Podstawy Adobe Illustrator

5/17/2018 Podstawy Adobe Illustrator - slidepdf.com

http://slidepdf.com/reader/full/podstawy-adobe-illustrator 1/27

Podstawy



Podstawowe ustawienia dokumentu [document setup]Obszar cięcia [crop area]Zmiana profilu kolorów [document color setup]Linie pomocnicze/prowadnice [guides]Ustawienia własne [preferences] General Type & auto tracing

Units & display performance Guides & grid Smart guides & slices Hyphenation plug-ins & scratch disks File hadling & clipboardPrzybornik [toolbox]Sprytne prowadnice [smart guides]Tryby podgląduZapisane widokiPodgląd kroju czcionki

Bounding box

SPIS TREŚCI



STRONA 3

index

Illustrator cs: podstawy

Ilekroć napiszę coś w sposób prosty i zrozumiały, rychło dowiaduję się, że wiele kwestii jestoczywistych tylko w moim mniemaniu, że tłumacząc obsługę ilustratora pomijam istotne,z punktu widzenia laika, czynności, przez co praca z illustratorem, dla niektórych, miastprzyjemności, staje się udręką.

Wychodząc naprzeciw oczekiwaniom tych, którzy stawiają pierwsze kroki z illustratorem, jak i mojego serdecznego kolegi, który od roku rzuca mięsem usiłując przesiąść się z corelana illustratora, zdecydowałem się popełnić tenże, traktujący o absolutnych podstawachpracy z illustratorem, tutorial.Pisząc “podstawy” nie mam na myśli rysowania obiektów, czy manipulacji nimi - bo do tegokażdy, po 5 minutach, dojdzie sam. Myślę o tych podstawach, które z reguły są pomijanew podręcznikach, czy tutkach - zmiana rozmiaru dokumentu, profilu kolorów, jednostekmiary - tych wszystkich drobiazgach, których nieznajomość przyprawia o pianę na nieogolo-nym, graficzym pysku ;)

Po uruchomieniu programu, jak i przy stworzeniu świata, zastajemy ponurą ciemność. Ponieważkreacja jest dalekim krewnym boskiego aktu tworzenia, skrótem ctrl+n rozpraszamy szarzyznęekranu monitora i ścieramy się z parametrami nowego dokumentu

Rzecz jasna - można też okno to przywołać komendą z menu file-new - ale, jak już nieraz pisałem,dość mamy złych nawyków, by wyrabiać w sobie kolejne ;)W polu name, jak by to sugerowała znajomość mowy braci naszych, anglosasów [ dalecy, bo dalecy,ale zawsze to krewni ;) ] wpisujemy nazwę naszego dokumentu. Pole Size odpowiada za rozmiar [możemy wybrać z kilku predefiniowanych “gotowców” bądź samodzielnie ustalić wymiary. Pole Units określa, jakich jednostek miary będzie program, w trakcie pracy nad dokumentem, używał - rzeczistotna o tyle, że dużo łatwiej jest robić np. reklamy prasowe pracując z milimetrami, niż z pikselami,czy, o zgrozo, picami [ czymkolwiek by one nie były ], zaś orientation decyduje, czy obszar ułożonybędzie pionowo, czy poziomo.

Pole color mode określa, czy dokument utworzony zostanie w trybie CMYK, czy też RGB.

Podstawowe ustawienia dokumentu [ctrl+alt+p]



STRONA 4

index


Mając zdefiniowany rozmiar dokumentu, warto stworzyć “obszar cięcia”. Mówiąc po ludzku jest toobszar, do którego “przycinana” jest grafika podczas eksportu do *eps, *tiff, czy innego drukowalnegoformatu.Skądinąd słusznym wydaje się pytanie “ po co to”.Gdy pracuję nad czymkolwiek, po obszarze roboczym illustratora walają się różne półprodukty

- przycięte obiekty, elementy, z których tworzę pędzle - jest tego cała masa, walającego się poekranie [i poza nim] śmiecia. Eksportując plik do formatu *eps [ najchętniej widziany przez drukarnie,z którymi współpracuję ] niejednokrotnie dziwiłem się, dlaczego mój potwór z gigabajtem RAM’uspędza kwadrans na przemieleniu reklamy A4, i dlaczego to potem waży pół giga? Odpowiedźpojawiała się po “kontrolnym” otworzeniu pliku *eps w photoshopie - program wyeksportował nie tylko“właściwą” reklamę, lecz także wszystkie “półprodukty”, przez co plik, z formatu A4 rozrósł się dokwadratu metr na metr...

Obrazek poniżej przedstawia znaczniki cięcia utworzone z “obszaru właściwego” dokumentu. Aby jeutworzyć, skrótem ctrl+shift+a deselekcjonujemy [ polska być badzo trudna jezik... ] wszystko, co byłozaznaczone i korzystamy z komendy object-crop area-make.W sytuacji, gdy konieczne jest utworzenie znaczników cięcia z określonego kształtu - zaznaczamy ówkształt i korzystamy z tej samej komendy.

Wszystko cacy - nowy dokument, jak się patrzy [jak się nie patrzy - też jest, tylko go nie widać], jednak

mamy kaprys zmienić w nim conieco - powiedzmy, że do formatu A4 ,musimy dodać spady po 5mmz każdej strony, zmienić profil kolorów, bo przez pomyłkę “wcisnęło się” RGB... Zanim ciśniesz owymsłowem, z cudnie wibrującą spółgłoską “R” otwórz menu file, a w nim zakładkę document setup...Okno wydaje się cokolwiek znajome; w zasadzie to jest to samo okno, które widziałeś tworząc plik.Zabieramy się zatem do zmian - kwestię spadów załatwiamy bez zbędnych obliczeń [ ile to jest297 +10.... ] - po prostu w pole wys. i szer. wpisujemy “+10” a program dodaje po 5 mm z każdejstrony. Można też, ustawiwszy kursor w stosownym polu, zwiększać lub zmniejszać jego wartość zapomocą strzałek [góra/dół]. Plusem illustratora jest to, że jakiejkowiek zmiany w wielkości byśmy niewprowadzili, wykonywana jest ona zawsze względem środka dokumentu - “poszerzenie” dokumentuo 3mm doda mu dokładnie po 1,5mm - nie trzeba się zatem martwić o ponowne repozycjonowanie [kolejne trudne słowo ;) ] obiektów.

