SANKTUARIUM NMP Z GUADALUPE (na podstawie materiałów ze strony: www.sanctus.pl, oraz www.podroze.gazeta.pl)

NAJŚWIETSZA MARYJA PANNA Z GUADALUPE

Na przestrzeni lat Matka Boska z Guadalupe dokonywała wielu cudów, z

czego największym była pokojowa chrystianizacja Indian w Meksyku.

Sanktuarium Matki Boskiej z Guadalupe to obecnie drugie największe i

najczęściej odwiedzane miejsce kultu chrześcijańskiego na świecie. Do

Guadalupe pielgrzymuje do 20 milionów wiernych rocznie.

Sanktuarium Matki Bożej z Guadalupe, to miejsce szczególnie bliskie sercu każdego Meksykanina.

Sanktuarium leży u stóp wzgórza Tepeyac, na północnym krańcu miasta Meksyk, gdzie według tradycji

Najświętsza Maryja Panna kilkakrotnie objawiła się Indianinowi, Juanowi Diego, który w 2002 r. został

wyniesiony na ołtarze przez papieża Jana Pawła II. Corocznie odwiedza je ponad 10 milionów

pielgrzymów z całego świata.

Główny plac sanktuarium, przy którym wznoszą się najważniejsze jego obiekty, zajmuje obszar ponad

30 tys. m2. Przez cały rok przybywają tu tłumy wiernych. Szczególnie wielu zjawia się ich tutaj w

pierwszych dniach grudnia, gdy obchodzone jest święto Królowej Ameryki. Uroczystym obchodom

święta Matki Bożej z Guadalupe towarzyszą tańce przy wtórze bębnów, grzechotek i ludowych

instrumentów. Odbywają się też liczne przedstawienia, pantomimy, a uczestnicy uroczystości ubrani są

w kolorowe, tradycyjne stroje. Plac zapełnia się wówczas nieprzebranymi tłumami wiernych

przybywających tu z całego Meksyku i z zagranicy, niejednokrotnie z miejsc bardzo odległych.

BAZYLIKI SANKTUARIUM

Najważniejszym obiektem w sanktuarium Matki Bożej z Guadalupe jest Nowa Bazylika, w której

przechowywany jest cudowny wizerunek Matki Bożej odbity na tilmie Juana Diego. Zaprojektowana

przez znanego meksykańskiego architekta Pedra Ramireza Vázqueza bazylika została zbudowana w

rekordowo krótkim czasie niespełna dwóch lat.

Projekt Nowej Bazyliki zakładał, że budowla będzie niska, rozłożysta, wzniesiona na planie koła. Tak

zbliżone do geometrycznego ideału kształty miały uchronić świątynię przed problemami większości

zabytkowych obiektów w mieście Meksyk - pochylaniem się, zapadaniem fundamentów i topieniem w

grząskim podłożu.

Jednocześnie bazylika wybudowana na planie koła o średnicy 100 m mogła pomieścić ponad 11 tys.

wiernych, a święty obraz umieszczony wysoko nad ołtarzem był widoczny z każdego miejsca.

Na wprost wejścia na placu sanktuarium wznosi się stara bazylika, oficjalnie zwana kościołem

Ekspiacyjnym Chrystusa Króla. Jej budynek jest jednym z najbardziej znanych dzieł wybitnego

architekta późnego baroku Pedra de Arriety. Główną ozdobą budowli jest 40-metrowa kopuła otoczona

czterema niższy mi, ośmiokątnymi wieżami.

INNE OBIEKTY W OKOLICY

Na zachodniej ścianie starej bazyliki znajduje się wejście do funkcjonującego tu Museo de la Basilica de

Guadalupe. Założone w 1941 r. muzeum zajmuje 12 sal, w których zgromadzono bogatą kolekcję

sztuki sakralnej. Większość zbiorów pochodzi z XVIII wieku, lecz nie brak także eksponatów z XVI

wieku oraz dzieł wykonanych współcześnie.

Na wprost wejścia do muzeum usytuowany jest niewysoki budynek przypominający muszlę ślimaka.

Jest to wybudowane w 1991 r. baptysterium, najmłodszy budynek w całym kompleksie sanktuarium. W

dużej, okrągłej kaplicy na parterze odbywają się uroczyste chrzty.

Do starej bazyliki przylega kościół parafialny sióstr Kapucynek, nieco niższy, ale imponujący i dostojny

w swej architektonicznej prostocie.

We wschodniej części placu przy sanktuarium wznosi się wysoka na ponad 20 m wieża dzwonnicza

zwana Carillon 7. Ponad 50 różnej wielkości zawieszonych tu dzwonów, z których część została

wykonana w Polsce, może wygrywać prawie 100 rozmaitych melodii.

