OGÓLNOPOLSKA KONFERENCJA poświęcona pamięci abpa … · przybierał różne oblicza:...

11 lutego2 0 1 6

OGÓLNOPOLSKA KONFERENCJA NAUKOWApoświęcona pamięci abpa Józefa ŻycińskiegoMetropolity Lubelskiego i Doktora Honoris Causa Uniwersytetu Jagiellońskiego w 5. rocznicę Jego śmierci

OGÓLNOPOLSKA KONFERENCJA NAUKOWApoświęcona pamięci abpa Józefa Życińskiego

11.022 0 1 6

3

Upłynęło już pięć lat od przedwczesnej i niespodziewanej śmierci Arcybiskupa Józefa Życińskiego, Metropolity Lubelskiego.

W miarę upływu czasu, czujemy coraz bardziej i bardziej kogo straciliśmy – Człowieka, Kapłana, Uczonego i Patriotę w najlepszym rozumieniu tego słowa – zatroskanego o los naszej Ojczyzny, poszukującego niestrudzenie sensu tego świata. Jego sens Arcybiskup opierał na wierze w Boga, modlitwie, nauce oraz unikaniu irracjonalizmu, albowiem bez tego odniesienia i dbałości o niezbędną estetykę wnętrza, człowiek może być skazany do wejścia z powrotem do jaskini, w której wszystko ujdzie i wszystko jest dozwolone.

Jego brak jest odczuwany jako puste miejsce, stąd pragniemy je choć w części zapełnić organizując Ogólnopolską konferencję naukową pt. „Media – Kultura – Dialog” – Jemu poświęconą, po to, aby spłacić dług duchowy i intelektualny, jaki wszyscy zaciągnęliśmy u Niego. My, tj. Kościół Jezusa Chrystusa rozumiany przez papieża Franciszka nie jako urząd celny lecz polowy szpital i ludzie dobrej woli, mamy być wspólnotą otwartą na wyzwania naszych czasów.

Uniwersytet Jagielloński, Uniwersytet Papieski Jana Pawła II, Akademia Ignatianum oraz Adwokatura Polska, której posłannictwo „Polsce – Wierność, Praw i Wolności – Obrona, Potrzebującym – Pomoc” było Mu bliskie, starają się sprostać takiemu pojmowaniu Kościoła i naukowemu opisowi świata, któremu od zawsze był wierny Arcybiskup Józef.

Arcybiskupa, który czynnie angażował się w obrony polityczne w stanie wojennym łą-czyła z Adwokaturą serdeczna więź, oparta na tym samym systemie wartości, trosce o człowieka i jego niezbywalne prawa. Jej wyrazem jest nie tylko wyróżnienie przyznane Mu z prawdziwą radością przez Naczelną Radę Adwokacką – „Adwokatura zasłużonym”, które zechciał przyjąć, lecz także sześciopłytowy album zawierający Jego homilie i wykła-dy wraz z muzyką organową, stanowiący nasz hołd dla tego wybitnego przedstawiciela Kościoła i nieprzemijających wartości, jakie nam pozostawił po sobie na zawsze.

Arcybiskupowi Józefowi Życińskiemu – in memoriam

Ks. Robert NęcekStanisław Kłys Adwokat

Naczelna Rada Adwokacka Rzecznik Prasowy Archidiecezji Krakowskiej


11.022 0 1 6

5

„In Spiritu et Veritate” (W Duchu i Prawdzie) – Arcybiskup Józef Życiński, któremu poświęcona jest dzisiejsza konferencja naukowa, takie zawołanie przyjął podczas ingresu biskupiego, i swoją posługę wypełniał w zgodzie z owym przesłaniem.

Uniwersytet Jagielloński w 2005 roku nadał Mu swą najwyższą godność – doktorat honoris causa, czym podkreślił szczególne znaczenie działalności Arcybiskupa na rzecz dialogu, humanizmu i tolerancji. Godność owa stanowiła jednocześnie pochwałę Jego naukowych konotacji na styku empirii i teorii filozoficznych, będących cennym wkładem w kulturę intelektualną na przełomie XX i XXI wieku, które odnalazły swój wyraźny społeczny rezonans.

Arcybiskup Józef Życiński był człowiekiem wiary, a na gruncie filozofii i teologii to postać prawdziwie wybitna. Można było się z Nim spierać o byt, naturę, czy istotę poznawania rzeczy. Jego wkład w przestrzeń nauki i kultury oraz budowanie społecznej odpowiedzialności za przekaz wartości trudno przecenić. Postrzegany był między innymi jako człowiek takiej właśnie szeroko rozumianej kultury oraz mediów (między innymi był uhonorowany Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”, człon-kiem Papieskiej Rady ds. kultury oraz organizatorem i gospodarzem trzech Kongresów Kultury Chrześcijańskiej w Lublinie, a także jednym z założycieli powstałej w 1993 roku Katolickiej Agencji Informacyjnej).

Ale przede wszystkim Arcybiskup Józef Życiński był człowiekiem dialogu. Ten dialog przybierał różne oblicza: przejawiał się w dążeniach ekumenicznych – Arcybiskup po-pierał dialog z judaizmem i islamem, który dzisiaj nabrał nowego, niespotykanego dotąd wymiaru; propagował dialog chrześcijaństwa z myślą współczesną i w tym obszarze się poruszał. Przedmiotem Jego zainteresowań stała się także problematyka współczesnej integracji europejskiej oraz stosunek Kościoła rzymskokatolickiego do Unii Euro-pejskiej. Jednak nade wszystko Arcybiskup Józef Życiński oddawał się dialogowi nauki z wiarą oraz refleksji nad człowiekiem i społeczeństwem w kontekście obu tych pojęć.

Arcybiskup został zapamiętany jako wybitna osobowość, otwarta na współczesny świat, a zarazem silnie osadzona w tradycji. Był przenikliwym myślicielem, wybitnym filozofem, teologiem, publicystą, wykładowcą i członkiem wielu międzynarodowych gremiów naukowych; biskupem tarnowskim, a następnie arcybiskupem metropolitą lubelskim. Związany z Częstochową, Tarnowem, Lublinem, Krakowem i Rzymem, wszędzie zostawił po sobie imponujący dorobek naukowy, treści rozważań, które sugestywnie przekazywał, i ludzi, którzy zachowali Go w pamięci. Działał na wielu polach, których nie sposób tutaj dzisiaj dokładnie przytoczyć bez pominięcia którejś z ważnych, najważniejszych form Jego aktywności. Dość powiedzieć, że tytuł dzisiejszej

Prof. dr hab. med. Wojciech NowakRektor Uniwersytetu Jagiellońskiego

6

konferencji w pełni oddaje ducha i pamięć o tym niezwykłym człowieku. Ponieważ znaliśmy Go i podziwialiśmy – każdy z nas sam wypełni te pojęcia stosowną treścią, każdy przypisze im właściwe znaczenie.

Z pamięci o Jego osobie wyrastają dobre inspiracje co do takich obszarów jak godność i prawda, do których – jak twierdził – jesteśmy powołani. Odczytywać Go powinniśmy holistycznie, biorąc za podstawę wszystkie aspekty Jego życia, ale nade wszystko odnajdujmy w Arcybiskupie tego wewnętrznego człowieka, który w sposób wyrazisty dawał świadectwo niełatwych czasów, w których przyszło Mu żyć.

