Algierski elementarz

1

Pełna nazwa państwa to Algierska Republika

Ludowo-Demokratyczna. Leży

w Afryce Północnej. Jest 10. pod względem

wielkości na świecie i największym co do wielkości

terytorium krajem w Afryce. Graniczy z Tunezją,

Libią, Nigrem, Mali, Mauretanią i Marokiem. Jest

jednym z nielicznych państw Maghrebu, których nie

objęła arabska wiosna z 2010 r, dlatego sytuację

polityczno-gospodarczą można

uznać za stabilną.

2

Algierski elementarz

W Algierii mieszkańcy w większości mają mieszane arabsko-berberyjskie pochodzenie.

Uważają się jednak za Arabów. Osobnym narodem są berberyjscy Kabylowie posiadający

własny język i odrębne zwyczaje, którzy zamieszkują głównie północno-wschodni region

kraju zwany Kabylią, gdzie stanowią większość. Liczebność Kabylów w Algierii ocenia się

pomiędzy 3 a 6 mln osób. Wysuwają żądania autonomii, w szczególności językowej, które

dotychczas zwalczane były przez władze algierskie. Na obszarach pustyń i oaz w

środkowej i południowej części kraju występują także inne grupy posługujące się językami

berberyjskimi, w tym Tuaregowie.

Średnia gęstość zaludnienia wynosi 14 osób/km 2. Jednak na północy, w nadbrzeżnej

części kraju dochodzi nawet do 200 osób/km 2. Wynika to z tego, że 92 proc. ludności

zamieszkuje północną, nadmorską część kraju, natomiast na Saharze gęstość zaludnienia

spada do 1 osoby/km 2.

Największe miasta według liczby ludności to : Algier – 1,6 mln osób, w aglomeracji 3,6

mln, kolejne to Oran – 679 877, Konstantyna – 462 779, Batina – 297 835 i Dżilfa – 261

026.

Ludność

3

Średnia gęstość zaludnienia wynosi 14 osób/km 2. Jednak na północy, w nadbrzeżnej

części kraju dochodzi nawet do 200 osób/km 2. Wynika to z tego, że 92 proc. ludności

zamieszkuje północną, nadmorską część kraju, natomiast na Saharze gęstość zaludnienia

spada do 1 osoby/km 2.

Największe miasta według liczby ludności to : Algier – 1,6 mln osób, w aglomeracji 3,6

mln, kolejne to Oran – 679 877, Konstantyna – 462 779, Batina – 297 835 i Dżilfa – 261

026.

Przyrost naturalny w 2009 r. wynosił 1,19 proc. Śmiertelność niemowląt: 27,73 na 1000

żywych narodzin, średnia długość życia: 74 lata.

W 2012 roku Algieria liczyła 36.486000 mieszkańców.

Algierski elementarz

4

Językiem urzędowym jest arabski, którym posługuje się około 80 proc. mieszkańców

kraju. Ponieważ Algieria była francuską kolonią, język francuski jest do dziś popularny

wśród wykształconych Algierczyków oraz w kontaktach handlowych. Problem w relacjach

gospodarczych może stwarzać język angielski, którym posługuje się niewielu

mieszkańców kraju. Można jednak oczekiwać, że w przypadku dużych podmiotów

gospodarczych nawiązanie kontaktów po angielsku nie powinno być przeszkodą.

Przeciętny obywatel mówi na co dzień dialektem arabskim tj. mieszanką języka

arabskiego z francuskim, z naleciałościami amazight (język Berberów). Poprawka z 2002

roku do konstytucji Algierii ustanowiła język amazigh językiem narodowym, ale nie

oficjalnym i nie urzędowym.

Algierski elementarz

5

Około 80 proc. powierzchni zajmuje Sahara. Występują na niej rozległe kotliny z

pustyniami piaszczystymi: Wielki Erg Wschodni z wydmami o wysokości ponad 200 m

n.p.m., Wielki Erg Zachodni, Irk al-Ikidi. Na płaskowyżach (Al-Aklab, Hamadat, Tinghirt,

Tadmait) pustynie kamieniste (tzw. hamady) i żwirowe (tzw. seriry). Na północy,

oddzielone wąską niziną nadmorską, położone są góry Atlas, z dwoma równoległymi

łańcuchami – Atlasem Tellskim (Lalla Chadiża, 2308 m n.p.m.) i Saharyjskim (Dżabal Ajsa,

2236 m n.p.m.), rozdzielonym Wyżynż Szottów o średniej wysokości 800-1000 m n.p.m.

