektor nadzoru.
10. ZABEZPIECZENIA PRZECIWWILGOCIOWE – TECHNOLOGIA WYKONANIA
10.1. Wykonanie przepony poziomej.
Przeponę poziomą należy wykonać na wszystkich ścianach fundamentowych
budynku.
Nawierty wykonać od wewnątrz na wysokości 15 - 20 cm od posadzki lub w
przypadku wykonywania prac związanych z podbiciem fundamentów, 20-30 cm nad
podbiciem.
A. Materiały:
a) zaprawa hydroizolacyjna do wypełniania większych ubytków – Oxal SPM
b) zaprawa hydroizolacyjna do uszczelnienia w pasie iniekcyjnym – Oxal DS-HS
c) płyn iniekcyjny – Oxal HSL
d) zaprawa iniekcyjna do wypełniania spękań i pustek oraz do zamykania otworów
po iniekcji – Oxal VP I T
B. Sprzęt i akcesoria:
a) pompa iniekcyjna membranowa
b) kompresor
c) iniektory – MC Packer 12/14
C. Opis technologii:
Odtwarzanie izolacji poziomej jest jednym z etapów szeroko pojętych prac
renowacyjnych, w skład których, poza w.w. pracami wchodzi wykonanie wtórnej
izolacji pionowej elementów zagłębionych w gruncie, odtworzenie izolacji posadzki
oraz wykonanie tynków renowacyjnych. Prace iniekcyjne muszą być
skoordynowane z pozostałymi pracami, oznacza to, że sposób wykonywania iniekcji
(grawitacyjna, ciśnieniowa, jednostronna, dwustronna, jednorzędowa, dwurzędowa)
jest ustalany indywidualnie, dla każdego przypadku, dlatego należy ją wykonywać
na podstawie dokumentacji projektowej robót renowacyjnych opracowanej dla
konkretnego budynku. Podstawowym działaniem jest pobranie próbek muru celem
ustalenia poziomu zawilgocenia i stopnia zasolenia. Należy także określić stan
techniczny muru, ze szczególnym zwróceniem uwagi na obecność pustek i rys.
EKSPERTYZA MYKOLOGICZNA – grudzień 2015
mgr inż. Krystyna Styrczula 33
Rzeczywiste zużycie preparatów do iniekcji najlepiej określać na podstawie iniekcji
wstępnych. Zabieg ten pozwala także na oszacowanie czasu trwania nasycenia
muru.
Podstawowym sposobem wykonywania iniekcji jest iniekcja ciśnieniowa. Wysokość
ciśnienia wynosi zazwyczaj 5-10 bar, jednakże powinna być dopasowana do
parametrów wytrzymałościowych konkretnego muru. Iniekcję grawitacyjną można
wykonywać tylko wtedy, gdy wyraźnie zezwala na to dokumentacja techniczna lub
zalecenia technologiczne firmy MC-Bauchemie.
W murach grubych (powyżej 100 cm) zaleca się wykonywać iniekcję dwustronną.
Nie jest to wymóg bezwzględny, iniekcję ciśnieniową jednostronną wykonuje się w
murach o grubości przekraczającej 100 cm, jednak w takich sytuacjach
bezwzględnym wymogiem jest uzyskanie równoległych do siebie nawiertów. Nie
należy także wykonywać nawiertów w maksymalnym dopuszczalnym rozstawie.
Iniekcję dwurzędową wykonuje się w murach mieszanych, z wtrąceniami z kamieni
nienasiąkliwych, gdy istnieje obawa, że przy jednorzędowym wykonaniu nawiertów
odległości między nawiertami będą zbyt duże.
Nawierty wykonuje się w miejscach wskazanych przez dokumentację techniczną (w
budynkach nie podpiwniczonych jest to zazwyczaj 10 - 25 cm nad powierzchnią
terenu, wewnątrz lub od zewnątrz budynku, w zależności od obiektu.
W przypadku piwnic uszczelnionych od zewnątrz otwory wierci się 10 - 25 cm
ponad płytą posadzki).Rząd otworów musi przecinać przynajmniej jedną spoinę
wsporczą (poziomą), optymalne są dwie.
Rozstaw otworów przy iniekcji jednorzędowej jednostronnej wynosi 10-12,5 cm, kąt
nachylenia 30° - 45°. Każdy otwór powinien kończyć się ok. 5 - 10 cm przed licem
muru. Średnica otworów przy iniekcji ciśnieniowej zależy od zastosowanych
pakerów (zazwyczaj jest to 12 - 18mm), przy iniekcji grawitacyjnej średnica otworów
wynosi 2 - 3 cm.
Przy iniekcji dwurzędowej odległość między rzędami otworów nie może przekraczać
8 cm. Odległość między nawiertami w jednym rzędzie nie może przekraczać 20 cm.
Muszą one być przesunięte o połowę rozstawu w stosunku do sąsiedniego rzędu.
Dla iniekcji dwustronnej głębokość nawiertu wynosi 2/3 grubości muru.
