KRYTERIA OCENIANIA z katechezy w zakresie klasy VII szkoły podstawowej

do programu nr AZ-3-01/10 i podręcznika nr AZ-31-01/10-RA-6/13 „Spotkanie ze Słowem” pod redakcją ks. Stanisława Łabendowicza

Kryteria w zakresie oceny celującej należy określić indywidualnie.

Ogólnie Na ocenę celującą zasługuje uczeń, który wyraźnie wykracza poza poziom osiągnięć edukacyjnych przewidzianych dla danego etapu kształcenia. Uczeń: Nawiązuje kontakt z kolegami i pomaga im. Jest otwarty na grupę klasową. Naśladuje dobroć Boga w życiu codziennym. Jest zainteresowany przedmiotem, o czym świadczy jakość prezentowanych wiadomości. Wykazuje pilność i systematyczność. Uczestniczy w konkursach. Dzieli się przeżyciami religijnymi doświadczanymi w domu i Kościele.

Ocena dopuszczająca

Ocena dostateczna

Ocena dobra

Ocena bardzo dobra

I. Bóg na ludzkich drogach

Uczeń: – wylicza cechy charakteryzujące człowieka, – objaśnia, co mówi o człowieku nauka i Objawienie Boże, – wymienia główne cele w życiu każdego chrześcijanina, – wyjaśnia, co pomaga człowiekowi osiągnąć szczęście wieczne, – przytacza fragmenty biblijne, mówiące o potrzebie obecności Boga w życiu człowieka, – wyjaśnia, w czym przejawia się przyjaźń człowieka z Bogiem, – podaje przykłady obecności Boga we wszechświecie, – wyjaśnia, w jaki sposób człowiek może odkrywać i poznawać Boga.

Uczeń: – streszcza wybrane teksty Katechizmu Kościoła Katolickiego na temat człowieka, – określa zadania, do których powołany jest człowiek, – stwierdza, że rozwój człowieka ma znaczenie prywatne, społeczne i religijne, – uzasadnia, że Bóg pragnie szczęścia człowieka, – wnioskuje, że poznanie Boga pozwala człowiekowi dotrzeć do prawdy o sobie, – rozróżnia drogi prowadzące do Boga, – wskazuje na Pismo Święte jako źródło poznania Boga.

Uczeń: – wskazuje na związek godności człowieka z dziełem stworzenia, – stwierdza, że pełnię człowieczeństwa możemy zobaczyć tylko w Chrystusie, – określa kryteria, według których staje człowiek w chwili decydujących wyborów moralnych, – przewiduje konsekwencje dokonywanych wyborów, – dowodzi, że człowiek nosi w sercu pragnienie Boga, – stwierdza, że poznanie Boga jest warunkiem koniecznym do odkrycia sensu istnienia, – redaguje modlitwę o przymnożenie łaski wiary w poznawaniu Boga.

Uczeń: – planuje pracę nad sobą, zmierzającą ku pełnemu rozwojowi swego człowieczeństwa, – przyjmuje odpowiedzialność za swój rozwój, – przyjmuje odpowiedzialność za własny rozwój, – ocenia swoją postawę względem Boga, – dowodzi nieustannego pogłębiania wiedzy o Bogu, – planuje troskę o rozwój swojej wiary i mądrości.

II. Słowo Boga do człowieka Uczeń: – podaje definicję Objawienia Bożego, – przytacza tekst biblijny związany ze stworzeniem człowieka, – streszcza perykopę o stworzeniu świata (Rdz 1,1-26), – definiuje słowo „religia”, – objaśnia wybrane teksty na temat Objawienia Bożego, – wyjaśnia, czym jest Objawienie Boże, – identyfikuje siebie jako adresata Objawienia Bożego, – objaśnia przesłanie i cel Objawienia Bożego, – podaje, czym jest Pismo Święte, – wylicza święte księgi wielkich religii, – wyjaśnia, czym jest kanon biblijny, – nazywa Boga pierwszorzędnym Autorem Pisma Świętego, – definiuje, czym jest natchnienie biblijne,

Uczeń: – wymienia czynniki, które pomagają odkryć obecność Boga w świecie, – wskazuje na czyny, które można podjąć, by świat był obrazem działania Boga Stwórcy, – używa poprawnie pojęć: chrześcijaństwo, Objawienie Boże, – charakteryzuje podstawowe prawdy wiary, – wskazuje w Piśmie Świętym fragmenty mówiące o objawieniu się Boga, – rozróżnia gatunki literackie w tekście biblijnym, – uzasadnia, że czytanie Pisma Świętego pogłębia więź z Bogiem i z człowiekiem, – opisuje proces formowania się ksiąg biblijnych, – wyjaśnia, jaką rolę spełniał człowiek w powstawaniu Pisma Świętego, – wymienia zasady interpretacji Biblii, – objaśnia zasady interpretacji Pisma Świętego,

Uczeń: – redaguje modlitwę, będącą uwielbieniem Boga za dar stworzenia, – uzasadnia potrzebę rozwoju swojej wiary, – określa postawę świadka Chrystusa, – analizuje przesłanie papieża Jana Pawła II i papieża Benedykta XVI dotyczące Objawienia Bożego, – charakteryzuje prawdy zawarte we wskazanym słowie Bożym, – analizuje teksty z Pisma Świętego, – wymienia ludzkich autorów Pisma Świętego, – wskazuje, gdzie szukać informacji o autorach biblijnych, – charakteryzuje gatunki literackie występujące w Piśmie Świętym, – określa zasady czytania Pisma Świętego, – analizuje wybrane fragmenty Pisma Świętego, uwzględniając zasady interpretacji, – charakteryzuje rolę człowieka w świecie,

Uczeń: – redaguje odezwę do swoich rówieśników, w której zwraca się o poszanowanie naturalnego środowiska, – przyjmuje odpowiedzialność za świat, który Bóg dał w posiadanie człowiekowi, – dowodzi, że chrześcijaństwo jest religią objawioną, – planuje podjęcie działań w celu pogłębienia osobistej więzi z Bogiem, – przyjmuje odpowiedzialność za właściwe przyjmowanie słowa Bożego, – ocenia swoją postawę w odniesieniu do słowa Bożego zawartego w Biblii; – przyjmuje odpowiedzialność za systematyczną i uważną lekturę Biblii, – przyjmuje postawę wdzięczności za dar słowa Bożego, – ocenia swoją postawę wobec słowa Bożego, – przyjmuje odpowiedzialność za otaczający go świat, – ocenia swoją postawę wobec Stwórcy, – przyjmuje odpowiedzialność za właściwe korzystanie z daru wolności, – ocenia rolę Ziemi Ojców wiary Izraela w wypełnianiu się Historii Zbawienia, – przyjmuje odpowiedzialność za losy własnej Ojczyzny, – uzasadnia potrzebę konieczności

– opisuje proces redakcji ksiąg Pisma Świętego, – nazywa Boga Stwórcą świata i człowieka, – identyfikuje otaczający świat z dziełem Boga – Stwórcy, – definiuje, czym jest grzech, – wylicza przyczyny grzechu pierworodnego, – wyjaśnia, na czym polegał grzech Kaina i ludzi budujących wieżę Babel, – wyjaśnia, co nazywamy Ziemią Ojców wiary Izraela, – nazywa patriarchów ludźmi zawierzenia i oddania Bogu, – wymienia Ojców wiary.

– wyjaśnia, jak należy rozumieć opis stworzenia świata, – opowiada teksty biblijne dotyczące opisu stworzenia, – charakteryzuje postawę ludzi, którzy sprowadzili na siebie gniew Boży i potop, – wskazuje na konsekwencje źle wykorzystanego daru wolności, – wymienia krainy wchodzące w skład ziemi obiecanej, – streszcza historię Ziemi Ojców wiary Izraela, – podaje naukę Pisma Świętego na temat wiary, – objaśnia, czym jest zawierzenie Bogu.

– klasyfikuje kolejność stworzeń według tekstu biblijnego, – analizuje dokumenty Kościoła ukazujące istotę grzechu, – analizuje fragmenty Pisma Świętego mówiące o powołaniu i posłaniu Abrahama, – uzasadnia potrzebę troski o własną Ojczyznę, – charakteryzuje postawy Ojców wiary – patriarchów, – określa rolę patriarchów w życiu współczesnego Kościoła.

zawierzenia Bogu, – przyjmuje odpowiedzialność za rozwój swojej wiary.

III. Słowo Boga prowadzi Lud Boży Uczeń: – streszcza fragmenty Pisma Świętego odnoszące się do wędrówki Izraelitów, – używa poprawnie pojęcia: „wolność”, – definiuje słowo „przymierze”, – identyfikuje przymierze na Synaju z przykazaniami

Uczeń: – wymienia poszczególne etapy wędrówki Izraelitów do Ziemi Obiecanej, – charakteryzuje wędrówkę Izraelitów przez pustynię, – określa rolę i zadania Mojżesza, – objaśnia znaczenie przykazań Bożych dla człowieka,

Uczeń: – podaje przykłady odpowiedzialnego korzystania z wolności, – wskazuje, że Jezus swoim życiem i przepowiadaniem zaświadczył o ważności Dekalogu, – uzasadnia potrzebę wypełniania przykazań Bożych,

Uczeń: – ocenia swoją postawę na rzecz rozwoju wolności chrześcijańskiej, – przyjmuje odpowiedzialność za realizację wskazań Dekalogu w swoim życiu, – przyjmuje odpowiedzialność za rozwój swojej wiary i miłości, – przyjmuje odpowiedzialność za swoje posłuszeństwo wobec Boga, – planuje modlitwę psalmami,

Bożymi, – streszcza tekst Pisma Świętego mówiący o Jozuem (Joz 1,6-7), – identyfikuje Jozuego z nowym wodzem Narodu Wybranego, – wymienia najważniejszych sędziów Narodu Wybranego, – wyjaśnia, kim są sędziowie w Narodzie Wybranym, – opowiada o działalności króla Dawida, – wylicza wartości, o które Salomon prosił Boga, – przytacza treści opowiadania biblijnego mówiącego o Salomonie, – wymienia przyczyny, które doprowadziły do podziału królestwa Salomona, – określa, czym jest podział i rozłam, – podaje znaczenie słowa „prorok”, – określa rolę i zadanie proroków w zbawczym planie Boga, – wylicza sposoby okazania wdzięczności Bogu za dar

– opowiada o zawarciu przymierza na górze Synaj, – wyjaśnia, na czym polegało przymierze w Sychem, – porównuje losy Izraela pod wodzą Mojżesza i Jozuego, – analizuje teksty źródłowe, – opowiada o działalności sędziów w Narodzie Wybranym, – określa, na czym polegała działalność sędziów w Narodzie Wybranym, – objaśnia, w jakich okolicznościach Dawid został namaszczony na króla, – wskazuje, że Jezus jest potomkiem Dawida, – objaśnia, w czym wyraża się mądrość, – charakteryzuje rządy króla Salomona, – wyjaśnia, dlaczego wszelkie rozłamy są niekorzystne dla człowieka i społeczeństwa, – objaśnia, dlaczego ważne jest prawowite sprawowanie władzy, – przytacza treści Pisma Świętego mówiące o Eliaszu, Izajaszu i Jeremiaszu, – stwierdza, iż Bóg przez proroków przygotowywał ludzi na przyjście Zbawiciela,

– uzasadnia, że wierność Jedynemu Bogu jest warunkiem zbawienia, – wskazuje, w jaki sposób można służyć Bogu, – dowodzi, że służba jest wyrazem miłości, – charakteryzuje działalność Samuela, – uzasadnia potrzebę wsłuchiwania się w głos Boga, – podaje ramy czasowe panowania króla Dawida, – określa cel modlitwy psalmami, – analizuje teksty źródłowe, mówiące o królu Dawidzie, – wskazuje na potrzebę rozwoju daru mądrości, – opisuje tło wydarzeń, które przyczyniły się do podziału królestwa Salomona, – określa, czym jest podział i rozłam, – rozróżnia postępowanie wybranych proroków, – sugeruje, w jaki sposób możemy świadczyć o Bogu w swoim środowisku, – dowodzi konieczności pracy nad sobą, – określa formy przeciwdziałania zniewoleniu,

– ocenia swoje zaangażowanie w rozwój daru mądrości, – przyjmuje odpowiedzialność za troskę o własną Ojczyznę, – proponuje sposoby troski o własną Ojczyznę, – ocenia swoją postawę jako świadka Chrystusa, – przyjmuje odpowiedzialność za swoje nawrócenie, – ocenia swoją postawę w walce z czynnikami zniewalającymi człowieka, – ocenia swoją postawę wobec cierpienia, – przyjmuje odpowiedzialność za rozwój swojej wiary, – przyjmuje odpowiedzialność za dobre gospodarowanie czasem.

nawrócenia, – wyjaśnia, na czym polega prawdziwe i owocne nawrócenie, – definiuje słowo „niewola”, – wyjaśnia, co zniewala człowieka, – wskazuje na grzech jako zniewolenie człowieka, – streszcza biblijne opowiadanie o Hiobie, – wyjaśnia, czym jest cierpienie, – rozróżnia cierpienie fizyczne i duchowe, – przytacza teksty biblijne mówiące o matce machabejskiej i jej siedmiu synach oraz o Judzie Machabeuszu, – streszcza tekst źródłowy – Koh 3,1-2.11.14, – definiuje pojęcie „czas”.

– wskazuje wartości prowadzące do wewnętrznego nawrócenia, – stosuje w życiu słowo Boże, – analizuje fragment Księgi Jeremiasza dotyczący nawrócenia, – przytacza proroctwa Jeremiasza dotyczące niewoli babilońskiej, – wymienia przyczyny niewoli babilońskiej, – opowiada o sytuacji Izraelitów w niewoli babilońskiej, – wymienia cechy, jakimi wyróżniał się Hiob, – wyjaśnia, czego uczy heroiczna postawa braci machabejskich i ich matki, – charakteryzuje postawę Machabeuszy, – opowiada o Judzie Machabeuszu, – identyfikuje Boga z Panem czasu, – wyjaśnia, dlaczego Bóg jest Panem czasu i historii.

– charakteryzuje postawę chrześcijanina przeżywającego cierpienie, niepowodzenie, – stwierdza, w jaki sposób może naśladować postawę Hioba w cierpieniu, – wymienia męczenników za wiarę, – wybiera sposoby umacniania własnej wiary, – dowodzi konieczności dawania świadectwa wierności Bogu, – wskazuje, komu zawdzięczamy istnienie, – ocenia, jak przeżywa czas wolny.