Najstarszym budynkiem w kompleksie sanktuarium jest Kaplica Indian. Zbudowana w drugiej połowie

XVII wieku przetrwała do dzisiaj w doskonałym stanie.

Po prawej stronie od kaplicy Indian wznosi się pochodząca z końca XVIII w. Kaplica Źródełka

wybudowana według projektu znanego architekta meksykańskiego Francisca Guerrero Torres i przez

wzgląd na swą niezwykłą urodę oraz oryginalność zwana perłą architektury meksykańskiej.

Tuż obok Kaplicy Źródełka wznosi się największa i najprawdopodobniej najpiękniejsza z rzeźb w

ogrodach przy sanktuarium. Nazwana "Złożenie Darów" przedstawia oddanie hołdu Matce Bożej z

Guadalupe. W skład rzeźby wchodzi 17 prawie 4-metrowej wysokości figur.

Najwyżej położonym obiektem w sanktuarium jest Kaplica na Wzgórzu. Wznosi się ona 45 m powyżej

poziomu obu bazylik, a widok z jej dziedzińca na miasto i okalające je góry jest zachwycający.

Jak głosi tradycja, 12 grudnia 1531 roku Matka Boża ukazała się Indianinowi św. Juanowi Diego.

Mówiła w jego ojczystym języku nahuatl. Ubrana była we wspaniały strój: w różową tunikę i błękitny

płaszcz, opasana czarną wstęgą, co dla Azteków oznaczało, że była brzemienna. Zwróciła się ona do

Juana Diego: "Drogi synku, kocham cię. Jestem Maryja, zawsze Dziewica, Matka Prawdziwego Boga,

który daje i zachowuje życie. On jest Stwórcą wszechrzeczy, jest wszechobecny. Jest Panem nieba i

ziemi. Chcę mieć świątynię w miejscu, w którym okażę współczucie twemu ludowi i wszystkim ludziom,

którzy szczerze proszą mnie o pomoc w swojej pracy i w swoich smutkach. Tutaj zobaczę ich łzy. Ale

uspokoję ich i pocieszę. Idź teraz i powiedz biskupowi o wszystkim, co tu widziałeś i słyszałeś".

Początkowo biskup Meksyku nie dał wiary Juanowi. Juan, więc poprosił Maryję o jakiś znak, którym

mógłby przekonać biskupa. W czasie kolejnego spotkania Maryja kazała Indianinowi wejść na szczyt

wzgórza. Rosły tam przepiękne kwiaty. Madonna poleciła Juanowi nazbierać całe ich naręcze i schować

je do tilmy (był to rodzaj indiańskiego płaszcza, opuszczony z przodu jak peleryna, a z tyłu podwiązany

na kształt worka).

Juan szybko spełnił to polecenie, a Maryja sama starannie

poukładała zebrane kwiaty. Juan natychmiast udał się do

biskupa i w jego obecności rozwiązał rogi swojego płaszcza. Na

podłogę wysypały się kastylijskie róże, a biskup i wszyscy

obecni uklękli w zachwycie.

Na rozwiniętym płaszczu zobaczyli przepiękny wizerunek Maryi

z zamyśloną twarzą o ciemnej karnacji, ubraną w czerwoną

szatę, spiętą pod szyją małą spinką w kształcie krzyża.

Jej głowę przykrywał błękitny płaszcz ze złotą lamówką i

gwiazdami, spod którego widać było starannie zaczesane włosy

z przedziałkiem pośrodku. Maryja miała złożone ręce, a pod

stopami półksiężyc oraz głowę serafina. Za Jej postacią

widoczna była owalna tarcza promieni.

Właśnie ów płaszcz św. Juana Diego, wiszący do dziś w sanktuarium wybudowanym w miejscu

objawień, jest słynnym wizerunkiem Matki Bożej z Guadalupe. Na obrazie nie ma znanych barwników

ani śladów pędzla. Na materiale nie znać upływu czasu, kolory nie wypłowiały, nie ma na nim śladów

po przypadkowym oblaniu żrącym kwasem. Oczy Matki Bożej posiadają nadzwyczajną głębię. W

źrenicy Madonny dostrzeżono niezwykle precyzyjny obraz dwunastu postaci.

Największym cudem Maryi była pokojowa chrystianizacja meksykańskich Indian. Czas Jej objawień był

bardzo trudnym okresem ewangelizacji tych terenów. Pierwsze nawrócenia Azteków nastąpiły około

1524 roku. Ochrzczeni stanowili jednak bardzo małą i nieliczącą się grupę. Do czasu inwazji

konkwistadorów Aztekowie oddawali cześć Słońcu i różnym bóstwom, pośród nich Quetzalcoatlowi w

postaci pierzastego węża. Wierzyli, że trzeba ich karmić krwią i sercami ludzkich ofiar. Według relacji

Maryja miała poprosić Juana Diego w jego ojczystym języku nahuatl, aby nazwać Jej wizerunek "święta

Maryja z Guadalupe".

