PIŁKA Z KOŁA WADA : OKRĄGŁE PLECY - kursyews.pl · WADA : OKRĄGŁE PLECY KIPI KASZA Uczestnicy...

Do użytku wewnętrznego Opracowanie: Wyższa Szkoła Edukacja w Sporcie©

Ilość uczestników

dowolna

liczba

wykorzystanie przyborów oddziaływanie korekcyjne przeciwwskazaniaczas lub il. Powtórzeń

1 min

Ilość uczestników czas lub il. Powtórzeń wykorzystanie przyborów oddziaływanie korekcyjne przeciwwskazania


dowolna

liczba1,5 min

dowolna

liczba3-4 razy

PIŁKA Z KOŁA

Uczestnicy zabawy leżą na brzuchu głowami do środka koła, w odstępach dwóch kroków od siebie. Nogi są wyprostowane i złączone, a głowa i ręce uniesione nad podłogę w pozycji "skrzydełek". Jedno dziecko trzyma piłkę.

Na sygnał prowadzącego dziecko silnym toczeniem podaje piłkę w kierunku dzieci znajdujących się na obwodzie koła. Silnymi odepchnięciami dzieci toczą piłkę po podłodze, starając się ją skierować tak, aby wydostała się z

koła na zewnątrz. Komu się to uda, zdobywa punkt dodatni, natomiast dwaj zawodnicy, między którymi piłka wyjdzie z koła, otrzymują po jednym punkcie ujemnym. Po wyjściu z koła piłka wraca na obwód koła i zabawa

rozpoczyna się od początku. Czekając na piłkę, dzieci utrzymują głowę i ręce nad podłogą, przy czym ręce ułożone są w skrzydełka.

WADA : OKRĄGŁE PLECY

KIPI KASZA

Uczestnicy zabawy leżą na podłodze na brzuchu w półkolu, w odstępach jednego kroku między sobą. Dzieci mają nogi wyprostowane i złączone, w dłoniach trzymają piłki. Przed uczestnikami zabawy stoi

prowadzący, który podaje sygnał do rozpoczęcia zabawy. Na sygnał dzieci obiema rękoma odbijają piłkę przed głową o podłogę, trzymając ręce nad podłogą. Jednocześnie mówią wiersz "Kipi kasza, kipi

groch", starając się zgrać rytm odbić piłki z rytmem wiersza.


ŚLIZGAWKA

Uczestnicy zabawy leżą w szeregu przy ścianie, w odstępach wyciągniętych w bok ramion, na brzuchu, na kocyku, trzymając dłońmi brzeg koca. Nogi są ugięte, w rozkroku - jak u żaby, oparte stopami o

ścianę tuż przy podłodze. Na sygnał prowadzącego dzieci pojedynczo, kolejno, odepchnięciem nogami od ściany starają się wykonać jak naj dłuższy ślizg. Zaznacza się miejsce zatrzymania zawodnika, pod

warunkiem że nie popełni on błędów, tj:oparcie stóp o ścianę wysoko nad podłogą, nietrzymanie brzegu kocyka, oparcie rąk o podłogę, dodatkowe odepchnięcie się nogami od podłogi.


- odciążenie kręgosłupa od ucisku osiowego,

- wzmocnienie mięśni grzbietu,

- wzmocnienie mięśni ściągających łopatki,

- wzmocnienie mięśni karku.

brak piłka siatkowa lub gumowa

o podobnych wymiarach

piłka siatkowa (lub inna o

podobnych wymiarach) jedna

na każdego uczestnika

kocyk dla każdego

uczestnika


- wzmocnienie mięśni prostownika grzbietu

odcinka piersiowego,





odcinka piersiowego, mięśni karku,

ściągających łopatki,

pośladkowych,kulszowo-goleniowych,

brak

brak

Do użytku wewnętrznego Opracowanie: Wyższa Szkoła Edukacja w Sporcie ©

dowolna

liczba0,5 min


dowolna

liczba2-3razy


dowolna

liczba2 min


PIŁKA NA TACY

Uczestnicy zabawy leżą na brzuchu na podłodze w półkolu, w odstępach wyciągniętych w bok ramion. Nogi są wyprostowane i złączone, dłonie pod brodą. Przed każdym dzieckiem leży krążek i piłeczka do

tenisa stołowego. Przed zawodnikami stoi prowadzący. Na sygnał prowadzącego dzieci kładą piłeczkę na krążku, biorą krążek w dłonie i unoszą go wraz z piłeczką nad podłogę. Manewrując krążkiem,

starają się, aby piłeczka jak naj dłużej utrzymała się na krążku. Jeżeli piłeczka spadnie, dziecko ponownie kładzie ją na krążku i kontynuuje zadanie.


PILOT SAMOLOTU

Uczestnicy zabawy leżą na brzuchu na podłodze w półkolu, twarzami do środka, w odstępach wyciągniętych w bok ramion. Dłonie znajdują się pod brodą, nogi wyprostowane i złączone. Na hasło - PRÓBA MOTORU -dzieci

przenoszą ręce w przód i unoszą je nad podłogę. Unoszą także głowę i kręcą dłonią wokół dłoni przed głową. Dłonie, łokcie i głowa muszą być uniesione nad podłogę. Na kolejne hasło - PRÓBA SKRZYDEŁ - dzieci

przenoszą wyprostowane ręce w bok i podnoszą je jak najwyżej. Na hasło - PRÓBA OGONA - dzieci podnoszą wyprostowane i złączone nogi (nisko!) nad podłogę. Start samolotów następuje po haśle - WŁĄCZENIE

MOTORÓW - dzieci powtarzają ruchy, jak przy "próbie motoru". Na hasło - ZAMOCOWANIE SKRZYDEŁ- dzieci unoszą ręce w bok nad podłogę, a po haśle - PODNIESIENIE OGONÓW - unoszą proste nogi nisko nad

podłogę. Na hasło prowadzącego - START - dzieci wstają i trzymając ręce w bok, biegają na palcach po sali. Po kilkunastu sekundach "lotu" prowadzący podaje hasło - LĄDOWANIE. Dzieci kładą się na brzuchu, trzymając

ręce, nogi i głowę w górze. Na hasło - OPUŚCIĆ OGONY - dzieci kładą nogi na podłodze, na hasło - OPUŚCIĆ SKRZYDŁA - opuszczają ręce, a na hasło -WYŁĄCZYĆ MOTORY - dzieci wykonują ruchy jak przy

"włączaniu motoru", ale wolniej. Po wylądowaniu dzieci muszą "podokręcac śrubki" w "samolocie" - przenieść ręce na plecy i imitować ruchy przykręcania śrub


TAK - NIE

Uczestnicy zabawy siedzą w półkolu w siadzie skrzyżnym, z rękoma ułożonymi w "skrzydełka", twarzą do prowadzącego. Prowadzący zadaje dzieciom pytania, np. - CZY TERAZ JEST NOC?, Czy

ŚWIECI SŁOŃCE?, CZY PADA DESZCZ?, na które dzieci odpowiadają ruchami głowy: w płaszczyźnie strzałkowej (ruchy potakiwania), gdy odpowiedź brzmi "tak", w płaszczyźnie poprzecznej (ruch

przeczenia), gdy odpowiedź brzmi "nie". Ruchy głowy muszą być obszerne, a tułów musi być cały czas nieruchomy, w pozycji skorygowanej.







brak

- krążek (plastikowy, ze sklejki,

tekturowy o średnicy ok. 30

cm),

- piłeczka do tenisa stołowego

dla każdego uczestnika

brak

brak

- odciążenie kręgosłupa od ucisku osiowego

(przed "startem"),

- wzmocnienie mięśni karku, prostownika

grzbietu odcinka piersiowego, ściągających

łopatki, pośladkowych,

- zwiększenie ruchomości odcinka szyjnego

kręgosłupa,


- nauka utrzymania pozycji skorygowanej.

brak

brak


dowolna


dowolna3-5 razy


dowolna

kilka

razy


KOGO WOŁAM

Uczestnicy zabawy siedzą na obwodzie koła w siadzie skrzyżnym w pozycji skorygowanej, z rękoma ułożonymi w "skrzydełka", twarzą do środka . Prowadzący stoi obok koła, klaszcząc rytm 4/4. Dzieci wykonują przy tym

następujące ruchy: 1- klaśnięcie prawą ręką w prawe udo, 2 - klaśnięcie lewą ręką w lewe udo, 3 - "skrzydełko" lewą ręką, 4 - "skrzydełko" prawą ręką. Zabawę rozpoczyna wyznaczone przez prowadzącego

dziecko, wypowiadając na ,,3" swoje imię, a na ,,4" imię innego uczestnika zabawy. Po wykonaniu tego zadania dziecko pozostawia ręce w pozycji "skrzydełek" do końca zabawy. Zabawa kończy się z chwilą wywołania

ostatniego zawodnika.


