Oddajemy w Wasze ręce kolejny, czwarty już numer gazetki

literackiej „Świetlik”. Mamy nadzieję, że nowy styl pisma przypadnie Wam

do gustu. Wydaje nam się, że nowa szata graficzna przyczyni się

do większego zainteresowania naszą gazetką. Cieszymy się, że wielu z Was

dzieli się z nami swoją twórczością., którą z wielką chęcią publikujemy

na łamach naszej gazetki. To dzięki Wam nasze czasopismo nieustannie się

rozrasta. W tym roku zwiększyliśmy dział „Z przymrużeniem oka”, aby umilić

Wam ostatnie dni tego roku szkolnego. Na łamach naszego pisma

nie zabraknie również śmiesznych uwag z dzienniczków szkolnych czy

dowcipów, po których przeczytaniu na Waszych twarzach zagości uśmiech.

W naszej gazecie umieściliśmy również prace związane z matematyką, aby

pokazać, że każdy przedmiot, nawet ścisły jest powiązany ze sztuką. Nie

zapominamy jednak, że „Świetlik” to gazetka literacka, dlatego znajdziecie

tu wiele ciekawych wierszy i innych form pisemnych. Przewracając kartki

naszego pisma, będziecie mogli na chwilę oderwać się od rzeczywistości

i wkroczyć w niezwykły świat wyobraźni.

Serdecznie zapraszamy do miłej lektury.

Redakcja

Dział I: Z biciem serca

1. List od redakcji………………………………………………………………….…………………………………..str. 2

2.Michał Drozd, Paulina Szczemczak, Wyznania miłosne ………… ………...…………. str. 4 3.Kinga Marzec, Słuchaj skarbie……………………………………………… ….………………………. str. 5 4. Lidia Serewa, Kolędnicy, Wigilia bezdomnych……….………………………………………. str. 6 5. Lidia Serewa, Mikołaj ……………………………………………………….……………………………..… str. 7

Dział II: Po przemyśleniu

6. Dominika Mundzik, Drogi ***…………………………………………………………………………… str. 8 7. Karolina Drozd, Słodkie, żywe zabawki……………………………………….…………………. str. 9

8. Adrian Ciołek, Matematyka w sztuce……………………………………………………. str. 10 - 11

9. Aleksandra Góźdź, Brak chodników……………………………………………………….. str.12 - 13 10. Kinga Marzec, Matematyka – królowa nauk…………………………..……………..str. 14 – 15

11. Kinga Marzec, Pożar w Kamionce…………………………………………………………………….str. 16

Dział III: Z przymrużeniem oka

12. Chmielo & Grzybo, Najgorsza żona………….………………………………………………………str.17

14. Uwagi z dzienniczków uczniowskich …………..…………………………………………………. str.18

15. Dowcipy o szkole………………………………………………………………………………………………..str. 19

16. Stopka redakcyjna …………………………………………………………………………………………… str.20

Michał Drozd

***

Jesteś jak wiosenne słońce,

Kocham serce Twe gorące.

Gdy na Ciebie patrzę skrycie,

To Cię kocham, ach! nad życie.

Choć czas mija, świat się zmienia,

Ja Cię kocham, bez wytchnienia.

Każda chwila, każda myśl,

Wszystko to dla Ciebie dziś.

Być Twym sługą, tego chcę,

Bo nad życie kocham Cię.

Niby blask porannej rosy,

Tak miłuję Twoje oczy!

Paulina Szczemczak

***

Kocham Cię jak Polak Polkę

Jak Japończyk Japonkę

Kocham jak pies kota

Jak Jacka Dorota

Kocham Cię w Rzymie

Kocham w Lublinie

Kocham stale

I wytrwale

Kocham pięknie

Aż serce mięknie

Kocham Cię w rodeo

Ach! Ty mój Romeo!

Kocham tak szalenie

Aż rzucam palenie!

Kinga Marzec

Słuchaj Skarbie, muszę Ci coś powiedzieć.

Jesteś moim słońcem na zachmurzonym niebie,

Jesteś księżycem, który w ciemną noc oświetla mi drogę,

Wiedz, że żyję dla Ciebie,

Że bez Ciebie żyć nie mogę.

Jesteś moim skarbem, którego nie mogę ukryć przed światem,

Jesteś moim Romeo bez wad,

Jesteś najbielszym aniołem skrzydlatym,

Tylko z Tobą chcę odkrywać świat.

Kocham Cię - te słowa znaczą niewiele,

By wyrazić, co do Ciebie czuję,

A jednak kocham cię mój aniele,

Nie mogę znaleźć słów miłości, wciąż ich poszukuję.

Weź mą dłoń i idźmy w świat,

Nie odchodź nawet na krok,

Będziemy szli razem pomimo upływu lat,

Czy będzie świt czy zmrok.

