S Y L A B U S - Wydział...

S Y L A B U SNazwa programu kształcenia:WMF-F-O-II-S-18/19Z-FDiT

astrofizyka II(SPECJALNOŚCI / SPECJALIZACJE / MODUŁY SPECJALNOŚCIOWE)

Nazwa przedmiotu: Kod przedmiotu:13.2WM16AIIJ2557_36S

Zakład Astronomii i AstrofizykiNazwa jednostki prowadzącej przedmiot / moduł:

Nazwa kierunku:

Profil kształcenia:Forma studiów:

fizyka

Specjalność:II stopnia, stacjonarne fizyka doświadczalna i teoretycznaogólnoakademicki

obowiązkowy semestr: 4 - język polskiStatus przedmiotu / modułu: Język przedmiotu / modułu:

Rok Semestr Forma zajęć Liczba godzin Formazaliczenia ECTS

2 34ćwiczenia 15 ZO

wykład 30 ZO

Razem 45 3Koordynatorprzedmiotu / modułu: prof. dr hab. EWA SZUSZKIEWICZ

Prowadzący zajęcia:Zrozumienie procesów fizycznych zachodzących w skali astronomicznej; zrozumienie ruchów ciał niebieskich wkontekście zagadnienia wielu ciał; analiza perturbacji (zaburzeń) wprowadzanych do ruchu ciał poprzezwzajemne oddziaływania, zrozumienie procesów ewolucji ciał niebieskich; umiejętność interpretacji wynikówobserwacji astronomicznych,wykorzystywanie metod badawczych do obserwacji obiektów położonych pozaobszarem Galaktyki; zrozumienie właściwości obiektów pozagalaktycznych

Cele przedmiotu /modułu:

Znajomość materiału obowiązującego na wykładach: astronomii (pierwszy rok studiów I stopnia), astrofizyki(trzeci rok studiów I stopnia). Pomocne będą również wiadomości i umiejętności zdobyte podczas wykładu zastrobiologii (trzeci rok studów I stopnia).

Wymagania wstępne:

EFEKTY KSZTAŁCENIA

Odniesienie doefektów dlaprogramu

Odniesienie doefektów dla

obszaruLp Opis efektuKODKategoria

wiedza

Student zna zaawansowane technikiobserwacyjne i numeryczne pozwalające nazaplanowanie i wykonaniezaawansowanego projektuastronomicznego

K_W02K_W03

X2A_W02X2A_W03X2A_W03X2A_W05

EP11

Student posiada pogłębioną wiedzę wzakresie zaawansowanej matematyki imetod matematycznych, konieczną dorozwiązywania problemów astrofizycznych

K_W03 X2A_W03X2A_W05EP22

umiejętności

Student potrafi interpretować wynikizaawansowanych obserwacjiastronomicznych

K_U01 X2A_U01X2A_U02EP31

Student umie wykorzystać poznane metodybadawcze do poznania natury obiektówpołożonych poza obszarem Galaktyki K_U01 X2A_U01

X2A_U02EP42

kompetencje społeczneStudent potrafi pracować w zespole; maświadomość odpowiedzialności za wspólnierealizowane zadania

K_K03 X2A_K02X2A_K03EP51

Liczba godzinTREŚCI PROGRAMOWE Semestr

Przedmiot: astrofizyka II

Forma zajęć: wykład

151. Powstawanie i ewolucja układów planetarnych: obserwacje układów planetarnych, struktura iewolucja dysków protoplanetarnych, powstawanie planetezymali, planet typu ziemskiego orazgazowych olbrzymów, wczesna ewolucja układów planetarnych

4

1/3

152. Procesy akrecji w astrofizyce: akrecja jako źródło energii, elementy dynamiki gazu i fizykiplazmy, akrecja materii w gwiazdach podwójnych, dyski akrecyjne, akrecja na obiekty zwarte,aktywne jądra galaktyk, dyski akrecyjne w aktywnych jądrach galaktyk, kwazary, błyskipromieniowania gamma

4

Forma zajęć: ćwiczenia

151. Praca w grupach nad wybranymi zagadnieniami poruszanymi na wykładzie 4

Wykłady, dyskusje, śledzenie najważniejszych odkryć astronomicznych, przygotowanie krótkichprojektów obserwacyjnych i/lub numerycznychMetody kształcenia

Juhan Frank, Andrew King and Derek Raine (1992): Accretion Power in Astrophysics,Cambridge University Press, CambridgePhilip J. Armitage (2010): Astrophysics of Planet Formation, Cambridge University Press,Cambridge

Bieżące artykuły z literatury naukowej dotyczące zagadnień realizowanych w ramach modułu

Literatura podstawowa

Artymowicz P. (1995): Astrofizyka układów planetarnych, PWN, Warszawa

Demiański M. (1995): Astrofizyka relatywistyczna, PWN, Warszawa

Jaroszyński M. (1993): Galaktyki i budowa Wszechświata, PWN, Warszawa

Kippenhahn R., Weigert A. (1991): Stellar structure and evolution, Springer-Verlag

Kreiner J. (1992): Astrofizyka z astronomią, PWN, Warszawa

Kubiak M. (1994): Gwiazdy i materia międzygwiazdowa, PWN, Warszawa

Shu F. (2003): Galaktyki, gwiazdy, życie, Wyd. Prószyński i Ska

Sparke L., Gallagher J. (2000): Galaxies in the Universe, Cambridge University Press

Literatura uzupełniająca

Liczba godzin

NAKŁAD PRACY STUDENTA

45Zajęcia dydaktyczne

2Udział w egzaminie/zaliczeniu

4Przygotowanie się do zajęć

5Studiowanie literatury

8Udział w konsultacjach

8Przygotowanie projektu / eseju / itp.

3Przygotowanie się do egzaminu/zaliczenia

0Inne

Nr efektukształcenia z

sylabusa

EP1,EP2,EP4,EP5KOLOKWIUM

EP1,EP2,EP3,EP4,EP5

PROJEKT

Metody weryfikacjiefektów kształcenia

Forma i warunkizaliczenia

wykład: zaliczenie projektu na ocenęćwiczenia: zaliczenie trzech kolokwiów ustnych

Zasady wyliczania oceny z przedmiotu

ocena końcowa jest oceną sprawozdania pisemnego z wyników uzyskanych w projekcie

4 astrofizyka II Nieobliczana

4 astrofizyka II [ćwiczenia] zaliczenie zoceną

4 astrofizyka II [wykład] zaliczenie zoceną

Metoda obliczaniaoceny końcowej

Sem. Przedmiot Rodzajzaliczenia

Metodaobl. oceny

Waga dośredniej

2/3

ŁĄCZNY nakład pracy studenta w godz. 75

Liczba punktów ECTS 3

3/3

S Y L A B U SNazwa programu kształcenia:WMF-F-O-II-S-18/19Z-FiIJ

bezpieczeństwo elektrowni jądrowych(SPECJALNOŚCI / SPECJALIZACJE / MODUŁY SPECJALNOŚCIOWE)


Zakład Kosmologii i Teorii GrawitacjiNazwa jednostki prowadzącej przedmiot / moduł:

Nazwa kierunku:


fizyka

Specjalność:II stopnia, stacjonarne fizyka i inżynieria jądrowaogólnoakademicki



2 23 wykład 15 ZO

Razem 15 2Koordynatorprzedmiotu / modułu: prof. dr hab. MARIUSZ DĄBROWSKI

Prowadzący zajęcia:

Celem przedmiotu jest zapoznanie studentów z podstawowymi wiadomościami na temat eksploatacji elektrownijądrowych i systemów zabezpieczeń przed awariami.


Ukończony kurs: Wprowadzenie do energetyki jądrowejWymagania wstępne:

EFEKTY KSZTAŁCENIA




wiedza

posiada zakres wiedzy szczegółowej(specjalizacyjnej) zgodnie z wymogamiobranej specjalności

K_W04K_W05

X2A_W01X2A_W03X2A_W05

EP11

posiada podstawową wiedzę z zakresubezpieczeństwa elektrowni jądrowych K_W04 X2A_W03

X2A_W05EP22

umiejętności

posiada umiejętność planowania i analizypodstawowych działań w zakresiebezpieczeństwa elektrowni jądrowych


potrafi samodzielnie wyszukiwaćinformacje w polskiej i anglojęzycznejliteraturze fachowej i popularno-naukowej,a także w Internecie


kompetencje społeczne

zna ograniczenia własnej wiedzy i rozumiepotrzebę dalszego kształcenia

K_K01K_K07

X2A_K01X2A_K02X2A_K03X2A_K05X2A_K06X2A_U07

EP51

06 potrafi formułować opinie na tematpodstawowych aspektów eksploatacji ibezpieczeństwa elektrowni jądrowychzajmujących opinię publiczną

K_K01X2A_K01X2A_K05X2A_U07

EP62


Przedmiot: bezpieczeństwo elektrowni jądrowych


21. Zagrożenia bezpieczeństwa elektrowni 3

22. Bezpieczeństwo - obrona w głąb reaktora 3

1/2

23. Systemy zabezpieczeń elektrowni jądrowej (aktywne, pasywne) 3

24. Awarie i incydenty w elektrowniach jądrowych 3

25. Przyczyny i doświadczenia płynące z największych awarii elektrowni jądrowych 3

26. Dozór jądrowy 3

37. Ramy prawne oraz współpraca międzynarodowa w zakresie bezpieczeństwa jądrowego 3

Wykład prowadzony przy tablicy oraz za pomocąśrodków multimedialnych (prezentacje, filmy, animacje)Metody kształcenia

Jezierski G. (2005): Energia jądrowa wczoraj i dziś, PWN, Warszawa

Kubowski J. (2010): Nowoczesne elektrownie jądrowe, Wydawnictwa Naukowo-Techniczne,Warszawa

Strupczewski A. (2010): Nie bójmy się energetyki jądrowej, SEP, Warszawa

Akty prawne i materiały Międzynarodowej Agencji Energii Atomowej (IAEA)


Glasstone S., Sesonske A. (1981): Nuclear Reactor Engineering, Van Nostrand Reinhold Comp.

Martin J. (2011): Physics for Radiation Protection, Wiley-VCH, WeinheimLiteratura uzupełniająca

Liczba godzin









1Inne




sylabusa

EP1,EP2,EP3,EP4,EP5,EP6

KOLOKWIUM



Zaliczenie na ocenę na podstawie kolokwium zaliczeniowego.


3 bezpieczeństwo elektrowni jądrowych Nieobliczana

3 bezpieczeństwo elektrowni jądrowych [wykład] zaliczenie zoceną



Metodaobl. oceny

Waga dośredniej

2/2


chemia kwantowa(SPECJALNOŚCI / SPECJALIZACJE / MODUŁY SPECJALNOŚCIOWE)


Zakład Fizyki MolekularnejNazwa jednostki prowadzącej przedmiot / moduł:

Nazwa kierunku:


fizyka





wykład 30 E

Razem 45 6Koordynatorprzedmiotu / modułu: prof. dr JERZY CIOSLOWSKI


zapoznanie studentów z metodami chemii kwantowejCele przedmiotu /modułu:

zna podstawy rachunku różniczkowego i całkowego funkcji jednej i wielu zmiennych; zna podstawy algebry wzakresie niezbędnym do opisu zjawisk fizycznych i rozwiązywania problemów fizycznych; zna zaawansowaneprawa i metody mechaniki kwantowej; zna podstawowe prawa z zakresu elektryczności i magnetyzmu orazrównania Maxwella; potrafi sformułować podstawowe prawa fizyczne używając formalizmu matematycznego;zna ograniczenia własnej wiedzy i rozumie potrzebę dalszego kształcenia

Wymagania wstępne:

EFEKTY KSZTAŁCENIA




wiedza student definiuje najważniejsze rodzajemetod chemii kwantowej

K_W01K_W02


EP11

umiejętności

student potrafi wyliczyć właściwościelektronowe takie jak np. energia, momentdipolowy i potencjał jonizacji dla dowolnejcząsteczki za pomocą dostępnegosoftware'u komputerowego

K_U01K_U03

X2A_U01X2A_U02X2A_U02

EP31


student potrafi określić przydatność danejmetody chemii kwantowej doprzewidywania własności elektronowychkonkretnej cząsteczki


student dyskutuje w grupie zadanyproblem i zachowuje otwartość naargumenty innych



Przedmiot: chemia kwantowa


21. Przybliżenie Borna-Oppenheimera i antysymetria funkcji falowej 3

22. Wyznacznik Slatera, całki jedno- i dwu-elektronowe 3

23. Energia w przybliżeniu Hartree-Focka, równanie Hartree-Focka 3

24. Spinorbitale, energie orbitalne i twierdzenie Koopmansa 3

1/3

25. Metoda Hückela (I) 3

26. Metoda Hückela (II) 3

27. Metody półempiryczne chemii kwantowej 3

28. Energia korelacji i rozwinięcie CI 3

29. Metoda drugiego kwantowania (I) 3

210. Metoda drugiego kwantowania (II) 3

211. Przybliżenie Mollera-Plesseta 3

212. Metoda klastrów sprzężonych 3

213. Teoria funkcjonału gęstości 3

214. Interpretacja funkcji falowych 3

215. Metody optymalizacji geometrii 3


41. Jednostki atomowe, cząsteczki dwuatomowe 3

32. Orbitale, wyznaczniki Slatera i reguły Slatera-Condona 3

23. Metoda Hartree-Focka 3

44. Metoda Hückela 3

15. Metoda interakcji konfiguracji i druga kwantyzacja 3


wykład informacyjny- prowadzony metodą tradycyjną przy tablicy ćwiczenia prowadzone metodąpracy w grupachMetody kształcenia

Piela L. (2011): Idee chemii kwantowej

Szabo A., Ostlund N. (1996): Modern quantum chemistryLiteratura podstawowa

Gołębiewski A. (1982): Elementy mechaniki i chemii kwantowej.Literatura uzupełniająca

Liczba godzin





sylabusa

EP1,EP2,EP3EGZAMIN PISEMNY

EP1,EP2,EP3KOLOKWIUM

EP4ZAJĘCIA PRAKTYCZNE (WERYFIKACJA POPRZEZ OBSERWACJĘ)



wykład: zdanie egzaminu ustnegoćwiczenia: zaliczenie dwóch kolokwiówSposób wyliczenia oceny z przedmiotu: średnia arytmetycznaZasady wyliczania oceny z przedmiotu

średnia arytmetyczna z ocen

3 chemia kwantowa Nieobliczana

3 chemia kwantowa [wykład] egzamin

3 chemia kwantowa [ćwiczenia] zaliczenie zoceną



Metodaobl. oceny

Waga dośredniej

2/3






0Inne



3/3

S Y L A B U SNazwa programu kształcenia:WMF-F-O-II-S-18/19Z-NiFM

chemia kwantowa(SPECJALNOŚCI / SPECJALIZACJE / MODUŁY SPECJALNOŚCIOWE)



Nazwa kierunku:


fizyka

Specjalność:II stopnia, stacjonarne nanotechnologie i fizyka

materiałówogólnoakademicki




wykład 30 E



zapoznanie studentów z metodami chemii kwantowejCele przedmiotu /modułu:

zna podstawy rachunku różniczkowego i całkowego funkcji jednej i wielu zmiennych; zna podstawy algebry wzakresie niezbędnym do opisu zjawisk fizycznych i rozwiązywania problemów fizycznych; zna zaawansowaneprawa i metody mechaniki kwantowej; zna podstawowe prawa z zakresu elektryczności i magnetyzmu orazrównania Maxwella; potrafi sformułować podstawowe prawa fizyczne używając formalizmu matematycznego;zna ograniczenia własnej wiedzy i rozumie potrzebę dalszego kształcenia

Wymagania wstępne:

EFEKTY KSZTAŁCENIA




wiedza

student definiuje najważniejsze rodzajemetod chemii kwantowej

K_W01K_W02


EP11

student potrafi określić przydatność danejmetody chemii kwantowej doprzewidywania własności elektronowychkonkretnej cząsteczki


umiejętności

student potrafi wyliczyć właściwościelektronowe takie jak np. energia, momentdipolowy i potencjał jonizacji dla dowolnejcząsteczki za pomocą dostępnegosoftware'u komputerowego

K_U01K_U03


EP31

kompetencje społecznestudent dyskutuje w grupie zadanyproblem i zachowuje otwartość naargumenty innych

K_K01K_K02

X2A_K01X2A_K01X2A_K05X2A_K05X2A_U07

EP41


Przedmiot: chemia kwantowa


21. Przybliżenie Borna-Oppenheimera i antysymetria funkcji falowej 3

22. Wyznacznik Slatera, całki jedno- i dwu-elektronowe 3

1/3

23. . Energia w przybliżeniu Hartree-Focka, równanie Hartree-Focka 3

24. Spinorbitale, energie orbitalne i twierdzenie Koopmansa 3

25. Metoda Hückela (I) 3

26. Metoda Hückela (II) 3

27. Metody półempiryczne chemii kwantowej 3

28. Energia korelacji i rozwinięcie CI 3

29. Metoda drugiego kwantowania (I) 3

210. Metoda drugiego kwantowania (II) 3

211. Przybliżenie Mollera-Plesseta 3

212. Metoda klastrów sprzężonych 3


214. Interpretacja funkcji falowych 3

215. Metody optymalizacji geometrii 3


41. Jednostki atomowe, cząsteczki dwuatomowe 3

32. Orbitale, wyznaczniki Slatera i reguły Slatera-Condona 3

23. Metoda Hartree-Focka 3

44. Metoda Hückela 3

15. Metoda interakcji konfiguracji i druga kwantyzacja 3


wykład informacyjny- prowadzony metodą tradycyjną przy tablicyćwiczenia prowadzone metodą pracy w grupachMetody kształcenia

Piela L. (2006): Idee chemii kwantowej, PWN, Warszawa

Szabo A., Ostlund N. (1996): Modern quantum chemistry, Courier Dover PublicationsLiteratura podstawowa

Gołębiewski A. (1984): Elementy mechaniki i chemii kwantowej, PWN, WarszawaLiteratura uzupełniająca

Liczba godzin




sylabusa

EP1,EP2,EP3EGZAMIN USTNY




wykład: zdanie egzaminu ustnegoćwiczenia: zaliczenie dwóch kolokwiówSposób wyliczenia oceny z przedmiotu: średnia arytmetycznaZasady wyliczania oceny z przedmiotu


3 chemia kwantowa Nieobliczana

3 chemia kwantowa [ćwiczenia] zaliczenie zoceną

3 chemia kwantowa [wykład] egzamin



Metodaobl. oceny

Waga dośredniej

2/3







0Inne



3/3


cykl paliwowy(SPECJALNOŚCI / SPECJALIZACJE / MODUŁY SPECJALNOŚCIOWE)


Zakład Elektrodynamiki i OptykiNazwa jednostki prowadzącej przedmiot / moduł:

Nazwa kierunku:


fizyka




2 33 wykład 30 E

Razem 30 3Koordynatorprzedmiotu / modułu: dr hab. inż. MARCIN BUCHOWIECKI


zapoznanie studentów z cyklem paliwowym reaktorów jądrowychCele przedmiotu /modułu:

zna podstawy rachunku różniczkowego i całkowego funkcji jednej i wielu zmiennych, zna podstawy algebry wzakresie niezbędnym do opisu zjawisk fizycznych i rozwiązywania problemów fizycznych; zna ograniczeniawłasnej wiedzy i rozumie potrzebę dalszego kształcenia

Wymagania wstępne:

EFEKTY KSZTAŁCENIA




wiedzastudent opisuje etapy cyklu paliwowego K_W01

K_W05X2A_W01X2A_W01EP11

student wyjaśnia znaczenie cyklupaliwowego w energetyce jądrowej

K_W06K_W08

X2A_W06X2A_W07EP22

umiejętności student porządkuje i analizuje etapy cyklupaliwowego oraz wyjaśnia ich znaczenie

K_U05K_U06

X2A_U01X2A_U02X2A_U03X2A_U04X2A_U04

EP31

kompetencje społeczne student pracuje samodzielnie nad zadanymzagadnieniem K_K01

X2A_K01X2A_K05X2A_U07

EP41


Przedmiot: cykl paliwowy


41. Wstęp - radiochemia 3

72. Ruda uranu i jej przeróbka 3

93. Wzbogacanie paliwa jądrowego 3

104. Przeróbka i składowanie zużytego paliwa 3

wykład multimedialnyMetody kształcenia

1/2

Szymański W. (1996): Chemia jądrowa: zarys problematyki przemian jądrowych, PWNLiteratura podstawowa

Wilson P. (1996): The nuclear fuel cycle , Oxford University Press

zasoby internetowe np. www.uranium.infoLiteratura uzupełniająca

Liczba godzin









0Inne




sylabusa

EP1,EP2,EP3,EP4EGZAMIN PISEMNY



wykład: egzamin pisemny (ocena z egzaminu jest oceną końcową)


3 cykl paliwowy Nieobliczana

3 cykl paliwowy [wykład] egzamin



Metodaobl. oceny

Waga dośredniej

2/2


eksploatacja elektrowni jądrowych(SPECJALNOŚCI / SPECJALIZACJE / MODUŁY SPECJALNOŚCIOWE)



Nazwa kierunku:


fizyka




1 22 wykład 15 ZO



Celem przedmiotu jest zapoznanie studentów z podstawowymi wiadomościami na temat eksploatacji elektrownijądrowych



EFEKTY KSZTAŁCENIA




wiedza

posiada pogłębioną wiedzę szczegółową wzakresie wybranej specjalności K_W05 X2A_W01EP11

posiada wiedzę z zakresu eksploatacjielektrowni jądrowych K_W04 X2A_W03

X2A_W05EP22

umiejętnościposiada umiejętność planowania i analizypodstawowych działań w zakresiebezpieczeństwa elektrowni jądrowych




K_K01K_K07


EP41

potrafi formułować opinie dotyczącekwestii zawodowych oraz opinie na tematniektórych kwestii zajmujących opiniępubliczną takich jak efekt cieplarniany,energia odnawialna czy energia jądrowa


EP52


Przedmiot: eksploatacja elektrowni jądrowych


11. Podstawowe warunki przygotowania eksploatacji elektrowni 2

22. Załadunek rdzenia reaktora paliwem i jego uruchomienie 2

13. Planowane i awaryjne odłączenia reaktora 2

24. Sterowanie blokiem jądrowym 2

1/2

15. Planowane remonty 2

16. Zagrożenia bezpieczeństwa elektrowni 2

27. Systemy bezpieczeństwa w elektrowni jądrowej 2

18. Gospodarka paliwem, odpadami i wodą w elektrowni jądrowej 2

19. Zasilanie elektryczne i chłodzenie bloków jądrowych 2

110. Układy wentylacji elektrowni 2

111. Komputerowe systemy sterowania blokami i symulatory 2

112. Likwidacja elektrowni 2

Wykład prowadzony przy tablicy oraz za pomocąśrodków multimedialnych (prezentacje, filmy, animacje)Metody kształcenia



Materiały techniczne uzyskane od operatorów elektrowni jądrowych


Glasstone S., Sesonske A. (1981): Nuclear Reactor Engineering, Van Nostrand Reinhold Comp.Literatura uzupełniająca

Liczba godzin









1Inne




sylabusa

EP1,EP2,EP3,EP4,EP5

KOLOKWIUM



Zaliczenie na ocenę na podstawie kolokwium zaliczeniowego.