Na południowym wschodzie rozciąga się rozległy, krystaliczny masyw Ahaggar z

najwyższym szczytem kraju – Tahat (3003 m n.p.m., według innych danych 2918 m

n.p.m.).

Algieria leży nad Morzem Śródziemnym. Linia brzegowa jest słabo rozwinięta. Wybrzeże

głównie urwiste, trudno dostępne, przy ujściach rzek zabagnione.

Warunki geograficzne

Algierski elementarz

6

Stałe rzeki, ale o bardzo zmiennych stanach wód występują jedynie na północy, m.in.:

Wadi asz-Szalif (Szelif), Summan, Sejbus, El-Kebir, Wadi at-Tafina (Tafna), Sebu. Na

Saharze mieszczą się suche doliny (uedy) a na północy liczne płytkie, słone jeziora

(szotty). Duże znaczenie mają wody podziemne.

Na wybrzeżu panuje klimat podzwrotnikowy morski typu śródziemnomorskiego, natomiast

na południu i wewnątrz kraju - zwrotnikowy suchy i bardzo suchy. Średnia temperatura

powietrza waha się od 10°C w zimie (w górach temperatura minimalna poniżej –10°C) do

25°C w lecie (na pustyniach temperatura maksymalna często przekracza 50°C).

Algierski elementarz

7

Na południu kraju występują czasami problemy z opadami. Bywa, że nie pada nawet

przez kilka kolejnych lat. Na północy sumy opadów wahają się od ok. 100 mm do ponad

1000 mm na północnych stokach Atlasu. W górach występują opady śniegu. Pora

deszczowa trwa od listopada do marca.

Na pustyniach często można spotkać burze piaskowe. Latem znad Sahary wieje gorący,

suchy, bardzo zapylony wiatr, zwany – sirocco. Średnia temperatura powietrza i średnia

suma opadów w stolicy kraju wynoszą: w styczniu 12°C i 116 mm, w lipcu 24°C i 2 mm.

Algierski elementarz

8

Zgodnie z wielokrotnie nowelizowaną konstytucją z 19 listopada 1976 Algieria jest

republiką, w której głową państwa jest prezydent wybierany w wyborach powszechnych.

Prezydent mianuje premiera, który stoi na czele rządu. Dwuizbowy parlament składa się z

izby niższej – Narodowego Zgromadzenia Ludowego oraz izby wyższej – Rady Narodu.

144 deputowanych jest wybieranych na 5 letnią kadencję.

Algieria uzyskała niepodległość w 1962 roku po wojnie z Francją (1954-1962), która

chciała utrzymać swoje wpływy w Algierii, ze względu na odkryte w tym kraju złoża ropy

naftowej. Niepodległa już Algieria, aby uniezależnić się od Francji, rozpoczęła współpracę

ze Związkiem Radzieckim i wprowadziła tzw. postępowe reformy społeczno-ekonomiczne

(reforma rolna, nacjonalizacja przemysłu).

Ustrój polityczny i administracyjny

Algierski elementarz

9

Po rozpadzie ZSRR rozpoczęły się w Algierii zmiany społeczne i ekonomiczne, które

spotkały się z gwałtownym sprzeciwem fundamentalistów islamskich. Doprowadziło to do

wojny domowej w latach 1992 – 1998, w której zginęło ponad 100 tys. osób.

Znowelizowana w 1989 r. konstytucja wprowadziła chaos polityczny, skutkujący

przejęciem w 1990 r. władzy przez fundamentalistyczny Muzułmański Front Ocalenia

(FIS).

Partia nie utrzymała się jednak długo przy władzy. W 1991 r. armia i zwolennicy państwa

laickiego doprowadzili do zamachu stanu, unieważnili wy bory i zdelegalizowali

fundamentalistyczne ugrupowanie. Właśnie na tym tle przez sześć lat dochodziło do

bratobójczych walk, których elementem były masakry ludności cywilnej przeprowadzane

przez islamskich ekstremistów.

Algierski elementarz

10

Od zakończenia konfliktu w 1998 r, sytuacja gospodarcza i polityczna ustabilizowała się.