Po niespodziewanej śmierci Arcybiskupa przed pięciu laty wciąż pozostaje w nas smutek i poczucie straty – człowieka przenikliwego intelektu i nadzwyczajnej odwagi, człowieka głębokiej pokory wobec wartości chrześcijańskich, a jednocześnie jej braku tam, gdzie Jego zdaniem być jej nie powinno; w końcu człowieka o niecodziennej wrażliwości i wyjątkowej mądrości.

Tak, taki był Arcybiskup Józef Życiński. Dziś, w 5. rocznicę Jego śmierci, wspólnie za-głębimy się w rozważania o Nim oraz o Jego schedzie, bo tylko w ten sposób, pamiętając, godnie uczcimy Jego osobę.

Kraków, 10 lutego 2016 roku


11.022 0 1 6

7

Organizatorzy konferencji i uroczystości ku czci Księdza Arcybiskupa Profesora Józefa Życińskiego postanowili skupić swe rozważania i dyskusje wokół trzech ogni-skowych: mediów, kultury i dialogu. Jest to okazją dla całej społeczności Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie, by wyrazić szczególne uznanie i wdzięczność swemu wybitnemu studentowi, doktorantowi, wykładowcy i dziekanowi. Tym bardziej napawa nas dumą fakt, że niemal cała Jego kariera naukowa związana była z naszą uczelnią. Na krakowskim Wydziale Teologicznym otrzymał tytuł magistra i stopień doktora teologii. Tę teologiczną pasję dzielił ze swym bratem, profesorem i dziekanem wydziału, księdzem Wojciechem Życińskim. Również na naszej uczelni Ksiądz Józef Życiński się habilitował i uzyskał tytuł profesora filozofii.

Dla nas studentów, Ksiądz Profesor należał do największych autorytetów nauko-wych uczelni. Słuchaliśmy Jego wykładów na temat filozofii przyrody i metodologii nauk z ogromnym zainteresowaniem. Nie tylko Jego liczne kontakty krajowe i zagraniczne, czy ogromna erudycja, ale także sposób przekazywania wiedzy budził zachwyt słucha-czy. Pozostawił po sobie niewiarygodne wprost dziedzictwo w postaci ponad 50 książek i 350 artykułów naukowych. Trudno zliczyć artykuły prasowe i wystąpienia w mediach. Należał niewątpliwie do tych biskupów, którzy odważnie i chętnie zabierali głos w naj-ważniejszych kwestiach religijnych, etycznych i społecznych. Był też jedną z najbardziej rozpoznawalnych osób Kościoła polskiego, również, dzięki wyjątkowej znajomości języków obcych, na arenie międzynarodowej. Jego wysiłki leżą u podstaw powstania Katolickiej Agencji Informacyjnej. Wszystko to pozwala uczestnikom konferencji podkreślić wybitne zasługi Świętej Pamięci Księdza Arcybiskupa dla świata mediów.

Ksiądz Profesor dbał nie tylko o stronę formalną mediów, ale przede wszystkim o promocję szeroko rozumianej kultury. Odnosząc się do słynnych słów świętego Jana Pawła II, który przemawiając do ludzi kultury w Paryżu 2 czerwca 1980 roku, stwierdził, że kultura jest właściwym sposobem istnienia i bytowania człowieka, można powiedzieć, że tak szerokie rozumienie kultury towarzyszyło również Księdzu Arcybiskupowi. Uważny czytelnik Jego publikacji i wystąpień medialnych zauważy, że żadne ludzkie sprawy nie były Mu obce. W pewnym sensie był człowiekiem renesansu, który potrafił dawać trafne uwagi dotyczące nie tylko wiary i nauki, ale także poezji, malarstwa, muzyki i filmu. W tym kontekście warto wspomnieć, że organizował Kongresy Kultury Chrze-ścijańskiej w Lublinie. Nie bez powodu został więc członkiem Papieskiej Rady do spraw Kultury.

Wyżej wymienione płaszczyzny działalności Księdza Arcybiskupa sprawiają, że możemy Go wspominać jako wyjątkowego człowieka dialogu. Był jednym z nieli-cznych myślicieli, którzy bez trudu poruszali się w dziedzinie filozofii i teologii oraz nauk przyrodniczych. Do dziś uniwersytet zawdzięcza mu rozpoczęcie wydawania presti-żowej serii zeszytów „Zagadnienia filozoficzne w nauce”. Jako człowiek dialogu, nauki i wiary Ksiądz Profesor należał do wielu międzynarodowych towarzystw naukowych. Szerokie horyzonty myślowe i głęboka duchowość, pozwalająca widzieć w każdym człowieku brata, sprawiały, że Ksiądz Arcybiskup stał się z czasem również ważnym ogniwem dialogu społecznego.

Ks. prof. dr hab. Wojciech Zyzak Rektor Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie

Modlitwa arcybiskupa Józefa ŻycińskiegoZnaleziona w brewiarzu abp. Józefa Życińskiego po Jego śmierci

… budzę się rano …mówię …jak celnik Zacheuszbędę rozdawać,jak Szymonbędę nosić krzyże innych,jak Weronika będę ocierać twarze,jak Szczepan dam się kamieniować,jak Jezusna krzyżu będę przebaczać, jak Franciszek będę kochać.

Wieczoremspoglądam w lustro …widzę …Adama,który dopiero co zjadł owoc,Kaina, który dopiero co zabił, Judasza,który dopiero co zdradził,Piotra, który dopiero co się zaparł, Piłata, który dopiero co obmyłręce,i zasypiamna mokrej od łez poduszce.

A w nocy przychodzi Jezus i pyta:MIŁUJESZ MNIE?

Gdy budzę się rano


11.022 0 1 6

9

Nie ma co tu cytować bezliku świadectw, książek, badań, które składają się na dzieła i zasługi profesora Józefa Życińskiego. Wystarczy najprostszymi słowami wyznać, że ten uczony i myśliciel budził osobliwy podziw dla Jego postawy człowieczej. Ależ tak, był metodologiem nauki, znawcą kosmologii relatywistycznej, badaczem stosunku między nauką ścisłą – a wiarą. Był arcybiskupem, Metropolitą, tęgim teologiem, bronił swojej wiary. Uchodził za ostrego polemistę – ale w całej tej dziedzinie, nie miał ani słów obraźliwych, ani dowodów obłudnych. Jego szkice polemiczne kończyły się z reguły paradnym żartem, albo paradoksalnym argumentem, wyjętym z Ewangelii.

Słuchałem Go z aprobatą, pełną zaskoczenia. Nie jestem katolikiem i przydługie moje życie nasłuchało się tyle dowodów dewocji i hipokryzji. Ten znakomity kapłan nie zwodził słuchaczy obłudą. Jego szczerość bije w nasze uszy. Jego książki i słowa są ważnym elementem rozsądku w trakcie szarży kołtunerii na większość trzeźwą, lecz rozproszoną.

Sądzę, że profesor Józef Życiński był i pozostanie zwiastunem nowej inteligencji pol-skiej. Ba, był świetnym przedstawicielem nowej elity.

To słowo polskie było i trwa jako wyzwisko, lub kategoria podejrzanych w spisach policji. Tymczasem Stanisław Ossowski podkreślił, że zadaniem demokracji jest tworzenie nowej elity. Metropolita lubelski, Józef Życiński, urodzony w Małej Wsi za Piotrkowem, w chacie kolejarza, przebił się przez wszystkie progi uczelni polskich, zagranicznych, watykańskich. Swoim imieniem, swoją zasługą pokazał nam i światu, że nic lepszego pamiętać nie warto, niż rozum, odwagę i światłość Jego przykładu.

