PRO MEMORIApromemoria.biczynski.pl/wp-content/Pro-Memoria_01_03_15.pdf · 2015. 4. 28. · PRO...

PRO MEMORIADa mihi animas caetera tolle

Towarzystwo Salezjańskie - Inspektoria św. Stanisława Kostki w Warszawie

Nr. 01/02/03/15 - Styczeń/Luty/Marzec 2015

Salezjanie Księdza Bosko

200-lecie urodzin Ks. Bosko - Miejskie Centrum Kultury w Żyrardowie1 lutego 2015 r.

Jubilat ks. Jan Sposób Przyszłość Zgromadzenia

Mińsk Mazowiecki w domu i w Zakopanym

Tolkmicko - Niedziela Palmowa

3Pro Memoria, Nr. 01/02/03/15 - Styczeń/Luty/Marzec 2015

Rozważając na nowo historię Księdza Bosko w świetle Ducha Świętego, od-krywamy, że jest ona wydarzeniem zbawczym, które nas angażuje i że jego historia jest również naszą historią.

Rozpoznajemy w Księdzu Bosko przewodnika ukształtowanego przez Chrystusa Zmartwychwstałego, aby wskazywał nam -

wychowawcom i młodzieży - ewangeliczną drogę misyjnej i młodzieżowej świętości.

Ks. Juan Vecchi SDB

Drodzy Współbracia!

Święta Wielkanocne skłaniają mnie do wyrażenia wobec Was radości i nadziei - tych dwóch przeżyć tak charakterystycznych dla okresu paschalnego. Niewyczerpanym źródłem radości jest Chrystusowe zwycięstwo nad grzechem, którego doświadczamy my sami i pozwalamy przez naszą posługę doświadczać innym, szczególnie młodym. Radość z udziału w zwycięskiej walce ze złem rodzi też nadzieję, która nas motywuje i pomaga wychodzić na peryferie ludzkiej biedy materialnej, moralnej i duchowej. To właśnie oznacza żyć prawdą zmartwychwstania. Do takiego przeżywania naszej konsekracji zakonnej - w radości i nadziei - jesteśmy wezwani przez Księdza Bosko i przez Kościół.

Na ile pozwalamy Bogu, aby nas wyzwalał z egoizmu, nieuczciwości, niesprawiedliwości, na tyle paschalne źródło radości i nadziei może wytryskać z naszego serca i ożywiać nas samych, wspólnoty i dzieła. Niedziela Wielkanocna jest jak powiedzenie „sprawdzam” w duchowej rozgrywce, które weryfikuje naszą wewnętrzną przemianę, będącą efektem wielkopostnego wysiłku nawrócenia. Trudno bowiem o autentyczną radość i nadzieję własną i wspólnotową, jeśli w moim życiu pozostaję „w domu niewoli”. Świętość Księdza Bosko wydaje się być wówczas historią alternatywną do naszej i nieangażującą serce.

Ufając więc w szczery wysiłek duchowej przemiany nas samych i naszych wspólnot, cieszę się z Waszego doświadczenia radości i nadziei, które są świątecznym Bożym darem. To doświadczenie jest nam potrzebne jako wyposażenie na misyjną drogę służby ludziom, nade wszystko młodzieży. Aby pośród ciemnych stron tego świata stawać się dla nich jasnymi punktami, zwiastującymi radość i nadzieję. Aby być jak Ksiądz Bosko - świadomymi współpracownikami Bożego dzieła zbawienia.

Każdemu więc Współbratu życzę tego doświadczenia radości i nadziei w czasie przeżywania świętych tajemnic śmierci i zmartwychwstania Jezusa. W szczerej i ufnej modlitwie miłosiernemu Bogu, przez wstawiennictwo Maryi Wspomożycielki i Księdza Bosko, polecam Współbraci, wspólnoty i dzieła. Proszę również o życzliwą modlitwę za mnie i całą Inspektorię, aby w tym wszystkim, co wspólnie tworzymy, był Bóg uwielbiony.

Z darem modlitwyKs. dr Andrzej Wujek SDB

InspektorWarszawa, Wielkanoc 2015 r.

W numerzeSłowo wstępne

Słowo wstępne .............................................. 3Drodzy Współbracia! .............................................. 3

Papież Franciszek wśród nas ..................... 4Nie zapominajcie, aby nie być skupionym na so-bie!.......................................................................... 4Wizyta Papieża z okazji “salezjańskiego” Wystawienia Całunu ......................................... 5PAPIEŻ DO SALEZJANÓW:................................... 5Papież Franciszek w Turynie ................................. 5

Iskierki str. 6-24 ............................................. 6Przełożony Generalny do nas ...................... 6

Nowe przesłanie Przełożonego Generalnego do jego “Drogich Współbraci” ................................ 6Z duchem Księdza Bosko, pozostańmy silni ......... 6Piszę do was, młodzi, że jesteście mocni i że na-uka Boża trwa w was ............................................. 7Przełożony Generalny doszedł do liczby 200 na Facebooku ............................................................. 8

Z życia Inspektorii ......................................... 9Uroczystość św. Jana Bosko ................................. 9Msza św. ekumeniczna w Ełku .............................. 9Rodzina Salezjańska czci Księdza Bosko ............. 10Ferie zimowe z Księdzem Bosko w Różanym-stoku ................................................................... 11„Poznaj Księdza Bosko” w Żyrardowie .................. 12Woźniaków mówi: „Dziękujemy!” .......................... 12Ostróda: Karnawałowy zawrót głowy w „Salezja-nie” ......................................................................... 13SALOS inspektorii warszawskiej spotkał się w Woźniakowie ....................................................... 14X Jubileuszowy Turniej Piłki Nożnej Gimnazjów Salezjańskich Inspektorii Warszawskiej w Miń-sku Mazowieckim ................................................ 14Ostróda: Studniówka z modlitwą o prąd ............. 15Oratorium im. św. Jana Bosko - Łódź ................. 16Oratorium w Tolkmicku ....................................... 17Głosków: Salezjańskie zimowisko ...................... 18Różanystok: Międzyszkolna Giełda Talentów ..... 18Salezjańskie zimowisko dla dużych i małych ...... 20Sokołów - Zimowe Zajęcia Edukacyjne .............. 21Suwalskie półkolonie ........................................... 21Zimowisko w Sępopolu 2015 ............................... 22Salezjańska szkoła ............................................. 23Ostróda: Pasja z pasją ....................................... 24Trzej Królowie u salezjanów ............................... 25

W Rodzinie Salezjańskiej ............................ 26Najpiękniejszy wiersz o św. Janie Bosko ............ 26Sympozjum naukowo - artystyczne ................... 26List do odpowiedzialnych za R S ........................ 27Ks. Bosko i ks. Orione - przyjaźń do dziś ............ 27Sokołów Podlaski: Bosko na BIS ........................ 28Urodziny ks. Jana Sposoba ................................ 29Wspólne posłannictwo ........................................ 29Wspólnoty Salezjanów Współpracowników z Warszawy ........................................................... 30

Iskierki str. 30 - 32 ......................................... 30Da mihi animas ............................................. 30

Bajka o pięknym chłopcu ....................................... 30Walentynkowa przepustka .................................. 31Podrzucone ......................................................... 33Bez butów ........................................................... 34Kenia - Męczeństwo chrześcijan ......................... 35

W Domu Ojca ................................................ 36ŚP. ksiądz Aleksander Bis ................................... 36ŚP. ksiądz Józef Michurski .................................. 36

Śladami Pana ................................................. 37Na dróżkach Ks. Bosko ............................. 38

4 Pro Memoria, Nr. 01/02/03/15 - Styczeń/Luty/Marzec 2015

Papież Franciszek wśród nas

NIE ZAPOMINAJCIE, ABY NIE BYĆ SKUPIONYM NA SOBIE!

Słowo Ojca Świętego Franciszka wygłoszone 7 marca 2015 r. podczas spotkania z Ruchem Comunione e Libe-razione w Rzymie

Drodzy Bracia i Siostry,

moja pierwsza myśl biegnie do waszego Założyciela, Don Luigiego Giussaniego, którego dziesiątą rocznicę narodzin dla Nieba wspominamy. (…) Wiecie, jak ważne było dla niego doświadczenie spotkania, spotkania nie z ideą, ale z Osobą Jezusa Chrystusa. Przychodzi mi na myśl „Po-wołanie Mateusza”, ten obraz Caravaggiego, przed którym zatrzymywałem się długo w kościele św. Ludwika, za każ-dym razem, gdy przyjeżdżałem do Rzymu.

Żaden z tych, którzy tam byli – w tym chciwy Mateusz – nie mógł uwierzyć znaczeniu przesłania tego palca, który wskazywał na niego, przesłaniu tych oczu, które na niego patrzyły z miłosierdziem i wybierały go na tego, który ma pójść za Nim.

Wszystko w naszym życiu zaczyna się od spotkania. Spo-tkanie z tym Człowiekiem, cieślą z Nazaretu, człowie-kiem jak wszyscy, a jednocześnie tak innym. Pomyślmy o Ewangelii św. Jana, gdzie opowiada on o pierwszym spotkaniu uczniów z Jezusem. Andrzej, Jan, Szymon czuli, że On patrzy na nich aż do głębi, czuli się wewnętrznie poznani i to budziło w nich zaskoczenie, zdumienie, tak że natychmiast poczuli się z Nim związani… Albo kiedy po zmartwychwstaniu Jezus zapytał Piotra: „Czy kochasz mnie?” Piotr odpowiedział: „Tak”. To „tak” nie wynikało z siły woli, nie była to tylko decyzja człowieka – Szymo-na; pochodziło to przede wszystkim z łaski: najpierw była łaska, „primerear”,uprzedzające działanie Łaski. Było to decydujące odkrycie dla św. Pawła, św. Augustyna i wielu innych świętych: Jezus Chrystus zawsze /jest „primerea”/ nas uprzedza, jest przed nami; zanim przybyliśmy, on już

czekał.

I nie można zrozumieć tej dynamiki spotkania, która budzi zdumienie i prowadzi do przylgnię-cia, bez miłosierdzia. Tylko ten, kto został przytulony przez czu-łość miłosierdzia, tak naprawdę zna Pana. U przyw i l e jow anym miejscem spotkania jest

pieszczota miłosierdzia Jezusa Chrystusa wobec mojego grzechu. I dlatego – wielokrotnie słyszeliście ode mnie – że uprzywilejowanym miejsce spotkania z Chrystusem jest mój grzech. To dzięki temu uściskowi miłosierdzia przychodzi pragnienie odpowiedzi i przemiany i tu może również wytrysnąć inne życie. Moralność chrześcijańska nie jest tytanicznym wysiłkiem, woluntaryzmem kogoś, kto decyduje się być spójny i udaje mu się to, nie jest sa-motnym wyzwaniem wobec świata. Nie. Moralność chrze-ścijańska jest odpowiedzią, odpowiedzią pełną wzruszenia wobec miłosierdzia zaskakującego, nieprzewidywalnego, a wręcz nawet „niesprawiedliwego” – według ludzkich kryteriów – Kogoś, kto mnie zna, zna moje zdrady i po-mimo tego kocha mnie tak samo, szanuje, przytula, po-wołując mnie na nowo, pokłada we mnie nadzieję, czegoś ode mnie oczekuje. Moralność chrześcijańska polega nie na tym, aby nigdy nie upaść, ale na tym, aby ciągle po-wstawać dzięki Jego dłoni, która nas podnosi. I droga Ko-ścioła jest także taka: pozwolić, aby objawiło się wielkie miłosierdzie Boga. Mówiłem w ostatnich dniach do no-wych Kardynałów: „Droga Kościoła jest drogą, która nie polega na wiecznym potępieniu kogokolwiek; polega ona natomiast na rozprzestrzenianiu miłosierdzia Bożego wo-bec wszystkich osób, które o nie proszą szczerym sercem; droga Kościoła jest drogą wyjścia zza swojego ogrodze-nia, aby poszukiwać zagubionych na „peryferiach” życia; to droga całościowego przyjmowania Bożej logiki.

(…)Po 60 latach charyzmat założycielski nie zatracił swo-jej świeżości i żywotności. Ale pamiętajcie, że centrum nie stanowi charyzmat, centrum jest tylko jedno: sam Jezus, Jezus Chrystus! Kiedy w centrum stawiam moją własną metodę duchową, moją drogę duchowości, mój sposób wcielania jej w życie, wówczas zbaczam z drogi. Cała duchowość, wszystkie charyzmaty w Kościele winny być „zdecentralizowane”. W centrum jest tylko Pan. (…)Charyzmatu ponadto nie konserwuje się w wodzie desty-lowanej! Wierność charyzmatowi nie oznacza, że mamy pozwolić mu „skostnieć” – to diabeł sprawia „skostnie-nie”; nie oznacza też, że mamy spisać go na pergaminie i powiesić na ścianie jak obraz. Wierność tradycji – jak ma-wiał Mahler – „oznacza podtrzymywanie żywego ognia, a nie czczenie popiołów”. Don Giussani nie wybaczyłby wam nigdy, gdybyście utracili wolność albo zamienili się w przewodników muzealnych lub czcicieli popiołów. Pod-trzymujcie żywy płomień pamięci tego pierwszego spotka-nia i bądźcie wolni! W ten sposób, skupieni na Chrystusie i Ewangelii, możecie stać się ramionami, rękoma, stopami, myślą i sercem Kościoła wychodzącego. Drogą Kościoła jest wychodzenie w poszukiwaniu tych zagubionych na peryferiach, aby służyć Jezusowi w każdej osobie margi-


Papież Franciszek wśród nas

spożyje obiad z osadzonymi z więzienia dla nielet-nich “Ferrante Aporti”, którego kapelanami, od mo-mentu jego otwarcia w 1845 roku, byli prawie zawsze salezjanie; obecnie jest nim również salezjanin – ks. Domenico Ricca.A po południu, po wizycie w Bazylice Maryi Wspo-możycielki i po zatrzymaniu się w kościele w Cotto-lengo, papież uda się na Piazza Vittorio, gdzie spotka się z dziećmi i młodzieżą, uczestnikami “Happenin-gu oratoriów i młodzieży”, zorganizowanego wspól-nie przez diecezjalne i salezjańskie Duszpasterstwo Młodzieży. Mowa tu o “mini ŚDM”, mających to-warzyszyć młodym w odkrywaniu jednej z charakte-rystycznych cech charyzmatu salezjańskiego – pasji wychowawczej, odbywających się w połączeniu z wizytą papieską (19-21 czerwca). Szczegółowy pro-gram i informacje dotyczące zapisów są dostępne na stronie: “Turin For Young”.“Papieska wizyta, podobnie jak całe Wystawienie, będzie przeżywana w duchu wdzięczności za dar świętego młodzieży i za służbę, jaką Rodzina Sale-zjańska nie przestaje realizować w Turynie i na całym świecie na polu edukacji, misji, sportu, komunikacji społecznej. Papież Franciszek będzie na Valdocco 21 czerwca, ale przez wszystkie 67 dni Wystawienia Ca-łunu, synowie Księdza Bosko, Turyńczycy i pielgrzy-mi będą przeżywać z nami doświadczenie związane z Całunem” – stwierdził wczoraj abp Cesare Nosiglia, arcybiskup Turynu.

W czasie wczorajszej konferencji prasowej poinfor-mowano również, że zostało już dokonanych 850 ty-sięcy zapisów. Zaprezentowano także przewodnik dla pielgrzymów odwiedzających Całun, który zawiera nie tylko informacje praktyczne oraz pogłębienie hi-storyczne i naukowe, ale także tłumaczy znaczenie propozycji związanej z Wystawieniami Całunu w sensie ogólnym, a zwłaszcza tej dotyczącej Wysta-wienia 2015, łączącego się z Dwusetleciem urodzin Księdza Bosko.

nalizowanej, opuszczonej, bez wiary, zawiedzionej Ko-ściołem, będącej więźniem własnego egoizmu.

„Wychodzić” znaczy również odrzucić autoreferencyjność, odnoszenie się wyłącznie do siebie samego we wszystkich wymiarach; „wychodzić” oznacza umieć słuchać tych, któ-rzy nie są tacy jak my, ucząc się od wszystkich ze szczerą pokorą. Kiedy jesteśmy niewolnikami autoreferencyjno-ści, w konsekwencji praktykujemy „duchowość z nazwy”. „Jestem z CL (Comunione e Liberazione)”– i od razu wpa-damy w tysiące pułapek, które dają poczucie auotereferyn-cyjnego zadowolenia, tego spojrzenia w lustro, które nas dezorientuje i zamienia w rasowych przedstawicieli jakiejś organizacji pozarządowej. Drodzy przyjaciele,. (…) Niech Pan was błogosławi, a Maryja strzeże. I proszę, nie zapo-minajcie modlić się za mnie!

Wizyta Papieża z okazji “salezjańskiego”

Wystawienia Całunu

W dniu 25 marca, w Biurze Prasowym Stolicy Apostolskiej odbyła się konferencja prasowa poświęcona najbliższemu Wystawieniu Całunu (19 kwietnia – 24 czerwca), obchodom Dwusetlecia urodzin Księdza Bosko i podróży papieża Franciszka do Turynu (21-22 czerwca), w czasie której uczci on święty Całun i świętego młodzieży.Gdy chodzi o Rodzinę Salezjańską, najbardziej zna-czącym momentem tej papieskiej wizyty będzie spo-tkanie z nim w Bazylice Maryi Wspomożycielki, przewidziane wczesnym popołudniem w niedzielę 21 czerwca. Z Sanktuarium Matki Bożej Pocieszenia (Consolata) Ojciec Święty przybędzie o godz. 15.00 do Bazyliki, gdzie spotka się z Salezjanami, Córkami Maryi Wspomożycielki, młodymi wychowawcami i animatorami oratoriów. Przewidziane są także krótkie przemówienia ks. Ángela Fernándeza Artime, Prze-łożonego Generalnego Salezjanów, i siostry Yvon-ne Reungoat, Przełożonej Generalnej Córek Maryi Wspomożycielki, oraz przemówienie papieskie.Jednakże cały program wizyty będzie bardzo ściśle związany ze światem salezjańskim, bo nie mogło być inaczej w Turynie i w obecnym roku obchodów Dwu-setlecia. Również w niedzielę, 21 czerwca, papież


Przełożony Generalny do nas

Nowe przesłanie Przełożonego Generalnego do jego “Drogich Współbraci”

W powiązaniu z pierwszą rocznicą wyboru na urząd Przełożonego Ge-neralnego i już bardzo blisko Wielkiego Tygodnia ks. Ángel Fernández Artime kieruje do salezjanów nowy wideoprzekaz w ramach rubryki “Drodzy Współbracia”. Prymat Boga, “nieodzowny priorytet Boga w naszym istnieniu” stanowi centrum jego myśli, jaką kieruje przy tej okazji.Zgodnie z życzeniem Prze-łożonego Generalnego, Dykasteria ds. komunikacji społecznej zadbała o reali-zację filmiku w 21 wer-sjach językowych.W tym czterominutowym filmiku Przełożony Gene-ralny ponownie zwraca się do swoich współbraci w postawie bliskości i braterstwa, pragnąc “spotkać się” z różnymi wspólnotami i “spojrzeć w oczy” salezjanom, jeśli nie bezpośrednio, to przynajmniej za pomocą kanału video.Ks. Á.F. Artime przywołuje ostatnie wydarzenia związane ze Zgroma-dzeniem, prezentację Wiązanki i wskazanie na zaangażowanie, by być “Jak Ksiądz Bosko, z i dla młodzieży”. Właśnie dlatego Przełożony Ge-neralny zachęca salezjanów do życia “Prymatem Boga”, w świadomości wielkiej tradycji świętości Rodziny Salezjańskiej i pozostania w służbie autentyczności młodzieży.Przesłanie kończy się pozdrowieniem skierowanym do całej Rodziny Salezjańskiej, w przypadku której “z całą pewnością będą chwile i inne możliwości spotkania”, i prośbą o wstawiennictwo Księdza Bosko i Ma-ryi Wspomożycielki za wszystkich. Jednocześnie ks. Á.F. Artime korzy-sta z okazji, aby przypomnieć zamiar, który towarzyszy tej inicjatywie, która adresowana jest przede wszystkim “do moich współbraci salezja-nów, bo taki był początkowy zamysł i dlatego, że prawdziwie odczuwa-łem tego konieczność”.

“Z duchem Księdza Bosko, pozostańmy silni”

“Scenariusze codziennego terroryzmu motywują nas jeszcze bardziej, jako salezjanów i jako członków Rodziny Salezjańskiej, do pracy na obszarach, gdzie łamane są prawa człowieka, gdzie samo życie jest za-grożone i gdzie istnieje największa potrzeba niesienia pociechy”. W ten sposób wypowiedział się Przełożony Generalny Salezjanów, ks. Ángel Fernández Artime, odnosząc się do zamachów, jakie miały miejsce ostat-nio w różnych częściach świata.

