HARMONOGRAM PRAKTYKI Z GEODEZJI I

12 dni

Pomiary sytuacyjne Czas (liczba dni)

1. Sprawy organizacyjne 0,52. Wywiad terenowy i założenie punktów osnowy pomiarowej,

wykonanie opisów topograficznych 0,5

3. Sprawdzenie teodolitu. Wyznaczenie stałej dalmierza 0,54. Pomiar kątów w osnowie pomiarowej 1,05. Pomiar długości boków w osnowie pomiarowej 1,06. Pomiar szczegółów terenowych metodą biegunową 2,57. Opracowanie wyników pomiarów i kartowanie mapy sytuacyjnej

w skali 1:500 1,0

Suma dni: 7,0

Pomiary wysokościowe1. Sprawdzenie niwelatora. Niwelacja geometryczna sieci

niwelacyjnej 1,5

2. Niwelacja powierzchniowa metodą punktów rozproszonych 0,53. Niwelacja powierzchniowa metodą profili 1,04. Opracowanie wyników pomiarów i kartowanie mapy

wysokościowej 1,0

5. Zaliczenie praktyki 1,0Suma dni: 5,0

Oddawanie sprzętu:

1800 - 1900

UWAGI:

Operaty z zadań powinny być włożone do oddzielnych teczek z napisem:

Praktyka uczelniana Rok akademicki 2009/2010z Geodezji I w Krakowie

OPERAT POMIAROWY /nazwa zadania/

Sekcja / numer sekcji Skład sekcji:

Strony w operacie należy ponumerować. Na wewnętrznej stronie okładki teczki załączyć spis treści według numerów stron operatu. Wszelkie opisy związane z operatem wykonywać pismem technicznym. Wewnątrz, każdego operatu dokumenty powinny być ułożone według kolejności wypisanej w punkcie dotyczącym zawartości każdego operatu. Zbiór dokumentów powinien być włożony do czystych okładek z odpowiednim napisem /np. dzienniki polowe niwelacji terenowej, szkice niwelacji terenowej itp./.

SKŁAD OPERATÓW: SYTUACYJNEGO I WYSOKOŚCIOWEGO

OPERAT POMIAROWYPomiary sytuacyjne

1. Sprawozdanie techniczne2. Projekt osnowy pomiarowej3. Szkic osnowy sytuacyjnej4. Opisy topograficzne punktów osnowy sytuacyjnej5. Sprawdzenie i rektyfikacja teodolitu6. Dzienniki pomiaru kątów7. Dzienniki pomiaru długości boków8. Wyznaczenie stałej dalmierza9. Redukcje pomierzonych długości boków w ciągach poligonowych (poprawka na poziom morza i

poprawka odwzorowawcza)10. Obliczenie współrzędnych punktów osnowy sytuacyjnej11. Obliczenie współrzędnych punktów zagęszczających osnowę pomiarową wyznaczonych różnymi

konstrukcjami geometrycznymi (np. wcięcia kątowe, liniowe, kątowo-liniowe)12. Wykaz współrzędnych13. Godła map w skali 1:50014. Dzienniki pomiaru szczegółów sytuacyjnych metodą biegunową15. Szkice polowe16. Obliczenie współrzędnych pikiet z pomiaru szczegółów metodą biegunową17. Mapa w skali l:500

OPERAT POMIAROWYPomiary wysokościowe

1. Sprawozdanie techniczne2. Szkic sieci niwelacyjnej3. Sprawdzenie niwelatora4. Dzienniki niwelacji punktów osnowy5. Obliczenia wysokości punktów osnowy i wykaz wysokości6. Szkice polowe niwelacji terenowej7. Dzienniki niwelacji terenowej metodą punktów rozproszonych8. Dzienniki niwelacji profili podłużnych i poprzecznych9. Profile terenowe: profil podłużny w skali 1:100/1000 i profile poprzeczne w skali 1:100/20010. Mapa wysokościowa w skali 1:500

Poprawki redukcyjne na poziom morza

L0=d pom d

d=−H śr

R⋅d pom

gdzie:

H śr - obliczony średni poziom odniesienia dla Krakowa H śr=220m R – promień Ziemi (R=6382km)

Poprawki odwzorowawcze układu "1965"

Lśr=L0 L L=Lkm∗l

gdzie:

Lśr - długość zredukowana na płaszczyznę odwzorowania,L0 - długość pomierzona na poziomie H=0,Lkm - długość wyrażona w kilometrach (pomierzona w terenie),l – poprawka odwzorowawcza na 1 km długości, wyrażona w milimetrach.

Wartość poprawki odwzorowawczej [mm]m na 1 km oblicza się według wzoru:

Strefa I układu "1965" Srefa V układu "1965"

l=C∗[ X S−A2Y S−B2]Tgdzie:

X S , Y S - współrzędne środka linii w km,

A, B - wielkości stałe odnoszące się do poszczególnych stref układu, wyrażone w km,

C - współczynnik dla danej strefy układu,

T - stała dodawania dla danej strefy, wyrażona

A 5467B 4637C 6,13184706∗10−3

T -200

l=0,012271∗Y S−2372Tgdzie:

Y S - współrzędna środka linii w km,

T - stała dodawania dla danej strefy, wyrażona w mm

T = -17.00