Raport - Maleszka · 2019. 8. 20. · Andrzej Maleszka: Oczywiście bohaterami są takŜe aktorzy...

Czerwone krzesło. AŜ usiądziesz z wraŜenia! S t r o n a 2

MAGICZNE DRZEWO Czerwone krzesło

AŜ usiądziesz z wraŜenia!

Opowieść, na podstawie której powstał film Magiczne Drzewo.

Współczesna ksiąŜka, która ma tempo gry komputerowej.

Dobra energia i zero przemocy.

Światowy sukces cyklu telewizyjnego Magiczne Drzewo.

Znany i nagradzany autor – Ŝaden inny polski projekt nie zdobył „telewizyjnego Oscara” czyli EMMY AWARD.

Premiera nowego filmu pełnometraŜowego Magiczne Drzewo – wrzesień 2009.

MAGICZNA KSIĄśKA

Burza powaliła olbrzymi stary dąb. Było to Magiczne Drzewo. Ludzie zrobili z niego setki przedmiotów, a kaŜdy zachował cząstkę magicznej siły. Wśród nich było czerwone krzesło. Niesamowite przygody, niebezpieczeństwa, humor i magia… Autobus, który zwariował, most ze światła i wielka fala tsunami. Latający dom, olbrzymi lew i sto wyczarowanych psów! Fantastyczna opowieść o trójce dzieci, które znalazły krzesło spełniające Ŝyczenia. Te dobre i te złe…

Andrzej Maleszka, Magiczne Drzewo. Czerwone krzesło data premiery: 27 sierpnia 2009 cena detaliczna: 29,90 zł liczba stron: 256 oprawa twarda


Magiczne Drzewo. Czerwone krzesło

Fantastyczna opowieść o trójce dzieci, które znalazły krzesło spełniające Ŝyczenia.

Powieść dzieje się współcześnie, w znanych dzieciom miejscach i realiach. Kuki, Tośka i Filip to dzieci niezaleŜne, inteligentne i pełne energii. Mają jednak teŜ swoje problemy, lęki i poraŜki. Ich rodzice, bezrobotni muzycy, pod wpływem czaru zostawiają je pod opieką strasznej ciotki i przyjmują propozycję grania w orkiestrze na statku Queen Victoria podczas trwającego cały rok rejsu. Rodzeństwo dąŜy do spotkania z rodzicami w jednym z portów, a jednocześnie ucieka przed szalonym szefem Jarmarku Augustino, który pragnie odebrać im magiczne krzesło. Pod drodze Tośkę, Filipa i Kukiego, a takŜe ciotkę Marylę, zamienioną w siedmioletnią dziewczynkę, spotyka mnóstwo niecodziennych przygód i magicznych zdarzeń. Mimo fantastycznego charakteru, ksiąŜka opowiada o waŜnych dla dzieci sprawach, doskonale opisuje ich emocje i przeŜycia.

Akcja toczy się szybko, ksiąŜka ma tempo gry komputerowej i najlepszych filmów przygodowych. Powieść nasycona jest dobrą energią i nie ma w niej przemocy.

Czerwone krzesło to pierwsza opowieść z cyklu Magiczne Drzewo. Na jej podstawie powstał film w reŜyserii Andrzeja Maleszki Magiczne Drzewo, którego premiera będzie miała miejsce we wrześniu 2009.

FRAGMENT KSIĄśKI

Czerwony autobus linii numer siedem był zatłoczony. Rodzeństwo stanęło na tylnej platformie. Mała ciotka trzymała się w pewnej odległości od nich i spoglądała wrogo.

– O której odlatuje samolot? – spytał Kuki. – Sprawdziłam wszystko w Internecie. – Tosia spojrzała na kartkę. – Samolot

do Kopenhagi odlatuje o dwunastej pięć, ale musimy być na lotnisku najpóźniej o jedenastej.

– Jeszcze pół godziny. ZdąŜymy. – Raczej nie zdąŜycie – odezwała się ciotka. – Dlaczego? – Bo ten autobus nie jedzie na lotnisko. On jedzie w przeciwnym kierunku. – Skąd ciocia to wie? – Bo jestem od was starsza i mądrzejsza – burknęła siedmiolatka. – A poza tym

tam jest rozkład jazdy. Rodzeństwo podbiegło do tablicy, na której wyświetlano trasę.