Władza ustawodawcza i wykonawcza, na poziomie centralnym i regionalnym, wyłaniana

jest w demokratycznych wyborach. W 2009 r. rząd przyjął wieloletni plan inwestycyjny,

który ma przyczynić się do rozwoju kraju. Inwestycje finansowane są przede wszystkim z

wpływów ze sprzedaży węglowodorów.

Algieria jest podzielona na 48 prowincji - wilajetów lub wilajów z arabskiego: wilaya.

Prowincje podzielone są na 160 dajratów - prefektur, a dajraty na 1541 gmin.

Algierski elementarz

11

Wynikają głównie z religii. Większość mieszkańców Algierii tu muzułmanie – sunnici,

którzy stanowią 99 proc. społeczeństwa. Do pozostałych grup wyznaniowych należą

chrześcijanie i Żydzi.

Algieria jest krajem islamskim więc obowiązują w nim prawa i zasady islamu. Nie należy

zatem przebywać w miejscach publicznych w stroju plażowym, a także w krótkich

spodniach i spódniczkach mini. Nie wolno wchodzić do meczetów bez respektowania

zasad odpowiedniego stroju i zachowania. Zwiedzanie świątyń przez kobiety jest możliwe

po uzyskaniu zezwolenia. W okresie muzułmańskiego postu - ramadanu jedzenie, picie i

palenie tytoniu w miejscach publicznych od świtu do zmierzchu może być potraktowane

jako obraza zasad islamu.

Nieliczne społeczności chrześcijańskie skupione są w większych miastach, jak Algier czy

Oran. W kraju nie występują konflikty na tle religijnym. Wyznawcy innych religii są

tolerowani przez muzułmańską większość.

Różnice kulturowe

Algierski elementarz

12

Organizacji Narodów Zjednoczonych (ONZ),

Ligi Państw Arabskich (LPA),

Światowej Organizacji Handlu (WTO),

Międzynarodowego Funduszu Walutowego (IMF),

Związku Arabskiego Maghrebu (UMA),

Organizacji Konferencji Muzułmańskiej (OIC),

Organizacji Państw Eksportujących Ropę Naftową (OPEC),

Światowej Organizacji Zdrowia (WHO),

Unii Afrykańskiej (AU),

Organizacji Narodów Zjednoczonych ds. Wyżywienia i Rolnictwa (FAO)

Organizacji Narodów Zjednoczonych ds. Rozwoju Przemysłowego (UNIDO).

Przynależność do organizacji międzynarodowych

Algierski elementarz

13

Co warto wiedzieć o gospodarce

14

Co warto wiedzieć o gospodarce

Algieria należy do liczących się światowych eksporterów ropy naftowej i gazu ziemnego.

Sytuacja ekonomiczna i finansowa kraju zależy głównie od światowego poziomu cen

nośników energii. Eksport ropy i gazu stanowi 97 proc. całej wymiany towarowej z

zagranicą. Wpływy podatkowe z tego sektora wynoszą 50-60 proc. przychodów budżetu.

To powoduje, że rząd ma duże środki na inwestycje publiczne, których celem jest poprawa

poziomu życia obywateli. Niska konkurencyjność algierskiego przemysłu sprawia, że to

ogromne pole do popisu dla zagranicznych inwestorów.

Do zainteresowania inwestycjami w Algierii skłaniają dobre dane ekonomiczne tego kraju.

Według statystyk za 2012 r., strukturę PKB - oprócz sektora węglowodorów - tworzą takie

gałęzie przemysłu jak: budownictwo i roboty publiczne (15 proc.), rolnictwo (9 proc.) i

usługi (30 proc.). Średnia stopa wzrostu PKB na przestrzeni ostatnich kilku lat

przekroczyła 3 proc. Polityka monetarna powodowała, że w ryzach utrzymywana była

inflacja na poziomie 4 proc. rocznie, a bezrobocie było zredukowane – do 9,7 proc. w

2012 r.

15

Dawało to bezpieczne prognozy co do dochodów z zaangażowania inwestycyjnego i

znikome ryzyko fiaska związanego z zawirowaniami gospodarczymi, związanymi z

kryzysem światowym.