WRÓBELKI

W wyznaczonym miejscu - "gnieździe" - uczestnicy zabawy jako "wróbelki" siedzą w siadzie skrzyżnym w pozycji skorygowanej ze "skrzydełkami". Na hasło prowadzącego - WRÓBELKI FRUWAJĄ - dzieci wstają,

wychodzą z "gniazda" i biegają po sali we wspięciu na palcach, wykonując rękoma odrzuty "skrzydełek" w tył, jak wróbelki machające skrzydełkami Na hasło - UWAGA JASTRZĄB - "wróbelki" wracają do "gniazda", gdzie

siadają w siadzie skrzyżnym w pozycji skorygowanej ze "skrzydełkami".


PUŁAPKA NA MYSZKI

Uczestników zabawy dzieli się na dwa równe zespoły. Dzieci jednego zespołu ustawiają się na obwodzie koła w siadzie klęcznym, trzymając się za dłonie, z ramionami w górze. Zawodnicy drugiego zespołu znajdują się za

obwodem koła. Każdy w siadzie na piętach znajduje się na swoim kocyku. Prowadzący podaje sygnał do rozpoczęcia zabawy. Zawodnicy znajdujący się na kocykach poza kołem, odpychając się dłońmi od podłogi, ślizgają

się po sali, przejeżdżają przez koło utworzone przez dzieci siedzące w miejscu. Prowadzący podaje w dowolnym momencie sygnał, na który dzieci siedzące w kole opuszczają ręce i zamykają pułapkę. Złapane w środku dzieci

otrzymują po punkcie karnym. Po kilku powtórzeniach następuje zmiana ról zespołów.


- utrwalenie nawyku pozycji skorygowanej w

siadzie,

- wzmocnienie mięśni ściągających łopatki.

brak brak

brak

kocyk dla każdego

- utrwalenie nawyku pozycji skorygowanej w

siadzie,


- wzmocnienie mięśni obręczy barkowej,

- elongacja kręgosłupa u dzieci z uniesionymi

rękoma,

- utrwalenie nawyku postawy skorygowanej

w siadzie.

brak

brak


dowolna 2-3 min


dowolna 2-3 razy


dowolna 3 min


GĄSKI DO DOMU

Na sali wyznacza się z jednej strony "zagrodę dla gęsi", a po przeciwnej stronie - "lisią norę". Prowadzący wyznacza "lisa",który zajmuje miejsce w "norze". Pozostałe dzieci - "gąski" - gromadzą się w "zagrodzie". Wszystkie

dzieci siedzą na piętach na kocykach, ręce w "skrzydełka". Na hasło prowadzącego - GĘSI NA WODĘ - dziecI,ślizgając się na kocykach, opuszczają "zagrodę" i "pływają po wodzie". Na hasło -

GĄSKI DO DOMU - dzieci jak najszybciej starają się wrócić do "zagrody", a w tym czasie "lis" opuszcza norę i stara się ślizgami na kocyku złapać jedną lub kilka "gąsek", które nie zdążyły skryć się do "zagrody". Złapane

"gąski" przechodzą do "nory" lisa i tam w siadzie skrzyżnym w pozycji skorygowanej ze "skrzydełkami" czekają do końca zabawy.


OGONKI

Uczestnicy zabawy siedzą na piętach na kocykach w luźnej gromadce. Każde dziecko wkłada szarfę za gumkę od majtek z tyłu tak, aby 2/3 szarfy wystawało na zewnątrz, tworząc "ogonek". Na sygnał prowadzącego

wszystkie dzieci ślizgające się na kocykach starają się zebrać jak najwięcej szarf od przeciwników i jednocześnie uchronić swoją szarfę - ogonek. Zabawa kończy się wtedy, kiedy wszystkie dzieci nie będą miały ogonków.


LIS, PASTUCH I GĘSI

Uczestnicy zabawy w luźnej gromadce siedzą na piętach na kocykach. Prowadzący wybiera i oznacza szarfami "lisa" i "pastucha". Pozostałe dzieci są "gęsiami". Wszystkie dzieci na sygnał prowadzącego poruszają się,

ślizgając na kocykach na wyznaczonym terenie. "Lis", jako berek, stara się złapać "gęsi". "Pastuch", przecinając drogę "lisowi", stara się osłonić "gęsi" i przeszkodzić "lisowi" w łapaniu. "Lis" nie może dotknąć "pastucha,

a "pastuch" - "lisa".


- wzmocnienie mięśni karku,




- wyrabianie nawyku postawy prawidłowej

brak -kocyk dla każdego uczestnika -

szarfado oznaczenia "lisa"

kocyk i szarfa dla każdego

uczestnika

- kocyk dla każdego uczestnika

zabawy,

- dwie szarfy w różnych

kolorach










brak

brak


dowolna

parzysta 3-4 razy


dowolna

parzysta2 min


dowolna 2 min


ZNAJDŹ SOBIE PARĘ

Uczestnicy zabawy w luźnej gromadce siedzą na piętach na kocykach. Połowa z nich ma szarfy jednego koloru, druga połowa - szarfy drugiego koloru. Na sygnał prowadzącego dzieci, odpychając się dłońmi od

podłogi, ślizgają się po całej sali na kocykach. Na hasło prowadzącego - ZNAJDŹ SOBIE PARĘ - dzieci dobierają się w pary. Parę tworzą dzieci z różnymi kolorami szarf. Dzieci w parze siedzą w siadzie klęcznym w pozycji

skorygowanej, z rękami w pozycji "skrzydełek".


PIESKI

Uczestnicy zabawy w pozycji na czworakach dowolnie spacerują i biegają po sali, jak pieski na spacerze. Dzieci mogą poruszać się w dowolnym kierunku i z dowolną prędkością - nie mogą jednak wpadać na siebie.


PIŁECZKI I KOTKI

Uczestnicy zabawy, w pozycji na czworakach, każdy z piłeczką, rozstawieni są dowolnie po całej sali. Na sygnał prowadzącego dzieci, naśladując zabawy małych kotków z piłeczkami, wykonują różne zadania, np. trącają

piłeczkę ręką, doganiają ją, skradają się powoli z wyciągnięciem ciała.


