Michał Bułhakow „Psie serce”, scenariusz i reżyseria ......Michał Bułhakow „Psie...

Michał Bułhakow „Psie serce”, scenariusz i reżyseria Krzysztof Rekowski

1

PREMIERA 7 kwietnia (piątek), godz. 19:00

8 kwietnia (sobota), godz. 19:00

9 kwietnia (niedziela), godz. 18:00

28 kwietnia (piątek), godz. 19:00

29 kwietnia (sobota), godz. 19:00

30 kwietnia (niedziela), godz. 18:00

Premiera odbędzie się na Dużej Scenie przy ul. Nowy Świat 55/57

Wystąpią: Karolina Burek, Alina Czyżewska, Mariusz Galilejczyk, Łukasz Kabus, Łukasz Kucharzewski, Aleksandra Maj, Michał Wolny, Ewa Wyszomirska (projekcja wideo), Waldemar Kotas (projekcja wideo)


2

Piątą premierą Teatru Miejskiego w Gliwicach będzie adaptacja znakomitego opowiadania Michała Bułhakowa, w którym odnajdziemy charakterystyczne dla autora „Mistrza i Małgorzaty” poczucie humoru oraz połączenie wątków fantastycznych z wnikliwym portretem psychologicznym bohaterów.

„Psie serce” jest opowieścią o wybitnym naukowcu, profesorze Preobrażeńskim, który zajmuje się odmładzaniem pacjentów. Kiedy znajduje na śmietniku psa Szarika, postanawia przeprowadzić na nim eksperymentalną operację. Zamienia go w człowieka, który miotany jest między różnymi rodzajami ubezwłasnowolnienia – społecznego, kulturowego czy politycznego. Zagarnięty przez rewolucję naiwnie walczy o wolność. Jak w znanym motywie z historii o Frankensteinie eksperyment wymyka się spod kontroli.

Dziś, w czasach klonowania, hodowania narządów na przeszczepy, terapii genowej, która może trwale zmienić kod genetyczny, przypomnienie tego tekstu Bułhakowa, przypomnienie wątków rodem z Fausta i pytanie o granice eksperymentu wydaje mi się niezwykle istotne. – Krzysztof Rekowski, reżyser spektaklu.

Powstały w latach 20. ubiegłego wieku tekst „Psiego serca” zaskakująco współcześnie brzmi w dzisiejszych czasach. Bułhakow, choć operuje językiem dowcipnym i groteskowym, zadaje pytania: na ile nasza kultura podszyta jest pogardą dla innych? Na ile usprawiedliwia przemoc? Być może idea równości na zawsze pozostanie utopią?

Figura psa może być metaforą wszystkich istot słabszych i pogardzanych, obrazem natury bezceremonialnie zagarniętej przez naszą cywilizację, jak i kultur uznanych za „niższe”. Z człowieka też niejednokrotnie robiono „zwierzę eksperymentalne” i zjawisko to nie należy jedynie do przeszłości. To mogłaby być historia żebraka, bezdomnego, uchodźcy z krajów trzeciego świata, któremu na siłę wszczepiono mentalność Zachodu. – Krzysztof Rekowski

Inscenizacja oparta została na intrygującym pomyśle scenograficznym, którego elementem jest widownia umiejscowiona na Dużej Scenie, w bliskości miejsca gry aktorów.