Po wywierceniu otwory należy odpylić przez odessanie lub przedmuchanie czystym
sprężonym powietrzem. Jeżeli podczas wiercenia zostaną wykryte pustki, należy
wykonać wstępną iniekcję z zaprawy Oxal VP I T.
Możliwe jest wykonanie iniekcji ciśnieniowej przy poziomych nawiertach, należy je
wówczas wykonać w spoinach poziomych muru.
EKSPERTYZA MYKOLOGICZNA – grudzień 2015
mgr inż. Krystyna Styrczula 34
W oczyszczonych odwiertach obsadzić pakery. Iniekt wprowadzać pod ciśnienie.
Należy trzymać się zasady: niskie ciśnienie – dłuższy czas iniekcji. Iniekcje należy
prowadzić do pełnego wysycenia muru wokół otworu. Jeżeli podczas iniekcji dojdzie
do spadku ciśnienia na konkretnym pakerze lub niekontrolowanego wypływu
iniektu, proces na tym konkretnym pakerze przerwać i wykonać wstępną iniekcję z
zaprawy Oxal VP I T.
Uwaga: jeżeli w czasie iniekcji dochodzi do wycieku preparatu iniekcyjnego przez
spoiny przyległe do otworu należy je naprawić z zastosowaniem zaprawy Oxal SPM
lub wykonać uszczelnienie pasa iniekcji stosując szlamy, np. Oxal DS-HS lub Oxal
DS Flex.
EKSPERTYZA MYKOLOGICZNA – grudzień 2015
mgr inż. Krystyna Styrczula 35
Wymagania stawiane podłożu
Miejsce (pas) wykonywania iniekcji określa dokumentacja techniczna lub zalecenia
techniczne firmy MC-Bauchemie. Pas muru w którym będzie wykonywania iniekcja
należy odsłonić (usunąć wyprawy tynkarskie, wymalowania), oczyścić, luźne i/lub
zniszczone fragmenty muru usunąć, ubytki i puste spoiny naprawić (wypełnić
zaprawą naprawczą). Ocenić stan techniczny muru. Jednorodność muru najlepiej
ocenić wykonując wiercenia próbne (pozwala to także na uzyskanie informacji o
właściwościach muru). Niewielkie ubytki i nierówności o głębokości do 5 mm mogą
być egalizowane szlamem Oxal DS-HS. Do napraw większych ubytków , stosować
zaprawę Oxal SPM,
Dodatkowo, pas iniekcyjny można uszczelniać zaprawą uszczelniającą Oxal DS-HS
Przygotowanie materiałów
Oxal SPM zarobić czystą wodą w ilości 3 litry wody na worek 25 kg suchego
proszku i mieszać za pomocą wiertarki lub mieszarki niskoobrotowej z nałożonym
mieszadłem, aż do powstania jednorodnej, homogenicznej masy. Czas mieszania
nie powinien być krótszy niż 3 minuty. Należy przygotować taką ilość materiału,
który może być zużyty w ciągu czasu obróbki.
Oxal DS-HS zarobić czystą wodą w ilości 4,5 litra wody na worek 25 kg suchego
proszku i mieszać za pomocą wiertarki lub mieszarki niskoobrotowej z nałożonym
mieszadłem, aż do powstania jednorodnej, homogenicznej masy. Czas mieszania
nie powinien być krótszy niż 3 minuty. Należy przygotować taką ilość materiału,
który może być zużyty w ciągu czasu obróbki.
Oxal HSL – iniekt dostarczany jest w formie koncentratu. Należy go zmieszać z
czystą wodą w proporcji podanej w dokumentacji technicznej 1:6 do 1:20.
Przygotować tylko taką ilość materiału, która może być wprowadzona w dany
odcinek muru.
10.2. Wykonanie hydroizolacji zewnętrznych oraz izolacji wewnętrznych
podposadzkowych.
Izolacje na zewnątrz budynku oraz izolacje wewnętrzne podposadzkowe należy
wykonać przy użyciu hydroizolacyjnych mas elastomerowych na wszystkich
ścianach fundamentowych zewnętrznych. Warstwa izolacji powinna być ułożona na
całej wysokości ściany fundamentowej łącznie ze strefą cokołową.
Materiały:
a) zaprawa trasowo-wapienna do wyrównania podłoża – Oxal TKM
b) powłoka hydroizolacyjna – Expert Proof Eco
d) taśma uszczelniająca – Nafuflex DBS 120
B. Sprzęt i akcesoria:
a) agregat do natrysku – pompa ślimakowa
EKSPERTYZA MYKOLOGICZNA – grudzień 2015
mgr inż. Krystyna Styrczula 36
C. Opis technologii:
Przed przystąpieniem do właściwej naprawy podłoża należy usunąć stare powłoki
oraz luźne i skorodowane części podłoża.