- utrwalenie nawyku postawy prawidłowej w

siadzie,


odcinka piersiowego, mięśni karku, mięśni

ściągających łopatki.

brak szarfa i kocyk dla każdego

uczestnika zabawy (szarfy

w dwóch kolorach)

brak

piłeczka (np. tenisowa) dla

każdego uczestnika zabawy



brak

brak


dowolna 2 min


dowolna 2 min


dowolna 3 min


CHROŃ SZARFĘ

Uczestnicy w szarfach dowolnie poruszają się po sali we wspięciu na palcach (lub na czworakach). Na ustalony sygnał prowadzącego każde dziecko stara się jak najszybciej usiąść w pozycji skorygowanej, w siadzie

skrzyżnym ze "skrzydełkami". Kto przyjmie tę pozycję, jako ostatni oddaje prowadzącemu szarfę. Szarfy oddają również ci, u których postawa w siadzie nie jest skorygowana. Dzieci, które utraciły szarfy, siedzą do końca

zabawy w siadzie skrzyżnym, w pozycji skorygowanej ze "skrzydełkami". Dzieci z szarfami wstają na sygnał prowadzącego, poruszają się po sali i na kolejny sygnał siadają w pozycji skorygowanej w siadzie skrzyżnym ze

"skrzydełkami". Ostatnie dziecko oddaje szarfę itd. Zabawa kończy się wtedy, kiedy na boisku pozostanie 2-4 uczestników zabawy z szarfami.


GROMADKA KOTKÓW

Uczestnicy zabawy, jako "koty", ustawiają się w luźnej gromadce na czworakach po jednej stronie sali. Na środku sali w poprzek ustawione są ławeczki. Na sygnał prowadzącego "koty" idą na czworakach na drugą stronę sali,

przechodzą pod ławeczką - płotem, kładą się na brzuchu i czołgają pod listwą ławeczki . Przy przechodzeniu pod ławeczką trzeba skręcić głowę w bok. Po pokonaniu "płotu" "koty" idą na czworakach na drugą stronę sali.

Uwaga! Zabawy nie należy stosować, jeżeli w grupie jest dziecko otyłe, które może nie przecisnąć się pod ławeczką, ani przeprowadzać zabawy w formie wyścigu.


ZAGUBIONY KOTEK

Uczestnicy zabawy ustawiają się na obwodzie koła, twarzą do środka, w pozycji niskiej Klappa. Wyznaczone dziecko wychodzi poza obręb koła i staje tyłem do pozostałych. W tym czasie prowadzący wyznacza "kotka".

Dziecko spoza koła wraca i staje w środku. "Kotek" cicho miauczy, a szukający stara się znaleźć "zagubionego kotka". Pozostałe dzieci muszą zachowywać się cicho. Jeżeli szukający wskaże dziecko udające "kotka" -

zamieniają się miejscami (dotychczasowy "kotek" staje się szukającym). W przypadku gdy szukającemu nie uda się odgadnąć, zostaje jeszcze raz szukającym.


- utrwalenie nawyku postawy prawidłowej

w siadzie,


brak jedna szarfa dla każdego

uczestnika zabawy

2-3 ławeczki gimnastyczne

brak



- hiperkorekcja nadmiernej kifozy piersiowej

i nadmiernej lordozy lędźwiowej

brak

brak


4 3 min


dowolna 2 min


dowolna kilka razy


KOT I MYSZKI

Po jednej stronie sali rysujemy "mysią norę", a po drugiej - "spiżarnię". Z boku, w połowie drogi między "mysią norą" a "spiżarnią", wyznaczamy miejsce, w którym śpi wyznaczony przez prowadzącego uczestnik zabawy -

"kot", oznaczony szarfą . Kot przyjmuje pozycję niską Klappa - "śpi". Gdy "kot śpi", "myszki" na czworakach wybiegają z "nory" i skradają się do "spiżarni". Hałas "myszek" budzi "kota", który na sygnał prowadzącego

łapie "myszki" uciekające do swojej "nory". Dotknięte przez "kota" "myszki" idą do "sypialni kota", gdzie siedzą do końca zabawy w siadzie skrzyżnym ze "skrzydełkami". Gdy "kot" odprowadzi złapane "myszki", ponownie

"zasypia", a "myszki" znów zakradają się do "spiżarni"itd.


POSZUKAJ KOŚCI

Uczestnicy zabawy siedzą tyłem do prowadzącego (przodem do jednej ze ścian) w siadzie skrzyżnym ze "skrzydełkami". Prowadzący chowa na sali woreczki - "kości". Na sygnał prowadzącego dzieci odwracają się i udając

pieski, na czworakach biegają po sali, szukając schowanych "kości". Zabawa kończy się wtedy, kiedy wszystkie schowane "kości" zostaną znalezione.


NA CZWORAKACH OBOK LINY

Liny rozciągamy na podłodze. Przy jednym końcu każdej z lin ustawiają się uczestnicy zabawy w rzędzie na czworakach. Na sygnał prowadzącego dzieci przechodzą na czworakach wzdłuż liny tak, aby prawa ręka i prawa

noga były po jednej stronie liny, a lewa ręka i lewa noga po drugiej. W czasie marszu na czworakach dzieci nie mogą dotykać liny.



- wyrobienie nawyku postawy prawidłowej w

siadzie,


brak - jedna szarfa

- kreda

3-5 woreczków z grochem

1-2 linki długości 6-8 m.



- doskonalenie czworakowania

brak

brak


dowolna 2 min


dowolna 4 min


dowolna 3 min


SKACZĄCE ZAJĄCZKI

Uczestnicy zabawy wykonują "wiatraczek" (wyciągnięte ramiona w bok, każdy szuka sobie wolnego miejsca) i wykonują przysiad podparty, twarzami do prowadzącego. Na hasło prowadzącego - ZAJĄCZKI SKACZĄ -

dzieci odrywają dłonie od podłogi i przenoszą je do przodu, prostując jednocześnie nogi. Następnie odbijają się nogami od podłogi, podciągają je do rąk, aż do przysiadu podpartego - w ten sposób wykonują "skoki zająca". Na

hasło - ZAJĄCZKI STAJĄ SŁUPKA - dzieci w przysiadzie prostują tułów do pionu i układają ręce w "skrzydełka".


PAJĄK I MUCHY

Spośród uczestników zabawy prowadzący wybiera "pająka" i oznacza go szarfą. Pająk zajmuje miejsce w wyznaczonej w rogu sali "sieci". Pozostałe dzieci są "muchami" i biegają po sali we wspięciu na palce (lub chodzą na

czworakach). W dowolnym momencie prowadzący podaje hasło - PAJĄK - na które wszystkie "muchy" przyjmują uprzednio określoną przez prowadzącego pozycję (np. siad skrzyżny ze "skrzydełkami", pozycja niska

Klappa itp.) i pozostają nieruchom e, bo "pająk" wychodzi na łowy. Jeżeli któraś "mucha" poruszy się lub nieprawidłowo przyjmie ustaloną pozycję, "pająk" zabiera ją do "sieci", gdzie siedzi do końca zabawy w siadzie

skrzyżnym ze "skrzydełkami", w pozycji skorygowanej. Gdy "pająk" odprowadzi złapane "muchy" do sieci, pozostałe "muchy" znów biegają po sali. Po chwili, na hasło prowadzącego, "pająk" ponownie wychodzi na "łowy"

itd.


