1

Nr4/2015

ŚWIĘTY JAN PAWEŁ II WIECZNIE ŻYWY

W NASZYCH SERCACH

Cena: 1,50zł

W numerze!!! Jan Paweł II naszym Patronem

Kącik młodego Europejczyka

Europejskie pielgrzymki Jana Pawła II

Kącik historyczny – dzieciństwo

i młodość Jana Pawła II

Humor Jana Pawła II

Literackie talenty naszych uczniów

Pamiętamy o Dniu Matki

2

JEST W NASZEJ SZKOLE SZCZEGÓLNE MIEJSCE...

JEST MIEJSCE SZCZEGÓLNE

W NASZYCH SERCACH...

Kiedy wchodzimy do naszej szkoły, po prawej stronie widzimy Kącik Patrona.

Jest to miejsce szczególne dla całej społeczności szkolnej. Obok pamiątkowej tablicy

duże kwiaty w doniczkach. W czasie corocznych obchodów Dnia Patrona pojawiają się

także żywe kwiaty, które są wyrazem naszej miłości i wiecznej pamięci. W naszych

sercach jest miejsce dla św. Jana Pawła II.

3

KĄCIK MŁODEGO EUROPEJCZYKA

Papież Jan Paweł II ma swój wkład w dzieło jednoczenia Europy, przypominając

jej o chrześcijańskich korzeniach i konieczności opierania integracji także

na fundamencie wspólnoty duchowej.

Nasz Patron wiązał duże nadzieje z obecnością Polski w Europie. Był przekonany,

że polski naród może przyczynić się do umocnienia pokoju i bezpieczeństwa na kontynencie.

Podkreślał, że Polska ma do zaoferowanie ogromne bogactwo duchowe i kulturowe,

z którego mogą czerpać inne narody. Według Jana Pawła II zdobycze gospodarcze osiągnięte

w procesie integracji nie powinny być traktowane jako jedyny wyznacznik jedności

europejskiej, ale jako środek przydatny do osiągnięcia pełnej jedności, opartej

na „wspólnocie ducha”. Problematyka europejska była ujęta w nauczaniu Jana Pawła II

całościowo, gdyż dostrzegał on nie tylko Europę Zachodnią, ale cały kontynent. Papież nigdy

nie próbował określać szczegółów rozwiązań integracyjnych. Musimy pamiętać o tym,

że w czasie pontyfikatu Jana Pawła II miało miejsce największe rozszerzenie Unii

Europejskiej w maju 2004 roku. Wtedy właśnie Polska z 9 innymi krajami przystąpiła do UE.

Pragniemy przytoczyć piękne przemówienie naszego Patrona w parlamencie

polskim 11czerwca 1999 roku.

,,...Kościół przestrzega przed redukowaniem wizji zjednoczonej Europy wyłącznie

do jej aspektów ekonomicznych, politycznych oraz przed bezkrytycznym stosunkiem

do konsumpcyjnego modelu życia. Nową jedność Europy, jeżeli chcemy, by była ona trwała,

winniśmy budować na tych duchowych wartościach, które ją kiedyś ukształtowały,

z uwzględnieniem bogactwa i różnorodności kultur i tradycji poszczególnych narodów.

Ma to być bowiem wielka Europejska Wspólnota Ducha. Również w tym miejscu ponawiam

mój apel, skierowany do starego kontynentu: ,,Europo, otwórz drzwi Chrystusowi!”

4

EUROPEJSKIE PIELGRZYMKI JANA PAWŁA II

Szlaki podróży europejskich objęły zdecydowaną większość krajów naszego

kontynentu. Z krajów katolickich pominięte zostały jedynie dwa małe państwa : Andora

i Monako, pozostałe to kraje o przewadze wyznania prawosławnego: Białoruś, Jugosławia,

Macedonia, Mołdawia, Rosja.

Ogółem w latach 1979-2004 Ojciec Święty odwiedził 36 krajów europejskich. Podczas

71 pielgrzymek spędził w tych krajach 268 dni. Niektóre pielgrzymki związane były

z wizytami i przemówieniami w organizacjach międzynarodowych oraz Światowymi Dniami

Młodzieży. Niemal podczas każdej pielgrzymki Jan Paweł II nawiedzał sanktuaria maryjne.

