marzec 2016 nr 02 (215w) - Miesięcznik Znad Rudawy · I co P.T. Czytelnicy wybierają na marzec:...

marzec 2016 nr 02 (215w)

okladki_marzec.indd 1okladki_marzec.indd 1 2016-02-24 14:55:382016-02-24 14:55:38

Znad RudawyMiesięcznik Gminy Zabierzów 1

„Okrutne jest polskie plemię. /… /

Żaden mu inny naród na ziemi w niewdzięczności nie sprosta”.(Stefan Żeromski)

Jeżeli w jednym miesiącu zbiegają się aż trzy znakomite okazje – trudno

jest pisać felieton uwzględniający wszystkie naraz wydarzenia, problemy, re-

fleksje. Myśli biegają wokół t.zw. pierwszeństwa powagi i nijak nie mogą za-

trzymać się przy jakimkolwiek temacie. Co jest ważniejsze: wiosna, Dzień Ko-

biet, a może Święta? Jak te wszystkie okazje połączyć, zwłaszcza kiedy ży-

cie – bez względu na porę roku i wybrany miesiąc – dorzuca nam problemy

dnia codziennego; niekiedy sztuczne, wyimaginowane przez różnych uzdro-

wicieli świata tego. Już historia udowodniła, że nie potrafimy szanować tego

co mamy, co zdobyliśmy często wspólną pracą ale też wysiłkiem małych grup

społecznych czy wręcz nietuzinkowych jednostek. Ich właśnie najbardziej nie

lubimy, bo odzierają nas z zasług, których nie mieliśmy i żadna już historia nas

do tych zasług nie dopisze. Nawet wtedy, gdy przejdą lata i wieki przeminą,

zawsze pozostaną ślady dawnych dni. Niestety, wracają niedawne jeszcze praktyki,– tak przynajmniej twierdzą

psychologowie, psychiatrzy i socjologowie – wynikające z polskiej natury za-

wiści, zazdrości, powiedzmy wprost – głupoty. Przejawiają się głównie w kre-

śleniu donosów, obrażaniu domniemanych przeciwników, chorych koncepcji

i niewiedzy. I co bardziej dziwne – zacierają się różnice pomiędzy prostotą

i prostactwem, pomiędzy takimi pojęciami jak: naukOwy i naukAwy, lub „pra-

wy i prawdziwy”; chciałoby się rzec za Tadeuszem Kotarbińskim: „Tu jasno,

ale płytko – tam głębia, lecz ciemno”. Jako żywo przypomina mi to końcową

scenę z „Pana Wołodyjowskiego”, kiedy to z ambony padają słowa: „Olabo-

ga, /… / Larum grają! Wojna! Wojna! Nieprzyjaciel w granicach /… /” Pamię-

tam taką piosenkę, jaką śpiewaliśmy przed wielu, wielu laty przy harcerskich

ogniskach: „ Weselmy bracia się, choć wicher żagle rwie”. Co zostało z har-

cerskich emocji, co zostało z harcerskiego „kodeksu honorowego”? Przeglą-

dam fragmenty pamiętnika (kiedyś notowałem różne takie rzeczy; chyba war-

to do tego obyczaju wrócić)) i już po pierwszych zdaniach nasuwają mi się sło-

wa zaczerpnięte od Sienkiewicza: „Człowiek, który zostawia po sobie pamięt-

nik źle lub dobrze pisany, był szczery, przekazuje i daje przyszłym psycholo-

gom i powieściopisarzom nie tylko obraz swoich czasów, ale jedynie prawdzi-

we ludzkie dokumenty, którym można zaufać”. O ludziach Sienkiewicz nie pi-

sał. Wiedział co robi, a może przewidział przyszłość?

I co P.T. Czytelnicy wybierają na marzec:

wiosnę, Dzień Kobiet czy święta?

Witold Ślusarski

Słowa: Witold ŚlusarskiMuzyka: Antoni Mleczko

Wiatrem na szczytA ty mnie wiatrem wyprowadźNa szczyty, gdzie ponad już nicBy tam zapytać Cię, BożeJak żyć? Jak żyć?A ty mi szepnij choć słowo,Którego tak bardzo mi brak,Kto jak nie Ty mi dać możeszZnak. Jakiś znak.

Od ściany do ścianyI z kąta w kątJesteś dalekiA przecież stądSzukam. I pustkaCodzienny klinczJakaś pokutaCzy nadmiar win

Więc ty mnie wiatrem wyprowadź…..Na szczyty, g dzie ponad już nicBy tam zapytać Cię, BożeJak żyć? Jak żyć?A ty mi szepnij choć słowo,Którego tak bardzo mi brak,Kto jak nie Ty mi dać możeszZnak. Jakiś znak.

Wszystkim Paniom

z terenu całej gminy życzymy,

byście były jako te róże -

wspaniałe, kwitnące, radosne

i zawsze godne pokłonów,

gdyż na tym świecie nie ma nic

piękniejszego od kobiety.

gazeta02.indd 1gazeta02.indd 1 2016-02-24 15:52:482016-02-24 15:52:48

Znad RudawyMiesięcznik Gminy Zabierzów2

Rok 2016.

Rozbudowy i remonty w szkołach

• W tym roku największą z planowanych inwestycji jest

kolejny etap rozbudowy Szkoły Podstawowej w Zabie-

rzowie. (Przetarg został właśnie rozstrzygnięty w ubie-

głym miesiącu). Ogólny koszt rozbudowy to kwota około

12 mln złotych, na ten rok przeznaczono kwotę 2 mln zło-

tych. Zakończenie rozbudowy w roku 2018.

Wkrótce rozpoczną się prace budowlane wraz z przygo-

towaniem placu budowy i rozwiązań komunikacyjnych na

czas rozbudowy szkoły w Zabierzowie.

• Również w lutym rozstrzygnięto przetarg na rozbudowę

pod zespół szkolno- przedszkolny Szkoły Podstawowej

w Bolechowicach oraz na budowę boiska trawiastego

przy Szkole Podstawowej w Kobylanach.

• Zmodernizowane dla celów zorganizowania zespołów

szkolno- przedszkolnych, będą budynki Zespołów Szkół

w Rudawie i Rząsce. W szkołach przeprowadzane będą

też remonty bieżące.

Łączne koszty inwestycji oświatowych planowanych w roku

2016 = 3 178 720 zł

Janina Wilkosz

DziękujemySamorz ądowe Centrum Kultury i Promocji Gminy Zabierzów ser-decznie dziękuje sponsorom, którzy wsparli tegoroczną akcję WOŚP, organizowaną przez SCKiPGZ na terenie Gminy Zabierzów.

– Cybernet WMW Józef Woch– Pizzeria Marco Moni’Ola– Ośrodek Sportowo-Rekreacyjny w Zabierzowie– Restauracja Kochanów– Cukiernia „JANA”– Cukiernia Gołdynia– Warsztaty Terapii Zajęciowej w Więckowicach– Firma Krak-Smak

Ulga na dzieci

Ulga na dzieci to naj-

popularniejsza, najko-

rzystniejsza i najbardziej

dostępna ulga do odlicze-

nia w zeznaniach podat-

kowych od osób fizycz-

nych (PIT). To również

jedna z najpopularniej-

szych metod wspomaga-

nia obywateli przez pań-

stwo. W 2016 roku zasady rozliczenia ulgi nie zmieniły

się – odliczamy ją w takiej samej formule jak w roku po-

przednim. Obecnie jednak uproszczono rozliczenie po-

przez usunięcie załącznika PIT-UZ. W ubiegłym roku

podwyższono o 20 proc. wysokość ulgi na trzecie i każde

kolejne dziecko, a także wprowadzono możliwość odli-

czenia niewykorzystanej ulgi z tytułu wychowania dzieci.

Z ulgi prorodzinnej mogą skorzystać ci podatnicy, którzy

uzyskują dochody opodatkowane według skali podatkowej

i składają swoje roczne zeznania podatkowe na formula-

rzach PIT-36 lub PIT-37. Ulga ta przysługuje rodzicom, ro-

dzicom zastępczym i opiekunom prawnym (dziecko musi

z nimi mieszkać). Przysługuje na dzieci małoletnie, otrzymu-

jące dodatek pielęgnacyjny lub rentę socjalną oraz na dzie-

ci, które nie ukończyły 25 roku życia i uczą się lub studiują,

a także nie uzyskały dochodu wyższego niż 3 089 zł. Kwo-

ta odliczenia ulgi zależy od liczby dzieci (spełniających wa-

runki do objęcia ulgą) oraz dochodów rodziców. Kwoty odli-

czeń wynoszą: 1.112,04 zł rocznie na pierwsze i drugie dziec-

ko, 2.000,04 zł - na trzecie oraz 2.700 zł - na czwarte i każde

kolejne. Przy jednym dziecku ulga przysługuje, gdy łączny

dochód rodziców nie przekracza 112 tys. zł lub - jeśli rodzi-

ce rozliczają się osobno - 56 tys. zł – przypomina Izba Skar-

bowa w Krakowie.

Rodzice, którzy płacą podatki niższe od przysługującej im wy-

sokości ulgi na dzieci, w poprzednich latach nie mogli wy-

korzystać jej w całości. Od 2015 r. mają już taką możliwość

– wyjaśnia Konrad Zawada, rzecznik prasowy Izby Skarbowej

w Krakowie. Podatnicy mogą otrzymać zwrot kwoty stano-

wiącej różnicę między przysługującym im pełnym odlicze-

niem ulgi a kwotą odliczoną w zeznaniu podatkowym. Zwrot

nie będzie mógł przekroczyć łącznej kwoty zapłaconych przez

podatnika składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne.

W poprzednim roku, aby odliczyć niewykorzystaną część ulgi

na dzieci, podatnicy wypełniali PIT-UZ. W tym roku zamiast tego formularza, wystarczy jedynie wypełnić odpowiednie pozycje w PIT-37 lub w PIT-36 – w obu PIT-ach jest to do-dana sekcja zatytułowana „Dodatkowy zwrot z tytułu ulgi na dzieci” i wykazać pozostałą kwotę do odliczenia ulgi. Dzięki temu podatnicy będą mogli skorzystać z pełnej sumy przysłu-gującego odliczenia, niezależnie od tego, jakie uzyskują do-chody i w jakiej wysokości płacą podatek – dodaje Rzecznik.

W tym roku podatkowym kontynuowana jest również akcja

przyspieszonego zwrotu nadpłaty podatku dla rodzin wielo-

dzietnych, które złożą swoje zeznanie podatkowe w formie

elektronicznej. Szybszy zwrot przysługuje podatnikom posia-

dającym uprawnienia na podstawie ustawy z 5 grudnia 2014 r.

o Karcie Dużej Rodziny. Zgodnie z decyzją Ministerstwa Fi-

nansów nadpłata podatku powinna być zwrócona w terminie

30 dni od dnia złożenia zeznania podatkowego przez internet.

Dzień Otwarty w Szkole

Podstawowej w Nielepicach

W związku z udziałem szkoły w programie „Książki naszych

marzeń”, dzień otwarty w naszej szkole zorganizowaliśmy pod

hasłem „Na każde pytanie odpowie czytanie”.

Rodziny odwiedzające szkołę w dniu 13lutego 2016 r., mogły

uczestniczyć w wydarzeniach promujących czytelnictwo.

Wszystkie dzieci i r odzice zostali zaproszeni do wspólnej gry dy-

daktyczno - ruchowej „Rozsypane tytuły” oraz na interaktywną

prezentację multimedialną „Wirtualne spotkania z pisarzami”.

W tym dniu otwarto wystawę prac plastycznych uczniów „Prze-

czytane - polecane!”, promującą nowe książki w bibliotece szkol-

nej oraz kiermasz książek używanych „Książka za książkę”.

Jak co roku prezentowaliśmy także bazę dydaktyczną szkoły,

ofertę zajęć lekcyjnych i pozalekcyjnych, osiągnięcia uczniów

i szkoły oraz harmonogram rekrutacji do oddziałów przedszkol-

nych i klasy pierwszej.

Nauczyciel bibliotekarz Ewa Koziełł - Poklewska



TARYFAPRZEDSIĘBIORSTWA USŁUG KOMUNALNYCH

SPÓŁKA Z OGRANICZONĄ ODPOWIEDZIALNOŚCIĄ W ZABIERZOWIE

ZA DOSTARCZANIE WODY I ODPROWADZANIE ŚCIEKÓW W GMINIE ZABIERZÓW w okresie od 1.03.2016 r. - 28.02.2017 r.

Taryfowe grupy odbiorców usług.W zakresie zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków występują po dwie grupy taryfowe

odbiorców zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków, które obejmują gospodarstwa domowe, odbiorców

przemysłowych i pozostałych:

• Grupa W1 – gospodarstwa domowe, przemysłowi i pozostali odbiorcy wody rozliczani w okresach dwumiesięcznych.