Będziemy szli związani węzłem miłości,

Nic nie rozłączy nas,

Szalenie szczęśliwi, pełni radości,

A gdy nadejdzie nasz czas,

Pójdziemy razem w podróż ostatnią,

Nie bojąc się samotności,

Będę pamiętać, że mam dusze bratnią,

Że zasnę w miłości.

Wigilia bezdomnych

Gościu, przyjdź,

w ten wieczór jest dla ciebie wolne miejsce

przy stole pod białym obrusem,

pachnący barszcz i kapusta z grzybami…

Gościu, przyjdź,

uciesz oczy barwnymi ozdobami

na wonnych gałęziach drzewka,

ogrzej dłonie przy cieple bijącym z kominka.

Gościu, przyjdź,

nawet jeśli stołem jest nikomu

niepotrzebne już pudło,

kominkiem sterta suchych liści,

nawet jeśli nie ma barszczu,

tylko kromka suchego chleba z miłością,

którą wszyscy się podzielą.

Gościu, przyjdź

te święta nie są gorsze…

Lidia Serewa

Kolędnicy

Przybieżeli…

O takiej porze, gdy należy spać,

Sunie ulicami młodzieńcza brać.

Do Betlejem…

Spod grubych czapek, spod koźlich skór,

Wyglądają twarze tworzących ten chór.

Pasterze…

Anioł latarkę trzyma przed sobą,

By iść musieli długą, ciemną droga.

Grają skocznie…

Echo roznosi wśród głuchej ciszy

Ich pieśń – niech się cieszy ten, kto ją słyszy!

Dzieciąteczku na lirze!

Gdy dzieci zobaczą ich w cieniu ulicy:

Mamo spójrz! Tato! To kolędnicy!

Lidia Serewa

Mikołaj

W Finlandii jest Mikołaj – najwyżej postawiony.

Rozesłał pomocników w różne świata strony.

W Polsce jest Mikołaj – pomocnik, o płaszczu jak malina,

O brodzie dziwnie siwej, minie jak taty mina…

Nie ma reniferów, nie wpada przez komin,

Nie śmieje się ho – ho, dzwoneczkiem nie dzwoni…

Zostawia prezenty, nie zjada ciastek, nie wypija mleka,

Utula do snu, daje buziaka i szybko ucieka.

Nikt z dzieci go nie widział, więc marszczą młode czoła,

Taki już jest i koniec ten nasz polski Mikołaj!

Dominika Mundzik Drogi ***

Nie wiem, jak wyrazić słowami to, co do Ciebie czuję. Chciałam Ci powiedzieć, jak

bardzo mi na Tobie zależy i jak bardzo się dla mnie liczysz.

Dla Ciebie zrobię wszystko, ponieważ tylko Ty jesteś sensem mojego życia.

Jesteś jedyną osobą, z którą tak świetnie się dogaduję, z którą mogę się śmiać i płakać.

Przy Tobie zawsze czuję się szczęśliwa i pełna życia. Jesteś też jedyną osobą, która

potrafi mnie rozbawić czy pocieszyć, kiedy mam zły dzień.

Jesteś jedynym człowiekiem, jakiego znam, z którym nigdy się nie kłócę, chociaż nie raz mamy

odmienne zdanie.

Naprawdę bardzo mi na Tobie zależy.

Kochająca ***

P.S.

Kocham Cię!

Karolina Drozd

„Słodkie, żywe zabawki”

Zwierzę póki jest małe, jest słodkie, ale gdy dorośnie lub nie jest już potrzebne, wyrzucamy je jak zwykłego „śmiecia”. Czworonogi błąkające się po ulicach zagrażają naszemu otoczeniu. Bezdomne zwierzęta to jeden z wielu problemów naszej miejscowości.

Ola wraca ciemną ulicą od koleżanki, nagle koło jej nogi pojawia się pies. Jest to ogromny, czarny kundel. W oczach Oli widać strach i niepewność, lecz próbuje to przed nim ukryć. Zwierzak towarzyszy jej przez całą drogę do domu. Dziewczynka, chwytając za klamkę, czuje ulgę, wreszcie jest bezpieczna. Przekraczając próg, rzuca ostatnie spojrzenie na zwierzę i widzi w jego oczach wołanie o pomoc. W zamglonych oczach Oli widnieje współczucie, lecz mimo to zamyka drzwi.

Psy często bawią się z dziećmi, ale nie jest wykluczone, że kiedyś jakieś dziecko zostanie pogryzione.

W pewnej szkole pobliskiej miejscowości dzieci postanawiają przygarnąć bezdomnego pieska. Na pierwszy rzut oka pies wydaje się bardzo miły i zdrowy, ale gdy dzieci go głaszczą, na ich twarzach pojawiają się wypryski. Pies jest nieszczepiony, więc przenosi choroby. Można by pomyśleć „to tylko małe krostki”. Dzisiaj krostki a jutro mogą być to ślady ugryzień.