Przypuszcza się, że "Guadalupe" jest przekręconym przez Hiszpanów słowem "Coatlallope", które w

Náhuatl znaczy "Ta, która depcze głowę węża".

Gdy rozeszła się wieść o objawieniach, o niezwykłym obrazie i o tym, że Matka Boża zdeptała głowę

węża, Indianie zrozumieli, że pokonała Ona straszliwego boga Quetzalcoatla. Pokorna młoda Niewiasta

przynosi w swoim łonie Boga, który stał się człowiekiem, Zbawicielem całego świata. Pod wpływem

objawień oraz wymowy obrazu Aztekowie masowo zaczęli przyjmować chrześcijaństwo. W ciągu

zaledwie sześciu lat po objawieniach aż osiem milionów Indian przyjęło chrzest. Dało to początek

ewangelizacji całej Ameryki Łacińskiej.

3 maja 1953 roku kardynał Miranda y Gomez, ówczesny Prymas Meksyku, na prośbę polskiego

Episkopatu oddał Polskę w opiekę Matki Bożej z Guadalupe. Do dziś kopia obrazu z meksykańskiego

sanktuarium znalazła się w ponad stu kościołach w Polsce.

SANKTUARIUM NMP Z GUADALUPE – galeria zdjęć:

WNĘTRZE SANKTUARIUM NMP W GUADALUPE

OBJAWIENIA W GUADALUPE - MEKSYK

(na podstawie tekstu ze strony: www.vismaya-maitreya.pl)

"Wiedz z niewzruszoną pewnością, że jestem doskonałą i zawsze

Dziewicą, Świętą Maryją, matką Boga Prawdy, przez którego wszystko

żyje, Pana wszystkich rzeczy, jakie są wokół nas, Pana nieba i ziemi".

Był 9 grudnia 1531 roku, kiedy tymi słowami Matka Boska przedstawiła

się 57-letniemu Indianinowi Juanowi Diego. Do objawienia doszło w

meksykańskich górach, u podnóża wzgórza Tapeyac. Życzeniem Maryi

było wybudowanie kościoła pod jej wezwaniem na samym wzgórzu.

Prośba jej została przez Juana przekazana ówczesnemu biskupowi

Francisco Zumarragi, który jednak nie uwierzył za pierwszym razem w

świadectwo Juana. Biskup oczekiwał jakiegoś wiarygodnego znaku, który

pozwoliłby mu udowodnić, iż objawienie ma charakter boski.

Po rozmowie z biskupem Indianin dwukrotnie jeszcze udał się na

spotkanie Matki Boskiej, wówczas też poleciła mu Ona by przyszedł

na wzgórze za dwa dni i zerwał naręcze róż, które mimo mrozu

miały zakwitnąć na skalistym, górskim stoku.

Niestety Juan nie mógł w wyznaczony dzień udać się na miejsce

spotkania, bowiem w tym czasie mocno zachorował jego wuj.

Wobec czego Juan zdecydował, że zdrowie i życie wuja jest

ważniejsze.

Ku jego ogromnemu zaskoczeniu w drodze po księdza, który miał

wuja wyspowiadać i udzielić mu namaszczenia, Juan Diego

ponownie spotkał Maryję. Mówi się, że wyszła mu Ona na

spotkanie wiedząc, jaka jest sytuacja. Najświętsza Panienka

pocieszyła swojego wysłannika i obwieściła mu, iż nie musi już

więcej obawiać się o zdrowie wuja, bowiem ten szybko

wyzdrowieje, po czym poleciła mu udać się na wzgórze po kwiaty.

Zaskoczony, ale i uszczęśliwiony Indianin udał się na wzgórze

zgodnie z zaleceniem Matki Boskiej. Jego zdumienie sięgnęło

wszelkich granic, gdy na skalistym podłożu zobaczył piękne,

kwitnące kwiaty. Były nimi niewystępujące w Meksyku kastylijskie

róże. Juan zerwał kwiaty i wręczył Świętej Panience. Ona zaś

sama ułożyła róże w Jego tilmie (męskim azteckim płaszczu w

formie szerokiego szala) i poleciła udać się z nimi do biskupa. Tak

też uczynił Indianin, choć nie wiedział, czego może się spodziewać

i czy uda mu się spotkać z biskupem. Jednak mimo oporów służby

udało mu się stanąć przed nim. Kiedy tylko Juan odsłonił poły

swego płaszcza biskup i obecny przy spotkaniu tłumacz padli na

kolana przed wizerunkiem Matki Boskiej, który ukazał się na

materiale. Po tym wydarzeniu biskup uwierzył w świadectwo Juana

Diego i poczynił starania by uzyskać zgodę na budowę kościoła na

wzgórzu Tapeyac.