Zmiana rozmiaru dokumentu, nie zmienia obszaru cięcia nawet, gdy ten ustawiony jest wg wielkościdokumentu. Aby zmienić obszar cięcia korzystamy z komendy object-crop area-release. Ni stąd, nizowąd na ekranie pojawia się zaznaczony prostokąt... Nie ma powodu do paniki - tak po prostu działaillustrator - obszar cięcia tworzony jest na podstawie obiektu, a ponieważ nie zdefiniowaliśmy takiego

Obszar cięcia



STRONA 5

index


[cięliśmy wg rozmiaru strony] - program automatycznie stworzył obiekt o rozmiarach dokumentu i na jego podstawie zdefiniował obszar cięcia - to bardzo miłe ze strony programistów, że nie uraczyli nasnagłym komunikatem o treści “ you must select an object to specify crop area!”, lub podobnym.Prostokąt usuwamy, definiujemy nowy obszar cięcia - i po zawodach.

No może niezupełnie - bo pozostaje nam najważniejsze - zmiana profilu kolorów - a jak go zmienić,skoro stosownego miejsca, w panelu „document setup”, nie ma ?

Spokój wodza, wszystko jest, tylko czasem bardzonielogicznie porozrzucane - bo czymże innym, jeślichwilowym zwisem procesów myślowych panówod “usability” programu wytłumaczyć umieszczenieprofilu kolorów w oddzielnej zakładce?Szybki kilk w menu file-color-mode, ciche “na pohybelskur***” pod nosem - i RGB odeszło do przeszłości.

Zmiana profilu kolorów

Linie pomocnicze aka prowadnice [ctrl+;]

Przed przystąpieniem do “kreacji właściwej” dobrze jest zaznaczyć sobie spady [obszar projektuobcinany w drukarni] oraz “margines bezpieczeństwa” - kolejne 3-5mm przy krawędzi dokumentu,chroniące przed omyłką drukarza, któremu czasem zdarza się krzywo położyć arkusz na maszynie,która z kolei krzywo przytnie i upierniczy z etykiety tak drobny szczegół jak adres witryny internetowejklienta, który za ową etykietę zapłacił....

Do zdefiniowania spadów, oraz rzeczonego marginesuposłużą nam prowadnice, z angielska zwane też guides.Skrótem ctrl+r przywołujemy linijki, które pojawiają sięu góry, oraz z lewej strony ekranu. Jak widać za załączonymobrazku, zwisy procesów myślowych muszą być chronicznąudręką człowieka odpowiedzialnego za usability programu.Nie mam pojęcia dlaczego początek układu współrzędnychw poziomie i pionie zaczyna się w innych miejscach [zawszemyślałem, że początek jest jeden], wiem, na szczęście, jak

to zmienić



STRONA 6

index


Skutki umysłowego niedomagania człowieka od usability

niwelujemy klikając w biały kwadrat znajdujący siędokładnie w lewym górnym rogu ekranu i, trzymającwciśnięty przycisk myszy/tabletu przesuwamy kursorw kierunku rogu naszego projektu, bądź jakiegokolwiekinnego miejsca, w którym chcemy zdefiniować początekukładu współrzędnych.Sygnałem, że “coś się dzieje” będą, podążające zakursorem, dwie przecinające się linie.

Zwolniwszy kursor na wysokości rogu dokumentu, z rado-ścią zauważamy, że wytyczył on początek układu współ-rzędnych zarówno w pionie, jak też w poziomie.

Babol tak ewidentny, że, za nie wyeliminowanie gow wersji CS [jedenastej...] , należałoby komuś solidniedać w pysk...

Chcąc ustawić gdzieś prowadnicę klikamy w boczną,bądź górną linijkę i, trzymając wciśnięty klawisz myszy,przeciągamy przerywaną linię w dowolne miejsce.Warto zauważyć [ba, NIE DA się nie zauważyć] że próbyprzesunięcia prowadnicy w inne miejsce kończą sięfiaskiem - dzieje się tak, ponieważ prowadnice domyślniesą zablokowane. Odblokowujemy [oraz ponownieblokujemy] je skrótem alt+ctrl+;. Za ukrywanie/pokazy-wanie prowadnic odpowiada skrót ctrl+;.



STRONA 7

index


Units setup i inne opcje z zakładki „preferences” [ctrl+k]

W zależności od tego, do jakiego medium przeznaczona jest dana praca, ustalamy konkretne jednostki miary. Robiąc coś na potrzeby sieci - pracujemy w pixelach [ bo taka jest jednostka “miary”monitora ], do druku mogą to być zarówno milimetry, jak i punkty [ określają wysokość czcionki ].Aby zmienić domyślne ustawiania, nie tylko jednostek miary, ale i paru innych opcji, korzystamyz menu edit-preferences [ctrl+k] i wybieramy interesującą nas zakładkę.

Powyższy zrzut przedstawia zakładkę ustawień ogólnych.

Kto choć trochę kuma język Szekspira ten sam domyśli się “o co chodzi”. Kto nie - temu śpieszę zwyjaśnieniem co i jak. Nie będę tłumaczył każdej opcji - bo nie w każdej grzebałem :) - kiedyś tak sku-tecznie poprzestawiałem ustawienia programu, że skończyło się to reinstalacją - i od tej pory przesta-wiam tylko to, co uważam za potrzebne.