3

Krzysztof Rekowski - reżyser

Absolwent Wydziału Reżyserii Dramatu PWST w Krakowie i Wydziału Architektury Politechniki Gdańskiej. Na scenie zawodowej zadebiutował spektaklem „Zima pod stołem” R. Topora w Teatrze Ludowym w Krakowie (2002r.). Następnie zrealizował przedstawienia na wielu polskich scenach – między innymi: „Zwyczajne szaleństwa” P. Zelenki, „Szefa wszystkich szefów” L. von Triera i „Kasię z Heilbronnu” H. von Kleista w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku; „Marylin Mongoł” N. Kolady i „Nieśmiałego na dworze” T. de Moliny w Teatrze J. Kochanowskiego w Opolu; „Dialogi o zwierzętach” A. Żelezcowa, „Romea i Julię” Szekspira i „Samobójcę?” wg N. Erdmana w Teatrze Norwida w Jeleniej Górze; „Panny z Wilka” wg J. Iwaszkiewicza w Teatrze Polskim w Poznaniu; „Grubą świnię” N. Labute’a w Teatrze Powszechnym w Warszawie; „Witaj, Dora” L. Barfussa i „Bramy raju” J. Andrzejewskiego w Teatrze Horzycy w Toruniu oraz „Rosyjski kontrakt” wg A. Płatonowa w Teatrze Dramatycznym w Warszawie.

W 2010 został wyróżniony na Festiwalu Sztuki Reżyserskiej „Interpretacje” w Katowicach (mieszek od Krystyny Meissner za „Panny z Wilka” ), na Festiwalu Szekspirowskim w Gdańsku otrzymał nagrodę za najlepszą polską inscenizację szekspirowską w sezonie 2005/06 („Romeo i Julia”), a w 2005 roku na Festiwalu Sztuk Przyjemnych i Nieprzyjemnych w Łodzi nagrodę Loży Przyjaciół Teatru za „Dialogi o zwierzętach”.

Jego spektakle prezentowane były także za granicą – między innymi na Mittelfest w Cividale del Friuli we Włoszech i na Bejing Fringe w Pekinie.


4

Jan Kozikowski - scenograf

Studiował na Wydziale Aktorskim Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej i Katedrze Scenografii Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Debiutował „Kartoteką” Tadeusza Różewicza w reżyserii Piotra Kruszczyńskiego w Teatrze im. A. Fredry w Gnieźnie w 1999 roku.

Autor około 70 scenografii teatralnych do przedstawień Anny Seniuk, Izabeli Cywińskiej, Agnieszki Glińskiej, Bożeny Suchockiej, Jana Englerta, Piotra Kruszczyńskiego, Marka Fiedora, Piotra Cieplaka, Artura Tyszkiewicza, Wojciecha Malajkata, Ondreja Spisaka, Piotra Jędrzejasa, Michała Siegoczyńskiego, Grzegorza Chrapkiewicza i innych polskich reżyserów.

Pracował na scenach Teatru Narodowego, Teatru Dramatycznego, Teatru Studio, Teatru Powszechnego, Teatru Ateneum, Teatru na Woli w Warszawie, Narodowego Starego Teatru i Teatru Bagatela w Krakowie, Teatru im. Jana Kochanowskiego w Opolu, Teatru Polskiego i Współczesnego we Wrocławiu, Teatru Wybrzeże w Gdańsku i Teatru Miejskiego w Gdyni, Teatru Polskiego i Teatru Nowego w Poznaniu, Teatru Osterwy w Lublinie i innych, w tym również offowych.

Projektował scenografie z kostiumami do sztuk i scenicznych adaptacji autorów począwszy od W. Shakespeara („Król Lear”, „Sen nocy letniej”, „Wesołe kumoszki z Windsoru”), przez klasyków europejskich m.in. F. Dostojewskiego („Biesy”), J. Słowackiego ,(„Balladyna”), H. Brocha („Niewinni”, „Oczarowanie”), H. Ibsena („Dom lalki”, „Hedda Gabbler”, „Peer Gynt”) B. Brechta („Baal”), F. Kafki („Proces”), do pisarzy współczesnych: G. Grassa („Blaszany bębenek”), J. Hellera („Paragraf 22”), T. Różewicza („Kartoteka”, „Białe małżeństwo”), W. Allena


5

(„Zagraj to jeszcze raz Sam”, „Sex nocy letniej”) oraz brutalistów jak: M. Ravenhill („Polaroidy”), B. Fraser („Niezidentyfikowane szczątki ludzkie i prawdziwa natura miłości”) i wielu innych.

