1

Małgorzata Pępek

Poseł na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej

L.Dz. 95/2018 Żywiec, dnia 28.11.2018 r.

Sz. P. mgr Jolanta Prażuch

Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska w Katowicach

Ul. Dąbrowskiego 22, 40-032 Katowice

dot. składania uwag do wniosku Pana Jerzego Starypana, Prezesa Zarządu Beskid

Żywiec Sp. z o.o. o wydanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach dla

przedsięwzięcia polegającego na Budowie Ciepłowni na Biomasę i Paliwo

Alternatywne, w związku z obwieszczeniem Regionalnego Dyrektora Ochrony

Środowiska w Katowicach z dnia 30 października 2018 roku

(WOOŚ.420.5.2018.RK1.12)

Szanowna Pani Dyrektor!

Wobec możliwości złożenia uwag i wniosków do wniosku o wydanie

decyzji środowiskowych dla wskazanej wyżej inwestycji, w związku z

przeprowadzaniem oceny oddziaływania na środowisko tego

przedsięwzięcia chciałam wnieść uwagi dotyczące dodatkowych

informacji oraz wyjaśnienia dot. ujęcia instalacji w Planie Gospodarki

Odpadami Województwa Śląskiego na lata 2016-2022 oraz w Planie

Inwestycyjnym, stanowiącym załącznik do PGOWŚ. Odniósł się do nich

inwestor czyli Spółka Beskid Żywiec spółka z o.o. w dniu 28 sierpnia 2018

roku, (Znak sprawy ZS-413/2018), prezentując swoje stanowisko, w

2

którym stwierdza, że planowane instalacje nie podlegają rygorom

stawianym przez PGOWŚ w zakresie obligatoryjnego wpisu do planu.

Zgodnie z odpowiedzią Ministra Środowiska na moją interpelację z

dnia 13-04-2018 r (załącznik nr1) inwestycja polegająca na budowie

spalarni odpadów RDF na terenie Żywca i gminy Radziechowy Wieprz nie

została uwzględniona w Wojewódzkim Planie Gospodarowania Odpadami

Województwa Śląskiego na lata 2016-2022. W ramach ww. dokumentów

nie zaplanowano także inwestycji polegającej na budowie ciepłowni na

biomasę na obszarze Żywca i gminy Radziechowy-Wieprz. Dla zapewnienia

realizacji działań, znajdujących się najwyżej w hierarchii postepowania z

odpadami, jednym z celów i kierunków działań określonych zarówno w

krajowym, jak i w wojewódzkich planach gospodarki odpadami do 2022

roku, jest ograniczenie ,metod termicznego przekształcania odpadów

komunalnych oraz pochodzących z przetworzenia odpadów komunalnych

po 30 procent w stosunku do wytwarzanych odpadów komunalnych w

skali kraju i województwa”. Zaplanowane na terenie województwa

śląskiego inwestycje, wpisane do wpgowś, wyczerpują ten 30-procentowy

limit. Zatem budowa kolejnej instalacji ITPOK w opinii Ministra Środowiska

będzie niezgodna z wpgowś. Zgodnie z art. 186 ust. 1 ustawy z dnia 27

kwietnia 20011 Prawo Ochrony Środowiska organ właściwy do wydania

pozwolenia odmówi jego wydania, jeżeli zamierzony sposób

gospodarowania odpadami jest niezgodny z planami gospodarki

odpadami. Co więcej, właściwy organ odmawia wydania ww. decyzji w

przypadku, gdy zamierzony sposób gospodarowania odpadami jest

niezgodny z planami gospodarki odpadami, co zostało ujęte w art. 46

ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach. Ponadto należy zauważyć,

że celem planów inwestycyjnych jest wskazanie infrastruktury niezbędnej

do osiągnięcia zgodności z dyrektywami Unii Europejskiej w zakresie

gospodarki odpadami komunalnymi.

Zatwierdzony 24 kwietnia 2017 roku uchwałą Sejmiku

Województwa Śląskiego plan jest obowiązujący. Monitorując jego

realizację, w przypadku zagrożenia osiągnięcia zapisanych w planie celów,

Zarząd Województwa przystąpi do jego aktualizacji. Powinna być

poprzedzona pełną analizą przyczyn występującego pod koniec okresu

planistycznego stanu infrastruktury w gospodarce odpadami

komunalnymi w województwie. Dopiero na podstawie wskazanej analizy

możliwie będzie określenie zasadności budowy ciepłowni na biomasę i

RDF w Żywcu (por. zał. Nr 2).

Ponadto przedstawiony Raport o Oddziaływaniu na Środowisko nie

analizuje możliwych konfliktów społecznych związanych z planowanym

3

przedsięwzięciem. Biorąc pod uwagę fakt, iż budowa instalacji rodzi

protesty społeczne na terenie Żywca i Żywiecczyzny (załącznik nr 3, treść

PETYCJI do przedłożenia organowi administracji, wydającemu decyzje o

środowiskowych uwarunkowaniach), wnoszę o wydanie negatywnej opinii

co do oceny oddziaływania na środowisko w prowadzonym postępowaniu,

zmierzającym do wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach

dla tego przedsięwzięcia.

Uwagi szczegółowe (cz. 1):

do projektu polegającego na budowie ciepłowni na biomasę i

paliwo alternatywne, planowanej do realizacji przez spółkę

Beskid Żywiec Spółka z o.o 34-300 Żywiec, ul. Kabaty 2 na

działce o nr ew. 1019/140 obręb 0007 Żywiec.

W punkcie 1.1. Raportu o oddziaływaniu na środowisko autor

opracowania działający na zlecenie inwestora informuje, że

przedsięwzięcie ma polegać na cytuję „budowie ciepłowni na

biomasę i paliwo alternatywne (RDF) o mocy użytkowej 5 MW,

zlokalizowanego w Żywcu, przy ul. Kabaty, na działce o nr ew.

1019/140 obręb 0007 Żywiec.”

Niestety powyższe stwierdzenie stoi w jawnej sprzeczności z

dalszymi faktami przedstawionymi w raporcie.

1. Ciepłownia czy spalarnia

Po pierwsze w całym raporcie mowa o budowie ciepłowni o mocy

użytecznej 5MW, tymczasem z punktu 1.1 raportu wynika, że

kwestia dostaw ciepła jest ostatnim z celów przedsięwzięcia, i to

mówiącym o tylko częściowej dywersyfikacji dostaw ciepła dla

przemysłu i odbiorców indywidualnych; cytuję „Projekt ma

przyczynić się do osiągnięcia polskich i europejskich

standardów oraz norm ochrony środowiska dotyczących

gospodarki odpadami. Poprzez ich realizację możliwe będzie

osiągnięcie poprawy stanu środowiska, zwiększenie poziomu

odzysku frakcji palnej odpadów, częściowe zastąpienie paliw

kopalnych paliwem alternatywnym, wdrożenie najlepszej

4

dostępnej techniki do termicznego przekształcania odpadów, a

także częściowa dywersyfikacja dostawy ciepła do zakładów

przemysłowych i odbiorców indywidualnych.”

Dodatkowo w dalszej części opracowania w punkcie 2.2.3

czytamy, że „Niniejszy raport nie uwzględnia kwestii

związanych z budową brakujących odcinków sieci ciepłowniczej

i kanalizacji deszczowej” oraz w punkcie 2.3.1 „Ze względu na

brak szczegółowych informacji i rozwiązań, w niniejszym

raporcie nie uwzględniono budowy brakującego odcinka

zewnętrznej kanalizacji deszczowej oraz sieci ciepłowniczej”

oraz w punkcie 2.3.3 „Na obecnym etapie nie zostały podjęte

wiążące decyzje dotyczące podziału wykorzystania ciepła z

instalacji pomiędzy przemysł i okolicznych mieszkańców”.

Co prawda inwestycja posiada w planach blok ciepłowniczy, ale

w rejonie planowanej lokalizacji Żywiec nie posiada sieci

ciepłowniczej, tym samym nie będzie można wykorzystać energii

uzyskanej w wyniku spalania.

Dodatkowo w Żywcu istnieje ciepłownia komunalna MZEC

„Ekoterm” Spółka z o.o. o łącznej mocy 53,43 MW, zasilająca

tereny miasta położone po prawej stronie rzeki. Niestety nawet

w obszarze, gdzie istnieje sieć ciepłownicza, moc zamówiona

przez odbiorców to 36,58 MW (dane z Planu Gospodarki

niskoemisyjnej dla miasta Żywiec s. 47).

