Warsaw Guide

22

description

School Project.

Transcript of Warsaw Guide

Page 1: Warsaw Guide
Page 2: Warsaw Guide
Page 3: Warsaw Guide
Page 4: Warsaw Guide
Page 5: Warsaw Guide

Pałac Kultury i Nauki (PKiN, poprzednio Pałac Kultury i Nauki im. Józefa Stalina) – najwyższy budynek w Polsce (pod względem wysokości całkowitej), w centrum Warszawy na placu Defilad. Własność miasta stołecznego Warszawy. Obiektem zarządza miejska spółka „Zarząd Pałacu Kultury i Nauki” Sp. z o.o.

Wzniesiony jako dar narodu radzieckiego dla narodu polskiego. Oddany do użytku w 1955r. Wybudowany w trzy lata według projektu radzieckiego architekta Lwa Rudniewa budynek inspirowany jest moskiewskimi drapaczami chmur, które z kolei inspirowane są amerykańskimi wieżowcami art déco. Architektonicznie jest mieszanką socrealizmu i polskiego historyzmu. Obecnie siedziba wielu firm oraz instytucji użyteczności publicznej, takich jak kina, teatry, księgarnia, kluby sportowe, wyższe uczelnie (m.in. Collegium Civitas), instytucje naukowe oraz władz Polskiej Akademii Nauk.

Organizowane są tu także różnego typu wystawy i targi, m.in. od 1958 przez wiele lat były organizowane tu Międzynarodowe Targi Książki i towarzyszące im kiermasze oraz przez kilka lat (na przełomie XX i XXI wieku) targi Komputer Expo. Mieści się w nim sala konferencyjno-widowiskowa na 3000 osób (tzw. Sala Kongre-sowa), Muzeum Techniki, Muzeum Ewolucji PAN oraz Pałac Młodzieży wraz z basenem. Do początku lat dziewięćdziesiątych mieścił się tam Wydział Matematyki Uniwersytetu Warszawskiego

PKiN budzi żywe emocje wśród mieszkańców Warszawy, chociaż ma swoich licznych zwolenników, szczególnie wśród młodszego pokolenia warszawiaków. Przeciwnicy dalszej obecności tej budowli w stolicy uważają budynek za symbol radzieckiej dominacji nad Polską, wskazując iż rozpoczęto jego budowę w latach najgłębszego stalinizmu, gdy Polska była całkowicie podporządkowana ZSRR. Pojawiały się koncepcje zasłonięcia go biurowcami, utworzenia w nim Muzeum Komunizmu „Socland” (koncepcja Czesława Bieleckiego, Andrzeja Wajdy i Jacka Fedorowicza), a nawet zburzenia „kosmicznej osi przebijającej serce stolicy”. Zwolennicy uważają jednak, że budynek pełni obecnie wiele użytecznych funkcji, wpisał się już w krajobraz miasta i pozostanie w nim trwale obecny, stając się symbolem i najbardziej rozpoznawalnym obiektem w Warszawie.

Page 6: Warsaw Guide
Page 7: Warsaw Guide

Kolumna Zygmunta III Wazy w Warszawie – pomnik króla Zygmunta III Wazy w Warszawie, na Starym Mieście, na placu Zamkowym, wzniesiony w latach 1643–1644 z fundacji Władysława IV Wazy według projektu Augustyna Locciego oraz Constantino Tencalli; restaurowany w latach 1885–1887 i 1929–1931, zniszczony w 1944, zrekonstruowany w latach 1948–1949, wpisany do rejestru zabytków w 1965.

Kolumna Zygmunta pochodzi z 1644 i jest najstarszym świeckim pomnikiem w Warszawie. Została wystawiona z fundacji jego syna Władysława IV Wazy, który chciał w ten sposób uczcić pamięć swojego ojca. Monumentalny pomnik króla stał poza murami miasta aż do 1818. Koncepcję kolumny opracowali Augustyn Locci i Constantino Tencalla. Brązowy posąg króla pierwotnie złocony wykonał bolończyk Clemente Molli, a odlew z brązu wykonał królewski ludwisarz Daniel Tym. Trzon kolumny wykonano z pochodzącego z Gór Świętokrzyskich permskiego zlepieńca. Skała ta nazywana jest obecnie zlepieńcem zygmuntowskim.