Mimo problemów globalnej gospodarki władzom Algierii udało się zmniejszyć zadłużenie

zagraniczne – do 3,9 mld USD na koniec 2012 r. Rezerwy dewizowe osiągnęły na koniec

2012 roku wartość 205,2 mld USD. Część z posiadanych nadwyżek, zgromadzonych na

specjalnie w tym celu utworzonym Funduszu Regulacji Dochodów (45 mld USD), Algieria

inwestuje w zagraniczne papiery wartościowe, głównie bony skarbowe rządu USA. W

2011 r. rezerwy dewizowe wynosiły 188,6 mld USD, które udało się zebrać mimo

rosnącego deficytu budżetowego. Z danych MFW wynika, że Algieria jest najmniej

zadłużonym krajem regionu. Jej zadłużenie zewnętrzne na koniec 2011 roku wyniosło

jedynie 2 proc.

Co warto wiedzieć o gospodarce

16

Sprzyjające warunki gospodarcze wydają się jednak niwelować problemy demokratyczne.

Państwo ma bowiem duży potencjał, który w średni i długoterminowej perspektywie może

gwarantować opłacalność inwestycji. W Algierii, prócz węglowodorów, wydobywa się

również fosforyty (stanowią ponad 90 proc. eksportu do Polski),, cynk, ołów, miedź, węgiel

kamienny oraz sól kamienną, gips, rtęć, uran oraz rudy żelaza. Elektrownie opalane są

ropą i gazem. Państwo, podobnie jak były jego koloniator postawiło na atom i posiada

kilka elektrowni atomowych.

Dobrze rozwinięty przemysł, oparty na surowcach naturalnych to: przemysł rafineryjny,

metalowy, elektroniczny, cementowy i chemiczny; ponadto rozwinięte jest rzemiosło. W

rolnictwie dominuje uprawa zbóż, oliwek, winorośli, pomarańczy, mandarynek, ziemniaków

i pomidorów. Hoduje się owce, kozy, wielbłądy bydło oraz drób.

Co warto wiedzieć o gospodarce

17

Dzięki sprzedaży ropy i gazu władze algierskie zgromadziły środki o wartości 286 mld

USD, które przeznaczono na realizowany 5-letni plan inwestycji publicznych na lata 2010-

15.

Dobre wskaźniki ekonomiczne nie przekładają się w pełni na atrakcyjność prowadzenia

biznesu w tym kraju. Według ocen Banku Światowego przedstawionego w raporcie

przyjazności dla inwestycji „Doing bussines” za 2014 r. Algieria plasuje się na 153 miejscu,

kiedy Polska na 32. Główne bariery to biurokracja i ograniczenia prawne, które

wymuszają, by w przetargach publicznych startowały firmy z udziałem kapitału

algierskiego nie mniejszym niż 51,4 proc.

Co warto wiedzieć o gospodarce

18

O poziomie biurokracji świadczą również inne procedury prawne, które wydłużają proces

rozpoczęcia działalności gospodarczej. Na założenie firmy potrzeba tam aż 25 dni (kiedy

średnia dla Middle East and North Africa, MENA - 23), wymaganych jest 19 procedur

(średnia dla MENA - 17). Przykładem potwierdzającym dużą biurokracje są terminy

otrzymania innych pozwoleń: aby otrzymać zezwolenie na budowę i podłączenie do

energii elektrycznej trzeba czekać 159 dni (średnia dla MENA - 84), 27 dni aby dokonać

importowej odprawy celnej (średnia dla MENA - 22).

Szacunki instytucji międzynarodowych dotyczące rozwoju gospodarki algierskiej w

przyszłości powinny skłonić polskie władze i przedsiębiorców do większego

zainteresowania inwestycjami. MFW ocenia, że w 2012 roku algierska gospodarka

rozwijała się w tempie 2,5 proc. Biorąc pod uwagę światowy kryzys gospodarczy, z którym

borykają się największe światowe potęgi gospodarcze i regionalne konflikty na Bliskim

Wschodzie, w Libii, Egipcie i na wschodnich rubieżach Europy, prognozy wzrostu

gospodarczego Algierii na poziomie ok.3 proc. należy uznać za pozytywne.

Co warto wiedzieć o gospodarce

19

W średnioterminowej perspektywie oceny te też są dobre. Eksperci zwracają jednak

uwagę, że dla dalszego wzrostu rozwoju algierskiej gospodarki konieczne jest

przeprowadzenie programu reform, których realizacja może zostać utrudniona przez

pogłębiający się kryzys światowej gospodarki i spadek cen surowców energetycznych.

