MEMOInstrukcja

3

Potasuj kartoniki i rozłóż je na stole lub podłodze obrazkami do dołu. Najlepiej, jeśli rozłożone karty tworzą kształt prostokąta. Gracze kolejno odwracają po dwa kartoniki tak, aby wszyscy pozostali mogli zobaczyć co one przedstawiają. Jeśli kartoniki stanowią parę gracz zabiera je i ma prawo odkryć dwa następne obrazki. Jeśli znów mu się uda – odkrywa następne dwa – tak długo, jak długo zbiera pary. Jeśli obrazki nie są identyczne i nie stanowią pary, gracz musi odwrócić je obrazkami do dołu i odłożyć dokładnie w te same miejsca, w których leżały poprzednio. Dalej gra kolejny gracz. Zwycięża ten, kto zebrał najwięcej par.

Shuffle all the cards and set them on the table or floor face-down. The best arrangement is a rectangular shape. Each player turns 2 cards face-up for all to see. If the cards are identical, the player takes them and plays again. If on the next turn the player does not find a pair, the cards are put back with the pictures face-down in the same place as before and the next player takes a turn. The winner is the one who collects the most pairs of identical cards.

CHOPIN the signatureCHOPIN podpis

RULESINSTRUKCJA

2

Najbardziej znany podpis Artysty. Zachowany na wielu jego kompozycjach, listach i doku-mentach, do dziś – jak jego muzyka – zachwyca urodą i elegancją.

The Artist’s most well-known signature can be seen on many of his compositions, letters and documents. To this day – as with his music – it reflects beauty and elegance.

3

Utwór ćwiczebny

Sam Chopin nazywał je „excercissami“ – ćwi-czeniami. Te niewielkie utwory nie tylko wprowadzały w tajniki nowatorskiej sztuki Fryderyka Chopina, ale i od zarania uchodziły za skończone arcydzieła muzyki fortepianowej. Grywali je i grywają najwięksi mistrzowie. Tę szczególnie przez siebie lubianą, melodyjną Etiudę E-dur Chopin zadedykował, wraz z ca-łym zbiorem pierwszych 12. takich utworów z opusu 10 – Franciszkowi Lisztowi. Z tym genialnym wirtuozem rywalizował, ale i przy-jaźnił się długie lata.

The “practice” piece

Chopin called them “exercises” – practice pieces. These short works are not only an in-troduction to the secrets of Fryderyk Chopin’s innovative art, but were also immediately recognized as masterpieces of piano music. The greatest pianists played them and do so to this day. The melodic Etude in E major was particularly well-loved by Chopin and dedicated, with the entire collection of the first 12 pieces of opus 10 – to Franz Liszt. He competed with this brilliant virtuoso, but was also his friend for many years.

Fryderyk Chopin, zanim w połowie życia opuścił na zawsze swój ukochany kraj sporo podróżował po Polsce. Podróż dyliżansem była na tyle powolna, że pozwalała przyjrzeć się wspaniałej przyrodzie, ludziom w chłopskich chatach, usłyszeć piosenki kobiet pracujących w polu, czy wieszających bieliznę. To nie tylko inspirowało wrażliwego kompozytora. To także budowało obraz miejsca narodzin, dzieciństwa i tych wszystkich beztroskich chwil, do których wraca się z największą przyjemnością w życiu dorosłej odpowiedzialności i rozczarowań. Jeżdżę, jak on kiedyś po Polsce, staram się wyłapać to, co buduje naszą fascynującą tożsamość. Te obrazy, słodkie i kolorowe zaprzątają wyobraźnię coraz mocniej, wyłaniają się przybierając często postać fragmentów wydarzeń, szczątkowych obrazów, prawie nie do zidentyfikowania, ale jakże upragnionych.

Tomasz Sikora

Fryderyk Chopin travelled extensively around Poland. A stage-coach trip was sufficiently slow to permit observing nature’s won-ders, people in peasant huts, womenfolk singing while labour-ing in the fields or hanging laundry. Not only did this inspire the sensitive composer, but also created an image of the birthplace, youthful frolics and all those carefree moments so keenly harked back to in adult life beset by responsibilities and disappoint-ments. I travel across Poland, as he once did, trying to capture whatever it is that forges our intriguing identity. These images, sweet and vibrant, occupy the imagination with increasing force, often emerging under the guise of fragmentary events, almost unidentifiable, and yet yearned-for...