• Grupa W2 - gospodarstwa domowe, przemysłowi i pozostali odbiorcy wody rozliczani w okresach jednomiesięcznych.

• Grupa S1 - gospodarstwa domowe, przemysłowi i pozostali Odbiorcy usług odprowadzania ścieków rozliczani w okresach

dwumiesięcznych.

• Grupa S2 - gospodarstwa domowe, przemysłowi i pozostali Odbiorcy usług odprowadzania ścieków rozliczani w okresach

jednomiesięcznych.

Grupy odbiorców wyodrębniono z uwagi na różnice w ponoszonych kosztach wchodzących w skład stawki opłaty abonamentowej.

Opłata abonamentowa została skalkulowana na podstawie kosztów usługi rozliczenia i odczytu, z wyłączeniem kosztów gotowości.

Cena jest jednakowa i ma zastosowanie do wszystkich odbiorców.

Tabela. Ceny i stawki opłat za dostarczanie wody i odprowadzanie ścieków w okresie od 01.03.2016 do 28.02.2017

UWAGA: W numerze lutowym gazety została podana błędna cena brutto za 1 m3 wody (jest 4,30,

a powinno być 2,95) , oraz błędna kwota brutto za opłatę abonamentową (jest 9,16, a powinno być 9,61).

Lp.

Wyszczególnienie

Taryfowa grupa odbiorców Rodzaje cen i stawek opłatWysokość cen i stawek opłat

Netto Brutto

WODA

1. Wszyscy odbiorcy usług Cena wody (zł / m3) 2,73 2,95

ŚCIEKI

2. Wszyscy odbiorcy usług Cena za odprowadzanie ścieków (zł / m3) 3,98 4,30

OPŁATA ABONAMENTOWA

3.1

Grupa W1 i Grupa S1 Gospodarstwa domowe, przemysłowi i pozostali Odbiorcy usług rozliczani

w okresach dwumiesięcznych

Stawka opłaty abonamentowej (zł/2miesiące) 3,04 3,28

3.2

Grupa W2 i Grupa S2Gospodarstwa domowe, przemysłowi i pozostali Odbiorcy usług rozliczani w okresach jednomiesięcznych

Stawka opłaty abonamentowej (zł/1miesiąc) 8,90 9,61

OPŁATA ZA PRZEKROCZENIE DOPUSZCZALNEGO

WSKAŹNIKA ZANIECZYSZCZENIA ŚCIEKÓW PRZEMYSŁOWYCH

4.

Stawka opłaty za każdy procent przekroczenia wartości dopuszczalnej wskaźnika zanieczyszczenia ścieków przemysłowych wprowadzanych do urządzeń kanalizacyjnych

Stawka opłaty w zł / za

1% przekroczenia / m3 0,029 0,031

PRZYŁĄCZENIE DO SIECI

5. Stawka opłaty za przyłączenie do urządzenia wodociągowego 171,97 185,73

6. Stawka opłaty za przyłączenie do urządzenia kanalizacyjnego 171,97 185,73

Cena brutto zawiera 8 % podatku VAT.



Zimowy czas wolny w centrum kultury Z wielką ochotą dzieci uczestniczyły w tegorocznej ak-

cji Magiczne Ferie Zimowe, organizowanej przez zabie-

rzowskie centrum kultury. Nic dziwnego skoro program

obfitował w tak liczne atrakcje. Warsztaty plastyczne, ani-

macje i zabawy, zajęcia naukowe, sportowe, ZUMBA – to

wszystko umożliwiło dzieciom wkroczyć w inny świat,

gdzie wyobraźnia jest ważniejsza od wiedzy.

Magiczne Ferie Zimowe to przedsięwzięcie, które od

kilku lat zachęca dzieci i młodzież do twórczego spędza-

nia wolnego czasu. Aby sprostać wymaganiom postano-

wiono przygotować program odpowiadający potrzebom

młodego człowieka, połączyć zabawę z edukacją. Podczas

dwutygodniowych ferii uczestnicy mieli możliwość po-

znać nowe techniki plastyczne, pogłębić wiedzę przyrod-

niczą, poznać pracę z mikroskopem, dowiedzieć się czym

jest ciekły azot, a także poznać zakamarki biblioteki. Czas

wypełniały także różnorodne gry i zabawy rekreacyjne, po-

zwalające wyzwolić energię drzemiącą w najmłodszych. Uzupełnienie programu stanowił spektakl „Ostatnia książka świata” oraz

bal karnawałowy, na który zaproszono wszystkie dzieci z terenu gminy. Ponadto zrealizowano wycieczki do kina Cinema City na

film „Alvin i wiewiórki. Wielka wyprawa.” oraz Teatru Współczesnego na spektakl “Piękna i bestia” a także warsztaty teatralne.

K.S.

Ferie z projektem „ŻYJ ZDROWO”

W roku szkolnym 2015/ 2016 Integracyjna Szkoła Podstawowa w Radwanowicach rozpoczęła szereg działań w ramach inno-

wacji pedagogicznej pod nazwą „Żyj zdrowo”.

Autorzy innowacji B. Łyszczarz i J. Kurdziel we współpracy z nauczycielami realizują przedsięwzięcia mające propagować wśród

dzieci i młodzieży, jak również ich rodziców zdrowy styl życia.

Wprost wymarzoną okazją do wdrożenia kolejnych założeń realizowanej innowacji było zorganizowanie dla uczniów ISP w Ra-

dwanowicach sportowych ferii.

Uczniowie klas IV-VI mieli możliwość udziału

w obozie narciarskim w Murzasichle, gdzie pod

opieką wykwalifikowanych instruktorów podję-

li naukę oraz doskonalenie umiejętności jazdy na

nartach. Pod okiem wykwalifikowanych instrukto-

rów narciarstwa zarówno nauka, jak i doskonalenie

umiejętności jazdy na nartach, także uczniów nie-

pełnosprawnych, połączono z humorem i świetną

zabawą. Uczestnicy obozu mieli okazję jeździć na

różnych stokach narciarskich („Hajduk”- Murza-

sichle, „Kaniówka”- Białka Tatrzańska, „Małe Ci-

che”- Murzasichle), próbując swoich umiejętności

w różnych warunkach i na różnych trasach zjazdo-

wych. Analiza umiejętności jazdy na nartach i do-

kładne omawianie popełnianych błędów zaowoco-

wały wspaniałymi wynikami końcowymi.

Dla uczniów klas młodszych oraz uczniów klas

IV-VI, którzy nie pojechali na obóz zostały zor-

ganizowane zajęcia w formie półkolonii. Chętni

uczniowie mieli okazję uczestniczyć w zajęciach na basenie oraz na ściance wspinaczkowej. Oczywiście w obydwu przypadkach,

oprócz kadry pedagogicznej nad uczniami czuwali wykwalifikowani instruktorzy. Nasi uczniowie wykazali się świetną kondycją

i dużą odwagą, szczególnie zdobywając szczyty ścianek wspinaczkowych. Zajęcia te cieszyły się dużym zainteresowaniem wśród

uczniów, a ich reakcje wskazują, że taka forma spędzania wolnego czasu sprawia im dużo radości i daje satysfakcję. Uczniowie byli

bardzo dumni z własnych poczynań, szczególnie Ci, którzy przezwyciężyli własne lęki przed wodą, czy wysokością. Po sporto-

wych zmaganiach zasłużyli na odpoczynek i nagrodę w postaci wyjazdu na kina na film pt. „Alwin i wiewiórki”.

Barbara Łyszczarz – koordynator innowacji.Kierownik obozu – Gabriela Chrapla



Wychowanie dla patriotyzmu jest ważne3 stycznia 2016r. mieliśmy okazję uczestniczyć w Rudawie w koncelebrowanej mszy św. w 111 rocznicę urodzin tutejszego

niegdyś parafianina, kandydata na ołtarze, Czcigodnego Sługi Bożego ks. Władysława Bukowińskiego. Mszę celebrował i homilię

wygłosił ks. dr Andrzej Scąber, kier. Referatu ds. Kanonizacji Kurii Metropolitalnej, koncelebrowali ks. proboszcz Andrzej Badura

oraz ks. wikary Krzysztof Jobda. Obecni byli przedstawi-

ciele władz samorządowych, m.in. sołtys Rudawy Marcin

Cieślak, sołtys Pisar Andrzej Kaczmarczyk, sołtys Koby-

lan i radny Kazimierz Kapelan, radny Jan Surówka, licz-

ni parafianie.

Ks. Bukowiński Apostoł Wschodu, więzień łagrów so-

wieckich i kapelan Kazachstanu, za bohaterską postawę

w czasie II wojny światowej, kiedy to jako proboszcz ka-

tedry w Łucku spieszył z pomocą ofiarom pogromów

banderowskich, sowieckim jeńcom wojennym, dzieciom

żydowskim, które umieszczał w rodzinach katolickich

i klasztorach, chroniąc tym samym przed niechybną śmier-

cią, odznaczony został m.in. Złotym Krzyżem Zasługi

z Mieczami, zweryfikowanym w PRL w roku 1968. W krę-

gu przyjaciół ks. Władysława mówiło się wtedy, że otrzy-

mał również m.in. Krzyż Virtuti Militari, z którego weryfi-

kacją postanowiono poczekać na sposobniejszą porę.

Ks. proboszcz A. Badura, zapowiadając uroczystość 111

rocznicy urodzin kandydata na ołtarze, apelował o liczny udział wiernych a także o wystawienie okolicznościowych pocztów sztan-

darowych. Trwały wprawdzie ferie zimowe i był silny mróz, tym bardziej zauważony został poczet sztandarowy jako jedyny wy-

stawiony przez Szkołę Podstawową im. Bohaterów Westerplatte z Nielepic. Dzieci ze szkoły tej stawiły się licznie, co pochwalił

i ukazał jako wzór postępowania ks. proboszcz.

Beatyfikacja ks. Władysława Bukowińskiego odbędzie się w Karagandzie 11 września 2016 r.

Aleksander Płazak



Czy Polacy umieją się bawić? Pytanie wcale nie retorycz-

ne. Gdyby sięgnąć do czasów szlacheckich, na pewno znaj-

dą się obrońcy stylu życia możnowładców jak i przeciwnicy

tegoż. Bale u hrabiny Potockiej czy Branickich dorównywały

największym, z największym przepychem urządzanym balom

w Wersalu. Może tylko rosyjscy carowie przepychem przebi-

jali Zachodnią Europę, ale tam wpływ Bizancjum był znacz-

nie silniejszy i mniej złowieszczy niż w Europie. Na tym tle,

skromne bale organizowane w Krzeszowicach jawią się nato-

miast jako cudowne perełki intelektu. Wynikało to z zupełnie

innej formy pojmowania zabawy. Na wielkich dworach kró-

lował taniec i obfity stół, w Krzeszowicach – o czym donoszą

kroniki ówczesnego czasu i relacje zamieszczane przez ów-

czesnych paparazzich – obowiązywała elegancja postaw i za-

chowań. Niewiele jest w Polsce takich przykładów, żeby pałac

możnych kojarzył się ze sprawiedliwością i poszanowaniem

przez miejscową ludność. Potoccy z Krzeszowic wyróżniali

się też skromnością i współżyciem z ludźmi, wśród których

mieszkali; najlepszym tego przykładem może być umowa, na

mocy której park przy pałacu był ogólnie dostępny. To jedno-

cześnie wymuszało szacunek dla rodu i majątku.

Istotną cechą krzeszowickiego stylu bycia były koncerty i wie-

czory poezji; nic więc dziwnego, że w takiej atmosferze mu-

siały narodzić się później sławy polskiej humanistyki, jak: Ka-

zimierz Wyka, Wincenty Danek, a z innych dziedzin: Wincen-

ty Wcisło czy Marian Konarski.

Kiedy przegląda się stare gazety, często przeczytać można re-

lacje z krzeszowickich balów. Rzecz charakterystyczna, o któ-

rej pamięta się raczej rzadko, że Potoccy bardzo dbali o estety-

kę wszelkich okazji, szczególnie świątecznych. Królowały ry-

mowane życzenia, ozdobne kartki, niekiedy całe okazjonalne

poematy. Może to i prawda, że wtedy poetów było mniej ale za

to momentalnie dostępnych Czytelnikowi, albo Czytelnik był

bardziej wrażliwy – dziś trudno powiedzieć.

Przypominam te fakty, gdyż obserwujemy ostatnio jakby re-

nesans rymowanych życzeń, z tym tylko, że ozdobne kartki

i dłuższe okazjonalne poematy zastąpiły dziś esemesy i krót-

kie wierszyki o częstochowskich rymach, niewybredne, nie-

kiedy o politycznym zabarwieniu, chociaż okazja nie jest wca-

le polityczna. To już krytycy napisali przed wieloma laty, że

poezja jest czymś, wobec czego nie wypada być prostackim.