– Ona ma rację! Jedziemy w złą stronę – zawołała Tosia. – Musimy wysiąść! – Nie musimy. Filip usiadł na krześle i spokojnie powiedział: – Chcę, Ŝeby ten autobus jechał p r o s t o na lotnisko. I wtedy się zaczęło. Autobus zahamował tak gwałtownie, Ŝe kilku pasaŜerów

przewróciło się na podłogę. A potem zawrócił z piskiem opon i ruszył w przeciwnym kierunku. Zdumieni pasaŜerowie wołali:

– Co się dzieje? Czy on zwariował? Dokąd on jedzie? Rodzeństwo spojrzało na siebie z satysfakcją. I w tym momencie stało się coś niesamowitego. Ulica skręcała w prawo. Ale

autobus, zamiast skręcić, pojechał prosto! Uderzył w barierkę, roztrzaskał ją i popędził prosto przez park.

PasaŜerowie zaczęli wrzeszczeć. Pojazd skakał jak oszalały na nierównym trawniku, tratując klomby i kosze na śmieci.

– Co ten kierowca robi? – Pijany! – Zwariował! Przy kolejnym podskoku Filip zleciał z czerwonego krzesła na podłogę, a jakaś

gruba kobieta upadła na nie, histerycznie krzycząc. Oszalały autobus minął park i wjechał w wąską ulicę prowadzącą do rynku.

Jechał pod prąd, zrywając reklamy i ścinając znaki drogowe. Samochody jadące z naprzeciwka uciekały na chodnik lub, rozbijając wystawy, wpadały do sklepów.

– Co on robi? – krzyczał przeraŜony Filip. – Jedzie p r o s t o! Kazałeś mu jechać p r os t o! – zawołała przeraŜona Tośka. Autobus wjechał w środek ulicznej kawiarni. Na szczęście wszyscy ludzie zdołali

uciec, z wyjątkiem kelnera, który umykał z tacą pełną szklanek. W końcu skoczył szczupakiem przez bar, wpadając do pojemnika z lodami. Autobus stratował wiklinowe stoliki i wjechał na rynek.

– Filip, zatrzymaj go, bo kogoś zabijemy! – krzyczała Tosia. – Odwołaj ten czar! Filip z Kukim próbowali właśnie to zrobić, ale na „ich krześle” wciąŜ siedziała

kobieta, która histerycznie krzyczała i nie dawała się zepchnąć. Autobus pędził przez rynek, jadąc dokładnie po linii prostej. Tłum widzów przed

sceną rozbiegł się we wszystkie strony. Na scenie stał Max na swoich spręŜynowych butach. Obrócił się i zobaczył pędzący wprost na niego autobus.

Gdy pojazd uderzył w scenę, Max wykonał rozpaczliwy skok i znalazł się na jego dachu.

Autobus rozgniótł scenę i popędził w stronę dmuchanej bramy z napisem: „Wielka atrakcja! Wystawa krokodyli i piranii”.

– Filip! Zatrzymaj ten autobus! – krzyczała Tosia. Filip zaparł się z całych sił, próbując ściągnąć z magicznego krzesła wrzeszczącą

kobietę. – Niech pani wstanie! W tym momencie autobus wjechał do oceanarium. Wielkie akwaria pękały

jedno po drugim i setki litrów wody wylewały się wraz z krokodylami i piraniami.


AUTOR Prawdziwy ekspert w dziedzinie twórczości dla młodej widowni Andrzej Maleszka, reŜyser filmowy, autor scenariuszy i powieści. Jest zdobywcą „telewizyjnego Oscara” czyli EMMY AWARD i kilkudziesięciu nagród na festiwalach filmowych w Nowym Jorku, Chicago, Monachium, Kairze i innych. Jeden z najlepszych europejskich twórców dla młodych odbiorców, obdarzony niezwykłą wyobraźnią. Jego filmy i powieści, pełne fantastycznych przygód i humoru, łączą współczesne realia i magiczne zdarzenia. Na całym świecie widzowie Magicznego Drzewa zachwycili się połączeniem fantastyki i magii z autentycznymi zdarzeniami i przeŜyciami dzieci, co jest znakiem rozpoznawczym twórczości literackiej i filmowej Maleszki.