Wiązało się to z dokonywanym przez Papieża aktem oddania pod opiekę Matki Bożej świata,

kontynentu, kraju lub regionu. Cechą wspólną wszystkich typów pielgrzymek były

spotkania ekumeniczne, ze wspólnotami żydów i muzułmanów, spotkania z młodzieżą,

chorymi i niepełnosprawnymi oraz spotkania z Polakami. Wszędzie też Ojciec Święty

spotykał się z Episkopatem, często też uczestniczył w Synodach Biskupich.

Szczególne miejsce zajmują pielgrzymki do Polski, ojczyzny Jana Pawła II. Wielką

rolę odegrały wizyty, które miały miejsce za czasów poprzedniego systemu. Historycy są

zgodni, że ich wpływ na rozbicie bloku komunistycznego w Europie jest niezaprzeczalny.

Łącznie Ojciec Święty odbył 8 pielgrzymek do Polski, spędzając w niej 66 dni. Żaden

inny kraj nie był tak wyróżniony.

Ważnym elementem podróży Ojca Świętego było dokonywanie beatyfikacji

i kanonizacji. Podczas podróży do krajów europejskich Jan Paweł II beatyfikował 187 osób,

a 9 kanonizował. Największą grupę beatyfikowanych stanowią Polacy (125 osób), a nowi

polscy święci to Jadwiga Królowa, Jan z Dukli oraz Kinga.

Podczas wielu pielgrzymek Ojciec Święty nawoływał do jedności Europy.

W „Akcie Europejskim" (Santiago de Compostela 1982) wołał: Ja, Biskup Rzymu i Pasterz

Kościoła powszechnego, z Santiago kieruję do Ciebie, Stara Europo, wołanie pełne miłości:

Odnajdź siebie samą! Odkryj swoje początki. Tchnij życie w swoje korzenie. Tchnij życie

w te autentyczne wartości, które sprawiały, że twoje dzieje były pełne chwały, a twoja

obecność na innych kontynentach dobroczynna. Odbuduj swoją jedność duchową w klimacie

pełnego szacunku dla innych religii i dla prawdziwych swobód.

5

KĄCIK HISTORYCZNY

Do panteonu wielkich Polaków zaliczamy naszego ukochanego Patrona św. Jana

Pawła II.

Papież Polak był obrońcą praw człowieka, filozofem, intelektualistą, poetą, aktorem,

człowiekiem o silnie zarysowanej indywidualności. Z punktu widzenia historyków zaliczamy

go do grona największych przywódców czasów współczesnych. Dzięki licznym

pielgrzymkom był także Proboszczem świata, Pasterzem docierającym do swych owiec

we wszystkich zakątkach globu. Nasz ukochany Patron szanował wszystkie narody i religie.

6

To z pewnością papież, który ideę miłości i jedności ludzi żarliwie wprowadzał w życie.

Pochylał się nad każdym, umiał nawet przebaczyć człowiekowi, który chciał pozbawić

go życia. Nam wszystkim pokazał, jak należy postępować, by godnie przeżyć życie.

Historia życia i pontyfikatu św. Jana Pawła II jest bogata w ważne wydarzenia

historyczne. Dlatego redakcja postanowiła przypomnieć jedynie okres dzieciństwa

i młodości papieża.

8 maja 1920 r. Karolowi i Emilii z Kaczorowskich Wojtyłom, mieszkających

w Wadowicach (Rynek 2 m. 4, dziś Kościelna 7) w domu należącym do żydowskiego kupca

Chaima Bałamutha, urodził się syn Karol. Moje lata dziecięce i chłopięce zostały wnet

naznaczone utratą osób najbliższych. Najpierw matki [13 kwietnia 1929 r. zmarła

na serce], która nie doczekała mojej Pierwszej Komunii Świętej (...). Ona chciała mieć dwóch

synów: lekarza i księdza; mój brat był lekarzem, a ja mimo wszystko zostałem księdzem.