I myślę sobie, że każdego dnia w naszym kraju ktoś komuś coś

dedykuje, składa życzenia, wyraża zachwyt. I czyni to właśnie

w wierszowanej formie. Już widzę oczyma wyobraźni wiel-

ką księgę polskich rymów okazjonalnych. Ba, tylko jak je ze-

brać, skoro są to najczęściej rymy spisywane bez kopii, na ser-

wetkach, ekranikach telefonów komórkowych, wyłącznie ten

jeden raz. Trudno powiedzieć czy takie rymy mogą żyć same

sobą ale w kontekście okazji, mogą być tym dla potomnych

czym listy naszych pradziadków dla nas.

Dumam nad możliwościami wydania takiej książki i szansą dla

niej. Ile wielkich nazwisk znalazłoby się w tej Wielkiej Księ-

dze Polskich Rymów Okazjonalnych, ile okazji, ile sprawoz-

dań z rozmaitych uroczystości bardziej lub mniej oficjalnych,

Rzadko w poruszanych przez nas tematach wybiegamy poza obszar naszej gminy, aczkolwiek Znad Rudawy dociera również poza

gminę. Nic dziwnego, że do redakcji docierają prośby czy sugestie aby od czasu do czasu wychylić nos poza gminę Zabierzów

i zobaczyć, opisać co dzieje się na przykład u sąsiadów. „Warto wiedzieć – piszą Czytelnicy –„ co piszczy w trawie” na przykład

w Krzeszowicach, Wielkiej Wsi, Czernichowie czy nawet jeszcze dalej. Skoro taka wola naszych Czytelników….

Na „pierwszy rzut” zajrzymy do Krzeszowic, miasta niezwykle kolorowego w przeszłości i obecnie, zaprzyjaźnionego z nami.

Ile kolorów się mieści w słowie Krzeszowice

wreszcie ile cech ludzkiego charakteru potrafiłaby taka księga

pomieścić. Obok benefisowych laurów, byłyby na przykład ży-

czenia imieninowe, podziękowania dla lekarzy czy nauczycie-

li, umizgi personelu względem szefa (a czemu nie?). Ale jeden

warunek musiałby zostać spełniony; musiałyby to być wiersze

tworzone spontanicznie, ad hoc, na zamówienie, a nie te sięga-

jące zenitu artystycznych ambicji, to znaczy – tu ostrzegam od

razu młodych poetów – droga na Parnas nie może prowadzić

przez promowaną przeze mnie księgę. Być może dlatego tyle

uroku mają dziś te wszystkie wierszowane życzenia i ozdob-

ne kartki wysyłane z Krzeszowic do przyjaciół w całym du-

żym kraju i przysyłane od innych do krzeszowickiego pałacu,

bo autorzy i odbiorcy mieli tego świadomość.

Zaimponował mi kiedyś Bruno Miecugow, bawiąc się na jubi-

leuszu Marty Stebnickiej. Pamiętam, że jak na Kraków przy-

stało, wszystko wówczas odbyło się w zgodzie z młodopol-

skim scenariuszem. Oficjalne mowy zastępowano pokazem

aktorskiego kunsztu, przemówienia zarezerwowane były dla

tych, co już ani śpiewać ani grać nie umieją, życie całe spędzi-

li na pisaniu tekstów, w tym również dla pani Marty. Spośród

tych wystąpień szczególnie przypadło mi do gustu wystąpienie

właśnie Brunona, który tak długo szukał w cechach charakteru

jubilatki rymu do czegoś, co w życiu bardzo kochał, aż znalazł

słowo WIELKA które – nie trzeba mieć zdolności wieszczów,

żeby odkryć, iż pasuje jak ulał do BUTELKA. I w ten sposób

Miecugow upiekł dwie pieczenie, w dodatku na cudzym ogniu.

Niewiele się pomylę, pisząc, że w pielęgnowaniu rymowanej

tradycji okazjonalnej duży wkład mają właśnie Krzeszowice.

Za moich dziecięcych czasów była taka szkolna wyliczanka,

którą rozpoczynano grę w „chowanego” – „Ty liczysz, ja liczę

ile liter się mieści w słowie Krzeszowice”. Szukał ten, na któ-

rego wypadła ostatnia literka „e”. To gra, jaką chętnie zaimpor-

towałbym z Krzeszowic. Wystarczy tylko słowo „Krzeszowi-

ce” podmienić na słowo „Zabierzów”, wówczas ostatnią liter-

ką będzie „w”. I można się bawić.

Pamięć ludzka jest zawodna, nie wszystko zostało w księgach

zapisane ale ratujmy co jeszcze uratować da się, bo przecież

„żeby poznać drogę przyszłą – trzeba wiedzieć skąd się wy-

szło”.

Witold Ślusarski

Spotkanie kwartalne seniorów

5 lutego w SCKiPGZ odbyło spotkanie kwartalne se-

niorów z gminy Zabierzów. Zgromadziło ono społeczność

seniorów z całej gminy w celu omówienia wspólnych dzia-

łań na najbliższy kwartał i podsumowanie dotychczaso-

wych osiągnięć. Wśród zaproszonych gości byli szefowie

klubów seniorów, sołtysi oraz Dyrektor SCKiPGZ Anna

Domagała. Całość zorganizowała i prowadziła koordyna-

tor ds. seniorów Agnieszka Mleczko.



Ósmy: egoizm21 lutego w Samorządowym Centrum Kultury i Promo-

cji Gminy Zabierzów została otwarta wystawa linorytów

Beaty Grosickiej.

Artystka mieszka w Zabierzowie, studiowała w Akademii Sztuk

Pięknych w Krakowie i w Gdańsku. Od ośmiu lat cierpi na chorobę

Parkinsona.

- Są dni, że dobrze funkcjonuję, ale bywa, że nawet ciężko mi wstać

z łóżka – opowiada – z trudem chodzę, chwieję się na nogach, a lu-

dzie myślą, że jestem pijana. Od paru dni mam balkonik, na którym

mogę się wspierać przy chodzeniu. Jeszcze niedawno dawałam sobie

radę z prowadzeniem samochodu...

Latem, właśnie samochodem wracała ze szpitala z Krzeszowic. Za-

trzymała się przy restauracji, by napić się czegoś zimnego. Gdy usiło-

wała wrócić do samochodu, podbiegło kilku mężczyzn, ktoś wyrwał

jej kluczyki z rąk, wołając: jest pani pijana, w takim stanie nie może

pani prowadzić auta! Wezwano policję. - Dobrze, że miałam przy so-

bie dokumenty ze szpitala - opowiada - a policjanci po zbadaniu mnie

alkomatem, pozwolili jechać.

Beata Grosicka przez 15 lat pracowała w Ikei, najpierw jako plastyk,

dekorator wnętrz, potem odpowiadała za aranżację wnętrz pawilo-

nów Ikei, robiła prezentacje wizualne w całej Polsce, a teraz jest za-

stępcą kierownika Działu Dekoracyjnego. Od trzech lat przebywa

jednak na zwolnieniach lekarskich, myśli o przejściu na rentę. Chce

całkowicie poświęcić się grafice i linorytowi, bo ta technika – jak

mówi – trzyma ją przy życiu. Gdy zaczęła chorować, najpierw po-

słuszeństwa odmówiła prawa ręka, nie mogła nawet utrzymać w dło-

ni łyżeczki. Wtedy zaczęła czytać wszystko, co dotyczyło linorytu.

Przez rok poznawała zasady tej techniki. Pierwszy etap w linorycie,

to wycięcie rysunku dłutkiem, rylcem w linoleum. I okazało się, że

ręka zaczęła pracować. Była coraz sprawniejsza. Powstawały kolejne

prace. Teraz pani Beata bez problemu posługuje się bezwładną daw-

niej ręką. Gdy powstanie matryca, czyli obraz na linoleum, pokrywa

się go farbą i odbija przy pomocy prasy na papierze lub innym mate-

riale. Pani Beata stworzyła sobie warsztat linorytniczy w garażu pod

blokiem, w którym mieszka. Tu znajduje się prasa z wałkami, far-

by, rylce o różnej grubości, materiały do odbitek i kawałki linoleum.

A w mieszkaniu na górze, o powierzchni 76 metrów kwadr., artyst-

ka tworzy właśnie galerię. Na ścianach umieściła już wiele prac. - Tu

będę organizować wernisaże, zapraszać gości – mówi. Swoje prace

trzymam pod łóżkiem, więc jak powstanie galeria, będzie można je

wyeksponować.

Beata Grosicka miała już kilka wystaw indywidualnych, a jej linoryty

uczestniczyły w wielu wystawach zbiorowych. Tematyka prac – bar-

dzo różna. Zaczęła od kotów, potem przyszły kwiaty, rośliny, posta-

ci, portrety i obrazy abstrakcyjne. Talent odziedziczyła po ojcu, któ-

ry choć nie miał wykształcenia plastycznego, ale pięknie rysował. Oj-

ciec zmarł przed czterema laty, a pani Beata na podstawie jego rysun-

ku stworzyła linoryt, który umieściła na nagrobku ojca na zabierzow-

skim cmentarzu. Jej dwie córki bliźniaczki: Magda i Marta – dziś

26-letnie ukończyły ASP. Młodsza Marysia – absolwentka Zarzą-

dzania Mediami i Kulturą na UJ jest kuratorem wystawy w SCKiP.

- Mam już pomysł na kolejny cykl obrazów, na kolejną wystawę:

siedem grzechów głównych i ósmy: egoizm – mówi artystka. Teraz

moją przyjaciółką jest Zosia Florek – Paszkowska, niepełnospraw-

na graficzka komputerowa. Jak zaczęłam chorować, wielu dawnych

przyjaciół i znajomych odsunęło się ode mnie. A przecież mimo nie-

pełnosprawności, jestem tą samą osobą. Nie wiem, dlaczego tak jest...

Lucyna Drelinkiewicz

W lutowym numerze gazety słowa wypowiedziane już w kuluarach po zakończeniu posiedzenia Komisji Budżetowej Rady Gminy, podczas którego rozpatrywano zabezpieczenie środków fi nansowych na rozbudowę szkoły w Zabierzowie: „Możemy do niej przystąpić natychmiast jeśli tylko zajdzie taka potrzeba” przypisałem wójtowi p. Elżbiecie Burtan. Tymczasem padły one z ust jednego z uczestników tego posiedzenia, za co p. Elżbietę Burtan i autora tych słów (nazwisko do wiadomości autora) serdecznie przepraszam.

Witold Ślusarski

W tekście o spotkaniu seniorów w Balicach wkradło się kilka nieścisłości, na które zwrócił uwagę w piśmie skierowanym do redakcji sołtys Balic Kazimierz Drelewski:• po pierwsze dr Jerzy Adamus nie był

dyrektorem miejscowej szkoły. Pana dr. przepraszam za ”mianowanie” Go dyrektorem szkoły zamiast zaznaczyć, iż był On wykładowcą akademickim.

• po drugie zespół muzyczny przedstawiony jako zespół szkolny jest rodzinnym zespołem muzycznym

• po trzecie medal dla prof. Stefana Wierzbowskiego i dr. Jerzego Adamusa nosi właściwą nazwę” „Zasłużony dla Ziemi Balickiej”

• po czwarte: Michał Batkiewicz mieszka poza Balicami, pracownię ma na terenie Szczyglic

• po piąte Józef Stachera jest mieszk ańcem Balic, aczkolwiek nigdy nie prostował On tego w naszych rozmowach, iż kapela działała na terenie Mydlnik.

Na marginesie: Prof. dr Stefan Wierzbowski w żadnej rozmowie ze mną nie kwes onował nazwanie Go „wybitnym specjalistą w zakresie hodowli koni” aczkolwiek ma wiele innych cennych osiągnięć, także w naukach związanych z hodowlą tych zwierząt. (o czym pisałem już wielokrotnie na łamach tej gazety)Odnosząc się do oceny objętości relacji – nie uważam, by była ona uszczuplona wobec relacji z innych tego typu spotkań w innych sołectwach naszej gminy ani też nie oddawała atmosfery przebiegu spotkania. To jest odczucie bardzo osobiste i trudno się do tego ustosunkować w tym wyjaśnieniu.