Kobiety, nosicielki życia, krzewicielki rozwoju

W niedzielę 8 marca z okazji Dnia Kobiet papież Franci-szek skierował pozdrowienia pod adresem wszystkich ko-biet, pokreślając “doniosłość i konieczność ich obecności w życiu. Świat, gdzie kobiety są spychane na margines, to świat bezpłodny, bo kobiety nie tylko przynoszą życie, ale przekazują nam zdolność wi-dzenia dalej”.

Pozdrowienia papieża zostały wypowiedziane po niedziel-nej modlitwie “Anioł Pański” i nastąpiły po wyróżnieniu na Watykanie, ze strony ko-biecej organizacji “Voices of Faith”, dwóch organizacji angażujących się na rzecz kobiet: “Caritas Nicaragua” i “Basmeh and Zeitooneh” (Uśmiech i Oliwki), pomaga-jącym uchodźczyniom z Syrii i Palestyny w Libanie.

Dzień 8 marca, obchodzo-ny na całym świecie, został także uczczony przez Zgro-madzenie Salezjańskie. Z tej okazji Przełożony Generalny ks. Ángel Fernández Artime, dając w tym względzie przy-kład całej Rodzinie Salezjań-skiej, przekazał wideo-prze-słanie, w którym wyraził swoją “wdzięczność Kobiecie za jej obecność, za jej transcen-dentalną służbę w społeczeń-stwie, w Kościele i Rodzinie Salezjańskiej”.

Iskierki



W obliczu tego wszystkiego również Przełożony Generalny chce po-budzić Rodzinę Salezjańską do zaangażowania w stałe poszukiwanie pokoju i okazywania swojej bliskości tym, którzy pracują w najbardziej niebezpiecznych miejscach.“Codzienne scenariusze terroryzmu, w swoich ostatnich przejawach i w wielu poprzednich – myślę tu o Gazie, Syrii, Iraku..., ale także o Nigerii, Jemenie, Somalii, Libii, Kenii i wielu innych miejscach świata – ukazują nieodwołalnie okrucieństwo, do jakiego człowiek jest zdolny, jak o tym przypomniał papież Franciszek. Ale motywują nas one jeszcze bardziej, jako salezjanów i jako członków Rodziny Salezjańskiej, do pracy na ob-szarach, gdzie prawa człowieka są deptane, gdzie samo życie znajduje się w niebezpieczeństwie, gdzie zachodzi największa potrzeba niesienia pociechy. Dołączam się do głosu Papieża i wszystkich przywódców religijnych, którzy w tych godzinach apelują do całej ludzkości, abyśmy wszyscy, odkładając na bok uczucia nienawiści i urazy, mogli angażować się w budowanie pokoju, czyniąc to na bazie wzajemnego poszanowania i so-lidarności ludzkiej.Odwagi, salezjanie! Zwracam się szczególnie do was, którzy znaj-dujecie się na obszarach, na których już samo dawanie świadectwa może wystawić na niebezpieczeństwo wasze życie, odwagi! Z du-chem Księdza Bosko, pozostańmy silni. Towarzyszę wam i modlę się za was i za trzodę wam powierzoną. Jezus i Maryja Wspomożyciel-ka nie omieszkają udzielić wam swojego wsparcia”.

“Piszę do was, młodzi, że jesteście mocni i że nauka Boża trwa w was”

Swoje pierwsze przesłanie do młodych z Salezjańskiego Ruchu Mło-dzieżowego (MGS) ks. Ángel Fernández Artime rozpoczął słowami z 1 Listu św. Jana: “Piszę do was, młodzi, że jesteście mocni i że nauka Boża trwa w was” (1 J 2,14).

Ks. Á. F. Artime, w otoczeniu przełożonych i głównych koordynatorów grup Rodziny Salezjańskiej, zgromadzonych w Bazylice Maryi Wspo-możycielki w Turynie, dał wyraz kontynuacji “pięknej tradycji”, jaką pielęgnował jego poprzednik – ks. Pascual Chávez Villanueva, kierując,

jako nowy Ksiądz Bosko, tj. jako ich ojciec, nauczy-ciel i przyjaciel, orędzie do młodych z MGS.

Centrum orędzia stanowi bezpośrednie przywołanie istoty wiary: “Pan, Jezus z Nazaretu, Syn Ojca, jest

Mapa publicznych miejsc salezjańskich

W wielu miastach Hiszpanii znajdują się ulice, place, aleje i ronda noszące imię Księdza Bosko, Maryi Wspomożycielki lub inne miejsca mające cha-rakter salezjański. Ale gdzie się takie miejsca znajdują? Z okazji Dwusetlecia urodzin Księdza Bosko rozpoczęła się kampania „DonBosco-OnTheStreet”

Celem tej inicjatywy jest stwo-rzenie mapy, którą można będzie umieścić na “Google Maps”, z obrazem ulic, pla-ców, alei, adresami, pomni-kami... znajdującymi się w gminach Hiszpanii, noszący-mi właśnie imię Księdza Bo-sko, Maryi Wspomożycielki, świętych salezjańskich czy też znanych salezjanów lub miejsc salezjańskich.

Ks. Á.F. Artime w czasie homilii stwierdził:

“Wypełnijcie wasze życie ma-rzeniami, nie pozwólcie, by tam zapanowała pustka! Jeśli naprawdę czujemy, że jeste-śmy dziećmi Bożymi, głęboko przez Niego kochanymi, i od-powiemy na tę miłość służbą i darem z nas samych, wtedy nasze życie będzie bogate w szczęście (…). Pierwszym powołaniem jest powołanie do czynienia daru z siebie, który potem każdy z nas zre-alizuje we własnej sytuacji życiowej: małżeństwie, życiu konsekrowanym, pracy... Ale na pierwszym miejscu znaj-duje się darowanie siebie! To czyni nasze życie szczegól-nym!”.



prawdziwą drogą, która wiedzie do prawdziwego szczęścia każdego i każdej z was”. Ks. Bosko dobrze to zrozumiał i dlatego starał się towa-rzyszyć każdemu człowiekowi młodemu w spotkaniu z Panem, aby ten był szczęśliwy i był prawdziwym protagonistą swojego życia.

Za jego przykładem także Rodzina Salezjańska kroczy dalej tą drogą. “W ten sam sposób, jak Ksiądz Bosko, także dzisiaj wszyscy stanowi-my wielkie drzewo, którym jest Rodzina Salezjańska; chcemy kroczyć z wami, wśród was, przy waszym boku, odnawiając naszą przyjaźń, wyznaczając razem drogę, która prowadzi nas wszystkich w kierunku ideału bycia prawdziwymi mężczyznami i kobietami, jak to Jezus nam ukazał”.

Jest to kroczenie razem, które, jak to wyjaśnia Przełożony Generalny, “chce oznaczać, że nawzajem się wychowujemy, wnosząc ten dar, jakim sami jesteśmy”. To realizuje się w dzieleniu się tą duchowością salezjań-ską, która jednocześnie jest “codzienną”, składając się z “radości i optymizmu”, przesiąkniętą “przyjaźnią z Jezusem” i przeżywaną w “służbie i oddaniu”.

Tak, jak uczyniłby to Ksiądz Bosko, Przełożony Generalny zakończył swoje przesłanie, zawierzając wszystkich ludzi młodych Maryi Wspo-możycielce.

Przełożony Generalny doszedł do liczby 200 na Facebooku

Myślą na “dzień dobry” w dniu dzisiejszym, 4 lutego, ks. Ángel Fer-nánde z prawie 8 tys. sympatyków w ciągu 6 i pół miesiąca; pozyskał 300 nowych z każdym tygodniem. Do prawie 80 tys. osób – zgodnie z danymi, jakie dostarcza Facebook – dotarły słowa i refleksje Przełożo-nego Generalnego w jednym tylko, ubiegłym tygodniu, a do ponad 85 tys. – w uroczystość Księdza Bosko.

Strona Przełożonego Generalnego jest przez niego administrowana cał-kowicie samodzielnie, bez pomocy żadnego asystenta czy sekretarza. Obecność Przełożonego Generalnego na Facebooku nie jest czymś w rodzaju “megafonu”, za pomocą którego daje słyszeć swój głos najda-lej, jak tylko to możliwe. Decydując się być “tam, gdzie są młodzi”, ks. Á. F. Artime zobowiązał się, by być całkowicie: każdy, kto do niego

pisze lub kontaktuje się z nim – nie cho-dzi tutaj jedynie o jego znajomości oso-biste, ale także tych, którzy go znają je-dynie wirtualnie – otrzymuje odpowiedź, jeśli na to czas i zajęcia pozwolą, co w przypadku Przełożonego Generalnego jest zrozumiałe.

CZCIGODNI WSPÓŁBRACIA

W styczniu 2015 r. uczestni-czyłem w następujących wy-darzeniach w naszej inspek-torii:

7 - 9 stycznia Przeprowadziłem wizytację we wspólnocie w Lutomier-sku. Współbracia ciężko pra-cują, aby dzieła młodzieżowe – szkoły muzyczne, internat, ośrodek- dobrze funkcjono-wały. Dzięki temu absolwen-ci szkół są wykładowcami na czterech uniwersytetach mu-zycznych w Polsce; wycho-wanie i formacja przez inter-nat pomagają dojrzewać tym młodym muzykom; ośrodek przyjmuje w wakacje ok. 500 dzieci i młodzieży. Ks. dr. hab. Kazimierzowi Dąbrowskie-mu, dyrektorowi wspólnoty, i wszystkim Współbraciom ży-czę mocy Bożych i sił ludzkich na codzienną pracę.

9 stycznia Uczestniczyłem w Zespole Szkół Salezjańskich w Łodzi w spotkaniu opłatkowym z dy-rektorami szkół katolickich z terenu Archidiecezji Łódzkiej, które miało miejsce w Zespole Szkół Salezjańskich w Łodzi. Na spotkanie przybył również Ks. Abp Marek Jędraszewski. To spotkanie uświadomiło mi, że nasza inspektoria w ciągu ostatnich dwudziestu kilku lat, dzięki pracy Współbraci, od-nowiła bardzo pięknie swoją obecność na polu kształcenia, wychowania i formacji. W spo-tkaniu uczestniczyły dyrekcje pięciu szkół katolickich, z cze-go nasze były dwie. W czasie zwiedzania naszego dzieła wszyscy podziwiali obiekty, grupy formacyjne oraz zaan-gażowanie uczniów. Wieczorem spotkałem się ze wspólnotą w Czerwińsku nad Wisłą i uczestniczyłem w po-czątku spotkania małżeństw, które były i są związane z


Z życia Inspektorii

Uroczystość św. Jana Bosko

Po raz kolejny, 31 stycznia, przeżywaliśmy w naszym kościele Św. Ja-kuba w Tolkmicku Uroczystość Św. Jana Bosko - Rok 2015 jest jubile-uszowy.

O godz. 12:00 rozpoczęła się uroczysta Msza Św. koncelebrowana, któ-rej przewodniczył ks. Biskup Jacek Jezierski. On też wygłosił Słowo Boże, Cieszy fakt, że w Mszy Św. uczestniczyła duża grupa dzieci i młodzieży, kończąca dziś I część ferii zimowych w naszym Oratorium pod hasłem „Zima w mieście”.

Tę parafialną Uroczystość zaszczycili również: Pan Maciej Romanow-ski - Starosta Powiatu Elbląskiego , Pan Tomasz Domżalski – Dyrektor Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie, Pani Magdalena Dalman – Przewodnicząca Rady Miasta i Gminy Tolkmicko oraz Pan Burmistrz Miasta i Gminy Tolkmicko. Przybyli też dyrektorzy szkół oraz wycho-wawcy z terenu miasta i gminy. Zaszczycili nas swoją obecnością inni goście, którzy etatowo i społecznie pracują na rzecz dzieci i młodzieży.Na zakończenie Mszy Św. młodzież z Oratorium przedstawiła krótką scenkę, nawiązującą do życia Św Jana Bosko. Podsumowany został też konkurs na układanki z puzzli ilustracji dot. Świętego.

Zarówno Msza Św., jak i spotkanie miały bardzo uroczysty charakter i z pewnością pozostaną w pamięci uczestników.

Daniela Bukowska

Msza św. ekumeniczna w Ełku

W niedzielę 25 stycznia 2015 r. w Ełku świętowano Uroczystość ku czci Św. Jana Bosko.

W uroczystej Mszy św. ekumenicznej o godz. 18:00 uczestniczyli: przedstawiciel Biskupa Ełckiego - ks. Marcin Sieńkowski, ks. Dariusz Zuber i pastorka Monika Zuber z Kościoła Ewangelicko – Metodystycz-nego, ks. Łukasz Ławreszuk z Cerkwi Prawosławnej pw. Ap. Piotra i Pawła w Ełku, prezydent miasta p. Tomasz Andrukiewicz i zastępca prezydenta p. Artur Urbański, wójt gminy p. Tomasz Osewski, radni miejscy i gminni, przedstawiciele instytucji, młodzież, sympatycy dzieła salezjańskiego i licznie zgromadzeni wierni.

Na zakończenie uroczystej Mszy św. pozdrowienia i życzenia no-woroczne złożył ks. Ł. Ławreszuk z cerkwi prawosławnej, który wy-raził wdzięczność, że w tym wy-jątkowym dniu wszyscy razem, mimo różnic między kościołami,

SARUEL-em. Pojawia się co-raz większa potrzeba pracy z tymi, którzy przez lata byli z nami, a teraz żyją w swoich rodzinach. Pojawiła się reflek-sja, że tak samo jak oni nas potrzebują, tak i my ich po-trzebujemy.

10 stycznia Wieczór spędziłem ze współ-braćmi i młodzieżą na Stud-niówce w Mińsku Maz. Pięk-nie przygotowana sala, pięk-ne stroje uczniów i uczennic, polonez rozpoczęty przez Księdza Dyrektora Ryszarda, obecność rodziców dumnie patrzących na swoje pocie-chy, to wszystko stworzyło niezapomniane przeżycie. Jednocześnie pojawiła się re-fleksja dotycząca kolejnego rocznika, który – w znacznej części – po sześciu latach opuści mury naszego liceum. Spotkania absolwentów po-kazują, że warto się trudzić, aby kształcić, wychowywać i formować młodych ludzi.

11 stycznia Razem ze współbraćmi z Le-gionowa odprawiłem Mszę św. i wygłosiłem kazanie w parafii św. Jana Kantego. We Mszy św. uczestniczyli nasi absolwenci, którzy mieli później spotkanie na terenie naszych szkół. Była to forma reklamy i zachęty do oddawa-nia dzieci pod nasza opiekę. W tym też celu współbracia pomagają w kolędzie.

12 stycznia Razem z Ks. Edmundem Mo-dzelewskim spotkaliśmy się z Arcybiskupem Henrykiem Hoserem. Ksiądz Proboszcz zaprosił Księdza Arcybisku-pa na odpust do Bazyliki, a ja zdałem relację z ważniej-szych wydarzeń w naszym Zgromadzeniu i naszej In-spektorii. Marzeniem Księdza Arcybiskupa jest, aby nasza Bazylika na Pradze stała się kiedyś Sanktuarium Serca Je-



mogli modlić się do tego samego Boga. Podczas obchodów uroczy-stości ku czci św. Jana Bosko był też akcent dziecięcy i młodzieżowy w postaci wręczenia dyplomów i upominków laureatom Międzyszkol-nego Konkursu Literackiego „Jak ksiądz Bosko z młodzieżą, dla mło-dzieży”, którego dokonał Proboszcz ks. Tadeusz Jarecki SDB. Wiersze laureatów, pierwszych miejsc, zostały zaprezentowane w kościele na zakończenie Mszy św. przez nich samych lub panie z komisji konkur-sowej. Tradycyjnie, druga część uroczystości - biesiada salezjańska odbyła się w oratorium i zgromadziła przy wspólnym stole sympa-tyków oraz pomocników dzieła salezjańskiego w Ełku. W tym roku biesiada była bardzo rozśpiewana, a nad jej oprawą czuwali: wodzirej p. Iwona Ożarek i akordeonista. Przebywanie ze sobą i śpiewanie po-zwoliło na budowanie więzi i relacji we wspólnocie.

Maria Chaberek

Rodzina Salezjańska czci Księdza Bosko

W dniu 1 lutego w mieście Smorgonie, leżącym 100 km od stolicy Miń-ska, wszyscy członkowie Rodziny Salezjańskiej z Białorusi zgromadzą się na święcie, by w duchu jedności uczcić Świętego Młodzieży.

Rodzina Salezjańska zdecydowała, że przez cały Rok Dwusetlecia uro-dzin Księdza Bosko będą organizowane różne spotkania i zanoszone na przemian modlitwy we wspólnotach salezjańskich. Na świętowanie Księdza Bosko obrano Smorgonie, gdzie zgromadziło się ponad 500 osób, które przybyły z takich miast i miejscowości, jak Mińsk, Dziatło-wo i Borowlany oraz z innych miejsc. Zakonnicy i zakonnice, salezjanie współpracownice, animatorzy, dorośli, młodzież i dzieci – wszyscy, któ-rzy kochają Księdza Bosko i żyją charyzmatem salezjańskim – modlili się razem, dziękując Bogu za dar swojego założyciela.

Momentem kulminacyjnym tego święta było przyjęcie trójki ludzi mło-dych do Stowarzyszenia Współpracowników Salezjańskich, a są nimi: Vladislav Zaretsky, Alexander i Tatiana Peradkovy. Miało to miejsce w czasie celebracji eucharystycznej, podczas której wszyscy salezjanie współpracownicy z Białorusi odnowili swoje przyrzeczenia.

W kazaniu ks. Wiktor Hajdukiewicz, salezjanin, zachęcił do odkrywania wyzwań, jakie stoją obecnie przed Rodziną Salezjańską, wychodząc od życia Księdza Bosko. “Ludzie młodzi stale poszukują osób, które mają autorytet – powiedział – ale często ich nie znajdują. Dlatego też jest

bardzo ważne, by odkryć na nowo au-torytet nauczycieli i wychowawców, wskazując na ich rolę i znaczenie”. Zauważył również, że Ksiądz Bosko był przekonany, że człowiek młody z swojej natury jest dobry. Tak więc o wiele łatwiej jest podtrzymać tę natu-ralną dobroć niż leczyć rany, które są

zusowego.

13 - 14 stycznia Odbyłem wizytację w bursie na Wiślanej w Warszawie. Wieloletnia praca Współbraci przynosi widoczne rezultaty. Bursa jest pełna chłopców z gimnazjum i liceum, widać fa-chowość Współbraci w prowa-dzeniu bursy. Nasza salezjań-ska obecność, która kiedyś została przerwana, pięknie się rozwija i przynosi owoce.

15 stycznia W naszej wspólnocie war-szawskiej zmarł ks. Józef Michurski. Był on moim ma-gistrem nowicjatu w latach 1980-81.

19 stycznia odbył się pogrzeb ks. Józefa. Mszy św. przewod-niczył Ks. Bp Józef Zawitkow-ski, on też wygłosił kazanie. Obecny był również Ks. Bp Marek Solarczyk z diecezji warszawsko-pra-skiej. W uroczystościach po-grzebowych uczestniczyli liczni współbracia, kapłani die-cezjalni, siostry zakonne i no-wicjusze. 21 stycznia Przewodniczyłem Radzie In-spektorialnej, w czasie której przede wszystkim wybierali-śmy nowych przełożonych. Jestem bardzo wdzięczny współbraciom, którzy prze-słali konsultacje. Tym razem otrzymaliśmy 97 wypełnionych kwestionariuszy.

22 - 24 stycznia Przeprowadziłem wizytację kanoniczną we wspólnocie w Lublinie, która od wielu już lat służy współbraciom wykłada-jącym i studiującym na KUL-u. W drodze powrotnej odwiedzi-łem wspólnotę w Sokołowie Podlaskim Współbracia korzy-stają z ferii szkolnych. Szkoły mają nowe tablice informacyj-ne, kamery oraz duży monitor na ścianie do oglądania szkol-nych aktualności. Do wspólno-




Przesyłam Wam informacje o wydarzeniach, w których uczestniczyłem w lutym.

1 lutego W bazylice na Pradze świę-towaliśmy Uroczystość św. Jana Bosko. Ks. Kard. Ka-zimierz Nycz przewodniczył Eucharystii i wygłosił kazanie. Oprawę muzyczną pięknie przygotował ks. dr hab. Ka-zimierz Dąbrowski wraz chó-rem i orkiestrą z Lutomierska.

spowodowane błędnym wychowaniem. “Rozum, religia i serdeczna do-broć – to główne elementy systemu wychowawczego Księdza Bosko”.Na koniec ks. Wiktor zachęcił wszystkich w tym jubileuszowym roku do głębszego poznania dziedzictwa duszpasterskiego i wychowawczego Księdza Bosko, aby go urzeczywistniać w konkretnych sytuacjach i po-móc młodym zbawić dusze.

