Ekspertyza p.poż. obiektów MW

Ekspertyza techniczna

stanu ochrony przeciwpożarowej

Muzeum Historycznego m. st. Warszawy

Rynek Starego Miasta 28/42, Warszawa

Opracowali:

1. inż. Andrzej Magdziarz

Rzeczoznawca do spraw zabezpieczeń

przeciwpożarowych, nr upr. 27/93

2. inż. Marian Nocula

Rzeczoznawca Budowlany

CRBB 131/97/R

Warszawa, maj 2014 r.

Ekspertyza techniczna Muzeum Historycznego m. st. Warszawy ______________________________________________________________________________

2

Zawartość

1. Przedmiot, zakres i cel opracowania.................................................................................. 4

2. Podstawy prawne ................................................................................................................. 5

2.1. Podstawa opracowania ..................................................................................................... 5

2.2. Podstawy prawne ............................................................................................................. 5

3. Ogólna charakterystyka obiektu ........................................................................................ 7

4. Warunki budowlano – instalacyjne, ich stan techniczny ............................................... 10

5. Charakterystyka pożarowa .............................................................................................. 15

5.1. Funkcje istniejące i projektowane .............................................................................. 15

5.2. Powierzchnia, wysokość i liczba kondygnacji: .......................................................... 15

5.3. Odległość od obiektów sąsiadujących – usytuowanie budynku ................................ 15

5.4. Parametry pożarowe występujących substancji palnych. .......................................... 15

5.5. Przewidywana wielkość gęstości obciążenia ogniowego .......................................... 16

5.6. Kategoria zagrożenia ludzi, przewidywana ilość osób na każdej kondygnacji i w

poszczególnych pomieszczeniach .............................................................................. 16

5.7. Ocena zagrożenia wybuchem pomieszczeń oraz przestrzeni zewnętrznych ............. 16

5.8. Podział obiektu na strefy pożarowe ........................................................................... 16

5.9. Klasa odporności pożarowej budynku oraz odporność ogniowa i stopień

rozprzestrzeniania ognia elementów budynku ........................................................... 17

5.10. Warunki ewakuacji, oznakowanie na potrzeby ewakuacji dróg i pomieszczeń,

oświetlenie awaryjne (bezpieczeństwa i ewakuacyjne) oraz przeszkodowe ............. 18

5.11. Dobór urządzeń przeciwpożarowych w obiekcie ...................................................... 20

5.12. Sposób zabezpieczenia przeciwpożarowego instalacji użytkowych ......................... 22

5.13. Elementy wystroju wnętrz ......................................................................................... 23

5.14. Drogi pożarowe .......................................................................................................... 23

5.15. Wyposażenie w gaśnice ............................................................................................. 23

5.16. Zaopatrzenie w wodę do zewnętrznego gaszenia pożaru .......................................... 24

6. Zakres niezgodności z przepisami .................................................................................... 25

6.1. Wszystkie występujące w budynku niezgodności z przepisami techniczno-

budowlanymi i przeciwpożarowymi. ......................................................................... 25

6.2. Wykaz niezgodności w zabezpieczeniu przeciwpożarowym niemożliwych do

usunięcia ze względów techniczno-ekonomicznych. ................................................. 27


3

7. Przyjęte rozwiązania wynikające z przepisów i dodatkowe, zapewniające właściwe

zabezpieczenie przeciwpożarowe budynku ..................................................................... 29

7.1. Rozwiązania podstawowe .......................................................................................... 29

7.2. Rozwiązania zamienne ............................................................................................... 30

8. Analiza i ocena wpływu rozwiązań zamiennych na poziom bezpieczeństwa

pożarowego ......................................................................................................................... 31

9. Wnioski w kontekście niepogorszenia warunków ochrony przeciwpożarowej. .......... 33

Część rysunkowa:

rys. 01 – plan sytuacyjny

rys. 02 – rzut piwnic

rys. 03 – rzut parteru

rys. 04 – rzut piętra 1






rys. 10 – przekrój A-A


4

1. Przedmiot, zakres i cel opracowania

Niniejszą ekspertyzą techniczną objęty jest kompleks 11 zabytkowych kamienic

stanowiących siedzibę Muzeum Historycznego m.st. Warszawy. Jest to obiekt posiadający

siedem kondygnacji nadziemnych oraz dwie kondygnacje podziemne. Obecnie, obiekt przede

wszystkim pełni funkcję muzeum.

Niniejsza ekspertyza pożarowo-budowlana uwzględnia zmiany, jakie zaszły w trakcie

realizacji inwestycji, które nie naruszają podstawowych zasad ochrony przeciwpożarowej

opisanych w ekspertyzie z 12.01.2006 r. oraz ekspertyzie zamiennej z 03.10.2011r. i

stanowią ich aktualizację. W ramach przebudowy obiektu, ze względu na uwarunkowania lokalne, techniczne i

budowlane nie ma możliwości spełnienia wszystkich wymagań ochrony przeciwpożarowej.

Celem przebudowy jest dostosowanie obiektu do współcześnie obowiązujących wymogów i

standardów użytkowych z zachowaniem walorów historycznych, spełnienie wymogów

przepisów dot. bezpieczeństwa zbiorów, bezpieczeństwa przeciwpożarowego oraz zapewnienie

dostępności obiektu dla osób niepełnosprawnych

W związku z powyższym zasadne staje się sporządzenie ekspertyzy technicznej

w trybie § 2 ust. 3a rozporządzenia MI [3], określając spełnienie wymagań przepisów

techniczno-budowlanych w sposób inny niż wskazano w w/w akcie prawnym.

Celem niniejszej ekspertyzy jest dokonanie szczegółowej analizy warunków ochrony

przeciwpożarowej rozpatrywanego obiektu Muzeum Historycznego, a następnie określenie

tych wymagań rozporządzenia MI [3], których spełnienie w budynku nie jest możliwe,

z podaniem uzasadnienia. Następnie konieczne będzie wskazanie rozwiązań zastępczych,

których zastosowanie zrekompensuje brak możliwości spełnienia wszystkich wymagań

rozporządzenia w sposób bezpośredni, a jednocześnie zapewni zdaniem autorów zachowanie

odpowiedniego poziomu bezpieczeństwa pożarowego.

Ekspertyza niniejsza określa propozycje niezbędnych rozwiązań technicznych.

Na podstawie niniejszej ekspertyzy technicznej inwestor złoży wniosek do

Mazowieckiego Komendanta Wojewódzkiego Państwowej Straży Pożarnej w Warszawie

o uzgodnienie wymagań przepisów techniczno-budowlanych, spełnionych w sposób inny niż

podany w/w rozporządzeniu MI [3]. Następnie zostanie sporządzony projekt budowlany

rozpatrywanego obiektu, uwzględniający stanowisko Mazowieckiego Komendanta

Wojewódzkiego Państwowej Straży Pożarnej w Warszawie, który w zakresie ochrony

przeciwpożarowej uzgodniony zostanie przez rzeczoznawcę ds. zabezpieczeń

przeciwpożarowych w odrębnym trybie.

W trakcie realizacji inwestycji powzięto decyzje o jej etapowaniu. Etap 1 obejmuje

piwnice (etap zrealizowany). Etap 2 obejmuje część nadziemną. Przyjęto jednocześnie zasadę,

ze rozwiązania zamienne z postanowienia KW PSP będą zrealizowane w zakresie

odpowiadającym danemu etapowi.

Ponieważ obiekt wpisany jest do rejestru zabytków, ekspertyza podlega również

uzgodnieniu z wojewódzkim konserwatorem zabytków. Kamienice wpisane są do rejestru

zabytków.


5

2. Podstawy prawne

Niniejsze opracowanie wykonane zostało na podstawie zlecenia inwestora.

2.1. Podstawa opracowania

Ekspertyzę opracowano na podstawie:

1. Projektu wykonawczego rewaloryzacji i rewitalizacji piwnic Muzeum Historycznego

m.st. Warszawy, wykonanego w ramach zadania inwestycyjnego pn.: „Renowacja i

adaptacja na cele kulturalne zabytkowych piwnic staromiejskich Warszawy na obszarze

wpisu na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO”

(W 2012 roku został zakończony remont i modernizacją piwnic pod wszystkimi

kamienicami - na podstawie projektu budowlanego firmy “Śpiewak”, autorstwa

Przemysława i Marty Woźniakowskich)

2. Projektu powykonawczego j.w.

3. Projektu modernizacji obiektów Muzeum Historycznego m. st. Warszawy przy Rynku

Starego Miasta - koncepcja wielobranżowa.

Główny projektant: mgr inż. arch. Jerzy Wowczak upr. nr GPUpr.451/90.

KB – Projekty Konstrukcyjne spółka z ograniczoną odpowiedzialnością

Kraków, ul Szlak 65/313. Data: maj 2014r.

4. Aktualizacji inwentaryzacji architektonicznej wykonana przez mgr inż.arch. Beatę

Koźliczak.

5. Decyzji Pozwolenia na budowę nr 260/Ś/2013 wydanej przez Prezydenta M. St.

Warszawy;

6. Projektu rewaloryzacji i rewitalizacji zabytkowych kamienic Muzeum Historycznego

m.st. Warszawy - 2012r.

7. Programu prac konserwatorskich – elewacje siedziby Muzeum Historycznego st.m.

Warszawy z lipca 2013r. autorstwa firmy Monument Service Marcin Kozarzewski;

8. Projektu prac konserwatorskich i restauratorskich dla zabytkowych elementów wystroju

wnętrz siedziby Muzeum Historycznego m.st.Warszawy ze stycznia 2014r. autorstwa

firmy KONSWERK Kamila Wojtowicz.

9. Oceny układu nośnego stropów wewnętrznych kamienic wraz z programem prac

naprawczych i wzmocnień, uwzględniających zmiany w sposobie użytkowania dla

potrzeb muzeum historycznego zlokalizowanego w 11 kamienicach przy Rynku Starego

Miasta 28-42 i ul. Nowomiejskiej 4-8 w Warszawie autorstwa dr inż. St, Karczmarczyka

i mgr inż. W.Berezy z grudnia 2013r.

10. Ekspertyzy dotyczącej przyczyn i skutków rozspojeń, zarysowań oraz pęknięć ścian

nośnych budynków wraz z programem prac naprawczych dla potrzeb muzeum

historycznego zlokalizowanego w 11 kamienicach przy Rynku Starego Miasta 28-42 i

ul. Nowomiejskiej 4-8 w Warszawie, autorstwa dr inż. Stanisława Karczmarczyka i mgr

inż. Wiesława Berezy z grudnia 2013r.

11. Wizji lokalnej.

2.2. Podstawy prawne

W ekspertyzie odniesiono się do wymagań następujących przepisów.

1. Ustawa z dnia 24 sierpnia 1991 r. o ochronie przeciwpożarowej (jednolity tekst

Dz. U. z 2009 r., Nr 178, poz. 1380 ze zm.),


6

2. Ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo Budowlane (jednolity tekst Dz. U. z 2010 r.,

Nr 243, poz. 1623 ze zm.),

3. Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków

technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75,

poz. 690 z późn. zmianami).

4. Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 7 czerwca 2010

r. w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i

terenów (Dz. U. Nr 109, poz. 719).

5. Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 24 lipca

2009 r. w sprawie przeciwpożarowego zaopatrzenia w wodę oraz dróg pożarniczych

(Dz. U. Nr 124, poz. 1030).

6. Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 16 czerwca

2003 r., w sprawie uzgadniania projektu budowlanego pod względem ochrony

przeciwpożarowej (Dz. U. Nr 121, poz. 1137 ze zm.),

7. PN-92/N-01256-01 - Znaki bezpieczeństwa. Ochrona przeciwpożarowa.

8. PN-92/N-01256-02 - Znaki bezpieczeństwa. Ewakuacja.

9. Polska Norma PN-EN 671-1 Stałe urządzenia gaśnicze – Hydranty wewnętrzne-

Hydranty wewnętrzne z wężem półsztywnym,


Hydranty wewnętrzne z wężem płasko składanym,


Konserwacja hydrantów wewnętrznych z wężem półsztywnym i hydrantów

wewnętrznych z wężem płasko składanym,

12. PN- EN 1838. Wyposażenie oświetlenia. Oświetlenie awaryjne

13. PN-EN 50172:2005. Systemy awaryjnego oświetlenia ewakuacyjnego

14. PN-EN-60598-2-22. Oprawy oświetleniowe. Część 2: Wymagania szczegółowe. Dział

22: Oprawy oświetlenia awaryjnego.

15. Instrukcja 409/2005 Instytutu Techniki Budowlanej Instrukcje, Wytyczne, Poradniki

projektowanie elementów żelbetowych i murowych z uwagi na odporność ogniową.

16. Wiedza techniczna.

Jeżeli, w opracowaniu powołane zostaną stosowne przepisy prawa, tytuł aktu prawnego

zastąpiony zostanie numerem w nawiasie kwadratowym [ ] odnoszącym się do stosownego aktu

prawnego wykazanego w ww. rozdziale niniejszej ekspertyzy.


7

3. Ogólna charakterystyka obiektu

Zespół kamienic Muzeum Historycznego zlokalizowany jest w obszarze objętym ochroną

prawną tj. pomnika historii „Warszawa- zespół miasta z Traktem królewskim i Wilanowem”.

Teren Starego Miasta wpisany jest na listę Światowego Dziedzictwa Kultury UNESCO.

Zabytkowy zespół kamienic– widnieje również w rejestrze zabytków pod numerami :

- Rynek Starego Miasta 28, 30, 32, 34, 36, 38, 40, 42 – nr 502, 503, 504, 505, 506, 507, 508,

509

- ul. Nowomiejska 4,6,8 - nr 349,350 i 351,

Kompleks Muzeum tworzy północną pierzeję Rynku Starego Miasta obejmując również części

pierzei ul. Nowomiejskiej i Krzywe Koło. Budynki dostępne są bezpośrednio z powierzchni

Rynku oraz z ul. Nowomiejskiej. Od strony ul. Krzywe Koło znajduje się wjazd na parcele

umożliwiający obsługę budynku – dostawa do sklepu, kawiarni, rozładunek i załadunek

eksponatów. Od strony północnej, budynki graniczą z kamienicami zamykającymi kwartał

zabudowy i użytkowanymi jako Archiwum Państwowe oraz budynek mieszkalny.