2 eksploatacja elektrowni jądrowych Nieobliczana

2 eksploatacja elektrowni jądrowych [wykład] zaliczenie zoceną



Metodaobl. oceny

Waga dośredniej

2/2

S Y L A B U SNazwa programu kształcenia:WMF-F-O-II-S-18/19Z

elektrodynamika i optyka kwantowa(KIERUNKOWE)



Nazwa kierunku:


fizyka

Specjalność:II stopnia, stacjonarne ogólnoakademicki




wykład 30 E

Razem 45 5Koordynatorprzedmiotu / modułu: dr STANISŁAW PRAJSNAR


Zapoznanie studentów z podstawowymi pojęciami i metodami matematycznymi elektrodynamiki kwantowej i jejzastosowań do opisu zjawisk optycznych na poziomie kwantowym


Student zna podstawy rachunku różniczkowego i całkowego funkcji jednej i wielu zmiennych; zna podstawyalgebry w zakresie niezbędnym do opisu zjawisk fizycznych i rozwiązywania problemów fizycznych; znapodstawy analizy pól wektorowych; zna podstawowe prawa mechaniki kwantowej i elektrodynamiki klasycznej

Wymagania wstępne:

EFEKTY KSZTAŁCENIA




wiedza

posiada pogłębioną wiedzę w zakresiezaawansowanej matematyki i metodmatematycznych, konieczną dorozwiązywania problemów fizycznych wwybranym obszarze fizyki(elektrodynamika i optyka kwantowa)


posiada pogłębioną wiedzę szczegółową zfizyki w zakresie wybranej specjalności K_W05 X2A_W01EP22

umiejętności

posiada umiejętność syntezy metod i idei zróżnych obszarów fizyki; jest wstaniezauważyć, że odległe nieraz zjawiskaopisane są przy użyciu podobnego modelu

K_U05X2A_U01X2A_U02X2A_U03X2A_U04

EP31

potrafi zastosować metodę naukową wrozwiązywaniu problemów, realizacjieksperymentów i wnioskowaniu



zna ograniczenia własnej wiedzy iumiejętności; potrafi precyzyjnieformułować pytania; rozumie potrzebędalszego kształcenia się


EP51

potrafi pracować w zespole; maświadomość odpowiedzialności zawspólnie realizowane zadania



Przedmiot: elektrodynamika i optyka kwantowa


21. Kwantowa natura światła 2

1/3

32. Klasyczna fala elektromagnetyczna we wnęce rezonansowej 2

33. Hamiltonian pola elektromagnetycznego 2

44. Kwantowanie kanoniczne, operatory anihilacji i kreacji 2

35. Zagadnienie własne i interpretacja fotonowa 2

36. Przestrzeń stanów kwantowego pola elektromagnetycznego 2

27. Stany koherentne 2

28. Promieniowanie termiczne 2

29. Fluktuacje kwantowego pola elektromagnetycznego 2

310. Oddziaływanie atomu z klasycznym polem elektromagnetycznym, model Rabiego 2

311. Oddziaływanie atomu z kwantowym polem elektromagnetycznym, model Jaynesa-Cummingsa 2


21. Rozwiązania równań Maxwella w postaci fal elektromagnetycznych 2

22. Właściwości operatorów anihilacji i kreacji jednomodowego pola elektromagnetycznego 2

23. Superpozycje stanów własnych operatora liczby fotonów 2

24. Fluktuacje kwantowego pola elektromagnetycznego 2

35. Właściwości stanów koherentnych 2

46. Oddziaływanie atomu z polem elektromagnetycznym-modele Rabiego i Jaynesa Cummingsa 2

Wykład prowadzony metodą tradycyjną przy tablicy i prezentacje multimedialne. Ćwiczeniaprowadzone metodą pracy w grupachMetody kształcenia

C. Cohen-Tannoudji, J. Dupont-Roc, G. Grynberg (1997): Photons and Atoms, John Wiley &Sons, New York

C. Gerry, P. Knight (2007): Wstęp do optyki kwantowej, PWN, Warszawa

C. Gerry, P. Knight (2007): Wstęp do optyki kwantowej - zadania, PWN, Warszawa

G. Grynberg, A. Aspect, C. Fabre (2010): Introduction to Quantum Optics, CUP, Cambridge

J. Garrison, R. Chiao (2008): Quantum Optics, OUP, Oxford


H. Haken (1993): Światło - Fale, fotony, atomy , PWN, WarszawaLiteratura uzupełniająca

Liczba godzin



sylabusa


EP4KOLOKWIUM

EP5,EP6ZAJĘCIA PRAKTYCZNE (WERYFIKACJA POPRZEZ OBSERWACJĘ)



wykład: zdanie egzaminu pisemnegoćwiczenia: zaliczenie kolokwium


Ocena z przedmiotu: średnia arytmetyczna poszczególnych ocen.

2 elektrodynamika i optyka kwantowa Nieobliczana

2 elektrodynamika i optyka kwantowa [wykład] egzamin

2 elektrodynamika i optyka kwantowa [ćwiczenia] zaliczenie zoceną



Metodaobl. oceny

Waga dośredniej

2/3








0Inne



3/3


etyka(OGÓLNOUCZELNIANE)


Zakład EtykiNazwa jednostki prowadzącej przedmiot / moduł:

Nazwa kierunku:


fizyka




2 13 wykład 15 ZO

Razem 15 1Koordynatorprzedmiotu / modułu: dr hab. MIROSŁAW RUTKOWSKI

Prowadzący zajęcia:Wyrobienie umiejętności posługiwania się podstawowymi ideami, pojęciami i opozycjami w obrębie refleksjietycznej oraz identyfikowania obszarów funkcjonowania wartości i norm etycznych i analizy współczesnychdylematów etycznych.


Ogólna wiedza humanistycznaWymagania wstępne:

EFEKTY KSZTAŁCENIA




wiedza

Student posiada podstawową wiedzędotyczącą relacji etyki do innych nauk.Student rozpoznaje strukturę działaniamoralnego. Identyfikuje w działaniuintencje, motywacje, maksymę działania,skutki, wartość samego czynu. Studentpotrafi wymienić najważniejsze historycznestanowiska etyczne. Student potrafistreścić najważniejsze poglądy dotycząceźródeł moralności.

K_W09 X2A_W08EP11

umiejętności

Słucha ze zrozumieniem prezentacjipodstawowych poglądów i argumentacjietycznych. Potrafi argumentować za iprzeciwko popularnym stanowiskommoralnym. Poprawnie stosuje poznanąterminologię etyczną.

K_U10 X2A_U07EP21


Docenia wagę racjonalnego uzasadnianiaswoich przekonań. Zachowuje krytycyzm wwyrażaniu opinii i osądów opartych naemocjach.


EP31


Przedmiot: etyka


21. Opis a norma. Etyka a moralność, prawo, obyczaj, nauki szczegółowe 3

22. Źródła ocen moralnych i etycznych 3

33. Działy etyki 3

84. Najważniejsze historyczne tradycje i poglądy etyczne 3

1/2

Prezentacja multimedialnaPraca indywidualna z zadanym tekstemPraca w grupach: dyskusjaReferowanie treści zadanego tekstu

Metody kształcenia

A. MacIntyre (2002): Krótka historia etyki, Warszawa

red. P. Singer (1998): Przewodnik po etyce, WarszawaLiteratura podstawowa

F. Ricken (2001): Etyka ogólna, Kęty

V. Bourke (1994): Historia etyki, Wyd. Krupski i S-kaLiteratura uzupełniająca

Liczba godzin









0Inne




sylabusa




Zdanie kolokwium z wiedzy przedstawionej na wykładach oraz z zalecanej literaturykorespondującej z treścią wykładów.


ocena z przedmiotu = ocena z kolokwium

3 etyka Nieobliczana

3 etyka [wykład] zaliczenie zoceną



Metodaobl. oceny

Waga dośredniej

2/2


fizyka ciała stałego(KIERUNKOWE)


Zakład Fizyki Ciała StałegoNazwa jednostki prowadzącej przedmiot / moduł:

Nazwa kierunku:


fizyka





wykład 30 E

Razem 45 4Koordynatorprzedmiotu / modułu: dr hab. MYKOLA KORYNEVSKYY


zapoznanie studentów z podstawami fizyki ciała stałego: sieć krystaliczna i gaz elektronowy, metale,półprzewodniki i dielektryki, zjawiska kolektywne


zna podstawy rachunku różniczkowego i całkowego; zna teorie szeregów Taylora i Fouriera; zna podstawymechaniki kwantowej; zna fizykę zjawisk elektryczności i magnetyzmu oraz równania Maxwella; znaograniczenia własnej wiedzy i rozumie potrzebę dalszego kształcenia

Wymagania wstępne:

EFEKTY KSZTAŁCENIA




wiedza

student zapoznaje się z budowąwewnętrzną ciał stałych, funkcjamirozkładu Bose i Fermiego, osobliwościamiw zachowaniu się gazu elektronowego wmetalach, półprzewodnikach idielektrykach, drganiami siecikrystalicznej, metodami wyliczenia ciepławłaściwego ciał stałych, teoriamiferromagnetyzmu, ferroelektryczności inadprzewodnictwa

K_W02K_W05


EP11

student potrafi opisać w sposób jakościowyi ściśle matematyczny najważniejszezjawiska, występujące w ciałach stałych


umiejętności

student wylicza wartości energii itemperatury Fermiego, temperaturyzwyrodnienia kwantowego gazuelektronowego, umie oszacować wartośćoporu właściwego we właściwych idomieszkowanych półprzewodnikach,energie drgań jednowymiarowej siecikrystalicznej, wyznacza temperaturęferromagnetycznych przejść fazowych wprzybliżeniu pola samouzgodnionego

K_U01K_U04

X2A_U01X2A_U02X2A_U02X2A_U03

EP31

porównuje rozwiązania teoretyczne zwartościami otrzymanymi doświadczalniedla zadanego zagadnienia




EP51

1/3


Przedmiot: fizyka ciała stałego


21. Kwantowe statystyki Bose-Einsteina i Fermi-Diraca. Funkcja gęstości stanów dla układówelektronowych 1

22. Rozkład elektronów przewodnictwa w metalach względem energii. Poziom Fermiego,temperatura Fermiego 1

23. Teoria pasm energetycznych w kryształach. Rozwiązanie równania Schrodingera dla potencjałutypu 1

24. Widmo energetyczne elektronów w krysztale. Strefy walencyjna, przewodnictwa i zabroniona 1

25. Przewodnictwo własne i domieszkowane półprzewodników 1

26. Elementy elektronowej teorii metali. Układ funkcji bazy. Walencyjne i kolektywizowane elektrony 1

27. Dynamika drgań sieci krystalicznej. Kwantowanie drgań sieci63. Fonony 1

28. Poziomy energetyczne drgań skomplikowanej sieci krystalicznej. Gałęzi akustyczna i optyczna 1

29. Osobliwości drgań sieci krystalicznej w trzywymiarowych kryształach. Funkcja gęstości stanów 1

210. Teorie Einsteina i Debye'a ciepła właściwego ciał stałych 1

211. Zjawiska kolektywne w ciałach stałych (ferromagnetyzm, ferroelektryczność,nadprzewodnictwo) 1

212. Kwantowe modele Heisenberga i Isinga 1

213. Przybliżenie pola samouzgodnionego. Wielkości fizyczne w otoczeniu punktu przejściafazowego 1

214. Zjawisko ferroelektryczne. Klastrowa teoria ferroelektryków z wiązaniem wodorowym 1

215. Podstawy mikroskopowej teorii nadprzewodnictwa 1


11. Obliczanie wartości prawdopodobieństwa procesów podporządkowanych rozkładom Bose iFermiego 1

12. Wyliczenie poziomu Fermiego elektronów dla temperatury T=0K 1

23. Wyliczenie zmiany poziomu Fermiego elektronów dla temperatur odmiennych od T=0K 1

14. Obliczenie temperatury zwyrodnienia dla półprzewodników 1

25. Rozwiązanie równania Schrodingera dla potencjału typu dwuwymiarowej 1

26. Wyliczenie widma drgań jednowymiarowej sieci krystalicznej z różnymi siebie oddziaływaniamipomiędzy cząsteczkami 1

17. Wyliczenie moduła Younga na podstawie mikroskopowego modelu 1

18. Obliczenie ciepła właściwego kryształu jednowymiarowego 1

29. Obliczenia funkcji termodynamicznych ferromagnetyków w przybliżeniu pola samouzgodnionego 1

110. Wyliczenie elementów macierzowych w klastrowej teorii ferroelektryków 1

111. Obliczenia funkcji termodynamicznych ferroelektryków w przybliżeniu klastrowym 1

wykład informacyjny - prowadzony metodą tradycyjną przy tablicy i prezentacja multimedialnaćwiczenia prowadzone metodą pracy przy tablicy i w grupachMetody kształcenia


sylabusa

EP1,EP2EGZAMIN PISEMNY

EP3,EP4KOLOKWIUM


2/3

Ashkroft N., Mermin N. (1986): Fizyka ciała stałego, PWN, Warszawa

Garbarczyk J. (2000): Wstęp do fizyki ciała stałego, Ofic. Wyd. Politechniki Warszawskiej,Warszawa

Harrrison W. (1976): Teoria ciała stałego, PWN, Warszawa

Kittel C. (1998): Wstęp do fizyki ciała stałego, PWN, Warszawa

Sukiennicki A., Zagórski A. (1984): Fizyka ciała stałego, WNT, Warszawa


Ibach H., Luth H. (1996): Fizyka ciała stałego, PWN, Warszawa

Stepniewski R. (2004): Fizyka ciała stałego, wersja elektronicznaLiteratura uzupełniająca

Liczba godzin









0Inne




wykład: zdanie egzaminu w postaci egzaminu pisemnegoćwiczenia: zaliczenie dwóch kolokwiów


1 fizyka ciała stałego Nieobliczana

1 fizyka ciała stałego [wykład] egzamin

1 fizyka ciała stałego [ćwiczenia] zaliczenie zoceną



Metodaobl. oceny

Waga dośredniej

3/3


fizyka jądra atomowego i cząstek elementarnych(SPECJALNOŚCI / SPECJALIZACJE / MODUŁY SPECJALNOŚCIOWE)


Zakład Fizyki Jądrowej i MedycznejNazwa jednostki prowadzącej przedmiot / moduł:

Nazwa kierunku:


fizyka




1 32 wykład 30 E

Razem 30 3Koordynatorprzedmiotu / modułu: prof. dr hab. ZBIGNIEW CZERSKI


zapoznanie studentów z pogłębionymi metodami teoretycznymi i eksperymentalnymi fizyki jądrowej oraz jejzastosowań w medycynie, badaniach materiałowych, energetyce i astrofizyce


zna podstawy rachunku różniczkowego i całkowego funkcji jednej i wielu zmiennych; zna podstawy algebry wzakresie niezbędnym do opisu zjawisk fizycznych i rozwiązywania problemów fizycznych; zna aparatmatematyczny mechaniki kwantowej oraz podstawowe prawa i zjawiska fizyki jądra atomowego i cząstekelemntarnych; zna ograniczenia własnej wiedzy i rozumie potrzebę dalszego kształcenia

Wymagania wstępne:

EFEKTY KSZTAŁCENIA




wiedza

student potrafi opisać strukturę jądraatomowego w stanie podstawowym iwzbudzonym, rozróżnia międzywzbudzeniami kolektywnymi ijednocząstkowymi, zna opis kwantowyrozpadów promieniotwórczych i reakcjijądrowych, zna podstawowe modele reakcjijądrowych i rozpraszania elastycznego

K_W01K_W02


EP11

student rozumie metody eksperymentalnei teoretyczne fizyki jądrowej stosowane wmedycynie i w badaniach materiałowych,potrafi opisać reakcje jądrowe zachodzącewe wnętrzu gwiazd prowadzące dopowstania pierwiastków chemicznych wewszechświecie, rozumie koncepcjezastosowania reakcji jądrowych dla celówenergetycznych, zna konstrukcje prostychreaktorów jądrowych

K_W01 X2A_W01EP22

1/3

umiejętności

student potrafi przeprowadzić prosterachunki kwantowomechaniczne w ramachmodelu deuteronu i modelu Fermiego jądraatomowego, potrafi zastosować reguływyboru dla opisu rozpadówpromieniotwórczych i wytłumaczyćobserwowane różnice ilościowe, potrafizastosować zasady kinematyki reakcjijądrowych dla ich opisu, posiadaumiejętność opisu różnych mechanizmówreakcji jądrowych, umie uwzględnićprocesy tunelowania barierykulombowskiej dla reakcji podbarierowych

K_U05K_U07

X2A_U01X2A_U02X2A_U03X2A_U04X2A_U05X2A_U06

EP31

student posiada umiejętność opisu zasadzastosowania fizyki jądrowej dla badańmateriałowych, potrafi wyjaśnić podstawyfizyczne używanych technik jądrowych dladiagnostyki medycznej i radioterapii,potrafi opisać metody wykorzystaniareakcji jądrowych dla celów energetykijądrowej, potrafi przedstawić sposobysyntezy pierwiastków chemicznych wewnętrzu gwiazd i w Wielkim Wybuchu

K_U07K_U09


EP42


K_K02K_K07

X2A_K01X2A_K02X2A_K03X2A_K05X2A_K06

EP51


Przedmiot: fizyka jądra atomowego i cząstek elementarnych


21. Materia jądrowa, oddziaływanie nukleon-nukleon, deuteron 2

42. Struktura jądrowa: model kroplowy, gazu Fermiego, powłokowy, jądra superciężkie 2

43. Rozpady promieniotwórcze i ich spektroskopia, opis kwantowy i reguły wyboru, metodadatowania C14, spektroskopia masowa, PET 2

34. Rozszczepienie jądrowe i fizyka reaktorów, nowe koncepcje reaktorów jądrowych 2

45. Kinematyka reakcji jądrowych i rozpraszania jądrowego, zasada równowagi szczegółowej,przestrzeń fazowa, rozpraszanie Rutherforda, metoda backscatteringu 2

46. Elementy teorii reakcji jądrowych: rozkład na fale parcjalne, długość rozproszenia, modeloptyczny, reakcje wprost, reakcje strippingu, reakcje rezonansowe, reakcje przez jądro złożone,reakcje wielostopniowe, reakcje wyparowania, temperatura jądrowa, wysoko-wzbudzone stanyjądrowe, deformacje jądrowe, przejścia fazowe materii jądrowej

2

27. Wychwyt radiacyjny powolnych neutronów i protonów, analiza aktywacyjna, analiza reakcjijądrowych dla celów materiałowych, produkcja radioizotopów dla medycyny 2

48. Astrofizyka jądrowa: tunelowanie bariery kulombowskiej, pik Gamowa, reakcje jądrowe wplazmach astrofizycznych, tworzenie pierwiastków chemicznych w Wielkim Wybuchu i wewnętrzach gwiazd, ekranowanie elektronowe w plazmach

2

39. Gorąca i zimna fuzja jądrowa, koncepcje produkcji energii 2

wykład informacyjny- prowadzony metodą tradycyjną przy tablicy i prezentacja multimedialnaMetody kształcenia


sylabusa





zdanie egzaminu w postaci testu wyboru i egzaminu pisemnego



Metodaobl. oceny

Waga dośredniej

2/3

Araminowicz J. (1977): Zbiór zadań z fizyki jądrowej, PWN, Warszawa

Heyde K. (1994): Basic Ideas and Concepts in Nuclear Physics, IOP Publishing Ltd

Irodow I. (1974): Zadania z fizyki atomowej i jądrowej, PWN, Warszawa

Mayer-Kuckuk T. (1987): Fizyka jądrowa, PWN, Warszawa

Rolfs C., Rodney W. (1988): Cauldrons in the Cosmos, The University of Chicago Press

Strzałkowski A. (1978): Wstęp do fizyki jądra atomowego, PWN, Warszawa


Prezentacja wykładu w formacie PowerPointLiteratura uzupełniająca

Liczba godzin









2Inne



2 fizyka jądra atomowego i cząstek elementarnych Nieobliczana

2 fizyka jądra atomowego i cząstek elementarnych[wykład] egzamin


3/3





Nazwa kierunku:


fizyka




1 32 wykład 30 E





zna podstawy rachunku różniczkowego i całkowego funkcji jednej i wielu zmiennych; zna podstawy algebry wzakresie niezbędnym do opisu zjawisk fizycznych i rozwiązywania problemów fizycznych; zna aparatmatematyczny mechaniki kwantowej oraz podstawowe prawa i zjawiska fizyki jądra atomowego i cząstekelementarnych; zna ograniczenia własnej wiedzy i rozumie potrzebę dalszego kształcenia

Wymagania wstępne:

EFEKTY KSZTAŁCENIA




wiedza


K_W01K_W02


EP11


K_W01 X2A_W01EP22

1/3

umiejętności


K_U05K_U07


EP31

student posiada umiejętność opisu zasadzastosowania fizyki jądrowej dla badańmateriałowych, potrafi wyjaśnić podstawyfizyczne używanych technik jądrowych dladiagnostyki medycznej i radioterapii,potrafi opisać metody wykorzystaniareakcji jądrowych dla celów energetykibjądrowej, potrafi przedstawić sposobysyntezy pierwiastków chemicznych wewnętrzu gwiazd i w Wielkim Wybuchu

K_U07K_U09


EP42












2



2




sylabusa







2 fizyka jądra atomowego i cząstek elementarnych NieobliczanaMetoda obliczaniaoceny końcowej


Metodaobl. oceny

Waga dośredniej

2/3






Strzałkowski A. (1978): Wstęp do fizyki jądra atomowego, PWN, warszawa

Wilhelmi Z. (1976): Fizyka reakcji jądrowych, PWN, Warszawa



Liczba godzin









0Inne




3/3

S Y L A B U SNazwa programu kształcenia:WMF-F-O-II-S-18/19Z-FM




Nazwa kierunku:


fizyka

Specjalność:II stopnia, stacjonarne fizyka medycznaogólnoakademicki



1 32 wykład 30 E






Wymagania wstępne:

EFEKTY KSZTAŁCENIA




wiedza


K_W01K_W02


EP11


K_W01 X2A_W01EP22

1/3

umiejętności


K_U05K_U07


EP31

student posiada umiejętność opisu zasadzastosowania fizyki jądrowej dla badańmateriałowych, potrafi wyjaśnić podstawyfizyczne używanych technik jądrowych dladiagnostyki medycznej i radioterapii,potrafi opisać metody wykorzystaniareakcji jądrowych dla celów energetykijądrowej, potrafi przedstawić sposobysyntezy pierwiastków chemicznych wewnętrzu gwiazd i w Wielkim Wybuchu

K_U07K_U09


EP42


K_K02K_K07

X2A_K01X2A_K02X2A_K03X2A_K05X2A_K06

EP51










2



2




sylabusa








Metodaobl. oceny

Waga dośredniej

2/3









Liczba godzin









2Inne



2 fizyka jądra atomowego i cząstek elementarnych Nieobliczana



3/3


fizyka jądrowa w nanotechnologii i medycynie(SPECJALNOŚCI / SPECJALIZACJE / MODUŁY SPECJALNOŚCIOWE)



Nazwa kierunku:


fizyka





2 13 wykład 15 ZO



zapoznanie studentów z pogłębionymi metodami teoretycznymi i eksperymentalnymi fizyki jądrowej oraz jejzastosowań w medycynie, badaniach materiałowach, energetyce i astrofizyce



Wymagania wstępne:

EFEKTY KSZTAŁCENIA




wiedza


K_W01K_W02


EP11

1/3

umiejętności



EP21


K_U05K_U07


EP32

student posiada umiejętność opisu zasadzastosowania fizyki jądrowej dla badańmateriałowych, potrafi wyjaśnić podstawyfizyczne używanych technik jądrowych dladiagnostyki medycznej i radioterapii,potrafi opisać metody wykorzystaniareakcji jądrowych dla celów energetykibjądrowej, potrafi przedstawić sposobysyntezy pierwiastków chemicznych wewnętrzu gwiazd i w Wielkim Wybuchu


EP43


Przedmiot: fizyka jądrowa w nanotechnologii i medycynie








3



3




sylabusa



2/3










Liczba godzin









0Inne




wykład: zdanie egzaminu w postaci testu wyboru i egzaminu pisemnego


3 fizyka jądrowa w nanotechnologii i medycynie Nieobliczana

3 fizyka jądrowa w nanotechnologii i medycynie [wykład] zaliczenie zoceną



Metodaobl. oceny

Waga dośredniej

3/3


fizyka molekularna(KIERUNKOWE)



Nazwa kierunku:


fizyka





wykład 30 E



zapoznanie studentów z podstawowymi rodzajami spektroskopii molekularnej i ich zastosowaniami do badaniastruktur cząsteczek


zna podstawy rachunku różniczkowego i całkowego funkcji jednej i wielu zmiennych; zna podstawy algebry wzakresie niezbędnym do opisu zjawisk fizycznych i rozwiązywania problemów fizycznych; zna podstawowe prawai metody mechaniki kwantowej; zna podstawowe prawa z zakresu elektryczności i magnetyzmu oraz równaniaMaxwella; potrafi sformułować podstawowe prawa fizyczne używając formalizmu matematycznego; znaograniczenia własnej wiedzy i rozumie potrzebę dalszego kształcenia

Wymagania wstępne:

EFEKTY KSZTAŁCENIA




wiedza

student definiuje najważniejsze rodzajespektroskopii molekularnej, opisujeużywaną w nich aparaturę i ich podstawyteoretyczne

K_W01K_W02


EP11

student potrafi opisać zastosowanie metodspektroskopii molekularnej do badańkonkretnej cząsteczki


umiejętności

student potrafi wyliczyć stałespektroskopowe i przewidzieć jakościowo iilościowo widma cząsteczek, potrafiprzewidzieć występowanie linii i pasmwidmowych dla danej cząsteczki i danegorodzaju spektroskopii

K_U01K_U03


EP31


K_K01K_K02


EP41


Przedmiot: fizyka molekularna


31. Rys historyczny, podstawowe definicje, rodzaje fal elektromagnetycznych 2

32. Rachunek zaburzeń zależny od czasu, siła oscylatora, reguły wyboru, poszerzenia widmowe 2

1/3

33. Oscylator harmoniczny i anharmoniczny, drgania cząsteczek dwu- i wieloatomowych 2

34. Widma wibracyjne i rowibracyjne, spektroskopia Ramana 2

35. Atom wodoru i atomy wieloelektronowe 2

36. Termy atomowe i widma elektronowe atomów wieloelektronowych, sprzężenie spin-orbita 2

37. Orbitale molekularne, termy molekularne, spektroskopia UV cząsteczek 2

38. Widma fotoelektronowe, spektroskopia Mössbauera 2

39. Spin elektronowy i jądrowy, momenty magnetyczne, spektroskopia EPR 2

310. Spektroskopia NMR i podsumowanie wykładów 2


31. Rachunek zaburzeń zależny od czasu 2

52. Modele mechaniki kwantowej w fizyce molekularnej 2

43. Spektroskopia rotacyjna 2

24. Spektroskopia wibracyjna 2

15. Spektroskopia elektronowa 2


Atkins P. (2001): Chemia fizyczna, PWN, Warszawa

Atkins P., de Paula J. (2009): Physical Chemistry, Volume 2: Quantum Chemistry,Spectroscopy, and Statistical Thermodynamics, W. H. Freeman and co.



