Studia Podyplomowe – Techniki Wizualizacji

Wrocław 2007

Inżynieria obrazów cyfrowych

Ćwiczenie 6

GIMP - wprowadzenie

Program GIMP jest zaawansowanym narzędziem służącym do przetwarzania obrazów.

Przez przetwarzanie obrazów należy w tym przypadku rozumieć wykonywanie różnych

operacje mających na celu przekształcanie zdjęć wykonanych techniką fotografii cyfrowej lub

obrazów otrzymywanych metodami grafiki komputerowej. Do rysowania obrazów od

początku GIMP raczej się nie nadaje, chociaż w ograniczonym zakresie daje również takie

możliwości. Mimo, że GIMP jest narzędziem bezpłatnym, to oferuje on zaskakująco wiele,

czasem może zbyt wiele jak na potrzeby nawet zaawansowanego użytkownika komputera.

Z tego względu można go uznać w zasadzie za produkt konkurencyjny w stosunku do

drogiego, profesjonalnego programu Photoshop firmy Adobe. GIMP tworzony był

początkowo dla systemów opartych o system operacyjny UNIX i w związku z tym interfejs

programu nie jest może dla użytkowników systemu Windows zbyt wygodny. Jednak po

pewnym czasie i nabraniu wprawy w poruszaniu się wśród dużej liczby narzędzi i ich opcji,

problem praktycznie znika i GIMP staje się bardzo przydatny dla każdego, kto potrzebuje

narzędzia do szybkiej i efektywnej pracy z obrazem cyfrowym.

Celem ćwiczenia jest zaznajomienie się z interfejsem użytkownika i opanowanie

podstawowych operacji przydatnych przy przetwarzaniu zdjęć cyfrowych. Operacje te

przydają się zarówno przy edycji materiału graficznego dla tworzonych stron internetowych

jak i przy przygotowywaniu różnego rodzaju tekstów zawierających fotografie wstawiane

jako ilustracje.

Rozważane będą następujące zagadnienia:

instalacja, uruchomienie programu,

opanowanie zasad funkcjonowania interfejsu użytkownika,

zmiana wielkości, rozdzielczości i kadrowanie obrazu,

praca na warstwach,

zaznaczanie i praca z zaznaczeniami.

Doc. dr inż. Jacek Jarnicki

Instytut Informatyki, Automatyki i Robotyki

Politechniki Wrocławskiej

jacek.jarnicki@pwr.wroc.pl

Studia Podyplomowe – Techniki Wizualizacji

Wrocław 2007

1. Instalacja i uruchomienie, interfejs programu

Instalacja programu GIMP jest bardzo prosta. Trzeba po pierwsze zainstalować bibliotekę

GTK a następnie sam program GIMP. Odpowiednie pliki instalacyjne:

gtk+-2.8.18 - biblioteka GTK,

gimp-2.2.14 - program GIMP,

można łatwo znaleźć w Internecie. Dla ułatwienia zostały one także dołączone do materiałów

do ćwiczenia znajdujących się na stronie. Przy instalacji należy odpowiedzieć na kilka pytań

typowych dla procesu instalacji oprogramowania. Po zakończeniu procesu instalacji program

zostanie uruchomiony i na ekranie pokaże się okno przedstawione na rysunku 1. Jeśli pokażą

się również inne okna, należy je na razie zamknąć.

Rys. 1. Główne okno programu GIMP

Zestaw

narzędzi

Opcje

narzędzia

Wskaźniki

pióra,

deseniu

i gradientu

Wskaźniki

koloru

bieżącego

i koloru tła

Studia Podyplomowe – Techniki Wizualizacji

Wrocław 2007

Główne okno programu, tak jak to zaznaczono na rysunku 1, można podzielić na cztery

pola. Pole pierwsze zawiera ikony tak zwanych narzędzi przy pomocy, których można

przekształcać obraz.