Tym samym istniejąca ciepłownia posiada ok 16,85MW nadwyżki

mocy na którą nie ma chętnych, pomimo istniejących

technicznych możliwości jej dystrybucji.

Podsumowując mamy do czynienia z planem budowy

„Ciepłowni” bez sieci ciepłowniczej, której powstanie nie jest

nawet rozważane w przedstawionym raporcie. Należy zauważyć,

że w obecnym stanie prawnym i własnościowym, pozwolenie na

budowę planowanej „Ciepłowni” dla Spółki Beskid nie pociąga za

sobą automatycznej budowy niezbędnej sieci ciepłowniczej,

która wymaga osobnych projektów, pozwoleń, źródeł

5

finansowania oraz w ostatecznym rozrachunku

zainteresowanych pozyskiwaniem z niej energii.

Używanie nazwy „Ciepłownia” w przypadku przedmiotowej

inwestycji jest nadużyciem i stanowi jedynie chwyt

marketingowy mający ukryć przed mieszkańcami rzeczywiste

przeznaczenie i charakter inwestycji.

2. Ciepłownia na biomasę i paliwo alternatywne RDF

Kontynuując dalszą analizę nazwy planowanego przedsięwzięcia

czytamy, że „Ciepłownia” ma być zasilana dwoma rodzajami

paliwa czyli biomasą oraz paliwem alternatywnym. Sugerując się

nazwą można przypuszczać, że głównym paliwem będzie

biomasa. Niestety nic bardziej mylnego, jak czytamy w tabeli nr.

3, Zużycie odpadów i surowców - planowana ilość biomasy jest

deklarowana max na poziomie 1200 Mg/r (ton/rok) tym czasem

paliwo RDF w ilości 12300 Mg/r (ton/rok). Tym samym biomasa

może stanowić max 9,75% masy spalanego paliwa.

Jak można przeczytać w punkcie 2.4.5 raportu, cytat „Inwestor

dopuszcza także stosowanie wyłącznie RDF, bez biomasy”, czyli

nie możemy tutaj mówić o „Ciepłowni na biomasę i paliwo

alternatywne”, tylko wprost o „Spalarni odpadów”.

Świadomość taką posiada również autor raportu, ponieważ w

punkcie 2.4.5 pisze „W analizowanym przypadku, ze względu na

to, że biomasa będzie stanowić jedynie niewielką część wsadu

energetycznego, a głównym paliwem będą odpady paliwa

alternatywnego (Inwestor dopuszcza także stosowanie

wyłącznie RDF, bez biomasy) podjęto decyzję, że wielkość

emisji z instalacji będzie odnoszona do standardu emisyjnego

dla instalacji spalania odpadów.”

Podsumowując powyższą analizę, uważamy podobnie jak autor

opracowania, że w przypadku niniejszej inwestycji nazywanej

„Ciepłownia na biomasę i paliwo alternatywne” w

rzeczywistości mamy do czynienia ze spalarnią odpadów.

6

3. Czas pracy spalarni i bilans energetyczny ciepłowni w

odniesieniu do sezonowego zapotrzebowania na energię

W przypadku planowanej „Ciepłowni” autor opracowania wraz z

inwestorem czyli Spółką Beskid zakłada, że będzie ona pracowała

24h na dobę 7 dni w tygodniu z mocą 5MW i minimalny roczny

czas pracy instalacji szacuje na 8200h.

Informacje te znajdujemy w punkcie 2.3.1 raportu - „Zakłada się

pracę ciągłą przez 24 h na dobę, 7 dni w tygodniu z zakładaną

dyspozycyjnością min. 8200 h/rok”.

Oraz w tabeli nr. 2 Podstawowe parametry planowanej instalacji

Ilość linii technologicznych 2

Łączna moc instalacji w paliwie (dla

jednej linii technologicznej)

6250 kW

Sprawność pieca 90%

Straty cieplne pieca 625 kW

Zakładana sprawność instalacji z

uwzględnieniem sprawności pieców i

kotłów

80%

Moc użyteczna instalacji 5000 kW

Czas pracy instalacji w roku 8200 h

Tym samym inwestor i opracowujący raport zakładają, że

„Ciepłownia” będzie pracowała pełną mocą przez cały rok

nawet poza okresem grzewczym. Powyższe założenia są

niedorzecznością, ponieważ trudno sobie wyobrazić odbiorców

dogrzewających domy lub hale przy +30 st. C(w lecie).

Biorąc za przykład aktualnie istniejącą ciepłownię komunalną

MZEC „Ekoterm” Spółka z o.o. o łącznej mocy 53,43 MW, z

„Planu gospodarki niskoemisyjnej dla miasta Żywca” ze str. 46

dowiadujemy się, że w okresie międzygrzewczym wykorzystuje

ona tylko dwa kotły o mocy sumarycznej 2,206MW.

7

Z powyższych wartości wynika, że w okresie międzygrzewczym

już istniejąca w Żywcu ciepłownia pracuje z wykorzystaniem

4,13% mocy nominalnej.

Tym samym można przyjąć, że gdyby planowana

„Ciepłownia”/spalarnia miała możliwość podłączenia się do

sieci ciepłowniczej, jej moc w okresie pozagrzewczym również

powinna osiągać podobną wartość, jak w przypadku ciepłowni

miejskiej czyli 4,13% mocy nominalnej generując ok 206,5KW

zamiast zaplanowanych 5MW.

Niestety powyższy bilans mocy niezbicie świadczy o tym, że

głównym, o ile nie jedynym celem planowanej inwestycji, jest

spalanie odpadów a nie produkcja energii.

4. Dostępność paliwa RDF produkowanego przez Spółkę Beskid

(Miasto Żywiec + 18 okolicznych gmin obejmujących

powierzchnię 1/3 byłego woj. Bielskiego o pow. ok. 1130km2)

Poddając analizie informacje dotyczące możliwości

przerobowych planowanej instalacji oraz dostępności paliwa RDF

będącego głównym a praktycznie jedynym paliwem

przewidzianym do spalania w planowanej instalacji oraz

informacji o dostępności biomasy, w raporcie znajdujemy

następujące informacje:

- zdolność przerobowa planowanej instalacji 12300 Mg/r

(ton/rok): dane z tabeli 3 Zużycie odpadów i surowców oraz ilość

ubocznych produktów spalania

- obecna ilość paliwa RDF powstającego w wyniku działalności

Spółki Beskid wynikająca z przedstawionego raportu, wynosi

1825,411 Mg/r (ton/rok) 14,84% planowanej mocy przerobowej

spalarni Cytuję fragment punktu 2.3.4 „Zgodnie ze zbiorczym

zestawieniem danych o odpadach za 2017 r. Spółka wytworzyła

1825,411 Mg/r RDF”

- obecna ilość biomasy wynosi 0 Mg/r (ton/rok). Autor raportu

ocenia jedynie hipotetyczne możliwości pozyskania biomasy

8

pisząc w punkcie 2.4.2 „Jeśli chodzi o fizyczną możliwość

wykorzystania biomasy leśnej lub rolnej, to na obecnym etapie

istnieje jedynie wstępne rozpoznanie dotyczące możliwości jej

pozyskania na potrzeby wykorzystania energetycznego”

- aktualne pozwolenia Spółki Beskid na wytwarzanie paliwa

alternatywnego RDF zezwala na wytworzenie max 6000 Mg/r

(ton/rok) 48,78% planowanej mocy przerobowej spalarni

(cytuję fragment punktu 2.3.4 „Zgodnie z posiadanym

pozwoleniem zintegrowanym Spółka Beskid Żywiec Spółkaz

o.o. może w ciągu roku wytworzyć, w związku z eksploatacją

instalacji do przetwarzania odpadów komunalnych, do 6000 Mg

odpadów paliwa alternatywnego o kodzie 19 12 10”).

W podsumowaniu możliwości wytwórczych paliwa RDF przez

Spółkę Beskid autor raportu w punkcie 2.3.4 pisze „Na

podstawie wyliczeń, autorzy opracowania widzą konieczność

dostosowania mocy produkcyjnych RDF w firmie Beskid do skali

planowanej instalacji wraz z uzyskaniem koniecznych pozwoleń

w tym zakresie.”

Dodatkowo w ramach analizy możliwości pozyskania

brakującego paliwa RDF autor opracowania w punkcie 2.1.3.2

pisze „Wytwarzanie RDF związane jest z eksploatacją przez

Spółkę Beskid Żywiec Spółkaz o.o. regionalnej instalacji do

przetwarzania odpadów komunalnych. Paliwo produkowane

jest także przez inne instalacje na terenie województwa

śląskiego.”

