Komputerowe wspomaganie konstruowania maszyn i napędów ...

1

POLITECHNIKA ŚLĄSKA W GLIWICACH Wydział Mechaniczny Technologiczny

INSTYTUT AUTOMATYZACJI PROCESÓW TECHNOLOGICZNYCH

I ZINTEGROWANYCH SYSTEMÓW WYTWARZANIA

WNIOSEK O UTWORZENIE STUDIÓW PODYPLOMOWYCH

Komputerowe wspomaganie konstruowania maszyn i nap ędów hydraulicznych i

pneumatycznych ze sterowaniem

Kierownik studiów podyplomowych: dr in ż. Klaudiusz Klarecki

GLIWICE – 2014/2015

2

WNIOSEK O UTWORZENIE STUDIÓW PODYPLOMOWYCH

1. Nazwa studiów podyplomowych: „Komputerowe wspomaganie konstruowania maszyn i napędów hydraulicznych i pneumatycznych ze sterowaniem” 2. Nazwa jednostki organizacyjnej prowadzącej studia podyplomowe: Wydział Mechaniczny Technologiczny Instytut Automatyzacji Procesów Technologicznych i Zintegrowanych Systemów Wytwarzania

3. Uchwała Rady Wydziału powołująca studia podyplomowe:

Uchwałę Rady Wydziału Mechanicznego Technologicznego powołującą studia podyplomowe „Komputerowe wspomaganie konstruowania maszyn i napędów hydraulicznych i pneumatycznych ze sterowaniem” (zgodnie z wytycznymi podanymi w Piśmie Okólnym Rektora Nr 41/11/12) zawarto w Załączniku nr 1.

4. Efekty kształcenia uchwalone zgodnie z wytycznymi Senatu:

Pełne zestawienie efektów kształcenia na studiach podyplomowych „Komputerowe wspomaganie konstruowania maszyn i napędów hydraulicznych i pneumatycznych ze sterowaniem” ujęte w formie tabeli (zgodnie z wytycznymi podanymi w Piśmie Okólnym Rektora Nr 40/11/12) zawarto w Załączniku nr 2.

5. Uchwała Rady Wydziału określająca sposób weryfikacji i dokumentacji efektów kształcenia na studiach podyplomowych:

Uchwałę Rady Wydziału Mechanicznego Technologicznego określającą sposób weryfikacji i dokumentacji efektów kształcenia na studiach podyplomowych „Komputerowe wspomaganie konstruowania maszyn i napędów hydraulicznych i pneumatycznych ze sterowaniem” (zgodnie z wytycznymi podanymi w Piśmie Okólnym Rektora Nr 41/11/12) zawarto w Załączniku nr 1.

6. Liczba semestrów i liczba punktów ECTS niezbędna do uzyskania zaliczenia i ukończenia studiów podyplomowych:

Liczba semestrów: 2 (studia prowadzone są w systemie zaocznym) Liczba punktów ECTS niezbędna do uzyskania zaliczenia i ukończenia studiów: 60 ECTS.

3

7. Moduły / przedmioty kształcenia wraz z liczbą punktów ECTS: RAMOWY PROGRAM STUDIÓW:

DWUSEMESTRALNEGO STUDIUM PODYPLOMOWEGO Komputerowe wspomaganie konstruowania maszyn i napędów hydraulicznych i pneumatycznych ze sterowaniem

Rok akademicki 2014/2015; Kierownik Studium: dr inż. Klaudiusz Klarecki

Ozn.

NAZWA

PRZEDMIOTU

Punkty ECTS

Sem. I h

Sem. II h

Łącznie h Opis efektu

kształcenia

Sposób weryfikacji

efektu kształcenia

Dokumentacja efektu kształcenia

W L W L P W L P

P1H/P1

Elementy aparatury kontrolno-pomiarowej w wytwarzaniu

6 10E 10 - - - 10 10 -

W syntetycznym opisie przedmiotu na stronie 6, w pełnej treści w załączniku nr 4/1

Egzamin pisemny po zaliczeniu pisemnym laboratorium

Lista obecności, lista z wynikami z laboratorium, protokół egzaminu

P1H/P2

Podstawy teoretyczne metody elementów skończonych (MES)

6 10 10 - - - 10 10 -


Zaliczenie przedmiotu na podstawie kolokwium pisemnego z wykładu i laboratorium

Lista obecności, lista z wynikami kolokwium z laboratorium i wykładu

P1H/P3

Projektowanie części maszyn i elementów hydraulicznych przy pomocy programów CAD

4 5E 10 - - - 5 10 -




P1H/P4

Praktyczne zastosowanie MES do analizy części maszyn

6 5 10 - - - 5 10 -




P1H/P5

Sterowanie numeryczne w maszynach technologicznych

4 5E 15 - - - 5 15 -




P1H/P6

Elementy pneumatyczne i elektropneumatyczne układów napędowo-sterujących

2 5 5 - - - 5 5 -

W syntetycznym opisie przedmiotu na stronie 11, w pełnej treści w

Zaliczenie przedmiotu na podstawie kolokwium

Lista obecności, lista z wynikami kolokwium z laboratorium i

4

załączniku nr 4/6 pisemnego z wykładu i laboratorium

wykładu

P1H/P7

Elementy układów hydraulicznych

6 - - 10E 10 - 10 10 -




P1H/P8

Dynamika i modelowanie układów hydraulicznych

4 - - 5 20 - 5 20 -




P1H/P9

Technika sterowań proporcjonalnych

4 - - 8E 10 - 8 10

-


Zaliczenie przedmiotu na podstawie egzaminu pisemnego

Lista obecności, protokół egzaminu

P1H/P10

Obliczanie układów napędowych sterowanych w technice proporcjonalnej

6 - - 5 20 - 5 20 -


Zaliczenie przedmiotu na podstawie pisemnego kolokwium

Lista obecności, lista z wynikami kolokwium z wykładu

P1H/P11

Obsługa serwisowa układów pneumatycznych i hydraulicznych

2 - - 5 5 - 5 5 -


Zaliczenie przedmiotu na podstawie pisemnego kolokwium

Lista obecności, lista z wynikami kolokwium z wykładu

P1H/P12

Praca końcowa 10 - - - - 10 - - 10


Zaliczenie pracy na podstawie oceny projektu wykonanego samodzielnie przez słuchacza

Projekt pracy końcowej w wersji drukowanej i elektronicznej z oświadczeniami o samodzielnym wykonaniu pracy

Razem h 40 60 33 65 10 73 125 10 SUMA PUNKTÓW ECTS = 60 100 108 208

5

Wykłady, laboratoria oraz projekt na studiach prowadzą następujący pracownicy Wydziału Mechanicznego Technologicznego:

1. Prof. dr hab. inż. Edward Tomasiak 2. Prof. dr hab. inż. Piotr Gendarz 3. Dr hab. inż. Andrzej Baier 4. Dr inż. Krzysztof Foit 5. Dr inż. Krzysztof Herbuś 6. Dr inż. Rafał Rząsiński 7. Dr inż. Piotr Ociepka 8. Dr inż. Wacław Banaś 9. Dr inż. Zbigniew Monica 10. Dr inż. Klaudiusz Klarecki 11. Mgr inż. Dominik Rabsztyn

oraz osoby zatrudnione w przedsiębiorstwach przemysłowych:

1. Dr inż. Edward Barbachowski (HYDAC Sp z o.o.) Obsługa techniczna:

1. Lic. Eleonora Madejska Obowiązujące karty modułów/przedmiotów na studiach podyplomowych „Mechatronika i sterowanie procesami technologicznymi” (zgodnie z wytycznymi podanymi w Piśmie Okólnym Rektora Nr 40/11/12) z zamieszczono w Załączniku nr 3.

6

Syntetyczny program studiów podyplomowych: P1H/P1. Elementy aparatury kontrolno-pomiarowej w wytwarzaniu – 10h W E, 10h L, ECTS = 6 Prowadzący: Dr inż. Krzysztof Foit Cel: Zapewnić słuchaczom pogłębioną wiedzę o sposobach nadzorowania i kontroli procesów technologicznych ze szczególnym uwzględnieniem zastosowań nowoczesnych przyrządów pomiarowych. Program wykładów: Proces technologiczny i jego oprzyrządowanie. Czujniki: optyczne, indukcyjne, ultradźwiękowe, piezoelektryczne, tensometryczne. Wyłączniki mechaniczne. Bezdotykowe człony wejściowe układów pneumatycznych. Układy wykonawcze. Układy sterowania, kontroli i regulacji automatycznej. Nadzorowanie procesu technologicznego. Regulatory przemysłowe (regulator firmy Burkert i firmy Omron). Falowniki. Serwomechanizmy elektryczne i hydrauliczne. Układy i elementy pomocnicze. Standaryzacja. Programowanie. Języki programowania, Sieć ProfiBus. Program laboratorium : Czujniki pomiarowe i ich charakterystyki. Wzorcowanie czujników. Zastosowania sensorów w układach sterowania. Zastosowania członów wykonawczych w układach sterowania. Regulacja poziomu cieczy w zbiorniku z zastosowaniem regulatora Burkert’a. Regulacja temperatury cieczy w zbiorniku z zastosowaniem regulatora Burkert’a. Regulacja natężenia przepływu cieczy z zastosowaniem regulatora Burkert’a. Wymagana literatura: 1. Świder J. red.: Sterowanie i automatyzacja procesów technologicznych i układów

mechatronicznych. Wydawnictwo Politechniki Śląskiej, Gliwice 2002 2. M. Miłek: Metrologia elektryczna wielkości nieelektrycznych, Oficyna Wydawnicza

Uniwersytetu Zielonogórskiego, Zielona Góra 2006. 3. A. Kordowicz-Sot - Automatyka i Robotyka. Elementy aparatury kontrolno-pomiarowej, WSiP

- 1999. 4. J. Piotrowski: Pomiary. Czujniki i metody pomiarowe wybranych wielkości fizycznych i składu

chemicznego, WNT, Warszawa 2009 5. L. Michalski, K. Eckersdorf, J. Kucharski: Termometria. Przyrządy i metody, Wyd. Pol.

Łódzkiej, Łódź 1998. 6. E. Romer: Miernictwo przemysłowe, PWN, Warszawa 1978. 7. A. Gajek, Z. Juda: Czujniki, WKiŁ, Warszawa 2009. 8. Materiały dydaktyczne firmy SERC Opis efektu kształcenia Słuchacz po zaliczeniu przedmiotu posiada wiedzę pozwalającą na samodzielny dobór, konfigurację i prawidłową eksploatację elementów automatyki przemysłowej, ze szczególnym uwzględnieniem czujników przemysłowych. Sposób weryfikacji efektu kształcenia Egzamin pisemny po zaliczeniu pisemnym laboratorium Dokumentacja efektu kształcenia Lista obecności, lista z wynikami z laboratorium, protokół egzaminu

7

P1H/P2. Podstawy teoretyczne metody elementów skończonych (MES) – 10h W, 10h L, ECTS = 6 Prowadzący: dr hab. inż. Andrzej Baier, Prof. Pol. Śl. Cel: Zapoznanie słuchaczy z matematycznymi podstawami metod numerycznych. Zapewnić słuchaczom pogłębioną wiedzę o metodzie elementów skończonych oraz o jej zastosowaniach. Program wykładów: Koncepcja metody elementów skończonych. Macierzowy zapis wielkości wektorowych i tensorowych. Płaski stan naprężenia i odkształcenia. Warunki początkowo-brzegowe. Elementy płytowe i powłokowe. Macierze sztywności elementów w układzie lokalnym i globalnym. Techniki MES w zagadnieniach stateczności i dynamiki konstrukcji. Zagadnienie kontaktu. Struktura programu metody elementów skończonych (MES). Program laboratorium : Ogólna koncepcja, budowa i możliwości programu narzędziowego MES. Zapoznanie się z programem na przykładzie analizy statycznej płaskiego elementu. Rodzaje elementów w programie narzędziowym i zasady ich wyboru. Budowanie układu elementów skończonych. Wprowadzanie więzów kinematycznych i obciążeń. Ocena i sposób prezentacji wyników. Analiza naprężeń cieplnych; Analiza zjawisk kontaktowych. Wymagana literatura: 1. Zienkiewicz O.C.: Metoda elementów skończonych, Arkady W-wa 1972 2. J. Kruszewski, E. Wittbrodt: Drgania układów mechanicznych w ujęciu komputerowym. Tom I

– zagadnienia liniowe. WNT Warszawa 1992 3. J. Kruszewski, E. Wittbrodt, Z. Walczyk: Drgania układów mechanicznych w ujęciu

komputerowym. Tom II – zagadnienia wybrane. WNT Warszawa 1993 4. E. Majchrzak, B. Mochnacki: Metody numeryczne. Podstawy teoretyczne, aspekty praktyczne i

algorytmy. Wydawnictwo Politechniki Śląskiej, Gliwice, 2004. 5. R. Bąk, T. Burczyński: Wytrzymałość materiałów z elementami ujęcia komputerowego. WNT

Warszawa 2001 6. Zienkiewicz, O.C.; Taylor, R.L.: Finite Element Method (5th Edition) Volume 1 - The Basis.

