WYDZIAŁ ELEKTROTECHNIKI I INFORMATYKI – POLITECHNIKA...

WYDZIAŁ ELEKTROTECHNIKI I INFORMATYKI – POLITECHNIKA LUBELSKA PL LUBLIN03

Czujniki i aktuatory – MT 1 S 0 7 45-2_0

WYDZIAŁ: Elektrotechniki i Informatyki RODZAJ ZAJĘĆ: obieralny (do wyboru z przedmiotem Systemy mikroelektromechaniczne)

LICZBA GODZIN: 30 godz wykład 30 h laboratorium LICZBA PUNKTÓW ECTS: 4

SEMESTR: VII (zimowy) POZIOM: Studia I stopnia

MINIMMALNA LICZBA STUDENTÓW: 15

JĘZYK WYKŁADOWY: Język polski

WYMAGANIA WSTĘPNE W ZAKRESIE WIEDZY, UMIEJĘTNOŚCI I INNYCH KOMPETENCJI: brak

TREŚCI PROGRAMOWE PRZEDMIOTU:

Forma zajęć – wykłady

Treści programowe Liczba godzin

W1 Wprowadzenie do przedmiotu – zakres kursu, definicje, rynek mikrosystemów, rola techniczna i cywilizacyjna, aktualne trendy rozwoju 2h

W2 Krzem oraz inne materiały dla techniki mikro-systemów oraz ich właściwości wykorzystywane w mikrosystemach 2h

W3 Procesy technologiczne stosowane do wytwarzania układów MEMS 4h

W4 Czujniki wielkości fizycznych wykonane w technologii MEMS 4h

W5 Przykłady zastosowania czujników typu MEMS 2h

W6 Aktuatory wykonane w technologii MEMS 4h

W7 Przykłady zastosowania aktuatorów typu MEMS 2h

W8 Oprogramowanie komputerowe wspomagające projektowanie czujników i aktuatorów 2h

W9 Układy mikrooptyczne typu MOEMS 2h

W10 Czujniki i aktuatory typu Bio-MEMS 2h

W11 Zasilanie mikrosystemów 2h

W12 Układy pomiarowe współpracujące z układami MEMS 2h

Suma godzin: 30h

Forma zajęć – laboratoria


L1 Projekt konstrukcji i technologia czujnika ci-śnienia 6h

L2 Projekt konstrukcji i technologia czujnika przy-spieszenia 6h

L3 Badanie czujnika ciśnienia 6h

L4 Badanie czujnika przyspieszenia 6h

L5 Projekt konstrukcji i technologia wybranego aktuatora 6h

Suma godzin: 30h

EFEKTY KSZTAŁCENIA:

W zakresie wiedzy:

EK 1 Student ma podstawową wiedzę o technologii, budowie, zasadzie działania nowoczesnych czujników i aktuatorów mikroelektromechanicznych

EK 2 Student orientuje się w najnowszych trendach rozwojowych systemów mikroelektro-mechanicznych

EK 3 Student ma ogólną wiedzę o zastosowaniach czujników i aktuatorów wykonanych w technologii MEMS

W zakresie umiejętności:

EK 4 Student umie zaproponować odpowiednie urządzenia mikroelektromechaniczne do realizacji konkretnych zadań w praktyce zawodowej w oparciu o zdobytą wiedzę, katalogi, czy Internet, ze świadomością zalet i wad swojej propozycji

EK 5 Student umie opracować dokumentację oraz sformułować wnioski dotyczące zrealizowanych ćwiczeń praktycznych

EK 6 Student posiada podstawową umiejętność projektowania konstrukcji i procesu wytwarzania czujników i aktuatorów w technologii MEMS

W zakresie kompetencji społecznych:

EK 7 Student ma świadomość konieczności dokształcania się w związku z dynamicznym rozwojem mechatroniki

EK 8 Student stosuje się do podstawowych zasad BHP przy pracy z urządzeniami elektrycznymi

EK 9 Student ma świadomość odpowiedzialności za wspólnie realizowane zadania, związaną z pracą zespołową

LITERATURA:

1 Dziuban J. „Technologia i zastosowanie mikromechanicznych struktur krzemowych i krzemowo-szklanych w technice mikrosystemów”, Wyd. Pol. Wroc., Wrocław, 2004

