Centrum Integracji Społecznej w Sopocie

KJUNG

CIS Sopot Piątek 15 maja 2015

Przed startem

Zaraz start!

Godzina 7:03

Toruń na mapie WszechświataA było – wedle aktualnych przypowieści – tak.

Najpierw było Wielkie Nic,potem Wielkie Bum, czyli Big Bang,

i narodził się Wszechświat.

W trwającej miliardy lat wędrówcezagubione w przestrzeni odpryski materii stało-płynno-gazowej

zaczęły się jednoczyć tworząc gwiazdy i planety.

Wszechświat (Kosmos) to wedle definicjicała czasoprzestrzeń wraz z zawartą w niej materią i energią.

Jak każda całość, również i Wszechświat powinien posiadać granice.Chyba że jest to całość bezgraniczna.

Można więc wysnuć wniosek, że poza jego granicamiistnieje jakieś inne Wielkie Coś, które także swoje granice ma.

Jeżeli jednak założyć, że poza granicami Wszechświata istnieje Wielkie Nic, znaczyć to może tylko tyle, że dalszych granic nie ma,

bo jak jakieś NIC mogłoby mieć granice, skoro tego NIC nie ma.

„AntarcticaDomeCSnow” autorstwa Stephen Hudson - Praca własna.Licencja CC BY 2.5 na podstawie Wikimedia Commons -

http://commons.wikimedia.org/wiki/File:AntarcticaDomeCSnow.jpg#/media/File:AntarcticaDomeCSnow.jpg

Współczesna Antarktyda – tak wyglądać mogła powierzchnia Ziemi-śnieżki

Historia Torunia zaczyna się w momencie,gdy ok. 4 miliardy lat temu narodziła się Ziemia.

Po gorącym okresie dzieciństwa,w połowie jej dotychczasowego życia,

nieco się ustatkowała.Umęczona dotychczasowym trybem życia

zaczęła zapadać w sny zimowe.Podczas jednego z takich snów,

ale nie najdłuższego, bo trwającego zaledwie pół miliarda lat, wyglądała szczególnie bajecznie,

więc przyrównano ją do bohaterki jednej z najstarszych bajek na świecie i nazwano ją Ziemią Śnieżką.

Część naukowców zdecydowanie zaprzecza istnieniu globalnego zlodowacenia

Godzina 9:33

Z okna autobusu

W drogę…

Czas wolny

Najstarsze ślady bytności człowieka na terenie obecnego miasta i okolic z tego właśnie okresu znajdują się na lewym

brzegu Wisły, w obecnej dzielnicy Podgórz,gdzie istniała osada ludności koczowniczej.

Ale, jak to z koczownikami bywa,w którymś momencie wywędrowali.

Natomiast osadnictwo które miało bezpośredni wpływ na późniejszy rozwój miasta, jest datowane na VIII w.

Na prawym brzegu Wisły, na terenie późniejszego zamku krzyżackiego powstała osada, która w X w. została

wzmocniona wałem od strony lądu(Wisła sama w sobie stanowiła barierę ochronną).

W tym momencie docieramy do puenty naszej wycieczki,a więc wbrew wszelkim kanonom opowieści,

puenty podanej już na samym wstępie.

Spontanicznie bystry umysł dziecka,czyli najmłodszej uczestniczki wycieczki, do najciekawszych

z ciekawych wrażeń z tej wycieczki zaliczył Wisłę.

Sprawdza się powiedzenie najstarszych z najstarszych Górali, Indian i Aborygenów, że wszystkie drogi prowadzą do wody.

Świadczą o tym ścieżki i ścieżyny leśne wydeptane przez zwierzynę podczas wędrówek do wodopoju.

Nawet sama nazwa miasta jest autorstwa Wisły, która rozsierdzona lamentowaniem baszty podmywanej wodami rzeki „bo runę, bo runę!”,

wykrzyknęła zniecierpliwiona „to ruń!’. Słowa te, niesione po wodzie, dotarły do uszu dwóch wędrowców, którzy akurat ujrzeli mury miasta. Właśnie

zastanawiali się, jak się nazywa.Gdy usłyszeli słowa Wisły, zapamiętali je jako nazwę, a potem wpisali na mapę.

I tak już zostało...

Nazwa Wisła ma ponad 2000 lat.Pierwsza wzmianka spisana po łacinie pochodzi z 7‑5 r. p.n.e.

zbiórka

Był i legendarny już flisak Iwo, który dzięki swojej pięknej grze na skrzypkach wyprowadził z miasta panoszące się żaby.

Jeżeli jednak według wersji legendy popieszczenie żabki może sprawić, że któraś z nich zmieni się w przystojnego księcia, wówczas można domniemywać, że Iwo była w rzeczywistości flisaczką. Bo nawet jeżeli ówczesny burmistrz w nagrodę za ten czyn wydał swoją córkę Kunkę za Iwo, nie znaczy to, że w ciele córki nie drzemał syn. Podobna sytuacja miała wszak miejsce w „Świętym Graalu” według Monty Pythona.

Morał z tego taki, że nigdy nie wiadomo w co przemieni się żona, albo syn lub córka, albo nawet i my sami. Niezbadane są wyroki losu.

Kolejną (obok Wisły) ważną płcią żeńską w historii Torunia jest Anielica uwieczniona w herbie miasta.

Wbrew wszelkim oczywistym znakom na niebie i ziemi, to właśnie płeć żeńska przyczyniła się do tego, że miasto nawet z różnych

zawirowań wojennych wychodziło obronną ręką.

Gdyby, na dodatek, przychylnie spojrzeć na odkrycie, jakiego dokonano na planecie kobiet w okresie „seksmisjonizmu”,

że „Kopernik też była kobietą”, można by dojść do wniosku,że płeć męska to złudzenie, ponieważ w każdym osobniku tej płci,

nie dość, że drzemie dziecko, to jeszcze na dodatek nakręcany jest przez wywrotowy chromosom X.

Także i słynne toruńskie „katarzynki”, zamiast przysparzać chwały znanemu wówczas piernikarzowi, związane są

nierozerwalnie z imieniem jego córki.Córka ta, chcąc przejąć sławę ojca, prawdopodobnie podała

mu strawę, która w rezultacie doprowadziła go do kilkudniowej niestrawności.

I tylko dzięki niedokładności i brakowi wyobraźni podczas rozkładania ciasta na blachę pojawił się po wypieczeniu nowy

kształt piernika, który jednak zawojował świat.

Nawiązując do prehistorii Wszechświata,czyli okresu sprzed przewrotu dokonanego

przez wielkiego Niko,znajdująca się u wylotu ulicy Strumykowej

Pierogarnia Stary Toruń przygotowuje swoje specjały w kształcie

przypominającymskorupę żółwia słoniowego

żyjącego (jeszcze) na Wyspach Galapagos.Nawiązania do wielorybów

na razie w mieście się nie dostrzega.

Podmęczeni pierogowym nasyceniem

Nasze Gwiazdy w zbliżeniach

Kole-żeńskość

Trening języka migowego

Zjazd z obwodnicy - powoli zbliża się koniec wycieczki

Dziękujemy Organizatorom!