Stan istniejący - rys historyczny.

Pierzeja północna Rynku Starego Miasta w Warszawie jest ograniczona ulicami Nowomiejską

i Krzywe Koło i obejmuje kamienice o numerach od 28 do 42. Pierzeja po 1916 roku otrzymała

nazwę Jana Dekerta upamiętniając tym samym kupca warszawskiego, prezydenta Starej

Warszawy, przywódcę mieszczan w walce o ich prawa w okresie Sejmu Czteroletniego. W

zabudowie tej pierzei znajdują się najciekawsze kamienice w Rynku Starego Miasta. Ta strona

rynku najmniej ucierpiała w czasie ostatniej wojny. Wszystkie budynki były wypalone, ale w

znacznym stopniu zachowały swoje fasady. Odbudowane zostały na postawie projektu

Stanisława Żaryna. Odbudowa trwała od 1950 do 1954 roku. Połączone wnętrza kamienic stały

się siedzibą Muzeum Historycznego Miasta Stołecznego Warszawy. Niewielką część wnętrz

odrestaurowano a pozostałe odtworzono.

Projektowane rozwiązania funkcjonalno-przestrzenne.

1. Halle

Hall recepcyjny w kamienicy nr 42 – pozwala na zakup biletu i skierowanie zwiedzającego w

kierunku :

1- zwiedzania piwnic

2- skorzystania z szatni i sanitariatów, informacji audiowizualnej (poziom piwnicy -1)

3- projekcji filmów tematycznych – w sali kinowej

4- poczęstunku w kawiarni

5- zakupu pamiątek w sklepie muzealnym

6- zwiedzania dziedzińców

7- zwiedzania ekspozycji stałej na parterze

8- zwiedzania ekspozycji czasowej

Projektowane halle w kamienicy nr 38 i 40 – pozwalają na odwiedzenie sklepu muzealnego

i kawiarni.

Projektowany hall w kamienicy nr 32 prowadzi do strefy wystaw czasowych z kasami i szatnią

przy wejściu.

Wejście służbowe prowadzi poprzez hall w kamienicy nr 28 .


8

2. Lapidarium

W koncepcji zachowano Lapidarium, jako przestrzeń do organizowania imprez typu - koncert,

prelekcja, występy artystyczne, wernisaż oraz niewielkich wystaw. Zmiana organizacji systemu

zwiedzania i zaprojektowanie niezależnego wejścia umożliwiają organizacje imprez również w

godzinach otwarcia Muzeum.

3. Administracja

Poprzez wejście służbowe w kamienicy nr 28 dostepne są pomieszczenia parteru kamienic 28

i 30 z pełniące funkcję pomieszczeń dla obsługi administracyjnej obiektów.

Administracja zajmuje w części kamienice nr 28, 30,32.

4. Sklep muzealny

Sklep zajmuje przestrzeń parteru kamienicy nr 30 i posiada wydzielony ozdobną kratą magazyn

na półpiętrze .

5. Kawiarnia

Kawiarnia zajmuje parter kamienicy nr 40, w środkowej części posiada niewielkie zaplecze

oddzielone ladą od dwóch sal konsumpcyjnych. Dla personelu wydzielono osobny sanitariat

dostępny z hallu kawiarni. Latem istnieje możliwość zorganizowania dodatkowych miejsc przy

stolikach rozkładanych na płycie rynku lub w przestrzeni lapidarium.

6. Sala kinowa

Sala posiada dwa niezależne wejścia. Jedno prowadzi przez kamienicę nr 42, kontrolowane

przez osoby obsługujące kasy i informację, drugie poprzez klatkę schodową KL2 bezpośrednio

z bramy wjazdowej w kamienicy nr 6. Widzowie sali kinowej, mogącej działać niezależnie od

funkcji muzeum mają do dyspozycji szatnie i sanitariaty zlokalizowane w piwnicy. Sala

przewidziana jest dla około 43 osób + dwa miejsca dla os. niepełnosprawnych.

7. Klatki schodowe istniejące:

- klatki schodowe w kamienicach nr 8, 40, 30 ul Nowomiejskiej 4, 8 służą jako ewakuacyjne i

zostały wymknięte pożarowo i oddymiane;

- klatki schodowe w kamienicach nr 36, 34, 32 zostały wciągnięte do ekspozycji i służą

komunikacji międzypiętrowej;

- klatka w kamienicy Nowomiejska 8 – obsługuje pokoje gościnne;

- na dziedzińce i poziom rynku prowadzą schody ewakuacyjne z piwnicy w kamienicy

nr 28, 32, 36, 38;

Klatka schodowa w kamienicy Nowomiejska 4 – projektuje się jej przebudowę i udostępnienie

poziomu I piętra budynku;

Opis stref dostępności w budynku

Kompleks podzielono na klika stref biorąc pod uwagę dostępność zwiedzającego muzeum.

1. Strefa ogólnodostępna obejmująca wystawę stałą i czasową wraz z funkcjami

towarzyszącymi - sklep, kawiarnia, szatnie, sanitariaty oraz wejścia od strony rynku do

kamienic nr 42, 40, 38 i 32, przestrzeń ekspozycyjną w strefie dziedzińców zadaszonych, salę

kinową i czytelnię usytuowaną na poz. I piętra.

2. Strefa ograniczonej dostępności obejmująca administrację, bibliotekę i czytelnię, pokoje

gościnne, wejście Rynku Starego Miasta kamienica nr 28 – wejście służbowe, wjazd bramowy

od ul. Nowomiejskiej - użytkowany okazjonalnie jako ewakuacja w chwili pożaru, czytelnię (

kamienica nr 4 – Ip);

3. Strefa specjalna zawierająca magazyny biblioteczne, serwerownie, pracownie, wjazd

bramowy od. ul. Krzywe Koło, wejścia od strony dziedzińca kamienica nr 28, 30 użytkowane


9

jako wejścia służące dostawie eksponatów, wjazd bramowy od. ul. Krzywe Koło i

Nowomiejskiej - ewakuacja w chwili pożaru

DANE OGOLNE:

Dane liczbowe:

Ilość kondygnacji naziemnych 7 (z poddaszem użytkowym)

Ilość kondygnacji podziemnych 1 (2 w kamienicy 40 i 42).

Powierzchnia zabudowy 1956,27 m2

Powierzchnia całkowita 9472,74 m2

Powierzchnia użytkowa (bez piwnic): 5621,27 m2

Powierzchnia użytkowa (z piwnicami): 7192,00 m2

Kubatura: 39 898,00 m3

Wysokość całkowita 24,85 m

Na tej podstawie, obiekt został zakwalifikowany do budynków średniowysokich.


10

4. Warunki budowlano – instalacyjne, ich stan techniczny

Konstrukcja - opis ogólny (wg ekspertyzy dotyczącej przyczyn i skutków rozspojeń,

zarysowań oraz pęknięć ścian nośnych budynków dr inż. Stanisława Karczmarczyka i mgr inż.

Wiesława Berezy):

Kamienice przy Rynku Starego Miasta (strona Dekerta) oraz przy ul. Nowomiejskiej zostały

zbudowane jako murowane z cegły ceramicznej z uzupełnieniem murów fundamentowych

kamieniami na zaprawie wapiennej. Fundamenty i ściany piwnic wykonano jako murowane z

kamieni otoczaków i z cegły ceramicznej pełnej na zaprawie wapiennej i cementowo-wapiennej

(na etapie odbudowy), ściany kondygnacji nadziemnych i sklepienia wykonano jako murowane

z cegły ceramicznej pełnej na zaprawie wapiennej i fragmenty odbudowane wykonano na

zaprawie cementowo-wapiennej.

W latach 2010 - 2011 zostały wykonane podbicia ścian fundamentowych jako element na

remontu piwnic, w ramach którego wykonano lokalne pogłębienie piwnic.

Sklepienia ceramiczne występują w stropach nad piwnicami, prawie nad całym parterem i

lokalnie nad I piętrem. W części nadziemnej występują przede wszystkim stropy belkowe

wykonane na etapie odbudowy jako stropy ceramiczne typu Kleina oparte na dwuteowych

belkach stalowych. W kamienicy pod nr 32 wykonano stropy płytowe żelbetowe oparte na

obetonowanych dwuteowych belkach stalowych. Belki drewniane pełne podwieszone do

żelbetowego stropu płytowo - żebrowego, wykonanego jako wzmocnienie tych stropów w

latach 1938-1939. Opisane rozwiązanie występuje tylko w kamienicach nr 34 i 36. W

omawianych kamienicach, poza budynkiem nr 34 i 36, widoczne od spodu belki drewniane to

elementy dekoracyjne podwieszone do stropów belkowych stalowych i żelbetowych.

Większość tych elementów wykonana jest z desek tworzących skrzynki imitujące belki.

Wszystkie klatki schodowe za wyjątkiem odtworzonej drewnianej klatki w kamienicy nr 32

(Baryczkowska) zostały wykonane jako żelbetowe konstrukcje belkowo – płytowe, obłożone

okładziną z drewna, imitującą stare drewniane schody belkowe. Są to rozwiązania zastosowane

na etapie odbudowy.

Więźby dachowe wykonano w konstrukcji drewnianej, płatwiowo-kleszczowej, krokwiowej z

podparciem słupkami, obciążającymi stropy niższej kondygnacji. Pokrycie dachów wykonano

z dachówki „esówki”. Jedynie kamienica nr 30 z latarnią pokryta jest dachówka rzymską.

Kamienica nr 28

Budynek podpiwniczony o 4 kondygnacjach nadziemnych (w tym użytkowe poddasze), na

rzucie w kształcie wydłużonego prostokąta posiada wymiary zewnętrzne około 8,60 x 26,60 m.

Jest to budynek murowany, trzytraktowy. Ściany wykonane są z cegły ceramicznej pełnej.

Pomieszczenia nad poziomem piwnicy i parteru przekryte są sklepieniami ceglanymi

kolebkowymi, kolebkowymi z lunetami i lokalnie krzyżowymi, wyżej stropy wykonano jako

belkowe typu Kleina z belkami stalowymi rozpiętymi w kierunku prostopadłym do ścian

poprzecznych kamienicy. Komunikację w tym budynku zapewnia klatka schodowa i winda

zlokalizowana w budynku sąsiednim.

Podczas wojny kamienica została spalona i prawie całkowicie zniszczona. Drewniane stropy

belkowe przestały istnieć, narożnik budynku od strony frontowej i ul. Krzywe Koło został

wyrwany na wysokości I, II i prawie III piętra z zachowaniem gzymsu i attyki wieńczącej

budynek.

Podczas odbudowy w latach powojennych uzupełniono wyrwany narożnik, wykonano nowe

schody o konstrukcji żelbetowej, wykonano nowe stalowe stropy belkowe typu Kleina oraz po


11

stwierdzeniu, że ściana frontowa odchylała się od pionu, wykonano jej kotwienie za pomocą

ściągów stalowych przymocowanych do belek stropowych.

Kamienica nr 30

Budynek całkowicie podpiwniczony, o rzucie wydłużonego prostokąta posiada wymiary

zewnętrzne około 8,60 x 27,20 m. Obiekt posiada 7 kondygnacji nadziemnych w części

środkowej i 5 kondygnacji nadziemnych w części tylnej i frontowej. Na poziomie 4 piętra

pomieszczenia zlokalizowane w części tylnej i frontowej stanowią użytkowe poddasze. Piętro

5 i 6 stanowi klatka schodowa z przyległymi pomieszczeniami zlokalizowana centralnie. Wyżej

znajduje się strych. Jest to budynek murowany, trzytraktowy. Ściany wykonane są z cegły

ceramicznej pełnej na zaprawie wapiennej. Pomieszczenia nad poziomem piwnicy i parteru

przekryte są sklepieniami ceglanymi kolebkowymi, kolebkowymi z lunetami i lokalnie

krzyżowymi, wyżej stropy wykonano jako belkowe typu Kleina z belkami stalowymi

rozpiętymi w kierunku prostopadłym do ścian poprzecznych kamienicy. Komunikację w tym

budynku zapewnia klatka schodowa i winda zlokalizowana w centralnej części kamienicy.

Schody zostały wykonane jako żelbetowe o konstrukcji belkowo – płytowej, obłożonej

okładziną z drewna, imitującej dawne drewniane schody belkowe.


belkowe przestały istnieć, trakt tylny i środkowy zburzony został do poziomu sklepień nad

parterem, a ściana frontowa była zarysowana i odchylona od pionu.

W wyniku odbudowy w latach powojennych rozebrano i odtworzono całą ścianę frontową,

rozebrano i zrekonstruowano skośne sklepienie nad wejściem do piwnic, rozebrano partię

sklepienia w tylnym pomieszczeniu ze względu na wykonanie szybu dla dźwigu osobowego.

Poza tym wykonano nowe schody o konstrukcji żelbetowej i nowe stalowo - ceramiczne stropy

belkowe typu Kleina.

Kamienica nr 32

Kolejna kamienica w pierzei północnej Rynku, o rzucie w kształcie wydłużonego prostokąta

posiada wymiary zewnętrzne około 9,80 x 28,60 m. Budynek jest podpiwniczony i posiada 4

kondygnacje nadziemne oraz strych. Jest to budynek murowany, trzytraktowy. Ściany

wykonane są z cegły ceramicznej pełnej. Pomieszczenia nad poziomem piwnicy i parteru


krzyżowymi. W poziomie wyższych kondygnacji stropy wykonano w postaci płyty żelbetowej

opartej na obetonowanych belkach stalowych z żebrem rozdzielczym. W budynku tym

zrekonstruowano drewnianą klatkę schodową.

W okresie wojny kamienica pod nr 32 została spalona i prawie całkowicie zniszczona.