Właściciele czworonogów! Apelujemy do was! Nie pozbywajcie się swoich pupili w taki sposób. Jeżeli naprawdę nie wiecie, co z nimi zrobić, oddajcie je do schroniska. Tam na pewno będzie im lepiej niż na ulicy.

Adrian Ciołek

MATEMATYKA W SZTUCE

Matematyka towarzyszy ludzkości od około XX w p.n.e. Przez te lata nieustannie się rozwijała i powoli stawała się nieodłączną częścią codziennego życia ludzi. Proste obliczenia wykonywali już prehistoryczni myśliwi, kobiety przewidujące datę miesiączki, czy wodzowie plemienni szacujący bojową siłę swoich ludzi. Wzrost wpływu matematyki na otaczający świat sprawił, że ta została nazwana +królową nauk*. Stając się potężną dziedziną matematyka nie mogła nie wywrzeć wpływu na artystyczną strefę życia ludzkiego. Wykorzystując najprostsze nawet prawa i własności znane matematykom można w zauważalny sposób podnieść poziom dzieła – zarówno muzycznego, plastycznego, jak i architektonicznego. Wyjątku nie stanowi również poezja – to matematyka nadaje jej regularność, rytm i właściwe brzmienie.

Oddziaływanie matematyki na sztukę jest nie jest wprawdzie od razu zauważalne, jednak nawet niezbyt wnikliwa analiza wielu dzieł z różnych dziedzin pokazuje, jak artyści wykorzystują fundamentalne zależności świata matematyki w celu uczynienia swego wytworu nie tylko lepszym, ale również łatwiejszym i przyjemniejszym w odbiorze.

Matematyka w muzyce

Mówiąc o początkach wpływu zależności matematycznych na muzykę należy przytoczyć odkrycie greckiego uczonego Pitagorasa. Odkrył on, że aby dwie struny brzmiały harmonijnie ich długości powinny mieć się do siebie jak niewielkie liczby całkowite. Odkrycie to jest wykorzystywane do dziś, a poszczególne stosunki długości strun otrzymały w muzyce swoje nazwy. Dla przykładu stosunek 1:2 nazywany jest oktawą, 2:3 kwintą, 3:4 kwartą a 4:5 tercją wielką. Podobną zależność znaleźć można mierząc długości słupa powietrza podczas gry na flecie, czy na fletni Pana. Jednak nie wszystkie rodzaje instrumentów zachowują się zgodnie z tą regułą. Badając długości elementów drgających (a tym samym emitujących dźwięk) w instrumentach sztabkowych i rurowych można dojść do wniosku, że nie zachowują one pitagorejskiej zależności. Jednakże biorąc pod uwagę nie długości sztabek, a kwadraty tych długości otrzymuje się rezultaty bardzo zbliżone do otrzymanych w przypadku instrumentów strunowych czy dętych. Mogłoby się to wydawać dość niezwykłe, jednak już krótkie porównanie architektury instrumentów strunowych ze sztabkowymi wyjaśniają zasadnicze różnice we właściwościach mechanicznych napiętej struny i sztabki, na podstawie, których możliwe jest objaśnienie zmiany długości sztabki na jej kwadrat przy wyliczaniu proporcji.

W dzisiejszym świecie, silnie zdominowanym przez komputery, matematyka wywiera większy wpływ na muzykę niż kiedykolwiek wcześniej. Dzięki odpowiednim algorytmom dźwięki ujmuje się w system binarny oraz przetwarza wykonując dość skomplikowane obliczenia. Zapis muzyki w kodzie dwójkowym nie był zadaniem prostym, jednak dziś nie sprawia to już kłopotu. Za pomocą algorytmów numerycznych możliwe jest nawet, po odpowiednich przekształceniach liczb, generowanie dźwięków za pomocą komputera – maszyny

numerycznej, której działanie opiera się na tylko dwóch cyfrach: 0 i 1. Wpływ matematyki na muzykę jest niebagatelny, chociaż nie od razu widoczny. Jednak nawet niezbyt szczegółowe zagłębienie się w świat dźwięków i prawa nim rządzące daje obserwatorowi możliwość dostrzeżenia i docenienia oddziaływania liczb na muzykę i wszystko, co z nią związane.

Obecność „Królowej nauk” w muzyce przejawia się nie tylko w tak trudno zauważalny dla zwykłego człowieka sposób. Istnieje kilka utworów muzycznych, które treścią nawiązują do matematyki bądź liczb. Świetnym przykładem będzie tu „Pi” autorstwa Kate Bush – muzyczna opowieść o człowieku, którego hobby stanowi obliczanie kolejnych cyfr występujących w liczbie pi. Jak widać muzycy nie tylko wykorzystują matematykę, ale również pamiętają o niej podczas tworzenia i uwieczniają „Królową nauk” pośród dźwięków swoich dzieł.