Ma w swoim dorobku także scenografię z kostiumami do spektaklu baletowego „The abyss within” wg „Drewnianego księcia” Beli Bartoka w reż. Laszlo Magacza zrealizowaną w Budapeszcie w 2000 roku.

Jest także autorem kostiumów do polskich filmów fabularnych w reżyserii A. Saramonowicza i T. Koneckiego „Pół serio” (także scenografia), „Ciało”, „Testosteron”.

Z Krzysztofem Rekowskim spotkał się po raz pierwszy przy „Pannach z Wilka” J. Andrzejewskiego w Teatrze Polskim w Poznaniu w 2009 r. W tym samym roku zrealizowali „Samobójcę?” wg N. Erdmana w jeleniogórskim Teatrze im. C. K. Norwida, a następnie „Rosyjski kontrakt” na podstawie „Epifańskich śluz” A. Płatonowa w Teatrze Dramatycznym w Warszawie w 2014 roku.

Laureat nagrody za scenografię do spektaklu „Matka Joanna od Aniołów” na XXVII Konkursie Literatury Polskiej w Opolu i I Ogólnopolskim Konkursie na Teatralną Inscenizację Dawnych Dzieł Literatury Europejskiej. Nagrodzony także za scenografię do przedstawienia „Wszystkim Zygmuntom między oczy!!!” w 12. edycji Ogólnopolskiego Konkursu na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej. Prace do tych spektakli były częścią polskich ekspozycji podczas praskiej Quadriennale w 2004 i 2008 roku.


6

Sławomir Kupczak - kompozytor

Ukończył studia na Akademii Muzycznej we Wrocławiu w klasie kompozycji Jana Wichrowskiego.

Jest twórcą muzyki solowej, kameralnej, symfonicznej, elektroakustycznej, teatralnej (do przedstawień w reżyserii Jakuba Porcariego, Krzysztofa Rekowskiego, Krzysztofa Globisza, Piotra Jędrzejasa, Marii Spiss, Pawła Passiniego) i filmowej (reż. Iwona Bielecka) a także „II Symfonii na 100 motocykli, gitarę elektryczną, perkusję i elektronikę”, prawykonaną na ISCM World Music Days we Wrocławiu w 2014 roku. W maju 2015 roku odbyła się premiera opery kameralnej „Voyager” w reżyserii Michała Borczucha na zamówienie Teatru Wielkiego Opery Narodowej w Warszawie.

Komponuje dla festiwali takich jak: Warszawska Jesień, Musica Electronica Nova, Musica Polonica Nova, Festiwal Prawykonań.

W 2006 roku utwór „Anafora VI” otrzymał 4. lokatę na 53. Międzynarodowej Trybunie Kompozytorów UNESCO w Paryżu w kategorii kompozytorów młodych. W tym samym roku za utwór „Anafora VII – Lament” otrzymał drugą nagrodę na 48. Konkursie Młodych Kompozytorów im. Tadeusza Bairda organizowanym przez Zarząd Główny Związku Kompozytorów Polskich.

„Anafora V” na wiolonczelę i komputer reprezentowała w 2004 roku Polskie Radio na Międzynarodowej Trybunie Muzyki Elektroakustycznej UNESCO w Rzymie zaś w 2015 roku Polskie Radio reprezentowały dwa utwory kompozytora („Res facta” i „4 tańce z przygrywką”) na III Konkursie Palma Ars Acustica w Berlinie.

Fragmenty muzyki ze spektaklu na stronie www.teatr.gliwice.pl - muzyka

http://www.teatr.gliwice.pl/

https://teatr.gliwice.pl/psie-serce-fragmenty-muzyki/


7

Emilia Sadowska – projekcje wideo

Absolwentka Wydziału Reżyserii Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi oraz Filologii Polskiej na UW. Reżyser teatralny i filmowy, redaktor programów TV. Autorka etiud filmowych: „Dziewczyna”, „Ikona”, „Maryla Bogran i szeryfki”, „Dzień bez słońca” oraz Teatru TV „Zatrudnimy Clowna” wg Matei Visnieca. Zrealizowała m.in. spektakle teatralne: „Zwał” Sławomira Shuty, „Amatorki” Elfriede Jelinek, „Pomórnik kryminał ekologiczny” wg Olgi Tokarczuk, „Eliminacje” Silke Hassler, „Czerwona droga do Sabaiby” Oscara Liery, „The Passengers” Rory Sullivana i Anny Wolf.