Prace z zastosowaniem tynków trasowych oraz powłoki hydroizolacyjnej Expert
Proof Eco, należy wykonywać w temperaturze nie niższej niż+5°C. Jednocześnie
temperatury otoczenia i podłoża powinny być co najmniej o 3°C wyższe od
panującej temperatury punktu rosy. Prace wykonywać z zachowaniem ogólnych
zasad sztuki budowlanej, zwracając szczególną uwagę na opady atmosferyczne
(mżawka, deszcz – nie wykonywać prac podczas opadów lub stosować namioty
ochronne) oraz bezpośrednie, silne nasłonecznienie (stosować wtedy maty/siatki
ochronne lub wykonywać prace wczesnym rankiem lub późnym wieczorem).
Wymagania stawiane podłożu
Uszczelniane podłoże musi być nośne, równe i lekko porowate, wolne od gniazd
żwirowych, spękań i nadlewek, kurzu oraz wszelkich materiałów, środków i warstw
mogących zmniejszyć przyczepność (np. pozostałości po środkach
antyadhezyjnych, mleczko cementowe w przypadku betonu, stare wymalowania,
niestabilne wyprawy tynkarskie, stare uszczelnienia bitumiczne, skorodowana i
łuszcząca się cegła, itp).
W momencie wykonywania powłoki wodochronnej podłoże może być matowo-
wilgotne, tzn. beton lub zaprawa tynkarska lub cegła musi mieć jednorodną, i
matową powierzchnię, zdolną w krótkim czasie do wchłaniania naniesionej wody
(nie może występować na powierzchni błyszcząca warstewka wody). Gruntowanie i
warstwy sczepne nie są wymagane.
Przygotowanie podłoża może być wykonane ręcznie (skucie, szlifowanie, mycie,
odkurzanie) jak i mechanicznie (piaskowanie, hydropiaskowanie, zmywanie wodą
pod ciśnieniem, itp.). Wystające fragmenty usunąć, wypukłe, ostre naroża
sfazować, wyłomy i pustki uzupełnić materiałami naprawczymi, - podłoże musi być
równe, bez ostrych krawędzi i nierówności, wystających wtrąceń itp.
W przypadku betonu: niewielkie ubytki i nierówności o głębokości do 5 mm mogą
być egalizowane szlamem Oxal DS-HS. Do napraw większych ubytków , stosować
zaprawę Oxal SPM,
Wewnętrzne naroża wyoblić (wykonać fasetę), zalecanym materiałem jest Oxal
SPM, można także stosować Emcefix Spachtel G lub inne materiały typu zaprawa
PCC.
Przed nakładaniem podłoże zwilżyć do stanu matowo-wilgotnego.
W przypadku cegły: podłoże wyrównać nakładając warstwę tynki trasowo-
wapiennego Oxal TKM
W przypadku chudego betonu: można nakładać bezpośrednio po dokładnym
oczyszczeniu podłoża.
Przygotowanie materiałów
Oxal TKM zarobić czystą wodą w ilości 6 litry wody na worek 40 kg suchego
proszku i mieszać za pomocą wiertarki lub mieszarki niskoobrotowej z nałożonym
mieszadłem, aż do powstania jednorodnej, homogenicznej masy. Czas mieszania
nie powinien być krótszy niż 3 minuty. Należy przygotować taką ilość materiału,
który może być zużyty w ciągu czasu obróbki.
EKSPERTYZA MYKOLOGICZNA – grudzień 2015
mgr inż. Krystyna Styrczula 37
Expert Proof Eco jest dostarczany są w proporcjach gotowych do mieszania.
Komponenty płynny i proszkowy należy mieszać za pomocą wiertarki lub mieszarki
niskoobrotowej z nałożonym mieszadłem, aż do powstania jednorodnej,
homogenicznej masy. Czas mieszania nie powinien być krótszy niż 3 minuty.
Następnie masę odstawić na ok. 3 minut i ponownie przemieszać. Należy
przygotować taką ilość materiału, który może być zużyty w ciągu czasu obróbki.
Technologia prac
Pierwszym etapem jest wyrównanie podłoża zaprawą tynkarską Oxal TKM.
Przygotowaną zaprawę należy ułożyć na zwilżonym podłożu przy pomocy szpachli,
kielni lub pacy stalowej. Prace wykonywać w temperaturze nie niższej niż +5ºC
(temperatura powietrza i podłoża). Należy przestrzegać wszystkich reguł sztuki
budowlanej takich jak przy wykonywaniu tradycyjnych tynków z zapraw na spoiwie
cementowym i wapiennym.
Kolejnym etapem jest uszczelnienie szczelin dylatacyjnych, jeśli takie występują.
Szczeliny dylatacyjne uszczelniać taśmą Nafuflex DB S, wtopioną na krawędziach
w elastyczną powłokę izolacyjną Expert Proof Eco. Na obrzeża szczelin należy
nałożyć warstwę izolacji, po czym w świeżą masę wtopić krawędź taśmy
uszczelniającej. Przed nałożeniem drugiej warstwy izolacji pierwsza musi być
związana. Taśmy powinny być ułożone w literę Ω. Łączenie taśm Nafuflex DB S za
pomocą masy hydroizolacyjnej. Po związaniu izolacji, która służyła do wklejenia
taśm układamy wypełnienie poprzez wprowadzenie sznura polipropylenowego.