Kościół oczywiście wybudowano bardzo szybko, dziś jest to wspaniałe sanktuarium Maryjne, miejsce

wielu cudów i miejsce wielkiego kultu Matki Boskiej.

To jednak nie wszystko. Wizerunek Matki Boskiej, który pojawił

się na tilmie Juana istnieje do dziś i jest oprawiony w ramy i

wystawiony w sanktuarium. Jest to jeden z najwspanialszych

cudów Maryi, który możemy podziwiać. Szczególnie ciekawym

jest fakt, iż tilma, czyli owy płaszcz, tkana jest z niezbyt trwałego

materiału. Szacunkowo ocenia się, iż mógłby on w normalnych

warunkach, nieznoszony, a leżący w określonym klimacie

przetrwać jakieś dwadzieścia do trzydziestu lat. Tilma Juana

Diego z wizerunkiem Matki Boskiej ma już 478 lat i nie widać na

niej żadnych oznak rozkładu. Obraz, który powstał na niej z nikąd

jest bardzo wyraźny, ale przede wszystkim bardzo zagadkowy.

Nad metodą jego powstania głowiło się już wielu. Tylko dwóch z

nich stwierdziło, że obraz mógł być namalowany ręką ludzką, dla

chętnych do zapoznania się z wynikami ich prac podaję, iż byli to

Jose Sol Rosales oraz prof. Jeanette Paterson, jednak

zdecydowana większość badaczy ma o tym wizerunku odmienne

zdanie.

Przyjrzyjmy się, więc temu boskiemu dziełu, które inspiruje, frapuje i intryguje wielu. Analiza obrazu

po raz pierwszy została w pełni przeprowadzona w roku 1936. Stwierdzono wówczas, że włókna mimo,

iż zabarwione, nie noszą śladów barwników roślinnych, zwierzęcych, czy mineralnych. Naukowcy nie

znaleźli i nie wyjaśnili do dziś metody i źródła pochodzenia barwników naniesionych na włókno. Na

materiale nie ma śladów żadnych środków malarskich, które mogłyby być użyte przez człowieka. W

zasadzie z naukowego punktu widzenia obraz nie powinien był powstać z uwagi na brak barwników we

włóknach. Nadto brak jest też pod wizerunkiem śladów jakiegokolwiek podkładu i wernisku, zaś plamy

na odwrocie tilmy sugerują, iż mogły powstać na skutek rozlania soku z kwiatów. Te ciekawostki to

tylko część tajemnicy pięknego wizerunku Matki Boskiej, wskazać również należy, iż do dziś zabarwione

nitki nie wyblakły i pozostają w identycznym zabarwieniu jak przed laty. Sam obraz zaś, jak twierdzą

niektórzy przypomina technikę zdjęcia polaroidem. Długowieczność i nienaruszalność obrazu i samej

tilmy są również nie lada zagadką.

Wróćmy jednak do pierwszego podstawowego

przesłania Matki Boskiej, które choć może nie

dosłowne i nie dla wszystkich jasne i

zrozumiałe kryje się w prośbie Maryi o

postawienie kościoła pod jej wezwaniem.

Maryja czyni wszystko, co w jej mocy by

nawrócić kolejne narody i kolejnych ludzi na

drogę prowadzącą przez Jej Syna do samego

Boga. Wie Ona doskonale, że najlepszym

miejscem do tego jest kościół. Wiem, że wielu

ludzi może nie zrozumieć, w jakim celu Matka

Boska nakazuje stawianie kolejnych budynków.

Przecież dla czczenia Jezusa i Boga nie

potrzeba nam budowli.

Tak, macie rację, w końcu wciąż winno być dla nas aktualne powiedzenie:

"Czy Wy wiecie, że jesteście świątynią"

Niestety ludzkość odchodzi od tych słów każdego dnia dalej i dalej.

Maryja zalecając budowę kościoła w dalekim Meksyku, gdzie

chrześcijaństwo było jeszcze w powijakach wiedziała co czyni.

Wiedziała, że dając Indianom miejsce, w którym będą mogli się

spotykać, modlić i czcić Boga, da im wiarę i nadzieję. Kościół, o,

który prosi Maryja nie jest tylko kościołem z cegieł, bali i innych

materiałów. Jest on przede wszystkim kościołem takim, o jakim

przez cały czas swego nauczania mówił Jezus. Kościół - to Wy,

kościołem są ludzie, którzy kształtują stosunki między sobą w

oparciu o Boże przykazania i Miłość.

