Doktryny polityczno-prawne

Zajęcia nr 7

Liberalizm i jego ewolucja w XIX i XX

wieku. Od klasycznego hasła „państwa

stróża nocnego" do liberalizmu socjalnego

dr Michał Urbańczyk

Katedra Doktryn Polityczno-Prawnych

i Filozofii WPiA UAM Poznań

Liberalizm i jego ewolucja w XIX i XX wieku

Benjamin Constant

Jeremy Bentham,

Alexis de Tocqueville,

John Stuart Mill,

Leonard Hobhouse,

Libertarianizm a komunitarianizm

Liberalna doktryna państwa prawnego.

Benjamin Constant (1767-1830)

„O monarchii konstytucyjnej

i rękojmi władz publicznych”

„Wykład polityki

konstytucyjnej”,

„O wolności starożytnych w

porównaniu z wolnością

współczesnych”

Liberalizm i jego ewolucja w XIX i XX wieku

http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/1/15/Benjamin_Constant.jpg

Liberalizm i jego ewolucja w XIX i XX wieku

Myśliciel i polityk francuski,

Pochodził z francuskiej rodziny osiadłej w

Szwajcarii,

Deputowany z okresu restauracji

monarchii we Francji,

Autor niezwykle popularnej we Francji

romantycznej powieści „Adolf”.

Liberalizm i jego ewolucja w XIX i XX wieku

Constant popierał rewolucyjne hasła

wolności politycznej i ekonomicznej

(prawa jednostki, wybieralność władz,

poszanowanie własności),

Jednocześnie krytykował praktykę władz

rewolucyjnych, która w rzeczywistości

negowała te wolności.

Liberalizm i jego ewolucja w XIX i XX wieku

Koncepcja wolności,

Krytyka demokratycznej koncepcji suwerenności ludu autorstwa J.J. Rousseau jako negacji nowożytnej wolności,

Wola powszechna to abstrakcja, która faktycznie ogranicza wolność jednostek,

Constant popierał ideę suwerenności ludu, ale nie w jej bezwzględnej formule Rousseau,

Rewolucjoniści błędnie utożsamili hasło wolności z abstrakcyjną deklaracją suwerenności ludu, co było charakterystyczne dla czasów starożytnych

Liberalizm i jego ewolucja w XIX i XX wieku

Wolność starożytnych – kolektywny i publiczny charakter,

Przejawiała się w możliwości pełnienia funkcji publicznych, a nie w sferze prywatnej,

Wolność nowożytnych – to – obok możliwości udziału w sprawowaniu władzy (j.w.) – przede wszystkim wolność osobista (prawa osobiste)

Liberalizm i jego ewolucja w XIX i XX wieku

„… Wolność polega na tym, że każdy człowiek podlega jedynie prawu, nie może być aresztowany, sądzony i skazany na śmierć, ani też prześladowany w jakikolwiek inny sposób w rezultacie kaprysu jakiegoś człowieka czy grupy ludzi.

Jest to prawo do wyrażania swoich poglądów, do

postępowania wedle własnej woli, do podróżowania i do stowarzyszania się z innymi.

Jest to wreszcie prawo do wywierania wpływu na

rządzenie krajem, albo przez wybieranie swoich przedstawicieli, albo też prze udzielanie rad, pisanie petycji, które władze muszą w mniejszym lub większym stopniu uwzględnić …”

Liberalizm i jego ewolucja w XIX i XX wieku

Źródłem różnic w tych dwóch wolnościach

były warunki zewnętrzne:

w czasach starożytnych funkcjonował

system niewolniczy,

rozwój gospodarki,

niewielki obszar polis,

liczba ludności,

permamentne zagrożenie wojną,

Liberalizm i jego ewolucja w XIX i XX wieku

Na wolność współczesnych składała się także:

Prawo do przyjemności i do szczęścia, dążenie do indywidualnej satysfakcji,

Wolność ekonomiczna i uznanie własności prywatnej,

Swoboda wypowiedzi, Constant nie zgadzał się z Monteskiuszem,

iż wolność to możliwość robienia tego, na co prawo pozwala – podstawowe wolności nie mogą być ograniczane przez prawo,

Podział władzy wg Constanta:

Wyróżniał 6 władz

reprezentacyjna trwała

reprezentacyjna opinii wykonawcza,

sądowa

królewska,

municypalna

Liberalizm i jego ewolucja w XIX i XX wieku

Liberalizm i jego ewolucja w XIX i XX wieku

Władza reprezentacyjna opinii – liczna izba niższa parlamentu pochodząca z większościowych wyborów cenzusowych, będąca elementem nowości i chęci zmiany

Władza reprezentacji trwałej - izba wyższa, delegaci pochodzący z arystokracji i nominowani przez monarchę, ostoja rozsądku i doświadczenia, ma za zadanie korygować decyzji izby mniejszej i przeciwdziałać tyrani większości i zagrożeniom praw znajdujących się w mniejszości;

Liberalizm i jego ewolucja w XIX i XX wieku

Władza królewska – władza neutralna,

monarcha pozbawiony (przez instytucje

kontrasygnaty) istotnych uprawnień ma być

arbitrem rozsądzającym spory, jego

niezależność gwarantuje dziedziczność tronu

Władza municypalna – władza lokalna

(samorządowa), ogranicza możliwość

odrodzenia się absolutyzmu którejkolwiek z

władz oraz aktywizuje społeczeństwo

obywatelskie (rola patriotyzmu lokalnego).

„Wprowadzenie do zasad

moralności i prawodawstwa”,

Uznawany przez

współczesnych za geniusza,

Nazywany „prawodawcą

świata”,

honorowy obywatel Francji,

Liberalizm i jego ewolucja w XIX i XX wieku

Jeremy Bentham (1748-1832)

http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/c/c8/Jeremy_Bentham_by_He

nry_William_Pickersgill_detail.jpg

Przekonanie o nieuchronności i akceptacji

systemu demokratycznego,

teoria etyczna oparta na sensualistycznych,

hedonistycznych i utylitarystycznych

założeniach,

Wszystkie informacje o świecie docierają do

nas za pomocą zmysłów,

Pojęcia ogólne powstają przez kojarzenie

wrażeń (asocjacjonizm)

Liberalizm i jego ewolucja w XIX i XX wieku

Podstawowe znaczenie mają uczucia przyjemności i przykrości

Przyjemność to kategoria etyczna, przyjemne tożsame jest z dobrym, a co za tym idzie użytecznym,

Dążenie do przyjemności jest nakazem etycznym,

Uniwersalna zasada powszechnego szczęścia ludzkości – największa ilość szczęścia największej ilości ludzi,

Liberalizm i jego ewolucja w XIX i XX wieku

Nie ma sprzeczności między interesem

jednostkowym a społecznym,

Teoria moralna odwołuje się do skutków

działań, a nie do intencji,

Hedonizm Benthama nie jest hedonizmem

egoistycznym !!!,

Charakter ascetyczny, samodyscyplina,

przewidywanie przyszłych skutków, a nie

natychmiastowa przyjemność !!!,

Liberalizm i jego ewolucja w XIX i XX wieku

Zupełna autonomia jednostki, Atomistyczna wizja społeczeństwa, Demokratyczna formuła państwa

zabezpiecza przed konfliktem interesów państwa i jednostek,

Działanie państwa też jest oparte na odczuciach przyjemności i przykrości, należy to wykorzystywać np. przy systemie kar,

Rząd jest instytucją świadczącą usługi w kwestiach przerastających możliwości pojedynczych obywateli,