Redaktor Naczelny Witold Ślusarski



Działając w imieniu własnym w oparciu o reguły Prawa

Prasowego oraz w reakcji na nieprawdziwe informacje przy-

pisujące nam zorganizowanie prowokacji, wywołanie nie-

pokojów społecznych, a jednocześnie szkalujące nasze do-

bre imię poddając pod wątpliwość intencje jakie kierowały

nami podejmując się zorganizowania szerokiej akcji infor-

mującej mieszkańców o decyzjach Komisji Budżetu i Finan-

sów Gminy Zabierzów, przedstawiamy chronologię wyda-

rzeń mających w naszym przekonaniu ścisły związek z po-

ruszonym przez Redakcję „Znad Rudawy” tematem.

16 listopada wójt przedkłada Radzie Gminy Zabierzów pro-

jekt budżetu na kolejny rok, planując w roku 2016 na roz-

budowę szkoły Podstawowej w Zabierzowie kwotę 3,5 mln

złotych. Jednocześnie przedkłada projekt uchwały w spra-

wie Wieloletniej Prognozy Finansowej na lata 2016 - 2024

uwzględniając limity wydatków na rozbudowę szkoły na

łączną kwotę 11,4 mln zł w rozbiciu na kolejne lata: 2016

r. – 3,5 mln, 2017 r. – 4,6 mln, 2018 r. – 3,3 mln.

10 grudnia na posiedzeniu Komisji Budżetu i Finansów

Gminy w obecności wójta zostaje przez radnego Wiesława

Czajowskiego zgłoszony wniosek o zdjęcie całej kwoty 3,5

mln złotych z zadania pn. „Rozbudowa Szkoły Podstawowej

w Zabierzowie”. Wniosek nie zostaje poddany pod głosowa-

nie w związku z sugestią wójta o pozostawienie kwoty 0,5

mln zł. Przewodniczący Komisji formułuje wniosek o zdję-

cie kwoty 3 mln zł i pozostawienie 0,5 mln zł. Wniosek jest

głosowany i 6 głosami za (Wojciech Stępień, Tadeusz Brzu-

chacz, Wiesław Czajowski, Jacek Kozera, Kazimierz Kape-

lan, Edward Rogóż) i 1 głosem przeciwnym (Edmund Dą-

browa) zostaje przyjęty.

12 grudnia w Zabierzowie kolportujemy plakaty informu-

jące mieszkańców o decyzji Komisji Budżetu i Finansów

Gminy oraz ewentualnych konsekwencjach w przypadku

utrzymania tej decyzji przez Radę Gminy.

13 grudnia za zgodą proboszcza parafii pw. św. Franciszka

z Asyżu w Zabierzowie ks. Krzysztofa Burdaka, wychodzą-

cym z kościoła mieszkańcom rozdajemy ulotki informują-

ce o decyzji Komisji Budżetu i Finansów Gminy oraz ewen-

tualnych konsekwencjach tej decyzji mogących wstrzymać

lub odsunąć w czasie decyzję o rozbudowie szkoły.

14 grudnia w Samorządowym Centrum Kultury i Promo-

cji Gminy w Zabierzowie odbywa się spotkanie mieszkań-

ców w sprawie ewentualnego zagrożenia dla realizacji roz-

budowy Szkoły Podstawowej w Zabierzowie wynikające-

go wprost z decyzji Komisji Budżetu i Finansów Gminy.

Obecni na spotkaniu radni członkowie Komisji Budżetu

i Finansów Gminy deklarują gotowość do odbycia wizyty

w szkole i zorganizowania posiedzenia Komisji poświęco-

nego głównie tematowi rozbudowy szkoły. Obecni na spo-

tkaniu mieszkańcy Zabierzowa postanawiają przystąpić do

akcji zbierania podpisów pod apelem do wójta i radnych

o koniczności rozbudowy szkoły.

15 grudnia posiedzenie Komisji Edukacji, Zdrowia i Opie-

Sprostowanie do artykułu pt.

„Nie ma zagrożenia dla rozbudowy szkoły w Zabierzowie”.

ki Społecznej poprzedzone jest wizytacją w budynku szko-

ły. W wizytacji szkoły uczestniczą członkowie Komisji Bu-

dżetu i Finansów Gminy. Na posiedzeniu Komisji Eduka-

cji, Zdrowia i Opieki Społecznej zostaje przedłożona pety-

cja Rady Rodziców będąca jednocześnie apelem do wój-

ta i radnych o ponowne rozważenie zasadności rozbudowy

szkoły. Podczas posiedzenia zostaje przegłosowany 3 gło-

sami za (Tadeusz Jojczyk, Jerzy Dąbek, Jerzy Cywicki) przy

2 wstrzymujących (Stanisław Dam, Tomasz Kasprzyk)

wniosek o pozostawienie całej kwoty tj. 3,5 mln złotych

w budżecie na zadnie pn. „Rozbudowa Szkoły Podstawowej

w Zabierzowie”.

16 grudnia wójt składa pismo do przewodniczącego Komi-

sji Budżetu i Finansów Gminy o rozważenie i ewentualną

zmianę wniosku dotyczącego zadania „Rozbudowa Szko-

ły Podstawowej w Zabierzowie”, ponieważ proponowane

przez Komisję środki w wysokości 0,5 mln zł do wydatko-

wania w 2016 r. stanowią zbyt niską kwotę na realizację zna-

czącej części zadania.

17 grudnia obraduje zapowiadana na spotkaniu miesz-

kańców Komisja Budżetu i Finansów Gminy. Wójt skła-

da wniosek o zwiększenie wcześniej zaproponowanej kwo-

ty 0,5 mln zł o dodatkowe 1,5 mln zł, aby utrzymać poziom

finansowania rozbudowy szk oły w 2016 roku na poziomie

2 mln zł. Za wnioskiem głosuje 7 radnych (Wojciech Stę-

pień, Tadeusz Brzuchacz, Edmund Dąbrowa, Jacek Koze-

ra, Kazimierz Kapelan, Edward Rogóż, Jan Surówka) 1 rad-

ny (Wiesław Czajowski) był przeciwny. Wójt deklaruje go-

towość przystąpienia do ogłoszenia przetargu na całą rozbu-

dowę już wiosną 2016 roku.

18 grudnia na Sesji Rady Gminy Zabierzów radni jednogło-

śnie przyjęli uchwałę budżetową i wieloletnią prognozę fi-

nansową obejmującą finansowanie zadania pn. „Rozbudowa

Szkoły Podstawowej w Zabierzowie” kwotami: rok 2016 -

2 mln, rok 2017 - 5,35 mln, rok 2018 - 4,11 mln.

22 stycznia 2016 r. podczas obrad Sesji Rady Gminy Za-

bierzów kierownik Wydziału Infrastruktury Komunalnej

p. Konrad Maniak potwierdził zadeklarowany przez wójta

termin ogłoszenia przetargu wskazując na koniec lutego br.

Nie komentujemy faktów. Do wglądu są protokoły i na-

grania z opisanych wcześniej wydarzeń. Do oceny Czytel-

nika pozostawiamy podjęte przez nas działania. Informując

mieszkańców o decyzji Komisji Budżetu i Finansów Gmi-

ny spełniliśmy nasz obowiązek radnych wynikający wprost

z ustawy o samorządzie gminnym, cyt.: „Radny obowiąza-

ny jest kierować się dobrem wspólnoty samorządowej gmi-

ny. Radny utrzymuje stałą więź z mieszkańcami …”. Jedno-

cześnie zapewniamy, że dołożymy wszelkich starań, aby ta

od wielu lat oczekiwana rozbudowa doczekała się realizacji.

Jerzy CywickiEdmund Dąbrowa

Jerzy Kowalik



Nie samym Sienkiewiczem

Rudawa żyje...Każdy z mieszkańców Rudawy na pytanie o Henryka Sien-

kiewicza z dumą przytoczy historie jego pobytu w naszych stro-

nach. W końcu nie w każdej miejscowości tak znana postać wy-

poczywała i spędzała czas na pisaniu książek. Niewątpliwie jest

to powód do dumy, jednak niejedyny z czego nie wszyscy zda-

ją sobie sprawę.

Rudawa dzięki swej lokalizacji stanowiła idealne miejsce do

odpoczynku. Bliskość dużego miasta, Krakowa, dogodne połą-

czenie kolejowe, sąsiedztwo Krzeszowic słynących z uzdrowi-

skowych walorów, oraz piękna okolica. Wszystko to sprawiło,

że do Rudawy zjeżdżali się zmęczeni miejskim zgiełkiem arty-

ści, pisarze, malarze. I tak wielu z nich gościło u Państwa Do-

mańskich w jednym z pierwszych murowanych domów, zwa-

nym dziś „Willą z wieżyczką”. Na szczególną uwagę zasługu-

ję sama postać Antoniny z Kremerów Domańskiej. Osoba nie-

zwykle barwna, zasłynęła jako autorka powieści historycznych

dla dzieci. Napisana przez nią „Historia żółtej ciżemki” do dziś

zajmuję miejsce w kanonie szkolnych lektur. Do tej książki war-

to wrócić również po latach, aby przenieść się w nasze rodzime

okolice widziane oczyma ludzi z minionych epok.

Z Rudawą jest również związana poetka Anna Libera „Kra-

kowianka”. Uważana za jedną z pierwszych kobiet-autorek

z początku XIX wieku. Mieszkała w Rudawie razem z rodzi-

cami, jej ojciec sprawował funkcję nauczyciela w szkole para-

fialnej. Chociaż utrzymywała się głównie z hafciarstwa to wła-

śnie tu „Krakowianka” odkryła swoje zamiłowanie do poezji.

Mimo, że swoje dorosłe życie związała na stałe z Krakowem,

często powracała do Rudawskich stron w pisanych przez nią

utworach m.in. „Na kiermaszu w Rudawie”. Jest to poetka za-

pomniana, ale zasługująca na ponowne odkryc ie, zarówno jej

twórczości jak również ciekawej osobowości.

W Rudawie kresu swojego życia doczekał znany publicy-

sta Karol Ludwik Koniński. W literaturze dwudziestolecia mię-

dzywojennego stanowił swoistą osobistość z bogatą twórczo-

ścią. Pisarz uchodził za szanowanego krytyka literackiego. Wie-

le jego utworów ma charakter religijny, zawierają one bardzo

interesujące poglądy. Jednak niezależnie od wszystkiego był

osobą sprawiedliwą i współczującą i chociaż jego twórczość

i przesłania mogą dziś budzić kontrowersję, z pewnością nale-

ży o nim wspomnieć.

Przez prawie 20 lat z Rudawą związany był malarz Wła-

dysław Łopuszniak. Mieszkał tu jako uczeń krakowskich szkół

powszechnych, a następnie jako student krakowskiej Akade-

mii Sztuk Pięknych. Z Rudawy wyjechał w roku 1936 do Pa-

ryża, gdzie został cenionym malarzem, a jego wystawy zyski-

wały bardzo przychylną opinię krytyków sztuki. Będąc jesz-

cze w Polsce Łopuszniak malował przede wszystkim portrety

zwykłych mieszkańców Rudawy oraz charakterystyczne dla tej

miejscowości obiekty. Dzięki temu właśnie malarstwu można

się dowiedzieć, że kiedyś na terenie Rudawy istniały wiatraki.

To tylko niektóre postaci, jakie dziś przypominamy. Jest ich

znacznie, znacznie więcej. Rudawa rozwija się, osiedlają się tu

nowi mieszkańcy, którzy nic albo prawie nic o jej przeszłości

nie wiedzą, a przecież żeby się z nowym miejsce zamieszka-

nia utożsamiać (bo chyba powinno im na tym zależeć) winni

znać także jego przeszłość. To nie tylko wzbogaca wiedzę ale

pozwala też zrozumieć specyfikę miejscowości. Jak widać nie

samym Sienkiewiczem Rudawa żyje. W historii miejscowości

zapisało się jeszcze wiele znanych osób, o których dziś nie pa-

miętamy. Może warto byłoby poświęcić trochę czasu i zagłę-

bić się w historie okolicy, która tak naprawdę stanowi kolebkę

kulturalną naszej gminy.

Żyją wśród nas ludzie, których interesuje historia swoich

miejscowości; może zechcą o nich napisać. Chętnie wydruku-

jemy, bo rolą ZNAD RUDAWY nie jest tylko – jak widzą ją

niektórzy adwersarze, donoszący na nas tu i ówdzie – wyłącz-

nie biuletyn urzędowy, ale właśnie uzupełnianie wiedzy histo-

rycznej, kulturalnej, społecznej, a przez to rozwijanie lokalne-

go patriotyzmu, przybliżanie naszych sołectw polskiej świado-

mości, że jesteśmy terenem bogatym w przeszłość, pięknym

w teraźniejszości i znanym dzięki właśnie tak wybitnym posta-

ciom i temu, co zostawili nam w spadku po sobie, a co my dzi-

siaj staramy się pielęgnować i rozwijać.