Ponieważ w dużej mierze algierska gospodarka zależy od inwestycji publicznych, jej

rozwój determinuje rozwój sektora prywatnego realizującego przetargi ogłaszane przez

sektor państwowy, a co za tym idzie zmniejszenie bezrobocia. Instytucje międzynarodowe

oceniają, że najważniejszym wyzwaniem Algierii jest obecnie dywersyfikacja gospodarki,

czyli rozwój pozostałych sektorów innych niż węglowodorowy, w czym udział mogą mieć

podmioty z Polski.

Co warto wiedzieć o gospodarce

20

ABC biznesu

Algieria w ostatnich latach jest krajem przyjaznym

dla zagranicznych przedsiębiorców, jeśli inwestują

oni w rodzimy rynek. Dla polskich przedsiębiorców

pewne trudności mogą sprawiać różnice kulturowe i

religijne oraz specyficzne podejście algierskiego

biznesu do prowadzenia interesu. Nie stanowi to

jednak barier ekonomicznych czy prawnych do

założenia i prowadzenia działalności gospodarczej w

tym kraju.

21

ABC biznesu

W Algierii istnieje kilkanaście form prowadzenia działalności gospodarczej:

• Spółka cywilna – Société en nom collectif (SNC)

• Spółka komandytowa prosta – Société en commandite simple (SCS)

• Spółka osobowa – Société en participation (SP)

• Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością – Société a responsabilité limitée (SARL)

• Spółka jednoosobowa z o. o. – Entreprise unipersonnelle a responsabilité limitée (EURL)

• Spółka akcyjna – Société par action (SPA)

• Spółka komandytowa akcyjna – Société en commandite par action (SCA)

Formy działalności

22

Przedsiębiorstwa zagraniczne mogą zacząć tworzenie firmy w Algierii od zwrócenia się do

lokalnego przedstawiciela. Mogą również rozpocząć działalność poprzez otwarcie

własnego przedstawicielstwa lub biura łączności. Rozwiązanie to zapewnia ograniczenie

wydatków przy jednoczesnym zapewnieniu stałej obecności w Algierii. Zagraniczne firmy

mogą również otwierać swoje filie, które są jednostkami nieposiadającymi osobowości

prawnej i które (zarówno od strony prawnej, jak i ekonomicznej) podlegają bezpośrednio

firmie macierzystej. W Algierii najczęściej spotyka się spółki z o. o., spółki akcyjne i

jednoosobowe spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Jednoosobowe spółki z

ograniczoną odpowiedzialnością zostały powołane dekretem z dnia 9 grudnia 1996 roku w

celu rozwinięcia prywatnej inicjatywy i umożliwienia wszystkim zainteresowanym

rozpoczęcie działalności przy maksymalnym ograniczeniu ryzyka.

ABC biznesu

23

Nazwa (dénomination sociale): trzeba upewnić się, czy proponowana nazwa zakładanej

firmy już nie istnieje. W tym celu należy uzyskać zaświadczenie o braku wpisu w

Rejestrze Handlowym (Certificat de non inscription de la dénomination de la société),

wydawane przez Krajowe Centrum Rejestru Handlowego (Centre National du Registre de

Commerce – CNRC) – http://www.cnrc.org.dz.

Przedmiot działalności (Objet social): zasadniczo jest dowolny, pod warunkiem

poszanowania obowiązującego prawa w sytuacji wybrania działalności podlegającej

specyficznym ograniczeniom.

Gdy zakładamy firmę

ABC biznesu

24

Aport (Apport): może być wniesiony w środkach płatniczych (obowiązek złożenia

zabezpieczenia u notariusza lub instytucji o charakterze finansowym). Dla nierezydentów

algierskich środki finansowe zabezpieczone zostaną na specjalnym koncie dewizowym w

imieniu tworzącej się firmy w banku. Aport może być wniesiony również w naturze. Jego

wartość potwierdzi komisarz wyznaczony decyzją sądu na podstawie zgłoszenia

założycieli firmy.

Kapitał zakładowy (Capital social): minimalny kapitał zakładowy dla firmy, której

podstawowa działalność stanowi sprzedaż importowanych towarów, do niedawna wynosił

20 mln dinarów algierskich, tj. ok. 200 tys. euro. W 2007 roku wartość ta została obniżona

w przypadku spółki z o.o. do wysokości 100 tys. dinarów, tj. ok. 1 tys. euro.