To jednak nie jedyny przekaz Maryi. Choć nie słowami przekazany a

obrazem, kolejny przekaz jest potężniejszy niż możemy to sobie

wyobrazić. Ikona Matki Boskiej z Guadalupe skrywa w sobie setki

znaków, informacji i symboli, które mają ścisłe odniesienie w

stosunku do Meksyku, religii Indian i hierarchii bóstw. Bardzo długo

zajęłoby opisywanie poszczególnych symboli i znaków, jednak

możemy być pewni, iż na wizerunku nie pojawiły się one

przypadkowo, gdyż zbyt konkretne znajdują odzwierciedlenie i

wyjaśnienie w odniesieniu do dotychczasowych wierzeń Indian.

OCZY - to najważniejszy i najbardziej zagadkowy element obrazu, gdyż stwierdzono podczas licznych

analiz, iż w sposób niezwykle dokładny odzwierciedlają one oczy ludzkie. W dodatku, co jest już czymś

bardzo niezwykłym, w oczach Matki Boskiej odbijają się sylwetki ludzkich postaci - przede wszystkim

samego Juana Diego, ale również jakiejś ciemnoskórej kobiety i grupy duchownych. Udowodniono, iż

nie ma możliwości stworzenia znanymi technikami tak mikroskopijnych, a jednocześnie tak dokładnych

wizerunków, jakie odkryto na obrazie. Grupa specjalistów w dziedzinie okulistyki potwierdziła, że oczy

Matki Boskiej z Gadalupe zawierają wszystkie cechy ludzkiego oka, które zostały zbadane przy użyciu

oftalmoskopu. Stwierdzono w nich tzw. zjawisko refleksu, którego nie można uzyskać żadnymi znanymi

metodami malarskimi. Nadto oczy sprawiają wrażenie żywych i spoglądają na człowieka w sposób nad

wyraz rzeczywisty, co robi ogromne wrażenie nie tylko na przeciętnych ludziach, ale także na

specjalistach z zakresu okulistyki i malarstwa. Efekty w tym zakresie uzyskane na obrazie nie zostały

uzyskane na żadnym innym dotychczas zbadanym. Świadczy to zatem o nadzwyczajnej wiedzy,

umiejętności i precyzji twórcy dzieła.

GWIAZDY NA PŁASZCZU - i tu kolejna ciekawostka dla zainteresowanych. Układ gwiazd bowiem na

płaszczu Maryi nie jest przypadkowy! Co przedstawia? Otóż gwiazdy na płaszczy Matki Boskiej w

sposób niezwykle precyzyjny odzwierciedlają rzeczywisty układ gwiazd na niebie, jaki występował w

grudniu 1531 roku na zimowym niebie nad Meksykiem, a dokładniej podczas zimowego przesilenia ok.

godziny 10:40. Co ciekawe układ gwiazd został na płaszczu przedstawiony w taki sposób, jakby

obserwator znajdował się nie na Ziemi, czyli nie geocentrycznie, ale heliocentrycznie, tak jakby osoba

malująca obraz znajdowała się na Słońcu. To naprawdę nieprawdopodobne, bowiem w 1531 roku nikt

nie mógł w tak dokładny sposób odtworzyć tego obrazu. Dokładnie nad głową Maryi znajduje się wobec

tego gwiazdozbiór Lwa, który jeśli zostanie nałożony na wizerunek, to umiejscowi się on na

brzemiennym łonie. Pojawiły się też informacje, iż gdyby układ gwiazd przenieść na mapę Meksyku

wykonaną w skali 1:1000000, to odległości pomiędzy punktami dokładnie odpowiadają terenom u

podnóża gór.

KSIĘŻYC POD STOPAMI - Indianie, którzy dotychczas czcili wielu

bogów dostrzegli w Maryi wysłanniczkę niebios, księżyc, który ma

ona pod stopami, jak również fakt, iż stoi ona jakby przed tarczą

słońca symbolizują jej przewagę i wyższość nad starymi

bóstwami czczonymi przez ten lud. Jest to jednocześnie

nawiązanie do zapisu w księdze Apokalipsy...

"I znak wielki pojawił się na niebie: Kobieta odziana w słońce,

księżyc pod jej stopami, a na jej głowie korona z dwunastu

gwiazd. I jest brzemienna i krzyczy w bólach rodzenia, i męczy

się, żeby porodzić" (Ap. 12, 1-2)

KWIAT SŁOŃCA - w samym centrum obrazu widoczny jest

czteropłatkowy kwiat, który jest inny od pozostałych 57 - iu

kwiatów i 13 - tu pąków. Ten kwiat jest oczywistym nawiązaniem

do znanego w kulturze Indian i Azteków Nahui Olin, Kwiatu

Słońca, symbolizowanego przez tzw. cztery poruszenia,

kwinskunks - symbol pełni i nowego życia. Znak ten umieszczony

na łonie Matki Boskiej jest oczywistym symbolem wcielenia

Chrystusa, a zatem Maryja z całą pewnością jest brzemienną. I

tu kolejna ciekawostka, która budzi nasze skojarzenia z historią

opowiedzianą w Piśmie Świętym. Bowiem Juan Diego nosił

indiańskie imię Cuauhtlatohuac, co oznacza Anioł, który

przemawia. Czyżby, zatem Juan Diego był kolejny "aniołem"

zwiastującym ponowne nadejście Chrystusa?