Architektura i matematyka

Od kiedy tylko człowiek posiadł umiejętność wznoszenia budynków dążył do tego, aby były one nie tylko bezpieczne i praktyczne, ale również by cieszyły oko. Początkowo wszelkie budowle wznoszone były na planie prostych figur geometrycznych – tak pozostało do dzisiaj. Jednak nieskomplikowane kształty

nie nadawały się do zastosowań dekoracyjnych. Problem ten rozwiązano wykorzystując złoty podział. Złotym podziałem nazywamy taki podział odcinka na dwie części, aby stosunek długości dłuższej z nich do krótszej był taki sam, jak całego odcinka do części dłuższej. Przy zastosowaniu takiego podziału w dowolnej kompozycji można osiągnąć zadowalające efekty dekoracyjne. Złoty podział jest wykorzystywany do dziś, nie tylko w architekturze, ale również w malarstwie czy fotografii. Dziś matematyka w architekturze to nie tylko estetyka, ale również, a może przede wszystkim, sztuka budowania budynków pod kątem ściśle określonego zastosowania. Odpowiednie równania i przekształcenia pozwalają przewidzieć np. sposób rozchodzenia się dźwięku w projektowanym budynku, wybrać najlepszy kształt pomieszczeń dla kina, muzeum czy mieszkania. Matematyka. Królowa nauk. Może również królowa sztuki? Wkrada się w muzykę, przemawia głosem poetów, daje schronienie, naukę, rozrywkę. Towarzyszy ludziom na każdym etapie życia. Każdego dnia oddziałuje i wywiera wpływ. Na społeczeństwo, na inne nauki. Na sztukę. Czyni muzykę piękniejszą, literaturę ciekawszą i łatwiejszą w odbiorze. Dodaje budynkom walorów estetycznych i użytkowych. Jest

wszędzie. Króluje. Pełny artykuł znajdziecie na stronie: Joebuck.republika.pl

Aleksandra Góźdź

BRAK CHODNIK{W

Brak chodnik|w, złe pobocza coraz częściej prowadzą do groźnych wypadk|w, gdyż ruch nawet w małych miejscowościach i wioskach jest z roku na rok coraz większy. Dzieci wracające p|źnym wieczorem niejednokrotnie ulegają tragicznym w skutkach wypadkom z powodu brak|w chodnik|w. Niekiedy nieszczęście zdarza się w biały dzień! Rozpędzone samochody jadą z ogromną prędkością, nie zważając na pieszych, a tuż niebezpieczny zakręt i wypadek gotowy…

Zapytaliśmy radnego gminy Mariana S.: - Czy widzi Pan potrzebę zadbania o pobocza w małych miejscowościach? - Tak, uważam, że chodniki powinny być ułożone ze względu na dość duży ruch na drogach. Umożliwiłyby one dzieciom bezpieczne dojście do szkoły czy przystank|w autobusowych. Skorzystaliby na tym także dorośli, kt|rzy nie musieliby martwić się o swoje pociechy. Na pewno wtedy zmniejszyłaby się liczba wypadk|w.

Chodniki lub poszerzone pobocza, utwardzone pobocza dr|g są potrzebne r|wnież przy wiejskich drogach. Kolejną przyczyną wypadk|w związaną z tym problemem są nieoznakowani piesi. Odblaski pomogłyby kierowcom zdjąć nogę z gazu, co zmniejszyłoby liczbę rannych. Jeden mały odblask to około 3 złote, czy to tak dużo w zamian za całe życie?! - Czy dobrze się panu jeździ po małych miejscowościach? - pytamy kierowcy zatrzymującego się przy sklepie. - Nie, sytuacja na drogach jest okropna, ogromny tłok, wąskie drogi i brak chodnik|w. O zmroku piesi, kt|rzy nie mają odblask|w, są w og|le niewidoczni. - Czyli widzi pan potrzebę zadbania o pobocza? - Tak, ale nie możemy się doczekać chodnik|w lub poszerzonych poboczy.

Widzimy, że według kierowcy pobocza są potrzebne, gdyż on r|wnież widzi coraz intensywniejszy ruch na drogach. Zapytajmy teraz pieszego: - Czy czuje się pani bezpiecznie na drogach? - Nie, kiedy samochody jadą, muszę schodzić po rowach, bo kierowcy samochod|w jadą tuż przy krawędzi jezdni. - A gdy pani dzieci wychodzą na jezdnię, nie martwi się pani o nie? - Martwię się, często wychodzą o zmroku, a tu w pobliżu tylko jedna latarnia. Drogi są wąskie i pełne niebezpieczeństw.

Dajmy przykład w pobliskiej wsi oddalonej o około 25 kilometrów od Lublina. Nie ma

tam latarń, są złe pobocza, a także nieoznakowani piesi. Jest 7:30 rano, wychodzimy na skrzyżowanie dróg Miechy - Aleksandrów - Bezków.