Następnie ponownie układamy taśmę zakrywając sznur, wykonując te same
czynności.
Po całkowitym związaniu izolacji służącej do wklejenia taśm możemy wykonać
ostateczną powłokę hydroizolacyjną przy użyciu masy izolacyjnej Expert Proof Eco.
Pierwszą warstwę Expert Proof nanosić pędzlem ławkowcem lub twardą szczotką
tak, aby powierzchnia została szczelnie pokryta. Szczególnie starannie uszczelniać
naroża. W jednym przejściu nie nakładać warstwy grubszej niż 2 mm. Drugą i
ewentualnie następne warstwy można nanosić pacą, pędzlem (szczotką) lub
natryskowo (agregaty typu Airless lub pompa ślimakowa). Przy nanoszeniu
wielowarstwowym należy uważać, aby poprzednia warstwa uszczelniająca Expert
Proof była odpowiednio wytrzymała, zanim naniesie się następną.
Zalecana grubość powłoki w tym przypadku – 3 mm.
Ochrona izolacji
Na warstwy termoizolacyjne można stosować poliestyren ekstrudowany, który
będzie pełnił także funkcję ochronną. Warstwy rozdzielające mogą być
wykonywane z folii z PCV.
Wykop można zasypywać dopiero po pełnym związaniu i wyschnięciu izolacji.
Należy zwrócić uwagę na to, aby gruz o ostrych krawędziach oraz żwir nie wchodził
w kontakt z izolacją. Właściwy jest np. piasek. Warstwą ochronną mogą być też
maty (płyty) drenażowe.
EKSPERTYZA MYKOLOGICZNA – grudzień 2015
mgr inż. Krystyna Styrczula 38
10.3. Wykonanie tynków renowacyjnych
Tynki renowacyjne należy wykonać na wszystkich wewnętrznych ścianach piwnic.
A. Materiały:
a) zaprawa tynkarska podkładowa, renowacyjna – Oxal PGP
b) zaprawa tynkarska, renowacyjna – Oxal WPw
c) warstwa sczepna – Oxal VSM
d) szpachla wapienna – Oxal Kalkputz
B. Sprzęt i akcesoria:
a) agregat tynkarski
C. Opis technologii:
Wykonywanie tynków renowacyjnych jest jednym z etapów szeroko pojętych prac
renowacyjnych, w skład których, poza ww. pracami wchodzi odtworzenie izolacji
poziomej, wykonanie wtórnej izolacji pionowej elementów zagłębionych w gruncie
oraz odtworzenie izolacji posadzki. Prace te muszą być ze sobą skoordynowane.
Podstawowym działaniem jest ustalenie przyczyny zawilgocenia budynku oraz
pobranie próbek muru celem ustalenia poziomu zawilgocenia i stopnia zasolenia.
Zakres prac renowacyjnych jest ustalany indywidualnie dla każdego przypadku.
Zgodnie z zaleceniami WTA oznacza się trzy rodzaje szkodliwych soli
budowlanych, a na podstawie ich ilości podłoże klasyfikuje się ze względu na tzw.
stopień zasolenia.
Tynków renowacyjnych nie należy stosować miejscowo tylko w miejscu wysoleń,
lecz na wydzielonej, najlepiej architektonicznie strefie, w której znajdują się
uszkodzenia ścian (np. na cokołach lub ścianach na wysokość pierwszej
kondygnacji), lub na wysokość min 0,5 m nad widoczne zawilgocenie
Tynk renowacyjny nie zastępuje hydroizolacji i nie może być obsypany gruntem. W
pomieszczeniach, w których zastosowano tynk renowacyjny należy zapewnić
skuteczną wentylację.
W naszym przypadku, zalecamy zastosowanie tynku Oxal PGP o grubości 1 cm
oraz Oxal WPw o grubości min 1,5 cm na całej wysokości ścian wewnętrznych
piwnic.
Wymagania stawiane podłożu
Stare, zniszczone i zasolone tynki skuć do wysokości około 50cm powyżej
najwyższej widocznej linii zasolenia i/lub zawilgocenia. Usunąć luźne i niezwiązane
cząstki, zmurszałą zaprawę i fragmenty muru. Znajdujące się na murze farby,
bitumy, objawy korozji biologicznej (mchy, porosty), wykwity solne, itp. należy
usunąć całkowicie. Wykuć lub wydrapać skorodowaną zaprawę ze spoin na
głębokość około 2 cm. Powierzchnię oczyścić mechanicznie (np. przy pomocy
szczotki drucianej lub sprężonym powietrzem, spłukanie wodą, itp). Niektóre
rodzaje zanieczyszczeń (np. stare powłoki bitumiczne) mogą być usunięte przez
piaskowanie, zanieczyszczenia olejowe przez zmycie za pomocą detergentu lub
usunięte przez szlifowanie. Gruz usunąć z terenu budowy. Objawy korozji
EKSPERTYZA MYKOLOGICZNA – grudzień 2015
mgr inż. Krystyna Styrczula 39
biologicznej (mchy, grzyby pleśniowe, domowe, itp.) usunąć mechanicznie oraz
zastosować odpowiednie preparaty biobójcze.
