Grzegorz Mendel

Początki genetyki

Grzegorz Mendel (ur. 20 lipca 1822 w Hynčicach, zm. 6 stycznia 1884 w Brnie) – augustiański zakonnik, prekursor genetyki.

Badania z zakresu genetyki Mendel zajmował się badaniami nad dziedziczeniem

cech grochu zwyczajnego. Udowodnił on , że dziedziczenie cech grochu oparte jest na zestawie praw (które później zostały nazwane od jego nazwiska prawami Mendla). Znaczenie obserwacji Mendla nie zostało docenione aż do przełomu XX wieku, kiedy ponowne "odkrycie" prawideł przez niego obserwowanych zapoczątkowało powstanie nowej dziedziny nauki – genetyki.

Prawa Mendla Inaczej reguły przekazywania cech

dziedzicznych. Zostały sformułowane w 1866 przez Grzegorza Mendla podczas jego badań nad krzyżowaniem roślin, głównie grochu zwyczajnego.

Pierwsze prawo Mendla (prawo czystości gamet) – każda gameta wytwarzana przez organizm posiada tylko jeden allel z danej pary alleli genu. Wynika z tego, że każda komórka płciowa musi zawierać po jednym genie z każdej pary alleli.

Drugie prawo Mendla (prawo niezależnej segregacji cech) – geny należące do jednej pary alleli są dziedziczone niezależnie od genów należących do drugiej pary alleli, w związku z czym w drugim pokoleniu potomnym obserwuje się rozszczepienie fenotypów.

Znaczenie badań Mendla Eksperymenty Mendla wydają się dziś proste, faktem jest

jednak, że wcześniej, mimo setek lat rozwoju rolnictwa, nikt ich nie próbował lub nikt nie dostrzegł znaczenia otrzymanych w nich wyników.

Mendel użył pyłku z jednej czystej linii do zapłodnienia komórek jajowych osobników z drugiej linii, starając się, by cechy używane do rozróżnienia linii czystej były widoczne, jak na przykład kolor nasion lub kolor kwiatów. Roślina z czystej linii o żółtych nasionach skrzyżowana z inną, w którym wszystkie nasiona są zielone, dawała jedynie potomstwo o żółtych nasionach.

Dziękuje