Ruch jest spory, jadą samochody, niektóre z nich stoją pod sklepem, torując jednocześnie i tak wąską już jezdnię. W tym samym czasie jadą mleczarze zmierzający do samochodu z mlekiem, dzieci z pobliskich domów idą do autobusu, gospodarze gonią krowy na pastwiska, dodatkowo przez jezdnię przebiegają kury i psy. Robi się ogromny tłok i chaos. Na domiar złego pada deszcz , warunki są utrudnione poprzez pogodę. Wyobraźmy to sobie. Przed sklepem stoi ciąg samochodów. Rozpędzony wóz jedzie, nagle pojawia się gospodarz z krowami na wąskim poboczu. Kierowca mimo to mknie dalej. Przez drogę przebiega pies, gdzieś w pobliżu kury. Robi się zamęt, kierowca wpada w poślizg spowodowany mokrą nawierzchnią, próbuje opanować sytuację, ale niestety pojazd trafia w bezbronną dziewczynkę idącą wąskim poboczem do szkoły, nie cierpi tylko ona, ale też sprawca wypadku. Stał się groźny wypadek, który mógł skończyć się śmiercią.

Zastanówmy się. W ciągu godziny przejeżdża około 25 samochodów, 16 rowerzystów i 13 pieszych, w tym samym czasie może dojść do około 20 wypadków, w których giną dzieci i dorośli. Braku poboczy nikt nie odczuwał ,gdy ruch był mały, lecz nie sposób nie zauważyć, że to się zmienia. Mamy coraz więcej samochodów, także liczba mieszkańców wsi ulega zwiększeniu - Jak ocenia pan sytuację na drogach rano? - Wiadomo, drogi bez poboczy to niebezpieczeństwo, jadąc drogą powinniśmy czuć się bezpiecznie, a jest odwrotnie. Kierowcy jeżdżą jak wariaci, nie zważając na nas. Jak ja mam czuć się bezpiecznie? Gdyby pobocza były szerokie i utwardzone, wszyscy czuliby się bezpieczniej.

Kinga Marzec

Matematyka – królowa nauk

Czy jesteśmy w stanie sobie wyobrazić szeroko pojętą sztukę(...) bez udziału matematyki? Na początku do głowy przychodzi mi stwierdzenie: (…) Jak można połączyć te dwie na pozór odmienne dziedziny w jedną logiczną i spójną całość? W jakich elementach sztuki można dopatrzyć się zastosowania matematyki, tych wszystkich reguł, wzorów? Po chwili zastanowienia muszę jednak stwierdzić, ze sztuka bez matematyki nie miałaby prawa bytu. Już w najdawniejszych czasach architektura opierała się na matematyce. Cofnijmy się do czasów Starożytnego Egiptu. Znane wszystkim ogromne grobowce- piramidy są zwykłymi ostrosłupami(...).Inne budowle przypominające bryły matematyczne to Empire State Building (prostopadłościan), a także przypominająca walec Rotunda Św. Mikołaja w Cieszynie oraz bardziej znana Krzywa Wieża w Pizie. Matematyki możemy doszukać się również muzyce. Chociaż na początku wydaje się to zupełnie niemożliwe. Pierwsza rzecz jaka kojarzy nam się z muzyką to dźwięk, gama… (…). Należy zwrócić uwagę na ośmiostopniową gamę durową o kolejności półtonów i całych tonów: 1, 1, 1/2, 1, 1, 1, 1/2) można przedstawić poprzez odwzorowanie na kole kwintowym jako ciąg geometryczny o postaci: (3/2)-3, (3/2)-2, (3/2)-1, (3/2)0, (3/2)1, (3/2)2, (3/2)3 Inny przykład niekoniecznie związany z muzyką? Perspektywa(…) Czy można doszukać się wpływu matematyki na sztukę na przykładzie perspektywy? Z pewnością tak. Jest to metoda geometryczna umożliwiającą zaprezentowanie na płaszczyźnie przestrzeni w trzech wymiarach. Rozwinęła się jako metoda naukowa na początku XV wieku we Florencji (…)Ale jak zaprezentować płaszczyznę w trzech wymiarach(…) W rozwiązaniu tego problemu z całą pewnością pomoże nam wzór matematyczny:

Jeśli mamy współrzędne punktu w trójwymiarowym układzie prostokątnym, można łatwo

obliczyć współrzędne jego rzutu perspektywicznego na płaszczyznę korzystając z pewnego wzoru. Wyobraźmy sobie obrazy bez zastosowania perspektywy. Czy takie +dzieła* można by nazwać

sztuką? Na szczęście królowa nauk znajdzie rozwiązanie wszystkiego. Ten wzór to kolejny przykład zastosowania matematyki w sztuce.(…) Matematykę, a konkretnie stosunki liczbowe możemy odnaleźć w twórczości kompozytorki Sofii Gubajduliny. W swojej twórczości nawiązywała do starożytnego piękna, którego podstawą były porządki liczbowe oraz proporcje. Aby dorównać antycznym wzorcom stosuje w swoich dziełach porządki matematyczne, m.in. :

ciąg Fibonacciego, w którym kolejne elementy są sumą dwóch go poprzedzających: 1, 2, 3, 5, 8, 13 itd..

ciąg Lucasa, w którym kolejne elementy powstają w ten sam sposób jak elementy ciągu Fibonacciego, lecz elementami prymarnymi są liczby 1 oraz 3 (1, 3, 4, 7, 11 itd.).