Prof. dr hab. Jerzy PomianowskiUniwersytet w Bari

Marginalia o Metropolicie

10

Tu dokładnieI pchniętoI jest pamiątkakrzyczy we wszelkich językach ryby– rana –

Twarz skupionaczoło w bruzdachsine światło porankanieochotne i zimnie

Wskazujący palec Tomaszagórniczą lampkę dotykuprowadzi z góryręka Mistrza

a więc dozwolone jest wątpieniezgoda na pytaniewięc jednak coś warte jest czołow zmarszczkach LeonardaVinci

Tu przyłożono ostrze do ciała

Zbigniew Herbert

Jego Eminencjiksiędzu Józefowi Życińskiemu

Tomasz


11.022 0 1 6

11

Arcybiskup Celestino Migliore Nuncjusz Apostolski w Polsce

Stanisław Kardynał Dziwisz Metropolita Krakowski

Franciszek Kardynał Macharski

Kazimierz Kardynał Nycz Metropolita Warszawski

Arcybiskup Stanisław Budzik Metropolita Lubelski

Prof. dr hab. med. Wojciech Nowak Rektor Uniwersytetu Jagiellońskiego

Ks. prof. dr hab. Wojciech Zyzak Rektor Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II

Patronat honorowy

12

Patronat nad konferencją

Adwokat Andrzej ZwaraPrezes Naczelnej Rady Adwokackiej w Warszawie

Adwokat Stanisław EstreichDziekan Okręgowej Rady Adwokackiej w Lublinie

Adwokat Paweł GierasDziekan Okręgowej Rady Adwokackiej w Krakowie


11.022 0 1 6

13

Prof. dr hab. med. Wojciech NowakRektor Uniwersytetu Jagiellońskiego

Ks. prof. dr hab. Wojciech ZyzakRektor Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II

Prof. dr hab. Jacek MajchrowskiPrezydent Miasta Krakowa

Ks. prof. dr hab. Michał HellerUniwersytet Papieski Jana Pawła II

Adwokat Andrzej ZwaraPrezes Naczelnej Rady Adwokackiej w Warszawie

Prof. Krzysztof Penderecki Kompozytor

Prof. dr hab. Jerzy PomianowskiUniwersytet w Bari

Andrzej WajdaReżyser, Polska Akademia Umiejętności

Prof. dr hab. Andrzej ZollUniwersytet Jagielloński

Prof. dr hab. inż. Andrzej ChochółRektor Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie

Prof. Zdzisław ŁapińskiRektor Akademii Muzycznej w Krakowie

Ks. prof. dr hab. Wojciech MisztalProrektor Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II

Prof. dr hab. Jacek PurchlaPrzewodniczący Polskiego Komitetu do spraw UNESCO

Komitet Naukowy

14

Prof. dr hab. n. med. Tomasz TrojanowskiUniwersytet Medyczny w Lublinie i Polska Akademia Nauk

Prof. dr hab. Wiesław GodzicSWPS Uniwersytet Humanistycznospołeczny

Prof. dr hab. Maria OlechUniwersytet Jagielloński

O. prof. dr hab. Jan Andrzej Kłoczowski OPUniwersytet Papieski Jana Pawła II

Abp dr Tadeusz Gocłowski

Abp prof. dr hab. Henryk Muszyński

Abp prof. dr hab. Alfons Nossol

Arcybiskup AbelArcybiskup Lubelsko-Chełmski

Bp dr Andrzej JeżOrdynariusz Tarnowski

Prof. dr hab. Karol MusiołUniwersytet Jagielloński

Prof. Stanisław KrawczyńskiAkademia Muzyczna w Krakowie

Prof. dr hab. Franciszek ZiejkaUniwersytet Jagielloński

Prof. dr hab. Jan OstrowskiDyrektor Państwowych Zbiorów Sztuki na Wawelu

Prof. Stanisław GałońskiArtysta, Muzyk

Prof. dr hab. Jerzy WyrozumskiPolska Akademia Umiejętności

Ks. prof. dr hab. Wojciech ŻycińskiUniwersytet Papieski Jana Pawła II


11.022 0 1 6

15

Prof. dr hab. Jan WoleńskiUniwersytet Jagielloński

Prof. dr hab. n. med. Małgorzata KłysUniwersytet Jagielloński – Collegium Medicum

Prof. dr hab. Teresa GrzybkowskaHistoryk sztuki, Uniwersytet Muzyczny im. Fryderyka Chopina w Warszawie

Prof. dr hab. Adam ZagajewskiUniwersytet w Chicago

Ks. prof. dr hab. Alfred WierzbickiKatolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II

Prof. dr hab. Jerzy BartmińskiUniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej w LubliniePolska Akademia Umiejętności

Dr Waldemar DąbrowskiDyrektor Opery Narodowej w Warszawie

Prof. dr hab. Bogdan ToszaDyrektor Naczelny Filharmonii Krakowskiej

Tadeusz JakubowiczPrzewodniczący Gminy Wyznaniowej Żydowskiej w Krakowie

Ewa LipskaPoetka, Polska Akademia Umiejętności

Prof. dr hab. Karol TarnowskiUniwersytet Papieski Jana Pawła II

Prof. dr hab. Andrzej MączyńskiUniwersytet Jagielloński

Ks. prof. UPJPII dr hab. Michał DrożdżUniwersytet Papieski Jana Pawła II

Prof. nadz. dr hab. Ewa KucharskaAkademia Ignatianum

Ks. prof. dr hab. Andrzej DragułaUniwersytet Szczeciński

16

Ks. prof. UKSW dr hab. Józef KlochUniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego

S. dr hab. Tereza Obolevich SBDNPUniwersytet Papieski Jana Pawła II

Ks. dr Tomasz AdamczykKatolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II

Ks. dr Bartłomiej PieronUniwersytet Papieski Jana Pawła II

Ks. dr Wojciech Mleczko CRUniwersytet Papieski Jana Pawła II

Red. Henryk WoźniakowskiTłumacz i Prezes Zarządu Społecznego Instytutu Wydawniczego „Znak”

Lonny i Anna GlaserInstytut Wydawniczy Janineum w Wiedniu

Ks. dr hab. Robert NęcekUniwersytet Papieski Jana Pawła II

Adwokat Stanisław KłysNaczelna Rada Adwokacka


11.022 0 1 6

17

Ks. dr hab. Robert NęcekRzecznik Prasowy Archidiecezji KrakowskiejKierownik Katedry Edukacji MedialnejInstytut Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej UPJPII

Adwokat Stanisław KłysNaczelna Rada Adwokacka

Prof. dr hab. Jacek PopielProrektor Uniwersytetu Jagiellońskiego

Ks. prof. dr hab. Wojciech MisztalProrektor Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II

Prof. nadz. dr hab. Ewa KucharskaKierownik Katedry Gerontologii, Geriatrii i Pracy Socjalnej, Akademia Ignatianum

Ks. prof. UPJPII dr hab. Michał DrożdżDyrektor Instytutu Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej UPJPII