Copyright © Andrzej Maleszka

Fenomen Maleszki To co tworzy Andrzej Maleszka, właściwie nie ma konkurencji. Tylko on potrafi splatać w taki sposób świat magiczny z codziennością (…) Tylko on pokazuje coś, co określiłbym jako magiczną codzienność. Czyli coś najbliŜszego odczuwaniu dziecka. Myślę, Ŝe jego twórczość pełni teŜ rolę edukacji… dorosłych, bo przypomina, im jak patrzeć na świat oczyma dziecka (…)

Wojciech Orliński, „Gazeta Wyborcza”

Źródłem sukcesu „Magicznego Drzewa” jest to, Ŝe Andrzej Maleszka trzyma w tym dziele stronę dzieci. Stoi konsekwentnie po ich stronie i one to czują(…) To my, dorośli, poznając jego filmy czy ksiąŜki, czujemy się czasem zawstydzeni, Ŝe nie mamy dla dzieci czasu albo nie umiemy ich, tak jak autor „Magicznego Drzewa”, rozumieć (…)

Krzesimir Dębski, kompozytor Świat tworzony przez Maleszkę, niby zupełnie normalny, codzienny, okazuje się niezwykły; kolejne przygody bohaterów przynoszą nieoczekiwane rozwiązania, zaskakują, dają do myślenia, a jednocześnie bawią. Wszystko to bez agresji, nadmiernego hałasu i zbędnych efektów specjalnych.

Ewa ŚwierŜewska, Qlturka.pl

Sukces „Magicznego Drzewa” wynika z faktu, Ŝe Andrzej Maleszka pracując dla dzieci, stara się tworzyć po prostu wielki film, wysokiej klasy dzieło filmowe. Jego twórczości nie naleŜy rozpatrywać w kontekście sztuki dla dzieci. To są po prostu świetnie zrealizowane, profesjonalne filmy. W polskim kinie rzadko widzę taki poziom realizacji w kaŜdej warstwie obrazu filmowego .To są filmy uniwersalne, dobrze odbierane na całym świecie.

GraŜyna Torbicka, dziennikarz filmowy


Copyright © Morski Studio Graficzne

Wczoraj usiadłam przed komputerem i obejrzałam „Magiczne Drzewo”. Oglądałam je jako człowiek dorosły, krytyczny i nie mający czasu. Myślałam, Ŝe obejrzę kilka minut i to wystarczy. A obejrzałam całość, bo po prostu byłam ciekawa, co będzie dalej, jak ta historia się skończy. Nie mogłam oderwać się od tego filmu, bo stale mnie zaskakiwał... Izabela Cywińska, reŜyser

„Magiczne Drzewo" ujmuje międzynarodową publiczność tym, Ŝe dzieje się w świecie konsumpcyjnym, pozostając do niego w mądrej opozycji. Pokazuje dzieciom, Ŝe to, co im wmawia reklama i telewizja, nie zawsze jest prawdą, a zbyt łatwe spełnianie pragnień moŜe mieć bardzo róŜne konsekwencje. I Ŝe istnieją inne wartości (...). A Andrzej Maleszka mówi fascynująco i atrakcyjnie. To jest nowa, współczesna baśń, która prowadzi dziecko przez chaotyczny dzisiejszy świat, mówiąc mu, co jest istotne.

Magda Sendecka, „Kino”


Magiczny projekt: ksiąŜka, serial i film

Magiczne Drzewo to niesamowity projekt, stworzony przez Andrzeja Maleszkę, który oprócz ksiąŜki tworzą takŜe znany i popularny serial telewizyjny oraz nowy pełnometraŜowy film, wchodzący na ekrany kin we wrześniu 2009.

Serial Magiczne Drzewo powstał we współpracy z Telewizją Polską S.A. Jest to cykl pasjonujących historii osnutych wokół wątku magicznego dębu. KaŜdy z odcinków opowiada o innym magicznym przedmiocie, który obdarzony jest zdumiewającymi własnościami: sanki zachowują się jak pies, drewniane buty spełniają Ŝyczenia, berło daje władzę nad ludźmi. Serial zdobył wiele prestiŜowych nagród filmowych, w tym „telewizyjnego Oscara”, czyli Emmy Award w kategorii Children & Young People.

We wrześniu 2009 na ekrany kin wchodzi nowy film Maleszki Magiczne Drzewo, będący oryginalnym widowiskiem, pełnym nowych przygód i magicznych zdarzeń. Akcja dzieje się współcześnie, a zdjęcia realizowane były w kilkunastu miejscach w Polsce, w tym takŜe na Bałtyku. Mimo fantastycznych motywów, film porusza waŜny problem dzieci, których rodzice wyjechali do pracy za granicę.