Ciągi te można przekształcać. Dla przykładu w ciągu Fibonacciego każdą z uzyskanych w ciągu liczb można przez siebie podzielić i w ten sposób oprócz liczb całkowitych otrzymać ułamki dziesiętne (..). w jej twórczości możemy zauważyć również matematyczną zasadę +złotego podziału*. Jest podział odcinka na dwie części tak, by stosunek długości dłuższej z nich do krótszej był taki sam, jak całego odcinka do części dłuższej (…). Ta zasada matematyczna zwana też boską proporcją jest kolejnym dowodem na to, że sztuka nie może istnieć bez udziału matematyki.

Wpływ matematyki na kierunki w sztuce odzwierciedla nie tylko przykład abstrakcji geometrycznej, ale także kubizmu. Kierunek ten rozwinął się we Francji na początku XIX wieku. Francuskie słowo cubisme pochodzi od łacińskiego cubus oznaczającego kostkę lub sześcian. Główni prekursorzy (…)tworząc dzieła najpierw wpisywali widzialną formę w sześcian, a następnie rozbijali na mniejsze elementy kul, walców, stożków. Innym przykładem kierunku w sztuce opartego na matematyce jest konstruktywizm, o którym nie będę już pisać. Ciekawą formą wykorzystania królowej nauk są prace Mauritsa Cornelisa Eschera - holenderskiego grafika i malarza. Jego prace oparte są na niejednoznaczności rzutu perspektywicznego. Można zauważyć w nich motyw +figur niemożliwych*. Jego dzieła to wspaniałe mozaiki nawiązujące do takich działów matematyki jak matematyka nieeuklidesowa. Grafiki i obrazy jego autorstwa można interpretować na wiele sposobów patrząc na nie z różnych stron(…) Kolejnym dowodem na artystyczny charakter matematyki jest sztuka fraktalna. Zacznijmy od tego co to są w ogóle fraktale. Fraktal:

ma nietrywialną strukturę w każdej skali, jest samo-podobny, jeśli nie w sensie dokładnym, to przybliżonym lub stochastycznym, jego wymiar Hausdorffa jest większy niż jego wymiar topologiczny, ma naturalny ("poszarpany", "kłębiasty" itp.) wygląd.

Zbiór, który posiada wszystkie te cechy albo przynajmniej ich większość możemy określić mianem fraktala(...). Sztuka fraktalna jest dziedzina wykorzystująca fraktale, a także zbiory, które cechuje nieskończoność. Fraktale tworzy się głównie za pomocą komputerów, dzięki zastosowaniu numerycznych procedur iteracyjnych. Wiele aspektów tej dwuwymiarowej sztuki wizualnej przypomina fotografię. (...).

Patrząc na wszystkie wyżej wymienione przykłady można z całą pewnością stwierdzić, że sztuka bez matematyki nie byłaby taka sama. Wiele elementów zarówno plastyki jak i muzyki opiera się na zasadach i regułach wyznaczonych przez królową nauk. Dzięki matematyce możemy podziwiać wspaniałe obrazy sztuki kubistycznej, abstrakcyjnej, fraktalnej wsłuchując się jednocześnie w uporządkowane zgodnie z pewną regułą dźwięki ośmiostopniowej gamy durowej. Matematyczne bryły stanowią wzór wspaniałych budowli nawet najstarszych cywilizacji. Nie możemy pominąć perspektywy, która pozwala nam oddać rzeczywisty obraz świata na obrazie. To wszystko sprawia, że matematyka jest potrzebna w sztuce(…)