Wizerunek Matki Boskiej z Guadalupe zawiera znacznie więcej symboli i

ciekawych znaków, w których możemy znaleźć kolejne podpowiedzi dotyczące jej

przesłania. Chociażby fakt, iż na wizerunku ma ona ugięte kolano, co oznacza, iż

wstępuje na drogę, na której sama postanawia wyjść do ludzi ze swoją miłością i

świadectwem, ale przede wszystkim ze swoim wsparciem. Oczywiście gdybyście

byli zainteresowani bardziej szczegółowym opisem tego co wydarzyło się w

Guadelupe oraz samą ikoną, polecam zapoznanie się z literaturą w tym zakresie.

Guadalupe

Ze swojej strony za konieczne uważam jeszcze uzupełnienie powyższego opisu o niezwykłe wydarzenie

jakie miało miejsce w sanktuarium w Guadalupe 24 kwietnia 2007 roku, a więc całkiem nie dawno, jak

na wiekowe rzec by można objawienia. Jesteście ciekawi cóż takiego się wówczas wydarzyło?

Zacznijmy od suchej informacji - tego dnia Rada Miejska Meksyku zalegalizowała aborcję. Dla jednych

jest to oczywiście rozwiązanie właściwe, dla innych najbardziej karygodne ze wszystkich. No cóż, póki

ludzkość nie uporządkuje harmonijnego życia, póty nasze sposoby postrzegania wielu zjawisk będą się

znacznie różniły. Oczywiście nie legalizacja jest owym niezwykłym wydarzeniem, choć w sumie dla

niektórych to niezwykłe, że można zalegalizować takie działanie, jako naturalne i zgodne z prawami

życia i śmierci. Nie oceniam tutaj tego rodzaju rozwiązań, bowiem żaden z nas nie posiądzie prawa do

oceniania kogokolwiek i czegokolwiek dopóki nie osądzi surowo samego siebie.

Abstrahując więc od tego wróćmy do sanktuarium. Tego samego dnia w sanktuarium Maryjnym

wizerunek Matki Boskiej na tilmie świętego już Juana Diego (został on kanonizowany przez Jana Pawła

II dnia 31 lipca 2002 roku) w jej centralnym punkcie wskazującym na brzemienność postaci pojawiło

się intensywne światło. Liczni świadkowie tego zdarzenia (mówi się o liczbie sięgającej tysięcy)

obserwowali zjawisko przez około godzinę, zrobiono liczne zdjęcia i nakręcono film, na którym widać iż

światło przybrało kształt ludzkiego embrionu w łonie matki. Również to zjawisko zostało zbadane przez

grupę ekspertów, jednak nie stwierdzono wystąpienia odbicia, naświetlenia, ani żadnego innego

sztuczne zjawiska. Światło miało źródło naturalne, choć nieznane, przybrało bez wątpienia kształt

embrionu i pojawiło się znikąd.

Od tego czasu Matka Boska z Guadalupe została uznana patronką

obrońców życia, przestrzega ludzkość przed pochopnymi i

błędnymi decyzjami, wskazuje na świętość ludzkiego życia i

należną mu godność. Przynosi ona ludzkości wiarę i nadzieję,

prosi o zawierzenie jej macierzyńskiej opiece i nawrócenie.

Wszystko to, co Matka Boża próbuje nam przekazać nabiera na

sile i wadze, gdy usłuchamy również przekazów i objawień

samego Jezusa.

I choć na tych objawieniach należałoby się skupić z osobna, to jednak na koniec tego artykułu, dla

podkreślenia wagi tego, co przeczytaliście posłużę się tym oto fragmentem, pochodzącym z przekazów

od Jezusa wygłoszonych Marii Valtorcie:

"Ludzkość cała jest grzeszna. Tylko jedno stworzenie nie zakosztowało,

nie powiem: gorzkiego smaku, lecz powiem: nawet gorzkiego zapachu

grzechu. To Maryja, moja najsłodsza Matka. Dzięki Niej nie opłakiwałem

Raju, który pozostawiłem, aby stać się Ciałem pośród was i odkupić

wasze ciało. W Maryi, bowiem znalazłem wieczną czystość i jaśniejącą

miłość - to, co jest w Niebie. W Niej był obecny mój Ojciec, który

obsypywał Ją pieszczotami, jako najdoskonalsze ze stworzeń. W Niej był

Duch Święty, który swym Ogniem Ją przenikał, aby z Dziewicy uczynić

Matkę. Wokół Niej anielskie zastępy adorowały Trójcę w stworzeniu.