ABC biznesu

25

Odpowiedzialność (Responsabilité): w zależności od sytuacji, za długi firmy, za popełnione

uchybienia w stosunku do obowiązującego prawa, nieprzestrzeganie statutu lub za

niegospodarność, zarządzający odpowiadają indywidualnie lub solidarnie.

Statut (Statut): powinien być podpisany przez każdego ze wspólników czy akcjonariuszy

osobiście lub przez osobę do tego upoważnioną. Wspólnicy wybierają rade nadzorczą lub

zarządzającego, a stosowny zapis umieszczają w statucie firmy.

ABC biznesu

26

Rodzaje firm

Spółka akcyjna (SPA)

Odpowiada zapisom art. 592 oraz kodeksu handlowego – KH (Code de Commerce).

Minimalna liczba akcjonariuszy wynosi - siedem, z wyjątkiem spółek z kapitałem

państwowym. Kapitał zakładowy SPA wynosi 1 mln dinarów, tj. ok. 10 tys. euro. Wspólnicy

odpowiadają do wysokości wniesionych udziałów.

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (SARL)

Odpowiada zapisom art. 564 i KH. Może być założona przez dwóch lub więcej

wspólników, którzy odpowiadają za ewentualne zobowiązania spółki do wysokości swoich

aportów. Spółka SARL może mieć jednego wspólnika, wtedy określana jest mianem

działalności jednoosobowej (Entreprise unipersonnelle a responsabilité limitée – EURL).

SARL to najczęściej stosowana forma implementacji zagranicznej na rynku. Założyć

spółkę SARL jest dosyć łatwo.

ABC biznesu

27

W tym celu w obecności notariusza należy podpisać, wraz ze wspólnikami, wstępną

umowę spółki. Wcześniej jednak trzeba sprawdzić, czy proponowana nazwa firmy nie

została już zarejestrowana w Algierii – zaświadczenie o braku wpisu nazwy tworzonej

firmy. Informacje uzyskamy w ANDI (www.andi.dz), w okienku dla inwestorów, tzw. guichet

unique. Po przedstawieniu notariuszowi zaświadczenia z ANDI otrzymamy skierowanie do

banku w celu założenia konta tymczasowego. Posłuży ono do przekazania aportu

finansowego wspólników zagranicznych (nie można wpłacić na to konto gotówki, trzeba

dokonać przelewu z zagranicy, niekoniecznie z Polski). Po otrzymaniu zaświadczenia z

banku o wpłynięciu środków (realizacja zlecenia przelewu może trwać 2-4 tygodnie)

zostanie spisana umowa spółki. Pozostanie jeszcze zatwierdzić na okres trzech lat

audytora z urzędu.

ABC biznesu

28

Spółka jednoosobowa (EURL – Entreprise unipersonnelle a

responsabilité limitée)

Odpowiada zapisom Dekretu Nr 96-27 z 9 grudnia 1996 r. zmieniającego art. 564 KH.

Spółka komandytowa prosta (SCS – Société en commandite

simple)

Praktycznie w Algierii nie występuje. Umożliwiałaby jednak współpracę przedsiębiorcom,

którzy podejmują wspólne ryzyko działalności gospodarczej do wysokości wartości ich

własnego majątku.

Stowarzyszenie/konsorcjum (Le groupe- ment/consortium)

To szczególna forma działalności gospodarczej, która pod pewnymi aspektami nie jest

właściwie spółką handlową i która nie pozwala na implementacje, ale jednak jest często

wykorzystywana przez firmy zagraniczne działające w Algierii.

ABC biznesu

29

Celem powołania konsorcjum może być utworzenie pomiędzy dwoma lub więcej

podmiotami stowarzyszenia w celu wykorzystania wszelkich dostępnych na mocy prawa

środków, w celu wsparcia działalności gospodarczej członków konsorcjum i osiągniecia

wyznaczonego celu np. realizacji inwestycji. Konsorcjum stanowi płaszczyznę współpracy

pomiędzy przedsiębiorstwami, które posiadają pełna niezależność prawną. Celem nie jest

generowanie zysku przez konsorcjum, lecz wspieranie działalności swoich członków.

Stowarzyszenie z chwilą rejestracji uzyskuje osobowość prawną. Konsorcjum natomiast

nie posiada takiej osobowości, gdyż struktura ta wykorzystywana jest jedynie w

przypadkach, gdy kilka firm uzgadnia z osobą trzecią wspólną realizację określonego

kontraktu. Podstawową zasadą utworzenia stowarzyszenia jest dobrowolna umowa i w

tym znaczeniu nie podlega prawu o spółkach. Działalność stowarzyszenia jest oparta na

umowie założycielskiej określającej relacje wewnątrz stowarzyszenia.