Uwaga: jeżeli podłoże pod pierwszy składnik systemu (obrzutkę Oxal VSM) jest
suche lub mocno nasiąkliwe, należy je wcześniej zwilżyć.
Przygotowanie materiałów
Oxal VSM. Zawartość worka wsypać do ok. 6,5 litra czystej wody i mieszać
mieszadłem wolnoobrotowym, aż do powstania jednolitej, homogenicznej masy bez
grudek i zbryleń. Oxal VSM można też przygotowywać w betoniarkach o
wymuszonym mieszaniu. Czas mieszania nie powinien być krótszy niż 5 min.
Podana ilość wody potrzebna do zarobienia masy tynkarskiej jest wartością
szacunkową, którą można odpowiednio zmieniać, zależnie od żądanej konsystencji
masy tynkarskiej. Należy przygotować taka ilość materiału, którą można zużyć w
ciągu czasu obróbki.
Oxal PGP. Zawartość worka wsypać do ok. 4,5 litra czystej wody i mieszać
mieszadłem wolnoobrotowym, aż do powstania jednolitej, homogenicznej masy bez
grudek i zbryleń. Oxal PGP można też przygotowywać w betoniarkach o
wymuszonym mieszaniu. Czas mieszania powinien wynosić ok. 5 min. Podana ilość
wody potrzebna do zarobienia masy tynkarskiej jest wartością szacunkową, którą
można odpowiednio zmieniać, zależnie od żądanej konsystencji masy tynkarskiej.
Zaprawę można przygotowywać także w mieszalnikach przystosowanych do pracy
z agregatami natryskowymi (przy nakładaniu mechanicznym). Należy przygotować
taka ilość materiału, którą można zużyć w ciągu czasu obróbki.
Oxal WPw. Zawartość worka wsypać do ok. 5 litrów czystej wody i mieszać
mieszadłem wolnoobrotowym, aż do powstania jednolitej, homogenicznej masy bez
grudek i zbryleń. Oxal WPw można też przygotowywać w betoniarkach o
wymuszonym mieszaniu. Czas mieszania powinien wynosić ok. 5 min. Podana ilość
wody potrzebna do zarobienia masy tynkarskiej jest wartością szacunkową, którą
można odpowiednio zmieniać, zależnie od żądanej konsystencji masy tynkarskiej.
Zaprawę można przygotowywać także w mieszalnikach przystosowanych do pracy
z agregatami natryskowymi (przy nakładaniu mechanicznym). Należy przygotować
taką ilość materiału, którą można zużyć w ciągu czasu obróbki.
Oxal Kalkputz. Zawartość worka wsypać do ok. 7 litrów czystej wody i mieszać za
pomocą mieszadła śrubowego lub mieszalnika przeciwbieżnego (betoniarki) do
uzyskania jednolitej, homogenicznej masy bez grudek i zbryleń. Konsystencja
otrzymanej zaprawy powinna umożliwiać jej nakładanie przez szpachlowanie. Do
przygotowywania szpachli należy wykorzystywać całą zawartość worka. Minimalny
czas mieszania: 1 minuta, maksymalny 2 minuty. Należy przygotować taka ilość
materiału, którą można zużyć w ciągu czasu obróbki.
Technologia prac
Prace wykonywać w temperaturze nie niższej niż +5ºC (temperatura powietrza i
podłoża). Należy przestrzegać wszystkich reguł sztuki budowlanej takich jak przy
wykonywaniu tradycyjnych tynków z zapraw na spoiwie cementowym i wapiennym.
EKSPERTYZA MYKOLOGICZNA – grudzień 2015
mgr inż. Krystyna Styrczula 40
Tynk renowacyjny nie powinien stykać się z gruntem. Należy pozostawić tam
szczelinę.
Obsadzenie elementów instalacji elektrycznych (przewody, gniazdka, przełączniki,
itp.) na powierzchniach otynkowanych tynkiem renowacyjnym jest możliwe tylko za
pomocą cementowych zapraw. Zabrania się stosowania jakichkolwiek materiałów
na bazie gipsu na powierzchniach otynkowanych lub stykających się z tynkiem
renowacyjnym.
Puste spoiny naprawić za pomocą tynku Oxal WPw. Zaprawę Oxal VSM należy
nakładać na podłoże w postaci obrzutki (szprycu) w ten sposób, aby pokryć 50 -
70% naprawianej powierzchni. Grubość warstwy może wynosić max. 5 mm. Przed
nakładaniem dalszych warstw systemu tynków (Oxal PGP, Oxal WP lub Oxal WPw
odczekać, aż obrzutka stwardnienie (co najmniej 24 godziny w warunkach
normalnych). Na stwardniałą obrzutkę nanieść kolejną warstwę systemu.