Komitet Organizacyjny

9.00 – 9.20Słowo wstępne:Prof. dr hab. med. Wojciech Nowak Rektor Uniwersytetu Jagiellońskiego Abp Celestino Migliore Nuncjusz Apostolski w PolscePrzesłanie do Organizatorów i Uczestników Konferencji Kard. Stanisław Dziwisz Metropolita Krakowski, Wielki Kanclerz UPJPII Ks. prof. dr hab. Wojciech Zyzak Rektor Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II

Sesja I 9.20 – 12.00

Prowadzący: Ks. dr Bartłomiej Pieron, Katedra Kanonicznego Prawa Karnego, Wydział Prawa Kanonicznego UPJP II

9.20 – 9.40 Ks. prof. dr hab. Michał Heller, Laureat Nagrody TempletonaKatedra Filozofii Przyrody UPJP IIJózefa Życińskiego platońskie widzenie świata

9.40 – 10.00 Prof. dr hab. Andrzej Zoll Katedra Prawa Karnego, Uniwersytet Jagielloński O prawnej potrzebie ochrony czci w świetle wypowiedzi abpa Józefa Życińskiego 10.00 – 10.20 Ks. prof. dr hab. Wojciech MisztalProrektor Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II Arcybiskupa Życińskiego koncepcja związków między duchowością chrześcijańską i mediami. Przyczynek do badań

PROGRAM KONFERENCJI11 lutego 2016 rokuAula Collegium Novum, Uniwersytet Jagielloński

18

10.20 – 10.40 Prof. dr hab. Franciszek ZiejkaUniwersytet Jagielloński Arcybiskup i poeci

10.40 – 11.00 Prof. dr hab. Jan WoleńskiUniwersytet Jagielloński Abp Życiński jako filozof i człowiek

11.00 – 11.15 Ks. dr Tomasz AdamczykKatedra Grup Etnicznych i Społeczeństwa Obywatelskiego Instytutu Socjologii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II Uniwersalność chrześcijaństwa w społecznym przesłaniu Józefa Życińskiego

11.15 – 11.30 O. prof. dr hab. Jan Andrzej Kłoczowski OPUniwersytet Papieski Jana Pawła II Czy filozof może być biskupem?

11.30 – 12.00 DyskusjaModerator dyskusji: Prof. dr hab. Karol Musioł, Uniwersytet Jagielloński

Przerwa kawowa Sesja II 12.20 – 14.20

Prowadzący i moderator dyskusji: Bp dr hab. Grzegorz Ryś, wikariusz generalny Archidiecezji Krakowskiej

12.20 – 12.40 Prof. dr hab. Jerzy BartmińskiInstytut Filologii Polskiej Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie i członek czynny Polskiej Akademii Umiejętności Niedokończony spór z abp. Józefem Życińskim o rozumienie ludowości

12.40 – 13.00 Ks. prof. dr hab. Alfred WierzbickiKatedra Etyki Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II Dialog i troska, czyli duszpasterz na współczesnych areopagach


11.022 0 1 6

19

13.00 – 13.15 Ks. prof. UPJP II dr hab. Michał DrożdżDyrektor Instytutu Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej UPJP II Poszukiwanie sensu wobec postmodernizmu, relatywizmu i ironii

13.15 – 13.25 Ks. prof. UKSW dr hab. Józef KlochKatedra Internetu i Komunikacji Cyfrowej Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego Arcybiskup Józef Życiński promotorem mediatyzacji Kościoła

13.25 – 13.40 Ks. dr hab. Robert NęcekKierownik Katedry Edukacji Medialnej, Instytut Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej UPJP II Język medialny podstawą komunikacji społecznej. Studium publikacji arcybiskupa Józefa Życińskiego

13.40 – 13.55 Adwokat Stanisław KłysNaczelna Rada AdwokackaArcybiskup Życiński a stan wojenny

13.55 – 14.20Dyskusja

Przerwa obiadowa

Sesja III 15.30 – 17.30

Prowadzący i moderator dyskusji: Ks. dr Wojciech Mleczko CR Katedra Duchowości Mediów i Relacji Społecznych UPJP II

15.30 – 15.50 Prof. dr hab. n. med. Tomasz TrojanowskiKierownik Katedry i Kliniki Neurochirurgii i Neurochirurgii Dziecięcej Uniwersytetu Medycznego w LublinieCzłonek rzeczywisty Polskiej Akademii Nauk i Polskiej Akademii UmiejętnościCywilizacja medialna a praktyka medyczna

20

15.50 – 16.10 Ks. prof. dr hab. Andrzej DragułaKierownik Katedry Teologii Pastoralnej, Liturgiki i HomiletykiWydział Teologiczny, Uniwersytet Szczeciński Duch Betanii, styl Wieczernika. Józefa Życińskiego biblijne czytanie rzeczywistości

16.10 – 16.30 Prof. nadzw. dr hab. Ewa KucharskaKierownik Katedry Gerontologii, Geriatrii i Pracy Socjalnej, Akademia Ignatianum Arcybiskup Życiński a transplantologia

16.30 – 16.50 Prof. dr hab. Wiesław Godzic SWPS Uniwersytet Humanistycznospołeczny Abp Józef Życiński: sens, wartości i kultura codzienności

16.50 – 17.20 Dyskusja

17.20 – 17.30Podziękowanie Ks. prof. UPJP II dr. hab. Wojciecha Życińskiego SDB, brata abpa Józefa ŻycińskiegoWydział Teologiczny UPJP II


11.022 0 1 6

21

Naczelna Rada Adwokacka i Okręgowa Rada Adwokacka w Krakowiezapraszają na koncert pamięci Arcybiskupa Józefa Życińskiego – Metropolity Lubelskiego, który odbędzie sięw Auli Collegium Maius Uniwersytetu Jagiellońskiego o godz. 18.30.

Koncert poprowadzi adwokat Stanisław Kłys – Naczelna Rada Adwokacka

Uroczysty koncert pamięci Arcybiskupa Józefa Życińskiego

Część II

Edyta Piasecka – sopranMariola Cieniawa – fortepianDorota Imiełowska – wiolonczelaPaula Maciołek – sopranRobert Kabara – skrzypce Br. Grzegorz Doniec OP – klarnet Łukasz Pawlikowski – wiolonczela Tadeusz Malak – słowo

W programie: Franz Schubert Fryderyk ChopinIgnacy Paderewski Henryk WieniawskiStanisław MoniuszkoMieczysław Karłowicz

Część I

KRÓLEWSCY RORANTYŚCIDyrygent – Stanisław Gałoński

W programie:

Wincenty z Kielc (ok. 1200)Gaude Mater Polonia

Marcin Paligon (XVI – XVII w.)Rorate Caeli

Jerzy Liban (zm. po 1546)Ortus de Polonia

Bartłomiej Pękiel (zm. ok. 1670)Ave Maria

22

Część I

KRÓLEWSCY RORANTYŚCI

Ośmioosobowy męski zespół wokalny, założony i prowadzony przez Stanisława Gałońskiego, działa przy Fundacji „Capella Cracoviensis”. Nawiązuje do historycznego zespołu „Capella Regia Rorantistarum” sięgającego tradycją XVI w. i istniejącego przez ponad 300 lat w Katedrze Zamku Królewskiego w Krakowie.