Keyboard increment - przemieszczać obiekty można nie tylko za pomocą myszy/tabletu, ale też zapomocą strzałek na klawiaturze. O ile korzystanie z myszy jest bardziej intuicyjne, o tyle zupełnie niesprawdza się w przypadku, gdy zachodzi potrzeba przesunięcia obiektu o jeden milimetr [ a możeto tylko mi się tak ręce trzęsą ;) ]. W takich sytuacjach ustawiamy sobie “increment” na 1mm i odtej pory każde kliknięcie w strzałkę, przesunie obiekt o... 1mm. Warto przy okazji pamiętać, żeprzytrzymawszy jednocześnie klawisz shift, zwiększamy ów “increment” 10cio krotnie



STRONA 8

index


Use precise cursors - kiedyś, zastanawiałem się, dlaczego mój kursor raz wygląda tak, a raz inaczej.Okazało się, że klikając caps lock, zamiast shift, nieopatrznie włączam/wyłączam opcję “dokładnychkursorów”. Co to znaczy dokładnych - pokazuje obrazek poniżej. Z wyłączoną opcją - kursor przybierakształt ikony narzędzia[ w tym przypadku - pióra]; włączywszy ją - staje się“celownikiem” [ ech, te gierczane nawyki językowe ;) ]Po co to komu?Czasem się przydaje, szczególnie, gdy obszarroboczy zawalony jest obiektami, i każda dodatkowaprzeszkadzajka, powoduje wzrost zamieszania.

Show tooltips - odpowiada za “podpowiedzi” ukazujące się ponajechaniu kursorem na ikonę narzędzia.Przydatne dla początkujących użytkowników programu.

Transform pattern tiles - Dopóki nie zaczniesz używać wypełnień wzorkowych, możesz nie zwracaćuwagi na tą opcję. Jeżeli jednak wiesz conieco o wektorach [np przesiadasz się z corela na iL ] i maszzamiar używać wypełnień wzorkowych, rzuć, proszę, okiem na obrazek poniżej

Pierwszy kwadrat przeskalowano z zaznaczoną opcją transformacji wypełnień, co skończyło sięzmniejszeniem wzorka. Kwadrat drugi, przeskalowano wyłączywszy tą opcję - dzięki czemu wzorekutrzymał swój pierwotny rozmiar, a jedynie dopasował się do wielkości pojemnika - czyli kwadratu.



STRONA 9

index


Scale strokes and effects - odpowiada za skalowanie obrysów, oraz efektów nadawanych obiektom.Ponownie zapraszam do rzucenia okiem na załączony przykład. Obydwa kwadraty mają ten sam obrysi rzucają taki sam cień. Kwadrat nr1 przeskalowałem z włączoną opcja skalowania obrysu i efektów,kwadrat drugi zaś - wyłączywszy opcje skalowania. Efekt jest widoczny gołym okiem i, mam nadzieję,nie wymaga komentarza.

Use preview bounds - pokazuje granice, nie tyle samego obiektu - bo to działka boundig boxu [tychutkanych kwadratami linii dokoła figury] - ile obiektu wraz z nałożonymi na niego efektami - co przed-stawione jest na załączonym obrazku.Osobiście korzystam z tej opcji, gdyż daje mi podgląd faktycznego “zasięgu” każdego z obiektów naekranie.



STRONA 10

index


Z kolejnego submenu preferences - type zmieniam w zasadzie tylko kilka opcji [ na obrazkuzaznaczone na czerwono ]

Number of recent fonts odpowiada za ilość czcionek wyświetlanych w submenu “recent fonts”[dokładniej opisane w dalszej części tutoriala]. Font preview size określa wielkość podglądu krojuczcionki.Jeszcze nigdy nie potrzebowałem zmieniać ani liczby krojów w “recent fonts”, ani rozmiaru podglądu

czcionki, co nie znaczy, że tobie się to nie przyda.Reszty opcji nie sprawdzałem - toteż wypowiadać się na ich temat nie mogę.Mam nadzieję, że wybaczysz ;)



STRONA 11

index


W końcu dotarliśmy do opcji “units”, która była pretekstem do całej tej wyprawy przez zakładkępreferences.W submenu Units & display performance zdefiniować możemy oddzielne jednostki miary dladokumentu, obrysu obiektów, oraz czcionek. W przypadku czcionek jest to istotne o tyle, że większośćspecyfikacji technicznych, jaki otrzymywałem [ i nie tylko ja - bo to standard w tej branży ] rozmiarczcionki określa w punktach, nie zaś, jak by się to wydawać mogło, w milimetrach.

Display performance określa jakość obrazu na ekranie podczas korzystania z “łapki”.Ponieważ z łapki przychodzi się korzystać nader często [ przynajmniej mi ] należy wybalansowaćkompromis pomiędzy jakością obrazu, a możliwościami komputera. Niestety, illustrator zachłanny jestna zasoby jak ksiądz na pieniądze - więc poniżej 512 RAM i dobrze ponadgigowego procesora, lepiej

jest przesunąć wskaźnik bardziej w okolice “faster upadets”, niż “full quality”.

Znajdująca się pomiędzy jednostkami miary a “display performance” opcja identify object służy [takmyślę, gdyż nigdy, z racji całkowitego braku programistycznej wiedzy, tego nie testowałem] do identyfi-kacji obiektów przy pisaniu skryptów do illustratora.IL umożliwia pisanie skryptów, dzięki którym można tworzyć najróżniejsze wykresy i fraktalo-podobnedziwactwa [natknąłem się na nie kiedyś, szwendając się bez celu po sieci].Jak już napisałem - tematu nie drążyłem - więc wszystkich ciekawskich muszę odesłać dowyszukiwarki google i wpisania w nią magicznego hasła “scripting in adobe illustrator”.



STRONA 12

index


Submenu guides &grid odpowiada za kolor prowadnic [guides] oraz za to, czy są przedstawianew postaci prostych linii, czy też linii kropkowanych. To samo tyczy się siatki [grid].Gridline every ustala odstęp pomiędzy budującymi siatkę liniami [czyli, widocznego na rys nr2,rysowanego grubszym konturem, kwadratu] zaś subdivisions - na ile mniejszych kwadracików, ówduży kwadrat jest dzielony. W sytuacji przedstawionej na załączonym obrazku, duży kwadrat [gridlineevery] ma 50 mm, dzielimy go [subdivisions] na 5 jednostek w pionie i w poziomie - zatem każda

z nich ma 1cm wys. i szer.Jakkolwiek nie korzystam z siatki prawie wcale, to dla ludzi zajmujących się rys. technicznym, musibyć to nieocenione narzędzie.



