- 1 -

KARTA OPISU MODUŁU KSZTAŁCENIA

Nazwa modułu/przedmiotu: Wytrzymałość materiałów Kod: WTM 641

Kierunek studiów: Zarządzanie i InŜynieria Produkcji Profil: praktyczny

Rok / semestr: II / 4

Specjalność:- Przedmiot oferowany w języku: polskim

Kurs (obligatoryjny/obieralny): obligatoryjny

Godziny:30 Wykłady: 14 Ćwiczenia: 6 Laboratoria: 10

Projekty seminaria: -

Liczba punktów: 5

Stopień studiów: pierwszy

Forma studiów: stacjonarne

Obszar kształcenia: nauki techniczne

Status przedmiotu w programie studiów (podstawowy, kierunkowy, inny, ogólnouczelniany): inne przedmioty kierunkowe Odpowiedzialny za przedmiot: dr inŜ. Danuta Ciesielska e-mail: danutac@icpnet.pl

Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności, kompetencji społecznych

1 Wiedza: Znajomość matematyki (trygonometrii na poziomie podstawowym oraz umiejętność rozwiązywania elementarnych równań róŜniczkowych i całek) oraz mechaniki (w szczególności: aksjomatów statyki, układów sił w statyce, redukcji układu sił, warunku równowagi, momentów statycznych).

2 Umiejętności: Umiejętność przeprowadzania pomiarów, przeliczania jednostek i ich zamiany, dokonywania obserwacji i analizy, wyciągania wniosków.

3 Kompetencje społeczne Student ma świadomość potrzeby systematycznego zdobywania wiedzy, potrafi pracować w grupie

Cel przedmiotu: Poznanie praw statyki w zakresie niezbędnym do wyznaczania napręŜeń i odkształceń w układach statycznie wyznaczalnych. Umiejętność wyznaczania osi centralnych i głównych oraz głównych momentów bezwładności dla złoŜonych przekrojów. Przygotowanie do wszelkich typów zajęć w kolejnych semestrach, dotyczących problemów ciał odkształcalnych.

Efekty kształcenia

Wiedza

L.p. Student, który zaliczył przedmiot, zna: kierunkowe efekty kształcenia

(symbol) 1. podstawowe pojęcia mechaniki ciała odkształcalnego (napręŜenia, odkształcenia i ich

rodzaje), 2. podstawowe charakterystyki stanu napręŜeń i odkształceń przy jednoosiowym

i dwukierunkowym obciąŜeniu ciała liniowo-spręŜystego, 3. metody obliczeń inŜynierskich w zakresie obejmującym proste i złoŜone przypadki

wytrzymałościowe, ze szczególnym uwzględnieniem dopuszczalnych napręŜeń i odkształceń elementów konstrukcyjnych,

T1P_W02

4. sposoby optymalizacji wytrzymałościowej zginanych i skręcanych elementów konstrukcyjnych,

T1P_W03

5. metody pomiarów i ocenę podstawowych właściwości mechanicznych materiałów konstrukcyjnych.

T1P_W04

- 2 -

Umiejętności

L.p. Student, który zaliczył przedmiot, umie: kierunkowe efekty kształcenia

(symbol) 1. wykorzystać nabytą wiedzę do rozumienia, opisania oraz interpretacji podstawowych

zagadnień wytrzymałościowych,

T1P_U01

2. wyznaczyć składowe stanu napręŜenia i odkształcenia, T1P_U03 3. sporządzać wykresy sił wewnętrznych dla prostych, statycznie wyznaczalnych układów

prętowych

T1P_U04 4. wykonać analizę wytrzymałościową podstawowych części maszyn (belek, prętów, osi)

z punktu widzenia dopuszczalnego obciąŜenia,

T1P_U08 5. przeprowadzić pomiary podstawowych właściwości mechanicznych materiałów

konstrukcyjnych, T1P_U09

6. formułować zadania oraz wybierać stosowne metody ich rozwiązania i wyciągać wnioski, T1P_U14

Kompetencje społeczne

L.p. Student, który zaliczył przedmiot, potrafi: kierunkowe efekty kształcenia

(symbol) 1. ocenić waŜności poprawności obliczeń z punktu widzenia ewentualnych zagroŜeń, 2. uzasadnić własny punkt widzenia z wykorzystaniem wiedzy z zakresu wytrzymałości

materiałów,

T1P_K02

3. zaplanować pracę własną i zaliczyć we wskazanym terminie ćwiczenia laboratoryjne i projektowe

T1P_K05

4. pracować w zespole oraz przestrzegać zasad obowiązujących w środowisku akademickim. T1P_K06

Sposoby sprawdzenia efektów kształcenia

W czasie sesji egzaminacyjnej odbywa się pisemne sprawdzenie wiedzy i umiejętności obejmujące materiał (zagadnienia) omawiany na zajęciach. W ciągu całego semestru są indywidualne konsultacje ze studentami (równieŜ na platformie e-learningowej): 1,0 godzina/tygodniowo. Warunkiem koniecznym do uczestniczenia w pisemnym sprawdzeniu wiedzy jest pozytywne zaliczenia projektu. Punktacja: (60 pytań, max. 60 pkt.) Za kaŜdą odpowiedź moŜna uzyskać od 0 do 1 pkt. Skala ocen: Liczba punktów – ocena 52 – 60,0 bardzo dobra (A) 48 - 51,9 dobra plus (B) 42 – 47,9 dobra (C) 36 – 41,9 dostateczna plus (D) 30 – 35,9 dostateczna (E) poniŜej 30 niedostateczna (F)

- 3 -

Treści programowe:

Wykład: 1. Podstawowe pojęcia mechaniki ciała odkształcalnego (rodzaje obciąŜeń, napręŜenia normalne i styczne, odkształcenia) 2. Prawo Hooke’a. Moduł spręŜystości. Współczynnik Poissona. 3. NapręŜenia dopuszczalne, współczynnik bezpieczeństwa, warunki wytrzymałościowe. 4. Mechaniczne właściwości materiałów i metody ich oznaczania. 5. Zginanie belek obciąŜonych siłą skupioną oraz w sposób ciągły. Sporządzanie wykresów momentów gnących oraz sił

tnących. Wyznaczanie przekroju niebezpiecznego belki. 6. Momenty bezwładności ciał materialnych oraz wskaźniki wytrzymałości przekroju na zginanie. Twierdzenie Steinera.

Projekt: 1. Warunek wytrzymałościowy punktem wyjścia do doboru materiału i przekroju poprzecznego elementu konstrukcyjnego. 2. Obliczanie elementów naraŜonych na rozciąganie i ściskanie z uwzględnieniem napręŜeń termicznych. 3. Obliczanie połączeń spawanych i nitowanych z punktu widzenia dopuszczalnych napręŜeń ścinających. 4. Wyznaczanie przekroju niebezpiecznego belki w oparciu o wykres momentów zginających. 5. ZaleŜność obciąŜalności belki od jej wskaźnika wytrzymałości na zginanie.

Laboratorium: 1. Normalizacja badań i pojęcia statystycznej analizy wyników badań. 2. ZaleŜność właściwości materiału od kierunku badania – anizotropia. 3. Badanie twardości materiałów o odmiennej strukturze. 4. Pomiary wytrzymałości na ściskanie oraz odkształcenia próbki (spęczenia). 5. Pomiary wytrzymałości na rozdzieranie mieszanki gumowej.

Literatura podstawowa:

1. Ciesielska D., Manuszak J., Podstawy mechaniki technicznej i wytrzymałości materiałów, Wyd. WSKiZ, Poznań 2003 2. Oswald M., Podstawy wytrzymałości materiałów, Wyd. PP, Poznań 2007 3. Jakliński L., Ćwiczenia z wybranych zagadnień wytrzymałości materiałów. Oficyna Wyd. PW, Warszawa 1999

Literatura uzupełniająca (pozycje wydane po 2000 roku):

1. Oswald M., Wytrzymałość materiałów. Zbiór zadań, Wyd. PP, Poznań 2008 2. Banasiak M., Ćwiczenia laboratoryjne z wytrzymałości materiałów, PWN, Warszawa 2000

Bilans nakładu pracy przeciętnego studenta:

Forma aktywności Liczba godzin

Udział w wykładach 14

Udział w ćwiczeniach, laboratoriach 26

Udział w projektach (przygotowanie i referowanie) 0

Konsultacje osobiste (takŜe na platformie e-learningowej) 35

Przygotowanie do ćwiczeń, laboratoriów 10

Opracowanie sprawozdania (zadania obliczeniowe wykonywane w domu) 20

Przygotowanie do pisemnego sprawdzianu wiedzy i umiejętności 24

Udział w pisemnym sprawdzeniu wiedzy i umiejętności 3

Poszukiwanie źródeł informacji (biblioteka, Internet) – samokształcenie 18

Łączny nakład pracy: 150

Liczba punktów ECTS wynikająca z łącznego nakładu pracy: (1 punkt ECTS powinien odpowiadać około 30 godz. w Bilansie) 5