Tynk renowacyjny Oxal WPw należy nakładać tak, aby łączna grubość warstwy
(warstw) nie była mniejsza niż 2 cm. Grubość tę można zmniejszyć do 1,5 cm tylko
w przypadku, gdy wcześniej został naniesiony już co najmniej 1 cm tynku Oxal
PGP. Przy grubości tynku > 2 cm należy nakładać go w dwóch warstwach, przy
czym przy czym odstęp technologiczny pomiędzy warstwami powinien wynosić
przynajmniej 1 dzień na 1mm grubości już nałożonej warstwy. Przy
wielowarstwowym nakładaniu Oxal WP świeżo nałożony tynk należy delikatnie
wygładzić, a następnie nadać mu szorstkość przez poziome przeciągnięcie np.
miotłą lub pacą o drobnych, trójkątnych zębach. Jeżeli podłoże pod warstwę tynku
stanowi Oxal PGP lub wcześniej nałożony Oxal WP lub Oxal WPw to należy
zwrócić uwagę na to, aby ten tynk był wystarczająco twardy i szorstki. Przed
naniesieniem drugiej warstwy tynku należy też usunąć mechanicznie, np. miotłą,
ewentualne zanieczyszczenia. Ostatnią, świeżą jeszcze warstwę tynku ściąga się
zmoczoną listwą aluminiową. Jak tylko powierzchnia zmatowieje, należy wygładzić
tynk miękką gąbką. Po związaniu ostatniej warstwy, powierzchnię delikatnie
przeciera się jeszcze raz gąbką.
Tynki Oxal PGP, Oxal WP lub Oxal WPw nakłada się w tradycyjny sposób, za
pomocą kielni i pacy. W celu uzyskania równej powierzchni ściany można stosować
drewniane listwy profilowe.
Przy nakładaniu natryskowym końcówkę tynkarską należy prowadzić ruchem
ciągłym wahadłowo-posuwistym, zachowując optymalną odległość końcówki od
powierzchni tynkowanej, wynoszącą 18-20 cm (o ile specyfikacja konkretnego
agregatu nie mówi inaczej).
Pielęgnacja tynków
Świeżo naniesiony tynk renowacyjny należy chronić przed zbyt szybką utratą wody
(słońce, wiatr, wysokie temperatury) np. przez osłonięcie siatkami. W przypadku
zbyt szybkiego wysychania należy powierzchnię tynku ponownie zwilżyć. W
pomieszczeniach piwnicznych należy zapewnić odpowiednie warunki wiązania i
twardnienia tynku, tzn. temperaturę nie niższą niż +50C i wilgotność względną
powietrza nie wyższą niż 60%.
EKSPERTYZA MYKOLOGICZNA – grudzień 2015
mgr inż. Krystyna Styrczula 41
Warstwy wykończeniowe.
Do wygładzenia powierzchni stosować wyłącznie systemową szpachlę renowacyjną
Oxal Kalkputz. Szpachlę należy użyć na całej powierzchni ścian fundamentowych,
także na starych tynkach cementowo-wapiennych.
Wymieszaną zaprawę rozprowadzić równomiernie przy pomocy pacy stalowej na
wysezonowanym i związanym tynku renowacyjnym Oxal WP lub Oxal WPw (odstęp
technologiczny powinien wynosić przynajmniej 1 dzień na 1mm grubości już
nałożonej warstwy) i poddać obróbce zacieraczką lub pacą obłożoną filcem.
Temperatura podłoża i materiału podczas obróbki, a także w ciągu następnych 24
godzin nie powinna być niższa niż +5°C a wilgotność względną powietrza nie
wyższą niż 60%.Grubość nanoszenia nie powinna przekraczać 3mm.
Wg zaleceń WTA do wymalowań można stosować dyfuzyjne powłoki malarskie
(SD≤0,2m) takie jak:
farby silikonowe
farby silikatowe (krzemianowe)
farby wapienne
Powłoki malarskie nie powinny utrudniać dyfuzji pary wodnej. Muszą one
posiadać odpowiedni współczynnik sorbcji wody (w<0,2kg/(m2Vh)) nie przewyż-
szający sorbcji tynku renowacyjnego, aby zapewnić, że strefa odparowania cieczy
znajdującej się w kapilarach muru i zawierającej sole, znajdować się będzie w
warstwie tynku renowacyjnego.
10.4. TYNKI ZEWNĘTRZNE NA ELEWACJI BUDYNKU W STREFIE
COKOŁOWEJ DO WYSOKOŚCI 1,0m-1,2m NAD TERENEM -
WYKONANIE TYNKÓW REGULUJĄCYCH WILGOĆ
A. Materiały:
a)zaprawa trasowa do przygotowania podłoża-OXAL TKM-HS
b) warstwa szczepna – EXZELLENT 520
c)tynk regulujący wilgoć, dyfuzyjny –EXZELLENT 540
d) tynk regulujący wilgoć, wysoko-dyfuzyjny – EXZELLENT 610
B. Opis technologii:
Przygotowanie podłoża
Wymagania stawiane podłożu
Stare, tynki skuć na całych powierzchniach . Usunąć luźne i niezwiązane cząstki,
zmurszałą zaprawę i fragmenty muru. Znajdujące się na murze , objawy korozji
biologicznej (mchy, porosty), wykwity solne, itp. należy usunąć całkowicie.