BOCIAN I ŻABKI

W rogu sali wyznacza się "gniazdo dla bociana", w którym zajmuje miejsce wyznaczony i oznaczony szarfą "bocian". Pozostałe dzieci, jako "żabki", skaczą dowolnie po całej sali. Na sygnał "bocian" wychodzi z "gniazda" i

stara się złapać skaczące "żabki". Złapana przez "bociana" "żabka" idzie do "gniazda bociana" i tam siada skrzyżnie ze "skrzydełkami" w pozycji skorygowanej, czekając do zmiany "bociana". "Żabki" mogą się bronić przed

"bocianem", przyjmując pozycję niską Klappa, nie dłużej jednak niż 5 s. Gdy "żabka" przyjmie pozycję obronną, "bocian" musi gonić inną żabkę. Po złapaniu przez "bociana" około połowy "żabek", zabawę rozpozynamy od

początku, wyznaczając nowego "bociana" spośród niezłapanych "żabek". W zależności od liczby dzieci biorących udział w zabawie można wyznaczyć

dwa lub trzy "bociany".



przy skokach,

- wyrobienie nawyku postawy prawidłowej

i wzmocnienie mięśni grzbietu w czasie

"słupka".

brak brak

szarfa

szarfa dla oznaczenia "bociana"

- zależnie od przyjmowanej przez "muchy"

pozycji obronnej,

- wyrabianie nawyku postawy prawidłowej w

siadzie (złapane "muchy"),

- wzmocnienie mięśni ściągających łopatki


- rozciąganie mięśni piersiowych


siadzie

brak

brak


dowolna 3 min


dowolna

kilka

razy


dowolnakilka

razy


SAMOCHODY

Uczestnicy zabawy ustawiają się w luźnej gromadce w odstępach dwu kroków miedzy sobą. Każdy trzyma oburącz przed sobą, blisko klatki piersiowej, kółko - "kierownicę samochodu". Kółka muszą być duże, aby wymusić

poprawne ułożenie barków i łopatek . Na hasło prowadzącego - SAMOCHODY JADĄ - dzieci biegają we wspięciu na palcach dowolnie po całej sali, "kierując samochodami". Na hasło - SAMOCHODY ZATRZYMUJĄ SIĘ

- dzieci stają w miejscu, kładą kółko na podłodze, wchodzą do niego, wykonują siad skrzyżny ze "skrzydełkami" w pozycji skorygowanej. Po kilkunastu sekundach prowadzący ponownie podaje hasło - SAMOCHODY

JADĄ. Dzieci wstają, zabierają "kierownice" i "jeżdżą samochodami" po całej sali itd.


WYŚCIG NA CZWORAKACH

Na sali wyznacza się linię startu i oddaloną od niej 6-8 m linię mety. Uczestnicy zabawy siadają przed linią startu, twarzą do linii mety, w siadzie skrzyżnym w pozycji skorygowanej, z rękoma w "skrzydełka". Na sygnał

prowadzącego dzieci biegną na czworakach do linii mety i po jej przekroczeniu wykonują w tył zwrot i siadają przed linią w siadzie skrzyżnym w pozycji skorygowanej ze "skrzydełkami". Wygrywa dziecko, które jako

pierwsze usiadło i przyjęło poprawną pozycję skorygowaną, a jednocześnie poprawnie czworakowało na dłoniach i stopach oraz symetrycznie.


WYŚCIG NA LEŻĄCO

Dzieci kładą się w szeregu obok siebie w odstępach 1-2 kroków. Na sygnał prowadzącego wszystkie dzieci, odpychając się ramionami od podłogi, przemieszczają się do linii mety. Po każdym odepchnięciu się ramionami od

podłogi dzieci muszą zaakcentować przez moment ułożenie rąk w "skrzydełka", tzn. energicznym ruchem ściągnąć łopatki i cofnąć skrzydełka. Wyścig wygrywa osoba, która jako pierwsza minęła linię mety,

symetrycznie pracowała rękoma w czasie ślizgów i poprawnie akcentowała ręce w "skrzydełkach".




siadzie.

brak

duże kółka plastikowe do

gimnastyki artystycznej - po

jednym dla każdego uczestnika

zabawy.

brak

kocyk dla każdego uczestnika

zabawy


(w czasie czworakowania),

- utrwalenie nawyku postawy skorygowanej

w siadzie,







brak

brak


dowolna kilka razy


dowolna


4 2 min


WYŚCIG W SIADZIE

Na sali wyznacza się linię startu i oddaloną od niej 6-8 m linię mety. Uczestnicy zabawy zajmują pozycje przed linią startową w siadzie na piętach, na kocykach, z rękoma w "skrzydełka", twarzami do linii

mety, tułowiem w niewielkim opadzie w przód. Na sygnał prowadzącego dzieci, odpychając się ramionami od podłogi, "jadą" na kocykach do linii mety. Po każdym odepchnięciu dziecko musi wyprostować

się, przyjąć pozycję siadu na piętach ze "skrzydełkami". Po minięciu linii mety dzieci przyjmują pozycję siadu na piętach jak na starcie. Wygrywa dziecko, które pierwsze poprawnie usiądzie na piętach za

linią mety oraz w czasie "jazdy" nie popełniło błędów którymi są: asymetryczna praca ramion, brak wyprostu po każdym odepchnięciu się i nieprzyjęcie pozycji siadu na piętach ze "skrzydełkami",

nadmierne wygięcie w odcinku lędźwiowym kręgosłupa.


BEREK CZARODZIEJ

Uczestnicy zabawy znajdują się na wyznaczonym (ograniczonym np. liniami) terenie. Prowadzący wybiera berka, którego oznacza szarfą. Zabawa rozpoczyna się na sygnał prowadzącego i przebiega na

uprzednio wyznaczonym boisku. Zadaniem berka jest "zaczarowanie" przez dotknięcie ręką pozostałych uczestników zabawy, którzy uciekają. "Zaczarowane" dziecko przyjmuje wcześniej ustaloną pozycję

i pozostaje w niej do końca zabawy. "Zaczarowane" zostaje również to dziecko, które przekroczy linie ograniczające boisko. Zabawa trwa do momentu "zaczarowania" wszystkich uczestników .

Uczestnicy zabawy mogą poruszać się: biegając we wspięciu na palcach, na czworakach, w ślizgach, stojąc na kocykach, w ślizgach, siedząc na piętach na kocykach, w ślizgach, leżąc na brzuchu na

kocykach,w podporze tyłem z nogami ugiętymi.


BEREK CZARODZIEJ WERSJA II

Uczestnicy zabawy znajdują się na wyznaczonym (ograniczonym np. liniami) terenie. Prowadzący, wybiera 1-3 berków. Zabawa rozpoczyna się na sygnał prowadzącego. Zadaniem berka (berków) jest

"zberkowanie" przez dotknięcie ręką pozostałych uczestników zabawy, którzy uciekają. "Zberkowana" zostaje również ta osoba, która przekroczyła linię ograniczającą boisko. Przed rozpoczęciem zabawy

prowadzący ustala sposób poruszania się. "Zaczarowane" dziecko przyjmuje określoną wcześniej pozycję i może być "odczarowane" przez: 1) inne dziecko "niezaczarowane" , 2)"zaczarowane" dziecko

wykonuje określone wcześniej zadanie ruchowe w celu "odczarowania się" i włączenia do zabawy. Oddziaływanie korekcyjne i możliwe błędy w wykonaniu zależą od przyjętego sposobu poruszania się i

pozycji, jaką przyjmują dzieci "zaczarowane". Np "zaczarowane" dziecko kładzie się na brzuchu z rękoma w pozycji "skrzydełek". "Odczarowujący" kładzie się tak samo naprzeciwko kolegi.

"Odczarowanie" następuje 'przez lO-krotne klaśnięcie w dłonie kolegi, lub "zaczarowany" "odczarowuje się" sam przez wykonanie 10 klaśnięć w dłonie nad biodrami w leżeniu na brzuchu.





- wyrabianie nawyku prawidłowej postawy.

brak kocyk dla każdego uczestnika

zabawy

szarfa dla berka

2-3 szarfy do oznaczenia

berków

- utrwalanie nawyku pozycji skorygowanej w

siadzie,



- wzmocnienie prostownika kręgosłupa




brak

brak



min 2


dowolna 3-5 min


dowolna 3-5 min

BEREK NA CZWORAKACH

Uczestnicy zabawy znajdują się na wyznaczonym terenie. Prowadzący wyznaczaa 1-3 berków, których oznacza szarfami. Berek zakłada szarfę na plecy jak tornister, aby przy czworakowaniu nie spowodowała

upadku dziecka. Zabawa rozpoczyna się na sygnał prowadzącego i przebiega na uprzednio wyznaczonym boisku. Wszyscy uczestnicy zabawy, także berek, poruszają się na czworakach. Berek stara się dotknąć ręką

dowolnego uczestnika zabawy. Zawodnik broni się przed złapaniem ucieczką. "Zberkowane" dziecko przejmuje od berka szarfę i goni następnego zawodnika. Nie wolno berkować dziecka, które bezpośrednio wcześniej było

berkiem. Berkiem zostaje również to dziecko, które uciekając, wybiegnie za linie ograniczające boisko.