IV. Słowo stało się Ciałem Uczeń: – definiuje słowo „Mesjasz”, – identyfikuje Chrystusa z oczekiwanym Mesjaszem, – definiuje słowo „Wcielenie”, – przytacza treść Prologu z Ewangelii według św. Jana, – nazywa przyjście na świat Jezusa Chrystusa Bożym Narodzeniem, – wymienia księgi Nowego Testamentu, – przytacza etapy powstawania Nowego Testamentu, – identyfikuje osobę Jezusa z Nazaretu z postacią Zbawiciela, – wyjaśnia, na czym polegała misja Jezusa jako Zbawiciela, – przytacza powody spotkań Jezusa z ludźmi, – wyjaśnia, w czym, przejawia się zbawcza działalność Jezusa, – przytacza Osiem Błogosławieństw, – objaśnia treść Ośmiu

Uczeń: – analizuje wybrane teksty źródłowe o Mesjaszu, – określa rolę i zadania Mesjasza, – wymienia wydarzenia, które doprowadziły do zerwania przyjaźni człowieka z Bogiem, – nazywa Chrystusa wiecznym Słowem Wcielonym, – objaśnia znaczenie „Światła” w Prologu św. Jana, – wyjaśnia sposoby obecności Chrystusa w Kościele, – stwierdza, że zmartwychwstanie jest dowodem na Bóstwo Jezusa Chrystusa, – wskazuje na Chrystusa jako prawdziwego Boga i prawdziwego Człowieka, – używa poprawnie nazw poszczególnych ksiąg Nowego Testamentu, – rozróżnia autorstwo Boga i człowieka w powstawaniu Pisma Świętego, – przytacza świadectwa na temat życia i działalności Jezusa z Nazaretu, – wymienia wydarzenia z życia

Uczeń: – wyjaśnia niektóre proroctwa mesjańskie o Chrystusie, – ocenia swoją postawę wobec Jezusa – Mesjasza, – wyjaśnia, czego dotyczy Tajemnica Wcielenia, – wskazuje na wartość Tajemnicy Wcielenia, – analizuje teksty mówiące o przyjściu Chrystusa na ziemię, – analizuje teksty Pisma Świętego ukazujące Jezusa Chrystusa Boga-Człowieka – przytacza treści Pisma Świętego ukazujące, że Jezus Chrystus jest Bogiem i człowiekiem, – uzasadnia potrzebę częstego czytania i rozważania Pisma Świętego, – uzasadnia historyczność Jezusa z Nazaretu, – opisuje ziemskie życie Jezusa, – analizuje dokumenty źródłowe, świadczące o historyczności Jezusa Chrystusa, – podaje okoliczności spotkań Jezusa z: Zacheuszem, Samarytanką, Samarytanami i grzesznikami,

Uczeń: – wybiera sposób świadczenia o Chrystusie w codziennym życiu, – redaguje wnioski wypływające z Prologu Ewangelii według św. Jana, – przyjmuje odpowiedzialność za miłość i wolność otrzymaną od Boga, – wnioskuje, że Jezus Chrystus jest sensem ludzkiego życia, – uzasadnia, że życie sakramentalne pogłębia wieź z Jezusem Chrystusem, – przyjmuje odpowiedzialność za kierowanie się w życiu słowami Jezusa, – przyjmuje odpowiedzialność za realizację słów Jezusa w swoim życiu, – uzasadnia potrzebę zaproszenia Chrystusa do swego życia, – ocenia swoje spotkania z Jezusem Chrystusem, – przyjmuje odpowiedzialność za swoje postępowanie, – ocenia swoją postawę wobec bliźnich, – przyjmuje odpowiedzialność za pełnienie czynów sprawiedliwości wobec innych – przyjmuje odpowiedzialność za rozwój cnoty czystości w życiu , – przyjmuje odpowiedzialność za wprowadzanie i szerzenie pokoju w swoim środowisku, – przyjmuje odpowiedzialność za zgłębianie słowa Bożego i dawanie świadectwa o Bogu,

Błogosławieństw, – definiuje słowo: „postawa”, – wymienia uczynki miłosierdzia co do duszy i co do ciała, – objaśnia, czym jest sprawiedliwość, – charakteryzuje człowieka sprawiedliwego, – przytacza fragmenty Pisma Świętego na temat powołania do życia w czystości serca, – identyfikuje sakrament chrztu z momentem powołania człowieka do życia w czystości serca, – przytacza teksty biblijne mówiące o pokoju, – stwierdza, że każdy człowiek ma prawo do życia i jego ochrony, – definiuje, czym jest słowo Boże, – używa poprawnie terminu „słowo Boże”, – definiuje słowa: „odkupienie”, – nazywa Jezusa Odkupicielem człowieka, – przytacza teksty biblijne

Jezusa, – streszcza świadectwa na temat historyczności Jezusa, – stwierdza, że Jezus daje ludziom łaskę przemiany swojego życia, – stwierdza, że prawo ewangeliczne jest wypełnieniem i uzupełnieniem prawa Dekalogu, – uzasadnia potrzebę życia prawami Dekalogu i Błogosławieństw, – wyjaśnia na podstawie tekstu źródłowego, kim są ubodzy w duchu, cisi i pokorni, miłosierni, smutni, – wskazuje na potrzebę hojności i otwartości wobec bliźnich, – wnioskuje, że Jezus jest wzorem postępowania wobec bliźniego, – przytacza naukę Pisma Świętego i Kościoła o sprawiedliwości, – wyjaśnia prawo, które jest podstawą sprawiedliwości, – objaśnia, co pomaga we wzrastaniu do życia w czystości serca, – wyjaśnia, czym jest powołanie do życia w czystości serca,

– wskazuje na Dekalog i Osiem Błogosławieństw jako prawo Królestwa Bożego, – analizuje swoje czyny w oparciu o Dekalog i Błogosławieństwa, – sugeruje sposoby pomocy bliźnim, – analizuje teksty źródłowe mówiące o postawie wobec bliźnich, – określa, czym jest cierpienie dla sprawiedliwości, – wskazuje drogi wprowadzania sprawiedliwości w życiu codziennym, – uzasadnia konieczność realizacji Chrystusowego prawa sprawiedliwości w życiu codziennym, – określa, co nazywamy „czystością serca”, – wskazuje znaczenie cnoty czystości w życiu chrześcijanina, – uzasadnia rolę i wartość pokoju w świecie współczesnym, – ocenia swoją troskę o życie swoje i bliźnich, – wskazuje na potrzebę kultury słowa, – określa rolę słowa w życiu człowieka,

– przyjmuje odpowiedzialność za swoje zbawienie, – przyjmuje odpowiedzialność za rozwój wiary, – uzasadnia, jaką rolę pełni Maryja w jego życiu, – ocenia swoją postawę wobec Maryi – Matki wierzących.

mówiące o odkupieńczej misji Chrystusa, – przytacza naukę Pisma Świętego na temat wiary, – wyjaśnia, czym jest cnota wiary, – wyjaśnia, kto dał nam Maryję za Matkę, – uzasadnia potrzebę wdzięczności i wierności wobec Maryi.

– uzasadnia potrzebę modlitwy o czystość serca, – wymienia rady Jezusa, które daje On swoim uczniom wysyłanym z misją pokoju, – wyjaśnia warunki wprowadzenia pokoju na przykładzie wybranych tekstów z nauczania Kościoła, – streszcza teksty biblijne ukazujące moc słowa Bożego, – stwierdza, że Chrystus mocą swojego słowa dał początek Kościołowi, – wymienia zadania chrześcijańskie wynikające z faktu odkupienia Chrystusa, – wyjaśnia cel i sens działalności odkupieńczej i zbawczej Chrystusa, – określa, w jaki sposób Chrystus odkupił człowieka, – uzasadnia potrzebę wiary i jej znaczenie w życiu człowieka, – wskazuje na potrzebę zawierzenia Bogu w każdej sytuacji swojego życia, – objaśnia, na czym polega obecność Maryi w życiu wierzących, – analizuje teksty źródłowe mówiące o Maryi – Matce

– uzasadnia potrzebę wypełniania słowa Bożego w życiu, – analizuje teksty biblijne i z nauczania Kościoła dotyczące odkupienia Chrystusa, – ocenia swoją postawę wobec Chrystusa – Odkupiciela, – ocenia swoje zaangażowanie w rozwój wiary, – wymienia osoby, które swoje życie zawierzyły Maryi, – podaje, kto i kiedy ogłosił Maryję Matką Kościoła, – wskazuje wśród świąt Maryjnych święto Matki Kościoła.

wierzących, – określa sposoby wdzięczności Maryi za Jej opiekę.

V. Słowo Boże rozszerzało się Uczeń: – opisuje wydarzenie Zesłania Ducha Świętego, – wskazuje na modlitwę jako sposób podziękowania Bogu za dar zesłania Ducha Świętego, – identyfikuje Chrystusa z założycielem Kościoła, – definiuje słowo „Kościół”, – określa Kościół jako przestrzeń spotkania z Chrystusem, – wymienia cechy wspólnoty, – objaśnia, czym jest wspólnota, – podaje okoliczności, w których Jezus uczynił św. Piotra swoim zastępcą, – przytacza słowa, jakimi Jezus nadał św. Piotrowi najwyższą władzę w Kościele, – definiuje słowo

Uczeń: – podaje, że Duch Święty zstąpił na Apostołów zgromadzonych w Wieczerniku w Dniu Pięćdziesiątnicy, – identyfikuje Zesłanie Ducha Świętego z początkiem Kościoła, – podaje cel, jaki ma do osiągnięcia Kościół, – wskazuje na Kościół jako znak zbawienia człowieka, – ilustruje fragmenty Pisma Świętego dotyczące życia pierwszych chrześcijan, – opowiada o życiu pierwszych chrześcijan, – wylicza najważniejsze zadania papieża w Kościele, – wyjaśnia, na czym polega posłuszeństwo i szacunek wobec papieża, – wyjaśnia, w jaki sposób prześladowano pierwszych chrześcijan,

Uczeń: – wyjaśnia, na czym polegał „dar języków”, – uzasadnia, że dary Ducha Świętego otrzymujemy nie tylko dla osobistego dobra, ale dla pożytku wspólnoty Kościoła, – wybiera sposób zaangażowania się dla dobra Kościoła i swojego otoczenia, – uzasadnia swoją obecność w Kościele, – ocenia swoją postawę wobec Chrystusa, z którym spotyka się w Kościele, – charakteryzuje postawę pierwszych chrześcijan, – wskazuje na potrzebę dawania świadectwa życia chrześcijańskiego, – określa przymioty władzy papieskiej, – wybiera sposoby okazywania szacunku i posłuszeństwa wobec papieża,

Uczeń: – redaguje modlitwę o godne przyjęcie darów Ducha Świętego, – ocenia swoją postawę otwartości na działanie Ducha Świętego, – przyjmuje odpowiedzialność za wspólnotę Kościoła, – przyjmuje odpowiedzialność za zadania wynikające z przynależności do wspólnoty Kościoła, – ocenia swój udział we wspólnocie Kościoła, – redaguje modlitwę w intencji papieża, – proponuje, w czym możemy naśladować męczenników wiary, – przyjmuje odpowiedzialność za dawanie świadectwa wiary, – wymienia pielgrzymki papieża Jana Pawła II do Polski, – przyjmuje odpowiedzialność za dawanie świadectwa wiary w swoim środowisku, – przyjmuje odpowiedzialność za rozwój własnej wiary, – przyjmuje odpowiedzialność za jakość swojej modlitwy i pracy,

„męczennik”, – określa, czym odznacza się męczennik, – podaje, jakie wydarzenie zmieniło życie św. Pawła, – definiuje pojęcia: „monoteizm”, „politeizm”, „kultura antyczna”, – wyjaśnia, czym jest życie zakonne, – przytacza najważniejsze wydarzenia z życia św. Benedykta, – definiuje słowo „średniowiecze”, – wymienia najważniejsze wydarzenia z życia św. Franciszka, – przytacza najważniejsze wydarzenia z życia św. Tomasza z Akwinu, – wyjaśnia, czym jest wiara i rozum, – definiuje słowa: „schizma”, „ekumenizm”, „schizma wschodnia”, „interkomunia”, – wyjaśnia fragmenty Pisma Świętego mówiące o jedności chrześcijan, – wylicza obowiązki wypływające z faktu

– wskazuje, że w czasach współczesnych dokonują się akty prześladowań chrześcijan, – streszcza najważniejsze wydarzenia z życia św. Pawła, – opowiada o podróżach św. Pawła, – charakteryzuje postać św. Pawła, – streszcza mowę św. Pawła wygłoszoną na Areopagu, – charakteryzuje postawę św. Pawła, – streszcza nauczanie papieża Benedykta XVI o św. Benedykcie, – wymienia cechy kultury chrześcijańskiej, – wylicza, w jakich dziedzinach Kościół średniowiecza odniósł ogromne zasługi, – wyjaśnia, na czym polega rola Kościoła w Europie, – objaśnia, czym jest ewangeliczne ubóstwo, – wyjaśnia, w jaki sposób św. Franciszek realizował w swoim życiu ideę ewangelicznego ubóstwa, – analizuje tekst z Pisma Świętego – Hbr 11,1-3, – streszcza nauczanie Kościoła

– wymienia męczenników Kościoła, – rozróżnia okresy prześladowań chrześcijan, – analizuje teksty Pisma Świętego dotyczące prześladowań chrześcijan, – określa na mapie najważniejsze miejsca pobytu św. Pawła, – wskazuje na podobieństwo podróży św. Pawła do papieskich pielgrzymek apostolskich, – redaguje modlitwę w intencji papieża i wszystkich głoszących Ewangelię, – wskazuje na związek chrześcijaństwa z dziedzictwem świata antycznego, – określa, jakie znaczenie dla chrześcijaństwa ma kultura antyczna, – charakteryzuje ideę benedyktyńską, – uzasadnia aktualność słów: „Ora et labora!” – „Módl się i pracuj!”, – wskazuje na kierowanie się w życiu ideą benedyktyńską, – określa rolę chrześcijaństwa w rozwoju kultury i jedności Europy, – wskazuje, w jaki sposób,

– przyjmuje odpowiedzialność za budowanie jedności w otaczającym środowisku, – redaguje modlitwę o jedność narodów Europy, – wybiera sposoby naśladowania postawy św. Franciszka, – przyjmuje odpowiedzialność za swoje powołanie do świętości, – dowodzi konieczności poznawania siebie i otaczającego świata, – przyjmuje odpowiedzialność za rozwój swojej wiary oraz intelektu, – ocenia swoją postawę wobec wyznawców prawosławia i protestantyzmu, – przyjmuje odpowiedzialność za troskę o jedność chrześcijan – uzasadnia znaczenie Zjazdu Gnieźnieńskiego dla Kościoła w Polsce i naszej państwowości, – charakteryzuje relacje między społecznością świecką i kościelną w Polsce za panowania Bolesława Śmiałego – ocenia swoje starania na rzecz rozwoju wiary, – planuje troskę o rozwój chrześcijańskich wartości dla dobra swojej Ojczyzny.

przyjęcia sakramentu chrztu świętego.

na temat wiary i rozumu, – podaje daty podziału Kościoła, – wymienia przyczyny schizmy wschodniej, – podaje zarys sytuacji społeczno-politycznej prowadzącej do chrztu Polski, – wymienia korzyści płynące z faktu przyjęcia chrztu przez Polskę.

należy dbać o chrześcijańskie dziedzictwo, – uzasadnia potrzebę troski o jedność w swoim środowisku, – charakteryzuje duchowość św. Franciszka, – określa znaczenia ewangelicznego ubóstwa na przykładzie życia św. Franciszka z Asyżu, – uzasadnia, że podstawą świętości jest głęboka wiara i całkowite oddanie się Bogu, – objaśnia naukę św. Tomasza, – opisuje związek między wiarą a rozumem, – objaśnia różnice i podobieństwa pomiędzy katolicyzmem i prawosławiem, – wskazuje na ekumenizm jako ruch działający na rzecz jedności chrześcijan, – analizuje teksty źródłowe na temat udzielania sakramentów, – wyjaśnia kwestię tzw. sporu o św. Stanisława, – wskazuje na zasługi św. Wojciecha i św. Stanisława dla rozwoju chrześcijaństwa w Polsce, – określa, co dla niezależności Polski zrobił Bolesław Chrobry.

