PROJEKT HERBATA W GRUPIE WIEWIÓREK

luty – marzec 2015

Co ukrywa się w puszkach? Rozpoczęliśmy od oglądania, wąchania, wysypywania, dotykania, przesypywania herbaty.

Zwykle herbatę pijemy i używamy do tego zmysłu smaku. W trakcie projektu mogliśmy doświadczać jej przy pomocy wszystkich zmysłów.

Herbata ma różne dziwne, niespotykane kształty. Można ją wsypywać do pojemników różnej wielkości i kształtu.

W trakcie tych działań uczyliśmy się skupienia, koncentracji, ćwiczyliśmy cierpliwość.

Dziwna kulka herbaciana. Szukaliśmy odpowiedzi na pytanie: „na czym polega parzenie herbaty?”.

Tworzyliśmy instrukcję parzenia „herbaty kwiatowej”.Mieliśmy bardzo ciekawe spostrzeżenia.

Prawie każdy z nas odważył się spróbować tej dziwnej herbaty.

Obserwowaliśmy herbatę kwiatową po zaparzeniu, a potem próbowaliśmy przenieść nasze spostrzeżenia na kartkę papieru.

Nasze rysunki były bardzo ciekawe.

Wywiady z rodzicami na temat ich ulubionej herbaty – przygotowywanie plakatów w domu i prezentacja ich na forum grupy w przedszkolu.

Dla dzieci to duże i niezapomniane przeżycie.

Poznawaliśmy różne rodzaje herbaty. Samodzielnie parzyliśmy herbatę białą, zieloną, czerwoną, czarną.

Każdy z nas był chętny do działania. Uczyliśmy się cierpliwego oczekiwania na swoją kolej.

Okazało się, że herbata czarna po zaparzeniu jest brązowa, czerwona ma kolor pomarańczowy. I tylko herbata zielona jest zielona.

Oglądaliśmy proces parzenia gołym okiem i przy pomocy lupy.

Doświadczenia wielozmysłowe z różnymi rodzajami herbat.Kiedy chcieliśmy spróbować zaparzonych herbat okazało się, że mają fusy.Dzieci wpadły na pomysł ich usunięcia, by nie trzeba było ich jeść w trakcie

picia.

Każde dziecko próbowało wyjąć jak największą ilość fusów ze słoika. Okazało się, że herbata „sucha” w trakcie parzenia zmienia się i fusy mają różne

kształty.

Zaparzaczki.Po mozolnej pracy wyjmowania fusów z herbaty okazało się, że nie musimy się tak

trudzić. Można użyć do parzenia specjalnych przyrządów.Badaliśmy możliwości zaparzaczek „na sucho”.

Przygotowywaliśmy się do samodzielnego zastosowania zaparzaczek. Każdy z nas uważnie słuchał o zasadach bezpieczeństwa dotyczących wykorzystania

wrzątku i wszyscy ich przestrzegali.

Pracę w parach i w grupach opanowaliśmy do perfekcji.Musieliśmy podzielić się zadaniami i współpracować (nasypać herbatę do zaparzaczki, wsadzić do kubka, czajniczka, poczekać, obserwować, wyjąć zaparzaczkę, otworzyć i

wysypać fusy na tacę, porozmawiać z koleżanką o wyglądzie herbaty i fusów) .

Wszystko nas ciekawiło.Jesteśmy bardzo pojętnymi uczniami.

Współpracy w parach mogą się uczyć od nas nawet dorośli.

Cierpliwość to ważna cecha w zaparzaniu herbaty. W trakcie poprzedniego projektu PIECZYWO z naszą cierpliwością bywało różnie. Teraz nasza

cierpliwość jest już o wiele większa.

Zabawa fusami to pasjonujące zajęcie.

Działania z zaparzaczkami bardzo nas zainteresowały i często w ciągu dnia wykorzystywaliśmy je do różnych zabaw: próbowaliśmy na nich grać, łapać nimi

różne przedmioty, otwieraliśmy je i zamykaliśmy w nieskończoność.

Skąd się bierze herbata? – praca domowa.Przygotowaliśmy w domu z rodzicami książki. Oglądaliśmy je w małych i

większych grupach. Uczyliśmy się słuchać innych i mówić wtedy kiedy nasza kolej.

Opowieściom nie było końca.Każdy kto przygotował książkę został nagrodzony brawami przez kolegów i

koleżanki.Każde dziecko w praktyce poznało na czym polega rola eksperta.

Kolejnym ekspertem była mama Neli. Prezentacja o pochodzeniu herbaty była bardzo interesująca. Każdy z nas był zaangażowany w przygotowanie plakatu o

pochodzeniu herbaty.

Praca w zespołach zadaniowych.

Torebki herbaty inaczej.Współpraca w osiągnięciu wspólnego celu.

Doświadczenia wielozmysłoweJak wygląda herbata „w środku” torebki?

Jaki smak ma herbata znajdująca się w torebce przed zaparzeniem?Co się stanie, gdy pomieszamy różne herbaty?

Fascynujące, niespotykane działania z torebkami herbaty.

Współpraca, zaangażowanie, koncentracja na zadaniu, ciekawe spostrzeżenia, nowe doświadczenia to efekty naszych działań projektowych.

Projekt HERBATA już za nami.

Dziękujemy RODZICOM WIEWIÓREK za zaangażowanie w tworzenie kolekcji herbaty i zaparzaczek w sali oraz za udział w wywiadzie, przygotowanie plakatów i książek.

Działania projektowe pokazały, że znacznie poprawiła się współpraca i współdziałanie dzieci w parach i zespołach. Zwiększył się czas koncentracji i skupienia na zadaniu.

Przedszkolaki częściej dają sobie radę z rozmową i ustalaniem wspólnych działań tak, by dojść do określonego celu.Praktycznie nie istnieje problem pracy w różnych konfiguracjach osobowych.

Większość dzieci nie ma problemu w prezentacji własnych wytworów na forum całej grupy i pełnieniu roli eksperta.Grupa potrafi doceniać nawet najmniejsze osiągnięcia każdego z osobna np. poprzez brawa lub przyjazny uśmiech.

Małgorzata Szczepańska