Daleko na wschodzie jada się psy, natomiast  Sowieci używali tych zwierząt za mięso armatnie. Najgorszym z sposobów wykorzystywania psów na wojnie był sowieckie psie miny. Takie psy przeciwpancerne miały w czasie II wojny światowej być bronią Sowietów przeciwko Niemcom.

Żołnierze na wojnę zabierali ze sobą zwierzęta dla zabawy, pojawiały się też one w szpitalach wojskowych. Samopoczucie wojaków poprawiać miały m.in. kanarki. Ale te urocze ptaszki miały jeszcze jedno, ważniejsze zadanie. Otóż żołnierze nauczyli się, tak jak górnicy, wykrywać przy ich pomocy gaz trujący. Kanarki po prostu od razu padały, kiedy tylko wyczuwały groźną substancję.

Świnie na wojnie na początku wykorzystywano w bardzo prosty sposób: głodzono, a następnie wypuszczano na wroga. Bardziej wyrafinowani okazali się dopiero Rzymianie, którzy odkryli, że świnie są dobrą bronią przeciwko słoniom bojowym. Ponoć oblężenie Megary przerwane zostało po tym, jak jej obrońcy wylali płonącą oliwę na stado świń. Te uciekły w kierunku wojsk przeciwnika i wywołały masową panikę wśród słoni, które zaczęły tratować wszystko dookoła. Proste, tanie i skuteczne.

Zwinne, szybkie i cicho się poruszające. Koty to idealny materiał na szpiegów doskonałych. Do tego logicznego wniosku doszli Amerykanie z CIA. Niedawno odtajniono dokumenty dotyczące operacji Acoustic Kitty, z których wynika, że w latach 60. CIA chciała zrobić z kociaków naszpikowane elektroniką “żywe narzędzie podsłuchowe”.W zwierzęta wszczepiano mikrofony i źródła zasilania, w ogonach instalowano anteny.

Nie tylko Sowieci próbowali robić ze zwierząt zamachowców samobójców. Amerykanie w czasie II wojny światowej wymyślili nietoperzowe bomby. Miało to polegać na tym, że na wroga – w tym przypadku Japonię – zrzucano nietoperze z niewielkimi bombami zapalającymi, zaopatrzonymi w detonatory czasowe. Nietoperze takie szukałyby schronienia w zbudowanych w dużej mierze z drewna japońskich miastach i po pewnym czasie wybuchałyby, powodując liczne pożary.

Słoń bojowy – słoń wykorzystywany w działaniach wojennych, przede wszystkim w starożytności. Głównym przeznaczeniem słoni bojowych były szarże mające na celu wzniecenie paniki w szeregach wroga lub przerwanie jego szyków. Diadochowie używali tych zwierząt także do ochrony własnych wojsk przed atakami jazdy nieprzyjaciela. Oddziały słoni uczestniczyły między innymi w bitwach nad rzeką Hydaspes(326 p.n.e.), Herakleą (280 p.n.e.), Zamą (202 p.n.e.) i Tapsus(46 p.n.e.). Słonie nie były efektywnym środkiem walki, gdyż stosunkowo łatwo się płoszyły i przestawały reagować na komendy kornaków. Nadejście epoki broni palnej było kresem posługiwania się tymi zwierzętami w celach wojskowych. Ostatnie bitwy z wykorzystaniem słoni stoczono w XVIII wieku.