STRONA 13

index


text label hints - dzięki nim, program wyświetla informację, czy kursor znajduje się przy centrum figury,czy też jej krawędzi

construction guides - świetnie spisują się w przypadku obiektów potraktowanych filtrem pathfinder. Ichistota sprowadza się do pokazania zarysów figur, które złożyły się na aktualnie zaznaczony kształt. Rysna sąsiedniej stronie przedstawia właśnie taką figurę

transform tools - nigdy nie odkryłem, za co to odpowiada - zatem wszystko przed tobą ;)

object highlightng - jak sama nazwa wskazuje, odpowiada za podświetlanie obiektów, nad którymi

aktualnie znajduje się kursor. Rzecz bardzo przydatna, choć w przypadku pracy nad gąszczemobiektów, doprowadza do męczącej oczy, migającej “dyskoteki”.

angles - odpowiada za to, co ile stopni [co jaki kąt] pokazują się sprytne prowadnice [na obrazku z są-siedniej strony prowadnice informują, że kursor, względem środka koła, nachylony jest o 45 stopni].Świetnie sprawdza się to przy przesuwaniu obiektów po skosie.Wybierać możemy z kilku predefiniowanych zestawów kątów, jak też ustalić kilka własnych - ja nigdynie czułem takiej potrzeby.

snapping - ponieważ trudno jest trafić idealnie w punkt, który nas interesuje [np środek figury]program sam przyciągnie kursor do tego miejsca - trzeba tylko określić, w jakiej odległości od niegomusi się znajdować kursor myszy - i to właśnie określamy w polu snapping tolerance.

Slice - cóż, IL nie jest programem do grafiki sieciowej....



STRONA 14

index


Submenu hyphenation to swoistaciekawostka, gdyż słowo to, po angielsku

oznacza przenoszenie wyrazów, zaśw menu owym ustalamy jedynie język, jakiego, przy wpisywaniu tekstu, orazsprawdzaniu pisowni, ma używaćprogram.NIE WPŁYWA to na polonizację interfejsuillustratora.

Folderu, w którym przetrzymywane są

wtyczki lepiej nie zmieniać.

Warto zatem zmienić “scratch disk”[czyli miejsce, wykorzystywane podczasskomplikowanych operacji jakopodręczna pamięć, i magazyn plików*temp] na partycję, z jak największą,najlepiej liczoną w gigabajtach, ilościąwolnego miejsca.



STRONA 15

index


W opcjach file handling nigdy nie grzebałem - więc ciężko mi cokolwiek konkretnego o nich napisać.Jedyną opcją, z której korzystam jest update links - a to z tego powodu, że praca moja wymagakorzystania z wielu, osadzonych w pliku illustratora, bitmap. Automatyczne aktualizowanieosadzonych w programie obrazków rastrowych jest wygodne o tyle, że zmieniwszy którąkolwiekz użytych bitmap w fotoszkopie, nie muszę jej ponownie importować do programu, repozycjonować,nadawać tych samych efektów, etc - program robi to za mnie - a ja mam czas na dochodzenie doperfekcji w obsłudze gadu-gadu :)

I to koniec wyprawy po opcjach Preferences.Starałem się nie truć ci głowy mądrzeniem się na temat opcji, z których nie korzystam, lub zwyczajnie nie znam.

Tłumaczenie helpa, czy powtarzanie podręcznikowych frazesów jakoś nie leży w obszarze moich ambicji ;)

Jeżeli znasz, bądź odkryjesz zastosowanie którejś z pominiętych tutaj opcji - daj mi znać mailowo, lub po prostu

załóż stosowny topik na serwisie Eastern Frontline.Z góry dzięki.

http://www.ef.art.pl/

http://www.ef.art.pl/



STRONA 16

index


Wielokrotnie zarzekałem się, że nie będę plenił złych nawyków, do których należymin. korzystanie z toolbox’u, zamiast skrótów klawiaturowych, niemniej kilkasłów wyjaśnienia, na temat tego elementu interfejsu, w tutku traktującym, byłonie było, o podstawach, się należy.

Toolbox, zawalony śmieciem jest - to widać na pierwszy rzut oka. Co prawda nie jest to bajzel porównywalny z tym, który napotkać można we freehandzie [ tejpoprzeczki przeskoczyć się chyba nie da... ], niemniej...

Klikanie w ikonkę jest na tyle intuicyjne, że pominę je milczeniem; warto jednak, jeżeli ikona narzędzia posiada mały czarny trójkąt w prawym dolnym rogu,kliknąć go i przytrzymać - pojawia się wówczas pasek z “subnarzędziami” na-leżącymi do konkretnej dziedziny - np, pod ikoną pióra znaleźć można przyborysłużące do modyfikacji krzywych beziera, etc.

Przybornik

NIektóre narzędzia, jak np próbnik kolorów [pipeta, eyedropper - jak zwał takzwał...] warto kliknąć dwukrotnie, celem wejścia w ich ustawienia. Inne znowu, jak np, znana z fotoszkopa, magiczna różdżka [ nigdy z niej nie korzystałem, conie znaczy, że do niczego się nie przydaje... ] mają swoje własne palety. Opcjii niuansów jest tu wiele - warto zatem spędzić trochę czasu klikając tu i tam, cozaowocuje przydatną wiedzą.

Ostatnia “ukrytą” opcją większości narzędzi jest “kliknięcie z altem”. Jak przedchwilą pisałem - dwukrotnie kliknięcie w niektóre ikony narzędzi przywołuje przy-pisane im palety. Szybszym sposobem jest wybranie, odpowiadającego danemunarzędziu, skrótu klawiaturowego [ w przypadku odbicia będzie to klawisz [o] ]wciśnięcie klawisza alt i kliknięcie w miejsce, wobec którego chcemy dokonaćtransformacji.