Edmund zmarł [5 grudnia 1932 r. w wieku 26 lat], zaraziwszy się jako młody lekarz ostrym

przypadkiem szkarlatyny. (...) Moje lata chłopięce i młodzieńcze łączą się przede wszystkim

z postacią ojca, którego życie duchowe po stracie żony i starszego syna niezwykle się

pogłębiło. Ojciec umarł 18 lutego 1941 r. na atak serca.

Rodzice Karola Wojtyły - Emilia (1884-1926) i Karol (1879-1941). Matka zajmowała się

domem i dorywczo krawiectwem, ojciec był oficerem stacjonującego w Wadowicach

12. Pułku Piechoty WP.

7

Kamienica przy ul. Kościelnej 7 w Wadowicach, w której przed II wojną światową

mieszkała rodzina Wojtyłów. Od 2010 r. mieści się w niej muzeum.

Karol Wojtyła, zwany Lolkiem, jeszcze zupełnie malutki

8

W roku 1930 r. został przyjęty do Państwowego Gimnazjum Męskiego im. Marcina

Wadowity w Wadowicach. Nie miał żadnych problemów z nauką. Już w tym wieku

wyróżniała go ogromna wiara. Podczas nauki w gimnazjum Karol zainteresował się teatrem

– występował w przedstawieniach Kółka Teatralnego stworzonego przez polonistów

z gimnazjów: żeńskiego i męskiego.

Karol Wojtyła w wieku 12 lat

14 maja 1938 r. Karol Wojtyła zakończył naukę w gimnazjum, otrzymując świadectwo

maturalne z oceną celującą, która umożliwiała podjęcie studiów na większości uczelni bez

egzaminów wstępnych.

Jesień 1938 r. Po maturze Karol zapisał się na polonistykę na Uniwersytecie Jagiellońskim.

W Krakowie zamieszkali z ojcem u krewnych przy ul. Tynieckiej. Kraków (...)

od najmłodszych lat mojego życia (...) był dla mnie szczególną syntezą wszystkiego, co polskie

i chrześcijańskie.

Wrzesień 1940 r. Rozpoczął pracę jako robotnik w fabryce chemicznej Solvay,

w kamieniołomie ładował wapień do wagoników. Poznałem [tam] życie, poznałem człowieka

i z tego wspólnego życia z innymi robotnikami nauczyłem się szczególnego stosunku do tych

osób, do świata pracy. 29 lutego 1944 r., wracającego z Solvaya Wojtyłę potrąciła

ciężarówka. Uratował go niemiecki oficer - zatrzymał inną ciężarówkę, która przewiozła

rannego w głowę młodzieńca do kliniki na ul. Kopernika.

9

Październik 1942 r. Rozpoczął studia na tajnych kompletach Wydziału Teologicznego UJ

jako kleryk zakonspirowanego Seminarium Archidiecezji Krakowskiej. Został tam przyjęty

za sprawą arcybiskupa (tuż po wojnie kardynała) Adama Sapiehy, metropolity krakowskiego.

Sapieha czuwał nad rozwojem intelektualnym i duchowym Wojtyły (od 1944 r. alumni

mieszkali w jego pałacu), odradził mu przejście z seminarium do zakonu. Kiedy Wojtyła

porzucił pracę w Solvayu i zaczął się nim interesować urząd pracy, arcybiskup interweniował

i alumn uniknął kłopotów.

1 listopada 1946 r. Wojtyła przyjął z rąk Sapiehy święcenia kapłańskie. ,,Był księciem

niezłomnym w czasie okupacji. Lata płyną naprzód, już wielu nie pamięta księcia kardynała

(...). Ci, którzy pamiętają, tak jak ja mają obowiązek przypominać, aby ta wielkość trwała”

- mówił Jan Paweł II w 1999 r. Uważał kardynała Sapiehę za wzór do naśladowania.

Kardynał A. Sapieha

Kardynał Adam Sapieha (1867-1951), metropolita krakowski, po raz pierwszy

ujrzał Karola Wojtyłę w 1938 r. w wadowickim gimnazjum, gdzie przyszły papież

wygłosił mowę powitalną na jego cześć.