Narzędzia są to po prostu programy służące do realizacji określonych funkcji. Jak widać

ikon odpowiadających narzędziom jest aż 29. Poszczególne narzędzia (licząc od ikony lewej

górnej do prawej dolnej ) służą do:

1. - zaznaczania obszarów prostokątnych

2. - zaznaczania obszarów eliptycznych

3. - zaznaczania odręcznego

4. - zaznaczania obszarów sąsiadujących

5. - zaznaczania według koloru

6. - zaznaczania kształtów

7. - tworzenia i edycji ścieżek

8. - pobierania próbki koloru

9. - powiększania i zmniejszania

10. - pomiarów długości i kątów

11. - przesuwania warstw i zaznaczeń

12. - kadrowania

13. - obrotów warstwy lub zaznaczenia

14. - skalowania warstwy lub zaznaczenia

15. - nachylenia warstwy lub zaznaczenia

16. - zmiany perspektywy warstwy lub zaznaczenia

17. - odbijania warstwy lub zaznaczenia

18. - pisania tekstów

19. - wypełniania kolorem lub deseniem

20. - wypełniania gradientem

21. - rysowania ołówkiem

22. - malowania pędzlem

23. - wymazywania gumką

24. - napylania aerografem

25. - rysowania stalówką

26. - klonowania stemplem

27. - rozmazywania i wyostrzania

28. - rozsmarowywania palcem

29. - rozjaśniania lub wypalania

Wskaźnik koloru bieżącego i koloru tła, w górnym prostokącie jako kolor bieżący

pokazuje kolor jakim będzie tworzony rysunek wykonywany przy pomocy narzędzi do

rysowania np. pędzla a w dolnym prostokącie kolor ustawiony dla wypełnienia tła. Przez

kliknięcie wskaźnikiem myszy w polu odpowiedniego prostokąta, uzyskuje się dostęp do

Studia Podyplomowe – Techniki Wizualizacji

Wrocław 2007

okna interakcyjnej zmiany koloru. Możliwy jest wybór kolorów z palety opisanej

w modelach barw RGB i HSV oraz CMYK (model używany w procesie drukowania na

drukarkach barwnych). Mała strzałka u góry pola pozwala zamienić kolor narzędzia

z kolorem tła i na odwrót.

Wskaźnik pióra deseniu i gradientu pokazuje bieżący kształt końcówki pióra do rysowania

oraz deseniu i gradientu służących do wypełniania obszarów. Pojedyncze kliknięcie przy

wybraniu wskaźnikiem myszy odpowiedniej ikony powoduje otwarcie palety końcówek

pióra, deseników i gradientów.

Dolna część okna przeznaczona jest na elementy pozwalające sterować opcjami aktualnie

wybranego narzędzia. Na rysunku 1 wyświetlone są opcje narzędzia pióra. Widać, że można

wybrać: stopień pokrycia tła rysowaną linią tzw. krycie (liczone w procentach), tryb

rysowania określający jak będzie łączony tworzony rysunek z tłem (różnych trybów jest w

sumie aż 23), czułość nacisku pióra itd. Liczba opcji zależy od rodzaju narzędzia i jest ich

niekiedy dość dużo. Znajomość działania poszczególnych opcji jest istotna miarą

zaawansowania użytkownika w obsłudze programu.

Orientacja w zawartości głównego okna programu

Klikając na ikony poszczególnych narzędzi zorientować się w repertuarze oferowanych

opcji .

Posługując się oknem zmiany aktywnego koloru zmienić kolory bieżący i tła.

Sprawdzić repertuar dostępnych końcówek pióra, deseni i gradientów.

Przeczytanie i wyświetlenie obrazu zapisanego w pliku graficznym

Do wybranego folderu roboczego przenieść i rozpakować zawartość archiwum

dołączonego do instrukcji ćwiczenia.

W menu okna głównego programu wykonać sekwencje poleceń Plik, Otwórz,

ustawić ścieżkę do folderu roboczego i wybrać plik Foto_1.jpg i nacisnąć przycisk

Otwórz

Na ekranie pojawi się drugie okno a w nim obraz zapisany w wybranym pliku.