Był on unikatowym w skali światowej zjawiskiem kulturowym. Jego powstanie zawdzięczamy światłemu władcy, jakim był polski król Zygmunt I Stary, który po wybudowaniu przy katedrze wspaniałej Kaplicy Zwiastowania Matki Boskiej, zwanej dziś Zygmuntowską, powołał w 1540 roku specjalnym aktem fundacyjnym kolegium duchownych śpiewaków, mających obowiązek codziennie „po wsze czasy” wykonywać w kaplicy mszę o Matce Boskiej „Rorate caeli”. Członkowie tego collegium zwani byli rorantystami.

W ten sposób Król zrealizował swoją renesansową, jakbyśmy dzisiaj powiedzieli, wizję doskonałego dzieła sztuki złożonego z architektury, rzeźby, malarstwa i muzyki. Najpewniej pierwowzorem dla „Capella Regia Rorantistarum” była Kapela Kaplicy Sykstyńskiej w Watykanie.

Nie do przecenienia jest wkład Rorantystów w historię kultury polskiej. Tworzyli i wykonywali muzykę najwyższych lotów. Oprócz utworów kompozytorów polskich, mieli w repertuarze także muzykę włoską, francuską, niderlandzką, gdyż ówczesna Europa tworzyła swoistą unię kulturalną.

Działalność Rorantystów ustała w 2. połowie XIX w. Pozostała po nich spuścizna zachowana w archiwach. Ich dzieje, dorobek i legenda stanowią ważną część wizerunku kultury Polski doby renesansu i baroku.

KRÓLEWSCY RORANTYŚCI wskrzeszają i popularyzują na estradach koncertowych wybitne utwory kompozytorów polskich: K. Borka, T. Szadka, M. Paligona, B. Pękiela, G.G. Gorczyckiego.

Wykonawcy


11.022 0 1 6

23

STANISŁAW GAŁOŃSKI – DYRYGENT

Otrzymał dyplom dyrygenta w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Krakowie, po studiach u wybitnych polskich dyrygentów Witolda Krzemieńskiego i Bohdana Wodiczki. Równolegle był studentem muzykologii na Uniwersytecie Jagiellońskim.

Jest prekursorem w dziedzinie wykonawstwa dawnej muzyki w Polsce. W 1960 roku założył „Capellę Bydgostiensis”, pierwszy zespół dawnych instrumentów z zespołem madrygalistów.

W 1970 roku założył „Capellę Cracoviensis”, wykonującą muzykę różnych epok. W ramach działalności „Capelli Cracoviensis” Stanisław Gałoński powołał zespół Rorantystów, nawiązujący do tradycji Kapeli Roranckiej, ufundowanej przez króla Zygmunta Starego w 1540 roku, która działała przez ponad 300 lat w katedrze królewskiej na Wawelu.

Stanisław Gałoński jest animatorem życia muzycznego. Stworzył i przez 15 lat prowadził Starosądecki Festiwal Muzyki Dawnej. Od 1976 roku jest dyrektorem artystycznym Międzynarodowego Festiwalu „Muzyka w Starym Krakowie”, którego jest założycielem.

Stanisław Gałoński koncertował w większości krajów Europy (również w Watykanie, dla Ojca św. Jana Pawła II i Kurii Rzymskiej), wielokrotnie w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, Japonii, Chinach i Korei. Dokonał wielu nagrań radiowych, płytowych, filmowych i telewizyjnych, w tym pomnikowego nagrania wszystkich dzieł Mikołaja Zieleńskiego („Offertoria” i „Communiones”) na 7 CD, które otrzymało dwie nagrody muzyczne FRYDERYKI oraz trzy nagrody GRAND PRIX INTERNATIONAL ORPHÉE D’OR od Académie du Disque Lyrique w Paryżu.

Jest założycielem Fundacji „Capella Cracoviensis”, której celem jest budowa sali kon-certowej w Krakowie i działalność na rzecz promocji polskiej kultury muzycznej.

Odznaczony Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”, orderem papie-skim „Pro Ecclesia et Pontifice” nadanym przez Jana Pawła II za zasługi w dziedzinie muzyki kościelnej oraz medalem „Cracoviae Merenti” za zasługi dla życia muzycznego Krakowa.

24

Część II

EDYTA PIASECKA – SOPRAN

Jest absolwentką Wydziału Wokalno-Aktorskiego Akademii Muzycznej w Krakowie. Już na 3. roku studiów zadebiutowała w Operze Krakowskiej partią Królowej Nocy w „Czarodziejskim flecie” pod dyr. K. Bumanna. Pięć lat później rolę tą prezentowała podczas tournee w Holandii w koprodukcji z Teatrem Wielkim z Budapesztu.

Brawurowy debiut artystki odbył się w 2003 roku w Teatrze Wielkim w Warszawie w roli Hrabiny di Folleville w polskiej prapremierze „Podróży do Reims” pod dyr. A. Zeddy u boku Ewy Podleś. Zaowocowało to wieloletnią współpracą z najważniejszym polskim teatrem operowym. W kolejnych latach wystąpiła we wznowieniu (2004) „Halki” Moniuszki jako Zofia w reż. Marii Fołtyn. Następnie w 2007 r. brała udział w premie- rze „Cyrulika sewilskiego” Rossiniego w partii Rozyny pod dyrekcją W. Cretchfielda. W 2015 r. wystąpiła we wznowieniu „Traviaty” Verdiego w Violettcie pod dyrekcją Maestro Claudio Montanaro w reżyserii Mariusza Trelińskiego. Współpracowała z Operą Dolnośląską we Wrocławiu, gdzie zadebiutowała w partii Rosiny w „Cyruliku sewilskim” oraz Frasquity w „Carmen”.

Od 1999 do 2011 roku była solistką Opery Krakowskiej, gdzie wykonywała następujące partie: Rozyny w „Cyruliku sewilskim”, Neddy w „Pajacach”, Hanny w „Strasznym Dworze”, Łucji w „Łucji z Lammermoor”, Coraliny w „Torreadorze”, Violetty w „Tra-viacie”, Gildy w „Rigoletto”, Zosi w „Halce”, Fiordiligi w „Cosi fan tutte”, Królowej Nocy w „Czarodziejskim flecie”, Rozalindy w „Zemście nietoperza”.

Podczas festiwalu „Sacrum Profanum” w Krakowie wzięła udział w widowisku „Carmina Burana”. Była wyróżniona zaproszeniem do koncertu „Last Night of the Proms in Cracow 2003” pod dyrekcją M. Fitzgeralda z NOSPR.

W roku 2012 zadebiutowała na scenie Opery Bytomskiej partią Traviaty w reż. W. Och-mana. W 2013 r. wystąpiła w koncertowej wersji „Zemsty nietoperza” pod dyr. A. Klocka. W 2015 r. wystąpiła w „Cyganerii” Pucciniego – partia Mimi – wersja koncertowa pod dyrekcją Tadeusza Wojciechowskiego w Filharmonii Podkarpackiej.

Brała udział w wielu kursach mistrzowskich, min.: Bachakademie u prof. Anny Reynols, a także u A. Kaweckiej, Ch. Elsnera, A. Pears, R. Karczykowskiego. Obecnie pozostaje pod opieką Maestry prof. Izabelli Kłosińskiej.

W sezonie 2015/2016 roku śpiewać będzie partię Hanny w „Strasznym Dworze” Stanisława Moniuszki w Teatrze Wielkim Operze Narodowej. Reżyserem spektaklu jest David Poutney a dyrygentem Andriy Yurkevych.