Kęcki Z. (1992): Podstawy spektroskopii molekularnej, PWN, WarszawaLiteratura uzupełniająca

Liczba godzin








sylabusa


EP3KOLOKWIUM




wykład: zdanie egzaminu ustnegoćwiczenia: zaliczenie kolokwiumSposób wyliczenia oceny z przedmiotu: średnia arytmetycznaZasady wyliczania oceny z przedmiotu


2 fizyka molekularna Nieobliczana

2 fizyka molekularna [ćwiczenia] zaliczenie zoceną

2 fizyka molekularna [wykład] egzamin



Metodaobl. oceny

Waga dośredniej

2/3



0Inne



3/3


fizyka polimerów(SPECJALNOŚCI / SPECJALIZACJE / MODUŁY SPECJALNOŚCIOWE)



Nazwa kierunku:


fizyka






wykład 15 E

Razem 30 3Koordynatorprzedmiotu / modułu: dr inż. MARCIN OLSZEWSKI

Prowadzący zajęcia:Zapoznanie z podstawowymi pojęciami i prawami dotyczącymi struktury i dynamiki molekularnej polimerów,zrozumienie właściwości fizykochemicznych polimerów, umiejętność określania wpływu budowy chemicznejpolimerów na ich właściwości fizyczne, znajomość fizycznych metod badawczych polimerów


zna podstawy rachunku różniczkowego i całkowego, równań różniczkowych, algebrę macierzową; zna podstawymechaniki kwantowej; zna fizykę zjawisk elektryczności i magnetyzmu; zna ograniczenia własnej wiedzy irozumie potrzebę dalszego kształcenia

Wymagania wstępne:

EFEKTY KSZTAŁCENIA




wiedza

student zapoznaje się ze stanemwspółczesnej teorii fizyki polimerów ihistorią jej rozwoju

K_W02K_W04K_W06

X2A_W02X2A_W03X2A_W03X2A_W05X2A_W06

EP11

student potrafi opisać podstawowewłasności fizyczne polimerów K_W02 X2A_W02

X2A_W03EP22

umiejętności

student rozwiązuje zadania rachunkowedotyczące fizyki polimerów K_U01 X2A_U01

X2A_U02EP31

porównuje rozwiązania teoretyczne zwartościami otrzymanymi doświadczalniedla różnego typu polimerów


kompetencje społecznestudent potrafi precyzyjnie formułowaćpytania, służące pogłębieniu własnegozrozumienia danego tematu


EP51


Przedmiot: fizyka polimerów


31. Podstawowe wiadomości o polimerach ( ciężar cząsteczkowy, rozkład ciężarów cząsteczkowych,klasyfikacja polimerów, reakcje syntezy polimerów) 3

42. Struktura polimerów (struktura cząsteczkowa -konformacja i konfiguracja, nadcząsteczkowa-polimery amorficzne i krystaliczne oraz struktura makroskopowa) 3

43. Stany fizyczne polimerów (charakterystyka stanów fizycznych polimerów w fazie stałej stanszklisty, elastyczny plastyczny i stopiony, temperatura zeszklenia Tg) 3

44. Ruchy molekularne w polimerach. Wybrane metody fizyczne badań polimerów. Właściwościmechaniczne, cieplne i lepkosprężyste polimerów. Heterogeniczne układy polimerowe. Wybranewłaściwości stopionych polimerów. Roztwory polimerów.

3

1/3


21. Struktura polimerów- zadania 3

32. Stany fizyczne polimerów - zadania 3

23. Ruchy molekularne w polimerach - zadania 3

34. Roztwory polimerów - zadania 3

25. Heterogeniczne układy polimerowe - zadania 3

36. Właściwości mechaniczne, cieplne i lepkosprężyste polimerów - zadania 3

wykład informacyjny - prowadzony metodą tradycyjną przy tablicy i prezentacja multimedialnaćwiczenia prowadzone metodą pracy przy tablicy i w grupachMetody kształcenia

Florjańczyk Z., Penczka S. (2001): Chemia polimerów tom I, II, III, Oficyna WydawniczaPolitechniki Poznańskiej

Galina H. (1998): Fizykochemia polimerów, Oficyna Wydawnicza Politechniki Rzeszowskiej

Przygocki W. (1990): Metody fizyczne badań polimerów, PWN, Warszawa

Przygocki W., Włochowicz A (2001): Fizyka polimerów, PWN, Warszawa


Bower D. (2002): An Introduction to Polymer Physics, Cambridge University Press

Ciesielska D., Kelar K. (1997): Fizykochemia polimerów, Wydawnictwo PolitechnikiPoznańskiej

Gruin I. (2003): Materiały polimerowe, PWN, Warszawa


Liczba godzin









0Inne


sylabusa


EP3,EP4KOLOKWIUM




wykład: zdanie egzaminu w postaci egzaminu pisemnegoćwiczenia: zaliczenie dwóch kolokwiów


Ocena końcowa jest równa średniej arytmetycznej ocen z egzaminu i ćwiczeń

3 fizyka polimerów Nieobliczana

3 fizyka polimerów [wykład] egzamin

3 fizyka polimerów [ćwiczenia] zaliczenie zoceną



Metodaobl. oceny

Waga dośredniej

2/3



3/3


fizyka powierzchni(SPECJALNOŚCI / SPECJALIZACJE / MODUŁY SPECJALNOŚCIOWE)



Nazwa kierunku:


fizyka





2 23 wykład 15 ZO



zapoznanie studentów z podstawowymi fizycznymi zjawiskami związanymi z istnieniem powierzchni głownieciała stałego oraz z podstawowymi doświadczalnymi metodami badania powierzchni


zna podstawowe prawa mechaniki kwantowej, elektrodynamiki, nauki o materiałach, fizyki ciała stałego imikroelektroniki; potrafi rozwiązać proste zagadnienia związane z ruchem cząstki w polu potencjalnym o różnychkształtach; zna ograniczenia własnej wiedzy i rozumie potrzebę dalszego kształcenia

Wymagania wstępne:

EFEKTY KSZTAŁCENIA




wiedza

student ilustruje zasadę działania urządzeńwykorzystujących właściwości fizycznepowierzchni oraz granic rozdziału faz

K_W02K_W04K_W06


EP11

student charakteryzuje aktualne kierunkirozwoju fizyki powierzchni i zastosowaniazjawisk związanych z powierzchnią


umiejętności

student stosuje zaawansowane metodymatematyczne, konieczne dorozwiązywania problemów fizycznych wzakresie fizyki powierzchni



student aktywnie dyskutuje zadanyproblem oraz zachowuje otwartość naargumenty innych przy dyskusjach wgrupie


EP41


Przedmiot: fizyka powierzchni


21. Struktura geometryczna powierzchni 3

22. Metody otrzymywania czystych powierzchni 3

43. Metody fizyczne badania powierzchni 3

34. Fizyczne procesy w cienkich błonach 3

1/2

45. Powierzchniowe stany elektronowe. Rola powierzchni w mikro i nanostrukturach. Fizyczneprocesy na powierzchni. Defekty strukturalne powierzchni. Granice międzyfazowe. Strukturaenergetyczna i własności powierzchni półprzewodników.

3

Wykład informacyjno-konwersatoryjny, prowadzony metodą tradycyjną przy tablicy i prezentacjamultimedialnaMetody kształcenia

Prutton M. (1994): Introduction to Surface Physics, Clarendon Press, Oxford

Sierański K., Kubisa M., Szatkowski J., Misiewicz J. (2002): Półprzewodniki i strukturypółprzewodnikowe, Oficyna Wydydawnicza Politechniki wrocławskiej, WrocławSzaynok A., Kuźmiński S. (2000): Podstawy fizyki powierzchni półprzewodników, WNT,WarszawaSzuber J. (2002): Powierzchniowe metody badawcze w nanotechnologii półprze-wodnikowej,Wydawnictwo Politechniki Śląskiej, Gliwice


Kiselev V., Kozlov S., Zoteev A. (1999): Introduction to surface physics of solid state, MGU,Moscow

Oleś A. (1998): Metody doświadczalne fizyki ciała stałego, WNT, Warszawa

Oura K., Lifshits V., Saranin A., Zotov A., Katayama M. (2003): Introduction at surfacephysics, Springer Verlag, Berlin Headelberg


Liczba godzin









0Inne




sylabusa

EP1,EP2KOLOKWIUM




zdanie pisemnego zaliczenia na ocenę, pozytywna ocena aktywności na zajęciach


Ocena końcowa jest równa ocenie uzyskanej z zaliczenia pod warunkiem pozytywnej oceny zaktywności na zajęciach

3 fizyka powierzchni Nieobliczana

3 fizyka powierzchni [wykład] zaliczenie zoceną



Metodaobl. oceny

Waga dośredniej

2/2


fizyka statystyczna(KIERUNKOWE)


Zakład Teorii PolaNazwa jednostki prowadzącej przedmiot / moduł:

Nazwa kierunku:


fizyka


obowiązkowy semestr: 3 - język angielski (100%)Status przedmiotu / modułu: Język przedmiotu / modułu:



wykład 30 E

Razem 45 5Koordynatorprzedmiotu / modułu: dr hab. FRANCO FERRARI


zrozumienie metod fizyki statystycznej klasycznej oraz kwantowej - understanding of the methods of classicaland quantum statistical physics


znajomość termodynamiki, mechaniki teoretycznej i mechaniki kwantowej - knowledge of thermodynamics,classical mechanics and quantum mechanicsWymagania wstępne:

EFEKTY KSZTAŁCENIA




wiedza

student posiada pogłębioną wiedzęszczegółową z fizyki w zakresie fizykistatystycznej oraz ich zastosowań

K_W02K_W05


EP11

student zna aparat matematyczny wzakresie niezbędnym dla ilościowego opisui modelowania problemów o średnimpoziomie złożoności

K_W05 X2A_W01EP22

umiejętności

student potrafi posługiwać się metodamifizyki statystycznej i je zastosować wmodelowaniu problemów o średnimpoziomie złożoności

K_U01K_U08


EP31

student potrafi zapoznać się z fachowąliteraturą naukową w ramach swojejspecjalności





Przedmiot: fizyka statystyczna


101. Zespoły w fizyce statystycznej klasycznej i kwantowej, średnie po zespole, przykłady 3

62. Statystyki Fermiego-Diraca i Bosego-Einsteina, granica klasyczna 3

143. Zastosowania (ruchy Browna, układy magnetyczne, kondensacja Bosego-Einsteina) 3


1/2

151. Ćwiczenia dotyczące średni po zespole, wyprowadzenie termodynamiki w przypadku prostychukładów, wyprowadzenie funkcji partycji dla prostych układów statystycznych 3

Wykłady z przykładami.Praca w grupach i indywidualnie podczas wykonywania ćwiczeń -Lectures with examples. Individual and group work during exercise classes

Metody kształcenia

Kerson Huang (2006): Podstawy fizyki statystycznej, PWN, Warszawa

Slajdy i notatki z wykładów umieszczone na stronie internetowej przedmiotuLiteratura podstawowa

Kerson Huang (1987): Mechanika statystyczna, PWN, Warszawa

Zemansky M. (1957): Heat and Thermodynamics, McGraw-Hill, New YorkLiteratura uzupełniająca

Liczba godzin









0Inne




sylabusa



EP4PRACA PISEMNA/ ESEJ/ RECENZJA



Wykład: zdanie egzaminu w postaci egzaminu pisemnego oraz napisanie esejuĆwiczenia: zaliczenie kolokwium. Ocena końcowa z modułu jest średnią ważoną ocen z egzaminu, eseju oraz ćwiczeń -Lectures: the student has to pass a final exam and to prepare a written essayExercises: the student has to pass a testThe final score of the course is a weighted average of the scores obtained in the written essay, inthe final exam and in the exercisesZasady wyliczania oceny z przedmiotuFS = 50% * SE1 + 10% SE2 + 40% * SE3

FS= ocena końcowa - final score, SE1 = ocena z egzaminu - score of the exam, SE2 = ocena z eseju- score of the essay,SE3 = ocena z ćwiczeń - score from the exercises

3 fizyka statystyczna Nieobliczana

3 fizyka statystyczna [wykład] egzamin

3 fizyka statystyczna [ćwiczenia] zaliczenie zoceną



Metodaobl. oceny

Waga dośredniej

2/2


fizyka struktur niskowymiarowych(SPECJALNOŚCI / SPECJALIZACJE / MODUŁY SPECJALNOŚCIOWE)



Nazwa kierunku:


fizyka






wykład 30 E

Razem 60 7Koordynatorprzedmiotu / modułu: prof. dr hab. MYKOLA SERHEIEV


zapoznanie studentów z podstawowymi fizycznymi zjawiskami w strukturach niskowymiarowych oraz zprzykładami zastosowania tych zjawisk w praktycznych urządzeniach


zna podstawowe prawa mechaniki kwantowej, fizyki ciała stałego i mikroelektroniki; potrafi rozwiązać równanieSchrödingera dla prostych zagadnień, związanych z ruchem cząstki w polu potencjalnym o różnych kształtach;zna ograniczenia własnej wiedzy i rozumie potrzebę dalszego kształcenia

Wymagania wstępne:

EFEKTY KSZTAŁCENIA




wiedza

student posiada pogłębioną wiedzę ozaawansowanych metodachmatematycznych, konieczną dorozwiązywania problemów fizycznych wzakresie fizyki struktur niskowymiarowych


student zna zasadę działanie urządzeńwykorzystujących właściwości fizycznestruktur niskowymiarowych

K_W02K_W03K_W04

X2A_W02X2A_W03X2A_W03X2A_W03X2A_W05X2A_W05

EP22

student posiada wiedzę o aktualnychkierunkach rozwoju fizyki strukturniskowymiarowych i zastosowaniunanostruktur w elektronice, technice,medycynie itd

K_W06 X2A_W06EP33

umiejętności

student potrafi przedstawić wyniki badańteoretycznych i doświadczalnych orazpotrafi skutecznie dyskutować na tematy zdziedziny fizyki strukturniskowymiarowych i nanotechnologii

K_U07K_U08


EP41

student potrafi przygotować esej na tematzaproponowany przez prowadzącegozajęcia

K_U04K_U11


EP52


student aktywnie dyskutuje na zajęciach ikonsultacjach zadany problem orazzachowuje otwartość na argumenty innychprzy dyskusjach w grupie


EP61

1/4


Przedmiot: fizyka struktur niskowymiarowych


21. Kwantowanie rozmiarowe. Błony, druty i kropki kwantowe 2

22. Widmo energetyczne cząstek w studnie potencjalnej prostokątnej i trójkątnej 2

23. Bariera potencjalna o skończonej szerokości 2

24. Przejście cząstek przez struktury kwantowe, zawierające kilku barier 2

25. Supersieci i minipasma 2

26. Gęstość stanów elektronowych w niskowymiarowych strukturac 2

27. Fonony w supersieciach 2

28. Zjawiska transportu w strukturach niskowymiarowych 2

29. Efekt Aharonova - Bohma. Blokada kulombowska 2

210. Własności optyczne struktur niskowymiarowych 2

211. Efekty Shubnikova - de Haasa. i de Haasa - van Alfena 2

212. Kwantowe zjawisko Halla 2

213. Zastosowanie niskowymiarowych struktur w nanoelektronice 2

214. Spintronika. Gigantyczna magnetorezystancja (GMR) 2

215. Elektronika molekularna 2


21. Warunki dla obserwacji efektów ograniczenia kwantowego 2

22. Ruch cząstki nad studnią potencjalną 2

33. Przejście cząstek przez bariery potencjale 2

34. Tunelowanie rezonansowe i transport wertykalny 2

25. Oscylacje Zeenera-Blocha 2

36. Drgania jednowymiarowej supersieci 2

27. Transport balistyczny 2

38. Interferencyjne efekty kwantowe 2

39. Przejścia optyczne między podpasmami i między pasmami 2

310. Koncentracja elektronów w układach niskowymiarowych 2

311. Poziomy Landaua i stopień ich zwyrodnienia 2

112. Związek rezystancji dla kwantowego efektu Halla ze stałą struktury subtelnej 2

Wykład informacyjny – prowadzony metodą tradycyjną przy tablicy i prezentacjamultimedialnaćwiczenia prowadzony przy tablicy oraz w grupach z kolejnym sprawdzaniem przy tablicyMetody kształcenia


sylabusa



2/4

Davies J. (1998): The physics of low-dimensional semiconductors. An introduction, CambridgeUniversity Press, Cambridge

Godlewski J. (2008): Wstęp do elektroniki molekularnej, Wyd. Polit. Gdańskiej, Gdańsk

Jacak L., Sitko P., Wieczorek K. (1995): Anyony i złożone fermiony, Oficyna Wyd. Polit.Wrocławskiej, WrocławLundstrom M., Guo J. (2006): Nanoscale transistor: Device physics, modeling and simulation,Springer Science + Business Media, Inc.Serheiev M. (2010): Fizyka struktur niskowymiarowych, ,http://sergeev.fiz.univ.szczecin.pl/Dydaktyka/Wyklady/FStN/spis.htmlShyk A., Bakujeva L., Musychyn S., Rykov S. (2001): The physics of low-dimensional systems,Nauka, Sankt-PetersburgSierański K.. Kubisa M., Szatkowski J., Misiewicz J. (2002): Półprzewodniki i strukturypółprzewodnikowe, Oficyna Wyd. Polit. Wrocławskiej, Wrocław


Dragunov V., Nieizvestnyj I., Grdichin V. (2000): The foundations of nanoelectronics, Nauka,NovosibirskDręczewski B., Herman A., Wroczyński P. (1997): Nanotechnologia: stan obecny iperspektywy, GdańskKleszczewski Z. (2000): Podstawy fizyczne elektroniki ciała stałego, Wyd. Polit. Śląskiej,GliwiceKurzydłowski K. (Red.) (2010): Nanomateriały inżynierskie konstrukcyjne i funkcjonalne, PWN,Warszawa

Kurzydłowski K. (Red.) (2008): Nanotechnologie, PWN, Warszawa

Mizuta H., Tanoue T. (1995): The physics and applications of resonant tunneling diodes,Cambridge University Press. Cambridge, UK

Neverov V., Titov A. (2008): Fizyka struktur niskowymiarowych, Ural. GU, Ekaterinburg

Plotnikov G., Zajtcev V. (2000): The physical foundations of molecular electronics, MGU,MoskowSerheiev M. (2010): Fizyczne podstawy mikroelektroniki,http://sergeev.fiz.univ.szczecin.pl/Dydaktyka/Wyklady/FPM-2010/spis.html(2001): Nanotechnologia. Narodziny nowej nauki, czyli świat cząsteczka po cząsteczce,Wydawnictwo Prószyński i S-ka , Warszwa


Liczba godzin









4Inne




wykład: zdanie egzaminu w postaci egzaminu ustnego; warunkiem przystąpienia do egzaminu jestzaliczenie z ćwiczeńćwiczenia: zaliczenie eseju i dwóch kolokwiówZasady wyliczenia oceny z przedmiotu - średnie arytmetyczna ocena z ocen egzaminu i ćwiczeńZasady wyliczania oceny z przedmiotu

2 fizyka struktur niskowymiarowych Nieobliczana

2 fizyka struktur niskowymiarowych [wykład] egzamin

2 fizyka struktur niskowymiarowych [ćwiczenia] zaliczenie zoceną



Metodaobl. oceny

Waga dośredniej

3/4


grawitacja i kosmologia(SPECJALNOŚCI / SPECJALIZACJE / MODUŁY SPECJALNOŚCIOWE)



Nazwa kierunku:


fizyka





wykład 30 ZO



Celem przedmiotu jest nabycie umiejętności z zakresu teorii grawitacji w kontekście unifikacji z innymioddziaływaniami fizycznymi oraz zastosowanie jej do opisu struktury i ewolucji Wszechświata


Ukończone kursy: Matematyka wyższa, Metody matematyczne fizyki, Wstęp do fizyki jądra i cząstekelementarnych na studiach pierwszego stopniaWymagania wstępne:

EFEKTY KSZTAŁCENIA




wiedza

posiada podstawową wiedzę z fizyki wzakresie odpowiadającym studiom Istopnia oraz zaawansowaną wiedzę zwybranego obszaru fizyki

K_W01 X2A_W01EP11

posiada pogłębioną wiedzę w zakresiezaawansowanej matematyki i metodmatematycznych, konieczną dorozwiązywania problemów fizycznych wwybranym obszarze fizyki lub w zakresiespecjalności przewidzianej programemstudiów



posiada wiedzę o aktualnych kierunkachrozwoju fizyki, a w szczególności w obrębieobranej specjalności

K_W06 X2A_W06EP44

1/3

umiejętności



potrafi znajdować niezbędne informacje wliteraturze fachowej, zarówno z baz danychjak i innych źródeł; potrafi odtworzyć tokrozumowania lub przebieg eksperymentuopisanego w literaturze z uwzględnieniempoczynionych założeń i przybliżeń




EP73

potrafi zaadaptować wiedzę i metodykęfizyki, a także stosowane metodydoświadczalne i teoretyczne dopokrewnych dyscyplin naukowych

K_U06 X2A_U04EP84


zna ograniczenia własnej wiedzy i rozumiepotrzebę dalszego kształcenia się K_K01


EP91

ma świadomość rozstrzygającej rolieksperymentu w weryfikacji teoriifizycznych; ma świadomość istnieniametody naukowej w gromadzeniu wiedzy



Przedmiot: grawitacja i kosmologia


21. Fizyka przedrelatywistyczna: Czasoprzestrzeń - definicja intuicyjna. Czasoprzestrzeń Newtona.Transformacje Galileusza. Przestrzeń absolutna Newtona. Eter Maxwella. Inne zagadnienia iproblemy fizyki klasycznej

3

22. Szczególna Teoria Względności: Zasada Względności i Zasada Niezależności prędkości światłaod układu odniesienia. Pojęcie zdarzeń równoczesnych. Transformacje Lorentza. Dodawanieprędkości. Paradoks bliźniąt. Skrócenie długości

3

23. Czasoprzestrzeń Minkowskiego: Afiniczna i wektorowa przestrzeń Minkowskiego. Interwałczasoprzestrzenny. Transformacje Poincare'go 3

44. Źródła powstania Ogólnej Teorii Względności (OTW): Zasada Macha i jej konsekwencje. Słaba iSilna Zasada Równoważności. Konflikt pomiędzy teorią Newtona a Szczególną Teorią Względności.Trudnosci kosmologii Newtona. Paradoks Olbersa i Seeligera. Geometryzacja fizyki. PostulatyEuklidesa

3

6

5. Formalizm matematyczny Ogólnej Teorii Względności: Czasoprzestrzeń zakrzywiona jakorozmaitość różniczkowa. Wektory i tensory ko- i kontrawariantne. Zwężenie tensora. Tensorysymetryczne i antysymetryczne. Przeniesienie równoległe i pochodna kowariantna. GeometriaRiemanna. Metryka. Skalar krzywizny i tensor Weyla. Tensor krzywizny Riemanna. TożsamośćBianchi. Tensor Ricciego. Krzywe geodezyjne. Parametr afiniczny

3

46. Ogólna Teoria Względności Einsteina: Równania Einsteina. Przybliżenie newtonowskie. Zasadawariacyjna i Twierdzenie Noether. Zasada wariacyjna Hilberta 3

37. Najprostsze modele kosmologiczne oparte na OTW: Statyczny Model Wszechświata Einsteina.Modele Wszechświata de Sittera i anty-de Sittera. Modele Wszechświata Friedmanna 3

38. Czarne dziury: Statyczne czarne dziury Schwarzschilda. Rozszerzenie Kruskala. Hipotezakosmicznego cenzora. Twierdzenia o osobliwościach. Naładowane czarne dziury Reissnera-Nordstroma i rotujące czarne dziury Kerra

3

49. Kosmologia: Kosmologia newtonowska. Kosmologia Friedmanna a kosmologia jednorodna.Kosmologia inflacyjna. Pole skalarne inflatonu. Fantom. Standardowy model gorącegoWszechświata - Wielki Wybuch. Kosmologie superstrunowe, membranowe i ekpirotyczne

3


21. Rozwiązywanie zadań z zakresu Szczególnej Teorii Względnoś 3

22. Rozwiązywanie zadań z zakresu podstaw Ogólnej Teorii Względności 3

23. Rozwiązywanie równań Einsteina dla różnych modeli czasoprzestrzeni 3

34. Rozwiązywanie zadań z zakresu teorii czarnych dziur 3

35. Rozwiązywanie zadań z zakresu kosmologii 3

36. Rozwiązywanie zadań z zakresu kosmologii motywowanych teoriami unifikacji oddziaływańfundamentalnych 3

Wykład z ćwiczeniamiĆwiczenia prowadzone metodą tradycyjną; studenci rozwiązują zadania przy tablicyMetody kształcenia

2/3

Foster J., Nightingale J. (1985): Ogólna Teoria Względności, PWN, Warszawa

Landau L., Lifszyc E. (1980): Teoria Pola, PWN, Warszawa

Schutz B. (1995): Ogólna Teoria Względności, PWN, Warszawa


Narlikar J. (1983): Introduction to Cosmology, Jones and Bartlett Publishers, BostonLiteratura uzupełniająca

Liczba godzin









0Inne




sylabusa



EP1,EP2,EP3ZAJĘCIA PRAKTYCZNE (WERYFIKACJA POPRZEZ OBSERWACJĘ)



Ustalenie oceny zaliczeniowej na podstawie aktywności studenta na ćwiczeniach oraz kolokwiów(ćwiczenia) - średnia ważona (50% aktywność na ćwiczeniach, 50% kolokwium).Egzamin pisemny (wykład) - średnia arytmetyczna z pytań egzaminacyjnych oraz z zadań.Zasady wyliczania oceny z przedmiotu

3 grawitacja i kosmologia Nieobliczana

3 grawitacja i kosmologia [wykład] zaliczenie zoceną

3 grawitacja i kosmologia [ćwiczenia] zaliczenie zoceną



Metodaobl. oceny

Waga dośredniej

3/3


historia fizyki(OGÓLNOUCZELNIANE)



Nazwa kierunku:


fizyka




1 32 wykład 25 ZO



Celem wykładów jest przedstawienie historii fizyki i osiągnięć wybitnych uczonych.Cele przedmiotu /modułu:

Student zna podstawy fizyki, astronomii i matematyki. Interesuje się techniką i ma podstawową wiedzę z historiipowszechnej.Wymagania wstępne:

EFEKTY KSZTAŁCENIA




wiedza

Student zna najważniejsze fakty z historiifizyki, rozumie znaczenie fizyki dla rozwojunauk ścisłych, poznania świata i rozwojuludzkości.