Butterworth Heinemann London 2000 Opis efektu kształcenia Słuchacz po zaliczeniu przedmiotu posiada wiedzę pozwalającą na analizę modelowanego obiektu, przyjęcie właściwego dla tego obiektu i zjawisk w nim występujących, rodzaju analizy metodą MES (liniowa, nieliniowa…) oraz typu elementów skończonych. Samodzielnie potrafi przyjąć odpowiednie warunki początkowe i brzegowe oraz określić, czy model MES jest prawidłowo uwarunkowany. Ponadto potrafi właściwie zinterpretować otrzymane w efekcie obliczeń wyniki. Sposób weryfikacji efektu kształcenia Zaliczenie przedmiotu na podstawie pisemnego kolokwium Dokumentacja efektu kształcenia Lista obecności, lista z wynikami kolokwium z wykładu i laboratorium

8

P1H/P3. Projektowanie części maszyn i elementów hydraulicznych przy pomocy programów CAD – 5h W E, 10h L, ECTS = 4 Prowadzący: Prof. dr hab. inż. Piotr Gendarz Cel: Przypomnienie i pogłębienie wiedzy z PKM. Wskazanie zalet projektowania i konstruowania wspomaganego systemami komputerowymi w powiązaniu z tworzeniem uporządkowanych rodzin konstrukcji. Program wykładów: Metodologia konstruowania. Proces projektowo-konstrukcyjny: formy zapisu systemu, formy zapisu konstrukcji, wirtualne biuro pr-ks. Charakterystyka programów graficznych: programy graficzne klasy PC, zaawansowane programy graficzne. Zastosowanie uporządkowanych rodzin konstrukcji hydrauliki przemysłowej: rodzaje uporządkowanych rodzin konstrukcji, proces tworzenia uporządkowanych rodzin konstrukcji, wspomagane komputerowo korzystanie z uporządkowanych rodzin konstrukcji, prezentacja systemu modułowego siłowników hydraulicznych. Program laboratorium : Wyszukiwanie informacji dotyczącej konstrukcji układów hydraulicznych w sieci INTERNET. Dobór parametrów zamodelowanie konstrukcji wałka. Parametryzacja konstrukcji wybranego układu hydrauliki przemysłowej. Opracowanie konstrukcji siłownika hydraulicznego na podstawie systemu modułowego konstrukcji. Wymagana literatura: 1. Gendarz P.: Aplikacje programów graficznych w uporządkowanych rodzinach konstrukcji.

Wydawnictwo Politechniki Śląskiej, Gliwice 1998 2. Pod red. Knosali R.: Komputerowe systemy projektowania maszyn. Skrypt Politechniki Śląskiej

nr 1963 3. Winkler T.: Komputerowy zapis konstrukcji. WNT Warszawa 1997 4. Chlebus E.: Techniki komputerowe CAx w inżynierii produkcji. WNT Warszawa 2000 5. dokumentacja programu NX7.5 Opis efektu kształcenia Słuchacz po zaliczeniu przedmiotu posiada wiedzę pozwalającą na samodzielne projektowanie i konstruowanie wspomagane zaawansowanym programem graficznym klasy CAD/CAM/CAE NX7.5 takich elementów hydraulicznych jak siłowniki, bloki sterujące itp. Sposób weryfikacji efektu kształcenia Egzamin pisemny po zaliczeniu pisemnym laboratorium Dokumentacja efektu kształcenia Lista obecności, lista z wynikami z laboratorium, protokół egzaminu

9

P1H/P4. Praktyczne zastosowanie MES do analizy części maszyn – 5h W, 10h L, ECTS = 6 Prowadzący: dr inż. Piotr Ociepka Cel: Zapoznanie słuchaczy z realizacją symulacji MES w celu określenia własności statycznych i dynamicznych obiektów. Powiązanie analiz termicznych z analizą wytrzymałościową. Program wykładów: Podstawy MES. Tworzenie modeli prętowych. Tworzenie modeli płaskich. Tworzenie modeli bryłowych. Analizy statyczne i dynamiczne. Analizy liniowe i nieliniowe. Analiza zjawisk kontaktowych. Analizy termiczne. Program laboratorium : Zastosowanie MES-u do analizy wytrzymałości elementów maszyn (CATIA 5). Analizy liniowe i nieliniowe elementów maszyn (MSC Patran/Nastran). Analiza zjawisk kontaktowych (CATIA 5, MSC Patran/Nastran). Zastosowanie MES do analizy wytrzymałościowej współpracujących elementów maszyn (CATIA 5, MSC Patran/Nastran). Analizy termiczne elementów maszyn (CATIA 5, MSC Patran/Nastran). Wymagana literatura: 1. Zienkiewicz O.C.,Taylor R., Zhu J.: Finite Element Method: Its Basis & Fundamentals, 2005 2. Gawroński W.,Kruszewski J.: Metoda elementów skończonych w dynamice konstrukcji,

Arkady 1984 3. Rakowski G, Kacprzyk Z.: Metoda Elementów Skończonych w mechanice konstrukcji,

Oficyna Wyd. Politechniki Warszawskiej 2005 4. dokumentacja oprogramowania CATIA 5. dokumentacja oprogramowania MSC Patran/Nastran 6. Orłoś Z., i inni.: Naprężenia cieplne, PWN W-wa 1991 Opis efektu kształcenia Słuchacz po zaliczeniu przedmiotu posiada wiedzę pozwalającą na samodzielne posługiwanie się systemami klasy CAD/CAM/CAE lub specjalizowanymi w celu przeprowadzenia analizy statycznej, dynamicznej i termicznej metodą MES. Sposób weryfikacji efektu kształcenia Zaliczenie przedmiotu na podstawie pisemnego kolokwium Dokumentacja efektu kształcenia Lista obecności, lista z wynikami kolokwium z wykładu i laboratorium

10

P1H/P5. Sterowanie numeryczne w maszynach technologicznych – 5h WE, 15h L, ECTS = 4 Prowadzący: dr inż. Wacław Banaś Cel: Przypomnienie i pogłębienie wiedzy z zakresu sterowań, ze szczególnym uwzględnieniem sterowań numerycznych maszyn technologicznych oraz sterowników swobodnie programowalnych. Program wykładów: Automatyzacja procesów technologicznych. Sterowanie sekwencyjne. Sterowanie w funkcji drogi i w funkcji czasu. Oprzyrządowanie procesów technologicznych. Serwomechanizmy jako podzespoły napędowe maszyn technologicznych. Parametry technologiczne i geometryczne procesu technologicznego. Sterowanie punktowe, odcinkowe i złożone. Sterowanie: NC, CNC, DNC, PLC i ACC. Program laboratorium : Opracowanie planu sterowania sekwencyjnego dla dowolnego procesu technologicznego; wytypowanie oprzyrządowania i sprecyzowania warunków logicznych. Oprogramowania STEP 7 v.5 do programowania sterowników logicznych Siemens Simatic S7 300: budowa programu, konfiguracja, zasady obsługi, definiowanie projektu (programu sterownika), konfiguracja sprzętowa (hardwarowa) sterownika Simatic S7 300 oraz jego wejść i wyjść, tworzenie programu sterownika Simatic S7 300 w języku drabinkowym dla podanego zadania sterowania, połączenie sterownika z komputerem (programatorem), transmisja programu i jego testowanie. Automatyzacja przykładowych procesów technologicznych realizowanych w zakładach przemysłowych. Testowanie układów sterowania w programach symulacyjnych (FluidSIM-P) oraz w sposób praktyczny na tablicy montażowej. Wymagana literatura: 1. Świder J. red.: Sterowanie i automatyzacja procesów technologicznych i układów

mechatronicznych. Wydawnictwo Politechniki Śląskiej, Gliwice 2002 2. Świder J., Wszołek G.: Metodyczny zbiór zadań laboratoryjnych i projektowych ze sterowania

procesami technologicznymi. Układy pneumatyczne i elektropneumatyczne ze sterowaniem logicznym (PLC). Wydawnictwo Politechniki Śląskiej, Gliwice 2003

3. Kosmol J.: Automatyzacja obrabiarek i obróbki skrawaniem. WNT, Warszawa 1995 4. A.Kolka, J.Kosmol, H.Słupik; Programowanie obrabiarek sterowanych numerycznie, skrypt nr

2233, Wyd.Pol.Śl., Gliwice 2001 Opis efektu kształcenia Słuchacz po zaliczeniu przedmiotu posiada wiedzę pozwalającą na samodzielne tworzenie programów dla sterowników PLC w języku LD oraz potrafi modyfikować program obróbki w kodzie ISO. Sposób weryfikacji efektu kształcenia Egzamin pisemny po zaliczeniu pisemnym laboratorium Dokumentacja efektu kształcenia Lista obecności, lista z wynikami z laboratorium, protokół egzaminu

11

P1H/P6. Elementy pneumatyczne i elektropneumatyczne układów napędowo-sterujących – 5h W, 5h L, ECTS = 2 Prowadzący: dr inż. Zbigniew Monica Cel: Zapoznanie słuchaczy z budową, działaniem i zastosowaniami elementów i układów pneumatycznych i elektropneumatycznych. Wprowadzenie do projektowania układów pneumatycznych i elektropneumatycznych. Program wykładów: Wprowadzenie podstawowych pojęć z zakresu pneumatyki i elektropneumatyki, wraz z dokładnym opisem pneumatycznych i elektropneumatycznych elementów wykonawczych i sterujących stosowanych w przemysłowych systemach sterowania. Elementy przygotowania powietrza, siłowniki jednostronnego i dwustronnego działania, elementy sterujące przepływem i ciśnieniem powietrza, zawory rozdzielające pneumatyczne. Budowa i zasada działania elementów elektrycznych i elektropneumatycznych, stosowanych do budowy układów realizujących funkcje automatyzacji, robotyzacji i sterowania w wytwarzaniu, ze szczególnym uwzględnieniem elementów, stanowiących wyposażenie Laboratorium Automatyki, Mechatroniki i CIM (w Instytucie Automatyzacji Procesów Technologicznych i Zintegrowanych Systemów Wytwarzania). Założenia programu FluidSim-P.. Program laboratorium : Wyznaczanie podstawowych charakterystyk statycznych elementów pneumatycznych. Budowa i sprawdzanie laboratoryjnych układów napędowych. Wykorzystanie programu FluidSim-P do syntezy i analizy pneumatycznych i elektropneumatycznych układów napędowo-sterujących. Projektowanie i analiza układów pneumatycznych na tablicach montażowych. Wymagana literatura: 1. Szenajch W.: Napęd i sterowanie pneumatyczne. Wydawnictwa Naukowo-Techniczne,

Warszawa 1994 2. Świder J. red.: Sterowanie i automatyzacja procesów technologicznych i układów

mechatronicznych. Wydawnictwo Politechniki Śląskiej, Gliwice 2002 3. Świder J., Wszołek G.: Metodyczny zbiór zadań laboratoryjnych i projektowych ze sterowania

procesami technologicznymi. Układy pneumatyczne i elektropneumatyczne ze sterowaniem logicznym (PLC). Wydawnictwo Politechniki Śląskiej, Gliwice 2003

4. Tomasiak E.: Napędy i sterowania hydrauliczne i pneumatyczne. Wydawnictwo Politechniki Śląskiej, Gliwice 2001

Opis efektu kształcenia Słuchacz po zaliczeniu przedmiotu posiada wiedzę o elementach i układach pneumatycznych i elektropneumatycznych, pozwalającą na ich prawidłowe eksploatowanie, usuwanie drobnych niesprawności oraz samodzielne projektowanie prostych układów. Sposób weryfikacji efektu kształcenia Zaliczenie przedmiotu na podstawie pisemnego kolokwium Dokumentacja efektu kształcenia Lista obecności, lista z wynikami kolokwium z wykładu i laboratorium

12

P1H/P7. Elementy układów hydraulicznych – 10h WE, 10h L, ECTS = 6 Prowadzący: dr inż. Klaudiusz Klarecki Cel: Przekazanie wiedzy z zakresu elementów hydrauliki siłowej, ze szczególnym uwzględnieniem rodzajów i zastosowań zaworów hydraulicznych. Program wykładów: Przypomnienie podstawowych wiadomości o napędach hydrostatycznych: prawo Pascala, prawo Bernoulliego. Własności cieczy hydraulicznych. Elementy układów hydraulicznych. Pompy wyporowe, zasada działania, podział pomp, zalety i wady poszczególnych typów pomp wyporowych, zastosowania, charakterystyki statyczne pomp i podstawowe zależności do ich doboru. Siłowniki i silniki hydrauliczne obrotowe, zasada działania, podział siłowników, podział silników hydraulicznych obrotowych, zalety i wady poszczególnych typów siłowników i silników hydraulicznych, zastosowania, charakterystyki statyczne silników hydraulicznych obrotowych, podstawowe zależności do doboru siłowników i silników hydraulicznych obrotowych. Układy hydrauliczne ze sterowaniem objętościowym i dławieniowym; zalety i wady. Zawory sterujące ciśnieniem, zasada działania, rodzaje i budowa; dobór zaworów ciśnieniowych. Zawory sterujące natężeniem przepływu, zasada działania, rodzaje i budowa; dobór zaworów. Zawory sterujące kierunkiem przepływu, zasada działania, rodzaje i budowa; dobór rozdzielaczy; zawory zwrotne i zwrotne sterowane, zawory logiczne, rozdzielacze zaworowe. Tendencje rozwojowe w napędach hydraulicznych. Program laboratorium : Elementy pomiarowe w napędach hydraulicznych. Charakterystyki pompy wyporowej. Charakterystyki zaworu przelewowego. Charakterystyki zaworu dławiącego. Charakterystyki regulatora przepływu.. Wymagana literatura: 1. Stryczek S.: Napęd hydrostatyczny. Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, Warszawa 1992 2. Tomasiak E.: Napędy i sterowania hydrauliczne i pneumatyczne. Wydawnictwo Politechniki Śląskiej, Gliwice 2001

3. Osiecki A.: Hydrostatyczny napęd maszyn. Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, Warszawa 1998

4. Praca zbiorowa: Laboratorium napędu i sterowania hydraulicznego i pneumatycznego. Wydawnictwo Politechniki Śląskiej, Gliwice 1988, skrypt nr 1339

Opis efektu kształcenia Słuchacz po zaliczeniu przedmiotu posiada wiedzę pozwalającą na samodzielny dobór hydraulicznych elementów funkcjonalnych w celu realizacji zadanych funkcji układu hydraulicznego. Zna również podstawy tworzenia układów hydraulicznych z wykorzystaniem w/w elementów. Sposób weryfikacji efektu kształcenia Egzamin pisemny po zaliczeniu pisemnym laboratorium Dokumentacja efektu kształcenia Lista obecności, lista z wynikami z laboratorium, protokół egzaminu