Kinga Marzec Pożar w Kamionce

Była zwykła noc jak każda inna w roku. Panował już mrok, ale niebo nad Kamionką było wyjątkowo rozgwieżdżone. Po pustych zaułkach miasta przechadzał się tylko lekki letni wiaterek niczym strażnik strzegący cennego skarbu. Było ciepło i parno jak to zwykle bywa w letnie noce. Księżyc zaglądał do domów przez otwarte okna, sprawdzając, czy wszyscy już śpią. Trzeba przecież wcześnie wstać, są żniwa. Było tak spokojnie, cichutko, spała nawet mysz pod miotłą zmęczona ciągłą pracą. Nic nie zapowiadało, że ta noc będzie inna, że wpisze się na zawsze w historię tego miejsca. Nagle nad miastem pojawiła się łuna, jasność ogarnęła całą okolicę. To jasne światło nie było blaskiem wschodzącego lipcowego słońca. Kamionkę ogarnął ogień, miasteczko zaczęło płonąć. Nie wiadomo, co było przyczyną. Może zapalił się któryś z budynków gospodarczych? Szalejące języki ognia w przerażającym tempie ogarniały całą okolicę, wdzierając się do budynków mieszkalnych. Słomiane dachy płonęły niesamowicie szybko. Dookoła słychać było tylko krzyk i płacz. Przestraszeni i oszołomieni ludzie próbowali uciec ze swoich domów, ratować, co się tylko da. Nie wszystkim się to udało… Zginęli. Przygniótł ich ciężar własnych domów, które zbudowali ciężką pracą. Inni spłonęli, stali się pokarmem dla wygłodzonej ognistej paszczy, która pożerała wszystko, co stało na jej drodze. Języki ognia nie patrzyły na wiek, płeć czy kolor włosów. Było im to obojętne. Ognisty intruz zdziesiątkował ludność Kamionki. Spłonęła większość domów i zabudowań. Człowiek był zbyt bezsilny wobec nieokiełznanego piekielnego żywiołu. Został przygnieciony ciężarem własnej niemocy i bezradności. Mieszkańcy, którym udało się uniknąć zabójczych płomieni, w końcu ugasili pożar. Nie było to łatwe, ale udało się wspólną pracą i dobrą wolą powstrzymać żywioł, a może ogień postanowił, że już wystarczy i zgasł. Tego nie wiadomo. Następnego ranka po zgliszczach miasta snuli się w milczeniu ludzie. A właściwie trupy… W ich

oczach nie było widać życia, byli posępni i odizolowani od siebie nawzajem. Umarli za życia - tylko tak można to określić. Panowała cisza. Nawet samotne sieroty patrzyły przed siebie, jakby z nadzieją, że to, co stało się tej nocy to tylko zły sen. Nikt nie krzyczał. Z oczu ludzi bezgłośnie płynęły tylko potoki łez gasząc dopalające się miasto. Życie straciło dla tych ludzi sens. Zostali sami zdani tylko na siebie. Każdy sam ze sobą, zamknięty, odizolowany. W końcu ktoś powiedział dość i przerwał ten czas milczenia. Mieszkańcy zrozumieli, że nie są sami. Nie było ich wielu, ale byli razem. Takie myślenie dało im niezwykłą siłę. Ludzie wzięli się do pracy. Zaczęli sprzątać resztki, których ogień nie strawił. Nie było łatwo oglądać te wszystkie zwęglone ciała przyjaciół, rodziny, ale wiedzieli, że tak trzeba. Miasto było już czyste. Trudno to było nazwać miastem. To były po prostu ruiny. Mieszkańcy jednak nie poddawali się. Powoli odbudowywali domy, gdyż zbliżały się chłodne noce a nie mieli gdzie spać. Dodatkowych problemów przysparzał brak pożywienia. Wszystkie zapasy spłonęły, nie zostało zupełnie nic. Mieszkańcy musieli polować na dziką zwierzynę, łowić ryby, zbierać leśne owoce i budować miasto. Kobiety tkały ubrania, aby przetrwać zimę. Pewnego dnia udało się odbudować Kamionkę. Nie była już taka wielka i dostojna jak dawniej, ale była. Ludzi przeżyło niewielu. Nadeszła pierwsza noc w nowych domach. Mieszkańcy nie mogli jednak zmrużyć oczu w obawie, czy znów nie obudzą ich języki ognia wdzierające się do domostw. Ta historia zdarzyła się naprawdę. To nie jest wymyślona bajka. To opowieść o bezsilności i sile człowieka, o tym jak człowiek upada przygnieciony siłą żywiołu i jak powstaje odrodzony niczym feniks z popiołu. Ta historia to pomnik ku czci tych, co zginęli i tych, co walczyli, aby Kamionka mogła istnieć. To dzięki nim miasto odbudowano i istnieje ono do dziś.

Chmielo & grzybo

NAJGORSZA ŻONA

Błogosławiony kto się boi żony

Nie może zaprosić do domu kolegów ani układać z dzieckiem klocków legów Ma tylko usługiwać żonie I przynosić jej kwiaty np. piwonie

Błogosławiony kto się boi żony

Nie może wypić kielicha Ani w domu głośno kichać Bo jak żona to wyluka To go baseball’em obstuka

Błogosławiony kto się boi żony Jak się na niego zezłości Zedrze mu skórę aż do kości I poleje go gorącą wodą I nie będzie to dla niej wielką szkodą

Błogosławiony kto się boi żony

A jak będzie się na niego złościła To pójdzie w ruch piła I będzie to niezła masa Albo użyje na niego pasa.