K_W01 X2A_W01EP11

umiejętnościStudent potrafi samodzielnie wyszukiwaćinformacje w literaturze naukowej ipopularnonaukowej, a także w Internecie.

K_U07K_U09


EP21

kompetencje społeczne3. Student zna ograniczenia własnej wiedzyi rozumie potrzebę dalszego kształcenia. K_K01


EP31


Przedmiot: historia fizyki


11. Powstanie teorii atomistycznej w V - III w. p.n.e (Leukippos z Miletu, Demokryt z Abdery, Epikur zSamos). 2

22. Podstawy fizyki Arystotelesa: ruch jako urzeczywistnienie bytu potencjalnego, przyczyny ruchu:materialna, formalna, sprawcza i celowa, pojęcie miejsca naturalnego, zasady dynamiki dla sferypodksiężycowej.

2

13. Mikołaj Kopernik (1473 - 1543) i jego wkład do nauki. 2

14. Prawa Keplera (1571 - 1630). 2

25. Osiągnięcia naukowe Galileusza (1564 - 1642). 2

16. Optyka w XVII wieku: prawo załamania Snella, pomiar prędkości światła (Roemer), dyfrakcjaświatła (Grimaldi), traktat o świetle (Newton). 2

27. Nauka o gazach i cieple w XVII wieku: doświadczenia Torricellego i Pascala, doświadczenia zpróżnią (Guericke), prawo Boyla - Mariotta, przyrządy naukowe: termometr, barometr, teleskop,mikroskop, higrometr, pompa próżniowa, zegar wahadłowy, elektroskop, maszynaelektrostatyczna,

2

28. Philosophiae Naturalis Principia Mathematica Newtona, 2

1/3

19. Twórcy mechaniki i hydrodynamiki: Euler, Hermann, d'Alembert, Lagrange, Daniel Bernoulli, 2

210. Początki nauki o elektryczności: butelka lejdejska (Kleist, Musschenbroek 1745), prawoCoulomba (1785), prąd elektryczny (Galvani 1791), stos elektryczny (Volta 1800) 2

4

11. Elektromagnetyzm i optyka w XIX wieku:odkrycie Oersteda (1820) i prawo Ampera, odkrycieindukcji elektromagnetycznej (Faraday - 1831), eksperymenty Ohma (1825), dyfrakcja ipolaryzacja światła wg Fresnela i Younga, Traktat o elektryczności i magnetyzmie Maxwella (1873),odkrycie fal elektromagnetycznych (Hertz - 1888), analiza widmowa: Bunsen, Fraunhofer,Kirchhoff,

2

112. Termodynamika i fizyka statystyczna: zasada zachowania energii (Joule, Mayer, Helmholtz), IIzasada termodynamiki (Clausius, W. Thomson, 1851), rozkłady statystyczne Maxwella,Boltzmanna, Gibbsa,

2

213. Fizyka przełomu wieków: odkrycie promieni X przez Röntgena (1895), odkrycie zjawiskapromieniotwórczości (Becquerel 1896), odkrycie elektronu (J.J. Thomson 1897), odkrycie polonu iradu (Maria Curie-Skłodowska, Piotr Curie 1898), promieniowanie ciała doskonale czarnego ihipoteza kwantów (Max Planck 1900),

2

214. Albert Einstein (1879-1955): szczególna i ogólna teoria względności (1905, 1915), hipotezakwantów światła (1905) i statystyka fotonów (bozonów, 1924), 2

115. Fizyka współczesna: model atomu Bohra (1913), eksperyment Sterna - Gerlacha (1921), falematerii de Broglie'a (1923), mechanika kwantowa Heisenberga (1925), Diraca (1925),Schrödingera (1926), Borna (1926), reakcje jądrowe, fizyka cząstek elementarnych, fizyka ciałastałego, optyka kwantowa.

2

wykład: prezentacja multimedialnaMetody kształcenia

A. K. Wróblewski (2007): Historia fizyki, PWN, Warszawa

G. Białkowski (1980): Stare i nowe drogi fizyki, Wiedza Powszechna, Warszawa

G. Gamow (1967): Biografia fizyki, Wiedza Powszechna, Warszawa

H. Gurgul (1993): Zarys historii fizyki, Wydawnictwo US, Szczecin

J. B. Cohen (1964): Od Kopernika do Newtona, Wiedza Powszechna, Warszawa

M. von Laue (1960): Historia fizyki, PWN, Warszawa


J. Hurwic (1989): Twórcy nauki o promieniotwórczości, PWN, Warszawa

L. N. Cooper (1975): Istota i struktura fizyki, PWN, Warszawa

zasoby Internetu


Liczba godzin








sylabusa

EP1SPRAWDZIAN

EP2,EP3PREZENTACJA



Zaliczenie na ocenę na podstawie sprawdzianu i przygotowanej prezentacji.


Ocena końcowa=0,75*ocena sprawdzianu+0,25*ocena prezentacji.

2 historia fizyki Nieobliczana

2 historia fizyki [wykład] zaliczenie zoceną



Metodaobl. oceny

Waga dośredniej

2/3



1Inne



3/3


II pracownia fizyczna(PODSTAWOWE)



Nazwa kierunku:


fizyka


obowiązkowy semestr: 1 - język angielski (50%) język polski (50%)Status przedmiotu / modułu: Język przedmiotu / modułu:


1 61 laboratorium 60 ZO

Razem 60 6Koordynatorprzedmiotu / modułu: dr hab. RYHOR FEDARUK


Zapoznanie studentów z podstawowymi zjawiskami i efektami fizycznymi oraz metodami ich badańCele przedmiotu /modułu:

Kurs podstaw fizyki oraz matematyki wyższejWymagania wstępne:

EFEKTY KSZTAŁCENIA




wiedza


K_W01 X2A_W01EP11

zna zaawansowane techniki doświadczalnepozwalające zaplanować i wykonać złożonyeksperyment fizyczny

K_W03K_W08


EP22

umiejętności

posiada umiejętności przeprowadzeniazaawansowanych eksperymentów wokreślonych obszarach fizyki

K_U02 X2A_U01EP31

potrafi dokonać krytycznej analizywyników pomiarów wraz z ocenądokładności wyników

K_U03 X2A_U02EP42

potrafi przedstawić wynikieksperymentalnych badań w formiepisemnej



pracuje w zespole podczas wykonywaniazadań laboratoryjnych, zachowujeostrożność podczas wykonywania badandoświadczalnych, i dba o powierzoneurządzenia


ma świadomość odpowiedzialności zawspólnie realizowane zadania K_K03 X2A_K02

X2A_K03EP72


Przedmiot: II pracownia fizyczna

Forma zajęć: laboratorium

41. Efekt Halla 1

1/3

42. Wyznaczanie stałej Plancka przy pomocy zjawiska fotoelektrycznego 1

53. Ferroelektryki. Temperaturowa zależność przenikalności 1

44. Ferroelektryki. Pętla histerezy 1

45. Detekcja i właściwości promieniowania gamma 1

46. Detekcja i właściwości promieniowania beta 1

57. Ferromagnetyki 1

48. Elektronowy rezonans paramagnetyczny 1

49. Badanie właściwości optycznych roztworów 1

510. Przetworniki fotoelektryczne 1

411. Elektroluminescencja 1

412. Wyznaczanie stosunku e/m za pomocą "magicznego oka" 1

413. Wyznaczanie momentów dipolowych drobin 1

514. Interferometr Rayleigha. Chaos dynamiczny. Badanie wymiaru fraktalnego. Pomiar prędkości itłumienia ultradźwięków w ciałach stałych. Rozkłady statystyczne w fizyce jądrowej. 1

praca w grupach podczas wykonywania doświadczeń ; zadań laboratoryjnychMetody kształcenia

Dryński T. (1977): Laboratorium fizyczne, PWN, Warszawa

Halliday D., Resnick R., Walker J. (2005): Podstawy fizyki, PWN, Warszawa

Kaczmarek F. (Red.) (1976): II pracownia fizyczna, PWN, Warszawa

Szczeniowski Sz. (1983): Fizyka doświadczalna, PWN, Warszawa

Szydłowski H. (1999): Pracownia fizyczna, PWN, Warszawa


Kęcki Z. (1998): Podstawy spektroskopii molekularnej, PWN, Warszawa


Purcell E. (1975): Elektryczność i magnetyzm, PWN, Warszawa

Smoleński G., Krajnik N. (1971): Ferroelektryki i antyferroelektryki, PWN, Warszawa


Liczba godzin





sylabusa

EP1,EP2SPRAWDZIAN

EP4,EP5PRACA PISEMNA/ ESEJ/ RECENZJA

EP3,EP6,EP7ZAJĘCIA PRAKTYCZNE (WERYFIKACJA POPRZEZ OBSERWACJĘ)



zaliczenie na ocenę na podstawie wykonania 5 wskazanych zadań laboratoryjnych w łącznymczasie 60 godzin.


Ocena z zaliczenia stanowi ocenę końcową z przedmiotu.

1 II pracownia fizyczna Nieobliczana

1 II pracownia fizyczna [laboratorium] zaliczenie zoceną



Metodaobl. oceny

Waga dośredniej

2/3






0Inne



3/3


Moduł:Przedmioty kierunkowe do wyboru [moduł]

laboratorium fizyki jądrowej i ochrony radiologicznej(KIERUNKOWE)



Nazwa kierunku:


fizyka


fakultatywny semestr: 2 - język polskiStatus przedmiotu / modułu: Język przedmiotu / modułu:





Znajomość teoretyczna i praktyczna eksperymentalnych metod fizyki jądrowejCele przedmiotu /modułu:

Teoretyczna znajomość podstaw fizyki jądra atomowego i cząstek elementarnych oraz praktyczne zdolnościmetrologiczne nabyte na I i II pracowni fizykiWymagania wstępne:

EFEKTY KSZTAŁCENIA




wiedza charakteryzuje podstawowe metodyeksperymentalne fizyki jądrowej

K_W03K_W04K_W08


EP11

umiejętności

przeprowadza złożony eksperyment przypomocy dedykowanego zestawudoświadczalnego

K_U02K_U03K_U07K_U12


EP21

analizuje wyniki przeprowadzonegospecjalistycznego eksperymentu K_U02 X2A_U01EP32

kompetencje społecznepracuje w małym zespole, wykazujeodpowiedzialność za powierzone muzadania



Przedmiot: laboratorium fizyki jądrowej i ochrony radiologicznej


61. Dozymetria promieniowania jonizującego 2

62. Pomiar aktywności preparatów promieniotwórczych 2

63. Statystyka rozpadów promieniotwórczych 2

64. Analiza magnetyczna wiązki jonów 2

1/2

65. Pomiar widm promieniowania gamma 2

Zajęcia eksperymentalneMetody kształcenia








Rolfs C., Rodney W. (1988): Cauldrons in the Cosmos, The University of Chicago PressLiteratura uzupełniająca

Liczba godzin









0Inne




sylabusa

EP1,EP2,EP3,EP4PRACA PISEMNA/ ESEJ/ RECENZJA



zaliczenie na ocenę na podstawie oddanych sprawozdań laboratoryjnych


2 laboratorium fizyki jądrowej i ochrony radiologicznej Nieobliczana

2 laboratorium fizyki jądrowej i ochrony radiologicznej[laboratorium]

zaliczenie zoceną



Metodaobl. oceny

Waga dośredniej

2/2



laboratorium fizyki środowiska(KIERUNKOWE)



Nazwa kierunku:


fizyka







Przygotowanie studentów do wykonywania pomiarów środowiskowych i oceny ich wiarygodnościCele przedmiotu /modułu:

Znajomość zagadnień z zakresu fizyki środowiska i monitoringu środowiskaWymagania wstępne:

EFEKTY KSZTAŁCENIA




wiedza

01.posiada podstawową wiedzę z fizyki wzakresie odpowiadającym studiom Istopnia oraz zaawansowaną wiedzę zwybranego obszaru fizyki

K_W01 X2A_W01EP11

02.zna zasadę działania układówpomiarowych i aparatury, badawczejspecyficznych dla obszaru fizykizwiązanego z wybraną specjalnością lubzna zaawansowane metody fizykiteoretycznej i matematycznej

K_W03K_W04


EP22

03.zna zasady bezpieczeństwa i higienypracy w stopniu pozwalającym nasamodzielną pracę w obszarzeodpowiadającym obranej specjalności

K_W08 X2A_W07EP33

umiejętności

posiada umiejętności planowania iprzeprowadzenia zaawansowanycheksperymentów lub obserwacji wokreślonych obszarach fizyki lub jejzastosowań

K_U02 X2A_U01EP41

potrafi dokonać krytycznej analizywyników pomiarów, obserwacji lubobliczeń teoretycznych wraz z ocenądokładności wyników

K_U03K_U07


EP52

1/3


06.ma świadomość rozstrzygającej rolieksperymentu w weryfikacji teoriifizycznych; ma świadomość istnieniametody naukowej w gromadzeniu wiedzy


potrafi pracować w zespole; maświadomość odpowiedzialności zawspólnie realizowane zadania

K_K03K_K06

X2A_K02X2A_K03X2A_K06X2A_W08

EP72


Przedmiot: laboratorium fizyki środowiska


41. Wyznaczanie współczynnika osłabiania światła dla wód naturalnych i zanieczyszczonych ropąnaftową 2

42. Badanie mętności wód naturalnych 2

43. Badanie rozkładów pola magnetycznego emitowanego przez wybrane urządzenia elektrycznecodziennego użytku 2

44. Badanie procesu efektywności procesu adsorpcji barwników przy użyciu różnych adsorbentów 2

45. Pomiary poziomu hałasu drogowego (ćw. terenowe) 2

56. Pomiary opadu pyłu przy użyciu płytek mierniczych 2

57. Badanie transmisji i absorpcji wód rzecznych. 2

Ćwiczenia laboratoryjneMetody kształcenia

Dera J. (2003): Fizyka morza, PWN, Warszawa

Dojlido J., Zerbe J. (1997): Instrumentalne metody badania wody i ścieków, Arkady, Warszawa

Siemiński M. (2001): Fizyka zagrożeń środowiska, PWN, Warszawa


Boeker E., Van Grondelle R. (2002): Fizyka środowiska, PWN, WarszawaLiteratura uzupełniająca

Liczba godzin









sylabusa





Zaliczenie na ocenę na podstawie kolokwium i sprawozdań z przeprowadzonych ćwiczeń


2 laboratorium fizyki środowiska Nieobliczana

2 laboratorium fizyki środowiska [laboratorium] zaliczenie zoceną



Metodaobl. oceny

Waga dośredniej

2/3


0Inne



3/3



laboratorium modelowania numerycznego(KIERUNKOWE)


Zakład Astronomii i AstrofizykiNazwa jednostki prowadzącej przedmiot / moduł:

Nazwa kierunku:


fizyka





Razem 30 3Koordynatorprzedmiotu / modułu: prof. dr hab. EWA SZUSZKIEWICZ

Prowadzący zajęcia:Zdobycie umiejętności rozwiązywania problemów fizycznych za pomocą metod numerycznych, poznanie technikmodelowania numerycznego, nauczenie się zastosowania znanych rozwiązań analitycznych do interpretacjiwyników numerycznych, nabycie wprawy w przedstawianiu wyników końcowych zrealizowanego projektunumerycznego


znajomość podstaw rachunku różniczkowego i całkowego funkcji jednej i wielu zmiennych; podstawy algebry wzakresie niezbędnym do opisu zjawisk fizycznych i rozwiązywania problemów fizycznych; znajomośćpodstawowych praw mechaniki punktu materialnego i bryły sztywnej oraz mechaniki relatywistycznej;znajomość podstawowych praw z zakresu elektryczności i magnetyzmu; umiejętność formułowaniapodstawowych praw fizycznych używając formalizmu matematycznego; znajomość języków programowaniaFortran i/lub C oraz metod numerycznych, znajomość ograniczenia własnej wiedzy i rozumienie potrzebydalszego kształcenia

Wymagania wstępne:

EFEKTY KSZTAŁCENIA




wiedza

Poznanie technik modelowanianumerycznego i wizualizacji wynikówobliczeń oraz przygotowania wyników dopublikacji

K_W03K_W07


EP11

umiejętności

Student posiada umiejętnośćrozwiązywania problemów fizycznych zapomocą metod numerycznych


Student potrafi zastosować znanerozwiązania analityczne do interpretacjiwyników numerycznych


Student wykorzystuje zdobytą wiedzę doprzedstawienia wyników końcowychzrealizowanego projektu numerycznego





Przedmiot: laboratorium modelowania numerycznego


61. Wprowadzenie do pracy w systemie operacyjnym Unix/Linux, wprowadzenie do programowaniaw Fortranie (albo w C) oraz do technik wizualizacji danych, LateX i TeX 2

1/2

82. Projekt 1: Zwyczajne równania różniczkowe w fizyce: kinematyka, dynamika, oscylacje, ruchorbitalny, układy nieliniowe i chaos 2

83. Projekt 2: Cząstkowe równania różniczkowe w fizyce: równanie Laplace'a w elektrostatyce,równanie falowe 2

84. Projekt 3: Układy losowe i metody stochastyczne: błądzenie przypadkowe i dyfuzja, fraktale,metoda Monte Carlo 2

multimedialne prezentacje komputerowe, praca nad projektem numerycznym, dyskusjaMetody kształcenia

Press W. (et al.) : Recipes in Fortran 90 (C): The Art of Scientific Computing", Volume 1, 2ndEdition, Cambridge University Press

Liczne źródła internetowe oraz literatura dotycząca wybranego zagadnienia fizycznegoLiteratura podstawowa

Tao Pang (2001): Metody obliczeniowe w fizyce. Fizyka i komputery, PWN, WarszawaLiteratura uzupełniająca

Liczba godzin









0Inne




sylabusa

EP1,EP2,EP3,EP4,EP5

PROJEKT



Podstawą zaliczenia na ocenę będzie wykonanie projektu numerycznego, którego opis i wynikiprzedstawione będą w formie raportu.Raport ten, napisany w LaTeXu lub TeXu powinien zawierać:- Tytuł i opis rozwiązywanego problemu wraz z dyskusją odpowiednich zasad fizycznych i równań- Opis programu numerycznego wraz z dokumentacją wskazującą na sposób rozwiązania problemu(np. użyta metoda numeryczna)- Testy; opis wykonanych testów niezbędnych do sprawdzenia poprawności kodu numerycznego(porównanie z teorią analityczną lub jakościowym fizycznym zachowaniem się układu)- Wyniki wraz z dyskusją oceniającą w jakim stopniu napisany przez studenta program modelujerzeczywisty układ fizyczny. Sugestie dotyczące możliwości ulepszenia modelu, zoptymalizowaniakodu numerycznegoZasady wyliczania oceny z przedmiotu

Oceną końcową będzie ocena pisemnego sprawozdania z wykonania projektu.

2 laboratorium modelowania numerycznego Nieobliczana

2 laboratorium modelowania numerycznego [laboratorium] zaliczenie zoceną



Metodaobl. oceny

Waga dośredniej

2/2



laboratorium optyki i optoelektroniki(KIERUNKOWE)



Nazwa kierunku:


fizyka





Razem 30 3Koordynatorprzedmiotu / modułu: dr MARCIN ŚLĘCZKA


Celem zajęć jest zapoznanie studentów z podstawowymi podzespołami optycznymi i optoelektrycznymi orazwykonanie przez nich wybranych badań z dziedziny optyki i optoelektroniki


Znajomość podstaw optyki geometrycznej, zjawiska dyfrakcji, interferencji, elektrodynamiki.Wymagania wstępne:

EFEKTY KSZTAŁCENIA




wiedza

Zna techniki doświadczalne z zakresuoptyki i optoelektroniki

K_W03K_W04K_W08


EP11

Zna zasadę działania źródeł i detektorówświatła oraz podstawowych układówoptycznych


umiejętności

Potrafi budować układy optyczne ioptoelektroniczne oraz za ich pomocąwykonywać eksperymenty



EP31

Potrafi samodzielnie wyspecyfikować orazocenić przydatność podzespołówoptycznych do planowanych badań

K_U02 X2A_U01EP42

kompetencje społeczne Pracując w zespole prowadzi badaniawykonując powierzone zadania K_K02 X2A_K01

X2A_K05EP51


Przedmiot: laboratorium optyki i optoelektroniki


11. Wprowadzenie i zasady pracy w laboratorium 2

22. Źródła i detektory światła 2

23. Cechy fali świetlnej; spójność, polaryzacja 2

1/2

94. Interferencja i interferometry 2

85. Wyznaczanie drogi spójności 2

86. Wyznaczanie współczynnika załamania światła 2

Praca samodzielna oraz w grupach podczas wykonywania zadań w laboratoriumMetody kształcenia

Cathey W. : Optyczne przetwarzanie informacji i holografia

Gniadek K. : Optyczne przetwarzanie informacji

Petykiewicz J. : Optyka falowa

Pluta M. (Red.) : Holografia optyczna

Ziętek B. : Optoelektronika


Athanasios Papoulis : Systems and transforms with applications in optics

Bracewell R. : Two-Dimensional ImagingLiteratura uzupełniająca

Liczba godzin









0Inne




sylabusa

EP1,EP2,EP4PRACA PISEMNA/ ESEJ/ RECENZJA




Wykonanie i zaliczenie wszystkich zadań. Ocena końcowa: średia z ocen sprawozdań oraz ocen zobserwacji.


