67

67

Dnia 7 października 2011 zmarł prof. dr hab. Bogdan Adamczyk znakomity fizyk i logopeda. Spotkaliśmy się z Panem Profesorem po raz pierwszy na XI Zjeździe Naukowym Polskiego Towarzystwa Logopedycznego w Lublinie w październiku 1993 r.

Na zjeździe tym przedstawialiśmy czynniki ryzyka uszkodzenia układu słuchowego z propozycją wykorzy-stania ich w badaniach przesiewowych noworodków i niemowląt.

Prof. dr Bogdan Adamczyk (ur. 4 VIII 1930) ukoń-czył fizykę na Uniwersytecie Marii Skłodowskiej-Curie w Lublinie, doktoryzował się z zakresu spektrometrii mas. W 1980 r. otrzymał tytuł profesora nadzwyczaj-nego, a w 1991 r. profesora zwyczajnego. Był organi-zatorem i kierownikiem Zakładu Fizyki Stosowanej. Pełnił wiele funkcji w środowisku fizyków. Jego zain-teresowania procesem komunikatywnym wiązały się z własną wadą dotyczącą płynności wymowy. Nieraz opowiadał, że to przypadek sprawił, iż zainteresował się możliwością rehabilitacji jąkania. W ogrodzie rodziców pochylił się bowiem nad studnią i, wsłuchując się po-czątkowo w echo, zaczął powtarzać zdania wraz z nim. Ze zdumieniem zauważył, że mówi wolniej i płynniej. Analityczny umysł fizyka pozwolił na zaplanowanie nowego urządzenia do ćwiczeń dla jąkających się. Tak powstał słynny korektor mowy „Echo”, a z czasem ogól-nopolski system „Echo telefoniczne”. Profesor Adamczyk wraz z zespołem stale udoskonalał swoją metodę ko-rekcji płynności mowy. Znakomity fizyk został znanym logopedą. Przez wiele lat był wiceprzewodniczącym, a następnie przewodniczącym Polskiego Towarzystwa Logopedycznego. Za jego kadencji Towarzystwo zo-stało afiliowane do Międzynarodowego Towarzystwa Logopedów i Foniatrów (IALP) z rekomendacji prof. dr. Antoniego Pruszewicza ówczesnego przewodniczącego Sekcji Foniatrycznej Polskiego Towarzystwa Otolaryn-gologów – Chirurgów Głowy i Szyi i członka Zarządu

IALP. Przez wiele lat prof. Adamczyk był redaktorem naczelnym „Logopedii”. W pamięci jednego z nas po-zostanie udział w XII Zjeździe Polskiego Towarzystwa Logopedycznego w Lublinie (11–13 X 1996), na którym przedstawiono wypracowane w poznańskiej Klinice Foniatrii i Audiologii zasady zespołowego podejścia do zaburzeń procesu komunikatywnego przez wzajemną współpracę foniatry z logopedą i psychologiem. W części tzw. rozrywkowej zjazdu prof. Adamczyk niezwykle pomysłowo i dowcipnie zademonstrował i wyjaśnił za pomocą stosunkowo prostych przyrządów zjawiska rezonansu, efektu Bernoulliego i inne związane z me-chanizmami artykulacji.

Uczestniczyliśmy jeszcze z prof. Adamczykiem w kongresie IALP w Hanowerze. Jednym z ostatnich spotkań był XXIV Kongres IALP w Amsterdamie. Przed-stawialiśmy tam znaczenie asymetrii krtaniowych oraz zaburzenia w słuchowym przewodnictwie pnio-wym u dzieci z zaburzeniami w gospodarce lipidowej. W czasie towarzyskiego spotkania w Rijsk Museum połączonego z degustacją wspaniałych holenderskich matiasów nieoceniony śp. Bogdan odkrył i wskazał nam barek, w którym serwowano odpowiedni do tych śledzi napój.

Prof. dr Bogdan Adamczyk wniósł trwały wkład w rehabilitację jąkania. Wypracowana przez niego i współpracowników metoda „Echo”, oparta na efekcie Lee, wraz z jednocześnie prowadzoną psychoterapią wzbogaciła znacząco światowe badania nad jąkaniem. Prof. Adamczyk porównywał jąkanie do góry lodowej i uważał, że różne próby upłynniania mowy likwidują jedynie objawy zewnętrzne. Natomiast psychoterapia pozwala na stopnienie znacznie większej części pod-wodnej, a więc niewidzialnej góry lodowej – jąkania.

W naszej pamięci prof. dr hab. Bogdan Adamczyk pozostanie jako znakomity fizyk – terapeuta mowy, zasłużony dla polskiej tak logopedii, jak i foniatrii.