Liberalizm i jego ewolucja w XIX i XX wieku

Postulował przyznanie praw wyborczych

kobietom,

Prekursor koncepcji państwa

opiekuńczego – akceptacja działań

państwa z powodu ochrony życia i mienia

obywateli, ukierunkowanych na likwidację

dysproporcji majątkowych miedzy

obywatelami,

Zwolennik pozytywizmu prawniczego,

przeciwnik praw naturalnych, koncepcji

stanu natury, idei umowy społecznej,

Liberalizm i jego ewolucja w XIX i XX wieku

That which has no existence cannot be

destroyed — that which cannot be

destroyed cannot require anything to

preserve it from destruction. Natural

rights is simple nonsense: natural and

imprescriptible rights, rhetorical nonsense

— nonsense upon stilts.

Anarchical Fallacies; Being an Examination of the

Declarations of Rights Issued During the French

Revolution

http://english.duke.edu/uploads/media_items/bentham-anarchical-

fallacies.original.pdf

My body I give to my dear friend Doctor Southwood Smith to be disposed of in a manner hereinafter mentioned, and I direct ... he will take my body under his charge and take the requisite and appropriate measures for the disposal and preservation of the several parts of my bodily frame in the manner expressed in the paper annexed to this my will and at the top of which I have written Auto Icon. The skeleton he will cause to be put together in such a manner as that the whole figure may be seated in a chair usually occupied by me when living, in the attitude in which I am sitting when engaged in thought in the course of time employed in writing. I direct that the body thus prepared shall be transferred to my executor. He will cause the skeleton to be clad in one of the suits of black occasionally worn by me. The body so clothed, together with the chair and the staff in the my later years bourne by me, he will take charge of and for containing the whole apparatus he will cause to be prepared an appropriate box or case and will cause to be engraved in conspicuous characters on a plate to be affixed thereon and also on the labels on the glass cases in which the preparations of the soft parts of my body shall be contained ... my name at length with the letters ob: followed by the day of my decease. If it should so happen that my personal friends and other disciples should be disposed to meet together on some day or days of the year for the purpose of commemorating the founder of the greatest happiness system of morals and legislation my executor will from time to time cause to be conveyed to the room in which they meet the said box or case with the contents therein to be stationed in such part of the room as to the assembled company shall seem meet .

Queens Square Place, Westminster, Wednesday 30th May, 1832.

http://www.ucl.ac.uk/Bentham-Project/who/autoicon/will

Liberalizm i jego ewolucja w XIX i XX wieku

W swoim testamencie Bentham oddał swe zwłoki nauce. Z jego szkieletu zbudowano tzw. „auto-ikonę”, która ubrana w prawdziwą odzież filozofa i posiadająca woskową głowę, jest wystawiona na publiczny widok w University College w Londynie.

Według jednej z akademickich legend, wolą Benthama była obecność przy ważniejszych uroczystościach akademickich w przyszłości. Podobno jego mumia jest wynoszona na salę posiedzeń Senatu, a podczas sprawdzania kworum odczytywano formułkę „Jeremy Bentham, obecny, bez prawa głosu ;-)”

Liberalizm i jego ewolucja w XIX i XX wieku

http://www.ucl.ac.uk/Bentham-Project/who/autoicon

Liberalizm i jego ewolucja w XIX i XX wieku

http://www.cultofweird.com/wp-content/uploads/2013/02/jeremy-bentham-

auto-icon.jpg

http://tinkeranniebelle.blogspot.com/2011/01/bloomsbury-walk.html

Alexis de Tocqueville (1805-1859)

„O demokracji w Ameryce” (ówczesny europejski bestseller),

„Dawny ustrój i rewolucja”,

Od 1849 minister spraw zagranicznych;

członek Akademii Francuskiej;

prekursor socjologii polityki;

Potomek XIII-wiecznej szlachty normandzkiej,

http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/a/aa/Alexis_de_tocqueville.jpg