Po Mszy św. odbył się koncert, któremu towarzyszyły tańce i krótkie scenki, które przygotowali młodzi z wszystkich oratoriów salezjańskich – Smorgonie, Mińsk, Borowlany i Dziatłowo – ukazując, co znaczy Ksiądz Bosko dla młodzieży. Na zakończenie miało miejsce wręczenie nagród zwycięzcom konkursu „BoscoArt”, a salezjanie współpracowni-cy podarowali czterem oratoriom grę stołową, jaką sami wykonali.

Olga Pishchaka

Ferie zimowe z Księdzem Bosko w Różanymstoku

W dniach od 26 do 31 stycznia w Różanymstoku kilkadziesiąt osób dzie-ci i młodzieży z różanostockiej parafii i nie tylko uczestniczyło w zaję-ciach zorganizowanych przez Oratorium i SALOS w Różanymstoku.

Zajęcia odbyły się również dzięki życzliwości i wsparciu Ośrodka Kul-tury w Dąbrowie Białostockiej.

Pierwszego dnia ferii uczestnicy wraz z opiekunami wyjechali na kręgle do Augustowa. We wtorek miejscem docelowym był Białystok i wyjście do kina. W środę dzięki pomocy jednostki Straży Granicznej z Nowe-go Dworu dzieci i młodzież zapoznawały się z tajnikami pracy Straży Granicznej, także przeszły mały kurs bezpieczeństwa i ochrony. Czwar-tek to dzień zabawy i szaleństwa w Aquaparku w Suwałkach. W piątek uczestnicy ferii spotkali się z historią rycerstwa. Grupa rekonstrukcyj-na z Lublina zaprezentowała sposoby walki rycerzy, także można było przymierzyć rycerskie zbroje i spróbować się w walce na miecze.

Sobota 31 stycznia była czasem radosnego świętowania Uroczystości Świętego Jana Bosko. Po Mszy Świętej w Różanostockiej Bazylice roz-poczęła się tombola, w czasie której wszyscy zostali obdarowani nagro-dami. Na zakończenie podzielono wielki tort.

ty w ostatnim czasie dołączył ks. Kazimierz Walczuk.

27 - 30 stycznia W czasie wizytacji kanonicz-nej kolejny raz poznawałem życie wspólnoty św. Teresy od Dzieciątka Jezus w Łodzi. Współbracia zaprosili mnie do uczestniczenia w posłudze w kościele, w DA „Węzeł”, spo-tkałem się również z Sale-zjanami Współpracownikami, Siostrami Salezjankami przy ul. Brauna i powiększyłem swoją wiedzę na temat warsz-tatu przygotowywania witraży w pracowni ks. Tadeusza Żu-rawskiego.

31 stycznia Uroczystość Księdza Bosko świętowałem razem ze współ-braćmi na Kawęczyńskiej. Rano odprawiliśmy Mszę św. w kaplicy domowej, podczas której kazanie wygłosił nam Ks. prof. Kazimierz Misia-szek. Po obiedzie mieliśmy braterskie spotkanie, a po ko-lacji obejrzeliśmy tegoroczną Wiązankę Księdza Generała. Następnie Ksiądz Dyrektor zorganizował dla Współbraci radosną zabawę z ciekawymi nagrodami.

Oddany w św. Janie Bosko Ks. dr Andrzej WUJEK SDB

Inspektor



„Poznaj Księdza Bosko” w Żyrardowie

1 lutego w parafii salezjańskiej św. Cyryla i Metodego w Żyrardowie odbyły się uroczystości jubileuszowe 200-lecia urodzin św. Jana Bosko. Obchody jubileuszu rozpoczęły się Mszą Świętą, na którą zaproszeni zostali m.in. księża pracujący w tej parafii oraz jej wychowankowie.

Mszy Świętej przewodniczył ks. proboszcz Marek Wyszomirski. Opra-wę liturgii przygotowała Wspólnota Salezjanów Współpracowników.

Po Mszy Św. o godzinie 16 odbyło się widowisko pod tytułem „Poznaj Księdza Bosko” w Centrum Kultury w Żyrardowie, któ-re przygotowali Salezjanie Współpracownicy. Honorowy patro-nat nad widowiskiem objęli: prezydent miasta Żyrardowa Woj-ciech Jasiński, biskup diecezji łowickiej ks. Andrzej Dziuba, in-spektor Salezjanów prowincji warszawskiej ks. Andrzej Wujek, a także Gość Łowicki, radio Niepokalanów oraz radio Wiktoria. Widowisko miało na celu przybliżenie postaci św. Jana Bosko, jego działalność oraz realizację powołania wychowawcy i nauczyciela mło-dzieży. Przedstawienie opierało się na trzech snach Ks. Jana Bosko: sen z dziewiątego roku życia, aleja róż, oraz sen o dwóch kolumnach. Życiorys założyciela Salezjanów przeplatany był scenkami teatralny-mi, slajdami, rozważaniami oraz utworami muzycznymi. Także licznie zgromadzeni widzowie zaproszeni zostali do czynnego uczestnictwa w części spektaklu. Po zakończeniu spektaklu goście udali się na część nieoficjalną i słodki poczęstunek.

Spektakl był pierwszą z trzech przygotowanych przez żyrardowskich Salezjanów Współpracowników imprez mających na celu świętowanie rocznicy urodzin tego Wielkiego Świętego. W kwietniu odbędą się warsz-taty i konferencja dla nauczycieli i wychowawców pt. „Jak wzmocnić autorytet nauczyciela - aktualność praktyki wychowawczej Ks. Bosko”, zaś w czerwcu, podczas corocznego festynu „Święto Radości” odbędzie się uroczyste świętowanie i zakończenie obchodów jubileuszu.

Janina Karwat, SSW

Msza św. była transmitowana przez TV Polonia.

2 lutego Razem ze współbraćmi ze wspólnoty przy ul. Kawęczyń-skiej uczestniczyłem w kate-drze praskiej w Warszawie w uroczystej Mszy św. z okazji Dnia Życia Konsekrowane-go. Eucharystii przewodni-czył Ks. Abp Henryk Hoser. W tym roku, poświęconym życiu konsekrowanemu, przybyło jak zwykle dużo sióstr zakon-nych i wyjątkowo dużo przed-stawicieli zakonów męskich (ok. 50).

3 - 7 lutego Przeprowadziłem wizyta-cję kanoniczną w Sokołowie Podlaskim. Zarówno parafia z wieloma grupami duszpaster-skimi i oratorium, jak i nasze szkoły pięknie się rozwija-ją. Zachwyca nie tylko praca dydaktyczno-formacyjna w szkołach, ale również praca duszpasterska. Na uwagę zasługuje posługa w konfe-sjonałach (od 3 lat współbra-cia spowiadają dodatkowo w ciągu dnia od godz. 15.30 do 16.30) oraz 1340 osób zgromadzonych w różach ró-żańcowych, które codziennie odmawiają jeden dziesiątek różańca za naszą inspektorię. Wieczorem w sobotę, o godz. 19.00, razem ze współbrać-mi uczestniczyłem w Stud-niówce, która odbywała się w cudownie udekorowanej sali gimnastycznej. Tematem de-koracji był Disneyland.

8 - 9 lutego Wizytacja kanoniczna w Sa-lezjańskim Ośrodku Misyjnym była dla mnie okazją, by przyj-rzeć się z bliska działalności współbraci. Ośrodek organi-zuje coraz więcej projektów misyjnych, wysyła jeszcze większą liczbę wolontariuszy, powstają wciąż nowe filmy o misjach. Jest jeszcze wiele in-

Woźniaków mówi: „Dziękujemy!”

W sobotni wieczór 31 stycznia w woźniakowskim kościele parafialnym, obchodzono Uroczystość św. Jana Bosko.

Liturgii Eucharystycznej, sprawowanej w duchu dziękczynienia za św. Jana Bosko, Rodzinę Salezjańską i salezjanów w Woźniakowie, prze-wodniczył dyrektor tutejszej wspólnoty - ks. Adam Homoncik. W Mszy św. uczestniczyli oprócz współbraci i Salezjanów Współpracowników



Ostróda: Karnawałowy zawrót głowy w „Salezjanie”

Nie myślałam, „że można tak świetnie się bawić w szkole”, „Je-steśmy zaskoczeni spontanicznością i atmosferą tu panującą”, „Organizacja na medal!” – takie głosy można było usłyszeć podczas karnawałowego balu w „Salezjanie”.

24 stycznia w sali przy Salezjańskim Liceum Ogólnokształ-cącym i Gimnazjum w Ostródzie odbył się bal dobroczynny. Zebrane w ten sposób pieniądze zostaną przeznaczone na sty-pendia dla uczniów, których nie stać na opłacenie czesnego. Z inicjatywy Księdza Dyrektora Roberta Bednarskiego i Rady Ro-dziców udało się zorganizować wspaniałą imprezę. Od godzi-ny 20.00 gromadzili się rodzice, nauczyciele i sympatycy szkoły – ich piękne suknie, garnitury i koafiury dodawały splendoru uroczystości. Po oficjalnym otwarciu i pierwszym gorącym po-siłku ruszyliśmy w tany pod przewodnictwem pana Szymona Puławskiego – profesjonalnego wodzireja z Olsztyna. Zaczęło

się klasycz-nie od polo-neza. Więk-szość z nas nie tańczyła go od czasu własnej stud-niówki. A jednak było magicznie.

nych form działalności Ośrod-ka. Współbraciom pomagają Siostry Salezjanki oraz osoby świeckie. Oprócz animacji mi-syjnej, współbracia z SOM-u wspomagają nasze placówki.

10 - 13 lutego Odbyłem wizytację kanonicz-ną we wspólnocie parafialnej i wspólnocie Ośrodka Wycho-wawczego w Różanymstoku. Do sanktuarium wciąż przy-bywa wiele grup pielgrzymów (ok. 65 tys. w ciągu roku), powstają nowe grupy forma-cyjne dorosłych i młodzieży, „Dom Księdza Bosko” będzie w całości przekształcony na oratorium i miejsca spotkań dla grup parafialnych. Zatem, oprócz posługi dla przybywa-jących do Matki Bożej Ró-żanostockiej spoza parafii, współbracia coraz bardziej angażują się w prace z gru-pami parafialnymi (grupa mo-dlitewna, grupa „Wiara i Świa-tło”, zespół muzyczny). Wspólnota Salezjańskiego Ośrodka Wychowawczego ciągle przystosowuje się do zmiennych warunków i prze-pisów prowadzenia takich placówek. W ubiegłym roku powstał Ośrodek Socjotera-peutyczny, a w tym roku pla-nowane jest otworzenie szko-ły zawodowej. Poza tym bez zmian – ciężka, codzienna praca, radzenie sobie z tymi, którzy nie chcą pomocy, po-grzeby tych, którzy nie sko-rzystali z pobytu w ośrodku.

14 lutego W kościele parafialnym w Suchowoli uczestniczyłem w pogrzebie śp. Haliny Ma-karewicz, mamy ks. Andrze-ja, proboszcza ze Lwowca. Przybyło około 30 współbraci i księży diecezjalnych. Piękne kazanie Księdza Wikariusza parafialnego przypomniało wszystkim, że nasze powo-łania zawdzięczamy życiu i

także dobrodzieje tutejszego dzieła, przedstawiciele władz lokalnych, młodzieży z oratorium, grup parafialnych oraz sympatyków i wiernych.

W homilii Ks. Chibowski przypomniał również rolę bł. ks. Michała Woźniaka, który przyczynił się do sprowadzenia w 1938 r. salezjanów na przedmieścia Kutna. „Woźniaków - mówił kaznodzieja - jest ziemią błogosławioną, po której chodził i którą w trosce o młode pokolenia miasta Kutna przekazał duchowym synom Ks. Bosko, błogosławiony - ks. Woźniak. Jesteśmy mu za to wdzięczni. Jednocześnie czujemy jego łaski, którymi nas – salezjanów – obdarza tutaj, w tym miejscu”. Przedłużeniem wspólnego świętowania była uroczysta kolacja z zapro-szonymi gośćmi, którzy w różny sposób wspierają salezjańskie dzieło w Woźniakowie.

Jacek Banasiuk



SALOS inspektorii warszawskiej spotkał się w Woźniakowie

W sobotę 7 marca w Woźniakowie odbyło się VI walne zebranie spra-wozdawczo-wyborcze Stowarzyszenia Inspektorialnego Salezjańskiej Organizacji Sportowej SALOS inspektorii warszawskiej.Walne zebranie przyjęło sprawozdanie zarządu i komisji rewizyjnej za lata 2007-2011. Dokonano również wyborów nowego Zarządu na lata 2015 – 2019. Prezesem został ponownie ks. Edward Pleń sdb, wicepre-zesem Marcin Jeżewski (Płock), sekretarzem generalnym ks. Andrzej Kurto (Łódź – Wodna), skarbnikiem Dorota Kacperska (Warszawa), członkami zarządu: Franciszek Konarzewski (Łódź), ks. Szymon Masz-talerz (Ełk), ks. Sławomir Szczodrowski (Tolkmicko), Ryszard Kotarski (Kutno).Na walne zebranie przybył Ks.Inspek-tor Andrzej Wujek, który pogratulował nowemu Zarządowi wyboru do władz, jak również podzię-kował za pracę SA-LOSU w inspektori.Nowy Zarząd wy-słuchał stanu przy-gotowań do XXVI Światowych Igrzysk Młodzieży Salezjańskiej w Turynie, które odbędą się w dniach 29.04 – 4.05.2015 roku oraz XX In-spektorialnych Igrzysk Młodzieży Salezjańskiej, które odbędą się 29/30 maja w Tolkmicku.

modlitwie naszych świętych matek.

14 - 16 lutego Olsztyn Gutkowo i Rogiedle były kolejnymi placówkami, które odwiedzałem w ra-mach wizytacji kanonicznej. Współbracia rozwijają pracę duszpasterską poprzez gru-py formacyjne oraz odnawia-ją powierzone im świątynie, zdobywając dostępne środki. Współbracia mają bardzo do-bry i życzliwy kontakt z ludź-mi świeckimi, kurią biskupią i władzami lokalnymi.

17 lutego Kolejny raz, razem z Księ-dzem Wikariuszem Przemy-sławem Solarskim i Księdzem Ekonomem Andrzejem Ho-łownią, uczestniczyłem w ku-ratorium w Lądzie nad Wartą, które było poświęcone spra-wom postnowicjatu i teologii. 19 lutego Przewodniczyłem Radzie In-spektorialnej. Tym razem zaj-mowaliśmy się między inny-mi następującymi sprawami: erygowanie domu w Borow-lanach na Białorusi; nasza obecność na Łotwie, czyli uwagi Radcy ds. Misji po jego wizycie na Łotwie; program Spotkania Rodziny Salezjań-skiej oraz przygotowanie do Kapituły Inspektorialnej w 2016.

20 - 21 lutego Spotkałem się ze współbrać-mi i nowicjuszami w Woźnia-kowie, aby zakończyć wizyta-cję kanoniczną. W tym czasie nowicjusz Adam Szulc z Su-wałk zdecydował się opuścić nowicjat.

23 lutego Każdego roku kwinkweniści z naszej inspektorii mają spe-cjalnie przygotowane dla nich spotkania formacyjne. Tym razem miało ono miejsce w Czerwińsku nad Wisłą. Przy-

X Jubileuszowy Turniej Piłki Nożnej Gimnazjów Salezjańskich

Inspektorii Warszawskiej w Mińsku Mazowieckim

W sobotę 14 marca 2015 roku odbył się X Halowy Turniej Piłki Nożnej Szkół Salezjańskich Inspektorii Warszawskiej . Jak co roku, do udziału w rozgrywkach zaprosiliśmy gimnazjalistów wszystkich naszych szkół. Mieliśmy zaszczyt gościć uczniów z Legionowa i Sokołowa Podlaskie-go, a nasze gimnazjum reprezentowały dwie drużyny. Rozgrywki od-były się systemem „każdy z każdym”. Od pierwszego meczu Legiono-wo dało do zrozumienia, że żartów nie będzie, powiększając przewagę punktową ze spotkania na spotkanie. Sokołów Podlaski po ciężkiej po-dróży PKS-em ( dziękujemy za determinację) nawiązał walkę, a i nasi uczniowie robili. co w ich mocy.



Ostateczne wyniki przedstawiają się następująco:I miejsce: Legionowo, II miejsce: Sokołów Podlaski, III miejsce: Mińsk 1, IV miejsce: Mińsk.Tytuł najlepszego bramkarza otrzymał Sebastian Wilk z Sokołowa.Królem strzelców został Mateusz Chodorliński z Legionowa.Dziękujemy wszystkim, którzy kibicowali oraz wzięli udział w orga-nizacji imprezy sportowej wpisanej w tradycję naszej szkoły, łączacej wspólnotę salezjańskich gimnazjów w duchu rywalizacji sportowej.

było kilkunastu współbraci, dla których odprawiłem Mszę św. i wygłosiłem kazanie.

24 lutego W Ostródzie, o godz. 13.00, przewodniczyłem Mszy św. pogrzebowej śp. Wiesławy Zawodnej. Była ona od po-czątku w naszej szkole w Ostródzie. Pomagała przy jej tworzeniu, a później przez pra-wie 20 lat wspaniale ją współ-tworzyła. Umarła w wieku 59 lata z powodu nowotworu. Na pogrzeb przybyli współbracia, którzy byli dyrektorami na-szych szkół w Ostródzie. Ko-ściół był wypełniony po brzegi przez uczniów, nauczycieli, władze Ostródy, przyjaciół i znajomych Pani Wiesławy. Piękne kazanie wygłosił ks. Stanisław Stachal, proboszcz z Sokołowa Podlaskiego. Bóg daje nam cudownych ludzi, którzy nam bardzo pomagają w naszych dziełach.

24 - 27 lutego W ramach wizytacji kanonicz-nej odwiedziłem wspólnotę w Suwałkach. Współbracia starają się jak najlepiej wyko-rzystać dom zakonny z jego wieloma pomieszczeniami oraz poprzez inicjatywy dusz-pasterskie przyciągnąć jak największą ilość dzieci, mło-dzieży i dorosłych. Jest tam bardzo aktywna grupa Sale-zjanów Współpracowników, oratorium, ministranci, SA-LOS, Salezjańska Świetlica Socjoterapeutyczna dla 40 dzieci, młodzieżowy zespół wokalno-instrumentalny oraz schola dziecięca. Ciekawą inicjatywą jest „Mały Kościół” dla najmłodszych dzieci pod-czas Mszy św. o godz. 11.00 w niedzielę. Współbracia planują kaplicę Miłosierdzia przekształcić w kaplicę ado-racji i spowiedzi.

28 lutego – 1 marca Uczestniczyłem w Przeglą-dzie Inicjatyw Teatralnych w Łodzi, przy ul. Wodnej. Nowa

Ostróda: Studniówka z modlitwą o prąd

„Na ten dzień czekaliśmy bardzo długo..” – tak rozpoczęli swo-je studniówkowe przemówienie maturzyści z Salezjańskiego Li-ceum Ogólnokształcącego w Ostródzie.Ten wieczór zaplanowali bardzo starannie. Jednak już na po-czątku okazało się, że rzeczy z pozoru oczywiste, wcale takimi nie są.Uroczystość miała zacząć się od Mszy Świętej o godz. 19.00. Na-gle podczas przygotowań do liturgii zgasło światło. Okazało się, że z powodu awarii w całej dzielnicy nie ma prądu. Modliliśmy się więc przy świecach i z wiarą prosiliśmy… o prąd. W homi-lii Ksiądz Dyrektor Robert Bednarski wykorzystał tę sytuację, mówiąc o tym, że wszystko jest łaską Boga i nasze plany, choć-by najdoskonalsze, On weryfikuje. Dopiero około godziny 20.00 stała się jasność. Mogliśmy więc zobaczyć, jak bardzo postarali się tegoroczni maturzyści, by sala gimnastyczna zamieniła się w balową. Zabawa trwała do białego rana. Tradycją naszej szkoły jest to, że w studniówce uczestniczą też przedstawiciele młodszych roczników, by przyjrzeć się, jak zorganizować swój bal za rok Za tydzień w tej samej scenerii

odbędzie się bal III klas gim-nazjum, potem zabawa kar-nawałowa dla całej szkoły, a 24 stycznia zaproszeni są wszyscy rodzice i przyjaciele na bal dobroczynny. Miejmy nadzieję, że już nie trzeba bę-dzie robić zapasu świeczek.



Oratorium im. św. Jana Bosko - ŁódźPropozycje oratorium:

Świetlica środowiskowa „Dom Wielkiego Jana Bosko”, w której od po-niedziałku do piątku dzieci otrzymują pomoc w odrabianiu lekcji, mają zorganizowany czas pobytu przez kierownika świetlicy i wychowawców, zajęcia rekreacyjne, muzyczne, plastyczne, komputerowe, uczestniczą w programie przeciw przemocy i agresji oraz otrzymuje ciepły posiłek.

Zajęcia dodatkowe dla uczestników ora-torium odbywają się w grupach: schola dziecięca, bielanki, nauka gry na gita-rze dla młodzieży (czwartek).