13

P1H/P8. Dynamika i modelowanie układów hydraulicznych – 5h W, 20h L, ECTS = 4 Prowadzący: dr inż. Klaudiusz Klarecki Cel: Zapoznanie słuchaczy z metodyką modelowania elementów i układów hydraulicznych oraz aplikacjami komputerowymi. Program wykładów: Podstawowe wiadomości z zakresu dynamiki ciał sztywnych. Efekty ściśliwości cieczy roboczych w napędach hydraulicznych. Bilans przepływów. Siły w elementach napędów hydraulicznych. Równania opisujące działanie elementów i układów hydraulicznych. Stany przejściowe w elementach napędów hydraulicznych – zależności matematyczne, przykłady rozwiązań. Analiza charakterystyk częstotliwościowych elementów i układów hydraulicznych. Modelowanie elementów i układów hydraulicznych. Program laboratorium : Środowisko SimulationX – ogólny opis i zastosowania, podstawowe biblioteki pakietu SimulationX. Modelowanie układu masowo-sprężystego z wymuszeniem siłowym bez tłumienia, z tłumieniem wiskotycznym, z tłumieniem tarciem suchym. Modelowanie siłownika hydraulicznego. Modelowanie zaworu przelewowego sterowanego bezpośrednio. Modelowanie układu z siłownikiem i zaworem przelewowym. Wymagana literatura: 1. Palczak E.: Dynamika elementów i układów hydraulicznych. Ossolineum, Wrocław 1999 2. Pizoń A.: Elektrohydrauliczne analogowe i cyfrowe układy automatyki. Wydawnictwa

Naukowo-Techniczne, Warszawa 1995 3. Tomasiak E.: Napędy i sterowania hydrauliczne i pneumatyczne. Wydawnictwo Politechniki Śląskiej, Gliwice 2001

Opis efektu kształcenia Słuchacz po zaliczeniu przedmiotu potrafi samodzielnie opracować model fizyczny elementu lub prostego układu hydraulicznego ze świadomością przyjętych założeń upraszczających. Na jego podstawie umie utworzyć modele: matematyczny i komputerowy, a następnie poddać ten ostatni analizie.. Sposób weryfikacji efektu kształcenia Zaliczenie przedmiotu na podstawie pisemnego kolokwium Dokumentacja efektu kształcenia Lista obecności, lista z wynikami kolokwium z wykładu i laboratorium

14

P1H/P9. Technika sterowań proporcjonalnych – 8h WE, 10h L, ECTS = 4 Prowadzący: dr inż. Klaudiusz Klarecki Cel: Przekazanie wiedzy z zakresu elementów proporcjonalnych hydrauliki siłowej, budowy zaworów proporcjonalnych i serwozaworów oraz ich własności statycznych i dynamicznych. Program wykładów: Istota sterowania proporcjonalnego. Przetworniki elektromechaniczne. Układy sterowania i regulacji. Zawory proporcjonalne ciśnienia, rozdzielacze i regulatory proporcjonalne. Serwozawory. Dobór elementów proporcjonalnych do układu napędowego: sztywność i pulsacja układu hydraulicznego, optymalne wzmocnienie oraz czas rozruchu i hamowania. Charakterystyki częstotliwościowe. Program laboratorium : Charakterystyki przetworników elektromechanicznych. Charakterystyki zaworu proporcjonalnego ciśnienia w układzie sterowania i regulacji automatycznej. Charakterystyka rozdzielacza proporcjonalnego. Badanie stanów przejściowych układów sterowanych proporcjonalnie. Wymagana literatura: 1. Pizoń A.: Elektrohydrauliczne analogowe i cyfrowe układy automatyki. Wydawnictwa

Naukowo-Techniczne, Warszawa 1995 2. Tomasiak E.: Napędy i sterowania hydrauliczne i pneumatyczne. Wydawnictwo Politechniki Śląskiej, Gliwice 2001

3. Praca zbiorowa: Vademecum Hydrauliki tom 2. Mannesmann Rexroth GmbH, Lohr am Main 1987

4. katalogi elementów proporcjonalnych hydrauliki siłowej Opis efektu kształcenia Słuchacz po zaliczeniu przedmiotu posiada wiedzę o serwozaworach, zaworach proporcjonalnych oraz wzmacniaczach proporcjonalnych, pozwalającą na ich prawidłową eksploatację i diagnozowanie. Zna również podstawy serwisowania elementów proporcjonalnych. Sposób weryfikacji efektu kształcenia Egzamin pisemny po zaliczeniu pisemnym laboratorium Dokumentacja efektu kształcenia Lista obecności, lista z wynikami z laboratorium, protokół egzaminu

15

P1H/P10. Obliczanie układów napędowych sterowanych w technice proporcjonalnej – 5h W, 20h L, ECTS = 6 Prowadzący: dr inż. Klaudiusz Klarecki Cel: Dogłębne zapoznanie słuchaczy z metodyką doboru zaworów proporcjonalnych dla układów hydraulicznych bez sprzężenia położeniowego i ze sprzężeniem położeniowym, oraz doborem optymalnych nastaw części elektronicznej. Program wykładów: Kryteria doboru rozdzielaczy proporcjonalnych. Dobór rozdzielaczy proporcjonalnych do układu napędowego z silnikiem hydraulicznym obrotowym lub siłownikiem w układzie sterowania. Dobór rozdzielaczy proporcjonalnych do układu napędowego z silnikiem hydraulicznym obrotowym lub siłownikiem w układzie regulacji automatycznej. Dobór serwozaworów dla układów napędowych stosowanych w dynamicznych procesach technologicznych. Program laboratorium : Dobór rozdzielacza proporcjonalnego do napędu hydraulicznego z siłownikiem. Dobór rozdzielacza proporcjonalnego do napędu z silnikiem hydraulicznym obrotowym. Wyznaczanie dopuszczalnych wartości ramp czasowych dla w/w układów. Dobór rozdzielacza proporcjonalnego regulacyjnego lub serworozdzielacza dla hydraulicznego serwonapędu liniowego. Wyznaczanie optymalnej wartości współczynnika Kv i wzmocnienia w torze wzmacniacza proporcjonalnego. Wymagana literatura: 1. Praca zbiorowa: Vademecum Hydrauliki tom 2. Mannesmann Rexroth GmbH, Lohr am Main

1987 2. Tomasiak E.: Napędy i sterowania hydrauliczne i pneumatyczne. Wydawnictwo Politechniki Śląskiej, Gliwice 2001

3. Palczak E.: Dynamika elementów i układów hydraulicznych. Ossolineum, Wrocław 1999 4. Pizoń A.: Elektrohydrauliczne analogowe i cyfrowe układy automatyki. Wydawnictwa

Naukowo-Techniczne, Warszawa 1995 Opis efektu kształcenia Słuchacz po zaliczeniu przedmiotu potrafi samodzielnie dobrać zawór proporcjonalny lub serwozawór dla napędu lub serwonapędu liniowego i obrotowego. Potrafi również wyznaczyć optymalne nastawy wzmacniacza proporcjonalnego oraz dopuszczalną wartość ramp czasowych. Sposób weryfikacji efektu kształcenia Zaliczenie przedmiotu na podstawie pisemnego kolokwium Dokumentacja efektu kształcenia Lista obecności, lista z wynikami kolokwium z wykładu i laboratorium

16

P1H/P11. Obsługa serwisowa układów pneumatycznych i hydraulicznych – 5h W, 5h L, ECTS = 2 Prowadzący: dr inż. Klaudiusz Klarecki Cel: Zapoznanie słuchaczy z praktycznymi aspektami eksploatacji, diagnozowania i serwisowania elementów i układów hydraulicznych. Program wykładów: Prawidłowa eksploatacja płynowych układów napędowych. Prace serwisowe przy obsłudze układów napędowych. Analiza niesprawności hydraulicznych i pneumatycznych układów napędowych. Zestawienie niesprawności z ich objawami i wykrywanie usterek w układach napędowych. Wybrane aspekty nietechniczne eksploatacji płynowych układów napędowych. Program laboratorium : Obsługa serwisowa pomp, silników i pozostałych elementów hydraulicznych. Wymiana uszczelnień na przyłączach i połączeniach. Demontaż elementów hydraulicznych i pneumatycznych w celu usunięcia niesprawności. Warunki czystości przy montażu. Wymagana literatura: 1. Tomasiak E.: Napędy i sterowania hydrauliczne i pneumatyczne. Wydawnictwo Politechniki Śląskiej, Gliwice 2001

2. katalogi producentów elementów hydraulicznych Opis efektu kształcenia Słuchacz po zaliczeniu przedmiotu potrafi samodzielnie zdiagnozować element lub prosty układ hydrauliczny, wskazać przyczyny wystąpienia wykrytych niesprawności oraz zaproponować metody ich usunięcia. Sposób weryfikacji efektu kształcenia Zaliczenie przedmiotu na podstawie pisemnego kolokwium Dokumentacja efektu kształcenia Lista obecności, lista z wynikami kolokwium z wykładu i laboratorium

17

P1H/P12. Praca końcowa – 10h P, ECTS = 10 Prowadzący: Cel: Wykazanie przez słuchaczy umiejętności w zakresie projektowania i konstruowania elementów i układów hydraulicznych lub modelowania i diagnostyki układów hydraulicznych. Tematyka pracy: Temat pracy może być zaproponowany przez zakład pracy Słuchacza studiów i powinien dotyczyć zagadnień, którymi zajmuje się on w pracy zawodowej. Temat pracy może dotyczyć rozwiązania wybranego fragmentu większej całości rozwiązania problemu potraktowanego przez dyplomanta ogólnie.

Pracochłonność pracy ocenia się na około 200 godz. Realizacja pracy przebiega w całym okresie studiów, przy czym zakończenie prac

koncepcyjnych powinno zakończyć się w przewidzianym terminie. Zakres pracy: Temat i zakres pracy należy uściślić z promotorem. W trakcie opracowywania tematu pracy powinny być wzięte pod uwagę różne aspekty techniczne, jak: konstrukcyjne, technologiczne, eksploatacyjne, ekonomiczne, organizacyjne, itp. Praca powinna zawierać zwięzłe wyciągi norm, informacje podane w formie stabelaryzowanej lub postaci wykresów, zwięzłą formę opisów. W oparciu o przyjęte po uzgodnieniu z prowadzącym kryteria należy opracować projekt koncepcyjny. Główna część pracy końcowej powinna świadczyć o znajomości tematu i być przydatną pod względem inżynierskim. Opracowanie powinno być zakończone wnioskami dotyczącymi stopnia wyczerpania tematu, celowości kontynuacji tematu oraz możliwości jego wdrożenia wraz z efektami z tego wynikającymi. Wymagana literatura: - do ustalenia z promotorem Opis efektu kształcenia Samodzielność Słuchacza w rozwiązywaniu problemów inżynierskich z zakresu konstruowania i eksploatacji napędów i sterowań hydraulicznych i pneumatycznych. Sposób weryfikacji efektu kształcenia Komisyjna ocena pracy końcowej Dokumentacja efektu kształcenia Praca końcowa w wersji tradycyjnej i elektronicznej

18

8. Wskazanie w formie macierzy, że efekty kształcenia zapisane dla poszczególnych przedmiotów zapewniają osiągnięcie efektów kształcenia dla całego programu kształcenia:

Efekty kształcenia dla całego programu kształcenia oraz w odniesieniu do poszczególnych przedmiotów prowadzonych na studiach podyplomowych „Komputerowe wspomaganie konstruowania maszyn i napędów hydraulicznych i pneumatycznych ze sterowaniem” zostały opracowane wspólnie przez najwyższej klasy fachowców rekrutujących się spośród kadry naukowej i dydaktycznej Wydziału Mechanicznego Technologicznego Politechniki Śląskiej (interesariusze wewnętrzni). Podczas prac nad określeniem efektów kształcenia korzystano również z wzorców dotyczących ram kwalifikacji absolwenta studiów, określonych przez europejskie oraz światowe, wiodące ośrodki naukowe, a także konsultowano efekty z przedstawicielami pracodawców (interesariusze zewnętrzni). Obowiązującą macierz efektów kształcenia na studiach podyplomowych „Komputerowe wspomaganie konstruowania maszyn i napędów hydraulicznych i pneumatycznych ze sterowaniem” (zgodnie z wytycznymi podanymi w Piśmie Okólnym Rektora Nr 40/11/12) zamieszczono w Załączniku nr 5.

9. Wskazanie zgodności koncepcji kształcenia z misją i strategią Uczelni:

Dynamicznie kreowany proces kształcenia słuchaczy na studiach podyplomowych „Komputerowe wspomaganie konstruowania maszyn i napędów hydraulicznych i pneumatycznych ze sterowaniem” na Wydziale Mechanicznym Technologicznym ma na celu przekazywanie aktualnej wiedzy teoretycznej (w ramach prowadzonych wykładów) oraz nabywanie praktycznych umiejętności inżynierskich (podczas zajęć laboratoryjnych w nowocześnie wyposażonych pracowniach). Uzyskane w ten sposób kompetencje mogą być wykorzystane przez absolwentów w pracy zawodowej, obecnej lub przyszłej karierze naukowej oraz pracy dydaktycznej np. z młodszymi pokoleniami uczniów szkół średnich oraz studentów studiów pierwszego lub drugiego stopnia (zwłaszcza w odniesieniu do szkół technicznych). Ponadto poruszane kwestie społeczne, przy realizacji programu dydaktycznego z zakresu konstruowania, wspomagania komputerowego prac inżynierskich oraz napędów i sterowań płynowych, pozwalają słuchaczom odnaleźć się zarówno w małej/średniej firmie, jak i w globalnym koncernie, a przede wszystkim, w europejskim (światowym) społeczeństwie. Dodatkowo, opierając program i zakres studiów podyplomowych o krajowe ramy kwalifikacji (załączniki) oraz o europejski system kształcenia (odniesienie do wzorców międzynarodowych) należy stwierdzić, że prowadzone studia podyplomowe w pełni odpowiadają misji oraz strategii rozwoju Politechniki Śląskiej zawartej w Uczelnianej Księdze Jakości Kształcenia, zwłaszcza w zakresie kształcenia studentów oraz słuchaczy studiów podyplomowych na najwyższym poziomie i utrzymania pozycji wiodącej uczelni w Polsce i Europie.

10. Opis wewnętrznego systemu zapewnienia jakości kształcenia (dokumenty systemu zapewnienia jakości kształcenia na Wydziale Mechanicznym Technologicznym):

Wewnętrzny system zapewnienia jakości kształcenia na Wydziale Mechanicznym Technologicznym opiera się o aktualizowaną na bieżąco Księgę Systemu Zapewnienia Jakości Kształcenia z 2009 r. stanowiącą dokument główny, rozszerzony o szereg procedur i załączników określających ściśle zasady funkcjonowania ww. systemu, w tym dokumenty dotyczące m.in.: realizacji zajęć dydaktycznych i weryfikacji wyników, procesu dyplomowania, audytowania wewnętrznego systemu jakości i inne. Wydziałowa Księga Systemu Zapewnienia Jakości Kształcenia w pełni odnosi się do wytycznych systemu uczelnianego, stawiając jako priorytet, kształcenie studentów oraz słuchaczy studiów podyplomowych na najwyższym poziomie oraz utrzymanie wiodącej roli Wydziału Mechanicznego Technologicznego Politechniki Śląskiej w odniesieniu do analogicznych placówek w Polsce i Europie.

19

11. Przewidywany termin rozpoczęcia zajęć:

23.02.2015 r. ( Semestr letni roku akademickiego 2014/2015)

Organizacja zajęć na studiach podyplomowych. Studia są prowadzone systemem wieczorowym / zaocznym, w soboty i niedziele. Zajęcia trwają dwa semestry począwszy od października (semestr zimowy) lub lutego (semestr letni) zgodnie z układem semestrów. Program studiów dwusemestralnych obejmuje 208 godzin zajęć na dwóch semestrach, z których 73 godz. stanowią wykłady, 125 godz. - praktyczne zajęcia laboratoryjne, 10 godz. – projekt (praca końcowa). Uczestniczy studiów korzystać będą bardzo nowoczesnej bazy laboratoryjnej Wydziału Mechanicznego Technologicznego Politechniki Śląskiej w Gliwicach przy ul. Konarskiego 18A. Z wszystkich przedmiotów objętych programem Studiów słuchacze zobowiązani są zdać egzaminy lub uzyskać zaliczenia. Warunkiem zaliczenia studiów jest złożenie pracy końcowej i zdanie egzaminu końcowych. Słuchacz, który uzyskał obowiązujące zaliczenie, zdał wymagane egzaminy końcowe oraz napisał i obronił pracę końcową otrzymuje Świadectwo Ukończenia Studiów Podyplomowych. Dokumenty prawne związane ze Studiami określa Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej oraz Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 12.10.1993 (Dz.U.RP z dn. 12.10.1993r., Nr 103, poz. 472). Program Studiów Podyplomowych jest zatwierdzany przez Radę Wydziału Mechanicznego Technologicznego i J.M. Rektora Politechniki Śląskiej. Podania przyjmuje i informacji udziela: Sekretariat Studiów Podyplomowych: Wydział Mechaniczny Technologiczny Politechniki Śląskiej ul. Konarskiego 18A, 44-100 Gliwice e-mail: [email protected], tel. 32 237-24-22 Przyjęcie na Studia Podyplomowe następuje z chwilą podpisania przez Kandydata, a ze strony Uczelni przez Dziekana Wydziału Mechanicznego Technologicznego (z upoważnienia Rektora) i Kwestora Politechniki Śląskiej umowy o odpłatności za studia podyplomowe, stosowanie do Zarządzenia Nr 41/11/12 Rektora Pol. Śl. z dn. 26 czerwca 2012 r. 12. Wymagania wstępne (oczekiwane kompetencje kandydata): O przyjęciu na studia, zgodnie z Regulaminem Studiów Podyplomowych w Politechnice Śląskiej mogą ubiegać się osoby legitymujące się dyplomem ukończenia studiów wyższych, posiadające tytuł zawodowy licencjata, inżyniera, magistra inżyniera, magistra lub tytuł równorzędny. Kandydaci ubiegający się o przyjęcie na studia składają następujące dokumenty: kwestionariusz osobowy, odpis dyplomu ukończenia studiów wyższych. Warunkiem przyjęcia na studia podyplomowe jest: zawarcie umowy o odpłatności za studia, złożenie dowodu wpłaty za pierwszy semestr studiów. Wymagania w zakresie posiadanej wiedzy i umiejętności nabytych przed rozpoczęciem studiów podyplomowych nie są ściśle określone (praktycznie każdy absolwent szkoły wyższej ma możliwość uczestnictwa), jednak studia skierowane są głównie do absolwentów uczelni wyższych, państwowych wyższych szkół zawodowych i szkół prywatnych o profilach technicznych, zwłaszcza dla kierunków studiów licencjackich, inżynierskich i magisterskich związanych z: automatyką przemysłową, mechaniką i mechatroniką, budową maszyn, technologią maszyn i sterowaniem procesami technologicznymi, zarządzaniem i inżynierią produkcji oraz innych, tym podobnym. Oczekiwane kompetencje kandydata w zakresie pozyskiwania wiedzy i umiejętności dotyczą, przede

20

wszystkim, samodzielności i kreatywności, zgodnie z obecnymi trendami kształcenia ustawicznego europejskiego i światowego społeczeństwa informacyjnego. Cele i zadania studiów podyplomowych. Studia podyplomowe „Komputerowe wspomaganie konstruowania maszyn i napędów hydraulicznych i pneumatycznych ze sterowaniem” organizowane są w oparciu o ustawę z dnia 27 lipca 2005 r. Prawo o Szkolnictwie Wyższym (Dz. U. Nr 164, poz. 1365, z późn. zm.) oraz zarządzenia Rektora Politechniki Śląskiej zawarte w pismach okólnych: Nr 40/11/12 (pismo dotyczące ustalania wytycznych dla rad wydziałów jakim powinny odpowiadać programy kształcenia na studiach podyplomowych) oraz Nr 41/11/12 (pismo w sprawie Regulaminu studiów podyplomowych) z dnia 26 czerwca 2012 r. Zakres kształcenia na studiach podyplomowych „Komputerowe wspomaganie konstruowania maszyn i napędów hydraulicznych i pneumatycznych ze sterowaniem” obejmuje: • wybrane zagadnienia automatyki, • projektowanie elementów napędów płynowych wspomagane komputerowo, • podstawy teoretyczne i zagadnienia praktyczne MES, • budowę, działanie i zastosowania elementów napędów płynowych, • modelowanie fenomenologiczne elementów i układów hydraulicznych, • dynamikę napędów płynowych, • sterownie proporcjonalne wraz z metodyką doboru zaworów proporcjonalnych i serwozaworów, • eksploatację i diagnostykę napędów płynowych. Celem studiów jest podniesienie kwalifikacji inżynierskich w zakresie komputerowo wspomaganego konstruowania nowoczesnych napędów płynowych, dające możliwość / prawo do uzyskania specjalizacji zawodowej zgodnie z Uchwałą Nr 5 Rady Krajowej Federacji Stowarzyszeń Naukowo-Technicznych z dn. 14.04.94r. Program studiów zapewnia podnoszenie kwalifikacji zawodowych, aktualizację wiedzy w związku z rozwojem nauki i techniki. 13. Wstępny budżet studiów wg ustalonego wzoru sporządzony dla przewidywanej liczby

słuchaczy warunkującej samofinansowanie się studiów: Wstępny budżet studiów podyplomowych dwusemestralnych (zgodnie z wytycznymi podanymi w Piśmie Okólnym Rektora Nr 41/11/12) zamieszczono w Załączniku nr 6.

14. Zasady odpłatności:

Uczestnik dokonuje wpłaty za każdy semestr trwania studiów przed jego rozpoczęciem w wysokości ustalonej przez Rektora na wniosek Dziekana na podstawie kalkulacji przedstawionej przez Organizatorów Studiów Podyplomowych na wskazany w umowie nr rachunku konta bankowego Uczelni. Kserokopię dowodu wpłaty należy przekazać Kierownikowi Studiów z podaniem na odwrotnej stronie przekazu pełnego symbolu studiów (jak w umowie). Zgodnie z Załącznikiem nr 6, opłatę za studia podyplomowe „Komputerowe wspomaganie konstruowania maszyn i napędów hydraulicznych i pneumatycznych ze sterowaniem” ustalono w kwocie 4150 zł płatną w dwóch równych ratach przed rozpoczęciem semestrów.

15. Przewidywana liczba uczestników lub limit przyjęć:

Przewidywana liczba kandydatów: 16 osób. Limit przyjęć: 24 osoby.

21

16. Nazwisko i imię, stopień lub tytuł naukowy osoby proponowanej na kierownika studiów spośród osób posiadających co najmniej stopień naukowy doktora, zatrudnionych na pełnym etacie w jednostce prowadzącej studia:

Klaudiusz Klarecki, dr inż., pracownik Instytutu Automatyzacji Procesów Technologicznych i Zintegrowanych Systemów Wytwarzania na Wydziale Mechanicznym Technologicznym Politechniki Śląskiej.

22

Załącznik nr 1: Uchwała Rady Wydziału powołująca studia podyplomowe.

23

Załącznik nr 2: Tabela efektów kształcenia.

Załącznik Nr 1 do wytycznych dla rad wydziałów w sprawie uchwalenia programów kształcenia studiów podyplomowych

(Pismo Okólne Nr 40/11/12)

Tabela efektów kształcenia

Nazwa studiów podyplomowych: KOMPUTEROWE WSPOMAGANIE KONSTRUOWANIA MASZYN I NAP ĘDÓW HYDRAULICZNYCH I PNEUMATYCZNYCH ZE STEROWANIEM

symbol Efekty kształcenia

Wiedza SP-W01 Ma rozszerzoną i pogłębioną wiedzę w zakresie wybranych działów matematyki, niezbędną

do: - modelowania i analizy działania elementów hydraulicznych, - analizy działania oraz syntezy układów hydraulicznych jako układów automatyki

SP-W02 Ma usystematyzowaną wiedzę z zakresu napędów i sterowań ze szczególnym uwzględnieniem napędów płynowych

SP-W03 Posiada wiedzę o podstawach fizycznych działania napędów płynowych, w szczególności z zakresu hydrostatyki i hydrodynamiki płynów newtonowskich

SP-W04 Zna metodologię projektowania. Ma wiedzę o projektowaniu systemów hydraulicznych i pneumatycznych.

SP-W05 Posiada wiedzę o tendencjach rozwojowych w dziedzinie napędów hydraulicznych i pneumatycznych. Zna nowoczesne metody diagnostyki napędów płynowych.

SP-W06 Posiada wiedzę o eksploatacji i serwisowaniu elementów i układów napędów płynowych. Zna cykl życia elementów i systemów hydraulicznych.

SP-W07 Zna metody i systemy komputerowe przeznaczone do analizy działania elementów i systemów napędów płynowych. Zna metody projektowania oraz systemy komputerowe wspomagające prace inżynierskie.

SP-W08 Zna pozatechniczne uwarunkowania działalności inżynierskiej w zakresie projektowania, wytwarzania i eksploatacji systemów napędów płynowych.

SP-W09 Ma podstawową wiedzę dotyczącą zarządzania, w tym zarządzania jakością, i prowadzenia działalności gospodarczej

SP-W10 Zna i rozumie podstawowe pojęcia i zasady z zakresu ochrony własności przemysłowej i prawa autorskiego oraz konieczność zarządzania zasobami własności intelektualnej; potrafi korzystać z zasobów informacji patentowej

SP-W11 Zna ogólne zasady tworzenia i rozwoju form indywidualnej przedsiębiorczości, wykorzystującej wiedzę z zakresu dziedzin nauki i dyscyplin naukowych, właściwych dla studiowanego kierunku studiów

Umiejętności SP-U01 Potrafi pozyskiwać informacje ze źródeł literaturowych, baz danych i innych; integrować

uzyskane informacje, dokonywać ich analizy i syntezy oraz ich interpretacji i krytycznej oceny, a także wyciągać wnioski oraz formułować i wystarczająco uzasadniać opinie

SP-U02 Potrafi porozumiewać się na różnym poziomie kompetencji w zakresie problemów związanych z napędami i sterowaniami płynowymi

SP-U03 Potrafi przygotować opracowanie zawierające wyniki badań własnych SP-U04 Umie zaprezentować zagadnienia związane z napędami i sterowaniami płynowymi w wybranej

formie SP-U05 Potrafi racjonalnie zaplanować i realizować proces samokształcenia SP-U06 Potrafi posługiwać się technikami informacyjno-komunikacyjnymi właściwymi do realizacji

24

zadań typowych dla działalności inżynierskiej SP-U07 Umie zaplanować i zrealizować badania eksperymentalne i symulacyjne, interpretować wyniki

i wyciągać wnioski SP-U08 W rozwiązywaniu problemów inżynierskich i badawczych potrafi wykorzystywać

odpowiednie metody SP-U09 W zakresie napędów i sterowań płynowych w celu realizacji określonego zadania potrafi

integrować wiedzę z zakresu matematyki, mechaniki, metod komputerowych, automatyzacji i innych, w tym pozatechnicznych, dziedzin

SP-U10 Potrafi formułować i testować hipotezy związane z projektowaniem i modelowaniem napędów i sterowań płynowych

SP-U11 Potrafi ocenić przydatność i możliwość wykorzystania nowych osiągnięć w zakresie automatyzacji, elektroniki, inżynierii materiałowej i technik wytwarzania dla rozwoju systemów hydraulicznych i pneumatycznych

SP-U12 Ma przygotowanie niezbędne do pracy w środowisku przemysłowym oraz zna zasady bezpieczeństwa związane z tą pracą

SP-U13 Potrafi oszacować koszty wdrożenia lub modernizacji systemu hydraulicznego lub pneumatycznego

SP-U14 Potrafi przeanalizować funkcjonowanie systemów hydraulicznych i pneumatycznych SP-U15 Potrafi zaproponować modyfikacje istniejących systemów hydraulicznych i pneumatycznych

w celu poprawy ich parametrów lub ułatwienia obsługi SP-U16 Potrafi sformułować specyfikację projektową dla systemu hydraulicznego lub pneumatycznego

z uwzględnieniem aspektów środowiskowych i prawnych SP-U17 Potrafi zaprojektować i zrealizować system hydrauliczny lub pneumatyczny z wykorzystaniem

różnych metod i technik, w tym wspomaganych komputerowo (CAx)

Kompetencje społeczne SP-K01 Rozumie potrzebę uczenia się przez całe życie; potrafi inspirować i organizować proces

uczenia się innych osób SP-K02 Ma świadomość ważności i rozumie pozatechniczne aspekty i skutki działalności inżynierskiej,

w tym jej wpływu na środowisko, i związanej z tym odpowiedzialności za podejmowane decyzje

SP-K03 Potrafi współdziałać i pracować w grupie, przyjmując w niej różne role SP-K04 Potrafi odpowiednio określić priorytety służące realizacji określonego przez siebie lub innych

zadania SP-K05 Prawidłowo identyfikuje i rozstrzyga dylematy związane z wykonywaniem zawodu SP-K06 Potrafi myśleć i działać w sposób kreatywny i przedsiębiorczy SP-K07 Ma świadomość roli społecznej absolwenta uczelni technicznej, a zwłaszcza rozumie potrzebę

formułowania i przekazywania społeczeństwu, w szczególności poprzez środki masowego przekazu, informacji i opinii dotyczących osiągnięć techniki i innych aspektów działalności inżynierskiej; podejmuje starania, aby przekazać takie informacje i opinie w sposób powszechnie zrozumiały, z uzasadnieniem różnych punktów widzenia

SP – profil studiów podyplomowych, W – kategoria wiedzy, U – kategoria umiejętności, K – kategoria kompetencji społecznych, 01, 02 … – numer efektu kształcenia.

25

OPIS EFEKTÓW KSZTAŁCENIA W OBSZARZE KSZTAŁCENIA W Z AKRESIE NAUK

TECHNICZNYCH Nazwa kierunku studiów: Komputerowe wspomaganie konstruowania maszyn i napędów hydraulicznych i pneumatycznych ze sterowaniem Poziom kształcenia: studia podyplomowe Profil kształcenia: ogólnoakademicki

Efekty kształcenia dla obszaru

(T)

Opis obszarowych efektów kształcenia Absolwentów studiów podyplomowych na kierunku KWKMiNHiPzS w zakresie nauk

technicznych

Odniesienie do efektów

kształcenia dla kierunku (SP)

WIEDZA

T2A_W01

ma rozszerzoną i pogłębioną wiedzę z zakresu matematyki, fizyki, chemii i innych obszarów właściwych dla studiowanego kierunku studiów przydatną do formułowania i rozwiązywania złożonych zadań z zakresu studiowanego kierunku studiów

SP-W01

T2A_W02 ma szczegółową wiedzę w zakresie kierunków studiów powiązanych ze studiowanym kierunkiem studiów

SP-W02

T2A_W03 ma uporządkowaną, podbudowaną teoretycznie wiedzę ogólną obejmującą kluczowe zagadnienia z zakresu studiowanego kierunku studiów

SP-W03

T2A_W04 ma podbudowaną teoretycznie szczegółową wiedzę związaną z wybranymi zagadnieniami z zakresu studiowanego kierunku studiów

SP-W04

T2A_W05

ma wiedzę o trendach rozwojowych i najistotniejszych nowych osiągnięciach z zakresu dziedzin nauki i dyscyplin naukowych, właściwych dla studiowanego kierunku studiów i pokrewnych dyscyplin naukowych

SP-W05

T2A_W06 ma podstawową wiedzę o cyklu życia urządzeń, obiektów i systemów technicznych

SP-W06

T2A_W07 zna podstawowe metody, techniki, narzędzia i materiały stosowane przy rozwiązywaniu złożonych zadań inżynierskich z zakresu studiowanego kierunku studiów

SP-W07

T2A_W08 ma wiedzę niezbędną do rozumienia społecznych, ekonomicznych, prawnych i innych pozatechnicznych uwarunkowań działalności inżynierskiej oraz ich uwzględniania w praktyce inżynierskiej

SP-W08

T2A_W09 ma podstawową wiedzę dotyczącą zarządzania, w tym zarządzania jakością, i prowadzenia działalności gospodarczej

SP-W09

T2A_W10

zna i rozumie podstawowe pojęcia i zasady z zakresu ochrony własności przemysłowej i prawa autorskiego oraz konieczność zarządzania zasobami własności intelektualnej; potrafi korzystać z zasobów informacji patentowej

SP-W10

T2A_W11 zna ogólne zasady tworzenia i rozwoju form indywidualnej przedsiębiorczości, wykorzystującej wiedzę z zakresu dziedzin nauki i dyscyplin naukowych, właściwych dla studiowanego kierunku studiów

SP-W11

UMIEJ ĘTNOŚCI 1) umiejętności ogólne (niezwiązane z obszarem kształcenia inżynierskiego)

T2A_U01

potrafi pozyskiwać informacje z literatury, baz danych oraz innych właściwie dobranych źródeł, także w języku angielskim lub innym języku obcym uznawanym za język komunikacji międzynarodowej w zakresie studiowanego kierunku studiów; potrafi integrować uzyskane informacje, dokonywać ich interpretacji i krytycznej oceny, a także wyciągać wnioski oraz formułować i wyczerpująco uzasadniać opinie

SP-U01

T2A_U02

potrafi porozumiewać się przy użyciu różnych technik w środowisku zawodowym oraz w innych środowiskach, także w języku angielskim lub innym języku obcym uznawanym za język komunikacji międzynarodowej w zakresie studiowanego kierunku studiów

SP-U02

T2A_U03

potrafi przygotować opracowanie naukowe w języku polskim i krótkie doniesienie naukowe w języku obcym, uznawanym za podstawowy dla dziedzin nauki i dyscyplin naukowych, właściwych dla studiowanego kierunku studiów, przedstawiające wyniki własnych badań naukowych

SP-U03

T2A_U04 potrafi przygotować i przedstawić w języku polskim i języku obcym prezentację ustną, dotyczącą szczegółowych zagadnień z zakresu

SP-U04

26

studiowanego kierunku studiów

T2A_U05 potrafi określić kierunki dalszego uczenia się i zrealizować proces samokształcenia

SP-U05

T2A_U06

ma umiejętności językowe w zakresie dziedzin nauki i dyscyplin naukowych, właściwych dla studiowanego kierunku studiów, zgodne z wymaganiami określonymi dla poziomu B2+ Europejskiego Systemu Opisu Kształcenia Językowego

2) podstawowe umiejętności inżynierskie

T2A_U07 potrafi posługiwać się technikami informacyjno-komunikacyjnymi właściwymi do realizacji zadań typowych dla działalności inżynierskiej

SP-U06

T2A_U08 potrafi planować i przeprowadzać eksperymenty, w tym pomiary i symulacje komputerowe, interpretować uzyskane wyniki i wyciągać wnioski

SP-U07

T2A_U09 potrafi wykorzystać do formułowania i rozwiązywania zadań inżynierskich i prostych problemów badawczych metody analityczne, symulacyjne oraz eksperymentalne

SP-U08

T2A_U10

potrafi — przy formułowaniu i rozwiązywaniu zadań inżynierskich — integrować wiedzę z zakresu dziedzin nauki i dyscyplin naukowych, właściwych dla studiowanego kierunku studiów oraz zastosować podejście systemowe, uwzględniające także aspekty pozatechniczne

SP-U09

T2A_U11 potrafi formułować i testować hipotezy związane z problemami inżynierskimi i prostymi problemami badawczymi

SP-U10

T2A_U12 potrafi ocenić przydatność i możliwość wykorzystania nowych osiągnięć (technik i technologii) w zakresie studiowanego kierunku studiów

SP-U11

T2A_U13 ma przygotowanie niezbędne do pracy w środowisku przemysłowym oraz zna zasady bezpieczeństwa związane z tą pracą

SP-U12

T2A_U14 potrafi dokonać wstępnej analizy ekonomicznej podejmowanych działań inżynierskich

SP-U13

3) umiejętności bezpośrednio związane z rozwiązywaniem zadań inżynierskich

T2A_U15

potrafi dokonać krytycznej analizy sposobu funkcjonowania i ocenić — zwłaszcza w powiązaniu ze studiowanym kierunkiem studiów — istniejące rozwiązania techniczne, w szczególności urządzenia, obiekty, systemy, procesy, usługi

SP-U14

T2A_U16 potrafi zaproponować ulepszenia (usprawnienia) istniejących rozwiązań technicznych

SP-U15

T2A_U17

potrafi dokonać identyfikacji i sformułować specyfikację złożonych zadań inżynierskich, charakterystycznych dla studiowanego kierunku studiów, w tym zadań nietypowych, uwzględniając ich aspekty pozatechniczne

SP-U16

T2A_U18

potrafi ocenić przydatność metod i narzędzi służących do rozwiązania zadania inżynierskiego, charakterystycznego dla studiowanego kierunku studiów, w tym dostrzec ograniczenia tych metod i narzędzi; potrafi — stosując także koncepcyjnie nowe metody — rozwiązywać złożone zadania inżynierskie, charakterystyczne dla studiowanego kierunku studiów, w tym zadania nietypowe oraz zadania zawierające komponent badawczy

SP-U17

T2A_U19

potrafi — zgodnie z zadaną specyfikacją, uwzględniającą aspekty pozatechniczne — zaprojektować złożone urządzenie, obiekt, system lub proces, związane z zakresem studiowanego kierunku studiów, oraz zrealizować ten projekt — co najmniej w części — używając właściwych metod, technik i narzędzi, w tym przystosowując do tego celu istniejące lub opracowując nowe narzędzia

SP-U17

KOMPETENCJE SPOŁECZNE

T2A_K01 rozumie potrzebę uczenia się przez całe życie; potrafi inspirować i organizować proces uczenia się innych osób

SP-K01

T2A_K02 ma świadomość ważności i rozumie pozatechniczne aspekty i skutki działalności inżynierskiej, w tym jej wpływu na środowisko, i związanej z tym odpowiedzialności za podejmowane decyzje

SP-K02

T2A_K03 potrafi współdziałać i pracować w grupie, przyjmując w niej różne role SP-K03

T2A_K04 potrafi odpowiednio określić priorytety służące realizacji określonego przez siebie lub innych zadania

SP-K04

T2A_K05 prawidłowo identyfikuje i rozstrzyga dylematy związane z SP-K05

27

wykonywaniem zawodu T2A_K06 potrafi myśleć i działać w sposób kreatywny i przedsiębiorczy SP-K06

T2A_K07

ma świadomość roli społecznej absolwenta uczelni technicznej, a zwłaszcza rozumie potrzebę formułowania i przekazywania społeczeństwu, w szczególności poprzez środki masowego przekazu, informacji i opinii dotyczących osiągnięć techniki i innych aspektów działalności inżynierskiej; podejmuje starania, aby przekazać takie informacje i opinie w sposób powszechnie zrozumiały, z uzasadnieniem różnych punktów widzenia

SP-K07

Objaśnienie oznaczeń: T — obszar kształcenia w zakresie nauk technicznych 1 — studia pierwszego stopnia 2 — studia pierwszego stopnia A — profil ogólnoakademicki W — kategoria wiedzy U — kategoria umiejętności K — kategoria kompetencji społecznych 01, 02, 03 i kolejne — numer efektu kształcenia

28

Załącznik nr 4: Karty modułów / przedmiotów na studiach podyplomowych. Załącznik 4/1: Karta modułu /przedmiotu P1H/P1.



(pieczęć wydziału)

KARTA MODUŁU/ PRZEDMIOTU ważna od roku akademickiego 2015/2016

1. Nazwa przedmiotu: Elementy aparatury kontrolno-

pomiarowej w wytwarzaniu 2. Kod przedmiotu: P1H/P1

3. Nazwa studiów podyplomowych: Komputerowe wspomaganie konstruowania maszyn i

napędów hydraulicznych i pneumatycznych ze sterowaniem (RMT)

4. Semestr: I

5. Jednostka prowadząca przedmiot: Instytut Automatyzacji Procesów Technologicznych

i Zintegrowanych Systemów Wytwarzania

6. Prowadzący przedmiot: Dr inż. Krzysztof Foit

7. Cel przedmiotu: Zapewnić słuchaczom pogłębioną wiedzę o sposobach nadzorowania i

kontroli procesów technologicznych ze szczególnym uwzględnieniem zastosowań

nowoczesnych przyrządów pomiarowych.

8. Efekty kształcenia:

Nr Opis efektu kształcenia dla modułu/przedmiotu

Metoda

sprawdzenia efektu

kształcenia

Forma

prowadzenia

zajęć

Odniesienie do

efektów

kształcenia dla

programu

studiów

1 Zna zasady pomiarów wielkości nieelektrycznych

metodami elektrycznymi egzamin wykład SP-W01

2

Zna działanie i rolę elementów

zautomatyzowanych systemów hydraulicznych i

pneumatycznych

egzamin wykład

SP-W02

SP-W05

SP-W07

3 Zna nowoczesne systemy automatyki oparte na

sterownikach mikroprocesorowych egzamin wykład

SP-W02

SP-W08

4

Dostrzega tendencje w rozwoju systemów

płynowych, w tym jako systemów

mechatronicznych

egzamin wykład SP-W05

SP-U01

5 Potrafi zbadać działanie sensorów sprawozdanie laboratorium SP-U03

SP-U07

6 Potrafi zrealizować żądane działanie w układzie

regulacji sprawozdanie laboratorium

SP-U08

SP-U11

7

Potrafi zorganizować i przeprowadzić badania

eksperymentalne lub modelowe w sekcji

laboratoryjnej

sprawozdanie laboratorium SP-K01

SP-K03

9. Formy zajęć dydaktycznych i ich wymiar (liczba godzin)

29

10E W. Ćw. 10 L. P. Sem.

10. Treści kształcenia: Program wykładów: Proces technologiczny i jego oprzyrządowanie. Czujniki: optyczne, indukcyjne, ultradźwiękowe,

piezoelektryczne, tensometryczne. Wyłączniki mechaniczne. Bezdotykowe człony wejściowe układów pneumatycznych.

Układy wykonawcze. Układy sterowania, kontroli i regulacji automatycznej. Nadzorowanie procesu technologicznego.

Regulatory przemysłowe (regulator firmy Burkert i firmy Omron). Falowniki. Serwomechanizmy elektryczne i

hydrauliczne. Układy i elementy pomocnicze. Standaryzacja. Programowanie. Języki programowania, Sieć ProfiBus.

Program laboratorium: Czujniki pomiarowe i ich charakterystyki. Wzorcowanie czujników. Zastosowania sensorów w

układach sterowania. Zastosowania członów wykonawczych w układach sterowania. Regulacja poziomu cieczy w

zbiorniku z zastosowaniem regulatora Burkert’a. Regulacja temperatury cieczy w zbiorniku z zastosowaniem regulatora

Burkert’a. Regulacja natężenia przepływu cieczy z zastosowaniem regulatora Burkert’a.

11. Egzamin: tak nie

12. Literatura podstawowa i uzupełniająca: 1. Świder J. red.: Sterowanie i automatyzacja procesów technologicznych i układów mechatronicznych. Wydawnictwo

Politechniki Śląskiej, Gliwice 2002

2. M. Miłek: Metrologia elektryczna wielkości nieelektrycznych, Oficyna Wydawnicza Uniwersytetu Zielonogórskiego,

Zielona Góra 2006.

3. A. Kordowicz-Sot - Automatyka i Robotyka. Elementy aparatury kontrolno-pomiarowej, WSiP - 1999.

4. J. Piotrowski: Pomiary. Czujniki i metody pomiarowe wybranych wielkości fizycznych i składu chemicznego, WNT,

Warszawa 2009

5. L. Michalski, K. Eckersdorf, J. Kucharski: Termometria. Przyrządy i metody, Wyd. Pol. Łódzkiej, Łódź 1998.

6. E. Romer: Miernictwo przemysłowe, PWN, Warszawa 1978.

7. A. Gajek, Z. Juda: Czujniki, WKiŁ, Warszawa 2009.

8. Materiały dydaktyczne firmy SERC

13. Nakład pracy studenta potrzebny do osiągnięcia efektów kształcenia:

Lp. Forma zajęć Liczba godzin w planie

studiów

Liczba godzin pracy

własnej

1 Wykład 10 100

2 Ćwiczenia

3 Laboratorium 10 20

4 Projekt

5 Seminarium

6 Inne 10

Suma godzin 20 130

14. Suma wszystkich godzin: 150

15. Liczba punktów ECTS: 6

16. Uwagi:

Zatwierdzono:

……………………………… ………………………………………………………

(data i podpis prowadzącego) (data i podpis kierownika studiów podyplomowych)

30

Załącznik 4/2: Karta modułu /przedmiotu P1H/P2.





1. Nazwa przedmiotu: Podstawy teoretyczne metody

elementów skończonych (MES) 2. Kod przedmiotu: P1H/P2



4. Semestr: I



6. Prowadzący przedmiot: dr hab. inż. Andrzej Baier, Prof. Pol. Śl.

7. Cel przedmiotu: Zapoznanie słuchaczy z matematycznymi podstawami metod

numerycznych. Zapewnić słuchaczom pogłębioną wiedzę o metodzie elementów

skończonych oraz o jej zastosowaniach.


Nr Opis efektu kształcenia dla

modułu/przedmiotu

Metoda

sprawdzenia

efektu kształcenia

Forma

prowadzenia

zajęć

Odniesienie

do efektów

kształcenia dla

programu

studiów

1 Zna matematyczne podstawy metod

numerycznych kolokwium wykład

SP-W01

SP-W03

2 Zna metodę elementów skończonych i jej

zastosowania kolokwium wykład

SP-W04

SP-W07

3 Potrafi poddać analizie MES wybrany

element systemu hydraulicznego lub pneum. sprawozdanie laboratorium

SP-U06

SP-U09

4

Potrafi wykorzystać wyniki symulacji MES w

celu zoptymalizowania elementu napędu

płynowego

sprawozdanie laboratorium SP-U10

SP-U15

5

Dostrzega szybki rozwój systemów

komputerowych wykorzystujących MES i

rozumie konieczność nieustannego

dokształcania

kolokwium,

sprawozdania

wykład,

laboratorium SP-K01


10 W. Ćw. 10 L. P. Sem.

10. Treści kształcenia:

31

Program wykładów: Koncepcja metody elementów skończonych. Macierzowy zapis wielkości wektorowych i

tensorowych. Płaski stan naprężenia i odkształcenia. Warunki początkowo-brzegowe. Elementy płytowe i

powłokowe. Macierze sztywności elementów w układzie lokalnym i globalnym. Techniki MES w

zagadnieniach stateczności i dynamiki konstrukcji. Zagadnienie kontaktu. Struktura programu metody

elementów skończonych (MES).

Program laboratorium: Ogólna koncepcja, budowa i możliwości programu narzędziowego MES. Zapoznanie

się z programem na przykładzie analizy statycznej płaskiego elementu. Rodzaje elementów w programie

narzędziowym i zasady ich wyboru. Budowanie układu elementów skończonych. Wprowadzanie więzów

kinematycznych i obciążeń. Ocena i sposób prezentacji wyników. Analiza naprężeń cieplnych; Analiza zjawisk

kontaktowych.


12. Literatura podstawowa i uzupełniająca: 1. Zienkiewicz O.C.: Metoda elementów skończonych, Arkady W-wa 1972

2. J. Kruszewski, E. Wittbrodt: Drgania układów mechanicznych w ujęciu komputerowym. Tom I –

zagadnienia liniowe. WNT Warszawa 1992

3. J. Kruszewski, E. Wittbrodt, Z. Walczyk: Drgania układów mechanicznych w ujęciu komputerowym.

Tom II – zagadnienia wybrane. WNT Warszawa 1993

4. E. Majchrzak, B. Mochnacki: Metody numeryczne. Podstawy teoretyczne, aspekty praktyczne i

algorytmy. Wydawnictwo Politechniki Śląskiej, Gliwice, 2004.

5. R. Bąk, T. Burczyński: Wytrzymałość materiałów z elementami ujęcia komputerowego. WNT Warszawa

2001

6. Zienkiewicz, O.C.; Taylor, R.L.: Finite Element Method (5th Edition) Volume 1 - The Basis. Butterworth

Heinemann London 2000



studiów

Liczba godzin pracy

własnej

1 Wykład 10 100

2 Ćwiczenia


4 Projekt

5 Seminarium

6 Inne 10

Suma godzin 20 130



16. Uwagi:

Zatwierdzono:

……………………………… ………………………………………………………


32






1. Nazwa przedmiotu: Projektowanie części maszyn i

elementów hydraulicznych przy pomocy programów CAD 2. Kod przedmiotu: P1H/P3



4. Semestr: I



6. Prowadzący przedmiot: Prof. dr hab. inż. Piotr Gendarz

7. Cel przedmiotu: Przypomnienie i pogłębienie wiedzy z PKM. Wskazanie zalet projektowania i

konstruowania wspomaganego systemami komputerowymi w powiązaniu z tworzeniem

uporządkowanych rodzin konstrukcji.



modułu/przedmiotu

Metoda

sprawdzenia

efektu kształcenia

Forma

prowadzenia

zajęć

Odniesienie

do efektów

kształcenia dla

programu

studiów

1

Zna metodologię konstruowania, w tym

konstruowania elementów napędów

płynowych


2

Zna metodykę tworzenia uporządkowanych

rodzin konstrukcji oraz systemów

modułowych wspomagane komputerowo


SP-W10

3 Potrafi pozyskiwać informacje niezbędne do

realizacji zadania projektowego sprawozdanie laboratorium

SP-U01

SP-U16

4

Potrafi zaprojektować elementy systemu

płynowego z wykorzystaniem technik

wspomagania komputerowego


5 Jest kreatywny jako projektant egzamin,

sprawozdania

wykład,

laboratorium SP-K06


5E W. Ćw. 10 L. P. Sem.

33

10. Treści kształcenia: Program wykładów: Metodologia konstruowania. Proces projektowo-konstrukcyjny: formy zapisu systemu,

formy zapisu konstrukcji, wirtualne biuro pr-ks. Charakterystyka programów graficznych: programy graficzne

klasy PC, zaawansowane programy graficzne. Zastosowanie uporządkowanych rodzin konstrukcji hydrauliki

przemysłowej: rodzaje uporządkowanych rodzin konstrukcji, proces tworzenia uporządkowanych rodzin

konstrukcji, wspomagane komputerowo korzystanie z uporządkowanych rodzin konstrukcji, prezentacja

systemu modułowego siłowników hydraulicznych.

Program laboratorium: Wyszukiwanie informacji dotyczącej konstrukcji układów hydraulicznych w sieci

INTERNET. Dobór parametrów zamodelowanie konstrukcji wałka. Parametryzacja konstrukcji wybranego

układu hydrauliki przemysłowej. Opracowanie konstrukcji siłownika hydraulicznego na podstawie systemu

modułowego konstrukcji.


12. Literatura podstawowa i uzupełniająca: 1. Gendarz P.: Aplikacje programów graficznych w uporządkowanych rodzinach konstrukcji. Wydawnictwo


2. Pod red. Knosali R.: Komputerowe systemy projektowania maszyn. Skrypt Politechniki Śląskiej nr 1963

3. Winkler T.: Komputerowy zapis konstrukcji. WNT Warszawa 1997

4. Chlebus E.: Techniki komputerowe CAx w inżynierii produkcji. WNT Warszawa 2000

5. dokumentacja programu NX7.5



studiów

Liczba godzin pracy

własnej

1 Wykład 5 55

2 Ćwiczenia


4 Projekt

5 Seminarium

6 Inne 10

Suma godzin 15 85



16. Uwagi:

Zatwierdzono:

……………………………… ………………………………………………………


34






1. Nazwa przedmiotu: Praktyczne zastosowanie MES do

analizy części maszyn 2. Kod przedmiotu: P1H/P4



4. Semestr: I



6. Prowadzący przedmiot: dr inż. Piotr Ociepka

7. Cel przedmiotu: Zapoznanie słuchaczy z realizacją symulacji MES w celu określenia własności statycznych i

dynamicznych obiektów. Powiązanie analiz termicznych z analizą wytrzymałościową.



modułu/przedmiotu

Metoda

sprawdzenia

efektu kształcenia

Forma

prowadzenia

zajęć

Odniesienie

do efektów

kształcenia dla

programu

studiów

1

Zna zaawansowane zagadnienia związane z

MES (analiza nieliniowa, zjawiska

kontaktowe itp.)

kolokwium wykład SP-W01

SP-W05

2 Zna zastosowania elementów 1D, 2D i 3D w

MES kolokwium wykład

SP-W02

SP-W07

3

Potrafi dokonać analizy MES elementów

napędów płynowych z uwzględnieniem

zjawisk nieliniowych

sprawozdanie laboratorium

SP-U02

SP-U04

SP-U09

4

Umie realizować modelowanie MES w

różnych zaawansowanych środowiskach

inżynierskich (CATIA 5, MSC

Patran/Nastran).

sprawozdania laboratorium SP-U06

SP-U17

5

Potrafi zorganizować i nadzorować grupę

laboratoryjną w celu realizacji analizy MES

złożonego obiektu

sprawozdania laboratorium SP-K03

SP-K04


35

5 W. Ćw. 10 L. P. Sem.

10. Treści kształcenia: Program wykładów: Podstawy MES. Tworzenie modeli prętowych. Tworzenie modeli płaskich. Tworzenie

modeli bryłowych. Analizy statyczne i dynamiczne. Analizy liniowe i nieliniowe. Analiza zjawisk

kontaktowych. Analizy termiczne.

Program laboratorium: Zastosowanie MES-u do analizy wytrzymałości elementów maszyn (CATIA 5).

Analizy liniowe i nieliniowe elementów maszyn (MSC Patran/Nastran). Analiza zjawisk kontaktowych

(CATIA 5, MSC Patran/Nastran). Zastosowanie MES do analizy wytrzymałościowej współpracujących

elementów maszyn (CATIA 5, MSC Patran/Nastran). Analizy termiczne elementów maszyn (CATIA 5, MSC

Patran/Nastran).


12. Literatura podstawowa i uzupełniająca: 1. Zienkiewicz O.C.,Taylor R., Zhu J.: Finite Element Method: Its Basis & Fundamentals, 2005

2. Gawroński W.,Kruszewski J.: Metoda elementów skończonych w dynamice konstrukcji, Arkady 1984

3. Rakowski G, Kacprzyk Z.: Metoda Elementów Skończonych w mechanice konstrukcji, Oficyna Wyd.

Politechniki Warszawskiej 2005

4. dokumentacja oprogramowania CATIA

5. dokumentacja oprogramowania MSC Patran/Nastran

6. Orłoś Z., i inni.: Naprężenia cieplne, PWN W-wa 1991



studiów

Liczba godzin pracy

własnej

1 Wykład 5 105

2 Ćwiczenia


4 Projekt

5 Seminarium

6 Inne 10

Suma godzin 15 135



16. Uwagi:

Zatwierdzono:

……………………………… ………………………………………………………


36

Załącznik 4/5: Karta modułu /przedmiotu P1H/5.





1. Nazwa przedmiotu: Sterowanie numeryczne w

maszynach technologicznych 2. Kod przedmiotu: P1H/P5



4. Semestr: I



6. Prowadzący przedmiot: dr inż. Wacław Banaś

7. Cel przedmiotu: Przypomnienie i pogłębienie wiedzy z zakresu sterowań, ze szczególnym uwzględnieniem

sterowań numerycznych maszyn technologicznych oraz sterowników swobodnie

programowalnych.



modułu/przedmiotu

Metoda

sprawdzenia

efektu kształcenia

Forma

prowadzenia

zajęć

Odniesienie

do efektów

kształcenia dla

programu

studiów

1

Zna układy sterowania automatycznego ze

szczególnym uwzględnieniem sterowania

numerycznego


2

Zna rolę systemów płynowych w maszynach

technologicznych sterowanych

automatycznie, w tym numerycznie


SP-W06

3

Potrafi samodzielnie opracować wytyczne do

automatyzacji wybranego procesu

technologicznego


SP-U12

4 Potrafi obsługiwać i programować sterownik

PLC sprawozdanie laboratorium

SP-U05

SP-U06

5 Dostrzega aspekty techniczne i

pozatechniczne automatyzacji produkcji sprawozdania laboratorium

SP-K02

SP-K07


5E W. Ćw. 15 L. P. Sem.

37

10. Treści kształcenia: Program wykładów: Automatyzacja procesów technologicznych. Sterowanie sekwencyjne. Sterowanie w funkcji drogi i w

funkcji czasu. Oprzyrządowanie procesów technologicznych. Serwomechanizmy jako podzespoły napędowe maszyn

technologicznych. Parametry technologiczne i geometryczne procesu technologicznego. Sterowanie punktowe, odcinkowe i

złożone. Sterowanie: NC, CNC, DNC, PLC i ACC.

Program laboratorium: Opracowanie planu sterowania sekwencyjnego dla dowolnego procesu technologicznego;

wytypowanie oprzyrządowania i sprecyzowania warunków logicznych. Oprogramowania STEP 7 v.5 do programowania

sterowników logicznych Siemens Simatic S7 300: budowa programu, konfiguracja, zasady obsługi, definiowanie projektu

(programu sterownika), konfiguracja sprzętowa (hardwarowa) sterownika Simatic S7 300 oraz jego wejść i wyjść,

tworzenie programu sterownika Simatic S7 300 w języku drabinkowym dla podanego zadania sterowania, połączenie

sterownika z komputerem (programatorem), transmisja programu i jego testowanie. Automatyzacja przykładowych

procesów technologicznych realizowanych w zakładach przemysłowych. Testowanie układów sterowania w programach

symulacyjnych (FluidSIM-P) oraz w sposób praktyczny na tablicy montażowej.


12. Literatura podstawowa i uzupełniająca: 1. Świder J. red.: Sterowanie i automatyzacja procesów technologicznych i układów mechatronicznych. Wydawnictwo


2. Świder J., Wszołek G.: Metodyczny zbiór zadań laboratoryjnych i projektowych ze sterowania procesami

technologicznymi. Układy pneumatyczne i elektropneumatyczne ze sterowaniem logicznym (PLC). Wydawnictwo


3. Kosmol J.: Automatyzacja obrabiarek i obróbki skrawaniem. WNT, Warszawa 1995

4. A.Kolka, J.Kosmol, H.Słupik; Programowanie obrabiarek sterowanych numerycznie, skrypt nr 2233, Wyd.Pol.Śl.,

Gliwice 2001



studiów

Liczba godzin pracy

własnej

1 Wykład 5 40

2 Ćwiczenia


4 Projekt

5 Seminarium

6 Inne 10

Suma godzin 20 80



16. Uwagi:

Zatwierdzono:

……………………………… ………………………………………………………


38






1. Nazwa przedmiotu: Elementy pneumatyczne i

elektropneumatyczne układów napędowo-sterujących

2. Kod przedmiotu: P1H/P6



4. Semestr: I



6. Prowadzący przedmiot: dr inż. Zbigniew Monica

7. Cel przedmiotu: Zapoznanie słuchaczy z budową, działaniem i zastosowaniami elementów i układów

pneumatycznych i elektropneumatycznych. Wprowadzenie do projektowania układów

pneumatycznych i elektropneumatycznych.



modułu/przedmiotu

Metoda

sprawdzenia

efektu kształcenia

Forma

prowadzenia

zajęć

Odniesienie

do efektów

kształcenia dla

programu

studiów

1 Zna budowę, działanie i zastosowania

elementów układów pneumatycznych kolokwium wykład

SP-W02

SP-W06

2 Zna metody projektowania układów

pneumatycznych i elektropneumatycznych kolokwium wykład SP-W04

3

Potrafi oszacować celowość wdrożenia

układu pneumatycznego lub

elektropneumatycznego


4

Potrafi omówić lub zasymulować działanie

układu pneumatycznego lub

elektropneumatycznego


5

Dostrzega konieczność ciągłego uzupełniania

wiedzy o nowych rozwiązaniach w układach

pneumatycznych i elektropneumatycznych

kolokwium

sprawozdanie

wykład

laboratorium SP-K01


5 W. Ćw. 5 L. P. Sem.

39

10. Treści kształcenia: Program wykładów: Wprowadzenie podstawowych pojęć z zakresu pneumatyki i elektropneumatyki, wraz z dokładnym

opisem pneumatycznych i elektropneumatycznych elementów wykonawczych i sterujących stosowanych w przemysłowych

systemach sterowania. Elementy przygotowania powietrza, siłowniki jednostronnego i dwustronnego działania, elementy

sterujące przepływem i ciśnieniem powietrza, zawory rozdzielające pneumatyczne. Budowa i zasada działania elementów

elektrycznych i elektropneumatycznych, stosowanych do budowy układów realizujących funkcje automatyzacji, robotyzacji

i sterowania w wytwarzaniu, ze szczególnym uwzględnieniem elementów, stanowiących wyposażenie Laboratorium

Automatyki, Mechatroniki i CIM (w Instytucie Automatyzacji Procesów Technologicznych i Zintegrowanych Systemów

Wytwarzania). Założenia programu FluidSim-P..

Program laboratorium: Wyznaczanie podstawowych charakterystyk statycznych elementów pneumatycznych. Budowa i

sprawdzanie laboratoryjnych układów napędowych. Wykorzystanie programu FluidSim-P do syntezy i analizy

pneumatycznych i elektropneumatycznych układów napędowo-sterujących. Projektowanie i analiza układów

pneumatycznych na tablicach montażowych.


12. Literatura podstawowa i uzupełniająca: 1. Szenajch W.: Napęd i sterowanie pneumatyczne. Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, Warszawa 1994

2. Świder J. red.: Sterowanie i automatyzacja procesów technologicznych i układów mechatronicznych. Wydawnictwo


3. Świder J., Wszołek G.: Metodyczny zbiór zadań laboratoryjnych i projektowych ze sterowania procesami

technologicznymi. Układy pneumatyczne i elektropneumatyczne ze sterowaniem logicznym (PLC). Wydawnictwo





studiów

Liczba godzin pracy

własnej

1 Wykład 5 20

2 Ćwiczenia

3 Laboratorium 5 15

4 Projekt

5 Seminarium

6 Inne 5

Suma godzin 10 40



16. Uwagi:

Zatwierdzono:

……………………………… ………………………………………………………


40






1. Nazwa przedmiotu: Elementy układów hydraulicznych 2. Kod przedmiotu: P1H/P7



4. Semestr: II



6. Prowadzący przedmiot: dr inż. Klaudiusz Klarecki

7. Cel przedmiotu: Przekazanie wiedzy z zakresu elementów hydrauliki siłowej, ze szczególnym

uwzględnieniem rodzajów i zastosowań zaworów hydraulicznych.



modułu/przedmiotu

Metoda

sprawdzenia

efektu kształcenia

Forma

prowadzenia

zajęć

Odniesienie

do efektów

kształcenia dla

programu

studiów


elementów układów hydraulicznych egzamin wykład

SP-W02

SP-W06

2 Zna zasady doboru elementów

hydraulicznych egzamin wykład SP-W04

3 Zna nowoczesne i energooszczędne

rozwiązania układów hydraulicznych egzamin wykład SP-W05

4

Potrafi zbadać charakterystyki elementów

hydraulicznych i na tej podstawie określić ich

stan


SP-U14

5 Potrafi realizować ćwiczenia laboratoryjne

jako lider sekcji ćwiczeniowej sprawozdanie laboratorium

SP-K03

SP-K04


10E W. Ćw. 10 L. P. Sem.

10. Treści kształcenia: Program wykładów: Przypomnienie podstawowych wiadomości o napędach hydrostatycznych: prawo Pascala,

prawo Bernoulliego. Własności cieczy hydraulicznych. Elementy układów hydraulicznych. Pompy wyporowe,

41

zasada działania, podział pomp, zalety i wady poszczególnych typów pomp wyporowych, zastosowania,

charakterystyki statyczne pomp i podstawowe zależności do ich doboru. Siłowniki i silniki hydrauliczne

obrotowe, zasada działania, podział siłowników, podział silników hydraulicznych obrotowych, zalety i wady

poszczególnych typów siłowników i silników hydraulicznych, zastosowania, charakterystyki statyczne

silników hydraulicznych obrotowych, podstawowe zależności do doboru siłowników i silników hydraulicznych

obrotowych. Układy hydrauliczne ze sterowaniem objętościowym i dławieniowym; zalety i wady. Zawory

sterujące ciśnieniem, zasada działania, rodzaje i budowa; dobór zaworów ciśnieniowych. Zawory sterujące

natężeniem przepływu, zasada działania, rodzaje i budowa; dobór zaworów. Zawory sterujące kierunkiem

przepływu, zasada działania, rodzaje i budowa; dobór rozdzielaczy; zawory zwrotne i zwrotne sterowane,

zawory logiczne, rozdzielacze zaworowe. Tendencje rozwojowe w napędach hydraulicznych.

Program laboratorium: Elementy pomiarowe w napędach hydraulicznych. Charakterystyki pompy wyporowej.

Charakterystyki zaworu przelewowego. Charakterystyki zaworu dławiącego. Charakterystyki regulatora

przepływu.


12. Literatura podstawowa i uzupełniająca: 1. Stryczek S.: Napęd hydrostatyczny. Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, Warszawa 1992

2. Tomasiak E.: Napędy i sterowania hydrauliczne i pneumatyczne. Wydawnictwo Politechniki Śląskiej,

Gliwice 2001

3. Osiecki A.: Hydrostatyczny napęd maszyn. Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, Warszawa 1998

4. Praca zbiorowa: Laboratorium napędu i sterowania hydraulicznego i pneumatycznego. Wydawnictwo

Politechniki Śląskiej, Gliwice 1988, skrypt nr 1339



studiów

Liczba godzin pracy

własnej

1 Wykład 10 100

2 Ćwiczenia


4 Projekt

5 Seminarium

6 Inne 10

Suma godzin 20 130



16. Uwagi:

Zatwierdzono:

……………………………… ………………………………………………………


42






1. Nazwa przedmiotu: Dynamika i modelowanie układów

hydraulicznych




4. Semestr: II




7. Cel przedmiotu: Zapoznanie słuchaczy z metodyką modelowania elementów i układów hydraulicznych oraz

aplikacjami komputerowymi.



modułu/przedmiotu

Metoda

sprawdzenia

efektu kształcenia

Forma

prowadzenia

zajęć

Odniesienie

do efektów

kształcenia dla

programu

studiów

1

Zna metody wyznaczania własności

dynamicznych elementów i układów

hydraulicznych


SP-W03

2 Zna metodykę tworzenia numerycznych

modeli elementów i układów hydraulicznych kolokwium wykład

SP-W05

SP-W07

3 Potrafi utworzyć model matematyczny

elementu lub układu hydraulicznego sprawozdanie laboratorium

SP-U02

SP-U10

4

Potrafi utworzyć i zbadać model

komputerowy elementu lub układu

hydraulicznego


SP-U08

5

Dostrzega zalety i ograniczenia wyznaczania

własności elementów i układów

hydraulicznych na drodze modelowania

sprawozdanie laboratorium SP-K05


5 W. Ćw. 20 L. P. Sem.

10. Treści kształcenia: Program wykładów: Podstawowe wiadomości z zakresu dynamiki ciał sztywnych. Efekty ściśliwości cieczy

43

roboczych w napędach hydraulicznych. Bilans przepływów. Siły w elementach napędów hydraulicznych.

Równania opisujące działanie elementów i układów hydraulicznych. Stany przejściowe w elementach napędów

hydraulicznych – zależności matematyczne, przykłady rozwiązań. Analiza charakterystyk częstotliwościowych

elementów i układów hydraulicznych. Modelowanie elementów i układów hydraulicznych.

Program laboratorium: Środowisko SimulationX – ogólny opis i zastosowania, podstawowe biblioteki pakietu

SimulationX. Modelowanie układu masowo-sprężystego z wymuszeniem siłowym bez tłumienia, z tłumieniem

wiskotycznym, z tłumieniem tarciem suchym. Modelowanie siłownika hydraulicznego. Modelowanie zaworu

przelewowego sterowanego bezpośrednio. Modelowanie układu z siłownikiem i zaworem przelewowym.


12. Literatura podstawowa i uzupełniająca: 1. Palczak E.: Dynamika elementów i układów hydraulicznych. Ossolineum, Wrocław 1999

2. Pizoń A.: Elektrohydrauliczne analogowe i cyfrowe układy automatyki. Wydawnictwa Naukowo-

Techniczne, Warszawa 1995


Gliwice 2001



studiów

Liczba godzin pracy

własnej

1 Wykład 5 30

2 Ćwiczenia


4 Projekt

5 Seminarium

6 Inne 5

Suma godzin 25 75



16. Uwagi:

Zatwierdzono:

……………………………… ………………………………………………………


44






1. Nazwa przedmiotu: Technika sterowań

proporcjonalnych 2. Kod przedmiotu: P1H/P9



4. Semestr: II




7. Cel przedmiotu: Przekazanie wiedzy z zakresu elementów proporcjonalnych hydrauliki siłowej, budowy

zaworów proporcjonalnych i serwozaworów oraz ich własności statycznych i dynamicznych.



modułu/przedmiotu

Metoda

sprawdzenia

efektu kształcenia

Forma

prowadzenia

zajęć

Odniesienie

do efektów

kształcenia dla

programu

studiów


zaworów proporcjonalnych i serwozaworów egzamin wykład

SP-W05

SP-W08

2 Zna podstawy doboru zaworów

proporcjonalnych egzamin wykład

SP-W04

SP-W10

3 Potrafi zbadać własności statyczne i

dynamiczne zaworu proporcjonalnego sprawozdanie laboratorium

SP-U01

SP-U03

SP-U07

4

Potrafi dobrać nastawy wzmacniacza

proporcjonalnego celem optymalizacji

działania zaworu proporcjonalnego


SP-U05

SP-U08

SP-U12

5

Potrafi określić przyczyny hipotetycznych

niesprawności układów hydraulicznych ze

sterowaniem proporcjonalnym


SP-K06


8E W. Ćw. 10 L. P. Sem.