Najbardziej niebezpieczna chwila dla złego

rządu następuje wówczas, gdy podejmuje

on próby reform,

Amerykę obserwował w czasie swej

podróży i gościnie w amerykańskich

więzieniach (na polecenie MSZ badał

system penitencjarny),

Liberalizm arystokratyczny (szczególna

rola arystokracji) http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/5

/57/Alexis_de_Tocqueville.jpg

Arystokracja wniosła do życia zbiorowego i indywidualnego szczególne wartości,

Tworzyli struktury władz, normy obyczajowe i moralne, dbali o kulturę, wspierali religię i Kościół,

Nawet poczucie dumy narodowej wyrasta z arystokratycznego systemu wartości,

Tocqueville chwalił życie we wspólnocie i hierarchii społecznej opartej na autorytecie,

Jednak rewolucja przyniosła zmiany, które

są nieodwracalne i nieuchronne,

Ludzie z natury chcą być równi,

Demokracja jest przyszłością cywilizacji

europejskiej,

Widział zalety i wady życia w

społeczeństwie urządzonym w sposób

demokratyczny,

W demokracji zanika dążenie do

gwałtownych zmian – hamują je grupy

społeczne, które doszły do władzy,

Najbardziej konserwatywna i obawiająca

się ryzyka jest klasa średnia,

Demokracja niosąc równość możliwości

przyniosła jednak zerwanie więzi

wspólnotowych i izolację jednostki,

Zasady moralne wyznacza opinia publiczna,

Zatracona jest osobowość i indywidualność

jednostek,

Ludzie tracą zdolność kreatywnego myślenia,

upada sztuka – wszyscy chcą być tacy sami,

Stracone zostaje poczucie autorytetu

(wszyscy są równi), ludzie tracą w ten

sposób drogowskazy postępowania,

„ …Kiedy próbuję sobie wyobrazić ten nowy rodzaj despotyzmu zagrażający światu widzę nieprzebrane rzesze identycznych i równych ludzi, nieustannie kręcących się w kółko w poszukiwaniu małych i pospolitych wzruszeń, którymi zaspakajają potrzeby swego ducha …”

Konieczne zatem jest wychowanie jednostek do życia w wolności,

Wychowanie demokracji,

Wolność pozytywna, aktywizująca jednostkę,

Sieć wielu kolektywów (stowarzyszenia, zrzeszenia) pośredniczących między jednostką a państwem,

Wolność powinna być traktowana jako przywilej

John Stuarta Mill (1806-1873)

Najważniejsze dzieła:

Utylitaryzm. O wolności

System logiki dedukcyjnej i

indukcyjnej

Zasady ekonomii politycznej

O rządzie

reprezentatywnym.

Poddaństwo kobiet, http://www.biography.com/imported/images/Biography/Imag

es/Profiles/M/John-Stuart-Mill-9408210-1-402.jpg

Dla Milla wolność była brakiem zewnętrznego przymusu – człowiek jest wolny w swoim działaniu, jeżeli żadna inna jednostka lub grupa nie może go w tym ograniczać.

Uznaje się, że jego pojmowanie wolności jest klasycznym dla liberalizmu do końca XIX wieku pojmowaniem wolności – jako wolności negatywnej, rozumianej jako niezależność od władzy, społeczeństwa oraz innych jednostek.

Ponadto Mill zajmował się wolnością, którą obdarzał przymiotnikami obywatelska i społeczna

Sfera ta była wyznaczona przede wszystkim przez zakres politycznych swobód i praw, których przestrzeganie musi być obowiązkiem władzy, a których przekroczenie usprawiedliwia opór wobec niej.