ABC biznesu

30

Członkowie stowarzyszenia mogą wnieść swój aport. W przypadku, gdy tego zaniechają,

stowarzyszenie nie będzie posiadało własnego kapitału zakładowego. Stowarzyszenie

funkcjonuje jak spółka osobowa, jego członkowie odpowiadają solidarnie za jego długi. W

praktyce w Algierii stowarzyszenie/konsorcjum wykorzystywane jest wspólnie przez firmy

zagraniczne w celu zdobycia określonych projektów ogłaszanych często w drodze

publicznych przetargów. W tym celu firmy jednoczą się z partnerami zagranicznymi lub z

firmami lokalnymi. Firma jako członek stowarzyszenia, realizując kontrakt w Algierii, nie

ma usankcjonowanego bytu prawnego w tym kraju. Chcąc uzyskać implementacje w

Algierii musi założyć własną strukturę, bądź jako spółkę prawa algierskiego, bądź jako

oddział firmy macierzystej.

ABC biznesu

31

Biuro łączności technicznej (Bureau de liaison)

Jest często wykorzystywane przez zewnętrznych przedsiębiorców w Algierii. Podlega

uproszczonemu systemowi podatkowemu odpowiadającemu art. 1 Instrukcji

międzyresortowej z dnia 30 czerwca 1986 r. Biuro łączności technicznej nie może, w

świetle obowiązującego w Algierii prawa, prowadzić działalności przynoszącej zysk.

Koszty działalności ponoszone są przez rodzimą spółkę w kraju pochodzenia. Koszty

działalności biura są opłacane w dinarach algierskich przy zastosowaniu przewalutowania

otrzymanych z zagranicy środków dewizowych. Zezwolenie na prowadzenie biura wydaje

minister handlu na odnawialny okres dwóch lat. Uzyskanie zezwolenia uzależnione jest

od: złożenia kaucji w wysokości 20 tys. dolarów; złożenia kwoty 2 tys. dolarów na

zablokowanym koncie w algierskim banku na okres ważności zezwolenia; otwarcia konta

CEDAC (Compte en dinars algériens convertibles) w tym samym banku; dokonania

przelewu środków dewizowych niezbędnych do pokrycia wydatków związanych z

działalnością biura przez okres min. trzech miesięcy.

ABC biznesu

32

Pod koniec lat 70-tych i 80-tych biuro łączności technicznej było jedyną prawnie

dopuszczoną formą działalności dla firm zagranicznych zamierzających rozwijać

działalność gospodarczą w Algierii. Obecnie jego znaczenie zmniejszyło się, gdyż

liberalizacja prawa zezwala na tworzenie spółek o formach lepiej odpowiadających celom

zagranicznej implementacji w Algierii. W świetle obowiązującego prawa, firma zagraniczna

nie powinna odwoływać się do formy biura łączności technicznej, jeżeli ma na celu swój

dalszy aktywny rozwój w Algierii. Niemniej wiele firm zagranicznych sprzedających swoje

produkty w Algierii, w celach promocyjnych nadal korzysta z tej formy. Pozwala im to na

obecność w kraju importera przy równoczesnym prowadzeniu sprzedaży z zagranicy.

Korzyści są natury fiskalnej (unika się szeregu podatków), prawnej (pomija się procedury i

koszty założenia spółki zagranicznej), finansowej (znikome koszty zatrudnienia, brak

magazynowania towarów, opłat celnych itp.).

ABC biznesu

33

Oddział firmy zagranicznej

Na mocy Dekretu wykonawczego nr 97-41 z dnia 18 stycznia 1997 r. każda firma

handlowa posiadająca siedzibę za granicą, otwierając swój oddział w Algierii ma

obowiazek uzyskania wpisu do Rejestru Handlowego. Z chwila uzyskania wpisu staje się

firmą rezydującą w Algierii, jednakże nie uzyskuje osobowości prawnej. Oddział firmy

traktowany jest w Algierii jako przedstawicielstwo firmy zagranicznej. Posiada legalność

prawną w Algierii, ale ma to drugorzędne znaczenie, gdyż wpisu do Rejestru Handlowego

dokonuje się w imieniu firmy macierzystej. Oddział firmy zagranicznej może prowadzić

działalność handlową na terenie całej Algierii na tych samych zasadach co firma handlowa

algierska. Zaleca się założenie oddziału firmom, którym zależy na stworzeniu obrazu

stabilnej działalności i określonej na lata strategii rozwoju w Algierii.