Tomasz Sikora

CHOPIN AND HIS NOSTALGIACHOPIN I JEGO NOSTALGIA

CHOPIN the musicCHOPIN nuty

Etiuda E-dur, op.10 nr 3, (1832)

2

5

Utwór ocalony

Impromptu cis-moll, często poprzedzone w ty-tule nazwą Fantazja, roziskrzone kaskadą iście perlistych dźwięków, uchodzi za jedną z naj-piękniejszych kompozycji Chopina. Powstałe w 1834 roku, w triumfalnym okresie podboju przez niego świata sztuki, nigdy nie zostało opublikowane za życia Artysty. Przetrwa-ło w sztambuchu jednej z paryskich dam. Tymczasem niewydane rękopisy, niegodne jakoby jego geniuszu, Chopin kazał spalić po swojej śmierci. Nasza wdzięczność tym, którzy go nie usłuchali, jest nieskończo-na…

The re-found piece

The Impromptu in C-sharp minor, often preceded by the word Fantaisie in its title, is regarded as one of Chopin’s most beautiful compositions with its spar-kling cascade of pearl-like tones. Written in 1834 during the period of his triumphant conquest of the art world, the piece was never published during his lifetime. It survived in the sketchbook of one of Paris’ great dames even though Chopin had ordered all his unpublished compositions to be burned upon his death, considering them unbefitting of his genius. Our gratitude is everlasting to those who ignored this wish…

CHOPIN the musicCHOPIN nuty

Utwór ostatni

Jedno z niewielu dzieł pisanych przez Chopina nie tylko na fortepian. Sonata g-moll na for-tepian i wiolonczelę, powstawała jak widać z nerwowego, pełnego poprawek szkicu – w niemałej męce twórczej. „W kąt ją rzucam, potem znów zbieram“ – pisał przyjacielowi. Ale w końcu, zadowolony, w środę popielcową 1847 roku zagrał ją z wiolonczelistą Augustem Franchommem. I dał Sonacie kolejny, 65. numer opusowy. Ostatni z nadanych swoim dziełom, dla jednego z ostatnich utworów, przeznaczonych do druku.

The final piece

One of the few works written by Chopin for two instruments - not only for piano, but also for cello - the Sonata in G minor was written with great creative effort, evident in its nervous, often cor-rected draft. “I fling it into the corner, then pick it up again,” he wrote to a friend. Finally satisfied, he played it with the cellist August Franchomme. He gave the Sonata the next, 65th opus number. The last he assigned to one of his final pieces desig-nated for publication.

4

Sonata g-moll, op.65, (1847)

Impromptu cis-moll, op.66, (1834)

5

Chopin warszawski

Choć od dzieciństwa był postacią popularną – pierwszy „poważny“, olejny portret sporzą-dzono Fryderykowi w dziewiętnastym roku życia. Na życzenie państwa Chopinów malarz Ambroży Mieroszewski namalował wtedy wi-zerunki wszystkich członków rodziny. I to temu rozsądnemu zamówieniu zawdzięczamy dziś wiedzę o wyglądzie rodziców i sióstr kompozy-tora, choć obecnie istnieją tylko kopie zaginio-nych w czasie wojny oryginałów. Ten Chopin właśnie skończył studia w Szkole Głównej Mu-zyki. Profesor Elsner, oceniając wychowanka, napisał o nim: „szczególna zdolność, geniusz muzyczny“.

Chopin in Warsaw

Though popular since childhood, the first “seri-ous” portrait of Chopin was painted when he was 19 years old. At the request of Chopin’s parents, the painter Ambroży Mieroszewski made oil portraits of the entire family. This prescient com-mission provides us with a picture of what the composer’s parents and sisters looked like, even though today all that has survived are copies of the originals that were lost in the war. The Cho-pin we see in the portrait has just finished his studies at the Warsaw Conservatory. Professor Elsner, in assessing his pupil, wrote “especially talented, a musical genius”.

CHOPIN the portraitsCHOPIN portrety

Chopin antoniński

Szlachetny profil, elegancki ubiór – to Fry-deryk Chopin narysowany ręką młodej księż-niczki. Eliza Radziwiłłówna była córką księcia Antoniego, poznańskiego polityka, melomana i kompozytora, zaciekawionego talentem Fry-deryka. Artysta odwiedził Radziwiłła w 1829 roku w jego letniej rezydencji w Antoninie. Młodszej księżniczce, Wandzie, dał kilka lekcji fortepianu. Starsza, Eliza, dwukrotnie naryso-wała go w sztambuchu. „Ludzie gadali (że) bar-dzo podobnie“ – chwalił się Fryderyk w liście przyjacielowi.

Chopin in Antonin

A noble profile, elegant attire – this is Fryderyk Chopin drawn by the hand of a young princess. Eliza Radziwiłłówna was the daughter of Prince Antoni, a politician, music lover and composer from Poznań, intrigued by Fryderyk’s talent. The Artist visited Radziwiłł in 1829 at his summer residence in Antonin. He gave several piano les-sons to the younger princess, Wanda. The elder, Eliza, twice made drawings of him in her sketch-book. “People said it was a very good likeness,” he boasted in a letter to a friend.

wg Ambrożego Mieroszewskiego, (1829)

rys. Eliza Radziwiłłówna, (1829)

4

7

CHOPIN the portraitsCHOPIN portrety

6

Chopin paryski

Chyba najbardziej znany wizerunek Frydery-ka Chopina, dzieło Pierre-Roche Vignerona, powstałe w początkach pobytu kompozytora we Francji. Przyznajmy – znakomicie oddaje i utrwala młodzieńczy urok, z którego nasz rodak słynął szeroko. A on właśnie wtedy, w roku 1833, czarując nie tylko swą pełną wdzięku osobą, ale przede wszystkim – swoją niezwykłą sztuką – przebojem zdobywał Paryż – bez wątpienia kulturalną stolicę ówczesnej Europy.