Sytuację taką przedstawia zrzut obok.Cały proces, jeżeli nie masz doświadczeńz grafiką wektorową, może wydawać sięcokolwiek karkołomny, niemniej, po kilkupróbach, będziesz korzystał z tej metodyrównie intuicyjnie, jak z butelki piwa ;)



STRONA 17

index


Temat przybornika nie byłby pełny bez, choćby pobieżnego, opisu narzędzi. Oszczędzę sobie jednakwodolejstwa, a tobie traktowania jak debila i zajmę się tylko tym, co jest mniej [ albo wcale ]oczywiste.

1 - wskaźnik - służy do przesuwania obiektów. Przywoływany skrótem [v].

Szalenie przydatna opcją jest możliwość chwilowego przywołania go podczaspracy z jakimkolwiek narzędziem - rysując, powiedzmy, koło wystarczywcisnąć klawisz ctrl aby, na czas owego przytrzymania, korzystać z nieogra-niczonego potencjału wskaźnika. Zwolnienie klawisza ctrl powoduje powrótdo rysowania koła.Jedna z najczęściej wykorzystywanych w pracy “sztuczek”.

2 - direct selection tool - nazwa długa i głupia, za to samo narzędzie - nieoce-nione. Służy głównie do przesuwania punktów kontrolnych [ anchor points]figury. Chcąc przesunąć róg kwadratu, miast kombinować z narzędziami per-spektywy, klikamy [a], zaznaczamy punkt kontrolny, po czym przesuwamy

go w dowolne miejsce. Brzmi to banalnie - ale jest to jedna z podstawowychczynności w pracy z wektorami.Bez tego narzędzia byłaby straszna bida...

3 - różdżka - ni cholery nie pojmuję, do czego mogłaby się przydać. Nigdyz niej nie korzystałem

4 - lasso - przez rok wydawało mi się zaśmieczaczem ekranu [ jak to mamiejsce z, wspomnianą przed chwilą, różdżką ]. Okazało się niezastąpioneprzy pracy ze skomplikowanymi fakturami[ Po konkretne przykłady odsyłam do mojego tutka opisującego tworzenie

etykiety od sera ].Skrót klawiaturowy [q]

5 - pióro - najgenialniejsze wektorowe narzędzie, jakie kiedykolwiekwymyślono. Obsługę pióra, jak też zasady posługiwania się krzywymi beziera[ do których tworzenia pióro właśnie służy ] opisuję w tutku poświęconymkrzywym beziera w IL.Skrót klawiaturowy [p]

6 - tekst - służy do prania i wyżymania. Mrowie opcji, kwalifikujące się naosobny tutek.

Skrót klawiaturowy [t]

7 - kreska - gotuje i zmywa podłogę. W submenu chowa narzędzia dorysowania łuków, spiral, siatek oraz innych nigdy nieprzydatnych i bezmyślniezaprojektowanych dupereli.Skrót klawiaturowy [\]

8 - elipsa - w submemu chowa kwadrat, kwadrat z zaokrąglonymi rogami [co, mając na uwadze obecność, zaokrąglającego narożniki, efektu “roundcorners”, jest zwyczajnym zaśmiecaniem interfejsu ], bezmyślnie zaprojekto-waną [ określenie to jeszcze nieraz usłyszysz/przeczytasz ] gwiazdę, efek-ciarską flarę.

Skrót klawiaturowy [l]

1 2

3 4

5 6

7 8



STRONA 18

index


10

9 - paintbrush, lub, jak kto woli, pędzel - narzędzie, w pewnych sytuacjach,bardzo przydatne i kryjące w sobie sporo, kwalifikujących się na osobnytutek, możliwości.Wywoływane skrótem [b]

10 - ołówek - podstawowe narzędzie do odręcznego rysowania. Posiada,uruchamianą dwukrotnym kliknięciem, paletę opcji. W submenu chowagenialne w swej prostocie narzędzie do wygładzania narysowanychkształtów, oraz gumkę.Wywoływany skrótem [n]

11 - reflect tool, które, jak sama nazwa wskazuje, służy do “odbijania”obiektów. W submenu chowa, niemal zupełnie nieprzydatne, narzędzie doobracania figur [pracując z IL sam sie przekonasz, że są na to dużo szybszei bardziej intuicyjne sposoby, jak chociażby korzystanie z dźwigni boundingbox’u, o którym mowa w dalszej części tutka].Narzędzie do odbijania wywołujemy skrótem [o], narzędzie obrotu zaśskrótem [r].

12 - scale tool - kolejny śmieć na interfejsie adobe illustratora. NIGDY z niego nie korzystałem, podobnie jak z ukrytych w jego submenu narzędzido pochylania, oraz odkształcania obiektów. Pierwsze dwie czynnościmożna wykonać przy pomocy bounding boxu, trzecia zaś jest na tyle nie-precyzyjna, że zupełnie nieprzydatna.Skrótów nie podaję - bo po co uczyć się niepotrzebnych, złych nawyków?

13 - warp tool - jak dla mnie, efekciarski [ co nie znaczy, że zły ], służący do

odkształcania obiektów, dodatek do IL. W submenu chowa jeszcze bardziejefekciarskie narzędzia. Choć osobiście nigdy z nich nie korzystałem, znamosobę, która dość często wykorzystuje owe narzędzia przy pracy nad wek-torowymi ilustracjami.Wywoływane skrótem [shift+r]

14 - free transform tool - narzędzie, bez którego do niedawna nie sposóbbyło osiągnąć perspektywę w IL. Dzięki niemu można skalować, pochylaćfigury, odkształcać narożniki - jest głównym powodem, dla któregonarzędzia skali, czy obrotu, uważam za interfejsowe śmiecie.Jedno z częściej wykorzystywanych w pracy narzędzi.

Wywoływane skrótem [e].

15 - rozpylacz symboli. W pewnych sytuacjach, po prostu, nieoceniony.Świetnie pomyślane i zaprojektowane narzędzie, chowające wiele asóww rękawie [ submenu się znaczy ]. Co prawda do samej obsługi symboliznalazłoby się kilka “ale”, niemniej sam rozpylacz, nie dość że jestprzydatny, funkcjonuje “erste klasse”.Wywoływany skrótem [shift+s].