Dwa zadania władzy:

obowiązek nieingerencji, ciążący na

państwie – negatywny obowiązek

powstrzymywania się od działania.

państwo musi uzyskać akceptację

społeczności lub jej reprezentanta dla

swoich działań – obowiązek podjęcia

przez państwo pewnych działań.

http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/4/43/John_Stuart_Mill_by_John_Watkins%2C_1865.jpg

Jak sam Mill przyznawał, nawet gdyby władza pochodziła bezpośrednio od ludu bądź była tylko przed nim odpowiedzialna, jej ograniczenia odgrywają niezwykle istotną rolę. Zabezpieczają bowiem lud i wolność jednostek przed tyranią większości. Dlatego ochrona wolnej sfery jednostki nie może ograniczać się do ochrony przed działającym w imieniu państwa urzędnikiem. Muszą istnieć także mechanizmy ochrony przed tyranią panującej opinii i nastroju.

Wolność może być naruszana przez tych, dla

których jest ustanowiona – przez lud. Co ciekawe

Mill przyznawał, że pewne naruszenia w tym

względzie są uzasadnione: istnieje granica uprawnionego

naruszania niezależności jednostki przez opinię ogółu i

znalezienie tej granicy oraz utrzymanie jej wbrew

wszelkim zakusom jest równie koniecznym warunkiem

należytego układu stosunków

ludzkich, co ochrona przed

politycznym despotyzmem

Granice wolności słowa w filozofii Johna Stuarta Milla

(1806-1873)

http://markyoungtrainingsystems.com/wp-content/uploads/2009/09/mob.bmp

Punktem wyjścia była dla Milla zasada

krzywdy:

„… jedynym celem usprawiedliwiającym

ograniczenie przez ludzkość, indywidualnie lub

zbiorowo, swobody działania jakiegokolwiek

człowieka jest samoobrona (…), jest

zapobieżenie krzywdzie innych”.

Granice wolności słowa w filozofii Johna Stuarta Milla

(1806-1873)

Takim powodem do ingerencji nigdy nie może być własne dobro człowieka. Jak twierdził Mill –

(…) nie można go zmusić do uczynienia lub zaniechania czegoś, ponieważ tak będzie dla niego lepiej, ponieważ go to uszczęśliwi, ponieważ zdaniem innych osób będzie to mądrym lub nawet słusznym postępkiem. Są to poważne powody, by go napominać, przemawiać mu do rozumu, przekonywać go lub prosić, lecz nie, by go zmuszać lub karać w razie, gdyby nas nie słuchał .

Granice wolności słowa w filozofii Johna Stuarta Milla

(1806-1873)

Tak więc angielski filozof odrzucał pogląd,

według którego władza publiczna może

ograniczać wolność obywatela, tłumacząc to

koniecznością ochrony przed jego własnymi

działaniami.

Jednostka jest bowiem wolna, gdy jej działania

dotyczą tylko jej samej – bez względu na to,

czy własnymi czynami wyrządza sobie

krzywdę.

Taki pogląd wydaje się wynikać z generalnych założeń liberalizmu, zgodnie z którymi jednostka z natury swojej jest dobra i rozumna, kieruje się więc w swych działaniach rozumem i dąży do osiągnięcia szczęścia.

Ingerencja może nastąpić wtedy, gdy jest naruszane dobro innych jednostek.

Mill odrzucał więc jakiekolwiek formy paternalistycznych działań społeczeństwa wobec jednostki.

Libertarianizm

Doktryna skrajnego i radykalnego liberalizmu,

Powrót do źródeł klasycznego liberalizmu,

Idea jak najszerszej wolności jednostki,

Każda instytucja ograniczająca wolność jest zbędna, jednostki nie powinny być poddane kontroli, zwłaszcza ze strony państwa,

państwo absolutnie minimalne (postulat prywatyzacji sądownictwa, wojska czy więzień),

W sferze ekonomicznej postulat prawdziwie wolnego rynku i swobody umów,

Pochwała egoizmu jednostki,

Ayn Rand, urodzona jako Alissa Zinowiewna Rosenbaum (ur. 2 lutego 1905 w Sankt Petersburgu, zm. 6 marca 1982 w Nowym Jorku) - amerykańska pisarka i filozof pochodząca z rodziny rosyjskich Żydów, najbardziej znana dzięki swojej filozofii obiektywistycznej.