10. Treści kształcenia: Program wykładów: Istota sterowania proporcjonalnego. Przetworniki elektromechaniczne. Układy sterowania

45

i regulacji. Zawory proporcjonalne ciśnienia, rozdzielacze i regulatory proporcjonalne. Serwozawory. Dobór

elementów proporcjonalnych do układu napędowego: sztywność i pulsacja układu hydraulicznego, optymalne

wzmocnienie oraz czas rozruchu i hamowania. Charakterystyki częstotliwościowe.

Program laboratorium: Charakterystyki przetworników elektromechanicznych. Charakterystyki zaworu

proporcjonalnego ciśnienia w układzie sterowania i regulacji automatycznej. Charakterystyka rozdzielacza

proporcjonalnego. Badanie stanów przejściowych układów sterowanych proporcjonalnie.


12. Literatura podstawowa i uzupełniająca: 1. Pizoń A.: Elektrohydrauliczne analogowe i cyfrowe układy automatyki. Wydawnictwa Naukowo-

Techniczne, Warszawa 1995


Gliwice 2001

3. Praca zbiorowa: Vademecum Hydrauliki tom 2. Mannesmann Rexroth GmbH, Lohr am Main 1987

4. katalogi elementów proporcjonalnych hydrauliki siłowej



studiów

Liczba godzin pracy

własnej

1 Wykład 8 52

2 Ćwiczenia


4 Projekt

5 Seminarium

6 Inne 10

Suma godzin 18 82



16. Uwagi:

Zatwierdzono:

……………………………… ………………………………………………………


46






1. Nazwa przedmiotu: Obliczanie układów napędowych

sterowanych w technice proporcjonalnej




4. Semestr: II




7. Cel przedmiotu: Dogłębne zapoznanie słuchaczy z metodyką doboru zaworów proporcjonalnych dla układów

hydraulicznych bez sprzężenia położeniowego i ze sprzężeniem położeniowym, oraz

doborem optymalnych nastaw części elektronicznej.



modułu/przedmiotu

Metoda

sprawdzenia

efektu kształcenia

Forma

prowadzenia

zajęć

Odniesienie

do efektów

kształcenia dla

programu

studiów

1

Zna metodykę doboru zaworów

proporcjonalnych dla układów hydraulicznych

sterowanych w pętli otwartej

kolokwium wykład

SP-W02

SP-W04

2

Zna metodykę doboru zaworów

proporcjonalnych i serwozaworów dla

hydraulicznych układów regulacji

automatycznej

kolokwium wykład

SP-W02

SP-W04

3

Potrafi dobrać zawór proporcjonalny dla

wybranego układu hydraulicznego

sterowanego w pętli otwartej


SP-U01

SP-U04

SP-U09

4

Potrafi wyznaczyć optymalną wartość

współczynnika wzmocnienia prędkościowego

oraz pozostałe parametry dla hydraulicznych

układów regulacji automatycznej z zaworami

proporcjonalnymi


SP-U02

SP-U03

SP-U05

SP-U08

5 Umie moderować działania grupy sprawozdanie laboratorium SP-K01

47

laboratoryjnej podczas realizacji zadań

związanych z doborem zaworów

proporcjonalnych

obserwacja SP-K03

SP-K04


5 W. Ćw. 20 L. P. Sem. 10. Treści kształcenia: Program wykładów: Kryteria doboru rozdzielaczy proporcjonalnych. Dobór rozdzielaczy proporcjonalnych do układu

napędowego z silnikiem hydraulicznym obrotowym lub siłownikiem w układzie sterowania. Dobór rozdzielaczy

proporcjonalnych do układu napędowego z silnikiem hydraulicznym obrotowym lub siłownikiem w układzie regulacji

automatycznej. Dobór serwozaworów dla układów napędowych stosowanych w dynamicznych procesach

technologicznych.

Program laboratorium: Dobór rozdzielacza proporcjonalnego do napędu hydraulicznego z siłownikiem. Dobór rozdzielacza

proporcjonalnego do napędu z silnikiem hydraulicznym obrotowym. Wyznaczanie dopuszczalnych wartości ramp

czasowych dla w/w układów. Dobór rozdzielacza proporcjonalnego regulacyjnego lub serworozdzielacza dla

hydraulicznego serwonapędu liniowego. Wyznaczanie optymalnej wartości współczynnika Kv i wzmocnienia w torze

wzmacniacza proporcjonalnego.


12. Literatura podstawowa i uzupełniająca: 1. Praca zbiorowa: Vademecum Hydrauliki tom 2. Mannesmann Rexroth GmbH, Lohr am Main 1987


3. Palczak E.: Dynamika elementów i układów hydraulicznych. Ossolineum, Wrocław 1999

4. Pizoń A.: Elektrohydrauliczne analogowe i cyfrowe układy automatyki. Wydawnictwa Naukowo-Techniczne,

Warszawa 1995



studiów

Liczba godzin pracy

własnej

1 Wykład 5 75

2 Ćwiczenia


4 Projekt

5 Seminarium

6 Inne 10

Suma godzin 25 125



16. Uwagi:

Zatwierdzono:

……………………………… ………………………………………………………


48






1. Nazwa przedmiotu: Obsługa serwisowa układów

pneumatycznych i hydraulicznych




4. Semestr: II




7. Cel przedmiotu: Zapoznanie słuchaczy z praktycznymi aspektami eksploatacji, diagnozowania i

serwisowania elementów i układów hydraulicznych.



modułu/przedmiotu

Metoda

sprawdzenia

efektu kształcenia

Forma

prowadzenia

zajęć

Odniesienie

do efektów

kształcenia dla

programu

studiów

1 Zna warunki bezpiecznej eksploatacji i

serwisowania układów płynowych kolokwium wykład

SP-W06

SP-W08

2

Posiada wiedzę o cyklu życia elementów i

systemów płynowych oraz gospodarce

remontowej


SP-W09

3 Potrafi określić wytyczne prawidłowej

eksploatacji wybranego napędu płynowego kolokwium wykład

SP-U12

SP-U16

4 Potrafi przeprowadzić obsługę serwisową

wybranego elementu napędu płynowego

obserwacja


SP-U12

SP-U13

SP-U14

5

Umie zarządzać grupą laboratoryjną lub

pracować w grupie podczas działań

serwisowych

obserwacja


SP-K03

SP-K04

SP-K05


5 W. Ćw. 5 L. P. Sem.

10. Treści kształcenia: Program wykładów: Prawidłowa eksploatacja płynowych układów napędowych. Prace serwisowe przy

49

obsłudze układów napędowych. Analiza niesprawności hydraulicznych i pneumatycznych układów

napędowych. Zestawienie niesprawności z ich objawami i wykrywanie usterek w układach napędowych.

Wybrane aspekty nietechniczne eksploatacji płynowych układów napędowych.

Program laboratorium: Obsługa serwisowa pomp, silników i pozostałych elementów hydraulicznych. Wymiana

uszczelnień na przyłączach i połączeniach. Demontaż elementów hydraulicznych i pneumatycznych w celu

usunięcia niesprawności. Warunki czystości przy montażu.


12. Literatura podstawowa i uzupełniająca: 1. Tomasiak E.: Napędy i sterowania hydrauliczne i pneumatyczne. Wydawnictwo Politechniki Śląskiej,

Gliwice 2001

3. katalogi producentów elementów hydraulicznych

4. Dyrektywa maszynowa 2006/42/WE



studiów

Liczba godzin pracy

własnej

1 Wykład 5 20

2 Ćwiczenia

3 Laboratorium 5 10

4 Projekt

5 Seminarium

6 Inne 10

Suma godzin 10 40



16. Uwagi:

Zatwierdzono:

……………………………… ………………………………………………………


50






1. Nazwa przedmiotu: Praca końcowa 2. Kod przedmiotu: P1H/P12



4. Semestr: II




7. Cel przedmiotu: Wykazanie przez słuchaczy umiejętności w zakresie projektowania i konstruowania

elementów i układów hydraulicznych lub modelowania i diagnostyki układów

hydraulicznych.



modułu/przedmiotu

Metoda

sprawdzenia

efektu kształcenia

Forma

prowadzenia

zajęć

Odniesienie

do efektów

kształcenia dla

programu

studiów

1 Posiada wiedzę do całościowej realizacji

projektu płynowego układu napędowego praca końcowa konsultacje

SP-W02; SP-

W04; SP-W05

SP-W07; SP-

W10

2

Potrafi samodzielnie zdobywać wiedzę i

informacje niezbędne do realizacji zadania

projektowego

praca końcowa konsultacje

SP-U01

SP-U05

SP-U08

3 Potrafi zaprezentować efekty swoich działań prezentacja egzamin

końcowy

SP-U02

SP-U04

4 Dostrzega potencjalne zagrożenia płynące z

eksploatacji układów hydraulicznych praca końcowa konsultacje

SP-K02

SP-K05

5

Widzi potrzebę zwiększania konkurencyjności

i efektywności przedsiębiorstwa wskutek

modernizacji układów płynowych w środkach

technicznych firmy

praca końcowa konsultacje

SP-W09

SP-W11

SP-K06

SP-K07

51

9. Formy zajęć dydaktycznych i ich wymiar (liczba godzin) W. Ćw. L. P. Sem.

10. Treści kształcenia: Tematyka pracy: Temat pracy może być zaproponowany przez zakład pracy Słuchacza studiów i powinien

dotyczyć zagadnień, którymi zajmuje się on w pracy zawodowej. Temat pracy może dotyczyć rozwiązania

wybranego fragmentu większej całości rozwiązania problemu potraktowanego przez dyplomanta ogólnie.

Realizacja pracy przebiega w całym okresie studiów, przy czym zakończenie prac koncepcyjnych powinno

zakończyć się w przewidzianym terminie.

Zakres pracy: Temat i zakres pracy należy uściślić z promotorem.

W trakcie opracowywania tematu pracy powinny być wzięte pod uwagę różne aspekty techniczne, jak:

konstrukcyjne, technologiczne, eksploatacyjne, ekonomiczne, organizacyjne, itp. Praca powinna zawierać

zwięzłe wyciągi norm, informacje podane w formie stabelaryzowanej lub postaci wykresów, zwięzłą formę

opisów. W oparciu o przyjęte po uzgodnieniu z prowadzącym kryteria należy opracować projekt koncepcyjny.

Główna część pracy końcowej powinna świadczyć o znajomości tematu i być przydatną pod względem

inżynierskim. Opracowanie powinno być zakończone wnioskami dotyczącymi stopnia wyczerpania tematu,

celowości kontynuacji tematu oraz możliwości jego wdrożenia wraz z efektami z tego wynikającymi.


12. Literatura podstawowa i uzupełniająca: 1. do ustalenia z promotorem



studiów

Liczba godzin pracy

własnej

1 Wykład

2 Ćwiczenia

3 Laboratorium

4 Projekt 230

5 Seminarium

6 Inne 10 10

Suma godzin 10 240



16. Uwagi:

Zatwierdzono:

……………………………… ………………………………………………………


52

Załącznik nr 5: Macierz efektów kształcenia. Załącznik Nr 3 do wytycznych dla rad wydziałów

w sprawie uchwalenia programów kształcenia studiów podyplomowych (Pismo Okólne Nr 40/11/12)

Macierz efektów kształcenia

Efekty kształcenia dla programu

kształcenia studiów

podyplomowych

Moduły/przedmioty kształcenia

P1H/P1 P1H/P2 P1H/P3 P1H/P4 P1H/P5 P1H/P6

SP-W01 ++ ++ +++ ++ SP-W02 ++ ++ ++ SP-W03 ++ SP-W04 + +++ + SP-W05 +++ ++ ++ SP-W06 + ++ SP-W07 ++ +++ +++ +++ SP-W08 + SP-W09 SP-W10 ++ SP-W11 SP-U01 +++ +++ ++ SP-U02 ++ SP-U03 +++ SP-U04 ++ SP-U05 ++ SP-U06 +++ +++ + SP-U07 ++ SP-U08 +++ SP-U09 ++ +++ SP-U10 ++ SP-U11 ++ SP-U12 ++ SP-U13 ++ SP-U14 +++ SP-U15 ++ SP-U16 ++ SP-U17 +++ ++ SP-K01 ++ ++ ++ SP-K02 + SP-K03 +++ ++ SP-K04 ++ SP-K05 SP-K06 +++ SP-K07 +

53

Macierz efektów kształcenia

Efekty kształcenia dla programu

kształcenia studiów

podyplomowych

Moduły/przedmioty kształcenia

P1H/P7 P1H/P8 P1H/P9 P1H/P10 P1H/P11 P1H/P12

SP-W01 +++ SP-W02 +++ ++ +++ SP-W03 +++ SP-W04 ++ + +++ +++ SP-W05 ++ ++ ++ +++ SP-W06 +++ +++ SP-W07 +++ +++ SP-W08 + ++ SP-W09 ++ ++ SP-W10 + ++ SP-W11 + SP-U01 ++ ++ +++ SP-U02 ++ ++ +++ SP-U03 ++ ++ SP-U04 ++ +++ SP-U05 + ++ +++ SP-U06 ++ SP-U07 ++ ++ SP-U08 +++ ++ ++ +++ SP-U09 ++ SP-U10 +++ SP-U11 SP-U12 + +++ SP-U13 ++ SP-U14 +++ ++ +++ SP-U15 SP-U16 ++ SP-U17 SP-K01 ++ SP-K02 ++ SP-K03 ++ ++ ++ SP-K04 + + ++ SP-K05 ++ + +++ SP-K06 ++ +++ SP-K07 ++ Symbole występujące w tej matrycy (+, ++, +++) określają stopień, w jakim efekty kształcenia związane z danym modułem MK i odpowiadają poszczególnym efektom programu studiów podyplomowych: im większa liczba plusów, tym większa „odpowiedniość” (wi ększy stopień osiągania) tych efektów.

Komputerowe wspomaganie konstruowania maszyn i napędów ...

Documents

Transcript of Komputerowe wspomaganie konstruowania maszyn i napędów ...