Fot. Marcin Trzciński

Film Magiczne Drzewo to przede wszystkim cudowna baśń, pełna niezwykłych zdarzeń i dobrego humoru. ReŜyserowi, oprócz bardzo utalentowanych młodych aktorów, udało się zaprosić do projektu takie gwiazdy, jak: Agnieszka Grochowska, Hanna Śleszyńska, Andrzej Chyra i Maciej Wierzbicki.


WYPOWIEDZI TWÓRCÓW FILMU

Wywiad z Andrzejem Maleszką, reŜyserem, twórcą Magicznego Drzewa

Kamila Waleszkiewicz: Głównym bohaterami Pana filmów są dzieci, proszę nam powiedzieć, jak wygląda praca z dziećmi w filmie? Andrzej Maleszka: Oczywiście bohaterami są takŜe aktorzy profesjonalni. Pracuję z tak znakomitymi aktorami jak Danuta Stenka, Maria Peszek, Borys Szyc i wieloma innymi. Jednak rzeczywiście główne role grają dzieci. I to grają znakomicie. Dzieci, z którymi pracuję w znacznym stopniu uczestniczą w kreatywnym procesie tworzenia filmu. W tym sensie, Ŝe tworząc scenariusz, staram się tak go pisać, Ŝeby uwzględnić moŜliwości grających w filmie dzieci. Mają one znaczący wpływ na szereg detali, na dialogi. Staram się tworzyć scenariusz bardzo blisko dziecka i ich realnego Ŝycia. To powoduje, Ŝe młodzi aktorzy dobrze się czują w napisanych dla nich rolach. Oczywiście to nie znaczy, Ŝe dzieci piszą scenariusze - to jest moja profesjonalna praca - ale mają naprawdę duŜy wpływ na wiele rzeczy. Wywiad z Agnieszką Grochowską, odtwórcą roli matki w Magicznym Drzewie Kamila Waleszkiewicz: We wszystkich odcinkach Magicznego Drzewa to dzieci wiodą prym. Proszę opowiedzieć nam o dzieciach grających razem z Panią. Agnieszka Grochowska: Dzieci były fantastyczne! Przed zdjęciami wydawało mi się, Ŝe wspólna praca będzie trudna. Ja w ogóle nie mam kontaktu z dziećmi w tym wieku, obawiałam się trochę tej konfrontacji... Muszę w tym miejscu mocno pogratulować panu Maleszce, Ŝe potrafił takie dzieci znaleźć! A jakie są to dzieciaki...? Filip to mały uwodziciel, czarujący, inteligentny... Ma chyba 12 lat. Majka dziesięciolatka to prawdziwa przylepa, pełna wdzięku i uroku. Momentalnie się zaprzyjaźniłyśmy. Najmłodszy siedmioletni Adaś – to prawdziwy geniusz. Fantastyczny wizerunek, okularki, postawa. Mądry, ale nie przemądrzały. I wszyscy niesamowicie skupieni na pracy. Wywiad z Andrzejem Chyrą, odtwórcą roli ojca w Magicznym Drzewie Kamila Waleszkiewicz: Pan Andrzej Maleszka ma za sobą ogromne doświadczenie w pracy z dziećmi. Telewizyjny serial, teraz kinowa wersja... Proszę opowiedzieć, jak układają się relacje miedzy dziecięcymi aktorami, a reŜyserem? Andrzej Chyra: Pan Andrzej traktuje dzieci bardzo profesjonalnie i powaŜnie. Pewne emocje, stany tłumaczy im większymi literami, opowiada, obrazuje.. Mimo to traktuje je, jak kaŜdego innego aktora. Dzięki temu poczucie waŜnej roli do spełnienia w filmie przenosi się i na dzieci, one czują się tak samo odpowiedzialne za film jak dorośli aktorzy. Dziecięca natura potrzebuje ciągłego poruszania się, zaspakajania ciekawości... Dzieci to niespokojne duchy... Pan Andrzej doskonale sobie z nimi radzi.