Organizacja imprez kulturalnych w ciągu roku wg kalendarium oratorium. Przygotowanie gier i zabaw dla dzieci i młodzieży wg scena-riuszy organizowane przez animatorów i wychowawców;

Spotkania formacyjne młodych odbywają się w piątki całego roku od godziny 18.00 do godziny 20.00. Spotkania przygotowują wychowawcy grup z kierownikiem oratorium wg opracowanego programu formacyj-nego dla uczestników oratorium ( młodzież) i animatorów.

Adoracja Najświętszego Sakramentu dla młodzieży w kaplicy chrzciel-nej w pierwszy czwartek miesiąca o godzinie 19.00, prowadzona przez animatorów oratorium.

Msza święta w III piątek miesiąca dla uczestników oratorium o godzinie 18.00 z katechezą wg programu inspektorialnego.

Msza święta w niedzielę o godzinie 11.30 z udziałem dzieci i młodzie-ży gimnazjalnej. W czwartą niedzielę miesiąca przygotowujemy liturgię Mszy świętej w kościele wraz z ZHR.

Pierwsza Róża Młodzieżowa skupia młodzież z oratorium, która tworzy kółko różańcowe. 20 osób w ciągu jednego dnia odmawia cały różaniec święty wg podanej intencji zelatorka w pierwszą niedzielę miesiąca o godzinie 12.30 w oratorium.

Lokalna Rada Młodych skupia młodzież grup działających przy parafii. Spotkania raz w miesiącu.

Zajęcia sportowe Salos; piłka nożna, koszykówka chłopców, piłka siat-kowa dziewcząt i chłopców. Spotkania prowadzi instruktor sportowy 3× tygodniu po 1,5 h. Raz w miesiącu spotkanie w oratorium.

W oratorium działa ZHR, czyli drużyny harcerzy i harcerek. KSM, PM, LSO mają swoich opiekunów i zachowują swoją tożsamość oraz forma-cję i kalendarium.


Przesyłam Wam informacje na temat wydarzeń, w których uczestniczyłem w marcu.

2 - 6 marca Wspólnota św. Barbary w Ło-dzi prowadzi parafię z orato-rium, Zespół Szkół Salezjań-skich z grupami formacyjnymi, stancję dla studentów i bursę dla gimnazjalistów i liceali-stów, pracownię artystyczną, Uniwersytet Trzeciego Wieku, Fundację „Nauki i Wychowa-nia”, stronę internetową sa-lezjanie.pl. Ponadto, współ-bracia prowadzą wykłady w seminariach salezjańskich oraz na UKSW i szkołach wyższych. Temu wszystkiemu mogłem przyjrzeć się kolejny raz w czasie wizytacji kano-nicznej.

7 marca Dom w Woźniakowie przeży-wał istne oblężenie. Salezja-nie Współpracownicy mieli swoje rekolekcje, SALOS miał VI Sprawozdawczo – Wybor-cze Walne Zebranie, w nowi-cjacie odbyło się skrutynium, w którym uczestniczyłem ra-zem z ks. Przemysławem So-larskim.

aula świetnie się nadawała na warsztaty i występy przy-byłych grup teatralnych z naszych szkół. Pani Joanna Rogala i Pan Patryk Pawlak przywieźli Teatr „Po prostu” z Legionowa, Pani Iwona Ciu-nelis - Teatr Salteam z Ostró-dy, ks. Mariusz Lach - Teatr ITP z Lublina, a pani Sylwia Gajewska zaprezentowała Teatr „Beznazwy” z Łodzi. Nad całością spotkania czu-wali: ks. Robert Bednarski, ks. Mariusz Lach, ks. Paweł Kotliński oraz gościnni współ-bracia z Wodnej.


Inspektor



Seanse filmów religijnych dla animatorów (niedziela lub sobota).

Zajęcia otwarte dla uczestników z miasta; sala do tenisa stołowego, cym-bergaj, piłkarzyki, siłownia.

Organizujemy także skupienia dla animatorów i uczestników oratorium oraz zjazdy animatorów.

W czasie ferii zimowych organizujemy wypoczynek zimowy w miej-scu zamieszkania oraz obóz młodzieżowy w górach. W wakacje kolonie, obozy sportowe, rekreacyjne, wypoczynkowe i formacyjne.

Przy współpracy z Centrum Służby Rodzinie prowadzimy festyn na Zdrowiu „Rodzina się bawi” w miesiącu maju oraz zawody sportowe o zasięgu lokalnym, regionalnym, inspektorialnym, ogólnopolskim.

Oratorium czynne jest od poniedziałku do piątku w godzinach od 15 do 19.00.

9 - 12 marca Przeprowadziłem kolejną wi-zytację we wspólnocie w Sę-popolu. Jest to jedyna taka wspólnota, która obsługuje 11 kościołów i punktów duszpa-sterskich. Zarówno kościoły, jak i plebanie są pięknie utrzy-mane. Współbracia gorliwie pracują. Ich zmartwieniem jest to, że liczba ludności ule-ga ciągłemu zmniejszaniu.

14 marca Rozpocząłem wykłady z hi-storii filozofii starożytności chrześcijańskiej i średnio-wiecznej w postnowicjacie w Lądzie. Zajęcia mam z pierw-szym kursem. W Lądzie mamy pięciu współ-braci młodszych (jeden na pierwszym roku i czterech na drugim). Za każdym razem, oprócz przeprowadzenia wy-kładów, mam okazję spotkać się z nimi i porozmawiać.

17 marca Przewodniczyłem kolejnej Radzie Inspektorialnej. Tym razem nasze spotkanie zdo-minowały relacje ze spotkań różnych naszych agend oraz skrutyniów w Lądzie, Krako-wie i Woźniakowie.

19 - 26 marca Wspólnota Najświętszego Serca Jezusowego w Warsza-wie (Bazylika) jest najliczniej-szą wspólnotą w Inspektorii. Liczy 31 współbraci, w tym 28 mieszkających przy ul. Kawę-czyńskiej 53. Dlatego też wi-zytacja trwała najdłużej. Mia-łem okazję w rozmowach ze współbraćmi poznać jeszcze bardziej parafię i oratorium, działalność współbraci uczą-cych na UKSW i w naszych seminariach, wydawnictwo i księgarnię oraz stancję dla studentów. Do wspólnoty na-leżą też współbracia z inspek-toratu. Taka forma wspólnego życia jest pożyteczna zarów-no dla inspektoratu, jak i dla całej wspólnoty.

ORATORIUM W TOLKMICKU. FERIE ZIMOWE W ZAKOPANEM

01 – 07.02.2015

Bogaty program miały tolkmickie dzieci na tegoroczne ferie zimowe.W pierwszym tygodniu uczestniczyły w zajęciach pod hasłem „Zima w mieście”. O tym już pisaliśmy. W niedzielę 1 lutego 45-osobowa grupa wyjechała na narty do Zakopa-nego.Od poniedziałku wszyscy szlifowali zjazdy na Stoku Jurgów. Niektórzy byli już tam drugi raz. Była to wspaniała zabawa, połączona z nauką jazdy na nartach. Do tego dochodziła wspólna Msza św. oraz posiłki, organizowane własnoręcznie lub zakupione na stoku.W piątek część grupy zjeżdżała na trudnym stoku Harenda, reszta zwie-dzała Zakopane. Był też czas na zakup pamiątek. Niestety, to był ostatni dzień w Zakopanem. W sobotę rano trzeba było wracać do Tolkmicka. Wspólnie przeżyte chwile pozostaną na długo w pamięci wszystkich uczestników. Za ten wspaniały wypoczynek należą się szczególne podziękowania ks. Darkowi Machniakowi. To on jest głównym organizatorem wszystkich akcji organizowanych przez tolkmickie Oratorium im. Św. Jana Bosko. W realizacji pomysłów pomagają mu wolontariusze, animatorzy i wiele osób anonimowych. Zorganizowanie wyjazdu na narty w Zakopanem było możliwe dzięki pomocy finansowej Urzędu Miasta i Gminy w Tolkmicku, naszej para-fii, miejscowego Ośrodka Pomocy Społecznej i Firmy Masfrost, która zafundowała dzieciom przejazd autokarem w dwie strony. Wszystkim z serca dziękujemy.



Głosków: Salezjańskie zimowisko połączone z Uroczystością ku czci Ks. Bosko

W Głoskowie w dniach 26-30 stycznia odbyło się zimowisko dla dzieci pod hasłem „Z Księdziem Bosko noga w nogę”.W akcji wzięło udział 70 dzieci, opiekunem i organizatorem był ks. Bartłomiej Tuzi-nowski. Dzieci miały okazję poznać bliżej postać św. Jana Bosko. Zorganizowano konkurs na prace plastyczne związane z tą postacią. Zwieńczeniem zimowiska była w niedzielę uroczysta Msza święta, a po niej udaliśmy się do nowego bu-dynku oratorium. Po przywitaniu parafian przez ks. Proboszcza Arkadiu-sza Piotrowskiego dzieci i młodzież odegrali scenkę z życia ks. Bosko.

Aneta Samoraj

28 marca Przeprowadziłem kolejne za-jęcia z historii filozofii staro-żytności chrześcijańskiej w Lądzie nad Wartą.

29 marca Razem z ks. Przemysławem Solarskim uczestniczyłem w Garbowie w uroczystościach imieninowych s. Lidii Strzel-czyk, inspektorki Sióstr Sale-zjanek. Gościł nas międzyin-spektorialny dom nowicjacki. Była to dobra okazja, aby modlić się razem z Siostrami i pomyśleć nad współpracą między naszymi inspektoria-mi.

31 marca – 1 kwietnia W Wielkim Tygodniu odwiedzi-łem wspólnotę w Suwałkach i Ełku. Trwały przygotowania do Triduum Paschalnego i co-dzienna praca z młodzieżą i dziećmi. W Suwałkach rozwi-jają się zespoły młodzieżowe, które uczestniczą we Mszach św., a w Ełku powstała jesz-cze jedna ciekawa inicjatywa: raz w tygodniu zajęcia mają młode mamy, które licznie przychodzą ze swymi dziećmi przed południem do pomiesz-czeń oratorium na specjalne zajęcia.


Inspektor

KALENDARIUM KS. WIKARIUSZA

PRZEMYSŁAWA SOLARSKIEGO

Styczeń 20159.01 Ks. Wikariusz uczest-niczył w zebraniu Krajowej Rady Duszpasterstwa Powo-łań, które odbyło się w War-szawie, pod przewodnictwem ks. bpa Marka Solarczyka.

10.01 brał udział w spotkaniu opłatkowym DA Węzeł, pod-czas którego wygłosił homi-lię w kościele św. Teresy od

Różanystok: Międzyszkolna Giełda Talentów

11 marca, w szkole Salezjańskiego Ośrodka Wychowawczego w Różanymstoku, odbył się Międzyszkolny Konkurs Giełda Talentów pod hasłem „Tak więc trwają te trzy: wiara, nadzieja, miłość: te trzy z nich zaś największa jest miłość (1 Kor 13)”, któ-ry był podsumowaniem projektu edukacyjnego realizowanego w naszej szkole.

Konkursem objęte były placówki opiekuńczo-wychowawcze oraz szkoły podstawowe i gimnazja z terenu województwa podlaskiego.Projekt edukacyjny Giełda Talentów był realizowany od grud-nia 2014 r. Głównym celem projektu było pobudzanie i rozwi-janie talentów młodzieży w trzech kategoriach:- konkurs recytatorski,

- konkurs plastyczny (rzeźba, malarstwo, rysunek, grafika), - konkurs muzyczno--taneczny (śpiew, ta-niec, akrobatyka).Tego roku konkurs cieszył się ogromnym zainteresowaniem



Dzieciątka Jezus i św. Jana Bosko. Po Mszy Św. było spo-tkanie połączone z tradycyj-nym opłatkiem.

16.01 przed południem eg-zaminował alumnów III roku WSD TS w Krakowie. Wszy-scy zaliczyli egzamin.

16.01 wieczorem przepro-wadził tradycyjną kolędę we wspólnocie p.w. Dziewicy Ma-ryi w Różanymstoku. Najpierw była konferencja w kaplicy, potem poświęcenie domu i kolacja.

17.01 uczestniczył w stud-niówce w liceum salezjańskim w Legionowie, gdzie młodzież pięknie się bawiła na udeko-rowanej sali gimnastycznej szkoły.

24.01 rano przewodniczył Eu-charystii i wygłosił kazanie we wspólnocie na Kawęczyńskiej z okazji święta św. Franciszka Salezego.

24.01 wieczorem uczestniczył w studniówce w PLO UŁ w Łodzi, w którym niegdyś uczył katechezy.

31.01 przewodniczył Eucha-rystii i wygłosił kazanie w ko-ściele NMP Nieustającej Po-mocy w Tarnobrzegu z okazji uroczystości św. Jana Bosko.

Luty 20151.02 uczestniczył w uroczystej Eucharystii ku czci Księdza Bosko, której w bazylice Naj-świętszego Serca Jezusowe-go w Warszawie przewodni-czył ks. kard. Kazimierz Nycz. Msza była transmitowana przez TVP Polonia.

7.02 brał udział w spotkaniu tłumaczy salezjańskich w Kra-kowie.

9-14.02 głosił rekolekcje za-konne dla współbraci w Tar-nowskich Górach. Przy okazji spotkał się ze współbraćmi i z

wśród młodzieży i zgromadził ponad siedemdziesięciu uczest-ników.

Wśród nich znalazła się młodzież z Domu Dziecka w Biało-wieży, Domu Dziecka w Krasnem, Domu Dziecka Nasz Dom: Dobry Pasterz w Białymstoku, Gimnazjum w Krasnymborze, Gimnazjum Specjanego w Augustowie, Placówki Opiekuńczo--Wychowawczej „Jedynka” w Białymstoku, Publicznej Szkoły Podstawowej w Suchodolinie, Szkoły Podstawowej w Niero-śnie, Szkoły Podstawowej i Gimnazjum w Różanymstoku, Szkoły Podstawowej w Dąbrowie Białostockej i Gimnazjum nr 1 w Różanymstoku.

Zadaniem każdego uczestnika projektu było przygotowanie programu, w którym motyw wiary, nadziei i miłości pojawi się w ujęciu lirycznym, muzycznym lub tanecznym. Efektem były fantastyczne interpretacje utworów, piosenki, prace pla-styczne, układy taneczne i niezwykłe pokazy akrobatyczne.

Bardzo wysoki poziom występów recytatorskich zaprezento-wały Ewa P., Weronika Dyda i Joanna Dorota D. z Gimnazjum w Krasnymborze, Piotr J. z Różanegostoku oraz Gabriela G. ze Szkoły Podstawowej w Dąbrowie Białostockiej.

Popisami artystycznymi w kategorii muzyczno-tanecznej za-chwyciła nas Jaonna Dorota D. z Krasnegoboru w wykonaniu piosenki Edyty Geppert pt. „Kocham cię życie” oraz duet wo-kalny ze Szkoły Podstawowej w Nierośnie.

Niezwykłym talentem w sztuce beatbox wykazał się Brunon P. z Gimnazjum w Augustowie.

Trudne ewolucje i popisy akrobatyczne uczniów naszej szko-ły zdobyły uznanie wśród jury i publiczności. Za niezwykłe ewolucje akrobatyczne na monocyklach nagrodzeni zostali Bartek K. i Adam Sz.

Wyróżnienie za występ instrumentalny otrzymali Mateusz Ł. i Jacek Ł. ze Szkoły Podstawowej i Gimnazjum w Różanymsto-ku.

Docenione zostały także popisy taneczne wychowanek Pla-cówki Opiekuńczo-Wychowawczej „Jedynka” z Białegostoku oraz grupy „Małolaty” z Domu Dziecka w Białowieży.



Salezjańskie zimowisko dla dużych i małych

W niedzielę 18 stycznia br. zwyczajem lat ubiegłych Stowarzyszenie Młodych Górali ze Szkół Salezjańskich w Mińsku Mazowieckim wyru-szyło na kolejną narciarską przygodę. Tym razem pierwszy tydzień ferii spędziliśmy w Beskidach, w Zawoi Mosornym. Zgraną ekipę miłośni-ków narciarstwa tworzyli uczniowie, rodzice, dziadkowie i nauczyciele. Podczas spaceru dowiedzieliśmy się, że nasi współlokatorzy z wyższych pięter też są wychowankami Szkół Salezjańskich z Lubina. Następnego dnia po śniadaniu wyruszyliśmy na stok. W tym dniu również gościli-śmy prawdziwych „góroli”. Przedstawili nam legendy i zwyczaje panu-jące w Zawoi. Nie zabrakło również góralskiej muzyki z przytupem. Do-wiedzieliśmy się, co to są kierpce, portki bukowe, parzyce, juhasi, baca, harnaś.Tradycyjnie na stoku byliśmy przed i po obiedzie. Na spotkaniu wieczornym zaprezentowaliśmy zwrotki lub przeróbki refrenu piosenki „Bo my Salezjanie…” do melodii „Bo wszyscy Polacy to jedna rodzina”. Oto próbki naszego literackiego talentu:Refren oryginalny:Bo my Salezjanie to jedna rodzina; Duży czy mały, Chłopak czy dziewczyna.

Gdy zima, gdy zima, (x2) Gdy zima zacznie się, To wtedy, to wtedy, (x2) To wtedy znów spotkamy się.

Refren:Liceum, gimnazjum i podstawówka, Duży czy mały razem się trzymamy. Kiedy komuś źle się działo, Salezjańskie grono pomagało.

Kto do nas, Kto do nas, (x2) Kto do nas dołączyć chce, Z chęcią, z chęcią, (x2) Z chęcią przyjmiemy Cię.

Kolejnego dnia coraz odważniej stawialiśmy kroki na nartach. Również osoby, które jeździły na mniejszym wyciągu, musiały przejść na więk-szy, gdyż „Mały Wojtek” został zamknięty. Dzień szósty był dniem wy-jątkowym, ponieważ jechaliśmy na półtorakilometrowy stok Mosorny Groń. Na nim mogliśmy sprawdzić nasze umiejętności. Mimo obaw okazało się, że nie było zbyt trudno. Odbył się jeszcze wieczorek po-żegnalny, podczas którego rozdane zostały medale i dyplomy z zawo-dów. Wreszcie pakowanie bagaży do autokaru, zajęcie miejsc i ruszamy w drogę powrotną. Zajechaliśmy jeszcze tylko na chwilę do Wadowic, rodzinnego miasta naszego świętego Jana Pawła II. Pod szkołą czekali już stęsknieni rodzice. Pożegnaliśmy naszego dzielnego kierowcę i ru-szyliśmy do swych domów.

Natalia Kurdej uczestniczka zimowiska, uczennica klasy II Salezjańskiego LO im. Ks. A. Czartoryskiego w Mińsku Mazowieckim

siostrami salezjankami, któ-rzy tam pracują.

15.02 wygłosił konferencję i kazanie podczas Eucharystii niedzielnej w ramach Spotka-nia Formacyjnego Animato-rów SARUEL w Czerwińsku.

17.02 wraz z Ks. Inspektorem i Ks. Ekonomem brał w Lądzie udział w Kuratorium dotyczą-cym domów formacyjnych w Lądzie i Krakowie.

18.02 był uczestnikiem roz-mowy w Radio Warszawa na temat Misterium Męki Pań-skiej w Czerwińsku.

21.02 przeprowadził Kwartal-ny Dzień Skupienia w War-szawie, głosząc konferencję i homilię podczas Eucharystii.

22.02 obejrzał Misterium Męki Pańskiej w Czerwińsku, wy-stawiane drugi rok po reakty-wacji.

23-25.02 był obecny na spo-tkaniu formacyjnym kwinkwe-nistów, które odbywało się w ramach Szkoły Towarzysze-nia Duchowego w Czerwiń-sku.

24.02 brał udział w skruty-nium w Krakowie, podczas którego głównie oceniani byli współbracia przygotowujący się do posługi lektoratu i świę-ceń kapłańskich.

28.02 obejrzał Misterium Męki Pańskiej, wystawiane przez alumnów WSD TS w Krako-wie i młodzież studiującą.

Marzec 20155.03 uczestniczył w spotkaniu Międzyinspektorialnej Komi-sji Formacji w Lądzie. Komi-sja zapoznawała się m.in. ze wskazaniami Domu General-nego, dotyczącymi różnych aspektów formacji.

6.03 brał udział w skrutynium w Lądzie.



Sokołów - Zimowe Zajęcia Edukacyjne Zima w mieście 2015

Kolejny raz nasze Oratorium w pierwszym tygodniu ferii zorganizowa-ło Zimowe Zajęcia Edukacyjne, tym razem pt. „Trudno nie wierzyć w nic”. Motywem przewodnim była bajka - „Mój brat niedźwiedź”, a także przyjaźń w naszym życiu.