2 Gad-el-Hak M., „The MEMS Handbook”, CRC Press LLC, 2002

3 Tai-Ran-Hsu, „MEMS&Microsystems Design and Manufacturing”, Mc Graw Hill 2003

4 Beck R., „Technologia krzemowa”, WN PWN, Warszawa 1991

5 Czasopisma w języku angielskim: „Sensors and Actuators”, „Journal of Micromechanics and Microengineering”

METODY DYDAKTYCZNE:

1 wykład z prezentacją multimedialną

2 praca w laboratorium

METODY I KRYTERIA OCENY PRZEDMIOTU:

Zaliczenie kolokwium Próg zaliczeniowy 51%

Sprawozdania z wykonanych zajęć laboratoryjnych Próg zaliczeniowy 51%

WYKŁADOWCA (IMIĘ I NAZWISKO, STOPIEŃ/TYTUŁ NAUKOWY, ADRES EMAIL):

Andrzej Kociubiński, dr inż., [email protected]


Mechatroniczne systemy diagnostyczne

WYDZIAŁ: Elektrotechniki i Informatyki RODZAJ ZAJĘĆ: Obieralny

LICZBA GODZIN: 30 h – wykład; 30 h - laboratorium LICZBA PUNKTÓW ECTS: 4

SEMESTR: VII (zimowy) POZIOM: studia I stopnia

MINIMMALNA LICZBA STUDENTÓW: brak (grupy laboratoryjne 15 osobowe)

JĘZYK WYKŁADOWY: Polski

WYMAGANIA WSTĘPNE W ZAKRESIE WIEDZY, UMIEJĘTNOŚCI I INNYCH KOMPETENCJI: Umiejętność podstawowej obsługi systemu operacyjnego MS Windows w zakresie przeszukiwania zasobów lokalnych (dyski), sieciowych i internetowych zdobywana w zakresie takich przedmiotów jak Informatyka, Technologia informacyjna. Wiadomości podstawowe z zakresu miernictwa zdobywana w zakresie takich przedmiotów jak np. Metrologia wielkości elektrycznych.

TREŚCI PROGRAMOWE PRZEDMIOTU: Wykład: System diagnostyczny jako rozbudowany system pomiarowo-kontrolny. Charakterystyka środowiska programistycznego - instalacja, panel czołowy, schemat blokowy, palety narzędzi. Typy danych - występowanie, rozpoznawanie na podstawie symboli i kolorystyki obiektów, zmiana typu danych. Analiza/usuwanie błędów. Metody śledzenia kodu. Modularyzacja - tworzenie, wstawianie, wywoływanie podprogramów. Pętle while i for - zastosowanie, sposób obsługi, tunele danych pętli. Zmienne binarne. Funkcjonowanie przełączników logicznych (mechanical action). Rejestr przesuwny - obsługa obiektu w kodzie programu, zalecane ustawienia. Prezentacja wyników - wskaźniki graficzne (obiekty wykresów waveform chart, waveform graph, XY graph, intensity plot). Macierze /funkcje macierzowe. Klastry /funkcje klastrowe. Rozgałęzianie kodu struktura wyboru. Wymuszania kolejności wykonywania kodu – struktura sekwencyjna. Dane łańcuchowe - wprowadzanie i wyświetlanie danych tekstowych. Operacje plikowe we/wy z wykorzystaniem zaawansowanych i prostych węzłów środowiska. Indywidualizacja aplikacji i środowiska programistycznego: zasady projektowania panelu czołowego, wprowadzanie klawiszy skrótów. Przyśpieszanie pracy programisty dzięki indywidualizacji środowiska programistycznego - modyfikacja właściwości programów, palet, tworzenie własnych obiektów. Planowanie aplikacji – dobór struktury kodu, projektowanie i wdrażanie mechanizmów obsługi błędów, unikanie nadmiernego wykorzystania procesora i pamięci. Projektowanie panelu czołowego – zagadnienia podstawowe, klastry logiczne, programowa obsługa obiektów za pomocą węzłów właściwości. Zdalne sterowanie panelem. Udostępnianie danych za pomocą wbudowanego serwera WWW. Konfiguracja klienta zdalnego dostępu do aplikacji. Techniki zarządzania danymi w zakresie jednego programu, wymiany danych w zakresie pojedynczej jednostki, sieciowa wymiana danych – zmienne lokalne i globalne, protokół datasocket. Profilowanie aplikacji. Tworzenie plików wykonywalnych. Generowanie pakietów instalatora.

