HIV I

AIDS

HIV jest wirusem: H – human - ludzkiI – immunodeficiency – upośledzenia odpornościV – virus – wirus nazwa angielska: Human immunodeficiency virus. nazwa polska: Ludzki wirus upośledzenia odporności. Zakazić HIV można się tylko 3 drogami !!!   1. poprzez krew,  2. poprzez kontakty seksualne,  3. wirus może się też przenieść z zakażonej HIV matki na jej dziecko.  

  

Zakażenie HIV nie powoduje żadnych objawów na skórze czy na błonach śluzowych, nie powoduje też zmian w badaniach laboratoryjnych. Jeśli osoba zakażona nie zrobi sobie testu może nie wiedzieć o swoim zakażeniu przez 8 – 10 lat. Jednakże przez ten czas wirus bardzo szybko mnoży się w organizmie osoby zakażonej, powoduje niszczenie układu immunologicznego (odpornościowego). Kiedy układ ten przestaje chronić organizm przed drobnoustrojami chorobotwórczymi pojawiają się objawy związane z zakażeniem

  

W 1981 roku lekarze w Los Angeles rozpoznali pierwsze przypadki AIDS na terenie Stanów Zjednoczonych. Wnikliwe analizy różnych przypadków AIDS doprowadziły do rozpoznania mechanizmu przenoszenia wirusa drogą kontaktów płciowych lub przez zetknięcie z krwią zakażonej nim osoby - czy to w wyniku transfuzji krwi lub produktów krwiopochodnych zawierających wirus, czy też poprzez używanie

zabrudzonych nią strzykawek i igieł do iniekcji. Skala ludzkiego cierpienia i liczba zejść śmiertelnych będących następstwem tej choroby uczyniła z niej plagę zwaną czasami dżumą ostatnich dziesięcioleci dwudziestego wieku. Z początkiem roku 1992 na całym świecie żyło już 13 milionów chorych zarażonych jednym z dwu poznanych dotychczas wirusów wywołujących AIDS.

AIDS to końcowy etap zakażenia HIV Występujący zwykle po wielu latach trwania infekcji HIV, charakteryzujący się wystąpieniem chorób definiujących AIDS, pojawiający się zwykle po wielu latach trwania infekcji HIV (→ także: przebieg kliniczny zakażenia u nieleczonych i leczonych pacjentów, klasyfikacja stadiów zakażenia HIV). Przebieg zakażenia zmienił się wraz z pojawieniem się skojarzonej terapii antyretrowirusowej. Zakażenia HIV wprawdzie nie da się wyleczyć, usunąć wirusa z organizmu, ale dzięki lekom możliwe jest znaczne spowolnienie postępu zakażenia, poprawa jakości życia z HIV i wydłużenie życia o kilkadziesiąt lat.   

A – acquired - nabytyI – immuno -upoślrdzeniaD – deficiency – odpornościS – syndrome – zespół nazwa angielska: Acquired immunodeficiency syndrome. nazwa polska: Zespół nabytego upośledzenia odporności.

Wirus HIV-1

Wirus HIV-2

To symbol solidarności z ludźmi żyjącymi z HIV i AIDS, ich rodzinami i przyjaciółmi. Symbolizuje poświęcenie i zaangażowanie w walkę z AIDS. Stanowi pierwszy krok na drodze upowszechnienia problematyki HIV i AIDS i oswojenia ludzi ze słowem AIDS.

Idea czerwonej wstążeczki powstała w 1991 r. Pomysł znaku został zainspirowany żółtą wstążeczką, upamiętniającą żołnierzy amerykańskich uczestniczących w wojnie w Zatoce PerskiejCzerwony kolor wybrano ze względu na skojarzenia, jakie wywołuje: krew, namiętności - nie tylko gniew, walka, ale i miłość.Czerwona wstążeczka jest w kształcie odwróconego V, ponieważ jeszcze nie odniesiono zwycięstwa nad epidemią HV i AIDS. Symbol - czerwona wstążeczka - został wymyślony przez członków Visual AIDS - organizację charytatywną działającą w Nowym Jorku zrzeszającą artystów. Celem grupy było zachęcenie wszystkich do upamiętnienia zmarłych i umierających kolegów z powodu AIDS, zwiększenie świadomości na temat HIV i AIDS, uświadomienie potrzeb ludzi żyjących z HIV i AIDS oraz ich bliskich, a także wezwanie rządów do zwiększenia funduszy na opiekę nad zakażonymi i badania.