W oknie, jak widać na rysunku 2, prócz przeczytanego z pliku obrazu znajduje się

jeszcze kilka elementów:

o na belce głównej - podstawowy opis obrazu zawierający nazwę pliku, aktualnie

wybrany model barw, liczbę warstw obrazu i rozmiar w pikselach,

o poniżej belki głównej - rozwijane menu okna obrazu (bardzo rozbudowane),

o przy krawędziach obrazu skale wycechowane w bieżących jednostkach miary

(na rysunku są to piksele), na skalach dwa wskaźniki pokazujące położenie

kursora.

o w dolnej części, pod obrazem - okienko służące do wybory jednostki miary,

okienko do wyboru powiększenia i opis aktualnej warstwy.

Studia Podyplomowe – Techniki Wizualizacji

Wrocław 2007

Sprawdzić co znajduje się w rozwijanym menu okna obrazu.

Rys. 2. Okno obrazu

2. Manipulowanie obrazami

Zostanie teraz w formie przykładów przedstawionych kilka podstawowych operacji

pozwalających na przestrzenne przekształcenia obrazu. Wybrano najczęściej stosowane

i użyteczne w praktyce sekwencje czynności, pozwalające na zmianę skali rozmiaru

i rozdzielczości oraz wycinanie fragmentów obrazów.

Skalowanie obrazu

Zadanie dotyczy powiększania i zmniejszania obrazów. Zazwyczaj przy tych operacjach

zachowywane są proporcje boków obrazu, chociaż dostępne w programie GIMP algorytmy

pozwalają także na zmianę proporcji. W przypadku powiększania dodawane są piksele,

których nie ma w obrazie źródłowym, natomiast w przypadku zmniejszania liczba pikseli jest

redukowana. Efekt powiększenia lub zmniejszenia zależy oczywiście od wybranej skali.

Otworzyć obraz znajdujący się w pliku Foto_1.jpg.

Wykonać polecenia Obraz, Skaluj Obraz, ukaże się na ekranie okno „Skalowanie

obrazu” a w nim dane określające szerokość i wysokość oraz rozdzielczość. Dane

prezentowane są w pikselach ale w okienkach po prawej stronie można też wybrać inne

jednostki.

Studia Podyplomowe – Techniki Wizualizacji

Wrocław 2007

W oknie wyboru jednostki, po prawej stronie pól określających Szerokość i Wysokość,

zmienić piksele na procenty. Wyświetlone zostaną liczby 100.

Zmienić liczby w polach szerokość i wysokość na 50. Zwrócić uwagę na rolę przycisku

oznaczonego ikoną „łańcuszka”.

Nacisnąć przycisk Skaluj i zaobserwować efekt.

Zapisać przy pomocy poleceń Plik, Zapisz jako nowy, zmniejszony o połowę obraz

w pliku Foto_1_50.jpg

Skalowanie spowodowało, ze wymiary liniowe obrazu zostały zmniejszone o połowę

a liczba pikseli wynosi tylko ¼ liczby pikseli obrazu pierwotnego. Przy przekształcaniu

obrazu użyty był algorytm wymieniony w dolnym pasku okna „Skalowanie obrazu”.

Dostępne są dwa algorytmy, interpolacja liniowa, interpolacja sześcienna i skalowanie bez

interpolacji. Można wykonać zadanie porównując jak będzie wyglądał wynik w przypadku

stosowania poszczególnych algorytmów.

Otworzyć jeszcze raz obraz znajdujący się w pliku Foto_1.jpg i przy pomocy poleceń

Obraz, Skaluj Obraz, i czynności analogicznych do opisanych powyżej zwiększyć

obraz dwukrotnie, porównując efekty jakie powstaną przy zastosowaniu różnych

algorytmów interpolacji.

Zmiana rozmiaru obrazu i jego rozdzialczości

Zadanie to bardzo często pojawia się w praktyce. Do dyspozycji jest obraz o określonej

rozdzielczości np.800 na 600 pikseli. Taki obraz został zapisany w pliku Foto_2.jpg. Należy

obraz przekształcić tak, aby otrzymać ilustrację o szerokości 16 cm i wysokości wynikającej

z proporcji obrazu źródłowego. Rozdzielczość obrazu wynikowego dla wydruku powinna

wynosić 300 pikseli na cal.