VI. Twoje Słowo na ścieżkach mego życia Uczeń: – definiuje słowo „powołanie”, – przytacza treść Ewangelii Mt 5,48, – wymienia tajemnice różańca świętego, – streszcza wydarzenia z poszczególnych tajemnic różańca, – definiuje słowa: „adwent”, „paruzja” – przytacza teksty biblijne mówiące o przygotowaniu na przyjście Chrystusa, – definiuje pojęcia: „Wcielenie” i „unia hipostatyczna”, – przytacza treść Ewangelii o Bożym Narodzeniu, – wymienia tradycje związane z Bożym Narodzeniem, – identyfikuje Wielki Post z czasem umartwienia, pokuty i nawrócenia, – streszcza teksty Pisma Świętego wzywające do pokuty, – streszcza treść przypowieści o siewcy – Mt

Uczeń: – podaje datę i miejsce urodzin św. Stanisława Kostki, – wymienia miejsca, w których przebywał św. Stanisław Kostka, – używa poprawnie pojęć: powołanie, służba Bogu, świętość, – opowiada o życiu św. Stanisława Kostki, – przytacza historię różańca świętego, – wymienia chrześcijańskie tradycje związane z Adwentem, – objaśnia znaczenie Adwentu, – uzasadnia, że Adwent jest przygotowaniem do Bożego Narodzenia i radosnym oczekiwaniem na powtórne przyjście Pana, – wyjaśnia sens zwyczajów i tradycji bożonarodzeniowych, – uzasadnia, że Boże Narodzenie jest wezwaniem do miłości, – określa, na czym polega chrześcijański charakter przeżywania świąt Bożego Narodzenia, – wyjaśnia sens udziału w

Uczeń: – objaśnia motto życiowe św. Stanisława Kostki: „Do wyższych rzeczy jestem stworzony i dla nich pragnę żyć”, – wskazuje na mapie miejsca pobytu św. Stanisława Kostki, – analizuje postępowanie św. Stanisława Kostki, – wyjaśnia znaczenie modlitwy różańcowej dla życia chrześcijanina, – wskazuje na różaniec jako źródło ratunku dla siebie i świata, – analizuje teksty źródłowe na temat modlitwy różańcowej, – wyjaśnia potrzebę pracy nad sobą, – wskazuje na sposób właściwego przeżycia Adwentu, – wybiera sposób dziękczynienia Bogu za Jego miłość, – projektuje scenariusz wigilii w domu, – wyjaśnia duchową wartość postu i pokuty, – objaśnia znaczenie Wielkiego Postu dla chrześcijanina, – wskazuje na Środę Popielcową jako początek Wielkiego Postu, – określa, na czym polega

Uczeń: – przyjmuje odpowiedzialność za realizację swojego powołania do świętości, – redaguje rozważania do tajemnic różańcowych, – planuje osobistą modlitwę różańcową, – ocenia swoje adwentowe oczekiwanie na przyjście Pana, – planuje podjęcie wysiłku na rzecz duchowego przeżycia Adwentu, – przyjmuje odpowiedzialność za właściwe przeżycie świąt Bożego Narodzenia, – planuje systematyczną troskę o realizację przykazania miłości Boga i bliźniego w swoim życiu, – ocenia swoje dotychczasowe postępowanie, – podejmuje wysiłek na rzecz duchowego przeżycia Wielkiego Postu, – przyjmuje odpowiedzialność za dobre przeżycie rekolekcji wielkopostnych, – dowodzi, że Triduum Paschalne upamiętnia tajemnice naszej wiary, – planuje udział w liturgii Triduum Paschalnego, – przyjmuje odpowiedzialność za kształtowanie postawy wdzięczności za odkupienie i zmartwychwstanie Chrystusa, – przyjmuje odpowiedzialność za dobre przygotowanie się do sakramentu bierzmowania,

13,1-9, – podaje warunki dobrego przeżycia rekolekcji wielkopostnych, – wylicza wydarzenia zbawcze związane z Wielkim Tygodniem, – wymienia znaki liturgiczne związane z Triduum Paschalnym, – definiuje słowo „zmartwychwstanie”, – podaje, że Zmartwychwstały Chrystus jest Zbawicielem wierzących, – podaje, kiedy Kościół obchodzi uroczystość Zesłania Ducha Świętego, – identyfikuje Zesłanie Ducha Świętego z „narodzinami” Kościoła, – wymienia dary Ducha Świętego, – wyjaśnia teksty biblijne na temat Eucharystii, – rozróżnia formę adoracji indywidualnej i publicznej Najświętszego Sakramentu.

rekolekcjach wielkopostnych, – przytacza wybrane teksty biblijne dotyczące świętych dni paschalnych, – wyjaśnia znaczenie znaków liturgicznych związanych z wydarzeniami Triduum Paschalnego, – objaśnia znaczenie wydarzeń Triduum Paschalnego dla człowieka, – przytacza naukę św. Pawła o zmartwychwstaniu Chrystusa, – streszcza teksty źródłowe z nauczania Kościoła mówiące o zmartwychwstaniu Chrystusa, – objaśnia, co to znaczy, że Zmartwychwstały Chrystus jest Zbawicielem wierzących, – wylicza łaski otrzymane od Ducha Świętego w sakramencie bierzmowania, – podaje, że dary Ducha Świętego otrzymujemy nie tylko dla osobistego dobra, ale także dla pożytku wspólnoty Kościoła, – przytacza wydarzenia związane z kultem Bożego Ciała, – podaje, kiedy ustanowiono w Kościele Uroczystość Bożego Ciała,

prawdziwe nawrócenie i pokuta, – uzasadnia konieczność nawrócenia i pokuty, – wybiera sposób przeżycia okresu Wielkiego Postu, – analizuje swoje życie w świetle Chrystusowej nauki o pokucie, – uzasadnia swój udział w rekolekcjach wielkopostnych, – wskazuje na związek rekolekcji z przypowieścią o siewcy, – wnioskuje, że rekolekcje wielkopostne prowadzą do nawrócenia, – opisuje najważniejsze elementy liturgii Wielkiego Tygodnia, – określa sens obrzędów Triduum Paschalnego, – wskazuje na konieczność osobistego zaangażowania w liturgię Wielkiego Tygodnia, – stwierdza, że przez zmartwychwstanie Chrystus pokonał śmierć, grzech, szatana, – wnioskuje, że zmartwychwstanie Chrystusa jest fundamentalną prawdą naszej wiary, – uzasadnia, że zmartwychwstanie Chrystusa jest faktem i największym cudem, – objaśnia znaczenie darów

– planuje osobistą adorację Najświętszego Sakramentu, – ocenia swoje zaangażowanie w Eucharystię i uroczystość Bożego Ciała.

– objaśnia znaczenie przeżywania Uroczystości Bożego Ciała, – określa, czym jest adoracja i kult Eucharystii.

Ducha Świętego dla chrześcijanina, – uzasadnia potrzebę modlitwy do Ducha Świętego, – wskazuje na postawę wdzięczności za dary Ducha Świętego, – charakteryzuje „życie według Ducha”, – wskazuje sposoby uwielbienia Jezusa Eucharystycznego, – redaguje modlitwę dziękczynienia za obecność Boga w Eucharystii.

KRYTERIA OCENIANIA z katechezy w zakresie klasy VIII szkoły podstawowej

do programu nr AZ-3-01/10 i podręcznika nr RA-32-01/10-RA-4/13 „Aby nie ustać w drodze” pod redakcją ks. Stanisława Łabendowicza

Kryteria w zakresie oceny celującej należy określić indywidualnie.

Ogólnie Na ocenę celującą zasługuje uczeń, który wyraźnie wykracza poza poziom osiągnięć edukacyjnych przewidzianych dla danego etapu kształcenia. Uczeń: Nawiązuje kontakt z kolegami i pomaga im. Jest otwarty na grupę klasową. Naśladuje dobroć Boga w życiu codziennym. Jest zainteresowany przedmiotem, o czym świadczy jakość prezentowanych wiadomości. Wykazuje pilność i systematyczność. Uczestniczy w konkursach. Dzieli się przeżyciami religijnymi doświadczanymi w domu i Kościele

OCENA DOPUSZCZAJĄCA

OCENA DOSTATECZNA

OCENA DOBRA

OCENA BARDZO DOBRA

I. Człowiek na drogach Boga

Uczeń: − definiuje, czym jest szczęście, − podaje, że szczęście to pierwotny zamysł Boga względem człowieka, − nazywa zbawienie prawdziwym szczęściem, – definiuje, czym jest wolność, – nazywa Jezusa najlepszym przyjacielem człowieka, − określa sposoby doskonalenia się na wzór Chrystusa, − wskazuje kościół parafialny jako szczególne miejsce obecności Boga, − podaje, że Bóg jednoczy ludzi w Kościele, − wskazuje na przynależność do Kościoła jako szansę na rozwój wewnętrzny.

Uczeń: − streszcza fragment Psalmu 119, − wyjaśnia, że bycie blisko Chrystusa zaprowadzi człowieka do zbawienia, – nazywa Chrystusa Zbawicielem, – wyjaśnia, co to znaczy, że wolność jest jednocześnie darem i zadaniem, – wylicza najważniejsze cechy przyjaźni, – wyjaśnia, na czym polega prawdziwa przyjaźń między ludźmi, − wyjaśnia zasady życia chrześcijańskiego, − nazywa Kościół wspólnotą wierzących, − przytacza najważniejsze wydarzenia z życia Pana Jezusa w odniesieniu do świątyni Jerozolimskiej, − wyszczególnia etapy powstawania Kościoła.

Uczeń: − objaśnia, że prawdziwe szczęście pochodzi od Boga, − uzasadnia, że Pismo Święte ukazuje człowiekowi prawdę o szczęściu, − wnioskuje, że aby osiągnąć szczęście wieczne należy przestrzegać przykazań, − stwierdza, że sakramenty są konieczne do zbawienia, – stwierdza, że każdy człowiek ma prawo do wolności i należy tę prawdę uszanować, – wnioskuje, że złe korzystanie z wolności prowadzi do zniewolenia przez grzech, – objaśnia, na czym polega przyjaźń Pana Jezusa z człowiekiem, – wnioskuje, że prawdziwa przyjaźń jest bezinteresowna, – wskazuje, że człowiek potrzebuje żyć w przyjaźni z Bogiem i ludźmi, aby być szczęśliwym, – stwierdza, że prawdziwej

Uczeń: − dowodzi, że Jezus jest źródłem szczęścia ludzkiego, – uzasadnia, że Pan Bóg pragnie zbawienia wszystkich ludzi, – dowodzi, że warto trwać w Chrystusie, gdyż On prowadzi człowieka ku prawdziwemu szczęściu, − analizuje fragment Pisma Świętego J 15,13-17.

przyjaźni może nauczyć się tylko od Chrystusa, − uzasadnia celowość doskonalenia się, − uzasadnia znaczenie słów: Mt 21,13, − analizuje fragmenty Katechizmu Kościoła Katolickiego w odniesieniu do Kościoła, − dowodzi konieczności troski o wspólnotę parafialną.

II. Jezus Chrystus prowadzi do pełni życia

Uczeń: − definiuje pojęcia: Wcielenie, Odkupienie, Zbawienie, − określa podstawowe konsekwencje dla życia chrześcijanina wynikające z Wcielenia i Odkupienia, − wymienia cechy człowieka pokornego, − wyjaśnia rolę pokory w odniesieniu do relacji Bóg – człowiek, − wylicza grzechy główne, − podaje, że pycha jest pierwszym z grzechów głównych, − objaśnia rolę pychy w odniesieniu do relacji Bóg – człowiek,

Uczeń: − definiuje, czym jest pokora, − streszcza teksty biblijne ukazujące grzech pychy, − wyjaśnia przeciwieństwo pychy i pokory, − wyjaśnia, że Jezus umarł i zmartwychwstał dla naszego zbawienia, − wyjaśnia, czym jest liturgia, − wyjaśnia znaczenie przypowieści o winnym krzewie, − objaśnia znaczenie liturgii w życiu chrześcijanina, − wyjaśnia, w jakim celu Jezus posługiwał się znakami, − wyjaśnia pojęcie „charakter sakramentalny”,

Uczeń: − uzasadnia, że Chrystus przyszedł na świat dla naszego odkupienia i zbawienia, − wskazuje na Chrystusa jako prawdziwego Zbawiciela ludzkości, − wskazuje konkretne wydarzenia biblijne, w których Jezus uczy nas pokory, − charakteryzuje postawę faryzeusza i celnika, − wskazuje, że pycha jest źródłem innych grzechów, − uzasadnia zgubne skutki pychy, − opowiada o trzech zapowiedziach męki Pana Jezusa, − uzasadnia, że w Eucharystii

Uczeń: − redaguje artykuł prasowy pt. „Chrystus prawdziwym Zbawicielem ludzkości”, − uzasadnia potrzebę rozwoju cnoty pokory w codziennym życiu, − dowodzi zwycięstwa pokory nad pychą, − proponuje odpowiednie metody do zwalczania pychy, − dowodzi, że chrzest zanurza nas w Tajemnicy Paschalnej Chrystusa, − analizuje teksty źródłowe o liturgii, − redaguje modlitwę dziękczynną za jeden z przyjętych

− podaje, że Chrystus został złożony za nas jako nasza Pascha, − objaśnia Tajemnicę Paschalną Chrystusa – odkupienie, − definiuje pojęcie „liturgia”, − identyfikuje liturgię z uczestnictwem w życiu Boga, − objaśnia, co zaliczamy do liturgii, − wskazuje na liturgię jako dialog Boga z człowiekiem (dar i odpowiedź), − podaje, że Jezus jest zawsze obecny z nami w liturgii, − wymienia sposoby obecności Chrystusa w liturgii, − wymienia postawy i gesty liturgiczne, − wylicza znaki i symbole liturgiczne występujące podczas liturgii, − wyjaśnia, czym jest znak, gest i postawa, − definiuje pojęcie „sakrament”, − wymienia sakramenty święte, − wylicza sakramenty przyjmowane raz w życiu, − określa cel poszczególnych sakramentów, − wskazuje na chrzest jako paschę i dar nowego życia,

− rozróżnia podział sakramentów, − wyjaśnia, czym jest sakrament chrztu, − objaśnia naukę Kościoła na temat chrztu, − wyjaśnia różnicę między chrztem Janowym a sakramentem chrztu świętego, − objaśnia znaczenie sakramentu bierzmowania dla chrześcijańskiego życia, − wymienia skutki sakramentu bierzmowania, − objaśnia, co jest istotnym celem sakramentu bierzmowania, − wyjaśnia, na czym polega mężne wyznawanie wiary, − streszcza naukę Pisma Świętego i Kościoła o przebaczeniu i pokucie, − używa poprawnie pojęć: pokuta, przebaczenie, pojednanie, − wyjaśnia sens sakramentu pokuty, − wyjaśnia, czym jest odpust, − wyjaśnia znaczenie i sens poszczególnych warunków sakramentu pokuty i pojednania, − wyjaśnia obecność Chrystusa w Eucharystii, − używa poprawnie pojęć:

uobecnia się Tajemnica Paschalna, − wskazuje, że Jezus jest w centrum liturgii, − stwierdza, że liturgia jest dziełem Chrystusa, − określa, w jaki sposób Jezus działa w liturgii, − uzasadnia, że całe życie liturgiczne koncentruje się wokół Jezusa, − charakteryzuje postawy i gesty liturgiczne, − uzasadnia potrzebę świadomego i czynnego udziału w liturgii, − projektuje propozycje graficzne sakramentów, − uzasadnia potrzebę przyjmowania sakramentów, − opisuje celebrację udzielania sakramentu chrztu, − charakteryzuje symbolikę chrzcielną, − uzasadnia, że chrzest święty jest sakramentem Przymierza zawartego z Chrystusem i Kościołem, − wskazuje na konieczność odnawiania przyrzeczeń chrzcielnych, − wskazuje, że w sakramencie

sakramentów, − wymienia fragmenty Pisma Świętego odnoszące się do chrztu, − określa zadania wynikające z przyjęcia chrztu, − dowodzi ciągłej konieczności rozwoju wiary otrzymanej na chrzcie, − streszcza fragmenty biblijne mówiące o chrzcie, − dowodzi konieczności realizacji zadań wynikających z przyjętego sakramentu bierzmowania, − dowodzi, na czym polega wartość przebaczenia w życiu człowieka, − redaguje rachunek sumienia, − analizuje, jaką rolę pełni słowo Boże w jego życiu, − wskazuje owoce Eucharystii, − przytacza treść tekstu Pisma Świętego na temat sakramentu namaszczenia chorych, − ocenia wartość sakramentu namaszczenia chorych w życiu człowieka, − przytacza teksty Pisma Świętego mówiące o ustanowieniu kapłaństwa, − analizuje teksty biblijne

