Ilustracje do książki „Kobieta z klasą”

- same ilustracje w powiększeniu (już bez opisów) są w załączonym pliku.

Temat/ nr rysunku

Towarzyszący tekst Zdjęcie poglądowe i opis

I. FUNKCJONOWANIE LUDZKIEGO WZROKU – ZŁUDZENIA OPTYCZNE

1.Kontrasty kolorystyczne – jasne/ciemne

Przyjrzyjmy się rysunkowi. Która z figur jest większa? Wydaje się nam, że większa jest figura w kolorze jasnym, podczas gdy w rzeczywistości figury te są identycznych rozmiarów. Przyczyna tego efektu tkwi w naturalnych właściwościach wzroku ludzkiego, który jest bardziej przyciągany przez jasne i żywe kolory niż ciemne.

Musi się wydawać, że figura jaśniejsza jest większa od ciemnej, podczas gdy w rzeczywistości one są takie same:

UWAGA: Ja te figury dostałam od koleżanki, więc też byłoby dobrze zmienić im kształt, albo w ogóle pokazać ten efekt optyczny na innym wyrazistym przykładzie.

2. Rola linii pionowych i poziomych

Linie poziome poszerzają i skracają sylwetkę, zwłaszcza jeśli przypadną w najszerszych częściach ciała (np. biodra, uda). Z tego powodu osoby zmierzające do wyszczuplenia sylwetki powinny stosować poziome linie wyłącznie w naturalnych przewężeniach ciała. Linie pionowe z reguły wydłużają i zwężają.

Tutaj waham się – czy pokazać te efekty na sylwetkach, czy może na innych figurach –

np. prostokątach. Kłopot w tym, że na rynku ukazała się kiedyś książka właśnie z rysunkami prostokątów – może uda Ci się ten efekt pokazać na jakichś innych figurach?

II. TYPY SYLWETEK – FIGURA + SZKIC

3/4. Klepsydra Klepsydra - Charakteryzuje się dwiema szerokimi liniami, jedną na linii piersi, a drugą na wysokości bioder oraz wyraźnie zaznaczoną talią. Cała sylwetka jest zrównoważona.

Chodzi o wpisanie w sylwetkę figury, tak, żeby kształt figury odpowiadał nazwie – np. gruszka, to gruszka z wyraźnie podkreśloną talią, a nie jajko – jak na rysunku powyżej. Tutaj inne konwencje (z Internetu) – dla przykładu:

5/6. Odwrócony trójkąt

Odwrócony trójkąt - Szeroka linia znajduje się na wysokości ramion albo biustu. Taka sylwetka sprawia wrażenie cięższej góry – odwrotnie niż w figurze gruszki.

7/8. Prosta Prosta - Linie piersi, talia i biodra mają prawie tę samą szerokość. Takie ciało, podobnie jak klepsydra, również zachowuje równowagę, ale ma trzy szerokie linie.

9/10. Gruszka Gruszka - Cechują ją węższe ramiona, wyraźnie pokreślona talia i szerokie biodra oraz uda. Najwyraźniej zarysowana szeroka linia znajduje się na wysokości bioder.

11/12. Jabłko Jabłko – Ma najszerszą linię w okolicy brzucha. Linie sylwetki miękkie, zaokrąglone. Atutem są zwykle szczupłe łydki.

III. DOBIERANIE UBRAŃ DO SYLWETKI – ZŁE + DOBRE

13/14. Klepsydra

Figura klepsydry - Takie ciało zachowuje naturalną równowagę, dopóki kobieta utrzyma zrównoważone proporcje ramion i bioder, przy jednoczesnym podkreśleniu wąskiej talii. Zadanie polega na unikaniu silnych kontrastów kolorystycznych pomiędzy dołem i górą. Zadanie to spełnią np. jednokolorowe suknie z zaznaczoną talią. Odpowiednie będą też spodnie i spódnice przylegające do talii i tworzące miękką linię opadającą od talii do bioder – np. spódnice o linii „A” lub spodnie o prostych nogawkach (nie zwężające się ku dołowi). Jak można niechcący zburzyć daną przez naturę równowagę? Wystarczy nieodpowiednim strojem skierować wzrok na którąś z szerokich linii. Jeśli kobieta o figurze klepsydry ubierze się w jasną spódnicę z wzorami lub np. kieszeniami na linii bioder oraz w ciemniejszą od spódnicy bluzkę bez żadnych ozdób, skupi w ten sposób uwagę na szerokiej linii bioder, nadając swojemu ciału kształt gruszki.

