CHRYSTUSOWI U W I E R Z M Y

8 IX 2013 XXIII niedziela zwykła NR 23

POCZET ŚWIĘTYCH TEMAT TYGODNIA

EWANGELIA

Święta Marta Jezus, Syn Boży i nasz Pan Wyrzeczenie

EWANGELIA

A szły z Nim wielkie tłumy. On zwrócił się i rzekł do nich: Jeśli

kto przychodzi do Mnie, a nie ma w nienawiści swego ojca i

matki, żony i dzieci, braci i sióstr, nadto siebie samego, nie mo-

że być moim uczniem. Kto nie nosi swego krzyża, a idzie

za Mną, ten nie może być moim uczniem. Bo któż z was, chcąc

zbudować wieżę, nie usiądzie wpierw i nie oblicza wydatków,

czy ma na wykończenie? Inaczej, gdyby założył fundament,

a nie zdołałby wykończyć, wszyscy, patrząc na to, zaczęliby

drwić z niego: Ten człowiek zaczął budować, a nie zdołał wy-

kończyć. Albo który król, mając wyruszyć, aby stoczyć bitwę

z drugim królem, nie usiądzie wpierw i nie rozważy, czy w dzie-

sięć tysięcy ludzi może stawić czoło temu, który z dwudziesto-

ma tysiącami nadciąga przeciw niemu? Jeśli nie, wyprawia poselstwo, gdy tamten jest jesz-

cze daleko, i prosi o warunki pokoju. Tak więc nikt z was, kto nie wyrzeka się wszystkiego, co

posiada, nie może być moim uczniem

ROZMYŚLANIE:

Co mogę powiedzieć o mojej wierności Panu Jezusowi?

Szczerze porozmawiam z Jezusem o tym jaka jest moja wierność Mu i będę Go prosił o uporządkowanie moich

postaw miłości

Na jakie cierpienie jest mi najtrudniej zgodzić się w moim życiu?

Powierzę Chrystusowi moje opory wobec cierpienia i pokusy zniechęcenia

Pomyślę o wszystkich rzeczach, które najbardziej wiążą moje serce. Czy potrafiłbym je zostawić dla Pana Jezusa?

Odnowię mój wybór Jezusa. Wyznam Mu szczerze moje obawy wobec Jego wymagań

Zakończę moją medytację litanią do Najświętszego Imienia Jezus

WYRZECZENIE

POCZET ŚWIĘTYCH

Marta pochodziła z Betanii, miasteczka położonego na wschodnim zbo-

czu Góry Oliwnej, w pobliżu wioski Betfage, odległego od Jerozolimy o

około 3 km drogi. Była siostrą Marii i Łazarza, których Pan Jezus darzył

przyjaźnią. Bardzo wiele razy gościła Go w swoim domu. Ewangelista Łu-

kasz opisuje szczegółowo jedno ze spotkań (Łk 10,38-42). Martę wspo-

mina w Ewangelii św. Jan, odnotowując wskrzeszenie Łazarza. Wyznała

ona wtedy wiarę w Jezusa jako Mesjasza i Syna Bożego. Ewangelista Jan

opisuje także wizytę Chrystusa u Łazarza na sześć dni przed wieczerzą

paschalną, gdzie posługiwała Marta. Od tego momentu dalsze losy św.

Marty nie są znane.

Św. Marta jest patronką gospodyń domowych, hotelarzy, kucharek,

sprzątaczek i właścicieli zajazdów.

W ikonografii św. Marta przedstawiana jest w skromnej szacie z pękiem kluczy za pasem, czasami we

wspaniałej sukni z koroną na głowie.

Atrybutami św. Marty są drewniana łyżka, sztućce, księga, naczynie i różaniec.

Kościół oddaje cześć św. Marcie 29 lipca

ŚWIĘTA MARTA

TEMAT TYGODNIA

Imię „Jezus” nadane przez anioła w chwili Zwiasto-

wania, oznacza „Bóg zbawia”. Wyraża ono zarów-

no Jego tożsamość, jak i posłanie: „On bowiem

zbawi swój lud od jego grzechów” (Mt 1,21). Św.

Piotr stwierdza, że „nie dano ludziom pod niebem

żadnego innego imienia, w którym moglibyśmy

być zbawieni” (Dz 4,12).

„Chrystus” po grecku, „Mesjasz” bo hebrajsku,

oznacza „namaszczony”. Jezus jest Chrystusem,

ponieważ został poświęcony przez Boga i namasz-

czony Duchem Świętym dla urzeczywistnienia od-

kupieńczej misji. Jest Mesjaszem oczekiwanym

przez Izraela, posłanym na świat przez Ojca. Jezus

przyjął tytuł Mesjasza, odsłaniając prawdziwą jego

treść: „który z nieba zstąpił” (J 3,13), ukrzyżowany,

potem zmartwychwstały, jest On cierpiącym Słu-

gą, aby „dać swoje życie na okup za wielu” (Mt

20,28). Od słowa Chrystus pochodzi nazwa chrze-

ścijanie.

Jezus jest „Jednorodzonym Synem Bożym” w sen-

sie jedynym i doskonałym. W chwili Chrztu i Prze-

mienienia głos Ojca określa Go jako swego „Syna umiłowanego”. Sam Jezus przedstawiając siebie jako Syna

który zna Ojca potwierdza swoją jedyną i wieczną relację do Boga, swojego Ojca. On jest jedynym Synem

Ojca, drugą Osobą Trójcy Przenajświętszej. Stanowiło to centrum przepowiadania apostolskiego: Apostoło-

wie mogli oglądać: „Jego chwałę, chwałę, jaką Jednorodzony otrzymuje od Ojca” (J 1,14).

Imię „Pan” oznacza w Piśmie Świętym Boskie panowanie. Jezus przypisuje sobie ten tytuł i objawia swoją

Boską najwyższą władzę przez znaki swego panowania nad naturą, nad chorobami, nad demonami, nad

grzechami i śmiercią, przede wszystkim w Zmartwychwstaniu. Pierwsze wyznania wiary Kościoła stwierdza-

ją, że moc, cześć i chwała należne Bogu Ojcu przysługują także Jezusowi: Bóg „darowal Mu imię ponad

wszelkie imię” (Flp 2,9). Jest On Panem świata i historii; wyłącznie Jemu człowiek może w sposób absolutny

poddać swą osobistą wolność.

JEZUS CHRYSTUS – cz. 1 SYN BOŻY I NASZ PAN