− wylicza znaki widzialne udzielenia Ducha Świętego w sakramencie bierzmowania, − nazywa bierzmowanie sakramentem umocnienia w wierze, − wymienia dary Ducha Świętego, − określa, jakich łask udziela Duch Święty w sakramencie bierzmowania, − identyfikuje charyzmaty i owoce Ducha Świętego, − definiuje, czym jest sakrament pokuty, −wskazuje na sakrament pokuty i pojednania jako sakrament przebaczenia i miłosierdzia Boga, − wylicza warunki sakramentu pokuty i pojednania, − nazywa Mszę Świętą uobecnieniem ofiary Chrystusa, − wymienia fragment Pisma Świętego mówiący o ustanowieniu Eucharystii, − wskazuje na swoją łączność z ofiarą Chrystusa przez modlitwę, − określa, na czym polega paschalny charakter Eucharystii, − definiuje, czym jest liturgia słowa Bożego, − wymienia owoce, jakie daje

Eucharystia, ofiara, obecność, − wyjaśnia, na czym polega działanie słowa Bożego, − objaśnia, w jaki sposób Kościół przekazuje słowo Boże, − wyjaśnia symbolikę darów ofiarnych, − objaśnia sens cierpienia, − streszcza naukę Kościoła o cierpieniu, − wyjaśnia, na czym polega posługa biskupów, kapłanów i diakonów, − określa skutki przyjętego sakramentu małżeństwa, − wyjaśnia Boży zamysł wobec małżeństwa.

bierzmowania zostaje powołany do troski o innych, − uzasadnia, do czego zobowiązuje sakrament bierzmowania, − wskazuje, w jaki sposób działa Duch Święty, − określa sposób realizacji zadań wynikających z sakramentu bierzmowania, − wyszczególnia relacje i powiązania między poszczególnymi warunkami sakramentu pokuty i pojednania, − uzasadnia potrzebę przygotowania się do sakramentu pokuty i pojednania, − uzasadnia obecność Chrystusa w Eucharystii, − wskazuje, w jaki sposób Bóg przemawia dzisiaj w Kościele, − określa poszczególne części liturgii słowa, − opisuje, co dokonuje się podczas konsekracji, − opisuje przebieg udzielania sakramentu namaszczenia chorych, − uzasadnia rolę modlitwy za chorych, − wyjaśnia, czym jest sukcesja apostolska,

i nauczania Kościoła na temat stopni święceń.

przyjmowanie Komunii Świętej, − wskazuje na Eucharystię jako centrum liturgii i życia chrześcijańskiego, − definiuje, czym jest sakrament namaszczenia chorych, − nazywa sakrament namaszczenia chorych sakramentem umocnienia, − określa chrześcijańską postawę w cierpieniu, − wskazuje na sakrament święceń jako sakrament przywracania pokoju pomiędzy Bogiem a ludźmi, − określa stopnie i cel udzielania sakramentu święceń, − definiuje, czym jest sakrament małżeństwa, − nazywa sakrament małżeństwa konsekracją ludzkiej miłości, − wskazuje na jedność i nierozerwalność małżeństwa sakramentalnego.

− uzasadnia, że kapłani kontynuują misję Chrystusa, − streszcza tekst biblijny dotyczący Bożej woli wobec małżeństwa i rodziny, − charakteryzuje małżeństwo sakramentalne, − uzasadnia sens małżeństwa sakramentalnego.

III. Wędrówka ku dobru

Uczeń: – podaje prawo miłości Boga i bliźniego, – określa chrześcijaństwo religią miłości, – wymienia Osiem Błogosławieństw, – definiuje, czym jest prawo naturalne, – identyfikuje prawo moralne jako prawo Boże, – wskazuje na obiektywny charakter norm moralnych, – definiuje pojęcia: czyn moralny, czyn dobry, czyn zły, – nazywa sumienie miejscem spotkania i dialogu z Bogiem, – rozróżnia rodzaje sumienia, – wymienia rodzaje sumienia, – wyjaśnia, czym jest prawo objawione,

– wskazuje na zbawczy charakter prawa objawionego – Dekalogu, – identyfikuje autorytet Boga z normami moralnymi, – nazywa przykazania drogowskazami w życiu.

Uczeń: – wyjaśnia podstawowe prawo chrześcijańskie, – wyjaśnia różnice między prawem naturalnym i stanowionym, – wyjaśnia, na czym polega stosowanie hierarchii wartości w życiu, – objaśnia przesłanie zawarte w tekstach biblijnych, – wyjaśnia rolę sumienia w ludzkim życiu, – objaśnia potrzebę kształtowania sumienia, – objaśnia teksty Pisma Świętego oraz nauczania Kościoła dotyczące sumienia, – wyjaśnia, z jakim działaniem związany jest dany rodzaj sumienia, – wymienia treść Dziesięciu Przykazań oraz okoliczności, w jakich Bóg je objawił, – wyjaśnia, czym jest Dekalog.

Uczeń: – charakteryzuje postawę chrześcijańską wobec bliźniego, – objaśnia treść Ośmiu Błogosławieństw, – wyjaśnia, na czym polega koncepcja szczęścia zawarta w Ośmiu Błogosławieństwach, – stwierdza, że prawo ewangeliczne jest wypełnieniem i uzupełnieniem prawa Dekalogu, – uzasadnia potrzebę życia prawami Błogosławieństw, – określa, co to znaczy kroczyć drogą Błogosławieństw, – wskazuje związek między życiem Błogosławieństwami i życiem w łasce Bożej, – określa specyfikę wartości chrześcijańskich, – wskazuje właściwą hierarchię wartości, – streszcza fragmenty Pisma Świętego ukazujące prawo, – uzasadnia potrzebę roztropnego działania, – wskazuje na Jezusa jako Tego, który wybiera zawsze dobro, – charakteryzuje sumienie jako miejsce spotkania z Bogiem i

Uczeń: – redaguje notatkę prasową, – wyjaśnia określenie pojęcia „wartości”, – wyjaśnia rolę hierarchii wartości w życiu człowieka, – uzasadnia potrzebę roztropnego działania, – określa skutki odrzucenia najważniejszych wartości, – analizuje znaczenie wartości w życiu człowieka, – uzasadnia swoją odpowiedzialność za naturalne prawo moralne, – analizuje naukę Kościoła o prawie moralnym, – dowodzi, że Bóg jest Dawcą prawa moralnego, – streszcza teksty Pisma Świętego mówiące o sumieniu, – wymienia teksty Pisma Świętego ukazujące prawo objawione – Dekalog,

– analizuje prawo objawione na Synaju oraz prawo Nowego Testamentu,

– dowodzi istnienia związku między

Jego Prawem, – określa Eleazara jako człowieka prawego sumienia, – wyjaśnia, czym jest sumienie, – określa, na czym polega formowanie sumienia, – rozróżnia prawo naturalne od prawa objawionego,

– określa Dekalog jako pomoc człowiekowi na drodze życia moralnego,

– przytacza treść Pisma Świętego na temat Dekalogu, – stwierdza, że Dekalog jest darem kochającego Boga, – wskazuje na wartości, których bronią przykazania.

Starym Prawem a Nowym Prawem objawionym w Nowym Testamencie.

IV. Drogowskazy na drodze ku szczęściu

Uczeń: − przytacza treść I przykazania Bożego, − nazywa, czym jest oddawanie czci innym bogom, − identyfikuje wróżbiarstwo, astrologię i horoskopy z przeciwstawianiem się I przykazaniu Bożemu, − wskazuje na fundamentalny charakter I przykazania Bożego,

Uczeń: − wymienia sposoby oddawania czci Bogu, − wyjaśnia, do czego zobowiązuje I przykazanie Boże, – wyjaśnia, na czym polega szacunek dla Imienia Bożego, – rozróżnia, w jakich sytuacjach można wzywać Imię Boże, – wyjaśnia zaangażowanie

Uczeń: − określa, co pomaga w rozwoju wiary w jednego Boga, – wskazuje sposoby oddawania szacunku wobec Imienia Bożego, – dostrzega różnorodność działań podejmowanych przez wiernych we wspólnocie Kościoła,

– wyjaśnia, czym jest ruch

Uczeń: – streszcza naukę Katechizmu Kościoła Katolickiego dotyczącą II przykazania Bożego, – dowodzi, na czym polega szacunek dla Imienia Bożego, – ocenia rolę Lutra i Kalwina oraz króla Henryka VIII w powstaniu wyznań protestanckich,

– analizuje rozwój nauczania

– przytacza treść Pisma Świętego na temat II przykazania Bożego, – wskazuje na związek II przykazania Bożego z objawieniem Imienia Bożego Mojżeszowi i czystością mowy, – definiuje pojęcie „renesans”,

– wymienia osoby, które w epoce renesansu wniosły znaczący wkład w życie Kościoła,

– objaśnia genezę i katolicki wymiar renesansu, – identyfikuje M. Lutra, J. Kalwina z Ojcami reformacji,

– wymienia przyczyny reformacji,

– identyfikuje reformę katolicką z dziełem Soboru Trydenckiego, – podaje, kiedy odbył się Sobór Trydencki,

– identyfikuje wysiłki na rzecz jedności Kościoła z Unią Brzeską i Kościołem grekokatolickim, – przytacza cechy charakterystyczne dla Kościoła greckokatolickiego,

– wymienia osoby, które przyczyniły się do zawarcia Unii Brzeskiej,

chrześcijan w tworzenie kultury,

– wyjaśnia pojęcia: reformacja, protestantyzm,

– wymienia przyczyny i główne idee reformy katolickiej,

– definiuje pojęcia: sobór, synod, sukcesja apostolska, dogmat,

– wyjaśnia, w jakim celu odbył się Sobór Trydencki,

– wskazuje na uniwersalny wymiar postawy chrześcijańskiej św. Jadwigi,

– streszcza tekst Pisma Świętego mówiący o szabacie (Wj 20,8-11),

– wyjaśnia, co to znaczy czcić ojca i matkę, – wyjaśnia treść VI przykazania Bożego, – wyjaśnia, jak powinniśmy reagować na potrzeby bliźnich, – wyjaśnia znaczenie słowa „prawda”, – wskazuje na religijne motywacje do życia w prawdzie i naprawienia krzywd w zakresie VIII przykazania, – identyfikuje sytuacje w życiu

ekumeniczny,

– wskazuje różnice i podobieństwa katolicyzmu i innych wyznań chrześcijańskich (protestantyzm, anglikanizm),

– uzasadnia potrzebę otwartości i szacunku wobec chrześcijan innych wyznań,

– wskazuje rolę Ducha Świętego w Kościele reformującym się,

– wymienia skutki chrztu Litwy,

– opowiada o życiu św. Jadwigi, uzasadniając jej świętość,

– opisuje przebieg chrystianizacji Litwy,

– objaśnia, jaką rolę odegrała św. Jadwiga w dziejach Polski i Litwy,

– wskazuje okoliczności zawarcia Unii Brzeskiej,

– przytacza treść tekstu Pisma Świętego na temat niedzieli jako

Kościoła w trakcie Soboru Trydenckiego,

– dowodzi konieczności udziału we Mszy Świętej,

– wyjaśnia, dlaczego każdy człowiek ma prawo do życia i jego ochrony, – przytacza tekst źródłowy dotyczący prawdy, – dowodzi o konieczności kierowania się prawdą w życiu, – przytacza treść tekstów Pisma Świętego na temat IX i X przykazania Bożego, – określa perspektywy i granice ekumenizmu, – analizuje związek IX i X przykazania z próbą określenia zainteresowań i powiązania ich z sensem życia i osobistymi planami życiowymi.

– identyfikuje III przykazanie Boże z potrzebą świętowania i związkiem pomiędzy czcią Boga a praktykami religijnymi,

– wymienia święta nakazane,

– wskazuje na Eucharystię jako centrum niedzieli chrześcijanina,

– identyfikuje IV przykazanie Boże z szacunkiem dla rodziców i osób starszych, – przytacza przykazanie mówiące o szacunku wobec rodziców, – objaśnia, do czego Bóg wzywa w IV przykazaniu Bożym, – podaje, że życie ludzkie jest darem Bożym, – wskazuje na troskę o zdrowie i życie w kontekście zrozumienia i realizacji sensu swojego życia, – przytacza treść Pisma Świętego na temat VI przykazania Bożego, – streszcza nauczanie Kościoła na temat okazywania szacunku dla swojego ciała, – wymienia wykroczenia przeciw VII przykazaniu Bożemu, – identyfikuje VIII przykazanie Boże z wiernością prawdzie, – objaśnia, jakie są wykroczenia

z potrzebą wstrzemięźliwości, – rozróżnia postawę uczciwości i nieuczciwości w życiu codziennym, – porównuje szabat w Starym Testamencie i paschalny charakter niedzieli,

– identyfikuje VI przykazanie Boże z wartością czystości i przyjaźni w życiu człowieka jako fundamentu prawidłowych kontaktów z innymi, – identyfikuje VII przykazanie Boże z problemem kradzieży i bogacenia się kosztem innych oraz z poszanowaniem własności prywatnej i społecznej.

dnia Pańskiego,

– wyjaśnia, czym jest szabat i dzień Pański,

– wskazuje, na czym polega miłość do rodziców, – charakteryzuje, jakie są obowiązki dzieci wobec rodziców, – uzasadnia potrzebę odpowiedzialności dorosłych dzieci wobec rodziców, – przytacza treść tekstów biblijnych mówiących o wartości życia ludzkiego, – charakteryzuje treść V przykazania Bożego, – uzasadnia, że VI przykazanie Boże wzywa do wierności i czystości, – wskazuje na niebezpieczeństwa zagrażające wierności i czystości, – wyjaśnia, co Bóg nakazuje w VII przykazaniu, – wskazuje, jaki powinien być nasz stosunek do tego, co posiadamy, – określa, jakie znaczenie posiadają wartości moralne, – charakteryzuje, jaką wartość

przeciw VIII przykazaniu Bożemu, – identyfikuje IX i X przykazanie Boże z postawą wstrzemięźliwości i uczciwości w codziennym życiu.

przedstawia ubóstwo chrześcijańskie, – wyjaśnia, czym jest uczciwość i wstrzemięźliwość, – uzasadnia potrzebę uczciwości i wstrzemięźliwości, – określa znaczenie Unii Brzeskiej dla jedności Kościoła, – określa znaczenie prawdy i wierności jej w kontekście poszukiwania sensu życia i w budowaniu właściwych kontaktów między ludźmi.