Autorka projekcji filmowych do spektakli w reż. Krzysztofa Rekowskiego: „Przyjaciel” Radosława Paczochy, „Glany na glanc” Dawida Gov, „Rosyjski kontrakt” Andrieja Płatonowa, „Bramy raju” Jerzego Andrzejewskiego w reżyserii Grzegorza Chrapkiewicza, „Kobiety bez znaczenia” Alana Bennetta i „Księżniczka czardasza” Imre Kálmána.

Swoje prace realizowała w Teatrze Polskim w Poznaniu, Teatrze Dramatycznym i Teatrze Studio w Warszawie, Teatrze Bagatela w Krakowie, Teatrze im. Stefana Jaracza w Olsztynie, Teatrze Dramatycznym w Białymstoku, Teatrze im Wilama Horzycy w Toruniu, Teatrze Muzycznym w Poznaniu oraz New Theatre Dublin w Irlandii.

Jako redaktor i reżyser współpracowała z TVP2, TVP Kultura, TVP oddział w Łodzi, TVP oddział w Szczecinie, Telewizją WTK w Poznaniu.

W latach 2012-2016 wykładowca na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu na Wydziale Nauk Politycznych i Dziennikarstwa na specjalizacji NOWE MEDIA.


8

Filip Szatarski - choreografia Gdański artysta zajmujący się badaniem obszaru szeroko pojętych sztuk tańca i teatru w ich połączeniu z muzyką i wizualiami. Jako choreograf, tancerz i dramaturg zrealizował 16 własnych spektakli współpracując z artystami na całym świecie. Zajmuje się również realizacją choreografii i ruchu scenicznego dla teatrów dramatycznych w Polsce i za granicą (ponad 50 realizacji). Prowadzi warsztaty świadomości ciała dla profesjonalnych aktorów teatralnych. Jest laureatem stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Marszałka Województwa Pomorskiego, wielokrotnym laureatem stypendium kulturalnego Miasta Gdańska oraz stypendium rządu japońskiego. Jako pedagog tańca uczy improwizacji i podstaw contact improvisation. Od 2012 roku wspólnie z Radkiem Heweltem prowadzi w Austrii inicjatywę o nazwie Clever Project, mającą na celu wyeliminowanie zjawiska kryzysu ze sztuki współczesnej. Występuje na scenie jako tancerz i performer. Współpracuje z muzykami, nagrywa własne utwory muzyczne.

W mojej pracy staram się dotrzeć do tego, co porusza danym człowiekiem, performerem, a nie do tego jak ten człowiek, performer się porusza. Staram się wymyślić takie formy, które organicznie pasują do danej osobowości. Bardzo ważną rolę w procesie tworzenia choreografii do tego spektaklu odegrał mój pies Masza, który był jedną z wielu inspiracji w podczas przygotowania i tworzenia roli Mariusza Galilejczyka. Masza miała także ogromny wpływ ogólną atmosferę pracy nad spektaklem. – Filip Szatarski


9

Mariusz Galilejczyk (Szarik/Szarikow)

Student Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie.