16 - narzędzie do robienia wykresów - ANI RAZU z niego nie korzystałem-toteż słowa o nim napisać nie mogę.

9

1211

1413

1615

1817

2019



STRONA 19

index


17 - siatka gradientu - Jedno z potężniejszych wektorowych narzędzi,służące do tworzenia skomplikowanych, siatkowych wypełnień. Kwalifikujesię na osobny, całkiem spory tutek.Wywoływane skrótem [u]

18 - gradient - nigdy z niego nie korzystałem, bo z nawyku używam paletygradient [f9].Kolejny śmieć na interfejsie.Wywoływane skrótem [g]

19 - pipeta, próbnik kolorów, eyedropper. Bardzo przydatne narzędziesłużące do kopiowania atrybutów innego obiektu [ zwykłe kliknięcie ] bądźteż jego koloru [ kliknięcie z shiftem]. W submenu chowa kompletnie nie-przydatne “wiaderko z farbą” służące do wypełniania obiektów barwą [dużoprościej i szybciej jest, po prostu, kliknąć daną próbkę koloru w palecie“swatches”] oraz miarkę, służącą do.. Mierzenia odległościWywoływana skrótem [i].

20 - ewolucje, lub blendy, jak kto woli. Kolejny interfejsowy śmieć bo, choćsamo narzędzie jest tyleż potężne, co przydatne, to korzystanie z niegodużo prostsze jest, gdy korzysta się z menu object-blend-make, tudzieżskrótu klawiaturowego [ctrl+alt+b].Zaśmiecanie interfesju ikoną ewolucji jest jednak niczym, wobec żenady,

jaka kryje się w jej submenu - auto trace tool. Pomimo wielu usilnych próbnie udało mi się osiągnąć tym narzędziem rezultatu, już nawet nie zado-walającego, co choćby akceptowalnego. Nie znam ani jednej osoby, którejudałaby się ta sztuka...

Powiedzmy to jasno - narzędzie do dupy jest - i basta.Jest to o tyle “logiczne” że adobe sprzedaje oddzielny program do trasowa-nia [ konwersji obrazów bitmapowych, na wektorowe ] i bez sensu byłobydawanie normalnie funkcjonującego narzędzia do trasowania, do innegoprogramu. Kto by wówczas kupił streamline [ ów samodzielny, dużo gorszyod corelowego tracera, program do trasowania] ?

21 - slice tool.Ponieważ wszystkie programy kłaniają się internetowi, geniusze z adobepostanowili, dodać illustratorowi narzędzi do tworzenia stron www.Osobiście nie słyszałem o nikim, kto by podjął się tego zadania w celu

innym, niż zaprezentowanie nowych możliwości w, poświęconym programo-wi, podręczniku - ale narzędzia ku temu są. Jedynym plusem tych ukłonóww stronę sieci jest, doskonale nadające się do eksportu poglądowych

jpg-ów, wywoływane skrótem [ctrl+shift+alt+s] polecenie “save for web”.O całej reszcie nie tyle można, co wręcz należy, zapomnieć.

22. Nożyce - jak nietrudno się domyśleć, służą do rozcinania obiektów.Różnica pomiędzy nimi, a znajdującym się w submenu nożem jest taka, żenożyce służą do rozcinania punktów kontrolnych, nożyk zaś - do swobodne-go szlachtowania geometrii.Skrót klawiaturowy [c]

1817

2019

21 22



STRONA 20

index


25

23 - łapka - służy do przesuwania ekranu [ nie grafiki, którą stworzysz,ale obszaru roboczego]. Mój osobisty faworyt w konkursie na “największyśmieć na interfejsie adobe illustratora”. Dlaczego? Ponieważ wystarczywcisnąć spację i - tak długo, jak przytrzymasz ten klawisz -aktualnieużywane narzędzie przełączy się na łapkę, po czym, zwolniwszy klawiszspacji - wrócisz do aktualnie używanego narzędzia. Pomysł, w swejprostocie wręcz genialny, niestety, nazbyt genialny dla programistówpakietu pt “corel draw”...W submenu łapki znajduje się “page tool”, którego zapewne nigdy w życiunie użyjesz bo... ni cholery nie wiadomo, do czego służy- a przynajmniej jado tego nie dotarłem ;)

24 - lupa - kolejny interfejsowy śmieć, którego nigdy nie użyjesz viatoolbox. Dlaczego? Dokładnie z tego samego powodu, dla którego łapkębędziesz wywoływał, za pomocą spacji :) Aby uruchomić lupę, wystarczywcisnąć jednocześnie klawisze [ctrl+spacja], i kliknąć gdzie bądź. Aby,

zamiast przybliżenia, oddalić nieco obraz - wystarczy do tej kombinacjidodać klawisz [alt] - i mamy klasyczny Zoomout.Przesuwanie przy pomocy spacji, i zoom przy użyciu kombinacji ctrl+alt

- to jedne z najczęściej wykonywanych przez mnie czynności, a przy okazjipowód, dla którego uważam corela za program cokolwiek “upośledzony”

ctrl+spacja - zoom inctrl+alt+spacja- zoom out

25 i 26 - kolor tła oraz obrysu.Na dzień dobry polecam zapomnieć o ich obecności w toolbox’ie i wkuć na

pamięć lokalizacje klawisza [x] - ponieważ dzięki niemu, miast bezmyślnieklikać w ikony, przełączamy się pomiędzy kolorem wypełnienia, a koloremobrysu. Kliknij sobie kilka razy w ten klawisz - tak dla wprawy - a ikonyw toolbox’ie zaczną napawać cię obrzydzeniem.

Trzy kolejne ikony odpowiadają za [w kolejności] nadawanie jednolitegokoloru, wypełnianie gradientem, oraz usuwanie wypełnienia. W przełożeniuna jedyny słuszny język skrótów klawiaturowych, brzmi to następująco:[,] - wypełnienie jednolite[.] - gradient[/] - brak wypełnienia

W połączeniu z klawiszem [x] stanowią one podstawowe narzędzia, dziękiktórym geometria nabiera kolorków, oraz je traci.