Ta Pani nie musi być aż tak potężna – talia powinna być bardziej zarysowana. Kontrast kolorystyczny pomiędzy górą a dołem – powinien być mniejszy.

15/16. Odwrócony trójkąt

Panie o figurze odwróconego trójkąta powinny nosić jednolite, ciemniejsze „góry” i jaśniejsze, wzorzyste „doły”. Równowagę sylwetce pomogą przywrócić dekolty w kształcie litery „V” (tzw. „serek”) lub „U” oraz spódnice z poziomymi zdobieniami. Kobiety o tym typie sylwetki często mają zgrabne nogi i starają się zwrócić na nie uwagę nosząc obcisłe spodnie. Obszerną górę „ukrywają” ubierając się w duże luźne koszule. Niestety taki strój tylko uwypukla brak równowagi figury – szeroka góra staje się jeszcze większa w porównaniu do wąskiego dołu. Aby przywrócić ciału równowagę trzeba nosić nieco obszerniejsze spódnice i szersze, luźniejsze spodnie – nie workowate, ale też nie obcisłe.

Uwaga: na rysunku b) dekolt powinien być trochę płytszy tj. kształt może zostać ten sam, tylko ma być trochę węższy – np. dekolt „serek”.

Klepsydra: a) a b

17/18. Prosta W figurze prostokąta należy skierować uwagę na talię np. poprzez noszenie paska w pasie. Ozdoby takie jak guziki, zakładki, ozdobne szwy itp. podkreślą linię talii, jeśli znajdą się na jej wysokości. Natomiast nie ma nic atrakcyjnego w odsłoniętym pasie. Poza tym odkrywanie go natychmiast dodaje kilka kilogramów i burzy proporcje sylwetki.

Uwaga: na rysunku b) dekolt powinien być trochę mniejszy, tj. trzeba go podciągnąć w górę!

19/20. Gruszka

Figura gruszki - to najczęściej spotykany w Polsce typ sylwetki. W tym wypadku należy stworzyć wizualną równowagę między węższą górą ciała a szerszym dołem. Pomogą w tym poduszki na ramionach oraz jasne i żywe kolory oraz wzory na górze, a na dole ciemne i jednolite barwy. Równowagę figurze można też przywrócić przez optyczne poszerzenie ramion, dodając np. apaszkę lub szal ułożony tak, by tworzył poziomą linię lub stosując dekolt w kształcie „łódki”. Panie o figurze gruszki powinny zapomnieć o prostych, wąskich spódnicach – uwypuklą tylko biodra i uda. Najlepsze będą spódnice krojone z klinów lub z godetami, w kształcie rozszerzającego się ku dołowi trapezu, który znakomicie ukryje wydatne biodra. Uwaga – wszelkie obcisłości w miejscu najszerszej linii tylko powiększają niekorzystny efekt, gdyż przyciągają wzrok i optycznie pogrubiają.

Uwaga: na rysunku b) dekolt powinien być trochę płytszy tj. trzeba go podciągnąć w górę oraz nieco przybliżyć do szyi – powinien być w kształcie „łódeczki”! Bluzka może być w nieco jaśniejszym kolorze niż spódnica i z rękawkiem. Buty mają być zakryte, a nie z obciętymi noskami. Na rys. a) można dla większego kontrastu dać sukienkę zwężającą się do kolan i mocno obciskającą biodra (efekt niepotrzebnego powiększenia).

21/22. Jabłko A co zrobić, jeśli najszersza linia w całej BRAKUJE!!!!

sylwetce zaznacza się właśnie na wysokości talii? Taki typ sylwetki jest czasem określany mianem „jabłka”. Wtedy celem będzie odciągniecie uwagi od talii i skierowanie wzroku na twarz. Ciało o takich kształtach najlepiej wygląda w monochromatycznych strojach, do których można dodać np. marynarkę o wydłużonej linii, w innym kolorze. Kolorystyka i linie w ciele powinny wyznaczać strefy pionowe. Unikajmy podziału na poziome strefy. Atutem są szczupłe łydki – stąd brzeg sukienki powinien przepadać w przewężeniu nogi – np. tuż poniżej kolana.