Drewniana więźba dachowa, stropy belkowe oraz klatka schodowa przestały istnieć, sztukaterie

i wewnętrzne tynki zostały zniszczone prawie całkowicie, a obramienia kamienne wokół okien

zostały osłabione i zniszczone w następstwie pożaru oraz uległy licznym spękaniom.

Zachowały się jedynie mury wraz z attyką.

Podczas odbudowy w latach powojennych rozebrano wtórną nadbudówkę od strony podwórza

wykonaną w latach 1911-1912 i zrekonstruowano attykę od strony podwórza, wykonano nową

konstrukcję dachu z wiązarem stalowym, wykonano nowe stropy ogniotrwałe zachowując

dawny układ belek drewnianych Poza tym przeprowadzono rekonstrukcję dawnej drewnianej

klatki schodowej (schody potraktowano jako odtworzony element zabytkowy nie przeznaczony

do komunikacji).


12

Kamienica nr 34

Budynek ten o rzucie w kształcie wydłużonego prostokąta posiada wymiary zewnętrzne około

7,20 x 24,70 m. Budynek jest podpiwniczony i posiada pięć kondygnacji nadziemnych z

których ostatnia to użytkowe poddasze oraz strych. Jest to budynek murowany, którego ściany

wykonane są z cegły ceramicznej pełnej. Pomieszczenia nad poziomem piwnicy i parteru


krzyżowymi. W poziomie wyższych kondygnacji pozostawiono niezniszczone stropy

drewniane podwieszone do żelbetowego stropu płytowo - żebrowego, wykonanego jako

wzmocnienie tych stropów jeszcze przed wybuchem wojny. Komunikację w tym budynku

zapewnia klatka schodowa zlokalizowana w centralnej części kamienicy. Schody zostały

wykonane jako żelbetowa konstrukcja belkowo – płytowa, obłożona okładziną z drewna,

imituje dawne drewniane schody belkowe.

Podczas wojny ze względu na ogniotrwałe stropy kamienica nie spłonęła. Zniszczone zostało

pokrycie w postaci dachówki oraz stolarka okienna i drzwiowa.

W wyniku odbudowy wyreperowano więźbę drewnianą i pokrycie, wykonano nową klatkę

schodową, której zgodnie z ówczesnym planem nie udało się wykonać przed wybuchem wojny.

Wybudowano też komin centralnego ogrzewania przyległy do latarni sąsiedniej kamienicy.

Kamienica nr 36


7,60 x 26,60 m. Budynek jest podpiwniczony w pełnym obrysie rzutu i posiada sześć

kondygnacji nadziemnych oraz strych. Na poziomie 5 piętra pomieszczenia zlokalizowane w

części tylnej i frontowej stanowią użytkowe poddasze. Jest to budynek murowany, trzytraktowy

z latarnią w części środkowej, którego ściany wykonane są z cegły ceramicznej pełnej.

Pomieszczenia nad poziomem piwnicy i parteru przekryte są sklepieniami ceglanymi

kolebkowymi, kolebkowymi z lunetami i lokalnie krzyżowymi. W poziomie wyższych

kondygnacji pozostawiono zachowane po zniszczeniach wojennych stropy drewniane

podwieszone do żelbetowej płyty żebrowej, wykonanej jako wzmocnienie tych stropów jeszcze

przed wybuchem wojny. Komunikację w tym budynku zapewnia klatka schodowa

zlokalizowana w centralnej części kamienicy. Schody zostały wykonane jako żelbetowa

konstrukcja belkowo – płytowa, ze stopniami obłożonymi okładziną z drewna, imitującą dawne

drewniane schody belkowe.

W okresie działań wojennych ogniotrwałe stropy uchroniły kamienicę przed skutkami pożaru.

Zniszczone zostało pokrycie w postaci dachówki oraz stolarka okienna i drzwiowa. Została też

częściowo zburzona latarnia z klatką schodową. W oficynie zburzone zostało II piętro, a

pozostałe ściany wraz z gankiem uległy wychyleniu z pionu.

W wyniku odbudowy wyreperowano więźbę drewnianą i pokrycie, wykonano nową klatkę

schodową, z szybem umożliwiającym dostęp światła latarni. Wykonano też liczne zabiegi

konserwatorskie.

Kamienica nr 38

Obiekt o rzucie w kształcie wydłużonego prostokąta posiada wymiary zewnętrzne około 9,30

x 23,60 m. Budynek jest podpiwniczony i posiada 5 kondygnacji nadziemnych, z których

ostatnia to użytkowe poddasze oraz strych. Jest to budynek murowany, trzytraktowy o ścianach

z cegły ceramicznej pełnej. Pomieszczenia nad poziomem piwnicy i parteru przekryte są

sklepieniami ceglanymi kolebkowymi, kolebkowymi z lunetami i lokalnie krzyżowymi, wyżej

stropy wykonano jako belkowe typu Kleina z belkami stalowymi rozpiętymi w kierunku


13

prostopadłym do ścian magistralnych kamienicy. Komunikację w tym budynku zapewnia

klatka schodowa zlokalizowana w budynkach sąsiednim.

W następstwie działań wojennych kamienica została spalona i prawie całkowicie zniszczona.

Drewniane stropy belkowe przestały istnieć, ściany wewnętrzne zburzone zostały do poziomu

sklepień nad parterem. Ściana frontowa od strony Rynku Starego Miasta zachowała się do

poziomu gzymsu ale na skutek działania silnego wiatru w 1946 r zawaliła się do poziomu I

piętra. Elewacja od podwórza zachowała się do poziomu I piętra. Zachowały się ściany

magistralne z budynkami sąsiednimi.

W wyniku odbudowy w latach powojennych zlikwidowano klatkę schodową wykonując

jedynie biegi na I piętro, rozebrano resztki ścian wewnętrznych i frontowych do poziomu I

piętra i odtworzono zgodnie z pierwowzorem. Na I i II piętrze zachowano podział na trzy trakty,

a na III podział ten nie został powtórzony. Poza tym przemurowano ścianę szczytową na

poziomie parteru od strony kamienicy nr 40 nie niszcząc sklepień, wykonano nowe stropy i

więźbę dachową.

Kamienica nr 40

Budynek o rzucie w kształcie wydłużonego prostokąta posiada wymiary zewnętrzne około 9,00

x 22,20 m. Kamienica posiada sześć kondygnacji nadziemnych w części środkowej i 5

kondygnacji nadziemnych w części tylnej i frontowej. Na poziomie 4 piętra pomieszczenia

zlokalizowane w tylnej i frontowej części budynku stanowią użytkowe poddasze. Budynek w

obrębie całego rzutu posiada kondygnacje podziemną -1 oraz na fragmencie kondygnacje

podziemną -2. Jest to budynek murowany, trzytraktowy. Ściany wykonane są z cegły

ceramicznej pełnej. Pomieszczenia nad poziomem piwnicy i parteru w środkowym i tylnym

trakcie przekryte są sklepieniami ceglanymi kolebkowymi, kolebkowymi z lunetami i lokalnie

krzyżowymi, na parterze w trakcie środkowym i wyżej stropy wykonano jako belkowe typu

Kleina z belkami stalowymi rozpiętymi w kierunku prostopadłym do ścian magistralnych

kamienicy. Komunikację w tym budynku zapewnia klatka schodowa w centralnej części

kamienicy. Schody zostały wykonane jako żelbetowa konstrukcja belkowo – płytowa, ze

stopnicami obłożonymi okładziną z drewna, imitującą dawne drewniane schody belkowe.


belkowe przestały istnieć, trakt tylny wraz ze ściana od strony podwórza został zburzony,

ściany wewnętrzne zburzone zostały do poziomu sklepień nad parterem. Zburzona też została

oficyna tylna.

Podczas odbudowy w latach powojennych wykonano nową konstrukcje dachu, wykonano

nowe stropy belkowe, odtworzono prawie wszystkie ściany – zachowała się tylko ściana

szczytowa od strony kamienicy 42. Podczas odbudowy odkryto wnękę gotycką, którą

postanowiono wyeksponować i rozebrano wszystkie sklepienia na kondygnacji parterowej od

strony frontowej i wykonano strop belkowy wykorzystując średniowieczne ślady gniazd po

belkach. Poza tym wykonano nowe schody o konstrukcji żelbetowej.

Kamienica nr 42


8,30 x 21,30 m. Budynek posiada dwupoziomowe piwnice, 5 kondygnacji nadziemnych, z

których ostatnia stanowi użytkowe poddasze. Jest to budynek murowany, trzytraktowy, którego

ściany wykonane są z cegły ceramicznej pełnej. Pomieszczenia nad poziomem piwnicy i

parteru przekryte są sklepieniami ceglanymi kolebkowymi, kolebkowymi z lunetami i lokalnie

krzyżowymi. W poziomie wyższych kondygnacji wykonano stropy belkowe typu Kleina z


14

nośnymi belkami stalowymi. Komunikację w tym budynku zapewnia klatka schodowa

zlokalizowana w budynku sąsiednim.

Podczas wojny kamienica została spalona i prawie całkowicie zniszczona. Ściany wewnętrzne

zburzone zostały do poziomu sklepień nad parterem. Zachowały się elewacje frontowe od

Rynku i od ul. Nowomiejskiej.

Podczas odbudowy w latach powojennych zlikwidowano schody, wykonano nowe stalowe

stropy belkowe typu Kleina, nową więźbę dachową, przygotowano też szyb pod przyszły dźwig

osobowy.

Kamienica nr 4, 6, 8

Budynki zlokalizowane przy ul. Nowomiejskiej nr 4, nr 6 i nr 8 to obiekty, które tworzą pierzeję

zabudowy od strony ulicy Nowomiejskiej. Kamienica nr 4 o rzucie w kształcie wydłużonego

prostokąta o wymiarach zewnętrznych około 8,10 x 14,00 m posiada 4 kondygnacje nadziemne,

z których ostatnia stanowi użytkowe poddasze. Kamienice pod nr 6 i nr 8 również posiadają 4

kondygnacje nadziemne oraz strych. Budynek nr 6 o rzucie w kształcie prostokąta o wymiarach

zewnętrznych około 5,40 x 8,10 m i budynek nr 8 o rzucie w kształcie prostokąta o wymiarach

zewnętrznych około 5,00 x 11,90 m usytuowane są krótszym bokiem do ulicy Nowomiejskiej.

Są to budynki murowane, jednotraktowe, których ściany wykonane są z cegły ceramicznej

pełnej. Pomieszczenia nad poziomem piwnicy i parteru przekryte są sklepieniami ceglanymi

kolebkowymi, kolebkowymi z lunetami i lokalnie krzyżowymi. W poziomie wyższych

kondygnacji wykonano stropy belkowe typu Kleina z nośnymi belkami stalowymi.

Komunikację w tym zespole budynków zapewnia żelbetowa klatka schodowa zlokalizowana

w kamienicy nr 8.

W wyniku działań wojennych kamienice te uległy prawie całkowitemu zniszczeniu, a to co się

zachowało rozebrano na etapie odbudowy do poziomu sklepień piwnicznych.

Podczas odbudowy kamienice w części nadziemnej odtworzono na nowo. Nie odtwarzano

zburzonych oficyn. Natomiast w budynku nr 8 ze względu na ówczesne wymogi

przeciwpożarowe wykonano dodatkową klatkę schodową zapewniająca dostęp do trzech

domów.


15

5. Charakterystyka pożarowa

5.1. Funkcje istniejące i projektowane

Kondygnacje podziemne: sale wystawiennicze ze zwiedzaniem grupowym ( jedna grupa nie

może przekraczać 20 osób, wliczając w to personel Muzeum w odniesieniu do zwiedzania w

podziemiu -1, i 10 osób na poziomie piwnic -2; na pozostałych kondygnacjach ustala się

maksymalnie 40 osób (2 grupy), pomieszczenia techniczne, szatnia z pomieszczeniami

sanitarnymi dla zwiedzających, pomieszczenia sanitarne i socjalne dla personelu,

Kondygnacje nadziemne: sale wystawiennicze, sklep muzealny, kawiarnia muzealna, sala

kinowa, pomieszczenia biurowe, pracownie, biblioteka, czytelnia, magazyny biblioteczne,

pomieszczenia sanitarne, socjalne, pracownie historyczne, pokoje gościnne, pomieszczenia

techniczne i pomocnicze (gospodarcze)

Kondygnacje podziemne zostały zrealizowane i oddane do użytku zgodnie z pozwoleniem na

budowę i zgodnie z pierwotną (2006r.) i zamienną (2011 r.) ekspertyzą pożarowo-budowlaną

oraz postanowieniem KW PSP z roku 2006 i 2011.

Przestrzeń lapidarium nie zmienia swojego pierwotnego sposobu użytkowania.

5.2. Powierzchnia, wysokość i liczba kondygnacji:

Wysokość budynku wynosi 24,85 m czyli poniżej 25m ponad poziom terenu od najniżej

położonego wejścia do budynku. Obiekt zakwalifikowany jest do grupy budynków

średniowysokich (SW) tzn. o wysokości w przedziale 12m do 25m wysokości.

Powierzchnia użytkowa budynku wynosi 7192m2. (z piwnicami)

Kubatura wynosi 39 898 m3.

Liczba kondygnacji:

- nadziemnych – 7 (z poddaszem użytkowym)

- podziemnych – 1 (2 w kamienicy 40 i 42).

5.3. Odległość od obiektów sąsiadujących – usytuowanie budynku

Muzeum zlokalizowane jest po północno- zachodniej stronie Rynku Starego Miasta, między

ulicą Krzywe Koło (po stronie północno-wschodniej) i ulicą Nowomiejska (po stronie

południowo-zachodniej).

Po stronie północno-wschodniej znajdują się budynki mieszkalne i biurowe, usytuowane w

odległościach mniejszych niż wymagane 8 m. Najmniejsza odległość między ścianami

zewnętrznymi budynków, nie będących ścianami oddzielenia przeciwpożarowego, wynosi ok.

6.7m.