15 listopada 1946 r. Karol Wojtyła wyjechał do Rzymu, aby kontynuować studia na uczelni

Instituto Internazionale Angelicum (teraz Papieski Uniwersytet w Rzymie). W 1948 roku

ukończył studia – jednak z powodu braku funduszy na wydanie pracy doktorskiej drukiem

nie uzyskał stopnia doktorskiego. Tytuł ten został mu przyznany dopiero w Polsce. Karol

Wojtyła został skierowany do pracy na parafii Niegowić na okres 7 miesięcy. Od tego

momentu rozpoczął się dla niedoświadczonego księdza okres wycieczek i podróży

z młodzieżą po Polsce. Wolny czas zawsze starał się spędzać chłopcami i dziewczętami

na łonie natury. Organizował dla nich spływy kajakowe i wycieczki w góry.

10

Karol Wojtyła na spływie kajakowym

W marcu 1949 roku został przeniesiony na parafię św. Floriana w Krakowie. Tam też

założył mieszany chór gregoriański. Nadal często wyprawiał się na wycieczki z młodzieżą.

Podczas wielu z nich ksiądz Wojtyła starał się zmylić ówczesną milicję, dlatego zdejmował

sutannę i kazał nazywać się „Wujkiem”.

W roku 1958 Karol Wojtyła został mianowany biskupem tytularnym Ombrii, a także

biskupem pomocniczym Krakowa. Konsekracji biskupiej ks. Karola Wojtyły dokonał

28 września 1958 w katedrze na Wawelu metropolita krakowski i lwowski, arcybiskup

Eugeniusz Baziak. W 1962 roku został krajowym duszpasterzem środowisk twórczych

i inteligencji. Na okres biskupstwa Karola Wojtyły przypadły także obrady Soboru

Watykańskiego II, w których aktywnie uczestniczył. Już w tym okresie Karol Wojtyła

bardzo dużo czasu poświęcał na podróże zagraniczne w celach ewangelizacyjnych

i religijnych. 30 grudnia 1963, półtora roku po śmierci swego poprzednika, arcybiskupa

Eugeniusza Baziaka, Karol Wojtyła został mianowany arcybiskupem metropolitą

krakowskim. W roku 1967 otrzymał tytuł kardynała, a jego kościołem tytularnym stał

się kościół św. Cezarego Męczennika. Teraz został już tylko tytuł papieża.

11

HUMOR OJCA ŚWIĘTEGO

Jan Paweł II słynął z niezwykłego poczucia humoru. Żartując, pragnął wyrazić

krytyczny stosunek do ludzi z najbliższego otoczenia oraz zbliżyć się do wiernych,

pokazać, że też ma jakieś drobne wady i jest jednym z nich. Wrodzone poczucie

humoru pozwalało mu bez skrępowania przymierzać nawet najdziwniejsze stroje

i ozdoby ofiarowane przez wiernych. Słynne są nietypowe nakrycia głowy Papieża.

Papież w czasie pierwszej zagranicznej pielgrzymki do Meksyku (1979 rok)

Papież wyłaniający się z indiańskiego wigwamu (Kanada 1987 r.)

12

Ojciec Święty w stroju afrykańskim (Afryka 1988 rok)

Papież zakłada kapelusz ofiarowany mu podczas wizyty w Kolumbii (1986 r.)

13

W wielu książkach, opowiadaniach, wspomnieniach pojawia się szereg

ciekawostek i anegdot z życia naszego Patrona. Kilka z nich zamieszczamy

poniżej.

Wszyscy sobie poszli Któregoś wieczoru, podczas szpitalnej rekonwalescencji w klinice Gemelli

po zamachu na Placu świętego Piotra, Papież wyszedł ze swojego pokoju

na opustoszały korytarz. Rozejrzał się i powiedział: ,,Ładne rzeczy, wszyscy sobie

poszli, a mnie zostawili!”

Pożegnanie biskupów

Po jednym ze spotkań Papież pożegnał polskich biskupów słowami znanej pieśni:

,,O cześć wam, panowie magnaci!”.