Błogosławiony kto się boi żony

Z taką żoną każdy jest grzeczniutki Wygląda jak pipek malutki Bo ona ma nad nim władzę I nic na to nie poradzę

Błogosławiony kto się boi żony

Uwagi z dzienniczków

Marcin śpiewa na lekcji muzyki. Uczeń molestuje seksualnie koleżankę. Uczeń na lekcji bez upoważnienia ujeżdża mapę. Uczeń starym zwyczajem czarnej krowy w kropki bordo je kanapkę kręcąc... paszczą. Wchodzi na krzesło i śpiewa, psując je przy tym swoim ciężarem. Uczeń wącha klej na lekcji. Uczeń ściągnął spodnie koledze, który był przy odpowiedzi. Mateusz podczas wpisywania uwagi stoi nade mną i dyktuje, co mam pisać. Uczeń rozmawia z tylnią ławką. Uczeń zjadł swój sprawdzian. Damian wraz z Michałem grają na przerwie w piłkę bułką z szynką i pomidorem. Patryk mizia Krzysztofa po udach, wykazuje skłonności do homoseksualizmu. Naraża kolegów na śmierć, rzucając kredą po klasie. Pociął koledze sweter, chcąc sprawdzić jakość wyrobu. Wyrzucił koledze czapkę przez okno ze słowami: „Jak kocha, to wróci”. Na melodię hymnu szkolnego ułożył pieśń zagrzewającą uczniów do walki z nauczycielami. Wlał wodę do kontaktu w pracowni fizycznej na lekcji plastyki. Bije kolegę po dzwonku. Uczeń siedzi w ławce i zachowuje się podejrzanie. Napastuje kolegę przy pomocy krzesła. Uczeń oświadcza mi się. Córka eksponuje swoje ciało na lekcji religii. Ukradł ze szkolnego WC sedes i przechowuje go w tornistrze. Kradną ze szkolnej kuchni ziemniaki i robią z woźną frytki. Przyniósł do szkoły trutkę na szczury z zamiarem wypróbowania jej na wychowawcy. Przyłapany na paleniu w toalecie broni się, mówiąc, że „wykurza robale z kibla”. Wkłada kapiszony do kontaktu, czym doprowadził nauczycielkę na pogotowie. Podpalił koledze teczkę na lekcji i zapytał, czy może wyjść po gaśnicę. Zabrał z ubikacji przetykacz do WC i robił stemple na ścianie. Przemek bawi się na lekcji wszystkim, nawet chorym palcem. Na fizyce pociera laskę o sweter bez pozwolenia. Uczeń na lekcji przysposobienia obronnego podnieca koleżanki za pomocą gazety. Przyłapany na ściąganiu mówi, że tylko "czerpał inspiracje".

DOWCIPY O SZKOLE - Ech, ta 7B! Nie wytrzymam z tymi baranami! Pytam ich, kto wziął Bastylię# a oni krzyczą# że to nie oni! - Niech się pan tak nie denerwuje - uspokaja dyrektor - może to rzeczywiście ktoś z innej klasy$

- Przeczytałeś trylogię Sienkiewicza? - To trza było przeczytać? - Tak, na dzisiaj. - Kurna# a ja przepisałem$$$ Na zakończenie roku szkolnego dyrektor zwraca się do uczniów$ - Życzę wam przyjemnych wakacji# zdrowia i żebyście we wrześniu wrócili mądrzejsi$ - Nawzajem - odpowiada młodzież$ Lekcja religii w szkole$ Ksiądz mówi dzieciom o małżeństwie$ - Wiecie# że Arabowie mogą mieć kilka żon? To się nazywa poligamia$ Natomiast chrześcijanie mają tylko jedną żonę$ A to się nazywa$$$ Może ktoś z Was wie? W klasie cisza# nikt nie podnosi ręki$ - To się nazywa - podpowiada ksiądz - mono... mono... Jaś podnosi w górę rączkę: - Monotonia! - Jasiu# jaką częścią mowy jest wyraz "nic"? - Czasownikiem. - ?! - Bo odpowiada na pytanie "Co robi?". Ojciec przegląda dzienniczek szkolny Jasia: - Co to, znowu jedynka z historii? - Niestety# historia lubi się powtarzać$$$ Jaś do nauczycielki: - Ja to nie chcę nic mówić# ale mój tata powiedział# że jeśli jeszcze jedna uwaga znajdzie się w dzienniczku# to się komuś zdrowo oberwie$ Nauczyciel pyta: - Jasiu# ile miałeś lat w ostatnie urodziny? - 7. - A ile będziesz miał w następne? - 9. - Siadaj# pała! - Niech to szlag# pała w urodziny!

Zespół redakcyjny:

Redaktor naczelny: Jacek Grzyb

Zastępca redaktora: Michał Chmielewski

Projekt okładki: Lidia Serewa

Korekta: Kinga Marzec

Członkowie redakcji:

Sylwia Skrzypiec, Karolina Drozd, Beata Pacek, Anna Kanar

Opiekunowie:

p. Halina Rybicka, p. Beata Waśkowska

p. Grzegorz Wojciechowski