Lipiec-Sierpień, Nr 7-8/2017 (183) Informator · zane z piciem alkoholu, katecheta wyjaśnia, że...

Informator parafialny

Lipiec-Sierpień, Nr 7-8/2017 (183)

Parafii Ewangelicko-Augsburskiej w Chorzowie

O to modlę się, aby miłość wasza coraz bardziej obfitowała w poznanie i wszelkie doznanie.

Flp 1,9

INFORMATOR PARAFIALNY

Parafii Ewangelicko-Augsburskiej

w Chorzowie

www.chorzow.luteranie.pl

Adres: Parafia Ewangelicko-Augsburska w Chorzowie,

ul. Dąbrowskiego 22, 41-500 Chorzów

E-mail: [email protected]

tel.: (032) 241 13 97

Konto parafialne: 50 1020 2368 0000 2702 0164 6959

Kancelaria w Chorzowie czynna: pon.- pt. w godz. 9.00-13.00

Duchowny:

Proboszcz: ks. Bogusław Cichy

tel. (032) 241 13 97, kom.0 500 70 4662

Adresy kościołów:

Kościół ks. Marcina Lutra Chorzów, ul. Powstańców 13

Kościół im. Elżbiety, Chorzów, ul. Katowicka 92

Zespół redakcyjny Informatora:

Joanna Famulska, ks. Tymoteusz Bujok, ks. Andrzej Wójcik,

Irmina Pizoń, Elżbieta Jakubiak, ks. Bogusław Cichy, Anna Gnida

Informator parafialny, Nr 7-8 (183) 2017 3

Poniewa ż jednak opieka Boża czuwała nade mn ą aż do dnia dzisiejszego, osta-łem si ę, dając świadectwo małym i wielkim, nie mó-wiąc nic ponad to, co po-wiedzieli prorocy i Moj żesz, że się stanie.

Dz 26,22

Wakacyjny czas urlopów nie jest nie służy rozmyślaniom. Skłania nas raczej do działa-nia – planujemy podróże dal-sze i mniej odległe, kupujemy potrzebny sprzęt i w końcu wyruszamy w drogę. Apostoł Paweł był właśnie człowie-kiem czynu, był podróżnikiem. Jego trzy podróże misyjne to około ..... przebytych kilome-trów. Pieszo, na pokładach statków. Apostoł nie był jed-nak turystą. Nie podróżował, aby zwiedzić czy zobaczyć

wspaniałe budowle, nie wy-bierał się w drogę, aby podzi-wiać widoki, zdobywać szczy-ty czy przywieźć do rodzinne-go Tarsu wspaniałą opaleni-znę albo inne pamiątki.

Przekonany o Bożym wybra-niu i posłannictwie dawał świadectwo małym i wielkim, nie mówiąc nic ponad to, co powiedzieli prorocy i Mojżesz, że się stanie. To my jesteśmy turystami. Nie planujemy za-zwyczaj niczego więcej ponad zwiedzanie zabytków, zdoby-wanie szczytów, spotkania z inną kulturą, posmakowania miejscowych specjałów. A niekiedy nawet nie to – wypo-czywamy na zamkniętych pla-żach w zamkniętych kuror-tach, mając wszystko w pa-kiecie biura turystycznego.

Oczywiście wypoczywać każ-dy może, jak chce. Ale po-

Słowo od Duszpasterza

Bogusław Cichy

Proboszcz Parafii


4 Informator parafialny, Nr 7-8 (183) 2017

myślmy nad duchowym wy-miarem podróżowania. A mo-że zostać Bożym turystą i dawać świadectwo małym i wielkim, nie mówiąc nic po-nad to, co powiedzieli prorocy i Mojżesz, że się stanie, a

więc być wszędzie, gdzie je-steśmy świadkiem miłości Chrystusowej. Może warto poszerzyć horyzonty naszych wakacyjnych podróży, skoro opieka Boża czuwała nad na-mi aż do dnia dzisiejszego.


Piórem... CzęstopadamprzedTobą,PanienakolanaImodlęsię...Odzisiaj,ojutroOmojedecyzjeOkazdydrobiazg,ktorymazaistniec

Chcę,bysOjcze–byłwaznywmoimzyciuChcę,bysmipomagałwkroczeniuprzeznieChcęniecierpiecgłodu,chłoduBrakuczegokolwiek,coniezbędne

ChcęmieccorobicChcęmiecdokądpojscChcębycbliskoCiebieCzytozłe?Nie.

Proszę,aTyodpowiadaszProszę,aTydajeszmito,conajlepszeAleczęstotylkoproszęWmoimpotokusłowczęstobrakujedziękczynienia

DzischcęzatoprzeprosicPrzeprosiczamojąpychęIzato,zeciąglemyslęZ, etowszystkopoprostumisięnalezy

ChcęCitez,OjczepodziękowacZawszystko,comidajeszKimmnieobdarzaszAlenadewszystkodziękujęCizatoKimjesteswmoimzyciu.

Justyna Minkina


J1,35-42rozwazanieradioKatowice16.07.2017r.

Nazajutrz znowu stał Jan zdwoma uczniami swoimi i uj-rzawszy Jezusa przecho-dzącego, rzekł: Oto BaranekBoży. A owi dwaj uczniowie,usłyszawszy jego słowa, poszlizaJezusem.AgdyJezussięod-wrócił i ujrzał, że idą za nim,rzekł do nich: Czego szukacie?Aoniodpowiedzielimu:Rabbi!(to znaczy: Nauczycielu) gdziemieszkasz?Rzekł im: Pójdźcie,a zobaczycie! Poszli więc i zo-baczyli, gdzie mieszka, i po-zostali u niego w tym dniu; abyło to około dziesiątej godzi-ny.Andrzej,bratSzymo-naPio-tra, był jednym z tych dwóch,którzy to słyszeli od Jana i po-szli za nim. Ten spotkał naj-pierw Szymona, brata swego, irzekł do niego: ZnaleźliśmyMesjasza (to znaczy: Chrystu-

sa).IprzyprowadziłgodoJezu-sa.Jezus,spojrzawszynaniego,rzekł: Ty jesteś Szymon, synJana; ty będziesz nazwany Ke-fas(toznaczy:Piotr).

Od początku naszego zycia zapi-sane mamy w sobie pragnienieBoga. I tegoBoga swiadomie lubmniej swiadomie poszukujemy.Często te nasze poszukiwaniakoncząsięszczęsliwie,bywajed-nak i tak, ze dajemy się zwiesc imyslimy,zeznalezlismycelisensnaszego zycia lub dajemy sięoszukac i przestajemy szukac…W dzisiej-szym tekscie widzimyniesamo-witąsytuację,uczniowieJana spotkają Jezusa… Ich cieka-woscdoprowadzadotego,zedo-swiad-czają jeszcze więcej, gosz-cząuJezusawdomu…Ichposzu-kiwaniakoncząsiętym,zespoty-kająjuznietylkonauczy-ciela,alerozpoznają w Jezusie Mesjasza,Chrystusa. Ot taka prosta histo-ria,takiejednospotkanie, jednak

Rozważanie

POSZUKIWANIA

Ks. Andrzej Wójcik proboszcz parafii w Gliwicach

i Pyskowicach


spotkanie, ktore rozpoczęło wzyciu tych ludzi rewolucję, du-chowy i nie tylko przewrot. OdtejporyidązaMesjaszem,otrzy-mują nowe imiona, nową tozsa-mosc,wzasadziedecydująsięnanowy początek, taki trochę startw nieznane, ale ufają, czują, zetenBaranekBozy toktos,nako-go czekali, ktos, kto nada cel isensichzyciu.Wieluludziposrodnas pamięta to pierwsze spotka-niez Jezusem.Kazdyznasprze-zył, przezywał je inaczej. Jednibyc moze doswiadczyli go pod-czas jakiegos nabozenstwa, innibyc moze na jakims Tygodniuewangelizacyjnym, rekolekcjach,amozepoprostuwzaciszuswo-jegodomu.Mozewciszy,amozepodczas jakiejs zyciowej burzy.Przypuszczam, ze to pier-wszespotkanie uczniowie bardzo do-brzesobiezapamiętaliici,ktorzyspotkali się z osobą Jezusa, row-niezmają jewpamięci,boprze-ciezwielka torzeczspotkaczba-wicielaizmienicswojezycie,od-nalezcsensicel,rozpocząc zyciewnadzieinawiecznosc,naniebo.Bywa jednak i tak, ze smaganiroznymi doswiadczeniami, bądzparadoksalnie otoczeni komfor-tem zapominamy o Jezusie, otym, ktorego kiedys spotkalismyna naszej drodze… Dzisiejszegoporanka po pierwsze warto za-dacsobiepytanie,najakimetapieswojejdrogiduchowejjestes.Za-czynasz szukac, znalazłes, czymoze zgubiłes tego nadającego

sens zyciu Chrystusa…Ipodrugie, jesli szukasz, to szu-kaju zrodła, idz tam,gdziesąCi,ktorzy znalezli Mesjasza, szukajgowSłowieBozymimodlitwie,inie boj się pytac, poszukiwac. Ajesliznalazłes,topomozodnajdy-wacgotym,ktorzyszukają,skła-daj dobre swiadectwo wiary iwreszcie,jeslijestestym,ktozgu-bił Chrystusa, to nie wstydz sięwrocic, byc moze ponownie dotejchwiliimiejsca,gdziegospo-tkałes, On cię nie odrzuci, aleucieszy się z Twojego powrotu inada ci z powrotem godnosc,sensicel.

W Ewangelii Łukasza Łk 15,7znajdujemy taką zachętę – Jezusmowi: Powiadamwam:Większabędzieradoscwniebiezjednegogrzesznika, ktory się upamięta,nizzdziewięcdziesięciudziewię-ciu sprawiedliwych, ktorzy niepotrzebująupamiętania.

Bycmozepodczasktorejsaktyw-noscizwiązanejzwielkimJubile-uszem 500 lat reformacji spo-tkaszChrystusa, spotkasz swoje-goMesjaszalubwrociszzpowro-temnaduchowadrogęzycia!Te-goCizyczę!

Błogosławionejniedzieli!

Amen.

Rozważanie


Humor z beEą

Hu

mo

r z be

Eą

Pewienksiądzdlaurozmaiceniaswoichkazanchętniewplatał

wniedrobnezartyihumoreski.Jedenzpara@ianzciekawosci

pytaduchownego,skądonewszystkiepochodzą.Natoksiądz

odpowiada:„Wszystkiesąmoje.”Wodpowiedzisłyszy:„Tow

takimraziemusiksiądzbycowielestarszyniznatowygląda.”

Podczaspiknikupastorwrozmowiezpara@iankąpyta, jak jej

się podobało kazanie. Na to zagadnięta kobieta odpowiada:

„Kazaniebyłodobre,tylkozakonczeniebyłotrochęspoznione.”

Nalekcjireligii,ktorejtematembyłyniebezpieczenstwazwią-

zanezpiciemalkoholu,katechetawyjasnia,zezwierzętasame

zsiebieniepijąalkoholu,comozebycdobrymprzykłademdla

ludzi.„Jeslispragnionemuosłudaszwiadrowodyiwiadroal-

koholu,tojakmysliszKrzysiu,cozaczniepicosioł?”„Wodę.”-

odpowiadazapytanyKrzysztof.„MaszzupełnąracjęKrzysiu,a

dlaczego?”„Bojestosłem!”-krzyczyJaszostatniejławki.

Filip nie potra@i wysiedziec spokojnie nawet kilku minut na

lekcjireligii-bezprzerwyprzebierarękamiinogami.Zdener-

wowany katecheta pyta: „Co z ciebie kiedys wyrosnie? Kim

chceszbycwprzyszłosci?”Filipnato,zechcezostackierowcą

rajdowym. „Dzięki Bogu!” - odpowiada kateche-

ta.„Przynajmniejwtedybędzieszprzypiętypasami!”

Andrzej jest zupełnym ignorantem na lekcji religii. Pewnego

razukatechetaniewytrzymujeimowi:„Andrzej,pojdzszybko

doaptekiikupzatrzygroszerozumu!”„Dobrze,proszęPana,a

czyjeszczecosPanpotrzebuje?”

Miłych,bezpiecznychiwesołychwakacji!

op

raco

wa

ł: xwf


Kącik dla dzieci

Wszystkimdzieciommałymidu-

zym zyczymyudanych,bezpiecz-

nych, błogosławionych, spędzo-

nychzBogiemwakacji!

PolecamyWamrowniezaplikację

Biblia dla Dzieci. Znajdziecie w

niejpiękniezilustrowanehistorie

biblijne i rozne quizy. Do zeska-

nowanieQRCodedlaAndroida i

AppStore.

Natomiast w TVP ABC mozecieobejrzec Księgę Ksiąg - niezapo-

mnianehistoriebiblijnewodcin-

kach. "Głowni bohaterowie Ola,

KrzysirobotGizmoprzeniosąsię

w czasie, aby przezyc i odkryc

prawdziwehistoriebiblijne."Do-

kładne informacje i linki do

miejsc,gdziejeszczemoznaoglą-

dac ten animowany serial znaj-

dziecienastronie:

www.ksiegaksiag.com. W ten

sposob czas spędzony na telefo-

nie, tablecie czy przed telewizo-

rembędzienaprawdęwartoscio-

wy!


Kącik dla dzieci


Jeśli tedy słu żba śmierci wy-ryta literami na tablicach ka-mien-nych tak ą miała chwał ę, że synowie izraelscy nie mogli patrze ć na oblicze Moj żesza z powodu przemijaj ącej wszak jasno ści oblicza jego, czy nie daleko wi ęcej chwały mie ć bę-dzie słu żba ducha? Je śli bo-wiem słu żba pot ępienia ma chwał ę, daleko wi ęcej obfituje w chwał ę słu żba sprawiedli-wości. Albowiem to, co nie-gdy ś miało chwał ę, teraz nie ma chwały z powodu chwały, która tamt ą przewy ższa. Jeśli bowiem chwał ę miało to, co przemija, daleko wi ęcej ja śnie-je w chwale to, co trwa. Maj ąc więc tak ą nadziej ę, bardzo śmiało sobie poczynamy, a nie jak Moj żesz, który kładł zasłon ę na oblicze swoje, aby synowie izraelscy nie patrzyli na koniec tego, co miało usta ć. Lecz umysły ich ot ępia-ły. Albowiem a ż do dnia dzi-siejszego przy czytaniu stare-

go przymierza ta sama zasło-na pozostaje nie odsłoni ę-ta, gdy ż w Chrystusie zostaje ona usuni ęta. Tak jest a ż po dzie ń dzisiejszy, ilekro ć czyta si ę Mojżesza, zasłona le ży na ich sercu; lecz gdy się oni do Pa-na nawróc ą, zasłona zostaje zdjęta. A Pan jest Duchem; gdzie za ś Duch Pa ński, tam wolno ść. My wszyscy tedy, z odsłoni ętym obliczem, ogl ąda-jąc jak w zwierciadle chwał ę Pana, zostajemy przemienieni w ten sam obraz, z chwały w chwał ę, jak to sprawia Pan, który jest Duchem .

2 Kor 3,7-12 W uwagach Apostoła Pawła na temat Izraela historycznego nie-wątpliwie Drugi List do Koryntian zajmuje miejsce szczególne. Oczywiście więcej będziemy mogli powiedzieć na ten temat, analizując List do Galacjan, gdzie bardzo wyraźnie jest po-wiedziane, że synami Abrahama

Od Genesis do Apokalipsy:

Listy do KorynGan cz. 36

Ks. Andrzej Komraus

Od Genesis do Apokalipsy



są ci, którzy są z wiary, a błogo-sławieństwo Abrahama prze-chodzi w Chrystusie Jezusie na pogan, którzy otrzymują obieca-nego Ducha przez wiarę. Wszy-scy są synami Bożymi przez wiarę w Chrystusa Jezusa, a przez chrzest stają się czymś jednym w Chrystusie Jezusie. Należąc do Chrystusa, jesteśmy dziedzicami, zgodnie z obietni-cą. Od Zakonu uwolnił nas Chrystus; Zakon był bowiem przewodnikiem narodu wybra-nego aż do Chrystusa, nato-miast z chwilą przyjścia Chry-stusa przewodnik stał się zbęd-ny i podleganie mu jest bezuży-teczne. Tak napisano w rozdzia-le trzecim Listu do Galacjan. W tym samym Liście do Galacjan znajdziemy jeszcze jedno waż-ne stwierdzenie, mianowicie wskazanie, że Żydzi, którzy nie przyjęli Ewangelii Chrystusowej, zostali wykluczeni z dziedzic-twa, podobnie jak i judaizanci, domagający się zachowania przepisów Starego Prawa oraz ci, którzy tym naciskom ulegają.

Wskazując na wyższość Nowe-go Przymierza nad Starym – temat ten pojawi się zresztą i w innych księgach Nowego Testa-mentu – Apostoł Paweł sięga do zapowiedzi proroczych i nawią-zuje do proroczych słów Jere-miasza o wypisaniu nowego prawa w nowym przymierzu na sercach ludzkich: „Złożę mój

zakon w ich wnętrzu i wypiszę go na ich sercu. Ja będę ich Bo-giem, a oni będą moim lu-dem” (Jr 31,33). Teraz, w nowej rzeczywistości, następuje wy-pełnienie proroctwa Ezechiela: „Wtedy Ja dam im nowe serce i nowego ducha włożę do ich wnętrza; usunę z ich ciała serce kamienne i dam im serce mięsi-ste�” (11,19); „I dam wam ser-ce nowe, i ducha nowego dam do waszego wnętrza, i usunę z waszego ciała serce kamienne, a dam wam serce mięsi-ste” (36:26). To cielesne serce będzie mogło przyjąć Ducha Bożego. Tak więc chrześcijanie stają się dowodem spełnienia się zapowiedzi proroczych, bę-dąc jednocześnie znakiem po-twierdzającym autentyczność misji apostolskiej.

Judaizanci oskarżali Pawła o pomijanie prawa Mojżeszowego w nauczaniu wierzących, tym-czasem – co dowodzi Apostoł – jego zadaniem, jak i zadaniem innych Apostołów, będących sługami Nowego Przymierza, jest pośredniczenie w udzielaniu Ducha, a nie głoszenie litery, a więc Prawa, które bez Ducha zabija, i to na całą wieczność.

Jan Stępień w swym ważnym dziele poświęconym teologii Apostoła Pawła wskazuje, że Paweł wyjaśnia tę sprawę w omawianym dziś przez nas frag-mencie, interpretując alegorycz-


nie opis z księgi Exodus, Księgi Wyjścia czyli Drugiej Księgi Moj-żeszowej, gdzie w rozdziale 34. jest mowa o zasłonie, którą Moj-żesz nakładał na twarz, gdy koń-czył przemawianie do synów izraelskich, a którą zdejmował, gdy stawał przed obliczem Bo-ga. Mojżesz po przekazaniu otrzymanego od Boga orędzia nakładał na twarz zasłonę, aby blask jego oblicza nie raził oczu ludu. Chciał ukryć cudowne pro-mieniowanie chwały. Według interpretacji tego wydarzenia w trzecim rozdziale Drugiego Listu do Koryntian, przed oczami Izra-elitów zostało ukryte właśnie jej stopniowe przemijanie. „Można dopatrywać się tu nawet pewne-go rodzaju ironii – pisze Stępień. – Nie przeciw Mojżeszowi, który by chciał oszukać Żydów, lecz przeciw tym, którzy przeceniali prawo, łącząc jego chwałę z chwałą Mojżesza”. Słowa wier-sza 13: „…Mojżesz… kładł za-słonę na oblicze swoje, aby sy-nowie izraelscy nie patrzyli na koniec tego, co miało ustać” Stę-pień parafrazuje: „aby ukryć przed oczyma synów Izraela za-nik rzeczy przemijającej”. Zwra-ca też uwagę, że aczkolwiek tekst ten odnosi się bezpośred-nio do blasku twarzy Mojżesza, o czym mowa w wierszu siód-mym, to przecież następne wier-sze dowodzą, że Apostoł posłu-guje się tym szczegółem jako

symbolem, aby stwierdzić, że ten blask, który oglądającym to wydawał się trwały, a pod zasło-ną stopniowo zanikał, wyobraża chwałę Prawa, które jest równie jak ten blask przemijająca.

Chociaż Apostołowie i ich współ-pracownicy jasno i zdecy-dowanie głosili Ewangelię, to przecież znakomita większość Żydów tę Ewangelię odrzuciła. Apostoł Paweł w swym piśmie przypomina zebrania synago-galne, gdzie w dalszym ciągu odczytuje się pisma starotes-tamentowe, nie dostrzegając Nowego Przymierza. Przeszka-dza zasłona, która spoczywa na sercach słuchaczy, podobnie jak zasłona, która osłaniała prawdzi-we oblicze Mojżesza przeszka-dza w zrozumieniu prawdziwego znaczenia nauczania starotes-tamentowego, że ma ono jedy-nie charakter przejściowy. Do-piero wówczas, gdy serca słu-chaczy zwrócą się do Pana, za-słona zostanie usunięta. Zrozu-mieją, że pod literą kryje się duch, że Mojżesz mówił im w istocie o Chrystusie, i że przepi-sy prawa Mojżeszowego straciły swoją obowiązującą moc.

Poprzez trzy antytezy – posłu-giwanie śmierci i posługiwanie w Duchu, posługiwanie ku potępie-niu i ku sprawiedliwości, chwała przejściowa i trwała – ukazuje Apostoł Paweł chwałę wyższą i trwałą Nowego Przymierza. Ma-



jąc świadomość tej chwały i wie-dząc, że ona nie zniknie, jako sługa Nowego Przymierza może działać odważnie, przepełniony ufnością.

Ten właśnie tekst stanowi punkt zwrotny w wypowiedziach Apo-stoła Pawła na temat histo-rycznego Izraela. Tu bowiem Paweł nie tylko stwierdza za-twardziałość Żydów, ale stara się też ją wytłumaczyć, wskazu-jąc że owa zasłona odsłania się tylko w Chrystusie. Apostoł do-skonale wiedział, że przyjęcie tego wszystkiego nie było dla Żydów proste ani łatwe. Pojawia się jednak w tym tekście nie-zmiernie ważna i istotna myśl o przyszłym nawróceniu całego Izraela; myśl, która znajdzie swe rozwinięcie w jedenastym roz-dziale Listu do Rzymian.

„Dlatego, mając tę służbę, która nam została poruczona z miło-sierdzia, nie upadamy na duchu, lecz wyrzekliśmy się tego, co ludzie wstydliwie ukrywają, i nie postępujemy przebiegle ani nie fałszujemy Słowa Bożego, ale przez składanie dowodu prawdy polecamy siebie samych sumie-niu wszystkich ludzi przed Bo-giem. A jeśli nawet ewangelia nasza jest zasłonięta, zasłonięta jest dla tych, którzy giną, których bóg świata tego zaślepił umysły niewierzących, aby im nie świe-ciło światło ewangelii o chwale Chrystusa, który jest obrazem

Boga. Albo-wiem nie siebie sa-mych głosimy, lecz Chrystusa Jezusa, że jest Panem, o sobie zaś, żeśmy sługami waszymi dla Jezusa. Bo Bóg, który rzekł: Z ciemności niech światłość za-świeci, rozświecił serca nasze, aby zajaśniało poznanie chwały Bożej, która jest na obliczu Chrystusowym” (2 Kor 4,1-6).

Rozdział czwarty rozpoczyna dłuższy fragment Listu, poświę-cony stawianym Pawłowi zarzu-tom. Wiersze, które teraz oma-wiamy, dotyczą sprawy głosze-nia Ewangelii. Apostoł Paweł mówi tu o sobie, o wierności otrzymanemu powołaniu, o za-sadniczej treści przekazywanej Dobrej Nowiny, którą jest Jezus Chrystus, wreszcie o stosunku ludzi do Słowa Bożego. Powoła-nie jest wyrazem miłosierdzia Boże-go, zaś Apostoł jest wierny swemu powołaniu i trwa w służ-bie, przekazując prawdziwą i niezmienioną naukę Bożą, i uni-kając jakichkolwiek niewłaści-wych interpretacji.

Ten fragment jest ważny nie tyl-ko w sensie historyczno-teologicznym, a więc w odniesie-niu do osoby Pawła i lepszego poznania pełnionej przez niego misji i jej motywacji, ale zwraca też uwagę na bardzo często za-chodzącą sytuację oporu wobec głoszonej Ewangelii i na argu-menty jej przeciwników. Apostoł bardzo wyraźnie podkreśla, że




podstawą jego działań i urzędu, jaki sprawuje, jest Boże miłosier-dzie. Świadomość powołania przez samego Boga, a nie przez jakichś ludzi, jest głównym czyn-nikiem, obdarzającym odwagą do wykonywania zadań, jakże często spotykających się ze sprzeciwem ze strony osób nie-chętnych. Nie jest więc Paweł uzurpatorem, bezprawnie przypi-sującym sobie pozycję, jaką zaj-muje. Stoi za nim Boży autory-tet.

Aby dobrze realizować swe za-dania, wyzbył się wszystkiego, co stało w sprzeczności z jego powołaniem, „wyrzekł się tego, co ludzie wstydliwie ukrywają”. W innym przekładzie znajdujemy słowa: „odrzucił skrytą nieprzy-stojność” (E. Dąbrowski), albo: „unika rzeczy, które się wstydli-wie ukrywa” (Biblia Poznańska). Chodzi tu o to wszystko, co skry-wa się przed innymi jako nagan-ne lub niewłaściwe. Sens tych słów wyjaśnia ciąg dalszy zda-nia, gdzie wymienione jest prze-biegłe postępowanie i fałszowa-nie Słowa Bożego. Mowa tu więc o jakże często występują-cej gotowości do uciekania się do wszystkich środków dla osią-gnięcia założonego celu, nawet tych najbardziej niegodziwych. Jeśli zaś chodzi o „fałszowanie Słowa”, to Paweł najpewniej ma na myśli stosowanie krętych i często kłamliwych interpretacji

nie tylko nauki chrześcijańskiej, ale również Słowa Bożego Sta-rego Testamentu, w czym – można powiedzieć – „specjalizowali się” zwłaszcza uczeni w Piśmie i faryzeusze, a w zborach chrześcijańskich na-śladujący ich judaizanci.

Jest więc misja Apostoła realizo-wana w pełnej otwartości i szczerości. Jak pisze Andrzej Jasiński: „Posłannictwo realizo-wane w Duchu Świętym domaga się przepowiadania opartego na prawdzie, tzn. na głoszeniu orę-dzia o świętości Boga, jak rów-nież o grzeszności człowieka. Próby zakrywania prawdziwego oblicza człowieka, podejmowane w przepowiadaniu fałszywych nauczycieli, doprowadzają do zafałszowania Słowa Bożego (4:2a), gdyż ujawnia ono cały stan duchowy człowieka. Apo-stoł Chrystusa nie może kiero-wać się żadnym względem na osoby, nie może celem zdobycia sobie popularności dowolnie ma-nipulować treścią orędzia. Paweł piętnuje wszelkie podstępy, jakie w tej dziedzinie pojawiają się w praktyce niektórych misjonarzy, ma bowiem świadomość, że wo-bec Boga trzeba postępować w całej prawdzie, a wówczas nie trzeba lękać się osądu sumienia ludzkiego”.

A dla kogo zasłonięta jest Ewan-gelia? Dla tych, którzy giną, bo pozwolili, aby ich umysłami za-



władnął „bóg świata tego”, czyli szatan, aby je zaślepił, aby od-wrócił ich od Bożej światłości, od jedynej Prawdy, jaką jest sam Chrystus.

Poselstwo, które przekazuje Apostoł Paweł, jest jasne i oczy-wiste, przeznaczone dla wszyst-kich, nie tylko dla mądrych i uczonych. Bardzo wyraźnie zo-stało to określone już w Pierw-szym Liście do Koryntian, gdzie czytaliśmy wyznanie Pawła: „Również ja, gdy przyszedłem do was, bracia, nie przyszedłem z wyniosłością mowy lub mądro-ści, głosząc wam świadectwo Boże. Albowiem uznałem za właściwe nic innego nie umieć między wami, jak tylko Jezusa Chrystusa i to tego ukrzyżowa-nego. (…) A mowa moja i zwia-stowanie moje nie były głoszone w przekonywujących słowach mądrości, lecz objawiały się w nich Duch i moc, aby wiara wa-sza nie opierała się na mądrości ludzkiej, lecz na mocy Bożej” (1 Kor 2,1-2.4-5).

Tam też Paweł stwierdził: „Ale człowiek zmysłowy nie przyjmuje tych rzeczy, które są z Ducha Bożego, bo są dlań głupstwem, i nie może ich poznać, gdyż nale-ży je duchowo rozsądzać” (1 Kor 2,14).

Ci, którzy nie przyjmują prawdy Ewangelii, są więc ludźmi zmy-słowymi, odrzucającymi zwiasto-

wanie o Chrystusie, ponieważ nad ich umysłami panuje „bóg świata tego”, szatan. Takiego określenia szatana nie znajduje-my w żadnej innej księdze No-wego Testamentu, chociaż nie-wątpliwie są pewne analogie do tej nazwy. W Liście do Efezjan mowa jest o „władcy, który rzą-dzi w powietrzu, duchu, który teraz działa w synach opor-nych” (Ef 2,2); Apostoł Jan w swej Ewangelii trzykrotnie wspo-mina „władcę tego świa-ta” (12,31, 14,30, 16,11 – tu „książę tego świata”); Mateusz pisze o „księciu demo-nów” (9,34, 12,24), podobnie Marek (3,22), natomiast Łukasz mówi o „władcy demo-nów” (11,15).

Zaślepienie umysłu sprawia, że ludzie nie dostrzegają chwały Chrystusa, który jest obrazem Boga (w. 4). Bibliści zwracają uwagę na fakt, że jest to jeden z tych tekstów Pawłowych, w któ-rych Apostoł zbliża się najbar-dziej do Janowej koncepcji Lo-gosu. W Liście do Hebrajczyków ta sama myśl wyrażona jest po-dobnie, tylko odmiennymi słowa-mi: „Wielokrotnie i wieloma spo-sobami przemawiał Bóg dawny-mi czasy do ojców przez proro-ków; ostatnio, u kresu tych dni, przemówił do nas przez Syna, którego ustanowił dziedzicem wszechrzeczy, przez którego także wszechświat stworzył. On,


który jest odblaskiem chwały i odbiciem jego istoty, i podtrzy-muje wszystko słowem swojej mocy, dokonawszy oczyszcze-nia z grzechów, zasiadł po pra-wicy majestatu na wysoko-ściach…” (Hbr 1,1-3).

William Barclay w swym popu-larnym komentarzu do Listów do Koryntian przypomina, że podstawą wiary żydowskiej było przekonanie o dwóch wiekach: wieku teraźniejszym i wieku przyszłym. Wiek teraźniejszy uważali Żydzi za całkowicie zły, całkowicie podległy mocy zła i dlatego w końcu wieków prze-znaczony do zupełnej zagłady. Dałoby się więc powiedzieć, że skoro obecny wiek znajduje się w mocy boga tego świata, dlate-go też jest wrogo nastawiony wobec prawdziwego Boga. Po-jęcie zła i nieprzyjaźnie usposo-bionych mocy jest nie tyle poję-ciem teologicznym, ile raczej faktem wynikającym z osobi-stych prze-żyć. Chociaż teolo-gicznie czy filozoficznie pojęcie złej mocy jest trudne do uzmy-słowienia, to przecież jest ono bardzo dobrze rozumiane do-świadczalnie. Ci, którzy nie mo-gą uwierzyć i przyjąć dobrej no-winy o Chrystusie, są całkowicie oddani mocy zła w tym świecie i dlatego nie są w stanie usłyszeć Bożego zaproszenia. Nie zna-czy to, że Bóg się od nich od-

wrócił. To oni, przez swoje po-stępowanie, całkowicie odcięli się od Boga.

Andrzej Jasiński, analizując roz-ważany przez nas tekst, stwier-dza: „Orędzie Chrystusowe gło-szone wśród ludzi ma zdolność do ich osądzania. Choć Ewan-gelia jest odsłonięta, dla niektó-rych staje się zakryta (4,3). Przypominają oni tych, których „umysły stępiały” (3,14), i „zasłona spoczywa na ich ser-cach” (3,15). Oni to odrzucają Ewangelię idąc na zatracenie, głoszone im słowo Boże nie przynosi im życia, lecz śmierć. Pozostający poza Ewangelią są niewiernymi (4,4). Ich wina pole-ga na tym, że pozwolili zaślepić swe umysły „bogiem tego świa-ta” (złego świata; por. Ga 1,4), który zgodnie z ówczesną apo-kaliptyką poddany jest szata-nowi, w przeciwieństwie do „świata, który przychodzi”. Sza-tan ma zdolność zaślepiania człowieka. Człowiek traci wów-czas możliwość przyjęcia Ewan-gelii Chrystusa. Zaistniała w ten sposób duchowa niesprawność uniemożliwia kontakt z chwałą Chrystusa, który jest obrazem Boga (4,4b; por. Rz 8,29, Kol 1,15)”. Przypomina tu Jasiński znane słowa Listu do Kolosan: „On jest obrazem Boga niewi-dzialnego” (Kol 1,15).



To bardzo ważne słowa Aposto-ła Pawła, który wskazuje, że w Chrystusie widzimy Boga i w Nim też dostrzegamy charakte-rystyczne cechy Boga. „Kto mnie widział, widział Ojca” – mó-wi Jezus o sobie w słowach, za-pisanych w Ewangelii Janowej (14,9).

Wielu biblistów uważa, że ten fragment Drugiego Listu do Ko-ryntian jest wyraźnym nawią-zaniem do pierwszych wierszy Księgi Genesis, Pierwszej Księgi Mojżeszowej; więcej nawet: że jest alegoryczną egzegezą Księ-gi Rodzaju. Ciemność zalegają-ca wszechświat przed aktem stworzenia staje się symbolem ciemności niewiedzy i błędu, ciemności „tego świata”, „tego wieku”, którą może rozproszyć jedynie właściwe zrozumienie objawienia chrześcijańskiego. Ta sama metafora pojawia się często w Ewangeliach. Można tu wspomnieć chociażby przepięk-ne proroctwo Zachariasza, zapi-sane w pierwszym rozdziale Ewangelii Łukasza: „…Przez wielkie zmiłowanie Boga nasze-go, dzięki któremu nawiedzi nas światłość z wysokości, by obja-wić się tym, którzy są w ciemno-ści i siedzą w mrokach śmierci, aby skierować nogi nasze na drogę pokoju” (Łk 1,78-79). Po-dobnie Prolog Ewangelii Jano-

wej: „A światłość świeci w ciem-ności, lecz ciemność jej nie przemogła” (J 1,5) i Pierwszy List Św. Jana: „Bóg jest światło-ścią a nie ma w Nim żadnej ciemności” (1 J 1,5).

Czytając słowa Pawła w zacyto-wanym na wstępie fragmencie czwartego rozdziału Pierwszego Listu do Koryntian nie sposób nie skojarzyć ich ze słowami Je-zusa wypowiedzianymi w trakcie rozmowy z Nikodemem, dostoj-nikiem żydowskim: „Światłość przyszła na świat, lecz ludzie bardziej umiłowali ciemność, gdyż ich uczynki były złe. Każdy bowiem, kto źle czyni, nienawi-dzi światłości i nie zbliża się do światłości, aby nie ujawniono jego uczynków” (J 3,19-20). Je-zus powiedział też wyraźnie o sobie: „Ja jestem światłością świata; kto idzie za mną, nie bę-dzie chodził w ciemności, ale będzie miał światłość żywota” (J 8,12) – „Ja jako światłość przy-szedłem na świat, aby nie pozo-stał w ciemności nikt, kto wierzy we mnie” (J 12,46).

Widzimy więc, że rozważanie tekstu Apostoła Pawła prowadzi nas też do zastanowienia się nad naszą postawą, nad na-szym osobistym stosunkiem do Chrystusa. Kim jest dla nas Je-zus Chrystus? Kim jest On dla Ciebie , Drogi Czytelniku?



O tym, co za nami

O tym, co za nami

Ewangelickie Dni Kościoła Za nami Ewangelickie Dni Kościoła! Jako gliwicka para-fia zorganizowaliśmy dwa wyjazdy autokarowe - w czwartek na Równicę i do Wisły oraz w sobotę na nabo-żeństwo i koncert, które od-bywały się w Hali pod Dę-bowcem. Był to czas niesa-mowitych przeżyć i spotkań. Z relacjami, zdjęciami i fil-mami z Ewangelickich Dni Kościoła można zapoznać się na www.dnikosciola.pl

Piknik parafialny

W Święto Trójcy Świętej 11 czerwca po niedzielnym na-bożeństwie spotkaliśmy się w ogrodzie parafialnym na para-fialnym pikniku. Również tym razem kulinarne puszno-ści zostały przygotowane i sprzedawane przez chórzy-stów. Wielkim zainteresowa-niem cieszyła się zabawa z nagrodami. Dużą atrakcją dla

dzieci był dmuchany zamek, z którego można było korzystać bez ograniczeń. Cieszyła rów-nież frekwencja – jak do tej pory najlepsza.

Szlakiem luteran po Cho-rzowie

W ramach obchodów 500 lat Reformacji zorganizowane zostały dwa spotkania z miej-skim przewodnikiem, który oprowadzał zainteresowanych szlakiem chorzowskich lute-ran. Pierwsze spotkania odby-ło się w sobotę 20 maja, a je-go głównym punktem był ko-ściół im. Elżbiety. Drugie spotkanie miało miejsce w sobotę 17 czerwca i rozpoczę-ło się od zwiedzania kościoła im. ks. M. Lutra. W obu ko-ściołach proboszcz wygłosił prelekcje na temat luterani-zmu, historii chorzowskiej parafii ewangelickiej, różnic wyznaniowych.


O tym, co za nami

Dni otwartych drzwi ko ścio-łów ewangelickich

W dniach 24-25 czerwca ko-ściół im. ks. M. Lutra otwarty był dla zwiedzających w go-dzinach popołudniowych. Tym samym nasza parafia wpisała się w Diecezjalne Dni Otwartych Drzwi. Niemal wszystkie kościoły naszej die-cezji można było zwiedzać. W niektórych odbywały się w tym czasie koncerty, prelek-cje, pokazy multimedialne. Każdy kto był w przynajmniej sześciu kościołach, otrzymał okolicznościowy dyplom.

W kościele im. ks. M. Lutra zagrał zespół Mood Time Quintet.

Obóz młodzieżowy

Obóz wypoczynkowy dla młodzieży w Górkach Wielkich został zorganizo-wany w ostatnim tygodniu czerwca (25-30). Czas wy-jazdu wypełniły gra w krę-gle, kąpiele w rzece, wyjazd do kina, wycieczka na Dę-bowiec, paintball, wizyta w dużym gospodarstwie rol-nym, biblijne rozważania.


O tym, co za nami


W dniach 21-23 sierpnia będziemy skuwali tynki z pomieszczeń w parafialnej piwnicy.

Serdecznie proszę o pomoc w tych pracach.

(Kapłan) każe wyrwać kamienie, na których jest plaga, i wyrzucić je, za miasto na miejsce nieczyste. Potem każe oskrobać ten dom wewnątrz dokoła i wysypać zaprawę pochodzącą ze skrobania za miasto, na miejsce nieczyste. Następnie wezmą inne kamienie i umieszczą je za-miast poprzednich kamieni, wezmą inną zaprawę i otynkują dom.

Ks. Kapłańska 14:39-45

Oto podniosę je odnowione, uleczę i uzdrowię ich oraz objawię im obfity pokój i bezpieczeństwo.

Jr. 34:6

hK

p:/

/ww

w.d

om

ina

tura

.pl/

20

13

/02

/

Ogłoszenia


ZACHĘCAMY DO REGULARNEGO

OPŁACANIA SKŁADKI KOŚCIELNEJ można ją opłacać w kancelarii parafialnej,

lub przelewać na konto parafialne:

50 1020 2368 0000 2702 0164 6959 z dopi-skiem: darowizna na cele kultu religijnego - SK (z podaniem miesięcy lub roku, za który płacona jest składka)

Poniżej przedstawiamy wyciąg z regulaminu parafialnego dotyczący zasad opłacania składek kościelnych. Jednocześnie przypominamy, że pełnopraw-ny udział np. w wyborach do rady parafialnej lub jakichkolwiek głosowa-niach podczas zgromadzeń parafialnych mają osoby, które znajdują się na liście parafialnej czyli są członkami parafii pod względem formalnym, na co składa się również opłacenie składki kościelnej.

SKŁADKA KOŚCIELNA - Regulamin Parafialny Kościoła Ewangelicko - Augsburskiego w Rzeczpospolitej Polskiej - ZASADY OGÓLNE

§ 7

Każdy członek Parafii, który został konfirmowany i ukończył 18 lat, zobowiązany jest do płacenia składek parafialnych. Składki te powinny wynosić co najmniej 1% jego dochodu.

2. W uzasadnionych przypadkach Rada Parafialna może zwolnić od tego obo-wiązku pojedynczych parafian bądź też określone grupy społeczne np. uczniów, studentów, bezrobotnych, czy też rodziny przeżywające okresowe trudności finansowe. W uchwale dotyczącej zwolnienia powinien być okre-ślony czas trwania tego zwolnienia.

CME (Centrum Misji i Ewangelizacji) zaprasza do

zapoznania się z propozycjami na wakacje. Więcej na: www.cme.org.pl i ulotkach

Ogłoszenia


Już dziś serdecznie zapraszamy na Dni Ewangelizacji, które odbędą się w dniach 22-24 września 2017

w Giwicach.

Temat: Solus Christus - Tylko Chrystus.

W ramach Dni Ewangelizacji odbędzie się koncert Jagodziński Trio. Szczegóły wkrótce.

Ogłoszenia


Data Zapraszamy na...

10-14.07 9.00-15.00 sala parafialna

Półkolonie z językiem angielskim

5-6.08 Parafia w Pszczynie

Dni Kościoła w Pszczynie

21-23.08 Skuwanie tynków w piwnicach plebanii

26.08 (SO) 10.00 kościół w Pszczynie

Diecezjalne Pożegnanie Wakacji

Ogłoszenia

www.chorzow.luteranie.pl


PLAN NABOŻEŃSTW

2.07.2017 – 3. niedziela po Trójcy Świętej

Kościół im. ks. M. Lutra godz. 10.00

















Lipiec-Sierpień, Nr 7-8/2017 (183) Informator · zane z piciem alkoholu, katecheta wyjaśnia, że...

Documents

Transcript of Lipiec-Sierpień, Nr 7-8/2017 (183) Informator · zane z piciem alkoholu, katecheta wyjaśnia, że...