11.022 0 1 6

25

Jest laureatką wielu nagród:- I miejsce na „Kursie Mistrzowskim dla Śpiewaków Operowych”, organizowanym w przez prof. Ryszarda Karczykowskiego (1997),- Nagroda specjalna dla najlepszego głosu żeńskiego i udział w koncertach z cyklu „Promocja Polskich Talentów” w Austrii (koncerty w Eisenstadt i Baden 1998)- Nominacja do nagrody „PASZPORTY POLITYKI” w kategorii „Muzyka poważna” (2004),- Nagroda im. A. Hiolskiego za „Debiut operowy w Teatrze Wielkim” (2008),- Nagroda „Gwiazda wokalistyki” – 47. Festiwal im. Jana Kiepury w Krynicy.

Współpracowała z wiodącymi dyrygentami:A. Straszyńskim, T. Przybylskim, T. Kozłowskim, S. Wróblewskim, T. Bugajem, A. Wicherkiem, E. Michnik, T. Zateyem, W. Michniewskim, S. Chrzanowskim, M. J. Błaszczykiem, W. Pijarowskim, Cz. Grabowskim, T. Tokarczykiem, P. Przytockim, P. Sułkowskim, P. Wajrakiem; A. Zeddą, M. Fitzgeraldem, M. Zilmem, R. Baderem, V. Schmidtem-Gertenbachem, W. Crutchfieldem, W. Wellerem, N. Paszkowskim, J. M. Florencio, K. Bumannem, W. Bockmanem, T. Wojciechowskim, K. Wienckiem, R. Kabarą, Maestro A. Yurkevych.

Występuje na scenach operowych: Teatr Wielki w Warszawie, Teatr Wielki w Łodzi, Opera w Krakowie, Opera Bałtycka w Gdańsku, Opera Śląska we Wrocławiu, Opera i Filharmonia Podlaska w Białymstoku, Teatr Wielki w Budapeszcie.

Koncertowała w: Filharmonii Krakowskiej, NOSPR w Katowicach, Filharmonii Śląskiej w Katowicach, Filharmonii Dolnośląskiej w Jeleniej Górze, Filharmonii Poznańskiej, Filharmonii w Zabrzu, Filharmonii Bałtyckiej w Gdańsku, Filharmonii Pomorskiej w Bydgoszczy, Filharmonii w Zabrzu, Filharmonii Narodowej w Warszawie, Filharmonii Częstochowskiej, Mazowieckim Teatrze Muzycznym w Warszawie.

Koncertowała z Toruńską Orkiestrą Symfoniczną w Toruniu, „Sinfonią Juventus” w Warszawie, Orkiestrą „Sinfonietta Cracovia”. Występowała w takich krajach jak: Belgia, Holandia, Niemcy, USA, Dania, Kuwejt, Włochy. Uczestniczyła w wielu festiwa-lach krajowych i zagranicznych m.in.: „Sacrum Profanum” w Krakowie, „Internationale Orgel Woche Musica Sacra” w Norymberdze, „Festival delle Nacioni” w Citta di Castello we Włoszech, „Festiwal im. Jana Kiepury” w Krynicy, „Festiwal Viva il canto” w Cieszynie, „Festiwal Letni Operowy” w Krakowie, „Międzynarodowy Festiwal” w Mielcu, „Festiwal Muzyczny” w Łańcucie, „Międzynarodowy Festiwal im. Krystyny Jamroz” w Busku Zdroju, Festiwal „Viva! Canaletto” w Warszawie – Opera Narodowa, 6. Festiwal im. J. Waldorffa w Radziejowicach, Festiwal Letni Muzeum Karola Szy-manowskiego willa „Atma” w Zakopanem.

26

PROF. DR HAB. MARIOLA CIENIAWA-PUCHAŁA – FORTEPIAN

Ukończyła z wyróżnieniem studia w Akademii Muzycznej w Krakowie w klasie fortepianu prof. Tadeusza Żmudzińskiego. Doskonaliła umiejętności pod kierunkiem prof. Andrzeja Jasińskiego w ramach Podyplomowego Studium Pianistyki Akademii Muzycznej w Warszawie, a następnie u prof. Karla-Heinza Kammerlinga w Klasie Solistycznej Hochschule für Musik und Theater w Hanowerze (RFN).

Jest laureatką wielu nagród: I nagrody oraz Nagrody Specjalnej za najlepsze wykonanie utworów Karola Szymanowskiego na I Ogólnopolskim Konkursie im. K. Szymanow-skiego w Łodzi (1983), Nagrody „Estrady Młodych” XVIII Festiwalu Pianistyki Polskiej w Słupsku (1984), dwukrotną stypendystką-laureatką Ogólnopolskich Konkursów Towarzystwa im. F. Chopina w Warszawie (1983,1984). W roku 1985 reprezentowała Polskę (członek 6-osobowej ekipy polskich pianistów) na XI Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. F. Chopina w Warszawie. W roku 1989 Mariola Cieniawa otrzymała Nagrodę Specjalną Jury III Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego w Palm Beach na Florydzie (USA), a w 1990 roku została laureatką II Nagrody V Międzynarodowego Konkursu im. F. Chopina w Palmie na Majorce (Hiszpania). Zajęła też III miejsce na Konkursie Chopinowskim w Kolonii (RFN –1991).

Jako solistka brała udział w kilkudziesięciu znaczących polskich i zagranicznych festiwalach muzycznych m.in.: Międzynarodowych Festiwalach Chopinowskich (w Neapolu, Mariańskich Łaźniach i Dusznikach), Międzynarodowym Festiwalu „Settembre Musica” w Turynie, Międzynarodowym Festiwalu Sztuki w Phenianie, Międzynarodowym „Maratonie Pianistycznym” Madryt-Bilbao, Międzynarodowych Festiwalach Klarnetowych w Krakowie, Międzynarodowych Festiwalach „Dni Muzyki Karola Szymanowskiego w Zakopanem, Festiwalach Pianistyki Polskiej w Słupsku, Festiwalach „Wawel o zmierzchu” w Krakowie, Festiwalach „Bravo Maestro”– Kąśna Dolna.

Jako kameralistka miała przyjemność współpracować z wybitnymi polskimi i zagrani-cznymi wykonawcami m.in.: Kają Danczowską, Robertem Kabarą (skrzypce), Jadwigą Kotnowską, Barbarą Świątek-Żelazną (flet), Urszulą Kryger, Małgorzatą Walewską, Edytą Piasecką, Tomaszem Kukiem (śpiew), Tomaszem Strahlem, Dorotą Imiełowską (wiolonczela), Arkadiuszem Adamskim, Philippem Cuperem, Guy’em Dangainem, Davidem Campbellem (klarnet).

Występowała jako solistka z orkiestrami pod batutą czołowych polskich i zagranicznych dyrygentów: Witolda Krzemieńskiego, Krzysztofa Missony, Józefa Radwana, Renarda Czajkowskiego, Tomasza Bugaja, Jerzego Swobody, Stanisława Gałońskiego, ChikaryImamury (Japonia), Giwi Asmaiparaschwili (Gruzja),Wolfganga Hoyera, Sybille Wer-ner, Petera Winklera (Niemcy).

W swojej dotychczasowej karierze artystycznej koncertowała w wielu krajach euro-pejskich (Austria, Niemcy, Belgia, Hiszpania, Norwegia, Finlandia, Szwecja, Węgry, Czechosłowacja, ZSRR, Włochy), a także w Azji (Japonia, Korea Północna ), w Stanach Zjednoczonych oraz w Egipcie.