Pochodzenie wirusów HIV jest nieznane, aczkolwiek dane statystyczne i naukowe sugerują, iż po raz pierwszy pojawiły się w Afryce. Badania na obecność wirusa HIV-1 dokonane w Zairze pod koniec 1976 roku, ustaliły jego obecność we krwi niewielkiej liczby osób, które większość swojego życia spędziły w wioskach położonych z dala od centrów cywilizacji. Badania krwi afrykańskich małp zielonych, żyjących w tych samych rejonach geograficznych, doprowadziły do wyodrębnienia wirusa SIV-1, czyli Simian Immunodeficiency Virus (małpi wirus powodujący niedobór odpornościowy), bardzo ściśle spokrewnionego z ludzką odmianą wirusa HIV-2. Prawdopodobnie początek wirusowi HIV-1 dała właśnie mutacja SIV-1 czy też wirusów pochodnych. Poszlaki te nie mogą oczywiście w żaden sposób dowieść ponad wszelką wątpliwość afrykańskiego pochodzenia wirusa HIV-1.

Jest skrótem od angielskiego określenia ludzkiego wirusa nabytego niedoboru odporności wywołujacej brak odpornosci immunologicznej/Human Immunodefiency Wirus/.Nasz organizm wyposażony jest w mechanizm obrony- system immunologiczny, który zwalcza atakujące nas infekcje oraz choroby. HIV powoli go osłabia, aż do jego ostatecznego zniszczenia. Wirus może przez wiele lat dokonywać uszkodzeń w systemie immunologicznym, zanim osoba zakażona zacznie chorować.

HIV

Osoba żyjąca z HIV może mieć dobre samopoczucie i nie wiedzieć nawet o tym, że jest zakażona. Zakażenia HIV nie można rozpoznać po wyglądzie! To że ktoś jest zakażony HIV, nie musi oznaczać, iż ma AIDS, ani że w krótce będzie poważnie chory. Szybkie rozpoznanie zakażenia wirusem HIV ma podstawowe znaczenie w diagnostyce, leczeniu i rokowaniach. Zakażenie to jest dynamicznym, kilkuetapowym procesem, który prowadzi do postępującego i nieodwracalnego niszczenia układu odpornościowego. Objawy kliniczne zakażenia HIV dzieli się na: zakażenie wczesne, zakażenie objawowe i pełnoobjawowy AIDS:

Zakażenie wczesne:Zakażenie wczesne może przebiegać bezobjawowo lub w postaci ostrej infekcji HIV (50-90% zakażonych). Ostra infekcja występuje około 2-8 tygodni po zakażeniu. Wówczas najczęściej występuje gorączka, powiększenie węzłów chłonnych, zapalenie gardła, plamisto-grudkowa wysypka, zmiany wrzodziejące w jamie ustnej, przełyku, bóle mięśni i stawów. Po upływie około 10 dni od początku objawów w surowicy krwi pojawiają się przeciwciała anty-HIV.

Jest skrótem od angielskiego określenia dla zespołu nabytego niedoboru odporności/Acquired Immunodefiency Syndrome/.Aids nie jest pojedynczą chorobą, lecz zespołem objawów różnych chorób, które w charakterystyczny sposób atakują osoby zakażone HIV. Wiele z tych chorób występuje powszechnie i nie są one zwykle szkodliwe dla osób z nieuszkodzonym systemem immunologicznym. Niemniej jednak dla kogoś, kto ma poważnie uszkodzony system odpornościowy, nie które z tych chorób mogą być śmiertelnie.

AIDS

HIV można zarazić się tylko trzema drogami:

  poprzez krew: Wirus HIV przenoszony jest poprzez krew. Dlatego wszelkie zabiegi wymagające przerwania ciągłości skóry, podczas których może dojść do przedostania się krwi innej osoby, znajdującej się na nakłuwającym narzędziu, mogą stwarzać pewne ryzyko przeniesienia zakażenia. Zanim podejmie się, więc decyzję o przekłuciu uszu czy innych części ciała, poddaniu zabiegom akupunktury, warto upewnić się, że zabieg będzie wykonywany sterylnym sprzętem jednorazowego użytku, a jeśli to niemożliwe, sprzętem dokładnie wysterylizowanym. Wprawdzie zakażeń HIV przeniesionych w ten sposób nie obserwowano na świecie zbyt wielu, jednak prawdopodobieństwo istnieje. Miejscem, w którym dokonywanie tatuaży na pewno nie jest bezpieczne jest więzienie.Substancje psychoaktywne, zwane potocznie narkotykami, mogą zwiększać ryzyko zakażenia HIV na kilka sposobów.

