Wesołych Świąt - Aktualności · 2017. 12. 21. · Wesołych Świąt KWARTALNIK INFORMACYJNY....

1Głos Gminy Tuczępy

Gminne wydarzenia patriotyczne

Niezwykli ludzie naszej gminy

Otwarcie świetlicy w Brzozówce

CZASOPISMO BEZPŁATNEISNN 2084-901X; NR 23/2017 GRUDZIEŃ 2017

Wesołych Świąt

KWARTALNIK INFORMACYJNY

Gminne Obchody Święta NiepodległościKs. Krzysztof Irla i Artur Kański – Wiceprezes Stowarzyszenia TPGT. Niepodległościowy marsz z przystankiem przy „Skwerze Pamięci”.

Na grobie poległych żołnierzy członkowie Zarządu Stowarzyszenia składają kwiaty.

Występ uczennic szkoły w Nizinach. Na gitarze akompaniuje Kornelia Mazur.

Wśród występujących była młodzież ze SP w Tuczępach oraz Halina Żal – ludowa poetka.

Smakowita gęś przyciągnęła wielu smakoszy.

„Tuczępianie” zaśpiewali piosenki żołnierskie i … „Sto lat” Marcinowi.

Śpiewająco wystąpiły też panie z Nizin.

Podczas występu – Wiktoria Klimczak, uczennica szkoły w Kargowie.

Jak zawsze pięknie zaprezentowały się uczennice Gimnazjum w Jarosławicach.


Szanowni Państwo!Kończy się rok 2017 pora na krótkie podsumowanie.Bieżący rok nie obfitował w dużą ilość inwestycj,i co było spowodo-

wane brakiem możliwości składania wniosków o dofinansowanie, nie mniej jednak nie był też rokiem straconym.

To, co najbardziej boli to brak odpowiedniej ilości punktów we wniosku na budowę oczyszczalni ścieków w Nizinach wraz z kanali-zacją Januszkowice – Niziny. Preferowane były gminy z wysokim bez-robociem, niskim dochodem na jednego mieszkańca i niskim procen-tem skanalizowania gminy. Czyli w myśl zasady: im lepiej w gminie - tym mniej punktów. Prawdopodobnie na wiosnę 2018r. będzie na-stępny nabór i może nasz wniosek zostanie zakceptowany.

W 2017r zostało wykonane:Modernizacja budynków OSP Jarosławice, Niziny, Januszkowice, kapitalny remont świetlicy w Brzozówce po by-

łym sklepie GS, przebudowa drogi powiatowej na odcinku Tuczępy – Wierzbica (75% dofinansowania). Wyremonto-wane zostały także drogi gminne w Tuczępach, Jarosławicach, Wierzbicy i Nizinach, powstała siłownia zewnętrzna przy Orliku w Tuczępach (30% dofinansowania).W Szkole Podstawowej w Nizinach powstała pracownia ekologicz-no-przyrodnicza (70% dofinansowania), doposażono gabinety szkolne w brakujący sprzęt (100% dofinansowania).

Organizowane były też akcje charytatywne takie jak: pomoc żywnościowa dla najuboższych, Wielka Orkiestra Świątecznej Pomocy, kwesta na buskie hospicjum.

Odbyło się też wiele imprez kulturalno – sportowych, do najważniejszych należy zaliczyć:Dożynki, Polska biega, Dzień Dziecka, Koncert Uwielbienia, Narodowe Czytanie “Wesela”, turnieje w piłkę siatkową

i nożną o puchar wójta i prezesa Stowarzyszenia “Towarzystwo Przyjaciół Gminy Tuczępy”. W istniejących świetlicach odbywały się turnieje w bilarda, tenisie stołowym, na orliku zawody sportowe w piłce koszykowej, tenisie ziemnym, rozgrywki w piłkę nożną i siatkową dla dorosłych, młodzieży z gimnazjum i szkół podstawowych. Cieszę się, że pręż-nie działają koła gospodyń i stowarzyszenia, i że powstaje ich coraz więcej.

Co planujemy na 2018r.? Podpisaliśmy już umowę z Świętokrzyskim Biurem Rozwoju Regionalnego na przebudowę Centrum Kultury

w Tuczępach(63,63% dofinansowania).Złożone zostały wnioski na: przebudowę drogi Nieciesławice – Niziny (50% dofinansowania), drogi powiatowej

w Nizinach (75% dofinansowania) i drogi w centrum Tuczęp (75% dofinansowania) oraz kompleksową rewitalizację miejscowości Tuczępy (85% dofinansowania) i budowę prosumenckich instslacji OZE(85% dofinansowania).

Wraz z gminami Stopnica, Wiślica, Solec Zdrój, Nowy Korczyn i Pacanów został złożony wniosek na e-usługi które mają podnieść jakość obsługi mieszkańców(85% dofinansowania).

Planujemy również z programu OSA wybudować siłownie zewnętrzne w 2 miejscowościach.Jeżeli nie będzie możliwości dofinansowania z własnego budżetu wykonana zostanie wymiana centralnego

ogrzewania w SP w Tuczępach i budowa garażu dla OSP Rzędów.Zapowiada się pracowity 2018r i liczę na aktywną współpracę ze wszystkimi mieszkańcami gminy Tuczępy.

Z poważaniem Marek Kaczmarek

Wójt Gminy Tuczępy

4 Głos Gminy Tuczępy

Stajenka betlejemska wzbudza falę tęsknoty we wszystkich sercach. Wraz z Betlejem powraca w myślach odległe dzieciństwo. Wraz z Betlejem jawi się utracona czystość. Ludzie chętnie wracają jak dzieci przed sta-jenkę i żłóbek, które przypominają im szopkę, gdzie na odrobinie siana pozostawionego przez syryjskich poga-niaczy wielbłądów narodził się Król Królów.

Betlejem oznacza ,,dom chleba”. Boże Narodzenie ofia-rowuje naprawdę każdemu człowiekowi chleb nadziei, miłosierdzia i pewności. Tak więc wobec wydarzenia, które dało początek chrześcijaństwu i niesie odrodze-nie człowiekowi, każdy uświadamia sobie swoje ziem-skie powołanie i własne nieśmiertelne przeznaczenie. I co roku historia zaczyna się na nowo w łagodnej poezji śniegu, gwiazd i dźwięku sentymentalnych kolęd...Wszy-scy zapewne znamy jakąś Bożonarodzeniową kolędę, którą w dzieciństwie kołysała nas do snu matka.

Betlejem - to dom chleba dla każdego, źródło światła dla wszystkich, nieustanna obietnica braterstwa dla ca-łego świata.

Z każdym Bożym Narodzeniem coś się w nas odradza. Nawet gdy wszystko zdaje się tonąć dookoła i niekiedy lęk chwyta za gardło lub może któregoś wieczoru dopa-da nas rozpacz, to na jedno słowo ,,Betlejem” dokonuje się cud i powraca życie. Daremnie jednak Bóg na każde Boże Narodzenie wraca między ludzi dobrej woli, jeżeli nie narodzi się naprawdę w naszych sercach. Choćbyśmy świętowali Boże Narodzenie kolędami i świeczkami, na niewiele się to zda, jeżeli nie usłyszymy głosu Chrystusa w naszym wnętrzu i nie obudzi się nasze sumienie.

Trzeba, aby Boże Narodzenie nie stawało się JEDYNIE świętem wspomnień i czasem śpiewania kolęd przy ro-mantycznych szopkach lub przy choinkach z bogatymi podarkami. Nawet w podeszłym wieku możemy odczu-wać urok dalekiego dzieciństwa. I choćby się nam wy-dawało, że wszystko już stracone i że jedynie żal oraz wyrzuty sumienia pozostaną z nami, to zawsze przecież możemy odrodzić się w swoim sercu. Po to jest czas Bo-żego Narodzenia.

Ks. Krzysztof Irla

Betlejem dla każdego


Marszałek Józef Piłsudski – jedna z najwybitniejszych postaci w historii naszego kraju. Twórca Legionów Pol-skich, Naczelnik i Marszałek II Rzeczpospolitej. Głów-nodowodzący w wojnie polsko – bolszewickiej 1920 r. inicjator przewrotu majowego i Główny Inspektor Sił Zbrojnych. Niekwestionowany przywódca międzywo-jennej Polski.

Urodził się w zimową noc 05 grudnia 1867 r. w Zulo-wie na Litwie niedaleko Wilna. Wzrastał w atmosferze patriotyzmu, którym karmiła go matka Maria z Billewi-czów herbu Mogiła Piłsudska. Ojciec Józef Piłsudski her-bu Kościesza był komisarzem w Rządzie Narodowym na Żmudzi podczas Powstania Styczniowego. Elementa-rzem małego Ziuka, jak w dzieciństwie nazywano póź-niejszego Marszałka II Rzeczpospolitej, były dzieła Juliu-sza Słowackiego. Już jako gimnazjalista wraz z bratem działał w kółku samokształceniowym Spójnia. Oskarżony o udział w zamachu na cara Rosji Aleksandra III, mimo, że nie udowodniono mu winy, został zesłany na 5 lat katorgi w kraju Buriatów na Syberii. Wraca po zesłaniu i zajmuje się najpierw działalnością konspiracyjną, kol-portując pismo „Robotnik”, a później skupia wokół siebie grono ludzi, którzy tak jak on nieustannie myślą o nie-podległości Polski. Organizuje w Galicji pierwsze oddzia-ły paramilitarne – Strzelcy. Wybuch I wojny światowej stwarza okazję do działania na polu międzynarodowym. Decyduje się na współpracę z Austrią, która jako jedyny zaborca nadała Galicji autonomię. Organizuje najpierw I Kompanię Kadrową, a następnie jest współtwórcą Le-gionów Polskich podległych dowództwu austriackiemu.

Pierwszy marsz w naszym kierunku odbył późnym latem 1914 r. kierując się z Kielc w stronę Chmielnika do Staszo-wa. Podczas tego marszu zatrzymuje się na odpoczynek w Grabkach Dużych, o czym sam pisze we wspomnieniach „Moje pierwsze boje”, spisanych podczas odosobnienia w twierdzy Magdeburskiej. Potwierdzają to autorzy książki „Legionowym szlakiem” - Jerzy Osiecki i Stanisław Wyrzycki, którzy opisują dwa marsze Józefa Piłsudskiego przez nasz teren, jeden z 1914 roku, drugi z 1915 roku. Zakładają, że jego wojsko mogło być zakwaterowane podczas jednego z nich (w 1914 r.) na terenie Gminy Tuczępy. Marsz związa-ny był z rozkazem dowództwa austriackiego nakazującym przemarsz I Brygady do Galicji.

Drugi marsz związany był z przełamaniem frontu pod Gorlicami w maju 1915 r. i ruszeniem ofensywy wojsk au-striackich na wschód. 11 maja I Brygada Legionów Pol-skich opuściła okopy nad Nidą, przeszła do natarcia i po-suwała się naprzód w kierunku Sandomierza. Na pewno legioniści zatrzymali się wówczas w Bosowicach. W tu-tejszym dworku do dziś stoi łóżko, w którym jak twierdzą właściciele, spał Józef Piłsudski w 1915 r.

Nieodłącznym towarzyszem Komendanta Józefa Piłsudskiego podczas walk była klacz Kasztanka, którą

otrzymał od Eustache-go Romera, właściciela Czapel Małych.

Niezłomność w dą-żeniu do celu i niepod-porządkowanie się władzom austro-wę-gierskim powoduję, że w 1917 roku został uwięziony w twierdzy Magdeburskiej. Wier-nych mu legionistów z I Brygady osadzo-no w Beniaminowie i Szczypiornie. Koniec I wojny światowej, po-dobnie jak jej początek stwarza perspektywę realizacji planów przyszłego Mar-szałka. Niemcy zwalniają go z Magdeburga, a po jego przyjeździe do Warszawy 11.11.1918 r. Rada Regencyjna oddaje mu władzę najpierw wojskową potem cywilną. Brygadier Józef Piłsudski wprowadza w życie swój plan tworzenia niepodległej Polski. W lutym 1919 r. Sejm Ustawodawczy nadaje Józefowi Piłsudskiemu tytuł Na-czelnika Państwa. Wiele potrzeba było działań i kontro-wersyjnych decyzji, aby scalić ziemie polskie z trzech zaborów, nie zawahał się nigdy. Twierdził, że wolność „… nie kosztuje dwa grosze i dwie krople krwi…”. Czuły i ule-gły dla swoich córeczek, nieustępliwy w sprawach Polski. Silny charakter, determinacja i pewność siebie wpływały na kierunki rozwoju II Rzeczpospolitej. Ostatnie stanowi-sko jakie piastował to Generalny Inspektor Sił Zbrojnych. Zmarł 12 maja 1935 r. w Warszawie. W wielu kręgach na-zywany był „Dziadkiem”. Jego ciało spoczęło na Wawelu, ale serce, zgodnie z Jego wolą umieszczono w Grobie Jego Matki na Cmentarzu na Rossie w Wilnie.

Dzięki nadaniu w 1998 r. Szkole Podstawowej w Jaro-sławicach imienia Marszałka Józefa Piłsudskiego postać ta na dobre zagościła w naszej gminie. Najpierw poprzez działania Szkoły Podstawowej, a później ich kontynuację i rozwijanie przez gimnazjum. Wśród młodzieży propa-gowana jest wiedza na temat jego życia i działalności.

Wiele moglibyśmy się nauczyć od Marszałka – Patrona Gimnazjum w Jarosławicach. W czasach niezwykle szyb-kich zmian, może warto zastanowić się nad Jego słowami:

„Pokora i uległość tylko do wzmocnienia i utrwalenia niewoli prowadzi”.

Zofia Kańska

Źródła:Piłsudski Józef, „Moje pierwsze boje”;Wawrzycki Kazimierz –przewodnik turystyczny z Kielc – konsultacje;https://pl.wikipedia.org/wiki/Bosowicehttp://tvp3.tvp.pl/18207072/historia-dworu-elzbiety-i-adama-nowickich-

-w-bosowicach

NIEZWYKLI LUDZIE W ZWYKŁEJ GMINIEMarszałek Józef Piłsudski i Gmina Tuczępy

w 150. Rocznicę urodzin

Józef Piłsudski, obraz Iwony Głąb. Izba Pamięci i Tradycji Gimnazjum

im. Marszałka J. Piłsudskiego w Jarosławicach


Remonty i modernizacje dróg: ū Remont dróg wewnętrznych – w Jarosławi-

cach, Tuczępach ( na „Lizawach”, do cmenta-rza), Wierzbicy (do p. Haczyka i do pompowni). Wartość prac 231.000,00zł.

ū Modernizacja drogi dojazdowej do grun-tów rolnych Jarosławice – Januszkowice. Dofinansowanie z Funduszu Ochrony Gruntów Rolnych. Koszt – 59.040,00zł.

ū Dofinansowanie remontu drogi powiatowej Tuczępy – Wierzbica.

Termomodernizacjabudynków OSP

ū Budynek OSP w Jarosławicach. Zakres prac: docieplenie ścian zewnętrznych, wymiana rynien i rur spustowych, wymiana drzwi wejściowych.

ū Budynek OSP w Nizinach. Zakres prac: do-cieplenie ścian zewnętrzych, wymiana ry-nien i rur spustowych, wymiana drzwi wej-ściowych, wymiana bram garażowych. Wartość zadań – 217.816,47zł.

ū Budynek OSP w Januszkowicach – wymiana po-krycia dachowego – 70.000,00zł – w trakcie reali-zacji.

Siłownia zewnętrzna w TuczępachSiłownia przy boisku Orlik w Tuczępach. Wypo-sażenie: prasa nożna, wiosło, wahadło, twister, podciąg, wyciskanie siedząc, biegacz, narciarz, orbitrek, motyl. Dofinansowanie: Urząd Marszał-kowski Województwa Świętokrzyskiego. Wartość – 33.990,00zł.

Przebudowa Centrum Kulturyw Tuczępach

ū W dniu 19.06.2017r., Gmina Tuczępy złożyła wniosek o przyznanie pomocy do LGD „Królew-skie Ponidzie” w ramach Poddziałania 19.2 „Wspar-cie na wdrażanie operacji w ramach strategii roz-woju lokalnego kierowanego przez społeczność”. 31.10.2017r. pismem z ŚBRR gmina otrzymała do-finansowanie projektu pn.„Przebudowa Centrum Kultury w Tuczępach wraz z budową ogólnodo-stępnego placu zabaw w Wierzbicy”. Wartość pro-jektu – 151.905,00zł. Obecnie trwa przygotowanie oferty przetargowej.

Remont drogi i placu przy szkolew Nizinach

W ramach prac położono nową nawierzchnię na drodze dojazdowej do szkoły w Nizinach (od drogi głównej) oraz na placu przed budynkiem szkoły. Wartość – 73.800,00zł.

Znaki informacyjneNa terenie całej gminy, na bocznych drogach po-stawiono 91 znaków informacyjnych z numerami domów znajdujących się przy danej drodze. War-tość prac – 12.500,00zł.

INWESTYCJE ZREALIZOWANE I ZŁOŻONE WNIOSKI W 2017 R. W GMINIE TUCZĘPY

Budynek OSP w Nizinach.

Odnowiony budynek OSP w Jarosławicach

Trwa wymiana dachu w remizie w Januszkowicach.


ZŁOŻONE WNIOSKI O DOFINANSOWANIE

ū Przebudowa drogi gminnej Nieciesławice – Niziny na długości 1km. Wniosek do Urzędu Wojewódzkiego w Kielcach - Wartość zadania – 473.617,65zł. Wniosek przeszedł pozytywnie oce-nę formalną, jest w trakcie oceny merytorycznej.

ū Rewitalizacja miejscowości Tuczępy. W dniu 26.10.2017r., Gmina Tuczępy złożyła wniosek o dofinansowanie w ramach Działania 6.5 Re-witalizacja obszarów miejskich i wiejskich w ra-mach RPO WŚ 2014-2020 Projekt pn.:”Komplek-sowa rewitalizacja miejscowości Tuczępy w celu zapewnienia wysokiej jakości życia mieszkań-ców” o wartości ogółem 4 447 051,60 zł, w któ-rym wnioskujemy o dofinansowanie na pozio-mie 3 468 721,28 zł. (85 %). W ramach projektu zaplanowano m.in.: nowy wygląd placu w cen-trum Tuczęp (lampy, zieleń), remont ogranistów-ki i zagospodarowanie jej otoczenia, plac zabaw, ścieżka edukacyjna i stacja meteorologiczna przy szkole podstawowej, zagospodarowanie placu przy budynku poczty i „Skweru Pamięci”, budowa muszli koncertowej.

ū E-usługiW dniu 28.09.2017r., Gmina Tuczępy złożyła wio-sek (w partnerstwie z innymi gminami) pn.: „Pod-niesienie jakości obsługi mieszkańców, poprzez wdrożenie innowacyjnych rozwiązań wpływa-jących na poprawę efektywności i dostępności e-usług w gminach Stopnica, Wiślica, Solec-Zdrój, Nowy Korczyn, Tuczępy Pacanów” w ramach RPO WŚ 2014-2020 – Działanie 7.1 Rozwój e-społe-czeństwa. Wartość całego projektu 7 290 935,70 zł, wnioskowane dofinansowanie 5 556 410,17 zł. Udział Gminy Tuczępy: 1 049 202,30 zł – jako koszt całkowity, a kwota wnioskowana o dofinanso-

wanie: 964 978,60 zł. (85 %). W ramach projek-tu wykonany będzie m.in. portal interesanta (to narzędzie, które dostarcza elektronicznych usług oraz informacji dotyczących załatwienia spraw zarówno metodami tradycyjnymi jak i poprzez elektroniczne formularze lub skrzynkę podaw-czą), modernizacja strony www oraz zakup sprzę-tu komputerowego i elektronicznego do Urzędu Gminy.

ū Instalacje OZEW dniu 15.11.2017r., Gmina Tuczępy złożyła wnio-sek pn.: „Budowa prosumenckich instalacji OZE w Gminie Tuczępy” w ramach Działania 3.1 Wy-twarzanie i dystrybucja energii pochodzącej ze źródeł odnawialnych – PROJEKTY PARASOLOWE w ramach RPO WŚ 2014-2020. Wartość ogółem 2 007 230,20 zł, wnioskowane dofinansowanie 1 075 325,40 zł, (85 %). W ramach projektu prze-widziano montaż 73 kompletów instalacji ko-lektorów słonecznych, oraz 82 kpl. instalacji na wytwarzanie energii elektrycznej dla naszych mieszkańców.

ū Wyposażenie szkółWniosek o dofinansowanie zadania pn.: „Pracow-nia edukacji ekologiczno – przyrodniczej w ZPO Publiczna Szkoła Podstawowa i Przedszkole w Ni-zinach”. Otrzymaliśmy 20 000zł dofinansowania z WFOŚiGW w Kielcach w ramach Priorytetu V.2 Rozwój infrastruktury służącej edukacji ekologicz-nej. Całkowita wartość zdania 27 000,00 zł.Wniosek do Świętokrzyskiego Urzędu Wojewódz-kiego w Kielcach o doposażenie gabinetów szkolnych w szkołach podstawowych w Nizinach i Tuczępach oraz gimnazjum w Jarosławicach. Wartość projektu 15 590,00 zł. Przyznano środki w wysokości 100 % wnioskowanej kwoty.

UG

Gmina Tuczępy jest jednym z partnerów projektu “Latająca Akademia Edukacji Cyfrowej”, realizowa-nego przez Chorągiew Kielecką ZHP, w ramach które-go do 31 sierpnia 2019 roku zostanie przeszkolonych w województwie świętokrzyskim ponad 4400 osób z zakresu bezpiecznego i odpowiedzialnego korzy-stania z Internetu.

Projekt zakłada podział uczestników na cztery gru-py wiekowe: od 18 do 34 lat, od 35 do 43 lat, od 44 do 64 lat i powyżej 65 lat. Szkolenie dla jednej grupy (10 osób) będzie trwać 32 godziny lekcyjne i składa się z: 20-godzinnego szkolenia podstawowego, 2-godzinne-

go testu i 10 godzin warsztatowych (specjalistycznych) – do wyboru jeden z trzech tematów. W ciągu 32-go-dzinnego szkolenia będzie można nauczyć się m.in. jak korzystać z platformy ePUAP, jak bezpiecznie poruszać się w Internecie, tworzyć własne strony, wyszukiwać in-formacje.