2 laboratorium optyki i optoelektroniki Nieobliczana

2 laboratorium optyki i optoelektroniki [laboratorium] zaliczenie zoceną



Metodaobl. oceny

Waga dośredniej

2/2



Laboratorium radiospektroskopii(KIERUNKOWE)



Nazwa kierunku:


fizyka







Znajomość teoretyczna i praktyczna eksperymentalnych metod impulsowej spektroskopii magnetycznegorezonansu jądrowego


Znajomość podstaw magnetycznego rezonansu jądrowego oraz praktyczne zdolności metrologiczne nabyte na I iII pracowni fizykiWymagania wstępne:

EFEKTY KSZTAŁCENIA




wiedzacharakteryzuje podstawowe metody(sekwencje) impulsowe w spektroskopiimagnetycznego rezonansu jądrowego

K_W03K_W04K_W08


EP11

umiejętności

przeprowadza złożony eksperyment przypomocy dedykowanego zestawudoświadczalnego



EP21

analizuje wyniki przeprowadzonegospecjalistycznego eksperymentu K_U02 X2A_U01EP32

kompetencje społecznepracuje w małym zespole, wykazujeodpowiedzialność za powierzone muzadania



Przedmiot: Laboratorium radiospektroskopii


31. Metoda impulsowa rejestracji rezonansu magnetycznego 2

32. Spektroskopia Fouriera rezonansu magnetycznego 2

33. Widmo MRJ polikrystalicznej próbki gipsu CaSO4 2

34. Zjawisko echa spinowego. Sekwencja impulsów ?/2X - ? - ?X - t 2

1/3

35. Zjawisko echa spinowego. Sekwencja impulsów ?/2X - ? - ?Y - t 2

36. Pomiar czasu relaksacji T2 metodą echa spinowego. Sekwencja impulsów ?/2X - ? - ?X - t 2

37. Pomiar czasu relaksacji T2 metodą echa spinowego. Sekwencja impulsów ?/2X - ? - ?Y - t 2

38. Pomiar czasu relaksacji T2 metodą Carra-Purcella 2

39. Pomiar czasu relaksacji T2 metodą Carra-Purcella-Meibooma-Gilla 2

310. Pomiar czasu relaksacji T1 metodą Inversion Recovery 2

Wykonanie prac laboratoryjnych przy impulsowym spektrometrze NMRMetody kształcenia

Callaghan P. (1991): of Nuclear Magnetic Resonance Microscopy, Clarendon Press, Oxford

Goldman M. (2002): Quantum Description of High-Resolution NMR in Liquids, Clarendon Press,OxfordKalinowski J., Hennel J. (2000): Podstawy magnetycznego rezonansu jądrowego, WydawnictwoUAM, PoznańSiergiejew M. (1996): Wstęp do kwantowej teorii magnetycznego rezonansu jądrowego,Wydawnictwo WSP, Słupsk

Slichter Ch. (1963): Principles of Magnetic Resonance, Harper - Row, New York

Instrukcje stanowiskowe (u prowadzącego zajęcia)


Carr H., Purcell E. (1954): Effects of Diffusion on Free Precession in Nuclear MagneticResonance Experiments, Physical Review, 94, 630Freude D., Kärger J. (2002): NMR techniques in F. Schüth, K.S.W. Sing and J. Weitkamp (eds.):Handbook of Porous Solids, Wiley-VCH, Weinheim

Günter H. (1983): Spektroskopia magnetycznego rezonansu jądrowego, PWN, Warszawa

Hahn E. (1950): Spin Echoes, Physical Review, 80, 580

Macomber R. (1998): A Complete Introduction to Modern NMR Spectroscopy, John Wiley &Sons, Inc., New York


Liczba godzin









0Inne


sylabusa

EP1,EP2,EP4PRACA PISEMNA/ ESEJ/ RECENZJA



Zaliczenie na ocenę na podstawie oddanych sprawozdań z wykonanych 5 prac laboratoryjnychZasady wyliczenia oceny z przedmiotu - na podstawie zaliczeniaOcena końcowa jest średnią arytmetyczną wszystkich ocen.Zasady wyliczania oceny z przedmiotu

2 Laboratorium radiospektroskopii Nieobliczana

2 Laboratorium radiospektroskopii [laboratorium] zaliczenie zoceną



Metodaobl. oceny

Waga dośredniej

2/3



3/3


matematyczne metody fizyki II(SPECJALNOŚCI / SPECJALIZACJE / MODUŁY SPECJALNOŚCIOWE)



Nazwa kierunku:


fizyka





wykład 15 E



Celem przedmiotu jest nabycie umiejętności z zakresu zaawansowanych metod matematycznych w odniesieniudo teorii fizycznych


Ukończone kursy: Matematyka wyższa oraz Metody matematyczne fizyki na studiach pierwszego stopniaWymagania wstępne:

EFEKTY KSZTAŁCENIA




wiedza


K_W01 X2A_W01EP11

posiada pogłębioną wiedzę w zakresiezaawansowanej matematyki i metodmatematycznych, konieczną dorozwiązywania problemów fizycznych wwybranym obszarze fizyki lub w zakresiespecjalności przewidzianej programemstudiów



posiada wiedzę o aktualnych kierunkachrozwoju fizyki, a w szczególności w obrębieobranej specjalności

K_W06 X2A_W06EP44

1/3

umiejętności



potrafi znajdować niezbędne informacje wliteraturze fachowej, zarówno z baz danychjak i innych źródeł; potrafi odtworzyć tokrozumowania lub przebieg eksperymentuopisanego w literaturze z uwzględnieniempoczynionych założeń i przybliżeń




EP73

potrafi zaadaptować wiedzę i metodykęfizyki, a także stosowane metodydoświadczalne i teoretyczne dopokrewnych dyscyplin naukowych

K_U06 X2A_U04EP84


zna ograniczenia własnej wiedzy i rozumiepotrzebę dalszego kształcenia się K_K01


EP91

ma świadomość rozstrzygającej rolieksperymentu w weryfikacji teoriifizycznych; ma świadomość istnieniametody naukowej w gromadzeniu wiedzy



Przedmiot: matematyczne metody fizyki II


21. Funkcje Eulera ?(z) i B(p,q) i ich własnosci. Definicja. Przedłużenie analityczne. Podstawowewłasności. Związek funkcji ?(z) z silnią. Funkcja Gaussa ?(z). Wzór Stirlinga. Obliczanie całek 3

4

2. Wielomiany ortogonalne fizyki matematycznej. Wielomiany Legendre'a Pn(x): definicja, funkcjatworząca, wzory rekurencyjne, wzór Schläfli'ego, równanie różniczkowe Legendre'a, ortogonalnośći rozwijanie w szeregi Fouriera (Szeregi Eulera-Fouriera) względem wielomianów Legendre'a.Wielomiany Hermite'a Hn(x) i uogólnione wielomiany Laguerre'a Ln(x). Układy Sturma-Liouville'a.Wielomiany ortogonalne fizyki matematycznej jako wielomianowe rozwiązania odpowiednichukładów Sturma-Liouville'a. Wielomiany: Jacobi, Gegenbauera i Czebyszewa. Twierdzenie ozupełności. Wzór Rodriguesa

3

4

3. Funkcje walcowe Bessela. Funkcje Bessela 1-go, 2-go, 3-go rodzaju i ich podstawowe własności.Zmodyfikowane funkcje Bessela. Równania różniczkowe na funkcje Bessela poszczególnychrodzajów. Funkcja tworząca dla Jn(z). Wyrażenia asymptotyczne dla funkcji Bessela przy z ? ? i przyz ? 0. Funkcje Bessela rzędu półnieparzystego i ich wyrażenie przez funkcje elementarne.Sferyczne funkcje Bessela. Twierdzenie o zerach funkcji Bessela Jn(z), (n = 0, 1, 2, ..., ). Pierwiastkifunkcji Bessela Jp(z), p > ?1. Ortogonalność funkcji Bessela Jp(kz) na przedziale (0, l), l > 0.Informacja o rozwijaniu funkcji na szereg względem funkcji Bessela na przedziale (o, l), l > 0

3

5

4. Funkcje sferyczne (kuliste). Powierzchniowe i objętościowe funkcje sferyczne. Rozwiązanieogólne równania Laplace'a we współrzędnych sferycznych. Ortogonalność powierzchniowychfunkcji kulistych na sferze. Rozwijanie funkcji f(?,?) na szereg funkcji kulistych. Rozwinięcieodwrotności odległości dwóch punktów przestrzeni na szereg funkcji kulistych objętościowych.Rozwiniecie fali kulistej gasnącej na szereg funkcji kulistych. Rozwinięcie fali płaskiej na fale kuliste(wzór Rayleigha). Zwiazek funkcji kulistych powierzchniowych Ylm(?,?) z operatorem kwadratumomentu pędu

3


41. Rozwiązywanie zadań z funkcji Eulera 3

82. Rozwiązywanie zadań z wielomianów ortogonalnych fizyki matematycznej 3

33. Rozwiązywanie zadań z funkcji walcowych Bessela. Rozwiązywanie zadań z funkcji sferycznych(kulistych). 3

Wykład z ćwiczeniami, ćwiczenia prowadzone metodą tradycyjną studenci rozwiązują zadania przytablicyMetody kształcenia


sylabusa





2/3

Byron F., Fuller R. (1973): Matematyka w fizyce klasycznej i kwantowej, t.1, t.2, PWN,WarszawaKącki E., Siewierski L. (1993): Wybrane działy matematyki wyższej z ćwiczeniami, PWN,warszawaZagórski A. (1999): Metody matematyczne fizyki, Oficyna Wydawnicza PolitechnikiWarszawskiej, Warszawa


Arfken G., Weber H. (2001): Mathematical Methods for Physicists, Academic PressLiteratura uzupełniająca

Liczba godzin









0Inne





3 matematyczne metody fizyki II Nieobliczana

3 matematyczne metody fizyki II [wykład] egzamin

3 matematyczne metody fizyki II [ćwiczenia] zaliczenie zoceną



Metodaobl. oceny

Waga dośredniej

3/3


materiały magnetyczne(SPECJALNOŚCI / SPECJALIZACJE / MODUŁY SPECJALNOŚCIOWE)



Nazwa kierunku:


fizyka





2 23 wykład 30 ZO



Zapoznanie studentów z podstawami fizycznymi magnetycznego uporządkowania, właściwościami izastosowaniami materiałów magnetycznych



EFEKTY KSZTAŁCENIA




wiedza

posiada podstawową wiedzę z fizyki wzakresie odpowiadającym studiom Istopnia oraz zaawansowaną wiedzę zwłaściwości materiałów

K_W01 X2A_W01EP11

posiada pogłębioną wiedzę szczegółową zfizyki w zakresie wybranej specjalności -nanomateriałów

K_W05 X2A_W01EP22

umiejętności

posiada umiejętność syntezy metod i idei zróżnych obszarów fizyki, stosowanych wnauce o materiałach magnetycznych


EP31

potrafi znajdować niezbędne informacje wliteraturze fachowej dotyczącej materiałówmagnetycznych



jest świadomy zagrożeń przy pozyskiwaniuinformacji z niezweryfikowanych źródeł, wtym z Internetu, w tracie przygotowywaniareferatu

K_K05 X2A_K05X2A_U07EP51

potrafi pracować w zespole; maświadomość odpowiedzialności za wspólnierealizowane zadania



Przedmiot: materiały magnetyczne


11. Magnetyzm elektronów, atomów i molekuł. Zasada Pauliego i reguła Hunda 3

22. Oddziaływanie wymienne. Modele Heisenberga, Isinga i Stonera 3

33. Namagnesowanie i uporządkowanie magnetyczne 3

1/2

34. Domeny. Fale spinowe, magnony 3

35. Nadsieci magnetyczne. Procesy namagnesowania i diagramy fazowe w antyferromagnetycznychi ferrimagnetycznych strukturach 3

26. Zjawiska magnetooptyczne 3

47. Gigantyczny magnetoopór 3

48. Magnetyzm układów niskowymiarowych 3

49. Nanostruktury magnetyczne 3

410. Podstawy fizyczne spintroniki 3

wykład informacyjny prowadzony metodą tradycyjną przy tablicy i prezentacja multimedialnaMetody kształcenia

Ibach H., Lüth H. (1996): Fizyka ciała stałego, PWN, Warszawa

Kelsall R., Hamley I. (Red.) (2008): Nanotechnologie, PWN, Warszawa



Ashcroft N., Mermin N. (1986): Fizyka ciała stałego, PWN, Warszawa

Liu Y. (et al.) (2006): Handbook of Advanced Magnetic Materials, Vol. 1, Springer

Sukiennicki A., Zagórski A. (1984): Fizyka ciała stałego, WNT, Warszawa


Liczba godzin









0Inne




sylabusa

EP1,EP2,EP3,EP4,EP5,EP6

KOLOKWIUM



Pozytywna ocena kolokwium w formie testu pisemnego


Ocena z zaliczenia stanowi ocenę końcową z przedmiotu.

3 materiały magnetyczne Nieobliczana

3 materiały magnetyczne [wykład] zaliczenie zoceną



Metodaobl. oceny

Waga dośredniej

2/2


materiały przemysłu jądrowego(SPECJALNOŚCI / SPECJALIZACJE / MODUŁY SPECJALNOŚCIOWE)



Nazwa kierunku:


fizyka




1 22 wykład 15 ZO

Razem 15 2Koordynatorprzedmiotu / modułu: dr hab. inż. MARCIN BUCHOWIECKI


zapoznanie studentów z materiałami wykorzystywanymi w przemyśle jądrowymCele przedmiotu /modułu:

zna podstawy rachunku różniczkowego i całkowego funkcji jednej i wielu zmiennych; zna podstawy algebry wzakresie niezbędnym do opisu zjawisk fizycznych i rozwiązywania problemów fizycznych; zna ograniczeniawłasnej wiedzy i rozumie potrzebę dalszego kształcenia

Wymagania wstępne:

EFEKTY KSZTAŁCENIA




wiedza

student opisuje materiały stosowane wprzemyśle jądrowym

K_W04K_W05


EP11

student charakteryzuje metody badaniamateriałów przemysłu jądrowego K_W05 X2A_W01EP22

umiejętności student potrafi dobrać własności materiałudo danego zastosowania K_U01 X2A_U01

X2A_U02EP31

kompetencje społeczne student pracuje samodzielnie nad zadanymzagadnieniem

K_K01K_K07


EP41


Przedmiot: materiały przemysłu jądrowego


41. Przegląd materiałów przemysłu jądrowego; własności i metody otrzymywania 2

62. Wpływ promieniowania na materiały 2

53. Metody badania oddziaływania promieniowania na materiały 2

wykład informacyjny; prezentacja multimedialnaMetody kształcenia

1/2

Szymański W. (1996): Chemia jądrowa: zarys problematyki przemian jądrowych, PWN,WarszawaLiteratura podstawowa

Zasoby internetoweLiteratura uzupełniająca

Liczba godzin









1Inne




sylabusa




egzamin pisemnyocena z egzaminu jest oceną końcową


2 materiały przemysłu jądrowego Nieobliczana

2 materiały przemysłu jądrowego [wykład] zaliczenie zoceną



Metodaobl. oceny

Waga dośredniej

2/2


mechanika kwantowa II(KIERUNKOWE)



Nazwa kierunku:


fizyka





wykład 30 E



zapoznanie studentów z aparatem matematycznym zaawansowanej mechaniki kwantowejCele przedmiotu /modułu:

zna podstawy rachunku różniczkowego i całkowego funkcji jednej i wielu zmiennych; zna podstawy algebry wzakresie niezbędnym do opisu zjawisk fizycznych i rozwiązywania problemów fizycznych; zna podstawowe prawai metody mechaniki kwantowej; zna podstawowe prawa z zakresu elektryczności i magnetyzmu oraz równaniaMaxwella; potrafi sformułować podstawowe prawa fizyczne używając formalizmu matematycznego; znaograniczenia własnej wiedzy i rozumie potrzebę dalszego kształcenia

Wymagania wstępne:

EFEKTY KSZTAŁCENIA




wiedza

student definiuje zaawansowane metodyprzybliżone mechaniki kwantowej,wyjaśnia twierdzenia hiperwirialne,wirialne i Hellmanna- Feynmana

K_W01K_W02


EP11

student potrafi opisać mechanikękwantową Bohma, stany koherentne ioperatory drabinkowe

K_W05 X2A_W01EP22

umiejętności

student sprawdza dokładnośćprzybliżonych metod mechaniki kwantowejna konkretnych przykładach, potrafiposługiwać się przybliżeniem WKB iróżnymi formami rachunku zaburzeń,rozwiązuje równania Schrödingera dlaukładów kwazirozwiązywalnych




EP41


Przedmiot: mechanika kwantowa II


21. Rachunek zaburzeń niezależny od czasu i jego zbieżność 1

22. Logarytmiczny rachunek zaburzeń 1

23. Niezmienniczość rachunku zaburzeń względem skalowania Hamiltonianu 1

1/3

24. Aproksymanty Padé 1

25. Metoda momentów i kumulanty 1

26. Metoda momentów Hamburgera 1

27. Układy kwazirozwiązywalne 1

28. Przybliżenie WKB i mechanika kwantowa Bohma 1

29. Zasada nieoznaczoności dla energii/czasu 1

210. Twierdzenie hiperwirialne i wirialne 1

211. Twierdzenie Hellmanna- Feynmana 1

212. Stany koherentne oscylatora harmonicznego 1

213. Operatory drabinkowe 1

214. Entropia informacji 1

215. Efekt Casimira 1


41. Rachunek zaburzeń 1

62. Aproksymanty Padé 1

33. Momenty Hamiltonianu 1

24. Twierdzenie wirialne i Hellmana-Feynmana 1


Brojan J., Mostowski J., Wódkiewicz K. (1978): Zbiór zadań z mechaniki kwantowej, PWN,WarszawaGrieczko L., Sugakow W., Tomasiewicz O., Fiedorcienko A. (1975): Zadania z fizykiteoretycznej, PWN, Warszawa


Liboff R. (1987): Wstęp do mechaniki kwantowej, PWN, Warszawa


Schiff L. (1977): Mechanika kwantowa, PWN, Warszawa

Średniawa B. (1998): Mechanika Kwantowa, PWN, Warszawa



sylabusa





wykład: zdanie egzaminu ustnegoćwiczenia: zaliczenie kolokwium



1 mechanika kwantowa II Nieobliczana

1 mechanika kwantowa II [ćwiczenia] zaliczenie zoceną

1 mechanika kwantowa II [wykład] egzamin



Metodaobl. oceny

Waga dośredniej

2/3

Alonso M., Valk H. : Qantum Mechanics: Principles and Applications, Addison-WesleyPublishing Company

Dawydow A. (1967): Mechanika kwantowa, PWN, Warszawa

Haken H., Wolf H. (2002): Atomy i kwanty, PWN, Warszawa

Johnson Ch., Jr., Pedersen L. : Problems and solutions in quantum chemistry and physics,Dover Publications, Inc., New York


Liczba godzin









0Inne



3/3


mechanika ośrodków ciągłych(KIERUNKOWE)



Nazwa kierunku:


fizyka





wykład 30 ZO



Celem wykładu jest zapoznanie studentów z podstawowymi prawami hydrodynamiki oraz teorii sprężystościCele przedmiotu /modułu:

podstawy fizyki, metody matematyczne fizyki, mechanika teoretyczna. Znajomość rachunku różniczkowego icałkowegoWymagania wstępne:

EFEKTY KSZTAŁCENIA




wiedza

Zna prawa fizyki rządzące dynamiką istatyką płynów

K_W01K_W02


EP11

Zna prawa teorii sprężystości K_W01 X2A_W01EP22

umiejętności

Potrafi sformułować równania opływuregularnych ciał stałych

K_U01K_U05


EP31

Potrafi sformułować równania statyki ciałasprężystego poddanego działaniu siłzewnętrznych



Elementarnie wyjaśnia prawo Pascala orazArchimedesa

K_K01K_K04


EP51

W sposób popularny potrafi wyjaśnić siłęnośną samolotu

K_K01K_K04


EP62


Przedmiot: mechanika ośrodków ciągłych


1/3

11. Definicja i metody opisu ośrodka ciągłego 3

22. Równanie ciągłości. Równania ruchu cieczy Eulera 3

43. Zasada zachowania energii – strumień energii, siły powierzchniowe, strumień entropii,adiabatyczność ruchu, ciecz idealna 3

24. Tensor naprężeń. Zasada zachowania pędu i momentu pędu. Prawo zachowania krążeniaprędkości 3

35. Teoria deformacji – tensor deformacji, praca napięć wewnętrznych, tensor szybkości odkształceń 3

26. Równanie stanu ośrodka sprężystego oraz cieczy – prawo Hooke’a, prawo Naviera-Stokesa.Współczynniki Lamego 3

27. Teoria sprężystości. Moduł Younga, współczynnik Poissona i moduł wszechstronnego ściskania.Rozszerzalność liniowa ciał stałych 3

28. Ruch ośrodka sprężystego – fale podłużne i poprzeczne 3

29. Hydromechanika – prawo Pascala, ciśnienie normalne i styczne, lepkość 3

210. Hydrostatyka – równanie równowagi Eulera, paradoks hydrostatyczny 3

311. Hydrodynamika płynów doskonałych – prawo Bernoullego 3

312. Hydrodynamika cieczy lepkiej 3

213. Dynamika fal w cieczy 3


151. Rozwiązywanie zadań dotyczących treści poruszanych na wykładzie 3

Wykład informacyjny,ćwiczenia rachunkoweMetody kształcenia

Lifszyc E., Landau L. (1994): Hydrodynamika,, PWN, Warszawa

Lifszyc E., Landau L. (1993): Teoria sprężystości, PWN, Warszawa

Wróblewski A., Zakrzewski J. (1989): Wstęp do fizyki, tom 2, część 1, PWN, Warszawa


Nowacki W. (1986): Postępy teorii sprężystości, PWN, WarszawaLiteratura uzupełniająca

Liczba godzin








sylabusa





zaliczenie na ocenę na podstawie kolokwium i testu pisemnego


Ocena z przedmiotu jest średnią arytmetyczną oceny z kolokwium i testu pisemnego.

3 mechanika ośrodków ciągłych Nieobliczana

3 mechanika ośrodków ciągłych [wykład] zaliczenie zoceną

3 mechanika ośrodków ciągłych [ćwiczenia] zaliczenie zoceną



Metodaobl. oceny

Waga dośredniej

2/3



0Inne



3/3


mechanika teoretyczna(KIERUNKOWE)



Nazwa kierunku:


fizyka





wykład 30 E



Zapoznanie studentów z metodami mechaniki teoretycznej; nabycie umiejętności posługiwania się formalizmemfizyki teoretycznej w opisie praw i procesów w przyrodzie


Znajomość materiału obowiązującego na wykładach: mechanika klasyczna i relatywistyczna oraz astrofizyka.Wymagania wstępne:

EFEKTY KSZTAŁCENIA




wiedza

Student posiada pogłębioną wiedzę wzakresie zaawansowanej matematyki imetod matematycznych, konieczną dorozwiązywania problemów fizycznych


umiejętności

Student posiada umiejętność syntezymetod i idei z różnych obszarów fizyki

K_U01K_U05


EP21

Student potrafi zastosować metodęnaukową w opisie dynamiki układówfizycznych


EP32




Przedmiot: mechanika teoretyczna


11. Kinematyka i dynamika punktów materialnych i brył sztywnych 1

22. Więzy, zasada d'Alemberta, równania Lagrange'a 1

33. Zasady wariacyjne i prawa zachowania 1

24. Twierdzenie Noether. Przestrzeń fazowa, równania Hamiltona 1

1/2

35. Niezmienniki przekształceń kanonicznych, całki ruchu 1

46. Zagadnienie dwóch ciał w sformułowaniu newtonowskim i hamiltonowskim 1

77. Ograniczone zagadnienie trzech ciał 1

48. Stabilność trajektorii fazowych. Elementy teorii chaosu 1

29. . Elementy dynamiki relatywistycznej 1

210. Elementy mechaniki sprężystych ośrodków rozciągłych 1


151. Praca w grupach nad wybranymi zagadnieniami poruszanymi na wykładzie 1

Wykłady, dyskusje, rozwiązywanie równań, przygotowanie krótkich projektów analitycznych inumerycznychMetody kształcenia

Ingraden R., Jamiołkowski A. (1980): Mechanika klasyczna, PWN, Warszawa

Landau L., Lifszyc E. : Mechanika klasyczna

Rubinowicz W., Królikowski W. (1971): Mechanika klasyczna, PWN, Warszawa

Teylor J. : Mechanika klasyczna


Murray C., Dermott S. (1999): Solar System Dynamics, Cambridge University PressLiteratura uzupełniająca

Liczba godzin









0Inne




sylabusa


EP3,EP4PROJEKT



wykład: zdanie egzaminu pisemnegoćwiczenia: zaliczenie projektu


ocena końcowa z modułu jest oceną z egzaminu

1 mechanika teoretyczna Nieobliczana

1 mechanika teoretyczna [wykład] egzamin

1 mechanika teoretyczna [ćwiczenia] zaliczenie zoceną



Metodaobl. oceny

Waga dośredniej

2/2


medycyna nuklearna i dozymetria(SPECJALNOŚCI / SPECJALIZACJE / MODUŁY SPECJALNOŚCIOWE)


Wydział Matematyczno - FizycznyNazwa jednostki prowadzącej przedmiot / moduł:

Nazwa kierunku:


fizyka




1 22 wykład 30 ZO

Razem 30 2Koordynatorprzedmiotu / modułu: HANNA PIWOWARSKA-BILSKA

Prowadzący zajęcia:Znajomość aparatury stosowanej w medycynie nuklearnej (SPECT/CT, PET/CT, radiometry, mierniki aktywności,sondy scyntylacyjne)Poznanie metod kontroli jakości aparatury scyntygraficznejZapoznanie z nowoczesnymi programami komputerowymi stosowanymi w medycynie nuklearnejZnajomość podstaw dozymetrii indywidualnej (szacowanie dawek otrzymanych podczas diagnostyki i terapiiradioizotopowej)Poznanie zasad ochrony radiologicznej podczas pracy z otwartymi źródłami promieniowania jonizującegoPraktyczne poznanie roli fizyka w zakładzie medycyny nuklearnej


Znajomość: analizy matematycznej, podstaw elektroniki oraz elementarnych podstaw anatomii i fizjologiiczłowiekaWymagania wstępne:

EFEKTY KSZTAŁCENIA




wiedzaWymienia metody medycyny nuklearnej K_W05 X2A_W01EP11

Charakteryzuje wybrane metody medycynynuklearnej K_W06 X2A_W06EP22

umiejętności zna nowoczesne oprogramowaniemedycyny nuklearnej

K_U01K_U06


EP31

kompetencje społeczne dyskutuje w grupie zadany temat K_K01X2A_K01X2A_K05X2A_U07

EP41


Przedmiot: medycyna nuklearna i dozymetria


21. Metody radioizotopowe w medycynie 2

32. Źródła promieniowania stosowane w medycynie nuklearnej 2

33. Dozymetria i ochrona radiologiczna w medycynie nuklearnej 2

24. Aparatura diagnostyczna 2

25. Oddziaływanie promieniowania jonizującego z materią 2

26. Parametry fizyczne aparatury diagnostycznej 2

1/2

27. Teoretyczne podstawy tworzenia obrazu 2

18. Parametry jakości obrazów scyntygraficznych 2

29. Techniki badań diagnostycznych 2

410. Metody terapii radioizotopowej 2

211. Przetwarzanie danych w diagnostyce ilościowej 2

212. Kontrola jakości pracy aparatury diagnostycznej 2

313. Metody prezentacji i oceny obrazów scyntygraficznych 2

wykład, wykład z dyskusją, wykład ilustrowany prezentacjami oraz zajęcia poglądowe w zakładziemedycyny nuklearnejMetody kształcenia

L. Królicki, (1996): Medycyna nuklearna, Fundacja im. L. Rydgiera

S. Cherry, A. Sorrenson, : Physics in Nuclear Medicine, Elsevier Science (USA)

Z. Toth, J. Przedlacki (1983): Medycyna nuklearna, PZWN

European Journal of Nuclear Medicine and Molecular Imaging

World Journal of Nuclear Medicine


The Journal of Nuclear Medicine and TechnologyLiteratura uzupełniająca

Liczba godzin









2Inne




sylabusa

EP1,EP2,EP3SPRAWDZIAN



zaliczenie na ocenę na podstawie wyniku kolokwium oraz aktywności na zajęciach


x

2 medycyna nuklearna i dozymetria Nieobliczana

2 medycyna nuklearna i dozymetria [wykład] zaliczenie zoceną



Metodaobl. oceny

Waga dośredniej

2/2


metody i techniki doświadczalne fizyki(PODSTAWOWE)



Nazwa kierunku:


fizyka




1 51laboratorium 15 ZO

wykład 30 E



Zapoznanie studentów z metodami i technikami doświadczalnymi fizyki oraz ich zastosowaniami. Laboratoryjnebadania wybranych metod



EFEKTY KSZTAŁCENIA




wiedza

zna zaawansowane techniki doświadczalnefizyki K_W03 X2A_W03

X2A_W05EP11

zna zasadę działania układów pomiarowychi aparatury badawczej specyficznych dlazaawansowanych technik doświadczalnychfizyki

K_W04K_W08


EP22

umiejętności

posiada umiejętności przeprowadzeniazaawansowanych eksperymentów wokreślonych obszarach fizyki

K_U02 X2A_U01EP31

potrafi dokonać krytycznej analizywyników pomiarów wraz z ocenądokładności wyników

K_U03 X2A_U02EP42

potrafi przedstawić wynikieksperymentalnych badań w formiepisemnej



pracuje w zespole podczas wykonywaniazadań laboratoryjnych i dba o powierzoneurządzenia


ma świadomość odpowiedzialności zawspólnie realizowane zadania K_K06 X2A_K06

X2A_W08EP72


Przedmiot: metody i techniki doświadczalne fizyki


41. Metody spektroskopowe. Spektroskopia optyczna (w zakresach widzialnym, podczerwieni,nadfiolecie), spektroskopia Ramana. Spektroskopia mikrofalowa 1

42. Spektroskopia resonansow magnetycznych 1

1/3

33. Badania struktury materialow. Metody dyfrakcyjne, oparte na dyfrakcji oraz elektronów 1

34. Metody mikroskopowe. Mikroskopia optyczna i elektronowa 1

35. Skaningowa mikroskopia elektronowa 1

36. Skaningowa mikroskopia tunelowa 1

37. Mikroskopia sił atomowych 1

28. Fizyczne metody analizy składu materialow. Analiza widmowa. Analiza rentgenowskiegopromieniowania. Spektrometria masowa 1

29. Metody badania właściwości elektrycznych materiałów 1

210. Metody badania właściwości magnetycznych materiałów 1

111. Metody badania nadprzewodników 1


31. Badanie za pomocą skaningowej mikroskopii tunelowej powierzchni grafitu 1

32. Badanie widma promieniowania rentgenowskiego molibdenu 1

33. Badanie widma promieniowania rentgenowskiego miedzi 1

34. Badanie struktury monokryształów NaCl 1

35. Monochromatyzacja promieniowania rentgenowskiego. Badanie absorpcji promieniowaniarentgenowskiego. Badanie przejść fazowych metodą mikrokalorymetrii. Badanie strukturymateriałów metodą mikroskopii optycznej. Badanie prawa Moseley. Badanie struktury subtelnejpromieniowania rentgenowskiego molibdenu.