Kolumna Zygmunta przechodziła kilka renowacji. Pierwszą w 1743 przeprowadzał Franciszek Dąbrowski. Następną w 1810 wykonali Jakub Kubicki i Józef Boretti. W 1827 otaczające kolumnę ogrodzenie z żelaznych krat zmieniono na kamienne słupy połączone żelaznymi łańcuchami. W 1854 Henryk Marconi zaprojektował nowe otoczenie pomnika. Jego podstawa została otoczona żeliwną balustradą i ozdobiona czterema tryskającymi wodą trytonami zaprojektowanymi przez rzeźbiarza Kissa z Berlina, odlanymi z cynku w warszawskiej fabryce Karola Mintera. W latach 1862-1863 przeprowadzane były prace renowacyjne pod kierunkiem Józefa Orłowskiego.

Page 8: Warsaw Guide
Page 9: Warsaw Guide

Sejm Rzeczypospolitej Polskiej – od 1505 roku najwyższy organ władzy ustawodawczej w Polsce.

Sala posiedzeń w SejmieW III Rzeczypospolitej Sejm stanowi pierwszą izbę (tradycyjnie określaną jako izba niższa) polskiego parlamentu. Składa się on z 460 posłów, wybieranych w wyborach powszechnych, równych, bezpośrednich i proporcjonalnych, w głosowaniu tajnym (wybory pięcioprzymiotnikowe). Kadencja Sejmu, zgodnie z Konstytucją, trwa 4 lata; biegnie od dnia pierwszego posiedzenia nowo wybranego Sejmu i trwa do dnia poprzedzającego dzień zebrania się Sejmu następnej kadencji. Zakończenie kadencji może także nastąpić w wyniku jej skrócenia przez Prezydenta RP: obligatoryjnie (obowiązkowo), jeżeli procedura zasadnicza powoływania Rady Ministrów oraz obie procedury rezerwowe zakończą się fiaskiem, lub fakultatywnie (nieobowiązkowo), jeżeli Prezydent, w ciągu 4 miesięcy od dnia przedłożenia projektu ustawy budże-towej Sejmowi przez Radę Ministrów, nie otrzyma jej do podpisu (na wydanie postanowienia w tej sprawie przysługuje Głowie Państwa czas 14 dni).

Sejm obraduje ciągle, pod przewodnictwem marszałka. Jego obrady są jawne. Posiedzenia Sejmu odbywają się zazwyczaj co drugi lub co trzeci tydzień. Urzędem wspierający Sejm i jego organy w zakresie prawnym, organizacyjnym, finansowym i technicznym jest Kancelaria Sejmu.

Kompleks budynków Sejmu i Senatu jest usytuowany na skarpie wiślanej w rejonie ulic Wiejskiej, Górnośląskiej i Piotra Maszyńskiego w Warszawie.

Page 10: Warsaw Guide
Page 11: Warsaw Guide

Łazienki Królewskie w Warszawie – zespół pałacowo-parkowy w Warszawie z licznymi zabytkami klasycystycznymi, założony w XVIII wieku z inicjatywy króla Stanisława Augusta Poniatowskiego. Całe założenie było zrealizowane przez architek-tów królewskich: Dominika Merliniego, Jana Chrystiana Kamsetzera i Jana Chrystiana Szucha.

Park spełnia dziś swoje zadania podobnie jak w momencie jego utworzenia. Jest miejscem licznych wydarzeń o charakterze kulturalnym, naukowym, rozrywkowym i sportowym, a także ulubionym miejscem spacerów warszawiaków. W parku nie wolno jeździć na rolkach, deskorolkach i rowerach, co sprawia, że jest bezpieczny również dla małych dzieci. Niedaleko Łazienek znajduje się Ogród Botaniczny Uniwersytetu Warszawskiego, chętnie odwiedzany nie tylko przez spacerowiczów, ale również przez studentów.

Pałac Na Wyspie, zwany też pałacem Łazienkowskim, początkowo rezydencja magnacka, od końca XVIII wieku – królewska. Należy do najpiękniejszych i najcennie-jszych zabytków klasycystycznych (architekci Dominik Merlini i Jan Chrystian Kam-setzer). Bogate wnętrze zostało zrekonstruowane po zniszczeniach wojennych. W sąsiedztwie pałacu znajduje się letni Teatr na Wyspie z 1790 roku, naśladujący starożytne ruiny (Jan Chrystian Kamsetzer).

Przy północnym wyjściu z parku na ul. Agrykola – historyczny gmach szkoły podchorążych (związany z powstaniem listopadowym).