BEREK Z OBRONĄ

Uczestnicy zabawy znajdują się na wyznaczonym terenie. Prowadzący wyznacza 1-3 berków (więcej berków zwiększa intensywność wysiłku i uatrakcyjnia zabawę). Zabawa rozpoczyna się na sygnał prowadzącego, który

określa sposób poruszania się dzieci. Możliwość odmian poruszania się dzieci podano w zabawie "Berek zaczarowany". Zadaniem berka jest dotknięcie ręką osoby uciekającej. Zberkowane dziecko przejmuje szarfę od berka i

staje się berkiem. Berkiem zostaje również to dziecko, które uciekając, wybiegnie za linie ograniczające boisko. Uciekający przed berkiem mają możliwość obrony przez przyjęcie ustalonej wcześniej pozycji obronnej. Gdy

uciekające dziecko przyjmie pozycję obronną, berek musi gonić inne dziecko. Przebywanie w pozycji obronnej może trwać tylko określony czas (np. 5 s).Dzieci dotknięte przez berka w czasie ustawiania się w pozycji

obronnej uważa się za zberkowane. Berek może również berkować dzieci, które nieprawidłowo wykonają pozycję obronną.


CELNE KÓŁKO

Na podłodze wyznacza się linię rzutów, a w odległości 2-4 m od niej ustawia stojak z kołkiem o wysokości 30 cm. Przy linii rzutów leżą trzy kółka. Zawodnicy losują kolejność startu. Wszyscy siedzą w siadzie skrzyżnym w

pozycji skorygowanej z rękoma ułożonymi w "skrzydełka". Pierwszy zawodnik kładzie się na brzuchu przed linią rzutów i rzutem oburącz stara się trafić kółkiem na kołek. Wykonuje w taki sam sposób trzy rzuty. Za każdy

rzut może zdobyć l punkt, jeżeli: trafi kółkiem na kołek, wykona rzut oburącz, nie oderwie klatki piersiowej od podłogi przy rzucie, nie dotknie głową ani łokciami podłogi przy-rzucie. Po oddaniu trzech rzutów zawodnik

zbiera kółka, kładzie je przy linii rzutów i siada w siadzie skrzyżnym, w pozycji skorygowanej, z rękoma ułożonymi w "skrzydełka". Kolejny zawodnik kładzie się na brzuchu przed linią rzutów i wykonuje trzy rzuty itd.

Zabawa trwa do uzyskania przez jednego z zawodników określonej z góry liczby punktów.



brak 1-3 szarfy do oznaczenia

berków

1-3 szarfy do oznaczenia

berków

- 3 kółka ringo,

- stojak z kołkiem wysokości

ok. 10 cm

- hiperkorekcja nadmiernej kifozy piersiowej

i nadmiernej lordozy lędźwiowej,


- korekcja ustawienia łopatek.



odcinka piersiowego, mięśni karku, mięśni

ściągających łopatki,

brak

brak



min 2

(parzysta)


min 2

(parzysta) 3 min


min 2

SKACZĄCA PIŁECZKA

Uczestnicy zabawy leżą na brzuchu z nogami wyprostowanymi i złączonymi, dłonie pod brodą. Przed każdym dzieckiem leży krążek i piłeczka. Na sygnał prowadzącego uczestnicy zabawy kładą piłeczkę na krążku, podnoszą

go i odbijają nim piłeczkę. Piłeczka nie powinna być wysoko podbijana, gdyż wtedy dzieci odrywają klatkę piersiową od podłogi. Przez cały czas głowa i ręce powinny być nad podłogą, klatka piersiowa przy podłodze, a

tułów nieruchomy. W zabawie wygrywa osoba, która w określonym czasie najwięcej razy prawidłowo odbije piłeczkę. Każdy zawodnik liczy swoje poprawne odbicia. Podbicia nie zalicza się, jeżeli: zawodnik oderwie klatkę

piersiową od podłogi, oprze się głową lub łokciem o podłogę, trzyma krążek z boku głowy, wykonuje skręty boczne tułowia.


ŁAPKI

Uczestnicy zabawy dobrani parami leżą na podłodze na brzuchu, twarzami do siebie, w odległości około 0,5 m. Obaj wyciągają ręce przed siebie, unoszą je nad podłogę, z tym że jeden trzyma dłonie zwrócone

stroną grzbietową do podłogi, a drugi ma dłonie nad dłońmi partnera stroną grzbietową ku górze . Trzymający dłonie na dole stara się szybkim ruchem przenieść swoje dłonie nad dłonie partnera i uderzyć w nie z góry.

Trzymający dłonie na górze stara się cofnąć ręce, uniemożliwiając przeciwnikowi trafienie. Gdy uda się uderzyć w dłonie przeciwnika, zawodnik uderzający zdobywa punkt (jeżeli w tym czasie nie oderwał klatki piersiowej

od podłogi oraz nie podparł się łokciem lub głową o podłogę), a zabawa jest kontynuowana bez zmian. Nietrafienie powoduje zmianę ról (ustawienia dłoni w stosunku do przeciwnika).


WORECZEK I PIŁKA

Uczestnicy zabawy są dobrani w pary. Jeden z nich leży przodem, trzymając ręce w bok z woreczkiem w każdej dłoni. Drugi siedzi w siadzie skrzyżnym w pozycji skorygowanej, trzymając w dłoniach piłkę uniesioną

ok. 10 cm nad podłogą. Na sygnał prowadzącego (włączenie czasu) leżący przenosi ramiona nad podłogą w przód, uderzając woreczkami w piłkę. Następnie przenosi ramiona nad podłogą w bok i powtarza zadanie - znów

uderza w piłkę woreczkami trzymanymi w rękach. Siedzący liczy poprawnie wykonane uderzenia woreczkiem w piłkę. Uderzenie nie liczy się, jeżeli zawodnik oderwie klatkę piersiową od podłogi lub będzie szurał

woreczkiem po podłodze. Po upływie wyznaczonego czasu, np. 30 s, następuje zmiana ról zawodników.







brak

-krążek (o średnicy ok. 30 cm) -

piłeczka do tenisa stołowego

dla każdego zawodnika.

brak

- piłka (o wymiarach

zbliżonych do piłki siatkowej),

-dwa woreczki z grochem na

dwóch zawodników,

-stoper







- wzmocnienie mięśni karku, mięśni

prostownika grzbietu odcinka piersiowego,

mięśni ściągających łopatki.

brak

brak



3 lub

wielokrotność

3


3 lub

wielokrotność 3


3 lub

wielokrotność 3

ZATRZYMAJ PIŁKĘ

Uczestnicy zabawy dobrani trójkami. Dwóch zawodników leży na brzuchu twarzami do siebie w odległości 2-3 m .Trzeci znajduje się między nimi (w jednakowej odległości od każdego leżącego) w podporze tyłem, natomiast

bokiem do leżących zawodników, tak aby jego biodra znajdowały się na linii łączącej głowy leżących. Na sygnał zawodnicy leżący podają między sobą piłkę toczeniem po podłodze, wypychając ją oburącz

sprzed siebie. Piłka nie może być rzucana. Zawodnik wykonujący podpór tyłem przez opuszczenie bioder stara się zatrzymać toczącą się piłę. Obroniona piłka jest zaliczona, jeżeli zawodnik opuści biodra z poziomu (klatki

piersiowej i ud). Po 20 podaniach piłki toczeniem zawodnikowi w podporze zalicza się ilość obronionych piłek i następuje zmiana zawodnika wykonującego podpór tyłem z jednym z leżących.