11.022 0 1 6

27

Jako solistka i kameralistka dokonała nagrań archiwalnych dla Polskiego Radia i Telewizji oraz dla wytwórni: Polskie Nagrania, CD Accord, KOCH Classics, Castello.

Ma na swym koncie prawykonania 9 utworów (w tym jej dedykowanych) napisanych przez polskich kompozytorów: Marka Stachowskiego, Krystynę Moszumańskąj-Nazar, Adama Walacińskiego, Annę Zawadzką-Gołosz, Macieja Negrey'a, Pawła Sydora.

W latach 1994–2001 sprawowała opiekę artystyczną i organizacyjną nad Mistrzowskimi Kursami Pianistycznymi w Krynicy-Zdroju, prowadzonymi przez Kevina Kennera (USA), których to kursów była inicjatorką.

Prowadzi aktywną działalność pedagogiczną w ramach licznych kursów i warsztatów m.in.: Ogólnopolskie Warsztaty Pianistyczne EPTA – Krynica-Zdrój, Letnia Akademia Muzyczna w Krakowie oraz konsultacji w szkolnictwie niższych szczebli.

Wielokrotnie brała udział w pracach jury ogólnopolskich konkursów pianistycznych i kameralnych oraz jako juror kolejnych edycji Egipskiego Konkursu im. F. Chopina w Kairze (Egipt – 2012, 2013, 2014).

W roku 2007 otrzymała Nagrodę Specjalną „Mosty Starosty” za szczególne osiągnięcia w dziedzinie pianistyki oraz popularyzacji sztuki muzycznej, a w 2013 Medal Komisji Edukacji Narodowej przyznawany przez Ministra Edukacji Narodowej.

Od 2002 roku sprawuje opiekę artystyczną nad dorocznymi edycjami Letniego Festi-walu Muzycznego w Krynicy organizowanymi przez Krynickie Towarzystwo Kulturalne im. J. Kiepury.Prowadzi klasę fortepianu w Katedrze Fortepianu Akademii Muzycznej w Krakowie. W sierpniu 2014 r. Prezydent RP nadał jej tytuł profesora sztuk muzycznych.

DR HAB. DOROTA IMIEŁOWSKA – WIOLONCZELA

Pracowała pod kierunkiem takich mistrzów jak: Miloš Sádlo, Daniel Szafran i Michel Schwalbé.

Jest laureatką wielu nagród. Jako solista i kameralista współpracowała m.in.: z H. Czer-ny-Stefańską, K. Zimermanem, N. Kennedym, J. Maksymiukiem, K. Pendereckim. Jest związana z Krakowskim Salonem Poezji Anny Dymnej (Muzyczny Anioł Salonu).

Nagrała wiele płyt z muzyką solową i kameralną. Za premierowe nagranie utworów M. Stachowskiego otrzymała prestiżową nagrodę fonograficzną Le Ring de Classiqueinfo. Dokonała prawie stu światowych prawykonań utworów na wiolonczelę.

Koncertowała w wielu krajach Europy oraz USA. Autorka wielu kompozycji jazzowych, pisanych m.in. dla Janusza Muniaka. Inicjatorka wielu projektów artystycznych i chary-tatywnych. Prowadzi klasę wiolonczeli w krakowskiej Akademii Muzycznej. Jej reper-tuar obejmuje utwory od Baroku aż po czasy współczesne.

28

PAULA MACIOŁEK – SOPRAN

Studentka 3. roku Akademii Muzycznej w Krakowie w klasie prof. Katarzyny Oleś-Blachy.

Ukończyła Szkołę Muzyczną im. K. Szymanowskiego w Rzeszowie.

Laureatka 1. miejsca w IV Ogólnopolskim Konkursie Wokalnym im. Barbary Kostrzew-skiej w Rzeszowie

DR HAB. ROBERT KABARA – SKRZYPCE

W grudniu 2013 r. uroczystym koncertem zainaugurował współpracę jako I dyrygent Śląskiej Orkiestry Kameralnej w Katowicach. Swoje doświadczenia wyniósł z wielo-letniej pracy z takimi orkiestrami jak m.in.: „Sinfonia Varsovia” oraz na zaproszenie Jerzego Semkowa w Montpellier (Francja), jak również pełniąc rolę pierwszego koncert-mistrza stworzonej przez Krystiana Zimermana Polish Festival Orchestra, z którą odbył światowe tournee po dwóch kontynentach dla uczczenia 150. rocznicy śmierci F. Chopina. Został także wybrany przez włodarzy Krakowa (2009) jako polski repre-zentant w World Orchestra for Peace – wieloetnicznej i wielowyznaniowej grupy najwybitniejszych muzyków z ponad 70 wiodących orkiestr z 40 krajów świata. Muzycy pod batutą Valery’ego Gergieva wystąpili z koncertami w Krakowie i w Sztokholmie dla uczczenia 70. rocznicy wybuchu II wojny światowej.

Jest twórcą orkiestry „Sinfonietta Cracovia”, której wizerunek i brzmienie tworzył przez ponad 20 lat (1994–2014), pełniąc funkcję dyrektora, koncertmistrza, solisty i dyry-genta. Sięgając po skrajnie zróżnicowany repertuar – od klasyki kameralnej i symfo-nicznej poprzez muzykę filmową, jazz i elektronikę – wykreował dziesiątki projektów koncertowych, a także autorskich cykli: „La Musica da Camera”, „Grand Virtuoso”, „Czysta Forma”, „Wieniawski Avantgarde”, „Via d’Canzona” oraz Cross-art Festival „Russia con Passione”. Współpracował z czołowymi postaciami polskiej dyrygentury, takimi jak m.in.: J. Maksymiuk, K. Penderecki, J. Kaspszyk, A. Wit, M.J. Błaszczyk, T. Wojciechowski, jak również gośćmi ze światowej sceny, jak m.in.: J. Axelrode, G. Chmura, L. Foster, C. Eschenbach.

Za swoją działalność uhonorowany został przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” oraz odznaczeniem „Honoris Gratia”, które otrzymał z rąk prezydenta Miasta Krakowa podczas uroczystych obchodów XV-lecia działalności „Sinfonietty Cracovia”.

Jest wirtuozem skrzypiec, utytułowanym w wielu międzynarodowych konkursach m. in.: III nagroda podczas IX Międzynarodowego Konkursu Skrzypcowego im. H. Wie-niawskiego w Poznaniu, I nagroda w Australia Bicentennial w Adelajdzie i zdobywcą nagrody specjalnej w Konkursie im. Zino Francescatiego w Marsylii. U początków jego warsztatu skrzypcowego stoją znakomici pedagodzy: Stanisław Lewandowski, Eugenia


11.022 0 1 6

29

Umińska i Kaja Danczowska. Doskonalił swój warsztat u takich sław jak A. Gertler, G. Zhislin i Y. Menuhin.

Równolegle występuje także jako altowiolista, grając m.in. w duecie z genialnym skrzypkiem Maximem Vengerovem, a także z solistami młodszego pokolenia: Marianną Vasilevą, Agatą Szymczewską i Anną Marią Staśkiewicz. Do stałych pozycji jego repertuaru zaliczyć można kompozycje na altówkę Krzysztofa Pendereckiego, które wielokrotnie wykonał pod batutą samego kompozytora m. in. w Krakowie, Alte Oper we Frankfurcie, Konserwatorium Moskiewskim oraz w styczniu 2014 roku podczas Dni Krzysztofa Pendereckiego w ramach 15. Międzynarodowego Muzycznego Festiwalu w Erywaniu (Armenia).