Doślę później, bo czekam na książkę z USA – ma przyjść za 2-3 dni. Wtedy przyślę skan. Chyba, że uda Ci się zrobić coś na bazie takiego oto przykładu (po lewej źle, po prawej dobrze):

IV. ZASADY ELEGANCJI – ZŁE + DOBRE

23/24. Dekolt ZASADA 2:ZWRÓĆ UWAGĘ NA DEKOLT Kształt i głębokość dekoltu to sprawa indywidualna. Nie chodzi o bezwzględne odmierzanie centymetrów, ale rozpoznanie swoich uwarunkowań w tym szczególe ubioru. Kobieta drobna, o niewielkim biuście będzie dobrze wyglądała np. w bluzce z dekoltem sięgającym połowy mostka. Ten sam fason bluzki na kobiecie o pełnych kształtach będzie wyglądać prowokująco, a nawet wulgarnie. „Bezpieczna” głębokość dekoltu dla każdej kobiety to mniej więcej 1/3 wysokości mostka, odmierzając od góry. Dekolt głębszy niż ½ wysokości mostka nie jest dobry dla żadnej kobiety, jeśli chce być elegancka. Przed wyjściem z domu trzeba koniecznie sprawdzić w lustrze, jak wygląda dekolt przy pochyleniu ciała w przód, np. przy podawaniu dokumentów przez stół lub zajmowaniu się małym dzieckiem w wózku. Jeśli widać za dużo trzeba zapiąć jeden guzik wyżej, włożyć pod spód topik, wykorzystać szal lub apaszkę … albo zmienić bluzkę.

To ma być szkic – można ew. pokazać to odmierzanie 1/3 mostka – o ile to się uda. Ważniejsze jest chyba jednak pokazanie, że biust gdzieś się zaczyna i gdzieś kończy i że nie należy pokazywać żadnego jego fragmentu (tylko część mostka).

25/26. Długość spódnicy

ZASADA 6: NIE ODSŁANIAJ NÓG POWYŻEJ KOLAN Zwróćmy uwagę na długość spódnicy i sukienki. Powinny sięgać co najmniej do okolicy kolan. Znacznie krótsze - będą niekorzystnie wpływać na nasz wizerunek, niezależnie od tego czy mamy bardziej czy mniej zgrabne nogi. W każdym przypadku jest raczej trudno utrzymać wzrok na naszej twarzy. W rezultacie będziemy sprawiać wrażenie, jakby nasze nogi były najważniejszą rzeczą, jaką mamy do pokazania światu. Sprawdźmy jak wyglądamy, gdy usiądziemy. Brzeg spódnicy kończy się wtedy dużo wyżej niż w postawie stojącej. Jeśli pokażemy za dużo nie będziemy traktowane poważnie. Podobnie zbyt głębokie rozcięcia w spódnicy nie dodadzą nam szyku.

To ma być szkic – może jednak warto pokazać CAŁĄ SYLWETKĘ razem ze stopami, żeby było widać jak duży fragment nogi jest odsłonięty w miniówce. Może uda się jakoś też pokazać efekt „poziomej linii” (opis w p. 2 – tj. że dużo lepiej wyglądają nogi i cała sylwetka (tj. smuklej, zgrabniej, bardziej proporcjonalnie) – gdy pozioma linia przecina nogi w naturalnym przewężeniu (np. tuż pod kolanem – klasyczna długość, albo poniżej najgrubszego miejsca w łydce – długość midi), a nie tam, gdzie noga jest już grubsza -czyli powyżej kolan, w udach.

V. DOBIERANIE KOLORÓW DO TYPU URODY – PORY ROKU

WIOSNA Wiosna: blada karnacja o delikatnym złotawym odcieniu; jeśli są piegi, to tylko złociste; usta o ciepłym, czerwonawym odcieniu; włosy – złocisty lub rudawy blond oraz jasny lub średni brąz ze złotawym lub złotorudym odcieniem.

Wiosna – ciepły typ urody, który w przeciwieństwie do jesieni, lubi czyste, pogodne i świetliste odcienie. Wyobraźmy sobie łąkę lub owocowy sad wiosną – soczysta zieleń trawy, kaczeńce, delikatne płatki kwitnących drzew i pogodne turkusowo-niebieskie niebo. Charakterystyczne kolory garderoby dla wiosny, to: czerwienie z lekką domieszką żółci (łososiowe, morelowe, koralowe); wesołe odcienie niebieskiego – od turkusowego po chabrowy; lekkie zielenie z dużą domieszką żółtego; miękkie i pogodne odcienie żółci; jasne i delikatne fiolety – tylko z domieszką czerwieni; beże i brązy – z domieszką żółtawo-rudą (np.

miodowe, musztardowe, orzech laskowy); jasne szarości z odcieniem kremowym; odcienie bieli – łagodne, mleczne. „Znak szczególny”: Jedynie pani wiosna wygląda świetnie w otoczeniu tzw. „majowej zieleni”, tj. wesołej i lekkiej, z dużą domieszką żółci.

