Adam MickiewiczPatron Naszej

Szkoły

Adam Mickiewicz najwybitniejszy twórca romantyczny,

poeta, publicysta, działacz polityczny.

(1798 – 1855)

Narodziny i dzieciństwo Adama Mickiewicza

Zaosie – miejsce urodzenia Adama

Adam Mickiewicz przyszedł na świat 24 grudnia 1798r.

w Zaosiu. Jego ojciec Mikołaj był ubogim, niezamożnym

szlachcicem. Wkrótce po narodzinach syna

wraz z rodziną przeniósł się do Nowogródka, gdzie objął

posadę adwokata przy sądzie powiatowym. Przyszły poeta

rozpoczął tu naukę w szkole prowadzonej

przez zakon dominikanów.

Młodość poety

Po ukończeniu szkoły (1815) udał się

na studia filologiczno-historyczne do Wilna.

Utrzymywał się ze stypendium, które po

ukończeniu studiów (1819) musiał

odpracować jako nauczyciel szkoły

powiatowej w Kownie (1819 – 1823).

W okresie studiów wraz z przyjaciółmi (m.in. Tomaszem Zanem, Janem

Czeczotem, Onufrym Pietraszkiewiczem) założył Towarzystwo Filomatów

(miłośników wiedzy) i Towarzystwo Filaretów (miłośników

cnoty). Były to związki o charakterze

samokształceniowym i spiskowym.

Rękopis „Ody do

młodości”

Adam Mickiewicz [Public domain], undefined

Nieszczęśliwa miłość Drugim doświadczeniem

młodzieńczym poety była nieszczęśliwa miłość do Marii z Wereszczaków.

Na drodze do szczęścia kochanków stanęło

zawarte w 1821 r. małżeństwo Puttkamerów. Zakochana w poecie Maria pozostała więc jedynie Marylą, uosabiającą

w jego utworach romantyczny ideał miłości.

Więzienie i zesłanie Po wykryciu w roku 1823 organizacji filomackich

władze carskie osadziły Mickiewicza w zamienionym na więzienie klasztorze bazylianów

w Wilnie. Po procesie skazano go jesienią 1824 r.

wraz z kolegami na osiedlenie się w głębi Rosji. Więzienie, proces i zesłanie - to kolejne etapy

życiowych doświadczeń i charakterystyczne rysy romantycznej biografii poety.

Z Wilna wyjechał najpierw do Petersburga, a następnie do Odessy i Moskwy.

W warunkach rosyjskich Mickiewicz dojrzał ideowo i ukształtował się

jako romantyczny poeta narodowy. Przymusowe oddalenie od kraju oraz długie podróże

pogłębiały w nim poczucie wyobcowania i samotniczej misji patriotycznej.

  

KrymW czasie licznych

wycieczek A. Mickiewicz miał okazję zetknąć się

z kulturą orientalną

i egzotycznymi krajobrazami. Wpłynęło to na

jego wyobraźnię i wrażliwość

literacką. Wówczas

napisał „Sonety krymskie”.

Najważniejsze utwory Adama MickiewiczaW 1822 roku Tom I :„Poezje”, w nim najbardziej znane ballady: „Romantyczność”, „Świteź”, „Świtezianka”, „Trzech Budrysów”, „Lilie”W 1823 roku Tom II „Poezji” zawierał „Dziady” cz. II i IV, poemat: „Grażyna Powieść Litewska”W 1828 roku: „Konrad Wallenrod”W 1832 roku powstały „Dziady” cz. IIIW 1834 roku „Pan Tadeusz czyli Ostatni Zajazd na Litwie. Historia Szlachecka z roku 1811 we Dwunastu Księgach Wierszem” 

„Pan Tadeusz” narodowa epopeja

Polaków, święta księga wszystkich

wygnańców

Wykłady w College de France Rozwinięte poczucie patriotyzmu skłoniło

Mickiewicza do przerwania pracy w Lozannie

i objęcia w 1840 r. nowo utworzonej katedry literatur słowiańskich

w College de France w Paryżu. Jego wykłady cieszyły się ogromną popularnością wśród

Polaków i cudzoziemców.

Poeta przekazywał nie tylko wiedzę o kulturach słowiańskich,

ale propagował polityczne idee napoleońskie, a następnie mistyczną naukę

Andrzeja Towiańskiego.

W 1855 r. Adam Mickiewicz wyjechał do

Turcji, by pomóc w

organizowaniu oddziałów polskich do walki przeciwko Rosji. Zaraził się cholerą i zmarł

w Konstantynopolu 26 XI 1855 r.

Tam go pochowano, a rok później ciało przewieziono do

Paryża.

Dopiero w 1890 r. prochy naszego narodowego wieszcza zostały

sprowadzone do Krakowa i złożone w podziemiach katedry wawelskiej.

 

Pomnik Adama Mickiewicza w Krakowie

Portret Adama

Mickiewicza. 1854 rokOlej na płótnie. Muzeum

Literatury Warszawa