W pobliżu południowego wyjścia znajduje się minipole golfowe, stanica jeździecka, oraz jedna z najbardziej prestiżowych restauracji stolicy – Belvedere. W znajdujących się nieopodal nieczynnych szklarniach organizowane są często wystawy o różnorod-nej tematyce. W jednej z innych szklarni zorganizowano wytwórnię tkanin tradycy-jnych i ozdobnych, będącą prywatną firmą kontynuującą tradycje znanej spółdzielni tkackiej „Ład”. Na tradycyjnych drewnianych krosnach produkowane są m.in. tkaniny na potrzeby wielu filmów o tematyce historycznej.

Page 12: Warsaw Guide
Page 13: Warsaw Guide

Stadion Narodowy w Warszawie – wielofunkcyjny stadion sportowy (głównie piłkarski) na Kamionku w Warszawie, wybudowany w latach 2008-2011 w niecce byłego Stadionu Dziesięciolecia z myślą o turnieju finałowym Mistrzostw Europy UEFA Euro 2012 i oficjalnie otwarty w dniu 29 stycznia 2012. Posiada 4. kategorię w klasyfikacji UEFA (najwyższą). Na dwukondygnacyjnych trybunach znajduje się 58 500 miejsc (wszystkie dla osób siedzących), w tym 4600 miejsc o podwyższonym standardzie i 69 lóż (dla 800 osób).

Obiekt został zaprojektowany przez konsorcjum JSK Architekci Sp. z o.o., Gerkan, Marg und Partner International GmbH, we współpracy z Schlaich Bergermann & Partner GmbH odpowiedzialnych za wykonawstwo inżynieryjne. Za przygotowanie instrumentów zarządzania kompleksem sportowo-biznesowym oraz za zarządzanie obiektem i zabudową terenów przyległych do Ośrodka Sportu oraz zapewnienie przychodów umożliwiających pokrycie kosztów, a także promowanie marki Stadion Narodowy i komercjalizowanie praw marketingowych i reklamowych, odpowiada oficjalny operator stadionu, spółka Skarbu Państwa PL.2012+ (od 1 stycznia 2013), powołana przez Ministra Sportu i Turystyki.

Page 14: Warsaw Guide
Page 15: Warsaw Guide

Grób Nieznanego Żołnierza w Warszawie – grób-pomnik na placu marsz. Józefa Piłsudskiego w Warszawie. Ideą warszawskiego Grobu Nieznanego Żołnierza jest uczczenie pamięci poległych w walce o niepodległość. Grób zaliczany jest do naro-dowych imponderabiliów, symbolizujących największe poświęcenie.

Pomysł oddania hołdu poległym w walkach nieznanym żołnierzom narodził się bezpośrednio po I wojnie światowej we Francji. Pierwszy na świecie Grób Niezna-nego Żołnierza powstał w Paryżu w 1920. Upamiętnia on 1 500 tys. żołnierzy poległych w latach 1914–1918. Równolegle z Francją utworzono miejsca hołdu bezimiennym żołnierzom w Wielkiej Brytanii.

W Polsce pierwsze inicjatywy stworzenia miejsca upamiętniającego poległych nieznanych żołnierzy pojawiły się w 1921. Jako pierwszy powstał pomnik-płyta Nieznanego Żołnierza w Łodzi (odsłonięcie 22 marca 1925).

Warszawski Grób Nieznanego Żołnierza został odsłonięty 2 listopada 1925, pod kolumnadą Pałacu Saskiego. W tym dniu złożono do niego zwłoki bezimiennego żołnierza, sprowadzone podczas specjalnej ceremonii z Cmentarza Obrońców Lwowa. Twórcą grobu był artysta-rzeźbiarz Stanisław Kazimierz Ostrowski.

Pod koniec II wojny światowej grób uległ poważnemu uszkodzeniu w wyniku wysadzenia w powietrze. Już w 1946 został odbudowany i ponownie odsłonięty. Obecnie stanowi trójarkadowy fragment ocalałej kolumnady Pałacu Saskiego. W latach 1990–1991 wystrój grobu częściowo zmieniono.

Przy Grobie Nieznanego Żołnierza w Warszawie płonie wieczny znicz i służbę pełni warta honorowa z Batalionu Reprezentacyjnego Wojska Polskiego, a w święta państwowe odbywa się jej uroczysta zmiana z udziałem najwyższych władz państwa.