Kobiety w OSP Pierwsze wzmianki o ratownictwie ognio-

wym pojawiają się w Polsce już w średniowie-

czu. Pierwsze zorganizowane jednostki pożar-

nicze, będące prekursorami obecnej OSP, po-

wstały w drugiej połowie XIX w. równolegle we

wszystkich trzech zaborach. W Galicji pierwsza

„Ochotnicza Straż Ogniowa” została założona

w 1865 w Krakowie. Przez stulecia strażaka-

mi byli wyłącznie mężczyźni. Kiedy w szere-

gach OSP pojawiła się pierwsza kobieta – źró-

dła nie podają. Zresztą ich rola w jednostkach

OSP kiedyś była inna niż obecnie. Nie jeździ-

ły na akcje, nie miały strażackich mundurów, nie

brały udziału w szkoleniach; jeszcze 40 – 50 lat

temu działalność kobiet w OSP sprowadzała się

do organizowania uroczystości typu Dzień Stra-

żaka czy imprez towarzyszących lokalnym od-

pustom. Panie z drużyn OSP zwykle wspólnie

z Kołami Gospodyń Wiejskich przygotowywa-

ły posiłki, piekły ciasta. Teraz są pełnoprawnymi

strażakami. Coraz więcej kobiet jeździ do dzia-

łań ratowniczo – gaśniczych. Przechodzą bada-

nia lekarskie, muszą odbyć wszystkie szkole-

nia uprawniające do wyjazdów. Tworzą Kobiece

Drużyny Pożarnicze. Noszą mundury, z tym że

do galowego munduru, kobiety mają spódniczki.

Dziewczęta wstępujące do Młodzieżowych Dru-

żyn Pożarniczych także się szkolą i biorą udział

w sportowych zawodach pożarniczych, mogą

wyjeżdżać na obozy szkoleniowe, współfinan-

sowane przez Zarząd Oddziału Wojewódzkiego

Związku OSP RP Województwa Małopolskie-

go i Gminę Zabierzów. W gminie Zabierzów

jest 15 jednostek OSP, zrzeszają one 457 osób,

w tym 49 kobiet. Podobnie jest w innych gmi-

nach. Podczas akcji kobiety sprawdzają się

zwłaszcza w ratownictwie przedmedycznym.

Dlaczego kobiety wstępują w szeregi OSP?

Pewnie z tych samych powodów, dla których co-

raz więcej kobiet jest we wszystkich służbach

mundurowych i coraz więcej dziewcząt wybiera

szkoły o profilu mundurowym. W gminie Zabie-

rzów też są uczennice średnich szkół tego typu.

Trudne pytanie – mówi Marcin Cieślak,

prezes Zarządu Oddziału Gminnego Związku

Ochotniczych Straży Pożarnych Rzeczypospoli-

tej Polskiej w Zabierzowie - być może zgodnie

z dawnym porzekadłem „za mundurem panny

sznurem”, a mężatki – no, cóż, może chcą mieć

męża na oku, bo wiele pań z OSP to żony stra-

żaków... Za to w Zarządzie Gminnym nie ma

i chyba nigdy nie było kobiet – dodaje. Nawet

wśród delegatów na Gminny Zjazd 16 kwietnia

też nie ma kobiet. Jakoś nie rwą się do władzy...

Z okazji Dnia Kobiet Zarząd Oddziału

Gminnego życzy wszystkim Paniom – Straża-

kom pomyślności w życiu osobistym i zawodo-

wym oraz satysfakcji z pełnienia trudnej służby

w jednostkach OSP.

MARZEC w SCKiP Gminy Zabierzówul. Szkolna 2, 32-080 Zabierzów tel. 12 285 11 79

Centrum kultury ogłasza konkurs plastyczny pt. „Najbliższe w portre-

cie”. Konkurs adresowany jest do dzieci i młodzieży z Gminy Zabie-

rzów. Termin składania prac upływa 15 kwietnia. Regulamin konkursu

dostępny jest w sekretariacie SCKiPGZ.

1 marca upływa termin zgłoszeń do eliminacji gminnych 61. Ogól-

nopolskiego Konkursu Recytatorskiego, który odbędzie się 7 marca

w samorządowym centrum kultury. Konkurs adresowany jest do dzieci

z klas I-VI szkoły podstawowej oraz gimnazjalistów. Regulamin oraz

karty zgłoszenia dostępne są w Sekretariacie SCKiPGZ.

Zapraszamy na akcję artystyczną „Twoja Strefa Kultury” w dniu 2 mar-

ca o godz. 11:00. Akcja będzie integralną częścią odsłonięcia ściany ce-

ramicznej połączoną z warsztatami plastycznymi, prowadzonymi przez

instruktorów samorządowego centrum kultury.

W marcu zapraszamy do udziału w konkursie kulinarnym „Masz Babo

Placek”. Tegoroczny konkurs obejmuje ocenę tradycyjnych wypieków

oraz potraw. Chęć udziału w konkursie należy zgłosić do 11 marca.

Finał konkursu odbędzie się 20 marca na Rynku w Zabierzowie podczas

II Kiermaszu Wielkanocnego.

W dniach 19-20 marca na Rynku w Zabierzowie odbędzie się II Kier-

masz Wielkanocny. W tym czasie Rynek wypełnią kramy pełne pisanek

i ozdób wielkanocnych. Nie zabraknie także tradycyjnych potraw

i wypieków świątecznych. W sobotę odbędą się otwarte Warsztaty Wiel-

kanocne, w Niedzielę Palmową zostanie rozstrzygnięty Konkurs „Masz

Babo Placek” oraz konkurs na Najpiękniejszą Palmę Wielkanocną.

Kiermasz Wielkanocny ma na celu kultywowanie tradycji związanej ze

Świętami Wielkiej Nocy oraz integrację mieszkańców.

Zapraszamy do udziału w wydarzeniach. Szczegóły dostępne są na stronie

internetowej: http://sckipgz.zabierzow.org.pl

VIII Bieg Ku Rogatemu Ranczu

14 lutego przy pięknej słonecznej pogodzie i temperaturze 15 st. C,

odbyła się kolejna ogólnopolska impreza sportowa organizowana przez KKS

Jura Moto Sport i Jurajską Izbę Gospodarczą. Na dystansie 8150 metrów,

po okrutnie błotnistej trasie pobiegło 242 zawodników z różnych regionów

naszego kraju. Byli oni klasyfikowani w kategorii generalnej kobiet

i mężczyzn oraz specjalnej klasyfikacji małżeństw. Zwycięzcami biegu

zostali Agnieszka Cader z Zabierzowa z czasem 33:55 i Andrzej Lachowski

z Krakowa z czasem 28:58. W klasyfikacji małżeństw nagrodzone zostało

12 par małżeńskich.



Kleszczowska WielkanocMieszkańcy Kleszczowa dbają o zachowanie tradycji zwią-

zanych ze Świętami Wielkanocnymi. W sobotę, 12 marca będą

robić świąteczne palmy. Do świetlicy w Kleszczowie zaprosi-

li mieszkankę Rudawy, panią, która kiedyś wyplatała tradycyj-

ne palmy na sprzedaż. Teraz tej sztuki będzie można od niej

się nauczyć.

W kolejną sobotę, 19 marca od godz. 11 - tej w świetli-

cy zaplanowano robienie pisanek. - W ubiegłym roku w ma-

lowaniu pisanek wzięło udział 20 osób, zapraszamy nie tyl-

ko mieszkańców naszej miejscowości, chcielibyśmy, by w tym

spotkaniu wzięli udział zwłaszcza młodzi – mówi Maria Fi-

lipowicz – Rudek, jedna z organizatorek – by młodemu po-

koleniu przekazać nasze kleszczowskie zwyczaje. Przy okazji

pogadamy, pośmiejemy się – dodaje – dawniej kobiety „wy-

mieniały poglądy” przy darciu pierza, dziś chcemy nawiązać

do atmosfery tamtych wiejskich spotkań. Do świetlicy trze-

ba przynieść wydmuszki z jaj lub kupione białe jajka ze styro-

pianu oraz wszystko, co może się przydać do ich ozdobienia.

W Wielką Sobotę po święceniu, pomalowane, ozdobione bi-

bułką i wstążeczkami pisanki zostaną wystawione w kapli-

cy Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Kleszczowie. Każ-

da pisanka zostanie umieszczona na oddzielnej tacce, na któ-

rą będzie się wrzucać zapałki; każdy wrzuci zapałkę na tackę

z - jego zdaniem - najpiękniejszą pisanką. Autorzy jajek z naj-

większą liczbą zapałek otrzymają nagrody książkowe.

Od kilku lat w Kleszczowie w okresie przedświątecznym

odbywa się też Droga Krzyżowa przez wieś: od kaplicy w kie-

runku ronda, a z ronda inną boczną drogą z powrotem do ka-

plicy. Nie ma tu stacji Drogi Krzyżowej, lecz zawsze w tych

samych miejscach umownych stacji, biorący udział w nabo-

żeństwie odśpiewują kolejną zwrotkę starej pieśni, dotyczącą

tej stacji. Tę pieśń odnalazł w archiwum swego dziadka Paweł

Rudek, muzyk mieszkający w Kleszczowie. - Ludzie w Klesz-

czowie dobrze śpiewają, tu są mocne i czyste głosy – mówi

pan Paweł. Kilka osób niesie duży drewniany krzyż. W trwa-

jącej ponad godzinę kleszczowskiej Drodze Krzyżowej bierze

udział około 150 osób.




Moda jest sztuką...Starsi czytelnicy być może pamiętają teksty Jana Kamycz-

ka w tygodniku „Przekrój”. Pod takim pseudonimem pisywa-

ła Janina Ipohorska – autorka porad z zakresu savoir-vivre’u,

scenarzystka pierwszego polskiego kryminalnego serialu tele-

wizyjnego „Kapitan Sowa na tropie”, autorka znanych afory-

zmów („Jaka to oszczędność czasu zakochać się od pierwsze-

go wejrzenia”, „Wymieniaj doświadczenia. Ale tylko na lep-

sze!”). Janina Ipohorska twierdziła, że „moda jest dziedziną

sztuki, w której każdy powołany jest do twórczości”. Miała ra-

cję, bo modę, zwłaszcza tę na własny użytek może tworzyć

i zwykle tworzy każdy sam.

Do 17 kwietnia w Gmachu Głównym Muzeum Narodo-

wego w Krakowie możemy obejrzeć wystawę „Modna i już

– moda w PRL”. Dziesiątki ubiorów zgromadzonych na wy-

stawie dowodzą kreatywności i zaradności Polek w tamtych

czasach. W szarej rzeczywistości - pustych półek sklepowych

i trudności z wyjazdem na Zachód wcale nie było łatwo być

modnie ubraną. W trudnych latach powojennych kobiety szyły

kreacje np. z materiału ze spadochronów, przerabiały mundu-

ry wojskowe, lub unowocześniały „ciuchy” przysłane w pacz-

kach z Ameryki. Z czasów przedwojennych została im jednak

zasada, że na każdą okazję i na każdą porę dnia obowiązuje

inny strój. Ta zasada obowiązywała jeszcze w latach 60-tych:

po prostu nie wypadało pójść na koncert w sukience, w której

chodziło się np. do pracy, choćby biurowej – w ministerstwie.

W latach 70-tych ubiór stał się manifestacją indywidualno-

ści. Pojawiły się stroje inspirowane stylem sportowym, folklo-

rem, spódniczki mini, albo maksi – do kostek, spodnie dzwony

i ręcznie robiona dzianina. Wraz z pogarszaniem się zaopatrze-

nia w latach 80-tych: czasach niepokojów społecznych i stanu

wojennego, by być modną trzeba było umieć stworzyć coś z ni-

czego: z ufarbowanej pieluchy tetrowej uszyć spódnicę, z bab-

cinej sukienki obciąć falbanki i przerobić na nowoczesną bluz-

kę, z narzuty na kanapę wykroić płaszcz.

Dziś modną być jest znacznie łatwiej. Wystarczy zamó-

wić kreację u Zienia, Gosi Baczyńskiej lub innego projek-

tanta mody. Trzeba tylko mieć te parę tysięcy złotych... Moż-

na też ubierać się w licznych salonach, prowadzących odzież

od projektantów z Mediolanu, Paryża, Londynu. Ceny - po-

dobne. Dlatego większość Polek kupuje na bazarze tureckie

i chińskie podkoszulki i sweterki, grzebie godzinami w pudłach,

w tzw. second handach, nosi spodnie, bluzki i buty z hipermar-

ketów. Większości z nas nie przeszkadza to, że torebka nie pa-

suje do czapki, że do sportowej kurtki nosimy kapelusz, że do

filharmonii idziemy w dżinsach, a do pracy w biurze – w wy-

dekoltowanej sukni ozdobionej błyszczącymi cekinami. Prze-

cież w modzie – jak mówiła Janina Ipohorska – każdy powoła-

ny jest do twórczości! Tworzymy więc obraz kobiety XXI wie-

ku. Jeśli za 50 lat Muzeum Narodowe postanowi stworzyć wy-

stawę obecnej mody – nie zachwyci ona zapewne naszych po-

tomków.