WYBRANE DOŚWIADCZENIA ZAWODOWE:

„Dom Spokojnej Młodości”, reżyseria: Łukasz Czuj, Teatr Miejski w Gliwicach, rola Jan Maria Etam

„Jednak Płatonow”, Antoni Czechow, reżyseria: Paweł Miśkiewicz, Teatr PWST Kraków, rola Osip

„VooDooDoora”, reżyseria: Tomasz Sajewski, etiuda studencka, PWSFTviT w Łodzi

„Ożenek, czyli zdarzenie całkiem niewiarygodne w dwóch aktach”, Mikołaj Gogol, reżyseria: Wiktor Loga-Skarczewski, Teatr PWST Kraków, rola Koczkarow

„Niech żyje wojna!!!”, Paweł Demirski, reżyseria: Remigiusz Brzyk, Teatr PWST Kraków, rola Żołnierz

„Romeo & Juliet”, Teatr Rozrywki w Chorzowie, reżyseria wydarzenia w ramach projektu „Chorzowscy uczniowie grają Szekspira

„Możesz iść”, reż. Grzegorz Piekarski, WRiT Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach, etiuda studencka


10

Łukasz Kucharzewski (Profesor Preobrażeński)

Aktor i lektor. Jest absolwentem Wydziału Aktorskiego Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Ludwika Solskiego w Krakowie Wydziału Aktorskiego we Wrocławiu (2006-2010). Studiował także filologię polską na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu (2003-2006).

W latach 2011–2015 pracował w Lubuskim Teatrze im. Leona Kruczkowskiego w Zielonej Górze.

Był wykładowcą w Studium Aktorskim przy Regionalnym Ośrodku Edukacji w Poznaniu (2009-2010) oraz lektorem Radia Zachód w Zielonej Górze (2011-2015).

NAGRODY:

Leon 2012 – Nagroda Dyrektora Lubuskiego Teatru za rolę Stiepana Arkadiewicza Obłońskiego w „Annie Kareninie” w reżyserii Michała Kotańskiego

Leon 2014 – Nagroda Dyrektora Lubuskiego Teatru za inicjatywę „Aktywni Lubuskiego Teatru”


„Dom Spokojnej Młodości”, reżyseria: Łukasz Czuj, Teatr Miejski w Gliwicach, rola Pan Hojny


11

„Łzy Ronaldo”, reżyseria: Paweł Kamza, Lubuski Teatr im. Leona Kruczkowskiego w Zielonej Górze, rola Pan Przemeczek

„Chory z urojenia”, reżyseria: Paweł Aigner, Lubuski Teatr im. Leona Kruczkowskiego w Zielonej Górze, rola Tomasz Biegunka

„Anna Karenina”, reżyseria: Michał Kotański, Lubuski Teatr im. Leona Kruczkowskiego w Zielonej Górze, rola Stiepan Arkadiewicz Obłoński

„Wizyta Starszej Pani”, reżyseria: Robert Czechowski, Lubuski Teatr im. Leona Kruczkowskiego w Zielonej Górze, rola Helmesberger

„Sen nocy letniej”, reżyseria: Robert Czechowski, Teatr im. Leona Kruczkowskiego w Zielonej Górze, rola Mikołaj Podszewka

„Siostrunie”, reżyseria: Jan Szurmiej, Lubuski Teatr im. Leona Kruczkowskiego w Zielonej Górze, rola Mistrz Ceremonii

„Zemsta”, reżyseria: Paweł Kamza, Lubuski Teatr im. Leona Kruczkowskiego w Zielonej Górze, role: Cześnik niemiecki, Klara niemiecka, Lagerkommandant Kurt Schwagermann

„Piaf”, reżyseria: Jan Szurmiej, Lubuski Teatr im. Leona Kruczkowskiego w Zielonej Górze, rola: Ives Montand.


12

Alina Czyżewska (Zina)

Absolwentka Wydziału Wiedzy o Teatrze Akademii Teatralnej im. A. Zelwerowicza w Warszawie (2000–2004). Egzamin aktorski zdała w Związku Artystów Scen Polskich w 2010 roku.