Autorka powieści, w których stałym wątkiem

jest obraz bohatera - pogardzanego przez

otoczenie geniusza, któremu udaje się

osiągnąć sukces. Ayn Rand uważała

prezentację pozytywnych wzorców

obiektywizmu za główny cel swojej literatury.

W Polsce ukazały się drukiem: "Hymn"

(Anthem), "Źródło" (The Fountainhead),

"Cnota egoizmu" (The Virtue of Selfishness),

"Powrót człowieka pierwotnego" (The

Return of the Primitive) i "Atlas

Zbuntowany" (Atlas Shrugged).

Filozofia Rand, którą sama autorka określała jako; obiektywizm, wyznaczała sobie wyraźny cel polityczny. Celem tym była obrona kapitalizmu.

Nie pojmowała go jednak autorka w sposób historyczny, jako jeden z etapów rozwoju cywilizacji Zachodu, lecz czyniła z niego uniwersalny i ponadczasowy utopijny ideał.

http://biz.blox.pl/2011/08/Atlas-zbuntowany.html

Broniła zaciekle racjonalnych mechanizmów „wolnej konkurencji”, nie tylko jako najbardziej obiektywnych zasad prowadzących do osiągania sukcesu przez jednostki, ale również jako mechanizmu pozwalającego na wyłonienie nowej elity, rozumianej w sposób nietzschaański.

Na istnieniu tej elity skorzystać mogą

również wszyscy inni ludzie, pozostający w

cieniu wybitnych jednostek, które ją

tworzą.

Obiektywizm Ayn Rand był filozofią walczącą z tradycyjnymi systemami doktrynalnymi (szczególnie z socjalistycznym egalitaryzmem), etycznymi i z religią, jako doktrynami służącymi wyłącznie okłamywaniu i samookłamywaniu się ludzi.

Szczególnie silny atak skierowany został przeciw

tradycyjnie głoszonym w tych doktrynach

postawom altruistycznym, zalecającym

ludziom poświęcanie się działaniu na rzecz dobra

innych.

Jak bowiem pisała Ayn Rand, altruizm

dopuszcza wizerunek człowieka jedynie

jako zwierzęcia ofiarnego i żyjącego z.

ofiar —jako ofiary i pasożyta; nie dopuszcza

pojęcia dobrowolnej koegzystencji i nie

dopuszcza pojęcia sprawiedliwości.

Atak na egoizm, to atak na godność człowieka – pisała Ayn Rand. We współczesnych realiach sukces jednostki uniemożliwiają roszczenia innych ludzi, którzy, wykorzystując silę państwa i znajdując oparcie w irracjonalnych systemach filozoficznych, a przede wszystkim w religii, mnożą wobec nich żądania, dopominając się udział w ich dobrach. Taki obraz rzeczywistości uznaje autorka za wysoce patologiczny.

Utopijna wizja Atlasa,

zrzucającego z

ramion ciężar kuli

ziemskiej,

symbolicznie wyraża

główne przesłanie

Rand o konieczności

zbudowania przez

przedsiębiorców

nowego, racjonalnego

świata wolnej

konkurencji, świata

etycznego i

sprawiedliwego.

Robert Nozick (ur. 16 listopada

1938, zm. 23 stycznia 2002) –

Amerykanin, profesor

Uniwersytetu Harvarda,

przedstawiciel radykalnego

liberalizmu, autor książki

"Anarchia, państwo, utopia".

Należy do czołowych filozofów

politycznych XX w.

Jego stanowisko było skrajnie indywidualistyczne, prezentowało w stosunku do zbiorowości pogląd, określany jako atomizm społeczny, kwestionujący realne znaczenie wszelkich bytów ponadindywidualnych.

Liczy się tylko jednostka, albowiem tylko ona dysponuje naturalnymi, absolutnymi uprawnieniami.