Po stronie północno zachodniej, budynki pomiędzy sobą są oddzielone ścianą oddzielenia

przeciwpożarowego o klasie odporności ogniowej REI 120. Drzwi oraz przeszklenia w

istniejącym budynku od wewnętrznej strony (znajdujące się w odl. mniejszej niż 8m od

budynków sąsiednich, zaprojektowano w klasie odporności ogniowej EI 60.

5.4. Parametry pożarowe występujących substancji palnych.

W budynku nie przewiduje się składowania materiałów niebezpiecznych pożarowo

w rozumieniu rozporządzenia MSWiA [2.V].


16

5.5. Przewidywana wielkość gęstości obciążenia ogniowego

Przyjmuje się, że gęstość obciążenia ogniowego w pomieszczeniach technicznych nie

przekroczy wartości 500 MJ/m2.

5.6. Kategoria zagrożenia ludzi, przewidywana ilość osób na każdej kondygnacji i w

poszczególnych pomieszczeniach

W Muzeum występują obszary kwalifikowane do:

1. Kategorii zagrożenia ludzi ZL- III: sala kinowa, sale ekspozycyjne, pomieszczenia

biurowe, pracownie historyczne, pomieszczenia socjalne,

2. Kategoria ZL- IV – mieszkania służbowe przy klatce K1,

3. Pomieszczenia techniczne i gospodarcze kwalifikowane do PM o średniej gęstości

obciążenia ogniowego do 500 MJ/m2,

5.7. Ocena zagrożenia wybuchem pomieszczeń oraz przestrzeni zewnętrznych

W analizowanym obiekcie oraz na terenie do niego przyległym, nie przewiduje się

magazynowania materiałów mogących wytworzyć mieszaniny wybuchowe, jak również

prowadzenia procesów technologicznych z użyciem tego typu materiałów. Nie występuje

zatem konieczność dokonywania oceny zagrożenia wybuchem.

5.8. Podział obiektu na strefy pożarowe

Dopuszczalna wartość strefy pożarowej dla budynku średniowysokiego wynosi 5.000 m2 dla

części nadziemnej i 2.500 m2 dla części podziemnej.

Budynek został podzielony na 5 stref pożarowych obejmujących kondygnacje nadziemne i

dwie strefy pożarowe obejmujące dwa poziomy piwnic.

Oddzielnymi strefami pożarowymi są pomieszczenia takie jak pompownia hydrantowa, czy

pomieszczenie z centrala DSO.

Wentylatornie przeznaczone na cele bytowe zamknięte są drzwiami EI60 i EI30 i odpowiednio

ścianami REI120 i REI60 nie tworzą oddzielnych stref pożarowych.

Klatki schodowe ewakuacyjne (K1, K2, K3 i K7) będą obudowane ścianami o odporności

REI60 i zamykane drzwiami na każdej kondygnacji o klasie odporności ogniowej EIS30 (EI30

dla drzwi przystankowych do windy) oraz wyposażone w urządzenia służące do usuwania

dymu lub zapobiegające zadymieniu.

Strefy pożarowe będą oddzielone przeciwpożarowo ścianami oddzielenia pożarowego o

odporności ogniowej REI20 z drzwiami dymoszczelnymi EI60+S.

Dźwigi znajdujące się na poziomie kondygnacji nadziemnych przebiegają przez oddzielne

strefy pożarowe kondygnacji podziemnych i zostały zabezpieczone na poziomie piwnic

drzwiami do szybu o odp. ogniowej EI60 (winda w kamienicy nr 42) lub posiadają przedsionki

zamknięte drzwiami o odp. j.w. (winda w kamienicy nr 30).

Przepusty instalacyjne w ścianach oddzielenia przeciwpożarowego będą zabezpieczone

atestowanymi materiałami o odporności ogniowej takiej jak przegrody, przez które przechodzą


17

5.9. Klasa odporności pożarowej budynku oraz odporność ogniowa i stopień

rozprzestrzeniania ognia elementów budynku

Na podstawie obowiązującego obecnie rozporządzenia MI [3] przedmiotowy budynek

powinien spełniać wymagania dla klasy „B” odporności pożarowej.

Minimalne wymagania w zakresie klasy odporności ogniowej i stopień rozprzestrzeniania

ognia poszczególnych elementów budynku:

o główna konstrukcja nośna – R120 (NRO) – wymóg zostanie spełniony

o stropy – REI 60 (NRO) – wymóg zostanie spełniony

o ściana zewnętrzna – EI60 (NRO) – wymóg spełniony

o ściana wewnętrzna – EI 30 (NRO) – wymóg zostanie spełniony

o konstrukcja dachu – R 30 (NRO) – wymóg zostanie spełniony.

o przekrycie dachu – RE 30 (NRO) – wymóg zostanie spełniony.

NRO – nierozprzestrzeniające ognia.

Na podstawie wizji lokalnej przedmiotowego budynku, weryfikacji dokumentacji technicznej

oraz wymagań instrukcji ITB nr 409/2005 r. przyjmuje się, że elementy budynku powinny

spełniać ww. wymagania odnośnie odporności ogniowej.

Przekrycie dachu w niższej części budynku wraz z zadaszeniem dziedzińców, usytuowanego

bliżej niż 8 m lub przyległego do ściany z otworami sąsiedniego budynku wyższego

(stanowiącego odrębną strefę pożarową), w pasie o szerokości 8 m od tej ściany, powinny być

jako nie nierozprzestrzeniające ognia oraz w pasie tym konstrukcja dachu powinna mieć klasę

odporności ogniowej co najmniej R 30 natomiast przekrycie dachu powinno mieć klasę

odporności ogniowej co najmniej R E 30.

Przekrycia dziedzińców kamienic nr 36, 34 i 32 użytkowane jako ogrzewane sale ekspozycyjne

powinny wówczas posiadać konstrukcję nośną o odporności ogniowej R30 i przykrycie o odp.

RE30.

Alternatywą jest zastosowanie ściany oddzielenia przeciwpożarowego pomiędzy sąsiednimi

budynkami. Na obecnym etapie przyjęto takie właśnie rozwiązanie, gdzie w granicy działki

budowlanej od strony dziedzińców, zastosowano ścianę oddzielenia przeciwpożarowego z

otworami w klasie EI 60 odporności ogniowej na całej wysokości.

Poddasze użytkowe oddzielone zostanie od drewnianej konstrukcji dachu i jego przekrycia za

pomocą płyt gipsowo-kartonowych w rozwiązaniu systemowym, które gwarantuje klasę

odporności ogniowej EI 60.

Drewniane elementy dachu i przekrycia zabezpieczone zostaną do stopnia nie

rozprzestrzeniania ognia za pomocą certyfikowanych środków do impregnacji ogniochronnych

drewnianych przekryć dachowych.

Zaprojektowane elementy budynku spełniają wymagania w zakresie nie rozprzestrzeniania

ognia (wszystkie elementy budynku NRO).

Wszystkie drzwi przeciwpożarowe, będą zaopatrzone w samozamykacze lub urządzenia

zamykające je samoczynnie w razie pożaru.

W obszarach ekspozycyjnych drzwi przeciwpożarowe i dymoszczelne wyposażone w

trzymacze elektromagnetyczne sterowane zaprojektowanym systemem sygnalizacji pożaru; w

przypadku drzwi dwuskrzydłowych przewiduje się zastosowanie regulatorów kolejności

zamykania skrzydeł,


18

Drzwi klatek schodowych K4 – K6, na każdej kondygnacji nadziemnej, wyposażone w

trzymacze elektromagnetyczne, sterowane systemem sygnalizacji pożaru; drzwi klatek

schodowych K4, K5, K6 w klasie S dymoszczelności, na każdej kondygnacji nadziemnej; drzwi

klatek schodowych K1, K2, K3 i K7 w klasie EIS 30 i EIS 60 oraz EI30 w przypadku drzwi

do windy, zgodnie z częścią rysunkową.

Wszystkie klatki schodowe, z wyjątkiem klatki K6 (kamienica 32) żelbetowe spełniają

wymagania R 60 odporności ogniowej.

5.10. Warunki ewakuacji, oznakowanie na potrzeby ewakuacji dróg

i pomieszczeń, oświetlenie awaryjne (bezpieczeństwa i ewakuacyjne) oraz

przeszkodowe

Ewakuacja z budynku odbywa się za pomocą pionowych i poziomych dróg komunikacji

ogólnej służących celom ewakuacji. Pionowe drogi komunikacji wykorzystywane do

ewakuacji, stanowią 4 klatki schodowe (K1,K2,K3 i K7), które zaprojektowano w następujący

sposób:

- obudowane i oddzielone od poziomych dróg komunikacji ogólnej na każdej kondygnacji za

pomocą drzwi przeciwpożarowych w klasie odporności ogniowej co najmniej EI 30S (EI30

dla drzwi do windy).

Ściany wewnętrzne i stropy stanowiące obudowę klatki schodowej posiadają odporność

ogniową REI 60.

Spośród 7 klatek schodowych do ewakuacji wyznaczono 4 klatki schodowe: przebudowywaną

K2 (Nowomiejska 4), mieszkalną K1 (Nowomiejska 4), muzealną K3 (budynek nr RSM 40) i

administracyjną K7 (budynek nr RSM 30). Wszystkie cztery klatki schodowe j.w. zamknięte

są drzwiami EIS 30 lub EIS 60, w zależności od lokalizacji. Drzwi do windy przewiduje się w

klasie EI 30.

Długości dojść ewakuacyjnych w obszarach wszystkich klatek schodowych, zamkniętych

drzwiami EI 30 i oddymianych, nie osiągają wartości mogących powodować zakwalifikowanie

Muzeum do grupy budynków zagrażających życiu ludzi.

Klatki schodowe w budynkach nr 36 (K4), 34 (K5) i 32 (K6) są traktowane jako komunikacja

pionowa w obszarze jednej strefy pożarowej, a na poziomie piwnicy lub na parterze zamknięte

są one drzwiami o odporności ogniowej EI 60 (z powodu wydzielenia piwnicy jako oddzielnej

strefy pożarowej).

Kierunki otwierania zewnętrznych drzwi ewakuacyjnych pozostają bez zmian, drzwi nowo

projektowane, jeżeli jest to wymagane, będą otwierały się zgodnie z kierunkiem ewakuacji

ludzi.

Obszary ekspozycyjne zostały uznane za pomieszczenia jednoprzestrzenne o długościach

przejść ewakuacyjnych nie przekraczających 40 m,

Zwiedzanie Muzeum, będzie odbywać się w grupach 10 osobowych, wliczając w to personel

Muzeum, w odniesieniu do części podziemnej -2; 20 osób na kondygnacji -1 i 40 osób (dwie

grupy) na kondygnacjach pozostałych.


19

Warunki ewakuacji na kondygnacji podziemnej:

Kondygnacja podziemna została zrealizowana i oddana do użytku zgodnie z pozwoleniem na

budowę i zgodnie z pierwotną (2006r.) i zamienną (2011 r.) ekspertyzą techniczną oraz

postanowieniem KW PSP z roku 2006 i 2011.

Z części ekspozycyjnej ewakuacja przewidziana jest do lapidarium na parterze poprzez

przebudowywane schody o szerokości 1,2 m oraz w stronę windy przez drzwi EI 60 jako

drugiego wyjścia ewakuacyjnego do innej strefy pożarowej; największa długość przejścia

ewakuacyjnego wynosi 39 m, licząc do drzwi EI 60 usytuowanych w lapidarium na parterze (w

obszarze budynku nr 36); dodatkowe wyjścia ewakuacyjne wyznaczone ekspertyzą techniczną

z roku 2011, pokazane są w części rysunkowej podziału na strefy pożarowe.

Dla pomieszczeń usytuowanych w budynku nr 30 i 32 długość dojścia ewakuacyjnego nie

przekracza 20 m z uwzględnieniem prowadzenia ewakuacji do innej strefy pożarowej, czyli do

klatki K7 w budynku nr 30, zamkniętej drzwiami EI 60 i w kierunkach wyznaczonych w

ekspertyzie z roku 2006 i 2011. (uszczegółowienie warunków ppoż w ramach aktualizacji tych

ekspertyz)

Warunki ewakuacji ludzi na parterze:

W obszarze sal ekspozycyjnych ewakuację przewidziano do lapidarium oraz w stronę rynku na

zewnątrz obiektu.

W obszarze lapidarium zaprojektowano dwa wyjścia ewakuacyjne; pierwsze z nich prowadzi

poprzez wjazd bramowy na ulicę Nowomiejską; drugie - na otwarte podwórko i dalej na ulicę

Krzywe Koło; długość przejścia ewakuacyjnego wynosi 20 – 25 m, przy wartości

dopuszczalnej 60 m;

Warunki ewakuacji ludzi na kondygnacjach nadziemnych:

W tej części Muzeum, w obszarach ekspozycyjnych, ewakuację zaplanowano jak w

pomieszczeniach jednoprzestrzennych; długości przejść ewakuacyjnych zawierają się w

przedziale 30 - 40 m. w kierunku klatki schodowej muzealnej K3 (budynek nr 40) i

administracyjnej K7 (budynek nr 30) oraz K2 wraz z innymi schodkami piwnicznymi z

wyjściem bezpośrednim na parter (piwnice); wszystkie te klatki schodowe zamknięte są

drzwiami o odporności ogniowej EIS30/EIS 60 lub EI30/EI60 (zgodnie z częścią graficzną) i

posiadają urządzenia służące do oddymiania lub zapobiegające zadymieniu; przejścia

ewakuacyjne zaplanowano tak, aby klatka schodowa K4 w budynku nr 36 (drewniana klatka

schodowa) prowadziła jedynie z Vp na VI p na taras widokowy zlokalizowany na VI p ( max

liczba osób na galeriach 20 osób), a oddymiana klatka schodowa nr K7 - zgodnie z

założeniami projektowymi piętra 6 pomieszczenie „latarnia” w RSM 30 będzie pomocniczą

salą spotkań wewnętrznych dla pracowników Muzeum.