Nasze zajęcia rozpoczy-nały się o godzinie 10.00. Na sali „Zielonej”’ nie za-brakło modlitwy, tańców integracyjnych i głośnych śpiewów :) Dzieci w rado-snej atmosferze oddawały się przeróżnym zajęciom: robiły kartki dla babć i dziadków oraz księdza Kierownika, który w dniu

rozpoczęcia obchodził imieniny, grały w różne gry sportowe na sali gimnastycznej, pływały na basenie, brały udział w spotkaniach grup na podstawie programu wychowawczego, udały się do kina, spotkały się z Panem Górnikiem, wzięły udział we Mszy świętej na zakończenie i wiele innych, co bardziej szczegółowo znajdziesz na stronie Oratorium. Słówka na koniec dnia w tym roku wygłaszali dla nas salezjanie: ks. Proboszcz, ks. Jan Bujalski, ks. Henryk Woźnowski, ks. Leszek Ruciński i ks. Dyrektor.Należy wspomnieć o Animatorach, bez których te zajęcia nie odbyłyby się. Na tak młodą i energiczną grupę Animatorów (gdyż studenci mie-li sesję egzaminacyjną) chyba nie można narzekać :p Dziękujemy też rodzicom za zaufanie, a dzieciom za to, że chciały uczestniczyć w tych zajęciach - była to rekordowo duża grupa, było nas wszystkich 80 osób :) Podczas całych zajęć uczestnicy jedli obiady przygotowane przez re-staurację „Zamkowa” w Drohiczynie.

Ola Mróz

7.03 wraz z Ks. Inspektorem brał udział w skrutynium w no-wicjacie w Woźniakowie.

13-15.03 prowadził zjazd asy-stentów Inspektorii Warszaw-skiej w Lublinie. Wspólnota lubelska bardzo gościnnie przyjęła asystentów, którzy mieli swoje spotkanie forma-cyjne, a także mogli zapoznać się z KUL-em i Lublinem.

29.03 wraz z Ks. Inspektorem uczestniczył w Garbowie w uroczystości imieninowej s. Lidii Strzelczyk, Inspektorki Warszawskiej.

Suwalskie półkolonie „Zima w mieście”

W pierwszym tygodniu ferii zimowych w naszym Oratorium zosta-ły zorganizowane półkolonie dla ponad 150 dzieci pod nazwą „Zima

w mieście”. Kadrę opie-kuńczo-wychowawczą - oprócz księży Tomka Peł-szyka i Grzegorza Gugały - stanowiła - 30 osobowa grupa Animatorów wspo-magana przez aktora Mar-ka Cichuckiego, Salezja-nów Współpracowników i rodziców.

Świątecznie u salezjanów w Mińsku

W niedzielę 18 stycznia 2014 roku mogliśmy spotkać się w naszej szkole na uroczystości poświęconej Świętemu Jano-wi Bosko. Pomimo iż był to początek ferii, salę gimna-styczną wypełnili uczniowie, rodzice, pracownicy, absol-wenci, przyjaciele i sympaty-cy mińskich placówek sale-zjańskich. Msza święta pod przewodnictwem ks. dyrekto-ra – Ryszarda Woźniaka roz-poczęła uroczystość. Dzięko-waliśmy za 20 lat pracy sale-zjanów w Mińsku, pamiętając jednocześnie o jubileuszu 200. rocznicy urodzin Ks. Bosko. Po krótkiej przerwie uczniowie klasy II gimnazjum, wprowadzili wszystkich w te-mat przedstawienia, które sami przygotowali Mogliśmy obejrzeć kilka scen z życia Ks. Bosko i Jego matki Matu-si Małgorzaty.

nauczyciel wiedzy o kulturze, retoryki i edukacji filmowej



Rozpoczęcie zajęć każdego dnia miało miejsce o godz. 10.00, a zakoń-czenie o godz. 15.00. Wspólnym spotkaniom towarzyszyło motto Wią-zanki ks. Ángela Fernándeza Artime “Jak Ksiądz Bosko – z młodzieżą, dla młodzieży”.

Animatorzy codziennie fundowali dzieciom solidną dawkę dobrej zaba-wy z piosenkami, tańcami, grami i konkursami. Urodzony w Suwałkach aktor teatralny i filmowy p. Marek Cichucki prowadził zajęcia teatralne, przygotowując wspólnie z dziećmi przedstawienie o życiu św. Jana Bo-sko: od powołania do służby Bogu, aż po założenie Oratorium. Zostało ono zaprezentowane ogółowi wiernych w niedzielę Księdza Bosko.

Odpowiednie warunki pogodowe i 30-centymetrowa warstwa śniegu umożliwiały organizację gier i zabaw na świeżym powietrzu. Było więc zjeżdżanie z górki na „Kaczym Dołku”, lepienie bałwana, gra terenowa, ognisko z pieczeniem kiełbasek i wiele innych form białego szaleństwa. Piątkowe wyjście do Aquaparku było dla uczestników półkolonii długo wyczekiwaną atrakcją.

Na koniec półkolonii każdy uczestnik otrzymał upominek w postaci kalendarza salezjańskiego i słodyczy.

W niedzielę wszyscy udali się do Kościoła, by świętować Uroczystość Księdza Bosko.

Mirosław Hartung

Zimowisko w Sępopolu 2015

W dniach: 26 – 30 stycznia Oratorium im. Św. Jana Bosko, działają-ce przy Parafii pw. Św. Michała Archanioła w Sępopolu, zorganizowało zimowisko dla dzieci i młodzieży z naszej parafii i mieszkających na terenie naszej gminy.

Udział w zimowisku wzięło 40 osób. Kierownikiem zimowiska był: ks. Janusz Kuskowski sdb. A temat, jaki był realizowany brzmiał: „Wolność to radość”.

W czasie zimowiska dzieci i młodzież realizowali zajęcia: plastyczne, muzyczne, taneczne a także sportowe. Dzięki dofinansowaniu Urzędu Miasta ( Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych) udało się nam wyjechać do kina w Kętrzynie a także do Olszyna na basen (Galeria Warmińska - Aquasfera). Wyjazd do Olszyna to także wizyta w Schroni-

sku dla zwierząt połączo-na z krótką prelekcją dla dzieci i młodzieży a także zwiedzanie schroniska. W ramach zimowiska zor-ganizowane też zostało ognisko z kiełbaskami i wyjście na salę gimna-

Międzyszkolny Konkurs Literacki w Ełku

Przeżywając jubileuszowy rok 200-lecia urodzin św. Jana Bosko Parafia we współpra-cy ze Stowarzyszeniem Sa-lezjanów Współpracowników w Ełku zorganizowała Mię-dzyszkolny Konkurs Literacki pod hasłem: „Jak Ksiądz Bo-sko z młodzieżą, dla młodzie-ży”.

Celem konkursu było: przy-bliżenie dzieciom i młodzie-ży postaci św. Jana Bosko i wartości jego systemu wy-chowawczego, popularyzacja jego myśli i założeń związa-nych z pracą z młodzieżą, wspieranie i rozwijanie uzdol-nień młodzieży oraz promocja młodych talentów.Na zapro-szenie do udziału w konkur-sie odpowiedziały trzy szkoły podstawowe i dwa gimnazja z Ełku oraz jedna szkoła wiej-ska. Organizatorom dostar-czono 31 wierszy (18 ze szkół podstawowych i 13 z gimna-zjów).

Ogólnopolski Salos obradował w Warszawie

W Domu rekolekcyjno-forma-cyjnym na Bielanach w War-szawie, 14 marca, odbyło się walne zebranie sprawozdaw-czo-wyborcze Salezjańskiej Organizacji Sportowej SA-LOS RP. Uczestniczyło w nim prawie 70 delegatów i gości.

Spotkanie rozpoczęło się Mszą św., której przewod-



styczną. W związku z tym, iż zimowisko było realizacją programu pro-filaktycznego zapobiegania problemom alkoholowym, dzieci i młodzież obejrzały film profilaktyczny i odbyły spotkanie z p. Elżbietą Rudzińską (pracownik MOPS-u), na którym to miały krótką pogadankę na temat zagrożeń związanych z uzależnieniami szczególnie od alkoholu.

W tym miejscu z całego serca dziękujemy: Bogu (za opiekę), Urzędowi Miasta w Sępopolu oraz wszystkim sponsorom i ludziom dobrej woli, którzy przyczynili się do tego, że udało się na to zimowisko zorganizo-wać i bezpiecznie przeprowadzić. Deo gratias!

W odpowiedzi na kryzys powołań i związane z tym wyzwania i potrzeby w ubiegłym roku Ośrodek EMAUS zainicjował stworzenie przestrze-ni do wymiany doświadczeń oraz podnoszenia własnych kwalifikacji w zakresie spowiednictwa i towarzyszenia duchowego młodemu człowie-kowi. W ten sposób powstała inicjatywa o nazwie Salezjańska Szkoła Towarzyszenia Duchowego, skierowana do kapłanów, sióstr, braci za-konnych z kręgów salezjańskich i nie tylko, którzy pracują z młodym człowiekiem.

W tym roku proponujemy drugą edycję Szkoły Towarzyszenia, która odbędzie się w dniach 23 – 25 lutego. Zakres tematyczny i merytoryczny podany jest poniżej. Zapraszamy wszystkich chętnych. Koszt pobytu to 160 zł. Prosimy zabrać śpiwory. Zjazd w poniedziałek do godziny 9.00. Rozjazd w środę po zakończeniu spotkania. (W razie potrzeby zapew-niamy nocleg z niedzieli na poniedziałek)

Zgłoszenia prosimy kierować na adres: [email protected]

Poniedziałek 23.02.2015

I BLOK – Kierownictwo duchowe z perspektywy psychoterapiiKo. Karol Domagała SDB - Podstawowe zasady pracy z klientem. Kie-rownictwo duchowe z perspektywy psychoterapii. Na co warto zwrócić uwagę, czego unikać, jak nie dać się wykorzystać. W jaki sposób nie zatracić siebie – etyka i higiena zawodowa.

II BLOK – Rola ojca w kierownictwie duchowymDr Marek Jamróz – Rola ojca w formacji dzieci i młodzieży. Kształto-wanie postawy ojca.

Ks. dr Przemysław Solarski SDB – Ojcostwo duchowe – co to znaczy? Co to znaczy być ojcem jako kapłan?

Wieczór kulturalnyAdam Łoniewski – Monodram pt. „Ptaki Spadają” – po spektaklu dys-kusja panelowa.

niczył ks. Inspektor Dariusz Bartocha z Krakowa.

Sprawozdanie ustępującego zarządu przedstawił prezes Zbigniew Dziubiński, a ko-misja rewizyjna wystąpiła z wnioskiem o udzielenie abso-lutorium ustępującemu zarzą-dowi. Walne zebranie udzieli-ło absolutorium.

Dokonano zmian w statucie SALOS RP oraz wybrano nowe władze na lata 2015 – 2019.

TOLKMICKO – PODSUMOWANIE KONKURSU NA

NAJŁADNIEJSZĄ PALMĘ WIELKANOCNĄ

29.03.2015

Dzisiaj Niedziela Palmowa. Już tylko tydzień dzieli nas od największego święta w kościele katolickim, jakim jest Niedziela Zmartwychwstania Pańskiego.

Tradycyjnie już od kilku lat, w Kościele św. Jakuba Apostoła w Tolkmicku ma miejsce pod-sumowanie konkursu „Na naj-



Wtorek 24.02.2015

III BLOK – Anoreksja, bulimia – wsparcie duchowe osób dotkniętych chorobami cywilizacyjnymiKo. Karol Domagała SDB – Praca z osobami przejawiającymi zaburze-nia odżywiania – oznaki bulimii i anoreksji, a więc nadmiernie chude, ciągle się odchudzające, nadmiernie skupione na swoim ciele, lub też w sposób sztuczny, poprzez zwracanie pokarmu regulujące swoją wagę

IV BLOK – Formacja dziewcząt i kobietMaria Rogaczewska (Centrum Wyzwań Społecznych - Instytut Studiów Społecznych - Uniwersytet Warszawski) - Wolna, aby być sobą. Sytu-acja duchowa młodych kobiet i wsparcie ich drogi ku pojednaniu kobie-cej i chrześcijańskiej tożsamości.

S. Iwona Szymanik FMA – Pomoc w rozeznaniu powołania u młodych dziewcząt i kobiet.

Wieczór braterski

Środa 25.02.2015

V BLOK – Wsparcie duchowe osób z zaburzeniami seksualnymi oraz zachwianą tożsamością seksualnąKo. Karol Domagała SDB – Praca z osobami mającymi trudności z wła-sną tożsamością seksualną, określającymi siebie jako homoseksualne, a także osobami ze specyficznymi preferencjami seksualnymi: pedofilia, podglądactwo, ekshibicjonizm, transwestytyzm, sadyzm i masochizm.

VI BLOK – Wsparcie duchowe ofiar pedofilii Ks. Sławomir Łubian SDB – Pomoc ofiarom pedofilii. Prowadzenie osób skrzywdzonych.

UWAGA:

Po zakończeniu Bloku VI odbędzie się specjalne spotkanie dla kwin-kwenistów Inspektorii Warszawskiej z ks. Wikariuszem Przemysławem Solarskim SDB. Dla kwinkwenistów Inspektorii Warszawskiej udział w szkoleniu jest obowiązkowy.

Ostróda: Pasja z pasją

28 i 29 marca br. w hali sportowej Salezjańskiego Liceum i Gimnazjum im. św. Dominika Savio w Ostródzie już po raz czwarty w naszym mie-

ście zostało wystawione Misterium. Z Ostródy i okolic ciągnęły tłumy, by wspólnie przeżywać tajemnicę męki i śmierci Jezusa.

Było to szczególne du-chowe wprowadzenie w

piękniejszą palmę wielkanoc-ną”. Regulamin został ogło-szony na początku Wielkiego Postu w kościele katolickim.

Organizatorami tego kon-kursu są: Parafia św. Jaku-ba Apostoła w Tolkmicku, Centrum Spotkań Europej-skich „Światowid” w Elblągu oraz Oratorium im. św. Jana Bosko w Tolkmicku.

Ilość i jakość palm, które do-starczono na tegoroczny kon-kurs było bardzo miłym zasko-czeniem dla organizatorów. Złożono 31 pięknych palm. Wg naszych obliczeń, pra-cowało przy nich ponad 400 osób. Wykonano je tylko z na-turalnych surowców. Pięknie zwinięte kwiaty i inne dodatki stanowiły ich urok. Nie można było od nich oderwać oczu ...

Jury miało nie lada problem, żeby to wszystko ocenić. Po-ziom był bardzo wyrównany.

Wasz prezent cieszy nas wszystkich

„Dzień imienin przełożone-go to okazja do świętowania całej wspólnoty, której prze-wodzi. Tradycja ta wywodzi się od Księdza Bosko i jest przez salezjanów kultywowa-na do dziś. Dowodem tego był Dzień Jedności Rodziny Sale-zjańskiej w Inspektorii pw. św. Stanisław Kostki obchodzony z okazji imienin jej przełożo-nego ks. Andrzeja Wujka”. W tym roku miał on miejsce 22 listopada w Ostródzie.

Te słowa zapisane jako re-lacja z wydarzenia, dla nas, wspólnoty szkoły w Ostródzie „stały się dotykalne”. Dzięki środkom finansowym przeka-zanym jako dar wspólnoty in-spektorialnej szkoła w Ostró-dzie w sposób istotny zmieni-



Wielki Tydzień. „Pasja oczami Marii Magdaleny” wg scenariusza au-torstwa p. Anety Antosiak została przygotowana dzięki pasji wielu lu-dzi dobrej woli. Obejrzało ją około 600 osób. Przedstawienie zostało zrealizowane w konwencji wspomnień św. Magdaleny z perspektywy Zmartwychwstania Chrystusa. Aktorzy realistycznie odgrywali zna-ne z Ewangelii sceny, które mogliśmy odnieść do naszej współczesnej rzeczywistości. Niezwykły klimat wprowadzały także pieśni śpiewane przez chór.

Dzięki temu przedsięwzięciu mieliśmy doświadczenie wspólnotowe-go dzieła i nie wiadomo, kto bardziej na tym skorzystał: widownia czy twórcy? Cieszymy się z zaangażowania naszych nauczycieli, uczniów (także absolwentów) i ich rodziców. Mamy nadzieję, że za rok dołączy jeszcze więcej osób. Może napiszemy własny scenariusz?

Anna Wróbel

Trzej Królowie u salezjanów w Mińsku Mazowieckim

6 stycznia 2015 r. po raz pierwszy w Mińsku Mazowieckim odbył się Orszak Trzech Króli. Orszak wyruszył ok. godziny 14.00 ze Starego Rynku i przeszedł ulicami miasta do szopki znajdującej się w Szkołach Salezjańskich, aby oddać pokłon nowonarodzonemu Chrystusowi.

Przemarsz poprzedziła msza południowa w kościele Narodzenia Naj-świętszej Maryi Panny, po której mieszkańcy otrzymali kolorowe ko-rony oraz śpiewniki. Dzieci z naszej szkoły wraz z opiekunami dostali od swoich nauczycieli peleryny w kolorze czerwonym, nakrycia głowy, tarcze oraz miecze. Część najmłodszych zaprezentowała się w orszaku w swoich koronach, wykonanych wcześniej na zajęciach świetlicowych. W strojach rycerskich wyruszyli za Gwiazdą Betlejemską. Na czele barwnego orszaku szli Kozacy, następnie członkowie Grupy Rekon-strukcyjnej Towarzystwa Pamięci 7 Pułku Ułanów Lubelskich, a po nich św. Mikołaj oraz anioły.

Jedną z atrakcji orszaku były żywe zwierzęta. Piękne kucyki wiozły dzieci na swoich grzbietach, uparty osiołek dźwigał św. Mikołaja. Po drodze przy Miejskiej Bibliotece Publicznej wystąpiła młodzież z Gim-nazjum nr 2, a na kolejnym odcinku trasy została stoczona walka do-bra ze złem przez anioły i diabły. Około godziny 15.00 orszak dotarł do Szkół Salezjańskich. Trzej Mędrcy ze Wschodu złożyli pokłon oraz przekazali dary Dzieciątku. Uczestnicy przemarszu wraz ze szkolnym zespołem „Kreska” śpiewali wspólnie kolędy i pastorałki. Zmarznięte osoby chętnie rozgrzewały się przy ognisku oraz mogły zjeść grochów-kę. Natomiast w saniach przy szopce na dzieci czekał św. Mikołaj z wor-kiem pełnym łakoci.

Marta Niedźwiecka

ła swój wygląd. Każdy uczeń posiada swoją indywidualną szafkę ubraniową, a szkoła szatnię.

Pragnę serdecznie podzięko-wać całej Rodzinie Salezjań-skiej i podkreślić rangę tego prezentu dla nas. Szkoła od początku swego istnienia nie posiadała miejsca na właści-we zorganizowanie szatni dla uczniów. Można także przyje-chać osobiście i spędzić kilka dni wśród pięknych mazur-skich jezior i lasów – serdecz-nie zapraszamy. Serdeczne Bóg zapłać.

Ks. Robert Bednarski SDB

TOLKMICKO - WIEŻA KOŚCIELNA

UDOSTĘPNIONA ZWIEDZAJĄCYM

Zakończono prace budow-lano – konserwatorskie za-bytkowej wieży kościelnej w Tolkmicku. Zgodnie z planem, dokonano adaptacji pomiesz-czeń do celów turystycznych poprzez utworzenie Izby Re-gionalnej i punktu widokowe-go.

Przed nami jednak najwyższy poziom kościelnej wieży. Pro-wadzą tam wąskie i strome schody, ale jest to przecież dodatkowa atrakcja. Na tej ostatniej kondygnacji znajdu-je się punkt widokowy. Przez cztery dachowe okienka moż-na zobaczyć wspaniałą pano-ramę Tolkmicka i okolic, pięk-ny widok na lasy Wysoczyzny Elbląskiej i Zalew Wiślany... Warto tu się „wdrapać”.

Wieża jest otwarta w niedzie-le po Mszach Św. Grupy zor-ganizowane mogą zgłaszać się pod numer 604 994 060. Zapewniamy przewodnika przybliżającego historię ko-ścioła i tolkmickiej wieży z jej eksponatami.

Daniela Bukowska


W Rodzinie Salezjańskiej

„Najpiękniejszy wiersz o św. Janie Bosko”

w szkole w Nowym Dworze Mazowieckim

Po feriach zimowych uczniowie Szkoły Podstawowej nr 7 w Nowym Dworze Maz. mogli wykazać się zdolno-ściami literackimi. Dzieci z klas: II, III i IV wzięły udział w katechetycznym konkursie literackim: Najpiękniejszy wiersz o św. Janie Bosko, który zorganizowali kateche-ci: p. Katarzyna Dobruk i ks. Marek Filipczuk. Prace

konkursowe oce-niała nauczycielka języka polskie-go - p. mgr Beata Gmurzyńska.

