Michał Anioł Buonarroti

Wśród licznych artystów epoki renesansu znalazł się Michał Anioł Buonarroti. Dzieła, które są pomnikiem pamięci tego wielkiego twórcy zachwycają nie tylko dzisiejszych krytyków sztuki ale także zwykłych ludzi.

Michał Anioł Buonarroti przyszedł na świat 6 marca 1475 r. w starej, szlacheckiej, włoskiej rodzinie. Jego matka nie potrafiła poradzić sobie z wychowaniem dwóch synów – Michał Anioł miał bowiem jeszcze starszego brata Leonarda – więc zadecydowano o oddaniu młodszego z chłopców do rodziny kamieniarzy. Tam młodzieniec wychowywał się aż do 13 roku życia, kiedy to ojciec zadecydował o oddaniu chłopca do szkoły w mieście Urbino. Niestety, juz po kilku dniach pobytu okazało się, że Michał Anioł interesuje się przede wszystkim sztuką i planuje zostać artystą. Rodzice nie byli zachwyceni planami syna, jednak po jakimś czasie ustąpili dziecku. Ojciec zapisał syna do szkoły malarstwa mistrza Domenica Ghirlandaia.

ŻYCIORYS ARTYSTY

Mistrz Michała Anioła szybko zorientował się, że jego uczeń próbuje wytyczyć własne znaczenie sztuki. W niedługi czas potem młodzieniec został wyróżniony i trafił do szkoły mistrza Bertolda, która to była szkołą rodziny Medici (księcia Florencji). Należy tutaj dodać, że Michał Anioł nigdy w zasadzie nie wpasował się we wzór, jaki propagowano na dworze Medyceuszy, a mimo to był uczniem bardzo cenionym.

Pomnik Michała Anioła Buonarottiego

Po jakimś czasie, dzięki talentowi i ciągłej pracy Michał Anioł zamieszkał na dworze Medyceuszy . Jedynym jego problemem był z każdym rokiem pogarszający się wygląd, co spowodowane było np. chorobami. Gdy w roku 1492 zmarł opiekun i przyjaciel Michała Anioła, Wawrzyniec Wspaniały, na którego dworze dotąd przebywał artysta, zaczął się on imać najróżniejszych zleceń.

Wawrzyniec Wspaniały

Przez jakiś czas przebywał w klasztorze San Spirito, gdzie zajmował się zmarłymi w prosektorium, robiąc między innymi sekcje zwłok. Takie doświadczenie, zgoła nieartystyczne, a bardziej medyczne, jest bardzo widoczne w jego późniejszych rzeźbach ciał ludzkich.

Popularność Michała Anioła szybko rozszerzała się na coraz większe obszary. Zlecenia, których się podejmował pozwalały mu rozwijać swoje umiejętności oraz robić to, co kochał. Artysta zmarł 18 lutego 1564 roku, nie kończąc pracy nad Pietą Rondadini. Klasztor San Spirito

Wybrane dziełaMichała Anioła Buonarrotiego

• „Pietà watykańska”• „Dawid”• Fresk na zachodniej ścianie Kaplicy Sykstyńskiej- wyobrażenie sądu ostatecznego.

DATA POWSTANIA :1498r. – 1500r.MIEJSCE PRZEBCHOWYWANIA: Bazylika Św. Piotra w Rzymie.