Podstawowym uprawnieniem jest oczywiście, obok prawa do życia i wolności, prawo do posiadania własności prywatnej, która jest, według klasycznych reguł liberalnych, nienaruszalna.

Jedyny warunek tej nienaruszalności stanowi fakt sprawiedliwego jej nabycia, w drodze zawierania swobodnych umów, i dalszego posiadania własności, bez pogwałcenia czyichkolwiek praw.

Tak zwana teoria uprawnień lub teoria udziałów, głoszona przez Nozicka, sprowadza się do twierdzenia, że jeżeli uznamy prawo człowieka do posiadania jakichś dóbr, to sprawiedliwe jest aby tylko on dokonywał ich dystrybucji na drodze swobodnej wymiany.

W ten sposób znajdował Nozick usprawiedliwienie dla istniejących nierówności społecznych.

Krytyk idei dystrybutywizmu (w odróżnieniu od Dworkina i Rawlsa)

Uważał, że wszelki podział choć w założeniu jego skutkiem miałoby być dokonanie dzieła sprawiedliwego podziału w imię ideału równości ludzi, u swoich podstaw ma działania z gruntu niesprawiedliwe, bo naruszające czyjeś uprawnienie do posiadania własności.

Nozick określał jako kraje socjalistyczne wszystkie te, w których panuje reżim sprawiedliwości dystrybutywnej czyli rozdzielanie dóbr pomiędzy obywateli przez państwo, w odróżnieniu od państw kapitalistycznych, których istotą jest dominacja sprawiedliwości komutatywnej (wyrównawczej) w stosunkach pomiędzy obywatelami, a więc działanie praw wolnego rynku.

Zanegowana została w ten sposób przez Nozicka jakakolwiek pozytywna wymowa zasady sprawiedliwości społecznej.

Pozbawiając państwo wszelkich zadań

mających na celu dystrybucję dóbr, wysunął

Nozick hasło państwa minimalnego,

koncentrującego się wyłącznie na ochronie

uprawnień jednostki.

Jest to najbardziej rozbudowane państwo,

jakie można usprawiedliwić. Każde bardziej

rozbudowane państwo narusza ludzkie

prawa.

W swojej najważniejszej pracy "Anarchia, państwo, utopia” (tekst polemiczny z teorią Johna Rawlsa) jedynego sensu a zarazem konieczności istnienia państwa upatrywał, w jego roli związanej z ochroną obywateli.

Z teorii Johna Locka stanu natury, porównującej okoliczności powstania państwa do konkurencji pomiędzy agencjami ochrony, z których jedna zdobyła monopol i tym samym stała się państwem.

Robert Nozick poddaje krytyce wszelkie bardziej rozwinięte struktury państwowe wybiegające poza funkcje ochronne życia i własności (państwa minimalnego).

Nie zatrzymują się przed postulatami zniesienia państwowego szkolnictwa i służby zdrowia, lecz nie widzą także powodu, dla którego nie można by sprywatyzować funkcji związanych z obronnością kraju i z wymiarem sprawiedliwości.

Prywatyzacja oznacza oczywiście poddanie tych dziedzin regułom gry wolnorynkowej.

Komunitarianizm (komunitaryzm)

Komunitaryści są kontynuatorami

wielowiekowej już dyskusji dotyczącej

liberalnego dziedzictwa myśli Oświecenia

i zagrożeń, jakie rodzi absolutyzacja

racjonalizmu i indywidualizmu, urządzania

świata pod kątem apriorycznie

sformułowanych potrzeb „człowieka jako

takiego".

Hasłem komunitarian jest wspólnota, albowiem człowiek zawsze jest zakotwiczony w społeczności i nie jest w stanie oderwać się od niej, oceniać jej obiektywnie i z dystansu.

Ujęcie to zbliża ich do teoretyków konserwatyzmu, choć nie jest to podobieństwo daleko idące.