Laboratorium:

Zajęcia wstępne. Przedstawienie sposobu pracy i zasad obowiązujących w laboratorium. Utworzenie i przetestowanie kont użytkowników. Indywidualne kształtowanie środowiska pracy przez Studenta. Sprawdzenie dostępności zasobów sieciowych. Zapoznanie ze środowiskiem tworzenia systemów przez stworzenie przyrządu wirtualnego do generowania sygnału i jego prezentacji na panelu czołowym. Korzystanie z gotowych szablonów. Edycja elementów panelu czołowego. Korzystanie z węzłów typu Express VI. Ćwiczenie technik usuwania błędów z programu. Pętla While (sposób funkcjonowania, sposób przekazywania danych przez tunele pętli). Rejestr przesuwny (Shift register). Prezentacja danych za pomocą wykresu Waveform Chart. Stosowanie pętli For. Tablice tworzenie tablic oraz zapoznanie z funkcjami działania na tablicach. Korzystanie z wykresów XY (XY graph). Zapoznanie z korzystaniem z wykresów natężenia (intensity plot). Klastry tworzenie obiektów klastrów na panelu czołowym oraz korzystanie z funkcji do łączenia i rozłączania danych o charakterze klastrowym. Zapoznanie z wykorzystaniem struktur wyboru (case structure). Struktura sekwencyjna (sequence structure) – przykładowe zastosowanie. Budowa przyrządu wirtualnego wykorzystującego węzły formuły do wykonywania złożonych działań matematycznych i wyświetlania ich na wykresie. Zmienne łańcuchowe - poznanie funkcji: formatowania do postaci łańcuchowej (Format Into String), łączenia łańcuchów (Concatenate Strings) i określania długości łańcuchów (String Length). Zapoznanie z mechanizmem obsługi plików z danymi (zapis i odczyt z pliku, zapisywanie tablicy dwuwymiarowej (2D) do pliku tekstowego w postaci arkusza danych). Deklaracja sposobu funkcjonowania podprogramów. Deklarowanie klawiszy skrótu dla funkcji panelu czołowego i konfigurowanie sposobu wyświetlania okien podprogramów inicjowanych za pomocą klawiszy skrótu. Obsługa klastrów za pomocy klawiszy skrótu. Zapoznanie z metodą edycji gotowych programów o konfiguracji utrudniającej modyfikację schematu blokowego. Program (instrument wirtualny) generujący, analizujący i wyświetlający serie danych, wykorzystujący standardowy mechanizm obsługi błędów. Utworzenie programu kontrolującego dane o użytkowniku bazującego na prostym modelu architektury. Zapoznanie z obsługą szablonów dostarczanych ze środowiskiem La¬bVIEW oraz obsługą szablonów tworzonych samodzielnie. Konfiguracja (optymalizacja) panelu czołowego. Stosowanie kontrolki zakładkowej (tab control). Menu bazujące na klastrze logicznym. Węzły właściwości. Wykorzystanie zmiennych lokalnych do inicjacji, modyfikowania wskaźników i kontrolek panelu czołowego programu. Używanie zmiennych globalnych do wymiany danych pomiędzy programami. Wymiana danych za pomocą mechanizmu datasocket. Zapis i odczyt danych z plików binarnych. Przeglądanie i sterowanie programem ze zdalnego komputera z zainstalowanym środowiskiem LabVIEW. Zdalna obsługa programów za pośrednictwem protokołu HTTP i przeglądarki internetowej. Łączenie podprogramów ramach projektu. Zapoznanie się z wbudowanymi funkcjami środowiska LabVIEW ułatwiającymi obsługę projektów aplikacji. Tworzenie wykonywalnego pliku samodzielnej aplikacji - Application Builder.

EFEKTY KSZTAŁCENIA: Student identyfikuje zróżnicowane typy danych, sposób wyróżniania ich w kodzie programu oraz wyjaśnia potencjalne problemy wynikające ze stosowania różnych typów zmiennych. Student rozróżnia techniki i metody odnoszące się do poprawnego wykorzystania struktur zarządzania kodem i wyjaśnia sposób minimalizowania wymagań tworzonych aplikacji w stosunku do systemu operacyjnego, platformy sprzętowej oraz spełniania wymagań użytkownika.