Łono Maryi! Serce Maryi! Nie. Nawet duch najbardziej porwany przez

Boga nie może przeniknąć tych głębokości ani wznieść się na szczyty

tych dwóch doskonałości: czystości i miłości. Wyjaśniam to wam,

wyjaśniam to duszom najdroższym z drogich. Ale dopiero, gdy będziecie

tam, gdzie Wiedza jest doskonała, wtedy zrozumiecie Maryję".

NIEPOKALANA Z GUADALUPE - Patronką życia poczętego

Wizerunek Niepokalanej Maryi z Guadalupe, jaki otrzymał biskup na

potwierdzenie prawdziwości objawień, przedstawia Maryję w stanie

błogosławionym. Fakt ten stanowi pozawerbalne przesłanie Maryi,

dostrzegalne i odczytane wizualnie. Maryja przez to chciała coś

powiedzieć nie tylko ówczesnym mieszkańcom Meksyku, ale także

następnym pokoleniom i nam współczesnym ludziom żyjącym na

przełomie drugiego i trzeciego tysiąclecia.

Znakiem rozpoznawczym macierzyństwa Maryi na Jej wizerunku z

Guadalupe jest szarfa, która przepasuje Jej biodra oraz lekko

uwypuklone łono, zaznaczone na wizerunku po prawej stronie na

szacie. W tym miejscu na sukni Maryi jest również umieszczony

czteropłatkowy kwiat jaśminu - kwinkunks, który dla Azteków był

symbolem życia. Dzięki katechezom misjonarzy Indianie zrozumieli

lepiej, że Maryja jest tą Matką, z której narodziła się nowa światłość,

słońce nowej ery, i dla nich nastał czas nowego życia w blasku prawd

wiary chrześcijańskiej.

Również gwiazdy na szatach Maryi wyrażają głęboką symbolikę. I tak np. gwiazdozbiór Lwa

umiejscowiony jest na brzuchu Maryi obok kwiatu jaśminu. W wyjaśnieniu tego symbolicznego znaku

przychodzi z pomocą księga Objawienia św. Jana, który w rozdziale 5,5 wyraźnie wskazuje na Jezusa

jako na zwycięskiego «Lwa z pokolenia Judy, Odrośl Dawida, który otworzy księgę i siedem jej

pieczęci».

Tak, więc już w XVI w. zarówno Indianie jak i Hiszpanie odczytali właściwie i poprawnie prawdę

religijną zawartą w tym cudownym wizerunku, który zawiera w sobie dalsze przesłanie Maryi. Dzięki

pracy ewangelizacyjnej misjonarzy Indianie utwierdzili się w przekonaniu, że rozwijające się nowe życie

pod sercem matki jest nieocenionym darem Bożym i jako takie jest święte. Dla Azteków prawda ta

miała bardzo doniosłe konsekwencje w przemianie ich światopoglądu z pogańskiego na chrześcijański.

Zrozumieli, że Maryja przyczyniła się do zakończenia rytualnych krwawych ofiar z ich ludzkiego życia

składanych ich bożkom pogańskim. Wiara chrześcijańska przekonała ich, że te krwawe ofiary z ich

ludzkich serc nie są już konieczne, gdyż wystarczająca jest już jedyna ofiara przebitego Serca Jezusa

na krzyżu oraz duchowa ofiara Niepokalanego Serca Maryi, Matki Jezusa, uczestniczącej duchowo w

ofierze swego Syna.

Z perspektywy kilku wieków widać dziś wyraźniej jak dalekosiężne jest to przesłanie Maryi z Guadalupe

i jak szczególnie aktualne jest ono w naszych czasach. Maryja stała się, bowiem Obrończynią życia i

Patronką życia poczętego już w XVI w.

Prawdę tę wyakcentował dobitnie Ojciec Święty z okazji swej podróży apostolskiej do Meksyku,

apelując 23 stycznia 1999 r. w Guadalupe o obronę życia. Powiedział wtedy m. in.:

„Kościół musi głosić Ewangelię życia i z proroczą mocą występować otwarcie przeciw kulturze śmierci

(...) Tego domagamy się: życia i godności dla wszystkich dla wszystkich istot poczętych w łonach

matek (...) Drodzy bracia i siostry, nadszedł czas, aby na waszym kontynencie raz na zawsze położyć

kres wszelkim atakom na życie”.