Żałuję, że na wystawie „Modna i już – moda w PRL” nie

pokazano, jak zmieniały się trendy w modzie męskiej. Na tej

kolejnej – za 50 lat, podpowiadam przyszłym organizatorom

– koniecznie trzeba to nadrobić. Jeszcze większe wrażenie niż

dzisiejsza pulchna Polka w obcisłych getrach i bluzeczce nie

sięgającej pasa, czyli z gołym pępkiem, wywoła modny męż-

czyzna w siatkowym podkoszulku, białych skarpetkach do

czarnych półbutów lub sandałów, z grubym złotym łańcuchem

na szyi i sygnetem na palcu.




„Muzyka tysiąca i jednej nocy” koncert w wykonaniu Małopolskiej

Orkiestry Kameralnej pod dyrekcją Joanny Natalii Ślusarczyk, to już

siódma edycja zabierzowskich spotkań z muzyką klasyczną i rozryw-

kową. Tym razem wykonawcy wprowadzili słuchaczy, z jednej strony

w świat czarów i baśni, z drugiej przenieśli wszystkich w podróż do

odległych czasem zakątków i kultur. Na scenie obok orkiestry sym-

fonicznej pojawili się muzycy jazzowi, łącząc tradycyjne brzmienie

klasycznych instrumentów z swingową i taneczną muzyką świata.

Koncert rozpoczął się od fragmentów muzyki z „Peer Gynta” Edwar-

da Griega, napisanych do dramatu Henryka Ibsena. Orkiestra wyko-

nała Poranek, Serenadę Peer Gynta, Taniec córki króla gór oraz su-

itę W grocie króla gór, która nawiązuje do mrocznych sag skandy-

nawskich, pełnych opowieści o gnomach i trollach. Następnym przy-

stankiem w muzycznej podróży był świat amerykańskiego musicalu z lat 50-tych, w który przeniósł wszystkich Jakub Plamitzer

piosenką “Blue skies”, napisaną przez Irvinga Berlina.

W drugiej części programu muzycy zaprezentowali muzykę różnych zakątków i kultur - rodzimego Oberka, żarliwego Tanga ar-

gentyńskiego oraz bliskowschodniego i orientalnego Tańca izraelskiego. Z klimatów orientalnych muzycy powrócili do świata cza-

rów i baśni utworem Modesta Musorgoskiego Baba Jaga. Następnie zagrano miniaturę francuskiego kompozytora Clauda Debus-

syego Mały Murzynek, oraz fragment słynnego baletu Piotra Czajkowskiego Jezioro łabędzie. Niespodzianką był pokaz baletowy

w wykonaniu młodej tancerki Weroniki Dulskiej. Ostatnia część koncertu nawiązywała do słonecznej Macedonii, orkiestra wyko-

nała utwór Prolet, leto, esen, zima.

Centrum Kultury składa gorące podziękowania sponsorom koncertu. Projekt dofinansowali:Sołectwo Zabierzów, Krystyna i Lud wik Pietrasowie Delikatesy Słoneczko w Zabierzowie, Wioletta i Janusz Apostolscy Meble Sty-lizowane i Nowoczesne w Zabierzowie, Tadeusz Kumorek Firma Drukmar w Zabierzowie, Wojciech Hudyka Firma Alsal z Niego-szowic, Sławomir Młynarczyk Firma Proxima z Nielepic.

K.S.

Muzyka tysiąca i jednej nocy w Centrum Kultury

Zatrudnię stolarzy

do warsztatu

stolarskiego

w Rudawie

tel. 501-309-914



Z bibliotecznej półki

...czyli co słychać w literackim świecie…

„Ty pierwszy, Max” -

Lenna Parkkinen

„Właśnie po to są książki, że-

byś mógł dowiedzieć się cze-

goś o rzeczach, z którymi nie

chciałbyś mieć normalnie nic

wspólnego”. W ten sposób

młoda fińska pisarka Lenna

Parkkinen zachęca nas do lek-

tury swojej debiutanckiej po-

wieści. Pierwsze co przycią-

ga wzrok to ciekawa okładka,

z wyraźnym motywem oddają-

cym klimat książki.

„Ty pierwszy, Max” to opo-

wieść o fińskich braciach sy-

jamskich, żyjących na począt-

ku XX wieku, którzy złączeni

tułowiami, są jednak dwoma

zupełnie odmiennymi charakterami. Max jest otwarty, przebo-

jowy, nie stroni od alkoholu. Drugi z braci Izaak to nieśmia-

ły, zamknięty w sobie i bardzo wrażliwy mężczyzna. To wła-

śnie on jest narratorem powieści. Świat widzimy jego oczyma.

Opowiada o nim barwnie, lecz z pewnym dystansem do otacza-

jącej ich ponurej rzeczywistości, nie kryjąc bólu wynikające-

go z fizycznego połączenia i stałego przekraczania granic pry-

watności. Porzuceni przez matkę i napiętnowani przez społe-

czeństwo, bracia stawiają czoła życiu i okrucieństwu ludzi. Pa-

radoksalnie kalectwo jest dla nich źródłem utrzymania i jedy-

nym kapitałem. Trafiają do najróżniejszych cyrków, w których

będą odgrywać przeróżne role, wystawiając się na widok złak-

nionej sensacji widowni. Upokarzani, wyzywani od dziwaków

nie przestają jednak marzyć o szczęściu i prawdziwej miłości…

Lenna Parkkinen w swojej książce znakomicie oddała mroczny

klimat Helsinek z początku dwudziestego wieku co w połącze-

niu z boga ctwem występujących w książce postaci, składa się na

całkiem udany debiut pisarki. Trzeba przyznać że, autorka solid-

nie przygotowała się do niełatwego przecież zadania, opisania

problemów związanych z poszukiwaniem własnej tożsamości

nawet w tak trudnej sytuacji jak bycie bliźniakiem syjamskim.

Z. Walczak

Dzień Otwarty

w Zespole Szkół w Rząsce

W sobotę, 20 lutego 2016 gościliśmy w naszej szkole kan-

dydatów na przyszłorocznych uczniów oraz ich rodziców. Nasi

obecni uczniowie oprowadzali gości po szkole, podczas gdy

dyrekcja i nauczyciele odpowiadali na pytania oraz prezento-

wali ofertę edukacyjną na kolejny już rok szkolny. Maluszki

- kandydaci do oddziału przedszkolnego i do klasy pierwszej

szkoły podstawowej - oswajały się ze szkołą podczas warszta-

tów plastycznych a ich rodzice mogli porozmawiać z nauczy-

cielami i załatwić formalności związane z zapisem do szko-

ły. Nasi przyszłoroczni gimnazjaliści zostali również zapro-

szeni na kolejne spotkanie z naszą szkołą podczas tzw. Dnia

Otwartych Drzwi, który odbędzie się 12 kwietnia 2016. W tym

dniu w naszej szkole wezmą oni udział w warsztatach eduka-

cyjnych. W czerwcu odbędzie się natomiast wycieczka inte-

gracyjna dla uczniów klas szóstych z obwodu naszego gi mna-

zjum. Zapraszamy do naszej szkoły!

Monika Musiał- Taźbirek- dyrektor

„Pomóc talentowi rozkwitnąć”

w Zespole Szkół w Rząsce

W dniach 16-17 lu-

tego 2016 w Ośrod-

ku Rozwoju Eduka-

cji w Sulejówku pod

Warszawą odbyło się

seminarium na te-

mat: „Pomóc talento-

wi rozkwitnąć – lokal-

ne działania koalicyj-

ne na rzecz uczniów

zdolnych”. W seminarium wzięli udział przedstawicie-

le uczelni wyższych, ośrodków doskonalenia nauczycie-

li, organizacji pozarządowych oraz Szkół Odkrywców Ta-

lentów z całej Polski. Zespół Szkół w Rząsce, jako jedną

z trzech zaproszonych szkół, reprezentowała pani dyrektor

Monika Musiał-Taźbirek, która podczas trwania seminarium

zaprezentowała pomysły, projekty i działania swojej szkoły

na rzecz uczniów uzdolnionych w dziedzinach nauk ścisłych,

dziedzinach artystycznych czy sportowych.


ONI honorują Zabierzowską Kartę Dużej Rodziny



Możesz mieć nowy, ekonomiczny, gazowy kocioł kondensacyjny z dopłatą z Gminy Zabierzów....Ponosisz wysokie koszty ogrzewania domu w sezonie grzewczym,

emitujesz do atmosfery sporo groźnych zanieczyszczeń? Czas na wymianę kotłów węglowych w ramach dotacji.

Gmina Zabierzów realizuje Program Ograniczenia Niskiej Emisji (PONE), w ramach której możesz otrzymać dofi nansowanie do wymiany starych nieekologicznych palenisk na paliwa stałe (tj węgiel, miał, drewno i inne odpady) na nowe proekologiczne źródła ciepła np. nowoczesne, wysoko sprawne kotły gazowe kondensacyjne. O dopłatę mogą ubiegać się osoby dysponujące prawem do dysponowania budynkami mieszkalnymi zlokalizowanymi na terenie gminy Zabierzów. Dofi nansowanie może wynieść do 85% kosztów poniesionych przy realizacji ww. wymiany. Niezależnie od tego, które z nowoczesnych rozwiązań wybierzesz, zapomnisz o noszeniu węgla i mozolnym rozpalaniu w piecu, zabrudzeniu i wyr-zucaniu popiołu. Przyczynisz się do ograniczenia zanieczyszczenia powietrza, chroniąc swoich bliskich, sąsiadów i siebie. Będziesz mógł się cieszyć komfortową temperaturą bez zbędnego wysiłku. Przesta-niesz się martwić ryzykiem pożaru czy zaczadzenia. Nowoczesne systemy grzewcze montowane przez naszych specjalistów, pozwolą ci zoptymalizować koszty eksploatacji i chronić środowisko naturalne.

Nasza fi rma ZIS-TECH, pomoże przygotować Ci wszelkie niezbędne dokumenty, wypełnić Deklarację udziału w PONE wraz z załącznikami oraz zapewni dostawę urządzeń i fachowe wykonawstwo robót instalacyjnych, w zakresie kosztów kwalifi kowanych zgodnych z Regulaminem udzielania dotacji.

Termin składania Deklaracji uczestnictwa, zgodnie z Regulaminem Gminy Zabierzów - do dnia 31.03.2016 r.

Wsparcie przy kompletowaniu dokumentów dot. Deklaracji uczestnictwa w PONE.Montaż systemów grzewczych i instalacji sanitarnych. Dowiedz się więcej.

Punkt konsultacyjny: ZIS-TECH, Zabierzów, ul. Rynek 1, godz. 8.00 do 15.00ZIS-TECH Grzegorz Owca tel.: 607 725 533, 607 760 770, email: [email protected], szczegóły: www.zis-tech.pl

Proverbia sapientiam populorum esseSkoro zatem przysłowia są mądrością narodów, more maiorum, dawnym obyczajem, pragniemy złożyć hołd naszym paniom, dedykując im z okazji

8 marca speculum exemplorum, wybrane przysłowia łacińskie, z żartobliwym komentarzem. Niechaj te flosculi sententiarum,

okazjonalne złote myśli Rzymian, posłużą ku zabawie i nauce.

Affectus cito cadit, aequalis est ratio – uczucie płoche, rozum stały.

Carpite florem, qui nisi carptus erit, turpiter ipse cadet – spieszcie zrywać kwiaty w

czasie kwitnienia, inaczej przepadną zwiędłe.

Comibus est oculis alliciendus amor – słodkim spojrzeniom nie oprze się kochana

dziewczyna.

Credula res amor est – łatwowierna jest miłość, nierozważnie skłonna jest ufać.

Domi mansit, lanam fecit – w domu siedzi, wełnę przędzie.

Humanum amare est, humanum autem ignoscere est – kochać jest rzeczą ludzką, ludzką

rzeczą jest też wybaczać.

Militiae species amor est – między miłością a wojną nie ma żadnej różnicy.

Nuptiae nuptiarum sunt occasiones – zaślubiny okazją do wielu przyszłych zaślubin.

Sine Cerere et Libero friget Venus – kiedy brakuje pokarmu i wina, miłość wygasa.

Quod felix, faustum fortunatumque sit, zdrowia, szczęścia, pomyślności naszym Paniom.

Wybrał i skomentował Aleksander Płazak



AURELIA – łacińskie aureus oznacza tyle, co złoty, złocisty.