Klatki schodowe K4-K6 zamknięte są drzwiami dymoszczelnymi, wyposażonymi w trzymacze

elektromagnetyczne sterowane przez SSP

Występujące korytarze z jednym kierunkiem ewakuacji w stronę klatek schodowych w

budynkach 30 (K7) i 40 (K3), mają długość nieprzekraczającą 20 m.

W części mieszkalnej ewakuacja prowadzona będzie obudowaną i zamkniętą drzwiami


20

EIS 30 oraz oddymianą klatką schodową w obszar lapidarium na parterze i dalej bądź w stronę

ul. Nowomiejskiej bądź przez lapidarium w stronę ul. Krzywe Koło;

Każda z istniejących klatek schodowych posiada bądź schody zabiegowe bądź zbyt wąskie

spoczniki i biegi w stosunku do obowiązujących wymagań „warunków technicznych, jednakże

rzeczywiste wymiary biegów i spoczników nie są mniejsze o ponad 1/3 w stosunku do

aktualnych wymagań, a fakt ten został uwzględniony w ekspertyzie pożarowo-budowlanej wraz

z postanowieniem KW PSP z roku 2006 i 2011 i jest zaktualizowany w ramach niniejszej

ekspertyzy.

Nr klatki Minimalna

szerokość

biegów

Wymagana

szerokość

biegów

Minimalna

szerokość

spoczników

Wymagana

szerokość

spoczników

Uwagi

K1 0,9 m 1,2 m 1,2 m 1,5 m Schody

zabiegowe

K2 1,15 m 1,2 m 1,4 m 1,5 m

K3 0,9 m 1,2 m 1,2 m 1,5 m Schody

zabiegowe

K4 1,0 m 1,2 m 1,2 m 1,5 m

K5 1,05 m 1,2 m 1,25 m 1,5 m Schody

zabiegowe

K6 1,05 m 1,2 m 1,4 m 1,5 m

K7 0,9 m 1,2 m 1,3 m 1,5 m

Schody

kawiarni

0,9 m 0,9 m 0,96 m 0,9 m Parter -

piwnica

Tabela. Szerokości biegów i spoczników klatek schodowych

Drzwi wyjściowe na parterze od strony Rynku Starego Miasta mają szerokość nie mniejszą o

ponad 1/3 w stosunku do aktualnych wymagań; w związku z powyższym nie zachodzi sytuacja,

aby pod tym względem można było Muzeum zakwalifikować do grupy budynków

zagrażających życiu ludzi, co zostało uwzględnione i wykazane w ekspertyzie pożarowo-

budowlanej oraz postanowieniu KW PSP z roku 2006 i 2011 i jest zaktualizowane w ramach

niniejszej ekspertyzy.

Budynek wyposażono w awaryjne oświetlenie ewakuacyjne, załączane automatycznie w

przypadku zaniku napięcia podstawowego (nie poźniej niż 2 sek. z podtrzymaniem

1 godzinnym - natężenie awaryjnego oświetlenia ewakuacyjnego nie mniejsze niż 1 lux przy

powierzchni podłogi w osi drogi ewakuacyjnej lub nie mniejsze niż 0,5 lux przy powierzchni

podłogi w każdym jej punkcie na kondygnacjach otwartych i 5 lux przy urządzeniach

przeciwpożarowych tj. hydrantach i ROP-ach - pozostałe wymagania w zakresie natężenia

oświetlenia zgodnie z wymaganiami Polskich Norm.

5.11. Dobór urządzeń przeciwpożarowych w obiekcie

Obiekt wyposażono zostanie w następujące instalacje i urządzenia ochrony przeciwpożarowej:

1. System sygnalizacji pożarowej (SSP) z monitoringiem pożarowym do PSP,

Przewidziany jest system połączony z centrum monitorowania PSP; centrala systemu

zlokalizowana będzie w pomieszczeniu ochrony na parterze;


21

Przewidywane sterowania pożarowe:

- zwolnienie trzymaczy elektromagnetycznych drzwi przeciwpożarowych i

dymoszczelnych stale otwartych

- sterowanie dźwigami osobowymi - dźwigi wjeżdżają na kondygnację parteru i

otwierają drzwi;

- wyłączenie wentylacji sanitarnej i klimatyzacji,

- włączenie dźwiękowego systemu ostrzegania,

- zamknięcie odcinających klap przeciwpożarowych,

- przesłanie sygnału alarmowego do centrum monitorowania PSP,

Szczegółowy scenariusz sterowań pożarowych zawarty zostanie w projekcie

wykonawczym systemu;

2. Dźwiękowy system ostrzegawczy (system ponad normatywny),

3. Stałe urządzenia gaśnicze, zabezpieczające wybrane pomieszczenia w Muzeum.

4. Instalacja wodociągowa przeciwpożarowa – hydranty 25 i zawory hydrantowe 52

(zawory 52 ponad normatywne),

W Muzeum zaprojektowano nową instalację z hydrantami HP 25 z wężem półsztywnym

o długości 30 m; zasilenie instalacji z sieci wodociągowej poprzez zestaw pompowy z

układem pomiarowym i zasileniem kablem o odporności ogniowej 90 minut, sprzed

przeciwpożarowego wyłącznika prądu; zestaw pompowy usytuowany jest w

pomieszczeniu piwnicznym, wydzielonym pożarowo i zamkniętym drzwiami EI60; ze

względu na liczbę pionów zaprojektowano podwójne zasilenie układu pierścieniowego,

W klatkach schodowych K1 i K3-K7 przewidziano nawodnione piony z zaworami ZH

52; układ zasilany z zestawu hydroforowego o minimalnej pojemności wodnej 3 m3; w

ścianie zewnętrznej kamienicy 28, od strony ul. Krzywe Koło, przewidziana jest wnęka

z nasadami 2 x 75, przeznaczonymi do awaryjnego zasilania układu pionów zaworowych.

Ze względu na ograniczenia budowlano – instalacyjne w obiekcie, nie przewiduje się

wykonania zasilania pionów zaworów hydrantowych 52, poprzez układ zasilania

pierścieniowego.

5. Awaryjne oświetlenie ewakuacyjne, według PN-EN 1838.

Wszystkie drogi ewakuacyjne wyposażone zostaną w oświetlenie ewakuacyjne, które

spełniać musi warunek minimalnej wartości natężenia oświetlenia wynoszącej 1 lux przy

powierzchni podłogi w jej osi lub 0,5 lux w każdym punkcie powierzchni podłogi w

pomieszczeniach otwartych (5 lux przy urządzeniach przeciwpożarowych tj. hydranty i

ROP-y) oraz minimalnego czasu zasilania z baterii akumulatorów nie krótszej od 1

godziny. Instalacja oświetlenia ewakuacyjnego powinna spełniać wymagania określone

w normie PN-EN 1838. Zastosowania oświetlenia. Oświetlenie awaryjne.

6. Przeciwpożarowy wyłącznik prądu,

7. Ewakuacyjne klatki schodowe wyposażone zostaną w urządzenia służące do

usuwania dymu lub zapobiegające zadymieniu.

W przypadku wykonywania wentylacji oddymiającej grawitacyjnej, dobór klap

dymowych i okien oddymiających oraz okien i drzwi napowietrzających, przewiduje się

że może być następujący:

Klatka KL1 – maksymalna powierzchnia rzutu 9.23m2 przyjęto 9.3m2

Powierzchnia czynna otworu oddymiającego 5% pow. rzutu klatki schodowej = 0.46m2


22

Przyjęto okno oddymiające na 3p klatki schodowej o pow. otworu 1.2m2.

Powierzchnia otworu napowietrzającego 1.2x1.3m = 1.56m2

Przyjęto drzwi napowietrzające wejściowe do klatki schodowej na parterze

o pow. 1.77m2 .

Drzwi napowietrzające i okno oddymiające będą zaopatrzone w siłowniki i podłączone

do SSP.

Klatka KL2 – maksymalna powierzchnia rzutu 18.16m2 przyjęto 18.2m2


Przyjęto okno oddymiające na 1 piętrze klatki schodowej o pow. otworu 1.4m2.

Powierzchnia otworu napowietrzającego 1.4x1.3m = 1.82m2

Przyjęto okno napowietrzające na poz. parteru o pow. otworu 2.23m2 .

Okno napowietrzające i okno oddymiające będą zaopatrzone w siłowniki i podłączone do

SSP.

Klatka KL3 – maksymalna powierzchnia rzutu 22.75m2


Przyjęto okna oddymiające w świetliku na dachu nad klatką schodową 120x120cm o

pow. czynnej otworu 1.2m. (świetlik nad klatka schodową będzie zaprojektowany jako

sufit otwarty ).

Powierzchnia otworu napowietrzającego 1.2x1.3 m = 1.56m2

Przyjęto drzwi napowietrzające na poz. parteru o pow. otworu 2.79m2 .

Drzwi napowietrzające i okna oddymiające będą zaopatrzone w siłowniki i podłączone

do SSP.

Klatka KL7 – maksymalna powierzchnia rzutu 53.8m2


Przyjęto okna oddymiające w ścianie bocznej klatki schodowej o powierzchni 2.7m2 .

Powierzchnia otworu napowietrzającego 1.152x1.3 m = 1.50m2

Przyjęto nawiew mechaniczny, realizowany od strony dziedzińca.

Przyjęto drzwi napowietrzające na poz. parteru od strony Rynku o pow. otworu 2.30m2

oraz drzwi od strony dziedzińca pow. otworu 2.23m2 razem pow. 4.53m2.

Wentylator nawiewny i okna oddymiające będą podłączone do SSP.

8. Przykryte dziedzińce wewnętrzne, wyposażone zostaną w urządzenia służące do

usuwania dymu, zabezpieczające przed zadymieniem dróg ewakuacyjnych

5.12. Sposób zabezpieczenia przeciwpożarowego instalacji użytkowych

W budynku instalacje wentylacyjne, klimatyzacyjne prowadzące przez strefy pożarowe,

których nie obsługują będą obudowane materiałami o odporności ogniowej EIS 120 lub

wyposażone, na granicy stref pożarowych, w klapy odcinające o odporności ogniowej EIS 120.

Przejście instalacyjne przez granice stref pożarowych zostaną zabezpieczone pożarowo przez

zastosowanie certyfikowanych elementów budowlanych w klasie odporności ogniowej EI 120

lub EI 60.

W obiekcie zainstalowany zostanie przeciwpożarowy wyłącznik prądu funkcjonujący zgodnie

z odpowiednimi przepisami. Przeciwpożarowy wyłącznik prądu (PWP) umieszczony zostanie

w pobliżu wejścia do obiektu, w pomieszczeniu ochrony.

PWP odłącza dopływ energii elektrycznej do budynku z wyjątkiem obwodów służących do

zasilania urządzeń przeciwpożarowych koniecznych do funkcjonowania w czasie pożaru, w


23

tym systemu sygnalizacji pożaru, dźwiękowego systemu ostrzegawczego, systemu wentylacji

oddymiającej, zestawu pompowego do podnoszenia ciśnienia wody w instalacji wodociągowej

przeciwpożarowej.

Przewody zasilające doprowadzone od rozdzielnic do przeciwpożarowego wyłącznika prądu

zaprojektowano jako zapewniające ciągłość dostaw energii elektrycznej w czasie pożaru, nie

krótszym niż 90 minut (wymagane stosowne dopuszczenie do stosowania w ochronie

przeciwpożarowej).

Trasy kablowe, w których prowadzone są przewody elektroenergetyczne służące do zasilania

instalacji i urządzeń ochrony przeciwpożarowej prowadzone są w dedykowanych do tego celu

korytach kablowych posiadających stosowne dopuszczenia do stosowania i spełniające

wymagania zapewnienia ciągłości dostaw energii elektrycznej w czasie minimum 90 minut,

podobnie jak kable zasilające.

5.13. Elementy wystroju wnętrz

Ze względu na wymagania Urzędu Konserwatora, zabytkowe deskowania w przestrzeniach

ekspozycyjnych muszą pozostać w nienaruszonej formie, czyli bez spełnienia wymagania nie-

palności lub nie zapalności, co zostało zaakceptowane w dotychczasowych ekspertyzach

pożarowo budowlanych, sporządzonych w trybie paragrafu 2 „warunków technicznych”

Stałe elementy wystroju wnętrz, z wyjątkiem tych powyżej, spełniają wymagania trudno

zapalności; sufity podwieszane, które nie są objęte ochroną Konserwatora Zabytków, są

zaprojektowane jako niepalne, nieodpadające w warunkach pożaru.

Elementy luźno zwisające, wykładziny podłogowe – co najmniej trudno zapalne,

Podłogi podniesione o więcej niż 0,2 m ponad poziom stropu posiadają niepalną stalową

konstrukcję nośną oraz co najmniej niezapalne płyty podłogi od strony przestrzeni

podpodłogowej, będą miały klasę odporności ogniowej co najmniej REI 30.

5.14. Drogi pożarowe

Do obiektu jest wymagana droga pożarowa.

Do budynku zapewniono dojazd pożarowy o utwardzonej i odpowiednio wytrzymałej

nawierzchni, o szerokości min. 3,5 m. Minimalna szerokość drogi pożarowej na całej długości

obiektu oraz na odcinku 10 m przed i poza budynkiem wynosi 4 m, na odcinku tym nie zostaną

zaprojektowane stałe elementy zagospodarowania terenu oraz drzewa i krzewy o wysokości

przekraczającej 3m, uniemożliwiające dostęp do elewacji budynku za pomocą podnośników i

drabin mechanicznych. Nośność drogi pożarowej wynosi co najmniej 200 kN, przy nacisku na

oś 100 kN. Najmniejszy zewnętrzny łuk drogi pożarowej wynosi co najmniej 11m, odległość

drogi pożarowej od budynku mieści się w granicach 5 - 15 m.

Droga pożarowa przebiega wzdłuż dłuższego boku kompleksu kamieniczek od strony wejść do

poszczególnych budynku od strony Rynku Starego Miasta.

Istnieje także możliwość dojazdu od strony ul. Nowomiejskiej.