Otworzyć obraz znajdujący się w pliku Foto_2.jpg.

Wykonać polecenia Obraz, Skaluj Obraz.

W oknie Rozdzielczość X zmienić wyświetloną liczbę na 300, zwracając uwagę aby

aktualna jednostka rozdzielczości był piksel na cal.

Przy włączonym mechanizmie zachowania proporcji („łańcuszek”), kliknąć na liczbę

w oknie Rozdzielczość Y , liczba powinna zmienić się także na 300.

Dla okienek Szerokość i Wysokość zmienić jednostkę z pikseli na milimetry.

W okienku Szerokość wpisać 160, bo obraz wynikowy zgodnie z założeniami ma mieć

16 cm szerokości.

Przy włączonym mechanizmie zachowania proporcji („łańcuszek:), kliknąć na liczbę

w oknie Wysokość. Spowoduje to, że wysokość obrazu zostanie automatycznie

dostosowana do szerokości, tak aby zachowane były proporcje.

Studia Podyplomowe – Techniki Wizualizacji

Wrocław 2007

Wybrać algorytm interpolacji i nacisnąć przycisk Skaluj.

Zapisać obraz do pliku Foto_2_300.jpg.

Efekt po wstawieniu do tekstu obrazu z pliku Foto_2_300.jpg powinien wyglądać tak

jak pokazano to na rysunku 3.

Rys. 3. Obraz o szerokości 16 cm i rozdzielczości 1890 x 1417 pikseli uzyskany przez

przetworzenie obrazu źródłowego o rozdzielczości 800 x 600 pikseli

Stosują podobne postępowanie można spróbować tak dobrać rozdzielczość aby

z obrazu zapisanego w pliku Foto_2.jpg uzyskać miniaturkę o szerokości np. 20 mm.

Studia Podyplomowe – Techniki Wizualizacji

Wrocław 2007

Kadrowanie

Kadrowanie polega na wycięciu z obrazu źródłowego prostokąta. Dla wygody przyjmuje

się różne sposoby definiowania wycinanego prostokąta. Może być on dowolny, mieć stały

rozmiar boków lub ustalone ich proporcje. Program GIMP oferuje stosunkowo wygodny

mechanizm kadrowania.

Zadanie do realizacji w tym punkcie ćwiczenia będzie polegało na skadrowaniu obrazu na

trzy wyżej wymienione sposoby.

Otworzyć obraz znajdujący się w pliku Foto_3.jpg.

W głównym oknie programu wybrać narzędzie do kadrowania .

Umieścić kursor myszy w okolicy lewego, górnego rogu obrazu, wcisnąć lewy klawisz

myszy i zdecydowanym ruchem przeciągnąć w kierunku prawego, dolnego rogu. Po

zwolnieniu klawisza myszy powinien pokazać się obraz mniej więcej taki jak na

rysunku 4. Jednocześnie na ekranie zostanie wyświetlone także okno o nazwie

„Kadrowanie i zmiana wymiarów”, w którym są widoczne aktualne parametry

procesu kadrowania. Rozjaśniona część okna zawiera fragment obrazu przewidziany

do pozostawienia.

Rys. 4. Obraz podczas czynności kadrowania

Studia Podyplomowe – Techniki Wizualizacji

Wrocław 2007

Dostroić rozmiar kadrowanego fragmentu obrazu posługując się następującymi

zasadami:

o Po wybraniu kursorem myszy małego kwadratu w lewym górnym rogu okna

i wciśnięciu lewego klawisza myszy, przesuwanie kursora zmienia położenie

górnego i lewego boku obszaru kadrowani.

o Po wybraniu kursorem myszy małego kwadratu w prawym dolnym rogu okna

i wciśnięciu lewego klawisza myszy, przesuwanie kursora zmienia położenie

dolnego i prawego boku obszaru kadrowani.

o Wybranie dwóch pozostałych małych kwadratów umieszczonych w rogach

obszaru kadrowania pozwala przesuwać obszar

Po precyzyjnym ustawieniu obszaru do pozostawienia, wystarczy w oknie

„Kadrowanie i zmiana wymiarów” nacisnąć przycisk Kadruj i operacja zostanie

wykonana.