Student konstruuje proste jednozadaniowe programy, bardziej skomplikowane systemy złożone, tworzy pliki wykonywalne i instalacyjne systemu. Student analizuje wykonywanie kodu programu, identyfikuje występujące błędy i ocenia poprawność stosowania wybranej architektury programu. Student konstruuje aplikacje umożliwiającego zdalne i grupowe użytkowanie systemu.

Student pracując w zespole określa wymagania wzajemnie współpracujących programów. Student jest odpowiedzialny za minimalizowanie wymagań tworzonych aplikacji w stosunku do systemu operacyjnego i platformy sprzętowej tak, aby system pracował jak najwydajniej.

LITERATURA: Chruściel M.: LabVIEW w praktyce, Wyd. BTC, Legionowo 2008. Tłaczała W.: Środowisko LabVIEW w eksperymencie wspomaganym komputerowo, WNT, W-wa 2002.

Materiały szkoleniowe firmy National Instruments LabVIEW Express Basics Interactive Training. CD. National Instruments 2008

METODY DYDAKTYCZNE: Wykład z prezentacją multimedialną. Dyskusja w trakcie zajęć wykładowych. Laboratorium programistyczne. Praca grupowa

METODY I KRYTERIA OCENY PRZEDMIOTU: Kolokwium zaliczeniowe. Frekwencja na zajęciach laboratoryjnych w wyznaczonych terminach (systematyczność). Wykonywanie zadań instrukcji laboratoryjnych połączona z uzyskiwaniem plików poprawnie działających aplikacji

WYKŁADOWCA (IMIĘ I NAZWISKO, STOPIEŃ/TYTUŁ NAUKOWY, ADRES EMAIL): dr inż. Marcin BUCZAJ, [email protected]


Mechatronika w medycynie – MT 1 S 0 5 35-2_0

WYDZIAŁ: Elektrotechniki i Informatyki RODZAJ ZAJĘĆ: obieralny (do wyboru z Mechatronika w systemach nadzoru i bezpieczeństwa)

LICZBA GODZIN: 30 godz. LICZBA PUNKTÓW ECTS: 2

SEMESTR: V (zimowy) POZIOM: Studia I stopnia



WYMAGANIA WSTĘPNE W ZAKRESIE WIEDZY, UMIEJĘTNOŚCI I INNYCH KOMPETENCJI: Student zna podstawy budowy i zasady działania urządzeń mechatronicznych




W1 Wprowadzenie do przedmiotu - aktualne trendy rozwoju mechatroniki w medycynie 2h

W2 Mechatronika w chirurgii mało inwazyjnej 2h

W3 Skomputeryzowane chirurgiczne systemy treningowe 2h

W4 Urządzenia diagnostyczne 4h

W5 Mikrosystemy inwazyjne 4h

W6 Mikrosystemy nieinwazyjne 4h

W7 Sztuczne organy zmysłów 4h

W8 Zdalne systemy diagnostyczne i identyfikacyjne 4h

W9 Miniaturowe roboty 4h

Suma godzin: 30h


W zakresie wiedzy:

EK1 Student orientuje się w aktualnych osiągnięciach mechatroniki w medycynie

EK2 Student zna ogólne zasady działania i stosowania systemów mechatronicznych w diagnostyce medycznej

EK3 Student orientuje się w najnowszych trendach rozwoju mikrosystemów stosowanych w medycynie


EK4 Student ma świadomość konieczności dokształcania się w związku z dynamicznym rozwojem mechatroniki

EK5 Student orientuje się w etycznych aspektach stosowania urządzeń mechatronicznych w połączeniu z organizmem żywym

LITERATURA:

1 Manz A., Becker H. „Microsystem technology in chemistry and life sciences”, Springer-Verlag, Berlin Heidelberg 1999

2 Tadeusiewicz R., „Inżynieria biomedyczna”, Uczelniane Wydawnictwa Naukowo-Dydaktyczne, Kraków 2008

3 czasopisma „Sensors and Actuators”, „Journal of Micromechanics andMicroengineering”

METODY DYDAKTYCZNE:







Mechatronika w systemach nadzoru i bezpieczeństwa – MT 1 S 0 5 35-1_0

WYDZIAŁ: Elektrotechniki i Informatyki RODZAJ ZAJĘĆ: obieralny (do wyboru z Mechatronika w medycynie)