PIŁKA DO CELU

Uczestnicy zabawy dobrani trójkami. Dwóch zawodników leży na brzuchu twarzami do siebie w odległości 2-3 m. Trzeci znajduje się między nimi (w jednakowej odległości od każdego leżącego) bokiem do leżących, w siadzie z nogami ugiętymi i ramionami opartymi o podłogę za biodrami, tak aby jego biodra znajdowały się na linii łączącej głowy leżących. Na sygnał prowadzącego leżący podają między sobą piłkę toczeniem po podłodze (nie wolno piłki rzucać), wypychając ją oburącz sprzed siebie. Starają się trafić siedzącego w biodra. Zawodnik siedzący broni się przed trafieniem przez uniesienie bioder do góry. Zawodnicy podający piłkę toczeniem liczą trafienia. Po 20 podaniach następuje zmiana środkowego.


LASKA

Jeden z trójki zawodników leży na plecach na podłodze, trzymając oburącz szeroko laskę przed sobą przy klatce piersiowej. Dwóch pozostałych staje w przysiadzie, z plecami wyprostowanymi, po obu stronach laski, twarzami

do niej i chwyta końce laski obu dłońmi . Na sygnał prowadzącego stojący prostują nogi, unoszą laskę w górę, podnosząc jednocześnie leżącego, który cały czas trzyma laskę przy klatce piersiowej. Po ok. 5 s na znak

prowadzącego opuszczają laskę razem z trzymającym ją zawodnikiem na podłogę i następuje zmiana zawodników - jeden z podnoszących zmienia się z leżącym.





- wzmocnienie mięśni pośladkowych,


brak jedna piłka (do piłki siatkowej

lub piłki ręcznej)

na trzech zawodników

jedna piłka (do piłki siatkowej

lub piłki ręcznej)

na trzech zawodników

laska gimnastyczna (lub

okrągły kijek długości

80-100 cm i przekroju 2-3 cm)

jedna na trzy osoby





- wzmocnienie mięśni pośladkowych.



- wzmocnienie mięśni kulszowo-

goleniowych.

brak

brak



min 2 (parzysta)


min 2 (parzysta)

4-8 razy


min 2 (parzysta)

2 min

ZEGAR

Zawodnicy dobrani w pary stoją w podporze tyłem naprzeciwko siebie, stopy przy stopach partnera. Na sygnał prowadzącego obaj zawodnicy, nie ruszając z miejsca stóp, przesuwają się ruchem rąk po obwodzie koła

w prawą stronę, starając się dogonić przeciwnika. Wygrywa zawodnik, który dogoni przeciwnika lub po 15 s znajdzie się bliżej rywala. Jeżeli w czasie zabawy zawodnik opuści biodra poniżej linii wyznaczonej

przez klatkę piersiową i nogi - przegrywa. Zabawę powtarza się, zmieniając kierunek poruszania się po obwodzie koła w lewą stronę.


LASKA NA PODŁOGĘ

Uczestnicy zabawy dobrani parami leżą na brzuchach twarzami do siebie, trzymając dłońmi laskę nachwytem . Ramiona są ugięte i uniesione nad podłogę. Prowadzący określa zadania dla zawodników. Na sygnał jeden z

zawodników naciska na laskę, starając się położyć ją na podłodze, drugi przeciwstawia się, nie pozwalając, aby laska dotknęła podłogi. Czas trwania rywalizacji 3-5 s lub wcześniejsze dotknięcie laską podłogi. W czasie walki

zawodnik naciskający nie może wykonać szybkiego gwałtownego ruchu. Nacisk musi być stały przez cały czas rywalizacji. W przypadku kiedy laska dotknie podłogi, punkt zdobywa naciskający, natomiast gdy laska zostanie

utrzymana w powietrzu, punkt zdobywa broniący.


KOSZYKÓWKA

Uczestnicy dobrani są w pary. Jeden z pary leży na brzuchu z piłką w dłoniach, drugi siedzi na piętach w pozycji skorygowanej naprzeciwko leżącego w odległości 2 m, tworząc z rąk przed sobą kółko - "kosz" . Na sygnał

prowadzącego leżący stara się bez odrywania klatki piersiowej od podłogi trafić piłką do "kosza". Za każde trafienie zdobywa punkt. Po 10 rzutach następuje zmiana ról zawodników w parze.




- wzmocnienie mięśni kulszowo-

goleniowych.

brak brak

laska gimnastyczna (lub

okrągły kijek długości 8

0-100 cm i przekroju 2-3 cm)

jedna na dwóch zawodników

piłka (do siatkówki lub piłki

nożnej)

jedna na dwóch zawodników.



- wzmocnienie mięśni ściągających łopatki u

zawodnika broniącego się przed położeniem

laski.




zabawy nie należy prowadzić z dziećmi

z dużymi przykurczami mięśni piersiowych

(ponieważ u zawodnika naciskającego

występuje wzmocnienie tych mięśni)

brak



min 2 (parzysta)


min 2 (parzysta)


min 2 (parzysta)

TRZYMAJ PIŁKĘ

Uczestnicy dobrani w pary (zaleca się, aby mieli podobną budowę ciała, sprawność i wiek). Jeden z zawodników leży na brzuchu, trzymając w obu dłoniach piłkę w wyciągniętych przed siebie i uniesionych nad

podłogę rękach. Drugi zawodnik siedzi na piętach twarzą do przeciwnika. Na sygnał prowadzącego rozpoczyna się zabawa. Siedzący jednym uderzeniem dłoni w piłkę stara się wybić ją z rąk leżącego - wskazane jest

niewielkie ugięcie ramion leżącego. Za każde wybicie uderzający zdobywa punkt. Po 10 próbach następuje zmiana ról zawodników w parze.


KOŁOWROTEK

Uczestnicy zabawy leżą na brzuchu obok siebie z nogami wyprostowanymi i złączonymi. W palcach dłoni trzymają ołówek, do którego przywiązana jest nitka. Drugi koniec nitki przywiązany jest do pudełka.

Na sygnał prowadzącego zawodnicy, trzymając ręce nad podłogą, starają się jak najszybciej nawinąć nitkę na ołówek, tak aby znajdujące się na końcu nitki pudełko znalazło się przy dłoniach zawodnika. Zawodnik, który

popełni błąd: oprze ręce lub głowę o podłogę - przegrywa. Wygrywa zawodnik, który szybciej nawinie nitkę.


SIŁACZE

Uczestnicy zabawy dobrani parami siedzą twarzami do siebie, nogi lekko ugięte, stopy oparte o stopy przeciwnika. W obu dłoniach zawodnicy trzymają końce ekspandorów . Na sygnał prowadzącego obaj zawodnicy,

naciągając ekspandory, wykonują "skrzydełka" i utrzymują jak najdłużej tę pozycję. Wygrywa zawodnik, który dłużej wytrzyma "skrzydełka". Jeżeli w czasie walki jeden z zawodników pochyli tułów lub wykaże brak

korekcji - przegrywa. Odległość między zawodnikami jest regulowana stopniem ugięcia nóg. Liczba gum lub sprężyn w ekspandorach zależy od możliwości zawodników. Należy zwrócić uwagę, aby zawodnicy do końca

rywalizacji nie wypuszczali z rąk uchwytów ekspandorów i przestrzec przed puszczaniem naprężonego ekspandora.






brak piłka do siatkówki - jedna na

dwóch zawodników

2 ołówki (lub patyczki

o podobnych wymiarach),

2 nitki jednakowej długości 2-3

m, 2 pudełka po zapałkach na

dwóch zawodników

2 ekspandory na parę







brak

brak



dowolna


3 wielokrotność

3


min 2 (parzysta)

GRAMY W ŁAPKI

Uczestnicy dobrani parami wykonują podpór przodem, twarzami do siebie. Na sygnał prowadzącego zawodnicy unoszą jedną rękę w górę i starają się trafić nią w grzbiet leżącej na podłodze dłoni przeciwnika.