W naszej gminie rozpoczęcie zajęć planowane jest na początek 2018 roku. Informacje o rekrutacji zostaną umieszczone na stronie internetowej gminy i w Centrum Kultury w Tuczępach. Szkolenia poprowadzi Artur Kań-ski.

Artur Kański

“LATAJĄCA AKADEMIA EDUKACJI CYFROWEJ”W NASZEJ GMINIE


Katarzyna Sobiegraj – urodzona 04 maja 1954r. we Wrocławiu. Artystka teatralna – w dziedzinie te-atru lalkowego, autorka bajek dla polskich dzieci w Niemczech, projektantka ubrań, spikerka radiowa, obecnie członkini Stowarzyszenia „Aktywni Razem Kargów – Brzozówka”. Dla znajomych „Baba”.

Ktoś kiedyś powiedział: „Życie człowieka to miecz, na którym pełno szczerb, na którym Bóg wypisał: „Zwycię-żaj. Kochaj. Cierp”. Stare polskie powiedzenie w doskona-ły sposób odnosi się do postaci mieszkanki Brzozówki Ka-tarzyny Sobiegraj. Zawiłe rodzinne losy sprawiły, że w jej żyłach płynie wielonarodowa krew. Historia jej rodziny i jej samej wyrzeźbiła w jej duszy wrażliwość na ludzkie potrzeby i dystans do siebie samej. Mieszka w domku zbudowanym z fundamentów dworku rodziny Głuskich, którzy posiadali Brzozówkę do 1939 r.. Wchodząc w jego progi odczuwa się ciepło i ducha minionego czasu. Le-niwie przeciągają się po kuchni stali mieszkańcy: czarny jak smoła kot Leon, szara jak pochmurne, jesienne niebo kotka Szira, niezwykłej maści czarno - brązowa kotka Fio-na, która przywędrowała tu aż z Hiszpanii. Towarzyszy im biało - czarny, początkowo nieufny, ale niezwykle sympa-tyczny pies Kuba – znaleziony w Hiszpanii. Na niebieskich ścianach wiszą stare fotografie – pradziadków z Austrii, dziadków, rodziców i dzieci. Z pokoju dobiega cicha mu-zyka. Zapytana o ulubiony rodzaj muzyki Pani Katarzyna odpowiada: „Lubię muzykę z tekstem z różnych krajów. Lubię słuchać i rozważać jej słowa”. W kącie trzaska żywy ogień z kaflowej kuchni, a nad nią suszą się różne zioła – zdobią i leczą. Obrazu dopełniają fantazyjne szafki, które Pani Kasia wyczarowała techniką de cupage ze zwykłych szarości. Nad stołem wisi świecznik z prawdziwymi świe-cami. „Staram się aby w domku był taki klimacik, jaki lubię” – tłumaczy z uśmiechem. Ziemia, na której stoi do-mek, ojciec Katarzyny – Jan Sobiegraj zakupił w 1958 r. od pana Rzepy, który otrzymał ją jako pracownik na dworze Głuskich. Po przybyciu w rodzinne strony w 1958 r. Pań-stwo Sobiegrajowie z dziećmi przez 2 lata mieszkali w wy-najmowanym pokoju u gospodarza w Kargowie. Dopie-ro w 1960 r. przeprowadzili się do świeżo zbudowanego domu na Brzozówce.

W fantastycznych, kolorowych i niespotykanych ku-beczkach zaparzyła się już kawa, a jej aromat zachęca do rozmowy i wspomnień.

Pani Katarzyna Sobiegraj odkąd pamięta miała duszę artysty – niepokorną, samodzielną i szukająca swego miejsca na ziemi. Do Brzozówki przyjechała wraz z rodzi-cami w 1958 r. jako czteroletnia dziewczynka. Jej rodzice przybyli z Wrocławia. Jej ojciec Jan, jako 18 - latek otrzy-mał przydział do śródlądowej marynarki wojennej i zo-stał przydzielony do Flotylli Pińskiej (Pińsk znajduje się na terenie dzisiejszej Białorusi). Kiedy wybuchła II wojna światowa 01. września 1939 roku, Jan wchodził w skład załogi ORP Adm. „Sierpinek”. 17 września z rozkazu do-wódcy został zatopiony, a załoga wcielona do III kom-panii I-go Batalionu Morskiego, który wchodził w skład

Jak „Baba” na wieś wróciła

Armii Polesie pod dowództwem generała Kleeberga. Armia ta spieszyła na odsiecz oblężonej Warszawie. Po stoczonej ostatniej bitwie pod Kockiem, Armia Polesie została rozbita. Jan dostał się do niewoli radzieckiej, z której udał mu się uciec. Kierował się w rodzinne strony. Okres wojenny przebywał w rodzinnym Solcu angażując się w działalność partyzancką pod pseudonimem „Ma-tros”(oddział Jędrusie). Kiedy przechodził front radziec-ko-niemiecki w 1945 r. znowu musiał uciekać, tym razem do Kielc, skąd jeszcze w 1945 r. ze względu na zagroże-nie ze strony NKWD wyjechał do Wrocławia i otrzymał skierowanie do żeglugi śródlądowej. Tam poznali się jej rodzice.

Pani Kasia rozpoczęła naukę w Szkole Podstawowej w Kargowie. Już w dzisiejszym budynku, który wówczas wyglądał zupełnie inaczej – ostrzelany i odrapany. Jej starsza siostra uczęszczała do tzw. starej szkoły na Łysej Górze. W Kargowie ukończyła 7 klas, a ósmą w Staszowie. Rozpoczęła swoją wędrówkę w życie już jako nastolatka. W zamyśleniu wspomina tamten czas: „Nie byłam stąd, dzieci czasem bardzo mi dokuczały, ale lubiłam swoich rówieśników z Brzozówki”. Naukę w Liceum Ogólno-kształcącym rozpoczęła w Busku – Zdroju , a skończyła w Staszowie. „Hmm, no tak wyszło” – twierdzi. Maturę pisemną wówczas zdawano z j. polskiego i matematyki oraz należało wybrać sobie dodatkowy przedmiot, z któ-rego pisało się pracę. „ Ja wybrałam historię, a pracę

Katarzyna Sobieraj


pisałam z Powstania Styczniowego na tutejszych tere-nach” – wspomina.

Jak rozpoczęła się przygoda z teatrem? Uśmiech na twarzy Pani Kasi zapowiada ciekawą historie – i w istocie jest ona bardzo ciekawa. „ Działalność mojej mamy – z zawodu lekarza dentysty w Gminie Tuczępy - zaraziła mnie bakcylem gry. Mama organizowała różne przed-stawienia aby zagospodarować dzieciom czas wolny. Przygotowywała też inscenizacje okolicznościowe, jak na przykład tę z okazji otwarcia cegielni między Brzo-zówką a Kargowem. Robiła to wszystko po pracy, do której dojeżdżała rowerem (do Tuczęp). Angażowała w nie również mnie. W liceum należałam do kółka re-cytatorskiego. Tak jakoś to we mnie od zawsze grało. Kiedy zdałam maturę, mama usłyszała w radio, że w Białymstoku jest nabór do Studium Teatralnego na kierunku teatru lalek. Zapobiegawczo zapisała adres i warunki. Złożyłam podanie. Na egzaminie było nas około 130 osób. Zastanowiłam się co ja tu robię, bo inni przygotowywali się u profesjonalistów, a ja tak sama z siebie, ale trwało to tylko krótką chwilę. Dosta-ło się 18 osób w tym ja - i… co niesamowite na trze-cim miejscu!”- opowiada z dumą. „Pierwszy rok szkoła nosiła nazwę Studium Teatralne z kierunkiem teatru lalek, ale po nim, we wrześniu przyszły dodatkowe eg-zaminy, gdyż zmieniał się status uczelni i stawaliśmy się Wydziałem Lalkarskim w Białymstoku Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Aleksandra Zelwero-wicza w Warszawie. Ja zdawałam przed Tadeuszem Łomnickim, którym był niezwykle wymagającym i obiektywnym egzaminatorem. Jako studenci wydzia-łu lalkarskiego mieliśmy wszystkie zajęcia przewidzia-ne programem studiów aktorskich plus dodatkowo zajęcia z pacynkami, kukłami i marionetkami. Studia ukończyłam w 1978 roku”.

Po uzyskaniu dyplomu Pani Kasia pracowała dwa lata w Teatrze Lalek w Kiecach, a potem osiem lat w Teatrze Pinokio w Łodzi. Dla niewtajemniczonych dodam, że te-atr lalek stworzony był dla dorosłych, a dopiero ostatnie stulecie zdominowały go w odbiorze dzieci. Podobnie było w Łodzi. Pracując w Teatrze Pinokio Pani Katarzyna postanowiła eksternistycznie zdać egzamin z reżyserii. W tym celu była zobligowana do wyreżyserowania trzech spektakli, z których wykonała dwa. Trzeciego – jak doda-je ze znaczącym uśmiechem – „(…) nie pozwolono mi wykonać, teoretycznie z powodu „zajętych terminów

na kolejne dwa sezony”(…)”. Niemożność wykonania trzeciego spektaklu zamykała jej drogę do egzaminu teoretycznego i tym samym otrzymania dyplomu z re-żyserii. „Cóż, takie były czasy” – dodaje w zamyśleniu. Nadciągnęło dorosłe życie, małżeństwo i dzieci, które jak zwykle wywracają świat. Na urlopie wychowawczym Pani Katarzyna zaczęła eksperymentować z tworzeniem kolaży ze… starych swetrów. Okazało się to być intere-sującym, pozwalającym przebywać z dziećmi i dającym dobre pieniądze zajęciem. W tamtych czasach ciekawe pomysły szybko znajdowały popyt. Sytuacja materialna i poniekąd przypadek sprawiły, że w życiu naszej boha-terki szykowały się kolejne zmiany, wymagające trud-nych decyzji, siły, determinacji, odwagi, walki i kto wie czego jeszcze. Za namową znajomego z Berlina, z którym występowała w Szwajcarii po wprowadzonym w Polsce stanie wojennym, rozmowami z rodziną, postanowiła wyjechać z córką do Niemiec, gdzie miała rodzinę matki. Jednym z powodów była również zamknięta droga do dyplomu z reżyserii. W dwa miesiące potem dołączył mąż z synem. Pierwsze lata były bardzo trudne. Dzieci co prawda poszły do szkoły, szybko opanowały język niemiecki i zaaklimatyzowały się, ale Pani Kasia musiała zmagać się z bariera językową dłużej, zerwała z teatrem, który znaczył dla niej wiele, podejmowała się różnych prac. Jednym z zajęć było projektowanie i sprzedaż ubrań artystycznych, wykonanych z tkanin naturalnych. Teatr sam odnalazł ją po paru latach w Wiesbaden – stolicy Hesji. Tu związała się na dwa lata z tzw. czarnym teatrem, w którym nie widać aktorów, a jedynie grę światła i cieni. Grali m.in. „Zaczarowany flet”, „Alicję w krainie czarów” czy „Małego Księcia”. „Szczególne znaczenie dla mnie

Pachnący ziołami i minionym czasem dom Pani Kasi.

Przedstawienie z okazji otwarcia cegielni. Pani Katarzyna to ta mała dziewczyn-ka na pierwszym planie pierwsza od lewej.


z tego okresu miał właśnie spektakl „Alicja w krainie czarów”, który wystawialiśmy w Bonn. Po przedsta-wieniu za kulisami pojawiła się minister kultury z za-pytaniem kto grał Alicję. Osobiście pogratulowała mi gry. I tu wydarzyło się coś, co można porównać do sy-tuacji Alicji, która wpadła do króliczej nory – poczułam się wyjątkowo, poczuła nagle inny świat i swoje moż-liwości. Wróciłam do Berlina i zrobiłam swój program z lalkami. Jedną wykonałam sama, realizując spekta-kle zamknięte trwające 35 – 40 minut. Pracując w pol-skiej redakcji niemieckiego radia Multi Kulti w Berlinie tworzyłam słuchowiska bajek pisanych przeze mnie dla dzieci polskich wychowywanych w Niemczech. Pisałam je dla nich, bo one nie miały możliwości „wy-ssania z mlekiem matki” bajek i legend oddających polską specyfikę np. o smoku wawelskim, nocy święto-jańskiej, czy typowo polskich przysłowiach”. Czytałam bajki pisane przez Panią Kasię i uważam, że są fantastycz-ne. Przytaczam fragment słuchowiska:

-„… „Czy tobie się coś nie pomyliło? Nie znam żadne-go przysłowia o rzepie” – rzuca oburzony kot Rabarbar.

- „A ja znam! Przyczepił się jak rzep do psiego ogona!” – odpowiada czarownica.

- „I o tym jest ta bajka?”- oburzył się Rabarbar. - „ Jak będziesz przerywał to nigdy się nie dowiesz”

rzuca czarownica. - „Nie przerywam, tylko jestem ciekawy…”- „ Ciekawość to pierwszy stopień do piekła!’ – ripostu-

je czarownica. – „ Jeśli jest to przysłowie o mydle – to ja znam takie

jedno – Ręka rękę myje!”, - „Rabarbar ja cię bardzo proszę – nie przerywaj”.- „Mam, mam” – wrzeszczy kot. - „Co masz?” – „Mam zastosowanie tego przysłowia! Posłuchaj! Jak

latam z tobą na miotle, to wychodzę na tym jak Zabłocki na mydle!” – triumfuje Rabarbar

– „No wiesz, nie posądzałam cię o to, że tak szybko znajdziesz zastosowanie tego przysłowia, ale jedna ja-

skółka wiosny nie czyni!” – zwycięsko kończy rozmowę czarownica”…

Ciekawa praca, realizacja marzeń, komfortowa sytu-acja – dlaczego wróciła Pani do Polski? Do Brzozówki? Po 26 –ciu latach spędzonych w Berlinie? Znowu ten sam zagadkowy uśmiech na twarzy Pani Katarzyny zwiastu-je oryginalną odpowiedź. „ Życie. Moja mama i siostra przez te wszystkie lata tu mieszkały. Najpierw zmarła mama, a w krótkim czasie po niej, siostra. Przyjecha-łam z Berlina na pogrzeb siostry 8 stycznia 2014 roku i już zostałam. Tak po prostu z dnia na dzień. Chcę tu być. Zawsze chciałam tu wrócić. Malutka ojczyzna ciągnie do siebie. Być może zostanę tu już na zawsze. Zobaczymy jaki scenariusz napisze jeszcze dla mnie życie”- kończy z uśmiechem.

Mieszkając cztery lata na Brzozówce Pani Kasia dała się poznać jako aktywna, pomysłowa i życzliwa osoba. Zapy-tana co powoduje, że angażuje się w działalność społeczną stowarzyszenia Aktywni Razem Kargów – Brzozówka, bez namysłu odpowiada: „Ciężko żyć wyłącznie dla siebie. Skoro jeszcze funkcjonuję, to chciałabym zrobić coś dla innych. Moja mama tu działała, a ja mam marzenie aby wydać album „Brzozówka i Kargów w starej fotografii”, aby pozostawić po sobie i innych ślad dla przyszłych pokoleń, aby znali historię swojej Maleńkiej Ojczyzny. W ramach stowarzyszenia próbujemy przyciągnąć in-nych i kultywować stare zwyczaje. W czerwcu tego roku zorganizowaliśmy w ogrodzie noc świętojańską, a teraz szykujemy się na andrzejki”.

Czasem zdarza się tak, że niezwykli, ciekawi ludzie mieszkają obok nas. Przędą swoje dni i nie zawsze o tym mówią. Aż nadchodzi taki dzień, w którym ujawniają się, opowiadają swoje dzieje i tym samym wzbogacają naszą historię. Moi uczniowie powiedzieli by: „Fajnie, że jesteś”, a ja powtórzę za nimi. Fajnie, że Pani jest Pani Kasiu.

Wspomnień wysłuchała i je spisała Zofia Kańska

Pierwsze kroki Pani Kasi w teatrze lalek. Pani Katarzyna podczas pokazu w dniu otwarcia świetlicy na Brzozówce.

Jedna z zaprojektowanych przez Panią Kasię sukienek.


Przedstawiamy Pana Józefa Jarosa - człowieka, który nie boi się wyzwań i trudnych zadań. Jednym z nich był udział w teleturnieju „Jeden z dziesięciu” i zwycięstwo w 2 odcinku 102 edycji programu oraz udział w wielkim finale. Emerytowany nauczyciel, pasjonat wiedzy, miłośnik książek, krzyżówek, pol-skich seriali i … „Mody na sukces”.

Z Panem Józefem rozmawia Marcin Opozda.- Jak wyglądała pana życiowa droga?Józef Jaros: Urodziłem się w 1936 roku w Tuczępach

(na Zapustach). Rodzice byli rolnikami. Miałem czworo rodzeństwa. Szkołę podstawową skończyłem w Tuczę-pach, potem poszedłem do liceum do Staszowa, gdzie w ostatniej klasie był kurs przygotowawczy do zawodu nauczycielskiego. Po maturze rozpocząłem pracę na-uczyciela w miejscowości Niedźwiedź w powiecie sta-szowskim. Była to szkoła podstawowa. Tam uczyłem 2 lata. Warunki pracy były trudne. Szkoła mieściła się w drewnianym baraku, gdzie zimą temperatura wynosiła 5 stopni. No, a potem to była służba wojskowa, z tym, że nie odbywałem jej w wojsku tylko w kopalni.

- Służba wojskowa w kopalni? Na czym to polega-ło?

Józef Jaros: Normalna praca w kopalni zamiast na po-ligonie. Zamiast karabinu miałem kilof. Pracowałem jako górnik pod ziemią. Wtedy była taka możliwość odbycia służby. W czasie pobytu na Śląsku uprawiałem kolarstwo – należałem do klubu sportowego Ruch Chorzów do sekcji kolarskiej. Pamiętam jak w lipcu 1958 roku przy-jechałem na rowerze wraz z kolegą z Nowego Bytomia do domu rodziców na Zapustach (około 200 km). Później wróciłem rowerem na Śląsk. Zresztą tradycje kolarskie

kontynuuję do dzisiaj. W 2008 i 2009 roku pojechałem rowerem do Krakowa.

- Nie zastanawiał się Pan nad pracą w kopalni na stałe?

Józef Jaros: Nie, taka rzecz nie wchodziła w ogóle w grę. Miałem zawód nauczyciela i chciałem do niego wrócić. Praca w kopalni mi nie odpowiadała. Po powro-cie uczyłem w szkole w miejscowości obok Niedźwie-dzia. Był to Pułaczów niedaleko Rakowa, gdzie uczyłem 4 lata. Moja żona, Stanisława też była nauczycielką – uczy-ła matematyki. W 1962 roku otrzymaliśmy pracę w Czer-nicy, gmina Kurozwęki. Taka wieś między lasami. Byłem kierownikiem tej szkoły. W 1972 przenieśliśmy się do Su-chowoli, gdzie byłem dyrektorem do 1990 roku.

- Panie Józefie, jest Pan emerytowanym nauczycie-lem. Jakich głównie przedmiotów Pan uczył?

Józef Jaros: W zasadzie to różnych. Moją główną spe-cjalizacją były zajęcia praktyczno-techniczne i plastycz-ne.

- Uczył Pan poza gminą Tuczępy, od kiedy mieszka Pan w Górze?

Józef Jaros: Po przejściu na emeryturę przenieśliśmy się tutaj w 1992 roku.

W ostatnich latach pracy zawodowej zaczęliśmy się z żoną zastanawiać, co zrobić ze sobą po przejściu na emeryturę. Mamy troje dzieci – córki: Jadwigę i Aleksan-drę i syna Włodzimierza. Dali nam oni siedmioro wnuków. Ale jak to bywa, dzieci wyfrunęły z gniazda i zostaliśmy sami. Początkowo myśleliśmy o mieszkaniu w mieście, ale ponieważ całe życie pracowaliśmy i mieszkaliśmy

„PASJA WIEDZY ZAPROWADZIŁA MNIE DO TELEWIZJI”Józef Jaros z Góry

Józef Jaros

DOKOŃCZENIE NA STR. 12


na wsi, nie bardzo wyobrażaliśmy sobie inne życie i dla-tego postanowiliśmy wrócić w rodzinne strony. Kupili-śmy działkę w Górze, skąd właśnie pochodzi moja żona (z domu Dziewirz), gdzie mogliśmy liczyć na pomoc ro-dziny i zaczęliśmy przygotowania do budowy własnego domu. Ponieważ nie mieliśmy dość pieniędzy, aby kupić wszystkie potrzebne materiały do budowy, sami musie-liśmy je wyprodukować. Np. zrobiliśmy ponad 4 tysiące pustaków. Z tego też powodu wiele prac przy budowie wykonaliśmy własnymi rękami.

- Panie Józefie spotykamy się dziś przede wszyst-kim z powodu pańskiego udziału w teleturnieju Je-den z dziesięciu. Widzę u Pana mnóstwo książek, krzyżówek i łamigłówek. Skąd takie zainteresowa-nie?

Józef Jaros: W zasadzie od kiedy jestem na emerytu-rze, a to już 27 lat, mam dużo czasu. Trochę zajmuję się rolnictwem i sadownictwem. Dużo czytam, korzystam

z dwóch bibliotek, słucham muzyki z płyt, oglądam te-lewizję i oczywiście rozwiązuję krzyżówki. Najpierw rozwiązywałem w gazetach, potem już kupowałem ta-kie wydawnictwa krzyżówkowe. Wciągnęło mnie to, do tej pory mnie pasjonuje, zwłaszcza gdy muszę szperać w różnych źródłach, książkach, żeby je można było roz-wiązać.

- Jaka jest główna dziedzina w której się Pan czuje „mocny”?

Józef Jaros: Historia. W zasadzie w tej chwili czytam głównie historyczne wydawnictwa i nie są to jakieś po-wieści, tylko materiały popularno-naukowe dotyczące wydarzeń historycznych. Zwłaszcza z historii Polski.