LICZBA GODZIN: 30 godz. LICZBA PUNKTÓW ECTS: 2

SEMESTR: V (zimowy) POZIOM: Studia I stopnia



WYMAGANIA WSTĘPNE W ZAKRESIE WIEDZY, UMIEJĘTNOŚCI I INNYCH KOMPETENCJI: Student zna podstawy budowy i zasady działania urządzeń mechatronicznych




W1 Wprowadzenie do przedmiotu - aktualne trendy rozwoju mechatroniki w systemach nadzoru i bezpieczeństwa 2h

W2 Techniki automatycznego gromadzenia da-nych – kody kreskowe, RFID 2h

W3 Systemy biometryczne 4h

W4 Systemy ochrony zewnętrznej 4h

W5 Systemy ochrony wewnętrznej 4h

W6 Inteligentny dom 2h

W7 Inteligentny samochód 2h

W8 Monitoring zagrożeń 4h

W9 Mechatronika w medycynie 4h

W10 Wybrane systemy mechatroniczne w zastosowaniach militarnych 2h

Suma godzin: 30h


W zakresie wiedzy:

EK 1 Student posiada podstawową wiedzę na temat aktualnych osiągnięć mechatroniki w systemach alarmowych, kontroli dostępu i nadzoru wizyjnego

EK 2 Student zna ogólne zasady działania i stosowania nowoczesnych systemów mechatronicznych w inteligentnych budynkach i autach

EK 3 Student orientuje się w najnowszych trendach rozwojowych mechatroniki wykorzystywanych w medycynie i do celów militarnych



LITERATURA:

1 Kałużny P. „Podstawy systemów bezpieczeństwa”, INSTAL-SYS, Lędyczek 2010

2 Ślot K. „Wybrane zagadnienia biometrii”, WKŁ, Warszawa 2008

3 Ślot K. „Rozpoznawanie biometryczne”, WKŁ, Warszawa 2010

4 Czasopismo „Zabezpieczenia” – www.zabezpieczenia.com.pl

METODY DYDAKTYCZNE:





Lublin University of Technology, PL LUBLIN03

WYDZIAŁ ELEKTROTECHNIKI I INFORMATYKI - POLITECHNIKA LUBELSKA PL LUBLIN03

Podstawy automatyzacji

WYDZIAŁ: Elektrotechniki i Informatyki RODZAJ ZAJĘĆ: obowiązkowe LICZBA GODZIN: 30+30 (wykład + laboratorium) ECTS: 5 SEMESTER: 5 (zimowy) POZIOM: studia I stopnia MINIMALNA LICZBA STUDENTÓW: 15

JĘZYK WYKŁADOWY: polski WYMAGANIA WSTĘPNE: Student ma wiedzę w zakresie: matematyki (tj. podstaw algebry, matematyki dyskretnej i stosowanej) oraz fizyki obejmującą umiejętność opisu zagadnień mechanicznych, elektrotechnicznych, elektronicznych oraz procesów technologicznych. TREŚCI PROGRAMOWE: Wprowadzenie do automatyzacji produkcji – podstawowe pojęcia, model warstwowy systemu sterowania. Warstwa bezpośredniego sterowania DDC - regulatory cyfrowe i sterowniki PLC. Języki programowania sterowników PLC. Komputerowo wspomagana synteza złożonych algorytmów sterowania implementowanych w sterownikach PLC. Komunikacja w zautomatyzowanych systemach – sieci przemysłowe. Systemy sterowania nadrzędnego i wizualizacji procesów przemysłowych SCADA. Robotyzacja systemów wytwarzania. EFEKTY KSZTAŁCENIA: Student ma wiedzę dotyczącą struktury systemów sterowania instalowanych we współczesnych zautomatyzowanych zakładach przemysłowych. Student ma wiedzę w zakresie analizy i syntezy systemów sterowania w zautomatyzowanych zakładach przemysłowych oraz potrafi dokonać analizy i syntezy tych systemów, korzystając z dokumentacji technicznej i narzędzi służących do tego celu. Student potrafi przy syntezie systemów sterowania wykorzystać techniki sieciowe w celu efektywniejszej pracy tych układów. LITERATURA: 1. Mikulczyński T., Automatyzacja procesów produkcyjnych. Metody modelowania procesów dyskretnych i programowanie sterowników PLC, WNT, Warszawa 2006, 2. Kasprzyk J., Programowanie sterowników przemysłowych, WNT, Warszawa 2007, 3. Kwaśniewski J., Sterowniki PLC w praktyce inżynierskiej, BTC, Kraków 2013, METODY DYDAKTYCZNE: Wykład z prezentacją multimedialną. Projektowanie i wykonywanie eksperymentów w laboratorium podstaw automatyzacji. METODY I KRYTERIA OCENY PRZEDMIOTU: Egzamin pisemny z wykładu, zaliczenie praktyczne zajęć laboratoryjnych WYKŁADOWCA (IMIE I NAZWISKO, STOPIEŃ/TYTUŁ NAUKOWY, EMAIL): Adam Kurnicki, dr inż., [email protected]