Równocześnie starają się uniknąć trafienia przez przeciwnika. Kto pierwszy uzyska 5 trafień, zdobywa dla siebie punkt. Po zdobyciu punktu obaj zawodnicy odpoczywają przez 10-15 s. Wygrywa zawodnik, który pierwszy

uzyska 3 punkty.


DZWONNIK

Uczestnicy zabawy dobrani trójkami (o możliwie podobnym wzroście,wadze, sile). Dwóch zawodników staje twarzami do siebie, w wykroku, w odległości ok. l m od siebie. Trzeci zawodnik staje między nimi (w środku)

zwrócony twarzą do jednego z partnerów, w pozycji na baczność. Zawodnikowi środkowemu nie wolno oderwać stóp od podłogi ani załamać się w biodrach (są to błędy). Na sygnał jeden z zawodników zewnętrznych

popycha lekko środkowego w kierunku drugiego zawodnika zewnętrznego, który chwyta go dłońmi za barki i odpycha w przeciwną stronę. W ten sposób zawodnicy stojący twarzami do siebie poruszają "serce dzwonu". Po

upływie ok. 30 s na sygnał prowadzącego następuje zmiana środkowego i zabawa rozpoczyna się od początku.


TWIERDZA

Uczestnicy zabawy leżą na brzuchu na obwodzie koła, twarzą do środka, w odstępach jednego kroku . Nogi są wyprostowane i złączone, głowy uniesione nad podłogą, ręce w pozycji "skrzydełek". Przed jednym z

zawodników leży piłka. W środku koła ustawiony jest kręgiel (pachołek) - "twierdza". Wyznaczony przez prowadzącego zawodnik wchodzi do środka koła i stając przy kręglu, zostaje "obrońcą twierdzy". Na sygnał

zawodnicy leżący na obwodzie koła toczą piłkę po podłodze między sobą i w dogodnym momencie starają się strącić kręgiel. "Obrońca twierdzy" odbija piłkę, łapie, zatrzymuje nogami, starając się nie dopuścić do strącenia

kręgla. Piłka obroniona przez środkowego musi szybko wrócić na obwód koła. Piłka może być podawana jedynie oburącz sprzed głowy, a rzuty, uderzenia piłki pięścią oraz podania jednorącz są zabronione.

Po upływie określonego czasu, np. 30 s, następuje zmiana środkowego.




odcinka piersiowego.

przy plecach okrągłych z wyraźnym

przykurczem mięśni piersiowych brak

brak

-jedna piłka do siatkówki, -

kręgiel lub plastikowy pacho-

łek, -

stoper.

wzmocnienie przedniej i tylnej taśmy statodynamicznej






brak

brak



dowolna 3 min


dowolna 2 min


dowolna

WĘDRUJĄCY PRĄD

Uczestnicy zabawy siedzą w siadzie skrzyżnym w pozycji skorygowanej na obwodzie koła twarzami do środka. Ręce ułożone w "skrzydełka", a dłonie złączone z dłońmi sąsiadów. W środku koła znajduje się wyznaczone

przez prowadzącego dziecko. Na sygnał prowadzącego wskazana przez niego osoba (tak, aby nie widział jej zawodnik będący w środku) wykonuje widoczny uścisk dłoni kolegi. Ten kolega, czując uścisk, wykonuje to samo

drugą ręką. W ten sposób powstaje "impuls prądu", który płynie przez ręce wszystkich uczestników zabawy siedzących w kole. Stojący w środku zawodnik stara się w ciągu 30 s i w trzech próbach znaleźć

miejsce, w którym w danej chwili znajduje się "impuls prądu" - uścisk dłoni. Po odgadnięciu lub po upływie wyznaczonego czasu, kolejny zawodnik wchodzi do środka koła. Jeżeli zawodnik środkowy za pierwszym razem

odgadnie, gdzie znajduje się "impuls prądu", otrzymuje 3 punkty, za drugim razem - 2 punkty, za trzecim razem -l punkt. Jeżeli w wyznaczonym czasie nie odgadnie, punktów nie zdobywa. Kierunek przepływu prądu zależy

od zawodnika wysyłającego pierwszy impuls, ale zmiana kierunku może nastąpić dopiero przy zmianie zgadującego. runku może nastąpić dopiero przy zmianie zgadującego. runku może nastąpić dopiero przy zmianie zgadującego. runku może nastąpić dopiero przy zmianie zgadującego.


KTO PIERWSZY WYKONAŁ RUCH

Uczestnicy zabawy siedzą w siadzie skrzyżnym w pozycji skorygowanej ze "skrzydełkami" na obwodzie koła, twarzami do środka. Prowadzący wyznacza jedną osobę, która wychodzi na zewnątrz koła i odwraca się tyłem do

pozostałych. W tym czasie prowadzący wyznacza spośród siedzących jednego zawodnika, który będzie rozpoczynał ruch, pozostali w sposób dyskretny obserwują go i naśladują. Ruchy pokazywane przez inicjatora nie mogą

powodować utraty korekcji postawy i są powtarzane kilka do kilkunastu razy bez zmiany. Zabawa rozpoczyna się na sygnał prowadzącego, kiedy inicjator pokazuje pierwszy ruch. Do środka koła wchodzi szukający, którego

zadaniem jest odnalezienie inicjatora ruchu. Inicjator ruchu co pewien czas powinien zmieniać rodzaj ruchu. Szukający musi odnaleźć inicjatora w trzech próbach w określonym czasie,

np. 20 s. Jeżeli znajdzie za pierwszym razem - zdobywa 3 punkty, za drugim - 2 , a za trzecim - l punkt. Jeżeli nie odgadnie i minie wyznaczony czas - punktów nie zdobywa. Szukającym zostaje kolejny zawodnik.


KŁOPOTY Z PIŁKĄ

Uczestnicy zabawy siedzą w siadzie skrzyżnym w pozycji skorygowanej, z rękoma ułożonymi w "skrzydełka" na obwodzie koła, twarzami do środka, w odstępie jednego kroku. Prowadzący wyznacza jednego zawodnika,

który z piłką wchodzi do środka koła. W dowolnym momencie podaje on piłkę do jednego z siedzących na obwodzie koła zawodników. Podający może wykonywać podania zwodzone i oszukiwać - nie podając piłki.

Zawodnik, który złapie rzuconą do niego piłkę lub nie ruszy rąk przy podaniu zwodzonym, otrzymuje punkt dodatni. Jeżeli natomiast nie złapie rzuconej piłki lub wyciągnie przed siebie ręce (naruszenie ułożenia "skrzydełek")

przy podaniu zwodzonym, to otrzymuje punkt karny. Punkt karny otrzymują również dzieci, u których prowadzący zauważy brak korekcji postawy w siadzie.



siadzie,


brak brak

brak

piłka siatkowa


siadzie


siadzie,


brak

brak



dowolna


dowolna 3-4 razy


dowolna

SZYBKO I DOKŁADNIE

Uczestnicy zabawy ustawiają się w luźnej gromadce - dowolnie (chyba że wykonywane zadanie dyktuje ustawienie np. przy drabinkach). Na sygnał prowadzącego dzieci wykonują jak najszybciej podane zadanie określoną

ilość razy. Po wykonaniu zadania dziecko musi przyjąć określoną wcześniej pozycję (np. wstać), która je wyraźnie odróżnia od wykonujących zadanie i ułatwia prowadzącemu zauważenie jego ukończenia.

W zabawie tej wygrywa dziecko, które najszybciej i najdokładniej wykona zadanie. Jeżeli dziecko wykona zadanie szybciej, ale niedokładnie, bez korekcji, to zwycięstwo przyznajemy dziecku, które wykonało je wolniej, ale

dokładniej. Ze względów wychowawczych prowadzący powinien liczyć powtórzenia u wybranego dziecka. Przykładowe zadanie: zawodnicy leżą tyłem na podłodze z nogami ugiętymi

i na sygnał prowadzącego wykonują siad do pełnego wyprostu tułowia, a następnie leżenie tyłem. Należy wykonać 20 takich powtórzeń.


