„Przyroda mojego regionu”

Mapa Wyżyny Lubelskiej

Park Krajobrazowy Lasy Janowskie

Lasy Janowskie informacje

Lasy Janowskie – wielki obszar leśny położony w , Kotlinie Sandomierskiej w południowej części województwa lubelskiego. Stanowi zachodnią część kompleksu leśnego Puszczy Solskiej. Lasy Janowskie rozciągają się od okolic Borowa nad Wisłą do okolic Biłgoraja gdzie graniczą z właściwą Puszczą Solską. Największymi miastami regionu są Biłgoraj i Janów Lubelski.W Lasach Janowskich przeważa las mieszany z dominacją sosny. Liczna zwierzyna – łowiska. Miejsce lubiane przez miłośników grzybobrania.W 1984 utworzono Park Krajobrazowy Lasy Janowskie, a w 1994 – Leśny Kompleks Promocyjny Lasy Janowskie.

Informacje dla turystów

Lubelskie lasy są otwarte dla turystów i z pewnością stanowią dogodne miejsce wypoczynku i rekreacji.W celu udostępniania obszarów leśnych turystom,

prowadzone są prace nad rozbudową odpowiedniej infrastruktury: parkingów, leśnych miejsc postoju

pojazdów, pól biwakowych, placów zabaw i izb edukacyjnych.

Spędzając wolny czas w pięknych lasach naszego regionu, pamiętajmy jednak o tym, że opuszczając

miejsce odpoczynku na łonie przyrody, należy zostawić je w takim stanie, w jakim sami

chcielibyśmy je zastać.

Konie Na mapie przyrodniczej Regionu Lubelskiego wyjątkowe miejsce zajmują Lasy Janowskie". Te rozległe bory sosnowe z wyspowymi fragmentami jodły i lasów mieszanych prezentują ogromne bogactwo przyrodnicze. Występuje tu wiele cennych gatunków roślin a leśne knieje są schronieniem dla wielu zwierząt – także tych chronionych. Lasy Janowskie są jednym z ostatnich w Polsce miejsc, gdzie występuje głuszec.Nadleśnictwo Janów Lubelski. leży w południowo-zachodniej części województwa lubelskiego. W 1994 r. utworzono tutaj Leśny Kompleks Promocyjny "Lasy Janowskie", jeden z 19 takich obiektów istniejących obecnie w Polsce.

Łowiectwo Gospodarka łowiecka na obszarze działania Nadleśnictwa Janów Lubelski jest prowadzona według opracowanego Wieloletniego Planu Łowieckiego oraz rocznych łowieckich planów hodowlanych. Każdego roku w Nadleśnictwie Janów prowadzona jest inwentaryzacja zwierzyny.

Na terenie Nadleśnictwa Janów Lubelski istnieje możliwość zakwaterowania w Ośrodku Edukacji Ekologicznej w Leśniczówce Władysławów lub w leśniczówce Cegielnia, gdzie przy kominku można podzielić się z wrażeniami po polowaniu z innymi myśliwymi. Zasobne łowiska w puszczańskich ostępach, właściwie utrzymane paśniki, ambony i inne urządzenia łowieckie, komfortowe kwatery, organizacja polowań przez leśniczego ds. łowieckich, liczne trofea myśliwskie zdobyte przez myśliwych z kraju i zagranicy, a przede wszystkim przyroda Lasów Janowskich, są gwarancją udanych łowów i prawdziwej leśnej przygody

Puszcza Solska Lasy Janowskie stanowią zachodnią część Puszczy Solskiej - jednego z największych kompleksów leśnych w Polsce. Rozległe lasy i malownicze rzeki sprawiają, iż cały jej obszar odznacza się wyjątkowymi walorami przyrodniczymi i krajobrazowymi. Znakiem rozpoznawczym tego regionu są skalne progi, tworzące małe wodospady, nazywane potocznie szumami. Jest to również, tak jak w przypadku Nadleśnictwa Janów Lubelski, kraina największego leśnego kuraka – głuszca. Na terenie gospodarujących tutaj nadleśnictw – Józefów i Biłgoraj, jest on objęty programem aktywnej ochrony.