24

26

23



STRONA 21

index


Trzy ostatnie ikony odpowiadają za bałagan na ekranie.Aby zrozumieć, kto i po co je tam umieścił - wciśnij klawisz [f] i obserwuj zmiany interfesju. Wciśnijponownie. A potem jeszcze raz...

Rzecz jasna, na początku czeka cię praca na “pełnym” interfejsie, niemniej przesiadka na interfejsminimalny jest tylko kwestią praktyki...

Poruszając temat śmiecenia na interfejsie, trzeba jeszcze wspomnieć o zbawczym działaniu klawisza[tab]. Smutna prawda jest taka, że nawet największy monitor jest za mały, by pomieścić wszystkiepalety, których używasz. Po 30 min pracy mam z reguły taki burdel na monitorze, że nie wiem co

należy do projektu, a co jest elementem interfejsu - wówczas klikam wspomniany [tab] i wszystkiepalety znikają z ekranu. Gdy już się napatrzę na swoje arcydzieło - ponownie klikam [tab] i wracam doswojskiego bałaganu ;)

I to tyle, jeżeli chodzi o toolbox illustratora. Natłok funkcji i skrótów klawiaturowych może cokolwiek przerażaćniemniej nie tyle warto, co NALEŻY się ich nauczyć - bo szalenie przyśpieszają pracę.

Powyższy opis jest tak dalece subiektywny, jak subiektywny jest ten tutek. Narzędzia, które dla mnie sąpodstawą pracy, tobie mogą nie przydać się do niczego - odwrotnie - to, co dla mnie jest śmieciem, tobie może

zaoszczędzić sporo pracy.



STRONA 22

index


Sprytne prowadnice [ctrl+u]

Przeleciawszy przez toolbox warto zahaczyć też o kilka tyleż przydatnych, co czasem ratujących głowę,

opcji

Pierwszą z nich są, uruchamiane skrótem [ctrl+u] sprytne prowadnice. Na czym ich spryt polega,demonstruje obrazek poniżej. Sytuacja banalna - przesunięcie prostokąta pod kątem 45 stopni tak,by jego nowy środek znajdował się w miejscu aktualnego boku.Banalna? - no to do dzieła! [ he he he...]

Powiedzmy sobie jasno - bez sprytnych prowadnic, nawet najprostsze rzeczy mogą przyprawićo nadużywanie wulgaryzmów - niemniej dziś oszczędzimy sobie tego i przechodzimy do rzeczy bardziejkonstruktywnych.Po wciśnięciu ctrl+u pierwszym, co zwraca uwagę, są, pojawiające się przy zbliżeniu kursora dofigury, informacje [ np path,center ] traktujące o tym, czego aktualnie “dotykamy”. Klikamy zatemw środek naszego prostokąta i przesuwamy go po skosie - jak widać na monitorze pokazują siępomocnicze linie, sygnalizujące, czy kąt, po jakim przesuwamy figurę jest wielokrotnością 45 stopni[ ruch po wielokrotności 45 stopni można też wymusić wciskając klawisz shift ], czy kursor znajdujesię nad przecinającymi się ścieżkami [np granicami obiektów], oraz wiele innych bardzo przydatnychdrobiazgów.Irytującą stroną tego narzędzia jest... Jego wielka zaleta - podświetlanie obiektów, nad którymiaktualnie trzymamy kursor. Z reguły jest to bardzo przydatne, niemniej, w projektach z dużą ilościąelementów, nieustanne migotanie podświetlanych elementów może doprowadzić do szewskiej pasji.Na szczęście ponowne wciśnięcie ctrl+u dezaktywuje sprytne prowadnice :)

Na koniec ciekawostka. Smart guides wcale nie są przebłyskiem geniuszu programistów adobe.

Pierwszy, w owe narzędzie został wyposażony, wyprodukowany przez firmę Deneba, pakiet Canvas.Chłopcy z adobe zwyczajnie zerżnęli pomysł...



STRONA 23

index


Tryby podglądu [ctrl+y]

Pracując z programem zawsze dobrze jest mieć pełny podgląd tego, co na obszarze roboczym się

dzieje. Zawsze - to znaczy do momentu, w którym nasza grafika nie przybiera stopnia tak skom-plikowanego, by skutecznie spowolnić pracę komputera [ na tym polu illustrator jest niekwestiono-wanym mistrzem świata i okolic ]. Zawsze znaczy też -do momentu, w którym nie trzeba, w dużympowiększeniu, dopasowywać do siebie małych detali.Zawsze, znaczy “z reguły”...

W odróżnieniu od corela i freehanda, które oferują 5 różnych trybów podglądu, illustrator oferuje tryby

dwa - normalny i szkieletowy, pomiędzy którymi przełączamy się stosując skrót [ctrl+y].Ciekawostką jest fakt, że do wersji piątej, illustrator umożliwiał pracę tylko w trybie szkieletowym -żeby sobie popatrzeć na swoje arcydzieło, należało się przełączyć w tryb podglądowi, w którym możnabyło tylko sobie popatrzeć.Trochę zalatuje to paranoją - na szczęście czasy te mamy dawno za sobą ;)

Zapisane widoki

Sprytną i przydatną opcją jest możliwość zapisania kilku widoków obrazu. Załóżmy sytuację [ w mojej

pracy nagminną, by nie powiedzieć, rutynową ] w której wielokrotnie pracujemy nad powiększonymobszarem grafiki, w międzyczasie przełączając się na widok całości, by ocenić, jak rzecz wygląda.Nieustanne przybliżanie i oddalanie pracy graniczy z wścieklizną macicy - aby więc uchronić się przedtą przypadłością, ustawiwszy pasujący nam zoom, korzystamy z menu view - new view i zapisujemy gopod nazwą, np “jeden”.



STRONA 24

index


Następnie robimy zoom na inną część pracy i zapisujemy widok pod nazwą... “dwa”. Aby zobaczyćswe dzieło w 100% powiększeniu wciskamy [ctrl+1]. Co teraz? Teraz korzystamy z menu view, nasamym dole którego powinno pojawić się coś, co widoczne jest na załączonym obrazku - są to naszedwa zapisane widoki. Wybieramy którykolwiek z nich - i voila - program powiększa wybrany przez naswcześniej element pracy.Mało efektowne? Może i tak - ale za to pierońsko przydatne.