V. Droga z Jezusem Chrystusem

Uczeń: – określa znaczenie Święta Podwyższenia Krzyża, – objaśnia, co jest celem ziemskiej wędrówki człowieka, – wyjaśnia, czym różni się rok liturgiczny od kalendarzowego, – identyfikuje Adwent z radosnym oczekiwaniem na przyjście Chrystusa, – wskazuje na postawę otwartości i czuwania na przyjście Jezusa

Uczeń: – wyjaśnia, jakie znaczenie ma dla chrześcijanina krzyż, – objaśnia, na czym polega wierność krzyżowi, – wyjaśnia, że Bóg każdego człowieka powołał do świętości, – rozróżnia święta i uroczystości roku kościelnego, – wyjaśnia eschatologiczny wymiar Adwentu, – wyjaśnia znaczenie

Uczeń: – wyjaśnia, czym jest wierność, – wskazuje przykłady naśladowania Chrystusa, – opisuje potrzebę pomocy Kościołowi cierpiącemu, – wskazuje środki wiodące do doskonałości, – charakteryzuje świętych i błogosławionych, z których może czerpać wzorce, – stwierdza, że podstawą

Uczeń: – proponuje środki pomocy duszom w czyśćcu cierpiącym, – analizuje, na czym polega pełnia szczęścia, – analizuje teksty biblijne (proroctwa mesjańskie) zapowiadające przyjście Chrystusa, – analizuje teksty biblijne o jedności Kościoła, – analizuje tekst Pisma Świętego

Chrystusa, – przytacza wydarzenia ewangeliczne mówiące o Bożym Narodzeniu, – objaśnia sens Świąt Bożego Narodzenia, – wskazuje na religijny wymiar przeżywania świąt Bożego Narodzenia, – identyfikuje Tydzień Modlitw o Jedność Chrześcijan z działaniem na rzecz jedności chrześcijan, – stwierdza konieczność modlitwy o jedność chrześcijaństwa i potrzebę przeciwdziałania grzechowi podziału, – podaje, że Wielki Post jest szczególnym czasem pokuty i oczyszczenia serca, – wyjaśnia, od czego zależy owocne przeżycie rekolekcji, – przytacza treść tekstów biblijnych mówiących o męce i śmierci Chrystusa, – identyfikuje Triduum Paschalne z Ofiarą Jezusa dla naszego zbawienia, – wylicza dni Triduum Paschalnego, – wskazuje na potrzebę duchowego przeżycia Triduum Paschalnego,

Uroczystości Bożego Narodzenia dla człowieka wierzącego, – wyjaśnia, jakie znaczenie ma dla chrześcijan jedność, – wyjaśnia, co należy uczynić, aby spotkać się z przebaczającym Jezusem, – objaśnia, na czym polega prawdziwe nawrócenie, – wyjaśnia rolę Triduum Paschalnego w życiu chrześcijanina, – wyjaśnia rolę Maryi w historii Polski, – wyjaśnia rolę Ducha Świętego w życiu chrześcijanina.

osiągnięcia świętości jest wiara, – definiuje pojęcie roku liturgicznego, – wskazuje okresy roku liturgicznego, – określa kolory liturgiczne, – wyjaśnia, czym jest Adwent, – określa wymowę adwentowych zwyczajów i symboli, – wskazuje sposoby pracy nad sobą, – wyjaśnia pojęcie „wcielenie”, – opowiada, dlaczego Boże Narodzenie jest świętem radości, – opisuje zwyczaje związane z religijnym przeżywaniem świąt Bożego Narodzenia, – wyjaśnia, czym jest ekumenizm, – wymienia zadania ruchu ekumenicznego, – objaśnia dwa największe podziały w Kościele, – wskazuje przykłady jedności Kościoła, – uzasadnia znaczenie Wielkiego Postu, pokuty i nawrócenia dla chrześcijanina, – objaśnia sens Triduum Paschalnego, – wskazuje wartości prowadzące do wewnętrznego nawrócenia, – wskazuje wartości prowadzące

ukazujący spotkanie Jezusa z Zacheuszem, – analizuje wydarzenia z Pisma Świętego ukazujące miłosiernego Boga, – analizuje teksty biblijne w odniesieniu do życia chrześcijanina.

– określa religijny wymiar Świąt Wielkanocnych, – nazywa Maryję Królową Polski, – przytacza treść tekstów biblijnych mówiących o Matce Bożej, – przytacza tekst Apelu Jasnogórskiego, – objaśnia formy kultu maryjnego, – przytacza treść tekstów biblijnych o Duchu Świętym, – wylicza owoce Ducha Świętego, – wskazuje na związek Zesłania Ducha Świętego z potrzebą odnowy świata i przezwyciężania zła w świecie.

do wewnętrznego nawrócenia, – wskazuje sposoby kształtowania w sobie postawy odpowiedzialnego chrześcijanina, – wskazuje na wartość hymnu „Bogurodzica”, – uzasadnia, dlaczego oddajemy cześć Maryi jako Królowej Polski, – wskazuje sposoby oddawania czci Matce Bożej.

KRYTERIA OCENIANIA z katechezy w zakresie klasy I liceum i technikum (po kl VIII szkoły podstawowej)

do programu nr AZ-3-01/10 i podręcznika nr RA-33-01/10-RA-3/14 „Żyć w miłości Boga”

pod redakcją ks. Stanisława Łabendowicza Kryteria w zakresie oceny celującej należy określić indywidualnie. Ogólnie: Ocena celująca oznacza, że osiągnięcia ucznia wyraźnie wykraczają poza poziom osiągnięć edukacyjnych przewidzianych w realizowanym przez nauczyciela programie nauczania. Uczeń: – twórczo i samodzielnie rozwija własne uzdolnienia, – proponuje oryginalne i nietypowe rozwiązania problemów teoretycznych i praktycznych, – osiąga sukcesy w konkursach i olimpiadach, – angażuje się w prace pozalekcyjne np. montaże sceniczne, gazetki religijne, – twórczo uczestniczy w życiu parafii np. należy do organizacji katolickich, uczestniczy w pielgrzymkach, – jego pilność, systematyczność, zainteresowania, stosunek do przedmiotu nie budzi żadnych zastrzeżeń, – posiada inne osiągnięcia indywidualne promujące ocenę celującą.

OCENA DOPUSZCZAJĄCA

OCENA DOSTATECZNA

OCENA DOBRA

OCENA BARDZO DOBRA

I. ŚWIAT, KTÓRY POWIERZYŁ MI BÓG

Uczeń: – przytacza wydarzenia z Pisma Świętego mówiące o obecności Boga w świecie, – identyfikuje otaczający świat z dziełem Boga Stwórcy, – wymienia cechy dobrego gospodarza, – definiuje, czym jest postęp

Uczeń: – wyjaśnia, jak należy rozumieć biblijny poemat o stworzeniu świata, – podaje, jakie zadania Bóg powierzył człowiekowi, – objaśnia, jaka jest wartość postępu, – rozróżnia ludzki i religijny

Uczeń: – wskazuje działania, jakie może podjąć, aby świat był obrazem Boga, – wyjaśnia, w czym przejawia się troska o powierzony świat, – analizuje teksty Pisma Świętego związane ze stworzeniem człowieka,

Uczeń: – redaguje modlitwę dziękczynną za stworzony świat, – analizuje teksty Pisma Świętego ukazujące Boga Stwórcę, – określa stanowisko Kościoła na temat odpowiedzialności człowieka za powierzony świat.

techniczny, – podaje czym jest nadzieja, – podaje, że młodzi są nadzieją Kościoła.

wymiar postępu, – wyjaśnia, co to znaczy „być nadzieją świata”, – wyjaśnia, co młodzi mogą zrobić dla Kościoła.

– wskazuje na zagrożenia wynikające z nieodpowiedzialnego rozwoju cywilizacji, – wskazuje, że każdy człowiek jest powołany do przemiany świata, – analizuje teksty biblijne mówiące o wymaganiach Chrystusa wobec każdego człowieka, – określa swoje miejsce we wspólnocie Kościoła.

II. ŻYJĘ, ABY KOCHAĆ Uczeń: – nazywa Boga Miłością, – podaje treść wyznania miłości Jezusa, – podaje przykazanie miłości, – definiuje, czym jest przykazanie, – definiuje, czym jest miłość, – wylicza cechy odnoszące się do miłości, – wymienia owoce prawdziwej miłości, – podaje, co jest warunkiem trwania w miłości, – podaje rodzaje powołań, w których realizuje się miłość, – wymienia uczynki miłosierne co do ciała i uczynki miłosierne co do duszy,

Uczeń: – wymienia najważniejsze cechy Boga, – wyjaśnia, czym jest miłość Boga, – przytacza wydarzenia z życia Jezusa świadczące o Jego miłości do człowieka, – wyjaśnia przejawy miłości Chrystusa do ludzi, – wymienia kryteria miłości, – streszcza teksty biblijne o miłości Boga i bliźniego, – wyjaśnia przykazanie miłości, – wyjaśnia wymagania miłości zawarte w Hymnie o miłości św. Pawła, – wyjaśnia, jakie są wymagania

Uczeń: – objaśnia istotę Boga, – określa najcenniejszy dar Bożej miłości, – wskazuje, jaka jest miłość Jezusa, – konstruuje mapę myśli, – charakteryzuje, jaka powinna być postawa wobec Boga i bliźniego, – objaśnia sytuacje i zachowania obce miłości, – dowodzi, że miłość jest najważniejszą cnotą, – stwierdza, że prawdziwa miłość realizuje się poprzez czyny, – wskazuje, po czym można poznać prawdziwą miłość,

Uczeń: – wskazuje na Boga jako źródło miłości, – dowodzi, na czym polega wartość Bożej miłości, – analizuje teksty biblijne i nauczanie Kościoła, – dowodzi, jak powinna wyglądać prawdziwa miłość, – analizuje Hymn o miłości św. Pawła, – analizuje teksty biblijne i teksty źródłowe, – dowodzi konieczności szacunku wobec ciała ludzkiego, – analizuje naukę Kościoła na temat mądrości, – dowodzi, że Bóg jest Dawcą

– streszcza teksty Pisma Świętego mówiące o wartości ciała człowieka i jego godności, – definiuje, czym jest mądrość, – wyjaśnia, jak powinniśmy przygotować się do dorosłego życia, – podaje, jak możemy pomóc tym, którzy nie mają domu rodzinnego i miłości rodziców, – przytacza naukę Kościoła na temat dziecka jako daru Boga, – podaje, jak możemy pomóc tym, którzy nie mają domu rodzinnego i miłości rodziców, – podaje, że dziecko jest bezcennym darem Boga, – podaje, że życie jest darem Bożym, – przytacza teksty biblijne mówiące o wartości życia ludzkiego, – definiuje, czym jest macierzyństwo, – podaje, czym jest bezpłodność, – streszcza tekst biblijny dotyczący zamysłu Boga wobec małżeństwa, – przytacza treść przysięgi małżeńskiej, – definiuje, czym jest rodzina,

prawdziwej miłości, – streszcza teksty biblijne mówiące o przeżywaniu miłości w myśl nauczania Jezusa Chrystusa, – wyjaśnia naukę Kościoła o wartości właściwego przeżywania miłości, – definiuje, czym jest godność i jakie są jej podstawy, – analizuje nauczanie Kościoła na temat godności i szacunku wobec ciała swojego i innych, – streszcza teksty biblijne obrazujące wartość dziecka w nauczaniu Pana Jezusa, – wyjaśnia, dlaczego dziecko ma wielką wartość w królestwie niebieskim, – streszcza teksty biblijne obrazujące wartość dziecka w nauczaniu Pana Jezusa, – wyjaśnia, dlaczego dziecko ma wielką wartość w królestwie niebieskim, – identyfikuje Boga jako dawcę życia i Tego, który może je odebrać, – wyjaśnia, dlaczego człowiek ma prawo do życia i jego obrony, – streszcza teksty biblijne mówiące

– wskazuje na Jezusa jako na Tego, który w pełni realizował prawdziwą miłość, – określa, czym jest wypełnianie czynów miłosierdzia, – wnioskuje, w jaki sposób, niezależnie od formy powołania, powinniśmy przeżywać miłość w codziennym życiu, – wskazuje na potrzebę kształtowania szacunku wobec ciała swojego i innych oraz szanowania ich godności, – opisuje, co świadczy o wartości ludzkiego ciała, – interpretuje fragmenty Pisma Świętego wskazujące, na czym powinno opierać się przygotowanie do dorosłego życia, – wskazuje sposoby pokonywania trudności na drodze ku dorosłości, – wskazuje, jak możemy okazać miłość i wdzięczność naszym rodzicom za przekazane życie, – wskazuje, jak możemy okazać miłość i wdzięczność naszym rodzicom za przekazane życie, – streszcza teksty nauczania Kościoła na temat wartości życia ludzkiego,

mądrości, – analizuje naukę Kościoła na temat dziecka jako bezcennego daru, – uzasadnia skutki moralne zabiegów na embrionach ludzkich, – analizuje argumenty przeciwko dopuszczalności in vitro, – dowodzi, że wierność buduje wspólnotę miłości małżeńskiej, – analizuje teksty biblijne i nauczania Kościoła na temat małżeństwa, – dowodzi, że miłość jest podstawą życia rodzinnego, – analizuje naukę Kościoła na temat rodziny, – ukazuje znaczenie pozytywnych więzi w rodzinie, – analizuje teksty biblijne mówiące o relacjach rodzinnych, – analizuje teksty biblijne i nauczania Kościoła mówiące o płodności i przekazywaniu życia, – wskazuje czynniki, które przyczyniają się do popularyzacji eutanazji, – wskazuje na inicjatywy alternatywne dla eutanazji,

– podaje, kto tworzy rodzinę, – przytacza treść tekstów biblijnych mówiących o relacjach w rodzinie, – streszcza teksty Pisma Świętego i nauczania Kościoła mówiące o płodności i przekazywaniu życia, – wymienia zalety stosowania naturalnych metod planowania rodziny, – definiuje, czym jest adopcja, – wymienia różne rodzaje adopcji, – wyjaśnia, na jakie możliwości rodzicielstwa zastępczego wskazał Jan Paweł II, – podaje, czym jest opieka paliatywna, – definiuje, czym jest eutanazja, – wymienia przyczyny eutanazji, – określa, na jakie prawa człowieka zwrócił uwagę Jan Paweł II, – definiuje, czym jest godność człowieka, – wymienia rodzaje zagrożeń praw człowieka.

o bezpłodności, – wyjaśnia, że Chrystus podniósł małżeństwo do godności sakramentu, – wyjaśnia znaczenie wiary w dochowywaniu wierności przysiędze małżeńskiej, – wymienia wartości budujące wspólnotę rodzinną, – wyjaśnia obowiązki spoczywające na członkach rodziny, – wyjaśnia znaczenie domu rodzinnego w życiu człowieka, – objaśnia naukę Kościoła na temat znaczenia rodziny w życiu człowieka, – wyjaśnia, na czym polegają naturalne metody planowania rodziny, – streszcza fragment Katechizmu Kościoła Katolickiego – KKK 2379, – podaje, że dzieci są darem Bożym, – wyjaśnia powody, dla których człowiek powinien strzec życia na każdym jego etapie, – objaśnia potrzebę okazywania szacunku ludziom chorym i starszym, – wylicza dokumenty, które

– wskazuje na troskę o zdrowie i życie w świetle zrozumienia sensu swojego życia, – wybiera sposób dziękowania Bogu za dar życia, – charakteryzuje postawę biblijnych małżonków, – określa, czym jest in vitro, – wskazuje właściwą postawę dotyczącą regulacji urodzin, – charakteryzuje przymioty małżeństwa, – określa, czym jest komunia małżeńska, – definiuje, czym jest małżeństwo, – uzasadnia wartość trwałości małżeństwa, – uzasadnia, że rodzina to wspólnota osób, życia i miłości, – wskazuje, co wpływa na pozytywne więzi w rodzinie, – dostrzega trudności na drodze budowania i pogłębiania więzi rodzinnych, – wskazuje, jakie korzyści daje stosowanie naturalnych metod planowania rodziny, – wyjaśnia teksty nauczania Kościoła na temat rodzicielstwa zastępczego, – określa, jaka jest rola ludzi

– analizuje tekst wystąpienia Jana Pawła II w ONZ.

określają prawa człowieka, – wyjaśnia, jakie są podstawy godności życia ludzkiego.

chorych i starszych w społeczeństwie, – stwierdza, iż godna śmierć to naturalna śmierć, – wskazuje na kluczową rolę nauczania Kościoła na temat godności i praw człowieka.