Czerwone krzesło. AŜ usiądziesz z wraŜenia! S t r o n a 1 0


Wywiad z Maciejem Wierzbickim, odtwórcą roli Maksa w Magicznym Drzewie Kamila Waleszkiewicz: Proszę opowiedzieć, jak pracowało się Panu z dziecięcymi aktorami? Maciej Wierzbicki: Myślałem, Ŝe będę miał z nimi większą styczność... Lecz przez cały prawie film ścigam ich... Co na planie skutkowało tym, Ŝe się mijaliśmy. Na przyjaźń nie było czasu. DuŜo bardziej zŜyli się z nimi ludzie z ekipy... Bywało, Ŝe dzieciaki wchodziły im na głowę i to dosłownie... Uwieszały się na nich. Dzieci na stałe miały na planie dwie opiekunki. Ja grałem z nimi w piłkę, oglądałem katalogi z Lego, wspólnie jedliśmy obiady. Choć są to typowe rozbrykane dzieci, to jednak wspaniale koncentrowały się na pracy. Szybko przystosowały się do specyfiki pracy na planie. Poza tym z wielką przyjemnością patrzyłem na ich świeŜość, otwartość... Miło było je obserwować.

(Rozmowy z A. Maleszką, A. Grochowską, A. Chyrą i M. Wierzbickim przeprowadziła Kamila Waleszkiewicz, Miastodzieci.pl)

WYPOWIEDZI MŁODYCH AKTORÓW


Wywiad z Adasiem Szczegółą, odtwórcą roli Kukiego w Magicznym Drzewie Ile masz lat? JuŜ osiem. Ale jak grałem w filmie to miałem sześć. Kogo grałeś w „Magicznym Drzewie”? Moja rola to Kuki. Jestem najmłodszy z trójki rodzeństwa. W tym filmie jest bardzo duŜo przygód. Ja najczęściej mam przygody pechowe i często mówię: „Czuję, Ŝe będą kłopoty”. Ale to ja wszystkich ratuję, kiedy wyczarowuję lwa. Jaka scena była dla ciebie najtrudniejsza? Najtrudniejszy był czar ze zmniejszeniem ciotki. W czasie tego czaru wywołaliśmy straszną wichurę. Były ustawione olbrzymie wentylatory, które miały śmigła od samolotu i robiły wiatr. Leciały na nas liście i taki specjalny pył. Cud, Ŝe my sami nie odlecieliśmy. No, było wtedy trudno. Niesamowity był teŜ magiczny traktor. Był bardzo duŜy. Najczęściej traktory są o wiele mniejsze. Musieliśmy sami nim jeździć. To znaczy pomagał nam tylko jeden kaskader, ale był schowany. Czy bycie aktorem jest trudne? Trzeba być cierpliwym. To jest bardzo trudne. Wytrzymać to, Ŝe często się powtarza sceny. Trzeba teŜ być odwaŜnym. Niektóre sceny wymagają, Ŝeby się nie bać. Ale w sumie bycie aktorem nie jest aŜ tak trudne.


Czy po castingu oczekiwałeś, Ŝe zagrasz w „Magicznym Drzewie”?


Nie bardzo. Było dwieście osób i kaŜdy chciał grać w tym filmie... Ja miałem chyba szczęście. Myślę teŜ, Ŝe w czasie castingu dobrze grałem. W ogóle się nie denerwowałem, tylko wszystko robiłem, jakby to było naprawdę. I to się podobało reŜyserowi. Co mówili twoi koledzy, jak się dowiedzieli, Ŝe grasz we filmie? Powiedziałem to tylko trzem kolegom: Emilowi, Florkowi i Frankowi. No nie byli aŜ tak bardzo zaskoczeni. Babcia i dziadek bardziej się zdziwili. Ale powiedzieli, Ŝe to super i nie mogą się doczekać, kiedy film będzie gotowy. Mam nadzieję, Ŝe ten film dobrze wyjdzie i wszyscy będą ze mnie zadowoleni. Czy ktoś ci zazdrościł, Ŝe grasz w filmie? Pewnie niektórzy będą zazdrościć. Ale jak chcą grać w filmie, no to niech sami pójdą na casting i potem grają. To wcale nie jest takie łatwe. To jest bardzo niełatwe. Jak wyglądało pierwsze spotkanie z innymi aktorami? Na początku nie wiedziałem, czy będą dla mnie mili. Ale okazało się, Ŝe są fajni i polubili mnie. Dobrze się współpracuje, jak ktoś cię lubi i ty teŜ go lubisz. Co w czasie kręcenia filmu było najciekawsze? śe wciąŜ działo się coś nowego. śe mogłem grać z nowymi przyjaciółmi, z nowymi osobami, poznać nowych ludzi... I róŜne efekty i czary, jakie robiliśmy. Jaki był najgorszy dzień w trakcie kręcenia filmu? Wtedy, kiedy kręciliśmy scenę odlatywania domu. Nie chodziło o to latanie domu ani o trzęsienie ziemi. To było dla nas łatwe. Ale tego dnia wszędzie latały meszki, takie małe muchy i nas gryzły. Mieliśmy duŜo reflektorów, które świeciły prosto na nas i one leciały do tego światła. Nie bały się Ŝadnych Offów. Naprawdę cięŜko jest grać trudną rolę i czuć, jak te meszki nadlatują i zaraz będą wszystkich gryźć. Denerwowałeś się w czasie grania? Na początku się trochę denerwowałem. Starałem się zrobić wszystko najlepiej i jak coś nie wyszło, to się denerwowałem. Później to było trochę jak zabawa. Jak słyszałem okrzyk „akcja", to wiedziałem, Ŝe teraz muszę się wczuć w rolę. Muszę pamiętać, co mam mówić i co czuje wtedy Kuki, którego gram. Powtarzałem sobie, Ŝe nie mogę się stresować, bo wtedy zaraz mi coś źle wyjdzie... Trudny był postsynchron, to znaczy nagrywanie głosu do gotowego obrazu. W niektórych scenach musieliśmy to zrobić. Patrzeć na ekran i nagrać głos, Ŝeby zgadzał się z tym, jak poruszają się nasze usta. Czy w czasie realizacji filmu był taki dzień, Ŝe miałeś dość i chciałeś wracać do domu? No, nie. Nie było takiego dnia, kiedy miałem zupełnie dość. Film to fajna praca. Dzieje się duŜo ciekawych rzeczy.