WYDZIAŁ WEiI – POLITECHNIKA LUBELSKA PL LUBLIN03

Nazwa przedmiotu w języku polskim – kod przedmiotu: Podstawy Metrologii - MT 1 S 0 3 20-0_0

WYDZIAŁ: Elektrotechniki i Informatyki RODZAJ ZAJĘĆ: obowiązkowe

LICZBA GODZIN: 30h W y k ł a d LICZBA PUNKTÓW ECTS: 2

SEMESTR: 3 (zimowy) POZIOM: studia I stopnia

MINIMMALNA LICZBA STUDENTÓW: brak

JĘZYK WYKŁADOWY: p o l s k i

WYMAGANIA WSTĘPNE W ZAKRESIE WIEDZY, UMIEJĘTNOŚCI I INNYCH KOMPETENCJI: Wiedza w zakresie matematyki obejmująca algebrę, analizę, probabilistykę, elementy matematyki dyskretnej i stosowanej, metody matematyczne niezbędne do opisu zagadnień mechanicznych, elektrotechnicznych i elektronicznych. Podstawowa wiedza w zakresie fizyki, obejmująca mechanikę, termodynamikę, elektryczność i magnetyzm oraz fizykę ciała stałego.

TREŚCI PROGRAMOWE PRZEDMIOTU: Historia, podstawowe pojęcia i zadania metrologii - Narzędzia i metody pomiarowe - Podstawy teorii błędu - Podstawy teorii niepewności - Estymatory sygnałów i ich właściwości - Podstawy przetwarzania analogowo-cyfrowego i cyfrowo-analogowego - Kalibracja i legalizacja przyrządów pomiarowych - Struktura i zadania państwowej służby miar.

EFEKTY KSZTAŁCENIA: W zakresie wiedzy: Student zna historię, definicje podstawowych terminów i zadania metrologii. Student ma wiedzę w zakresie: - klasyfikacji i właściwości narzędzi i metod pomiarowych. - metod wyznaczania niedokładności i powtarzalności wyników pomiarów, - podstaw metrologii prawnej. Student zna podstawy przetwarzania analogowo–cyfrowego i cyfrowo–analogowego.

LITERATURA: Tumański S.: Technika pomiarowa, WNT 2007, Arendarski J.: Niepewność pomiarów, OW PW 2013, Jakubiec W., Zator S., Majda P.: Metrologia, PWE 2014, Skubis T.: Opracowanie wyników pomiarów, Wyd.PŚl. 2003.

METODY DYDAKTYCZNE: Wykład – Wykład z prezentacją multimedialną

METODY I KRYTERIA OCENY PRZEDMIOTU: Kolokwium (próg zaliczeniowy 60 %), Egzamin pisemny (próg zaliczeniowy 60 %).

WYKŁADOWCA (IMIĘ I NAZWISKO, STOPIEŃ/TYTUŁ NAUKOWY, ADRES EMAIL): Dr inż. Jacek MAJEWSKI, [email protected]


Systemy mikroelektromechaniczne – MT 1 S 0 7 45-1_0

WYDZIAŁ: Elektrotechniki i Informatyki RODZAJ ZAJĘĆ: obieralny (do wyboru z przedmiotem Czujniki i aktuatory)

LICZBA GODZIN: 30 godz wykład 30 h laboratorium LICZBA PUNKTÓW ECTS: 4

SEMESTR: VII (zimowy) POZIOM: Studia I stopnia



WYMAGANIA WSTĘPNE W ZAKRESIE WIEDZY, UMIEJĘTNOŚCI I INNYCH KOMPETENCJI: brak




W1 Wprowadzenie do przedmiotu – zakres kursu, definicje, rynek mikrosystemów, rola techniczna i cywilizacyjna, aktualne trendy rozwoju 2h