              

Używanie substancji psychoaktywnych może przyczyniać się do angażowania w kontakty seksualne, które pociągają za sobą ryzyko zakażenia, do dokonywania praktyk seksualnych, których „na trzeźwo”, nigdy by się nie podjęło. Ryzyko zakażenia HIV zwiększa się wówczas, gdy środki psychoaktywne przyjmowane są w iniekcjach (dożylnie), szczególnie wówczas,gdy sprzęt do iniekcji używa się wspólnie z innymi osobami. Powszechną praktyką jest, bowiem aspirowanie (wciąganie) krwi do strzykawki po wstrzyknięciu narkotyku, w celu jej dokładnego wypłukania z całej zawartości i ponowne wstrzyknięcie tej mieszaniny do żyły. Niektórzy powtarzają to kilka razy.

W sprzęcie do iniekcji osoby przyjmującej narkotyki zawsze znajduje się pewna ilość krwi – w końcówce strzykawki i w świetle igły. To może wystarczyć do przeniesienia zakażenia HIV na osobę, która będzie używała tego samego sprzętu do iniekcji. Poprzez używanie wspólnego z innymi sprzętu do iniekcji znacznie łatwiej zakazić się HCV (wirusem zapalenia wątroby typu C), niż HIV. Warto o tym pamiętać.Nie jest natomiast prawdą, iż przyjmowanie środków odurzających w iniekcjach musi spowodować zakażenie HIV. Jeśli używa się zawsze sterylnego sprzętu do iniekcji, wstrzykiwany „towar” nie jest zanieczyszczony krwią, która mogłaby zawierać wirusy, to nawet wieloletnie wstrzykiwanie nie naraża na zakażenie. Jednak do zakażenia HIV wystarczyć może użycie cudzej strzykawki tylko raz.  Trzeba przy tym pamiętać, iż posiadanie najmniejszych nawet ilości nielegalnych środków psychoaktywnych jest w Polsce karane.

poprzez kontakty seksualne :  HIV i AIDS a seks: Przed zakażeniem HIV w 100% chroni abstynencja seksualna. Jednakże nie jest to opcja możliwa dla wszystkich. Jeśli w życiu człowieka pojawia się seks, wówczas trzeba pamiętać, że HIV istnieje. Wirus HIV w organizmie osoby nim zakażonej znajduje się we krwi, a także w nasieniu mężczyzn i wydzielinach narządów płciowych kobiet. Podczas kontaktu seksualnego możliwe jest więc przeniesienie zakażenia na partnerkę lub partnera seksualnego.  HIV łatwiej przenosi się z zakażonego HIV mężczyzny na kobietę, niż z kobiety na mężczyznę. Jest to spowodowane różnicami w budowie anatomicznej narządów płciowych, a także różną ich wrażliwością na zakażenie. STOSUNEK PŁCIOWY (seks z penetracją)

HIV nie jest najbardziej zakaźnym wirusem, dzięki czemu nie każdy kontakt seksualny z osobą zakażoną musi się skończyć przeniesieniem zakażenia na partnera seksualnego. Wiadomo jednak, iż pewne techniki seksualne są bardziej ryzykowne:  • kontakty analne (doodbytnicze) pociągają za sobą największe ryzyko zarówno dla strony „biernej”, jak i „czynnej”,  • kontakty waginalne (dopochwowe) są bardziej ryzykowne dla kobiet, niż dla mężczyzn,  • kontakty oralne nie są tak bezpieczne, jak sądzono na początku epidemii AIDS. Wiadomo już, że ryzyko z nim związane jest mniejsze, niż w przypadku kontaktów waginalnych, jednakże wiadomo także, iż są one bardziej ryzykowne dla osób, których jama ustna będzie miała kontakt z nasieniem męskim.