Analizując powyższe dane i stwierdzenia, wynikające z raportu

oddziaływania na środowisko planowanej spalarni,

opracowanego na zlecenie inwestora, na pierwszy plan wysuwa

się niewielka (ok. 1825 ton/rok (ok 15% mocy spalarni)) ilość

odpadów w postaci paliwa RDF które wytwarza SpółkaBeskid.

Tym samym, aby zapewnić spalarni moc przetwórczą na

planowanym poziomie 12300 ton/rok, konieczny będzie import

paliwa RDF czyli tak naprawdę import śmieci w ilości 10475

ton/rok przekraczającej 85% zdolnosci przetwórczej spalarni.

9

Ewentualnie, w związku z 85% nadmiarem mocy

przetwórczych, Spółka Beskid zaprzestanie segregacji i odzysku

odpadów i zacznie je spalać w zarządzanej przez siebie spalarni.

5. Możliwości organizacyjne Spółki Beskid Żywiec oraz możliwości

zagwarantowania należytej jakości paliwa RDF oraz nadzoru

nad spalarnia.

Jak wynika z Raportu o oddziaływaniu na środowisko

przedsięwzięcia polegającego na budowie ciepłowni na biomasę

i paliwo alternatywne inwestorem jest Beskid Żywiec Spółka z

o.o. 34-300 Żywiec, ul. Kabaty 2. Spółka istnieje od roku 1994. Jak

można przeczytać na stronie internetowej „Udziałowcami Spółki

"BESKID" są: miasto Żywiec, które obejmuje 51% udziałów,

ponieważ zapewniło miejsce na budowę zakładu utylizacji na

swoim terenie, oraz gminy Łodygowice, Lipowa, Jeleśnia, Rajcza,

Szczyrk, Czernichów, Ślemień, Świnna, Łękawica, Gilowice,

Węgierska Górka, Milówka, Radziechowy - Wieprz, Koszarawa,

Ujsoły oraz Wilkowice i Buczkowice, obejmujące 29% udziałów

proporcjonalnie do liczby mieszkańców, a także Wojewódzki

Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Katowicach

(20%)”

Niestety, pomimo blisko 25-cio letniej działalności Spółka Beskid

nie wdrożyła żadnego systemu zarządzania jakością opartego o

normy ISO 9001, ani systemu zarządzania środowiskowego w

oparciu o ISO 14001, które w znaczący sposób uwiarygodniłyby

działalność spółki oraz gwarantowały (w szczególności w

przypadku wdrożenia ISO14001) należytą transparentność

działań.

Oczywiście wdrożenie w/w systemów zarządzania jakością i

środowiskiem nie jest obowiązkowe, ale w dzisiejszych czasach

powinno być standardem dla tego typu instytucji. Należy

zauważyć, że np. w przemyśle motoryzacyjnym nie ma

możliwości stania się dostawcą części na pierwsze wyposażenie

bez wdrożenia i utrzymania w/w systemów zarządzania.

10

Jeśli chodzi o możliwości organizacyjne Spółki Beskid, dające

gwarancję należycie kontrolowanej jakości paliwa RDF,

wątpliwości ma również autor raportu, pisząc w punkcie 19 na

str. 159. „Istotnym ograniczeniem oceny planowanego

przedsięwzięcia jest brak szczegółowej wiedzy na temat źródeł

pochodzenia (a co za tym jakości) paliwa alternatywnego, które

będzie przekształcane termicznie w instalacji. Z danych

otrzymanych od Inwestora wynika, że RDF pochodzący z

instalacji przetwarzania odpadów eksploatowanej przez Spółkę

Beskid Żywiec cechuje duża zmienność parametrów

fizykochemicznych. Na dzień dzisiejszy brakuje jakichkolwiek

przesłanek świadczących o tym, że paliwo dostarczane do

instalacji od innych dostawców nie będzie w podobny sposób

zróżnicowane”

W dalszej części opracowania można przeczytać:

„W ocenie autorów opracowania, Inwestor powinien

wprowadzić normy standaryzacyjne paliwa w tym m.in.

dotyczące zawartości chloru, wilgotności i kaloryczności, które

będą stanowiły obowiązkowy element specyfikacji istotnych

warunków każdego zamówienia paliwa. Spółka powinna

ponadto wdrożyć procedury monitorowania jakości

dostarczanego paliwa, np. poprzez zlecenie zewnętrznym

podmiotom prowadzenia kontroli jakościowej paliwa u

dostawców oraz każdorazowe zatwierdzanie dostawy paliwa

wyłącznie spełniającego założone normy standaryzacyjne.

Wskazane byłoby także rozważenie uruchomienia w zakładzie

głównym w Żywcu, przy ul. Kabaty 2 punktu waloryzacji paliwa

alternatywnego, gdzie w razie konieczności można byłoby

czasowo magazynować i ewentualnie poddawać niezbędnym

działaniom na instalacji przetwarzania odpadów, paliwo, które

pomimo przeprowadzenia działań operacyjnych, nie

odpowiada przyjętym standardom jakościowym.”

W innej części raportu znajdujemy kolejne wątpliwości co do

jakości stosowanego paliwa „W przypadku dostarczania paliwa

alternatywnego przez zewnętrznych dostawców, ze względu na

11

konieczność utrzymania minimalnej zawartości siarki i chloru

oraz zachowania innych parametrów paliwa tj. kaloryczność czy

wilgotność konieczne będzie wprowadzenie systemu

weryfikacji jakości dostarczanego paliwa RDF. W związku z tym

przewiduje się obligatoryjne wprowadzenie procedury

potwierdzania badaniami jakości dostarczanego paliwa.

Procedura powinna także zakładać możliwość wyrywkowej

weryfikacji wyników badań przez zewnętrzne akredytowane

laboratorium.”

Podsumowując - Spółka Beskid Żywiec nie posiada na chwilę

obecną żadnych możliwości technicznych ani organizacyjnych do

weryfikacji jakości paliwa RDF, gwarantującego poprawne

działanie spalarni, a tym samym dotrzymania standardów

emisyjnych.

Dodatkowo, po raz kolejny wiodącym motywem w przypadku

paliwa RDF, jest jego import od innych dostawców ze względu

na zbyt małą ilość tego paliwa, dostępną w wyniku działalności

spółki Beskid obsługującej Żywiec i 18 innych gmin regionu.

Stoimy na stanowisku, że tylko wdrożony, certyfikowany i

utrzymany system zarządzania jakością oraz środowiskiem może

wymusić na firmie Beskid Żywiec dotrzymanie odpowiednich

standardów jakościowych, gwarantujących należyty nadzór nad

jakością paliwa RDF oraz funkcjonowaniem spalarni.

6. Założenia konstrukcyjne „Ciepłowni” i ryzyko, związane z jej

eksploatacją.

Z danych, dostarczonych przez inwestora za pośrednictwem

analizowanego raportu wynika, że „Ciepłownia” ma być

wyposażona w dwa bloki o mocy użytecznej po 2,5 MW każdy,

czyli sumaryczna moc kształtować się będzie na poziomie 5MW

mocy użytecznej. Inwestor dodatkowo w punkcie 2.4.1 opisuje

proponowane rozwiązania technologiczne w ten sposób

„Najważniejsze rozwiązania technologiczne planowanego

przedsięwzięcia stanowią:

12

piec rusztowy, którego konstrukcja sprawdziła się w zakładach termicznego przekształcania odpadów komunalnych na całym świecie,

piec zintegrowany z kotłem odzyskownicowym (odzyskującym energię ciepną),

optymalny odzysk energii zawartej w odpadach, zapewniający możliwość zasilania w ciepło zakładu przemysłowego i miejskiej sieci ciepłowniczej,

oczyszczanie spalin z efektywnym systemem, spełniającym najbardziej rygorystyczne wymagania emisyjne oraz pół-suchym systemem oczyszczania spalin w celu redukcji kwaśnych zanieczyszczeń, pyłów, metali ciężkich oraz dioksyn i furanów. W skład każdej linii technologicznej wchodzą następujące główne

zespoły urządzeń

i urządzenia:

1) system podawania paliwa,

2) piec rusztowy,

3) emitor awaryjny,

4) system wygarniania popiołu,

5) kocioł odzyskownicowy,

6) system dozowania sorbentów,

7) filtry workowe,

8) wentylator wyciągowy,

9) emitor.”

oraz zamieszcza poniższy rysunek nr. 4 „Przykładowe

rozmieszczenie urządzeń instalacji ciepłowni na biomasę / RDF”

(źródło: dane Inwestora), przedstawiający schemat

technologiczny proponowanej instalacji:

13

Analizując proponowane rozwiązania techniczne zgłaszam

następujące zastrzeżenia do budowy proponowanej instalacji:

1. Bezpośrednio za piecem rusztowym, w którym będzie spalane

paliwo RDF, istnieje emitor (komin awaryjny), który jak można

przeczytać w punkcie 2.4.1, ma pracować w następujący sposób

„Czopuch łączący piec rusztowy z kotłem odzyskownicowym

zostanie wyposażony w wyrzutnię awaryjną, która będzie się

automatycznie otwierać w przypadku awarii systemu zasilania

Instalacji lub w przypadku konieczności odcięcia dopływu spalin

do kotła odzyskownicowego. Skierowanie gazów spalinowych

do wyrzutni awaryjnej przez krótki okres czasu z równoczesnym

wstrzymaniem podawania do pieca rusztowego paliwa daje

możliwość natychmiastowego zatrzymania pracy pieca w

przypadku awarii.”