1

wykład informacyjny- prowadzony metodą tradycyjną przy tablicy i prezentacja multimedialnapraca w grupach podczas wykonywania doświadczeń; zadań laboratoryjnychMetody kształcenia

Kelsall R., Hamley I., Geghegan M. (Red.) (2008): Nanotechnologie, PWN, Warszawa

Oleś (1998): Metody doświadczalne fizyki ciała stałego, WNT, Warszawa

Stankowski J., Hilczer W. (2005): Wstęp do spektroskopii rezonansów magnetycznych, PWN,Warszawa


Cygański (2002): Metody spektroskopowe w chemii analitycznej, WNT, Warszawa

Hennel J., Kalinowski J. (2000): Podstawy jądrowego rezonansu magnetycznego, UAM, Poznań



Liczba godzin



sylabusa


EP1,EP2,EP3,EP4SPRAWDZIAN





Pozytywna ocena z egzaminu w formie testu pisemnego.Wykonanie i zaliczenie 3 wskazanych zadań laboratoryjnych w łącznym czasie 15 godzin.


Ocena końcowa z przedmiotu ustalana jest jako średnia arytmetyczna ocen z zadańlaboratoryjnych i egzaminu.

1 metody i techniki doświadczalne fizyki Nieobliczana

1 metody i techniki doświadczalne fizyki [laboratorium] zaliczenie zoceną

1 metody i techniki doświadczalne fizyki [wykład] egzamin



Metodaobl. oceny

Waga dośredniej

2/3








0Inne



3/3


metody numeryczne fizyki(PODSTAWOWE)



Nazwa kierunku:


fizyka




1 21 wykład 30 ZO



Celem wykładów jest przedstawienie najczęściej stosowanych metodnumerycznych fizyki


Student zna podstawy algebry liniowej, analizy matematycznej. Potrafi korzystać z publikacji naukowych wjęzyku polskim i obcym.Wymagania wstępne:

EFEKTY KSZTAŁCENIA




wiedza Student definiuje, opisuje i charakteryzujeprzybliżone metody numeryczne fizyki

K_W02K_W07


EP11

umiejętności

Student rozwiązuje problem fizyczny zapomocą różnych metod numerycznych

K_U01K_U03


EP21

Student programuje obliczenianumeryczne, porównuje otrzymane wyniki iocenia przydatność poszczególnych metod


kompetencje społeczne Student dyskutuje i pracuje w zespole orazzachowuje otwartość na argumenty innych K_K04 X2A_K03

X2A_K04EP41


Przedmiot: metody numeryczne fizyki


41. Obliczanie pierwiastków układu liniowych równań algebraicznych 1

22. Obliczanie wyznaczników 1

23. Wyznaczanie macierzy odwrotnej 1

94. Obliczanie wartości i wektorów własnych macierzy 1

45. Obliczanie pierwiastków układu równań nieliniowych 1

26. Całkowanie numeryczne 1

47. Rozwiązywanie ukladu równań różniczkowych zwyczajnych 1

38. Transformacja Fouriera 1

1/2

wykład informacyjny: prezentacja multimedialnaMetody kształcenia

A. Björck, G. Dahlquist, (1983): Metody numeryczne, PWN, Warszawa

A. Ralston (1975): Wstęp do analizy numerycznej, PWN, Warszawa

G. I. Marczuk (1983): Analiza numeryczna zagadnień fizyki matematycznej, PWN, Warszawa

J. i M. Jankowscy (1988): Przegląd metod i algorytmów numerycznych, cz. I, WNT, Warszawa

J. M. Thijssen (2007): Computational Physics, CUP, Cambridge

N. V. Kopchenova, I. A. Maron (1990): Computational Mathemtics, Mir Publishers, Moscow

S. P. Prajsnar, (2007): Zastosowania informatyki w fizyce, Wydawnictwo US, Szczecin

T. Pang (2001): Metody obliczeniowe w fizyce, PWN, Warszawa

Z. Fortuna, B. Macukow, J. Wąsowski, (1982): Metody numeryczne, WNT, Warszawa


G. A. Korn, T. M. Korn (1983): Matematyka dla pracowników naukowych i inżynierów, PWN,WarszawaW. H. Press, B. P. Flannery, S. A. Teukolsky, W. T. Vetterling (1986): Numerical Recipes, CUP,Cambridge

Zasoby internetu


Liczba godzin









0Inne




sylabusa





Zaliczenie pisemne na ocenę obejmujące zagadnienia z wykładów.


Ocena z przedmiotu = ocena pracy pisemnej

1 metody numeryczne fizyki Nieobliczana

1 metody numeryczne fizyki [wykład] zaliczenie zoceną



Metodaobl. oceny

Waga dośredniej

2/2


modelowanie procesów w reaktorach jądrowych(SPECJALNOŚCI / SPECJALIZACJE / MODUŁY SPECJALNOŚCIOWE)



Nazwa kierunku:


fizyka





wykład 15 ZO


Prowadzący zajęcia:student zna kody numeryczne stosowane do symulacji procesów zachodzących w reaktorach jądrowych;student potrafi przeprowadzić i przeanalizować wyniki symulacji podtawowych procesów z zakresu neutroniki itermohydrauliki


Zna podstawowe zagadnienia neutroniki; zna podstawy termohydrauliki reaktorów jądrowych; zna podstawowezagadnienia dot. modelowania procesów fizycznychWymagania wstępne:

EFEKTY KSZTAŁCENIA




wiedza

1.Zna deterministyczne i probabilistycznekody numeryczne służące do modelowaniaprocesów zachodzących w reaktorach

K_W02K_W03


EP11

2.zna podstawowe zasady dotyczącemodelowania procesów w reaktorachjądrowych

K_W05K_W07

X2A_W01X2A_W04EP22

umiejętności

3.Potrafi przeprowadzić symulacjępodstawowych procesów zachodzących wrektorze jądrowym z zakresu neutroniki itermohydrauliki za pomocą kodównumerycznych oraz poprawnieinterpretować wyniki symulacji


4.potrafi omówić podstawowe zagadnieniai zjawiska zachodzące w reaktorzejądrowym związane ze specyfikacją paliwajądrowego oraz szczególnych cechkonstrukcyjnych reaktora


kompetencje społeczne 5.Potrafi pracować w zespole K_K01K_K07


EP51


Przedmiot: modelowanie procesów w reaktorach jądrowych


1/2

31. 1.Kody numeryczne, kody deterministyczne i niedetrministyczne 4

62. 2.Symulacje z zakresu neutroniki (wypalenie, geometria, współczynnik konwersji, profile mocy,reaktywność, efektywność boronu, współczynniki temperaturowe - moderator ) 4

63. 3.Symulacje z zakresu termohydrauliki (geometria, efekt temperaturowy, reaktywność, DNBR,transfer ciepła, spadki ciśnień w kanale dla elementów paliwowych, przepływ) 4


71. Rozwiązywanie zadań rachunkowych z zakresu neutroniki 4

82. Rozwiązywanie zadań rachunkowych z zakresu termohydrauliki 4

wykład informacyjny; prezentacja multimedialnakonwersatorium; analiza przykładów, rozwiązywanie zadańMetody kształcenia

Celiński Z. (1991): Energetyka jądrowa, PWN, Warszawa

Czerwiński A. (1998): Energia jądrowa I promieniotwórczość, K. Pazdro, Warszawa

Reuss P. (2008): Neutron Physics, EDP Sciences, Les Ulis Cedex A


Jaworski B. (1984): Procesy falowe, optyka, fizyka atomowa i jądrowa, PWN, WarszawaLiteratura uzupełniająca

Liczba godzin









1Inne




sylabusa

EP1,EP2,EP3,EP4,EP5

EGZAMIN PISEMNY

EP1,EP2,EP3,EP4,EP5

PROJEKT



Ustalenie oceny zaliczeniowej jako średniej arytmetycznej z zadań projektowych wykonanych naposzczególnych zajęciach.Egzamin pisemny (wykład) - średnia arytmetyczna z zadań egzaminacyjnych.Zasady wyliczania oceny z przedmiotu

4 modelowanie procesów w reaktorach jądrowych Nieobliczana

4 modelowanie procesów w reaktorach jądrowych [wykład] zaliczenie zoceną

4 modelowanie procesów w reaktorach jądrowych[laboratorium]

zaliczenie zoceną



Metodaobl. oceny

Waga dośredniej

2/2


nanostruktury węglowe(SPECJALNOŚCI / SPECJALIZACJE / MODUŁY SPECJALNOŚCIOWE)



Nazwa kierunku:


fizyka






wykład 15 ZO



zapoznanie studentów ze strukturą, właściwościami fizycznymi, metodami otrzymywania i zastosowaniaminanostruktur węglowych


zna podstawowe prawa mechaniki kwantowej, elektrodynamiki, nauki o materiałach, fizyki ciała stałego imikroelektroniki; potrafi rozwiązać proste zagadnienia związane z ruchem cząstki w polu potencjalnym o różnychkształtach

Wymagania wstępne:

EFEKTY KSZTAŁCENIA




wiedza

student klasyfikuje nanomateriały oparte owęgiel oraz charakteryzuje ich struktury iwłasności fizyczne

K_W02K_W04K_W06


EP11

student identyfikuje metody wytwarzaniananostruktur węglowych oraz określamożliwości ich zastosowania


umiejętności

student stosuje zaawansowane metodymatematyczne, konieczne do określaniastruktury i własności fizycznychnanostruktur węglowych



student aktywnie dyskutuje zadanyproblem oraz zachowuje otwartość naargumenty innych przy dyskusjach wgrupie


EP41


Przedmiot: nanostruktury węglowe


11. Struktura i właściwości diamentu i grafitu 3

12. Sprzężone wiązania wielokrotne 3

23. Własności i struktury fulerenów 3

24. Grafen i geometryczne struktury nanorurek węglowych 3

1/3

25. Elektronowa struktura nanorurek węglowych 3

26. Mechaniczne, optyczne i chemiczne właściwości nanorurek węglowych 3

17. Metody otrzymywania nanorurek węglowych 3

18. Oczyszczanie i frakcjonowanie nanorurek węglowych 3

19. Funkcjonalizacja nanorurek węglowych 3

110. Zastosowanie fulerenów i nanorurek węglowych 3

111. Nanorurki innych pierwiastków 3


31. Wiązania w związkach aromatycznych 3

32. Symetrie wielościanów foremnych i półforemnych 3

33. Określanie geometrycznej struktury nanorurek 3

34. Określanie elektronowej struktury nanorurek 3

35. Właściwości mechaniczne i optyczne nanorurek 3

Wykład informacyjno-konwersatoryjny prowadzony metodą tradycyjną przy tablicy i prezentacjamultimedialnaĆwiczenia – rozwiązywanie zadań rachunkowych przy tablicyMetody kształcenia

Huczko A. (2004): Nanorurki węglowe, czarne diamenty XXI w., BEL Studio, Warszawa

Kelsall R. i inni (2008): Nanotechnologie, PWN, Warszawa

Kurzydłowski K. i inni (2010): Nanomateriały inżynierskie konstrukcyjne i funkcjonalne, PWN,WarszawaRegis E. (2001): Nanotechnologia. Narodziny nowej nauki, czyli świat cząsteczka począsteczce, Prószyński i S-ka, Warszawa


Ibach H., Lüth H. (1996): Fizyka ciała stałego, PWN, Warszawa

Kittel Ch. (1999): Wstęp do fizyki ciała stałego, PWN, WarszawaLiteratura uzupełniająca

Liczba godzin







sylabusa





zdanie pisemnego zaliczenia na ocenę, pozytywna ocena aktywności na zajęciach


ocena końcowa jest oceną uzyskaną z ćwiczeń

3 nanostruktury węglowe Nieobliczana

3 nanostruktury węglowe [wykład] zaliczenie zoceną

3 nanostruktury węglowe [ćwiczenia] zaliczenie zoceną



Metodaobl. oceny

Waga dośredniej

2/3




0Inne



3/3


neutronika(SPECJALNOŚCI / SPECJALIZACJE / MODUŁY SPECJALNOŚCIOWE)



Nazwa kierunku:


fizyka





wykład 30 E



zapoznanie studentów z podstawami fizyki reaktorów jądrowychCele przedmiotu /modułu:

zna podstawy rachunku różniczkowego i całkowego funkcji jednej i wielu zmiennych; zna podstawy algebry wzakresie niezbędnym do opisu zjawisk fizycznych i rozwiązywania problemów fizycznych; zna ograniczeniawłasnej wiedzy i rozumie potrzebę dalszego kształcenia

Wymagania wstępne:

EFEKTY KSZTAŁCENIA




wiedza

student opisuje kinetykę i dyfuzjeneutronów oraz ewolucję paliwa

K_W01K_W02


EP11

student wyjaśnia znaczenie fizykireaktorów jądrowych w energetycejądrowej i zasady projektowania rdzenia

K_W05K_W06

X2A_W01X2A_W06EP22

umiejętności student rozwiązuje zagadnienia dotycząceneutroniki

K_U01K_U05K_U06

X2A_U01X2A_U01X2A_U02X2A_U02X2A_U03X2A_U04X2A_U04

EP31

kompetencje społeczne student pracuje samodzielnie nad zadanymzagadnieniem K_K01


EP41


Przedmiot: neutronika


21. Wprowadzenie 3

22. Kinetyka reaktorów 3

103. Teoria dyfuzji jedno- i wielogrupowa 3

24. Spowalnianie i neutrony termalne 3

1/2

45. Absorpcja neutronów 3

26. Wypalanie paliwa 3

27. Efekt temperaturowy i reaktywność 3

48. Równanie Boltzmanna 3

29. Projektowanie rdzenia 3


41. Kinetyka reaktorów 3

82. Teoria dyfuzji jedno- i wielogrupowa 3

33. Spowalnianie i termalizacja. Równanie Boltzmanna. Efekt temperaturowy i reaktywność.Wypalanie paliwa. Absorpcja neutronów. 3

wykład informacyjny; prezentacja multimedialnakonwersatorium; analiza przykładów, rozwiązywanie zadańMetody kształcenia


Czerwiński A. (1998): Energia jądrowa I promieniotwórczość, K. Pazdro, Warszawa

Reuss P. (2008): Neutron Physics, EDP Sciences, Les Ulis Cedex A


Jaworski B. (1984): Procesy falowe, optyka, fizyka atomowa i jądrowa, PWN, WarszawaLiteratura uzupełniająca

Liczba godzin









2Inne




sylabusa


EP3,EP4KOLOKWIUM



wykład: egzamin pisemnykonwersatorium: kolokwiumocena końcowa jest średnią arytmetyczną ocen z wykładu i konwersatoriumZasady wyliczania oceny z przedmiotu

3 neutronika Nieobliczana

3 neutronika [wykład] egzamin

3 neutronika [laboratorium] zaliczenie zoceną



Metodaobl. oceny

Waga dośredniej

2/2


numeryczne modelowanie nanomateriałów(SPECJALNOŚCI / SPECJALIZACJE / MODUŁY SPECJALNOŚCIOWE)



Nazwa kierunku:


fizyka








zapoznanie studentów z podstawowymi metodami modelowania nanomateriałów na konkretnych przykładachCele przedmiotu /modułu:

zna zaawansowane prawa i metody mechaniki kwantowej i chemii kwantowej; potrafi sformułować podstawoweprawa fizyczne używając formalizmu matematycznego; zna ograniczenia własnej wiedzy i rozumie potrzebędalszego kształcenia

Wymagania wstępne:

EFEKTY KSZTAŁCENIA




wiedza

student definiuje najważniejsze metodychemii kwantowej i mechaniki molekularnejużywane w obliczeniach własnościnanomateriałów

K_W01K_W02


EP11

student potrafi opisać zastosowania metodchemii kwantowej w badaniachnanomateriałów


umiejętności

student potrafi obliczyć własnościelektronowe różnych rodzajównanocząsteczek za pomocą standardowegosoftware'u komputerowego

K_U01K_U03


EP31


K_K01K_K02


EP41


Przedmiot: numeryczne modelowanie nanomateriałów


31. Struktura elektronowa fulerenu C60 w przybliżeniu Hückela 4

32. Struktura elektronowa fulerenów C60 i C70 w przybliżeniu MNDO 4

33. Obliczenie geometrii równowagowych fulerenów C60 i C70 za pomocą mechaniki molekularnej 4

54. Porównanie własności fulerenu C60 obliczonych metodami półempirycznymi i ab inito 4

55. Struktury nanorurek węglowych w przybliżeniu MNDO 4

1/2

46. Hydraty i inne klatki z cząsteczek wody: obliczenia prostymi metodami ab inito 4

57. Insercja atomu neonu do klatki fulerenu C60: obliczenie energii i bariery energetycznej reakcji 4

28. Podsumowanie 4

ćwiczenia laboratoryjne prowadzone metodą pracy w grupachMetody kształcenia

Szabo A., Ostlund N. (1996): Modern quantum chemistry, Courier Dover PublicationsLiteratura podstawowa

Kęcki Z. (1992): Podstawy spektroskopii molekularnej, PWN, WarszawaLiteratura uzupełniająca

Liczba godzin









0Inne




sylabusa





ćwiczenia: przedłożenie wszystkich sprawozdań z ćwiczeńocena z modułu równa średniej arytmetycznej z ocen z poszczególnych sprawozdań


4 numeryczne modelowanie nanomateriałów Nieobliczana

4 numeryczne modelowanie nanomateriałów[laboratorium]

zaliczenie zoceną



Metodaobl. oceny

Waga dośredniej

2/2


podstawy genetyki klinicznej(SPECJALNOŚCI / SPECJALIZACJE / MODUŁY SPECJALNOŚCIOWE)


Katedra GenetykiNazwa jednostki prowadzącej przedmiot / moduł:

Nazwa kierunku:


fizyka





wykład 30 ZO

Razem 45 5Koordynatorprzedmiotu / modułu: dr hab. MARIANNA SOROKA

dr hab. MAŁGORZATA ADAMSKA, dr hab. inż. ANNA RYMASZEWSKA, dr hab. MARIANNA SOROKA, dr hab. BEATAWODECKAProwadzący zajęcia:

zapoznanie studentów z podstawowymi pojęciami genetyki ogólnej w kontekście zagadnień klinicznych orazmetodami molekularnymi stosowanymi w diagnostyce chorób genetycznych


znajomość zagadnień biologii i genetyki z zakresu programowego szkół średnichWymagania wstępne:

EFEKTY KSZTAŁCENIA




wiedza

tudent zna i rozumie podstawowe pojęciagenetyki ogólnej, podstawowe prawadziedziczności, budowę i organizacjęmateriału genetycznego, jego przemianyoraz drogi jego przekazywania worganizmie i pomiędzy organizmami

K_W05K_W06

X2A_W01X2A_W06EP11

student posiada wiedzę o źródłach irodzajach zmienności genetycznej,schematach dziedziczenia, podstawowychobjawach najczęstszych choróbgenetycznych występujących u człowieka,potrafi podać ich podłoże genetyczne igłówne przyczyny

K_W05 X2A_W01EP22

student zna rodzaje i zasady metodmolekularnych stosowanych w diagnostycemedycznej

K_W05 X2A_W01EP33

umiejętności

tudent potrafi pozyskać materiałgenetyczny do badań diagnostycznych K_U01 X2A_U01

X2A_U02EP41

student potrafi zaproponować odpowiedniemetody molekularne do diagnozowaniaróżnych rodzajów chorób genetycznychwystępujących u człowieka


student stosuje i samodzielnie wykonujewybrane analizy molekularne K_U01 X2A_U01

X2A_U02EP63

1/3


ma świadomość poziomu swojej wiedzy iumiejętności, rozumie potrzebę ciągłegodokształcania się zawodowego, dokonujesamooceny własnych kompetencji idoskonali umiejętności, wyznacza kierunkiwłasnego rozwoju i kształcenia


EP71

ma przekonanie o wadze zachowania się wsposób profesjonalny, refleksji na tematyetyczne i przestrzegania zasad etykizawodowej


EP82


Przedmiot: podstawy genetyki klinicznej


41. Podstawowe zagadnienia genetyki. Budowa DNA i organizacja chromatyny 3

22. Przemiany materiału genetycznego w organizmach żywych 3

23. Struktura i funkcja chromosomów u człowieka, cykl komórkowy 3

24. Zmienność genetyczna 3

45. Genom mitochondrialny człowieka 3

26. Dziedziczenie autosomalne dominujące i recesywne 3

27. Dziedziczenie sprzężone z płcią 3

28. Cytogenetyka kliniczna 3

29. Immunogenetyka 3

210. Dziedziczenie wieloczynnikowe 3

411. Genetyka nowotworów 3

212. Genetyka kliniczna i poradnictwo genetyczne 3


31. Metody molekularne wykorzystywane w diagnostyce genetycznej 3

42. Pozyskiwanie materiału genetycznego do analiz molekularnych ? Izolacja DNA z komóreknabłonka jamy ustnejczłowieka

3

4

3. Geny białek układu kalikreinowo-kininowego oraz układu RAS (renina-angiotensyna-aldosteron) iich rola wregulacji cisnienia krwi u człowieka ? Zastosowanie reakcji PCR w wykrywaniu polimorfizmuinsercyjno-delecyjnegogenu ACE

3

44. Molekularna identyfikacja płci u człowieka 3

Wykład informacyjno-konwersatoryjny prowadzony z wykorzystaniem prezentacji multimedialnychoraz analizy tekstów połączonych z dyskusjąĆwiczenie laboratoryjne prowadzone metodą pracy w grupach związanej z samodzielnymwykonywaniem doświadczeń

Metody kształcenia


sylabusa

EP3,EP5KOLOKWIUM


EP4,EP6,EP7,EP8ZAJĘCIA PRAKTYCZNE (WERYFIKACJA POPRZEZ OBSERWACJĘ)



Forma: ocena zaliczeniowa ustalana na podstawie elementów wymienionych w warunkachzaliczeniaWarunki zaliczenia: zaliczenie ćwiczeń na podstawie obecności i wyników kolokwium orazprzygotowanie pracy zaliczeniowej prezentującej wiedzę studenta na temat zadanych zagadnień zzakresu genetyki klinicznej z zakresu realizowanego na wykładachZasady wyliczania oceny z przedmiotu

2/3

Bal J. (red.) (2001): Biologia molekularna w medycynie, PWN

Jorde L.B., Carey J.C., Bamshad M.J., White R.L. (2000): Genetyka medyczna, WydawnictwoCzelej

Korf B.R. (2003): Genetyka człowieka. Rozwiązywanie problemów medycznych., PWN


Fridman Ian, Dill F., Hayyden B., McGillvary B. : Genetyka, Wydawnictwo Medyczne Wrocław.