5.15. Wyposażenie w gaśnice

Obiekt powinien być wyposażony w gaśnice, stosując zasadę: jedna jednostka masy środka

gaśniczego 2kg zawartego w gaśnicach powinna przypadać na każde 100 m2 powierzchni strefy

pożarowej.


24

Gaśnice w obiekcie powinny być rozmieszczone:

- w miejscach łatwo dostępnych i widocznych, w szczególności:

- przy wejściach do budynku,

- na korytarzach,

- przy wyjściach z pomieszczeń na zewnątrz;

- w miejscach nienarażonych na uszkodzenia mechaniczne oraz działanie źródeł ciepła.

Przy rozmieszczaniu gaśnic powinny być spełnione następujące warunki:

- odległość z każdego miejsca w obiekcie, w którym może przebywać człowiek, do

najbliższej gaśnicy nie powinna być większa niż 30 m;

- do gaśnic powinien być zapewniony dostęp o szerokości, co najmniej 1 m.

5.16. Zaopatrzenie w wodę do zewnętrznego gaszenia pożaru

Wodę do zewnętrznego gaszenia pożaru zapewnia sieć wodociągowa z hydrantami DN 80.

Do zewnętrznego zaopatrzenia w wodę zapewniono minimum dwa hydranty o wydajności sieci

wodociągowej 20 dm3/sek. Maksymalna odległość usytuowania hydrantów od budynku nie

przekracza wartości 75 m dla hydrantu najbliższego i wartości 150 m dla drugiego hydrantu,

przy czym minimalna odległość nie może być mniejsza niż 5m od ściany zewnętrznej budynku.

Przewidziano hydranty od strony dróg dojazdowych.


25

6. Zakres niezgodności z przepisami

6.1. Wszystkie występujące w budynku niezgodności z przepisami techniczno-

budowlanymi i przeciwpożarowymi.

1. Brak podziału budynku na strefy pożarowe.

Istniejąca wielkość stref pożarowych, przekracza dopuszczalne wartości.

- co jest niezgodne z § 227 ust. 1 rozporządzenia MI [2.2.3];

2. Brak obudowy i zamknięć drzwiami oraz wyposażenia w urządzenia zapobiegające

zadymieniu lub służące do usuwania dymu, ewakuacyjnych klatek schodowych

- co jest niezgodne z § 245 pkt 2 rozporządzenia MI [2.2.3];

3. Brak zastosowania w przykrytych dziedzińcach wewnętrznych, rozwiązań

techniczno – budowlanych, zabezpieczających przed zadymieniem dróg

ewakuacyjnych


4. Długości dojść i przejść ewakuacyjnych są większe o ponad 100 % od określonych

w przepisach techniczno – budowlanych

- co jest niezgodne z § 16 ust. 1 i ust. 2 pkt 2 rozporządzenia MSWiA [2.2.4] oraz z

§ 256 ust. 3 rozporządzenia MI [2.2.3];

5. Przejścia ewakuacyjne w obiekcie, prowadzą przez więcej niż trzy pomieszczenia


6. Występowanie drewnianej klatki schodowej w kamienicy nr 32


7. Występowanie schodów ze stopniami zabiegowymi we fragmentach klatek

schodowych K1, K3 i K5


8. Najmniejsza odległość między ścianą zewnętrzną kamienicy nr 28, a ścianą

sąsiedniego budynku zlokalizowanego od strony północno – wschodniej, wynosi ok.

6,7m, wobec wymaganej odległości co najmniej 8m


9. Nie zapewniono wymaganej szerokości użytkowej biegów schodów klatek

schodowych. Najmniejsza szerokość biegów wynosi ok. 0,9m, wobec wymaganej

szerokości wynoszącej co najmniej 1,2m.

- co jest niezgodne z§ 68 ust. 1 rozporządzenia MI [2.2.3];

10. Nie zapewniono wymaganej szerokości użytkowej spoczników klatek schodowych.

Najmniejsza szerokość spoczników wynosi ok. 1,2 m, wobec wymaganej szerokości

wynoszącej co najmniej 1,5m.


11. Nie zapewniono wymaganej wysokości stopni klatki schodowej K6. Największa

wysokość spoczników wynosi ok. 0,22 m, wobec wymaganej wysokości wynoszącej

max. 0,175m.


12. Nie zapewniono wymaganej liczby stopni w jednym biegu schodów klatek


26

schodowych K4, K5, K6 i K7. Największa liczba stopni w jednym biegu schodów

wynosi 21, wobec wymaganej liczbie stopni wynoszącej max. 17.


13. Nie zapewniono wymaganej szerokości użytkowej wyjść ewakuacyjnych na

parterze. Najmniejsza szerokość drzwi wyjściowych na parterze, prowadzących na

zewnątrz budynku wynosi ok. 0,9 m, wobec wymaganej szerokości wynoszącej co

najmniej 1,2m.


14. Nie zapewniono wymaganej szerokości użytkowej istniejących drzwi stanowiących

wyjście z pomieszczeń oraz drzwi na drogach ewakuacyjnych w budynku.

Najmniejsza szerokość przedmiotowych drzwi wynosi ok. 0,8 m, wobec wymaganej

szerokości wynoszącej co najmniej 0,9m (przewidzianych do ewakuacji min. 3

osób).

- co jest niezgodne z § 239 ust. 1 i 5 rozporządzenia MI [2.2.3];

15. Nie zapewniono wymaganej szerokości użytkowej skrzydła zasadniczego

istniejących drzwi dwuskrzydłowych, stanowiących wyjście z pomieszczeń oraz

drzwi na drogach ewakuacyjnych w budynku. Najmniejsza szerokość skrzydła

zasadniczego drzwi dwuskrzydłowych wynosi 0,6 m, wobec wymaganej szerokości



16. Nie zapewniono wymaganej wysokości istniejących drzwi stanowiących wyjście z

pomieszczeń oraz drzwi na drogach ewakuacyjnych w budynku. Najmniejsza

wysokość przedmiotowych drzwi wynosi ok. 1,72 m, wobec wymaganej wysokości



17. Skrzydła drzwi (do niektórych pomieszczeń) stanowiące wyjście na drogę

ewakuacyjną po ich całkowitym otwarciu zmniejszają wymaganą szerokość

korytarza,


18. Nie zapewniono wymaganej wysokości lokalnych obniżeń na drogach

ewakuacyjnych w budynku. Najmniejsza wysokość lokalnego obniżenia wynosi 1,6

m, wobec minimalnej wysokości wynoszącej co najmniej 2,0m.


19. Występowanie zabytkowego deskowania w przestrzeniach ekspozycyjnych,

wykonane z materiałów palnych.

- co jest niezgodne z § 258 ust 1 i 2 rozporządzenia MI [2.2.3];

20. Brak instalacji wodociągowej przeciwpożarowej z hydrantami 25 z wężem

półsztywnym w części nadziemnej,

- co jest niezgodne z rozdziałem 5 § 19 ust.1 i 3 rozporządzenia MSWiA [2.2.4];

21. Brak systemu sygnalizacji pożarowej, zapewniającego ochronę całkowitą obiektu,

- co jest niezgodne z § 28 ust. 1 rozporządzenia MSWiA [2.2.4];

22. Brak stałych urządzeń gaśniczych w muzeum,

- co jest niezgodne z § 27 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia MSWiA [2.2.4];


27

6.2. Wykaz niezgodności w zabezpieczeniu przeciwpożarowym niemożliwych do

usunięcia ze względów techniczno-ekonomicznych.

Autorzy opracowania biorąc pod uwagę ograniczone możliwości techniczne ingerencji w

budynek, proponują zastosowanie rozwiązań technicznych, które w maksymalnym stopniu

poprawią stan bezpieczeństwa pożarowego poprzez kompleksową modernizację obiektu.

Rozwiązania te zostały przedstawione w punkcie 7 niniejszej ekspertyzy.

Ocenia się, że wymienione poniżej niezgodności nie mogą być usunięte ze względów

techniczno – ekonomicznych.

Zgodnie z § 2 ust.2 i 3a oraz § 207 ust.2 [4] warunków technicznych, jakim powinny

odpowiadać budynki i ich usytuowanie przedstawiony zakres i sposób modernizacji obiektu

proponowany przez rzeczoznawcę budowlanego i rzeczoznawcę do spraw zabezpieczeń

przeciwpożarowych może być realizowany w fazie projektowej, a następnie wykonawczej po

uzgodnieniu poniżej przedstawionych wskazań z Mazowieckim Komendantem Wojewódzkim

Państwowej Straży Pożarnej w Warszawie.

Ze względów techniczno - ekonomicznych oraz z uwagi, że budynek jest obiektem

istniejącym zakłada się niespełnienie następujących wymagań:

1. Brak wyposażenia w urządzenia zapobiegające zadymieniu lub służące do usuwania

dymu, klatek schodowych K4, K5 i K6

2. Pozostawienie drewnianej klatki schodowej w kamienicy nr 32

3. Pozostawienie schodów ze stopniami zabiegowymi we fragmentach klatek

schodowych K1, K3 i K5

4. Pozostawienie przejść ewakuacyjnych w obiekcie, prowadzących przez więcej niż

trzy pomieszczenia.

5. Nie zapewnienie wymaganej szerokości użytkowej biegów schodów klatek

schodowych. Najmniejsza szerokość biegów wynosi ok. 1,0m, wobec wymaganej

szerokości wynoszącej co najmniej 1,2m.

6. Nie zapewnienie wymaganej szerokości użytkowej spoczników klatek schodowych.

Najmniejsza szerokość spoczników wynosi ok. 1,2 m, wobec wymaganej szerokości


7. Nie zapewnienie wymaganej wysokości stopni klatki schodowej K6. Największa

wysokość spoczników wynosi ok. 0,215 m, wobec wymaganej szerokości

wynoszącej max. 0,175m.

8. Nie zapewnienie wymaganej liczby stopni w jednym biegu schodów klatek

schodowych K4, K5, K6 i K7. Największa liczba stopni w jednym biegu schodów

wynosi 21, wobec wymaganej liczbie stopni wynoszącej max. 17.

9. Nie zapewnienie wymaganej szerokości użytkowej wyjść ewakuacyjnych na

parterze. Najmniejsza szerokość drzwi wyjściowych na parterze, prowadzących na

zewnątrz budynku wynosi ok. 0,9 m, wobec wymaganej szerokości wynoszącej co

najmniej 1,2m.

10. Nie zapewnienie wymaganej szerokości użytkowej istniejących drzwi stanowiących

wyjście z pomieszczeń oraz drzwi na drogach ewakuacyjnych w budynku.

Najmniejsza szerokość przedmiotowych drzwi wynosi ok. 0,8 m, wobec wymaganej


28

szerokości wynoszącej co najmniej 0,9m (przewidzianych do ewakuacji min. 3

osób).

11. Nie zapewnienie wymaganej szerokości użytkowej skrzydła zasadniczego

istniejących drzwi dwuskrzydłowych, stanowiących wyjście z pomieszczeń oraz

drzwi na drogach ewakuacyjnych w budynku. Najmniejsza szerokość skrzydła

zasadniczego drzwi dwuskrzydłowych wynosi 0,6 m, wobec wymaganej szerokości


12. Nie zapewnienie wymaganej wysokości istniejących drzwi stanowiących wyjście z

pomieszczeń oraz drzwi na drogach ewakuacyjnych w budynku. Najmniejsza

wysokość przedmiotowych drzwi wynosi ok. 1,72 m, wobec wymaganej wysokości


13. Nie zapewnienie wymaganej wysokości lokalnych obniżeń na drogach

ewakuacyjnych w budynku. Najmniejsza wysokość lokalnego obniżenia wynosi 1,6

m, wobec minimalnej wysokości wynoszącej co najmniej 2,0m.

14. Pozostawienie zabytkowego deskowania w przestrzeniach ekspozycyjnych,

wykonanego z materiałów palnych.

15. Niezachowanie wymaganej odległości między ścianą zewnętrzną kamienicy nr 28, a

ścianą sąsiedniego budynku zlokalizowanego od strony północno – wschodniej.

Obecnie odległość ta wynosi ok. 6,7m, wobec wymaganej odległości co najmniej 8m


29

7. Przyjęte rozwiązania wynikające z przepisów i dodatkowe,

zapewniające właściwe zabezpieczenie przeciwpożarowe budynku

W celu osiągnięcia właściwego stanu zabezpieczenia przeciwpożarowego budynku,

autorzy ekspertyzy uznają za niezbędne zrealizowanie prac dotyczących ochrony

przeciwpożarowej poprawiających stan bezpieczeństwa pożarowego w obiekcie polegających

na:

7.1. Rozwiązania podstawowe

1. Podziale budynku na strefy pożarowe o powierzchni poniżej 5000 m2 (dla kondygnacji

nadziemnych) i powierzchni poniżej 2500 m2 (dla kondygnacji podziemnej)

2. Zapewniania przepustów instalacyjnych w elementach oddzielenia

przeciwpożarowego, które powinny mieć klasę odporności ogniowej (E I) wymaganą

dla tych elementów.

3. Wyposażeniu budynku w przeciwpożarowy wyłącznik prądu w pobliżu wejścia do

budynku. Przeciwpożarowy wyłącznik prądu zlokalizowany zostanie w pomieszczeniu

ochrony.

4. Wyposażeniu budynku w instalację wodociągowej przeciwpożarowej z hydrantami 25 z

wężem półsztywnym, zapewniającym zasięg dla całej powierzchni chronionego

budynku (strefy pożarowej).

5. Wyposażeniu budynku w system sygnalizacji pożarowej – ochrona całkowita.

6. Podłączeniu systemu sygnalizacji pożarowej do stacji monitoringu PSP.

7. Zapewnieniu dopuszczalnej długości dojścia ewakuacyjnego, która powinna wynosić

dla stref zaliczanych do kategorii zagrożenia ludzi ZL III

30 m (w tym 20 m na poziomej drodze ewakuacyjnej) – przy jednym dojściu,

60 m – przy co najmniej 2 dojściach.