W2 Krzem oraz inne materiały dla techniki mikro-systemów oraz ich właściwości wykorzystywane w mikrosystemach 2h

W3 Fizyczne podstawy układów MEMS 2h

W4 Technologie wykonywania układów MEMS 4h

W5 Budowa i charakterystyka układu mikroelektromechanicznego 2h

W6 Układy pomiarowe współpracujące z układami MEMS 2h

W7 Oprogramowanie komputerowe wspomagające projektowanie układów MEMS 2h

W8 Czujniki typu MEMS 2h

W9 Aktuatory typu MEMS 2h

W10 Układy mikrooptyczne typu MOEMS 2h

W11 Zasilanie mikrosystemów 2h

W12 Mikrosystemy fluidyczne 2h

W13 Bio-MEMS 2h

W14 Przykładowe zastosowania mikrosystemów 2h

Suma godzin: 30h

Forma zajęć – laboratoria


L1 Projekt konstrukcji i technologia czujnika ci-śnienia 6h

L2 Projekt konstrukcji i technologia czujnika przy-spieszenia 6h

L3 Badanie czujnika ciśnienia 6h

L4 Badanie czujnika przyspieszenia 6h

L5 Projekt konstrukcji i technologia wybranego aktuatora 6h

Suma godzin: 30h


W zakresie wiedzy:

EK 1 Student ma podstawową wiedzę o technologii, budowie, zasadzie działania nowoczesnych systemów mikroelektromechanicznych

EK 2 Student orientuje się w najnowszych trendach rozwojowych systemów mikroelektromechanicznych

EK 3 Student ma ogólną wiedzę o zastosowaniach mikrosystemów elektromechanicznych

W zakresie umiejętności:

EK 4 Student umie zaproponować odpowiednie urządzenia mikroelektromechaniczne do realizacji konkretnych zadań w praktyce zawodowej w oparciu o zdobytą wiedzę, katalogi, czy Internet, ze świadomością zalet i wad swojej propozycji

EK 5 Student umie opracować dokumentację oraz sformułować wnioski dotyczące zrealizowanych ćwiczeń praktycznych

EK 6 Student posiada podstawową umiejętność projektowania konstrukcji i procesu wytwarzania mikrosystemów elektromechanicznych



EK 8 Student stosuje się do podstawowych zasad BHP przy pracy z urządzeniami elektrycznymi

EK 9 Student ma świadomość odpowiedzialności za wspólnie realizowane zadania, związaną z pracą zespołową

LITERATURA:

1 Dziuban J. „Technologia i zastosowanie mikromechanicznych struktur krzemowych i krzemowo-szklanych w technice mikrosystemów”, Wyd. Pol. Wroc., Wrocław, 2004

2 Gad-el-Hak M., „The MEMS Handbook”, CRC Press LLC, 2002

3 Tai-Ran-Hsu, „MEMS&Microsystems Design and Manufacturing”, Mc Graw Hill 2003

4 Beck R., „Technologia krzemowa”, WN PWN, Warszawa 1991

5 Czasopisma w języku angielskim: „Sensors and Actuators”, „Journal of Micromechanics and Microengineering”

METODY DYDAKTYCZNE:


2 praca w laboratorium



Sprawozdania z wykonanych zajęć laboratoryjnych Próg zaliczeniowy 51%



WYDZIAŁ ELEKTROTECHNIKI I INFORMATYKI – POLITECHNIKA LUBELSKA PL LUBLIN

Zagadnienia bezpieczeństwa systemów mechatronicznych

WYDZIAŁ: ELEKTROTECHNIKI I INFORMATYKI RODZAJ ZAJĘĆ: obowiązkowe

LICZBA GODZIN: 30h WYKŁAD LICZBA PUNKTÓW ECTS: 2

SEMESTR: V (zimowy) POZIOM: studia I stopnia

MINIMALNA LICZBA STUDENTÓW: brak

JĘZYK WYKŁADOWY: POLSKI

WYMAGANIA WSTĘPNE W ZAKRESIE WIEDZY, UMIEJĘTNOŚCI I INNYCH KOMPETENCJI: Teoria Obwodów, Metrologia