Komunitaryści nie włączają bowiem do swojego instrumentarium pojęciowego autorytetu, hierarchii, i jako teoretycy blisko związani z liberalizmem, głoszą, aczkolwiek ograniczony, postulat tolerancji dla odmienności.

Wspólnota w ujęciu komunitarystów nie

jest także kolektywem, obecnym w

systemach doktrynalnych .socjalistów, bo

zbyt duża, zdaniem komunitarystów, rola

w kształtowaniu tej formy wspólnoty

przypada państwu, jednostka jest zaś w

niej poddawana alienacji.

Poszukując więc właściwej formy

wspólnoty, niezależnej od państwa,

gwarantującej wolność jednostki, lecz i

takiej, dzięki której jednostka uzyskuje

swą tożsamość, zwracają się

komunitaryści ku starej liberalnej

konstrukcji społeczeństwa

obywatelskiego.

Wspólnota jest dla jednostki źródłem

tożsamości, obroną przed chaosem

społecznym i moralnym, drogą do

odnalezienia wspólnego dobra, powinna

być areną aktywności jednostki i forum na

którym przeprowadzane są dyskusje,

mające na celu jak najlepszą realizację

dobra wspólnego.

Alasdair MacIntyre (ur. 1929 w Glasgow) - historyk idei, etyk i filozof pochodzenia szkockiego. Twórca jednej z odmian komunitaryzmu.

Hasłem komunitarian jest wspólnota, albowiem człowiek zawsze jest zakotwiczony w społeczności i nie jest w stanie oderwać się od niej, oceniać jej obiektywnie i z dystansu.

We współczesnym świecie

komunitarianie dostrzegają

niebezpieczeństwa płynące ze strony

powszechnego uznania relatywizmu

moralnego i realizowania haseł

poprawności politycznej.

Zasady moralne, wspierane we wspólnocie przez tradycję, dyscyplinę i autorytet, zastąpione zostały, zdaniem Maclntyre'a, przez preferencje lub skłonności. W ten sposób nie można ustalić norm moralnych życia wspólnoty - wszystko i w każdym czasie może zostać zakwestionowane. Każdy system wartości może znaleźć zwolenników, którzy uznają wszystkie inne systemy za niesłuszne ze swojego punktu widzenia, stąd dyskusje dotyczące problemów etycznych nie są w stanie w dzisiejszym świecie doprowadzić do wypracowania jakiegokolwiek wspólnego stanowiska, jednolitej konkluzji.

Dzieje się tak dlatego, że nie istnieje możliwość pokonania rywali za pomocą odwołania się do wzorców, które musiałybv zostać uznane przez każdą racjonalną osobę za wzorzec racjonalności jako takiej. Takiego racjonalnego wzorca po prostu jak udowodniła trwająca od czasów Oświecenia dyskusja, która wykazała, że złudzeniem był oświeceniowy projekt sformułowania moralności powszechnej. Maclntyre ocenia ten stan rzeczy w kategoriach cywilizacyjnej katastrofy, głosząc, że zatracone zostało Dziedzictwo cnoty (polski tytuł książki z roku 1981 After Virtue. A Study in Moral Theory), kładąc kres tradycji myśli ludzkiej wywodzącej się od Arystotelesa i wielkich myślicieli Kościoła (św. Tomasz).

Maclntyre wysuwa bezpośrednie

oskarżenie pod adresem Oświecenia i

jego dziedzictwa, które doprowadziło do

upadku tradycyjnej wspólnoty. Zanikowi

cnót towarzyszy zagubienie przez

współczesnego człowieka tożsamości, rozłam

jego osobowości, życie człowieka utraciło

narracyjną jedność. Bez wspólnoty i jej instytucji

cnota jest niemożliwa, uczymy się bowiem

przestrzegać- cnót zawsze w określonej

wspólnocie i w jej poszczególnych instytucjach.

koniec