Wykuć lub wydrapać skorodowaną zaprawę ze spoin na głębokość około 2cm.
Powierzchnię oczyścić mechanicznie (np. przy pomocy szczotki drucianej lub
sprężonym powietrzem)
Usunąć należy cegły skorodowane , o znacznych ubytkach
Znaczne ubytki należy wypełnić używając zapraw trasowych
EKSPERTYZA MYKOLOGICZNA – grudzień 2015
mgr inż. Krystyna Styrczula 42
Reprofilowanie należy wykonywać modyfikowaną zaprawą mineralną OXAL TKM-
HS (na bazie spoiw trasowych). Masy uzupełniające posiadają parametry zbliżone
do żądanego materiału ceramicznego i co bardzo ważne, nie powodują
powstawania zabieleń, wykwitów czy przebarwień .
Wykonanie tynków regulujących wilgoć EXZELLENT
Przygotowanie materiałów
1. Obrzutka
Nie wolno nakładać tynku na suche podłoża.
Exzellent 520. Zawartość worka wsypać do ok. 6,5 litra czystej wody i mieszać
mieszadłem wolnoobrotowym, aż do powstania jednolitej, homogenicznej masy bez
grudek i zbryleń. Tynk można też przygotowywać w betoniarkach o wymuszonym
mieszaniu. Czas mieszania nie powinien być krótszy niż 5 min. Podana ilość wody
potrzebna do zarobienia masy tynkarskiej jest wartością szacunkową, którą można
odpowiednio zmieniać, zależnie od żądanej konsystencji masy tynkarskiej. Należy
przygotować taka ilość materiału, którą można zużyć w ciągu czasu obróbki.
2. Tynk regulujący wilgoć podkładowy –EXZELLENT 540- grubość 1 cm
Nie wolno nakładać tynku na suche podłoża.
Tynk Exzellent 540 należy wymieszać z ok. 5 l wody.
Tynk można nakładać maszynowo lub ręcznie. W pierwszym przypadku można
użyć do tego celu wszelkich dostępnych agregatów do tynków drobnoziarnistych.
Czas mieszania: ok. 2-3 min.
Grubość warstw: każda warstwa max 30 mm
Czas schnięcia: ok. 8-10 h, w zależności od warunków cieplno – wilgotnościowych.
Mieszać należy wyłącznie zawartość całych worków (nie dzielić na porcje).
Dodawanie do mieszanki tynkarskiej innych dodatków, obcego pochodzenia jest
zabronione!
3. Tynk regulujący wilgoć nawierzchniowy –EXZELLENT 610- grubość 2 cm
Nie wolno nakładać tynku na suche podłoża.
Exzellent 610. Zawartość worka wsypać do ok. 5 litrów czystej wody i mieszać
mieszadłem wolnoobrotowym, aż do powstania jednolitej, homogenicznej masy bez
grudek i zbryleń. Tynk można też przygotowywać w betoniarkach o wymuszonym
mieszaniu. Czas mieszania powinien wynosić ok. 5 min. Podana ilość wody
potrzebna do zarobienia masy tynkarskiej jest wartością szacunkową, którą można
odpowiednio zmieniać, zależnie od żądanej konsystencji masy tynkarskiej. Zaprawę
można przygotowywać także w mieszalnikach przystosowanych do pracy z
agregatami natryskowymi (przy nakładaniu mechanicznym). Należy przygotować
taka ilość materiału, którą można zużyć w ciągu czasu obróbki.
Technologia prac
Prace wykonywać w temperaturze nie niższej niż +5ºC (temperatura powietrza i
podłoża). Należy przestrzegać wszystkich reguł sztuki budowlanej takich jak przy
wykonywaniu tradycyjnych tynków z zapraw na spoiwie cementowym i wapiennym.
EKSPERTYZA MYKOLOGICZNA – grudzień 2015
mgr inż. Krystyna Styrczula 43
Tynk nie powinien stykać się z gruntem. Należy pozostawić tam szczelinę.
Obsadzenie elementów instalacji elektrycznych (przewody, gniazdka, przełączniki,
itp.) na powierzchniach otynkowanych tynkiem renowacyjnym jest możliwe tylko za
pomocą cementowych zapraw. Zabrania się stosowania jakichkolwiek materiałów
na bazie gipsu na powierzchniach otynkowanych lub stykających się z tynkiem
renowacyjnym.
Zaprawę Exzellent 520 należy nakładać na podłoże w postaci obrzutki (szprycu) w
ten sposób, aby pokryć 50 - 70% naprawianej powierzchni. Grubość warstwy może
wynosić max. 5 mm. Przed nakładaniem dalszych warstw systemu tynków
odczekać, aż obrzutka stwardnienie (co najmniej 24 godziny w warunkach
normalnych). Na stwardniałą obrzutkę nanieść kolejną warstwę systemu.