Dodatkowo w dalszej części raportu inwestor informuje, że

„Dokonując oceny dotrzymywania standardów emisyjnych, nie

uwzględnia się:

1. okresów rozruchu i wyłączania instalacji albo urządzeń, o ile w trakcie ich trwania nie są spalane odpady,

2. wpływających na zwiększenie emisji substancji zakłóceń w pracy urządzeń ochronnych, ograniczających emisję do 60 godzin w roku kalendarzowym, licząc od początku roku.”

14

Następnie autor pisze, że „Proces spalania odpadów nie może

być kontynuowany przez okres przekraczający cztery godziny,

w przypadku gdy przekraczane są standardy emisyjne”

Podsumowując powyższe stwierdzenia emitor awaryjny nie jest

zabezpieczony żadnym zestawem filtrów i w przypadku awarii

cała emisja pochodząca z pieca zostanie przekierowana bez

oczyszczenia bezpośrednio do atmosfery.

Dodatkowo legalnie, bez żadnych konsekwencji przez 60h w

roku odnotowywane mogą być przekroczenia emisji lub

emitowane będą spaliny bezpośrednio do atmosfery bez

żadnych konsekwencji. Całkowitym kuriozum jest fakt, za

rejestr wszystkich awarii ma odpowiadać nadzorujący pracę

instalacji kierownik, co wynika z tabeli nr. 6 „Wymagania

prowadzenia procesu termicznego przekształcania odpadów i ich

spełnianie przez planowane przedsięwzięcie”, punkt 8, który

stwierdza: „Planuje się prowadzenie rejestru czasu pracy

instalacji w warunkach awaryjnych (przekraczania

standardów emisyjnych) w celu zapobieżenia

przekroczenia rocznego limitu czasu. Rejestr będzie

przechowywany i archiwizowany przez kierownika

spalarni.”

Kolejnym bulwersującym faktem jest wykluczenie z oceny

dotrzymania standardów emisyjnych każdego okresu rozruchu i

wyłączania instalacji. Przypomina to stare normy emisji spalin dla

pojazdów samochodowych, gdzie pomiar emisji był wykonywany

po rozgrzaniu silnika. Problem w tym, że tego typu normy

obowiązywały pojazdy samochodowe ponad 20 lat temu i dzisiaj

nikt nie jest sobie w stanie wyobrazić takiego podejścia,

ponieważ emisja jest mierzona od startu do wyłączenia.

Natomiast w przypadku spalarni mamy je zaakceptować w roku

2018. Przypomnieć należy, że proces rozruchu i wygaszania pieca

każdorazowo trwa ok 72h i jest opisany w punkcie 2.4.7

„Uruchomienie instalacji następuje przy zastosowaniu palnika

rozpałkowego zasilanego olejem opałowym. Czas rozpalania

15

każdego kotła wynosi do 72 godzin przy zużyciu oleju

opałowego na poziomie 60-90 dm3/h na każdy kocioł.”

Dodatkowo awaryjny jest najczęstszym miejscem nadużyć

związanych z emisją do powietrza, ponieważ umożliwia usuniecie

spalin bez potrzeby „brudzenia” zestawu filtrów a tym samym

umożliwia obniżenie kosztów eksploatacji instalacji, ponieważ

nie jest konieczna utylizacja sorbentów, węgla aktywnego oraz

filtrów. Istnieje prawdopodobieństwo, że emitor awaryjny

posłuży do emisji na co dzień, a emitor główny, znajdujący się za

zestawem filtrów do pomiarów emisji, będzie użytkowany w

przypadku kontroli.

Tym samym wnoszę uwagę, że emitor awaryjny również musi

zostać zabezpieczony takim samym zestawem filtrów jak emitor

główny. Należy dodatkowo przewidzieć, że spaliny

wydobywające się bezpośrednio z kotła będą posiadały wysoką

temperaturę, a tym samym konieczny będzie dodatkowy system

chłodzenia umożliwiający obniżenie ich temperatury w celu

bezpiecznego przekierowania do zestawu filtracji spalin.

Tego typu rozwiązanie z inżynierskiego punktu widzenia jest

bardzo proste do realizacji, ponieważ polega na dobudowaniu

drugiego zestawu filtracyjnego i podłączania do niego emitora

awaryjnego w sposób uniemożliwiający emisję spalin do

powietrza bez filtracji.

Istnieje zagrożenie, że w przypadku przedmiotowej instalacji

nieposiadającej sieci ciepłowniczej emisja przez emitor awaryjny

będzie nagminna, ponieważ wodny kocioł odzyskownicowy nie

będzie mógł oddać energii cieplnej odzyskanej ze strumienia

spalin, a jego ciągłe nagrzewanie doprowadzi do jego zniszczenia.

Tym samym wypuszczenie spalin przed wodnym kotłem

odzyskownicowym staje się metodą poradzenia sobie z

nadmiarem energii.

Pokusa przekierowania spalin bezpośrednio do atmosfery będzie

istniała nawet w przypadku podłączenia ciepłowni do sieci

ponieważ biorąc pod uwagę założenia konstrukcyjne, mówiące o

16

pracy na pełnej mocy przez okrągły rok, min 8200h oznacza to,

że w okresie pozagrzewczym powstawać będzie nadwyżka mocy

na poziomie ok 4,8MW. Tym samym, aby zapewnić „Ciepłowni”

możliwość ciągłej pracy przy mocy nominalnej, rozwiązanie

nasuwa się samo i jest nim otwarcie emitora awaryjnego i

wypuszczenie spalin z pominięciem kotła wodnego i układu

filtracji.

Na poniższym rysunku zaznaczonpo linią czerwoną przebieg

strumienia spalin z pominięciem układu kotła

odzyskownicowego (kotła wodnego) i zestawu filtrów, linią

zieloną prawidłowy przepływ spalin. Jak widać, w przypadku

nadwyżki energii cieplnej jedynym rozwiązaniem

umożliwiającym pozbycie się jej, jest otwarcie emitora

awaryjnego i wypuszczenie spalin bez filtracji do atmosfery.

2. Inwestor w analizowanym raporcie o oddziaływaniu na

środowisku podał w punkcie 2.4.1, że zostanie zastosowany „piec

rusztowy, którego konstrukcja sprawdziła się w zakładach

termicznego przekształcania odpadów komunalnych na całym

świecie”

Tymczasem w dalszej części opracowania w punkcie 11.2.5.2

czytamy, że „Obiektem referencyjnym dla planowanej instalacji

jest instalacja do termicznego przekształcania paliwa

alternatywnego w miejscowości Szeligi.” I dalej w punkcie 19 na

str. 158 „Dostawca technologii jest w posiadaniu danych

17

referencyjnej instalacji do spalania paliwa alternatywnego o

mocy użytecznej 1,2 MW” i w dalszej części opisu „Opracowany

raport oddziaływania na środowisko opiera się w głównej

mierze na założeniach koncepcyjnych. Na obecnym etapie

inwestor dokonał wyboru partnera technologicznego, który

posiada bogate doświadczenia związane z eksploatacją

referencyjnej instalacji termicznego przekształcania paliwa

alternatywnego o mocy użytecznej 1,2 MW. Na potrzeby

niniejszego projektu instalacja zostanie przeprojektowana do

zakładanej mocy użytecznej 2,5 MW. Oznacza to konieczność

wykonania wszystkich elementów instalacji oraz uzupełnienia

dokumentacji np. w zakresie spełniania wymagania czasu

przetrzymywania spalin w temperaturze 1100°C.”