Opaleni kardynałowie Pod koniec pierwszej pielgrzymki do Ojczyzny, w czerwcu 1979 roku, upływającej

pod znakiem upałów, Papież oznajmił, że jej pierwszy efekt jest już widoczny

- opalili się towarzyszący mu kardynałowie.

Jakoś człapię Podczas czwartej pielgrzymki do Ojczyzny, w Olsztynie, dziennikarzowi ,,Gazety

Wyborczej” udało się wychylić głowę ponad tłum i zapytać Jana Pawła II o zdrowie.

- A jakoś człapię - odpowiedział Papież.

Jak się czuje piesek Jeden z watykańskich prałatów chciał się nauczyć polskiego, więc sprowadził sobie

nasz elementarz. Nauka była jednak tak pospieszna, że kiedy chciał się nową

umiejętnością pochwalić przed Ojcem Świętym, coś mu się pomyliło i zamiast: ,,Jak

się czuje Papież”, rzekł: ,,Jak się czuje piesek?”. Papież spojrzał na niego zdumiony,

po czym odparł: ,,Hau, hau”.

To tylko wasza konstytucja W ostatnim dniu pielgrzymki do Polski w 1983 roku podczas pożegnania na lotnisku,

generał Jaruzelski poskarżył się Papieżowi, że ten w swych homiliach niezwykle

surowo potraktował reżim komunistyczny.

- Ja jedynie przytaczałem artykuły waszej własnej konstytucji - odparł łagodnie

Papież.

Nie zdążyłem przeczytać prasy Od pewnego momentu stanem zdrowia Jana Pawła II zaczęły się interesować media.

Powtarzano każdą plotkę na ten temat. A sam Papież pytany o swoje zdrowie

odpowiadał: ,,Nie wiem, nie zdążyłem jeszcze przeczytać porannej prasy”.

14

LITERACKIE TALENTY

NASZYCH UCZNIÓW

Anastazja Kubuj kl. VI d

Ku pamięci

Kochany Ojcze Święty,

nasz wielki Patronie,

Błogosław naszej szkole

i wszystkim w jej gronie.

Byłeś Wielkim Człowiekiem,

wzorowym przykładem,

zawsze dawałeś nam

wspaniałą radę.

Mówiłeś jak żyć, dokąd dążyć,

co się w życiu liczy.

Czuliśmy , my Polacy

jak Twe serce krzyczy.

Zawsze kochałeś swoją Ojczyznę:

Tatry, Dunajec i góralszczyznę.

Zbyt rzadko u nas bywałeś,

lecz zawsze nad nami czuwałeś.

Ku pamięci, niech się święci Twoje imię.

Nasza szkoła zawsze trwała będzie przy Nim.

Tak mówimy my - uczniowie cichym szmerem.

Ojcze Święty jesteś naszym bohaterem...

15

DLACZEGO KOCHAMY NASZE MAMY?

Kochamy nasze mamy przede wszystkim za ich miłość do nas. To one pokazały nam

świat, pomagały stawiać pierwsze, jakże trudne kroki, uczyły nas, jak być dobrym

człowiekiem. Zadbały o nasze wykształcenie i kulturę osobistą. Dały nam poczucie

bezpieczeństwa. Dzięki nim wiemy, że dom to nasze schronienie, gdzie zawsze możemy

liczyć na pomoc, wyrozumiałość, a przede wszystkim na bezinteresowną miłość.

,,Nie ma jak u mamy...” Matka otrze łzy, gdy jest smutno i źle. Obdarzy pocałunkiem i przytuli w każdej

chwili, gdy się tego zapragnie. Jest naszym drogowskazem w życiu i dobrym nauczycielem.

W Dniu Mamy dziękujemy jej za życie i bezgraniczną miłość.

,, Dom to wcale

nie są ściany

i sufity, i podłogi,

ale ręce naszej mamy”

Anna Kamieńska

NASZYM UKOCHANYM MAMOM

W DNIU ICH ŚWIĘTA

ŻYCZYMY CIERPLIWOŚCI,

WYTRWAŁOŚCI ORAZ RADOŚCI NA KAŻDY DZIEŃ.

26 maja podaruj swojej mamie kwiaty i miłość