8. Wydzieleniu ewakuacyjnych klatek schodowych K1, K2, K3 i K7, ścianami

przeciwpożarowymi o klasie odporności ogniowej REI 60 i drzwiami

przeciwpożarowymi w klasie odporności ogniowej EI 30 (drzwi do wind), EIS 30 i EIS

60, zgodnie z częścią rysunkową.

9. Zastosowaniu rozwiązań techniczno – budowlanych, zabezpieczających przed

zadymieniem dróg ewakuacyjnych, w przykrytych dziedzińcach wewnętrznych.

10. Wyposażeniu ewakuacyjnych klatek schodowych K1, K2, K3 i K7 w system służący

do usuwania dymu lub zapobiegający zadymieniu.

Klatki K4, K5 i K6 nie służą ewakuacji pionowej i stanowią połączenie komunikacyjne

w obszarze tej samej strefy pożarowej.

11. Wydzieleniu pomieszczeń:

a) pompowni i hydroforni do celów przeciwpożarowych,

b) rozdzielni elektrycznej zasilającej niezbędne podczas pożaru instalacje

i urządzenia przeciwpożarowe, ścianami i stropem o klasie odporności ogniowej REI 120 oraz drzwiami o klasie

odporności ogniowej EI 60.


30

12. Skrzydła drzwi (do niektórych pomieszczeń) stanowiące wyjście na drogę ewakuacyjną,

które po ich całkowitym otwarciu zmniejszają wymaganą szerokość korytarza, zostaną

wyposażone w samozamykacze.

7.2. Rozwiązania zamienne

1. Wyposażenie drzwi zamykających klatki schodowe K4, K5 i K6 w samozamykacze

oraz trzymacze elektromagnetyczne, sterowane systemem sygnalizacji pożaru, na

każdej kondygnacji nadziemnej.

2. Zastosowania drzwi z uszczelką dymoszczelną, zamykających klatki schodowe K4, K5

i K6, na każdej kondygnacji nadziemnej

3. Zastosowania drzwi E1 30S i EI 60S, zamykających klatki schodowe K1, K2, K3 oraz

K7 (z wyłączeniem drzwi przystankowych do windy, które wykonane będą w klasie EI

30)

4. Wykonania dźwiękowego systemu ostrzegania, wyposażonego w sygnalizatory

optyczne

5. Wyposażeniu wybranych pomieszczeń muzeum w stałe urządzenia gaśnicze.

6. Wykonania nawodnionych pionów z zaworami hydrantowymi 52 w klatkach

schodowych K1 i K3÷K7

7. Zasilania nawodnionych pionów z zaworami 52 z hydroforu o pojemności co najmniej

3 m3, z przewodami zasilającymi w systemie rozgałęzionym.

8. Wykonania awaryjnego zasilania pionów nawodnionych poprzez nasady 2 x 75,

usytuowanych w ścianie zewnętrznej kamienicy nr 28, od strony ul. Krzywe Koło.

9. Wyposażeniu dróg ewakuacyjnych w obiekcie oraz pomieszczeń ekspozycyjnych, w

oświetlenie awaryjne ewakuacyjne z podświetlanymi znakami ewakuacyjnymi.


31

8. Analiza i ocena wpływu rozwiązań zamiennych na poziom

bezpieczeństwa pożarowego

Analizując warunki ochrony przeciwpożarowej dla obiektu w kontekście niezgodności

występujących w obiekcie jak i zastosowanych rozwiązań zamiennych

określonych w niniejszej ekspertyzie, należy uwzględnić, że podjęta przebudowa Muzeum

Historycznego, obecnie objętego ochroną konserwatorską, powoduje w zdecydowanej

większości jego dostosowanie do obecnie obowiązujących wymagań w zakresie ochrony

przeciwpożarowej.

Zastosowanie systemu sygnalizacji pożarowej na każdej kondygnacji oraz

dźwiękowego systemu ostrzegawczego jako rozwiązania zamiennego, uruchamianego

automatycznie i ręcznie, pozwoli na wczesne wykrycie i poinformowanie o pożarze

przebywających w budynku ludzi jak i jednostkę Państwowej Straży Pożarnej.

Wczesne zaalarmowanie ludzi o pożarze uniemożliwi sytuację, w której mogłyby być

przekroczone dopuszczalne parametry na drodze ewakuacyjnej a ewakuacja ludzi nie zostałaby

zakończona.

Wydzielenie klatek schodowych ścianami w klasie odporności ogniowej EI 60 (REI60),

zamknięcie ich drzwiami w klasie odporności ogniowej co najmniej EI 30 i EIS30, jak i

zastosowanie urządzeń służących do usuwania dymu, umożliwia traktowanie wejścia do

ewakuacyjnych klatek schodowych jak do odrębnej strefy pożarowej nie narażonej na

oddziaływanie zjawisk pożarowych z powierzchni użytkowych budynku. Do dyspozycji

pozostaną 4 ewakuacyjne klatki schodowe w obiekcie, które prowadzą bezpośrednio na

zewnątrz obiektu na poziomie parteru.

Przy ewakuacji osób z przestrzeni wystawowej, istnieje możliwość przejścia do

odrębnej strefy pożarowej na tej samej kondygnacji, co umożliwia m.in. łatwiejszą ewakuacje

osób niepełnosprawnych

Zastosowanie w budynku oświetlenia awaryjnego pozwoli na bezpieczną ewakuację

ludzi przez stworzenie warunków widzenia umożliwiających identyfikację i użycie dróg

ewakuacyjnych oraz łatwe zlokalizowanie i użycie sprzętu pożarowego i sprzętu

bezpieczeństwa. Przewiduje się również zastosowanie podświetlanych znaków

ewakuacyjnych, umożliwiających dostarczenie informacji niezbędnych do ewakuacji.

W odniesieniu do działań ratowniczo – gaśniczych, należy zauważyć, że do budynku

zapewniony został dojazd pożarowy o parametrach zgodnych z obowiązującymi przepisami

przeciwpożarowymi. Działaniom ratowniczym sprzyja również lokalizacja najbliższych

Jednostek Ratowniczo -Gaśniczych Państwowej Straży Pożarnej oraz krótkie czasy dojazdu do

obiektu z:

JRG nr 3 zlokalizowanej przy ul. Polnej 1 w odległości ok. 4,9 km – przewidywany czas

dojazdu ok. 12 min.

JRG nr 4 zlokalizowanej przy ul. Chłodnej 3 w odległości ok. 2,3 km – przewidywany czas

dojazdu ok. 7 min.

JRG nr 5 zlokalizowanej przy ul. Marcinkowskiego 2 w odległości ok. 3,6 km –

przewidywany czas dojazdu ok. 9 min.

Powyższe czasy ustalone zostały w oparciu o dane określone z ogólnodostępnych

programów, umożliwiających wyznaczenie trasy swobodnego przejazdu drogami komunikacji

publicznej. Przywołane czasy przejazdu należy traktować, jako orientacyjne.

Ponadto podkreślić należy fakt, iż w obiekcie na kondygnacjach biurowych będą

przebywali praktycznie stali użytkownicy znający świetnie budynek i drogi komunikacji


32

ogólnej. Natomiast grupy osób zwiedzających, będą pod opieką pracowników Muzeum, którzy

w razie sytuacji zagrożenia, będą osobami wspomagającymi przeprowadzenie sprawnej

ewakuacji w obiekcie.

Do celów ratowniczo – gaśniczych, przewiduje się zastosowania dodatkowej instalacji

wodociągowej przeciwpożarowej w postaci zaworów hydrantowych 52. Zawory umieszczone

zostaną na każdej kondygnacji w klatkach schodowych K1 i K3÷K7. Instalacja zasilana będzie

z nawodnionych pionów oraz z hydroforu o pojemności co najmniej 3 m3, z przewodami

zasilającymi w systemie rozgałęzionym. Dodatkowo wykonane zostanie awaryjne zasilanie

pionów nawodnionych poprzez nasady 2 x 75, usytuowane w ścianie zewnętrznej kamienicy

nr 28, od strony ul. Krzywe Koło.

W celu wspomagania działań gaśniczych, przewidziano również zastosowanie stałych

urządzeń gaśniczych gazowych, do ochrony wybranych pomieszczeń ekspozycyjnych.

Zaproponowane rozwiązania rekompensuję niezgodności, które występują w stanie

obecnym. W szczególności pozwalają ograniczyć możliwość rozprzestrzeniani się pożaru na

cały budynek z uwagi na podzielenie budynku za pomocą przegród budowlanych

i przeciwpożarowych na strefy pożarowe. Zastosowanie urządzeń sygnalizacyjno –

alarmowych umożliwi szybką i bezpieczną ewakuację ludzi z budynku oraz szybkie

poinformowani i podjęcie działań ratowniczo gaśniczych przez jednostki PSP.


33

9. Wnioski w kontekście niepogorszenia warunków ochrony

przeciwpożarowej.

Biorąc pod uwagę analizę i ocenę zaproponowanych rozwiązań zamiennych

w przedmiotowym zespole kamienic zabytkowych Muzeum Historycznego w Warszawie

autorzy Ekspertyzy uważają, iż przyjęte rozwiązania z zakresu ochrony przeciwpożarowej

w ramach określonej koncepcji bezpieczeństwa rekompensujące nie zachowane wymagania,

zapewnią akceptowalny poziom bezpieczeństwa ludzi i nie pogorszą warunków ochrony

przeciwpożarowej budynku.

Istotnym elementem jest również fakt, iż poziom budynku do celów działań

operacyjnych znajduje się na wysokości mieszczącej się w granicach budynku

średniowysokiego tj. do 25 m, zapewniając dostęp do elewacji budynku z jego trzech stron.

Ocenia się, że zastosowane rozwiązania zapewnią bezpieczeństwo na poziomie nie

niższym niż wynikający ze spełnienia wszystkich przepisów.

Na podstawie niniejszej „Ekspertyzy" należy sporządzić projekt architektoniczno-

budowlany wraz z projektem instalacji wewnętrznych, które będą uwzględniały rozwiązania

zawarte w ekspertyzie oraz aktualne wymagania przepisów techniczno-budowlanych

i przepisów o ochronie przeciwpożarowej, a także uzgodnić go z rzeczoznawcą ds. zabezpieczeń

przeciwpożarowych.

HP

HP

HP

HP

HP

VII

ZL I

ZL III

ZL IV

D

R

O

G

A

P

O

Ż

A

R

O

W

A

PODPIS

OBIEKT

TEMAT

AUTORZY

PODPIS

1

SYTUACJA

EKSPERTYZA TECHNICZNA

w trybie § 2 ust. 2 i 3a rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r.

(Dz. U. Nr 75 poz. 690 z późn. zm.)

