b

Kandydat na patrona naszej szkoły

Stanisław Wawrzyniec Staszic urodził się w Pile 1755roku, a zmarł 20 stycznia 1826 roku w Warszawie. Najmłodszy z czworga dzieci Katarzyny z domu Mędlicka i Wawrzyńca. Jego starsze rodzeństwo to Antoni i Andrzej oraz Anna.

Stanisław został ochrzczony w kościele parafialnym p.w. Św. Jana.

W trosce o zdrowie Stanisława matka ofiarowała go już we wczesnym dzieciństwie opiece boskiej.

Pierwsze nauki pobierał w domu pod kierunkiem rodziców i starszych braci. Następnie uczył się w szkole średniej w Wałczu. Po kilku latach przeniósł się do Poznania, gdzie początkowo uczęszczał do kolegium Lubrańskiego, a później do szkoły wojewódzkiej. Poziom nauczania w tej szkole był wówczas wysoki. Dalsze wykształcenie uzyskał w latach 1779-1781 we Francji i Niemczech.

W 1776 roku wstąpił do poznańskiego seminarium duchownego

Stanisław Staszic był uczonym, filozofem, przyrodnikiem i pisarzem politycznym, księdzem; jednym z najwybitniejszych przedstawicieli polskiego oświecenia.

W celach naukowych podróżował po kraju prowadząc badania geologiczne. Pełnił funkcje państwowe i społeczne.

W 1774roku Stanisław Staszic otrzymał niższe święcenia kapłańskie. W 1781 został nauczycielem synów Andrzeja Zamoyskiego. Uzyskuje tytuł doktora obojga praw i osiada w Zamościu w 1782. W latach 1788-1791 był proboszczem w Turobinie. W 1791 rozpoczyna pracę nad Rodem Ludzkim. W 1800 roku był wśród członków-założycieli Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Warszawie. W 1809 roku podał myśl wystawienia pomnika Mikołaja Kopernika.

-Uwagi nad życiem Jana Zamoyskiego (1787) -Przestrogi dla Polski (1790) -O ziemorództwie gór dawnej Sarmacji, potem -Polski (1805) wersja cyfrowa -O ziemorództwie Karpatów i innych gór i równin Polski (1815) -Myśli o równowadze politycznej Europy (1815) Wersja cyfrowa -O przyczynach szkodliwości Żydów (1818) -Ród Ludzki (1819-1820) Wersja cyfrowa -O statystyce Polski Wersja cyfrowa

-Iliada (1815) -Epok Natury Buffona (1786)

Warszawa

Stanisław Staszic mieszkał na ul. Browarnej 188 (obecnie nr 18).

-1790-1791-Austria i Włochy-1794-1797-w Wiedniu z rodziną Zamoyskich-1797-kilkuletnie wędrówki badawcze po ziemiach polskich-1804-1805-drugi pobyt w Paryżu-1805-wyprawa naukowa w Tatry

-1815-Order św. Stanisława I klasy-1818-Order Białego Orła

W 1802 roku dla Anny Sapieżyny kupił w Warszawie dworek, w którym mieszkał do śmierci. Rozpoczął służbę publiczną jako członek Izby Edukacyjnej i Dyrekcji Skarbowej w 1807 r. W 1808 roku wszedł do Komisji Najwyższej Egzaminacyjnej. Dzięki niemu powstała Szkoła Prawa w Warszawie w 1808 roku. W 1808 r. został prezesem Towarzystwa Przyjaciół Nauk. Został mianowany radca stanu w 1808 roku.

Pochowany na terenie należącego do Wyższego Metropolitalnego Seminarium Duchownego kościoła pw. Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w parafii bł. Edwarda Detkensa (dawny kościół Kamedułów), znajdującego się na warszawskich Bielanach przy ul. Dewajtis 3