W wielu przypadkach kadrowanie wygodnie jest przeprowadzać trochę inaczej.

Program GIMP oferuje możliwość kadrowania ze stałym współczynnikiem proporcji

boków lub stałym ich rozmiarem.

Aby wykonać kadrowanie ze stały współczynnikiem proporcji boków należy

powtórzyć opisany powyżej ciąg czynności, przy czym dodatkowo:

Po uzyskaniu stanu podobnego do tego z rysunku 4 w oknie „Kadrowanie i zmiana

wymiarów”, w polu Współczynnik proporcji trzeba ustawić wybrany współczynnik

proporcji boków (najlepiej go wpisać z klawiatury) i nacisnąć klawisz Enter.

W oknie głównym w części opcji narzędzia należy zaznaczyć opcje Stałe proporcje

Po wykonaniu tych zabiegów okno kadrowania będzie miało już ustalone proporcje

boków niezależnie od jego rozmiaru i położenia. Możliwość kadrowania ze stałą proporcją

boków jest niezwykle przydatna przy kadrowaniu zdjęć fotograficznych przed

wykonaniem odbitek na papierze. Odbitki wykonywane są w zakładach fotograficznych

w ustalonych formatach np. 9 x 13 cm, 10 x15 cm, 13 x 18 cm itd. Trzeba więc po

wyborze formatu wyliczyć współczynnik proporcji boków i kadrować zdjęcia prostokątem

o wybranych proporcjach. Trzeba także pamiętać, że maszyny do odbitek używane

w zakładach fotograficznych, także przeprowadzają automatycznie proces kadrowania

i obcinania, wykonywany zależnie od wprowadzonych w danym zakładzie ustawień.

Zwykle na odbitce otrzymanej z zakładu fotograficznego znajduje się trochę mniej niż na

dostarczonym obrazie. Należy wiec przy kadrowaniu wyciąć z obrazu trochę więcej niż

spodziewamy się uzyskać na odbitce.

Żeby kadrować obraz ze stałą wielkością boków trzeba:

Po doprowadzeniu do sytuacji rysunku 4, w oknie „Kadrowanie i zmiana

wymiarów”, w polach Szerokość i Wysokość, wpisać właściwe liczby i zaakceptować

je przez naciśnięcie klawisza Enter.

Studia Podyplomowe – Techniki Wizualizacji

Wrocław 2007

Łączenie kilku obrazów, praca z użyciem warstw

Tym razem zadanie jest trochę bardziej skomplikowane. Trzeba z dwóch obrazów

źródłowych zawartych w plikach Foto_4.jpg i Foto_5.jpg zestawić układ pokazany na

rysunku 5.

Zakłada się, ze obraz z rysunku 5 ma rozdzielczość 800 na 600 pikseli a poszczególne

ćwiartki rozdzielczość 400 na 300 pikseli. Ponadto układ powinien być wykonany dokładnie.

Poszczególne ćwiartki obrazu nie mogą zachodzić na siebie, ani nie może pomiędzy nimi być

żadnych luk.

Rys. 5. Kompozycja wykonana z dwóch obrazów

Wykonanie zadania podzielone będzie na dwa etapy. W etapie pierwszym zostaną

przygotowane dwa małe obrazy rozdzielczości 400 x 300 pikseli. Drugi etap polegał będzie

na odpowiednim rozmieszczeniu mniejszych obrazów na polu o rozmiarach 800 x 600 pikseli.

Czynności do wykonania są mniej więcej następujące:

Przy pomocy operacji kadrowania i skalowania z obrazów źródłowych Foto_4.jpg

i Foto_5.jpg wykonać dwa nowe obrazy o rozdzielczości 400 x 300 pikseli i zapisać

te obrazy w plikach o nazwach dla przykładu A.jpg i B.jpg.

Studia Podyplomowe – Techniki Wizualizacji

Wrocław 2007

Wykonując sekwencję Plik, Nowy utworzyć nowy „pusty” obraz o rozdzielczości

800 x 600 pikseli.