WAŻNIEJSZE NAGRODY:

– I nagroda w Konkursie na Monodram Gombrowiczowski, nagroda za najlepszą kobiecą kreację aktorską Międzynarodowego Festiwalu Gombrowiczowskiego w Radomiu w 2006 roku, za spektakl „Dziewictwo”

– II nagroda na Ogólnopolskim Festiwalu Teatrów Jednego Aktora we Wrocławiu za monodram „49” (2006)

– wyróżnienie Jury za kreację aktorską w spektaklu „Czterdzieści dziewięć” – Ogólnopolski Festiwal Teatrów Małych Form Kontrapunkt w Szczecinie (2006)

– Nagroda Dziennikarzy za rolę Catherine M. w „Czterdzieści dziewięć”, OFTMF Kontrapunkt, Szczecin (2006)

– nagroda Pąk Magnolii – OPTMF Kontrapunkt w Szczecinie, „Dziewictwo” (2003)

– „Nos Teatralny” – nagroda Wrocławskiego Towarzystwa Przyjaciół Teatru za rolę Ofelii w „Hamlecie, Księciu Danii” (2002)

– I miejsce oraz nagroda za szczególnie wartościowy debiut młodego aktora – „Szczebel do Kariery”, na Ogólnopolskim Festiwalu Teatrów Jednego Aktora we Wrocławiu, „Dziewictwo”, reżyseria P. Wiśniewski (2002)


13


„Dom Spokojnej Młodości”, reżyseria: Łukasz Czuj, Teatr Miejski w Gliwicach, rola Kazimiera Muss–Sein „Moja Bośnia”, K. Knychalska, reżyseria: Jacek Głomb, Fundacja Teatr Nie-taki i Teatr im. H. Modrzejewskiej w Legnicy, rola Roksana „Aporia ‘43”, A. Pałyga, reżyseria: Łukasz Witt-Michałowski, Scena Prapremier InVitro, Lublin, 2013, rola Antropolożka Choreutka w spektaklach „Tu mówi Chór” i , „Magnificat”, reżyseria: Marta Górnicka, Chór Kobiet, Instytut Teatralny, Warszawa „Wesele”, S. Wyspiańskiego, reżyseria: Anna Augustynowicz, Teatr Współczesny, Szczecin, rola Czepcowa „Zbrodnia i kara”, wg Fiodora Dostojewskiego, reżyseria: Edward Żentara, Nowy Teatr w Słupsku, rola Sonia „Czterdzieści dziewięć”, wg Catherine Millet i Kazimierza Malewicza, reżyseria: Łukasz Czuj, produkcja Międzynarodowego Festiwalu Krakowskie Reminiscencje Teatralne, rola Catherine M „Dziewictwo”, monodram wg opowiadania W. Gombrowicza, reżyseria: Przemysław Wiśniewski, Teatr Kreatury, Gorzów Wlkp, rola Alicja


14

Łukasz Kabus (Żarowkin)

Absolwent Wydziału Aktorskiego PWST im. L. Solskiego w Krakowie oraz Szkoły Aktorskiej „Art Play” Doroty Pomykały i Danuty Owczarek. Przygodę z teatrem rozpoczynał w swoim rodzinnym mieście – Rudzie Śląskiej, w grupie Moklandia działającej w Miejskim Ośrodku Kultury im H. Bisty.

Przed rozpoczęciem kształcenia w szkole teatralnej zagrał w zwycięskim spektaklu pierwszej edycji Obserwatorium Artystycznego Entrée, pt. „Maszynopis”. Wystąpił w dwóch spektaklach dyplomowych – „Jak się wam podoba” w reż. Pawła Miśkiewicza i „UFO. Kontakt” Iwana Wyrypajewa.

Ten ostatni miał premierę w Teatrze Studio w Warszawie i był pokazywany m. in. na Festiwalu Boska Komedia i Festiwalu „Your Chance” w Moskwie. Założyciel Teatru Ciekłego Powietrza w Kompleksie Sztygarka w Chorzowie, gdzie zrealizował spektakle „Spadając” oraz „Pył”. Odtwórca głównej roli w krótkometrażowym filmie „W oparach Nikisza”, zdobywcy Grand Prix katowickiej edycji 48 Hour Film Project, który był pokazywany na Festiwalu w Cannes. Ślązak z krwi i kości – nie wyobraża sobie lepszego miejsca na świecie niż kraina, z której pochodzi. W wolnych chwilach brzdąka na gitarze.