Młodzi litera-ci włożyli wiele serca w napisane

przez siebie utwory. W prostych, dziecięcych słowach wyrazili swoją sympatię do św. Jana Bosko i jego dzieła wychowawczego. Wszystkie wiersze podkreślały mi-łość Ks. Bosko do młodzieży, jego niezachwianą wiarę i dobroć. To wskazuje, jak bardzo młodemu pokoleniu potrzeba pozytywnych wzorców osobowościowych i dobrych przykładów, na których mogliby kształtować swój system wartości i relacje z innymi ludźmi.I miejsce, Gabriela J. kl. IIa:

W Piemoncie matczyne pieściły go ręce.Rodził się w ubóstwie jak Jezus w stajence.Pogardził wygodą i bogactwa stanem.Poświęcił się Bogu – i został kapłanem.W wieku lat dziewięciu miał we śnie widzenie.Jego przeznaczeniem – Bogu poświęcenie.Tak o sercu czystym i z dobroci znany,w swym życiu Jan Bosko był dzieciom oddany.A gdy do paciorka uklęknę wieczorem,Pamiętam by święty był dla mnie dziś wzorem.

Przedsięwzięcie zostało zorganizowane w związku z 200 rocznicą urodzin św. Jana Bosko.

Rozstrzygnięcie konkursu odbyło się 15 lutego na Mszy św. dziecięcej o godz. 11.00 w kościele parafial-nym pw. św. Apostołów Piotra i Pawła w Nowym Dworze Maz. Rozdaniu dyplomów i nagród dla laureatów oraz uczestników konkursu przewodniczył Proboszcz Parafii - Dziekan Nowodworski Ks. dr Krzysztof Czyżyk.

Dziękujemy wszystkim dzieciom za udział w kon-kursie.

Katarzyna Dobruk

SYMPOZJUM NAUKOWO - ARTYSTYCZNE

z okazji45-lecia SACROSONGU

ŚWIĘTA STWORZENIA ŚWIATA I CZŁOWIEKA

W dniach 27 - 28 lutego 2015 odbyło się kolejne, już trzecie Sympozjum Naukowo-Artystyczne promu-jące Ideę Święta Stworzenia Świata i Człowieka. Sym-pozja pierwsze oraz drugie odbywały się w latach 2013 i 2014, każdorazowo pod koniec miesiąca listopada w Krakowie. Jako miejsce trzeciego Sympozjum wybrano nieprzypadkowo Łódź. Ostatnie sympozjum odbywało się w trzech ważnych dla Łodzi ośrodkach duszpaster-skich. Zainaugurowano je w piątek 27 lutego spekta-klem „Poemat o Bogu Ojcu Stworzycielu” w Teatrze Logos przy Kościele Środowisk Twórczych.

Druga, naukowa część sympozjum odbyła się w so-botę 28 lutego w Seminarium Ojców Franciszkanów w Łodzi-Łagiewnikach. Uczestników tego spotkania po-witał o. rektor Piotr Matuszak OFMC słowem wstęp-nym na temat „Miłość Ojca przez Chrystusa w duchu św. Franciszka”. Organizator sympozjum ks. Andrzej Szpak SDB w swoim wystąpieniu „Aktualność i potrze-ba Sacrosongu ze wskazaniami Jana Pawła II” podkre-ślił za Ojcem Świętym, że ruch Sacrosongu jest „chrze-ścijańską oazą wolności ducha środowisk twórczych”, a także „nabożeństwem twórczego poszukiwania”. Prowadzący obrady ks. Kazimierz Kurek SDB, mówiąc na temat: „Perspektywy festiwalu Sacrosong”, przywo-łał przemówienie Kardynała Karola Wojtyły z 10-tego Sacrosongu w Częstochowie, który za naszym narodo-wym wieszczem wyraził nadzieję „aby to dzieło trafiło pod strzechy”.

Istotę programu sympozjum stanowiły trzy referaty: n Ks. bp dr Adam Lepa - „Mediosfera jako miejsce

zachwytu nad dziełem stworzenia świata i czło-wieka”

n O. prof. dr hab. Benigny Leon Dyczewski OFMC - „Stworzenie i tworzenie świata”

n Prof. dr hab. Dominik Sankowski - „Środowiska twórcze w ewangelizacji świata poprzez Inter-net”

Bardzo interesujące referaty stały się kanwą do dys-kusji.



W trzeciej artystycznej części sympozjum jego uczestnicy, a także licznie przybyła publiczność zgro-madzili się w sentymentalnym dla korzeni Sacroson-gu miejscu - w kościele św. Teresy i św. Jana Bosko w Łodzi. To właśnie tutaj, 45 lat temu, ks. kard. Karol Wojtyła w homilii o trwającym święcie Sacrosongu mó-wił m.in. „Przyszliśmy tutaj nie po co innego, tylko po to, żeby dawać o Nim świadectwo. Świadectwo o Nim daje Duch Święty i to jest jedyne świadectwo, które Go ogarnia. Świadectwo daje duch ludzki, daje człowiek, dajemy my. ...”.

Teraz, po 45 latach, powrócił niejako echem do swojego źródła dzięki rzeszowskiemu zespołowi „Echo Sacrosongu” złożonemu z chóru, solistów i kameralnej orkiestry symfonicznej. Dla wielu przybyłych na ten koncert świadków tamtych dawnych chwil był to no-stalgiczny czas wzruszeń i duchowych przeżyć.

Dziękujemy Wam, Przyjaciele z Echa Sacrosongu!

Czesława i Lechosław Stępniowie

List do odpowiedzialnych za Rodzinę Salezjańską

z okazji EXPO2015

W kontekście Wystawy Światowej, która odbędzie się w Mediolanie w 2015 roku, Komitet Wykonaw-czy ds. Expo “Domu Księdza Bosko” rozesłał list do wszystkich odpowiedzialnych za Rodzinę Salezjańską, zawierający prośbę o zaprezentowanie poszczególnych grup w pawilonie Rodziny Salezjańskiej.

Tak się szczę-śliwie składa, że w tym czasie, w którym obchodzi-my Dwusetlecie urodzin naszego Założyciela, bę-dzie się odbywać to światowego

wydarzenie, niespełna 100 km od Turynu. Odbieramy jako wyraz dobroci Bożej Opatrzności to, że będziemy mogli być tam obecni przez wszystkie sześć miesięcy trwania Wystawy, od 1 maja do 31 października tego roku.

W centrum naszego przekazu będą się znajdować Ksiądz Bosko i ludzie młodzi, jego system wychowaw-czy wczoraj i dziś, liczne piękne i znaczące doświad-

czenia związane z ponad 130 krajami, potwierdzające żywotność i aktualność stylu i metody, które kształto-wały na przestrzeni wieków rodziców i zakonników, obywateli i fachowców, jak również świętych i święte.

W “Domu Księdza Bosko” zaprezentujemy się jako Rodzina Salezjańska, ponieważ to my, wszyscy razem, choć w różny sposób, jesteśmy Księdzem Bosko dzisiaj: to my stanowimy kontynuację historii jego charyzmatu, jego posłannictwa, jego daru dla Kościoła i świata. Dla-tego zwracamy się z prośbą i mamy nadzieję, że każda z poszczególnych grup Rodziny Salezjańskiej będzie w stanie zaprezentować w jakiś sposób swoją działalność.

Prosimy każdą z grup, by znalazły prosty, znaczący i oryginalny sposób przedstawienia własnej rzeczywi-stości: w formie broszury, małej wystawy, krótkiego fil-mem video z jakąś historią lub świadectwem.

Ks. Bosko i ks. Orione - przyjaźń do dziś

Dnia 20 marca w naszym domu zakonnym w Ko-ninie gościliśmy 7 braci orionistów, którzy przeżywali swój dzień skupienia. Wśród braci zakonnych i kapła-nów obecny był również Prowincjał – ks. Antoni Wita, który towarzyszył swoim współbraciom w skupieniu.

Po wspólnym posiłku, zwiedzeniu domu zakon-nego, wspólnotowej kawie cała wspólnota udała się do naszych szkół salezjańskich, które cieszą się coraz większym zainteresowaniem, aby zwiedzić i zobaczyć salezjańskie dzieło. „Z wielkim uznaniem dla sale-zjanów i wielkim podziwem widzimy, jak charyzmat Ks. Bosko się rozwija” – słowa jednego z Braci Rad-ców Prowincjalnych. Czas spędzony razem pozwolił nam na braterskie relacje, które miał Ksiądz Bosko wraz z Ks. Orione. Poniżej przedstawiamy małą lekturę:

Historia przyjaźni św. Alojzego Orione i św. Jana Bosko.

Trudne początkiAlojzy Orione już w wieku 13 lat zapragnął rozpo-

cząć przygotowanie do stanu kapłańskiego. Wstąpił do zakonu franciszkanów, gdzie ciężko zachorował. We śnie ujrzał siebie pośród postulantów, którzy nie mieli habitów franciszkańskich, ale zupełnie odmienne stroje. Po 6 miesiącach pobytu musiał opuścić zakon ze wzglę-du na stan zdrowia i surowe życie franciszkanów.

Po roku czasu, kiedy Alojzy odzyskał zdrowie i siły, pamiętając o swoim sennym widzeniu w klaszto-



rze franciszkanów, zwrócił się tym razem do Księdza Bosko, założyciela Zgromadzenia Salezjanów. Przybył do ich głównego domu w Turynie dnia 4 października 1886 r. Mimo że zakon ledwo powstał, już prawie całe Włochy były pełne podziwu dla wielkiego założyciela i jego działalności, wyrażającej się w troskliwej opiece nad sierotami i dziećmi ulicy.

Pod koniec drugiego roku pobytu, gdy Alojzy miał zaledwie 16 lat, przełożeni powierzyli mu nauczanie re-ligii wśród współuczniów i wygłaszanie pogadanek na zebraniach sodalicji. To było czymś niecodziennym i świadczyło zarówno o jego zdolnościach, jak i nadzwy-czajnym zaufaniu, jakie w nim pokładano. Salezjanie go polubili. Miał przyjaciół w konwencie i między rówie-śnikami. Szczególnie cenił go sam Ksiądz Bosko, który często przysłuchiwał się jego lekcjom religii.

Sokołów Podlaski: Bosko na BIS

Rok 2015 to szczególny rok dla Rodziny Salezjań-skiej. Bowiem dokładnie 16 sierpnia będziemy odcho-dzić 200-lecie urodzin świętego Jana Bosko. Salezjanie na całym świecie przygotowują się do tej uroczystości już od trzech lat. Ważnym elementem przygotowań były odwiedziny relikwii ks. Bosko w każdej salezjańskiej parafii. Odbyło się wiele happeningów, spotkań, wy-kładów... Wszystko po to, by radośnie uczcić rocznicę urodzin Świętego Wychowawcy.

Siostry Salezjanki z Sokołowa z tej okazji przygoto-wały między innymi Boskie Igrzyska Sportowe „Bosko - na BIS”. Odbyły się one w sali gimnastycznej przy Publicznym Gimnazjum nr 2, gdzie serdecznie przyjął gości pan dyrektor Jerzy Ostromecki. Każdy, kto przy-szedł zapisywał się do drużyny. Utworzono ich dwa-naście i oznaczono kolorami. W drużynach były dzieci przedszkolne, rodzice i absolwenci.

Zebranych powitała dyrektorka przedszkola siostra Anna Pytka. W sposób szczególny powitała i wyrazi-ła wielką radość z obecności byłych wychowanków przedszkola, a byli tacy, którzy uczęszczali do niego 25 lat temu. Zapewniła o modlitwie sióstr za byłych Wychowanków. Wyraziła pragnienie, by spotkania z nimi stały się tradycją. - Dziękuję za zaangażowanie Rodzicom obecnych i byłych wychowanków w przy-gotowanie tych igrzysk – mówiła – oraz sponsorom: Prezesowi Zarządu „Sokołów” SA. panu Bogusławowi Miszczuk i właścicielowi piekarni „Robson” w Łocho-wie panu Robertowi Marczak. Zachęciła do szczególne-go przeżywania uroczystości, wskazując na „wiązankę” - myśl przewodnią napisaną przez dziewiątego następcę Ks. Bosko ks. Àngela Fernandeza Artime. Mówił on: „Świat ludzi młodych jest światem możliwości. Aby móc być zaczynem w tym świecie, powinniśmy poznać oraz pozytywnie i krytycznie oceniać to, co młodzież docenia i miłuje. (…) musimy odkryć, co nam mówi i o co nas prosi Bóg za pośrednictwem tej młodzieży, z którą się spotykamy”.

Po tak gorących słowach zachęty wszystkie drużyny stanęły najpierw razem na Mszy świętej, którą sprawo-wał ks. Piotr Wyszyński. Podczas kazania dzieci miały okazję zobaczyć, z czym przyjechał. Wyciągały z jego plecaka przeróżne rzeczy. Jedne było można zważyć, inne zmierzyć. Ale nie było w plecaku rzeczy, której nie da się zmierzyć – miłości. - Życzę Wam – powiedział na zakończenie ks. Piotr – aby żadna miara nie zdołała policzyć Waszych dobrych uczynków.

Po Mszy świętej drużyny stanęły do rywalizacji. Na dwunastu stacjach czekali animatorzy z Oratorium bł. Filipa Rinaldiego wraz ze swoim opiekunem ks. Ma-riuszem Rygałą i Rodzice dzieci przedszkolnych. Obja-śniali konkurencje, liczyli czas i zapisywali wyniki przy czujnym spojrzeniu sióstr Salezjanek – doglądających całości. Obowiązywała dobra zabawa i radosna rywali-zacja. Wygranych nagrodzono medalami. Pyszny obiad i wspólne zdjęcie zakończyło spotkanie.

Iwona Mergo-Golatowska



Urodziny ks. Jana Sposoba

14 lutego w Woźniakowie to dzień wyjątkowy: dzień 92 rocznicy urodzin ks. Jana Sposoba.

Świętowanie rozpoczęliśmy modlitwą podczas Mszy Św. za solenizanta. Nie zabrakło pięknego śpie-wu „Plurimos Annos ” pod przewodnictwem ks. Pio-tra Szlufika i życzeń wypowiedzianych w imieniu wspólnoty przez ks. Dyrektora Adama Homoncika. 92 lata życia, 68 profesji i 61 kapłaństwa, a do tego sto-pień majora Armii Krajowej. Przez wiernych pamiętany jest budowniczy kościołów i duspasterz chorych. Pod-czas słówka wieczornego wyraził swoją wdzięczność za to, że może przeżywać jesień swojego życia właśnie tu, w Woźniakowie, w miejscu, gdzie przez tyle lat aktyw-nie wiódł życie salezjańskie. Teraz – jak mówi - „daję innym pole do popisu”, a sam wspiera nas wszyst-kich swoją radosną obecnością i modlitwą. Chociaż ks. Jan wpisuje się w słowa Ks. Bosko: „odpoczniemy w niebie”, to jednak pełni posługę spowiednika w pa-rafii i we Wspólnocie, a także, ku radości współbraci i nowicjuszy, mówi chętnie słówka na dobranoc.

Urodziny naszego Seniora przypadły w tym roku w samej końcówce karnawału. Łącząc zatem tę oko-liczność z urodzinami ks. Jana, nowicjusze przygo-towali kabaret o tajemniczej nazwie „Wiele technik ściemniania”. Zaczerpnięte z życia scenki ukazy-wały, z jak wielką determinacją studenci potrafią udowadniać swą (nie)wiedzę podczas egzaminów. Z pewnością należy stwierdzić, że autorska pieśń „Las i dwa jeziora” do ściemniania muzycznego nie należała.

Na koniec dnia przy śpiewie pieśni patriotycznych (tak bliskich ks. Janowi, ale również i nam wszystkim), takich jak np. „Szara Piechota ”, „Rozkwitają pąki bia-łych róż ”, „Kaczeńce”, cała wspólnota świętowała na wieczorku braterskim, bo dobrze, gdy bracia są razem.

Józef Łysik SDB

“Wspólne posłannictwo nie jest opcjonalne”

Wielkim zadaniem dla mnie, jako Przełożonego Generalnego, będzie pomóc zrozumieć moim współ-braciom w czasie tego sześciolecia, dlaczego twierdzę z naciskiem: „opcja na rzecz świeckich nie jest fakul-tatywna”. To słowa, które wypowiedział ks. Ángel Fer-nández Artime w przemówieniu na zakończenie XXXIII Dni Duchowości Rodziny Salezjańskiej, co miało miej-

sce w dniu wczorajszym, 18 stycznia, w “Salesianum” w Rzymie.

Ostatni dzień spotkania Rodziny Salezjańskiej roz-począł się Eucharystią w intencji młodzieży, każdej z grup należących do Rodziny Księdza Bosko i posłan-nictwa, jakie jest realizowane w Kościele i w społeczeń-stwie na rzecz najuboższych i opuszczonych. Następnie wszyscy zgromadzeni wypowiedzieli Credo Rodziny Salezjańskiej, któremu przyświecała myśl: “ulegli Du-chowi, w jedności i różnorodności powołań, kształtu-jemy się, myślimy, pracujemy i modlimy się razem dla zbawienia ludzi młodych, zwłaszcza najbardziej po-trzebujących”.

Po czym Przełożony Generalny, ks. Á. F. Artime, wygłosił przemówienie kończące spotkanie, w którym przedstawił sześć aspektów, jakie Rodzina Salezjańska musi wziąć pod uwagę, pogłębić i uczynić przedmiotem swojej pracy. “Są to punkty fundamentalne” – zaznaczył Przełożony Generalny. Oto one:1. Nasze DNA musi pozostać takie jak Księdza Bosko,

skupiając się na Jezusie.2. Charyzmatyczne uprzywilejowanie ludzi młodych,

zwłaszcza najuboższych.3. Pozostać wiernym charyzmatowi: zawsze ewangeli-

zatorzy młodzieży.4. Dzielić się duchem i posłannictwem Księdza Bosko

w Rodzinie Salezjańskiej i ze świeckimi.5. Wymiar misyjny naszej Rodziny jako gwarancja

autentyczności i wierności charyzmatowi Księdza Bosko.

6. Nie władza i siła, ale pokorna służba.

Odnosząc się do jedności Rodziny Salezjańskiej, ks. Á.F. Artime uwypuklił, że na poziomie ducha wierności duchowi Księdza Bosko, “to odbiorcy są tymi, którzy określają rodzaj działalności i dzieł, poprzez które nasze posłannictwo jest konkretne i skuteczne” (por. K SDB 1,2,14,21; K CMW 1,6,65; PVA 2,2b; ADMA,2; VDB 6; DS 17,c,d; CihscJM,23;). Podkreślił również, że ten cytat odnosi się do tych grup Rodziny Salezjańskiej, któ-rych konstytucje posiada, zachęcając inne grupy, które tutaj nie są wymienione do przesłania swoich Konsty-tucji, aby jeszcze bardziej zgłębić charyzmat. “Czasem niektóre z na-szych grup mó-wią: my jeszcze nie potrzebujemy świeckich, ale ze względu na cha-ryzmat wszyscy p o t r z e b u j e m y świeckich” – po-



Wspólnoty Salezjanów Współpracowników z Warszawy

w Uroczystość św. Jana BoskoW sobotnie południe 31.01.2015 roku zgromadzili-

śmy się w Bazylice NSJ, aby uczestniczyć w uroczystej Mszy św. sprawowanej ku czci św. Jana Bosko - na-szego Założyciela i Patrona. Wspólnie dziękowaliśmy Bogu za dar powołania do Rodziny Salezjańskiej i życia charyzmatem Świętego Wychowawcy na co dzień.

Tę szczególną Eucharystię sprawowali: ks. Henryk Bonkowski i ks. Jan Kurel. Mogliśmy również oddać hołd relikwiom św. Jana Bosko, co było dla nas wielką radością.

Po zakończonej Mszy św. zebraliśmy się wszyscy w kawiarence „Pod aniołem”, gdzie miała miejsce wspól-na braterska agapa. Z wielkim wzruszeniem wspomina-liśmy naszego Drogiego, wieloletniego Opiekuna - śp. Ks. Jozefa Michurskiego. Poprzez wspólny śpiew pie-śni wielbiliśmy Boga obecnego w życiu św. Jana Bo-sko. Salezjańska radość, klimat rodzinny i wzajemna życzliwość były niezwykle cennym elementem nasze-go zgromadzenia. Wszyscy czuliśmy się jak w domu Księdza Bosko. Nowym Opiekunem naszej wspólnoty ks. Henryk Bonkowski - Delegat Inspektorialny SSW.

Z całego serca gratulujemy ks. Henrykowi i życzy-my wielu łask Bożych potrzebnych w tej posłudze. Za-pewniamy o naszym wsparciu, współpracy i gotowości. Mamy nadzieję że dzięki swojemu wielkiemu zapałowi apostolskiemu, energii oraz pomysłowości ks. Henryk porwie jeszcze bardziej nasze serca, aby z ks. Bosko czynić lepszym świat.

wiedział dalej, przytaczając również słowa, jakie wy-powiedział do uczestników w czasie 27 Kapituły Gene-ralnej: “posłannictwo dzielone ze świeckimi nie jest już opcjonalne – nawet, jeśliby ktoś jeszcze tak myślał”. Po czym dodał: “Muszę powiedzieć, że wśród nas, salezja-nów w świecie, niektórzy myślą: jest nas wielu salezja-nów, nie potrzebujemy ich. Właśnie dlatego ich potrze-bują i wielkim zadaniem dla mnie, jako Przełożonego Generalnego, jest uzmysłowić moim współbraciom w czasie tego sześciolecia, dlaczego mówię z wielkim na-ciskiem: opcja na rzecz świeckich nie jest fakultatywna – podoba mi się czy mi się nie podoba... Czy się to po-doba czy nie, to trzeba robić! (...) I jest to praca dla całej naszej rodziny, a mnie pierwszego”. Zgromadzeni po-parli wezwanie Przełożonego Generalnego do jedności, wyrażając to gromkimi brawami.

Andrés Felipe Loaiza SDB

Bajka o pięknym chłopcuSłyszałam o nim wiele razy od sióstr, od dzieci,

od nauczycieli.-Ten biały to straszne dziecko, nie da się z

nim wytrzymać. Proszę Pani, on jest najgorszy i najbardziej niegrzeczny ze wszystkich. Pokażemy Pani, który to... Z nim są same problemy.

Pamiętam nasze pierwsze zajęcia. Pisałam kredą na tablicy i kątem oka obserwowałam uczniów, którzy wchodzili do sali. Wspomniany “łobuz” usiadł w pierwszej ławce tuż za moimi plecami.

Trudno było go nie zauważyć. “Wasaha” jak mówią o nim dzieci. Określenie to, które oznacza tyle, co “białas” zarezerwowane jest dla ludzi, którzy pojawiają się lub mieszkają na Madagaskarze. Do naszego “łobuza”, pasuje jak ulał. Jest dużo jaśniejszy od reszty dzieci, ma rysy i włosy zbliżone do europejskich. Wśród dorosłych byłby to może powód do dumy, ale dzieci bywają bezlitosne. To mieszaniec.

Biali nie zawsze kojarzą się tutaj dobrze. W Mahajandze głównie z seksturystyką.

Po 5 minutach w klasie nastaje typowy harmider, który znaczy tyle, że w sali jest nauczyciel, który nie stosuje kar, do jakich przyzwyczajone są tutaj dzieci.

Chociaż dzieci reagują na każdą moją prośbę, to i tak po 30 sekundach sandały znowu latają nad głowami. Ktoś tańczy, a inny podśpiewuje właśnie poznane angielskie słowo. Musiałam wyjść na chwile i zastanawiałam się, czy zostawić ich samych.

- Dino! (tak ma na imię nasz łobuz) Mam prośbę. Muszę iść po książkę. Będziesz dziś odpowiedzialny za ciszę w sali, ok? Potrzebuję Twojej pomocy - zwróciłam się do chłopca.

Kiedy wróciłam, w sali panowała idealna cisza. Gdy ktoś zaczynał rozmowy, chłopiec podchodził i przykładając palec, do ust szeptał:

- Cśśśśśś.... Pani przecież prosiła.- Dziękuję, Dino. Ogromnie mi dzisiaj pomogłeś

- zagaduję po zajęciach. Oczy chłopca zaświeciły promiennym blaskiem.

Spotykamy się w oratorium- świetlicy przy kościele. Chłopiec z daleka przybiega i wita mnie radosnym uśmiechem, od którego nie potrafię oderwać oczu. Po pewnym czasie moją uwagę przykuwa grupa chłopaków skupiona wokół jakiegoś “widowiska”. To nigdy nie wróży nic dobrego. Podchodzę. Zobaczyłam zapłakanego Dino, który leżał w błocie i innego chłopca, który go kopał. Reszta się przyglądała. Podałam mu rękę i wyciągnęłam z


Da mihi animas

krzyczącego tłumu. Dino był brudny, miał dużą ranę na kolanie i nie mógł chodzić.

- Dino, pójdziemy do mnie i opatrzymy nogę, ok?- Dobrze.Mimo drwin ze strony kolegów, Dino pozwolił wziąć

się pod rękę. Odeszliśmy. Towarzyszyły nam przez chwilę rozchichotane dziewczynki, które parodiowały kulejącego i płaczącego chłopca.

Kiedy wróciliśmy do grupy, zapytałam dzieci:- Dlaczego bijecie mojego brata? -To Twój brat???-Tak. Nie widzisz?Zapanowała konsternacja. Puściłam chłopcu oko.

Tak, to mój brat - jak każdy z nich.Tańczymy menueta na boisku szkolnym. Para za

parą. Z sali wychodzi kolejna klasa. Dino z daleka uśmiecha się i zbliża w naszą stronę.

- Heeej, choć zatańczyć! - proponuję, chociaż już zauważyłam, że wielu chłopców ma opory.

Uśmiechnięty podbiega jednak do grupy. Zebrani dookoła chłopcy zaczynają szydzić:

- Ooo wasaha będzie tańczył… heheheheh zobaczymy.

Efekt? Tańczące dziewczyny rozpraszają się i żadna nie chce stanąć z nim w parze.

- Czy ktoś mógłby mnie zastąpić w parze? Bardzo bym chciała zatańczyć z Dino!

Konsternacja. Tańczyć z Panią każdy chce.Od tego dnia Dino przybiega na przerwie, aby mnie

przytulić na powitanie. Nieraz dostałam spontanicznego buziaka. Dino uczył się zaplatać mi warkoczyki na głowie, a potem pilnował, aby maluchy, które dobrały się do moich włosów, nie ciągnęły mnie za mocno. Dino biegnie za mną całe boisko z kluczami, kiedy zapomnę ich z sali. Dino na zajęciach jest jednym z najgrzeczniejszych i najbardziej uważnych uczniów.

Nie. Dino nie jest złym chłopcem. Dino jest cudownym chłopakiem, wrażliwym, uśmiechniętym. Jednak ma zły dom. Koledzy prześladują go w szkole, prowokują i szydzą z niego, więc się broni. Dino uwierzył wszystkim, że jest tym wiecznie złym i niegrzecznym.

Ale Dino o tym zapomni… Mam taką nadzieję i zrobię, co tylko mogę, aby tak było. Większość ludzi nie jest zła, zwłaszcza dzieci. One są odzwierciedleniem tego, co je spotyka. Jeśli mówisz im, że są złe, to w to uwierzą i takie będą. Pokaż im, że są dobre i piękne!!! A też to zobaczą i odpowiedzą miłością na miłość.

Justyna Kowalska, Mahajanga, Madagaskar

Walentynkowa przepustka

Gertruda i IdenW walentynkowe przedpołudnie odwiedziło nas

zambijskie małżeństwo. Ona – piękna i niezwykle kobieca 30-latka o urzekającym uśmiechu. On – wysoki, dobrze zbudowany 36-latek o silnych przedramionach i zdecydowanym spojrzeniu. Przyszli razem. Pod rękę. Ale ten romantyczny obrazek był inny niż te, które widziałam do tej pory. To nie on służył silnym ramieniem swojej żonie. To ona podtrzymywała jego prawostronnie sparaliżowane ciało.

Dwa lata temu, 2 lipca, w porze obiadowej Gertruda znalazła męża bezwładnie leżącego na łóżku. Nie spał. Nie potrafił wstać. Na pytania żony odpowiadał łzami, które ciekły mu po policzkach. Kilka godzin później padła diagnoza. Udar z porażeniem prawej strony ciała. Utracona zdolność mówienia. Od tego dnia już nic nie było takie, jak wcześniej.

Przez dwa lata uczyli się żyć z chorobą. Dziś kobieta przyprowadziła męża na naszą placówkę, bo ktoś w szpitalu ośmielił się dać jej iskierkę nadziei. Chce zawalczyć o mowę Idena. O najprostszą komunikację z mężem. Być może jeszcze nie wszystko stracone?

Dwa życia Idena- Czy możesz nam opowiedzieć o swoim mężu?Gertruda opowiada historię ich życia. Mówi o Idenie

za jakiego wyszła i o Idenie, z jakim żyje od dwóch lat. Z uśmiechem wraca do przeszłości. Teraźniejszość budzi mieszane uczucia, zmienia barwę jej głosu. W jednej chwili głośno i radośnie żartuje, w drugiej wyszeptuje prawdę o wspólnym życiu. Na niektóre pytania nie odpowiada. Tylko patrzy na męża z delikatnym uśmiechem i smutkiem w oczach.


Da mihi animas

- Przed udarem był raczej cichy - spogląda na męża z uśmiechem - może nawet nieco introwertyczny. Nie przepadał za tłumami, miał tylko kilku znajomych. Ciężko pracował w zawodzie. Z wykształcenia jest menagerem produkcji. Narzekał na stres. Był chyba trochę sfrustrowany.

- A jak jest teraz?- Teraz… wciąż jest cichy – żartuje. Czasem wydaje dźwięki, które

przypominają „tak” lub „nie”. Czasem pokazuje, że chce pić, czasem domyślam się, że prosi, abym otworzyła okno. Zazwyczaj siedzi przed telewizorem z pilotem w ręku.

- Czy twój mąż cię rozumie? Próbuje jakoś odpowiadać na twoje pytania?- Czasem wydaje się, że tak. Może rozumie jakieś proste zdania. Ale

zazwyczaj nie reaguje. Lekarz uprzedził mnie, że udar prawdopodobnie odebrał mu zdolność rozumienia.

- Myślisz, że twój mąż pamięta coś z przeszłości?- Pół na pół – śmieje się. Czasem opowiadam mu, jak to było kiedyś.

Wydaje mi się, że coś pamięta, wtedy się uśmiecha. Dopytuję, aby się upewnić, ale już nie reaguje.

Przyglądam się Idenowi. Chyba też doświadczam tego złudzenia. Wydaje mi się, że uważnie nas słucha i rozumie, a jego ciało zdradza, że nie są mu obojętne słowa żony. Czasem potwierdzająco kiwa głową. Czasem w dół opuszcza bezsilne spojrzenie. Może to tylko fałszywe wrażenie podyktowane nadzieją. Zastanawiam się, czy mężczyzna, który siedzi obok mnie, jest inny od tego sprzed dwóch lat. A może to wciąż ten sam Iden zamknięty w więzieniu własnego ciała?

- Mr Iden, Pan doskonale nas rozumie. To my jeszcze nie potrafimy zrozumieć Pana? Czy to prawda?

Iden podniósł głowę i spojrzał na nas oczami pełnymi nadziei. W jego wzroku było coś z niedowierzania. Zastygł na chwilę. I ja wstrzymałam oddech. Pauzę przerwał szeroki uśmiech wspomagany nieskoordynowanym ruchem lewej ręki i nogi. Uśmiech, który tchnął życie w wygaszone ciało Idena. Tak jakby ktoś delikatnie zapukał w szybę jego celi. Do moich oczu napłynęły łzy wzruszenia. To był najcenniejszy uśmiech, jaki kiedykolwiek widziałam. Dla tego jednego uśmiechu warto było zostawić swoje życie w

Polsce i wyjechać na drugi koniec świata.

Pan Jezus robi n a j p i ę k n i e j s z e niespodzianki. Dziś, po dwóch latach milczenia Iden i Gertruda zaczną uczyć się siebie na nowo.

Karolina Gajdzińska,

Chingola, Zambia

Poszukuje się nowych misjonarzy

Nie tylko w 2015 roku, ale w ciągu całego sześciolecia, chcemy umocnić naszą obec-ność w niektórych obszarach misyjnych, które obecnie naj-bardziej potrzebują pomocy, między innymi:npraca misyjna w Amazonii,

zwłaszcza w Manaus, Cam-po Grande i w Wenezueli;

npraca misyjna w Chaco Pa-raguayo;

npraca misyjna w niektórych regionach Pampy i Patago-nii Argentyńskiej;

nobecność misyjna w spo-łeczności imigrantów w Sta-nach Zjednoczonych;

nobecność misyjna na Bli-skim Wschodzie, który - jak wszyscy wiemy - bardzo ucierpiał w wyniku różnych wojen;

nobecność misyjna wśród muzułmanów, od Afryki Północnej do krajów Zatoki Perskiej, i w Pakistanie;

nnowa obecność misyjna, której domaga się Projekt Europa i która dotyczy pracy pośród różnych migracji;

Salezjańska Intencja Misyjna

nFormacja świeckich w Azji Wschodniej

Aby salezjanie z Regionu Azja Wschodnia-Oceania poświę-cili więcej czasu i energii sys-tematycznej formacji naszych „świeckich współpracowni-ków w posłannictwie”, zarów-no w wychowaniu do wiary, jak i w wychowaniu opartym na Systemie Prewencyjnym Księdza Bosko.

W 16 krajach Azji Wschodniej pracuje około 1.300 współ-

Iskierki


Da mihi animas

Podrzucone

Niepewną mają przyszłość. Przeszłość nie do końca jasną. Nie wiem, skąd dokładnie pochodzą. Gdzieś ze Strefy Gazy. Zanim przybyły do Betlejem, mieszkały gdzieś w Jerozolimie, potem gdzieś w okolicach miasta narodzin Jezusa, Betlejem. Bez ojca, bo zmarł. Bez mamy, bo zostawiła je. Czasami pojawiali się wujkowie i zabierali je na chwilę. Innym razem pojawił się znajomy taty i też zabrał je na chwilę. Teraz pojawili się dziadkowie.

Georgeta, Mariana i Lorin mieszkają w domu dziecka od roku. Lorin, najmłodsza z rodzeństwa, lekko zwariowana, roześmiana i ciekawska. Z jej twarzy znika uśmiech, gdy ktoś wspomina o swojej mamie. Ma świadomość, że jej mama gdzieś tam jest. Wstaje, robi zakupy, gotuje, ale nie dla niej. Bo co jest gorsze? Śmierć mamy czy świadomość porzucenia? Zastanawiam się nad tym od dawna. Dalia - sierota, Lorin - porzucona. Z czym łatwiej się pogodzić?

Mariana lubi wyszywać, malować, robić kolczyki z koralików. Ładnie się uśmiecha i ma bardzo dobre, szczere serce. Jest spokojna, radosna i pracowita. Będzie z niej dobra kobieta. Najstarsza z sióstr, Georgeta, nadaje się na okładkę magazynu. Ma słabość do ubrań i swojego wyglądu. Sama mówi o sobie, że jest piękna.

Rano byłyśmy na Eucharystii. Poszłam do komunii, zabrałam tę małą Arabkę. Zaprowadziłam ją do Jezusa, aby przez ręce kapłana udzielił jej błogosławieństwa. Zaprowadziłam ją, bo kiedyś ja spotkałam Jezusa i chcę, aby i ona Go spotkała.

Po południu niespodziewanie wróciła Karishma. Dosłownie podrzucana jest pod drzwi. Jej mama nawet nie wyszła z samochodu. Podjechała, zostawiła dziecko i pojechała. Niedługo potem pojawiła się Judy i Jane. Tak zaczęliśmy kolejny tydzień.

Magdalena PiórekBetlejem, Palestyna

braci z dziewięciu inspektorii i pięciu delegatur salezjań-skich, głównie w sytuacji pierwszej ewangelizacji. W posłannictwie salezjańskim współuczestniczy około 18.500 współpracowników świeckich, z których więk-szość stanowią wyznawcy in-nych religii. A zatem formacja naszych „świeckich współpra-cowników w misji” ma kluczo-we znaczenie.

Nowe odczytanie KG27 pod kątem misyjnym

Prawie rok od zakończenia 27 Kapituły Generalnej sektor misyjny opublikował pomoc

do refleksji we wspólnotach i inspektoriach. Ten krótki, ale bogaty pod względem misyj-nym dokument nosi tytuł“No-we odczytanie KG27” pod kątem misyjnym. Zachęca do skutecznej współpracy po-między sektorami komunikacji społecznej, duszpasterstwa młodzieży i formacji w celu odkrycia na nowo znacze-nia i aktualności pierwszego głoszenia we wszystkich śro-dowiskach duszpasterskich. Ukazuje także, że pierwsze głoszenie jest kluczowe, aby lepiej określić strategie towa-rzyszenia młodym na drodze poznania i spotkania z Chry-stusem; ułatwić salezjańską obecność misyjną w środo-wisku cyfrowym, a także po-śród emigrantów i uchodź-ców; odkryć na nowo system


Da mihi animas

Bez butów

Dni w Mansie mijają w trybie ekspresowym. To jak przejechać nocą polską autostradę nowym Ferrari. Zaraz po przebudzeniu jest 5.20. Kolejne spojrzenie na zegarek wskazuje 14.00. To czas oratorium – świetlicy przy kościele. Chwilę potem jest już 23.00 i czas, aby ponownie nastawić budzik.

Niby Afryka, gdzie króluje powszechna zasada panono, panono (powoli, powoli), lecz nas dotyczy prędkość europejska, z wielkiej miejskiej aglo-meracji.

Dziś jednak Pan Bóg mi przypomniał, gdzie jestem. 3,5 godziny powtarzania 12 słów po angielsku z uczniami ze szkoły gara-

żowej zakończyło się mizernym sukcesem. Słowna zabawa w berka. Jedno zdanie zostało w głowie, a poprzednie już wyszło.

Biegnę z 20-minutowym opóźnieniem do przedszkola. Maluchy siedzą zniecierpliwione przy czerwonych stolikach. Umyły już ręce i odmówiły modlitwę. Nshima, kurczak i zielona trawa czekają na rozdzielenie. Zady-szana biorę łyżkę i nakładam na talerze. 60 wygłodniałych oczu patrzy na mnie z wilczym apetytem. Próbuję przyspieszyć i oczekuję pomocy nauczy-cielki. Pojawia się w drzwiach z wielkim uśmiechem. Siada obok mnie i mówi:

- Dobrze, że jesteś. Czekałam.

W oratorium dosta-łam pod opiekę dzieci w wieku 5-7 lat. Nowe oratorium ruszyło z po-czątkowym nauczaniem. Proszę starszą liderkę, rodowitą Zambijkę o po-moc.

- Jak zapytać, jak masz na imię w chibem-ba?

- Nie wiem. Jeżeli ona nie wie, to kto?- Czy możesz tłumaczyć wszystko, co mówię, bo dzieci mnie nie rozu-

mieją? – Tak. Ale nie tłumaczy. Mówi, że musi iść bo zapomniała telefon. Zostaję sama

z grupą pięćdziesięciorga dzieci. Próbuję je czymś zająć. Rysuję figury geo-metryczne, rozdaję kartki, kredki i myślę: Ogarnę to przecież!

Dzieci krzyczą coś do mnie, podchodzą, ale nic nie rozumiem. W jednej sekundzie zauważam pustą matę i fruwające kartki. Gdzie są wszyscy? Co się stało? O co chodzi? Scena jak z filmu.

Zerwała się wichura. Z daleka nadeszły czarne chmury. Dzieci rozbie-gły się do domów przed potężną ulewą. Z prędkością światła skończyło się oratorium.

Na podsumowanie dnia idę do kościoła na Nowennę do Księdza Bosko. Gliniana powierzchnia drogi rozpuściła się, jak malinowa guma mamba. Zdejmuję buty i po kostki zanurzam stopy w błocie. Przed kościołem myję je w kałuży i wchodzę do środka.

prewencyjny jako propozycję ewangelizacyjną oraz ukazać związek pomiędzy wychowa-niem i ewangelizacją.Dokument podkreśla także, że modlitwa i ofiary, zwłasz-cza salezjanów w podeszłym wieku i chorych, stanowią siłę duchową, która może nadać głębi zaangażowaniu i dzia-łalności misyjnej całego Zgro-madzenia.Dokument ten został przesła-ny do wszystkich inspektorii w ubiegłym miesiącu, spotyka-jąc się z pozytywnym odbio-rem.

Nie zamieniłbym na nic innego radości, której doświadczam, głosząc

Chrystusa!

“Jestem misjonarzem w Ekwadorze od 2005 roku... Obszar, który obsługuję, znaj-duje się w ekwadorskiej pusz-czy, gdzie nie ma ani dróg, ani szlaków, a tylko liczne rzeki i lasy... Życie jest ciężkie, ale nie zamienię nigdy radości, jakiej doświadczam w moim sercu, głosząc Chrystusa lu-dowi Shuar”. Wyznaje ks. Anton Odrobiňák, salezjanin misjonarz ze Słowacji.


Da mihi animas

Kenia - Męczeństwo chrześcijan

Prześladownie chrześcijan, które “świat stara się ukryć”, jak to powie-dział papież po dwóch zamachach na kościoły w Pakistanie, było kontynu-owane wczoraj w Kenii.

Grupa terrorystyczna, składająca się z czterech osób, przeprowadziła selek-cję wśród studentów, poszu-kując celowo chrześcijan, aby ich wziąć jako zakładni-ków, a potem zabić. Oficjal-ny bilans ofiar jest jeszcze straszniejszy: mówi się o ok.

200 zabitych i ponad 70 rannych, a o 300 studentach nie ma żadnych wieści.

Jako salezjanie nie odczuwamy jakiegoś szczególnego zagrożenia, także dlatego, że z powodu tego zamachu jest teraz wielu wojskowych i policjan-tów na ulicach.