DATARYS. NR SKALA

1:500

inż. Marian Nocula Nr upr. CRRB131/97/R

rzeczoznawca budowlany

ZESPÓŁ BUDYNKÓW

MUZEUM HISTORYCZNEGO

przy ul. Rynek 28-42 i Nowomiejskiej 4-8 w Warszawie

05.2014

inż. Andrzej Magdziarz Nr upr. 27/93

rzeczoznawca ds. zabezpieczeń przeciwpożarowych

VII

ZESPÓŁ BUDYNKÓW


LICZBA KONDYGNACJI NAZIEMNYCH

WEJŚCIA DO BUDYNKU

ZL I, ZL III KATEGORIA ZAGROŻENIA LUDZI

HP

HYDRANT ZEWNĘTRZNY

LEGENDA

REI60

RE

I60

EI60

EI60

EI6

0

RE

I120

EI6

0

EI6

0

EI6

0

EI6

0

EI6

0

EI6

0

RE

I120

RE

I120

EI6

0

RE

I60

EI3

0S

RE

I60

RE

I60

REI60

REI60

EI60

RE

I120

EI6

0S

EI6

0S

EI60S

REI120

REI120

REI120

EI30S

REI60

REI60

EI6

0

REI120

EI60

REI60

EI30S

REI60

EI6

0

EI60S

EI6

0

REI120

EI60

EI30S

EI6

0

EI3

0S

EI3

0S

EI60

EI3

0S

EI30S

EI30S

EI6

0

EI60S

drzwi

napowietrzajace

EI60

drzwi

napowietrzajace

KK

G

YY

X X

H

G

F

F

E

E

D

D

C

C B

A

A

J J

STREFA_NR_2

144.5 m2

STREFA_NR_1

187.46 m2

RE

I 120

STREFA_NR_4

407.81m2

STREFA_NR_3

1143.5 m2

---

---

---

---

STREFA_NR_1 - ZL III




PODZIAŁ

NA STREFY POŻAROWE

K7

K6

K5K4

K3

K2

K1

REI120

DS

DS

DS

DS

DS

DS

DS

EI6

0

EI6

0

EI3

0

EI60

DS

DS

DS

DS

DS

Lapidarium

PODPIS

OBIEKT

TEMAT

AUTORZY

PODPIS

3

PARTER




DATARYS. NR SKALA



ZESPÓŁ BUDYNKÓW



05.2014



DRZWI O ODPORNOŚCI OGNIOWEJ EI30


DYMOSZCZELNE


DYMOSZCZELNE


LEGENDA

EI60

EI30

EI60S

EI30S

DRZWI Z USZCZELKĄ DYMOSZCZELNĄ

ŚCIANY REI 120 - STREFY POŻAROWE

ŚCIANY REI 60

KIERUNEK EWAKUACJI

DS

WYBRANY OBSZAR CHRONIONY SUG

ELEKTROMAGNESELEKTROMAGNES

ELEKTROMAGNESELEKTROMAGNES

ELEKTROMAGNES

ELEKTROMAGNES

ELEKTROMAGNES

ELE

KT

RO

MA

GN

ES

RE

I120

RE

I120

RE

I120

REI60

RE

I60

RE

I60

RE

I120

EI60S

EI60S

EI30S

EI30S

RE

I60

RE

I120

RE

I60

REI60

EI60

REI120

REI60

REI120

EI6

0

EI6

0

RE

I120

EI6

0

EI6

0

EI60

EI30

REI120

EI60

REI120

EI60

REI120

RE

I60

REI60

RE

I60

EI3

0S

EI60

EI60S

EI30S

EI60S

EI60

EI60

EI60

EI60

EI60

EI60

EI60

EI6

0S

EI60

EI30S

EI60S

EI120

EI60S

EI120

EI60S

EI6

0

S3

0

DS

DS

EI60

EI60

KK

G

Y

X X

H

G

F

F

E

E

D

D

C

C B

B A

A

J J

STREFA_NR_2

226.8 m2

STREFA_NR_1

99.7 m2

STREFA_NR_5

43.7 m2

STREFA_NR_3

1036.2 m2

STREFA_NR_3

1036.2 m2

STREFA_NR_3

1036.2 m2

STREFA_NR_3

1036.2 m2

STREFA_NR_4

330.8 m2

---

---

---

---





---

STREFA_NR_5 - ZL IV

PODZIAŁ

NA STREFY POŻAROWE

K7

K6

K5

K4

K3

K2

K1

S30

DS

DS

DS

DS

DS

DS

DS

DS

DS

DS

EI30

EI6

0

EI6

0

PODPIS

OBIEKT

TEMAT

AUTORZY

PODPIS

4

1 PIĘTRO




DATARYS. NR SKALA



ZESPÓŁ BUDYNKÓW



05.2014





DYMOSZCZELNE


DYMOSZCZELNE


LEGENDA

EI60

EI30

EI60S

EI30S



ŚCIANY REI 60

KIERUNEK EWAKUACJI

DS


GH F E D C B A

ELE

KT

RO

MA

GN

ES

ELE

KT

RO

MA

GN

ES

ELEKTROMAGNES

ELEKTROMAGNES

ELEKTROMAGNES

ELE

KT

RO

MA

GN

ES

ELE

KT

RO

MA

GN

ES

ELE

KT

RO

MA

GN

ES

ELE

KT

RO

MA

GN

ES

EI60

EI60

EI60

EI3

0S

EI60S

EI60

EI30S

EI60

EI60S

EI6

0

EI6

0

EI6

0

EI3

0S

EI6

0

EI6

0

EI6

0

EI30S

EI60S

REI120

REI120

RE

I120

REI1

20

EI60

RE

I120

EI60

RE

I120

EI6

0

RE

I120

EI6

0

REI60

RE

I60

RE

I120

EI30S

RE

I120

RE

I120

REI120

RE

I120

RE

I120

RE

I60

REI60

REI120

REI120

REI120

REI120

EI6

0S

EI60

EIS

30

EI60

EI60

RE

I120

DS

DS

DS

DS

DS

DS

DS

DS

DS

DS

DS

EI3

0S

EI60S

EI6

0

EI6

0

EI6

0

EI6

0

KK

G

Y Y

X X

H

G

F

F

E

E

D

D

C

C B

B A

A

J J

STREFA_NR_2

226.8 m2

STREFA_NR_1

99.7 m2

STREFA_NR_4

330.8 m2

STREFA_NR_3

992.08 m2

STREFA_NR_5

43.7 m2

---

---

---

---





---

STREFA_NR_5 - ZL IV

PODZIAŁ

NA STREFY POŻAROWE

K7K6

K5

K4

K3

K1

EI30

DS

REI60

REI60

REI60

REI60

REI60

PODPIS

OBIEKT

TEMAT

AUTORZY

PODPIS

5

2 PIĘTRO




DATARYS. NR SKALA

1:150



ZESPÓŁ BUDYNKÓW



05.2014





DYMOSZCZELNE


DYMOSZCZELNE


LEGENDA

EI60

EI30

EI60S

EI30S



ŚCIANY REI 60

KIERUNEK EWAKUACJI

DS


GH F E D C B A

REI120

RE

I120

EI60

EI60

EI30S

EI60S

RE

I120

RE

I120

RE

I120

REI120

RE

I120

RE

I120

RE

I120

REI60

RE

I60

REI60

REI120

RE

I120

EI60S

EI60

EI60S

REI120

REI120

REI120

EI60S

RE

I60

EI6

0

EI3

0S

EI6

0

EI120

EI120

EI30S

EI6

0

RE

I60

EI3

0S

REI60

REI60

EI120

EI120

EI60S

EI30S

EI60

okno

oddymiajace

EI15

EI15

EI60

EI6

0

DS

DS

DS

DS

DS

DS

DS

DS

DS

DS

wyłaz na dach

80x80 EI60

ELE

KT

RO

MA

GN

ES

ELEKTROMAGNES

ELEKTROMAGNES

ELEKTROMAGNES

ELEKTROMAGNES

KK

G

Y

X X

H

G

F E

E

D

D

C

C B

B A

A

J J

STREFA_NR_2

226.8 m2

STREFA_NR_1

101.77 m2

STREFA_NR_4

330.8 m2

STREFA_NR_3

844.07 m2

STREFA_NR_5

70.60 m2

---

---

---

---





---

STREFA_NR_5 - ZL IV

PODZIAŁ

NA STREFY POŻAROWE

K7

K6

K5

K4

K3

K1

EI60

EI30

PODPIS

OBIEKT

TEMAT

AUTORZY

PODPIS

6

3 PIĘTRO




DATARYS. NR SKALA

1:150



ZESPÓŁ BUDYNKÓW



05.2014





DYMOSZCZELNE


DYMOSZCZELNE


LEGENDA

EI60

EI30

EI60S

EI30S



ŚCIANY REI 60

KIERUNEK EWAKUACJI

DS


EI30S

RE

I120

REI120

REI120

RE

I60

RE

I120

REI60

EI30S

EI30S

EI60

EI60

EI60S

RE

I60

REI60

REI60

REI60

RE

I60

REI60

EI3

0S

REI120

REI60

RE

I60

RE

I60

REI120

REI120

RE

I60

RE

I60

EI3

0

EI3

0S

EI3

0

EI60S

EI30S

EI60S

EI30

EI60S

DS

DS

DS

EI3

0S

EI30

RE

I60

ELEKTROMAGNES

ELEKTROMAGNES

ELEKTROMAGNES

ELE

KT

RO

MA

GN

ES

KK

G

Y Y

X X

H

G

F

F

E

E

D

D

C

C B

B A

A

J J

STREFA_NR_2

226.8 m2

STREFA_NR_4

330.8 m2

STREFA_NR_3

844.07 m2

STREFA_NR_5

70.60 m2

---

---

---




---

STREFA_NR_5 - ZL IV

PODZIAŁ

NA STREFY POŻAROWE

K7

K6

K5

K4

K3

K1

DS

PODPIS

OBIEKT

TEMAT

AUTORZY

PODPIS

7

4 PIĘTRO




DATARYS. NR SKALA

1:150



ZESPÓŁ BUDYNKÓW



05.2014





DYMOSZCZELNE


DYMOSZCZELNE


LEGENDA

EI60

EI30

EI60S

EI30S



ŚCIANY REI 60

KIERUNEK EWAKUACJI

DS


REI120

REI60

REI120

RE

I60

RE

I120

EI6

0

EI60S

EI3

0

REI60

RE

I60

RE

I60

REI60

REI60

RE

I60

EI3

0S

EI3

0S

REI120

RE

I60

REI120

REI120

RE

I60

REI60

REI60

RE

I60

EI30

EI60

EI60

EI60

EI30S

REI60

EI30S EI60

EI60

EI6

0

RE

I60

oddymiajace

okno

oddymiajace

okno

oddymiajace

okno

EI3

0

KK

G

Y Y

X

H

G

F

F

E

E

D

D C

C B

B A

A

J J

STREFA_NR_2

37.4 m2

STREFA_NR_4

44.6 m2

STREFA_NR_3

242.67 m2

PODZIAŁ

NA STREFY POŻAROWE

---

---

---




K3

K4

K7

K6

EI60

PODPIS

OBIEKT

TEMAT

AUTORZY

PODPIS

8

5 PIĘTRO




DATARYS. NR SKALA

1:150



ZESPÓŁ BUDYNKÓW



05.2014





DYMOSZCZELNE


DYMOSZCZELNE


LEGENDA

EI60

EI30

EI60S

EI30S



ŚCIANY REI 60

KIERUNEK EWAKUACJI

DS


KK

GY Y

X X

H

G

FF

EE

DD C

C BB A

A

J J

K4

PODPIS

OBIEKT

TEMAT

AUTORZY

PODPIS

9

6 PIĘTRO




DATARYS. NR SKALA

1:150



ZESPÓŁ BUDYNKÓW



05.2014





DYMOSZCZELNE


DYMOSZCZELNE


LEGENDA

EI60

EI30

EI60S

EI30S



ŚCIANY REI 60

KIERUNEK EWAKUACJI

DS


konstrukcja schodów

wg proj. konstrukcji

kanał instal.pod posadzką

kanał instal. pod posadzką

kanały instal. pod posadzką

kanał instal.

pod posadzką


kanał instal.

pod posadzką


kanał instal.

pod posadzką

izolacja powyżej gruntu

np.Oxal DS-HS

bruzda

instalacyjna

+1,42

- 3,32 istn.

38 /F-F/

36 /E-E/34 /D-D/

32 /C-C/

30 /B-B/

28 /A-A/

- 0,01 + 0,01

+

+ 14,05

+ 7,73

+ 10,69

2 x papa termozgrzewalna izolacyjna

chudy beton

beton B15 z warstwą wyrównawczą

bruk na zalewce betonowej12 cm

10 cm

piasek ubity

2 x PAPA TERMOZGRZEWALNA IZOLACYJNA

CHUDY BETON10 CM

BETON B15 Z WARSTWĄ WYRÓWNAWCZĄ

KLEJ2 CM

10 CM

2 x PAPA TERMOZGRZEWALNA IZOLACYJNA

CHUDY BETON10 CM


GRES NA KLEJ 2 CM

10 CM

+ 15,00

+ 11,60

+ 8,08

+ 4,21

+ 0,22

+ 3,85

+ 7,31

+ 10,85

+ 13,91

+ 17,26

+ 8,24

+ 11,83

+ 15,13

+ 18,16

+

+

+

+ 3,81

+ 0,56 + 0,62

+ 4,40

+ 4,24

+ 0,68 + 0,68

+ 4,45

+ 8,58

+ 12,62

+ 15,80

+ 18,81

+ 21,21

+ 15,86

- 3,32 istn.

- 3,28 istn.

- 3,52 istn.

- 2,88 istn.

- 2,73 istn.

- 0,06

± 0,00 = +25,73

- 3,70- 3,70

- 3,70

- 3,70

- 2,85 - 2,85

- 2,38 istn.

płyta żelbetowa

keramzyt zatarty betonem do wys. belki

płyty z piaskowca na podlewce4 cm

14 cm

drzwi zewnętrzne zamknięte na stałe

zamurowane ścianką z cegły gr 25 cm

+ 22,09+

2 cm

PŁYTKI GRESOWE1 CM

PIASEK UBITY

2 CM

10 CM

PIASEK UBITY

2 CM

10 CM

CHUDY BETON

10 CM

KLEJ2 CM

10 CM


PIASEK UBITY5 CM

PŁYTKI GRESOWE1 CM

2 x PAPA TERMOZGRZEWALNA IZOLACYJNA2 CM

- 3,45- 3,45

- 4,30

luneta z cegły grub. 27 cm.

- 3,32

- 3,45

- 2,85

- 2,38 istn.

- 2,85 istn.- 2,85 istn.- 2,85

- 3,08 istn.

- 3,28 istn.

± 0,00 = 25,73 n.p.W.

WEŁNA MINERALNA DO PROFILI GKF

PŁYTA GKF X 2 NA KONSTRUKCJI

WEŁNA MINERALNA

WARSTWY DACHOWE ISTN.

SYSTEMOWEJ

PAROIZOLACJA

12 CM

5 CM

2,5 CM

IZOLACJA NP. NAFUFLEX 2K

MUR ISTNIEJĄCY

GEOWŁÓKNINA

1 CM

izolacja np. Nafuflex 2K

mur istniejący

GEOWŁÓKNINA

1 cm

42 /H-H/

40 /G-G/

- 4,85

- 4,44

- 2,67 istn.

obudowa z płyty

PROMATECT L500

na konstrukcji systemowej

- 3,24

10 cm

10 cm

- 3,70

-

4,85

-

4,35

-

4,35 -

4,40

- 3,50

-

3,45

-3,40

- 5,82

- 6,30- 6,30

wg. proj. konst.

wg. proj. konst.

wg. proj. konst.

wg. proj. konst.

wg. proj. konst.

wg. proj. konst.

wg. proj. konst.

wg. proj. konst.

wg. proj. konst.

wg. proj. konst.

wg. proj. konst.

wg. proj. konst.wg. proj. konst.

wg. proj. konst.

wg. proj. konst.

- 6,96

- 5,71

INIEKCJA

+

+

+ 7,78

+ 11,80

+ 8,86

+ 12,47

+ 4,40

7,31

10,62

13,54

+ 3,84

+ 3,64

+

17,51

+ 3,84

+ 14,19

3,84

22,09

8,86

12,47

+ 4,09

PARTER

I PIĘTRO

II PIĘTRO

III PIĘTRO

IV PIĘTRO

PARTER

I PIĘTRO

II PIĘTRO

III PIĘTRO

IV PIĘTRO

PARTER

I PIĘTRO

II PIĘTRO

III PIĘTRO

IV PIĘTRO

III PIĘTRO

IV PIĘTRO

PARTER

I PIĘTRO

II PIĘTRO

III PIĘTRO

IV PIĘTRO

PARTER

I PIĘTRO

II PIĘTRO

III PIĘTRO

IV PIĘTRO

V PIĘTRO

VI PIĘTRO

V PIĘTRO

VI PIĘTRO

V PIĘTRO

V PIĘTRO

+ 7,50

PODPIS

OBIEKT

TEMAT

AUTORZY

PODPIS

10

PRZEKRÓJ A-A




DATARYS. NR SKALA

1:150



ZESPÓŁ BUDYNKÓW



05.2014



Ekspertyza p.poż. obiektów MW

Documents

Transcript of Ekspertyza p.poż. obiektów MW