15

Aleksandra Maj (Szwonder)

Absolwentka Studia Aktorskiego „Art Play” Doroty Pomykały w Katowicach (1994-1996) oraz Szkoły Aktorskiej i Telewizyjnej SPOT w Krakowie (1996-1998). Egzamin Eksternistyczny dla Aktorów Dramatu zdała w ZASP Warszawie, w 2001 roku, komisji przewodniczył Gustaw Holoubek.

Występowała w Teatrze Dramatycznym im. Aleksandra Węgierki w Białymstoku, Teatrze Dramatycznym im. Jerzego Szaniawskiego w Wałbrzychu, w Teatrze im. Heleny Modrzejewskiej w Legnicy. Ma na swoim koncie role w Teatrze Telewizji, filmach i serialach.

NAGRODY: – Żelazna Kurtyna – nagroda w plebiscycie dziennikarzy i widzów dla najlepszej aktorki sezonu 2002/2003 w Teatrze im. Modrzejewskiej w Legnicy – Zasłużony Działacz Kultury – odznaczenie Ministra Kultury W. Dąbrowskiego (2002) – Półfinał w Pierwszej edycji Festiwalu Piosenki i Ballady Filmowej w Toruniu (2010) – Finał w Konkursie im. Agnieszki Osieckiej (2012)

WYBRANE DOŚWIADCZENIA ZAWODOWE: „Dom Spokojnej Młodości”, reżyseria: Łukasz Czuj, Teatr Miejski w Gliwicach, rola: Jolanta Frajda „Stosunki na szczycie”, reżyseria: Jerzy Bończak, Teatr Dramatyczny im. Aleksandra Węgierki w Białymstoku, rola: Astrid „Hiob” reżyseria: Piotr Dąbrowski, Teatr Dramatyczny im. Aleksandra Węgierki w Białymstoku, rola: Żona Hioba „Ballady i romanse”, reżyseria: Bohdan Semotiuk, Teatr Dramatyczny im. Aleksandra Węgierki w Białymstoku, role: Świtezianki i Mefistofelesa


16

„Biała siła, czarna pamięć”, Marcin Kącki, reżyseria: Piotr Ratajczak, Teatr Dramatyczny im. Aleksandra Węgierki w Białymstoku „Exodus 2.0”, A. Pałyga, reżyseria: Agnieszka Korytkowska-Mazur, Teatr Dramatyczny im. Aleksandra Węgierki w Białymstoku „Ballada o Zakaczawiu”, reżyseria: Waldemar Krzystek, rola Alojzy Banachowej, Teatr Telewizji „Wspólny pokój”, reżyseria: Krzysztof Kopka, Teatr Dramatyczny im. Jerzego Szaniawskiego w Wałbrzychu, rola: Todzia Mokucka


17

Michał Wolny (dr Bormental)

Student Wydziału Aktorskiego Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Ludwika Solskiego w Krakowie, Filia we Wrocławiu. Absolwent Ogólnokształcącej Szkoły Muzycznej I st. im. Fryderyka Chopina oraz Klas Aktywności Twórczej w Gimnazjum nr I im. Józefa Szafranka w Bytomiu. Gra na gitarze, śpiewa, pisze teksty.

NAGRODY, WYRÓŻNIENIA: - stypendysta Prezydenta Miasta Wrocławia - stypendysta Programu „Młode Talenty” - zdobywca młodzieżowej nagrody w dziedzinie kultury WENA - wyróżniony w konkursie dramatopisarskim „Debiut u Dormana” - laureat Nagrody Specjalnej na VII Turystycznym Przeglądzie Piosenki Studenckiej Danielka 2013 - laureat II nagrody w konkursie „O złoty jesienny liść”

- laureat III nagrody (w duecie) na XXXIII Ogólnopolskim Przeglądzie Piosenki Turystycznej i Poetyckiej „PIOSTUR GOROL SONG”