- Jak to się stało, że zdecydował się Pan na udział w teleturnieju? Próbował Pan wcześniej swoich sił w takich programach?

Józef Jaros: Tak próbowałem wcześniej w telewizyj-nych teleturniejach, np. „Wielka Gra” na etapie eliminacji i kilku jeszcze mniej znanych, ale już ich nie emitują. Po prostu oglądałem je w telewizji i chciałem spróbować swoich sił. Jeżeli chodzi o „Jeden z dziesięciu” to starto-wałem już w latach 90-tych i wtedy też udało mi się za-kwalifikować do odcinka programu.

- Przejdźmy do udziału w tym roku. Jak to się od-bywało?

Józef Jaros: Nagranie było w Lublinie, a eliminacje odbyły się w Krakowie w 2016 roku.

- Jak wyglądają eliminacje?Józef Jaros: Jest jedna osoba, która zadaje 20 pytań

i żeby się zakwalifikować trzeba odpowiedzieć na mini-mum 15. Nagranie natomiast było 11 października tego roku. Ten właśnie odcinek wygrałem i dostałem się do finału. Finał odbywa się na takiej samej zasadzie jak zwy-kły odcinek. Zasada jest taka, że nie ma już miejsca tylko wygrywa jeden. Ja nie wygrałem.

- Wszystko przed Panem!Józef Jaros: Nie mówię nie. Zobaczymy, jak zdrowie

pozwoli, bo w „Jeden z dziesięciu” można startować do-piero za 4 lata. Oglądam też inne teleturnieje, ale naj-trudniejszy jest ten. I on mnie najbardziej interesuje.

-Panie Józefie serdecznie dziękuję za spotkanie i gratuluję wiedzy, której niejedna osoba może tylko pozazdrościć. Dużo zdrowia i powodzenia za 4 lata!

Marcin Opozda

Pan Józef podczas występu w telewizji.Źródło: TVP2

DOKOŃCZENIE ZE STR. 11


W cyklu „Młodzi przedsiębiorczy” prezentujemy Pań-stwu Damiana Patrzałka z Wierzbicy – właściciela firmy Agro-Mot. Damian zajmuje się mechaniką maszyn rolni-czych jak również samochodów. Jest także pasjonatem starych, polskich fiatów.

O jego początkach z własną działalnością gospodar-czą i pasjach rozmawia Marcin Opozda.

- Damian, skąd pomysł na własną działalność, jak to się zaczęło?

Damian Patrzałek: Było to tak. Pewnie jako jeden z nielicznych, już od dziecka wiedziałem co będę robił, nie wiedziałem tylko jak daleko to zabrnie, czy to będą studia czy to będzie może jeszcze coś innego, na pew-no były to rzeczy techniczne związane z mechaniką. To nie było opcji, żeby było coś innego. Zanim się to zaczęło sytuacja życiowa zmuszała do podejmowania różnych prac, z czegoś trzeba było żyć. Później doszedłem do wniosku, że jak nie teraz to kiedy i postanowiłem zary-zykować i to w zasadzie wszystko. Nie było w tym jakiejś filozofii po prostu tak to sobie wymyśliłem, tak to zrobi-łem i tak to działa od 10 lat.

- Czyli nikt cię nie zmuszał do tego, nikt nie nakie-rowywał sam wiedziałeś co chcesz i będziesz robił. Czy pracowałeś w mechanice od razu po skończeniu szkoły?

Damian Patrzałek: Po szkole długi okres czasu spę-dziłem za granicą.

- Pracowałeś tam jako mechanik?Damian Patrzałek: Nie, robiłem to, co kazali, nie było

to związane typowo z mechaniką, natomiast czas wolny i każdą chwilę, którą mogłem poświęcić po pracy, po-święcałem mechanice. Tak więc ten temat przewijał się cały czas.

- Czy to, czego nauczyłeś się w szkole wystarczyło Ci, żeby zacząć samodzielną pracę jako mechanik?

Damian Patrzałek: Ze szkołą to jest tak: jak człowiek ma kilkanaście lat to tak naprawdę ma wiedzę podaną na talerzu, ale nie wie co z nią zrobić, o co pytać i nie korzysta z tego w 100%. Dziś już bym wiedział o co py-tać (uśmiech). Natomiast na pewno dużo samozaparcia, dyscypliny i nauki cały czas. Mechanika ciągle się rozwi-ja, idzie do przodu, bez samokształcenia nie da rady do-brze pracować i podejmować nowe wyzwania.

- Kiedy podjąłeś decyzję o otwarciu firmy?Damian Patrzałek: Ten pomysł na własną działalność

chodził mi po głowie już wcześniej, ale zanim do tego doszło minęło trochę czasu. Wiadomo - pracowałem jeszcze za granicą, znałem tę robotę. A tu szedłem w coś, o czym nie do końca miałem pojęcie i nie chodzi o me-chanikę, ale o tę całą otoczkę własnego biznesu: urzędy, papiery, itd., itd., Ryzykowaliśmy z żoną dużo.

MŁODZI PRZEDSIĘBIORCZYPasja i optymizm receptą na sukces

Damian Patrzałek

- To była wspólna decyzja?Damian Patrzałek: Raczej tak, żona wiedziała, że

będę do tego dążył i zawsze mnie wspierała. No nie było opcji, żeby się nie udało (śmiech).

- Czyli przede wszystkim optymistyczne podejście do sprawy?

Damian Patrzałek: Tak, tylko gdyby przeliczać to na sukces mierzony ilością zarobionych pieniędzy, to nie jest on taki wielki. Natomiast jeśli patrzeć na całość, czyli: robię to co lubię, to co kocham, robię to u siebie, no to chyba nie może być większego sukcesu.

- Jak wygląda zwykły dzień twojej pracy?Damian Patrzałek: Jestem szefem, pracownikiem,

sekretarką, menadżerem - więc jest tego trochę, ale na szczęście mam wsparcie w postaci żony, która zajmuję się tą całą papierkową robotą. Cóż, standardowy dzień to mnóstwo różnorodnych zajęć, czasem szybkich i przy-jemnych, a czasem mozolnych i trudnych - pot i łzy. Na-prawić coś, to nieraz jest 5 minut, ale bywa też tak, że żeby znaleźć przyczynę trzeba szukać nawet kilka dni. A za przyczynę nikt nie zapłaci, tylko za naprawiony sa-mochód czy ciągnik.

- Twoja recepta na sukces to?Damian Patrzałek: Tak jak wcześniej wspomniałem,

dziś niestety miarą sukcesu jest kasa. Ja uważam, że po pierwsze to musi dawać jakąś radość, coś więcej niż pie-niądze, bo inaczej się wypalisz. Nie zawsze jest koloro-wo, ale jak jest bodziec w postaci tego, że robię to, co kocham, to zawsze można się podnieść, z każdego dołka.

- W czym głównie się specjalizujesz?Damian Patrzałek: Na samym początku były to głow-

nie ciągniki, była wtedy taka nisza, nie było na tym te-renie nikogo takiego. Później zaczęło się to zmieniać, ludzie zaczęli odchodzić od rolnictwa, tych maszyn do naprawy było już coraz mniej. Poza tym w ciągnikach w zasadzie robiło się zawsze to samo, a ja lubię wyzwa-

Anna i Damian Patrzałkowie z Wierzbicy.



nia i poszedłem w kierunku samochodów i wszystkiego, co jeździ (śmiech). Rynek jest duży, więc jakoś tak poszło samo, płynnie.

- Co głównie przeszkadza w prowadzeniu działal-ności?

Damian Patrzałek: W zasadzie najbardziej prze-szkadza dostęp do informacji związanej z całą machiną biurokratyczną. Potrzeba mnóstwa czasu na szukanie niezbędnych rzeczy związanych z obowiązkami wobec urzędów.

- Czyli biurokracja i zawiłe przepisy?Damian Patrzałek: Dokładnie tak. Brak jasnych, pro-

stych reguł, czytelnych dla przeciętnego człowieka.- Zatrudnienie pracownika. Myślałeś o tym?Damian Patrzałek: Tak, ale na chwilę obecną nie je-

stem jeszcze na to przygotowany. Czasami jest dobry miesiąc, czasami nie, czasami się zarobi, a czasami jest po kosztach, a pracownikowi zapłacić trzeba. Może w przy-szłości. Zobaczymy.

- Starałeś się o wsparcie ze środków zewnętrznych na działalność?

Damian Patrzałek: Myślałem o tym, ale tak jak wspo-mniałem, biurokracja, zawiłe procedury i obowiązek utrzymania trwałości ewentualnej dotacji, a jednak nie wiadomo jak to się dalej potoczy. A co, jeśli powinie mi się noga? Póki co, radzę sobie bez nich.

- Optymizm receptą na sukces. Jakie plany na przy-szłość?

Damian Patrzałek: Różne myśli mi chodzą po głowie, na chwilę obecną nie potrafię odpowiedzieć na to pyta-nie (śmiech).

- Bardzo ci dziękuję za te informacje, chciałbym teraz przejść do twojej kolejnej fascynacji czy hobby czyli „polskich fiatów”. Czemu polskie stare fiaty?

Damian Patrzałek: Po pierwsze - ja się na tym wy-chowałem. Pierwszy samochód, w jakim siedziałem, to był o ile pamiętam ŻUK. Później pojawił się w rodzinie duży Fiat. Tego też nie zapomnę, jak wujek mnie zabrał na przejażdżkę i wydawało mi się, że w statku kosmicz-nym jestem, po prostu drogą do gwiazd zmierzamy, te światełka, te liczniki - no kosmos jakiś(śmiech).

- A pamiętasz rocznik tego Fiata?

Damian Patrzałek: Myślę, że to był rok 1979-1980. Dziadek miał Fiata 126 600, no i wtedy już próbowałem swoich sił za kierownicą, gdzieś tam po podwórku. Póź-niej ojciec miał ŻUK-a, którym też próbowałem jeździć, a potem to już prawo jazdy, no i oczywiście moje pierw-sze auto - to nic innego, jak właśnie „maluch”. Dużego fia-ta kupiliśmy zupełnie przez przypadek, dowiedzieliśmy się, że jest niedaleko, od pierwszego właściciela, zajecha-liśmy tam, cena była „odpowiednia”, no więc grzechem było go nie kupić. Oczywiście pozdrowienia dla byłego właściciela. Dobrze, że go wzięliśmy, bo inaczej poszedł-by na żyletki.

- Który rok jest tego Fiata?Damian Patrzałek: 1985. Fakt, nie jest najpiękniejszy,

najekonomiczniejszy, ale dla mnie jest najfajniejszy. Jeź-dzimy nim na wycieczki, trasy długości 700-1500 km nie stanowią żadnego problemu. Emocje, jakie wywołuje na drodze są zawsze pozytywne, rzadko zdarza się, że bę-dąc na stacji benzynowej ktoś nie podejdzie i nie zapyta o szczegóły związane z tym autem. Czyli pozwala pozna-wać nowych ludzi (śmiech). A potem przyszła kolej na ma-lucha. Rok jego produkcji to 1991. Jest u nas od dwóch lat dopiero. Kupiliśmy go z myślą o córce która miała nim dojeżdżać do szkoły. No, ale córce nie przypadł do gustu, ale został, jest z nami i mam nadzieję, że na długo.

- Czyli sentyment do polskich samochodów. Szko-da, że już ich nie produkujemy.

Damian Patrzałek: Dokładnie, sentyment. To jest nasze, niech ktoś za ileś lat zobaczy, że takimi cudeń-kami poruszaliśmy się po drogach. Przypomina się taka śmieszna ciekawa sytuacja. Jechałem kiedyś dużym fia-tem i zatrzymałem się, żeby zapytać o drogę. Jechała drogą grupa nastolatków rowerami, zapytałem ich jak dojechać pod konkretny adres, oni zostawiają te rowery na poboczu i mówią: „Panie, my Panu pokażemy gdzie to jest, to jest dobre 4 kilometry stąd, tylko żeby nas Pan tym samochodem przewiózł”. I te rowery zostawili w ro-wie, pojechali ze mną, a z powrotem wracali piechotą po te rowery. Także sporo było takich miłych, ciekawych i śmiesznych sytuacji .

- Bardzo dziękuję za udzielenie wywiadu. Życzymy sukcesów, ciągłego optymizmu i satysfakcji z tego, co robicie, w szczególności w pozytywnym zakręce-niu polskimi poczciwymi fiatami.

Marcin Opozda

Humor, jak widać, nie opuszcza pana Damiana – nawet podczas pracy.

Anna i Damian – sentymentalni amatorzy Fiatów.



„Nie wystarczy pokochać, trzeba jeszcze umieć wziąć tę miłość w ręce i przenieść ją przez całe życie...”

Konstanty Ildefons Gałczyński

„Złote Gody” - to niezwykłe wydarzenie w życiu par małżeńskich, ich rodzin oraz przyjaciół, to 50 lat nieprzerwanego, harmonijnego pożycia. Sześć par małżeńskich z terenu gminy Tuczępy świętowało w piątek, 6 października swój jubileusz.

Ponad pół wieku temu przyrzekali sobie miłość, wier-ność i uczciwość małżeńską. Przede wszystkim jednak obiecali się darzyć uczuciem, które, co było widać, mimo wielu lat nie wygasło. Krocząc we dwoje małżeńskim szla-kiem, na swojej drodze napotykali radości i smutki. Pielę-gnowali swoje związki, rozwijali je, ubogacali, dbali o sie-bie nawzajem, razem pokonywali trudy życia i doczekali się jubileuszu 50-lecia pożycia małżeńskiego. Złote Gody to wyjątkowe wydarzenie będące symbolem ich wzajem-nej wierności i miłości, dowodem wspólnego zrozumie-nia, tolerancji i szacunku - istoty związku małżeńskiego.

Z tej okazji Urząd Gminy w Tuczępach zaprosił Ju-bilatów na uroczyste spotkanie, przygotowane przez Zastępcę Kierownika USC Dorotę Czerwiec w Centrum Kultury. Jubileusz świętowali: Cecylia i Władysław Czaplowie z Podlesia – 58 lat, oraz: Zofia i Stani-sław Dziewirzowie z Góry, Maria i Tadeusz Kaniowie z Sieczkowa, Janina i Józef Motylowie z Januszkowic, Marianna i Piotr Pawelcowie z Góry oraz Bogusława i Stefan Stępniowie z Podlesia – 50 –lecie związku małżeńskiego .

Uroczystego aktu dekoracji medalami nadanymi przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej dokonał Wójt Gminy Marek Kaczmarek. Wygłosił też słowa uznania pod adresem dostojnych Jubilatów, podziękowania za godne i długie pożycie małżeńskie oraz za piękny przy-

kład dla młodego pokolenia. „Minęło 50 lat od chwili, kiedy w obecności świadków i najbliższych złożyli-ście oświadczenie o zawarciu związku małżeńskiego. Przyrzekaliście wówczas, że uczynicie wszystko, aby wasze małżeństwa były zgodne, szczęśliwe i trwałe. Szanowni Jubilaci, wasza obecność na dzisiejszej uro-czystości jest dowodem na to, że tych przyrzeczeń dotrzymaliście.” Gratulacje i życzenia przekazał też, w imieniu Wojewody Świętokrzyskiego Agaty Wojty-szek, przybyły na uroczystość jej doradca Marcin Piętak. Wyraził uznanie i podziw dla Jubilatów za ogrom pracy, jaki włożyli w budowanie swoich rodzin przez 50 i wię-cej lat wspólnego życia, oraz życzył im wielu kolejnych, przeżytych w zdrowiu, miłości i wzajemnym szacunku oraz radości z każdego dnia i wszelkiej pomyślności.

Jubilatom wręczono odznaczenia, pamiątkowe dy-plomy, kwiaty i upominki oraz przy akompaniamencie akordeonu odśpiewano tradycyjne „Sto lat”. Ponieważ wśród nich znalazł się Tadeusz Kania z Sieczkowa, zna-ny wszystkim wspaniały akordeonista i muzyk ludowy, spotkanie nabrało szczególnie miłego charakteru, kiedy podczas słodkiego poczęstunku wygrywał znane i lubia-ne przez wszystkich Jubilatów melodie.

Wspólne spotkanie pozwoliło w miłej atmosferze spędzić czas, przywołało wiele wspomnień oraz uświa-domiło wszystkim, że we współczesnym świecie coraz rzadziej spotyka się pary z takim stażem bycia razem. Nie każdy może świętować takie wspaniałe jubileusze, nie każdy ma tyle pięknych wspólnych wspomnień, nie każdy potrafi tak kochać i w tej miłości wytrwać. Dlatego patrzymy na te pary z wielkim szacunkiem i gratulujemy im tego bycia razem - na dobre i złe, w zdrowiu i choro-bie, w doli i niedoli. Razem – na zawsze.

Tekst i zdjęciaAnna Stępień

MAŁŻEŃSKIE ZŁOTE GODY

Maria i Tadeusz Kaniowie z Sieczkowa.Zofia i Stanisław Dziewirzowie z Góry.Pamiątkowe zdjęcie uczestników uroczystości.

Bogusława i Stefan Stępniowie z Podlesia.Marianna i Piotr Pawelcowie z Góry.Józef Motyl z Januszkowic.


Po latach niemocy, oczekiwań i wiejskich zebrań w domu sołtysa jedna z najmniejszych miejscowo-ści naszej gminy doczekała się wielkiego otwarcia swojej świetlicy. Gromada ludzi, zaproszeni goście i czerwona wstęga przed wejściem do budynku – 19 października mieszkańcy Brzozówki świętowali jej uroczyste otwarcie!

Brzozówka była jedyną wsią w gminie, która nie mia-ła swojej świetlicy. Zebrania mieszkańców odbywały się w domu sołtysa – Jerzego Fitowskiego, wcześniej tak ro-bił także jego poprzednik. Było to bardzo uciążliwe dla wszystkich, ale nie sposób było tego zmienić. Brakowało miejsca, gdzie mogłaby po-wstać świetlica, o budowie nowego budynku też nie było co marzyć. Sytuacja zmieniła się, kiedy GS Szy-dłów zaczął zamykać swoje sklepy, także ten w Brzozów-ce. Taka wiadomość dotarła do sołtysa i radnej – Edyty Tutak. Od razu pojawiła się u nich myśl, by spróbować pozyskać budynek i adopto-wać go na świetlicę wiejską. Zaraz też zorganizowała się stała grupa, która zajęła się planowaniem inwestycji i ne-gocjacjami z instytucjami. Do sołtysa i radnej dołączyli: Katarzyna Sobiegraj i Miro-sław Zieliński. Po tygodniach wydeptywania ścieżek do Urzędu Gminy w Tuczępach i siedziby GS w Szydłowie, rozmów i próśb udało im się przekonać obie strony. 24 maja 2016 roku Rada Gminy Tuczępy podjęła Uchwałę Nr XIX/133/2016 o zakupie działki z budynkiem. Pierw-szą część swojego planu grupa wykonała.

Dalsza wcale nie była łatwiejsza, bo kiedy już stanęli przed tym „swoim” budynkiem, pani Katarzyna rzekła: „ No to mamy minę…”. Stary, PRL-owski budynek, pod-upadły, zniszczony, prawie ruina, z rozwalającym się ogrodzeniem i zaniedbanym otoczeniem - wszystko to budziło ich przerażenie i obawy, czy się uda. Wszyscy

MIESZKAŃCY BRZOZÓWKI MAJĄ SWOJĄ ŚWIETLICĘ!zdawali sobie sprawę, że potrzeba będzie niemało pie-niędzy i pracy, by zbudować na nowo to miejsce. Zebrali i zmobilizowali się mieszkańcy wsi, dołączyło stowarzy-szenie „ Aktywni Razem Kargów - Brzozówka”, wszech-stronną pomoc obiecał Wójt Gminy Marek Kaczmarek. Lawina ruszyła. Najpierw zabrali się do uporządkowania placu wokół budynku, wycinali krzaki, kopali, równa-li, wybierali ziemię, przygotowując teren na położenie kostki. Kostkę demontowała prawie cała wieś, ze starych chodników, sami też ją położyli. Potem na budynku wy-konano nowych dach – tu pomogła gmina, zatrudniając fachowców – firmę dekarską Zbigniewa Kowala z Kargo-

wa, która również pomogła przy wycince drzew wokół świetlicy. Wkrotce stanęło nowe ogrodzenie wokół bu-dynku. Przód i bramę zrobił „od nowa” sołtys Jerzy Fitow-ski, pomagał mu Mirosław Zieliński, a pomalowały pa-nie: Janina Patrzałek, Hanna Grosicka i Henryka Zielińska; instalację wodną i elektrycz-ną – Andrzej Maj i Mirosław Zieliński; płytki na podłogach położyli Krzysztof Tutak i p. Zieliński; ściany pomalowa-li pracownicy gminni. Okna podarował „Kastel” z Kątów Starych, za przyczyną Anny i Roberta Majkowskich z Kar-gowa; drzwi wejściowe, piec i parapety – Edyta i Krzysztof

Tutakowie, szafki do kuchni znosili mieszkańcy wsi, ku-chenkę gazową i firanki dała p. Zielińska. „Obawiałam się, że ludziom braknie zapału do pracy. Nieraz tak bywa, że chętnych zgłasza się wielu, a kiedy przycho-dzi do roboty, to różnie z tym bywa… Ale na szczęście tutaj tak nie było.” – wspomina p. Edyta. Pracujących i pomagających było dużo, bo prawie cała wieś włączy-ła się do pracy. Oprócz tych wymienionych wcześniej: Tomasz i Tobiasz Pasternak, Zdzisław Grosicki, Andrzej Segda, Stanisław Czapla, Agnieszka Brygała, Marian Stępień, Tadeusz Dachowski, Adrian Patrzałek, Ryszard Borek i Dariusz Jamroży. „Remont skończył się wiosną i właściwie można już było otwierać, ale nie mieliśmy mebli…” –opowiada dalej p. Edyta - „i tu znowu pomógł Wójt Gminy przekazując nam stoły i krzesła z dawnej sali konferencyjnej Urzędu”.