Stosując polecenie Otwórz otworzyć obrazy zapisane w plikach A.jpg i B.jpg.

Wybrać okno z „pustym” obrazem i wykonać polecenia Okno dialogowe, Warstwy. Na

ekranie ukaże się kolejne okno o nazwie „Warstwy”, prezentujące układ tak zwanych

warstw, z których składa się obraz. Warstwy można interpretować jako nałożone na

siebie folie z różnymi elementami obrazu. Po podświetleniu zestawu takich folii ukazał

by się obraz będący superpozycją obrazów z poszczególnych warstw. Na razie obraz

o rozdzielczości 800 x 600 pikseli skalda się tylko z jednej warstwy wypełnionej

kolorem tła.

Wybrać jako aktywne okno zawierające obraz A i wykonać polecenia Edycja, Skopiuj.

Powrócić do okna z pustym obrazem i wybrać Wklej. W oknie ukaże się teraz obraz A

otoczony przerywaną linia określającą zaznaczenie, a w okienku „Warstwy” pojawi

się informacja o powstaniu nowej warstwy.

W głównym oknie programu GIMP wybrać narzędzie do zaznaczania (np. prostokątem

), ustawić kursor poza polem kolorowej części obrazu i kliknąć myszką.

Zaznaczenie (przerywana linia) powinno zniknąć. W oknie pojawiła się już pierwsza

ćwiartka obrazu wynikowego, jednak jest ona jeszcze nie w tym miejscu, w którym

powinna być. W oknie „Warstwy” nowa warstwa zniknęła i widać tylko warstwę Tło.

Kolejnym etapem jest przesuniecie położonego w środku pola obrazka, tak aby znalazł

się w lewym, górnym rogu budowanego obrazu. Można to było zrobić ręcznie

manipulując myszką, przed usunięciem zaznaczenia, ale dokładniejsza jest metoda

wpisywania wartości liczbowych. Jak widać kolorowy obrazek o rozmiarach 400 na

300 pikseli znajduje się w środku pola obrazu 800 x 600 pikseli. Jeśli przesunąć go

o 200 pikseli w lewo i 150 pikseli w górę to wtedy lewy górny róg obrazka znajdzie się

w lewym górnym rogu dużego obrazu. Można to łatwo zrobić przy pomocy poleceń

Warstwa, Przekształcenie, Przesunięcie, gdy pojawi się okienko „Przesuniecie”

należy w polach X i Y wpisać odpowiednio – 200 i -150, nacisnąć przycisk OK

i obrazek przesunie się w pożądane miejsce.

Wstawienie następnej ćwiartki obrazu będzie wykonane na kolejnej warstwie. Aby ją

utworzyć trzeba wykonać polecenia Warstwa, Nowa warstwa i po akceptacji

parametrów warstwy w okienku „Warstwy” kliknąć na pasek odpowiadający

utworzonej właśnie warstwie. Dalsze postępowanie jest już analogiczne do

poprzedniego. Należy skopiować i wkleić kolejną ćwiartkę obrazu a następnie

przesunąć ją w odpowiednie miejsce.

Postępując tak samo dla dwóch pozostałych części obrazu uzyska się już sytuację taką,

że obraz będzie wyglądał jak ten na rysunku 5. Jednak każda ćwiartka będzie

znajdowała się jeszcze na osobnej warstwie (patrz okienko „Warstwy”). Żeby

połączyć warstwy, należy teraz wykonać polecenia Obraz, Spłaszcz obraz i wszystkie

warstwy zostaną połączone w tło.

Otrzymany wynik należy zapisać do pliku w formacie JPEG.

Studia Podyplomowe – Techniki Wizualizacji

Wrocław 2007

Zaznaczanie i praca z zaznaczeniem

Zaznaczanie jest jedną z najważniejszych czynności w procesie edycji obrazów

cyfrowych. Zaznaczanie ma na celu wybór fragmentu obrazu. Kształt zaznaczonego obszaru

może być praktycznie dowolny. Można wymienić podstawowe cechy zaznaczeń:

Wybrany obszar dla informacji, że jest to zaznaczenie otaczany jest linią przerywaną.