Winter P., HickeyG., Fletcher H. (2004): Krótkie wykłady. Genetyka., PWNLiteratura uzupełniająca

Liczba godzin









3Inne



3 podstawy genetyki klinicznej Nieobliczana

3 podstawy genetyki klinicznej [wykład] zaliczenie zoceną

3 podstawy genetyki klinicznej [ćwiczenia] zaliczenie zoceną



Metodaobl. oceny

Waga dośredniej

3/3


pracownia zastosowań komputerów(PODSTAWOWE)



Nazwa kierunku:


fizyka





Razem 30 2Koordynatorprzedmiotu / modułu: dr MARCIN ŚLĘCZKA


Zapoznanie z metodą wykonywania pomiarów oraz obróbką danych pomiarowych wspomaganych komputerowo.Cele przedmiotu /modułu:

Podstawy fizyki, pierwsza pracownia fizyczna, analiza danych pomiarowych.Wymagania wstępne:

EFEKTY KSZTAŁCENIA




wiedza

Student wyjaśnia podstawowe prawafizyczne

K_W01K_W02K_W04


EP11

Opisuje i wyjaśnia rolę oraz zasadędziałania elementów elektronicznych,czujników oraz komputera.

K_W01 X2A_W01EP22

umiejętności

Student analizuje procesy fizyczne i potrafiwyciągnąć wnioski z przeprowadzonychobserwacji

K_U02K_U03

X2A_U01X2A_U02EP31

Student planuje doświadczenie w celuzbadania wielkości fizycznych K_U02 X2A_U01EP42


Student pracuje w zespołach podczaswykonywania zadań K_K02 X2A_K01

X2A_K05EP51

Student dba o stanowisko pracy i sprzętmu powierzony K_K02 X2A_K01

X2A_K05EP62


Przedmiot: pracownia zastosowań komputerów


61. Obwód RC 1

42. Obwód RLC 1

33. Indukcja elektromagnetyczna 1

44. Wahadło matematyczne 1

1/2

35. Wyznaczanie prędkości dźwięku 1

26. Prawo Boyle'a - Mariotte'a 1

27. Prawo stygnięcia Newtona 1

38. Analiza dudnień 1

39. Maszyna Atwooda 1

Ćwiczenia laboratoryjne; praca w grupach podczas wykonywania zadań laboratoryjnych.Metody kształcenia

D. Halliday, R. Resnick, J. Walker, (2007): Podstawy Fizyki, PWN

H. Szydłowski (1994): Fizyczne laboratorium Mikrokomputerowe, Poznań

H. Szydłowski (2003): Pracownia fizyczna wspomagana komputerowo, PWN


H. Szydłowski (1999): Pracownia fizyczna, PWNLiteratura uzupełniająca

Liczba godzin









0Inne




sylabusa

EP1,EP2KOLOKWIUM

EP3,EP4,EP5,EP6ZAJĘCIA PRAKTYCZNE (WERYFIKACJA POPRZEZ OBSERWACJĘ)



Ocena końcowa będzie wystawiana na podstawie średniej ważonej, gdzie


waga oceny z kolokwium wynosi 0.5, natomiast waga ze sprawozdań 0.5/n, gdzie n to liczbazrealizowanych na zajęciach doświadczeń.

1 pracownia zastosowań komputerów Nieobliczana

1 pracownia zastosowań komputerów [laboratorium] zaliczenie zoceną



Metodaobl. oceny

Waga dośredniej

2/2


procesy bioelektryczne(SPECJALNOŚCI / SPECJALIZACJE / MODUŁY SPECJALNOŚCIOWE)



Nazwa kierunku:


fizyka




2 43 wykład 30 ZO



zapoznanie studentów z procesami bioelektrycznymi zachodzacymi w ludzkim organizmie i sposobami ichrejestracji i analizy


zna podstawy podstawy fizjologii i anatomii człowieka, zna podstawowe prawa elektromagnetyzmu orazmechaniki klasycznej, posiada umiejętność zastosowania elementów matematyki wyższej w zakresieniezbędnym do opisu zjawisk fizycznych i rozwiązywania problemów fizycznych; zna ograniczenia własnej wiedzyi rozumie potrzebę dalszego kształcenia

Wymagania wstępne:

EFEKTY KSZTAŁCENIA




wiedza

student potrafi opisać podstawyelektrycznej aktywności pojedynczejkomórki, wyjaśnić elektrofizjologię serca,jego poszczególne fazy polaryzacji idepolaryzacji oraz powiązanie aktywnościelektrycznej z aktywnością mechanicznąserca, potrafi wyjaśnić tworzenie się polaelektrycznego i magnetycznego oraz jegorejestrację, rozumie podstawy mappinguelektrycznego i magnetycznego, wyjaśniapracę serca jako nieliniowego układufizycznego

K_W01K_W02


EP11

student potrafi opisać podstawyelektrofizjologii mózgu i tworzenie się polaelektrycznego i magnetycznego różnychczęstości, wyjaśnia powstanie zapisuencefalograficznego i jego mappinguelektrycznego i magnetycznego, potrafiopisać zalety i wady różnych metodobrazowania mózgu

K_W05K_W06

X2A_W01X2A_W06EP22

1/3

umiejętności

student potrafi wytłumaczyć powstawaniepotencjłów spoczynkowego iczynnościowego pojedynczej komórkinerwowej, posiada praktyczną umiejętnośćpomiaru i analizy sygnałów elektrycznych imagnetycznych serca, potrafi zastosowaćproste metody nieliniowy do analizysygnałów elektrycznych


EP31

student potrafi wytłumaczyć powstawanepól elektrycznych i magnetycznych mózguróżnych częstości, synchronizacjigeneratorów encefalograficznych, potrafizastosować proste metody lokalizacyjneaktywności elektrycznej mózgu

K_U06 X2A_U04EP42


student potrafi komunikować sie zlekarzem, specjalistą z zakresudiagnostyki, opartej na pomiarachsygnałów elektrycznych i magnetycznych

K_K06 X2A_K06X2A_W08EP51


Przedmiot: procesy bioelektryczne


21. Procesy bioelektryczne w organizmie ludzkim 3

22. Prądy jonowe i potencjały elektryczne pojedynczej komórki 3

23. Elektrofizjologia serca, sprzeżenie aktywnści elektrycznej z mechaniczną 3

24. Pole elektryczne i magnetyczne serca 3

25. Elektrokardiografia i magnetokardiografia 3

26. Mapping elektryczny i magnetyczny serca 3

47. Analiza sygnałów bioelektrycznych, metody nieliniowe 3

48. Modelowanie nieliniowych procesów w fizyce, fraktale, bifurkacje, podwojenie częstości 3

29. Elektrofizjologia mózgu 3

210. Tworzenie pola elektrycznego i magnetycznego mózgu 3

211. Elektroencefalografia i magnetoencefalografia 3

212. Mapping elektryczny i magnetyczny mózgu, poszukiwanie źródeł prądowych 3

213. Porównanie różnych metod obrazujących mózgu: EEG, MEG, PET, fMRI 3

wykład informacyjny, prowadzony metodą tradycyjną przy tablicy i prezentacja multimedialnaMetody kształcenia


sylabusa





zaliczenie na ocenę w postaci testu wyboru i egzaminu pisemnego


3 procesy bioelektryczne Nieobliczana

3 procesy bioelektryczne [wykład] zaliczenie zoceną



Metodaobl. oceny

Waga dośredniej

2/3

Gulrajani R. (2010): Bioelectricity and Biomagnetism, John Willey and Sons

Hrynkiewicz A., Rokita E. (Red.) (2000): Fizyczne metody diagnostyki i terapii, PWN,Warszawa

Jaroszyk F. (Red.) (2011): Biofizyka, podręcznik dla studentow, PZWL

Schuster H. (1989): Deterministic Chaos, VCH



Liczba godzin









0Inne



3/3


radiospektroskopia(SPECJALNOŚCI / SPECJALIZACJE / MODUŁY SPECJALNOŚCIOWE)



Nazwa kierunku:


fizyka




1 22 wykład 30 ZO



Zapoznanie studentów z fizycznymi podstawami oraz zastosowaniami radiospektroskopiiCele przedmiotu /modułu:


EFEKTY KSZTAŁCENIA




wiedza

posiada podstawową wiedzę z fizyki wzakresie odpowiadającym studiom Istopnia oraz zaawansowaną wiedzę zespektroskopii w zakresie fal radiowych imikrofal

K_W01K_W03


EP11

zna zaawansowane techniki doświadczalne,pozwalające wykonać złożony eksperymentfizyczny w radiospektroskopii K_W01 X2A_W01EP22

umiejętności

potrafi zastosować metodę naukową wrozwiązywaniu problemów, realizacjieksperymentów w dziedzinieradiospektroskopii

K_U01K_U05


EP31

posiada umiejętność syntezy metod i idei zróżnych obszarów fizyki, stosowanych wradiospektroskopii


kompetencje społecznepotrafi precyzyjnie formułować pytania,służące pogłębieniu własnego zrozumieniaomawianych na wykładach zagadnień


EP51


Przedmiot: radiospektroskopia


21. Magnetyzm elektronu swobodnego i związanego w atomie. Magnetyzm nukleonów.Paramagnetyzm elektronowy i jądrowy 2

22. Zjawisko rezonansu magnetycznego w ujęciu klasycznym i kwantowym 2

23. Elektronowy rezonans paramagnetyczny (EPR). Jądrowy rezonans magnetyczny (MNR) 2

1/3

24. Równania Blocha. Czasy relaksacji podłużnej i poprzecznej 2

25. Metody rejestracji rezonansu magnetycznego pojedynczych cząsteczek i fazy skondensowanej.Metody fali ciągłej. Widmo rezonansu. Linie Lorentza oraz Gaussa. Efekty nasycenia 2

36. Metody impulsowe. Niestacjonarna nutacja (oscilacja Rabiego). Indukcja swobodna. Echospinowe 2

17. Wybrane metody echa spinowego dla pomiarów czasu relaksacji spin-sieć 2

28. Subtelna i nadsubtelna struktura widma EPR 2

29. Przykłady zastosowania EPR 2

310. Przykłady zastosowania NMR. Przesunięcie chemiczne w widmie NMR 2

311. Tomografia NMR i EPR 2

212. Jądrowy rezonans kwadrupolowy 2

213. Rezonans zyklotronowy 2

214. Spektroskopia mikrofalowa, badanie rotacyjnych ruchów molekuł 2

wykład prowadzony metodą tradycyjną przy tablicy i prezentacja multimedialnaMetody kształcenia

Hennel J., Kalinowski J. (2000): Podstawy jądrowego rezonansu magnetycznego, UAM, Poznan

Rummeny E., Reimer P., Heindel W. (2010): Obrazowanie ciała metodą rezonansumagnetycznego, MediPageStankowski J., Graja A. (1972): Wstęp do elektroniki kwantowej, Wydawnictwo Komunikacji iŁącznościStankowski J., Hilczer W. (2005): Wstęp do spektroskopii rezonansów magnetycznych, PWN,Warszawa


Abraham A. (1961): The Principles of Nuclear Magnetism, Clarendon Press,. Oxford

Farrar T., Becker E. (1971): Pulse and Fourier Transform NMR, Academic Press, New York andLondonHoffman S., Hilczer W. (1997): Elektronowy rezonans paramagnetyczny. Podstawyspektroskopii impulsowej, Nakom, PoznanWertz J., Bolton J. (1972): Electron spin resonance; elementary theory and practicalapplications, McGraw-Hill, New York


Liczba godzin








sylabusa

EP1,EP2,EP3,EP4,EP5

EGZAMIN PISEMNY



Pozytywna ocena egzaminu w formie testu pisemnego.


Ocena z testu stanowi ocenę końcową z przedmiotu.

2 radiospektroskopia Nieobliczana

2 radiospektroskopia [wykład] zaliczenie zoceną



Metodaobl. oceny

Waga dośredniej

2/3



0Inne



3/3


radioterapia(SPECJALNOŚCI / SPECJALIZACJE / MODUŁY SPECJALNOŚCIOWE)



Nazwa kierunku:


fizyka





wykład 15 ZO



zapoznanie studentów z metodami leczenia nowotworów złośliwych przy pomocy promieniowania jonizującegoCele przedmiotu /modułu:

Kurs podstaw fizyki oraz matematyki wyższej, podstawy fizyki jądrowejWymagania wstępne:

EFEKTY KSZTAŁCENIA




wiedza

student rozumie znaczenie podstawowychkoncepcji i zasad leczenia nowotworówzłośliwych przy pomocy promieniowaniajonizującego, stosownie do wiedzywymaganej na 1 stopniu kształcenia, atakże ich historyczny rozwój i znaczenie wewspółczesnej onkologii

K_W01 X2A_W01EP11

student posiada wiedzę o podstawowychoddziaływaniach promieniowaniajonizującego z materią i obiektamibiologicznymi

K_W06 X2A_W06EP22

umiejętności

student potrafi zaplanować terapiępromieniowaniem jonizującym zarówno wodniesieniu do źródeł zamkniętychstosowanych w brachyterapii jak iakceleratorów biomedycznychstosowanych w teleterapii

K_U02 X2A_U01EP31

student potrafi wykonać pomiarydozymetryczne promieniowaniagenerowanego z akceleratorówbiomedycznych oraz oszacowaćniepewności pomiarowe

K_U03 X2A_U02EP42


student zna ograniczenia własnej wiedzy irozumie potrzebę dalszego kształcenia K_K01


EP51

student pracuje w zespole podczaswykonywana pomiarów dozymetrycznych,dyskutuje w grupie zadany problem izachowuje otwartość na argumenty innych


1/3


Przedmiot: radioterapia


21. Historia radioterapii 3

22. Podstawowe pojęcia stosowane w radioterapii 3

63. Przegląd urządzeń stosowanych w radioterapii: akceleratory biomedyczne, bomby kobaltowe,gamma knife, cyber knife, urządzenia do radioterapii śródoperacyjnej 3

24. Metody radioterapii: standardowe i izocentryczne 3

3

5. Techniki napromieniania: konformalne, niekoplanarne, dynamiczne z wykorzystaniem modulacjiintensywności dawek. Systemy zarządzania i weryfikacji stosowane w radioterapii. Obliczanie osłonprzed promieniowaniem jonizującym. Podstawy planowania rozkładów dawki od źródełzamkniętych. Urządzenia i aplikatory stosowane w brachyterapii. Wykorzystanie źródełpromieniotwórczych w brachyterapii.

3


21. Wykonanie pomiarów kontrolnych źródła Ir - 131 urządzenia GammaMed Plus przy pomocykomory studzienkowej 3

42. Planowanie brachyterapii w systemie Brachyvision 3

43. Planowanie technik konformalnych w systemie MasterPlan 3

24. Planowanie technik dynamicznych w systemie Konrad 3

35. Planowanie technik dynamicznych w systemie Prowess Panther. Udział w realizacji radioterapii(praca pod nadzorem przy akceleratorach biomedycznych). Analiza zdjęć portalowych i CBCT nastacji roboczej Coherence Oncologist. Ocena zgodności planu leczenia z rozkładem fluencji wsystemie OmniPro . Wykonanie pomiarów fluencji systemem IBA.

3

wykład informacyjny- prowadzony metodą tradycyjną przy tablicy i prezentacja multimedialnaćwiczenia prowadzone metodą pracy w grupachMetody kształcenia

Łobodziec W. (1999): Dozymetria promieniowania jonizującego w radioterapii, UniwersytetŚląskiNałęcz M. (Red.) (2003): 1.Fizyka Medyczna tom 9, Biocybernetyka i Inżynieria Biomedyczna2000, AOW EXITNałęcz M. (Red.) (2003): 2.Fizyka medyczna tom 8, Biocybernetyka i Inżynieria Biomedyczna2000, AOW EXIT



sylabusa

EP1EGZAMIN PISEMNY

EP2KOLOKWIUM

EP3,EP4PREZENTACJA




wykład: zdanie egzaminu pisemnego i dwóch kolokwiówćwiczenia: zaliczenie ćwiczeń na ocenę z zakresu planowania leczenia i dozymetrii


3 radioterapia Nieobliczana

3 radioterapia [laboratorium] zaliczenie zoceną

3 radioterapia [wykład] zaliczenie zoceną



Metodaobl. oceny

Waga dośredniej

2/3

1.Reports of Practical Radiotherapy and Oncology (kwartalnik)

2.International Journal of Radiation Oncology, Biology, Physics (kwartalnik)

3.Radiotherapy and Oncology- Journal of Oncology, (dwumiesięcznik)

4.Nowotwory - Journal of Oncology (dwumiesięcznik)

5.Ustawa z dnia 29 listopada 2000r. Prawo atomowe, Dz. U. 2001, nr 3, poz.18.

6.Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 25 sierpnia 2005 r. w sprawie warunkówbezpiecznego stosowania promieniowania jonizującego dla wszystkich rodzajów ekspozycjimedycznej (Dz. U. 2005, nr 194,


Liczba godzin









0Inne



3/3


reaktory jądrowe i termohydraulika(SPECJALNOŚCI / SPECJALIZACJE / MODUŁY SPECJALNOŚCIOWE)



Nazwa kierunku:


fizyka





wykład 30 E



Celem przedmiotu jest zapoznanie studentów z podstawowymi wiadomościami z zakresu termodynamiki wzastosowaniu do procesów wymiany ciepła w technice



EFEKTY KSZTAŁCENIA




wiedza

posiada zakres wiedzy szczegółowej(specjalizacyjnej) zgodnie z wymogamispecjalności fizyka jądrowa

K_W02K_W03


EP11

posiada podstawową wiedzę z zakresutechnik wymiany ciepła

K_W05K_W07

X2A_W01X2A_W04EP22

umiejętności

posiada umiejętność planowania i analizypodstawowych działań w zakresie technik iwymiany ciepła


potrafi samodzielnie wyszukiwaćinformacje w polskiej i anglojęzycznejliteraturze fachowej i popularno-naukowej,a także w Internecie




K_K01K_K07


EP51


Przedmiot: reaktory jądrowe i termohydraulika


61. Podstawowe pojęcia termodynamiki. Zasady termodynamiki 3

42. Sposoby wymiany ciepła: przewodnictwo cieplne, konwekcja, promieniowanie 3

43. Równanie przewodnictwa cieplnego 3

1/3

44. Równanie konwekcji. Przepływ i warstwy brzegowe. Konwekcja wymuszona i naturalna 3

45. Promieniowanie cieplne - własności 3

46. Przewodzenie ciepła - teoria prętów i żeber 3

47. Urządzenia cieplne: wymienniki ciepła, pompy cieplne, turbiny, rekuperatory, dysze i dyfuzory 3


31. Rozwiązywanie zadań z termodynamiki 3

32. Rozwiązywanie zadań z wymiany ciepła 3

33. Rozwiązywanie równań przewodnictwa cieplnego 3

24. Rozwiązywanie zadań z konwekcji i promieniowania 2 3

25. Rozwiązywanie zadań z teorii prętów i żeber 3

26. Rozwiązywanie problemów z zakresu urządzeń cieplnych 3

Wykład prowadzony przy tablicy oraz za pomocąśrodków multimedialnych (prezentacje, filmy, animacje).Ćwiczenia prowadzone metodą tradycyjną przy tablicyMetody kształcenia

Boeker G., Grondelle M. (2002): Fizyka środowiska, PWN, Warszawa

Lienhard IV J., Lienhard J. (2002): V, A heat transfer textbook, Phlogiston Press, CambridgeMassachussets


Glasstone S., Sesonske A. (1981): Nuclear Reactor Engineering, Van Nostrand Reinhold Comp.

Weber R. (2008): Lecture Notes in Heat Transfer, Clausthal-Zellerfeld PapierfliegerLiteratura uzupełniająca

Liczba godzin









sylabusa

EP1,EP2,EP3,EP4,EP5

EGZAMIN PISEMNY

EP1,EP2,EP3,EP4,EP5

KOLOKWIUM

EP1,EP2,EP3,EP4,EP5

ZAJĘCIA PRAKTYCZNE (WERYFIKACJA POPRZEZ OBSERWACJĘ)




3 reaktory jądrowe i termohydraulika Nieobliczana

3 reaktory jądrowe i termohydraulika [ćwiczenia] zaliczenie zoceną

3 reaktory jądrowe i termohydraulika [wykład] egzamin



Metodaobl. oceny

Waga dośredniej

2/3


1Inne



3/3


rezonanse magnetyczne w medycynie(SPECJALNOŚCI / SPECJALIZACJE / MODUŁY SPECJALNOŚCIOWE)



Nazwa kierunku:


fizyka




2 43 wykład 30 E



Zapoznanie studentów z podstawami fizycznymi rezonansow magnetycznych (elektronowego i jadrowego) orazich zastosowaniami w medycynie



EFEKTY KSZTAŁCENIA




wiedza

posiada podstawową wiedzę z fizyki wzakresie odpowiadającym studiom Istopnia oraz zaawansowaną wiedzę zpodstaw fizycznych rezonansówmagnetycznych (elektronowego ijądrowego)

K_W01 X2A_W01EP11

zna zasadę działania układów pomiarowychi aparatury, badawczej specyficznych dlafizyki medycznej

K_W04K_W06


EP22

umiejętności

potrafi zastosować metodę naukową wrozwiązywaniu problemów, realizacjieksperymentów w dziedzinie rezonansówmagnetycznych


jest wstanie zauważyć, że odległe nierazzjawiska takie jak EPR i NMR opisane sąprzy użyciu podobnego modelu


EP42

kompetencje społecznestudent pracuje w grupie i dyskutujezadany problem oraz zachowuje otwartośćna argumenty innych



Przedmiot: rezonanse magnetyczne w medycynie


21. Mikroskopowe i makroskopowe właściwości magnetyczne 3

12. Rezonans magnetyczny (MR). Wirujący układ odniesienia 3

23. Elektronowy rezonans paramagnetyczny (EPR). Jądrowy rezonans magnetyczny (NMR). Ogólnacharakterystyka 3

1/2

34. Podstawy teorii rezonansów magnetycznych. Równania Blocha 3

25. Rejestracja rezonansu magnetycznego fazy skondensowanej metoda fali ciągłej. Przykładyzastosowania w medycynie 3

56. Mechanizmy relaksacji w EPR i NMR 3

27. Oddziaływania w EPR 3

28. Oddziaływania w NMR. Przesunięcie chemiczne w widmie NMR 3

59. Metody impulsowe w MR. Nutacja. Indukcja swobodna. Echo spinowe. Przykłady zastosowania wmedycynie 3

610. Tomografia NMR i EPR w medycynie 3

wykład prowadzony metodą tradycyjną przy tablicy i prezentacja multimedialnaMetody kształcenia

Hennel J., Kalinowski J. (2000): Podstawy jądrowego rezonansu magnetycznego, UAM, Poznań

Rummeny E., Reimer P., Heindel W. (2010): Obrazowanie ciała metodą rezonansumagnetycznego, MediPageStankowski J., Hilczer W. (2005): Wstęp do spektroskopii rezonansów magnetycznych, PWN,Warszawa


Hauser K., Kalbiter H. (1993): NMR w biologii i medycynie, UAM, Poznań

Hennel J., Kryst-Widzgowska T. (1995): Na czym polega tomografia magnetyczno-rezonansowa, Instytut fizyki jądrowej, KrakówHoffman S., Hilczer W. (1997): Elektronowy rezonans paramagnetyczny. Podstawyspektroskopii impulsowej, Nakom, Poznan


Liczba godzin









2Inne




sylabusa

EP1,EP2,EP3,EP4,EP5

EGZAMIN PISEMNY



Pozytywna ocena z egzaminu pisemnego.


Ocena z egzaminu pisemnego stanowi ocenę końcową z przedmiotu.

3 rezonanse magnetyczne w medycynie Nieobliczana

3 rezonanse magnetyczne w medycynie [wykład] egzamin



Metodaobl. oceny

Waga dośredniej

2/2


seminarium magisterskie(SPECJALNOŚCI / SPECJALIZACJE / MODUŁY SPECJALNOŚCIOWE)



Nazwa kierunku:


fizyka


fakultatywny semestr: 3 - język polski, semestr: 4 - język polskiStatus przedmiotu / modułu: Język przedmiotu / modułu:


213 seminarium 5 ZO

214 seminarium 10 ZO



Przedstawienie w postaci samodzielnie przygotowanych referatów tematyki prac dyplomowych realizowanych wdanym roku akademickim. Udział w dyskusjach


Wstępna tematyka pracy dyplomowej uzgodniona z promotoremWymagania wstępne:

EFEKTY KSZTAŁCENIA




wiedzaposiada zakres wiedzy szczegółowej(specjalizacyjnej) zgodnie z wymogamiobranej specjalności

K_W05K_W06K_W09K_W10K_W11


EP11

umiejętności

Student potrafi w ciekawy sposóbprzedstawić najnowsze osiągnięcia z fizyki

K_U03K_U04K_U07K_U08K_U09K_U10K_U11

X2A_U02X2A_U02X2A_U03X2A_U05X2A_U05X2A_U06X2A_U06X2A_U07X2A_U10

EP21

Student potrafi przygotować referatprezentujący wybrane zagadnienie fizyczne K_U03 X2A_U02EP32


Student potrafi w sposób przystępnyzaprezentować ciekawe osiągnięcia fizykioraz zając stanowisko w dyskusji nadaktualnymi problemami fizycznyminurtującymi opinię publiczną


EP41


Przedmiot: seminarium magisterskie

Forma zajęć: seminarium

51. Referaty szczegółowe dotyczące specjalizacyjnej tematyki prac magisterskich 3

42. Omówienie zasad przygotowywania prac magisterskich, rozdzielenie referatów 4

1/2

63. Referaty ogólne dotyczące dziedzin fizyki, w ramach których przygotowywane są pracemagisterskie 4

Metody kształcenia

Podawana na bieżąco w zależności od szczegółowej tematyki referatówLiteratura podstawowa

Podawana na bieżąco w zależności od szczegółowej tematyki referatówLiteratura uzupełniająca

Liczba godzin









5Inne




sylabusa

EP1,EP2,EP3,EP4PREZENTACJA




Zaliczenie na ocenę na podstawie wygłoszonych referatów


3 seminarium magisterskie Nieobliczana

3 seminarium magisterskie [seminarium] zaliczenie zoceną





Metodaobl. oceny

Waga dośredniej

2/2





Nazwa kierunku:


fizyka




213 seminarium 5 ZO




Przedstawienie w postaci samodzielnie przygotowanych referatów tematyki prac dyplomowych realizowanych wdanym roku akademickim. Udział w dyskusjach



EFEKTY KSZTAŁCENIA







EP11

umiejętności




EP21





EP41






1/2


Metody kształcenia



Liczba godzin









5Inne




sylabusa













Metodaobl. oceny

Waga dośredniej

2/2





Nazwa kierunku:


fizyka




213 seminarium 5 ZO




Przedstawienie w postaci samodzielnie przygotowanych referatów tematyki prac dyplomowych realizowanych wdanym roku akademickim. Udział w dyskusjach.