Podgląd kroju czcionkiNaturalnym wydaje się, że program powinien oferować podgląd kroju aktualnie wybranej czcionki.W przypadku illustratora naturalne jest to dopiero od wersji CS, ponieważ wersje wcześniejsze opcjitej nie oferowały. Skutkiem tego znałem na pamięć swoje 20 krojów czcionek a windows ładowałsię szybciej :) Czasy się jednak zmieniły, w windzie mam ponad setkę krojów, a i tak korzystam tylkoz tych 20, które znam na pamięć ;PAle na bok z kombatanckimi tekstami - przechodzimy do sedna. Mając wybrane narzędzie tekstowe[t] klikamy prawym przyciskiem myszy i na ekranie pojawia się obraz następujący.

Pierwsze dwie opcje można od razu sobie odpuścić - ponieważ załatwiamy je [ctrl+z] oraz[ctrl+shift+z] [ odpowiednio - undo i redo ]. Przytrzymując klawisz na opcji “font” otrzymujemy listęzainstalowanych fontów, wraz z ich podglądem. Dobrym dodatkiem jest tez pozycja recent fontswyświetlająca 5 ostatnio używanych krojów - niby drobiazg, a niesamowity, jak mawiają bracia jankesi“time saver”.



STRONA 25

index


Ostatnim tematem, który chciałbym w tym przykrótkim tutkuporuszyć jest, wielokrotnie wspominany bounding box.

Jak widać na rys obok - każdy stworzony w IL obiekt ma swoje„granice”. Granice owe zakończone są kwadratami kontrolnymi,dzięki którym można obiektem manipulować - obracać, skalowaćetc

Zbliżywszy kursor do narożnika bounding box’uobserwujemy zmianę wyglądu kursora - jeżeli upodobni sięto tego, co widzimy na rys po lewej - znaczy to, że możemyobiekt obracać wokół jego środka.Warto też zauważyć, że wraz z obiektem, obróceniu uległ

jego bounding box.

Kolejny rys przedstawia efekt skalowania figuryprzy użyciu obróconego bounding boxu.Skalowanie poprzez jeden ze środkowych [umieszczonych naśrodku ściany bounding box’u] punktów kontrolnych, deformujenam obiekt. Aby przeskalować bez deformowania - korzystamyz któregokolwiek, z umieszczonych na rogach, punktówkontrolnych.

Czy można bounding box przywrócić do pozycji wyjściowej nie anulująctransformacji obiektu?Owszem, służy do tego komenda object-transform-reset bounding box.Efekt zresetowania bounding box’u przedstawia rys po prawej

Bounding box [ctrl+shift+b]



STRONA 26

index


Czytając tego tutka wielokrotnie można było trafić na moje pomstowania, na bezsensownerozmieszczenie narzędzi, śmiecenie na interfejsie, etc - mam nadzieję, że teraz stały się onezrozumiałe ;)Bounding box, szczególnie w połączeniu z narzędziem free transform, jest głównym powodem,dla którego śmieciami nazywam dostępne w toolbox’ie narzędzia typu, skalowanie obrót etc.Zdecydowaną większość potrzebnych w pracy transformacji wykonuję właśnie przy pomocy tychdwóch narzędzi - jest to moim zdaniem dużo bardziej intuicyjne, a przede wszystkim - szybsze.A o to chyba w tej pracy chodzi ;)

O ile sam bounding box, daje sporo możliwość,o tyle w połączeniu z narzędziem free transform[e], mówiąc po jankesku, kopie w dupę.

Klikamy jeden z środkowych punktówkontrolnych bounding box’u, wciskamy [e]przytrzymujemy klawisz ctrl i - voila - pochylamyobiekt wedle uznania.Chcemy odkształcić któryś z narożników -chwytamy za narożny punkt kontrolny, wciskamyctrl - i hulaj dusza.Interesuje cię zabawa z perspektywą -przytrzymaj ctrl+alt+shift - i reszta zależy odciebie.

Jakby ktoś się przyczepił, że są to metodynieprecyzyjne - paleta transform [shift+F8], jednaz defaultowo otwartych w programie palet, oferujeokienka do transformacji bardziej precyzyjnych.



STRONA 27

index


I to tyle „podstaw” w tym tutku.Zdaję sobie sprawę, że, wiele tematów zostało pominiętych, kilka rzeczy zostało niedopowiedzianych, jednak,aby je wszystkie poruszyć - musiałbym tego tutka przekształcić w kilkusetstronicowego e-book’a co, z różnychpowodów, jest na razie niewykonalne.

Jak zawsze - tutek ten jest moim subiektywnym podejściem do tematu.Nie uzurpuję sobie prawa do jedynej słusznej prawdy, nie zjadłem wszystkich rozumów - podzieliłem się tym, cosam wiem i z czego korzystam w codziennej pracy z illustratorem.Jeżeli przyda ci się ten tutek do czegoś - znaczy to, że tych kilkadziesiąt wpakowanych w niego godzin nie poszłona marne.A jeśli się nie przyda - cóż, bywają w życiu większe niepowodzenia ;)

Krzysztof Zapolskiwww.zapolski.pl

SKRÓTY KLAWIATUROWEctrl + n nowy dokument

ctrl + a zaznacz wszystko

ctrl+shift+a odznacz wszystko

ctrl+r pokaż/ukryj “linijki”

alt+ctrl+; zablokuj/odblokuj prowadnice

ctrl+; pokaż/ukryj prowadnice

ctrl+k otwiera menu “preferences”

caps lock use precise cursors

ctrl+u włącza/wyłącza sprytne prowadnicectrl+y podgląd szkieletowy/normlany

ctrl+shift+b pokazuje/ukrywa bounding box

Skróty klawiaturowe

Podstawy Adobe Illustrator

Documents

Transcript of Podstawy Adobe Illustrator