W 2012 roku po ukończeniu ekskluzywnych studiów dyrygenckich pod okiem maestro Jerzego Maksymiuka – rozpoczął działalność estradową jako dyrygent, koncertując z wieloma orkiestrami i solistami tej miary co Heinz Holliger i Maxim Vengerov, a także Alena Baeva, Soyoung Yoon czy Jan Lisiecki.

Współpracuje z wieloma zespołami, a szczególnym wydarzeniem w jego karierze dyrygenckiej było wykonanie „Muzyki na instrumenty strunowe, perkusję i czelestę” Beli Bartoka, zrealizowane z połączonymi orkiestrami: „Sinfoniettą Cracovia” i „Sinfonią Iuventus” (2012). Dyrygował również na scenie Konserwatorium Moskiewskiego muzy-kę Kilara, Góreckiego, Panufnika i Szostakowicza (październik 2013).

Jest pedagogiem w Akademii Muzycznej w Krakowie w stopniu doktora habilitowanego, a także jurorem międzynarodowych konkursów skrzypcowych. Otrzymał zaproszenie Towarzystwa im. H. Wieniawskiego, aby w 2016 roku pełnić zaszczytną funkcję jurora XV jubileuszowej edycji Międzynarodowego Konkursu Skrzypcowego im. Henryka Wieniawskiego w Poznaniu.

Ma w dorobku liczne nagrania płytowe, radiowe i telewizyjne, wśród których wy-różnione zostały w 1998 nagrodą muzyczną FRYDERYKI „Cztery Pory Roku” Vival-diego (DUX), a Diapason d’Or (oraz Diapason HD d’Or) we Francji otrzymało jego nagranie dla holenderskiej firmy Channel Classics „I Koncertu skrzypcowego” K. Pendereckiego z „Sinfoniettą Cracovia” pod batutą kompozytora. Dla francuskiej firmy Arion zarejestrował monograficzną płytę z utworami Witolda Lutosławskiego, a także Andrzeja Panufnika (DUX).

30

BR. GRZEGORZ DONIEC OP – KLARNET

Absolwent Akademii Muzycznej w Krakowie w klasie klarnetu. Obecnie dominikanin. Opiekun Scholi Dominikańskiego Duszpasterstwa Akademickiego „Beczka” – grupy, gromadzącej studentów różnych kierunków z różnych uniwersytetów, która śpiewa w czterogłosie bez akompaniamentu.

ŁUKASZ PAWLIKOWSKI – WIOLONCZELA

Naukę gry na wiolonczeli rozpoczął w wieku 6 lat pod kierunkiem swojej mamy – Doroty Imiełowskiej. Uczył się także pod kierunkiem m.in.: Krzysztofa Pendereckiego, Witolda Hermana, Elżbiety Stefańskiej, Marioli Cieniawy, Grigorija Żyslina. Laureat wielu pierwszych nagród na międzynarodowych konkursach wiolonczelowych i kame-ralnych. Jako solista występował w Polsce, Austrii, Niemczech, Słowacji, Czechach, Chorwacji oraz na Węgrzech.

W wieku 8 lat zadebiutował z Orkiestrą Beethovenowską w Synagodze Tempel w Kra-kowie. Od tamtego czasu miał zaszczyt występować z takimi artystami jak: Catalin Ilea, Claude Lelong, Dorota Imiełowska, Elżbieta Stefańska, Anna Polony, Anna Dymna, Zofia Kucówna, Jerzy Trela, Krzysztof Globisz, Janusz Muniak, Mariola Cieniawa, Gajusz Kęska, Kevin Kenner czy Jascha Lieberman. Od 2010 studiował u prof. Krzysztofa Pendereckiego interpretację jego utworów. W 2012 zagrał pierwszy koncert w nowo powstałym Europejskim Centrum Muzyki Krzysztofa Pendereckiego w Lusławicach. Wystąpił z koncertem muzyki polskiej w Senacie RP. W 2013 wykonał na scenie Deutsche Oper Berlin m.in. „Capriccio per Siegfried Palm” na Jubileuszowym Koncercie z okazji 80. urodzin Maestro Pendereckiego.

Dokonał kilku prawykonań światowych. Występował na wielu festiwalach, w tym: na Festiwalu Kultury Żydowskiej i Międzynarodowym Festiwalu Kompozytorów Krakowskich. Koncertuje uprawiając wiele gatunków muzycznych, od klasyki i muzyki współczesnej, przez muzykę klezmerską, po jazz i tango.


11.022 0 1 6

31

PROF. TADEUSZ MALAK – SŁOWO

Ur. 9 lutego 1933 r. w Żninie – polski aktor, reżyser.

Absolwent Wyższej Szkoły Ekonomicznej w Poznaniu (1956). Porzucił pracę naukową, otwarty przewód doktorski z ekonomii i w 1957 r. został aktorem Teatru Rapsodycznego Mieczysława Kotlarczyka. W 1958 r. zdał eksternistyczny egzamin aktorski, w 1973 r. eksternistyczny egzamin reżyserski. Był pedagogiem PWST im. L. Solskiego w Krakowie, w latach 1996–1999 prorektor tej uczelni.

4 października 2001 r. otrzymał z rąk Prezydenta RP nominację profesorską.

Odznaczenia: Zasłużony Działacz Kultury (1974 ) Złoty Krzyż Zasługi (1989) Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2007)

Od połowy lat sześćdziesiątych związał się ze Starym Teatrem, brał udział jako aktor m.in.: w słynnych inscenizacjach Andrzeja Wajdy – „Biesy”, „Z biegiem lat, z biegiem dni...,” „Dziady” w reż. Konrada Swinarskiego.

Reżyserował w Teatrze Rapsodycznym, Narodowym Starym, STU, Bagateli, Ludowym, w Katowicach, Lublinie, Szczecinie, Londynie oraz w telewizji.

Zrealizował ponad 70 spektakli jako reżyser, często również jako autor adaptacji.

Był twórcą i realizatorem wielu inicjatyw wzbogacających życie artystyczne Krakowa: teatr w Barbakanie, Teatr na Wozie, Teatr Zaczarowanej Dorożki, Igrce Sowizdrzalskie, „Odprawa Posłów Greckich” na dziedzińcu Collegium Maius UJ, „Tryptyk Stanisła-wowy” w Katedrze na Wawelu.

Organizował również rozmaite imprezy poetyckie.

Wyróżniał się w Teatrze Jednego Aktora i Teatrze Małych Form, gdzie zdobył szereg nagród artystycznych.

Autor książki Teatr Jednego Aktora, kilkudziesięciu publikacji o teatrze i problemach żywego słowa, inicjator i współautor książki o idei Teatru Rapsodycznego.

Tadeusz Malak jest wybitnym interpretatorem poezji romantycznej i współczesnej (Gałczyński, Herbert, Różewicz, Wyspiański), również w formule teatralnej.

32

OGÓLNOPOLSKA KONFERENCJA poświęcona pamięci abpa … · przybierał różne oblicza:...

Documents

Transcript of OGÓLNOPOLSKA KONFERENCJA poświęcona pamięci abpa … · przybierał różne oblicza:...