Poleski Park Narodowy

Poleski Park Narodowy – park narodowy położony w województwie lubelskim, w polskiej części Polesia, utworzony 1 maja 1990 r. Obejmuje liczne bagna, torfowiska i jeziora krasowe oraz naturalne kompleksy leśne z bogactwem flory i fauny, znajdujące się na Równinie Łęczyńsko-Włodawskiej. Powierzchnia parku wynosi 9764,3071 ha, zaś jego otuliny 13624,25 ha[.Park wchodzi w skład Rezerwatu Biosfery "Polesie Zachodnie" który od 2012 roku stał się rezerwatem transgranicznym po połączeniu z parkami Pribużskoje Polesie i Szacki Park Narodowy. Jest także chroniony przez konwencję ramsarską jako ważny obszar podmokły.

Informacja TurystycznaSzlaki turystyczne w Parku i w otulinie mają łączną długość 109 km, z czego 34 km znajduje się na terenie Parku. Zostały wytyczone tak, aby umożliwić zwiedzającym poznanie najciekawszych

fragmentów Poleskiego Parku Narodowego i obejrzenie jego wyjątkowych walorów przyrodniczych.

Wstęp na szlaki turystyczne jest bezpłatny. Są to:Szlak Niebieski (Pieszowola - Wytyczno), jego trasa przebiega w pobliżu ścieżki przyrodniczej

„Perehod";Szlak Żółty (Wołoskowola - Muzeum PPN w Załuczu Starym);

Szlak Czerwony Partyzancki (Urszulin - Muzeum PPN). Przy szlaku tym bierze swój początek ścieżka przyrodnicza „Dąb Dominik";

Szlak Czerwony przy kompleksie Bagna Bubnów;Szlak Żółty przy kompleksie Bagna Bubnów;

Szlak Czarny historyczno - przyrodniczy „Nałęcz" (Sosnowica - Jamniki). Trasa przebiega przez miejscowości o ciekawej historii, miejsca pobytu sławnych postaci historycznych (Tadeusz

Kościuszko), bitew i potyczek. Poza walorami przyrodniczymi prezentuje także walory kulturowe regionu. Na trasie szlaku „Nałęcz" znajduje się kurhan kultury trzcinnickiej sprzed 3500 lat. Jest

to jeden z najciekawszych obiektów historycznych PPN.Trzy Szlaki Czarne - łącznikowe (Zawadówka, Kol. Wola Wereszczyńska, Pieszowola).

Wszystkie szlaki tworzą system umożliwiający wielowariantowe projektowanie tras wycieczek zarówno pieszych jak i rowerowych. Niezwykle istotne z dydaktycznego punktu widzenia jest

powiązanie szlaków turystycznych ze ścieżkami przyrodniczymi i Ośrodkiem Dydaktyczno-Muzealnym PPN.

Ptaki w Poleskim Parku NarodowymDuże zdjęcie :Żuraw (Grus grus)

Małe zdjęcia po lewej od góry :Bocian czarny (Ciconia nigra)Rycyk (Limosa limosa)Krwawodziób (Tringa totanus)

Cietrzew, cietrzew zwyczajny (Lyrurus tetrix syn. Tetrao tetrix) – gatunek dużego ptaka z rodziny kurowatych.

Poleski Park Narodowy - park narodowy położony w województwie lubelskim, w polskiej części Polesia, utworzony 1 maja 1990 r. Obejmuje liczne bagna, torfowiska i jeziora krasowe oraz naturalne kompleksy leśne z bogactwem flory i fauny, znajdujące się na Równinie Łęczyńsko-Włodawskiej. Park wchodzi w skład Rezerwatu Biosfery "Polesie Zachodnie". Jest także chroniony przez konwencję ramsarską jako ważny obszar podmokły.Powierzchnia parku wynosi 9764,3071 ha, zaś jego otuliny 13624,25 ha.

Krajobrazy

Jezioro w Poleskim Parku Narodowym

Ogród Botaniczny

Historia o Ogrodzie Botanicznym

Idea utworzenia Uniwersyteckiego Ogrodu Botanicznego w Lublinie zrodziła się w 1944 roku. Profesorowie Józef Motyka oraz Adam Paszewski utworzyli komisję, która sprawowała pieczę nad realizacją projektu jego utworzenia na terenie majątku Sławinek. Początkowo, w oczekiwaniu na akceptację lokalizacji ogrodu, w ramach Planu Wielkiego Lublina, utworzono na terenie miasteczka uniwersyteckiego "Ogród dendrologiczny" tzw. "stary botanik", a dzisiejszy park.