Następnego dnia w czasie Mszy św. w obecności 2 milionów Meksykanów, zawierzając Maryi sprawę

życia poczętego, papież powiedział:

„Pod Jej macierzyńską opiekę oddaję (...) życie i niewinność dzieci, zwłaszcza tych, którym zagraża

niebezpieczeństwo śmierci, zanim się urodzą. Jej miłościwej trosce zawierzam sprawę życia i niech

żaden Meksykanin nie waży się podnosić ręki na cenny i święty dar życia ukrytego w łonie matki!”

Przy tej okazji zdecydował, by liturgiczne wspomnienie Matki Bożej z Guadalupe, obchodzone 12

grudnia, było odtąd świętem dla całego kontynentu Ameryki.

Przesłanie Matki Bożej z Guadalupe, Patronki i Obrończyni życia poczętego jest także apelem nieba

skierowanym do wszystkich narodów na całym świecie. Jesteśmy dziś świadkami przerażającego

paradoksu: kiedy w XVI w. Maryja z Guadalupe położyła kres krwawym ofiarom z życia ludzkiego

wśród Azteków, to w dzisiejszym świecie, nawet w narodach chrześcijańskich powraca się i praktykuje

pogańskie obyczaje pozbawiania życia najsłabszych i najbardziej bezbronnych istot ludzkich przez

zbrodnie aborcji, a nieuleczalnie chorych i starców przez eutanazję.

Miejsce dawnych bożków pogańskich u Azteków zajmują dziś nowe, neopogańskie idole: konsumpcja,

hedonizm, wygodnictwo, egoizm, itp., które pławią się we krwi milionów niewinnych istot ludzkich w

imię złudnych obietnic fikcyjnego szczęścia. W istocie rzeczy jednak jest to zmasowany atak na życie,

które swój początek i źródło ma w Bogu. Jako dar Boży i wartość najświętsza jest ono chronione i

obwarowane piątym przykazaniem Bożym: Nie zabijaj! Dlatego zbrodnie te są wymierzone wprost w

Boga i wołają o pomstę do nieba.

TAJEMNICZE ŚWIATŁO NA OBRAZIE MATKI BOŻEJ Z GUADALUPE

Wiosną 2007 roku podczas Mszy św. w intencji dzieci zabitych przed

narodzeniem, z obrazu Matki Bożej z Guadalupe, w Sanktuarium w Meksyku,

wydobyło się światło, które - na oczach tysięcy wiernych - utworzyło kształt

ludzkiego embrionu, podobny do obrazu widzianego podczas badań

echograficznych....

Podczas Mszy św. w intencji dzieci zabitych przed narodzeniem, z obrazu Matki Bożej z Guadalupe, w

Sanktuarium w Meksyku, wydobyło się światło, które - na oczach tysięcy wiernych - utworzyło kształt

ludzkiego embrionu, podobny do obrazu widzianego podczas badań echograficznych.

OTO NIEZWYKŁE ZDARZENIE

Zjawisko zostało sfotografowane przez obecnych w świątyni. Zdjęcia wizerunku Matki Bożej ze

świetlnym embrionem można zobaczyć na stronie internetowej Francuskiego Stowarzyszenia

Katolickich Pielęgniarek i Lekarzy (www.acimps.org). Jego działacze przypuszczają, że Maryja pokazała

w swym łonie obraz nienarodzonego Jezusa.

Komentując zamieszczone fotografie, ks. Luis Matos ze Wspólnoty Błogosławieństw podkreśla, że nie

są one odblaskiem światła zewnętrznego, np. fleszy aparatów fotograficznych. Powiększenia fotografii,

zrobionych przez wiernych obecnych w sanktuarium, wyraźnie pokazują, że światło pochodzi

bezpośrednio z wnętrza obrazu. Białe, intensywne światło ma formę i rozmiary ludzkiego embrionu.

Widać również na nich strefy cienia, charakterystyczne dla echograficznych wizerunków płodu w łonie

matki.

Tymczasem ks. José Luis Guerrero Rosado, kanonik bazyliki w Guadalupe i dyrektor Wyższego

Instytutu Studiów Guadalupiańskich przestrzega przed pochopnym nazywaniem zaobserwowanego

zjawiska cudem. Wskazuje, że jedyne, co na razie wiadomo, to fakt, że przed wizerunkiem Matki Bożej

pojawiło się światło, niewytłumaczalne w sposób naturalny. Nie jest to jednak wystarczająca podstawa,

by z całą pewnością stwierdzić, że Maryja ukazała nam Jezusa, jako nienarodzone dziecko - zaznacza

duchowny. Argumentuje, że brak naturalnego wyjaśnienia zjawiska nie oznacza jeszcze, że dokonał się

cud. Zauważa zarazem, że w sprawie tej nie wypowiedziały się jeszcze ani władze sanktuarium, ani

archidiecezja Miasta Meksyk, na której terenie się ono znajduje.