Co jest najwaŜniejsze, Ŝeby być dobrym aktorem? Talent? Mądrość? Wygląd? Moim zdaniem nic z tego, co pan wymienił, tylko cierpliwość. śeby powtarzać coraz lepiej swoją scenę. I jak coś nie wyjdzie, Ŝeby to poprawić. Ale talent teŜ jest waŜny. Czy chciałbyś w przyszłości zostać aktorem? Chyba nie. Najbardziej chciałbym zostać piłkarzem. Gram często z tatą i z bratem. Albo ŜuŜlowcem. ChociaŜ na motocyklu moŜna się wywalić i mieć kontuzję, więc chyba wolę wyścigi na ŜuŜlu tylko oglądać. Poza piłką bardzo lubię rysować. Jestem w tym dobry, właśnie w rysowaniu... No, to są moje dwie najbardziej ulubione rzeczy: rysowanie i piłka noŜna. Myślisz, Ŝe jesteś dobrym aktorem? Chyba muszę jeszcze sporo poprawić. Na przykład sposób, w jaki mówię. Ale reŜyser powiedział, Ŝe jestem dobrym aktorem. Gdybyś nie był aktorem, to kim chciałbyś być w filmie? ReŜyserem. ReŜyser dyryguje wszystkim, mówi jak ustawić kamerę. Jest najwaŜniejszy. Ale ciekawie byłoby teŜ zostać kaskaderem. Tęskniłeś do domu? Czasami tęskniłem. Brakowało mi brata i rodziców, ale miałem fajne opiekunki i dobrych kolegów. Pomagali mi i wszystko było w porządku. Dawałem radę.