Uroczyste otwarcie obiektu odbyło się w piątkowe po-południe 19 października 2017 r. o godzinie 17:00. Przed budynkiem zebrali się mieszkańcy Brzozówki, wśród nich najstarsza mieszkanka Marianna Głowacka (94l.) i jeden z najmłodszych – Wojtuś Pasternak (4l.) oraz za-proszeni goście, aby wspólnie uczestniczyć w tym waż-nym wydarzeniu. Symbolicznego otwarcia przez prze-

Podziękowanie

Bardzo serdecznie chcemy podziękować radnejEdycie Tutak, za okazanie nie tylko

zainteresowania, ale również ogromną pomocw sfinalizowaniu naszego marzenia o wiejskiej

świetlicy. Pani Edyta jest pierwszą radną,która zauważyła, że maleńka wieś Brzozówka

też należy do gminy Tuczępy.Dzięki jej aktywności i uporowi udało sięzrealizować to, co wydawało się całkiemniemożliwe i ze zrujnowanego budynku

powstało miejsce spotkań dla wszystkichmieszkańców. Jesteśmy Pani ogromnie wdzięczni

i jeszcze raz DZIĘKUJEMY!

Mieszkańcy Brzozówki

Gromada mieszkańców i ich gości przybyła na uroczyste otwarcie świetlicy.


cięcie wstęgi dokonali: Wójt Gminy Marek Kaczmarek, sołtys wsi Jerzy Fitowski i radna Edyta Tutak. Po wejściu do budynku goście weszli do pięknej, jasnej sali, która od tego momentu stała się stałym miejscem spotkań społeczności wsi i ich gości. Otwarcie świetlicy miesz-kańcy zorganizowali z wielką pompą. Trzeba przyznać, że wszyscy bardzo zaangażowali się w przygotowanie tej uroczystości. Poświęcili swój czas, pokazali, że potra-fią się zjednoczyć i zmobilizować do wspólnego działa-nia. Stoły uginały się pod potrawami, które na ten dzień przygotowali sami: składali się na to przyjęcie, panie przynosiły sałatki, piekły placki, każdy chciał dołożyć się w jakiś sposób w uczczenie tego wyjątkowego dnia. Nie zabrakło przemówień i podziękowań. Pierwsza zabrała głos p. Edyta Tutak, dziękując wszystkim mieszkańcom za ich udział w tym dziele i podkreślając ich wielkie za-sługi w powstanie tej świetlicy. Wspólny cel zmobilizo-wał i zaktywizował ludzi, każdy robił to, na czym się znał, w czym mógł pomóc, a zgodna praca i dobra organizacja doprowadziła, w tak niedługim czasie, do szczęśliwego finału i uroczystego otwarcia. „Dziś możemy świętować zakończenie prac. Chciałbym, by ten obiekt był od tego dnia miejscem integracji mieszkańców Brzozówki, by tętnił życiem i przynosił Wam wiele pożytku i zadowo-lenia”– mówił Wójt Marek Kaczmarek. Wskazywał też na ogromne zasługi radnej Edyty Tutak w powstaniu tego miejsca. To ona organizowała pracę ludzi, „z bijącym ser-cem” – jak wspomina sama - zanosiła do Urzędu Gminy kolejne faktury, modląc się w duchu, żeby zostały przy-jęte, przekonywała, prosiła – o materiały, o sprzęt, o lu-dzi. Wiele pracy i troski włożył w to miejsce także sołtys Brzozówki Jerzy Fitowski. Jako gospodarz wsi dawał do-bry przykład swoim mieszkańcom włączając się w prace remontowe, na wszystko miał oko, doglądał, zarządzał i nad wszystkim czuwał. Dobrze się stało, że w Brzozów-ce jest grupa ludzi, którzy chętni są do działania i potrafią sobie i innym zorganizować pracę. Prócz radnej i sołty-sa są to jeszcze, wspomniani wcześniej, państwo Miro-sław i Henryka Zielińscy i pani Katarzyna Sobiegraj. To oni wzięli na siebie obowiązek organizacji i doglądania wszystkich prac, nie szczędząc przy tym własnych rąk i środków. Wspólna praca całej wsi przyniosła doskonale efekty.

W wyjątkowym klimacie trwała ta pierwsza oficjalna impreza w nowej świetlicy. Zaproszeni goście otrzymali

piękne podarunki od gospodarzy, przy stołach siedzie-li uśmiechnięci, zadowoleni mieszkańcy, prowadzono miłe rozmowy, wspominano przebieg prac. Pani Katarzy-na Sobiegraj przedstawiła krótką historię Brzozówki. To zupełnie wyjątkowa osoba w tym środowisku – artystka i społecznik. Kiedyś aktorka teatru lalek – dała wspaniały popis z lalkami, odrobinę teatru i wielkiego świata w ma-łej Brzozówce. „Ludzie od dawna zasiedzieli się w swo-ich domach. Teraz mamy to miejsce, gdzie możemy się spotykać. Wiem, że wymaga trochę czasu, by zaktywo-wać ludzi i zachęcić ich do działania. Będziemy starać się, by tak się stało. W planach mamy „babskie czwart-kowe wieczory”, warsztaty różnego rodzaju, chcemy urządzić wystawę starych fotografii mieszkańców Brzozówki. Chcemy, by to miejsce żyło.”- mówi Pani Ka-tarzyna.

Wiele lat czekali mieszkańcy Brzozówki na swoją świe-tlicę. Teraz aktywnie angażujący się w życie społeczne będą mieli wreszcie odpowiednie miejsce do spotkań, czy organizacji imprez okolicznościowych. Ważne jest, aby lokalna społeczność się integrowała, a przecież nic bardziej nie integruje, jak właśnie spotykanie się na uro-czystościach i zabawach o różnym charakterze. Już po-kazali, że potrafią się zjednoczyć i działać dla wspólnego celu. Pozostaje mieć nadzieję, że to nowe miejsce będzie ich łączyć i stanie się sercem ich wsi.

Anna StępieńZdjęcia: Anna Stępień, Katarzyna Sobiegraj

Dziękuję Państwu: Edycie Tutak, Katarzynie Sobiegraj oraz Mirosławowi i Henryce Zielińskim za urocze spotka-nie i przekazanie mi informacji do artykułu.

Wstęgę uroczyście przecięli: Marek Kaczmarek, Jerzy Fitowski i Edyta Tutak.

Mirosław Zieliński, Edyta Tutak, Katarzyna Sobiegraj i Henryka Zielińska.

Tak wyglądał budynek przed remontem.


Msza św. w intencji Ojczyzny, składanie kwiatów na grobach poległych, śpiewanie pieśni patriotycz-nych i dwie kulinarne niespodzianki – tak mieszkańcy Gminy Tuczępy obchodzili 99. Rocznicę odzyskania przez Polskę niepodległości. Obchody zorganizowa-ło Stowarzyszenie „Towarzystwo Przyjaciół Gminy Tuczępy” i Centrum Kultury w Tuczępach.

Uroczystość zainaugurowała msza święta w intencji Ojczyzny, która została odprawiona w kościele św. Jana Chrzciciela w Tuczępach przez proboszcza parafii ks. Krzysztofa Irlę. Na nabożeństwie pojawili się przedsta-wiciele władz samorządowych, instytucji, szkół i stowa-rzyszeń. Z pocztami sztandarowymi swoich szkół przyszła młodzież, jednostki gminnych Ochotniczych Straży Po-żarnych i Rady Gminy Tuczępy. W homilii, którą wygłosił ks. proboszcz, znalazły się porywające słowa o miłości do Ojczyzny i wołaniu sumienia narodu. „Rok 1918. 11 listo-pada.(…)Polska jest wolna! Minęło już 99 lat. Sumienie narodu nie śpi. Patrzą pola bitew śmiertelnych, patrzą wersety ze strof nieśmiertelnych, patrzą królowie, het-mani i chłopi, patrzy mądrość i wiedza naszego narodu, patrzy na Polaków XXI wieku i pyta sumienie ojczyzny naszej: - Polacy! Czy wy jesteście wolni?(…) Sumienie narodu woła: nie ma wolności, jeśli nie ma miłości! (…)Nie ma wolności, gdy nie ma poświęcenia! (…)Nie ma wolności bez języka i tradycji! (…)Nie ma wolności bez sprawiedliwości! (…)Nie ma wolności bez spojrzenia na Jasną Górę! (…)Nie ma wolności bez dziękczynienia! (…)Nie ma wolności bez prawdy! (…)Sumienie narodu nie przestaje wołać: nie ma wolności bez nadziei! (…) Sumienie narodu woła! Słyszycie? Nie będzie wolnej Pol-ski, jeśli w jej domu, spać będą spokojnie zadowolone dzieci. Jan Paweł II mówił, że wolność nie jest dana raz na zawsze, o ten dar trzeba nieustannie dbać.” – wska-zywał i podkreślał ks. proboszcz. Modlitwom towarzyszył podniosły śpiew Chóru Parafialnego.

Po skończonym nabożeństwie uczestnicy uroczysto-ści przeszli na cmentarz parafialny, po drodze zatrzymu-jąc się przy „Skwerze Pamięci”, gdzie każdego roku także zapalamy symboliczny znicz. Kwiaty i znicze złożono na grobach poległych za Ojczyznę na różnych polach bitew: na symbolicznym grobie ks. mjr Jana Francuza, grobach żołnierzy i partyzantów oraz ks. Hipolita Skibińskiego, oddając hołd ich walce i poświęceniu życia Ojczyźnie. Potem wszyscy udali się do Szkoły Podstawowej, gdzie odbywała się dalsza część uroczystości.

GMINNE OBCHODY ŚWIĘTA NIEPODLEGŁOŚCI

Po odśpiewaniu hymnu państwowego gości powitał Ar-tur Kański - wiceprezes Stowarzyszenia „Towarzystwo Przy-jaciół Gminy Tuczępy” i Jacek Wilk – przewodniczący Rady Gminy Tuczępy, zwracając się do zebranych mieszkańców słowami: „Obchodzimy 99. Rocznicę odzyskania niepod-ległości. Dziś myślimy o niej więcej niż zwykle, spogląda-my na jej wiekową historię, wspominamy tych, którzy na przestrzeni dziejów walczyli, cierpieli i oddawali życie, aby Polska mogła po latach rozbiorów i niewoli podnieść się z kolan, wzrastać i umacniać się. Dziękujemy, że w tym uroczystym dniu jesteśmy razem, możemy świętować i cieszyć się z wolności”. Nieodłącznym elementem uroczy-stości są pieśni patriotyczne, które poprzez swą melodię i teksty przypominają nie tylko o ważnych wydarzeniach w historii Polski, ale także o tęsknocie za wolnością. W ten wyjątkowy dzień zespoły i soliści ze wszystkich szkół naszej gminy oraz ludowe zespoły śpiewacze dały wzruszający koncert pieśni patriotycznych i żołnierskich.

11 listopada to dzień św. Marcina, a jak mówi przy-słowie: „Na św. Marcina najlepsza gęsina.” Gęsina więc się pojawiła – pyszna, rumiana, roztaczająca niezwykłą woń. Wielu udało się jej skosztować, niektórym brakło, wszyscy jednakże mogli się częstować innymi specjała-mi: ciastem i chlebem ze smalcem i ogórkiem. Wszyst-ko smakowało wyśmienicie. Uczta dla ducha i dla ciała. Była jeszcze jedna kulinarna niespodzianka. Słodki pre-zent od ks. Krzysztofa otrzymały Panie z Koła Gospodyń Wiejskich w Wierzbicy, w podziękowaniu za ich oddanie i szczególną troskę o potrzeby Kościoła. Był też solenizant Marcin (Opozda), któremu KGW w Tuczępach, przy wtó-rze całej sali hucznie odśpiewało 100 lat.

Niektórym wydawało się, że było wszystko. Niektórzy czuli niedosyt. Ale jak go nie czuć, kiedy tego dnia słychać zewsząd wielkie słowa o patriotyzmie, naszym obowiązku pamięci i hołdu wobec tych, którzy przelali swoją krew w imię wolności, także naszej, a tę wielką i podniosłą uroczy-stość świętuje w naszej gminie grupa może 70-osobowa? Jak go nie czuć, kiedy tego dnia cała Polska jest biało – czerwona, a u nas flagi powiewają tylko na budynkach urzędowych i nielicznych domach, na co zwrócił uwagę ks. Krzysztof? Jak ważne jest dla nas to święto? Czy umie-my docenić wolność i niepodległość? Czy jesteśmy dum-ni z naszej suwerenności? Czy dostatecznie dbamy o ten dar? Wsłuchajmy się w swoje sumienia…

Anna StępieńZdjęcia Anna Stępień, Zofia Kańska

Kolumna marszowa zatrzymała się przy symbolicznym grobie ks. mjr Jana Francuza.

Gości powitali: Jacek Wilk – Przewodniczący Rady Gminy Tuczępy i Artur Kański – Wiceprezes Stowarzyszenia.


Gimnazjum im. Marszałka Józefa Piłsudskiego w Jarosławicach

Obchody Święta Niepodległościw placówkach oświatowych

Spektakl „I trwam w tym Marszu”. Gimnazjum w Jarosławicach.

jego roli w kształtowaniu postaw patriotycznych Polaków. ,, By prześladowani, na tułaczkę skazani nie stracili ducha, by wierzyli, że Polska odzyska niepodległość. I wiedzieli, że ojczyzna w sercach się zaczyna, że naród przetrwa, je-żeli dzieci nauczy się jak być Polakami”.

Montaż słowno-muzyczny został przygotowany przez uczniów klas 5-7 pod opieką nauczycieli: p. J. Kwiecijasz, p. A. Myśliwiec, p. D. Nizioł- Janicka- oprawa muzyczna, p. I. Głąb- dekoracje, p. G. Kozioł- pomoc techniczna. W przed-stawieniu wzięły udział również przedszkolaki. Najmłodsi zatańczyli krakowiaka, a ich występ przygotowała p. Kata-rzyna Haczyk.

Justyna KwiecijaszZespół Placówek Oświatowych w Tuczępach

Montaż muzyczno-słowny ,,Droga do wolności” w ZPO w Nizinach.

Uroczysta akademia o wyjątkowej wymowie miała miejsce w Gimnazjum w Jarosławicach. Patriotyzm jest cechą mówiącą o jakości ludzkiego życia, jest wartością świadczącą o jakości człowieka. 13 listopada w gimna-zjum ta wartość i ta jakość została przedstawiona przez uczniów w spektaklu „I trwam w tym marszu”. Ostre słowa wykrzyczane w oknie, poezja śpiewana Marka Grechuty, „Nadzieja” Jana Pietrzaka oraz współczesny taniec ukazał nam współczesny patriotyzm i wprowadził we wspól-ne świętowanie 99 rocznicy odzyskania niepodległości. W Gimnazjum w Jarosławicach jest od kogo uczyć się mi-łości do ojczyzny. Mamy wspaniałego Patrona – Marszałka Józefa Piłsudskiego – polityka, żołnierza i patriotę. My też chcemy nie tylko dziś, ale i w przyszłości trwać w naszym „Marszu Niepodległości”.

Beata LechZespół Placówek Oświatowych w Nizinach

Obchody Święta Niepodległości w SP w Tuczępach.

W przeddzień Święta Niepodległości, 10 listopada, od-był się w ZPO w Nizinach montaż słowno-muzyczny ,,Dro-ga do wolności”. 11 Listopada to dzisiaj symbol miłości do ojczyzny, walki o wolność, symbol wiary i symbol zwycię-stwa. Obowiązkiem rodziny i szkoły jest pielęgnowanie tradycji narodowych, co czynimy, na co dzień i od święta.

Szkolna uroczystość z okazji Święta Niepodległości sta-ła się też okazją do podsumowania Roku Kościuszkowskie-go, przypomnienia zasług naszego patrona dla ojczyzny,

Uroczyste świętowanie rocznicy odzyskania przez Pol-skę niepodległości na stałe wpisało się już w kalendarz naszych szkolnych uroczystości. Uczniowie klas IV – VII Szkoły Podstawowej w Tuczępach przygotowali piękny i wzruszający montaż słowno- muzyczny, w którym przy-pomnieli o ważnych wydarzeniach sprzed 99 lat. Ucznio-wie w patriotycznych pieśniach, pięknych wierszach oddali nastrój tamtych wydarzeń, ogromną walkę i deter-minację Polaków dla odzyskania upragnionej wolności. Przypomniano, że w 1795 roku Polska straciła niepodle-głość w wyniku trzech rozbiorów – państwa sąsiednie: Prusy, Austria i Rosja podzieliły terytorium Polski między siebie i tłumiły wszelkie akty polskości. Dopiero po 123 la-tach niewoli, po zakończeniu I wojny światowej w 1918r., udało się odzyskać wolną Ojczyznę. W 1937 roku weszła w życie ustawa O święcie niepodległości, czyniąca z dnia 11 listopada święto państwowe.

Swoją obecnością zaszczycili nas zaproszeni goście: Wójt Gminy Tuczępy Marek Kaczmarek, Przewodniczący Rady Gminy Tuczępy Jacek Wilk oraz Stanisław Zgrzywa -Wiceprzewodniczący Rady Gminy Tuczępy.

Akademia była dla uczniów i zebranych gości wspa-niałą lekcją historii oraz okazją do śpiewu wielu znanych i bliskich sercu każdego Polaka pieśni patriotycznych. Po-wagi dodawał elegancki biało-czarny strój uczniów oraz patriotyczna dekoracja sali.

Do występu uczniów przygotowały: p. Anna Łabęcka- Bąk, p. Ewa Kaczmarska, p. Teresa Romanek oraz p. Barba-ra Janik.

Teresa Romanek


„Tak żyć jak żyłem – warto było. Warto było ten ból przezwyciężać, jak przezwyciężałem” – to jeden z naj-popularniejszych cytatów Marszałka. Społeczność gimnazjum postanowiła uczcić tę rocznicę w wyjąt-kowy sposób, godny Patrona.

Pierwszym etapem obchodów była wycieczka uczniów klas trzecich do Kielc „Szlakiem legionów Józefa Piłsudskiego”. Przeszliśmy ścieżkami I Kadrowej. Zwiedzi-liśmy ogródki, które dla swoich legionistów wykupił Mar-szałek. Stanęliśmy pod Pomnikiem Czynu Legionowego i zwiedziliśmy Sanktuarium Józefa Piłsudskiego w Mu-zeum Narodowym. Byliśmy w Jego kwaterze w Pałacu Biskupów.

Kolejny etap to Święto Szkoły, które przypada 05 grud-nia. Ze względu na egzaminy próbne musieliśmy przeło-żyć obchody dzień wcześniej. Na uroczystość przybyło wielu zaproszonych gości: reprezentująca Świętokrzy-skiego Kuratora Oświaty w Kielcach Kazimierza Mądzika – starszy inspektor Anna Bilewska, Jerzy Kolarz - Staro-sta Buski, Marek Kaczmarek - Wójt Gminy Tuczępy, Zofia Nowak - Prezes Stowarzyszenia Żołnierzy i Sympatyków

Obchody 150. Rocznicy urodzin Patrona szkołyMarszałka Józefa Piłsudskiegow Gimnazjum w Jarosławicach

4. Pułku Piechoty Legionów Polskich wraz z delegacją, Dorota Czerwiec – Dyrektor Samorządowego Centrum Oświaty w Tuczępach, Jacek Wilk - Przewodniczący Rady Gminy Tuczępy, Piotr Molendowski - Wiceprzewodni-czący Rady Gminy Tuczępy, Zdzisława Stefańska i Adam Kolankowski - Radni Gminy Tuczępy, ks. Krzysztof Wie-czorek - proboszcz parafii Świętego Stanisława Biskupa i Męczennika w Nizinach, Anna Stępień - Kierownik Cen-trum Kultury w Tuczępach, Tomasz Mazur – instruktor muzyki w CK w Tuczępach, Maria Misterkiewicz - Sołtys wsi Wierzbica i Prezes KGW w Wierzbicy, Dagmara Bie-niek - Sołtys wsi Kargów oraz współwłaściciel firmy Bie-niex, Janusz Łosin - Komendant Gminny OSP, Mateusz Dudek - Prezes OSP Niziny, Piotr Mazur - Dyrektor Ze-społu Szkół Kształcenia Rolniczego w Sichowie Dużym, Justyna Kapusta – Wicedyrektor Zespołu Szkół Tech-nicznych i Ogólnokształcących w Busku - Zdroju, Hali-na Ormiańska - Dyrektor ZPO Niziny, Grażyna Patrzałek - Dyrektor Publicznej Szkoły Podstawowej w Tuczępach, Bożena Banasik - Dyrektor Niepublicznej Szkoły Podsta-wowej w Kargowie, Katarzyna Sobiegraj – aktorka teatru

Fragment inscenizacji, J. Piłsudski na zesłaniu na Syberii – cyganka wróżąc mu z dłoni wykrzyknęła: „Carom budiesz!”

J. Piłsudski na spacerze ze swoimi córkami – Wandzią i Jadzią.

Uczniowie Gimnazjum w Jarosławicach podążają śladami Patrona z 1914 r. . Kielce 2017 r.

Gimnazjaliści pod Pomnikiem Czynu Legionowego. Kielce 2017 r.


lalek, członkini stowarzyszenia Aktywni Razem Kargów – Brzozówka, Andrzej Marek – były Radny Gminy Tuczę-py, Halina Żal – lokalna poetka oraz liczni absolwenci.