EFEKTY KSZTAŁCENIA







EP11

umiejętności




EP21





EP41






1/2


Metody kształcenia



Liczba godzin









5Inne




sylabusa













Metodaobl. oceny

Waga dośredniej

2/2





Nazwa kierunku:


fizyka





213 seminarium 5 ZO




Przedstawienie w postaci samodzielnie przygotowanych referatów tematyki prac dyplomowych realizowanych wdanym roku akademickim. Udział w dyskusjach.



EFEKTY KSZTAŁCENIA







EP11

umiejętności




EP21





EP41






1/2


Metody kształcenia



Liczba godzin









5Inne




sylabusa













Metodaobl. oceny

Waga dośredniej

2/2


symulatory reaktorów jądrowych(SPECJALNOŚCI / SPECJALIZACJE / MODUŁY SPECJALNOŚCIOWE)



Nazwa kierunku:


fizyka







zapoznanie z procesami zachodzącymi w reaktorach jądrowych przy użyciu programów symulacyjnychCele przedmiotu /modułu:


EFEKTY KSZTAŁCENIA




wiedza

posiada pogłębioną wiedzę szczegółową wzakresie fizyki jądrowej

K_W02K_W03


EP11

posiada wiedzę z zakresu symulatorówelektrowni jądrowych

K_W05K_W07

X2A_W01X2A_W04EP22

umiejętnościposiada umiejętność planowania i analizypodstawowych działań w zakresiesymulowania elektrowni jądrowych




K_K01K_K07


EP41

potrafi formułować opinie dotyczącekwestii zawodowych oraz opinie na tematniektórych kwestii zajmujących opiniępubliczną takich jak efekt cieplarniany,energia odnawialna czy energia jądrowa


EP52


Przedmiot: symulatory reaktorów jądrowych


41. Modelowanie bilansu neutronowego reaktora 3

42. Modelowanie automatyki sterowania reaktorem 3

43. Symulacja rozruchu 3

1/2

44. Symulacja pracy w stanie ustalonym 3

45. Symulacja zatrzymania 3

46. Symulacja zatrucia reaktora 3

67. Wybrane symulacje stanów awaryjnych 3

ćwiczenia laboratoryjne przy komputerachMetody kształcenia




Materiały techniczne uzyskane od operatorów elektrowni jądrowych


Glasstone S., Sesonske A. (1981): Nuclear Reactor Engineering, Van Nostrand Reinhold Comp.Literatura uzupełniająca

Liczba godzin









0Inne




sylabusa

EP1,EP2,EP3,EP4,EP5

PROJEKT



Zaliczenie na ocenę będącą średnią arytmetyczną ocen z zadań projektowych wykonywanych naposzczególnych zajęciach.


3 symulatory reaktorów jądrowych Nieobliczana

3 symulatory reaktorów jądrowych [laboratorium] zaliczenie zoceną



Metodaobl. oceny

Waga dośredniej

2/2


techniki laserowe w medycynie(SPECJALNOŚCI / SPECJALIZACJE / MODUŁY SPECJALNOŚCIOWE)



Nazwa kierunku:


fizyka




2 34 wykład 30 ZO



Celem przedmiotu jest zapoznanie studentów z działaniem lasera, wpływem promieniowania laserowego natkankę biologiczną oraz z różnymi zastosowaniami laserów w medycynie


Podstawy fizyki, elektrodynamika klasyczna, fizyka atomowaWymagania wstępne:

EFEKTY KSZTAŁCENIA




wiedzaZna budowę i działanie lasera K_W05

K_W06X2A_W01X2A_W06EP11

zna różne typy i sposoby generowaniaświatła w laserach K_W05 X2A_W01EP22

umiejętności

Potrafi wyjaśnić zastosowanie danego typulasera w danym dziale medycyny

K_U01K_U06


EP31

Potrafi uzasadnić przewagę lasera nadklasycznym typem źródła promieniowaniaelektromagnetycznego


kompetencje społeczne W sposób prosty i obrazowy potrafiwyjaśnić działanie lasera K_K01


EP51


Przedmiot: techniki laserowe w medycynie


21. Własności światła, struktura fali elektromagnetycznej, światło spójne i niespójne 4

22. Emisja światła, generowanie i własności światła z lampy wyładowczej 4

43. Pojęcie i działanie lasera (inwersja obsadzeń, pompowanie optyczne, stan metastabilny,emisja wymuszona, ośrodek czynny) 4

24. Budowa lasera 4

15. Historia lasera 4

16. Podział laserów w zależności od mocy 4

17. Podział laserów w zależności od sposobu pracy 4

1/2

18. Podział laserów w zależności od zakresu widma 4

29. Podział laserów w zależności od ośrodka czynnego 4

410. Zastosowanie laserów poza medycyną (poligrafia, cięcie metali, spawanie, drążenie,przetapianie, hartowanie, działo laserowe, telekomunikacja, projektory laserowe, telewizjalaserowa)

4

211. Wpływ promieniowania laserowego na tkankę biologiczną 4

812. Zastosowanie laserów w medycynie 4

Wykład multimedialnyMetody kształcenia

Dubik A. (1991): Zastosowanie laserów, WNT, Warszawa

himoda K. (1993): Wstep do fizyki laserów, PWN, Warszawa

Kaczmarek F. (1986): Wstep do fizyki laserów, PWN, Warszawa

Ziętek B. (2004): Optoelektronika, Wydawnictwo UMK, Toruń


Demtroder W. (1993): Spektroskopia laserowa, PWN, Warszawa

Karłow N. (1989): Wykłady z fizyki laserów, WNT, Warszawa

Kujawski A., Szczepanski P. (1999): Lasery. Podstawy Fizyczne, Oficyna WydawniczaPolitechniki Warszawskiej, Warszawa

Matkowski A., Potera P. (2006): Materiały laserowe , WUR

Szczeniowski Sz. (1971): Fizyka doswiadczalna cz. 4, PWN


Liczba godzin









0Inne




sylabusa

EP1,EP2,EP3,EP4,EP5

EGZAMIN PISEMNY



Zaliczenie na ocenę


4 techniki laserowe w medycynie Nieobliczana

4 techniki laserowe w medycynie [wykład] zaliczenie zoceną



Metodaobl. oceny

Waga dośredniej

2/2


techniki obrazowania tkanek narządów i układów(SPECJALNOŚCI / SPECJALIZACJE / MODUŁY SPECJALNOŚCIOWE)



Nazwa kierunku:


fizyka





wykład 15 ZO



zapoznanie studentów z metodami obrazowania tkanek i narządówCele przedmiotu /modułu:

Kurs podstaw fizyki, podstawy fizyki jądrowejWymagania wstępne:

EFEKTY KSZTAŁCENIA




wiedza

student posiada wiedzę w zakresiepodstawowych technik obrazowania tkaneki narządów stosowanych we współczesnejmedycynie w zakresie odpowiadającymwiedzy właściwej dla I stopnia studiów

K_W01 X2A_W01EP11

umiejętności

student potrafi zdefiniować parametryobrazu i porównać przydatnośćdiagnostyczną poszczególnych metodobrazowania

K_U03 X2A_U02EP21


student zna ograniczenia własnej wiedzy irozumie potrzebę dalszego kształcenia K_K01


EP31

student pracuje w zespole podczas zajęćprzy urządzeniach obrazowych, dyskutujew grupie zadany problem i zachowujeotwartość na argumenty innych



Przedmiot: techniki obrazowania tkanek narządów i układów


21. Historia metod obrazowych w medycynie 2

22. Podstawy rentgenodiagnostyki 2

23. Zasady tworzenia obrazów w tomografii komputerowej 2

24. Podstawy obrazowania magnetycznego rezonansu jądrowego 2

15. Diagnostyka izotopowa i PET w onkologii 2

1/3

16. Termografia w diagnostyce wybranych nowotworów 2

17. Mammografia i USG w diagnostyce nowotworów piersi 2

18. Obrazowanie mikroskopowe w histopatologii 2

19. Radiologia zabiegowa 2

110. Metody specjalne: angiografia, spektroskopia protonowa 2

111. Ochrona radiologiczna personelu i pacjenta 2


31. udział w badaniach rtg na symulatorach radioterapeutycznych 2

32. udział w badaniach KT 2

33. udział w badaniach magnetycznego rezonansu jądrowego 2

34. udział w badaniach USG 2

35. udział w badaniach mammograficznych 2

wykład informacyjny- prowadzony metodą tradycyjną przy tablicy i prezentacja multimedialnaćwiczenia prowadzone metodą pracy w grupachMetody kształcenia

Nałęcz M. (Red.) (2003): 1.Fizyka Medyczna tom 8, Biocybernetyka i Inżynieria Biomedyczna2000, AOW EXITNałęcz M. (Red.) (2003): 1.Fizyka Medyczna tom 9, Biocybernetyka i Inżynieria Biomedyczna2000, AOW EXIT



sylabusa

EP1EGZAMIN PISEMNY

EP2KOLOKWIUM

EP4PREZENTACJA




wykład: zaliczenie na ocenę na podstawie sprawdzianu pisemnego i dwóch kolokwiówćwiczenia: zaliczenie ćwiczeń na podstawie obecności


2 techniki obrazowania tkanek narządów i układów Nieobliczana

2 techniki obrazowania tkanek narządów i układów[wykład]

zaliczenie zoceną

2 techniki obrazowania tkanek narządów i układów[laboratorium]

zaliczenie zoceną



Metodaobl. oceny

Waga dośredniej

2/3

Bradley W. : MR spectroscopy of the brain for radiologists

Brandao L. : MR Spectroscopy of the Brain

Brown M. : Clinical MR Spectroscopy, Nouha Salibi

Gajewicz W., Grzelak P., Górska-Chrząstek M., Zawirski M., Kuoemierek J., Stefańczyk L.(2006): Przydatność obrazów fuzyjnych rezonansu magnetycznego i tomografii emisyjnejpojedynczego fotonu do pozycjonowania obszaru zainteresowania w protonowej spektroskopiirezonansu magnetycznego i planowan, Neurologia i Neurochirurgia Polska 40, 4Maheshwari S., Fatterpekar G., Castillo M., Mukherji S. (2000): Proton MR Spectroscopy of theBrain, Seminars in Ultrasound, CT, and MRI, Vol 21, No 6 (December)

Osborn : 100 rozpoznań: Mózg

Walecki J. (Red.) : Postępy Neuroradiologii

International Journal of Radiation Oncology, Biology, Physics (kwartalnik)

Nowotwory - Journal of Oncology (dwumiesięcznik)

(2003): Proton magnetic resonance spectroscopy: clinical applications in patients with brainlesions , Sao Paulo Med J

Radiotherapy and Oncology- Journal of Oncology, (dwumiesięcznik)

Reports of Practical Radiotherapy and Oncology (kwartalnik)

Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 25 sierpnia 2005 r. w sprawie warunkówbezpiecznego stosowania promieniowania jonizującego dla wszystkich rodzajów ekspozycjimedycznej (Dz. U. 2005, nr 194, poz

Ustawa z dnia 29 listopada 2000r. Prawo atomowe, Dz. U. 2001, nr 3, poz.18.


Liczba godzin









0Inne



3/3


teoria pola(KIERUNKOWE)


Zakład Teorii PolaNazwa jednostki prowadzącej przedmiot / moduł:

Nazwa kierunku:


fizyka





wykład 30 E

Razem 45 5Koordynatorprzedmiotu / modułu: dr hab. FRANCO FERRARI


Zapoznanie studentów z głównymi metodami teorii pola. Przygotowanie studentów do posługiwania się takimimetodami w fizyce statystycznej oraz fizyce wysokich energii


Znajomość uzyskana podczas następujących wykładów: fizyka kwantowa, mechanika teoretyczna, fizykastatystyczna, fizyka fazy skondensowanej, metody matematyczne fizykiWymagania wstępne:

EFEKTY KSZTAŁCENIA




wiedza

student posiada pogłębioną wiedzęszczegółową z fizyki w zakresie teorii polaoraz ich zastosowań

K_W02K_W05


EP11

student zna aparat matematyczny wzakresie niezbędnym dla ilościowego opisui modelowania problemów o średnimpoziomie złożoności

K_W05 X2A_W01EP22

umiejętności

student potrafi posługiwać się metodamiteorii pola i je zastosować w modelowaniuproblemów o średnim poziomie złożoności

K_U01K_U08


EP31

Student potrafi zapoznać się z fachowąliteraturą naukową w ramach swojejspecjalności





Przedmiot: teoria pola


71. Metoda drugiego kwantowania, sformułowanie teorii pola za pomocą operatorów 4

72. Podstawy metod całek po trajektoriach 4

103. Kwantowa teoria pól skalarnego i zastosowania w fizyce statystycznej oraz/albo fizyce wysokiejenergii 4

64. Elementy Teorii Grup 4

1/2


41. Ćwiczenia dotyczące zastosowania metody drugiego kwantowania w mechanice kwantowej,liczenia średnich z iloczynów operatorów, propagatory 4

42. Obliczenia prostych całek po trajektoriach 4

43. Obliczenia jednopętlowych poprawki kwantowych teorii pól 4

34. Zadania z teorii grup z zastosowaniami w teorii pola 4

Wykład z przykładami.Praca w grupach i indywidualnie podczas wykonywania ćwiczeńMetody kształcenia

Steven Weinberg (1999): Teoria pól kwantowych - podstawy, Wydawnictwo Naukowe PWN,WarszawaZinn-Justin J. (1993): Quantum field theory and critical phenomena, Clarendon Press, Oxford,Oxford


Bogoliubow I., Szirkow D. (1976): Wwedienie w teoriu kwantowannych polej, Nauka, Moskva

Pierre Ramond (1981): Field Theory - A modern primer, The Benjamin/Cummings PublishingCompany INC., London, Amsterdam, Don Mills - Ontario, Sydney, TokyoStefan Pokorski (2000): Gauge field theories - second edition, Cambridge University Press,Cambridge, New York, Melbourne, Madrid


Liczba godzin









0Inne




sylabusa



EP4PRACA PISEMNA/ ESEJ/ RECENZJA



Wykład: zdanie egzaminu w postaci egzaminu pisemnego oraz napisanie esejuĆwiczenia: zaliczenie dwóch kolokwiów.Ocena końcowa z modułu jest średnią ważoną ocen z egzaminu, eseju oraz ćwiczeńZasady wyliczania oceny z przedmiotuFS = 50% * SE1 + 10% SE2 + 40% * SE3

FS= ocena końcowa, SE1 = ocena z egzaminu, SE2 = ocena z eseju,SE3 = ocena z ćwiczeń

4 teoria pola Nieobliczana

4 teoria pola [ćwiczenia] zaliczenie zoceną

4 teoria pola [wykład] egzamin



Metodaobl. oceny

Waga dośredniej

2/2


teoria przejść fazowych(SPECJALNOŚCI / SPECJALIZACJE / MODUŁY SPECJALNOŚCIOWE)



Nazwa kierunku:


fizyka




1 22 wykład 30 E

Razem 30 2Koordynatorprzedmiotu / modułu: dr hab. MYKOLA KORYNEVSKYY


zapoznanie studentów z podstawami teorii przejść fazowych pierwszego i drugiego rodzaju: teorie Wan der-Waalsa, Landau’a, przybliżenie gaussowskie, metody renormalizacyjne


zna podstawy rachunku różniczkowego i całkowego, równań różniczkowych, algebrę macierzową; zna podstawymechaniki kwantowej; zna fizykę zjawisk elektryczności i magnetyzmu; zna ograniczenia własnej wiedzy irozumie potrzebę dalszego kształcenia

Wymagania wstępne:

EFEKTY KSZTAŁCENIA




wiedza

student zapoznaje się ze stanemwspółczesnej teorii przejść fazowych,historią jej rozwoju, klasyfikacją przejśćfazowych, teorią Wan der-Waalsa punktukrytycznego, teorią Landau'a przejśćfazowych drugiego rodzaju, hipoteząKadanoff'a, metodą renormalizacyjną,teorią ferromagnetyzmu i klastrową teoriąferroelektryczności

K_W02K_W05


EP11

student potrafi opisać w sposóbmatematyczny zachowanie się różnychfunkcji termodynamicznych pewnegoukładu w otoczeniu punktu przejściafazowego drugiego rodzaju


umiejętności

student wylicza wartości parametruuporządkowania, temperatury przejściafazowego, podatności, ciepła właściwegoferroelektrycznych i ferromagnetycznychkryształów w przybliżeniu polasamouzgodnionego, oraz poprawki do tychwartości, otrzymanych z uwzględnieniemrozkładów Gaussowskich i nieGaussowskich

K_U01K_U04


EP31

porównuje rozwiązania teoretyczne zwartościami otrzymanymi doświadczalniedla różnego typu kryształów z przejściamifazowymi


kompetencje społecznestudent potrafi precyzyjnie formułowaćpytania, służące pogłębieniu własnegozrozumienia danego tematu


EP51

1/3


Przedmiot: teoria przejść fazowych


21. Klasyfikacja przejść fazowych. Podejścia termodynamiczne i statystyczne. Pojęcie fazy. Warunkirównowagi faz. Prawo faz Gibbsa 2

22. Wzór Clapeirona - Klausiusa. Przejścia fazowe pierwszego rodzaju. Punkt krytyczny. Wzór Vander-Waalsa. Prawo odpowiednich stanów 2

23. Przejścia fazowe drugiego rodzaju.. Układ równań typu Clapeirona - Klausiusa. Zmiana symetriiprzy przejściach fazowych drugiego rodzaju. Parametr uporządkowania 2

24. Rozwinięcie Landau'a dla potencjału termodynamicznego. Równanie stanu. Obliczeniepodstawowych funkcji termodynamicznych 2

25. Wpływ pola zewnętrznego na przejście fazowe drugiego rodzaju. Pola słabe i silne. Równaniestanu 2

26. Fluktuacje parametru uporządkowania. Średnia kwadratowa fluktuacja. Obszar fluktuacji.Funkcja korelacyjna 2

27. Dwa typy wykładników krytycznych (temperaturowe i polowe). Tożsamości dla wykładnikówkrytycznych 2

28. Ogólna postać równania dla parametru uporządkowania w otoczeniu punktu przejścia fazowegodrugiego rodzaju 2

29. Charakterystyczne odległości w układach statystycznych w pobliżu punktu Tc. HipotezaKadanoff'a. Skalowanie długości, temperatury, pola i parametru uporządkowania. Zasadarenormalizacji

2

210. Zastosowanie fizyki statystycznej do obliczenia wielkości termodynamicznych. Sumastatystyczna. Przybliżenie Gaussowskie. Wyższe nie Gaussowskie przybliżenia 2

211. Ścisłe rozwiązanie dla modelu Isinga (układ jednowymiarowy). Funkcje termodynamiczne 2

212. Podstawowe modele fizyki ferromagnetyzmu: model Heisenberga, model Isinga. Całkawymienna oddziaływań pomiędzy spinami 2

213. Teoria pola samouzgodnionego (pola molekularnego). Spontaniczne uporządkowanie. Funkcjetermodynamiczne (namagnesowanie, podatność magnetyczna, pojemność cieplna) 2

214. Teoria ferroelektrycznych przejść fazowych typu porządek - nieporządek. Hamiltonian de-Gennes'a. Energia swobodna 2

215. Uwzględnienie oddziaływań o krótkim zasięgu w ferroelektrykach. Teoria klastrów. ModeleSlatera i Blinca 2

wykład informacyjny - prowadzony metodą tradycyjną przy tablicy i prezentacja multimedialnaMetody kształcenia

Gonczarek R. (2004): Teoria przejść fazowych, Oficyna Wyd. Politechniki Wrocławskiej,Wrocław

Klamut J., Kurczewski K., Sznajd J. (1997): Wstęp do fizyki przejść fazowych, PAN, Wrocław

Landau L., Lifshyc E. (2011): Fizyka statystyczna, PWN, Warszawa

Ma S. (2000): Modern theory of critical phenomena, Reading, Massachusetts, Benjamin

Smart J. (1966): Effective field theories of magnetism, Philadelphia-London, W.B. Saunderscom.Yukhnovskii I. (1987): Phase transitions of the second order: Collective variables method,Singapore, World Scientific


Vaks V. (1973): Introduction to the microscopic theory of ferroelectrics, Nauka, Moskow

Zinn-Justin J. (2002): Quantum field theory and critical phenomena, Oxford University Press,Oxford



sylabusa

EP1,EP2,EP3,EP4,EP5

EGZAMIN PISEMNY



zdanie egzaminu w postaci egzaminu pisemnego


2 teoria przejść fazowych Nieobliczana

2 teoria przejść fazowych [wykład] egzamin



Metodaobl. oceny

Waga dośredniej

2/3

Liczba godzin









0Inne



3/3


wstęp do fizyki (zajęcia wyrównawcze)(PODSTAWOWE)



Nazwa kierunku:


fizyka




1 11 ćwiczenia 15 ZO



Zapoznanie studentów z podstawowymi zjawiskami fizycznymi na poziomie wstępnym do podstaw fizyki.Cele przedmiotu /modułu:

Znajomość fizyki i nauk przyrodniczych na poziomie szkoły średniej.Wymagania wstępne:

EFEKTY KSZTAŁCENIA




wiedza

Student wyjaśnia i opisuje niektórezagadnienia z podstaw fizyki, rozumie rolęeksperymentu fizycznego w metodologiibadań naukowych.

K_W01K_W03K_W04


EP11

Student posiada wiedzę o podstawowychskładnikach materii i rodzajachoddziaływań między nimi, rozpoznajeprzejawy tych oddziaływań w zjawiskachzachodzących w naturze.

K_W01K_W05

X2A_W01X2A_W01EP22

umiejętności

Student potrafi analizować problemy zpodstaw fizyki w oparciu o poznane nazajęciach twierdzenia i metody.

K_U01K_U05


EP41

Student potrafi samodzielnie wyszukaćinformacje w literaturze i przygotowaćprezentację na zaproponowany temat zpodstaw fizyki.

K_U07K_U12


EP52


Student aktywnie dyskutuje na zajęciach ikonsultacjach zadany problem orazzachowuje otwartość na argumenty innychprzy dyskusjach w grupie.


EP61


Przedmiot: wstęp do fizyki (zajęcia wyrównawcze)


51. Mechanika 1

1/2

22. Termodynamika 1

53. Elektryczność i magnetyzm 1

34. Optyka 1

Krótki wykład informacyjny prowadzącego zajęcia metodą tradycyjną przy tablicy i zwykorzystaniem prezentacji multimedialnych. Ćwiczenia prowadzone przy tablicy i w grupach.Metody kształcenia

Halliday D., Resnik R., Walker J. (2005): Podstawy fizyki, PWN, Warszawa

Sawielew I. (1989): Kurs fizyki, PWN, Warszawa

Serheiev M. : Podstawy Fizyki, Wydawnictwo US, Szczecin

Serheiev M. : Podstawy Fizyki-Studia zaoczne,http://sergeev.fiz.univ.szczecin.pl/Dydaktyka/Wyklady/Podstawy Fizyki-Studia

Wróblewski A., Zakrzewski J. (1991): Wstęp do fizyki, PWN, Warszawa


Acosta V., Cowan C., Graham B. (1987): Podstawy fizyki współczesnej, PWN, Warszawa

Feynman (2007): Feynmana wykłady z fizyki, PWN, Warszawa

Molenda T., Stelmach J. (1997): Fizyka, Interbook, Szczecin

Szczeniowski Sz. (1980): Fizyka doświadczalna, PWN, Warszawa


Liczba godzin









0Inne




sylabusa




Zaliczenie kolokwium


Ocena z kolokwium stanowi ocenę z przedmiotu

1 wstęp do fizyki (zajęcia wyrównawcze) Nieobliczana

1 wstęp do fizyki (zajęcia wyrównawcze) [ćwiczenia] zaliczenie zoceną



Metodaobl. oceny

Waga dośredniej

2/2

S Y L A B U S - Wydział...

Documents

Transcript of S Y L A B U S - Wydział...