Wywiad z Filipem Fabisiem, odtwórcą roli Filipa w Magicznym Drzewie Ile masz lat? Teraz czternaście. Kiedy grałem w Magicznym Drzewie, miałem trzynaście. Czy praca w filmie wyglądała tak, jak sobie to wcześniej wyobraŜałeś? WyobraŜałem sobie pracę w filmie kompletnie inaczej. Nie wiedziałem, Ŝe jedno ujęcie robi się tak długo, a jedną scenę kręci czasem przez cały dzień. Teraz wiem, Ŝe robienie filmu jest strasznie trudne. Ale to ciekawa praca. Jak trafiłeś do filmu „Magiczne Drzewo”? Jak wyglądał casting? Nie byłem na castingu. ReŜyser przyjechał do naszej szkoły. Sceny aktorskie grali wszyscy uczniowie, którzy mieli ochotę. Właściwie nikt się nie denerwował, bo to wyglądało jak zabawa. Kiedy dowiedziałem się, Ŝe mnie wybrali do następnego etapu, to byłem zaskoczony, ale tylko trochę. Bo zauwaŜyłem, Ŝe kiedy grałem swoje sceny, to reŜyser się uśmiechał i kazał mi robić o wiele więcej ćwiczeń niŜ innym. Kogo grasz w „Magicznym Drzewie”? Filipa, który jest najstarszy z trójki rodzeństwa. Ta postać lubi przygody. To ja niechcący uruchamiam straszliwą, magiczną siłę i powoduję, Ŝe rodzice zostają zaczarowani i oddają dzieci do straszliwej ciotki. Czy ty postąpiłbyś podobnie, jak postać, którą grasz? Tak. Ja jestem trochę podobny do postaci, którą gram. Gdybyś w przyszłości miał pracować w filmie, to co chciałbyś tam robić? Być aktorem, reŜyserem, moŜe kaskaderem? Aktorem. Co lubisz robić (poza graniem w filmie oczywiście)? Lubię się spotykać z przyjaciółmi. Bardzo lubię sport, szczególnie piłkę. Lubię teŜ lekcje skrzypiec, na których gram od pięciu lat w szkole muzycznej. Czy myślisz, Ŝe jesteś dobrym aktorem? Nie myślę, Ŝe jestem super dobrym aktorem. Myślę, Ŝe na razie jestem normalnym aktorem, który cały czas się uczy. Czy był taki dzień, kiedy miałeś dosyć grania w filmie i chciałeś wrócić do domu? Nie. Na szczęście nie było takiego dnia. Ja nie załamuję się tak łatwo. Jestem bardzo uparty. W filmie grało czworo dzieci. Czy przyjaźniliście się w czasie zdjęć? Byliśmy zwartą grupą, naprawdę dobrą ekipą. Uczyliśmy się razem tekstu, jak ktoś potrzebował pomocy, to mu pomagaliśmy. Ja grałem juŜ wcześniej w filmie, więc starałem się reszcie tłumaczyć, o co w tym wszystkim chodzi. Bo na początku, to nie jest takie proste. Trochę moŜna się pogubić w tym wszystkim. Czasem się kłóciliśmy. Ale raczej krótko.


Zdjęcia trwały prawie dwa miesiące. Czy trudno jest być tak długo poza domem? Na początku brakowało mi domu, ale później się przyzwyczaiłem. Najbardziej tęskniłem, kiedy rodziła się moja najmłodsza siostra, Marta. Ona się urodziła, jak ja grałem w filmie. Trochę mi brakowało teŜ moich kolegów. Co powiedzieli koledzy w szkole, kiedy powiedziałeś, Ŝe grasz w filmie? Najpierw powiedzieli „Akurat. Nie ściemniaj”. Nie chcieli uwierzyć, Ŝe gram w filmie. A potem byli bardzo zdziwieni. Tak jak moja rodzina. No, ale potem byli dosyć dumni, Ŝe ktoś z ich klasy wystąpi w znanym filmie. Czy ktoś ci zazdrościł? Nie. Przynajmniej ja nie znam takiej osoby. Jak się pracuje z reŜyserem? Z Andrzejem Maleszką pracuje się fajnie, uwaŜam, Ŝe ten reŜyser lubi pracować z dziećmi i ma z nami dobry kontakt. Czy były dni, kiedy było wam bardzo cięŜko? NajcięŜsze dni były na statku. Było mało czasu, wszyscy śpieszyli się. W dodatku wiał niesamowity wiatr, a statkiem bardzo bujało. Operator kamery miał jeszcze trudniej niŜ my, bo musiał utrzymać kamerę. Staraliśmy się wszystko robić od razu najlepiej, bo czuliśmy, Ŝe całej ekipie jest trudno.