LATO Lato: karnacja o chłodnej tonacji (może być o chłodnym odcieniu różowym lub chłodnym oliwkowym); jeśli są piegi, to tylko szarobrązowe lub szare; usta – w delikatnym odcieniu różowym; włosy mają zawsze odcień popielaty i nie bywają ciemniejsze niż średni brąz.

Lato to typ chłodny, który nie lubi kontrastowych barw. W przeciwieństwie do zimy, lato wygląda korzystniej w odcieniach przytłumionych, pastelowych. Zauważmy jak wszystkie barwy płowieją i tracą swą intensywność w ostrym słońcu lata. Kolory stają się wyblakłe, jakby sprane. Najlepsze kolory garderoby dla lata, to: przytłumione, jakby przybrudzone odcienie czerwieni i różu; zgaszone, przydymione błękity i granaty; zielenie z domieszką błękitu lub szarości (np. pastelowy pistacjowy lub seledynowy); rozbielone, bardzo rozmyte żółcie; lekkie, rozmyte odcienie fioletu z domieszką błękitu; beże i brązy – niebieskawe, lekko szare lub lekko różowe; wszystkie srebrzyste odcienie szarości, jednak niezbyt ciemne; biel – sine odcienie. „Znak szczególny”: Jedynie pani lato wygląda fantastycznie w otoczeniu chłodnych, perłowych szarości.

JESIEŃ Jesień: cera jasna w odcieniu kości słoniowej lub intensywnym złocisto-beżowym; zwykle są piegi – rude lub złocistobrązowe; usta o ciepłej, intensywnie czerwonej barwie; włosy – intensywne odcienie rude i rudozłote do kasztanowego.

Jesień jest ciepłym typem, któremu najbardziej odpowiadają wyraziste, głębokie, nasycone i ciepłe odcienie. Wyobraźmy sobie jak wyglądają drzewa jesienią, zanim opadną liście. Kolory garderoby dla jesieni, to: czerwienie rdzawe lub z dużą domieszką żółci (np. pomidorowy); przytłumione, ale intensywne i głębokie odcienie niebieskiego z domieszką czerwieni i fioletu; złociste, ciemnooliwkowe lub ziemiste zielenie; nasycone żółcie z domieszką rudawego (np. kukurydziany); beże i brązy – żółtawe, rdzawo-rude lub ziemiste; oliwkowe lub zielonkawe szarości; biel z wyraźną domieszką kremowego. „Znak szczególny”: Jedynie pani jesień

pozytywnie podkreśli swoją urodę przez intensywne, pomarańczowe barwy.

ZIMA Zima: skóra bardzo jasna z błękitnawym odcieniem lub o chłodnym odcieniu oliwkowym; ciemne brwi i rzęsy; usta – czerwone o odcieniu błękitnawym; włosy w odcieniach chłodnych ciemnobrązowych aż po kruczoczarne z granatowym połyskiem.

Zima jest chłodnym typem lubiącym duże kontrasty oparte na nielicznych, ale intensywnych, klarownych barwach. Wyobraźmy sobie zimowy pejzaż z ciemnogranatowym niebem, brązowo-czarnymi lśniącymi pniami drzew i ciemnozielonymi choinkami na tle skrzącego się śniegu. Optymalne odcienie garderoby dla zimy, to: odcienie żywej czerwieni z domieszką niebieskiego; jaskrawe chłodne róże; fiolety z domieszką błękitu lub granatu; chłodne i czyste odcienie niebieskie – od jasnych lodowych, po ciemny, głęboki granat; odcienie niebieskozielone - od jasnych, żywych po głębokie czarno-zielone; wszystkie chłodne i czyste odcienie żółci (np. ostre, cytrynowe); chłodne beże i brązy w odcieniach błękitnawych lub szarawych aż po nasycony czarno-brązowy (gorzka czekolada); chłodne odcienie szarości i czernie; klarowna, ostra biel. „Znak szczególny”: Jedynie pani zima wygląda naprawdę dobrze w połączeniu czerni ze śnieżną bielą.

Ilustracja poglądowa: (W załączeniu również prezentacja ze zdjęciami)