Intensywne starania Kazimierza Bryńskiego o uzyskanie gruntów na Sławinku zaowocowały i uczelnia w 1958 roku uzyskała prawo własności do powierzchni liczącej 13 hektarów. Jednak budowa Ogrodu Botanicznego przybrała realne kształty,

dopiero kiedy Rektorem Uczelni został prof. dr Grzegorz Leopold Seidler.W latach 1964-1970 powstały zasadnicze zręby dzisiejszego Ogrodu. Teren został ogrodzony, powstał budynek

administracyjno-gospodarczy z kotłownią oraz szklarnie o powierzchni blisko 1000 m2. Powstały również zbiorniki wodne i urządzenia do spiętrzania wody. Autorami wstępnej koncepcji zagospodarowania Ogrodu byli architekci Oscar i Zofia

Hansen z Krakowa przy konstruktywnej współpracy z dr Marią Petrowicz i doc. Dominikiem Fijałkowskim. W tym okresie powstały działy roślinne o charakterze systematycznym, użytkowym, ozdobnym i ekologicznym. W 1964 roku Tadeusz

Petrowicz, który w przejął po Kazimierzu Bryńskim funkcję kierownika organizacyjnego, zajął się sprawami związanymi z budową i organizacją zaplecza gospodarczego. Projektowaniem i wykonywaniem nasadzeń kierował natomiast

bezpośrednio prof. Dominik Fijałkowski przy znaczącym udziale dr Marii Petrowicz i dr Kazimierza Kozaka. Utworzono kolejne działy Ogrodu – Systematyki Roślin,Arboretum, Rośliny Użytkowe, Rośliny Ozdobne, Alpinarium, Rośliny Tropikalne i

Subtropikalne, Flory Polski, Płd. i Płd.-Wsch. Europy oraz dzisiaj już nie istniejące Ameryki PŁ. i Azji.23 lutego 1965 roku uznaje się za początek istnienia Ogrodu, kiedy to Senat Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w

Lublinie, w ramach Katedry Systematyki Roślin powołał jednostkę organizacyjną pod nazwą Ogród Botaniczny.W 1970 roku kierownictwo Ogrodu przejął dr Kazimierz Kozak, staraniem którego teren Ogrodu został powiększony do 25 ha. W kolejnych latach trwały intensywne prace zmierzające do zakończenia pierwszego etapu organizacji i otwarcia

Ogrodu dla publiczności, które miało miejsce 30 kwietnia 1974 roku.W 1995 roku dyrektorem Ogrodu został dr inż. Maciej Kwiatkowski. Wprowadzono zmiany w sposobie ekspozycji

ogrodowych z uwzględnieniem form architektury i krajobrazu, uzupełniono informację dla zwiedzających oraz dokonano szereg inwestycji i remontów zmieniających wygląd Ogrod

Działy i Kolekcje RoślinneKolekcje Ogrodu liczą ponad 1600 gatunków drzew i krzewów, ponad 3300 roślin zielnych

rosnących w gruncie oraz ok. 1600 gatunków roślin szklarniowych. W parku rośnie 106 drzew w wieku ponad 100 lat.

Dział Roślin Cebulowych i BulwiastychDział Dendrologii (Arboretum)

Dział Roślin Południowej i Południowo-Wschodniej EuropyRośliny Biblijne

Dział Flory PolskiRośliny Chronione

Dział Roślin Górskich (Alpinarium)Dział Roślin Ozdobnych"Pałacówka" i "Wąwóz Ozdobny"Rośliny Ozdobne "Nad Stawami"

Kolekcje BylinRosarium

Dział Systematyki RoślinDział Roślin Tropikalnych i Subtropikalnych

Dział Roślin UżytkowychDział Roślin Wodnych i Bagiennych

Zdjęcie wczesnej wiosny w Ogrodzie Botanicznym

Szafran spiski (Crocus scepusiensis (Rehman et Woł.) Borbás)

Wawrzynek wilczełyko (Daphne mezereum L.)

Przylaszczka pospolita (Hepatica nobilis Schreb.)

Śnieżyca wiosenna odm. karpacka (Leucojum vernum L.

var. carpaticum Borbás)

Oczar pośredni (Hamamelis × intermedia Rehder)

Pomogły Strony:

www.umcs.lublin.pl

www.google.plwww.ogrodbotaniczny.lublin.pl