„Dom Spokojnej Młodości”, reżyseria: Łukasz Czuj, Teatr Miejski w Gliwicach, rola Dominik Mikrut „Ojcze Nasz”, reżyseria: Katarzyna Baraniecka, Teatrze Kombinat we Wrocławiu, rola Franio „Królowa śniegu”, reżyseria: Dariusz Banek, Teatr Miejski w Lesznie, rola Kaj „Wolfgang Amadeusz Moz”, reżyseria: Tomasz Cyz, Wrocławski Teatr Współczesny, rola Lokaj


18

„Biesy”, Fiodor Dostojewski, adaptacja i reżyseria: Karolina Kirsz, Teatr PWST, rola Szatow „Mewa”, reżyseria: Grzegorz Wojdon, Teatr PWST, rola Medwiedienko „Zdarzenie Sceniczne”, reżyseria: Jacek Głomb, Zakończenie I Polsko – Rosyjskiej Szkoły Teatralnej, obsada aktorska


19

Karolina Burek (Sekretarka/Wiaziemska)

Studentka V roku Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Ludwika Solskiego w Krakowie. Absolwentka Państwowej Szkoły Muzycznej I Stopnia w Tarnobrzegu, w klasie fortepianu.

Laureatka nagrody „za wyjątkowe wrażenia audialne”, za rolę Bożeny/Edyty w spektaklu „Między nami jest dobrze” w reżyserii Agnieszki Glińskiej, na XXXIV Festiwalu Szkół Teatralnych w Łodzi (2016). Gra na fortepianie, śpiewa – wspólnie z zespołem Kapuczino zdobyła wyróżnienie w finale 37. Przeglądu Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu.


„Dom Spokojnej Młodości”, reżyseria: Łukasz Czuj, Teatr Miejski w Gliwicach, rola Marianna Obłok „Między nami dobrze jest”, Dorota Masłowska, reżyseria: Glińska Agnieszka, Teatr PWST, Kraków, rola Bożena/Edyta „Jestem VIPem”, reżyseria: Imiela Konrad, Teatr PWST, Kraków, rola Anna Krzemiłowicz „Baśnie z 1001 bloku”, reżyseria: Magdalena Miklasz, Teatr Łaźnia Nowa, Kraków, obsada aktorska „Gdzie ty idziesz dziewczynko”, reżyseria: Agnieszka Glińska, Muzeum Powstania Warszawskiego, Warszawa, obsada aktorska „Requiem”, reżyseria: Maciej Gorczyński, Teatr Barakah, Kraków, obsada aktorska „Samobójca”, Nikołaj Erdman, reżyseria: Jerzy Trela, Teatr PWST, Kraków, rola Cyganka 3 etiudy filmowe „Macbeth” zrealizowane w ramach zajęć z Marcinem Wroną przez Wydział Radia i Telewizji im. K. Kieślowskiego w Katowicach, reżyseria Ewa Borysewicz, Julian Tałandziewicz, Grzegorz Paprzycki


20

tłumaczenie: Irena Lewandowska scenariusz i reżyseria: Krzysztof Rekowski scenografia: Jan Kozikowski muzyka: Sławomir Kupczak projekcje: Emilia Sadowska ruch sceniczny: Filip Szatarski inspicjent: Marek Migdał OBSADA: Szarik/ Szarikow - Mariusz Galilejczyk prof. Preobrażeński - Łukasz Kucharzewski dr Bormental - Michał Wolny Zina - Alina Czyżewska Szwonder - Aleksandra Maj Sekretarka/Wiaziemska - Karolina Burek Żarowkin - Łukasz Kabus Ze specjalnym udziałem Ewy Wyszomirskiej i Waldemara Kotasa

Michał Bułhakow „Psie serce”, scenariusz i reżyseria ......Michał Bułhakow „Psie...

Documents

Transcript of Michał Bułhakow „Psie serce”, scenariusz i reżyseria ......Michał Bułhakow „Psie...