Biorąc pod uwagę stan obowiązującego obecnie w Algierii prawa, forma oddziału nie

przedstawia tych samych zalet co oddział firmy zagranicznej w innych krajach.

ABC biznesu

34

Prawo ustawowo nie pozwala jeszcze firmom prowadzić przy pomocy oddziału interesów

w warunkach pełnego bezpieczeństwa. Mankamentem jest np. brak możliwości transferu

zysków. Oddział nie może tez wystawiać faktur w dewizach, a z faktu braku własnej

osobowości prawnej wynika np. niemożność zawierania kontraktów z rodzimą firmą.

Wobec rosnącego z roku rok importu algierski rząd stara się podejmować kroki mające na

celu ograniczenie sprowadzanych do Algierii towarów. W tym właśnie duchu należy

postrzegać przepisy wprowadzone w lipcu 2009 r., na mocy uzupełniającej ustawy

budżetowej, które odnoszą się do zasad funkcjonowania zagranicznych firm w Algierii. Na

mocy tej ustawy wszystkie zagraniczne firmy prowadzące działalność w Algierii

zobowiązane są do posiadania algierskiego partnera z minimum 30 proc. udziałów.

Ponadto w przypadku projektów inwestycyjnych z udziałem kapitału zagranicznego,

partner lokalny ma posiadać większościowy pakiet udziałów (minimum 51 proc).

Ograniczono również dopuszczalne prawem formy płatności w handlu zagranicznym.

Obecnie jedyną dopuszczaną w Algierii formą płatności w międzynarodowych

rozliczeniach handlowych jest akredytywa dokumentowa.

ABC biznesu

35

Rejestracja firmy

Podstawowe dokumenty wymagane przez notariusza w celu ukonstytuowania

firmy:

• zaświadczenie o braku wpisu nazwy tworzonej firmy (Certificat de non inscription de la

dénomi-nation de la société)

• kontrakt najmu lokalu na siedzibę firmy, potwierdzony notarialnie

• potwierdzenie z banku o przekazaniu środków finansowych przez akcjonariuszy

nierezydujących w Algierii

ABC biznesu

36

Wspólnicy (lub akcjonariusze) powinni posiadać:

• upoważnienie organu założycielskiego firmy do udziału w kapitale spółki;

• świadectwo rejestracji firmy;

• egzemplarz statutu firmy.

• Wspólnik, jako osoba fizyczna, powinien dodatkowo posiadać:

• wyciąg z aktu urodzenia;

• zaświadczenie o niekaralności;

• kopie dowodu osobistego lub paszportu.

ABC biznesu

37

Rejestracji firmy dokonuje się w Krajowym Centrum Rejestru Handlowego (Centre

National du Registre de Commerce – CNRC). W okresie urzędowych dwóch miesięcy od

chwili ustanowienia statutu firmy należy złożyć komplet dokumentów do rejestracji w

Krajowym Centrum Rejestru Handlowego.

W celu uzyskania wpisu do Rejestru Handlowego należy złożyć następujące

dokumenty:

• wypełniony stosowny wniosek na formularzach CNRC

statut firmy (dwa egzemplarze)

• określić rodzaj działalności na podstawie obowiązującej w CNRC nomenklatury – NAE

(Nomenclature des Activités Économiques)

• umowę najmu lub akt własności lokalu przeznaczonego na działalność firmy

• zezwolenie na prowadzenie działalności reglamentowanej

ABC biznesu

38

• zaświadczenie o braku wpisu w Rejestrze Handlowym rejestrowanej nazwy firmy

• kopie zaświadczenia o publikacji w Urzędowym Biuletynie (Bulletin Officiel des Annon-

ces légales – BOAL) i w wybranym dzienniku o zasięgu krajowym

• wyciąg z aktu urodzenia oraz świadectwo o niekaralności dla osób zarządzających,

administratorów, członków zarządu i rady nadzorczej firmy

• dowód uiszczenia opłaty skarbowej

• potwierdzenie opłaty kosztów rejestracji w CNRC

ABC biznesu