III. NA DRODZE UCZNIA JEZUSA CHRYSTUSA Uczeń: – podaje, że Modlitwa Pańska jest wzorem modlitwy chrześcijanina, – podaje przykłady, sytuacji w których Jezus zwraca się do Boga: „Ojcze”, – wymienia modlitwę „Ojcze nasz” jako modlitwę chrześcijańskich próśb, – podaje, do kogo zwracamy się w modlitwie „Ojcze nasz”, – wymienia najważniejsze wyznania chrześcijańskie, – definiuje pojęcie: „dialog międzyreligijny”, – wymienia wielkie religie niechrześcijańskie, – objaśnia, czym jest wolność religijna, – objaśnia, w jaki sposób święcimy imię Boga, – przytacza teksty biblijne mówiące o święceniu imienia Bożego,

Uczeń: – wymienia formy modlitwy, – objaśnia, co oznacza uwielbiać Boga, – wyjaśnia znaczenie wypowiadanych słów, – wylicza kolejne prośby Modlitwy Pańskiej, – objaśnia słowa próśb Modlitwy Pańskiej, – wyjaśnia, co oznacza słowo „Ojciec” w odniesieniu do Pana Boga, – objaśnia znaczenie zaimka „nasz”, – wyjaśnia potrzebę dialogu międzyreligijnego, – wyjaśnia znaczenie słów: „święć się Imię Twoje”, – wyjaśnia, dlaczego Jezus jest Królem Wszechświata, – wyjaśnia poszczególne przymioty Kościoła,

Uczeń: – objaśnia pochodzenie Modlitwy Pańskiej, – wyjaśnia, czym jest modlitwa i co może być jej treścią, – uzasadnia potrzebę codziennej modlitwy, – wskazuje na wartość modlitwy, – ilustruje jedną z próśb Modlitwy Pańskiej, – uzasadnia potrzebę zawierzenia siebie Bogu, – określa znaczenie nieba w Modlitwie Pańskiej, – wskazuje na Modlitwę Pańską jako modlitwę wszystkich chrześcijan, – opisuje podejmowane działania chrześcijan z wyznawcami innych religii, – wskazuje, że imię Boga najpełniej objawiło się w Jezusie, – objaśnia znaczenie prośby: „Przyjdź królestwo Twoje”,

Uczeń: – uzasadnia potrzebę rozmowy z Bogiem na modlitwie, – dowodzi, że Pismo Święte jest cenną pomocą w modlitwie, – stosuje poszczególne prośby do sytuacji życiowych, – dowodzi potrzeby częstego odmawiania modlitwy „Ojcze nasz”, – analizuje ewangeliczne przykłady modlącego się Jezusa, – dowodzi potrzebę wspólnej modlitwy niezależnie od wyznania, – uzasadnia postawę tolerancji wobec wyznawców innych religii, – dowodzi, że chrześcijaństwo jest religią dialogu, – wykrywa podobieństwo prośby: „święć się Imię Twoje” do drugiego przykazania Dekalogu, – uzasadnia potrzebę szacunku wobec imienia Bożego,

– definiuje pojęcie: „królestwo Boże”, – wymienia cechy królestwa Bożego, – wymienia przymioty Kościoła, – rozróżnia, jakie zadania wypełnia papież oraz biskupi w Kościele, – identyfikuje parafię na tle podziału administracyjnego Kościoła, – definiuje, kim jest osoba świecka, – wymienia ruchy religijne działające w Kościele, – wymienia zadania chrześcijanina w życiu społecznym, – przytacza różne formy pracy wierzących na rzecz Ojczyzny, – definiuje pojęcie: „oświecenie”, – wymienia poglądy myślowe zrodzone w epoce oświecenia, – przytacza przykłady pełnienia woli Bożej, – podaje przykłady z Pisma Świętego mówiące o pełnieniu woli Bożej, – przytacza treść tekstów Pisma Świętego mówiących o powołaniu Samuela, Izajasza i Jeremiasza, – wymienia różne formy życia zakonnego, – podaje, że życie konsekrowane

– objaśnia podział administracyjny Kościoła, – przytacza przykłady zaangażowania się ludzi świeckich w parafii, – wyjaśnia, na czym polega apostolstwo świeckich, – definiuje, czym jest dobro wspólne, – wyjaśnia, czym zajmuje się Katolicka Nauka Społeczna, – określa znaczenie Soboru Watykańskiego I, – wyjaśnia, czym jest wola Boża, – wyjaśnia, czym jest powołanie kapłańskie i zakonne, – objaśnia, jaką funkcję w Kościele spełniają kapłani i osoby konsekrowane, – wyjaśnia, że życie konsekrowane jest odpowiedzią na osobiste wezwanie Chrystusa, – przytacza odpowiednie wydarzenia z historii Polski, świadczące o niewoli narodowej, – wyjaśnia, czym jest Ojczyzna, – wyjaśnia znaczenie słów „daj nam” w Modlitwie Pańskiej, – wymienia uprawnienia ludzi pracy, – wyjaśnia stwierdzenie: „człowiek podmiotem pracy”,

– streszcza nauczanie Kościoła odnośnie Królestwa Bożego, – uzasadnia potrzebę troski o Boże królestwo zapoczątkowane już na ziemi, – opisuje hierarchiczną strukturę Kościoła, – opowiada, na czym polega władza papieża, – streszcza nauczanie Kościoła o świeckich, – określa zadania ludzi świeckich w Kościele, – ilustruje, w jaki sposób zaangażowani są katolicy w budowanie społeczeństwa, – charakteryzuje znaczenie uczestnictwa chrześcijanina w życiu narodu, – przytacza wydarzenia związane z rewolucją francuską, – rozróżnia najważniejsze wydarzenia z życia Kościoła w wieku XVIII i XIX, – interpretuje teksty Pisma Świętego dotyczące modlitwy Jezusa, – streszcza historię rozwoju życia zakonnego, – wskazuje sposoby realizowania powołań kapłańskich i zakonnych, – uzasadnia, że kapłani

– projektuje zręby idealnego państwa-królestwa, – wyszczególnia, jakie różnice posiada ziemskie królestwo w zestawieniu z królestwem Bożym, – analizuje swoje zaangażowanie na rzecz rozwoju Bożego Królestwa, – dowodzi, że królestwo Boże nie jest z tego świata, – charakteryzuje pracę prezbiterów, – uzasadnia potrzebę modlitwy za Kościół powszechny, – uzasadnia potrzebę udziału młodzieży w życiu parafii, – redaguje hasło zachęcające do angażowania się świeckich w parafii, – dowodzi potrzeby pracy ludzi świeckich w parafii, – uzasadnia potrzebę angażowania się dla dobra narodu, – opisuje prześladowanie Kościoła podczas rewolucji francuskiej, – charakteryzuje epokę oświecenia w kontekście historii Kościoła, – uzasadnia znaczenie modlitwy

jest szczególną formą życia chrześcijańskiego, – wymienia cechy bohaterów, których postępowanie świadczy o miłości Ojczyzny, – podaje definicję patriotyzmu, – przytacza teksty biblijne mówiące o chlebie, – rozróżnia chleb powszedni od chleba Eucharystycznego, – podaje czynniki wpływające na wartość ludzkiej pracy, – wylicza podstawowe cele pracy, – przytacza treść tekstów biblijnych dotyczących przebaczenia i nawrócenia, – wymienia przeszkody na drodze do pojednania z drugim człowiekiem, – podaje treść arcykapłańskiej modlitwy Jezusa, – wylicza płaszczyzny współpracy ekumenicznej, – podaje, czym jest wolność, – definiuje pojęcie „pokusa”.

– wyjaśnia naukę Kościoła o przebaczeniu i nawróceniu, – wymienia dokumenty Kościoła na temat ekumenizmu, – wyjaśnia różnice pomiędzy pokusą a grzechem, – objaśnia znaczenie słów: „i nie wódź nas na pokuszenie”, – stwierdza, że modlitwa jest oparciem podczas pokus, – wskazuje na pomoc łaski Bożej, by nie ulec pokusie.

kontynuują misję Chrystusa, – uzasadnia, że świadectwo życia zakonnego jest też wezwaniem skierowanym do niego, – uzasadnia, że życie konsekrowane polega na służbie Bogu i ludziom, – określa sens modlitwy o powołania, – wyjaśnia znaczenie terminu „rady ewangeliczne”, – charakteryzuje znaczenie uczestnictwa chrześcijanina w życiu narodu, – określa, na czym polega miłość Ojczyzny, – wskazuje na Eucharystię jako pokarm na życie wieczne, – wskazuje na szacunek wobec chleba powszedniego, – uzasadnia, w jaki sposób praca kształtuje życie rodzinne i społeczne człowieka, – wskazuje, że tylko rzetelna i uczciwa praca prowadzi do spotkania z Bogiem, – wylicza sposoby pokonania uprzedzeń, – stwierdza, że każdy człowiek potrzebuje przebaczenia i nawrócenia, – wskazuje na potrzebę

w wypełnianiu woli Boga, – redaguje notatkę prasową na temat pełnienia woli Bożej w życiu chrześcijanina, – analizuje teksty biblijne o pełnieniu woli Bożej, – wykrywa w powołaniu zakonnym znak i wezwanie skierowane do świata, – analizuje teksty biblijne i nauczania Kościoła na temat powołania, – dowodzi wartość daru powołania kapłańskiego i zakonnego we współczesnym świecie, – stwierdza, że wzajemna miłość jest głównym celem małżeństwa, – analizuje losy Ojczyzny w okresie niewoli narodowej, – analizuje teksty biblijne i nauczania Kościoła na temat chleba powszedniego i Eucharystycznego, – analizuje fragmenty encykliki „Laborem exercens” dotyczące uprawnień ludzi pracy, – uzasadnia wartość przebaczenia i pojednania, – analizuje przeszkody na drodze do pojednania z Bogiem i ludźmi, – określa istotę ekumenizmu,

pojednania z Bogiem i ludźmi, – określa, czym jest fatalizm, – wyjaśnia sens i znaczenie dialogu międzyreligijnego, – używa poprawnie pojęć: ekumenizm, schizma, – wskazuje na źródła dialogu międzyreligijnego.

– analizuje dokumenty Kościoła dotyczące ekumenizmu, – uzasadnia potrzebę kształtowania i wyboru własnego wzoru osobowego.

IV. DUCH ŚWIĘTY UMACNIA ŁASKĘ W SAKRAMENCIE BIERZMOWANIA Uczeń: – podaje, że Duch Święty jest Trzecią Osobą Trójcy Świętej, – wymienia, pod jakimi imionami objawia się Duch Święty, – wymienia, jakie łaski otrzymuje chrześcijanin w sakramencie chrztu, – definiuje, czym jest chrzest, – definiuje, czym jest wiara, – przytacza nauczanie Pana Jezusa o wierze, – definiuje, kim jest świadek bierzmowania, – wymienia zadania świadka bierzmowania, – definiuje pojęcie „patron”, – wymienia polskich świętych i błogosławionych, – objaśnia znaczenie imienia, – definiuje pojęcie: „celebracja sakramentu”,

Uczeń: – przytacza symbole Ducha Świętego, – wyjaśnia, co to znaczy wierzyć w Ducha Świętego, – wyjaśnia związek bierzmowania z chrztem, – objaśnia, że sakrament bierzmowania jest dopełnieniem chrztu, – wyjaśnia, dlaczego chrześcijanin powinien rozwijać własną wiarę, – wylicza warunki, jakie Kościół stawia kandydatom do bierzmowania, – wyjaśnia znaczenie przygotowania się do bierzmowania, – przytacza życiorysy wybranych patronów, – wyjaśnia sens wyboru nowego imienia, przy– stępując do

Uczeń: – uzasadnia potrzebę wiary w Ducha Świętego, – wskazuje, kto popełnia grzech przeciw Duchowi Świętemu, – wykrywa, że bierzmowanie umacnia to, co dokonało się na chrzcie świętym, – objaśnia, na czym polega mężne wyznawanie wiary i postępowanie według jej zasad, – określa, co dokonuje się w sakramencie bierzmowania, – uzasadnia, że Duch Święty uzdalnia nas do wyznawania wiary, – charakteryzuje człowieka wierzącego, – charakteryzuje postawę świadka bierzmowania, – uzasadnia potrzebę świadectwa życia chrześcijańskiego we

Uczeń: – wykrywa, że grzechy przeciwko Duchowi Świętemu są niewybaczalne, – dowodzi o obecności Ducha Świętego w życiu człowieka, – wskazuje na konieczność dawania świadectwa wyznawanej wierze, – redaguje modlitwę za chrzestnych i świadka bierzmowania, – uzasadnia potrzebę modlitwy do Boga za wstawiennictwem świętych patronów, – analizuje obrzędy bierzmowania podczas Mszy Świętej, – stwierdza, że sakrament bierzmowania czyni nas odpowiedzialnymi za życie przed Bogiem.

– wymienia obrzędy sakramentu bierzmowania, – podaje, kto jest szafarzem bierzmowania, – wymienia dary Ducha Świętego, – definiuje, czym jest charyzmat, – wymienia cechy prawdziwego świadka Chrystusa, – wylicza obowiązki wynikające z sakramentu bierzmowania, – podaje, jakimi wartościami w życiu kieruje się współczesna młodzież.

sakramentu bierzmowania, – wyjaśnia znaczenie obrzędów bierzmowania, – wyjaśnia, czym jest krzyżmo święte, – objaśnia, do czego zobowiązuje przyjęcie sakramentu bierzmowania, – wyjaśnia znaczenie darów Ducha Świętego w życiu chrześcijanina, – objaśnia, kim jest Duch Święty dla Kościoła, – objaśnia, jakie zagrożenia czyhają na ludzi młodych, – stwierdza, że bierzmowanie jest potwierdzeniem przed Bogiem odpowiedzialności za życie.

współczesnym świecie, – objaśnia rolę patrona w życiu chrześcijańskim, – opowiada o swoim świętym patronie z sakramentu bierzmowania, – wybiera sposób naśladowania swojego patrona z sakramentu chrztu i bierzmowania, – charakteryzuje poszczególne znaki obrzędów liturgii sakramentu bierzmowania, – wskazuje na moment namaszczenia krzyżmem jako istotny obrzęd bierzmowania, – uzasadnia potrzebę rozwijania darów Ducha Świętego, – charakteryzuje poszczególne dary Ducha Świętego, – uzasadnia potrzebę współpracy z Duchem Świętym w codziennym życiu, – wskazuje, jaką drogę życiową powinni wybrać młodzi ludzie, aby osiągnąć życie wieczne, – określa zadania ludzi młodych we współczesnym świecie.