TREŚCI PROGRAMOWE PRZEDMIOTU: Praca sieci i instalacji w warunkach zagrożenia. Pojęcie zakłóceń i zagrożeń. Projektowanie i budowa systemów zabezpieczających. Podział zakłóceń, rodzaje zagrożeń występujących w systemach zasilających, budowa urządzeń zabezpieczających. Zagrożenia w pracy silników elektryczny, sposoby zasilania i ochrony. Elementy właściwego zarządzania energią elektryczną, poprawa efektywności energetycznej, dobór elementów instalacji elektrycznej. Bezpieczeństwo zasilania odbiorników energii elektrycznej. Aspekty techniczne jakości dostarczania energii elektrycznej. Monitorowanie parametrów systemów zasilających. Zasady pomiarów parametrów i urządzenia pomiarowe. Ochrona przeciwporażeniowa w instalacjach niskiego napięcia. Zabezpieczenia wykorzystywane w ochronie przeciwporażeniowej. Zasada działania wyłącznika różnicowoprądowego.

EFEKTY KSZTAŁCENIA: W zakresie wiedzy: Ma wiedzę na temat zagrożeń pracy sieci i systemów energetycznych, wie jakie zakłócenia występują podczas pracy sieci, potrafi zdefiniować rodzaje zabezpieczeń. Wie jak działają silniki niskiego napięcia, potrafi zdefiniować zagrożenia w pracy silników oraz dobrać właściwe metody ich ochrony. Ma podstawową wiedzę na temat mocy i energii odbiorników elektrycznych, potrafi określić metody poprawy efektywności sieci w tym kompensacji mocy biernej. Ma wiedzę na temat podstawowych problemów związanych z dostarczaniem energii elektrycznej, zna aspekty techniczne jakości dostarczania energii elektrycznej wie jak poprawić parametry jakości zasilania W zakresie umiejętności: Umie zdefiniować zagrożenia występujące podczas eksploatacji sieci elektrycznych, umie dobrać metody ochrony przeciwporażeniowej. Posiada

umiejętność weryfikacji mechanizmów zabezpieczających pracę odbiorników elektrycznych posiada umiejętność analizy wpływu wybranych parametrów jakości zasilania na pracę sieci elektrycznej. W zakresie kompetencji społecznych: Ma świadomość wagi współczesnych sieci energetycznych oraz zagrożeń wynikających z ich pracy, jest otwarty na nowości techniczne z obszaru instalacji elektrycznych.

LITERATURA:

Markiewicz H.: Instalacje elektryczne. Warszawa, WNT, 2013. Markiewicz H.: Bezpieczeństwo w elektroenergetyce WNT, Warszawa, 2009. Kowalski Z.: Jakość energii elektrycznej, Wyd. Politechniki Łódzkiej, Łódź 2007. Poradnik - Jakość zasilania (zbiór zeszytów Europejskiego Programu Leonardo da Vinci). Polskie Centrum Promocji Miedzi, Wrocław 2001-2008. Instrukcje Laboratoryjne Hanzelka Z.: Zbiór czasopism Jakość i Użytkowanie Energii Elektrycznej i Elektrotechnika i Elektronika. 2010-2012. Borkiewicz K.: Automatyka zabezpieczeniowa regulacyjna i łączeniowa w systemie elektroenergetycznym. ZIADZ, Bielsko-Biała 1991. Majka K.: Ochrona przeciwporażeniowa w urządzeniach elektroenergetycznych niskiego napięcia. Wydanie II. Lublin, Wydawnictwa Uczelniane Politechniki Lubelskiej 2003. Strojny J., Strzałka J. : Zbiór zadań z sieci elektrycznych. Akademia Górniczo-Hutnicza. Kraków 2000 r.

METODY DYDAKTYCZNE:

Wykład problemowy uzupełniany technikami multimedialnymi Dyskusja dydaktyczna związana z aspektami projektowania bezpiecznej instalacji niskiego napięcia. Pokaz prezentujący wybrane aspekty bezpiecznego zasilania odbiorców, praktyczne pomiary i ich ocena.


Egzamin pisemny, Pytania sprawdzające zrozumienie treści wykładowych.


dr inż. Marek Wancerz, [email protected]

WYDZIAŁ ELEKTROTECHNIKI I INFORMATYKI – POLITECHNIKA...

Documents

Transcript of WYDZIAŁ ELEKTROTECHNIKI I INFORMATYKI – POLITECHNIKA...