Dodatkowo w tym samym punkcie możemy przeczytać, że

„Niestety w Polsce nie są znane podobne instalacje pracujące w

warunkach przemysłowych.” Na dodatek w związku z brakiem

wyników pomiarów poziomów emisji metali z instalacji

referencyjnej o mocy 1.2MW wybranego dostawcy na str. 109

czytamy „W celu określenia emisji poszczególnych metali,

wykorzystano pomiary emisji, wykonane na rusztowej instalacji

termicznego przekształcania odpadów w Zielonej Górze, która

jest analogiczna technologicznie do planowanej instalacji”

Podsumowując:

- wybrany przez firmę Beskid Żywiec dostawca instalacji, a w

zasadzie samego pieca, ponieważ pozostała część instalacji

pochodzi od różnych dostawców, posiada zwane bogatym, a w

rzeczywistości nieudokumentowane w raporcie doświadczenie,

zdobyte w wyniku eksploatacji jednej instalacji o mocy 1,2MW,

znajdującej się w miejscowości Szeligi w dodatku pracującej tylko

w warunkach laboratoryjnych,

- nie posiada ŻADNYCH doświadczeń w projektowaniu budowie

ani eksploatacji instalacji o mocy 2,5MW a tym bardziej

zespolonej w postaci dwóch linii o sumarycznej mocy 5MW,

18

- nie posiada ŻADNYCH doświadczeń w eksploatacji żadnej

podobnej instalacji w warunkach przemysłowych,

- nie posiada ŻADNYCH wyników pomiarów emisji metali z

własnej instalacji, a w ich miejsce przedstawił wyniki pochodzące

z instalacji innego producenta, zainstalowanej nie w Szeligach

tylko w Zielonej Górze.

- w przypadku pieca o mocy 2,5MW dostawca musi wykonać

projekt pieca od podstaw, ponieważ wcześniej takiego nie

zaprojektował a tym bardziej nie zbudował.

W zasadzie trudno w jakiś logiczny sposób podsumować

powyższe fakty oraz postępowanie Spółki Beskid przy wyborze

dostawcy planowanej instalacji, który jak wynika z danych z

raportu będzie się uczył projektować, budować i eksploatować

swoją pierwszą w historii instalację o mocy 2x2,5MW.

Powyższe fakty całkowicie dyskwalifikują przedmiotowy projekt,

ponieważ dostawca nie posiada żadnego doświadczenia przy

budowie instalacji o planowanej mocy. Co więcej, nie posiada

nawet własnych pomiarów emisji metali z instalacji

referencyjnej.

3. Inwestor w analizowanym raporcie o oddziaływaniu na

środowisku podał, że instalacja zostanie wyposażona w system

oczyszczania spalin „z efektywnym systemem, spełniającym

najbardziej rygorystyczne wymagania emisyjne oraz pół-

suchym systemem oczyszczania spalin w celu redukcji

kwaśnych zanieczyszczeń, pyłów, metali ciężkich oraz dioksyn i

furanów.”

Tymczasem w dalszej części raportu w punkcie 2.4.1 jego autor

przewiduje, że „W przypadku zaostrzenia się w stosunku do

aktualnie obowiązujących norm emisyjnych dozwolonego

poziomu emisji tlenków azotu, istnieje możliwość zastosowania

w przyszłości w Instalacji systemu redukcji tlenków azotu

poprzez dodanie zamkniętego systemu podawania do ostatniej

komory dopalania pieca rusztowego związków amoniaku

19

wiążących tlenki azotu lub zastosowania w Instalacji w ramach

systemu oczyszczania spalin elektrofiltrów.”

Tym samym już na etapie założeń konstrukcyjnych inwestor wie,

że bez modernizacji instalacji oczyszczania spalin nie spełni

zaostrzonych norm emisji. Tego typu podejście stoi w jawnej

sprzeczności z wymaganiem budowy instalacji w oparciu o

najlepszą wiedzę inżynierską, gwarantującą budowę instalacji w

najwyższym aktualnie dostępnym standardzie technicznym.

3.3 Najlepsza dostępna technologia i zgodność z aktualnymi i przyszłymi

standaradami (normami) emisji.

Inwestor w analizowanym raporcie o oddziaływaniu na środowisku podał, że instalacja zostanie

wyposażona w system oczyszczania spalin „z efektywnym systemem, spełniającym najbardziej

rygorystyczne wymagania emisyjne oraz pół-suchym systemem oczyszczania spalin w celu redukcji

kwaśnych zanieczyszczeń, pyłów, metali ciężkich oraz dioksyn i furanów.”

Tymczasem w dalszej części raportu w punkcie 2.4.1 jego autor przewiduje, że „W przypadku

zaostrzenia się w stosunku do aktualnie obowiązujących norm emisyjnych dozwolonego poziomu

emisji tlenków azotu, istnieje możliwość zastosowania w przyszłości w Instalacji systemu redukcji

tlenków azotu poprzez dodanie zamkniętego systemu podawania do ostatniej komory dopalania

pieca rusztowego związków amoniaku wiążących tlenki azotu lub zastosowania w Instalacji w

ramach systemu oczyszczania spalin elektrofiltrów.”

Tym samym już na etapie założeń konstrukcyjnych inwestor wie, że bez modernizacji instalacji

oczyszczania spalin nie spełni zaostrzonych norm emisji. Tego typu podejście stoi w jawnej

sprzeczności z wymaganiem budowy instalacji w oparciu o najlepszą wiedzę inżynierską, gwarantującą

budowę instalacji w najwyższym aktualnie dostępnym standardzie technicznym.

Dodatkowo, jeśli chodzi o rozwiązania technologiczne, autorytarnie rozpatrywano tylko technologie

pieców na czele z piecem rusztowym, w którym paliwo jest spalane autotermicznie, oraz dwie mało

efektywne technologie oczyszczania gazów, z których wybrano gorszą z punktu widzenia

oczyszczania spalin.

W naszej ocenie spalanie tylko w procesie autotermicznym cechuje się bardzo dużą czułością

procesu na jakość paliwa i jest praktycznie całkowicie poza jakąkolwiek kontrolą procesową.

3.4 Monitoring emisji:

W analizowanym raporcie znaleźć można również informację na temat zakładanego monitoringu emisji

szkodliwych substancji, w ramach której inwestor przewiduje monitoring następujących związków

chemicznych oraz parametrów pracy instalacji punkt 18.2.2

Tabela 2. Substancje i parametry mierzone w sposób ciągły oraz metodyki referencyjne wykonywania pomiarów ciągłych

Lp. Nazwa substancji lub parametru

- zakres Jednostka miary Metodyka referencyjna

1 Pył ogółem mg/m3 technika dowolna wzorcowana metodą

grawimetryczną

20

Lp. Nazwa substancji lub parametru

- zakres Jednostka miary Metodyka referencyjna

2 SO2 mg/m3 absorpcja promieniowania IR1) lub UV, lub inna

metoda optyczna z uwzględnieniem normy PN-ISO

7935

3 NOx (w przeliczeniu na NO2) 2) mg/m3 chemiluminescencyjna lub absorpcja promieniowania

IR1), lub inna metoda optyczna z uwzględnieniem

normy PN-ISO 10849

4 CO mg/m3 absorpcja promieniowania IR1)

5 HCl mg/m3 absorpcja promieniowania IR1)

6 Substancje organiczne w postaci

gazów i par wyrażone jako

całkowity węgiel organiczny mg/m3

technika ciągłej detekcji płomieniowo-jonizacyjnej

(FID)

7 HF mg/m3 absorpcja promieniowania IR1)

8 O2 % paramagnetyczna, celi cyrkonowej lub inna

elektrochemiczna gwarantująca niepewność pomiaru3)

nie większą niż ± 1,0% obj. O2

9 Prędkość przepływu gazów

odlotowych lub ciśnienie

dynamiczne gazów odlotowych 4)

m/s

Pa

metoda dowolna gwarantująca niepewność pomiaru3)

mniejszą niż 10%

10 Temperatura gazów odlotowych

w przekroju pomiarowym K

metoda dowolna gwarantująca niepewność pomiaru3)

nie większą niż ± 5 K

11 Ciśnienie statyczne lub

bezwzględne gazów odlotowych Pa

metoda dowolna gwarantująca niepewność pomiaru3)

nie większą niż ± 10 hPa

12 Wilgotność bezwzględna gazów

odlotowych lub stopień

zawilżenia gazów odlotowych5)

kg/m3

kgpary wodnej/kggazu

suchego

metoda dowolna gwarantująca niepewność pomiaru3)

mniejszą niż:

20% w przypadku wilgotności bezwzględnej gazów odlotowych,

10% w przypadku stopnia zawilżenia gazów odlotowych

Tabela 3. Substancje mierzone w sposób okresowy oraz metodyki referencyjne wykonywania pomiarów okresowych

Lp. Nazwa substancji -

zakres Jednostka

miary Metodyka referencyjna

1 Pb mg/m3 norma PN-EN 14385

2 Cr mg/m3 norma PN-EN 14385

3 Cu mg/m3 norma PN-EN 14385

4 Mn mg/m3 norma PN-EN 14385

5 Ni mg/m3 norma PN-EN 14385

6 As mg/m3 norma PN-EN 14385

21

Lp. Nazwa substancji -

zakres Jednostka

miary Metodyka referencyjna

7 Cd mg/m3 norma PN-EN 14385

8 Hg6) mg/m3 norma PN-EN 13211 lub metoda instrumentalna zgodna z normą

PN-EN 14884 rozszerzona o oznaczenie Hg w fazie stałej zgodnie

z PN-EN 13211

9 Tl mg/m3 norma PN-EN 14385

10 Sb mg/m3 norma PN-EN 14385

11 V mg/m3 norma PN-EN 14385

12 Co mg/m3 norma PN-EN 14385

13 Dioksyny i furany mg/m3 norma PN-EN 1948 - 1,2,3

14 SO27) mg/m3

absorpcja promieniowania IR1) lub UV, lub inna metoda optyczna 8), lub inna metoda zgodna z normą PN-EN 14791

15 NOx2)9) mg/m3

chemiluminescencyjna lub absorpcja promieniowania IR1), lub inna

metoda optyczna

16 HCl10) mg/m3 norma PN-EN 1911

17 HF11) mg/m3 dowolna metodyka manualna oparta na wytycznych normy ISO

15713

Jak wynika z powyższych danych, monitoringiem ciągłym ma być objęte w zasadzie tylko 7 podstawowych gazów zaznaczonych w tabeli nr. 58 na żółto. Natomiast poziom emisji pozostałych 17 produktów spalania, czyli metali, w tym metali ciężkich takich jak: - kadm, -tal, - rtęć, - antymon, - arsen, - ołów, - chrom, - kobalt, - miedź, - mangan, - nikiel - oraz dioksyny i furany - będą sprawdzane tylko okresowo. Następnym bulwersującym faktem jest brak analizy rozprzestrzeniania emitowanych do atmosfery przez Spalarnię rakotwórczych dioksyn i furanów. Jak czytamy w raporcie na str. 111 pod tabelą „Tabela 4. Standardy emisyjne, przeliczone na 17,45% tlenu - dioksyny i furany - substancje nienormowane, nie uwzględnione w modelowaniu rozprzestrzeniania

się zanieczyszczeń w powietrzu ”

22

Oznacza to, że rozprzestrzenianie się najbardziej toksycznych i rakotwórczych związków takich jak dioksyny i Furany nawet nie było analizowane.

Należy dodać, że analizy emisji i rozprzestrzeniania wszystkich gazów, metali oraz rakotwórczych, dioksyn i Furanów są analizowane tylko dla przypadku emisji przez zestaw filtrów.

Powyższe analizy nie uwzględniają zanieczyszczenia powietrza i okolicy w przypadku emisji przez emitor awaryjny lub bez działajacych filtrów.

W przypadku omawianej instalacji, której głównym celem jest generowanie odpowiedniego zysku, a nie rzetelna działalność w ograniczonym zakresie, mająca na celu tylko utylizację odpadów produkowanych przez firmę Beskid, monitorowanie emisji w sposób okresowy, może prowadzić do nadużyć w pracy instalacji i wykorzystania jej do spalania paliwa niskiej jakości, jak również do spalania innych odpadów nie będących paliwem RDF, których spalanie będzie skutkować przekroczeniem standardów emisyjnych. Konieczne jest zabezpieczenie i ciągły monitoring emisji z emitora (komina) awaryjnego, który może być źródłem nadużyć. Monitoring działania emitora awaryjnego powinien być prowadzony w sposób ciągły, obejmujący wszystkie fazy pracy instalacji, czyli stan pracy normalnej, awaryjnej oraz rozruch i wygaszanie pieca. Wszystkie wyniki pomiarów z emitorów głównego oraz awaryjnego muszą być prezentowane w

sposób ciągły na ogólnodostępnej stronie internetowej i tablicy informacyjnej umieszonej w

ogólnodostępnym uczęszczanym punkcie miasta, np. rynku.

Monitoring powinien prezentować w sposób ciągły bieżące wartości, zmierzone dla każdego z

emitorów, czyli głównego i awaryjnego oraz wymagane prawem średnie z pomiarów

trzydziestominutowych.

Wszystkie wyniki muszą być prezentowane w czasie rzeczywistym, czyli natychmiast, a nie tak jak to

ma np. miejsce np w spalarni w Krakowie, gdzie średnie 30-minutowe są prezentowane na stronie

internetowej po kilkudziesięciu minutach lub kilku godzinach.

Poniżej przykład mało transparentnego monitoringu ze spalarni w Krakowie.

Jak widać mamy godzinę 00:46 a ostatni poziom emisji prezentowany na stronie jest z 23:30

Czyli mamy opóźnienie w prezentacji danych = 1h16m.

Tego typu system monitoringu jak zaprezentowany powyżej jest tylko iluzją nadzoru nad pracą

spalarni i niczego nie monitoruje. W czasie ponad godziny (1h16m) od ostatniego pomiaru i to

23

wykonanego w postaci średniej 30 minutowej umożliwia spalenie w instalacji wszystkiego, a

monitoring niczego nie wykaże.

Dodatkowo nie do przyjęcia jest procedura monitoringu pracy spalarni opisana przez autora raportu,

cytat „Jeżeli w ciągu roku kalendarzowego wystąpi więcej niż 10 dni, w których pomiary zostaną

unieważnione z powodu niesprawności lub konserwacji systemu do ciągłych pomiarów emisji, to

prowadzący instalację lub użytkownik urządzenia podejmuje działania w celu zwiększenia

niezawodności pracy tego systemu i informuje wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska o

podjętych działaniach.”

Z powyższego zapisu wynika, że nawet przez 10 dni możemy nie mieć żadnego pomiaru i nie wiąże

się to z żadnymi konsekwencjami dla zarządzającego spalarnią.

W przypadku spalarni, która ma działać transparentnie, awaria układu pomiaru emisji lub awaria

któregokolwiek systemu prezentowania pomiarów emisji ma skutkować natychmiastowym

zatrzymaniem pracy instalacji.

W przeciwnym razie system pomiaru i monitoringu emisji jest propagandową fikcją, a nie systemem

nadzoru nad spalarnią i ma chronić tylko i wyłącznie interesy właściciela spalarni, a nie interes

społeczeństwa.

Dodatkowo w celu pełnego zabezpieczenia procesu przed próbą pracy np. z wyłączonym systemem

filtracji, monitoring powinien obejmować dozowanie sorbentów i węgla aktywnego oraz monitoring

wizyjny kluczowych z punktu widzenia emisji elementów calej instalacji.

W związku z brakiem możliwości oceny długofalowych skutków oddziaływania instalacji na zdrowie i

życie obywateli, wszystkie zapisy z monitoringu pracy instalacji powinny być archiwizowane przez

cały okres jej działania i co najmniej 30 lat po zakończeniu jej działania.

Wszystkie archiwalne dane z monitoringu musza być dostępne natychmiast dla każdego

zainteresowanego ich przeglądaniem.

Fikcją jest nadzór, w ramach którego emisja wszystkich metali ciężkich oraz rakotwórczych dioksyn i

furanów jest prowadzona okresowo co kilka miesięcy lub lat.

Daje to absolutne poczucie bezkarności spalarni i nieograniczoną swobodę w emisji spalin bez

filtracji.

Bulwersuje fakt, że w roku, legalnie bez żadnych konsekwencji z pominięciem monitoringu i filtrów

można realizować emisję przez:

- Awarie 60h/r = 2,5 dnia

- Rozruch i wygaszanie pieca 500h/r = 21 dni (wyliczenie w dalszej części opracowania)

- Awaria układu pomiaru emisji zanieczyszczeń 10 dni/r

W sumie 2,5 dnia + 21 dni + 10 dni = 33,5 dnia rocznie.

Daje to łącznie 33,5 DNIA – LEGALNEJ, NIEKONTROLOWaNEJ EMISJI SPALIN,

BEZPOŚREDNIO Z PIECA DO ŚRODOWISKA, BEZ FILTRÓW oraz BEZ ŻADNYCH

KONSEKWENCJI PRAWNYCH.

