Źródła energii organizmów zasiedlających głębokie wody oceaniczne

Źródła hydrotermalne towarzyszą strefom spriding’u oraz subdukcji. Zanotowano obecność około 30 takich obszarów.

Powstawanie kominów hydrotermalnych.Płyty skorupy ziemskiej oddalają się od siebie z powstającej szczeliny wylewa się

lawa, która zastyga po zetknięciu z zimną wodą i pęka

woda morska przenika do wnętrza szczelin, ciągnących się kilometrami, a kiedy dotrze w pobliże magmy, ulega podgrzaniu, rozszerza się i wznosi

bogata w minerały wymyte z otaczających skał wytryska z dna oceanu w postaci gejzeru lub wypływa spokojnie gdy źródło jest chłodniejsze

w kontakcie z zimną wodą morską dochodzi do krystalizacji licznych soli metali zawartych w wypływającej wodzie, które tworzą charakterystyczne kominy dochodząca do 20 m wysok.

Procentowy udział taksonów fauny występującej w źródłach hydrotermalnych

Budowa Riftia pachyptila

1. Część obturakalna (prosoma) - zewnętrzny pióropusz skrzelowy

2. Westimentum (mezosoma) - obszar mięśniowy w formie kołnierza znajdujący się u podstawy pióropusza skrzelowego

3. Tułowie (metasoma) - największa cześć ciała stanowiąca 80% długości zwierzecia. Wnętrze wypełnia trofosoma, organ zawierający bakterie symbiotyczne oraz elementy układu krwionośnego i gonada

ZIMNE WYSIĘKI

Najbardziej znanym miejscem występowania tego zjawiska jest Zatoka Meksykańska.

Zimne źródła występują na obszarach aktywnych i nieaktywnych wulkanicznie. Zjawisko to polega na sączeniu się z osadów dennych wody bogatej w siarczki. Zimne wysięki charakteryzują się przede wszystkim występowaniem metanu w wysokich stężeniach.

Metan czasami może być zastygły w „lodo-podobne” masy, nazywane metanowymi hydratami, powstającymi w głębokich wodach oceanicznych, gdzie jest bardzo wysokie ciśnienie