DLACZEGO WARTO UŻYWAĆ PREZERWATYW W KONTAKTACH SEKSUALNYCH? W kraju takim, jak Polska więcej jest osób zakażonych na HIV, które o tym nie wiedza , ale nie tylko w Polsce tak jest. z HIV można żyć 10 lat bez żądnych objawów związanych z zakażeniem . Ten fakt i nieznajomość dróg przenoszenia HIV powoduje, iż ludzie nie wiedzą przez lata o swoim zakażeniu.A skoro nie wie się o zakazaniu nie można uprzedzić partnera seksualnego. „Na oko” nie da się rozpoznać zakażonej osoby.wirus może się też przenieść z zakażonej HIV matki na jej dziecko. HIV i AIDS a ciąża, szansa na to, by dziecko kobiety zakażonej HIV urodziło się zdrowe zależy od tego, czy wie ona o swoim zakażeniu. Jeśli wie, jeśli podczas ciąży pozostaje pod opieką nie tylko ginekologa-położnika, ale także specjalisty terapii zakażeń HIV, wówczas ryzyko zakażenia dziecka w czasie ciąży lub porodu wynosi około 1%. Jeśli jednak kobieta nie wie o swoim zakażeniu ryzyko przeniesienia HIV na dziecko wynosi 40%. Jest to chyba dostateczny argument, żeby planując ciążę zrobić sobie na wszelki wypadek test na HIV. W Polsce są dzieci zakażone HIV. Zdecydowana większość z nich nabyła zakażenie od swoich matek, jeszcze w życiu płodowym, w czasie okołoporodowym lub później – w następstwie karmienia piersią. Dzieci zakażone HIV mogą normalnie funkcjonować w rodzinie i w społeczeństwie. Przytulanie się, zabawa z takim dzieckiem nie stanowią żadnego ryzyka dla osób niezakażonych. Dzieci zakażone HIV powinny móc chodzić normalnie do przedszkola, szkoły, studiować. Powinny prowadzić normalny tryb życia, tak długo, jak długo pozwoli na to ich stan zdrowia. Dzięki istniejącym już lekom antyretrowirusowym ludzie zakażeni HIV żyją znacznie lepiej i znacznie dłużej, niż na początku epidemii. Nie ma żadnego powodu, żeby nie pozwolić im na normalne życie.     

W dobie AIDS nie ma już bezpiecznego seksu. Jedynym wyjątkiem jest sytuacja, w którym oboje partnerzy są dla siebie pierwszymi w życiu, a potem zachowują bezwzględną wzajemna wierność. W innych sytuacjach seks może być tylko bezpieczniejszy. Bezpieczne są wszelkiego rodzaju kontakty intymne, w których nie dochodzi do penetracji, do kontaktu z nasieniem, wydzielinami kobiecych narządów płciowych lub z krwią. Praktyki seksualne, przy których nie dochodzi do kontaktu spermy lub krwi z błonami śluzowymi są bezpieczne. Przeniesienie HIV przez nieuszkodzoną w widoczny sposób skórę jest niemożliwe – skóra stanowi przecież naturalną barierę chroniącą przed czynnikami chorobotwórczymi. Całowanie się nie pociąga za sobą ryzyka przeniesienia zakażenia HIV. Ślina nie jest materiałem zakaźnym. Jeśli dochodzi jednak do stosunku płciowego wówczas pojawić się może ryzyko zakażenia HIV. Zmniejszyć je znacznie może używanie prezerwatyw.  Konsekwentne używanie prezerwatyw daje 90 – 95% ochronę, większą, niż daje wiele szczepionek. Zmniejsza także ryzyko zakażenia innymi chorobami przenoszonymi drogą płciową. Jednakże ich skuteczność zależy od tego, czy są one wyprodukowane z zachowaniem standardów kontroli jakości. 

Tabletki antykoncepcyjne zmniejszają ryzyko zajścia w nieplanowana ciąże, nie zapobiegają jednak zakażeniu HIV, ani przed innymi chorobami przenoszonymi drogą płciową. Istnieją także prezerwatywy dla kobiet. Wynaleziono je po to, żeby kobiety, zwłaszcza w krajach, gdzie trudno im jest dyskutować z partnerem o swoim bezpieczeństwie, mogły same decydować o użyciu prezerwatywy. Podobnie jak prezerwatywy dla męszczyzn także prezerwatywy dla kobiet zmniejszają ryzyko zakażenia HIV i innymi chorobami przenoszonymi droga płciową, a także zajścia w nieplanowaną ciążę. W Polsce niestety nie są dostępne.Najbezpieczniejszym byłoby przed podjęciem decyzji o rozpoczęciu życia seksualnego wykonanie testów na HIV, najlepiej anonimowo, w Punktach Konsultacyjno-Diagnostycznych.