3.5 Szkodliwe oddziaływanie spalarni.

24

O świadomości szkodliwego oddziaływania spalarni jest przekonany również autor raportu, który na str.

136 pisze. „Analizowane przedsięwzięcie w głównej mierze będzie oddziaływać na jakość powietrza i

na klimat akustyczny w rejonie zakładu.” W trakcie eksploatacji przedsięwzięcie będzie oddziaływać

niekorzystnie zarówno na powietrze atmosferyczne jak i klimat akustyczny jak niemal każdy obiekt o

charakterze przemysłowym. W analizowanym przypadku nie będziemy mieli do czynienia z

oddziaływaniem znacznym, jednak będzie to oddziaływanie bezpośrednie, długoterminowe i trwałe.”

Dodatkowo powyższe stwierdzenia zostają dobitnie potwierdzone w kolejnym punkcie raportu

„Rodzaj, zasięg oraz wielkość emisji”

Rozpatrując rodzaj, zasięg oraz wielkość emisji należy stwierdzić, że nowo uruchamiana instalacja

będzie źródłem emisji gazów i pyłów do powietrza, źródłem emisji hałasu oraz źródłem emisji

odpadów, natomiast emisja związana z powstawaniem ścieków jest w tym wypadku pomijalna.”

Dodatkowo w związku z tym, że inwestor na tym etapie nie wskazuje żadnego podmiotu, kogo mógłby

przyłączyć się do budowanej „Ciepłowni” w związku z niekorzystnym oddziaływaniem na powietrze

atmosferyczne musi przeprowadzić tzw. postępowanie kompensacyjne. Wynika to z poniższego zapisu

na str 136. „Ze względu na to, że w Żywcu przekroczone są poziomy niektórych substancji w powietrzu,

w tym zwłaszcza pyłu PM10 i PM2,5, uruchomienie instalacji i uzyskanie pozwolenia na wprowadzanie

gazów i pyłów do powietrza będzie się wiązało z przeprowadzeniem procedury kompensacyjnej”

Czyli w skrócie w związku z tym, że „Ciepłownia” sama truje i pogarsza jakość powietrza, musi wykupić

na rynku emisję równą lub wyższą od swojej własnej. Natomiast gdyby faktycznie pełniła rolę

ciepłowni i wyeliminowała z rynku jakąkolwiek niską emisję, byłaby pozbawiona konieczności

postępowania kompensacyjnego, ponieważ zostałoby ono zrealizowane automatycznie poprzez

zastąpienie starych kotłów ciepłem systemowym z Ciepłowni.

6. Bilans utylizacji i produkcji odpadów przez projektowaną spalarnię.

Jak wynika z przedstawionego raportu oddziaływania przedmiotowej inwestycji na środowisko, firma

Żywiec Beskid obsługująca Żywiec i 18 okolicznych gmin posiada realny problem z utylizacją ok

1825,411 Mg/r (Ton/rok) odpadów, zwanych paliwem alternatywnym RDF.

W związku z powyższym w/w spółka postanawia wybudować spalarnię tych odpadów o mocy

przerobowej 12300 Mg/r (ton/rok)

Jak czytamy w tabeli „Produkty uboczne spalania i oczyszczania spalin”, zamieszczonej poniżej, w

wyniku pracy tejże spalarni rocznie powstaną następujące ilości nowych odpadów.

Produkty uboczne spalania i oczyszczania spalin

Produkcja żużla i popiołu w % suchej masy paliwa 10%

Produkcja pyłu 3,3 kg/h

Żużel i popiół rocznie 1230 Mg/r

Pyły i zużyte sorbenty rocznie 459,20 Mg/r

Jednak dopiero tabela „nr. 53 Rodzaje i ilości odpadów przewidzianych do wytwarzania w związku z eksploatacją instalacji” przedstawia faktyczne ilości powstających odpadów.

25

Tabela 5. Rodzaje i ilości odpadów przewidzianych do wytwarzania w związku z eksploatacją instalacji

Lp

. Kod Rodzaje odpadów

Ilość w

Mg na rok

13 01 11* Syntetyczne oleje hydrauliczne 1,5

15 01 10* Opakowania zawierające pozostałości substancji niebezpiecznych lub nimi

zanieczyszczone 0,3

15 02 02* Sorbenty, materiały filtracyjne (w tym filtry olejowe nieujęte w innych

grupach), tkaniny do wycierania (np. szmaty, ścierki) i ubrania ochronne

zanieczyszczone substancjami niebezpiecznymi (np. PCB)

0,5

15 02 03 Sorbenty, materiały filtracyjne, tkaniny do wycierania (np. szmaty, ścierki) i

ubrania ochronne inne niż wymienione w 15 02 02 1,0

19 01 05* Osady filtracyjne (np. placek filtracyjny) z oczyszczania 468,0

19 01 12 Żużle i popioły paleniskowe inne niż wymienione w 19 01 11 1558,0*

* W skład odpadu wchodzą popioły i żużle paleniskowe w ilości około 10% spalonego paliwa, czyli około 1230 Mg oraz woda z

odżużlacza w ilości około 328 Mg

Jak wynika z przedstawionych danych, w sumie będzie to 1558 Mg/r żużla + 468 Mg/r odpadów

niebezpiecznych (sorbenty filtracyjne) + 27 Mg/r pyłu + 3,3 Mg/r, a pozostałych odpadów = 2056,3 Mg/r

(Ton/rok)

Oznacza to wprost, że spalarnia która miała rozwiązać problem 1825,4 Tony odpadów w postaci RDF

spowoduje powstanie jeszcze większego problemu w postaci 2056,3 Tony żużlu, pyłów i odpadów

niebezpiecznych.

Wytłumaczenie jest tylko jedno. Rzekomy problem 1825 Tony rocznie odpadów RDF jest tylko

pretekstem do uruchomienia spalarni odpadów, która w wyniku swojego działania wytworzy 2056,3

Tony rocznie jeszcze trudniejszych i droższych w utylizacji odpadów, które nie stanowią już dla Spółki

Beskid problemu.

Działanie spalarni spowoduje dodatkowo zużycie dodatkowych mediów takich, jak:

- energia elektryczna 167 kW,

- - woda 1104 m3/rok,

- Zużycie oleju opałowego do rozgrzewania i wygaszania pieca rocznie 30000 dm3/r.

4. Warunki klimatyczne dla lokalizacji spalarni w Kotlinie Żywieckiej.

Kolejne kontrowersje budzi sam pomysł ulokowania tej i innych spalarni w Żywcu w centrum Kotliny

Żywieckiej. W raporcie oddziaływania na środowisko również eksperci pracujący na rzecz Spółki Beskid

Żywiec podzielają te obawy, pisząc „Kotlina Żywiecka (513.46) tworzy trójkątne obniżenie o długości

do 20 km, maksymalnej szerokości w północnej części 15 km, otoczone ze wszystkich stron górami,

wzniesionymi ponad jej dno (350 – 400 m n.p.m.) na wysokość 500 – 900 m.” Następnie na str. 82 „Dno

kotliny wznosi się na wysokość 340 – 500 m n.p.m. Pokryte jest w większości niewysokimi wzgórzami

i niskimi grzbietami. Jest to obszar licznych zastoisk chłodnego powietrza, eliminowanych czasem

poprzez oddziaływanie Jeziora Żywieckiego w północnej części kotliny oraz „W stosunku do warunków

makroklimatycznych, w Kotlinie Żywieckiej temperatura powietrza jest niższa. Niższa jest też prędkość

wiatru”. Następnie czytamy „Warunki meteorologiczne, będące składowymi czynników

26

klimatycznych, mające wpływ na poziom substancji w powietrzu, to przede wszystkim osłabienie

prędkości wiatru, występowanie inwersji termicznej, spadek temperatury powietrza. Głównym

czynnikiem wpływającym na jakość powietrza jest zazwyczaj nie tyle gwałtowny wzrost emisji, co

pogorszenie się warunków sprzyjających rozpraszaniu zanieczyszczeń w przygruntowej warstwie

powietrza. Decydujące znaczenie mają tutaj kierunek i prędkość wiatru oraz zasięg i czas trwania

inwersji temperatury. W obszarach, gdzie duże znaczenie odgrywa emisja zanieczyszczeń

pochodzących z indywidualnych systemów grzewczych, zaznacza się wyraźnie wpływ temperatury

powietrza, im niższa tym wyższe stężenia substancji w powietrzu.”