V. ROK Z JEZUSEM CHRYSTUSEM W KOŚCIELE Uczeń: – podaje znaczenie słowa „anioł”, – wymienia zadania aniołów, – definiuje, czym jest modlitwa

Uczeń: – wylicza chóry anielskie i imiona Archaniołów, – streszcza jedno z wydarzeń

Uczeń: – uzasadnia potrzebę obecności Anioła Stróża w swoim życiu, – wskazuje w kalendarzu

Uczeń: – redaguje modlitwę dziękczynną za stworzenie aniołów, – dowodzi orędownictwa

różańcowa, – wymienia tajemnice różańca świętego, – rozróżnia części i tajemnice różańca, – wyjaśnia, co znaczy „świętych obcowanie”, – przytacza historię uroczystości Wszystkich Świętych, – wymienia sposoby pomocy zmarłym, – wylicza warunki uzyskania odpustu za dusze w czyśćcu cierpiące, – streszcza teksty biblijne mówiące o przygotowaniu na przyjście Chrystusa, – wylicza chrześcijańskie tradycje związane z Adwentem, – objaśnia, dlaczego należy nieustannie czuwać w oczekiwaniu na przyjście Zbawiciela, – definiuje pojęcie tradycji, – wymienia zwyczaje i tradycje związane z Bożym Narodzeniem, – definiuje, czym jest nawrócenie, – wymienia cele postu i pokuty, – wymienia wydarzenia poszczególnych dni Triduum Paschalnego, – definiuje, czym jest

biblijnych, w którym bierze udział anioł, – przytacza historię różańca świętego, – wyjaśnia, dlaczego warto modlić się na różańcu, – definiuje, czym jest Adwent, – wyjaśnia potrzebą pracy nad sobą, – wyjaśnia określenie „słowo stało się ciałem”, – wyjaśnia określenie „rekolekcje”, – streszcza teksty biblijne, – definiuje, co to jest Triduum Paschalne, – rozróżnia liturgię poszczególnych dni Triduum Paschalnego, – opowiada o wydarzeniu wniebowstąpienia Jezusa, – wyjaśnia, określenie „siedzi po prawicy Ojca”, – używa poprawnie pojęć: Pięćdziesiątnica, Pocieszyciel, Duch Prawdy, – wylicza obietnice, które Pan Jezus dał św. Małgorzacie Alacoque, – wyjaśnia przesłanie płynące z obrazu Miłosierdzia Bożego oraz obrazu Serca Jezusowego,

liturgicznym święta poświęcone aniołom, – opisuje poszczególne tajemnice różańcowe, – wskazuje na październik jako szczególny miesiąc modlitwy różańcowej, – uzasadnia, że wszyscy jesteśmy powołani do świętości, – wskazuje przykłady świętych, – projektuje swoją „receptę” na świętość, – uzasadnia potrzebę modlitwy za zmarłych, – określa wymowę symboli adwentowych: roratka, wieniec adwentowy, – wskazuje na sposób godnego przeżywania Adwentu, – kultywuje tradycje wigilijne, – wybiera sposób przekazywania tradycji, – projektuje hasło zachęcające do udziału w rekolekcjach, – wybiera sposoby uczestnictwa w rekolekcjach, – charakteryzuje liturgię poszczególnych dni Triduum Paschalnego, – podaje, że Duch Święty zstąpił na apostołów zgromadzonych w Wieczerniku w Dniu

świętych w drodze do własnej świętości, – wyjaśnia znaczenie modlitwy za zmarłych, – analizuje swoje doświadczenia z rekolekcji, – wskazuje na potrzebę duchowego przeżycia Triduum Paschalnego, – analizuje teksty biblijne na temat Triduum Paschalnego, – analizuje wydarzenie biblijne o przebiciu boku Jezusa na krzyżu, – dowodzi potrzebie rozszerzania kultu Najświętszego Serca Jezusa, – wskazuje na cnoty główne jako niezastąpioną pomoc w apostołowaniu na terenie nowej szkoły.

wniebowstąpienie Jezusa, – wymienia świadków wniebowstąpienie Jezusa, – określa, kiedy Kościół obchodzi uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego, – określa, kiedy Kościół obchodzi uroczystość Zesłania Ducha Świętego, – przytacza treść tekstów biblijnych o Duchu Świętym, – podaje datę uroczystość ku czci Serca Pana Jezusa, – wymienia formy kultu Najświętszego Serca Jezusowego, – objaśnia, jak chrześcijanin powinien spędzać czas wakacji, – wymienia sposoby pogłębiania wiary w czasie wakacji, – definiuje pojęcie: „apostolstwo”, – wymienia zadania wypływające z wiary, – używa poprawnie terminu; „cnoty główne”.

– wyjaśnia, czym jest odpoczynek wakacyjny, – streszcza fragmenty Pisma Świętego zachęcające do dawania świadectwa wiary, – wyjaśnia, na czym polega apostolstwo w szkole średniej.

Pięćdziesiątnicy (żydowskich Zielonych Świąt), – wyjaśnia rolę Ducha Świętego w życiu członków Kościoła, – streszcza historię obrazu Miłosierdzia Bożego i obrazu Serca Jezusowego, – uzasadnia potrzebę odpoczynku, – opisuje, w jaki sposób świadczyć o Chrystusie, – uzasadnia potrzebę apostolstwa wśród swoich rówieśników, – określa zadania człowieka wierzącego w środowisku szkolnym.

KRYTERIA OCENIANIA z katechezy w zakresie klasy I liceum i technikum (po gimnazjum) do programu nr AZ-4-01/10

i podręcznika nr AZ-41-01/10-RA-7/13 „Świadek Chrystusa w Kościele” pod redakcją ks. Stanisława Łabendowicza.

Kryteria w zakresie oceny celującej należy określić indywidualnie.

Ogólnie: Ocena celująca oznacza, że osiągnięcia ucznia wyraźnie wykraczają poza poziom osiągnięć edukacyjnych przewidzianych w realizowanym przez nauczyciela programie nauczania. Uczeń: – twórczo i samodzielnie rozwija własne uzdolnienia, – proponuje oryginalne i nietypowe rozwiązania problemów teoretycznych i praktycznych, – osiąga sukcesy w konkursach i olimpiadach, – angażuje się w prace pozalekcyjne np. montaże sceniczne, gazetki religijne, – twórczo uczestniczy w życiu parafii np. należy do organizacji katolickich, uczestniczy w pielgrzymkach, – jego pilność, systematyczność, zainteresowania, stosunek do przedmiotu nie budzi żadnych zastrzeżeń, – posiada inne osiągnięcia indywidualne promujące ocenę celującą.

OCENA

DOPUSZCZAJĄCA OCENA

DOSTATECZNA OCENA DOBRA

OCENA BARDZO DOBRA

I. KIM JESTEM?

Uczeń: – nazywa człowieka dzieckiem Boga, – wymienia cechy charakteryzujące człowieka, – podaje znaczenie pojęcia: „wspólnota”, –definiuje, jakie cechy powinien posiadać świadek Chrystusa, – nazywa, czym jest „rozwój duchowy”, –podaje, co składa się na rozwój duchowy, – wyjaśnia znaczenie słowa: „Kościół” i „parafia”, – stwierdza, że rozwój duchowy jest człowiekowi potrzebny do dojrzałego przeżywania chrześcijaństwa i przezwyciężania zagrożeń wiary.

Uczeń: – objaśnia, że człowiek jest zdolny poznawać siebie i panować nad sobą, – wyjaśnia istotę życia wspólnotowego, – wyjaśnia, dlaczego człowiekowi potrzebny jest integralny rozwój, – objaśnia, na czym polega powołanie do dawania świadectwa, – streszcza słowa Chrystusa o powołaniu Piotra, – stwierdza, że pełnię człowieczeństwa możemy zobaczyć w Jezusie Chrystusie, – określa swoje miejsce i zadania w Kościele, – charakteryzuje wyzwania stojące przed katolikiem po przyjęciu sakramentu bierzmowania.

Uczeń: – nazywa, czym jest „świadectwo w wierze”, – podaje, kto jest fundamentem Kościoła założonego przez Chrystusa, – wymienia rodzaje wspólnot – dom, przyjaciele, grupa rówieśnicza, nowa klasa i szkoła, Ojczyzna, – wyjaśnia, że bycie człowiekiem jest ogromnym darem, ale stanowi również zadanie, – wyjaśnia, dlaczego świętych nazywamy świadkami, – uzasadnia swoją postawę względem Chrystusa, – wnioskuje, że Chrystus wskazuje człowiekowi drogę do zrozumienia swojego istnienia, – wnioskuje, że bycie świadkiem jest odpowiedzialnym i wymagającym zadaniem.

Uczeń: – uzasadnia swoją postawę zaangażowania w Kościele, – uzasadnia, dlaczego człowiek powinien rozwijać się duchowo, – uzasadnia osobiste zaangażowanie w życie wspólnotowe, – określa swoje możliwości rozwoju duchowego, – charakteryzuje swój wkład w życie wspólnoty, –charakteryzuje swoją postawę świadka względem innych ludzi, – charakteryzuje rolę Ducha Świętego w życiu Kościoła, –analizuje odpowiedzialność za życie we wspólnocie.

II. TAKA JEST NASZA WIARA

Uczeń: – podaje, na czym polega wiara, – podaje przykłady z Pisma Świętego na temat Boga Ojca, – wylicza główne prawdy wiary, – podaje sposoby okazywania miłosierdzia, – podaje teksty źródłowe dotyczące Tajemnicy Wcielenia, – podaje, że Duch Święty jest Trzecią Osobą Trójcy

Uczeń: – wymienia zadania rozumu na drodze poznania ludzkiego, – wymienia teksty biblijne mówiące o Jezusie jako Pośredniku, – przytacza teksty z Pisma Świętego mówiące o Bogu Miłosiernym, – przytacza, czym jest „Pismo Święte”, – przytacza teksty biblijne dotyczące obietnicy

Uczeń: – przytacza zadania wiary na drodze poznania ludzkiego, – wymienia fragmenty Pisma Świętego mówiące o potrzebie przekazywania Obja-wienia

Uczeń: – wylicza przymioty dojrzałej osobowości, – uzasadnia potrzebę współpracy z Duchem Świętym w życiu chrześcijanina,

Świętej, – wymienia objawienia maryjne w XIX i XX wieku, – podaje, kto jest autorem Biblii, – podaje, czym jest „wiara”, – wymienia przymioty Boga Ojca, – wyjaśnia znaczenie słów: „Jezus”, „Chrystus”, „Syn Boży”, – streszcza treść Dz 2,1-41, –wyjaśnia, że wiara łączy się z uczynkami, – wskazuje na wielką miłość Boga posyłają­cego Syna na świat, – stwierdza, że Jezus jest jedynym Pośredni­kiem między Bogiem a ludźmi, – stwierdza, że słowo Boże jest zawarte nie tylko w Biblii, ale również w Tradycji Apostolskiej, – wskazuje na łączność Pisma Świętego i Tradycji w głoszeniu Objawienia Bożego, – stosuje poprawnie słowa: „Wcielenie”, „Odkupienie”, „Zmartwychwstanie”.

zesłania Ducha Świętego, – wyjaśnia znaczenie pojęcia: „miłosierdzie”, – wyjaśnia, w czym przejawia się miłość Boga do człowieka (miłosierdzie Boże), – wyjaśnia, dlaczego Jezusa nazywamy Pełnią Objawienia, – objaśnia związek życia ludzkiego z Osobą Jezusa Chrystusa, – wyjaśnia, czym jest natchnienie Pisma Świętego, – wyjaśnia teksty źródłowe mówiące o przekazywaniu Objawienia Bożego, – objaśnia, z czego wynikają zagrożenia dla życia wiarą, – wyjaśnia, jak stara się realizować poszczególne etapy dojrzałości w wierze, – określa, dlaczego człowiek powinien wierzyć w Opatrzność Bożą, – określa swoją postawę wobec Chrystusa, – wskazuje, na czym polega istota wszech-mocy Boga, – charakteryzuje relację między wiarą a naukami przy­rodniczymi, – charakteryzuje, czym jest „objawienie maryjne”.

Bożego, – wymienia etapy na drodze ku dojrzałości w wierze, – wyjaśnia, jaką rolę pełni wola człowieka w akcie wiary, – streszcza naukę Kościoła na temat wiary, – rozróżnia objawienie publiczne i prywatne, – wybiera sposób obrony wiary, – wskazuje zagrożenia wiary, – uzasadnia, dlaczego objawienia prywatne są łaską, – wnioskuje, co powinien uczynić, by jego relacje z Chrystusem były przejawem dojrzałej wiary, – stwierdza, że jest powołany do głoszenia słowa Bożego, – dowodzi, że człowiek potrzebuje Bożego miłosierdzia, – dowodzi, że Jezus z miłości do nas podejmuje dzieło odkupienia, – dowodzi, że Jezus jest Pełnią Objawienia, – analizuje przesłanie Ojca Świętego skierowane do młodzieży, – redaguje modlitwę do Ducha Świętego, – redaguje słowa podziękowania Bogu Ojcu Wszechmogącemu.

– wskazuje, że miłosierdzie jest istotnym rysem duchowej postawy chrześcijanina, – określa swoją współpracę z otrzymaną od Chrystusa łaską, – stosuje lekturę Pisma Świętego w odniesieniu do codziennego życia, – charakteryzuje własną postawę w naśladowaniu Jezusa Chrystusa, – wnioskuje, na czym polega uczestnictwo w pośrednictwie Jezusowym, – charakteryzuje cel objawienia prywatnego, – przyjmuje odpowiedzialność za życie wiarą, – przyjmuje odpowiedzialność za rozwój wiary, – przyjmuje odpowiedzialność za życie zgodne ze słowem Bożym, – przyjmuje odpowiedzialność za dawanie świadectwa i uobecnianie Chrystusa w świecie, – przyjmuje odpowiedzialność za rozwój swojej wiary, – dowodzi, że spotkanie z Jezusem, który jest Prawdą, nadaje sens ludzkiemu życiu.

III. OTO JA JESTEM Z WAMI Uczeń: – wymienia działania, które podejmowała Maryja na drodze pielgrzymowania ku Bogu, – wymienia warunki osiągnięcia dziecięctwa Bożego, – wymienia warunki sakramentu pokuty i pojednania, – podaje, czym jest „przebaczenie” i „pokuta”, – definiuje, czym jest „Eucharystia”, – podaje znaczenie sakramentu chorych, – podaje, że tylko Bóg powołuje do kapłaństwa, – wymienia warunki niezbędne do przyjęcia sakramentu kapłaństwa, – podaje koncepcję małżeństwa ukazaną jako rzeczywistość sakramentalną, – wymienia zadania małżonków zgodne z zamysłem Boga, – definiuje sakrament namaszczenia chorych, – wymienia działania, którymi zajmuje się Caritas Polska, – wymienia omawianych papieży,

Uczeń: – wymienia główne tematy Ślubów Jasnogórskich, – wymienia przyczyny zniewolenia człowieka, – wyjaśnia znaczenie pomocy chorym i cierpiącym, – wyjaśnia, dlaczego Chrystus jest jedynym Kapłanem, – wyjaśnia wartości małżeństwa związane z wzrasta-niem w miłości ku Bogu i ludziom, – objaśnia wymiar wspólnotowy małżeństwa, – wyjaśnia, dlaczego należy modlić się o miłość dla siebie i innych osób, – ilustruje działalność bł. ks. Jerzego Popiełuszki, – wyjaśnia, jaki jest warunek trwania w zjednoczeniu z Chrystusem, – wyjaśnia, na czym polega wspólnotowy charakter powołania ludzkiego, – wyjaśnia teksty Katechizmu Kościoła Katolickiego na temat powołania do świętości,

Uczeń: – wylicza święta maryjne, – przytacza teksty biblijne mówiące o istocie Eucharystii, – podaje dokumenty, które powstały w myśl założeń Soboru Watykańskiego II, – podaje najważniejsze osiągnięcia kardynałów okresu międzywojennego, – ilustruje pontyfikaty poszczególnych papieży, – wyjaśnia powód ekspiacji podjętej przez Jana Pawła II, – wyjaśnia najważniejsze postanowienia konkordatu z 1925 roku, – rozróżnia postawy służące człowiekowi, od postaw utrudniających pomoc oraz działanie we wspólnocie, – uzasadnia, dlaczego Eucharystia jest największym skarbem i świętością chrześcijan, – opisuje liturgię sakramentu namaszczenia chorych,

Uczeń: – podaje znaczenie osobistej modlitwy za osobę potrze­bującą wsparcia, – przytacza postawy zalecane przez św. Pawła wobec bliźnich, – wymienia dokumenty Soboru Watykańskiego II, – wylicza inicjatywy podejmowane przez prymasa A. Hlonda i Sf. Wyszyńskiego w celu umocnienia wiary w Narodzie, – wymienia najważniejsze osobistości Kościoła katolickiego w Polsce okresu międzywojennego, – przytacza wydarzenia, które papież określa mianem „grzechów Kościoła”, – streszcza teksty źródłowe encykliki społecznej, – objaśnia, dlaczego potrzebna była odnowa Kościoła po II wojnie światowej, – objaśnia hasło soborowe „Aggiornamento”, –wskazuje na postawę

– podaje definicję „Soboru”, – wymienia sposoby zaangażowania świeckich w życie Kościoła, – podaje znaczenie słów: „świadectwo”, „męczeństwo”, – wymienia pielgrzymki Jana Pawła II do Polski, – nazywa, czym jest „męczeństwo”, – streszcza fragmenty Pisma Świętego mówiące o Ludzie Bożym, – streszcza scenę Zwiastowania, – wskazuje, że członkowie Ludu Bożego są powołani do świętości, – wskazuje jak można naśladować Maryję, – wskazuje Chrystusa jako wzór synostwa Bożego, – wskazuje na istotny przymiot małżeństwa, jakim jest świętość.