W formie żeńskiej występuje niezwykle rzadko. Z tym imie-

niem nie związane są żadne przysłowia. Imieniny Aureli (Au-

reliusza) te najpopularniejsze przypadają a 25. IX. i 02.XII.

BRUNO – imię to pochodzi z języka staro niemieckiego, ozna-

cza brunatnego niedźwiedzia. Brak jest formy żeńskiej. Z tym

imieniem nie wiążą się żadne przysłowia. Znani Polacy o tum

imieniu to: Bruno Jasieński – pisarz, przedstawiciel futuryzmu,

Bruno Schulz – pisarz, autor „Sklepów cynamonowych” i „Sa-

natorium pod klepsydrą”, Bruno Winawer – dramaturg. Naj-

bardziej popularne imieniny przypadają na dni: 6, 11, 15. X.

KLAUDIA (KLAUDYNA) – imię pochodzenia łacińskie-

go, oznacza kogoś kto nie idzie prosto przez życie, jest pozba-

wiony pewności siebie. Z imieniem tym niezwiązane są żad-

ne przysłowia polskie. Najbardziej znane Polski o tym imieniu

to: Klaudyna z Działoszyńskich Potocka, sanitariuszka w Po-

wstaniu Listopadowym. Imieniny: 15.X. 26.IV. 06.VI. 08.XI.

KONRAD – imię pochodzenia staro niemieckiego, oznacza

tego, który ma udzielać śmiałych rad i jest odważny. Z imie-

niem tym związane jest przysłowie: „Lepsza na Konrada głod-

nych wilków gromada niźli chłop w koszuli”. Znani Polacy:

Konrad Guderski, dowódca obrony Poczty Gdańskiej, Konrad

Krzyżanowski malarz i pedagog. Imię bardzo znane z literatu-

ry – „Konrad Wallenrod” Adama Mickiewicza, Konrad z „Wy-

zwolenia” Stanisława Wyspiańskiego. Najbardziej popularne

imieniny – 14 i 19. II. 21.IV. 01.VI. 07.VIII. 21 i 26. XI.

OLAF – imię pochodzi z języków skandynawskich, oznacza

tego, który jest umiłowany. Brak formy żeńskiej. Z tym imie-

niem nie związane są żadne polskie przysłowia. Brak też zna-

nych Polaków o tym nazwisku. Najpopularniejsze imieniny

– 29.VII.

LILIANA – imię żeńskie oznacza tę, która jest piękna i czy-

sta jak lilia. Nie znaleźliśmy żadnych przysłów związanych

z jej imieniem, a jedyną literacką bohaterką jest Lilla Wene-

da z dramatu Juliusza Słowackiego. Imieniny – 14.II. 04.XI.

MAKSYMILIAN – imię ostatnio bardzo popularne, pocho-

dzi z języka łacińskiego, szczyciło się nim wiele najstarszych

patrycjuszowskich rodów rzymskich. Przysłowia związane

z tym imieniem: Na Maksymiliana babskie lato się przesila”,

„Na Maksymiliana podaj palto dla pana”. Najbardziej znani

Polscy: Maksymilian Fredro, wojewoda podolski, pisarz poli-

tyczny, Maksymilian Gierymski – malarz, Maksymilian Kol-

be. W literaturze imię to występuje w „Opowieściach pod psem

(a nawet dwoma)” Janusza Meissnera. Imieniny: 12.X. 27.XI.

LIWIA – MILENA – MAJA – nie znaleźliśmy żadnych od-

niesień ani źródeł pochodzenia tych imion.

KAJETAN – imię pochodzenia włoskiego, bardzo często uży-

wane w wielu krajach. Pochodzi prawdopodobnie od wło-

skiego miasta Caieta i oznacza zamieszkałych tam mężczyzn.

Brak formy żeńskiej. Znaleźliśmy zaledwie jedno przysłowie,

w którym to imię występuje: „Święty Kajetanie strzeż od desz-

czu sprzątanie”. Znani Polacy: Kajetan Koźmian – poeta, prze-

ciwnik romantyzmu, zwolennik klasycyzmu oraz Kajetan Wę-

gierski – poeta, satyryk. Imieniny: 07.VIII.

TYMON – pochodzi z języka greckiego, oznacza człowieka

wielkiego serca, zdolnego do wielkich zrywów i do słusznego

gniewu. Przysłowia: „Na świętego Tymona siej orkisze, jęcz-

miona”, „Na Tymona siej jęczmiona, byś do świętej Katarzyny

poobsiewał koniczyny”. W polskiej historii najbardziej znany

Tymon to Tymon Niesiołowski, malarz i grafik, profesor uni-

wersytetu w Toruniu. Imieniny: 19.IV.

IZYDOR – pochodzi z języka greckiego. Oznacza tego, któ-

ry jest darem. Najpopularniejsze przysłowia z tym imieniem

związane: „Na Izydora (10.V.) pusta komora”, „Na świętego

Izydora często bywa chłodna pora”, „Na świętego Izydora dla

bociana pora”. Najbardziej znani Polacy: Jan Izydor Sztaudyn-

ger – poeta, satyryk, autor popularnych fraszek.

MARCEL – pochodzi z języka włoskiego. W tej formie ra-

czej w języku polskim nie występuje, bardziej jako Marceli.

Nie doszukaliśmy się żadnych przysłów z tym imieniem zwią-

zanych, za to w polskiej historii występuje dożo znanych arty-

stów i naukowców, niekoniecznie polskiego pochodzenia ale

mocno z Polską zawiązanych: Marcello Bacciarelli – nadwor-

ny malarz Stanisława Augusta, Marceli Krajewski – poznański

malarz i portrecista, Marceli Nencki – lekarz, chemik, fizjolog,

Marceli Nowotko – działacz ruchu robotniczego. Imieniny: 16,

31, I. 19.II. 10.III. 09.IV. 14, 17.VII.

WITOLD – imię pochodzenia litewskiego, oznaczające

tego, który sprawuje władzę. Z tym imieniem związane

jest następujące przysłowie: „Co Witold dał, to Gasztołd

wydał” (Gasztołdowie to litewscy magnaci z XV – XVI

wieku). W literaturze pięknej występuje Witold Granow-

ski w powieść i Stefana Żeromskiego „Walka z szata-

nem”. Najbardziej znani Polacy w historii Polski: prof.

Witold Biernawski – teoretyk metali obróbki skrawa-

niem, Witold Hulewicz – poeta i prozaik, Witold Prusz-

kowski – malarz, Witold Wandurski – poeta i dramaturg.

Imieniny: 15.VI. 12.XI.

/wś/

Co należy wiedzieć o swoim rzadkim imieniuMijający rok kalendarzowy wzbogacił naszą gminę o ponad 200 nowych mieszkańców. Pokusiliśmy się, choć-

by dla zaspokojenia ciekawości P.T. Czytelników, jakie też imiona wstępowały najrzadziej i najczęściej od stycz-nia do końca października. Do najczęściej należą: Mikołaj, Mateusz, Maksymilian, Michał, Kacper, Antoni, Leon, Wojciech, Anna, Magdalena, Hanna, Zofia. Do poszukiwania źródłosłowu tych imion powrócimy w następnych wydaniach gazety. Obserwujemy powrót do imion dla Polski charakterystycznych jak: Stanisław, Franciszek, Władysław, Zofia, Maria, Anna. Zupełnie ze słownika imion zniknęły: Józef, Bolesław, Bronisław, Waldemar, Kazimierz. Dziś ujawniamy tajemnicę imion występujących w naszej gminie najrzadziej.



Już wkrótce pierwszoklasiści z Bolechowic wyruszą

w kosmiczną podróż… Od 1 marca Gminna Biblioteka Publiczna

w Zabierzowie – Filia w Bolechowicach będzie

realizowała autorski projekt: „ Kosmos – nasze

wielkie podwórko!” Środki na realizację pro-

jektu w kwocie 9 tysięcy złotych pozyskali-

śmy z konkursu grantowego „Na dobry począ-

tek” - prowadzonego przez Fundację BGK im.

J. K. Steczkowskiego. Fundacja BGK realizuje programy zaangażowania społecznego w imieniu Banku Gospodarstwa Krajowe-

go. Przyznaje granty projektom, które wykorzystują nowatorskie metody pracy z dziećmi i lokalne zasoby, angażują rodziców i in-

stytucje partnerskie. Jej misją jest tworzenie przyjaznego i inspirującego otoczenia do rozwoju dzieci i młodzieży. W tegorocznej,

już ósmej edycji konkursu „Na dobry początek” wpłynęła rekordowa liczba 742 wniosków projektowych, z których tylko 50 otrzy-

mało dofinansowanie.

Nasz nagrodzony projekt odpowiada na zainteresowania i fascynację dzieci związane z kosmosem. Obserwujemy na co dzień,

że mali czytelnicy coraz częściej sięgają po książki o planetach, gwiazdach, lotach na księżyc… Doceniając te zainteresowania

dzieci, postanowiliśmy wyruszyć z nimi i ich rodzicami w pozaziemską podróż. Naszym literackim przewodnikiem będzie Marce-

linka, bohaterka książki J. L. Wiśniewskiego - „W poszukiwaniu najważniejszego. Bajka trochę naukowa”. Kosmiczno – eduka-

cyjną przygodę rozpoczniemy już w marcu i przez kolejne cztery miesiące wraz z dziećmi i ich rodzicami będziemy „oswajać Ko-

smos”. Zaplanowaliśmy wiele różnorodnych i bardzo atrakcyjnych działań m.in.: warsztaty w Planetarium i Ogrodzie Doświad-

czeń, astronomiczną noc, loty w symulatorach w Muzeum Lotnictwa, gry terenowe, eksperymenty z Laboratorium Pana Korka pod-

czas pikniku naukowego, spotkania literacko-naukowe w bibliotece, a na finał bal nie z tej ziemi…

Projekt będziemy realizować we współpracy ze Szkołą Podstawową w Bolechowicach. Wezmą w nim udział uczniowie z klasy

1c pod opieką wychowawczyni Marii Półtorak.

Instytucją aplikującą w programie „ Na dobry początek” jest Samorządowe Centrum Kultury i Promocji Gminy Zabierzów, w któ-

rego strukturach działa Gminna Biblioteka Publiczna w Zabierzowie wraz z filiami.

Zofia Walczak koordynatorka projektu, Biblioteka Publiczna w Bolechowicach

Projekt dofinansowany przez Fundację BGK w programie „Na dobry początek!”



Od niepamiętnych czasów mieszkańcy

wsi Zabierzów należeli do parafii w Mo-

dlnicy, odległej 8 klm od Zabierzowa. Ta

znaczna odległość jakoteż niewygodna

droga, zwłaszcza w porze jesiennej i zi-

mowej była przyczyną, że zaledwie pewna

niewielka liczba Zabierzowian korzystać

chciała z nabożeństw w Modlnicy. Ludzie

dobrej woli szli raczej do kościoła bliż-

szego w Bolechowicach na nabożeństwa

w niedziele i święta lub jeździli koleją do

Krakowa. Starcy zostawali w domu, mło-

dzieńcy trwonili czas na zabawach i wałę-

saniu się, stąd też uświadomienie religijne

o obowiązkach chrześcijańskich oraz zna-

jomość prawd katechizmowych nie mogła

być zadowalająca mimo pracy duszpaste-

rzy w Modlnicy. Szkoła ludowa, istnieją-

ca od roku 1850, w Zabierzowie wywie-

rała kulturalny wpływ na ludność. Zazna-

czyć należy, że nie mało zasługi w gminie

przed erekcyą duszpasterstwa w Zabierzo-

wie położył tutaj nauczyciel Andrzej My-

szal, który tutaj pracował lat kilkadziesiąt

na niwie kulturalno-społecznej. Za jego

czasów zaczęła kiełkować myśl, by w Za-

bierzowie wybudować dużą kaplicę, w któ-

rejby się mogły odprawiać Msze św. co kil-

ka niedziel. Myśl rzucona w tym kierun-

ku w roku 1870, dojrzała dopiero w roku

1891, w którym wybudowano kaplicę dzię-

ki ofiarności bogatych gospodarzy. „Pa-

miętnik

budowy kaplicy kościelnej”, spisany przez

nauczyciela Andrzeja Myszala począw-

szy od roku 1891, przedstawia całą histo-

ryę powstania skromnego przybytku mo-

dlitwy. Wymieniony „Pamiętnik” znajdu-

je się w domu parafialnym. Gdy budowa-

no tę kaplicę w r. 1891 i następnych, nikt

z Zabierzowian nie marzył, aby kiedyś na-

stały czasy, w którychby rozpoczęto stara-

nia o ustanowienie osobnego duszpaster-

stwa. W dowód tego twierdzenia można

przytoczyć fakt, że kaplica postawiona zo-

stała bez myśli na dalszą metę – tuż przy

samej drodze publicznej, wobec czego nie

nadawała sie tak kaplica, jak plac na ewen-

tualne powiększenie w przyszłości. Budo-

wano kaplicę dorywczo – na dziś i bez za-

miaru powiększenia na przyszłość. Pleba-

nem w Modlnicy był wówczas (od r. 1889)

ks. Antoni Konopiński, który także nie

przypuszczał, by w Zabierzowie erygowa-

ne było oddzielne duszpasterstwo. Po wy-

budowaniu kaplicy na placu gminnym tuż

Nasz niestrudzony badacz dziejów historii gminy Edward Rudzki przysłał nam tym razem obszerne fragmenty

Kroniki parafialnej w Zabierzowie Jakóba Kodury z 1908 r.(Drukujemy wybrane fragmenty - pisownia oryginalna)

w najbliższem sąsiedztwie ogrodu dwor-

skiego zakonnic Norbertanek ze Zwie-

rzyńca, uzyskali mieszkańcy Zabierzowa

tę dogodną sposobność dla siebie, że mo-

gli od czasu do czasu zapraszać kapłana ze

Mszą św. do swej gminnej kaplicy. W póź-

niejszych latach przyjeżdżali ze Mszą św.