Page 16: Warsaw Guide
Page 17: Warsaw Guide

Most Świętokrzyski – pierwszy most wantowy w Warszawie na Wiśle otwarty 6 października 2000 roku, łączący Powiśle z Pragą Północ w okolicach Portu Praskiego. Budowa mostu trwała 2 lata, a całkowity koszt zamknął się w kwocie ok. 160 mln. zł. Kamień węgielny wmurowano 28 września 1998 r. Wybudowany przez Mostostal Warszawa SA.

Most razem z wiaduktem ma długość 479 metrów, po dwa pasy ruchu w każdą stronę i dwa pasy dla pieszych i rowerzystów. Konstrukcja wantowa wsparta jest na 90-metrowym pylonie, na którym zaczepiono 48 lin podtrzymujących jego płytę. Pylon stoi na prawym brzegu Wisły, zaś po lewej stronie wsparty jest na dwóch podporach osadzonych w dnie. Wewnątrz północnej „nogi” pylonu znajduje się winda konserwacyjna. Optycznie, Most wydaje się lekki (brak klasycznych filarów), aczkolwiek składa się – wraz z wiaduktami dojazdowymi – z siedmiu przęseł.

Most jest nocą podświetlany, a przy moście na lewym brzegu znajduje się pomnik warszawskiej Syrenki.

Budowa mostu wiązała się z zamierzeniami intensywnej zabudowy okolic Portu Praskiego przez współfinansującą inwestycję firmę Elektrim, a także miasteczka uniwersyteckiego na Powiślu. Ponieważ plany te nie zostały zrealizowane, a most jest słabo połączony z większymi arteriami komunikacyjnymi (miał obsługiwać ruch lokalny) jego wykorzystanie było nieduże. Jednak po wyłączeniu dwóch pasów ruchu kołowego na moście Śląsko-Dąbrowskim w 2007 roku jego znaczenie mocno wzrosło. Doskonale spina ścisłe centrum miasta z Pragą, dzięki czemu ułatwia dojazdy do pracy i do domu. Ponadto jest to najlepiej przystosowany do potrzeb rowerzystów most w Warszawie. Most ten przez wielu warszawiaków uważany jest za niepotrzebny (a przynajmniej mniej potrzebny niż np. most Północny)

Page 18: Warsaw Guide
Page 19: Warsaw Guide

Most Świętokrzyski – pierwszy most wantowy w Warszawie na Wiśle otwarty 6 października 2000 roku, łączący Powiśle z Pragą Północ w okolicach Portu Praskiego. Budowa mostu trwała 2 lata, a całkowity koszt zamknął się w kwocie ok. 160 mln. zł. Kamień węgielny wmurowano 28 września 1998 r. Wybudowany przez Mostostal Warszawa SA.

Most razem z wiaduktem ma długość 479 metrów, po dwa pasy ruchu w każdą stronę i dwa pasy dla pieszych i rowerzystów. Konstrukcja wantowa wsparta jest na 90-metrowym pylonie, na którym zaczepiono 48 lin podtrzymujących jego płytę. Pylon stoi na prawym brzegu Wisły, zaś po lewej stronie wsparty jest na dwóch podporach osadzonych w dnie. Wewnątrz północnej „nogi” pylonu znajduje się winda konserwacyjna. Optycznie, Most wydaje się lekki (brak klasycznych filarów), aczkolwiek składa się – wraz z wiaduktami dojazdowymi – z siedmiu przęseł.

Most jest nocą podświetlany, a przy moście na lewym brzegu znajduje się pomnik warszawskiej Syrenki.

Budowa mostu wiązała się z zamierzeniami intensywnej zabudowy okolic Portu Praskiego przez współfinansującą inwestycję firmę Elektrim, a także miasteczka uniwersyteckiego na Powiślu. Ponieważ plany te nie zostały zrealizowane, a most jest słabo połączony z większymi arteriami komunikacyjnymi (miał obsługiwać ruch lokalny) jego wykorzystanie było nieduże. Jednak po wyłączeniu dwóch pasów ruchu kołowego na moście Śląsko-Dąbrowskim w 2007 roku jego znaczenie mocno wzrosło. Doskonale spina ścisłe centrum miasta z Pragą, dzięki czemu ułatwia dojazdy do pracy i do domu. Ponadto jest to najlepiej przystosowany do potrzeb rowerzystów most w Warszawie. Most ten przez wielu warszawiaków uważany jest za niepotrzebny (a przynajmniej mniej potrzebny niż np. most Północny)

Page 20: Warsaw Guide

EDITORIAL: MICHAŁ RADZIEJOWSKI

Page 21: Warsaw Guide
Page 22: Warsaw Guide