Uroczystość prowadzili Izabela Zapart i Remigiusz Kał-czuga. Punktem pierwszym była inscenizacja odzwier-ciedlająca biografię Józefa Piłsudskiego. Przygotowana według scenariusza i w reżyserii Bożeny Tałaj i Kamili Jamroży. Ukazała jego drogę życiową od „sielskiego, anielskiego dzieciństwa” jak je sam określał, poprzez gimnazjum, zesłanie na Syberię, pracę konspiracyjną, tworzenie i walkę Legionów Polskich podczas I woj-ny światowej, kończąc na mozolnej pracy tworzenia II Rzeczpospolitej. W rolę Ziuka wcielił się Michał Bławat, a dorosłego Józefa - Tobiasz Wiśniewski. Poprzez losy Marszałka przeprowadził nas Adrian Boruch. Insceniza-cja miała konwencję rozgrywających się scenek z życia Marszałka oraz narracji. Niezwykłe poruszenie wywoła-ło wysłuchanie wraz z Józefem, jego żoną i najbliższymi fragmentu archiwalnego nagrania piosenki Eugeniusza Bodo „Umówiłem się z nią na dziewiątą”, gdyż mimo niechęci do nowinek technicznych Józef Piłsudski wraz z upowszechnianiem się przenośnych kinematografów stał się zagorzałym kinomanem. Inscenizacja zakończy-ła się wspólnym odśpiewaniem „I Brygady” i złożeniem kwiatów pod tablicą pamiątkową przez delegacje: Sto-warzyszenia Żołnierzy i Sympatyków 4.PP, Urzędu Gminy Tuczępy i uczniów Gimnazjum.

Kolejny element stanowił finał XVII konkursu wiedzy na temat Patrona. W tym roku przybrał formę przemó-wień Józefa Piłsudskiego skierowanych do Polaków w 100. Rocznicę odzyskania niepodległości. Uczestnicy obrazowali swoje przemówienia prezentacją multime-dialną. „…Macie szansę zbudować Polskę by była silna

i niezależna. Nie pozwólcie aby te rocznice były tylko uroczystościami i momentami, ale by były krokami dla Polski, by być Polakiem znaczyło być kimś ważnym, kimś, kto wyznacza drogi …” – fragment wystąpienia Wiktorii Kukiełka. Organizator konkursu - Zofia Kańska. Rozstrzygnięty został również konkurs na komiks „Epi-zod z życia Józefa Piłsudskiego”, przygotowany przez Iwonę Głąb.

Wyjątkowy koloryt przybrał koncert pieśni patriotycz-nej w wykonaniu uczennic klas drugich, przygotowa-nych przez Tomasza Mazura z CK Tuczępy we współpra-cy z Eweliną Majcher. „Białe róże” w wykonaniu Amelii Mazur we współczesnej aranżacji wywoływały dreszcz. Podobnie jak pieśń „Ojczyzno ma” w wykonaniu Wiktorii Prasałek. Widziałam łzy w oczach słuchających i były one największą nagrodą, jaką może otrzymać wykonawca.

Tradycyjnie na Święto szkoły licznie przybyli tegorocz-ni absolwenci, którzy skierowali do młodszych kolegów proste, lecz jakże wymowne słowa: „… uczcie się, bo war-to”, po czym zawiesili swoje tablo.

Nadszedł czas na wyrażenie przez gości swoich od-czuć. Rozpoczęła je Halina Żal, recytując swój wiersz na-pisany z okazji 150. Rocznicy urodzin Józefa Piłsudskiego. W imieniu zaproszonego, a nieobecnego Posła na Sejm RP Artura Gierady Pan Dyrektor odczytał list skierowany do nas, w którym czytamy m.in. „Jest dla mnie zaszczy-tem, że znalazłem się w gronie gości zaproszonych na Święto Szkoły.(…) Za pośrednictwem tego listu chciał-bym pogratulować Państwu dotychczasowych osią-gnięć z przekonaniem, że te największe jeszcze przed wami …”. „…cieszę się, że na takich uroczystościach

Wystąpienie Starosty Buskiego Jerzego Kolarza. Odsłonięcie tablicy poświęconej 150. Rocznicy urodzin Patrona szkoły.

Fragment wystawy poświęconejJ. Piłsudskiemu przygotowanej przez

Beatę Lech. Święto Szkoły.

Delegacja SŻiS4.PP składa kwiaty pod tablicą pamiątkową.Marszałek tuż przed śmiercią pisze testament.

DOKOŃCZENIE NA STR. 22-23


jest mi dane być…” – powiedziała pani Anna Bilewska. „Nasza współpraca zaczęła się jeszcze w czasach, kie-dy dyrektorem był pan Marek Kaczmarek. Z przyjem-nością i satysfakcją oglądaliśmy inscenizację, konkurs i koncert. Przyjeżdżamy tu co roku i co roku widzimy, że młodzież odkrywa swojego Patrona na nowo. Każde pokolenie, które stąd wyjdzie wyniesie coś nowego. To grono wkłada wiele wysiłku w wychowanie młodzieży, aby szło ono za nimi w świat, by pozostało w ich ser-cach. Serdecznie dziękuję”. – takie słowa skierowała do młodzieży i grona pani Zofia Nowak. Swoje odczucia wy-raził również Pan Dyrektor Artur Kański: „Dane mi jest być dyrektorem tej szkoły i mam możliwość wdrażania swojej wizji, oczywiście w ramach przepisów prawa oswiatowego. Józef Piłsudski to dobry patron dla gim-nazjalistów – niepokorny, zbuntowany, szukający swo-jej drogi – taki jak nasi uczniowie. Nie było w tym roku ślubowania klas pierwszych i już nie będzie, ale ktoś kiedyś powiedział: „Kiedy Bóg zamyka jedne drzwi, otwiera drugie”. Zobaczymy jakie otworzą się przed nami”. „Brakowało mi w tej uroczystości jednego ele-mentu, brakowało mi ślubowania klas pierwszych. To co zobaczyłem było wspaniałe. Serdecznie gratuluję” – powiedział Wójt Gminy Marek Kaczmarek.

Po tylu miłych słowach i gratulacjach nastąpiło ich zmaterializowanie, czyli przyznanie nagród dla Pana Dy-rektora od Wójta Gminy Tuczępy i dla siedmiu nauczycie-li od Pana dyrektora. To był również bardzo sympatyczny

Dziewczęta podczas koncertu piosenki patriotycznej. Wystąpienie Wójta Gminy Tuczępy Marka Kaczmarka.

Finaliści XVII konkursu wiedzy o Patronie. Od lewej : Adrian Boruch, Paweł Woj-tyś, Zuzanna Bieniek, Wiktoria Kukiełka, z opiekunem Zofią Kańską.

Autorzy uroczystości i zaproszeni goście.

moment tego dnia. W gimnazjum przez 18 lat wiele się działo i zrealizo-

wano wiele przedsięwzięć. W wielu przypadkach nie byłoby to możliwe, gdyby nie nasi sponsorzy i sympa-tycy. Pan Dyrektor wręczył podziękowania obecnym na uroczystości sponsorom, natomiast nieobecnym podziękowania zostaną przesłane pocztą. Do grona naszych darczyńców należą: Bieniex, Właściciel Huty Szkła w Grzybowie, Progress Eco Sp. z o.o., Grupa Azo-ty Kopalnie i Zakłady Chemiczne Siarki „Siarkopol” S.A., Środowisko i Innowacje, ZGOK Rzędów, KASTEL Kąty Nowe, SKR Tuczępy, Bank Spółdzielczy w Stopnicy, Hotel Rywa Verci, Przedsiębiorstwo Handlowe Lider - Lesław Borycki, Handel Materiałami Przemysłowymi - Mirosław Strojny, Sklepy Spożywczo- Przemysłowe: Grzegorz Bła-wat, Anna Krawczyk, Andrzej Marek, Eskompl – Henryk Strzałkowski. Podziękowania otrzymali również rodzice naszych uczniów, którzy zaangażowali się w przygoto-wanie uroczystości.

Ogniwem zamykającym obchody było odsłonięcie tablicy pamiątkowej, ofiarowanej przez Społeczności Gimnazjum, wykutej w granicie i umieszczonej na era-tyku, który znajduje się w ogródku szkolnym. Grono od-słaniających stanowili: Zofia Nowak, Marek Kaczmarek, Piotr Molendowski –jeden z inicjatorów wybudowania nowego budynku, w którym najpierw mieściła się Szkoła Podstawowa, a obecnie Gimnazjum, oraz Dyrektor Gim-nazjum Artur Kański. Napis na tablicy brzmi: „Tylko rze-czy własnymi rękami robione posiadają istotne zna-czenie” J. Piłsudski. W 150. Rocznicę urodzin Patrona

DOKOŃCZENIE ZE STR. 20-21


Szkoły Marszałka Józefa Piłsudskiego – Społeczność Gimnazjum Jarosławice, 05.XII 2017 r.”. Można powtó-rzyć za prowadzącymi uroczystość: „Nasza szkoła znika, ale historia zapisana w kamieniu na długo zachowa pamięć o nas i naszym gimnazjum”. Uroczystości to-warzyszyła wystawa poświęcona Józefowi Piłsudskiemu oraz wystawa Kronik Gimnazjum z 18 lat jego istnienia.

Kropkę nad „i” stanowiły wpisy gości do Księgi Pamiąt-kowej prowadzonej od 2004 r. . Po wielu przychylnych słowach, które padły na sali, w Księdze możemy przeczy-tać m.in. „Naród, który traci pamięć przestaje być na-rodem. Staje się jedynie zbiorem ludzi czasowo zajmu-jących dane terytorium” J. Piłsudski. W podziękowaniu za prawdziwą lekcję historii w imieniu Świętokrzyskie-go Kuratora Oświaty – starszy inspektor Anna Bilew-ska”. „Wspaniałe święto i cudowna uroczystość. Gratu-lacje! Pozostaje tylko niedosyt i żal, że to przedostatnie święto w tej szkole. Dziękuję! – Anna Stępień Kierownik

Centrum Kultury w Tuczępach”. „W podziękowaniu za przepiękną lekcję historii i patriotyzmu – Piotr Mazur Dyrektor ZSCKR w Sichowie Dużym”.

Wpisów jest o wiele więcej, nie sposób przytoczyć wszystkie, ale wszystkie są wyrazem tego, że to co ro-bimy, robimy dobrze. Przegraliśmy bitwę o gimnazjum, postanowiono inaczej, powoli zamykamy ten rozdział, ale jak powiedział nasz Patron „Być zwyciężonym, i nie ulec to zwycięstwo. Zwyciężyć i spocząć na laurach to klęska”, postaramy się sprostać kolejnym wyzwaniom. We wtorek 05 grudnia 2017 r. gimnazjaliści wezmą udział w uroczystej Mszy Świętej odprawionej w inten-cji Patrona w 150. Rocznicę jego urodzin i w podzięce za odzyskanie niepodległości. Msza Św. odbędzie się w kościele pw. Św. Stanisława Biskupa i Męczennika w Nizinach.

Zofia Kańska

Zespół Placówek Oświatowych w Tuczępach w dniu 20 października 2017 roku przeżywał niezwykły dzień – obchodził 50. rocznicę oddania do użytku obecnego budynku szkoły oraz 20-lecia nadania szkole imienia Henryka Sienkiewicza. Wydarzenie to było okazją do się-gnięcia w przeszłość, przywołania pamięci o zdarzeniach i ludziach, którzy tworzyli historię szkoły.

Uroczystość rozpoczęła Msza Święta w kościele pa-rafialnym w Tuczępach. Podniosłość święta podkreśliła obecność pocztów sztandarowych. Podczas mszy pięk-nie śpiewał chór kościelny, a uczniowie szkoły brali czyn-ny udział w liturgii. Po nabożeństwie wszyscy zebrani skierowali swoje kroki w stronę budynku szkoły, gdzie kontynuowano obchody Jubileuszu. W murach zasłużo-nej pięćdziesięciolatki wszystkich gości serdecznie przy-witała pani dyrektor Grażyna Patrzałek.

Pierwszym punktem było odsłonięcie tablicy upa-miętniającej potrójny jubileusz (130-lecie szkolnictwa, 50-lecie obecnego budynku i 20-lecie nadania imienia).

PODWÓJNY JUBILEUSZ SZKOŁY W TUCZĘPACH

Uroczystego odsłonięcia dokonał poseł Michał Cieślak wraz z doradcą wojewody Marcinem Piętakiem, wójtem gminy Tuczępy Markiem Kaczmarkiem, byłym dyrekto-rem szkoły Teofilem Dreslem, obecną dyrektor szkoły Grażyną Patrzałek oraz Przewodniczącą Rady Rodziców Laurą Jaworską. Ważnym momentem Jubileuszu było wręczenie medali Przyjaciel Szkoły. Było to specjalne wy-różnienie dla tych, którzy wykazali szczególne zaangażo-wanie w życie szkoły oraz wpływali na jej rozwój. Medal Przyjaciel Szkoły otrzymali: wójt gminy Tuczępy Marek Kaczmarek, przewodniczący Rady Gminy Jacek Wilk, dyrektor Gminnego Centrum Oświaty Dorota Czerwiec, były naczelnik gminy Tuczępy Jerzy Cichecki, były wójt gminy Tuczępy Leopold Łabęcki, byli dyrektorzy szkoły Teofil Dresel i Barbara Kazusek oraz proboszcz parafii w Tuczępach ksiądz Krzysztof Irla. Medale wręczali: po-seł Michał Cieślak, doradca wojewody Marcin Piętak oraz



starosta buski Jerzy Kolarz.W czasie trwania uroczysto-ści, z okazji obchodzonego niedawno Dnia Edukacji Na-rodowej, wręczono również nagrody dyrektora dla wy-różniających się nauczycieli oraz kwiaty dla tych, którzy obchodzili jubileusz pracy zawodowej. Natomiast radni gminy Tuczępy przekazali pyszny tort na ręce pani dyrek-tor dla nauczycieli. Następnie pani Halina Żal odczytała dwa wiersze własnego autorstwa pt. „50-lecie Szkoły” oraz „Pani Grażyna i Szkoła”. Pani Halina przekazała rów-nież na ręce pani dyrektor wykonany przez siebie drobny upominek.

Kolejną częścią obchodów jubileuszowych była część artystyczna pt: „50 lat minęło”, przygotowana pod kie-runkiem nauczycieli Klaudii Pałki, Alicji Zięby, Katarzyny Łabęckiej i Iwony Kapusty. Na scenie młodzi aktorzy za-prezentowali spektakl ukazujący życie szkoły z przymro-żeniem oka. Akademia szkolna nie była standardową deklamacją okolicznościowych wierszy i śpiewem pio-senek. Było to przedstawienie, którego treść stanowiło szukanie przez uczniów pomysłów na „funkcjonowanie i przetrwanie” w szkolnej codzienności. Całość widowi-ska przeplatana była fragmentami znanych piosenek, nie zabrakło również elementów tanecznych oraz za-bawnych anegdot z życia szkoły. Znalazł się wśród nich również wiersz o szkole napisany przez była panią dy-rektor Barbarę Kazusek. Niezwykłości przedstawieniu dodała również przepiękna dekoracja przygotowana przez panią Iwonę Głąb i nauczycieli, którzy przygoto-wali część artystyczną. Młodzi aktorzy spisali się na me-dal. Wnętrze szkoły wypełniały pozytywne emocje, wy-

buchy śmiechu, gratulacje, gromkie brawa oraz cisnące się na usta stwierdzenie, że przedstawienie wypadło „ka-pitalnie”. Następnie głos zabrali przedstawiciele władz państwowych, samorządowych i oświatowych, byli dy-rektorzy, pracownicy szkoły oraz rodzice. W swoich prze-mówieniach przekazywali wyrazy uznania dla placówki, okolicznościowe upominki i najserdeczniejsze życzenia na przyszłe lata. Ciepłe słowa stały się powodem do wzruszenia oraz utwierdziły w przekonaniu o słuszności realizowanych przez placówkę działań dydaktyczno-wy-chowawczych.

Po części oficjalnej goście udali się na poczęstunek, gdzie delektowali się domowymi ciastami i sałatkami przygotowanymi przez rodziców. Atmosfera i nastrój uro-czystości udzieliły się wszystkim. Jubileusz był bowiem okazją do dumy i radości z osiągnięć szkoły, do długich rozmów przy wspólnym stole i sentymentalnych powro-tów do sielskich czasów młodości. Okazał się wspaniałą lekcją historii, przywołał w pamięci tych, którzy odeszli, ale też zachęcał do kreślenia śmiałych planów na przy-szłość. Specjalnie na tę okazję, poza akademią i po-częstunkiem, nauczyciele przygotowali wystawy prac wykonanych przez uczniów: makiety przedstawiające budynek szkoły, laurki dla Jubilatki oraz wiesze z okazji 50-lecia. Aby ułatwić gościom podróż w przeszłość zo-stała przygotowana ekspozycja zdjęć. Wszyscy zebrani mieli również możliwość wpisu do Księgi Pamiątkowej.

W imieniu dyrekcji, nauczycieli, pracowników i uczniów serdecznie dziękujemy wszystkim uczestnikom uroczystości jubileuszowych za obecność i pamięć o szkole, za wszystkie prezenty, a rodzicom i sponsorom za wsparcie i pomoc.

Anita Machniak


Obecny budynek szkolny jest jednopiętrowy, nowo-czesny, po licznych remontach. Usytuowany w pięknej, spokojnej części Tuczęp, wiosną tonie w zieleni drzew, natomiast jesienią w płomieniach żółto – czerwonych liści… Ale, nie zawsze tak było…

Zacznijmy od początku. Szkoła w Tuczępach została uruchomiona za czasów zaborów w 1886 roku. Zarząd Gminy na terenie wydzierżawionym od gospodarza wsi Tuczępy wystawił drewniany budynek składający się z jednej sali lekcyjnej i mieszkania dla nauczyciela. W budynku tym uczono 20 lat. Nauczyciel uczył w jednej sali jednocześnie 4 oddziały. W 1900 roku z inicjatywy nauczyciela Bolesława Grudzińskiego gmina wybudo-wała nowy, wprawdzie drewniany, ale już obszerniejszy i okazalszy budynek szkolny. Budynek ten posiadał jedną dużą salę lekcyjną o wymiarach 7m x 12m. Po odzyska-niu niepodległości w 1918 roku obszerna sala lekcyjna została podzielona na 2 sale lekcyjne, w celu umożliwie-nia nauczania drugiemu nauczycielowi.

W 1932 roku powstał pomysł, aby rozbudować stojący budynek. Dzięki staraniom kierownika Wincentego To-

NA KARTACH HISTORII SZKOŁY PODSTAWOWEJW TUCZĘPACH

meckiego i sekretarza gminy Tuczępy Stefana Zarzyckie-go wyremontowano starą cześć budynku szkolnego i do-budowano 4 sale lekcyjne i oszkloną werandę. W roku szkolnym 1933/34 szkoła wprowadziła się do nowego gmachu szkolnego. Mieściło się w nim 6 sal lekcyjnych, wynajęto jeszcze jedną salę w wybudowanym Domu Ludowym. Kolejni kierownicy szkoły Wincenty Tomecki oraz Włodzimierz Koszarski wraz z nauczycielami dokła-dali wszelkich starań, aby wyposażyć szkołę w pomoce dydaktyczne, książki oraz nowe sprzęty. W 1937 roku szkoła otrzymała sztandar, po jednej stronie na czerwo-nym tle wyhaftowany był orzeł, a pod nim napis: Dla Cie-bie Polsko, dla Twojej Chwały. Na drugiej stronie figurował obraz Matki Boskiej Częstochowskiej. Po zakończeniu II wojny światowej w 1945 roku naukę kontynuowano w starym drewnianym budynku. Kolejnymi kierowni-kami szkoły byli Helena Lech, Augustyn Lagner, Kazi-mierz Olejarczyk oraz Teofil Dresel. W 1964 roku komisja oświatowa przy Inspektoracie Oświaty w Busku-Zdroju sprawdzająca stan techniczny budynku stwierdziła, że budynek nie nadaje się do dalszego użytku. Wydano za-


rządzenie, aby opuścić budynek szkoły i prowadzić na-uczanie w wynajętych salach u gospodarzy. Nie zastoso-wano się jednak do zarządzenia i kontynuowano naukę w warunkach niezgodnych z przepisami BHP. Błyska-wicznie dzięki zaangażowaniu kierownika szkoły Teofila Dresla powstała inicjatywa budowy nowej szkoły. Powo-łano Społeczny Komitet Budowy Szkoły. Mieszkańcy ob-wodu szkolnego podjęli decyzję o opodatkowaniu się na ten cel oraz zobowiązali się zrobić w czynie społecznym wykopy pod fundament i przywieźć kamień. Nauczycie-le wraz z trójkami klasowymi otrzymali zadanie zbiórki pieniędzy w przydzielonych wsiach z przeznaczeniem na ogrodzenie placu szkolnego.

Miejsce pod budowę szkoły wybrano w centrum wsi, na placu resztówki po majątki dworskim, w pobliżu daw-nego dworku dziedzica, gdzie obecnie mieści się Urząd Gminy. W roku 1965 została opracowana dokumentacja budowy, którą prowadziło Buskie Przedsiębiorstwo Bu-dowlane. Kierownikiem budowy był Piotr Skalski. Budo-wa trwała 2 lata i została zakończona w 1967 roku. Uro-czyste otwarcie szkoły odbyło się 20 listopada 1967 roku. W otwarciu uczestniczył kurator oświaty Stanisław Orna-towski i zaproszeni goście. Uroczystość rozpoczął prze-marsz wszystkich zgromadzonych ze starej do nowej szkoły. Młodzież niosła symbolicznie pomoce naukowe m.in. cyrkiel, ekierkę i globus.

Dnia 5 maja 1997 roku Szkoła Podstawowa w Tuczę-pach otrzymała imię wielkiego pisarza i noblisty Henry-ka Sienkiewicza. Obecnie funkcjonuje jako Zespół Placó-wek Oświatowych, w skład którego wchodzą Publiczna Szkoła Podstawowa i Przedszkole. Uczy się w niej 152

Okres międzywojenny W starej szkole

Tuczępy 1963 r. Przy starej szkole. Uroczyste otwarcie budynku nowej szkoły.

uczniów w szkole oraz 57 dzieci w przedszkolu. W tru-dach zdobywania wiedzy i bezpiecznym przebywaniu w budynku towarzyszy wychowankom 29 nauczycieli i 6 pracowników obsługi.

Anita MachniakŹródło: Kronika szkolna

Przed nową szkołą.


Pewnie nie wszystkim wiadomo, ale w gminie funkcjonuje ciągle Koło Związku Kombatantów RP i Byłych Więźniów Politycznych. 26 listopada odbyło się Walne Zebranie Sprawozdawczo-Wyborcze Koła Nr 34 w Tuczępach za lata 2013 -2017.

Kombatantami są osoby, które brały udział w woj-nach, działaniach zbrojnych i powstaniach narodowych, wchodząc w skład formacji wojskowych lub organizacji walczących o suwerenność i niepodległość Rzeczypo-spolitej Polskiej. Potocznie to byli żołnierze, partyzanci lub uczestnicy ruchu oporu. Koło w Tuczępach liczy 8 członków i 42 podopiecznych, czyli wdów i wdowców po uczestnikach walk. Swoją działalność opiera głównie na popularyzowaniu i utrwalaniu w pamięci społecznej dziejów walk niepodległościowych oraz udział w proce-sie wychowania młodzieży w duchu patriotyzmu i oby-watelskiego oddania Ojczyźnie, utrzymywanie więzi koleżeńskich, samopomoc oraz wzajemną życzliwość, działanie na rzecz otaczania opieką miejsc pamięci naro-dowej oraz otaczanie opieką członków Związku i pozo-

KOMBATANTOM CHWAŁA I PAMIĘĆ!Walne Zebranie Sprawozdawczo-Wyborcze

Związku Kombatantów RP i Byłych Więźniów Politycznych w Tuczępach

stałych po nich wdów i wdowców, zwłaszcza w zakresie spraw socjalnych i zdrowotnych.

Na posumowanie mijającej kadencji przybyli członko-wie Koła oraz zaproszeni goście: Zdzisław Dobrut – Pre-zes Zarządu Wojewódzkiego ZKRPiBWP w Kielcach, Mar-celina Wójcik – przedstawiciel Urzędu Marszałkowskiego województwa świętokrzyskiego, Stanisława Stolarska – opiekun Koła, Jacek Wilk – Przewodniczący Rady Gmi-ny Tuczępy, Zofia Kańska – nauczyciel historii i opiekun Sztandaru Koła, Wioletta Kaczmarek – Prezes Stowarzy-szenia „Towarzystwo Przyjaciół Gminy Tuczępy”, Anna Stępień – kierownik Centrum Kultury w Tuczępach i Ka-tarzyna Wojtyś – pracownik Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w Tuczępach.

Zebranie rozpoczęło uroczyste wprowadzenie sztan-daru Koła i odśpiewanie hymnu państwowego. Walne zebrania toczą się według ściśle określonego regulami-nu. Tak też się to odbyło. Przedstawiono sprawozdania z działalności Zarządu i Komisji Rewizyjnej, przyjęto nowe plany działania i, co najważniejsze wybrano nowe

Pamiątkowe zdjęcie uczestników zebrania.

Zdzisław Dobrut – Prezes Zarządu Wojewódzkiego ZKRPiBWP w Kielcach, Stani-sława Stolarska i Jacek Wilk.

Dziś członkowie Koła to przede wszystkim panie.


Dyplom Uznania dla Edwarda Drozdowskiego odebrała jego wnuczka – Katarzyna Śliska.

Zofia Kańska otrzymała podziękowania za opiekę nad sztandarami i prowadzenie kroniki. Dalej: Katarzyna Śliska i Marcelina Wójcik.

władze. Swoje dotychczasowe funkcje zatrzymali: Prezes – Edward Drozdowski i Skarbnik – Stanisława Stolarska. W skład nowego Zarządu weszła jeszcze jako Członek – Karolina Siudak. Nową Komisję Rewizyjną tworzyć będą: Stefania Pałka – Przewodnicząca oraz Julianna Ptak i Sta-nisława Rudnik- jako jej członkowie. Delegatem na Zjazd Wojewódzki w 2018r. została Stanisława Stolarska.

Miłym akcentem i uhonorowaniem pracy było przy-znanie Dyplomów Uznania Edwardowi Drozdowskiemu i Stanisławie Stolarskiej. Zdzisław Dobrut - w imieniu Zarządu Głównego Związku Kombatantów Rzeczypo-spolitej Polskiej i Byłych Więźniów Politycznych wręczył im dyplomy nadane „w podzięce za czynioną z pobu-dek patriotycznych chwalebną działalność społecz-ną w dziedzinie utrwalania i upowszechniania histo-rycznych dokonań oręża polskiego w dziejach naszej Ojczyzny (…).” Podziękowania skierował także do Zofii Kańskiej, która opiekuje się sztandarami oddanymi pod pieczę Gimnazjum im. Marszalka Jozefa Piłsudskiego w Jarosławicach oraz prowadzi kronikę. 10 listopada 2011r. do Gimnazjum trafiły dwa sztandary: „Związku Bojowników o Wolność i Demokrację” oraz „Koła Nr 34 Związku Kombatantów Rzeczypospolitej Polskiej i By-łych Więźniów Politycznych”.

W rozpoczynającej się kadencji Koło dalej dbać bę-dzie o upamiętnianie wiedzy historycznej, czystość i wygląd grobów na naszym cmentarzu, współpraco-wać z młodzieżą, zacieśniać więzi między sobą oraz brać udział w uroczystościach gminnych, obchodach świąt państwowych i rocznicach czynów zbrojnych. „Priory-tetem działań Związku są działania integracyjne, dba-nie o pamięć historyczną oraz włączenie się w obcho-

dy 100-lecia Odzyskania przez Polskę Niepodległości w przyszłym roku – wskazał Prezes ZW Zdzisław Dobrut - Pielęgnujmy i rozwijajmy tę wolność, którą mamy”.

Anna StępieńZdjęcia: Anna Stępień, Zofia Kańska

Sztandar Koła nr 34. W poczcie sztandarowym gimnazjaliści z Jarosławic.


OBCHODY ROKU TADEUSZA KOŚCIUSZKI– PATRONA SZKOŁY W NIZINACH

Rok 2017 został ustanowiony przez Sejm i Senat Rokiem Tadeusza Kościuszki, w związku z przypada-jącą w tym roku 200. rocznicą jego śmierci. Kościusz-ko – Najwyższy Naczelnik Siły Zbrojnej i przywódca ogólnonarodowego powstania – insurekcji kościusz-kowskiej, to polski i amerykański generał, niezłomny bojownik w walkach o niepodległość oraz patron na-szej szkoły.

Oddając hołd patronowi szkoły i narodowemu boha-terowi znaleźliśmy się w gronie szkół imieniem Tadeusza Kościuszki, które 24 marca 2017 roku, w 223. rocznicę Insurekcji Kościuszkowskiej obchodziły Rok Kościusz-kowski na krakowskim Rynku Głównym. Szkołę Podsta-wową w Nizinach reprezentowali harcerze 81 BDH przy SP w Nizinach, uczniowie najstarszych klas: czwartej, piątej i szóstej, wychowawcy oraz dyrektor placówki. ZPO w Nizinach uczestniczyła również w dalszych ob-chodach Roku Kościuszkowskiego w Krakowie. Odpo-wiadając na zaproszenie prezydenta miasta Krakowa – pana Jacka Majchrowskiego i Fundacji im. T. Kościuszki

uczniowie z klas IV-VII pod opieką swych nauczycieli: p. dyrektor H. Ormiańskiej, p. J. Kwiecijasz, p. K. Nowak i p. N. Wójcik- Skiby wzięli udział w uroczystościach zwią-zanych z obchodami rocznicy na płycie Rynku Główne-go w Krakowie. W sobotnie popołudnie 14 października 2017r. władze samorządowe Krakowa, zaproszeni go-ście, uczniowie szkół kościuszkowskich, mieszkańcy oraz turyści zostali uwiecznieni na wspólnym zdjęciu w czap-kach krakuskach oraz wzięli udział w wyjątkowej lekcji śpiewania pieśni kościuszkowskich przed Wieżą Ratu-szową na Rynku.

Nasi wychowankowie równie miło spędzili sobotni czas spacerując po mieście o niezwykle bogatej histo-rii, przez wieki będącego świadkiem najważniejszych dla Polskich wydarzeń. Zobaczyli najsłynniejsze zabytki Krakowa- Wawel, Sukiennice, Kościół Mariacki, Bramę Floriańską. Mieli też okazję podziwiać niezwykłe gatunki i odmiany roślin z całego świata zgromadzone w Ogro-dzie Botanicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Justyna Kwiecijasz

Obchody 200. Rocznicy śmierci Tadeusza Kościuszki na Rynku Głównym w Krakowie - uczniowie i nauczyciele ZPO w Nizinach.


17 wykonawców zaprezentowało się w patriotycz-nym repertuarze na Przeglądzie Pieśni Legionowej, Żołnierskiej i Niepodległościowej w Busku – Zdro-ju. Wśród nich silna reprezentacja Gminy Tuczępy: Wiktoria Prasałek i Amelia Mazur z Centrum Kultury oraz zespoły śpiewacze z Koła Gospodyń Wiejskich w Tuczępach i przy Stowarzyszeniu „Niziny Górą”, która wyśpiewała trzy II miejsca!

Konkurs odbył się 18 listopada w sali koncertowej Sanatorium Marconi. Wykonawcy startowali w dwóch kategoriach: soliści i zespoły. W repertuarze znalazły się znane wszystkim pieśni żołnierskie, jak: „Białe róże”, „Wojenko, wojenko”, „Rozszumiały się wierzby”, ale też te nowsze, powstałe już po wojnie „Ojczyzno ma” czy „Śpie-wajmy pamięć”. Wykonanie trojga z naszych reprezen-tantów zdaniem jury zasłużyło na trzy II miejsca, a zdo-byli je: Amelia Mazur przy akompaniamencie Tomasza Mazura, „Tuczępianie” i zespół śpiewaczy z Nizin. Wszyscy nasi wykonawcy zachwycili pięknym wykonaniem i pre-zentacją na scenie.

Pieśni żołnierskie i patriotyczne zawsze wybrzmiewają szczególnie pięknie. Powstałe w ciężkich czasach wojen

REPREZENTANCI GMINY TUCZĘPYWYŚPIEWALI TRZY II MIEJSCA!

i powojennych zawieruch przetrwały do dzisiaj. Dosko-nale odzwierciedlają naszą waleczność i odwagę, a w ich tekstach możemy wyczytać, jak bardzo walczącym da-wały otuchy i motywacji do walki z wrogiem. Powinni-śmy pamiętać o tych wydarzeniach, a pieśni przekazy-wać z pokolenia na pokolenie i z dumą je śpiewać.

Tekst i zdjęcia Anna Stępień

„Niziny Górą” - laureatki II miejsca w kategorii zespoły. Zespół śpiewaczy „Tuczępianie” z akordeonistą Tadeuszem Kanią.

W porywającym występie – Wiktoria Prasałek.Amelia Mazur wyśpiewała II miejsce w kategorii solistów.

Przy fortepianie - Tomasz Mazur.

Na scenie swoje wiersze zaprezentowała Halina Żal.


„Jesień z folklorem, czyli muzyka łączy pokolenia” - to hasło przewodnie IV Przeglądu Twórczości Ludo-wej. Wydarzenie odbyło się 1 października w Obleko-niu koło Pacanowa. W konkursie zaprezentował się zespół śpiewaczy przy Stowarzyszeniu „Niziny Górą” i zdobył wyróżnienie!

Na scenie wystąpili zespoły i soliści wykonujący reper-tuar oparty na tradycji regionu Ponidzia. Ciekawostką był występ marszałka województwa świętokrzyskiego Ada-ma Jarubasa, który zaśpiewał i zagrał na gitarze wspólnie z zespołem z Oblekonia. Jury oceniało artystów w czte-rech kategoriach wiekowych: dzieci w wieku przedszkol-nym, dzieci w wieku szkolnym, młodzież gimnazjalna i ponadgimnazjalna, dorośli. Pod uwagę brano repertu-ar, poziom artystyczny, a także zastosowanie gwary, stro-ju ludowego, rekwizytów.

Zespół śpiewaczy przy Stowarzyszeniu „Niziny Górą” powstał kilka lat temu, prawie równolegle z powstaniem Stowarzyszenia, jako pierwszy w gminie Tuczępy. Panie były prężnymi działaczkami Stowarzyszenia pod rząda-mi Prezes Zofii Guz. To ona je przyciągnęła i zorganizo-wała. Wspólnie zdobyły pieniądze na piękne, ludowe stroje i kiedy się okazało, że większość z nich obdarzona jest talentem wokalnym - zaczęły śpiewać i występować na wielu scenach całego województwa świętokrzyskie-go. Zespół tworzą: Halina Kasperek, Sabina Kosałka, Sta-nisława Opozda, Henryka Pabian, Helena Ptak, Halina Sakwa, Maria Stefańska i Zofia Toś. Panie śpiewają same, bez akompaniamentu, a cappella, co jest o wiele trud-niejsze. Ale wychodzi im to znakomicie. Piękne, urocze, kolorowe, dystyngowane – na scenie zawsze prezentują się znakomicie i z klasą. Są ozdobą gminnych uroczysto-ści i chętnie biorą udział w wielu działaniach. Ze swojej działalności znane są zresztą nam wszystkim. Kultywują tradycje ludowe regionu świętokrzyskiego, organizują

WOKALNE POPISY GMINNYCH ZESPOŁÓW ŚPIEWACZYCH

dla swojej społeczności spotkania, imprezy, warsztaty, wytyczyły muzyczną ścieżkę pozostałym dwóm naszym zespołom śpiewaczym: „Tuczępianom” i „Wierzbicankom” i przyczyniają się do tego, że kultura w naszej gminie kwitnie.

„Wierzbicanki”i „Niziny Górą” w Sichowie Małym

„Na ludową nutę” i na poziomie II miejsca zaśpie-wały panie z zespołu śpiewaczego „Wierzbicanki” przy Kole Gospodyń Wiejskich w Wierzbicy. Prze-gląd pieśni folklorystycznych pod takim tytułem odbył się 28 października w Sichowie Małym. Ze-spół przy stowarzyszeniu „Niziny Górą” zdobył tam wyróżnienie.

Przegląd zorganizowany był dla wszystkich, którzy in-teresują się muzyka ludową i wykonują repertuar folk-lorystyczny, ludowy, a także folkowy. Takie spotkania są okazją do zaprezentowania ich muzycznego dorobku, sprawdzenia się w konkurencji z innymi zespołami, wy-miany doświadczeń między uczestnikami, ale przede wszystkim do popularyzacji muzyki ludowej i kultywo-wania polskich tradycji.

W konkursie wystąpiło 8 zespołów śpiewaczych, wszystkie śpiewały po dwa utwory. Jury brało pod uwa-gę dopasowanie piosenek do regionu świętokrzyskie-go, oryginalność w doborze repertuaru, zachowanie ludowego charakteru, dobór strojów oraz ogólny wyraz muzyczny i artystyczny. Wszystko to znalazło się i zo-stało wysoko ocenione na miarę II miejsca w prezenta-cji „Wierzbicanek” oraz wyróżnienia dla zespołu „Niziny Górą”. W zespole „Wierzbicanki” śpiewają: Maria Mister-kiewicz, Dorota Żelazko, Marzena Pałyga, Jagoda Jamro-ży, Helena Cesarz, Anna Wojtyś, Bogumiła Migoń i Bar-bara Bańka. Panie otrzymały dyplomy, statuetkę oraz upominki: szklany wazon i książki.

Na scenie zespół przy Stowarzyszeniu „Niziny Górą”.

„Niziny Górą” w Oblekoniu


„Wierzbicanki” w Sichowie Małym. Maria Misterkiewicz i Anna Wojtyś ze zdobytymi trofeami.

Nie możemy pochwalić się wielkimi tradycjami śpie-waczymi w naszej gminie. Obecne zespoły powstały całkiem niedawno. Co prawda istniały wcześniej Koła Gospodyń Wiejskich, ale bez zorganizowanych zespo-łów śpiewaczych. Za to te obecne przynoszą nam wiele

pożytku i powodów do dumy. Chwała im, że pięknie pie-lęgnują ludowe zwyczaje, chronią dziedzictwo polskiej wsi, promują naszą gminę oraz wpisują się w jej historię.

Anna Stępień

Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego zatwier-dził w dniu 1 czerwca 2017 r. podział środków na zakup nowości wydawniczych w 2017 r. dla poszczególnych bibliotek publicznych. Podział został zaproponowany przez wojewódzkie biblioteki publiczne i zaakceptowa-ny przez Zespół Sterujący ds. Zakupu nowości wydawni-czych do bibliotek publicznych oraz Dyrektora Biblioteki Narodowej.

Z radością informujemy, iż Gminna Biblioteka Pu-bliczna w Tuczępach bierze udział kolejny rok z rzędu w programie Biblioteki Narodowej „Zakup nowości wy-dawniczych do bibliotek - priorytet 1”.Głównym celem programu realizowanego ze środków finansowych Bi-blioteki Narodowej w ramach Narodowego Programu Rozwoju Czytelnictwa na lata 2014-2020, jest wzboga-cenie i odnowienie księgozbiorów polskich bibliotek pu-blicznych, w tym księgozbiorów dla dzieci i młodzieży.

W roku 2017 Gminna Biblioteka Publiczna w Tuczę-pach otrzymała na zakup książek dotację w wysokości 8305,00 zł, jest to 50% kwoty wydatkowanej na zakup nowości w bibliotece gminnej oraz jej filiach w Kargo-wie i Jarosławicach. Drugą połowę zagwarantował or-gan prowadzący, za co serdecznie dziękujemy. Dzięki temu nie tylko biblioteka główna, ale również filie mogły wzbogacić się o nowości wydawnicze, a jest ich nie mało bo ponad 1000 woluminów. Zima za pasem a co za tym

PRAWIE 1000 NOWYCH KSIĄŻEKDLA NASZYCH BIBLIOTEK!

idzie długie zimowe wieczory, serdecznie zachęcamy do odwiedzenia najbliższej biblioteki i wypożyczenia czegoś dla siebie. Oferta naprawdę jest bogata, zakupiono po-zycje dla dzieci i młodzieży oraz dorosłych czytelników, polskich i zagranicznych autorów, powieści historyczne, przygodowe, społeczno-obyczajowe, sensacyjne, kry-minały, trochę fantastyki i reportaży. Napewno każdy z nas znajdzie coś dla siebie. Pokażmy naszym dzieciom i wnukom, że można miło spędzić czas nad lekturą.

Serdecznie zapraszamy:)Edyta Stefańska


Tego się nikt nie spodziewał… Ponad 200 kilogra-mów karmy, kasze, koce, poduszki, miski, legowiska, a nawet… zabawki zebrali dla zwierząt ze schroniska w Busku- Zdroju uczniowie ZPO w Tuczępach. Buskie „Przytulisko” prowadzone jest przez Fundację Opie-ki nad Zwierzętami Bezdomnymi.

W trwającej od 6 listopada akcji wzięła udział cała szkoła i nikogo nie trzeba było specjalnie namawiać. Zbiórkę podarunków dla psiaków zorganizowali chętni do niesienia pomocy, podopieczni Szkolnego Koła Wo-lontariatu wraz z opiekunami. Młodzi wolontariusze za-inicjowali taką formę wsparcia, by choć trochę pomóc w opiece nad zwierzętami, zwłaszcza w obliczu zbliżającej się zimy.

W TROSCE O PSIE SMUTKI

Artykuły niezbędne do codziennej opieki nad psami przekazano 23 listopada, kiedy to wolontariusze odwie-dzili schronisko. Spotkali się wtedy także z pracownika-mi, którzy oprowadzili uczniów po obiekcie. Ochotnicy mogli pomóc w uprzątnięciu psich bud oraz wyprowa-dzić kilka psów na spacer. Widok bezdomnych psów- jest ich ponad 30 - mocno ściska za serce. Apelujemy do wszystkich, którzy chcą mieć psa lub kota, by rozważyli możliwość adopcji. Być może po przeczytaniu tego ar-tykułu ktoś zechce wziąć podopiecznego ze schroniska.

DZIĘKUJEMYNAUCZYCIELOM, UCZNIOM I RODZICOM

ZA ZROZUMIENIE, OGROMNE SERCE I WSPARCIE AKCJI

Klaudia Pałka

Nie dla siebie i nie dla Państwa to piszę, ale dla Tych, którzy włożyli swoją pracę, wytrwałość i czas reprezentując Gimnazjum w Jarosławicach w róż-norodnych konkursach o charakterze regionalnym, powiatowym, wojewódzkim, ogólnopolskim i eu-ropejskim. Rzadko kończyło się na samym udziale, niezwykle często nasi uczniowie zajmowali miejsca na podium, zadziwiając komisje konkursowe swoją wiedzą i umiejętnościami.

Zaczęło się od pierwszego roku istnienia gimnazjum. Wspaniały sukces w Szydłowie w lipcu 2000 r. podczas konkursu „Dni Integracji Państw Europejskich”, kiedy za-prezentowaliśmy Irlandię i zdobyliśmy I miejsce. Dodat-kowo recytatorka Katarzyna Dziewirz otrzymała specjal-ne wyróżnienie. Opiekunem uczniów - Zofia Kańska. Była to zapowiedź niesamowitych, wyjątkowych i obfitych w sukcesy lat pracy gimnazjum.

Kolejne lata przynosiły kolejne zwycięstwa. W kate-gorii konkursów artystycznych: „Przegląd pieśni legio-nowej, żołnierskiej i partyzanckiej” w Busku – Zdroju - I miejsce zdobyła Paulina Baran, opiekun Iwona Głąb (rok 2001/2002). „Przegląd pieśni legionowej, żołnierskiej i niepodległościowej” Kielce 2005/2006 oraz 2008/2009 udział w finale, opiekun Bożena Siudara. „I Międzygmin-

Szczypta retrospekcjiRzecz o tym jak zostawić po sobie ślad…

ny Konkurs Piosenki Europejskiej” Karolina Kaczmarek i Karolina Grzyb zdobyły III miejsce (2004/2005) oraz I miejsce Wojciech Kułaga (2012/2013). „III wojewódzki Festiwal Piosenki Żołnierskiej i Partyzanckiej im. Micha-ła Centera (2009/2010) Kielce, udział w finale. Konkurs piosenki „Znajomość języków otwiera drogę do Europy” (2013/2014) w Pacanowie - wyróżnienie Wojciecha Ku-łagi. Opiekun Iwona Głąb. „Konkurs karaoke w j. angiel-skim, j. niemieckim i j. rosyjskim” (2008/2009) I miejsce wywalczył duet: Eliza Mazur i Monika Cesarz. Opiekuno-wie - Natalija Pywowarowa i Iwona Głąb.

Konkurs plastyczny „Piękno oraz walory przyrodnicze regionu świętokrzyskiego” 2011/2012 - II miejsce zdobywa Łukasz Ziółek, a III - Wojciech Kułaga. Opiekun Zofia Kań-ska. „XI Przegląd twórczości Jacka Kaczmarskiego w Ka-zimierzy Wielkiej” (2014/2015) - Magdalena Tutak została laureatką (IV miejsce). Opiekun Zofia Kańska we współ-pracy z Tomaszem Mazurem z Centrum Kultury w Tuczę-pach. „XII Przegląd…”, (2015/2016) - Magdalena Tutak zdo-bywa III miejsce. Opiekun Tomasz Mazur. „XIII Przegląd…” – (2016/2017) Amelia Mazur zdobyła I miejsce, a Wiktoria Prasałek wyróżnienie. Opiekun Tomasz Mazur.

Wyjątkowa tematyka konkursów artystycznych to Festiwal Stołów Wigilijnych, w których braliśmy udział


od 2005/2006 roku szkolnego. Trzykrotnie zdobyliśmy I miejsce w: 2011/2012, drużyna w składzie: Wojciech Kułaga, Patrycja Czaja, Zuzanna Kaczmarek; 2013/2014 – skład drużyny: Wiktoria Kwiecień, Patrycja Motyl, Jago-da Pietrzyk, 2014/2015 – skład drużyny: Patryk Bławat, Wojciech Kułaga, Zuzanna Kaczmarek. Opiekun - Iwona Głąb, współpraca -Beata Lech, Katarzyna Nowak. W 2014 – III miejsce drużyna: Marlena Tometczak, Magdalena Tutak, Weronika Głąb, 2015 – III miejsce – Weronika Głąb i Jesika Boroń, opiekun Iwona Głąb współpraca Katarzy-na Nowak, Małgorzata Szkwarek.

Osobliwe miejsce zajmują konkursy dotyczące tema-tyki wiedzy o regionie. Zaczynając od roku 2004 - Woje-wódzki konkurs : „Moja Ziemia” Kielce, 17 lokata zespołu: Seweryn Guzy, Damian Stasik i Michał Wiśniewski na 87 zespołów województwa świętokrzyskiego. Zakres te-matyczny konkursu – historia i przyroda województwa świętokrzyskiego. Druga seria to Konkurs „Szydłów - polskie Carcassonne”, w którym uczestniczyliśmy regu-larnie od 2004 roku. Trzykrotnie zajęliśmy I miejsce: 2010 zespół: Agata Cichecka, Sylwia Borycka, Martyna Fit, 2013 zespół: Anita Buczyńska, Patryk Bławat, Natasza Kałczuga, 2014 zespół: Anita Buczyńska, Natasza Kałczuga, Patryk Bławat. Dwukrotnie naszym udziałem było III miejsce: 2007 zespół: Michał Kański, Mateusz Karaś, Maksymilian Wiśniewski, 2009 zespół: Agata Cichecka, Sylwia Boryc-ka, Martyna Fit. IV miejsce zajęliśmy w 2015 roku zespół: Krzysztof Łabęcki, Magdalena Wordliczek, Natasza Kałczu-ga. Zakres tematyczny konkursu ogromny, bo obejmują-cy historię miejsc i osób Gminy Szydłów, Staszów, Raków, Gnojno i Tuczępy. Trzecią serią w tej kategorii było konkurs „Ponidzie – moja mała ojczyzna” organizowany w Busku – Zdroju, w którym trzykrotnie zajęliśmy IV miejsce: 2004 drużyna: Paulina Szeląg, Agata Kalita, Mateusz Jagielski, Mateusz Kosiór, 2005 - Prezentacja postaci artysty, druży-na: Mateusz Jagielski, Michał Wiśniewski, Mateusz Kosiór – kategoria wiedza, i drużyna: Monika Magiera, Paulina Dziewirz, Paulina Błasińska, Katarzyna Jaskóła, Małgorzata Sapa – kategoria prezentacja artysty, 2006 drużyna: Mał-gorzata Sapa, Damian Stasik, Michał Wiśniewski. Zakres

tematyczny konkursu to parki krajobrazowe, szlaki tury-styczne i historia Ponidzia. Opiekun uczniów we wszyst-kich trzech typach konkursów – Zofia Kańska.

Odnosiliśmy spektakularne sukcesy w konkursach lite-rackich: 2010 r. - Wojewódzki konkurs wiedzy o Stefanie Żeromskim „Mój szklany dom. Moja mała ojczyzna” Napisz list do Stefana Żeromskiego, organizowany w Ciekotach, Dominika Ormiańska zdobyła II miejsce. W 2012 roku XVIIIWojewódzki Międzyszkolny Konkurs Literacki wiedzy o życiu i działalności Henryka Sienkiewicza w Oblęgorku wyróżnienia zdobyli: Dominika Cichoń, Wojciech Kułaga, Kamila Guzikowska, Ewelina Walkowicz, a w 2013 roku III miejsce zdobyła drużyna: Aleksandra Czapla, Joanna Wojtyś. Opiekunowie: Bożena Tałaj Kamila Jamroży. Kon-kurs plastyczno-literacki – „Jan Paweł II - …iść do góry, iść pod prąd…”, Święty Krzyż, 2011 r. wyróżnienie otrzyma-ła Martyna Fit, opiekun Henryka Wieczorek. W 2014 roku w konkursie „Bolesław Prus, komputer i ja” sięgnęliśmy po III miejsce, drużyna: Wojciech Kułaga i Patryk Bławat. Opiekun Beata Lech. Również Beata Lech był opiekunem drużyny Anita Buczyńska Patryk Bławat, która w 2013 roku w Ogólnopolskim Konkursie „ Mistrz i uczeń – wychowa-nie w II RP” zdobyła II miejsce w Polsce.

Osiągnięcia mieliśmy w konkursach matematycznych i ekonomicznych. W 2007 r. - VII Turniej wiedzy ekono-micznej w Pińczowie zajęliśmy 21 miejsce na 700 uczest-ników, a indywidualnie Michał Kański zajął 13 miejsce. Natomiast w 2009 roku w tym samym turnieju Krystian Bąder zdobył 10 miejsce na 300 i tytuł laureata, Klaudia Redka zajęła 15 miejsce. Opiekun Jadwiga Odomska. W 2015 roku mieliśmy finalistkę - Marikę Boroń w Mię-dzynarodowym Konkursie Matematycznym Pangea, w którym uczestniczyło 17 państw Europy. Opiekun Mo-nika Szewczyk.

Z sukcesami startowaliśmy w konkursach języka an-gielskiego - I Międzygimnazjalny Konkurs wiedzy o kra-jach anglojęzycznych w Stopnicy w 2009 r. drużyna: Do-minika Idzik, Sylwia Borycka, Agata Cichecka zdobyła III miejsce. W I Międzygimnazjalnym Konkursie wiedzy

Finał Międzynarodowego KonkursuMatematycznego „Pangea”

Finał Wojewódzkiego konkursu „Gimnazjalisto wybierz zdrowe życie bez nałogów”

Konkurs „ Szydłów – Polskie Carcassonne”



o USA w Stopnicy w 2010 r. zajęliśmy III miejsce, drużyna: Dominika Idzik, Sylwia Borycka, Agata Cichecka. Opie-kun Natalija Pywowarowa.

Promując wielokierunkowy rozwój naszych uczniów zadbaliśmy o podobny rozwój wiedzy w kategorii zdro-wie i ekologia. Seria udziału w tego typu konkursach za-czyna się w 2004 roku, kiedy mieliśmy finalistów w woje-wódzkich konkursach: „Nie dla przestępczości w szkole” i „Strażak – ratownik w akcji”. Opiekunem uczniów w obu konkursach była Iwona Głąb. W 2008 roku Mateusz Dudek sięgnął po I miejsce w konkursie wojewódzkim: „Gimna-zjalisto – wybierz zdrowe życie bez nałogów”. I miejsce przyniósł też Międzygimnazjalny Konkurs PCK w Zblu-dowicach. Opiekunem uczniów w obu konkursach była Urszula Klimczak. Po III miejsce zawędrowaliśmy w Kon-kursie Międzygimnazjalnym „Ekologiczne wędrówki po regionie” w 2011 r., drużyna: Magdalena Kozioł, Angelika Zarańska, Dominika Idzik, Dominika Ormiańska, Marty-na Fit. Rok później „zaszliśmy” krok wyżej zdobywając II miejsce z drużyną: Dominika Dzwonkowska, Mate-usz Paluch, Kamil Soja, Ewelina Walkowicz. Wiadomo wszystkim, że „zmorą” współczesności jest hałas, więc… postanowiliśmy o nim porozmawiać. Udział w konkursie „Porozmawiajmy o hałasie” przyniósł Ewelinie Walkowicz I miejsce w 2011 r. Jeśli potrafimy rozmawiać ściszonym głosem, to dlaczego nie sięgnąć dalej? W roku szkolnym 2014/2015 zgłosiliśmy się do ogólnopolskiego konkur-su „Żyj smacznie i zdrowo”. Udział wymagał ogromnej pracy, m.in. zorganizowania wydarzenia promującego zdrową żywność, nakręcenie filmików itp. W pierwszym etapie wygrała klasa II a, czy warto było? … zdobyte V miejsce w Polsce wynagrodziło trud. Uczniowie zapro-szeni do Warszawy odebrali nagrody indywidualne i na-grodę dla szkoły. Sukces zaostrzył apetyty i w kolejnym roku szkolnym 2015/2016 drużyna w składzie: Weroni-ka Stępień, Weronika Grabka, Patrycja Litwin, Weronika Misterkiewicz, Jesika Boroń i Weronika Głąb zawalczyła w wojewódzkim konkursie „Witaminy zamiast nikotyny” i… zdobyła I miejsce. Opiekunem uczniów w konkursach ekologicznych i zdrowotnych była Małgorzata Szkwarek.

Wyjątkowe miejsce w kategorii konkursów wyjazdo-wych zajmuje udział Grupy Strzelcy, działającej w gimna-zjum, w Projekcie „Przyszłość dla przyszłości - młodzież tworzy muzeum czynu niepodległościowego”. W ramach

projektu zorganizowane były zawody strzeleckie. I miej-sce „wystrzelał” Błażej Boroń, a III - Adam Wasilczuk. Za-wody odbyły się w listopadzie 2014 r. na strzelnicy w Szy-dłowie. Opiekun Beata Lech.

Oprócz konkursów wyjazdowych zdobywaliśmy czoło-we miejsca w konkursach prowadzonych przez Internet. Pierwszy z nich osiągnęliśmy w roku 2002/2003 – Ogólno-polski konkurs Liga XXI Wieku, „Nasze autorytety”, w któ-rym Anita Haczyk otrzymała wyróżnienie na etapie cen-tralnym, opiekun Zofia Kańska. W konkursie „Wygraj Ligę” (2003/2004) Szymon Tutak zdobył I miejsce, opiekun Ar-tur Kański. W konkursie j. angielskiego The Big Challange o zasięgu europejskim (2005/2006), Michał Kański zajął IV miejsce w województwie świętokrzyskim. Opiekun Natalija Pywowarowa. W ogólnopolskim konkursie „Wirtualna gra na giełdzie – „Z klasy do kasy” czterokrotnie zagraliśmy w fi-nale – w roku 2006/2007 – dwie drużyny. Skład I drużyny: Łukasz Szymczak, Tomasz Czapla, Paweł Baran i Magdalena Ślisarz – opiekun Jadwiga Odomska. Skład II drużyny: Karo-lina Banasik, Paulina Kwiecień, Karolina Sapa, Jacek Strojny i Artur Palmąka, opiekun Artur Kański. W roku 2007/2008 – dwie drużyny, skład I o nazwie „wyrwifalki”: Adrian Kozłow-ski, Katarzyna Mazur, Sylwia Ptak i Michał Jamroży, opiekun Jadwiga Odomska. Skład II o nazwie „kaszana sqad”: Łu-kasz Andrejas, Hubert Janicki, Mateusz Majczak i Krzysztof Kwiatkowski, opiekun Artur Kański.

Przedstawione w artykule prestiżowe sukcesy to tylko część pracy, jaką wykonaliśmy dotychczas w gimnazjum. Z konieczności pominęłam te udziały, w których uczest-nikom zabrakło punktu czy dwóch aby zająć miejsce na podium. Płynęły wtedy gorzkie łzy i uczniom, i ich opie-kunom, ale podnosili się z kolan i walczyli dalej.

Marek Grechuta nagrał utwór instrumentalny „Widzieć więcej…”, czasem rzeczywiście brak słów aby wyrazić to, co wyrazić należy. Szkoda, że ktoś nie widział więcej niż… Aktualnie to przedostatni rok istnienia gimnazjum. Stwarzaliśmy i stwarzamy naszym uczniom możliwości rozwijania zainteresowań w wielu kierunkach. Pozna-wali i poznają tutaj smak sukcesu i smak porażki. Uczą się radzenia sobie w różnych sytuacjach, co pomoże im odnaleźć się w dorosłym życiu. Jak dotąd raczej nieźle im to wychodzi. Mamy nadzieję, że lata spędzone w mu-rach gimnazjum na zawsze zostaną w pamięci naszych absolwentów.

Opracowanie - Zofia Kańska


Konkurs „Festiwal stołów wigilijnych” Konkurs „Z klasy do kasy” – Finał Wyrwigrosza


Segregujemy w naszym kraju śmieci od kilku lat, ale dopiero od 1 lipca bieżącego roku, dzięki rozpo-rządzeniu Ministra Środowiska, obowiązuje w Polsce ujednolicony system segregacji odpadów. Samorzą-dy mają czas do 1 stycznia 2018 r., aby dostosować system zbiórki do nowych wymagań Ministerstwa.

Do tej pory każda gmina mogła ustalić własny system segregacji. Zbierano dane frakcje surowców do różnych, odmiennych kolorów pojemników, albo prowadzono system segregacji z podziałem na tzw. odpady suche i tzw. „mokre”. Teraz system segregacji będzie jednakowy i nie ważne, czy pojedziemy do Gdańska, czy Krakowa - będziemy segregować odpady w taki sam sposób.

Wspólny system segregacji odpadów opiera się na segregacji odpadów z podziałem na cztery frakcje. Do pojemnika bądź worka koloru niebieskiego trafi papier, do zielonego – szkło, do żółtego – metale i tworzywa sztuczne, a do brązowego – odpady ulegające biodegra-dacji tzw. odpady zielone.

Nie wszystkie odpady, które my produkujemy w na-szych gospodarstwach domowych, nadają się do selek-tywnej zbiórki. Są takie odpady, które należy wyrzucić do kosza bądź worka koloru czarnego przeznaczonym na tzw. odpady zmieszane.

Dlatego również osoby, które segregują odpady, oprócz kolorowych koszów, muszą posiadać pojemnik przeznaczony na zmieszane odpady komunalne. Do czarnego worka (bądź kosza) trafią m.in.: odpady higie-niczne (pieluchy, chusteczki), zatłuszczony papier, ce-ramika, szkło stołowe, butelki po olejach spożywczych, paragony, zdjęcia, tekstylia oraz resztki jedzenia pocho-dzenia zwierzęcego.

Nie należy umieszczać, ani w czarnym, ani w żadnym innym koszu, który posiadamy w domu, odpadów pro-blemowych, czy w jakikolwiek sposób szkodliwych dla środowiska, takich jak: zużyty sprzęt elektroniczny i elektryczny, zużyte opony, odpady wielkogabaryto-we np. stoły, szafy, krzesła, sofy, dywany, wózki dziecięce itp., odpady budowlane – rozbiórkowe z gospodarstw domowych, opakowania po środkach ochrony roślin, puszki po farbach i lakierach, świetlówki, opakowa-nia po smarach i olejach samochodowych. Odpady problemowe należy zbierać selektywnie, a następnie dostarczyć do PSZOK-u, czyli Punktu Selektywnej Zbiórki Odpadów Komunalnych, bądź wystawić przed posesję- podczas mobilnej zbiórki odpadów

ZASADY SEGREGACJI ODPADÓW KOMUNALNYCHproblemowych/ wielkogabarytowych. Zużyte baterie powinniśmy wrzucać do specjalnych pojemników, które są już prawie w każdym sklepie. Natomiast przetermi-nowane leki, czy butelki po syropach, powinny trafić do specjalnych pojemników, zazwyczaj umieszczanych w aptekach.

Segregowanie nie wymaga od nas wysiłku, wystarczy tylko trochę chęci, aby selektywna zbiórka odpadów była zwykłym, codziennym nawykiem, a nie tylko nieprzy-jemnym obowiązkiem. Dzięki temu, że stosujemy selek-tywną zbiórkę, znaczną część odpadów można przero-bić, albo ponownie wykorzystać. Nie muszą wszystkie produkowane przez nas śmieci trafić na składowisko, ogromną ilość odpadów, szczególnie opakowań, można oddać do recyklingu i wykonać z nich nowe potrzebne przedmioty. Pamiętaj !!! Prawidłowa segregacja odpa-dów komunalnych zaczyna się w domu. Oddzielaj zatem surowce od śmieci, które nie nadają się do ponownego przetworzenia.

Segregując odpady przyczyniamy się do ochrony na-szego środowiska, ale segregowanie odpadów przynosi nam również korzyści finansowe – segregując, zapłacimy mniej za zagospodarowanie odpadów. Jeśli będziemy nasze śmieci oddawać tylko w formie zmieszanej, rachu-nek za podatek śmieciowy będzie wyższy. Słowem- se-gregacja się opłaca!

Artykuł napisany w ramach realizacji Projektu pn. „Działania w zakresie edukacji ekologicznej na rzecz rozpowszechniania prawidłowych zasad postępowania z odpadami komunalnymi - konkursy, warsztaty, dopo-sażenie RCEE” dofinansowanego ze środków Wojewódz-kiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wod-nej w Kielcach.

ZAKŁAD GOSPODARKI ODPADAMIKOMUNALNYMI W RZĘDOWIE

LAUREATEM OGÓLNOPOLSKIEGO KONKURSUO PUCHAR RECYKLINGU!

Konkurs ten, prowadzony przez Firmę Abrys Sp. z o.o. , jest jedynym w naszym kraju przedsięwzięciem, który w sposób kompleksowy ocenia selektywną zbiórkę od-padów i działania edukacyjne. Dzięki prowadzonej przez


Regionalne Centrum Edukacji Ekologicznej, ciekawej i skierowanej do wszystkich grup odbiorców edukacji ekologicznej, Zakład w Rzędowie został doceniony za swoje zaangażowanie w działania edukacyjne. Jest to dla Zakładu ogromne wyróżnienie. Jako jedyny został laureatem z województwa świętokrzyskiego, a walczył o Nagrodę Główną z doświadczonymi w prowadzeniu edukacji ekologicznej Podmiotami. „Nagroda cieszy, ale i zobowiązuje do prowadzenia jeszcze bardziej

Nagrodę dla Zakładu odebrała Dyrektor Pionu Sprzedaży i Rozwoju Pani Bogumiła Czerwiec (3 od prawej).

skutecznej edukacji, oraz do podejmowania szerszych działań proekologicznych” informują pracownicy RCEE w Rzędowie. Rozdanie nagród w tegorocznej edycji kon-kursu o Puchar Recyklingu miało miejsce podczas Mię-dzynarodowego Kongresu Ochrony Środowiska ENVI-CON, przy targach POL-ECO SYSTEM w Poznaniu, w dniu 17 października 2017 r.

Regionalne Centrum Edukacji Ekologicznej w Rzędo-wie

Pierniczki świąteczne, kto ich nie lubi? Małe aromatyczne ciasteczka, które tak przyjemnie chrupie się przed i w czasie Świąt. Mogą być także piękną dekoracją naszego drzewka i z powo-dzeniem zastąpić bombki. To ciastecz-ka bez których ciężko wyobrazić sobie Boże Narodzenie! Świąteczne pierniczki

przygotujesz szybko i łatwo, dzięki temu przepisowi. Wystarczy kilka składników oraz pyszny lukier, aby zrobić słodkie przysmaki na święta Bożego Narodzenia.

Składniki:50 dkg mąki tortowejpołowa szklanki mleka1 łyżeczka amoniaku lub 2 łyżeczki sody2 łyżeczki przyprawy do piernika1-2 łyżki kakao10 dkg cukru pudru30 dkg miodu sztucznego10 dkg masła1 jajko

Mleko podgrzewamy z amoniakiem, dodajemy masło, cukier, miód następnie łączymy z mąką, z jajkiem i resztą składników zagniatając ciasto.

Ciasto rozwałkowujemy na grubość około 3-5 mm. Wykrawamy pierniczki foremkami i pieczemy w tempe-raturze 180 stopni od 10 do 15 minut. Pierniczki dekoru-jemy lukrem lub zdobimy według własnych pomysłów.

Smacznego!Halina Ormiańska

Kącik kulinarny


Już po raz dziewiąty rozegrany został Turniej Dzi-kich Drużyn o Puchar Prezesa Stowarzyszenia „Towa-rzystwo Przyjaciół Gminy Tuczępy”. Turniej odbył się 26 listopada w Hali Sportowej w Nizinach.

W rozgrywkach brały udział amatorskie drużyny pił-karskie, w których najmłodszy zawodnik musiał mieć ukończone 15 lat. Do sportowej rywalizacji przystąpiło 6 drużyn: GKS „Wschodnia Tuczępy”, OSP Kargów, KS SPAR-TA Koniemłoty, „Acokolwiek”, „Partyzant” i „FC Szewce”. W każdej zagrało po 8 zawodników. Zawody zostały ro-zegrane systemem „każdy z każdym”. Po pierwszych me-czach do półfinału zakwalifikowało się cztery składy: GKS „Wschodnia Tuczępy”, KS SPARTA Koniemłoty, „Acokol-wiek”, i „FC Szewce”. Mecz finałowy rozegrał się pomiędzy drużynami GKS „Wschodnia Tuczępy”, a „FC Szewce”.