Dzieło przedstawia Maryję trzymającą w ramionach zdjętegoz krzyża Jezusa. Konstrukcja dzieła ma kształt piramidy, której wierzchołek stanowi głowa Maryi. Rzeźba rozszerza się stopniowo w dół, aż do samej podstawy, na której rozpościera się szata.Postaci nie są proporcjonalne. Ślady po ukrzyżowaniu są ograniczone do niewielkich ran po gwoździach i zaznaczenia rany w boku Jezusa. Madonna jest niewzruszona, nie ukazująca cech ani uczuć. Przedstawiona jako bardzo młoda kobieta, doczekała się kilku interpretacji. Według niektórych młodość symbolizuje czystość, lecz inni komentatorzy łączą ten szczegół z uwielbieniem jakie Michał Anioł żywił dla Boskiej Komedii Dantego. Rzeźbiarz znał ten utwór bardzo dobrze . Kompozycja jest pełna kontrastów: najbardziej zewnętrzny polega na przeciwstawieniu pięknego ciała Chrystusa spoczywającego bezwładnie na kolanach Maryi z obficie zrytmizowaną draperią szat. Następny polega na kontraście między dynamiką układu brył a dostojną statycznością całej grupy. I ostatni, między naturalistycznie wiernie przedstawionymi postaciami a nastrojem sakralnego skupienia i powagi.Rzeźba jest wykończona, co odróżnia ją od pozostałych dzieł Michała Anioła.

„Pietà watykańska”

DATA POWSTANIA : 1501r. – 1504r.MIEJSCE PRZECHOWYWANIA : Galleria dell'Accademia, Florencja.

"Dawid„ jest drugim arcydziełem rzeźby. Artysta rozpoczął go w wieku dwudziestu kilku lat. Dawid jest przedstawiony jako postać pełna ukrytej energii i determinacji. Stoi w pozycji kontra postu, czyli z jedną noga lekko wysuniętą do przodu, gdy na drugiej oparty jest cały jego ciężar. Takie ujęcie charakterystyczne było dla antycznej rzeźby, jednak Michał Anioł daleko prześcignął starożytnych rzeźbiarzy. Warte zaznaczenia jest to, ze proporcje Dawida są lekko zachwiane, dla lepszego wrażenia wzrokowego. Jego głowa i dłonie są większe niż być powinny, co ogólnie sprawia wyraz nieproporcjonalności, lecz większej wyrazistości. Postać wyrzeźbiona jest w czterometrowym bloku marmuru. Dawida można utożsamić z siłą i gwałtownością, mimo iż biblijny bohater ukazany jest w chwili zadumy. Spogląda on zapewne na wojska, z których za chwile wyłoni się jego przeciwnik, Goliat. Widać koncentracje młodego wojownika, może pogrążonego w modlitwie do Boga o pomoc w tej walce. Rzeźba przede wszystkim jest jednak prezentacją idealnego piękna.

„Dawid”

DATA POWSTANIA : 1536r. – 1541r.MIEJSCE PRZECHOWYWANIA : Kaplica Sykstyńska w Watykanie.

W centrum obrazu ukazany jest Chrystus. Wokół niego są osoby zbawione oraz święci. Po jego prawicy siedzi Matka Boża. Poniżej można dostrzec św. Bartłomieja męczennika trzymającego swoją zdartą skórę, która w rzeczywistości jest autoportretem Michała Anioła. Poniżej sześć aniołów swymi trąbami budzi zmarłych z grobów. Na dole po prawej ukazana jest droga do piekła, gdzie trafiają źli ludzie. Na drugim planie są tłumy zbawionych. Tło niebieskie oznacza niebo i wieczną radość, a większość osób siedzi lub stoi na chmurach. Po bokach aniołów przedstawieni są ludzie spadający w czeluści oraz ci, którzy próbują ich uratować. Dzieło symbolizuje koniec świata oraz sąd ostateczny. Większość obrazu jest namalowane jasnymi ciepłymi barwami, ale dolna część jest przedstawiona jako potępienie i uwieczniona czernią i czerwienią oraz ich różnymi odcieniami. Nastrój jest dość pogodny. U bram piekieł jest smętnie i ponuro. Dzieło przestawiało wszystkie postacie nagie, co nie podobało się papieżowi Pawłowi IV, po pewnym czasie domalowano osobom przepaski w miejscach intymnych.

"Sąd Ostateczny"

GALERIAINNYCH DZIEŁ

ARTYSTY

„Kuszenie i wygnanie z raju” „Bachus”

„Mojżesz”

„Madonna z Brugii”„Zwycięstwo”

WYKONAŁY:KĘPKA KAROLINA

KRÓL JUSTYNA

Źródło: Internet