Podsumowując Kotlina Żywiecka posiada niekorzystne warunki klimatyczne utrudniające lub często

uniemożliwiajace rozproszenie zanieczyszczeń, wynikające z częstych zastoisk powietrza, które

skutkują większym niż w innych regionach Polski zanieczyszczeniem powietrza.

Tym samym pomysł lokalizacji dodatkowego emitora w mieście, będącym jednym z najbardziej

zanieczyszczonych miast w Europie, jest niedopuszczalne.

Wybór Żywca na lokalizację sieci spalarni odpadów może być motywowany tylko faktem ukrycia w

aktualnej emisji faktycznej wartości emisji, będącej efektem spalania paliwa RDF oraz

uniemożliwienia weryfikacji i udowodnienia ich negatywnych skutków na zdrowie i życie

mieszkańców.

5. Konsultacje Społeczne i kulisy tzw. programu ograniczenia niskiej emisji dla

Żywca

W analizowanym raporcie na str 151-152 możemy przeczytać, że w związku z planowaną inwestycją

były prowadzone konsultacje społeczne i wyglądały jak niżej, cytujemy raport:

„W przypadku analizowanego przedsięwzięcia Spółka Beskid Żywiec Sp. z o.o. jako Inwestor, razem z

Urzędem Miasta Żywca zorganizowały prezentację planów dotyczących planowanego przedsięwzięcia

w omawianej lokalizacji oraz w dwóch pozostałych lokalizacjach (jedna w Żywcu, druga w gminie

Radziechowy-Wieprz). Prezentacja odbyła się w publicznie w trakcie dwóch spotkań z mieszkańcami,

które miały miejsce 28 i 29 listopada 2017 r. W trakcie spotkań, w których uczestniczył Burmistrz

Żywca oraz przedstawiciele Inwestora, zostały przedstawione założenia technologiczne oraz wstępne

obliczenia dotyczące emisji zanieczyszczeń do powietrza dla planowanych instalacji.

W trakcie spotkań ustalono, że Inwestor będzie prowadził dalsze działania mające na celu rzetelne

informowanie mieszkańców, w zakresie lokalizacji, wyboru technologii, zabezpieczeń, oddziaływania

przedsięwzięcia na środowisko.

W ramach konsultacji, w maju 2018 r. odbyła się wizyta studyjna w Ekospalarni Kraków, w której

uczestniczyli mieszkańcy Żywca, przedstawiciele lokalnej prasy, przedstawiciele władz miasta Żywca

oraz przedstawiciele spółki Beskid Żywiec.

W ramach kampanii informacyjnej zostały także opublikowane informacje dotyczące planowanego

przedsięwzięcia w prasie lokalnej.

W spotkaniach z mieszkańcami w listopadzie 2017 r. obecni byli przedstawiciele organizacji

pozarządowych, którzy zapowiedzieli uczestnictwo w postępowaniu administracyjnym dotyczącym

uzyskania decyzji środowiskowej na prawach strony.”

Czyli w ramach całych konsultacji społecznych Burmistrz zorganizował 2 (słownie dwa) spotkania w

ograniczonym gronie i jedną wycieczkę. W tak zorganizowanych spotkaniach uczestniczyło od kilku do

kilkudziesięciu osób, w większości zależnych i przychylnych obecnym władzom miasta.

27

W tym samym czasie ponad 30 tyś mieszkańców Żywca i ponad 153 tyś. mieszkańców powiatu

żywieckiego nie miało pojęcia, że:

- Burmistrz Anotoni Szlagor za pośrednictwem Sp. Beskid Żywiec, nie czekając na opinię mieszkańców,

rozpoczął procedurę prowadzącą do uzyskania pozwoleń na budowę i budowy dwóch spalarni w Żywcu

i trzeciej w Radziechowach (za Browarem przy zjeździe z S1) .

- zaplanował budowę kolejnych dziesięciu

- spółka Beskid Żywiec 10 października 2017 (czyli nawet przed w/w „konsultacjami”) ogłosiła przetarg

na pozyskanie prywatnego inwestora dla prawdopodobnie budowy planowanych spalarni.

- SP. Beskid Żywiec 5 stycznia 2018 ogłosiła kolejny przetarg na pozyskanie prywatnego inwestora dla

prawdopodobnie budowy planowanych spalarni.

Dostępność informacji na temat planowanych Spalarni zwanych „Ciepłowniami na biomasę i paliwo

alternatywne”

Władze miasta i spółka komunalna o większościowym udziale gminy Żywiec czyli Beskid Żywiec zrobiły

wszystko, żeby o inwestycji wiedziała tylko wąska grupa osób i nie dowiedział się o tym ogół

mieszkańców Żywca i Powiatu Żywieckiego.

Jednocześnie, nie czekając na konsultacje, rozpoczęta została procedura uzyskiwania pozwoleń

środowiskowych, będących podstawą do uzyskania pozwoleń na budowę spalarni.

Beskid Żywiec i władze miasta Żywca jeszcze przed ogłoszeniem konsultacji rozpoczęły poszukiwanie

inwestora prywatnego, który prawdopodobnie będzie posiadał większość udziałów w planowanych

instalacjach, a tym samym społeczeństwo i miasto Żywiec będą pozbawione jakiegokolwiek wpływu

na jego działanie.

Bazując na informacji z portalu Beskidy.News https://www.veolia.pl/nasza-oferta/miasta/odpady

prawdopodobnie 4 grudnia 2018r. Beskid Żywiec podpisze umowę z w/w inwestorem, co kuriozalne

podczas Szczytu Klimatycznego w Katowicach.

28

6. Sieć spalarni śmieci – Prawdziwy plan władz miasta i Spólki Beskid Żywiec.

W omawianym raporcie na str. 151 „W przypadku analizowanego przedsięwzięcia Spółka Beskid

Żywiec Sp. z o.o. jako Inwestor, razem z Urzędem Miasta Żywca, zorganizowały prezentację planów

dotyczących planowanego przedsięwzięcia w omawianej lokalizacji oraz w dwóch pozostałych

lokalizacjach (jedna w Żywcu, druga w gminie Radziechowy-Wieprz)”

Oznacza to że w chwili obecnej w trakcie uzyskiwania opinii umożliwiających uzyskanie pozwolenia

na budowę są trzy spalarnie odpadów zwane „Ciepłowniami”:

1. Żywiec ul. Kabaty 2 moc 5MW – 12300 Ton RDF na rok

2. Żywiec „Śrubena” Moc 2,5MW – 6150 Ton RDF na rok

3. Radziechowy działka 3569/60 odręb 0005 - 5MW – 12300 Ton RDF na rok

Niestety nie kończy to planów Spółki Beskid Żywiec i Urzędu Miasta. Jeśli wziąć pod uwagę slajd nr. 8

z prezentacji „Wdrażanie Programu Inwestycyjnego: Programu likwidacji niskiej emisji” planowanych

jest kolejne 10 spalarni odpadów o mocach od 1 – 5 MW.

Jeśli ten plan się powiedzie, na terenie powiatu żywieckiego, a głównie w Żywcu, powstanie 13

(słownie trzynaście) spalarni

29

Zakładając, ze moce przerobowe każdej z 13 spalarni mogą dochodzić do 12300 ton odpadów (śmieci)

na rok bardzo łatwo wyliczyć, że sumaryczna ich liczba to 13 spalarni x 12300 ton/rok = 159900 ton

śmieci rocznie.

W tym samym czasie Żywiec i 18 gmin obsługiwanych przez Beskid Żywiec wyprodukuje 1825,4 Ton.

Zatem odpady RDF spółki Beskid bedą stanowiły ok 1,14% przerobu sieci spalarni. WQynika z tego, że

Spółka Beskid Żywiec sprowadzi do Żywca blisko 100 razy więcej śmieci niż sami wytwarzamy.

Przy aktualnych cenach utylizacji paliwa RDF czyli ok 440 zł/tonę, roczne zyski zarządzajacych siecią

spalarni sięgną 440 zł x 159900 Ton = 70.356.000 zł (słownie: siedemdziesiąt milionów trzysta

pięćdziesiąt sześć tysięcy złotych).

Ta kwota nie m nic wspólnego z utylizacją odpadów, które wytwarza Żywiec i cały powiat, ponieważ

nasze śmieci RDF to tylko ok 1 % całosci.

A zatem pomysł budowy Spalarni odpadów zwanych „Ciepłowniami na biomasę

i paliwo alternatywne” to wyłącznie stworzenie z Żywca i Kotliny Żywieckiej

centrum importu i spalania śmieci z całego kraju i Europy.

Z poważaniem, w imieniu zainteresowanych podmiotów

Małgorzata Pępek

Poseł na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej