Prezentacjaa

Alicja Hetmańska Krzysztof KutyszRoksana NowakRenata OmilianPaulina Tranda

1Dochody budżetowe

1.Struktura i dynamika dochodów publicznych w Polsce

2.Pojęcie, cechy i funkcje podatku3.Rodzaje podatków4.Zasady podatkowe5.Ciekawostki

Dochody budżetowe 2

Środkami publicznymi można nazwać środki finansowe, którymi dysponują instytucje publiczne. Środki finansowe gromadzone są na rachunkach funduszy publicznych przyjmują przede wszystkim formę dochodów.


Ustawy regulujące kwestię dochodów publicznych podzielić można na 3 grupy:

Ustawy określające ogólne zasady postępowania w sprawach dotyczących dochodów publicznych, najważniejsza z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa

Ustawy stanowiące dochody publiczne (ustawy podatkowe)

Ustawa o dochodach jednostek samorządu terytorialnego (13 listopada 2003r.)


Podatki i opłaty Cła Wpłaty z zysku przedsiębiorstw państwowych Dywidendy Wpłaty z zysku NBP Dochody pobierane przez państwowe jednostki

budżetowe Dochody z najmu i dzierżawy majątku skarbu państwa Odsetki od środków na rachunkach bankowych jedn.

budżetowych Odsetki z lokat terminowych Odsetki od udzielonych pożyczek przez skarb państwa Mandaty, grzywny i inne kary Zapisy, spadki oraz darowizny na rzecz skarbu państwa Inne dochody publiczne


Dynamika dochodów w latach 1992-2000

W latach 90-tych na dochody państwa składają się środki pieniężne pobierane przez państwo od podmiotów gospodarczych, osób fizycznych oraz innych źródeł. Najistotniejsze miejsce zajmują podatki, które są nie tylko ważnym źródłem zasilenia pieniężnego władzy publicznej, ale także instrumentem służącym realizacji celów

pozafiskalnych.

Wyszczególnienie 1992 1993 1994 1995 1996 1997 1998 1999 2000Dochody ogółem 100,0 100,0 100,0 100,0 100,0 100,0 100,0 100,0 100,01. Dochody Krajowe 99,9 100,0 99,9 99,9 99,9 99,6 99,8 99,9 99,9a) dochody podatkowe 78,7 80,6 81,7 82,4 84,1 82,4 90,8 89,5 88,1b) dochody niepodatkowe 19,7 17,8 15,7 14,4 12,1 11,7 9,0 10,4 11,8c) dochody z prywatyzacji 1,5 1,7 2,5 3,1 3,7 5,5 - - -2. Dochody zagraniczne 0,1 0,0 0,1 0,1 0,1 0,4 0,2 0,1 0,1

Dynamika dochodów w latach 2005-2009 (1/2)

Rok 2005 2006 2007 2008 2009

Dochody ogółem ( w tysiącach zł)

174 703 733 195 281 959 228 952 516 281 892 096 303 034 805

Dochody podatkowe 155 285 919 174 448 486 192 188 190 228 194 400 251 434 200Dochody niepodatkowe 16 641 506 18 682 571 22 077 858 18 415 586 17 999 141Dochody zagraniczne 71 108 107 620 299 792 176 933 106 487Wpłaty do budżetu państwa z Unii Europejskiej 2 705 200 2 043 282 14 686 468 35 282 110 33 601 464

Rok 2005 2006 2007 2008 2009

Dochody ogółem 100,0 100,0 100,0 100,0 100,0

Dochody podatkowe 88,9 89,3 83,9 81,0 82,9Dochody niepodatkowe 9,5 9,5 9,6 6,5 5,9Dochody zagraniczne 0,1 0,1 0,1 0,1 0,1Wpłaty do budżetu państwa z Unii Europejskiej 1,5 1,1 6,4 12,5 11,1

Dynamika dochodów w latach 2005-2009 (1/2)

2005 2006 2007

2008

2009

Dochody podatkowe

Dochody niepodatkowe

Dochody zagraniczne

Wpłaty do budżetu państwa zUnii Europejskiej

Cechy stałe:

1. Świadczenie publicznoprawne2. Świadczenie nieodpłatne 3. Świadczenie przymusowe4. Świadczenie bezzwrotne5. Powszechność


Cechy zmienne:

1.Podmiot opodatkowania2.Przedmiot opodatkowania3.Podstawa opodatkowania4.Stawki podatku 5.Warunki płatności



Stawka podatku od osób fizycznych w 2009 r.

Podstawa obliczenia podatku w złotychPodatek wynosi

ponad do

85 528,0018% podstawy wymiaru minus kwota 556,02

85 528,0014 839,02 + 32% nadwyżki ponad 85 528,00

kwota wolna: 3 091,00



ponad do


44 490,00 85 528,007 866,25 + 30% nadwyżki ponad 44 490,00

85 528,0020 177,65 + 40% nadwyżki ponad 85 528,00






ponad do


43 405,00 85 528,007 674,41 + 30% nadwyżki ponad 43 405,00

85 528,0020 311,31 + 40% nadwyżki ponad 85 528,00





ponad do


37 024,00 74 048,006 504,48 + 30% nadwyżki ponad 37 024,00

74 048,00 600 000,0017 611,68 + 40% nadwyżki ponad 74 048,00

600 000,00227 992,48 + 50% nadwyżki ponad 600 000,00

1. Fiskalna2. Regulacyjna3. Stymulacyjna4. Informacyjna


System podatkowy – ogół podatków i opłat, jakie obowiązują w określonym państwie


Przedmiot opodatkowania – tytuł prawny uprawniający organa podatkowe do naliczania różnych rodzajów podatków i zobowiązywania różnych podmiotów opodatkowania do ich uiszczania. Przedmiotem opodatkowania mogą być m.in.: dochody uzyskiwane z różnych tytułów, wytwarzane bądź nabywane dobra lub usługi, posiadane i użytkowane dobra majątkowe.

Podstawa opodatkowania - wielkość, która stanowi podstawę do obliczania wymiaru podatku zgodnie z określoną formułą obliczenia podatku. Podstawa opodatkowania może mieć wymiar wartościowy wyrażony w pieniądzu lub też w innej jednostce miary np. m², cm³, litrach, sztukach, hektarach, kwintalach.


Podatki od dochodów Podatki od majątku Podatki od wydatków


Klasyfikacja podatków – związana jest z rozmaitymi cechami charakterystycznymi podatków oraz elementów ich konstrukcji, takich jak przedmiot podatku i podstawa opodatkowania.


1. Trójpodział

podatki od dochodów podatki od majątku podatki od wydatków


2. Dwupodział

podatki bezpośrednie podatki pośrednie


3. Dwupodział

podatki osobiste podatki rzeczowe


4. Dwupodział

podatki osobiste podatki rzeczowe


1. Podatki państwowe

podatek dochodowy od osób fizycznychpodatek dochodowy od osób prawnychpodatek dochodowy od towarów i usługpodatek akcyzowypodatek od gier losowych i zakładów

wzajemnychpodatek tonażowy


2. Podatki samorządowe

podatek od nieruchomościpodatek od środków transportowychpodatek rolnypodatek leśnypodatek od spadków i darowiznpodatek od czynności cywilnoprawnychopłaty lokalne (targowa, miejscowa,

administracyjna oraz dawny podatek od posiadania psów)


Twórcą pierwszych zasad podatkowych był Adam Smith, który sformułował cztery podstawowe kanony podatkowe:

1.Zasada równości opodatkowania2.Zasada określoności (pewności)

opodatkowania3.Zasada dogodności opodatkowania4.Zasada taniości podatku


Istotny wkład w rozwój zasad podatkowych wniósł niemiecki teoretyk ekonomii i finansów Adolf Wagner, który pod koniec XIX w. rozszerzył i uporządkował zasady podatkowe.


Do tej grupy zalicza się zasadę, wedle, której podatki powinny być wydajnym źródłem dochodów władz publicznych, tzn. państwo powinno sięgać do takiego przedmiotu opodatkowania (rzecz, zdarzenie), który dostarczy dochodów do realizacji funkcji i zadań państwa oraz władz samorządowych.

Drugą zasadą fiskalną jest zasada elastyczności. Oznacza ona, iż podatek powinien reagować na zmieniające się procesy i zdarzenia gospodarcze oraz społeczne. Podatki powinny być tak skonstruowane (skale podatkowe), żeby uwzględniały różną sytuację podatników, jak i całej gospodarki w różnym czasie.

Ostatnią z zasad fiskalnych jest zasada stałości. Zwraca ona uwagę państwa na konieczność ograniczonych zmian w systemie podatkowym. Chodzi zarówno o unikanie wprowadzenia nowych podatków, jak też o unikanie zmian w podatkach już istniejących.


Podstawowa zasada podatkowa tej grupy polega na tym, że w wyniku ciężarów podatkowych nie może być naruszony majątek podatnika.


W tej grupie najmniej wątpliwości budzi zasada powszechności, według której ciężary podatkowe powinny mieć charakter powszechny, czyli każdy obywatel, przedsiębiorca itp. powinien być objęty podatkiem, jeżeli spełnione są warunki powstania stosunku podatkowego.

Drugą zasadą jest zasada równości, według której ciężary podatkowe powinny być rozłożone równomiernie na wszystkich podatników.

Trzecią zasadą w tej grupie jest zasada zdolności podatkowej wedle, której podatnik osiągający taki sam dochód, powinien poświecić na rzecz wspólnoty (państwa) identyczną korzyść, czyli ponieść taką samą ofiarę.

W ramach zasad sprawiedliwości opodatkowania wyróżnia się zasadę „sprawiedliwości poziomej” i „sprawiedliwości pionowej”. Istota sprawiedliwości poziomej sprowadza się do tezy: „równi powinni być traktowani równo”. Wedle tej zasady ciężary podatkowe powinny w identycznym stopniu obciążać podmioty znajdujące się w takiej samej sytuacji. Konsekwentnie: „nierówni powinni być traktowani nierówno”, co z kolei jest istotą sprawiedliwości pionowej.


Według zasady pewności podatki powinny być takie, aby były niezawodnym źródłem dochodów państwa. Z drugiej strony, podatnik powinien z góry wiedzieć (zostać poinformowany), jaki podatek będzie płacił w związku z prowadzoną działalnością i osiąganymi dochodami.

Zasada dogodności oznacza, że pobór podatku powinien uwzględniać warunki finansowe podatnika, cykl i charakter działalności itp. Istotny jest również – z punktu widzenia nakładania podatku oraz jego wymiaru i poboru – przedmiot opodatkowania.

Z powyższą zasadą wiąże się zasada taniości poboru podatku. Chodzi o to, aby koszty realizowania podatków nie uszczuplały nadmiernie dochodów państwa. W przeciwnym razie obciążenie społeczeństwa podatkami musiałoby wzrosnąć.


Prezentacjaa

Health & Medicine

Transcript of Prezentacjaa