Według “Pew Research Center” z Waszyngtonu, chrześcijanie są obecnie mordowani w 139 krajach, tj. w ok. 75% państw oficjalnie uznanych.

Coś się próbuje w tym względzie robić: 1 kwietnia, w mieście Awar, w Egipcie położono kamień węgielny pod kościół pw. Męczenników Libii, 21 chrześcijan koptyjskich, którzy zostali zamordowani za wiarę, a którzy zaraz potem zostali włączeni do “Synaksarionu” prawosławnego Kościoła koptyjskiego.

Patrzę na wizerunek Księdza Bosko. Uśmiecham się. Kolejny raz dosta-łam lekcję. Ambicje wsadź w buty i je zdejmij. I nie pytaj: Po co to wszyst-ko? Po prostu bądź.

Sylwia MłyńskaMansa, Zambia

Istotny element ducha salezjańskiego - - oznacza to, że każdy salezjanin, gdziekolwiek jest: w szkole, w

parafii, w centrum zawodowym, w oratorium, w buszu, w mieście, w swoim kraju, poza nim – musi żyć tym duchem misyjnym, jeśli chce być wierny charyzmatowi Księdza Bosko. Wyraża się to konkretnie poprzez „pasję zbawczą wobec innych” i „radość podzielania doświad-czenia pełni życia Jezusa” (Ks. Chavez, AGC 401, s.137). Istotnie, dla naszego założyciela, „źródłem działalności misyjnej ... była jego wiel-ka gorliwość apostolska, jego pragnienie zbawiania dusz” (Ks. Ricceri, ACS 267, s.16).

Istotny element ducha salezjańskiego

Dzisiaj Papież Franciszek oświeca nas: żyć wymiarem misyjnym naszego charyzma-tu to przeżywać nasze życie salezjańskie w permanent-nym stanie misji i tym samym utrzymać żywą naszą pasję dla Jezusa i dla Jego ludu, która pozwala nam przezwy-ciężać acedię duszpasterską, miernotę i psychologię grobu i na nowo odnajdywać radość ewangelizacji! (Evangelii Gaudium 25, 82-83, 268).Z drugiej strony, ten duch mi-syjny, którym powinien żyć każdy salezjanin, nie wyklu-cza, ale w rzeczywistości za-wiera prawdę, że są salezja-nie, którzy mają szczególne powołanie do bycia misjona-rzami poza własnym krajem, na całe życie, dla tych, którzy nie znają Chrystusa, albo od-dalili się od Niego.

Zbliżamy się do Wielkanocy z księdzem Alfredem Rocą, salezjaninem misjonarzem

“Obrzęd, typowy dla Etiopii, jest taki sam dla prawosław-nych i katolików, z tymi samy-mi anaforami i tymi samymi ceremoniami” – mówi ks. Al-fred Roca, który od przeszło 25 lat pracuje jako misjonarz w Etiopii i Erytrei. Teraz z Adi-grat, na północy Etiopii, opo-wiada o tym, jak przeżywa się tam Wielkanoc.


W Domu Ojca

Zmarł ks. Aleksander Bis

29 marca w Caracas (Wenezuela) - w 91 roku życia, 67 profesji zakonnej i 59 kapłaństwa - zmarł salezjanin misjonarz ks. Aleksander Bis.

Ks. Aleksander urodził się 14 czerwca 1924 roku w Stryjnie, gmina Rybczewice, powiat Krasnystaw. W la-tach 1937-1939 uczęszczał do „Kolegium Serafickiego” OO. Bernardynów w Radecznicy.

W lutym 1945 roku wstąpił do „Małego Semina-rium Księży Sale-zjanów” w Mar-szałkach, a w 1947 r. do Nowicjatu Salezjańskiego w Kopcu, gdzie po roku formacji 15 sierpnia 1948 roku złożył śluby za-konne. Studia filo-zoficzne odbył w

Salezjańskim Instytucie Filozoficznym w Krakowie, a następnie trzyletnią praktykę pedagogiczną w Kra-kowie (Schronisko Lubomirskich, ul. Rakowicka 27 – 1949/1950) i w Lublinie (1950-1952). Śluby wieczyste złożył 15 sierpnia 1951 roku w Marszałkach. W latach 1952-1956 studiował teologię w Oświęcimiu uwieńczo-ną przyjęciem święceń kapłańskich 29 czerwca 1956 roku z rąk ks. bp Franciszka Jopa.

Po święceniach pracował w Skawie jako wikariusz parafialny (1956-1957), w latach 1957-1958 w Lubli-nie pełnił obowiązki prefekta szkolnego, a następnie był wikariuszem w Grzymalinie (1958-1959). Od 1959 roku pełnił posługę duszpasterską i kapelańską w Domu Opieki Społecznej prowadzonym przez Siostry Alber-tynki w Śremie. W 1971 roku wyjechał do Wenezueli, gdzie pracował jako misjonarz na terenie Wikariatu Apostolskiego Puerto Ayacucho, w miejscowości La Esmeralda. Zmarł w Caracas w 91 roku życia, 67 profe-sji zakonnej i 59 kapłaństwa.

Pogrzeb Ks. Aleksandra Bisa odbył się 30 marca 2015 roku. Został pochowany w grobowcu salezjań-skim w Caracas w Wenezueli.

Dnia 15 stycznia 2015 r. odszedł do Pana

śp. ksiądz Józef Michurski

W 78 ROKU ŻYCIA, 58 ŚLUBÓW ZAKONNYCH I 49 ROKU KAPŁAŃSTWA Curriculum vitae: ur. 19.03.1937 – w Żdżarach 1956-1957 - Nowicjat: Czerwińsk nad Wisłą 02.08.1957 - Pierwsze śluby zakonne: Czerwińsk n/Wisłą 1957-1958 - Asystencja: Biała 1958-1960 - Studia filozoficzne: Woźniaków 1960-1961 - Asystencja: Siemczyno, Lutomiersk 1961-1962 - Studia filozoficzne: Woźniaków 1962-1963 – Łódź – św. Barbara: student teologii w Seminarium Diecezjalnym 1963-1966 - Studia teologiczne: Ląd nad Wartą 12.02.1966 - Święcenia kapłańskie: Ląd nad Wartą 1966-1967 - Debrzno: katecheta 1967-1968 - Wierzchowo Człuchowskie: współpracownik

w duszpasterstwie 1968-1977 - Piła: katecheta, opiekun LSO 1977-1978 – Łódź – św. Barbara: Inspektorialny Duszpa-

sterz Młodzieży 1978-1979 – Czerwińsk: magister nowicjatu 1979-1980 – Rzym: UPS - student duchowości 1980-1981 – Czerwińsk: magister nowicjatu 1981-1983 – Woźniaków: wikariusz dyrektora, wykła-

dowca w seminarium 1983-1989 - Głosków: dyrektor wspólnoty, proboszcz 1989-1990 - Suwałki: wikariusz dyrektora, współpracow-

nik w duszpasterstwie 1990-1999 - Woźniaków: proboszcz, dziekan Dekanatu

Kutnowskiego św. Michała Archanioła 1999-2015 – Warsza-wa - Bazylika: wika-riusz parafialny, od 2013 współpracow-nik w duszpasterstwie.

Uroczystości po-grzebowe odbyły się w Bazylice Najświętsze-go Serca Pana Jezusa w Warszawie w ponie-działek, 19 stycznia 2015 r. o godz. 10.30.

Polecajmy ks. Jó-zefa Bożemu Miłosier-dziu.


Śladami Pana

W poniedziałek byłem w kinie Praha na filmie „Bóg nie umarł”. Reżyser podejmuje się trudnego za-dania. Jak za dobrych dawnych czasów ateizmu woju-jącego proponuje naukowy dyskurs między ateistą pro-fesorem i wierzącym kandydatem na studenta, w obec-ności wszystkich kolegów. Profesor ze swadą żąda od kandydatów na studentów podpisania deklaracji, że Bóg umarł. Tylko jeden młodzieniec stawia opór i właśnie on staje w szranki z profesorem. Obaj odwołują się do współczesnej nauki i wypowiedzi uznawanych autory-tetów naukowych. Pozostaje pewien niedosyt z zawie-szenia tej dysputy.

W drugiej części filmu reżyser rezygnuje z obranej metody, nie podtrzymuje dialogu, lecz przechodzi na konwencję kaznodziejską. Bez trudu dostrzegamy, że znajdujemy się w środowisku protestanckim, w świecie młodzieżowym, w otoczce koncertu mocnej muzyki i dobrego przesłania biblijnego. Mamy bogatą panoramę zmagania się młodych ze swoją wiarą i niewiarą.

Poza dwoma przypadkami przykłady są wiarygod-ne. Bez zastrzeżeń akceptuję reakcję dziewczyny, która nagle dowiaduje się, że ma raka. Rozumiem zachowanie się sympatii naszego bohatera, odchodzącej od niego z obawy o karierę swojej rodziny. Wobec nasilającej się presji islamizmu wojującego uzasadnione jest towarzy-szenie dziewczynie przechodzącej na chrześcijaństwo. Dobrze, że ktoś zauważył, iż jest to możliwe i że zdarza się całkiem często. Serdecznie wsłuchuję się w religijne słowa osoby cierpiącej na zanik pamięci.

Za nieprzekonującą uważam historię z wypożycza-nym autem. Otóż pewien pastor chce zrobić wycieczkę ze swoim gościem. W powodu braku auta idą do wypo-życzalni samochodów. Firma kilkakrotnie podprowadza im kolejne auta, które niestety nie dają się uruchomić. Przed kolejną, chyba czwartą próbą pastor odmawia krótką modlitwę, przekręca kluczyk, uruchamia nie-szczęsne auto i stwierdza, że stało się to dzięki wierze. Sytuacja wątpliwa, którą widziałem już w wersji kaba-retowej.

Wreszcie życzeniowo potraktowane nawrócenie Profesora, który po wyjściu z uniwersytetu zostaje śmiertelnie potrącony przez auto. Pojawia się pastor, dzwoni po karetkę. W paru zdaniach informuje poszko-dowanego o grożącej mu śmierci i kilkoma zdaniami biblijnymi skłania do wypowiedzenia aktu wyznania wiary: „Jezus jest moim Panem”.

Dwa ostatnie przykłady wydają się podważać wia-rygodność filmowego przesłania. Równie dobrze stu-dent mógłby ulec wypadkowi. I co dalej?

Film chyba nie jest arcydziełem. Ale wciąga. Mia-łem nawet chęć, by obejrzeć go powtórnie. Temat waż-ny, aktualny i trudny. Należy się uznanie i podziękowa-nie reżyserowi oraz jego ekipie . Dialog między wiarą i niewiarą wiarygodny, chociaż niewyczerpujący. Rzecz ze wszech miar zasługująca na obejrzenie, stwarza do-brą okazję do spojrzenia na swoją wiarę czy niewiarę, na jej weryfikację. Także na sposób jej przekazywania. Temat wymaga od nas bezustannego sprawdzania, czy jesteśmy wiarygodni w nauczaniu, koherentni ze współ-czesną nauką, zdolni dać dobrą odpowiedź na niepokoje młodego człowieka. I nie tylko. Musimy być czujni na wyzwania czasu. W jaki karambol swego czasu wpa-dliśmy z powodu strachu przed teorią ewolucji! Dopie-ro Pierre Teilhard de Chardin wygasił niepokoje. Nasz kapłan Michał Heller swobodnie buszuje po przestwo-rzach galaktyk i niewidzialnych kwantów, skutecznie odszukując ślady obecności Stwórcy.

Ks. Antoni Gabrel


Na dróżkach Ks. Bosko

Przed Międzynarodowym Sympozjum Pedagogiki Salezjańskiej.

Niektóre punkty do refleksji

W w dniach 19-21 marca 2015 r. w Rzymie odbę-dzie się Międzynarodowe Sympozjum Pedagogiki Sale-zjańskiej na temat: “Z Księdzem Bosko, wychowawcy młodzieży w obecnych czasach”, które jest jednym z największych wydarzeń w tym Roku Dwusetlecia. W ramach przygotowania do tego wydarzenia ANS zadała kilka pytań ks. Vito Orlando, salezjaninowi, wicerekto-rowi Papieskiego Uniwersytetu Salezjańskiego, koor-dynatorowi tego Sympozjum.

Od wielu lat słyszy się o “pilnej potrzebie wycho-wania”. Co może pomóc lepiej zrozumieć prawdziwe znaczenie tego wyrażenia?

To prawda, o “pilnej potrzebie wychowania” mówi się od wielu lat. Jednakże, jak sądzę, nie będzie bezuży-teczne tutaj pewne uściślenie.

Jeśli spojrzymy na tę pilną potrzebę jako na alarmu-jącą sytuację, która wskazuje na zagrożenie, możemy wpaść w panikę, zająć postawę niepokoju i przyjąć każ-dą formę rozwiązania, aby tylko ustrzec się przed tym niebezpieczeństwem.

Jeśli natomiast tej pilnej potrzebie przyjrzymy się w jej korzeniu i bardziej głębokim znaczeniu, zechcemy zwrócić naszą uwagę na coś, co się wyłania, co zaczyna być postrzegane, a co wymaga naszego zainteresowania i zaangażowania, by mogło być odpowiednio zrozumia-ne, ponieważ to dotyczy nas i tego, czym musimy się zająć.

Jeśli spojrzymy na “pilną potrzebę wychowania” z tego drugiego punktu widzenia, to zauważymy, że tym, co wyłoniło się z wielką mocą w ciągu ostatnich lat, jest

Międzynarodowe Sympozjum Pedagogiki Salezjańskiej:

“smaki” salezjańskiego systemu wychowawczego

Międzynarodowe Sympozjum Pedagogiki Salezjań-skiej zakończyło się w sobotę 21 marca podziękowa-niem pod adresem organizatorów i prelegentów, którzy pozwolili zakosztować “smaków salezjańskiego syste-mu wychowawczego w różnych kontekstach społecz-nych i kulturowych” – jak to stwierdził Przełożony Ge-neralny – oraz ponowieniem zaangażowania na rzecz zachowania i życia bogactwem Systemu Prewencyjne-go, jaki odziedziczyliśmy po Księdzu Bosko.

Gian Francesco Romano

trudność związana z wychowaniem i kryzys modeli wy-chowania. Głębokie zmiany społeczne, kulturowe i te związane z porozumiewaniem zrodziły dezorientację u dorosłych, którzy stają często w obliczu trudności zro-zumienia swojej roli i swojej odpowiedzialności wy-chowawczej, i są wystawieni na pokusę, by zrezygno-wać z tego zadania.

W rzeczywistości (jak to napisał Benedykt XVI w swoim Liście do Diecezji i Miasta Rzymu) nie jest to tylko kwestia osobistej odpowiedzialności, lecz także “pewnej mentalności i rodzaju kultury, które prowadzą do zwątpienia w wartość osoby ludzkiej, w znaczenie prawdy i dobra, a w ostatecznym rozrachunku w dobro życia”.

Jakie, zdaniem księdza, istnieją dzisiaj główne po-trzeby wychowawcze związane z młodym pokoleniem?

Im bardziej zdajemy sobie sprawę z głębokich zmian kulturowych i ich znaczenia antropologicznego, tym bardziej nasza uwaga kieruje się w stronę tego, co może wzmocnić zaufanie i nadzieję zarówno w dorosłych, jak i w ludziach młodych. Współczesna młodzież potrzebu-je odpowiednich punktów odniesienia, które im pomogą określić ich drogę rozwoju.

Od dawna staram się wskazać na potrzebę odpo-wiedniej busoli, która pomogłaby znaleźć odpowied-ni kierunek drogi i podtrzymać go. Młodzi potrzebują podstaw, odpowiednich przekonań, które pomogą im budować siebie jako osoby, określić cele, ocenić ich zdolności i nadać sens ich zaangażowaniu; potrzebują współrzędnych, które pomogą im rozjaśnić i zmotywo-wać ich wysiłki oraz sprawią, że będą mogli liczyć na towarzyszy podróży, dzieląc z nimi to budowanie pełni życia.

39Pro Memoria, Nr. 01/02/03/15 - Styczeń/Luty/Marzec 2015 39

Pielgrzymka gimnazjalistów szkół salezjańskich do Czerwińska

8 kwietnia uczniowie klas trzecich salezjańskich gimnazjów z Sokołowa Podlaskiego, Legionowa, Łodzi, Mińska i Ostródy udali się na pielgrzymkę do Sanktuarium Matki Bożej Pocieszenia w Czer-wińsku. Chcieliśmy podziękować za trzy lata nauki i prosić o dalsze łaski, szczególnie na egzaminach, a także o pomoc w wyborze właściwej drogi życia.

Naszą pielgrzymkę rozpoczęła konferencja, wygłoszona przez księdza Przemka Kaweckiego. Przypomniał nam on historię sanktuarium, a zwłaszcza jego związki z dziejami kraju. Następnie wzięliśmy udział w „duchowym happeningu” nad Wisłą.

Kolejnym punktem pielgrzymki było obejrzenie spektaklu „Miriam”. Młodzi artyści z Teatru Trzeciego w niekonwencjonalny i bardzo ciekawy sposób poka-zali nam niektóre wydarzenia z życia Maryi, skłaniając nas jednocześnie do przemyśleń nad naszymi decyz-jami i relacjami z drugim człowiekiem.

Uwieńczeniem naszego spotkania była Msza święta, celebrowana przez księdza Przemysława So-larskiego. W homilii zachęcał nas do zadania sobie pytania o rolę Jezusa w naszym życiu.

Na zakończenie nasze wątpliwości i troski powierzyliśmy Matce Bożej Pocieszenia i pełni nadziei wróciliśmy do domów.

Anna Adynowska

Maturzyści szkół salezjańskich inspektorii warszawskiej

na Jasnej Górze

W piątek, 10 kwietnia, maturzyści szkół salezjań-skich inspektorii warszawskiej (Lutomiersk, Legio-

nowo, Łódź, Mińsk Mazowiecki, Ostróda, Sokołów Podlaski) w liczbie ponad 200 osób, spotkali się w Kaplicy Cudownego Obrazu na tradycyjnej Piel-grzymce Salezjańskich Maturzystów na Jasnej Górze.

Nasze czuwanie, rozpoczęliśmy uczestnictwem w Apelu Jasnogórskim o godzinie 21. Następnie po wprowadzeniu i przywitaniu przez księdza dyrek-tora, radcę i koordynatora pielgrzymki - ks. Dariusza Matuszyńskiego, ks. Jacek Szewczyk wprowadził nas do konferencji ks. Przemka “Kawy” Kaweckiego (obaj z Ośrodka Młodzieżowo-Powołaniowego “Emaus” w Czerwińsku nad Wisłą).

Po jakże ciekawej konferencji, wysłuchaliśmy programu słowno-muzycznego w wykonaniu za-wodowych aktorów: Marzeny Lamch-Łoniewskiej, jej męża Adama Łoniewskiego i ich córki Anielki.

Centralnym punktem czuwania była Eucharystia, której przewodniczył ks. inspektor Andrzej Wujek. W kazaniu wskazał on na wielką wagę matczynej obecności Maryi – Matki Bożej w życiu człowieka wierzącego.

Po krótkiej przerwie, odmówiliśmy Różaniec pod przewodnictwem ks. Pawła Kotlińskiego sdb i młodzieży z Ostródy. Przedostatnim, ale bardzo ważnym punktem naszego czuwania, była możliwość obejścia na kolanach Cudownego Obrazu, bądź oso-bista adoracja przed samym obrazem, można było spojrzeć w oczy naszej najlepszej Mamy i powierzyć Jej wszystkie swoje sprawy i intencje.

Po adoracji odmówiliśmy Koronkę w przeddzień Niedzieli Bożego Miłosierdzia. Następnie po podsu-mowaniu i podziękowaniu wszystkim przez księdza Radcę, około 4.00 zasłonięto Cudowny Obraz i nasza pielgrzymka dobiegła kresu.

ks. Mariusz Rygała sdb


Salezjanie Księdza Bosko

Mińsk Mazowiecki - X turniej piłki nożnej gimnazjalistów naszej inspektorii

Jubilat ks. Antoni Gabrel

Wojsko Polskie kolęduje w Tolkmicku.

Ks. Inspektor A. Wujek na konsekracji ks. biskupa Marka Marczaka

Koadiutor Zenon Czakowski w Męce Pańskiej na Cytadeli poznańskiej

PRO MEMORIA - Biuletyn Inspektorii św. Stanisława Kostki w Warszawieul. Kawęczyńska 53, 03-775 Warszawa, tel: 22 5186 211, e-mail: [email protected]ą: ks. Antoni Gabrel sdb - redaktor, Barbara Przybysz ssw - korektor,Andrzej Bodek ssw - skład komputerowy, przeglądarka internetowa: http://www.promemoria.net.pl

PRO MEMORIApromemoria.biczynski.pl/wp-content/Pro-Memoria_01_03_15.pdf · 2015. 4. 28. · PRO...

Documents

Transcript of PRO MEMORIApromemoria.biczynski.pl/wp-content/Pro-Memoria_01_03_15.pdf · 2015. 4. 28. · PRO...