IX TURNIEJ DZIKICH DRUŻYN W NIZINACH

Ostateczna klasyfikacja:I miejsce – GKS „Wschodnia Tuczępy”II miejsce – „FC Szewce”III miejsce – „Acokolwiek”Zwycięzcy otrzymali z rąk Wioletty Kaczmarek - Preze-

sa Stowarzyszenia TPGT i Adama Kolankowskiego - Prze-wodniczącego Komisji Sportu i Turystyki Rady Gminy Tuczępy puchar, złote medale i dyplom, pozostałe dru-żyny z podium – także medale, dyplomy i piłki.

Mecze sędziował Jarosław Barański. Imprezę zorgani-zowało Stowarzyszenie „Towarzystwo Przyjaciół Gminy Tuczępy” przy pomocy Gminnego Klubu Sportowego „Wschodnia Tuczępy”.

Anna Stępień

Uczestnicy Turnieju.

Z cennymi trofeami zwycięska drużyna wraz z Wiolettą Kaczmarek i Adamem Kolankowskim.


W piątek, 13 października 2017 roku w Busku--Zdroju rozegrano powiatowe eliminacje do Turnieju „Z Podwórka na Stadion o Puchar Tymbarku”.

Turniej istnieje od 17 lat i jest największym Turnie-jem piłkarskim dla dzieci w Polsce i w Europie, w którym do tej pory wzięło udział ponad 1,6 miliona dziewcząt i chłopców z całego kraju.

Na buskim Stadionie rozegrano powiatowe elimina-cje Turnieju, w którym wzięła udział rekordowa liczba uczestników, w tym także drużyna Szkoły Podstawo-wej w Nizinach. Organizatorem XVIII Turnieju jest Polski

Związek Piłki Nożnej. Turniej rozgrywany jest w trzech kategoriach wiekowych: U-8: rocznik 2010 i 2011, U-10: rocznik 2008 i 2009, U-12: rocznik 2006 i 2007.

Szkoła Podstawowa w Nizinach zgłosiła do turnieju grupę wiekową U-10M rocznik 2008 i 2009.Do rywali-zacji stanęło 8 drużyn z powiatu buskiego, które zostały podzielone na dwie grupy:

Grupa ASP Niziny 5 : 2 ZPO DobrowodaSP Niziny 3 : 3 ZPO KołaczkowiceSP Niziny 6 : 0 SP SłabkowiceZPO Kołaczkowice 4 : 1 SP SłabkowiceSP Słabkowice 0 : 0 ZPO DobrowodaZPO Kołaczkowice 1 : 1 ZPO Dobrowoda

Grupa BSP Gnojno 1 : 2 SP Pacanów ZSP Wiślica 3 : 1 SP RaczyceSP Gnojno 0 : 0 ZSP WiślicaSP Pacanów 1 : 0 SP RaczyceSP Gnojno 2 : 1 SP RaczyceSP Pacanów 2 : 0 ZPO Wiślica Po emocjonujących meczach grupowych drużyna

z Nizin rozegrała finałowy mecz ze zwycięzcą grupy B. Mecz finałowy doświadczył wiele emocji. Obydwie dru-żyny w poprzednich fazach turnieju grały rewelacyjnie, jednakże zwycięzcą w turnieju i jednocześnie drużyną, która awansowała do kolejnego, wojewódzkiego etapu rozgrywek okazała się Szkoła Podstawowa w Nizinach.

MECZ FINAŁOWY SP Niziny 5 : 0 SP Pacanów

Michał Kwiatek

I MIEJSCE DLA SZKOLNEJ DRUŻYNYPIŁKARSKIEJ Z NIZIN!

Lewa góra: Michał Kwiatek (nauczyciel wychowania fizycznego), Bartłomiej Ku-kiełka, Jakub Pałka, Szymon Mysłek, Gabriel Ołtarzewski, Michał Pabian, Hubert

Tymiński. Lewa dół: Patryk Wojtyś, Wiktor Wieczorek, Kuba Stanek, Daniel Falasa.

Zwycięska drużyna – od lewej: Marcin Kwiatek, Łukasz Sowiński, Dawid Rosiek, Piotr Kwiatek, Mateusz Bień i Michał Kwiatek.

Piłkarze dzielnie walczyli o zwycięstwo.


Wyjątkowo trafne jest ludowe przysłowie „Zdro-wie to nie wszystko, ale wszystko jest niczym bez zdrowia”. Zdrowie jest niewątpliwie wartością nad-rzędną w życiu każdego człowieka.

Człowiekowi już od momentu narodzin towarzy-szy ruch i jest on nieodzownym elementem zdrowia.Chcielibyśmy zachować je jak najdłużej i w zdrowiu upatrujemy podstaw szczęścia. Mówi się nawet, że ide-ałem byłoby: żyć długo i umierać zdrowym. Cierpie-nia, jakich doświadczamy wskutek chorób, zmieniają często życie nie pozwalając cieszyć się jego blaskiem i korzystać w pełni z jego uroków. Zdrowie nie gwaran-tuje nam szczęścia, ale jest jednym z jego warunków. Z obserwacji wynika, że zwłaszcza ludzie młodzi oka-zują niewielkie zainteresowanie swoim zdrowiem, jego ochroną czy wzmacnianiem. Nad utrzymaniem dobre-go stanu zdrowia należy pracować nieustannie, po-nieważ nie jest ono darem danym na całe życie. Zdro-wotne zachowania to czynnik decydujący o zdrowiu. Jednym z elementów zdrowego stylu życia jest aktyw-ność ruchowa, która staje się szansą na szczęśliwe ży-cie. Systematyczna i regularna aktywność fizyczna jest jednym z ważniejszych składników zdrowego stylu życia. Pełni ona wielką rolę w podnoszeniu lub utrzy-maniu odpowiedniego poziomu sprawności fizycznej. Kształtowana w wieku szkolnym sprawność jest dość trudna do utrzymania przez całe życie. Potrzeba ak-tywności dzieci i młodzieży z punktu widzenia potrzeb biologicznych i zdrowotnych wydaje się oczywista. Wysokie umiejętności ruchowe są atrybutem koniecz-nym do istnienia i prawidłowego rozwoju organizmu. Ruch zaraz po odżywianiu jest najważniejszym czynni-

kiem determinującym zdrowie. W doskonaleniu funkcji regulacyjnych organizmu stawiany jest na pierwszym miejscu. Aktywność ruchowa jest czynnikiem modelują-cym w sposób najbardziej korzystny stan morfologiczny

„Horyzonty Aktywności Fizycznej- Dziecięca Piłka Ręczna”

Program Wspierania Aktywności Fizycznejw Szkole Podstawowej w Tuczępach


i funkcjonalny organizmu, a także kształtującym cechy psychiczne. Poprzez ćwiczenia fizyczne jesteśmy w sta-nie oddziaływać na dowolny system organizmu, a tym samym na ogólny poziom sprawności ustrojowej. Wy-siłki fizyczne wpływają w sposób istotny na aktywność czynników odpornościowych.

Regularna zalecana aktywność fizyczna wspomaga młody organizm wpływając na:

- prawidłowy rozwój tkanek układu mięśniowo-szkie-letowego (kości, mięśnie oraz stawy) -prawidłowy roz-wój układu krążenia oraz oddechowego (serce i płuca)

- rozwój i pobudzanie układu nerwowego (koordyna-cja i balans ciała, kontrola ruchów)

- utrzymanie prawidłowej masy ciała (nadwaga, oty-łość, niedożywienie)

Pod wpływem systematycznej aktywności ruchowej zachodzą w organizmie ogromne zmiany. Wiele z nich objawia się na pierwszy rzut oka. Są to prosta, szczupła sylwetka, lepsze umięśnienie, sprężysty chód, brak obja-wów zmęczenia przy pracy fizycznej, lepsze samopoczu-cie w dniach, w których inni czują się gorzej. W wyniku treningu uzyskuje się wyraźną poprawę podstawowych cech motorycznych, takich jak: siła, szybkość, wytrzy-małość. Wychowanie fizyczne i sport są również czyn-nikami wspomagającymi rozwój u dzieci i młodzieży cech o charakterze społeczno- wychowawczym: uczy dokonywania wyboru i krytycznego patrzenia na siebie oraz podporządkowania celów jednostki- celom grupy; uczy właściwie przeżywać sukcesy i porażki; uczy dys-cypliny; kształci życzliwy stosunek do ludzi; przyczynia się do wzrostu zainteresowania współzawodnictwem, ale też i współdziałaniem, kształci silną wolę; uczy kon-sekwencji w osiąganiu celów; wpływa na prawidłowe kształtowanie się takich cech psychicznych, jak: refleks, inteligencja- prawidłowe rozumowanie, poprawna oce-na sytuacji, zdolność przewidywania i podejmowania decyzji; wpływa na samodzielność i inicjatywę; zwięk-sza odporność na zmęczenie, wpływa na poprawę sys-temu obronnego i wzrost odporności na zachorowania. Kształtując sprawność fizyczną dzieci stwarzamy im wa-runki do pełniejszego i bardziej wszechstronnego roz-woju. Ten, kto uprawia sport, wydajniej pracuje, szybciej regeneruje siły, jest wewnętrznie zdyscyplinowany, po-siada umiejętność koncentracji i dobrej organizacji cza-su. Lepsze zdrowie i samopoczucie, pozwalają mu dłużej cieszyć się sprawnym intelektem oraz pięknem i urodą ciała. Cechy takie, jak: wytrwałość w dążeniu do celu, męstwo i odwaga, systematyczność, szacunek do siebie i innych, umiejętność podejmowania wyrzeczeń i poko-nywania własnych słabości, nie są obce najlepszym spor-towcom, jak również osobom nie w pełni sprawnym.,,Na-sze zdrowie jest w naszych rękach”- mówimy. Własnymi działaniami możemy wpływać na zachowanie zdrowia, a nawet na jego polepszenie. Ruch jest lekarstwem o bar-dzo szerokim i wszechstronnym zasięgu, gdyż doskonali sprawność funkcjonowania układu nerwowego młode-go, rozwijającego się człowieka, wzmacnia go fizycznie i psychicznie. Ponadto udział w zajęciach fizycznych

wspomaga rozwój społeczny dzieci poprzez stwarzanie możliwości wyrażania własnej osobowości, budowania pewności siebie, pokonywania własnych słabości, uczy współdziałania i współpracy w grupie, daje możliwość poznania smaku wygranej,a co ważniejsze uczy radzenia sobie z przegraną. Zadaniem rodziców oraz nauczycie-li- jest mobilizowanie dzieci i młodzieży do aktywności, gier sportowych, jazdy na rowerze, wycieczek górskich, pływania. Wiemy, że młodszy wiek szkolny( 8-12 lat ) jest nazywany przez specjalistów „złotym wiekiem moto-ryczności”, dlatego z pełną świadomością podejmujemy wyzwanie bo im więcej sportowych bodźców w dzieciń-stwie, tym większa sprawność fizyczna w młodości i tym zdrowsza starość.

Zatem, wychodząc naprzeciw oczekiwaniom dyrekto-ra, nauczycieli i rodziców oraz dzieci nasza Szkoła przy-stąpiła do drugiej edycji programu w ramach Święto-krzyskiego Programu Wspierania Rozwoju Aktywności Fizycznej „Horyzonty Aktywności Fizycznej -Dziecięca Piłka Ręczna”. Jest to piękna inicjatywa kierowana do szkół podstawowych całego województwa świętokrzy-skiego, zgłoszonych do Programu. Realizowana jest przez Świętokrzyskie Centrum Doskonalenia Nauczy-cieli w Kielcach przy wsparciu Urzędu Marszałkowskie-go Województwa Świętokrzyskiego oraz klubu Vive Tauron Kielce. Celem tego Programu jest wsparcie szkół w zakresie podnoszenia jakości oferty zajęć wychowa-nia fizycznego na pierwszym etapie edukacyjnym oraz promocja aktywności fizycznej wśród uczniów klas I-III poprzez popularyzację tej dyscypliny sportu. Stanowi to niejako platformę sportowej rywalizacji w oparciu o uproszczone zasady gry w piłę ręczną. Program jest próbą zaspokojenia części potrzeb edukacyjnych zwią-zanych z opracowywaniem przez szkołę atrakcyjniejszej oferty zajęć dla najmłodszych oraz motywowaniem ich do podejmowania aktywności fizycznej. Działania w ra-mach tego Programu ukierunkowane są także na rozwój kompetencji metodycznych nauczycieli wychowania fizycznego oraz nauczycieli edukacji wczesnoszkolnej w zakresie metod i technik prowadzenia lekcji wychowa-nia fizycznego w klasach I-III. W tym roku wzbogacono go o moduł „Szczypiorniak IV” skierowany do uczniów i nauczycieli klas czwartych szkoły podstawowej. Na-uczyciele otrzymają w ramach konferencji i warsztatów wsparcie metodyczne -pozwalające poznać zasady gry w dziecięcą piłkę ręczną, szkoła zaś niezbędny sprzęt do treningu i ćwiczeń:10 piłek, bramkę, plastrony- znaczniki do tworzenia boiska oraz kamizelki, a dzieci możliwość uczestniczenia w ciekawych lekcjach wf-u. Uczniowie kl. IV przygotowywani przez p. Iwonę Kapustę -nauczyciela wychowania fizycznego oraz uczniowie kl. III przygoto-wywani przez p. Teresę Romanek-nauczyciela edukacji wczesnoszkolnej, na przełomie kwietnia i maja wezmą udział w rywalizacji sportowej w ramach turniejów po-wiatowych. Zwieńczeniem naszych całorocznych dzia-łań będzie festyn Dziecięcej Piłki Ręcznej, który odbędzie się w czerwcu w Kielcach.

Teresa Romanek


Na terenie gminy Tuczępy funkcjonuje kilka obiek-tów sportowych, które oferują różnorodne zajęcia. Kto może z nich korzystać i gdzie trzeba się zgłosić, by dołączyć do trenujących?

Zajęcia rekreacyjno – sportowe odbywają się od paź-dziernika do marca adresowane są do wszystkich zainte-resowanych dzieci, młodzieży, dorosłych, tak, aby swym zasięgiem objąć jak największą ich liczbę. Zajęcia realizo-wane są w zależności od warunków pogodowych. A od-bywają się na obiektach sportowych na terenie Gminy. W sezonie letnim treningi odbywają się na Kompleksie Boisk „ORLIK 2012”, Korcie Tenisowym. Natomiast w se-zonie zimowym możemy trenować na Sali Gimnastycz-nej w Szkole Podstawowej w Tuczępach, oraz na Hali Sportowej w Szkole Podstawowej w Nizinach. Większość uczestników preferuje gry zespołowe, dlatego wycho-dzimy naprzeciw ich oczekiwaniom i organizujemy za-jęcia z piłki siatkowej, piłki nożnej, tenisa stołowego. W czasie zajęć młodzież doskonali poznane elementy tech-niki i taktyki wybranych gier zespołowych, a także może

rozwijać zasadę fair play. Uczniowie kształtują w sobie również postawę prozdrowotną polegającą na aktyw-nym wypoczynku, dlatego udział w tego typu zajęciach jest ogólnodostępny i nieodpłatny. W naszej ofercie nie zabrakło również zajęć zumby fitness, która cieszy się sporym zainteresowaniem wśród pań, uczęszcza na nie stała grupa zumbowiczek. Warto dodać ze zumba jest z nami już 7 lat!!! Podsumowując zapraszamy do udziału w naszych zajęciach, na pewno każdy znajdzie coś dla siebie.

SALA GIMNASTYCZNA W SZKOLE PODSTAWOWEJ W TUCZĘPACH

PONIEDZIAŁEK - piłka nożna chł. 15³º-17³º, Zumba Fit-ness 18³º-19³º

WTOREK - piłka nożna chł. 15³º-17³ºCZWARTEK - Zumba Fitness 18³º-19³ºPIĄTEK - piłka nożna chł. 15³º-17³º, Siatkówka 18ºº-20ººZajęcia prowadzi Aleksandra Bugdalska.

Aleksandra Bugdalska

CZAS NA SPORT! GDZIE POĆWICZYĆ?

Mecz siatkówki.

Mecz siatkówki drużyn mieszanych. Ćwiczenia doskonalące koordynację ruchową.Trening piłki nożnej chłopców.


GAZETA GMINNA „GŁOS GMINY TUCZĘPY”, ISNN 2084-901XWydawca: Gmina TuczępyAdres Redakcji: Urząd Gminy w Tuczępach, Tuczępy 35, 28-142 Tuczępy, tel./fax 41 35 33 135, e-mail: [email protected] naczelny: Anna StępieńSkład pomocniczy redakcji: Kamila Jamroży, Zofia Kańska, Marcin Opozda, Klaudia Pałka, Edyta Stefańska, Nina Wójcik-Skiba.Redakcja nie ponosi odpowiedzialności za teksty autorskie czytelników, ogłoszenia i informacje reklamowe. Redakcja zastrzega sobie prawo do niezamieszczenia lub przesunięcia terminu umieszczenia artykułu na późniejszy, oraz edycji i skracania artykułów.Nakład: 600 egz.Druk: Drukarnia SMYK s.c., Kielce, ul. Ściegiennego 215, e-mail: [email protected], www.smyksc.pl.WSZELKIE PRAWA ZASTRZEŻONE. Żaden fragment publikacji nie może być powielany lub rozpowszechniany w żadnej formie i w żaden sposób bez uprzedniej zgody autora tekstu.

PONIEDZIAŁEK WTOREK ŚRODA CZWARTEK PIĄTEK SOBOTA NIEDZIELA

Godz. 14.30-16.45 Wyjazdy na

basen SP Niziny

Godz.16.00-17.00Kl. I-III Szkoła

Podstawowa -piłka nożna

Godz. 17.00-18.30

gimnazjum piłka nożna/siatkówka

Godz.

18.30-20.00 piłka nożna –

młodzież/dorośli Niziny/Tuczępy

Godz. 14.30-15.30

SKS piłka nożnaSP Niziny

Godz. 16.00-17.00kl. III Szkoła

Podstawowa minipiłka ręczna

Godz.17.00-18.00

Kl. IV-VII SzkołaPodstawowa

– piłka ręczna/siatkówka

Godz. 18.30-20.00

Siatkówkamłodzież/dorośli

Godz.17.15-19.15

Zajęcia taneczneSP Niziny

Godz.19.30-21.00piłka nożna –

młodzież/dorośliNiziny/Tuczępy

Godz.16.00-17.30

SzkołaPodstawowa –

piłka nożna

Godz.17.30-19.00

siatkówkamłodzież/dorośli

Godz.15.30-17.00piłka nożna

młodzieżstudiująca

opiekun BogdanJanicki/Adrian

Pabian

Godz.15.00-16.30piłka nożna

młodzieżstudiująca

opiekun BogdanJanicki/Adrian

Pabian

Obowiązuje strój sportowy oraz obuwie z jasną bądź kauczukową podeszwą.Opiekun: Michał Kwiatek.

Zajęcia w sali sportowej w NizinachHarmonogram 2017/2018

Gra w piłkę nożną w ramach zajęć pozalekcyjnych.Ćwiczenia doskonalące przyjęcie i podanie piłki.


Otwarcie świetlicy w Brzozówce

Jerzy Fitowski – Sołtys Brzozówki (pierwszy z lewej) dziękował wszystkim zaan-gażowanym w powstanie świetlicy. Obok: Marek Kaczmarek – Wójt

Gminy Tuczępy, Jacek Wilk – Przewodniczący Rady Gminy i Radna Edyta Tutak. Z boku Anna i Robert Majkowscy.

Goście otrzymali wyjątkowe podarunki – od lewej: Edyta Tutak, Robert Majkowski, Anna Majkowska.

Mieszkańcy Brzozówki podczas świętowania.

Tomasz Pasternak, w środku – naj-

młodszy uczestnik uroczystości – Wojtuś

Pasternak i Tobiasz Pasternak.

Najstarsza mieszkanka Brzozówki – 94-letnia Marianna Głowacka z córką Anną Cichecką.

Hanna Grosicka, Katarzyna Sobiegraj i Henryka Zielińska w swoim „kuchennym królestwie”.

Katarzyna Sobiegraj – artystka, lokalny społecznik.

Prace przy układaniu kostki wokół świetlicy.

Pracami dowodził sołtys Jerzy Fitowski.

Pracowali ramię w ramię i panowie, i panie…


50-lecie budynku szkoły w Tuczępach

Uroczysty przemarsz pocztów sztandarowych.

Odsłonięcie tablicy upamiętniającej potrójny jubileusz. Od lewej: Wójt Gminy Tuczępy Marek Kaczmarek, Przewodnicząca Rady Rodziców Laura Jaworska, Dyrektor szkoły Grażyna Patrzałek, Poseł na Sejm RP Michał Cieślak, Doradca

Wojewody Marcin Piętak, były Kierownik Szkoły Teofil Dresel.

Wręczenie medali Przyjaciel Szkoły. Od lewej: (wręczający) Marcin Piętak, Jerzy Kolarz, Michał Cieślak Marek Kaczmarek, Helena Łabęcka, Jacek Wilk, Teofil Dresel, Barbara Kazusek, Jerzy Cichecki, Dorota Czerwiec, ks.Krzysztof Irla, Grażyna Patrzałek.

Magdalena Bąk, Bartosz Zięba, Sylwia

Andrejas i Wiktoria Buczak w roli narratorów.

Kinga Budzińska w roli nauczycielki języka polskiego wraz ze swoją „klasą”.

Wiktoria Palmąka i Kuba Kosał-ka jako mama i niesforny syn.

Lekcja wychowania fizycznego - na pierwszym planie Magdalena Misterkiewicz jako nauczyciel w-f.

Teofil Dresel, inicjator budowy nowego budynku szkoły i obecna Dyrektor Szkoły

Grażyna Patrzałek.

Poprzedni i obecni pracownicy.

Wesołych Świąt - Aktualności · 2017. 12. 21. · Wesołych Świąt KWARTALNIK INFORMACYJNY....

Documents

Transcript of Wesołych Świąt - Aktualności · 2017. 12. 21. · Wesołych Świąt KWARTALNIK INFORMACYJNY....