Jeśli na obrazie zostanie wykonane zaznaczenie wszystkie dalsze operacje (np.

malowanie pędzlem) będą dotyczyły jedynie zaznaczonego fragmentu.

Zaznaczenie można w każdej chwili usunąć.

Zaznaczenie można odwrócić (niezaznaczona część obrazu staje się wtedy

zaznaczeniem).

Zaznaczenia można przekształcać (przesuwać, skalować, obracać) przenosić, kopiować

i wklejać.

Brzeg zaznaczenia może być rozmyty

Program GIMP oferuje kilka narzędzi do wykonywania zaznaczeń. Można zaznaczać

obszary prostokątne, eliptyczne, wyznaczane przez kolor obszaru, czy obrysowywane

kursorem myszy. Można także tworzyć bardzo dokładnie prawie dowolnie skomplikowane

zaznaczenia posługując się mechanizmem tak zwanych ścieżek.

Ostatnie w tym ćwiczeniu zadanie dotyczyło będzie techniki zaznaczania obszarów

prostokątnych i selekcji fragmentów obrazu. W związku z tym, że prawie wszystkie

właściwości zaznaczenia prostokątem przenoszą się na obszary o innych kształtach, pozostałe

narzędzia do zaznaczania nie będą już dalej szczegółowo omawiane.

Zadanie polega na dodaniu do obrazu tworzonego w poprzednim zadaniu, traktowanego

w tym zadaniu jako tło, fragmentu „wyciętego” z kolejnego obrazu. Dodany fragment

powinien mieć rozmiary 400 na 300 pikseli, być ustawiony w centrum obrazu, mieć

zaokrąglone rogi i rozmyte krawędzie. W efekcie powinna powstać kompozycja taka jak

została pokazana na rysunku 6. Zadanie nie jest zbyt skomplikowane a czynności do

wykonania są takie:

Otworzyć obraz zapisany jako wynik poprzedniego zadnia. Będzie on pełnił dalej rolę

tła.

Otworzyć obraz zapisany w pliku Foto_6.jpg.

W głównym oknie wybrać narzędzie do zaznaczania prostokątem .

W oknie opcji narzędzia wybrać:

o Tryb: Zastępuje bieżące zaznaczenie,

o Zaokrąglaj krawędzie,

o Promień - około 30

o Stałe proporcje

o Szerokość – 400 pikseli

o Wysokość – 300 pikseli

Studia Podyplomowe – Techniki Wizualizacji

Wrocław 2007

Kliknąć na wnętrze okna z obrazem przeczytanym z pliku Foto_6.jpg i trzymając lewy

klawisz myszy, zaznaczyć prostokąt, tak aby znalazła się w nim wybrana do

zaznaczenia część obrazu. Na ekranie pokaże się prostokąt z zaokrąglonymi rogami

otoczony przerywaną linią. Prostokąt ma proporcje długości boków jak 4 do 3 i w celu

precyzyjnego wybrania położenia na obrazie można go przemieszczać, manipulując

myszką przy wciśniętym klawiszu Alt. Określone w ten sposób zaznaczenie skopiować

do schowka.

Przejść do okna z obrazem tła, utworzyć nową warstwę i wkleić zawartość schowka.

Rys. 6. Kompozycja wykonana z trzech obrazów

Wykonać polecenia Okno dialogowe, Warstwy i w polu Tryb zmienić tryb łączenia

warstw ze Zwykłego na Przenikanie. Można zaobserwować co się stanie na obrazie

jeśli wybrane będą inne tryby.

Zmniejszyć obrazek znajdujący się w środku przy pomocy poleceń Warstwa, Skaluj

warstwę . Po przeskalowaniu obrazek powinien mieć rozmiar 400 na 300 pikseli.

Usunąć zaznaczenie przez kliknięcie myszką poza polem zaznaczenia i połączyć tło

z bieżącą warstwą wybierając Obraz, Spłaszcz obraz

Wynik pracy zapisać do pliku.