Copyright


Co czuje się, kiedy spotyka się znanych aktorów? Czy oni lubią z wami grać? Kiedy spotkałem pierwszy raz znanego aktora, to nie chciałem uwierzyć, Ŝe to ten sam, którego widziałem w telewizji. Dopiero później do mnie dotarło, iŜ to on. Z większością dorosłych aktorów się przyjaźniliśmy i dobrze nam się pracowało. Czy czasem masz tremę. Czy wstydzisz się, kiedy musisz stanąć przed kamerą i grać? KaŜdy aktor ma tremę. Myśli, Ŝe coś nie wyjdzie, albo zapomni tekstu. Dorośli aktorzy mają tremę tak jak dzieci. Jak wyglądał wasz dzień w filmie? Zaczynało się od wczesnej pobudki, czasem baaardzo wczesnej. Po śniadaniu jechaliśmy do garderoby się przebrać, potem mieliśmy makeup czyli czesali nas i czasem malowali nam twarze. W tym czasie ekipa ustawiała światło, scenografię. Potem były próby. A w końcu asystentka reŜysera wołała: „Filip, na plan” i zaczynały się zdjęcia. Skript uderzała w klaps, czyli czarną deskę, na której pisze się numer ujęcia. ReŜyser mówił „akcja” i zaczynaliśmy grać. Większość ujęć jest bardzo krótka. Czasem mówi się tylko kilka słów i jest koniec ujęcia. Ale czasem sceny są długie i trzeba pilnować, Ŝeby nic nie popsuć, bo takie sceny są bardzo trudne. Trzeba bardzo uwaŜać, Ŝeby stawać we właściwych miejscach, tam gdzie kamera moŜe nas zobaczyć. Wszystko jest zaplanowane w czasie prób. To jest trudne, bo nie wolno patrzeć na znaki, trzeba je wyczuć stopami. Często kamera fruwa na takim długim ramieniu i wtedy dodatkowo trzeba pilnować, Ŝeby nie wejść jej w drogę. Jeśli coś nie wyszło, to robiliśmy to jeszcze raz, to nazywało się dubel. Najczęściej tych dubli było bardzo duŜo. Często zdjęcia odbywały się jednego dnia w wielu miejscach. Na przykład rano zaczynaliśmy sceny nad jeziorem. Potem były sceny na wzgórzach z efektami lotów i na końcu zwariowana jazda traktorem. Kiedy wracaliśmy do hotelu, to kaŜdy miał róŜne pomysły, co robić. Wymyślaliśmy róŜne rzeczy. Ale najczęściej opiekunki pilnowały, Ŝebyśmy nie szaleli zbyt długo, bo rano będziemy niewyspani. Opisz najfajniejszy dzień w czasie kręcenia filmu. Super było, jak zjeŜdŜaliśmy w magicznej zjeŜdŜalni. Część ujęć kręciliśmy w aquaparku w Sopocie. KaŜdy zjechał chyba sto razy. Trudne było tylko to, Ŝe bohaterowie z filmu wpadali do tej zjeŜdŜalni w ciuchach, więc musieliśmy zjeŜdŜać w ubraniach i w butach. CięŜko się zjeŜdŜa w ten sposób. W dodatku musieliśmy pilnować, Ŝeby nie wjechać w kamerę. Jaka była najtrudniejsza scena? Najgorsza była scena burzy. Z wozów straŜackich lała się woda. Bardzo duŜo. A my musieliśmy normalnie rozmawiać, chociaŜ ta woda lała się na nas ze wszystkich stron. Potem trzeba było się szybko suszyć i grać dubel. Co czujesz, kiedy reŜyser woła „akcja”? Denerwujesz się? Na początku zdjęć miałem tremę, ale później jakby zniknęła. Najbardziej denerwowałem się, jak zapominałem tekstu, ale wtedy reŜyser albo ktoś z ekipy starał się Ŝartować i mnie uspokajać. Czasem było odwrotnie. Grałem jakąś powaŜną scenę, a na przykład Kuki albo ktoś inny mnie rozśmieszył i chciało mi


się śmiać. Z całych sił musiałem się powstrzymywać, a akurat grałem jakąś bardzo smutną scenę. Czy jakaś scena zupełnie ci nie wychodziła? JuŜ nie pamiętam. Trochę tych scen było, więc nie pamiętam do końca, która scena mi nie wychodziła. Pewnie takie były. Czy obecność wielu ludzi i kamery peszy cię? Nie. Jak kaskaderzy przygotowują was do trudnych ujęć? Kaskaderzy przede wszystkim uwaŜają, Ŝeby nic się nam nie stało. Na przykład w scenie, kiedy ratuję tonącą ciotkę, nurkowie byli stale pod wodą. Do trudnych scen nas ćwiczą. Czasem zakładamy specjalne pasy zabezpieczające. Co ma dla aktora największe znaczenie? Wygląd? Talent? Sprawność fizyczna? Mądrość? Według mnie większe znaczenie ma talent, który łączy się z mądrością, a potem wygląd.

(Serwis prasowy Znaku)

Michał Jakubik

Biuro Prasowe Wydawnictwa Znak

ul. Kościuszki 37, 30-105 Kraków

tel. (12) 61-99-559

e-mail: [email protected]

Raport - Maleszka · 2019. 8. 20. · Andrzej Maleszka: Oczywiście bohaterami są takŜe aktorzy...

Documents

Transcript of Raport - Maleszka · 2019. 8. 20. · Andrzej Maleszka: Oczywiście bohaterami są takŜe aktorzy...