– wyjaśnia, kiedy władza sprawowana jest w sposób prawowity, – wyjaśnia słowa: „zło dobrem zwyciężaj”, – określa wkład papieża Jana XXIII i Pawła VI w dzieło Soborowe, – opisuje pontyfikat Benedykta XVI, – charakteryzuje Kościół otwarty na problemy współczesnego świata, – wskazuje najważniejsze wydarzenia pontyfikatu Jana Pawła II i tezy nauczania papieża, – opisuje okoliczności podpisania konkordatu z 1925 roku, – wskazuje na ruchy i stowarzyszenia religijne działające w latach międzywojennych, – opowiada jak doszło do powstania Ślubów Jasnogórskich, – wybiera sposób włączenia się w ożywienie Kościoła współczesnego, – wskazuje rolę wybranych świętych w dziejach Kościoła i Polski, – wskazuje sposoby realizowania powołań kapłańskich.

– uzasadnia, że cierpienie ma swoje źródło w Chrystusie, – wyszczególnia zmiany, jakie chciał w Kościele przeprowadzić Jan XXIII, – uzasadnia potrzebę modlitwy o trwanie w prawdzie i wolności, – stwierdza potrzebę przyjęcia sakramentu namaszczenia chorych, – określa skutki sakramentu święceń kapłańskich, – wskazuje sposób realizacji drogi powołania do świętości i dawania świadectwa wiary, – opisuje kapłanów, którzy dali świadectwo męczeństwa, – dowodzi, dlaczego Eucharystia jest zadatkiem życia wiecznego, – analizuje naukę Ojca Świętego skierowaną do małżeństw, – dowodzi, że działanie wspólnotowe jest bardziej skuteczne od działanie jednostkowego, – analizuje słowa Jezusa o powołaniu, – redaguje modlitwę o właściwą realizację powołania.

odpowiedzialności za dzieło odnowy Kościoła, – charakteryzuje przebieg Soboru Watykańskiego II, – wskazuje na postać błogosławionego ks. Jerzego Popiełuszki jako wzoru życia chrześcijańskiego, – dowodzi sensu cierpienia, – analizuje wpływ autentycznie chrześcijańskiego życia na budzenie powołań kapłańskich i zakonnych, – analizuje swoje zaangażowanie w pomoc innym, – dowodzi, że treści Wielkiej Nowenny Narodu Polskiego są aktualne także dzisiaj.

IV. CO MAM CZYNIĆ Uczeń: – podaje, na czym polega wolność osoby ludzkiej, – wskazuje na Osobę Zbawiciela jako fundament wolności, – podaje, z czego wypływa i na czym polega godność człowieka, – podaje znaczenie słowa „powołanie”, – wymienia cechy chrześcijańskiej miłości, – wskazuje na osobę Chrystusa jako wzór prawdziwej miłości bliźniego, – stwierdza, że współpraca z Bogiem nadaje ostateczny sens działalności człowieka, – wymienia osiem błogosławieństw, – wymienia instytucje składające się na Kościół lokalny, – podaje znaczenie słów: „parafia”, „osoba świecka”, – wymienia, w jakich funkcjach Chrystusa mają udział świeccy, – podaje, czym jest Kościół jako „wspólnota wspólnot”, – wymienia różne wspólnoty religijne działające w Kościele,

Uczeń: – wyjaśnia pojęcie „wolności” na podstawie Pisma Świętego, – wyjaśnia konieczność poszanowania każdej osoby ludzkiej jako dziecka Bożego, – wskazuje na Ewangelię jako źródło poszanowania godności i praw człowieka, – wyszczególnia zaangażowanie ludzi świeckich w swojej parafii, – objaśnia, na czym polega współpraca człowieka z Bogiem w kształtowaniu świata, – określa źródło chrześcijańskiej miłości, – charakteryzuje postawę chrześcijańską wobec bliźniego, – wyjaśnia pojęcie „błogosławieni”, – wskazuje na Chrystusa, jako źródło prawdy i miłości, – wyjaśnia, na czym polega teologiczny wymiar zaangażowania świeckich na rzecz parafii, – wskazuje na miejsce świeckich we wspólnocie parafialnej, – wyjaśnia, jakie jest znaczenie wspólnot religijnych,

Uczeń: – uzasadnia potrzebę czynienie dobra jako drogi do wolności, – dowodzi, że Chrystus pozwala stać się pełniej człowiekiem, – dowodzi potrzebę współpracy z Bogiem w udoskonalaniu świata, – redaguje modlitwę o właściwe rozpoznanie i realizację swojego powołania, – dowodzi, że człowiek jest powołany do niesienia chrześcijańskiej miłości, – uzasadnia potrzebę świadectwa chrześcijańskiego życia w prawdzie i miłości, – uzasadnia potrzebę rozwoju wiary we własnym środowisku, – dowodzi potrzeby pracy ludzi świeckich w parafii, – uzasadnia osobiste zaangażowanie w rozwój misji w Kościele, – analizuje rolę misji parafialnych, – stwierdza potrzebę zaangażowania się Kościoła w obronie godności człowieka, – przytacza przykłady zaangażowania osób świeckich w parafiach, – objaśnia, co nadaje najgłębszy sens działaniu człowieka, – wskazuje na rolę i pomoc Kościoła w kształtowaniu odpowiedzialnych postaw.

Uczeń: – przyjmuje odpowiedzialność za poszanowanie godności własnej i bliźniego, – przyjmuje odpowiedzialność za głoszenie Chrystusowego orędzia prawdy i miłości, – przyjmuje odpowiedzialność za wspólnotę Kościoła, – przyjmuje odpowiedzialność za misje w Kościele, – przytacza wydarzenia z życia Jerzego Ciesielskiego, – określa drogę pracy nad sobą, by żyć większą miłością na co dzień, – wyjaśnia znaczenie poszczególnych struktur Kościoła lokalnego, – wskazuje na związek misji Kościoła z Ewangelią.

– podaje znaczenie nakazu misyjnego Chrystusa.

– wskazuje na potrzebę zaangażowania się w życie wspólnoty całego Kościoła, – objaśnia cele misyjne Kościoła, – używa poprawnie terminu „misje w Kościele”, „misja Kościoła”, „nowa ewangelizacja”.

V. GDY SIĘ MODLICIE

Uczeń: – podaje znaczenie słowa: „świadectwo”, – wymienia cechy prawdziwego świadka Chrystusa, – definiuje, czym jest Modlitwa Arcykapłańska, – definiuje pojęcie „psalm”, – podaje przykłady modlitwy postaci biblijnych, – wymienia formy modlitwy i rodzaje modlitwy, – podaje przykłady osób, które w swoim życiu zachowywały właściwą postawę modlitewną, – przytacza teksty źródłowe mówiące o postawach modlitewnych, – nazywa różne znaki i gesty liturgiczne, – podaje, czym jest niedziela dla chrześcijanina, – streszcza rozmowę Jezusa z Ojcem, – streszcza teksty źródłowe dotyczące zależności między modlitwą i wiarą, – określa, czym jest modlitwa.

Uczeń: – objaśnia, na czym polega powszechne powołanie do dawania świadectwa wiary, – wyjaśnia wybrane psalmy, – wyjaśnia znaczenie modlitwy w codziennym życiu, – objaśnia, jaki wpływ ma modlitwa na życie chrześcijanina, – wyjaśnia znaczenie słowa „liturgia”, – wyjaśnia sens świętowania niedzieli, – rozróżnia rodzaje modlitwy na przykładzie psalmów, – wskazuje na aktualne możliwości realizacji świadectwa wiary, – wskazuje na sytuacje życiowe opisane w psalmach, – wskazuje rolę, jaką w modlitwie pełni wiara, – charakteryzuje poszczególne formy i rodzaje modlitwy, – określa cechy właściwej postawy modlitewnej, – opisuje postawy modlitewne, – stosuje poznane postawy modlitewne w codzienności.

Uczeń: – wymienia warunki dobrej modlitwy, – streszcza teksty źródłowe dotyczące modlitwy Jezusa, – uzasadnia, dlaczego Jezus jest wzorem modlitwy, – uzasadnia potrzebę pogłębiania relacji z Bogiem, – uzasadnia konieczność różnych form i rodzajów modlitwy, – charakteryzuje Modlitwę Arcykapłańską jako wzór modlitwy dla chrześcijanina, – dowodzi potrzeby dawania świadectwa wiary, – analizuje postawę Jezusa na modlitwie w odniesieniu do życia chrześcijanina, – przyjmuje odpowiedzialność za własne życie modlitewne, – analizuje głębię modlitwy psalmami, – analizuje swoją postawę modlitewną wobec Boga Ojca, – analizuje teksty biblijne o liturgii, – analizuje, w jaki sposób należy przeżywać niedzielę jako Dzień Pański.

Uczeń: – wyjaśnia naukę Kościoła odnośnie do modlitwy, będącej spotkaniem z Bogiem w sercu, – uzasadnia potrzebę troski o rozwój wiary, by coraz pełniej świadczyć o Bogu, – wskazuje zasady i cechy, dzięki którym niedziela ma szczególny charakter dla chrześcijanina, – charakteryzuje swoje zaangażowanie w liturgię Kościoła, – przyjmuje odpowiedzialność za własną modlitwę, – planuje podjęcie ciągłej troski o właściwą postawę modlitewną, – przyjmuje odpowiedzialność za świętowanie Dnia Pańskiego.

VI. ROK KOŚCIOŁA

Uczeń: – podaje, że Bóg jest miłością, – przytacza fragmenty Pisma Świętego dotyczące

Uczeń: – wyjaśnia, czym jest miłość i miłosierdzie,

Uczeń: – przytacza wydarzenia z życia Maryi, w których dochowywała wierności Bogu,

Uczeń: – określa swoje życie w świetle nauki Kościoła, – uzasadnia, dlaczego należy wypełniać określone

świętości, – wymienia polskich świętych i błogosławionych wyniesionych na ołtarze przez Jana Pawła II, – podaje, czym jest Mistyczne Ciało Chrystusa, – podaje, że miłość do Ojczyzny wypływa z miłości do Boga, – podaje, czym jest Adwent, – przytacza fragmenty z Pisma Świętego mówiące o Wcieleniu Syna Bożego, – podaje, kto stanowi wzór dla człowieka, – przytacza teksty Pisma Świętego wskazujące na wartość pokoju, – podaje znaczenie pojęć: pokuta i pojednanie, – wymienia warunki dobrej spowiedzi, – przytacza teksty Pisma Świętego wskazujące na potrzebę pokuty i pojednania, – przytacza tekst biblijny o zmartwychwstaniu, – przytacza tekst biblijny o Zesłaniu Ducha Świętego, – stwierdza, że jedyną prawdą jest Chrystus zmartwychwstały, – stwierdza działanie Ducha Świętego w codziennym życiu chrześcijanina, – określa zadania chrześcijanina we współczesnym świecie.

– objaśnia, że największym przykazaniem jest miłość do Boga i bliźniego, – wyjaśnia pojęcia „święty” i „błogosławiony” w kon­tekście biblijnym, – streszcza życiorysy dwóch wybranych świętych, – wyjaśnia, czym jest prawda o Świętych Obcowaniu, – używa poprawnie terminów: Kościół pielgrzymujący, Kościół cierpiący, Kościół tryumfujący, – wyjaśnia, jakie elementy składają się na pojęcie „Ojczyzna”, – objaśnia, czym jest patriotyzm, – wyjaśnia potrzebę godnego przeżywania Adwentu, – objaśnia znaczenie przyjścia Chrystusa na ziemię, – wyjaśnia, że życie jest darem Bożym, – objaśnia, że życie ludzkie jest wartością, – wyjaśnia pojęcie „pokoju”, – objaśnia, na czym polega wartość pokuty w życiu chrześcijanina, – objaśnia, w jaki sposób miłość zwyciężyła, – wyjaśnia, że zmartwychwstanie Chrystusa to dar od Boga, – objaśnia, kim jest Trzecia Osoba Boska, – wyjaśnia, na czym polega działanie Ducha Świętego w życiu człowieka, – wskazuje drogę wiodącą ku zbawieniu, – wskazuje na znaczenie i role nabożeństw wielkopostnych: droga krzyżowa, gorzkie żale, – wskazuje, czym są uczynki miłosierdzia, – charakteryzuje liturgię okresu Adwentu, – wskazuje na znaczenie Wcielenia Syna Bożego, – określa zadania Ducha Świętego w Kościele, – charakteryzuje postać Maryi.

– wyjaśnia rolę Maryi w historii zbawienia, – uzasadnia potrzebę modlitwy do Boga za wstawiennictwem świętych, – określa zagrożenia miłości we współczesnym świecie, – uzasadnia potrzebę umacniania wiary przez sakramenty święte, – uzasadnia znaczenie pokoju dla wszystkich ludzi, – charakteryzuje swoją wiarę, nadzieję i miłość względem Boga, – uzasadnia znaczenie pojednania i pokuty dla wszystkich ludzi, – wybiera sposób na realizację swojej drogi do świętości, – uzasadnia potrzebę naśladowania Maryi w Jej wierze, nadziei i miłości, – wskazuje na potrzebę odpowiedzialności za Ojczyznę, – wskazuje wartość pokoju dla chrześcijanina, – wskazuje bezpieczną drogę do zmartwychwstałego Chrystusa, – dowodzi potrzeby okazywania miłości bliźnim, – dowodzi prawdy, że każdy chrześcijanin jest powo­łany do świętości i może ją osiągnąć, – dowodzi swojego przywiązania do Ojczyzny, – redaguje modlitwę o dobre przeżycie Adwentu, – dowodzi, że spotkanie z Bogiem w sakramentach świętych nadaje sens i wartość ludzkiemu życiu, – analizuje wartości prowadzące do życia w pokoju, – analizuje swoje postępowanie w świetle życia Maryi.

powinności wobec Ojczyzny, – przyjmuje postawę odpowiedzialność za zmarłych członków Kościoła, którzy znaj­dują się w czyśćcu, – przyjmuje odpowiedzialność za swoją Ojczyznę, – przyjmuje odpowiedzialność za dobre przy­gotowanie się na spotkanie z przychodzącym Chrystusem, – przyjmuje odpowiedzialność za stawanie się w pełni człowiekiem, – przyjmuje odpowiedzialność za dobre przygotowanie się do przyjęcia sakramentu pokuty, – przyjmuje odpowiedzialność za swoje zbawienie, – planuje troszczyć się o jakość swojej modlitwy, – przyjmuje odpowiedzialność za rozwój cnót Boskich w swoim życiu, – analizuje naukę Kościoła mówiącą o świętych i błogosławionych, – dowodzi, że istota człowieczeństwa może być poznana tylko w świetle Wcielenia Syna Bożego.