Tynk Exzellent 610 należy nakładać tak, aby łączna grubość warstwy (warstw) nie
była mniejsza niż 2 cm. Grubość tę można zmniejszyć do 1,5 cm tylko w przypadku,
gdy wcześniej został naniesiony już co najmniej 1 cm tynku Exzellent 540 . Przy
grubości tynku > 2 cm należy nakładać go w dwóch warstwach, przy czym przy
czym odstęp technologiczny pomiędzy warstwami powinien wynosić przynajmniej 1
dzień na 1mm grubości już nałożonej warstwy. Jeżeli podłoże pod warstwę tynku
stanowi Exzellent 540 to należy zwrócić uwagę, aby ten tynk był wystarczająco
twardy i szorstki. Przed naniesieniem drugiej warstwy tynku należy też usunąć
mechanicznie, np. miotłą, ewentualne zanieczyszczenia. Ostatnią, świeżą jeszcze
warstwę tynku ściąga się zmoczoną listwą aluminiową. Jak tylko powierzchnia
zmatowieje, należy wygładzić tynk miękką gąbką. Po związaniu ostatniej warstwy,
powierzchnię delikatnie przeciera się jeszcze raz gąbką.
Pielęgnacja tynków
Świeżo naniesiony tynk renowacyjny należy chronić przed zbyt szybką utratą wody
(słońce, wiatr, wysokie temperatury) np. przez osłonięcie siatkami. W przypadku
zbyt szybkiego wysychania należy powierzchnię tynku ponownie zwilżyć.
Powłoki malarskie:
Aby zagwarantować działanie osuszające produktów Exzellent FRP należy
stosować wyłącznie dyfuzyjne powłoki malarskie na bazie krzemianów.
Wewnątrz: opór dyfuzyjny SD≤0,01m
Absorpcja wody, spowodowana podciąganiem kapilarnym
< 0,1 kg/m²h½
10.5. Wykonanie tynków na elewacji
Tynki wapienne Oxal Kalkputz należy wykonać na wszystkich ścianach
elewacyjnych powyżej strefy cokołowej (patrz p. 10.3.)
11. ZALECENIA OGÓLNE DOTYCZĄCE WYKONYWANIA ZABEZPIECZEŃ
PRZECIWWILGOCIOWYCH
Wszystkie prace przy wykonywaniu danego rodzaju zabezpieczenia
przeciwwilgociowego należy wykonać przy zastosowaniu materiałów
należących do jednego systemu technologiczno - materiałowego
EKSPERTYZA MYKOLOGICZNA – grudzień 2015
mgr inż. Krystyna Styrczula 44
Wszystkie materiały budowlane wchodzące w skład proponowanego
systemu technologiczno - materiałowego do wykonania zabezpieczeń
przeciwwilgociowych muszą posiadać aktualne dopuszczenia do stosowania
w budownictwie na terenie Polski.
Wszystkie prace w zakresie izolacji przeciwwilgociowych powinny
wykonywać firmy posiadające doświadczenie przy wykonywaniu tego
rodzaju robót i stosowaniu technologii i materiałów danej firmy. Wskazane
jest, aby wykonawca robót był przeszkolony przez firmę dostarczającą
materiały.
Wszystkie materiały wchodzące w skład systemu technologiczno -
materiałowego należy stosować zgodnie ze szczegółowymi wskazówkami,
podanymi w instrukcjach technicznych stosowania odpowiednich produktów
- instrukcje powinny być dostarczane razem z materiałami.
12. ZASTRZEŻENIA I KLAUZULE
1. Niniejsze opracowanie nie może być opublikowane w całości lub części bez
zgody autora i bez uzgodnienia z nim formy i treści takiej publikacji
2. W przypadku powstania wątpliwości lub jakichkolwiek niejasności na etapie
przygotowywania lub wykonywania robót remontowych, należy zwrócić się
do autora niniejszego opracowania o dodatkowe informacje i wyjaśnienia.
3. Wykonujący ekspertyzę nie ponosi odpowiedzialności wobec osób trzecich.
4. Ekspertyza ważna jest przez okres 6 miesięcy.
13. LITERATURA
1. Stramski Z. „ Korozja biologiczna w budownictwie” CUTOB - PZITB
i SMB Wrocław 1986
2. Stramski Z. „Uwagi i wytyczne dotyczące ekspertyz mykologiczno-budowlanych”
PSMB Wrocław 1997
3. Bronisław Zyska – Zagrożenie biologiczne w budynku – Arkady 1999
4. Jerzy Ważny, Jerzy Karyś „Ochrona budynków przed korozją biologiczną”
Arkady 2001
5. PN-83/B-03430 – Wentylacja w budynkach mieszkalnych, zamieszkania
zbiorowego i użyteczności publicznej
6. Rokiel M. „Hydroizolacje w budownictwie” – Medium - Dom Wydaw. Warszawa
2009
7. Frank Froessel – Osuszanie murów i renowacja piwnic” – POLCEN Sp. z o.o.
Warszawa 2007