OO Reformaci z Krakowa za wynagrodze-

niem. Wreszcie od roku 1903 polecił Ordy-

naryat książęco-biskupi w Krakowie, aby

pleban modlnicki odprawiał co trzecią nie-

dzielę Mszą sw. w kaplicy zabierzowskiej.

Od roku 1902 zaczęli bogatsi gospodarze

myśleć, czyby można choćby z wielkiemi

ofiarami rozpocząć starania o ustanowienie

osobnej stacyi duszpasterskiej w Zabierzo-

wie. Ś.p. Kardynał książę-biskup krakow-

ski Jan z Kozielska Puzyna był przychyl-

ny tej sprawie zbożnej i dał wskazówki de-

legacyi, złożonej z poważnych gospodarzy,

co trzeba czynić i jakie warunki spełnić, by

doczekać się osobnego duszpasterza u sie-

bie. Warunki postawione były: 1). Złożyć

w Książęco-biskupim Konsystorzu zakła-

dowy kapitał, którego odsetki mają stano-

wić dotacyę (kongruę) dla księdza i jeżeli

będzie ekspozytura (filia), potrzeba 23.000

koron, jeżeli ma być probostwo, wyma-

ga się 30.000 kor. 2) Istniejącą kaplicę po-

większyć; 3) Wystawić plebanię, organi-

stówkę i cmentarz urządzić. Co do dota-

cyi, zobowiązała się gmina złożyć na fun-

dusz erekcyonalny 30.000 kor. w zamia-

rze utworzenia probostwa. Rzeczoną kwo-

tę nie bez wielkich trudności i starań zdoła-

ła gmina pożyczyć z Powiatowej Kasy kra-

kowskiej z mortyzacyą w 30 latach. Kapi-

tał ten ulokował Ordynaryat książęco-bi-

skupi w filii Banku krajowego. Odsetki

roczne 1200 k. płyną jako dotacya dusz-

pasterza. Ponieważ gmina czyniła starania

w Wiedniu o subwencyę względnie o przy-

jęcie na rzecz funduszu religijnego części

dotacyi, sprawa uległa o tyle zmianie pod

względem formalnym, że c.k. Minister-

stwo Wyzn. i Ośw. zezwoliło stale wyasy-

gnować z funduszu religijnego połowę do-

tacyi t.j. 607 k., by gmina zyskała połowę

kapitału w formie zwrotu z Ordynaryatu na

koszta budowy nowego Domu Bożego.

W roku 1907. wybudowano plebanię obok

drogi prowadzącej ku stacyi kolejowej we-

dług planu architekta D-ra Jana Zubrzyc-

kiego z Krakowa kosztem 12.000 koron.

Gmina przeznaczyła na rzecz probostwa

także kawałek pola, przytykającego do

plebanii. Przy wyborze miejsca pod ple-

banię nie liczono się wcale ze względa-

mi użyteczności i wygody dla duszpaste-

rza. Rozmieszczenie ubikacyi mieszkal-

nych i znaczna odległość domu plebań-

skiego od kaplicy to przecież kardynalne

błędy, których usunąć nie tak łatwo. Winę

tego wszystkiego przypisać trzeba samym

fundatorom, którzy nie pytając o zdanie

i radę doświadczonego kapłana, według

swego „widzimisię” dzieła dokonywali,

które okazuje się nie tylko dla teraźniej-

szości, ale na długą przyszłość nader nie-

wygodne i niepraktyczne. Wybór miejsca

na cmentarz grzebalny i fatalny dostęp do

niego czyż nie stwierdza dobitnie, że orga-

nizatorom parafii nie przyświecała myśl

i rozwaga na dalszą przestrzeń czasu! Ci-

śnie się mimowoli do myśli piszącego po-

wiedzenie gorzkiego zarzutu fundatorom:

„wyście wcale nie myśleli o tem, by ksiądz

miał wygodnie – łatwy dostęp do kościo-

ła, na cmentarz, – chodziło wam tylko o to,

by za wszelką ceny [sic!] dostać księdza”.

Po wybudowaniu plebanii, organistówki

i uporządkowaniu miejsca na cmentarz

jeszcze cały rok musiano czekać, zanim

ś.p. X. kardynał Puzyna przeznaczył osob-

nego kapłana dla Zabierzowa. Wypada za-

znaczyć na tem miejscu

z uznaniem i pochwałą tych Zabierzo-

wian, którzy całą duszą oddani byli spra-

wie utworzenia stacyi duszpasterskiej i nie

mało kłopotów przeżyć musieli, zanim ich

zabiegi pomyślnym skutkiem uwieńczone

zostały. Mężami wielce zasłużonymi są:

Paweł Majka, który znaczne sumy pienięż-

ne pracą zaoszczędzone przeznaczył na za-

kupno różnych rzeczy, potrzebnych przy

liturgii – jak to będzie poniżej wyszcze-

gólnione w rubryce: „Wykaz dobrodzie-

jów”. imiona tych, którzy dużo czasu zu-

żyli w różnych deputacyach do władzy ko-

ścielnej i świeckich instytucji, gdy robio-

no starania o probostwo: Józef Kruk, Mi-

chał Machlowski, Józef Machlowski, Ka-

sper Wojtach, Józef Czuber, który był wój-

tem w latach, kiedy budowano plebanię

(1907.), cmentarz urządzano; Jakób Kodu-

ra, wybrany wójtem i piastujący tę godność

od r. 1910, oraz Antoni Duda, który zawsze

szedł na każde zawołanie, ile razy potrzeba

zachodziła, by wybrać się w delegacyi do

władz przełożonych.

(cdn)



KRONIKA SPORTOWA

„Znad Rudawy” - Miesięcznik Społeczno-Kulturalny Gminy Zabierzów. Adres Redakcji: SCKiP Gminy Zabierzów, ul. Szkolna 2,

32-080 Zabierzów. Współpraca z Urzędem Gminy Zabierzów. ISSN 1505 2869. Strona internetowa: www.znadrudawy.com

e-mail: [email protected] [email protected] [email protected]

Redaktor Naczelny: Witold Ślusarski. Współpraca: Beata Baran, Lucyna Drelinkiewicz, Aleksander Płazak,

Tomasz Ziarkowski. Foto: H. Molik, U. Obydzińska, W. Wojtaszek, archiwum SCKiPGZ

Skład i łamanie tekstów, druk: Poligraficzny Zakład Usługowy „Drukmar”, 32-080 Zabierzów, ul. Rzemieślnicza 10.

Redakcja nie odpowiada za treść ogłoszeń i zastrzega sobie prawo dokonywania zmian i skrótów w nadesłanych tekstach. Artykułów nie zamówionych nie zwracamy.

Turniej unihokeja

13 lutego 2016 r. odbył się na hali sportowej OSR w Zabie-

rzowie, turniej unihokeja chłopców szkół podstawowych z tere-

nu gminy, w ramach Igrzysk Młodzieży Szkolnej. Udział wzię-

ło dziewięć szkół: ZSP Balice, SP Bolechowice, SP Brzezie,

SP Kobylany, SP Nielepice, ISP Radwanowice, SP Rudawa, SP

Rząska, SP Zabierzów. W półfinałach spotkały się reprezentacje

Balic, Bolechowic (0:3) oraz Zabierzowa i Rudawy (0:3).

O miejsce trzecie rywalizowali chłopcy z Zabierzowa: Balic

(1:0), wygrali gospodarze. O miejsce pierwsze zagrali zawod-

nicy z Rudawy: Bolechowic (0:1). Reprezentanci SP z Bole-

chowic jako zwycięzcy turnieju gminnego, będą reprezento-

wać gminę na zawodach powiatowych. Gratulujemy!

Kraków Business Park zabierzowskim centrum szachowym

Czwarty rok z rzędu cykl imprez jurajskich w Gminie Za-

bierzów rozpoczął 5 stycznia 2016 r. IV Noworoczny Juraj-

ski Międzynarodowy Turniej Szachowy o Puchar KBP, odby-

wający się w Centrum Restauracyjno-Konferencyjnym „Kra-

kowskie Przedmieście” na terenie Kraków Business Park. Tur-

niej otworzył Prezes Małopolskiego Związku Szachowego Jan

Kusina. Organizatorami byli: Kraków Business Park, Jurajska

Izba Gospodarcza, KKS Jura Moto Sport, Sekcja Szachowa

TS Wisła Kraków. Tegoroczny turniej był najlepiej obsadzo-

ny z dotychczas rozegranych. Wśród 70 zawodników z 4 kra-

jów (Rosja, Ukraina, Serbia, Polska) grało aż 6 szachowych

arcymistrzów. W Małopolsce nie ma obecnie silniejszego tur-

nieju szachów szybkich. W czwartej edycji turnieju zwycię-

żył z 21 pkt mistrz międzynarodowy Maksim Chigaew z Ro-

sji zdobywając puchar KBP i nagrodę pieniężną. Drugi był ar-

cymistrz Danił Lintchewski także z Rosji a trzecie miejsce za-

jął najlepszy Polak mistrz międzynarodowy Maciej Klekowski

z Wisły. Najlepszą szachistką była Jolanta Guzik z MCKiS Ja-

worznoW turnieju juniorów zwyciężył Bartosz Warchoł z TS

Wisła Kraków. Najmłodszą zawodniczką była zaledwie 4 let-

nia Apolonia Jaroś.

Kilka dni po turnieju noworocznym 9 i 10 stycznia w Cen-

trum „Krakowskie Przedmieście” odbył się I etap rozgrywek

drużynowych IV Ligi Małopolskiej w Szachach. Rywalizowa-

ło 9 zespołów. Zdecydowanie zwyciężył Goniec Staniątki wy-

grywając wszystkie spotkania.

Szachy na dobre zagościły w Kraków Business Park.

13 lutego w Centrum „Krakowskie Przedmieście” odbył się

największy w ciągu kilku ostatnich lat drużynowy turniej w ra-

mach szachowych rozgrywek małopolskich juniorów. Wzię-

ły w nim udział aż 32 drużyny m. inn. z Wieliczki, Myślenic,

Rabki, Krakowa, Wadowic, Sułkowic, Skawiny, Alwerni. Gra-

ło ponad 150 zawodniczek i zawodników.

W maju zapraszamy na kolejny Wiosenny Festiwal Sza-

chów w KBP

Marek Rowecki

Srebro dla łuczniczek GROTA

W dniach 19-21.02 w Łodygowicach odbyły się Halowe

Mistrzostwa Polski w kategoriach juniorów i młodzieżow-

ców w łucznictwie. Kolejny udany start zanotowały młodsze

koleżanki Kariny – młodzieżowy zespół GROTA Zabierzów

w składzie – Diana Stalmach, Katarzyna Korzeniowska,

Barbara Kwarciak i Anna Kręcioch - zdobywając srebr-

ny medal i tytuł v-mistrzyń Polski. Po wygraniu kwalifikacji

w półfinale pokonały łuczniczki Łucznika Żywiec 6:0, a w fi-

nale uległy łuczniczkom Jar Kielnarowa po wyrównanej wal-

ce 0:6. Indywidualnie na 8-mej pozycji sklasyfikowana zosta-

ła Diana Stalmach.


marzec 2016 nr 02 (215w) - Miesięcznik Znad Rudawy · I co P.T. Czytelnicy wybierają na marzec:...

Documents

Transcript of marzec 2016 nr 02 (215w) - Miesięcznik Znad Rudawy · I co P.T. Czytelnicy wybierają na marzec:...