Chopin in Paris

Probably the most well-known likeness of Cho-pin, this work by Pierre-Roche Vigneron was drawn at the beginning of the composer’s stay in France. It is generally acknowledged that the drawing superbly reflects and perpetu-ates the youthful appeal our countryman was famous for. And it was just then, in 1833, that he charmed not only through his most pleasing manner, but above all – through his exceptional art. He took Paris by storm – without a doubt, the cultural capital of Europe at that time.

Chopin wiedeński

Portret Fryderyka – dzieło nieustalonego, wie-deńskiego malarza z 1831 roku. Obraz długo nieznany, odnaleziony w zbiorach rodziny dok-tora Malfattiego, zaprzyjaźnionego z Chopinem. W Wiedniu Artysta przebywał wówczas po raz drugi. Martwił się o rodzinę i kraj ogarnięty Powstaniem Listopadowym, które wybuchło po jego wyjeździe. On miał jechać dalej. Prze-czuwał, że do kraju nie wróci. Wydaje się, że ów niepokój o los najbliższych i o nieznaną własną przyszłość wyraźnie maluje się tu na obliczu młodego człowieka…

Chopin in Vienna

This 1831 portrait of Fryderyk is the work of an un-identified Viennese painter. The portrait was long unknown and found among the belongings of the family of Dr. Malfatti, a personal friend of Chopin’s. 1831 marks the Artist’s second visit to Vienna. He was worried about his family and country, engulfed then in the November Uprising, which erupted after his departure. He was supposed to travel on, but sensed that he would never return to his homeland. This anxiety about the fate of his loved ones and an unknown future seems clearly etched on the features of this young man…

wg Pierre-Roche Vignerona, (1833)

malarz nieznany, (1831)

CHOPIN the portraitsCHOPIN portrety

7

Chopin zakochany

Chopin dwudziestopięcioletni, drugi raz w życiu zakochany. I to w autorce tej akwareli, Marii Wodzińskiej. Znał ją jeszcze z Warszawy i po latach spotkał ponownie. Panna obdarzona wdziękiem i pewnymi artystycznymi uzdolnie-niami, potrafiła zawrócić w głowie kilku wiel-kim polskim poetom owej epoki… Fryderyk myślał wręcz o małżeństwie, zgodził się nawet na potajemne, „warunkowe“ narzeczeństwo, ale wielkoziemiańska rodzina Marii czujnie za-pobiegła związkowi z niebogatym i nietęgiego zdrowia artystą.

Chopin in love

A 25 year-old Chopin, in love for the second time in his life. And with the author of this watercolor, Maria Wodzińska. They had known each other already in Warsaw and met again after a number of years. The young woman was graced with charm and certain artistic talents; she was able to turn the heads of several great Polish poets of the era… Fryderyk intended to marry, he even agreed to a secret, “conditional” engagement. But Maria’s gentry family was vigilant and prevented this union with a poor and sickly artist.

Chopin sławny Ten piękny mężczyzna w dojrzałym wieku na portrecie godnym najwykwintniejszego salo-nu, to trzydziestosiedmioletni Fryderyk Chopin. W roku 1847 bezsprzecznie jeden z najbardziej cenionych w Europie kompozytorów. Pianista otoczony legendą i uwielbieniem… Łagod-ność i spokój tej twarzy, uwiecznionej przez Ary Scheffera, świadczyć może o poczuciu słuszności obranej drogi twórczej. I o wartości własnych dokonań. Lata czterdzieste XIX wie-ku to czas największych osiągnięć kompozy-torskich Chopina.

Chopin in the limelight This handsome man in the prime of life, depicted in this portrait worthy of the most elegant salons, is the 37 year-old Fryderyk Chopin. He was un-questionably one of the most valued composers of Europe in 1847. A pianist of great legend and adoration… The geniality and calm of his face, as perpetuated by Ary Scheffer, may reflect his sense of having chosen the right artistic path. And of the value of his own accomplishments. The 1840’s were a time of Chopin’s greatest achievements as a composer.

mal. Maria Wodzińska, (1836)

wg Ary Scheffera, (1847)

6

Miejsce zakupu:

Data zakupu:

Brakujące elementy:

Imię i nazwisko,adres:

Drogi kliencie! Nasze gry kompletowane są ze szczególną starannością. Jeśli jednak zdarzą się jakieś braki (za co z góry serdecznie przepraszamy) prosimy wypełnić ten kupon i wysłać na adres: GRANNA, ul. Księcia Ziemowita 47, 03–788 Warszawa

www.granna.pl www.chopin-sikora.pl info@granna.pl

Zawartość pudełka:48 kartoników (24 pary)

instrukcja z opisami zdjęć

Contents: 48 playing cards (24 pairs)instructions with photo captions

materiały archiwalne: ze zbiorów Muzeum Fryderyka Chopina w Warszawiezdjecia: Tomek Sikora

teksty w instrukcji: Aleksandra Zgorzelska

archives: from the collections of the Fryderyk Chopin Museum in Warsawphotos: Tomek Sikoratext: Aleksandra Zgorzelska

00121/3