WARTOWNIK

Z jednej strony sali wyznacza się linię startu, przed którą ustawiają się dzieci w szeregu w pozycji na czworakach. Po drugiej stronie sali w odległości 8-15 m prowadzący ustawia tyłem jedno dziecko jako "wartownika".

Zabawa rozpoczyna się na sygnał prowadzącego. Dzieci ustawione w szeregu idą cicho na czworakach w stronę wartownika. W momencie kiedy wartownik odwróci się w stronę dzieci, muszą się one zatrzymać i przyjąć

ustaloną wcześniej pozycję (siad skrzyżny ze "skrzydełkami", pozycja niska lub średnia Klappa itp.) i utrzymać ją przez cały czas, dopóki wartownik nie odwróci się. Dziecko, które przyjęło niepoprawną pozycję lub poruszyło

się, gdy wartownik patrzył, wraca na linię startu.


MURARZ

Uczestnicy zabawy ustawiają się w szeregu na jednym końcu sali w pozycji na czworakach. Na środku sali, w poprzek wyznacza się korytarz szerokości 1-1,5 m, w którym staje wyznaczony przez prowadzącego

"murarz". Na sygnał prowadzącego dzieci starają się przejść przez korytarz na drugą stronę sali na czworakach, nie dając się dotknąć "murarzowi". "Murarz" może poruszać się tylko w korytarzu. Dotknięte przez

"murarza" dzieci stają się "cegiełkami" i siadają w siadzie skrzyżnym w pozycji skorygowanej ze "skrzydełkami" jedno przy drugim, tworząc "mur" w korytarzu, w któ- rym porusza się "murarz". W ten sposób zmniejszają

przejście, którym pozostali uczestnicy będą mogli przedostać się na drugą stronę sali. Zabawa trwa do czasu, aż pozostałe dzieci, niezłapane przez "murarza", nie mają szans przejścia.


wzmocnienie mięśni brzucha

brak zależnie od przyjętego zadania

brak

szarfa dla oznaczenia "murarza"

- odciążenie kręgosłupa do ucisku osiowego

(w czasie czworakowania),

- zależnie od przyjętej pozycji w czasie

zatrzymania.


przy czworakowaniu,


siadzie u "cegiełek",


brak

brak



dowolna 4 min


dowolna 2 min


dowolna,

parzysta

BEREK W PARACH

Uczestnicy zabawy dobrani parami poruszają się po sali uprzednio ustalonym sposobem (sposoby poruszania się dzieci po sali jak w zabawie "Berek zaczarowany") . Jeden z pary jest berkiem, drugi uciekającym.

Po dogonieniu uciekającego przez berka następuje zmiana ról. Zberkowane dziecko, zanim zacznie gonić, musi wykonać ustalone wcześniej zadanie (np. 10 odrzutów "skrzydełek" w tył w siadzie skulnym lub 5przysiadów w

pozycji skorygowanej), aby umożliwić partnerowi oddalenie się. Zabawa odbywa się na boisku oznaczonym liniami, przekroczenie których powoduje zmianę berka w parze. Zabawa trwa w określonym czasie, np. 3min.

Wygrywa ten z pary, który mniej razy był zberkowany i popełnił mniej błędów związanych z korekcją postawy.


RAKI

Uczestnicy zabawy ustawieni w rozsypce na sali w podporze tyłem, z nogami ugiętymi chodzą dowolnie po sali, udając raki. Dłonie powinny być ułożone tak, aby palce były skierowane w stronę stóp

(zapobiega to nadwyprostowi stawów łokciowych). "Raki" chodzą raz do przodu, raz do tyłu. Przez cały czas zabawy biodra powinny być uniesione wysoko - do linii łączącej barki i kolana. Prowadzący

obserwuje wszystkie dzieci i wychwytuje błędy w tej zabawie: niskie uniesienie bioder, asymetryczna praca lewej i prawej ręki lub nogi, skręty boczne tułowia, wysuwanie barków do przodu.


BEREK Z PIŁKĄ

Zabawa odbywa się na boisku ograniczonym liniami. Prowadzący wyznacza berka, który z piłką staje na linii bocznej boiska Pozostali uczestnicy zabawy ustawiają się na boisku w podporze tyłem. Na sygnał berek, stojąc w

miejscu, stara się trafić w dowolnego zawodnika. Przed trafieniem zawodnik może osłaniać się uniesioną nogą. Jeżeli berek nie trafi lub trafi w nogę uczestnika (zawodnicy mogą między sobą podawać piłkę za pomocą

uderzeń nogami, przemieszczając się w podporze tyłem), to musi piłkę chwycić, aby ponownie wykonać rzut z miejsca. Jeżeli w czasie tych podań zawodnik wykona podanie nogą, ale przy tym opuści biodra poniżej linii

barki-stopy, to zamienia się z berkiem. Berkiem zostaje również trafiony piłką zawodnik, który się nie obronił nogą.


zależnie od przyjętego sposobu poruszania się

po sali i wykonywanych po zberkowaniu

zadań.

brak zbędne (lub kocyki przy berku

w ślizgach)

brak

piłka siatkowa



odcinka piersiowego, mięśni ściągających

łopatki, mięśni pośladkowych,

- rozciągnięcie mięśni piersiowych.




- wzmocnienie mięśni pośladkowych.

brak

brak



dowolna 2 min


dowolna 2 min


dwolna 20 s

MARIONETKA

Uczestnicy zabawy wiążą ciasne koło, stając jeden przy drugim w wykroku, twarzami do środka. Prowadzący wybiera jednego uczestnika zabawy, który staje w środku koła w pozycji na baczność. Nie wolno mu oderwać stóp

ani załamać się w biodrach. Na sygnał prowadzącego uczestnicy stojący na obwodzie koła lekko popychają "marionetkę" za tułów na wysokości łopatek w przeciwnych kierunkach. W ten sposób "marionetka wędruje" w kole.


DŁUŻEJ, LEPIEJ

Uczestnicy zabawy znajdują się w rozsypce na sali. Na sygnał prowadzącego wykonują uprzednio określoną pozycję i starają się ją jak najdłużej wytrzymać. Dzieci, które tego wymogu nie spełniają lub wykonują

daną pozycję niepoprawnie, odpadają z zabawy i siadają w pozycji skorygowanej ze "skrzydełkami". Wygrywa dziecko , które najdłużej wytrzymało w ustalonej pozycji.

Przykładowe zadanie: Zwis tyłem na drabinkach z ugiętymi ramionami


BEREK

Uczestnicy zabawy znajdują się w rozsypce. Prowadzący wyznacza berka.Na sygnał rozpoczyna się zabawa. Berek goni pozostałych uczestników zabawy. Wszyscy poruszają się we wspięciu na palcach. Dotknięty przez

berka uczestnik zabawy albo ten, który nie biegnie na palcach lub wyjdzie za linie ograniczające boisko, jest zberkowany i staje w podporze tyłem z nogami ugiętymi. Biodra powinny być uniesione na wysokość linii łączącej

barki i kolana. Zabawa kończy się wtedy, kiedy zostanie zberkowany ostatni zawodnik, który zostaje zwycięzcą.


brak brak

brak

brak



u pozostających w podporze tyłem

z nogami ugiętymi,



brak

brak

PIŁKA Z KOŁA WADA : OKRĄGŁE PLECY - kursyews.pl · WADA : OKRĄGŁE PLECY KIPI KASZA Uczestnicy...

Documents

Transcript of PIŁKA Z KOŁA WADA : OKRĄGŁE PLECY - kursyews.pl · WADA : OKRĄGŁE PLECY KIPI KASZA Uczestnicy...